"เ ค รื่ อ ง บ อ ก ภู มิ ธ ร ร ม" โดย อ. กำพล ทองบุญนุ่ม
|
 |
"เ ค รื่ อ ง บ อ ก ภู มิ ธ ร ร ม" โดย อ. กำพล ทองบุญนุ่ม
"ก า ร เ ห็ น แ จ้ ง ใ น อ า ร ม ณ์ สามารถเปลี่ยนสถานะความเป็นปุถุชน ให้กลายเป็นอริยะบุคคลได้ ...สิ่งที่มาปรุงแต่งจิต คืออารมณ์ เปรียบจิตคือ ใบไม้ อารมณ์คือ ลมพัดใบไม้ ชีวิตเรามีแค่สองอย่างคือ อารมณ์ดี กับอารมณ์ไม่ดี ส่วนอารมณ์กลางๆ ก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง หลักของการเจิญสติปัฏฐานสี่คือ ให้มีความเพียร มีสติ สัมปชัญญะ ทำลายอภิชชาและโทมนัส คือ รู้ทันอารมณ์ทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี รู้ทันเมื่อไรละก็ จิตจะเป็นปกติ คนทั่วไป มุ่งแต่อารมณ์ฝ่ายดีเสมอ แต่พอเจริญสติไป จิตไม่สงบมีความฟุ้งซ่าน เพราะถูกกดข่ม บังคับบ้าง ก็ไม่พอใจ เมื่อจิตไม่เป็นปกติ ไม่เป็นกลาง เราจึงคุ้มดีคุ้มร้ายอยู่อย่างนี้แหละ
ก า ร เ จ ริ ญ ส ติ เราก็ต้องเผชิญหน้ากับอารมณ์เหล่านี้เหมือนกันแหละ แต่ ค ว า ม รู้ สึ ก ตั ว จะดูแลรักษาให้ จิ ต เ ป็ น ก ล า ง ไม่เหวี่ยงซ้ายเหวี่ยงขวา จิตจึงพ้นไปจากโลก คือ อารมณ์ เพราะ จิตทำหน้าที่เป็นเพียงผู้ดู ไม่ได้เข้าไปเป็น กับอารมณ์เหล่านั้น ตอนแรกเราเจริญสติตามสัญชาติญาณไปก่อน เมื่อเจริญไปนานๆ แล้ว สติจะเปลี่ยนเป็น ภาวะที่รู้สึกตัว คือ ไม่มีตัวตน อยู่ในสภาวะที่ดูนั้น มีสภาพปกติ เป็นกลาง เย็นอกเย็นใจ เบากาย เบาใจ ไม่มีดีใจ ไม่มีเสียใจ ซึ่งสภาวะนี้มีอยู่แล้วในจิตทุกจิต แต่มันแสดงตัวไม่ได้ เพราะถูกปกคลุมด้วยการปรุงแต่ง(สังขาร)
เรา "ไม่" สามารถทำ "จิตให้เป็นปกติ" ด้วย "ความคิดด้วยความรู้" แต่เราสามารถ "ทำจิตให้เป็นปกติ" ได้ ด้วย "การรู้เท่าทัน" เราไม่ได้ไป "ห้ามอารมณ์" แต่ "รู้เท่าทันอารมณ์" ดังนั้น เราต้องช่วยฝึกฝนให้จิตเคยชินที่จะรู้สึกตัว มากกว่าปล่อยจิตให้ไปคิด ไปปรุงแต่ง เมื่อจิตเป็นกลาง ก็ไม่หวั่นไหวไปกับอารมณ์กระทบต่างๆ เพียงแค่รู้ จิตก็หลุดออกมาจากอารมณ์ต่างๆ หนักแน่นดุจขุนเขา เปรียบเหมือนกระแสลม แม้จะรุนแรงเพียงใด ขุนเขาก็ไม่หวั่นไหว นี่เรียกว่า "อ ยู่ ห นื อ โ ล ก" คือไม่ทุกข์ไปกับโลกอีกต่อไปแล้ว"
ดังหลวงพ่อคำเขียนท่านเมตตากล่าวธรรมว่า
"อารมณ์ของคนเรา มีทั้งอิฏฐารมณ์และอนิฏฐารมณ์ คืออารมณ์ที่ปรารถนา และอารมณ์ที่ไม่ปรารถนา ภาวะที่เห็นแจ้งในอารมณ์เหล่านี้ จะเป็นเครื่องบอกความเป็นอริยบุคคล ขั้นต่ำหรือขั้นสูง เรา.วัด.กัน.ที่.ตรง.นี้"
ฟังธรรมแล้วนำมาเล่า (คัดตอน เรียบเรียงจากการฟังธรรม ตอน รู้เป็นกลาง) กราบสาธุหลวงพ่อคำเขียน สุวัณโณ ท่านอ.กำพล ทองบุญนุ่ม ขอบพระคุณชมรมเพื่อนคุณธรรม
จากคุณ |
:
น้องต๋าว
|
เขียนเมื่อ |
:
7 ก.ย. 55 14:56:36
|
|
|
|