ความคิดเห็นที่ 1 ขอแสดงความคิดเห็นแบบส่วนตัวนะครับ การไม่เสวนากับคนพาล  เป็นมงคลของชีวิต  คุณทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว การที่บุคคลพูดจาไม่ดีกับเรา  ผมชอบคิดว่า  ยังดีที่เขาไม่เข้ามาทุบตี  หรือจ้างคนมาทุบตีเรา ให้ได้รับความเดือดร้อน พยายามอดทน  ขอเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 23:33:51

ความคิดเห็นที่ 2 1. สำหรับผมไม่มีนะ  มีแต่วิธีวางเฉย   2. ทำตัวเหมือนหญ้าพริ้วไหวทำหูทวนลมไปละกัน  เหมือนเด็กหน้ามึนหรือเจ้าหนูจำไม ฝากวิธีคิดละกันครับ   ให้คิดว่าเราเป็นเตาเผาถ่านส่วนคู่กรณีคือคนคอยเติมถ่าน  ยิ่งเติมเท่าไหร่เตาถ่านยิ่งร้อนแรงส่องแสงสว่างให้คนเห็นความดีในความอดทนของเรา  ระวังก็แต่อย่าโมโหเหมือนเตาถ่านทนร้อนไม่ไหวจนระเบิดเท่านั้นแหละ ... :P จากคุณ : หน้าม้าคุง ... ฮี้ฮี้ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 23:37:03

ความคิดเห็นที่ 3 ทำใจของเราไม่ให้เกลียดเขาได้หืรอเปล่า ? ไม่ได้ใช่ไหม ? ใจของเราแท้ ๆ  ยังบังคับมันไม่ได้เลย แล้วจะไปบังคับให้คนอื่นเป็นแบบที่เราคิดได้อย่างไร ? บุญกรรมทำมาแตกต่างกัน  อุปนิสัยจึงแตกต่างกัน เขาจึงเป็นแบบที่เขาเป็น  เราจึงเป็นแบบที่เราเป็น เขาทำกรรมกับเรา  เขาก็ย่อมได้รับผลของกรรมนั้น ถ้าเราทำกรรมกับเขา  เราก็ต้องรับผงของกรรมนั้น ถ้าเราวางเฉย  ไม่ก่อกรรมตอบ กรรมก็เป็นของเขาแต่ผู้เดียว ท่านเชื่อในกฎแห่งกรรมหรือเปล่าล่ะ ? จากคุณ : ดุจเม็ดทราย เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 08:21:03

ความคิดเห็นที่ 4 อดทนค่ะ มันไม่นานก็น่าจะจางคลาย เปลี่ยนไป เลิกไป คนพาล หลีกได้ให้หลีก หลีกไม่ได้ก็ต้องรักตนไว้ รักษาตน เท่ากับรักษาผู้อื่นด้วย รักษาตนด้วยการ สำรวมกาย วาจา ใจ ไว้ อย่าคิดไม่ดี อย่ากล่าวไม่ดี หรือ แสดงออกไม่ดีออกไป เขาจะทำเลว ก็เรื่องของเขา เอาเวลาที่ตอบโต้ มารักษาจิตเราดีกว่า   "จิต"เรา จะไม่รับทุกนั้นไว้ ได้ยินแล้วละไป ไม่ผูกโกรธด้วย เราทำได้เท่ากับฝึกจิตทุกวัน เท่ากับเราขูดเกลาทุกวัน เราจะเก่งนะคะ "เธอทั้งหลายพึงทำความขัดเกลาว่า ชนเหล่าอื่นจักมีวาจาผิด ในข้อนี้ เราทั้งหลายจักมีวาจาชอบ." พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๒ ข้อที่ ๑๐๔ ชนพาลกล่าวคำหยาบด้วยวาจา ย่อมสำคัญว่าชนะทีเดียว แต่ความอดกลั้นได้เป็นความชนะของบัณฑิตผู้รู้แจ้งอยู่ ผู้ใดโกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว ผู้นั้นเป็นผู้ลามกกว่าบุคคลผู้โกรธแล้ว เพราะการโกรธตอบนั้น บุคคลไม่โกรธตอบ บุคคลผู้โกรธแล้ว ย่อมชื่อว่าชนะสงคราม อันบุคคลชนะได้โดยยาก ผู้ใดรู้ว่า ผู้อื่นโกรธแล้ว เป็นผู้มีสติสงบอยู่ได้ ผู้นั้นชื่อว่าย่อมประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือแก่ตนและแก่ผู้อื่น เมื่อผู้นั้นรักษาประโยชน์อยู่ทั้งสองฝ่าย คือของตนและของผู้อื่น ชนทั้งหลายผู้ไม่ฉลาดในธรรม ย่อมสำคัญบุคคลนั้นว่าเป็นคนเขลา ดังนี้ ฯ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๕ ข้อ ๖๓๕ จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 08:24:02

ความคิดเห็นที่ 5 ขอนำคำของพระพุทธเจ้ามาแนะนำนะ ท่านสอนเยอะมาก และ บทนี้ ให้ทำจิตของเรา เสมอด้วยธาตุ ๕(ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาศ) ลองใคร่ครวญดู.... [๑๔๐] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนา (อบรมจิต) เสมอด้วยแผ่นดินเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.       ดูกรราหุล เปรียบเหมือนคนทั้งหลายทิ้งของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลงที่แผ่นดิน แผ่นดินจะอึดอัดหรือระอา หรือ เกลียดของนั้นก็หาไม่ ฉันใด เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยแผ่นดินฉันนั้นแล เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.           [๑๔๑] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยน้ำเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยน้ำอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.           ดูกรราหุล เปรียบเหมือนคนทั้งหลายล้างของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลงในน้ำ น้ำจะอึดอัดหรือระอา หรือเกลียดของนั้นก็หาไม่ ฉันใดเธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยน้ำ ฉันนั้นแล เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยน้ำอยู่ ผัสสะ อันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.           [๑๔๒] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยไฟเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนา เสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.          ดูกรราหุล เปรียบเหมือนไฟที่เผาของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ไฟจะอึดอัดหรือระอา หรือเกลียดของนั้นก็หาไม่ ฉันใด เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยไฟฉันนั้นแล เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้. จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 08:37:28

ความคิดเห็นที่ 6 Normal 0 false false false EN-US X-NONE TH [๑๔๓] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยลมเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตของเธอได้          ดูกรราหุล เปรียบเหมือนลมย่อมพัดต้องของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลมจะอึดอัดหรือระอา หรือเกลียดของนั้นก็หาไม่ ฉันใด เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยลม ฉันนั้น เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.           [๑๔๔] ดูกรราหุล เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยอากาศเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยอากาศอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจ ที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้.           ดูกรราหุล เปรียบเหมือนอากาศไม่ตั้งอยู่ในที่ไหนๆ ฉันใด เธอจงเจริญภาวนาเสมอด้วยอากาศฉันนั้นแล เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาเสมอด้วยอากาศอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักไม่ครอบงำจิตได้. สยามรัฐ เล่มที่ ๑๓ ข้อที่ ๑๔๐ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 08:38:39 จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 08:38:17

ความคิดเห็นที่ 7 "ธรรมะสุขใจ ให้อภัยแก่กัน” โดย ร้อยโทสุธี สุขสากล อนุสาสนาจารย์ กรมยุทธศึกษาทหารบก เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร ****************** การให้อภัยแก่ศัตรูหรือคนที่เราโกรธเคืองอยู่เป็นสิ่งที่ทำได้อย่างยากยิ่ง แต่ถ้าใครทำได้นับว่าเป็น บุญที่ยิ่งใหญ่ การโกรธกันสร้างความขุ่นข้องหมองใจให้แก่กันทั้งสองฝ่ายทั้งฝ่ายที่โกรธและฝ่ายที่ถูกโกรธทำให้จิตใจรุ่มร้อน บางครั้งยังทำให้เพื่อนๆ รอบข้างพลอยอึดอัดไปด้วย แต่ถ้าเรารู้จักนำธรรมะมาใช้ในการดำเนินชีวิต คิดถึงใจเขาใจเรา รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา ลดอัตตาตัวตนลงบ้าง พยายามมองในส่วนที่ดีของผู้อื่นแล้วเราจะให้อภัยเขาได้เพราะบางครั้งคนเราก็ทำผิดพลาดกันได้ แต่ถ้ารู้ว่าตนเองผิดก็ต้องรู้จักการกล่าวคำ "ขอโทษ” สำหรับผู้ที่โกรธอยู่ก็ต้องรู้จักการให้อภัย เพราะการให้อภัยแก่กันนับว่าเป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่มาก ทำให้ทุกคนมีความสุข และทำให้สังคมนั้นน่าอยู่เป็นอย่างยิ่ง ท่านมหาตมะคานที ได้กล่าวไว้ว่า "ผู้ที่อ่อนแอไม่สามารถให้อภัยใครได้ เพราะการให้อภัยนั้น นับเป็นความเข้มแข็งอย่างแท้จริง” ขอฝากคำสอนของท่านพุทธทาส "จงทำกับเพื่อนมนุษย์โดยคิดว่า....” เขาเป็นเพื่อน เกิด แก่ เจ็บ ตาย ของเรา เขาก็ทำอะไรด้วยความคิดชั่วแล่น และผลุนผลัน เหมือนเรา เขาเป็นเพื่อนเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏสงสารด้วยกันกะเรา เขามีหน้าที่รับผิดชอบต่อครอบครัวของเขา มิใช่ของเรา เขาก็ตกอยู่ใต้อำนาจกิเลสเหมือนเรา ย่อมพลั้งเผลอไปบ้าง เขามีสิทธิ ที่จะมีรสนิยม ตามพอใจของเขา เขามี ราคะ โทสะ โมหะ ไม่น้อยไปกว่าเรา เขามีสิทธิ ที่จะเลือก (แม้ศาสนา) ตามพอใจของเขา เขาย่อมพลั้งเผลอบางคราวเหมือนเรา เขามีสิทธิ ที่จะใช้สมบัติสาธารณะเท่ากันกับเรา เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไมเหมือนเรา ไม่รู้จักนิพพานเหมือนเรา เขามีสิทธิ ที่จะเป็นโรคประสาท หรือเป็นบ้า เท่ากับเรา เขาโง่ในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยโง่ เขามีสิทธิ ที่จะขอความช่วยเหลือ เห็นอกเห็นใจจากเรา เขาก็ตามใจตัวเองในบางอย่าง เหมือนที่เราเคยทำ เขามีสิทธิ ที่จะได้รับอภัยจากเรา ตามควรแก่กรณี เขาก็อยากดี เหมือนเรา ที่อยาก ดี เด่น ดัง เขามีสิทธิ ที่จะเป็นสังคมนิยม หรือเสรีนิยม ตามใจเขา เขาก็มักจะกอบโกย และเอาเปรียบเมื่อมีโอกาสเหมือนเรา เขามีสิทธิ ที่จะเห็นแก่ตัว ก่อนเห็นแก่ผู้อื่น เขาเป็นคนธรรมดา ที่ยึดมั่นถือมั่นอะไรต่างๆ เหมือนเรา ถ้าเราคิดกันอย่างนี้ จะไม่มีการขัดแย้งใดๆ เกิดขึ้น เขาไม่มีหน้าที่ ที่จะเป็นทุกข์ หรือตายแทนเรา เขาเป็นเพื่อนร่วมชาติ ร่วมศาสนากะเรา *********************** จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 09:36:05

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบอกว่าพื้นฐานเมื่อก่อนเราเคยเป็นคนใจร้อนมาก ๆ ตบได้ตบ ด่าได้ด่า แต่ตอนนี้โตแล้ว คิดว่าเป็นกรรมที่เราเคยทำไว้ อีกหน่อยเขาก็จะเป็นแบบเรา ..................................................................... 1.คิดว่าเขาก็มีปากเหมือนกับเรา วางเฉย เราอย่าเอามาเป็นอารมณ์ อย่าคิดอย่าปรุง พุทโธไว้ มีศาสดาแนบสติเสมอ 2. คนที่เขามองเราในแง่ดีมีอยู่เขารู้ เขาก็มีความคิด รู้ เหมือนแบบที่เราคิด เขาก็ไม่อยากยุ่งด้วย   ............................................................... คนพาล กับ คนมีปัญญา        "คนพาลผู้มีปัญญาทราม ย่อมประกอบแต่ความประมาทเนืองนิตย์ ส่วนผู้มีปัญญา ย่อมประกอบเนือง ๆ แต่ความไม่ประมาท เหมือนรักษาทรัพย์อันประเสริฐฉะนั้น." ธรรมบท ๒๕/๑๘ ............................................... คนที่เกิดมีขวานมาในปากด้วย     "คนที่เกิดมาแล้ว มีขวานเกิดมาในปากด้วย คนพาลเมื่อกล่าวคำชั่ว ชื่อว่าใช้ขวานนั้นฟันตนเอง. ผู้ใดสรรเสริญคนที่ควรติ ติคนที่ควรสรรเสริญ ผู้นั้น ชื่อว่าใช้ปากเลือกเก็บความชั่วไว้ จะไม่ได้ประสบความสุข เพราะความชั่วนั้น." ทสกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๔/๑๘๕ ........................................................................................... ๑๙๑.  อกกฺกสํ  วิญฺญาปนึ           คิรํ  สจฺจํ  อุทีรเย           ยาย  นาภิสเช  กญฺจิ         ตมหํ  พฺรูมิ  พฺราหฺมณํ.           ผู้ใด  พึงกล่าวถ้อยคำอันไม่เป็นเหตุให้ใคร ๆ  ขัดใจ  ไม่           หยาบคาย  เป็นเครื่องให้รู้ความได้และเป็นคำจริง,  เราเรียกผู้นั้นว่า           เป็นพราหมณ์.           (พุทฺธ)                                       ขุ.  ธ.  ๒๕/๗๐. ๑๙๒.  อกฺโกธโน  อสนฺตาสี             อวิกตฺถี อกุกฺกุจฺโจ           มนฺตาภาณี  อนุทฺธโต           ส  เว  วาจายโต  มุนิ.           ผู้ใด  ไม่โกรธ  ไม่สะดุ้ง  ไม่โอ้อวด  ไม่รำคาญ  พูดด้วยปัญญา           ไม่ฟุ้งซ่าน  ผู้นั้นแลชื่อว่า  เป็นมุนี  มีวาจาสำรวมแล้ว.           (พุทฺธ)          ขุ.  สุ.  ๒๕/๕๐๐.    ขุ.  มหา.  ๒๙/๒๕๗.         ๑๙๓.  อพทฺธา  ตตฺถ  พชฺฌนฺติ          ยตฺถ  พาลา  ปภาสเร           พทฺธาปิ  ตตฺถ  มุจฺจนติ            ยตฺถ  ธรีรา  ปภาสเร.           คนเขลา  ย่อมกล่าวในเรื่องใด  ไม่ถูกผูกก็ติดในเรื่องนั้น,           คนฉลาดย่อมกล่าวในเรื่องใด  แม้ถูกผูก  ก็หลุดในเรื่องนั้น.           (โพธิสตฺต)                               ขุ.  ชา.  เอก.  ๒๗/๓๙. จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 09:56:52

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องแผ่เมตตานั้น หลักครูบาอาจารย์ท่านว่า การแผ่เมตตาควรเริ่มที่ คนใกล้ตัวก่อน หากกระโดดไป คนที่เราเกลียดแล้ว เราจะต่อต้าน  ไม่สามารถแผ่เมตตาได้จริงๆ 1. คุยได้ สนทนาได้ แต่ไม่คบ หากยังตั้งท่ารังเกียจกันอยู่  ควรเว้นจากการทำอะไรร่วมกัน หากว่ายิ่งทำสิ่งนั้นแล้วยิ่งทำให้เห็นความหมั่นไส้ในกันและกัน แต่หากเป็นงานกุศล หรือจิตอาสาที่ทำแล้วสมานใจ เหนื่อยร่วมกัน สุขร่วมกัน  ตรงนี้น่าจะทำได้และดีด้วย เวลาที่ต้องพูดถึงคนที่เรารังเกีียจกับคนอื่นๆ นั้น ขอให้พูดถึงอย่างตรงไปตรงมา  อย่างไม่ใส่ไฟ ไม่พูดให้คนอื่นรังเีกียจมากขึ้นอีก  เพราะไม่เช่นนั้น คุณก็จะไม่มีทางหายจากความรังเกียจได้เลย นั่นเพราะคนนั้นไม่เปลี่ยนพฤติกรรม และคุณก็ไม่เปลี่ยนเหตุของความรังเกียจเค้าด้วยเช่นกัน 2. อยากรู้ว่าตอนนี้ตัวเราเอง มีความสุขกับชีวิต หรือพอใจกับคุณค่าที่อยู่ในตัวเองหรือไม่ หากมีความสุขและเห็นคุณค่าในตัวเองมาก มากพอ ก็น่าจะมองข้ามพฤติกรรมของคนที่เราไม่ชอบไปได้นะ พยายาม ค่อยๆ ทำนะครับ  :) จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 10:28:50

ความคิดเห็นที่ 10 ภาวนาให้มากขึ้น เมือจิตใจเข้มแข็ง สิ่งที่เข้ามากระทบแทบจะไม่มีผลกับใจ จากคุณ : กวางดื้อ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 10:36:40

ความคิดเห็นที่ 11 ---------------  1. คุณต้องให้อภัยเขาได้ก่อน คุณจึงจะแผ่เมตตาให้เขาได้                    2. คุณจะให้อภัยเขาได้                           2.1 คุณต้องเข้าใจก่อนว่าทำไมเขาจึงทำอย่างนั้นกับคุณ                                  2.2 เขาทำอย่างนั้นกับคุณคงเพราะคุณไม่พูดกับเขา  เขาก็คงคิดว่าคุณไม่ชอบเขา   เกลียดเขา  ไม่อยากคุยกับเขา(ซึ่งก็เป็นอย่างนั้น จริง)    อาจจะแสดงภาษาทางกายที่เขารับได้ว่า เกลียดเขาด้วย แต่เขาไม่รู้ว่าเขาทำผิดอะไรคุณจึงเกลียดเขา  ไม่ทราบว่าคุณเกลียดเขาเพราะอะไร                           ดังนั้น คุณควรให้จึงควรให้อภัยเขา เพราะเขายังไม่รู้ว่าเขาทำผิดอะไร  ทำไมคุณจึงแสดงท่าเกลียดเขา                           เมื่อคุณให้อภัยเขาได้แล้ว  ใจคุณก็จะมีเมตตาแก่เขา  คุณก็จะแผ่เมตตาให้เขาได้ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 10:48:13 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 10:47:08 จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 10:45:08

ความคิดเห็นที่ 12 ลดความเกลียดให้กลายเป็นความเป็นกลาง เกลียดเขาเราก็ทุกข์  จิตต้องมีน้ำคือเมตตามาก ถึงจะให้อภัยคน หรือเมตตาต่อศัตรูได้ เพราะฉะนั้นควรฝึกเมตตาจิตให้มาก จากคุณ : แล้วทำไม12 เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 13:13:25

ความคิดเห็นที่ 13 แนะนำให้หยุดคิดเรื่องเธอคนนั้นไว้ก่อน แล้วหาเวลานั่งนิ่งๆ มาพิจารณาอารมณ์ของตัวเอง คุณรู้สึกยังไง เมื่อคิดถึงเธอคนนี้ ความรู้สึกแย่ เกลียดขนาดไหน เอามันออกมาให้หมด ห้ามกลบเกลื่อน ห้ามปิดบังความรู้สึก แ้ล้วก็นั่งดูอารมณ์พวกนั้น ดูอย่าใ้ห้คลาดสายตานะคะ ดูๆๆๆ มันเข้าไป แล้วคุณจะเห็นการเกิดของอารมณ์ เห็นการตั้งอยู่ของอารมณ์ และเห็นการการดับ คราวนี้ก็ได้คำตอบเองว่าต้องทำอย่างไร ถ้านึกภาพไม่ออก ลองจินตนาการเป็นภาพกราฟฟิคดู คุณคือ ก้อนเนื้อ A เธอคนนั้นคือ ก้อนเนื้อ B ก้อนเนื้อ B ยิงอารมณ์ออกมา ก้อนเนื้อ A ไม่ชอบใจอารมณ์นั้น ก็เก็บเอามาคิด แล้วก็เกลียดๆๆๆ จริงๆ คุณไม่ได้เกลียดก้อนเนื้อ B แต่คุณเกลียดอารมณ์ที่ก้อนเนื้อ B ยิงใส่คุณ ถ้าก้อนเนื้อ A รับอารมณ์ที่โดนก้อนเนื้อ B ยิงใส่ แล้วเปลี่ยนค่ามันจากกรด ให้กลายเป็น กลางๆ อารมณ์นั้นก็จะไม่มีผลกระทบต่อก้อนเนื้อ A เลย จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 14:55:26

ความคิดเห็นที่ 14 เกลียดเค้าเค้าเกลียดตอบ แค่นี้คุณก็ได้คำตอบในที่คุณต้องการอยู่แล้ว. คนที่ชอบว่าคนอื่นเพราะเค้ามีกรรม เปรียบเสมือนบัวที่อยู่ใต้น้ำ คุณน่าจะสงสารเค้ามากกว่านะ. ลองมองกระจกสิ มันจะสะท้อนให้เห็นตัวตนของคุณ คำพูดกิริยามารยาท ก็เหมือนกระจกเงาบานใหญ่ ลองปล่อยวาง อ่อนลงมาสักนิด คุณจะได้ มิตรไม่ใช่ศัตรู. จากคุณ : เขียนบน iPhone (janisa) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 18:06:03

ความคิดเห็นที่ 15 เวลาเจอคนที่ไม่ชอบแต่ยังมีเหตุให้ต้องข้องเกี่ยวกันลองคิดแบบนี้ดูครับ อาจช่วยจขกท.ได้บ้าง 1.คิดว่าเดี๋ยววันนึงเราก็ต้องตาย และเค้าก็จะตายเหมือนกัน นี่เราเอาเวลามานั่งโกรธ เกลียดคนอื่นเนี่ยคุ้มเหรอ 2.ถ้าเค้าพอมีข้อดีอยู่บ้างแม้เพียงเล็กน้อยก็ให้มองข้อดีนั้น สิ่งไม่ดีอย่าเอามาเก็บไว้ในใจ 3.การโกรธใครสักคนมันเหนื่อย และเป็นทุกข์กับตัวเราเอง แค่ไม่โกรธไม่เกลียดใครเราก็เป็นสุขแล้ว คิดได้ก็หายทุกข์ 4.เราเปลี่ยนใครไม่ได้ ให้แก้ที่จิตเราเอง ตัวเรายังบังคับให้เป็นดังใจไม่ได้แล้วทำไมถึงคิดอยากให้คนอื่นทำตามใจเรา 5.ใช้ความโกรธที่มีเป็นเครื่องสอบอารมณ์ของจิตเราว่ากวัดแกว่งง่ายแค่ไหน  อยู่กับปัจจุบันขณะเอาไว้เสมอ ความโกรธเมื่อเกิดขึ้นอาจทำให้คนที่ดีที่สุดกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดก็ได้ ขอให้ระวังไว้ให้ดีครับ จากคุณ : Yamada taro เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 01:09:13

ความคิดเห็นที่ 16 แ ผ่ เ ม ต ต า ค่ะ แต่ต้องทำใจให้มีเมตตาที่จะแผ่ก่อนนะคะ  โดยเร่ิมที่ใจเราเอง คล้ายๆ คห 13 หรือนั่งสมาธิไปเลยก็น่าจะดี มองให้เห็นว่าความโกรธ เกลียด เป็นอารมณ์ที่น่ารังเกียจประมาณ คห 15 เมื่อใจมันรวมแล้ว นิ่งแล้วก็แผ่ความรู้สึกดีๆ (เมตตา) ให้ทุกๆ คน นึกถึงหน้าเขาเป็นพิเศษก็ได้ เราเคยรู้สึก "ศรสินธุ์ไม่กินกัน" คือ มากกว่าคำว่า เกลียด กับคนบางคนโดยไม่มีสาเหตุ อธิบายไม่ได้  เราสงสัยความรู้สึกนี้ของตัวเองมาก เลยลองวิธีนี้ดู คิดว่าได้ผล ลองดูค่ะ จากคุณ : ถังทอง เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 16:25:25