ความคิดเห็นที่ 1 สมาธิ คือ ใจจดจ่อ ครับ คุณจดจ่อกับการกวาดบ้าน ไม่คิดถึงสิ่งอื่น ก็เป็นสมาธิครับ คุณจดจ่อกับการขับรถ ไม่คิดถึงสิ่งอื่น ก็เป็นสมาธิครับ คุณนั่งสมาธิ จดจ่อที่ลมหายใจ ก็เป็นสมาธิครับ การจดจ่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ทำให้ใจมีโฟกัส ใจมีกำลังครับ เมื่อใจมีกำลัง ก็นำมาฝึกให้มี สติ สัมปชัญญะ ได้ง่ายขึ้น อย่างเช่น การนั่งสมาธิ กำหนดรู้ลมหายใจ ก็เพื่อให้จิตใจมีกำลัง และมีสติอยู่ที่กาย ในเวลาปัจจุบันครับ พอจิตสงบ ก็มีความสุขอันเกิดจากความสงบ ครับ แต่ความสงบแบบนี้ เป็นเพียงชั่วคราว ไม่ถาวร เป็นความสงบที่อยู่ใต้กฎอนิจจัง คือ เสื่อมไปได้ เป็นความสงบอันเกิดจากเหตุ ปัจจัยแวดล้อม ทำให้เกิดขึ้นครับ เมื่อเหตุ ปัจจัยแวดล้อมเปลี่ยนไป ความสงบนี้ก็คลายตัวไป ความสงบแบบนี้ ไม่ใช่ความดับทุกข์ครับ เพราะยังขาดปัญญา ปัญญาที่ว่า จะเกิดได้ ก็โดยการนำ สติ สัมปชัญญะ ที่ได้ฝึกตนเองนั้น มาพิจารณาความจริงแท้ของโลกครับ กฎไตรลักษณ์ คือ ความจริงแท้ของโลกครับ อนิจจัง - ทุกอย่างล้วนตั้งบนความเปลี่ยนแปลง ทุกขัง - ทุกสิ่งทนอยู่ในสภาพเดิมได้ยาก อนัตตา - ทุกสิ่งเป็นเพียงธาตุต่างๆมาประชุมกัน ไม่มีอะไรเป็นของใครทั้งนั้น มีเงินทอง หน้าที่การงาน ยศตำแหน่ง ลูกเมีย ร่างกายเรา ร่างกายเขา ความสุข ความทุกข์ ทุกอย่าง อยู่ใต้กฎไตรลักษณ์ทั้งสิ้น ไม่มีอะไรที่ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรที่ไม่สูญสลาย เมื่อสลายไปก็กลายเป็นธาตุต่างๆคืนสู่โลก เหลือแต่ อวิชชา (ความไม่รู้) วนว่ายในวัฎสงสารต่อไป แล้วก็ไปรวมกับธาตุต่างๆ เกิดขึ้นมาอีก อย่างนี้ไปเรื่อยๆ ความคิดที่เรามีอยู่นี้ ก็เป็นส่วนหนึ่งของอวิชชาครับ ความคิดเรายังถูกตัณหาขับเคลื่อนอยู่ การฝึก สติ สัมปชัญญะ ก็เพื่อให้ "รู้" ความคิด รู้ไปกับความคิดเรื่อยๆ ไม่ไปคิดผสมโลงอะไรกับความคิด รู้ไปเรื่อยๆ ไม่ไปห้ามมัน รู้ให้เท่าทันตัณหาของตน รู้จนถึงจุดนึง ตัณหามันก็เสื่อม เกาะไปกับความคิดเราไม่ค่อยได้ จนท้ายที่สุด มันเกาะอะไรไม่ได้เลย เพราะมันไม่มีอะไรให้เกาะ อวิชชาดับหมด ก็ไม่ต้องวนในทะเลทุกข์นี้อีกครับ นี่คือภาพรวมทั้งหมด เพื่อให้เจ้าของกระทู้เข้าใจเรื่องของ "สมาธิ" โดยรวมๆครับ เชื่อว่า จขกท. จะเข้าใจเรื่องสมาธิ ได้ง่ายขึ้นครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ ^_^ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 55 21:29:19 จากคุณ : solo 356 เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 17:36:28

ความคิดเห็นที่ 2 สมาธิมี ๒ ลักษณะครับ คือ ๑. สมาธิที่เกิดจากการเพ่งสิ่งใดสิ่งหนึ่งจนจิตมีอารมณ์เดียว ศัพท์ทางเทคนิคคือ "อารัมณูปณิชฌาณ" หรือ สมถะ คนส่วนใหญ่เมื่อพูดถึงสมาธิจะหมายถึงสมาธิตัวนี้ครับ การทำสมาธิตัวนี้คือหาอารมณ์(สิ่งที่ถูกรู้) สักอย่างหนึ่ง แล้วจดจ่อใส่ใจในอารมณ์นี้อย่างเดียว เช่นลมหายใจ หายใจเข้า รู้ หายใจออก รู้ ไปเรื่อยๆ หรือบริกรรมพุท-โธ ๆๆ หรือหายใจเข้า พุธ หายใจออก โธ แล้วแต่ถนัด เคล็ดลับคือ "ความสบาย" ทำอะไรแล้วมีความสุขก้เอาอันนั้นมาเป็นอารมณ์ครับ ๒.สัมมาสมาธิ แปลว่า จิตตั้งมั่น หรือในอภิธรรมเรียก "ลักขณูปนิชฌาณ" เป็นลักษณะอาการของจิตที่ตื่นรู้ เกิดเมื่อมีสติสมบูรณ์ พระป่าท่านเรียกจิตแบบนี้ว่า "จิตผู้รู้" วิธีทำก็ทำได้ ๒ แบบอีกคือ ๒.๑ เจริญสติเนืองๆ ฝึกอยู่กับปัจจุบัน รู้กาย รู้ใจตามความเป็นจริงไปเรื่อยๆ พอเกิดสติมากๆ จิตเขาจะแยกเป็นผู้รู้ผู้ดูอารมณ์ เองโดยอัตโนมัติ ๒.๒ ฝึกสมาธิแบบข้อ ๑. ข้างบนแหละครับ พอถึงฌาณที่ ๒ จิตเขาจะตั้งมั่นโดดเด่นออกมาเป็นผู้รู้ บาลีเรียก "เอโกทิภาวะ" (ในพระไตรปิฎกไทยเรียก มีธรรมเอกผุดขึ้น) สมาธิ ในข้อ ๒ ทั้ง ๒ ประเภท เป็นสัมมาสมาธิ คือจิตเขาจะตั้งมั่น พอมองเข้ามาในกายในใจ จะเกิดปัญญาเห็นไตรลักษณ์ คือเห็นความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ในกองขันธ์ สมาธิแบบที่ ๒ นี้เกื้อกูลในการเจริญสติปัฏฐานมากครับ หากจะลองฝึกแนวทางนี้(๒.๑)ลองไปที่นี่ได้เลยครับ http://usa.learndhamma.com/pramote/books/newcomer_thai.pdf จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 17:40:09

ความคิดเห็นที่ 3 ขอแสดงความคิดเห็นแบบส่วนตัวนะครับ ข้อ  1  สัมมาสมาธิ  หมายถึง  ความตั้งจิตมั่นชอบ การฝึกสัมมาสมาธิ  สามารถฝึกจาก  อาณาปานสติ  หรือ  กำหนดคำภาวนาอื่น  ๆ  ฯลฯ “......สงัดจากาม  สงัดจากอกุศลธรรม  บรรลุ  ปฐมฌาน  ประกอบด้วย  วิตก  และ วิจาร   มีปิติและสุข  อันเกิดจากวิเวก......”   การฝึกสัมมาสมาธิ  สำหรับบุคคลที่ชอบเพ้อฝัน  มีจินตนาการมาก  แบบที่เรียกว่า  ฟุ้งซ่าน สามารถฝึกสำเร็จได้ยาก   ผมเป็นบุคคลที่ฝึก  สัมมาสมาธิ  ไม่สำเร็จ     ข้อ  2  เริ่มต้นฝึกจาก  สัมมาสติ  เหมาะสำหรับบุคคลที่ฝึกจาก  ข้อ  1  ไม่ได้ผล สัมมาสติ  หมายถึง  ความระลึกชอบ  เป็นการดำรงชีวิตในโลกปัจจุบันอย่างมีสติ   สัมมาสติ  คืออะไร สัมมาสติ  เป็นอย่างไร ด้วยเหตุเพียงเท่าใด  จึงได้ชื่อว่า  สัมมาสติ บุคคลใด  เป็นผู้มีสัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  อกุศล  พึงละธรรมเหล่านั้น บุคคลใด  เป็นผู้มีสัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  กุศล  พึงประกอบธรรมเหล่านั้น ให้ถึงพร้อม จึงได้ชื่อว่า  เป็นบุคคล  ผู้มี  สัมมาสติ   ย่อมเป็นบุคคลซึ่งถึงซึ่งความเจริญทั้งในปัจจุบัน  และ  อนาคต ย่อมยังประโยชน์ให้เกิดขึ้นแก่ตนเอง  และ  สัตว์โลก   เพื่ออบรมพละ  และ  อินทรีย์  ให้เจริญขึ้น ข้อ  3  เมื่อฝึกจนกระทั่ง  สัมมาสติ  เจริญขึ้น  สัมมาสมาธิ  จะเจริญขึ้นไปตามลำดับ “......เมื่อมีสัมมาสติ  สัมมาสมาธิจึงพอเหมาะได้......” ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 17:50:14

ความคิดเห็นที่ 4 การที่จิตปราศจากนิวรณ์ ๕ คือการที่จิตเป็นสมาธิครับ... จึงไม่จำเป็นว่าต้อง...สงบ.. จึงไม่จำเป็นต้อง...หลับตา.. จึงไม่จำเป็นต้อง........ ณ ขณะใดๆก็ตามที่จิตเราปราศจากนิวรณ์ ๕ นั้นหมายถึงจิตเรามีสมาธิ..หากมีชั่วคราวเรียกว่า..ขณิกสมาธิ..ครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 18:56:36

ความคิดเห็นที่ 5 ขออนุญาตนำมาแชร์ให้อ่านค่ะ แต่ขออภัยเราจำที่มาไม่ได้ ช่วงนั้นอ่านเรื่องสมาธิเยอะมาก เห็นว่าของหลวงพ่อพุธอ่านจะเข้าใจง่ายที่สุด http://mahamakuta.inet.co.th/practice/mk711.htm ถ้าอ่านไม่ได้ ต้องเปลี่ยนตรง encoding ใหม่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 55 20:16:08 จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 19:15:09

ความคิดเห็นที่ 6 ขออนุญาตเพิ่มเติม จากท่านผู้รู้ด้านบนเล็กน้อย จากประโยคแรกของท่านจขกท. "[แสวงหาความว่าง จนไม่ว่าง] ไม่พบหนทางของสมาธิ หรือเข้าถึงแล้วก็ไม่รู้ตัว" แนะนำว่า ไม่ควรทิ้งตัวนี้ แม้อยากเดินสาย สมถะกรรมฐาน(สมาธิขั้นสูง) บ้างครูบาอาจารย์ ในกระบวนการตั้งใจ ก่อนตั้งจิตรวมสมาธิ ท่านจะมีวิธีปลดปลง ปล่อยวาง ให้จิตว่างจากภาระทางโลก ว่างจากความคิดอื่นใดที่ยังโลดแล่น เพื่อการรวมจิตให้มีประสิทธิภาพสูงสด (ตำราเรียก อธิจิต) (บ้างก็ขอขมาพระรัตนตรัย แผ่เมตตา ตั้งใจรักษาศีลนับจากวินาทีนี้ ฯลฯ เพื่อให้จิตสะอาดในระดับหนึ่ง) ขอเสนอ วิธีเช็คสมาธิอย่างง่าย (ทางโลก) สามารถต่อยอดไปทางธรรมขององค์ครูบาอาจารย์ได้ คือ พุ่งใจไปที่กลางอก รับแรงสั่นสะเทือนหัวใจ ได้มั้ย? จิตมีกำลังพอจะรับ-รู้ แรงสั่น ,เสียงหัวใจ ,จังหวะการเต้นได้หรือไม่? ถ้ารับ-รู้ได้ เพิ่มความละเอียดของจิตขึ้นอีก โดยย้ายจิตไปที่ปลายนิ้วมือฝั่งไหนก็ได้ครับ รับ-รู้ แรงสั่น จังหวะการเต้นของเส้นเลือด ปลายประสาทได้หรือไม่? ถ้ารับ-รู้ได้ แปลว่า สมาธิมีความละเอียดระดับนึงแล้วครับ เดินหน้าฝึกกรรมฐาน40 หมวดใดก็ได้ ตามแบบฉบับบรมครูวางแนวทางไว้ ส่วนใหญ่พุ่งสมาธิจับที่ลมหายใจกันเบื้องต้น (ตำราเรียก อานาปนสติ)   ------------- อาจศึกษาเรื่องจริต6 เพิ่มเติม เพื่อดูแลรักษาแก้ไขนิสัยตนเอง ด้วยกรรมฐาน40เฉพาะหมวดที่เสริมสมดุลในตัวท่านเอง ปรับเข้าแนวทางสายกลางของพุทธองค์ก่อนจะเดินทาง เข้าสายสมถกรรมฐานขั้นละเอียด จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 19:21:50

ความคิดเห็นที่ 7 มีสติกั้นนิวรณ์ห้าได้ จิตก็เป็นสมาธิ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 19:54:34

ความคิดเห็นที่ 8 สมาธิจะดี..ศีล 5 ก็ต้องดี ศีลดีหมายถึงไม่พูดกับใคร..ไม่อ่านหนังสือ..ไม่ดูทีวี..ปิดโทรศัพท์ ยามกินยามเดินยามเข้าห้องน้ำทุกอิริยาบทที่เคลื่อนไหว...กำหนดสติตามตลอดเวลา ลองตั้งใจทำให้จริงสัก 3 วันจิตก็น่าจะสงบมากขึ้น...สมาธิอาจจะตามมา เพราะฉะนั้นควรเริ่มต้นที่วัดน่าจะดีกว่าที่บ้าน... นิยามของคำว่า "สมาธิ" มีให้อ่านมากมายเต็มตลาด แต่สมาธิของจริงคนละเรื่อง...มันดื่มด่ำซาบซึ้ง สงบประมาณว่าอยู่คนเดียวลอยเท้งเต้งอยู่ในจักรวาล จะว่าอยู่คนเดียวก็คงไม่ถูก...เพราะความรู้สักของร่างกายมันไม่มี ตอนนี้เรารู้ว่าเรานั่ง..เพราะรู้สึกถึงก้นที่สัมผัสพื้น..แต่ตอนนั้นความรู้สึกที่ว่ามันไม่มี เหลือแค่จิตโล่งๆ ว่างๆ...อธิบายยังไงก็คงไม่เห็นภาพ แต่ถ้าในหมู่ผู้ปฏิบัติธรรม...ทุกคนจะเข้าใจไม่ต้องอธิบายกันให้มากความ สำคัญที่ว่า...อย่ากลัวตาย เพราะก่อนที่จะเข้าถึงสมาธิอาการเหมือนเรากำลังจะตาย ลมหายใจค่อยๆ หายไป..ค่อยๆ สูญเสียสัมผัสทางกาย ท่อนขาเป็นเหน็บเจ็บปวดขยับไม่ได้เหมือนจะเป็นอัมพาต แต่พอจิตมันเป็นสมาธิ...อือมมมม์ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง.. อยากรู้ว่ารสชาดของน้ำปลาเป็นอย่างไรต้องชิมด้วยลิ้นครับ มานั่งอ่านนั่งคิดวิเคราะห์....ไม่มีทางเข้าใจ แต่เมื่อสัมผัสด้วยประสบการณ์ของตัวเองแล้ว...ก็ไม่จำเป็นต้องอธิบาย..??? จากคุณ : อารยัน เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:08:30

ความคิดเห็นที่ 9 ความรู้ตัวทั่วพร้อมคือสติบริสุทธิ์ คือสัมมาสมาธิ มีอุเปกขาแล้วแลอยู่ คือจตุตถฌาน ฝึกสติปัฏฐานสี่ครับ ไม่รู้ก็สอบถามค้นคว้าเอาดู จะเอาแบบง่ายๆอาจจะได้แบบมักง่าย ใครๆย่อมชอบแบบง่ายๆ พอหลงไปกู่ไม่กลับ  ตอบไปแล้วนั่นอย่างง่ายทำอย่างไรเล่า อย่าทำอะไรที่ไม่เข้าใจถ่องแท้ ทุกสิ่งอย่างต้องใช้เวลา ศึกษาไปก่อนทำ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:20:12

ความคิดเห็นที่ 10 ฌานเกิดก่อน ปัญญาเกิดทีหลัง จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:25:24

ความคิดเห็นที่ 11 เล่าจากประสบการณ์ของตัวเองละกันค่ะ เพราะเราก็มือใหม่เรื่องสมาธิเหมือนกัน เริ่มจากเรานั่งสมาธิแบบบ้านๆนี่ล่ะค่ะ นั่งแบบคนไม่เคยเรียน ไม่รู้อะไรเลย พอนั่งแรกๆ มันเกิดอาการวูบ (ก็คือตกภวังค์ รู้เพราะถามเพื่อน แล้วเพื่อนบอก) เราเลยสนใจค้นคว้าว่า ตกภวังค์คืออะไร วิธีแก้คืออะไร แนะนำว่า ไม่ต้องรู้ไปก่อน ลองนั่งดูก่อน พอมีอาการอะไรในสมาธิ ลองเอามาค้นดู เพราะมีคนเจอเหมือนเราเยอะแยะค่ะ แล้วจะมีคนคอยแนะนำวิธีแก้ให้ เราทำแบบนี้ จนสุดท้าย ความฟุ้งซ่านมันค่อยๆจาง (ไม่ได้หายนะคะ ตอนนี้ก็ยังฟุ้งอยู่ เพียงแต่ฟุ้งแล้วมันมีสติตามรู้มัน) สิ่งสำคัญคือ เห็นอะไร เจออะไรในสมาธิ ให้อยู่กะลมหาย อยู่กะคำบริกรรมเข้าไว้ อย่าไปฟุ้งซ่าน คิดว่านั่นคืออะไร นี่คืออะไร จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:34:31

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อก่อนผมก็สับสนแบบเดียวกับ จขกท. ครับ แต่เมื่อได้เรียน พระอภิธัมมัตถสังคหะ และ วิสุทธิมัค   ไปได้สักระยะหนึ่งความสับสนก็จะหายไป เพราะมีคำตอบที่เป็นที่พึ่งแห่งตนได้ ครับ จากคุณ : pepramote เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 20:52:00

ความคิดเห็นที่ 13 สมาธิแบบผมทำได้โดยการตั้ง ศีล ให้เหมาะกับตน แล้วใช้ ความพยายาม มีสติ ทำให้ได้ตามนั้น โดยอ้างอิงมหาจัตตารีสกสูตร           เมื่อศีลข้อไหนปฏิบัติได้มั่นคง  เป็นปรกติดีแล้ว  ก็ขยับศีลข้อนั้นให้สูงขึ้น ละเอียดขึ้น           ใจเราก็จะสงบจากนิวรณ์ ๕ ได้มากขึ้นเรื่อยๆ    สงบแม้เดินอยู่กลางตลาด จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 21:33:38

ความคิดเห็นที่ 14 ขออนุญาตเสริมนะครับ ในเบื้องต้นนี้ โดยปรกติ คนเราจะมีอารมณ์หลากหลาย มากมาย เมื่อเข้าถึงสมาธิแล้ว อารมณ์จะเหลือ เพียงอารมณ์เดียวคือ ความสงบ ลักษณะของสมาธิเสมือนคุณจุดเทียนเล่มหนึ่งในห้องไร้ลม เปลวไฟของเทียนตั้งอยู่ไม่ไหววูบวาบ เหตุเพราะปัจจัยคือลมไม่มากระทบถูกเปลวเทียน ลมในที่นี้อาจเปรียบได้กับ อาการ ฟุ้งซ่าน ง่วงนอน วอกแวก คิดโน่น คิดนี่ คิดเรื่องที่ไม่ควรคิด เป็นลักษณะทั่วๆไปของผู้เริ่มฝึกสมาธิ ทุกคนจะเจออุปสรรคเดียวกันกับที่คุณเจอ วิธีการแก้ไขคือ บริกรรมไปเรื่อยๆ และใช้อุบายวิธีกำจัดเรื่องคิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อย เพื่อให้เราเหลือ อารมณ์ที่จดจ่ออยู่กับคำบริกรรมเท่านั้น คำบริกรรมจะค่อยๆเข้าไปสลายสิ่งกีดขวางสมาธิ โดยจะสลายได้ดีหรือไม่ ขึ้นอยู่กับชั่วโมงบินในการฝึก ผู้ฝึกมานานย่อมสลายสิ่งรบกวนได้โดยไว ดังนั้นขออย่าได้ใจร้อน ค่อยๆฝึกไปแล้วจะได้ลิ้มรสสมาธิเหมือนครูบาอาจารย์ อย่าไปหวังอยากได้ความสงบหรือโลภอยากได้เร็วๆเพราะจะไม่ได้ อย่าไปหลงแสงสี เทวดา นรก สวรรค์ กำลังสมาธิจะไม่เพิ่ม ส่วนการฝึกสมาธิมีหลายแบบ ขึ้นอยู่กับจริตความชอบ สุดที่จะอธิบายให้เข้าใจในที่นี้ ลองอ่านประวัติ ครูบาอาจารย์หลายๆท่านที่คุณเลื่อมใสดู ไปพบผู้ฝึกได้จริงๆแล้วเรียนกับคนนั้น อย่าเดาเอง อาจจะหลงทางอย่างยาวนาน ส่วนตัวแล้วขอแนะนำให้ฝึก "กำลัง" เสียก่อน โดยการบริกรรม คำบริกรรมจะเป็นอะไรก็ได้เช่น พุทโธ ธัมม หรือสังโฆ สัมมาอะระหัง หรือนะมะพะธะ จากคุณ : DBM999 เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 21:50:06

ความคิดเห็นที่ 15 สมาธิคือการตั้งใจให้ใจจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ให้ได้เป็นระยะเวลานาน จะคิดก็คิดอยู่ในเรื่องเดียว ไม่วอกแวกฟุ้งซ่านไปคิดเรื่องอื่น จะทำอะไรก็ทำเรื่องเดียว ไม่วอกแวกไปทำหลายเรื่องในเวลาเดียวกัน จะพูดอะไรก็พูดเรื่องเดียว ไม่วอกแวกไปพูดหลายเรื่องในเวลาเดียวกัน จะภาวนาด้วยคำภาวนาใด ด้วยนิมิตใดเป็นเครื่องให้ใจเกาะ ก็ให้จดจ่ออยู่แต่กับคำภาวนานั้น นิมิตนั้นเช่นใจจดจ่ออยู่กับพุทโธ หรือใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้าออก หรือจดจ่ออยู่กับพุทโธควบกับการรู้ลมหายใจเข้าออก ใจที่มีสมาธิ หรือใจที่สามารถจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นเวลานาน โดยไม่ฟุ้งซ่านไปคิดเรื่องอื่น ก็จะเป็นใจที่มีกำลัง สามารถจดจ่อในการพิจารณาธรรมได้เป็นระยะเวลานานเช่นกัน โดยไม่วอกแวกไปคิดเรื่องอื่น เมื่อใจคิดพิจารณาธรรมได้อย่างต่อเนื่องนานพอ ใจจึงสามารถรู้แจ้งในธรรม เกิดปัญญามากพอที่จะตัดกิเลสได้ สำหรับฆราวาส พระพุทธเจ้าท่านให้แนวทางในการฝึกสมาธิไว้ว่า ให้เพียรฝึกใจให้คิดแต่ในเรื่องกุศลเรื่องเดียวอย่างต่อเนื่อง เพื่อสะสมให้ใจมีกำลังตบะแห่งสัมมาสมาธิ วิธีการฝึกก็คือ ฝึกใจให้จดจ่อในทาน จดจ่อในศีล จดจ่อในการภาวนา ใจที่ฝึกจดจ่ออยู่แต่การคิดจะให้ทานอยู่แต่เรื่องเดียวต่อเนื่องทั้งวัน ใจที่ฝึกมาแล้วแบบนี้จะชินต่อการคิดเกาะความดีเรื่องเดียวอย่างต่อเนื่อง พอไปนั่งสมาธิภาวนาพุทโธ ใจแบบนี้จึงมีกำลังในการจดจ่ออยู่แต่กับคำภาวนาพุทโธได้นานต่อเนื่องเช่นกัน ใจที่ฝึกจดจ่ออยู่แต่การคิดจะรักษาศีลมีเมตตากรุณา คิดอย่างนี้อยู่แต่เรื่องเดียวต่อเนื่องทั้งวัน ใจที่ฝึกมาแล้วแบบนี้จะชินต่อการคิดเกาะความดีเรื่องเดียวอย่างต่อเนื่อง พอไปนั่งสมาธิภาวนาพุทโธ ใจแบบนี้จึงมีกำลังในการจดจ่ออยู่แต่กับคำภาวนาพุทโธได้นานต่อเนื่อง ส่วนมากที่เรานั่งสมาธิกันได้ไม่ดี ใจจดจ่อในคำภาวนาเรื่องเดียวไม่ได้นาน ก็ต้องวอกแวกฟุ้งซ่านไปคิดเรื่องอื่น ก็เพราะเราไม่ได้ฝึกใจให้คิดจดจ่อในการให้ทานอย่างต่อเนื่องมาทั้งวัน เราไม่ได้ฝึกใจให้คิดจดจ่อในการรักษาศีลอย่างต่อเนื่องมาทั้งวัน พื้นฐานใจจึงไม่มีกำลังพอที่จะจดจ่อในคำภาวนาเรื่องเดียวได้นานในเวลาที่นั่งสมาธิ จิตจึงไม่สามารถรวมตัวจนมีพลังพอที่จะสงบได้ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 09:39:25 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 09:31:53 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 09:29:56 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 09:24:26 จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 09:23:34

ความคิดเห็นที่ 16 เรารู้จักคำว่าสมาธิกันตั้งแต่เกิดแล้วครับ เด็กเล็กๆเวลาเล่นอะไรอย่างจดจ่อ เรียกก็ไม่ได้ยิน นั่นแหล่ะเพราะเขากำลังอยู่ในสมาธิ หรือโตมาหน่อยคนที่ชอบอ่านหนังสือมากๆ จนจิตเป็นสมาธิจดจ่อกับหนังสือตรงหน้าชนิดที่ว่าเรียกก็ไม่ได้ยินก็มีให้เห็นบ่อยๆ งานอดิเรกมากมายบนโลกนี้ที่ใครคนไหน จดจ่อกับมันก็สามารถเกิดสมาธิได้ง่ายๆเช่นกัน แต่สมาธิเหล่านั้นเป็นแค่สมาธิแบบโลกๆ ยังไม่ใช่สัมมาสมาธิที่สามารถใช้ตัดกิเลสได้ครับ เพียงแค่ยกตัวอย่างมาให้เห็นว่า แม้การใช้ชีวิตประจำวันของใครก็ดี สามารถเกิดสมาธิได้ง่ายๆ เป็นปกติอยู่แล้วครับ มันไม่ได้เป็นเรื่องประหลาดล้ำอะไรเลยเป็นเรื่องธรรมดาแท้ๆเลย จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 09:42:33

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณทุกท่านนะครับ ได้หลายแนวทางเลยทีเดียว คงต้องกลับไปลองตามแนวทาง ที่อาจจะพอสังเคราะห์ได้ในนี้ดูครับ หากมีความคืบหน้าอย่างไร ขออนุญาตมาปรึกษาใหม่นะครับ จากคุณ : Matterhorn เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 09:44:22

ความคิดเห็นที่ 18 ....สมาธิ..... สำหรับชาวบ้านธรรมดา จะเข้าถึงได้อย่างไร คุณ Matterhorn  --- ขอสอบถามหน่อยครับว่า ฯ (๑) คุณ Matterhorn  อาสัย อะไร  จึง ตั้งกระทู้นี้ สอบถาม ? (๒) คุณ Matterhorn ไม่ คิด จะ ศึกษา "ธรรมะ ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ว่าด้วย สมาธิ" หรือ อย่างไร? (๓) ถ้า ตั้งต้นที่ "ห้องศาสนา" ในเวปนี้ คุณ Matterhorn  อาสัย อะไร  จึง ตั้งกระทู้นี้ สอบถาม ?                     *************************** ทั้ง ๓ ข้อ  ที่ผม เสนอ น่าจะเนื่องกับ ข้อใดข้อหนึ่ง ตาม "มูลปริยายสูตร" http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=12&A=0&Z=237                         โดยย่อๆ คือ เนื่องกับ ปุถุชน (ชาวบ้าน และ ชาววัด ที่ขานนาคสมัยนี้ด้วย ก้ได้ ฯ) พระเสขะ พระอรหันต์ขีณาสพ พระบรมศาสดา                                 สรุป ....สมาธิ..... สำหรับชาวบ้านธรรมดา จะเข้าถึงได้อย่างไร --- ใช่เป็นคำถาม ของ ชาวบ้านๆ  แบบ นับถือ ???? ถ้า กำหนดว่า เป็นชาวพุทธ ผู้นั่นล้อมพระพุทธเจ้า คือ เป็นพุทธบริษัท ของพระพุทธเจ้า  ที่ ตรัสรู้ธรรม (ปฏิจจฯ หรืออริยสัจสี่) ชอบด้วยพระองค์เอง  ทรงสอนผู้อื่นให้รู้ตรงตาม ซึ่ง ผู้อื่นนั้น ล้วน เป็น ปุถุชนชาวบ้านมาก่อนแล้วทั้งสิ้น  (ใช่หรือไม่)                        ดังนั้น สาวกของพระพุทธเจ้า สมัยนี้  ก็ "สมควร" อาสัย การตรัสรู้ + คำสอนของพระองค์ --- เอามาเป็น ปริยัติธรรม  หรือ สัมมาทิฏฐิ ของตน --  เสนอว่า   ชาวบ้าน สมัยพุทธกาล ฟังพระสาวก หรือ ฟะงพระพุทะองค์ตรัส อย่างไร? สมาธิเช่นนั้น  จึง เจริญงอกงามไพบูลย์ เป็น สัมมาสมาธิ ฯ ไม่ใช่ เพลิน เมามัว ใน คำสอน ชั้นสาวก ไม่ว่า สมัยไหนๆ  (สาวกครั้งปฐมสังคายนา ท่าน รักษา ตามที่ตรัส ตามที่บัญญัติไว้ -- จึง สมควรอย่างยิ่ง ที่ จะ "เอามาเป็น เครื่องกำหนดหมาย" ดังที่ คุณ JitZungkabuai  เสนอใน คคห 9 (รวมทั้ง 10) จบความนำ               ********************************* แสดง มุมมอง ตามประเด็นกระทู้ อาสัย พระพุทธภาษิตที่ตรัส "ญาณ ๕" http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=22&A=515&Z=527&pagebreak=0 ก็จะ เป็นทางมาของคำตอบว่า ....สมาธิ..... สำหรับชาวบ้านธรรมดา จะเข้าถึงได้อย่างไร                                โดย คิดเล่นๆ ว่า (๑) คำว่า "เข้าถึงได้"  โดยผ่าน  สมาธิแบบ ที่สาวกสมัยนี้เสนอไว้นั้น  ---- สอดคล้องกับ ที่พระพุทธเจ้าตรัส "ญาณ ๕" ไหม? (สอดคล้องไม่สอดคล้อง ยกไว้) (๒) ท่าน จขกท  คิดว่า ---- "ชาวบ้านๆ เขา เข้าใจไม่ได้หรืออย่างไร?" เมื่อ อ้าง "ญาณ ๕" ที่เนื่องกับ "สมาธิ" ตามที่ตรัส + อ้าง  มูลปริยายสูตร จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 10:38:33

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าจะกล่าวให้ถูก ผมควรกล่าวว่า เริ่มต้นอย่างไร ดีกว่าใช่หรือไม่ครับ ส่วนใหญ่กับปัญหาที่่ว่า ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร ลองทำแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่ แต่ก็ยังคงมีความอยากที่จะแสวงหาต่อไป จากคุณ : Matterhorn เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 11:34:45

ความคิดเห็นที่ 20 การเริ่มต้นทำสมาธิ ให้ตั้งใจสะสมสมาธิไปทีละเล็กละน้อยในระหว่างวัน ให้สะสมความสงบให้ใจไปเรื่อยๆ ทำสบายๆไปทั้งวัน ทำแบบนี้จะได้ผลดี ใจจะสงบเป็นสมาธิได้เร็วในตอนที่เราจะนั่งสมาธิในตอนกลางคืน พระพุทธเจ้าสอน ศีล สมาธิ ปัญญา ดังนั้น ให้เริ่มต้นจากการมีสมาธิในการรักษาศีล มีสมาธิในการรักษาความเมตตากรุณา ไม่ให้หายออกไปจากใจเรา ให้เริ่มต้นแบบนี้เพราะจะเป็นการวางทิศทางของใจ ให้เป็นสัมมาสมาธิ ตื่นมาแต่เช้าให้ไหว้พระ สวดมนต์ สมาทานศีล แล้วตั้งมโนปณิธาน ว่าเราจะคิดดี พูดดี ทำดี ให้ได้ทั้งวัน ไม่ว่าจะกับใครที่เราเจอก็ตาม และถ้าใครมีอะไรให้ช่วย เราจะเต็มใจช่วยถ้าเราอยู่ในวิสัยที่ช่วยได้ ตามกำลังกาย เงิน สติปัญญาของเราที่พอมี อะไรที่จะเกิดขึ้นกับเราในวันนี้ ถ้าไม่ดีเราช่างมันก็ถือว่าได้ใช้กรรมเก่าไปเสีย ถ้าดีก็รับไว้ ปลงใจไว้ตั้งแต่เช้า แล้วระหว่างวันที่ผ่านไป... ให้จดจ่อทวนตนเองอยู่บ่อยๆในช่วงระหว่างวัน ว่าเรายังมีศีลครบดีอยู่ไหม ถ้าไม่ครบก็ตั้งใจใหม่ ระวังอย่าให้พลาดในคราวต่อไป และให้จดจ่อทบทวนการมีจิตผู้ให้ของเรา ว่ายังมีอยู่ไหม ถ้าไม่ครบก็ตั้งใจใหม่ ระวังอย่าให้พลาดในคราวต่อไป เมื่อเกิดสุขทุกข์ขึ้นมากับชีวิต ก็ให้คิดว่าเราอยู่กับความไม่แน่นอน สุขก็ไม่จีรัง ทุกข์ก็ไม่ยั่งยืน เย็นกลับบ้านมา ให้ทวนตนเองว่าที่ผ่านมารักษาสมาธิในทาน ในศีลได้ดีแค่ไหน ตรงไหนบกพร่อง ให้ตั้งใจเอาใหม่ แล้วก็ไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ พยายามทำในเวลาเดิมของวัน เพราะจิตมีสภาพจำอารมณ์ จิตจะได้เอาอารมณ์สมาธิครั้งเก่าๆที่สะสมจำไว้เป็นอารมณ์ มาเป็นพื้นฐานให้ใจเข้าสมาธิได้เร็วและต่อยอดการไปได้อีกจากการนั่งในวันนี้ของเรา ถ้าเราไม่ทำสมาธิในเวลาเดิมๆ ก็จะเหมือนว่าเราต้องเริ่มต้นสร้างอารมณ์สมาธิใหม่ให้จิตตั้งแต่แรก เพราะไม่มีอารมณ์ของเก่าที่จิตจำไว้ในวันก่อนๆ มาช่วย ลองสังเกตกิจวัตรของพระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ท่านจะมีวินัยในการทำวัตร สวดมนต์ นั่งสมาธิ คือจะทำตามเวลามาตรฐานของท่านทุกวัน เว้นแต่จะมีกิจที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆ ท่านจึงเป็นผู้เจริญสมาธิ เพราะท่านเข้าใจเคล็ดข้อนี้ จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 18:22:01

ความคิดเห็นที่ 21 สมาธิ มี 2 อย่างนะครับ 1. สมาธิแบบพักผ่อน  อันนี้จิตจะจดจ่ออยู่กับสิ่งหนึ่งสิ่งเดียว เช่น บริกรรม พุทโธ จิตก็อยู่กับ พุทโธ   ถ้าดูลมหายใจ จิตไปจ่อกับลมหายใจ ไม่สนใจสิ่งอื่นๆ สมาธิแบบนี้  ถ้าเป็นฟังก์ชั่นแบบคณิตศาสตร์ เรียกว่าเป็นแบบ 1-1 คือ จิตหนึ่ง จับกับสิ่งหนึ่ง(ที่เป็นกุศล)  การทำแบบนี้ จิตจะไม่วิ่งไปมา ได้กำลัง และได้การพักผ่อนครับ  การฝึกสมาธิแบบนี้ เขาเรียกสมถะกรรมฐาน 2. สมาธิแบบตั้งมั่น  อันนี้ จิตจะตั้งมั่นอยู่ ไม่วิ่งไปตามอารมณ์ความรู้สึกอื่นๆ แต่จะตั้งมั่นแล้วรู้อยู่  ถ้าเป็นฟังก์ชั่นแบบคณิตศาสตร์ เรียกว่าเป็นแบบ 1-to-many คือจิตตั้งมั่นอยู่ แล้วดูสภาวะแวดล้อมเปลี่ยนแปลงไปมา  เปลี่ยนขึ้นเปลี่ยนลง   สมาธิแบบนี้เป็นสมาธิเพื่อการเดินปัญญา เพราะเมื่อจิตตั้งมั่นอยู่ แล้วดูกาย ดูใจ จะเห็นอนัตตาในกายและใจ ทำต่อเนื่อง จะเกิดวิปัสนาญาณ เข้าถึงมรรคผล ครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 18:53:31

ความคิดเห็นที่ 22 ตาม คห. 2 และ 3 ไปเลยครับ คิดไปให้ตายก็ไม่รู้หรอกครับ ตอนเด็กๆผมคิดแทบตายเช่นกัน.. คิดเป็นปีๆก็ไม่รู้ได้ เมื่อสะสมสติใว้พอ ศีลไม่ขาด มีต้นทุนดีๆแค่หนึ่งเดือน ได้สภาวะพร้อมก็รู้ได้ในคืนเดียวครับ ถ้าคิดเยอะ ก็ยังไม่ต้องไปสายสมถะ ลงมือฝึกสติเถิด เริ่มวินาทีนี้เลยครับ และเพียรให้ได้เรื่อยๆ ถ้าเป็นคนทำงานเยอะ วุ่นวาย เช่นงานออฟฟิต งานที่ต้องติดต่อธุรกิจ อาจต้องใช้เวลาเป็นปี จึงจะเริ่มเห็นผล เช่นเป็นคนทำสวนทำไร่ ไม่วุ่นวายมากนัก สามสี่เดือนก็สังเกตุเห็นความแตกต่างแล้วครับ ส่วนที่เหลือ ขอเพียงมีความเพียร... จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 19:19:04

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าให้กิ๊ฟ คงไม่หวาดไหว   กดโหวดไปเลยละกันโน๊ะ. จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:27:57

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณนะครับ ทำให้ผมได้เห็นแนวทางต่างๆ ที่ชัดเจนมากขึ้น มากขึ้นครับ จากคุณ : Matterhorn เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:16:44