ความคิดเห็นที่ 1 ขออนุญาตเล่าต่อ ผมมีโอกาสรู้จักรุ่นพี่ท่านหนึ่ง  ทำงานอยู่ในจังหวัดเดียวกัน  เมื่อท่านรู้ว่าผมต้องการฝึกสมาธิ ท่านก็สอนสมาธิขั้นพื้นฐานให้   ท่านฝึกวิชาหลายสาย  รวมทั้งที่บางท่านเรียกว่า  สายดำ  หรือ  มนต์ดำ  หรือ  คุณไสย ครั้งแรกผมอยากเรียน  แต่ท่านไม่สอน  ท่านว่าไม่มีประโยชน์  อย่าเรียนเลย ผมฝึกสมาธิจากตำรา  และ  หนังสือ  ฝึกปฏิบัติสมาธิขั้นพื้นฐาน  ที่พอหาซื้อได้ในขณะนั้น ผมฝึกจนได้  ฌาน    เป็นช่วงที่รู้สึกว่า  ตนเองเก่ง  และโลดโผนมาก   และก็มาถึงจุดจบของการเดินทางในช่วงแรก   ฌาน  ผมเสื่อมเพราะ  ราคะ   ตอนที่ผม  ฌาน  เสื่อม  ในขณะนั้น  ผมบวชเป็นสงฆ์  ปักกลดอยู่บนถ้ำ เพียงองค์เดียว   แต่ยังไม่มีอาบัตินะครับ     หลังจากนั้นผมไม่สามารถได้  ฌาน  กลับคืนมา  ต้องลาสิกขา  ออกค้นหาแนวทางใหม่ ถ้ามีโอกาส  จะมาเล่าเรื่องในช่วงโลดโผนให้ฟัง         ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 09:24:39

ความคิดเห็นที่ 2 ขออนุญาตเล่าต่อ เมื่อต้องลาสิกขา  ออกค้นหาแนวทางใหม่  ในขณะนั้น  บิดาได้ส่งหนังสือสวดมนต์ ฉบับหลวง  ของ  สมเด็จพระสังฆราช  (ปุสฺสเทว)  เป็นภาษามคธ  และสวดมนต์แปล   ของ  มหามกุฎราชวิทยาลัย  มาให้  2  เล่ม พอผมได้สวดมนต์  และ  ศึกษา  รู้สึกชอบมาก ในขณะนั้นผมรู้แล้วว่า  เหตุที่  ฌาน  เสื่อม  เพราะผมข้ามขั้นตอน  ผมควรศึกษาให้มีความรู้   ความเข้าใจในหลักธรรม  คือ  อริยสัจสี่  ก่อนที่จะเริ่มต้นฝึก  สมาธิ  ภาวนา   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 12:10:37

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาอ่านและอนุโมทนา....เล่าต่อเลยครับ กะลังสนุก จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 13:48:15

ความคิดเห็นที่ 4 มีความยินดี  และ  อนุโมทนา  ในการปฏิบัติ  สมาธิ  ภาวนา   ของเพื่อนสมาชิกทุกท่าน  เช่นกันครับ   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 16:26:22

ความคิดเห็นที่ 5 ขออนุญาตเล่าต่อ หลังจากศึกษาจนเข้าใจในหลักธรรม  คือ  อริยสัจสี่   ผมเริ่มต้นฝึกปฏิบัติตามแนวทางของ  สัมมาสมาธิ ทันที   สัมมาสมาธิ  หมายถึง  ความตั้งจิตมั่นชอบ “......สงัดจากาม  สงัดจากอกุศลธรรม  บรรลุ  ปฐมฌาน  ประกอบด้วย  วิตก  และ วิจาร   มีปิติและสุข  อันเกิดจากวิเวก......”   สงัดจากาม  สงัดจากอกุศลธรรม  คืออะไร สงัดจากาม  สงัดจากอกุศลธรรม  เป็นอย่างไร ด้วยเหตุเพียงเท่าใด  จึงได้ชื่อว่า  สงัดจากาม  สงัดจากอกุศลธรรม   แล้วจะให้ทำอย่างไร  จะให้เริ่มต้นอย่างไร  ค้นหาความหมาย  และ  หนทางไม่พบ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 16:31:49

ความคิดเห็นที่ 6 ขออนุญาตเล่าต่อ เมื่อไม่รู้คำตอบของสิ่งที่ค้นหา  การฝึกสัมมาสมาธิ  ในเบื้องต้นของผม   จึงต้องเริ่มฝึกจาก  อาณาปานสติ  โดยพิจารณาลมหายใจ  เข้า  ออก  ตามหลักธรรม   สติปัฏฐานสี่  ที่เรียนรู้จากหนังสือที่บิดาส่งมาให้     ผมเป็นบุคคลชอบ  เพ้อฝัน  มีจินตนาการสูง  และ  มาก  ที่บางคนใช้คำว่าฟุ้งซ่าน   ขอยกตัวอย่างในสมัยเป็นเด็ก  นะครับ เมื่อดูภาพยนตร์คาวบอย  ก็จะสามารถจินตนาการตนเองเป็น  เจสซี่  เจมส์  คาวบอย นักแม่นปืนผู้เก่งกล้า  แห่งทุ่งราบตะวันตก เมื่อดูภาพยนตร์  สงครามไวกิ้งค์  ก็จะสามารถจินตนาการตนเองเป็น  ผู้นำกองทัพของ นักรบไวกิ้งค์  ผู้เกรียงไกรสามารถแล่นเรือไปพิชิตได้ทั้งเจ็ดคาบสมุทร   ฯลฯ การฝึกสัมมาสมาธิ  สำหรับบุคคลที่ชอบเพ้อฝัน  มีจินตนาการมาก  แบบที่เรียกว่า  ฟุ้งซ่าน ของผม  จึงไม่ประสบความสำเร็จ   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 21:51:33

ความคิดเห็นที่ 7 ขออนุญาตเล่าต่อ ไม่ยอมแพ้ครับ  หาทางใหม่  เริ่มศึกษา  ค้นคว้า  และ  อ่านพระไตรปิฎก ชอบใจธรรมอีกบทหนึ่ง   พึงละธรรมอกุศลทั้งปวง พึงประกอบธรรมกุศลให้ถึงพร้อม พึงทำจิตให้ผ่องใส แล้วจะให้ทำอย่างไร  จะให้เริ่มต้นอย่างไร  ค้นหาความหมาย  และ  หนทางไม่พบ คำตอบเหมือนเดิม  คือ  ไม่รู้จะให้ทำอย่างไร     ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 08:51:20

ความคิดเห็นที่ 8 ขออนุญาตเล่าต่อ ค้นหาต่อ  ชอบใจธรรมอีกบทหนึ่ง   “......เมื่อมีสัมมาสติ  สัมมาสมาธิจึงพอเหมาะได้......” รู้สึกว่าใช่  เป็นหลักธรรมที่คิดว่า  น่าจะเป็นหนทางในการเข้าสู่  สัมมาสมาธิ     เริ่มต้นตั้งคำถามกับตนเองอีกว่า   สัมมาสติ  คืออะไร สัมมาสติ  เป็นอย่างไร ด้วยเหตุเพียงเท่าใด  จึงได้ชื่อว่า  สัมมาสติ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 10:14:54

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุญาตเล่าต่อ ใช้เวลาในการศึกษา  ทำความเข้าใจพอสมควร  จึงได้บทสรุปของ  สัมมาสติ  ดังนี้ สัมมาสติ  หมายถึง  ความระลึกชอบ  เป็นการดำรงชีวิตในโลกปัจจุบันอย่างมีสติ   บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  อกุศล  พึงละธรรมเหล่านั้น บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  กุศล  พึงประกอบธรรม เหล่านั้นให้ถึงพร้อม จึงได้ชื่อว่า  เป็นบุคคล  ผู้มี  สัมมาสติ   ย่อมเป็นบุคคลผู้ถึงซึ่งความเจริญทั้งในปัจจุบัน  และ  อนาคต ย่อมยังประโยชน์ให้เกิดขึ้นแก่ตนเอง  และ  สัตว์โลก   เพื่ออบรมพละ  อินทรีย์  และ  โพชฌงค์  ให้เจริญขึ้น เมื่อฝึกจนกระทั่ง  สัมมาสติ  เจริญขึ้น  สัมมาสมาธิ  จะเจริญขึ้นไปตามลำดับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 12:11:33

ความคิดเห็นที่ 10 ผมชอบวิธีการเล่าแบบแบ่งเป็นหลาย คอมเม้น แบบนี้นะครับ เพราะบางที่ยังอ่านไม่หมด ทำให้ย้อนกลับมาอ่านได้ว่า เราอ่านถึงตรงไหน ^ ^ จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 13:38:29

ความคิดเห็นที่ 11 ขออนุญาตเล่าต่อ ผมเริ่มต้นพิจารณา บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  อกุศล  พึงละธรรมเหล่านั้น ธรรมอกุศล  คืออะไร ธรรมอกุศล  เป็นอย่างไร ด้วยเหตุเพียงเท่าใด  จึงได้ชื่อว่า  ธรรมอกุศล ธรรมสามประการ  อันประกอบด้วย  กายทุจริต  วจีทุจริต  มโนทุจริต  ประการหนึ่ง ธรรมสามประการดังกล่าวนี้  ได้ชื่อว่า  ธรรมอกุศล   บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  อกุศล  พึงละธรรมเหล่านั้น ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 18:01:46

ความคิดเห็นที่ 12 เริ่มตอนไหนไม่รู้ แต่ตอนเด็กไม่สบายจนต้องนอนนาน ๆ บ่อยมาก เลยติดทำสมาธิโดยธรรมชาติ เพราะนอนแล้ว ทำจิตว่า ตัวเองตายแล้วมันสงบดี เห็นดวงดาว กาแล็คซี่ ต่าง ๆ และมีเหตุการณ์แปลก ๆ เกิดขึ้นตั้งแต่เด็ก... จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 18:04:47

ความคิดเห็นที่ 13 ขออนุญาตเล่าต่อ ธรรมเหล่าใด  ได้ชื่อว่า  ธรรมอกุศล   “......มิจฉามรรค  อันประกอบด้วย  มิจฉาทิฐิ  มิจฉาสังกัปปะ  มิจฉาวาจา  มิจฉากัมมันตะ   มิจฉาอาชีวะ  มิจฉาวายามะ  มิจฉาสติ  มิจฉาสมาธิ  เป็นอพรหมจรรย์” มิจฉามรรค  คือ  ทาง  ประกอบด้วยธรรม  8  ประการ   ธรรมอันไม่ไปจากข้าศึก  คือ  กิเลส  คือ  โลภะ  โทสะ  โมหะ  ราคะ   ไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย   ไม่เป็นไปเพื่อคลายกำหนัด   ไม่เป็นไปเพื่อดับสนิท   ไม่เป็นไปเพื่อสงบระงับ ไม่เป็นไปเพื่อความรู้ยิ่ง   ไม่เป็นไปเพื่อนิพพาน   ไม่เป็นธรรมเพื่อการพ้นทุกข์ สภาวธรรมที่ ชื่อว่า  ธรรมเป็นอกุศล  มีในสมัยใด  สมาธิ  อันประกอบด้วยธรรมเป็นอกุศล คือ  อกุศลจิต  สหรคตด้วยโสมนัส  สัมปยุตด้วยทิฏฐิ   เป็น  มิจฉาสมาธิ  มีในสมัยนั้น ธรรมทั้งปวงเหล่านี้  ได้ชื่อว่า  ธรรมอกุศล   บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  อกุศล  พึงละธรรมเหล่านั้น ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 55 21:34:49

ความคิดเห็นที่ 14 ขออนุญาตเล่าต่อ ผมเริ่มต้นพิจารณา บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  กุศล  พึงประกอบธรรม เหล่านั้นให้ถึงพร้อม ธรรมกุศล  คืออะไร ธรรมกุศล  เป็นอย่างไร ด้วยเหตุเพียงเท่าใด  จึงได้ชื่อว่า  ธรรมกุศล ธรรมสามประการ  อันประกอบด้วย  กายสุจริต  วจีสุจริต  มโนสุจริต  ประการหนึ่ง ธรรมสามประการดังกล่าวนี้  ได้ชื่อว่า  ธรรมกุศล   บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  กุศล  พึงประกอบธรรม เหล่านั้นให้ถึงพร้อม ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 09:40:12

ความคิดเห็นที่ 15 ขออนุญาตเล่าต่อ ธรรมเหล่าใด  ได้ชื่อว่า  ธรรมกุศล   มัชฌิมาปฏิปทา  มีองค์  8  เป็นทางอันประเสริฐ  เป็นเครื่องไปจากข้าศึกคือกิเลส เป็นข้อปฏิบัติเพื่อถึงซึ่งการดับทุกข์อย่างแท้จริง  ประกอบด้วย สัมมาทิฏฐิ  คือ  ปัญญาอันเห็นชอบ สัมมาสังกัปปะ  คือ  ความดำริชอบ สัมมาวาจา  คือ  ความมีวาจาชอบ สัมมากัมมันตะ  คือ  ความมีการปฏิบัติชอบ   สัมมาอาชีวะ  คือ  ความเลี้ยงชีวิตชอบ สัมมาวายามะ  คือ  ความเพียรชอบ สัมมาสติ  คือ  ความระลึกชอบ สัมมาสมาธิ  คือ  ความตั้งจิตมั่นชอบ สภาวธรรมที่ ชื่อว่า  ธรรมเป็นกุศล  มีในสมัยใด  สมาธิ  อันประกอบด้วยธรรมเป็นกุศล คือ  กามาวจรกุศลจิต  สหรคตด้วยโสมนัส  สัมปยุตด้วยญาณ  เป็นสัมมาสมาธิ  มีในสมัยนั้น ธรรมทั้งปวงเหล่านี้  ได้ชื่อว่า  ธรรมกุศล   บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  กุศล  พึงประกอบธรรม เหล่านั้นให้ถึงพร้อม ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 17:02:00

ความคิดเห็นที่ 16 ขออนุญาตเล่าต่อ ธรรมเหล่าใด  ได้ชื่อว่า  ธรรมกุศล       บุคคลพึงละการฆ่าสัตว์  เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์  วางทัณฑะ  วางศาสตรา   มีความละอาย  มีความเอ็นดู  มีความกรุณา  หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่  ประการหนึ่ง บุคคลพึงละการลักทรัพย์  เว้นขาดจากการลักทรัพย์  ไม่ประพฤติตนเป็นขโมย   เป็นผู้สะอาดอยู่  ประการหนึ่ง บุคคลพึงละการประพฤติผิดในกาม  เว้นจากประพฤติผิดในกาม  ประการหนึ่ง บุคคลพึงละการพูดเท็จ  เว้นขาดจากการพูดเท็จ  พูดแต่คำจริง  ดำรงคำสัตย์  มีถ้อยคำ เป็นหลักฐานควรเชื่อได้  ไม่พูดลวงโลก  ประการหนึ่ง บุคคลพึงละคำส่อเสียด  เว้นขาดจากคำส่อเสียด  ประการหนึ่ง บุคคลพึงละคำหยาบ   เว้นขาดจากคำหยาบ  กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ  ประการหนึ่ง บุคคลพึงละคำเพ้อเจ้อ  เว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อ  พูดถูกกาล  พูดแต่คำที่เป็นจริง ประกอบด้วยประโยชน์  โดยกาลอันควร  ประการหนึ่ง บุคคลพึงเว้นขาดจากการรับสินบน  การล่อลวง  การตลบตะแลง  ประการหนึ่ง ความเมตตา  กรุณา  มุทิตา  อุเบกขา  ความกตัญญู  กตเวที   ทาน  ศีล  ขันติ  โสรัจจะ   หิริ  โอตตัปปะ   ฯลฯ  ประการหนึ่ง ธรรมทั้งปวงเหล่านี้  ได้ชื่อว่า  ธรรมกุศล   บุคคลเหล่าใด  เป็นผู้มี  สัมมาสติ  พึงพิจารณาธรรมเหล่าใด  เป็น  กุศล  พึงประกอบธรรม เหล่านั้นให้ถึงพร้อม     ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 23:19:25

ความคิดเห็นที่ 17 ขออนุญาตเล่าต่อ ในการฝึก  สัมมาสติ  ของผม   ผมเริ่มต้นการฝึก  สัมมาสติ  เมื่อตื่นนอนในตอนเช้า  ก่อนที่จะเริ่มทำภารกิจประจำวัน   ใช้เวลาประมาณ  5  นาที  หรือ  มากกว่า  ขึ้นอยู่กับอินทรีย์  และ  พละ  ในแต่ละวัน ผมจะระลึกถึงภารกิจที่จะปฏิบัติในวันนี้ว่า   จะประกอบตนให้ตั้งมั่นอยู่ใน   กายสุจริต  วจีสุจริต  มโนสุจริต  อย่างไรบ้าง   ก่อนที่จะเข้านอนหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจประจำวัน   ผมจะระลึกถึงภารกิจในวันนั้นว่า  ได้ปฏิบัติตนด้วย  กาย  วาจา  ใจ  เป็นอย่างไรบ้าง เป็นกุศล  หรือ  อกุศล  อย่างไร   ถ้าเป็น  อกุศล  ผมจะพิจารณาอย่างตั้งใจที่จะละ  อกุศล  นั้น  ในวันรุ่งขึ้น ถ้าเป็น  กุศล     ผมจะพิจารณาอย่างตั้งใจที่จะปฏิบัติ  กุศล  นั้น  ให้เจริญยิ่ง  ในวันรุ่งขึ้น ผมจะพยายามระลึกถึง  กุศล  ในวันนั้น  ให้เจริญขึ้น  ก่อนที่จะเข้านอน  เพื่อฝึก  สัมมาสติ ใช้เวลาประมาณ  5  นาที  หรือ มากกว่า  ขึ้นอยู่กับอินทรีย์  และ  พละ  ในแต่ละวัน   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 08:37:26

ความคิดเห็นที่ 18 ขออนุญาตเล่าต่อ ผมมีความพยายามในการเพิ่มระยะเวลาในการฝึก  สัมมาสติ  จาก  5  นาที  เป็น  10  นาที 15  นาที    20  นาที  30  นาที  ตามกำลังของอินทรีย์  และ  พละ  ที่เพิ่มขึ้น  ในแต่ละวัน ในเวลากลางวัน  ถ้ามีเวลาว่าง  ผมจะฝึก  สัมมาสติ  อยู่เสมอ   ในการทำงาน  หรือ  ปฏิบัติ  ภารกิจประจำวัน  ผมจะพยายามรักษาสติให้จดจ่อ  หรือแน่วแน่ กับการทำงาน  หรือ  การปฏิบัติภารกิจนั้น  เช่น   ผมพยายามให้ความคิด  อยู่ในกรอบของ  สัมมาสังกัปปะ พยายามพูดให้อยู่ในกรอบของ  สัมมาวาจา การทำงานให้อยู่ในกรอบของ  สัมมากัมมันตะ  สัมมาอาชีวะ และพยายามให้มีสัมมาสติ  กับการทำงาน  หรือ  การปฏิบัติภารกิจนั้น ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 12:50:32

ความคิดเห็นที่ 19 ขออนุญาตเล่าต่อ   “......เมื่อมีสัมมาสติ  สัมมาสมาธิจึงพอเหมาะได้......” ในที่สุดความพยายามของผม  ได้ประสบผลสำเร็จ  จิต  ของผมตั้งมั่นชอบ   เป็น  สัมมาสมาธิ  ในที่สุด ขอยกคำกล่าวของพระองคุลีมาลอรหันต์บทหนึ่ง  นะครับ คนทดน้ำ  ย่อมชักน้ำไปได้   ช่างศร  ย่อมดัดลูกศรได้ ช่างถาก  ย่อมถากไม้ได้  ฉันใด บัณฑิตทั้งหลายย่อมฝึกฝนตนได้ด้วย  ความเพียร  ฉันนั้น แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 17:42:31

ความคิดเห็นที่ 20 มารอฟังด้วยจ้า จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 21:22:41

ความคิดเห็นที่ 21 ขออนุญาตเล่าต่อ ในช่วงต่อจากนี้  การฝึกปฏิบัติ  สัมมาสมาธิ  ของผม  ไม่สามารถทำให้เจริญขึ้น   เป็นสภาวะของ  จิต  ที่มีความสงบ  ระงับภายใน  อันเกิดจาก  สัมมาสมาธิ  เท่านั้น ไม่เป็นไร  ผมใช้เวลาในการศึกษาหาความรู้เพิ่ม  จนกระทั่งวันหนึ่งผมได้อ่านประวัติของ พระราธะอรหันต์  ดังนี้ เมื่อครั้งกระโน้น  พระราธะอรหันต์  แต่เดิมท่านเกิดในสกุลพราหมณ์ผู้มั่งคั่ง  เมื่อเฒ่าชราลง   บุตรทั้งหลายทอดทิ้ง  ไม่ยอมเลี้ยงดู  จึงต้อง เข้าไปอาศัยอยู่ในวัดเวฬุวันมหาวิหาร  เมื่อราธะ พราหมณ์ได้อยู่ใกล้ชิดกับหมู่สงฆ์  เห็นปฏิปทาและการปฏิบัติตนของพระอริยะสาวกทั้งหลาย   เกิดความเลื่อมใส  ต้องการที่จะ  ออกบวช  แต่ไม่มีผู้ใดบวชให้  จึงเกิดความเสียใจ  ทำให้ ร่างกายซูบผอม  มีผิวพรรณ  เศร้าหมอง  ไม่ผ่องใส  พระบรมศาสดาทรงเสด็จมาพบ  จึงตรัส ถามถึงสาเหตุ  ครั้นได้ทราบแล้ว  พระบรมศาสดาทรงประสงค์ที่จะอนุเคราะห์ราธะพราหมณ์ จึงได้ตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า “ใครระลึกถึงอุปการคุณของพราหมณ์ผู้นี้ได้บ้าง” พระสารีบุตรได้กราบทูลว่า  “ข้าพระพุทธเจ้าระลึกได้อยู่  คือ  วันหนึ่งข้าพระพุทธเจ้า           ได้เที่ยวบิณฑบาตไปในกรุงราชคฤห์  พราหมณ์นี้ได้ถวายอาหารแก่ข้าพเจ้าทัพพีหนึ่ง” พระบรมศาสดาจึงตรัสว่า  “ดีละ  ๆ  สารีบุตร  ความจริงสัตบุรุษทั้งหลาย  เป็นผู้กตัญญูกตเวที   สารีบุตร  ถ้าเช่นนั้น    เธอจงให้พราหมณ์นั้นบรรพชาอุปสมบทเถิด” ถึงครั้งนั้น  ผมจึงพิจารณาได้ว่า  พระสารีบุตรท่านเป็นพระอรหันต์ผู้มีปัญญามาก คงเป็นเพราะท่านเป็นสัตบุรุษ  (คนดี)  มีความกตัญญูกตเวทีมากนั่นเอง  แม้เพียงอาหาร ทัพพีหนึ่ง  ท่านยังระลึกได้  ตัวเราเองนับตั้งแต่เกิดมาในโลกมนุษย์  ได้รับอุปการคุณจาก บุคคลมากมาย  ยังไม่ได้ระลึกถึง  เป็นเหตุให้มีสติปัญญาน้อย  ไม่สามารถเข้าใจในหลักธรรม คำสอนของ  พระบรมศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 55 00:39:27

ความคิดเห็นที่ 22 ขออนุญาตเล่าต่อ ตามปกติผมเป็นคน  กตัญญู  กตเวที  บิดา   มารดา  ตั้งแต่เด็ก  ช่วยเหลือการงาน ของครอบครัว  ตามกำลังความสารมารถ  ตั้งแต่เล็ก เมื่อเรียนหนังสือจบ  ได้ประกอบอาชีพการงาน  ต้องไปประจำที่ต่างจังหวัด  ผมจะแบ่ง เงินเดือนส่วนหนึ่ง  ให้มารดาไว้ใช้จ่าย  และกลับบ้านมาพบท่านอยู่เสมอ  ส่วนบิดาเป็น ข้าราชการบำนาญ     แล้วจะให้ทำอย่างไร  จะต้องระลึกอย่างไร  จะให้เริ่มต้นอย่างไร  ต้องปฏิบัติตนอย่างไร   ค้นหาความหมาย  และ  หนทางไม่พบ  คำตอบเหมือนเดิม  คือ  ไม่รู้จะให้ทำอย่างไร แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 55 12:36:54

ความคิดเห็นที่ 23 ขออนุญาตเล่าต่อ เริ่มต้นค้นหาความหมายของคำว่า  “......ระลึกถึงอุปการคุณ......”  ไม่เข้าใจเหมือนเดิม   แล้วจะให้ทำอย่างไร  จะต้องระลึกถึงอย่างไร  จะให้เริ่มต้นอย่างไร  ต้องปฏิบัติตนอย่างไร   ค้นหาความหมาย  และ  หนทางไม่พบ  คำตอบเหมือนเดิม  คือ  ไม่รู้จะให้ทำอย่างไร เริ่มท้อครับ  เหนื่อยมาก แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ พบกันใหม่ในตอน  มัชฌิมบท  การค้นหา  แนวทางสู่ชีวิตใหม่   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 55 18:32:59

ความคิดเห็นที่ 24 อาหารของวิชชาและวิมุตติ 1. อาหารของวิชชาและวิมุตติ  คือ โพชฌงค์7 2. โพฌงค์7 มีอาหาร คือ สติปฎฐาน4 3. สติปัฎฐาน4 มีอาหาร คือ สุจริต3 4. สุจริต3 มีอาหาร คือ อินทรีย์สังวรณ์ 5. อินทรีย์สังวรณ์ มีอาหาร คือ สติสัมปชัญญะ 6. สติสัมปชัญญะ มีอาหาร คือ โยนิโสมนสิการ 7. โยนิโสมนสิการ มีอาหาร คือ ศรัทธา 8. ศรัทธา มีอาหาร คือ การสดับ(เล่าเรียน สัทธรรม) 9. การสดับสัทธรรม มีอาหาร คือ การเสวนาสัปบุรุษ การเสวนาสัปบุรุษอย่างสมบูรณ์ ย่อมยังการได้สดับพระสัทธรรมให้บริบรูณ์ การได้สดับพระสัทธรรมบริบรูณ์แล้วย่อมยังศรัทธาให้บริบรูณ์..... โพชฌงค์7 บริบรูณ์ย่อมยัง วิชชาวิมุตติให้บริบรูณ์... วิชชาวิมุตติ มีอาหารอย่างนี้ มีความสมบูรณ์อย่างนี้...                                                        หลวงพ่อเกษม เขมโก .................................................................. นำมาฝากขอให้เจริญในธรรมน๊ะครับ...ของผมตอนนี้เน้นโยนิโสมนสิการเพื่อเป็นอาหารให้สติสัมปชัญญะ คือหมั่นสังเกตุใจตัวเองและหมั่นดูกุศลและอกุศลที่เกิด ธรรมชาติของกุศลจะมีความเบา ส่วนอกุศลจะหนักๆ การพิจารณาหรือสังเกตุบ่อยๆ ก็มาช่วยพัฒนาเรื่องการดูเวทนาหรือดูจิต เพิ่มพูนกำลังสติสัมปชัญญะ อันนี้ ลองพิจารณาส่วนที่เป็นอาหารและทำไปโดยลำดับจาก 9 > 1 จะมีประโยนช์มากๆครับ ^^ จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 11:42:55

ความคิดเห็นที่ 25 สาธุ กับ จขกท  ค่ะ แล้วมีต่อหรืเปล่านี่ จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 01:05:41

ความคิดเห็นที่ 26 มัชฌิมบท  การค้นหา  แนวทางสู่ชีวิตใหม่   http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12650071/Y12650071.html จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 08:02:02