PANTIP.COM : Y12613063 ******* เพื่อนๆ สมาชิกภาวนากันอย่างไร และได้ผลอย่างไร ******* [เล่าเรื่องภาวนา]

ความคิดเห็นที่ 11

แหะๆ เวียนมาอ่าน แต่รู้สึกว่าตอบยาก

ก่อนเจอหลวงพ่อใหญ่ทดลองฝึกมาหลายอย่าง แต่ไม่เคยทำต่อเนื่องตั้งแต่ต้นจนจบหลักสูตรเลยสักอย่าง

คือทำได้แค่งูๆ ปลาๆ

แต่ที่ภาวนาจริงๆ ตามแนวที่ได้เรียนรู้จากหลวงพ่อใหญ่ (วัดตรีวิสุทธิธรรม) และพระอาจารย์อีกหลายๆท่าน ที่เป็นศิษย์หลวงพ่อ

หลวงพ่อใหญ่ท่านสอนให้ทำข้อวัตร คือเริ่มสวดมนต์ รักษาศีล เดินจงกรม นั่งสมาธิ บริกรรม และทำงานค่ะ ท่านไม่ได้สอนวิธีเจริญสติ ว่า 1-2-3 แต่ท่านให้ทำไปเลย

ใครจะงัดอะไรขึ้นมาทำ ก็ทำไป เมื่อทำแล้ว มันจะเกิดสภาวะ เมื่อเกิดสภาวะก็ไปถามท่าน ท่านก็สอน เราก็เอามาทำต่อ โดยวิธีการก็หลากหลาย แตกต่างกันออกไปตามถนัด

วิธีที่เราเคยฝึกมาก่อนคือ อาณาปานฯ บริกรรมพุทโธ พองยุบ(ฝึกมานิดหน่อย) ก่อนจะเข้าวัดมาลองแนวดูจิตหลวงพ่อปราโมทย์

พอเข้าวัดมาแล้ว มาบวชเนกขัมมะ ก็เริ่มทำสมาธิได้จริงๆ ก็ใช้อิทธิบาทสี่บริกรรม มาต่อกรรมฐาน 5 แต่หลังจากนั้นไม่นานก็ไม่ได้บริกรรมแล้ว เวลาเข้าสมาธิก็เข้าเลยไม่ได้ใช้บริกรรม จะใช้บริกรรมเมื่อต้องการสติ หรือมันฟุ้งมากค่อยใช้

บางสภาวะต้องใช้การดูลม บางสภาวะใช้เจริญสติ ดูกาย ดูจิต ไปตามเรื่อง

แต่แกนของการภาวนาจริงๆ คือสภาวะของจิต ที่เดินไปเป็นขั้นเป็นตอนมากกว่า ตัวนั้นเป็นแกน เป็นหลักยึด เราเอาวิถีจิตเป็นตัวชี้วัด ซึ่งครูอาจารย์เมตตาชี้สภาวะให้เดินตามเป็นลำดับไป เราก็แค่เดินตาม ติดขัดอะไรก็ไปถามท่าน

แต่วิธีการไม่ได้ยึดรูปแบบตายตัว เรียกว่าใช้แบบบุฟเฟ่ต์มากๆ มวยวัดอ่ะนะ

สรุปก็คือมีวัตรประจำวัน สวดมนต์ นั่งสมาธิ เดินจงกรม เวลาที่เหลือทั้งหมด ภาวนาตลอดค่ะ แต่ว่าตามเหตุ อยู่ที่ว่าขณะนั้นมีเหตุอะไร มีปัญหาอะไร ก็เอากรรมฐานที่แก้ได้มาแก้ปัญหา หรือจะพิจารณาสภาวะธรรม วิปัสสนา เจริญสติ แล้วแต่เหตุ

หรือไม่ก็แล้วแต่อยากจะได้อะไร ตอนนี้ต้องการกำลัง ก็ทำสมาธิทำฌาน ตอนนี้ต้องการล้างเวทนา ก็เจริญสติ ปัดกวาดเช็ดถู

ผลก็คือได้เรียนรู้ความเป็นปกติของกายและจิต ทุกวันนี้ก็เป็นปกติมากเกือบจะปกติตลอด แต่ก็มีไม่ปกติบ้าง แต่ไม่ได้ทุกข์จริงๆ จัง เวลาไม่ปกติก็เป็นการสอบ หรือการเรียนรู้ในเรื่องนั้นๆ ก็ต้องยอมแลกหมัดกันบ้าง

ถามว่าผลที่ได้จากการภาวนาคืออะไร ตอบอย่างกลางๆ คือ ทำให้การภาวนาเป็นชีวิตไปแล้ว เป็นปกติของชีวิตน่ะค่ะ

ไม่ได้มีชีวิตแบบที่เคยมีมาตลอดเกือบสี่สิบปี ก่อนที่จะเข้ามาเป็นศิษย์หลวงพ่อใหญ่ นี่ก็ปีกว่าแล้วที่ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ชีวิตที่เหมือนเดิมที่สุดตอนนี้ คือไปทำงาน ดูทีวี ไปซื้อของ รับประทานอาหารบ้าง นอกนั้นอยู่กับงานทางธรรมหมด ไม่ว่าจะเป็นส่วนตนหรือส่วนรวม มันเป็นสภาวะที่เป็นไปเอง เหมือนถูกสิ่งที่มองไม่เห็นบังคับ แต่ไม่ได้ฝืนใจนะ ค่อยเป็นค่อยไป เรียกว่าธรรมบังคับได้ไหม ธรรมเขาเป็นตัวกำหนด เราแหกไม่ได้ ถ้าไม่ทำตาม ก็เจ็บสิคะ.. อิอิ

เราก็ตัดไปทีละอย่าง จนมันงวดเข้ามาๆ จนมันอิ่มตัวเอง ทุกวันนี้ก็ทำไปตามเหตุ มีเหตุก็ทำ มันมีเหตุมาเรื่อยๆ แหละ หมดไปวันๆ

ชีวิตประจำวันก็อดทนไป เพราะที่สุดแล้ว ธาตุขันธ์เป็นกองทุกข์ จะบอกว่าภาวนาดีแล้วมีความสุข ก็ไม่ตรงความจริง อิอิ.. ทุกข์ล้วนๆ ที่สุขได้ ก็เพราะจิตมันไม่ได้ทุกข์ไปด้วย แต่บางทีมันก็ทุกข์นะ ถ้าขันธ์มันทุกข์มากๆ จิตก็ทุกข์ได้เหมือนกัน แต่ไม่นาน

นอนหลับลึกสุดๆ ตื่นมาหายแล้ว ง่าย..

ความปีติในใจ ทำได้ง่ายมาก ไปวัด ฟังธรรม สนทนาธรรม ทำงาน ช่วยคน ช่วยผี ก็สบายแล้ว สุขแบบโลกๆ เหลือสามอย่าง กิน นอน และดูทีวี 55

อีกอย่างนึงนะ เราค้นพบว่า ระหว่างละกิเลส กับละขี้เกียจ ละกิเลสง่ายกว่าเยอะ

ละขี้เกียจ ละนิสัยไม่ดีนี่ ยากเจงๆๆ ไม่รู้ชาตินี้จะสำเร็จป่าว

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 11:51:30