ความคิดเห็นที่ 1 สมาธิ เพื่อการรักษาโรคของผม 2 กราบหลวงปู่เจือ สุภโร ขอย้ำ ทบทวนตามตอนที่ 1 ก่อนนะครับ เริ่มต้นท่านจะให้ทำจิตปกติ .. ทำกายเบาๆ หลวมๆ แล้วให้นึกถึงท้องฟ้าข้างบน นึกอย่างธรรมดาๆ นึกเบาๆ เหมือนไม่ได้นึก ท้องฟ้าที่นึกได้ แค่มีลักษณะกว้าง จะมีรูปร่าง หรือสีสรรอย่างไรก็ได้ แล้วแต่จะนึกได้ ทีนี้ องค์ประกอบสมาธิ 4 อย่าง คือ นิ่ง / เบา / กว้าง / มีสติสัมปชัญญะที่กายที่จิต * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * การนึกถึงท้องฟ้าแล้ว ยังขาดเรื่องมีสติสัมปชัญญะที่กายที่จิต หลวงปู่ให้ หายใจ โดยช่วยปอดหายใจ อย่าให้ปอดทำหน้าที่เอง หายใจให้ท้องกระเพื่อม ** แต่ไม่ต้องเอาใจมาเหลียวดูลม ** ยังคงนึกถึงท้องฟ้าอยู่อย่างนั้น จะทำให้เกิดสติสัมปชัญญะที่กายได้เองเบาๆ ไม่เก็ก ไม่เกร็ง ไม่เพ่ง ไม่จ้อง สมาธิด้วยจิตใจปกติ เบา นึกถึงท้องฟ้าให้เบาที่สุด ....ทำเหมือนไม่ได้ทำ... หากเรานึกต้องการจะให้มันชัด ความอยากจะขึ้นทันที จิตใจก็จะหนัก แคบ ไม่กว้าง บางทีท้องฟ้าก็จะหายไป สมาธิที่ไปเพ่งจ้อง หรืออยากให้เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ไม่นานก็จะเครียด.... นึกเท่าที่จะนึกได้ เหมือนเรานึกถึงบ้าน นึกถึงพ่อแม่พี่น้อง ไม่ต้องสงสัยว่า ท้องฟ้าจะรูปร่างเป็นยังไง นึกตามสัญญา คือความจำของเรา แต่ให้หายใจอยู่อย่างนั้น องค์ประกอบสมาธิจะครบทั้ง 4 เองครับ มีท้องฟ้า มีกาย มีลม เบา กว้าง จิตใจปกติ มีสติรู้สึกตัวได้ ใหม่ๆ อาจนึกได้แว้บๆ ...แว้บไป แว้บมา หมั่นขยันทำบ่อยๆ มันจะพัฒนาตัวมันเอง ถ้ามีเวลาก็นั่งหลวมๆ หลับตานึกบ้าง ก็จะช่วยให้สมาธิตั้งได้ดีขึ้น แต่อย่าตั้งใจให้มากนะครับ ความอยากจะแทรก อย่างที่บอก ...ขยัน... แต่ทำเล่นๆ ทำเหมือนไม่ได้ทำ... แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 10:28:20 จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 10:27:22

ความคิดเห็นที่ 2 สมาธิ เพื่อการรักษาโรคของผม 3 ผมขอกล่าวถึงผลของการฝึกในเบื้องต้น ในช่วงประมาณ 1 เดือน แรก ของการปฏิบัติแบบ ... ทำเล่นๆ แต่ทำบ่อยๆ ทำเป็นนิสัย * * * * * * * * * * * * * * * * อาทิตย์แรก การนึกถึงท้องฟ้า จะเห็นแว้บๆ คือ เห็นบ้าง ไม่เห็นบ้าง เป็นสีต่างๆ บ้าง ไม่เห็นสีบ้าง เห็นก็ชั่วแป้บเดียว แล้วก็หายไป แล้วก็กลับมาเห็นใหม่ ส่วนลมหายใจ รู้สึกได้ต่อเนื่องดี แต่บางทีก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจ (แบบไม่ได้เหลียวดู) อย่างเดียว ไม่เห็นท้องฟ้า... หรือบางทีเห็นท้องฟ้า ...แต่ไม่รู้ลมหายใจ แต่สิ่งที่ได้รับอย่างแรกเลยคือ...กว้าง รู้สึกได้ว่า จิตใจกว้าง ตามความกว้างของท้องฟ้าที่นึกได้ เมื่อกว้างแล้ว สิ่งที่ตามมาในอาทิตย์ที่ 2-3 คือ เริ่มรู้สึกได้ถึง...ความเบา จิตใจเริ่มเบา มีผลทำให้กายเบาด้วย ความเบาเกิดควบคู่กับความ นิ่ง นิ่งเกิดจากนึกถึงท้องฟ้าที่ นึกได้ต่อเนื่องนานขึ้น ไม่เป็นแบบ แว้บไปแว้บมา แบบอาทิตย์แรก นึกถึงท้องฟ้าได้กว้าง นิ่งอยู่ นานขึ้น แต่ก็ไม่ได้ต่อเนื่องเป็นชม.ๆ นิ่งได้สัก 5-10 นาที แต่ผมจะทำบ่อยๆ นาทีนึงก็เอา ไม่กี่วินาทีก็ยังทำ เพราะทำได้ตลอดเวลา ไม่จำกัดสถานที่และเวลาครับ ทำตลอดทั้งวัน เท่าที่จะนึกได้.... ...นึกเบาๆ เบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้ ----------------------------------------------------- หลวงปู่บอกว่า สมาธิเป็นของเบา ถ้าฝึกแล้วหนัก แสดงว่าเป็นมิจฉาสมาธิ ----------------------------------------------------- ผลของความเบา ค่อยมากขึ้น จิตเบา กายเบา มีผลทำให้เวทนาจากโรคภัยไข้เจ็บ เบาขึ้นด้วย จริงๆ เวทนานี้ เบาขึ้นตั้งแต่เริ่มทำแล้วครับ น่าอัศจรรย์จริงๆ จิตใจเบา เวทนาก็พลอยเบาไปด้วย เป็นความจริงว่า โรคภัย เริ่มมดีขึ้นตั้งแต่เริ่มทำเลยครับ เพราะความรู้สึกเป็นโรค เบาลง คลายตัวออก เมื่อฝึกได้ครบเดือน ทุกครั้งเมื่อนึกถึงท้องฟ้า โรคที่เป็น เริ่มคลายตัวขึ้นเรื่อยๆ อย่างชัดเจนครับ ทีนี้วิกฤติเป็นโอกาสแล้ว เวลาป่วยมาก ป่วยนาน ก็เป็นเวลาที่ฝึกสมาธิมากขึ้น เดือนเดียว โรคผมดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดครับ มาถึงอาทิตย์ที่ 4 ท้องฟ้ากลายเป็นสีขาวเอง โดยที่ไม่ได้ตั้งใจจะไปนึกให้เป็นสีขาวครับ แล้วก็ยังรู้สึกถึงกายและลมหายใจได้ควบคู่กันไป * * * * * * * * * * * * * * * * 3 สิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างนึก 1 ท้องฟ้าสีขาวบ้าง ไม่เห็นสีบ้าง 2 ลมหายใจ 3 รู้กาย (ทั่วกาย) จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 10:32:16

ความคิดเห็นที่ 3 ขอโพส Clip หลวงปู่ ประกอบอีกครั้งนะครับ ส่วนที่ผมเล่า คือ การฝึกในตอนที่ 1 ----------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 10:33:56

ความคิดเห็นที่ 4 Clip (ใหม่) ถามตอบการปฏิบัติกับหลวงปู่ครับ ----------------------------------------------------------- จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 10:39:06

ความคิดเห็นที่ 5 สาธุค่า ประมาณกสินเลยนิ  แต่เขียนได้เข้าใจง่าย และเห็นภาพมากเลยค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 13:13:11

ความคิดเห็นที่ 6 ใช่ครับ อานาปาณสติ แต่หลวงปู่ท่านเพิ่มกสินท้องฟ้า (จริงๆ คือ กสินขาว) เข้าไป เพื่อให้ฝึกได้ง่ายขึ้น และก็ง่ายจริงๆ ดังคำท่านครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 13:55:38

ความคิดเห็นที่ 7 ท่านพ่อลีได้แสดงอานาปานสติไว้อย่างพิศดารหลายแนวมาก   ศึกษาดูตามสันดานนิสัยที่ชอบ   อยากจะบอกว่า...เป็นหลานศิษย์ท่านพ่อลีคนนึง   เป็นแนวปฏิบัติที่ไม่ได้ฝึกกสิณ  ไม่ได้ทรงฌานอารมณ์ ( คือเดินผ่านอารมณ์ฌานไปตามชั้นตอนของเขา  ตามธรรมชาติของเขา )   เมื่อท่าน จขกท. ฝึกไปเรื่อยๆจนจิตรวมลง  และฝึกต่อไปจนสมาธิละเอียดถึงขั้นอาการรู้สักแต่ว่ารู้(คืออานาปานสติขั้นที่ 12 เปลื้องจิต...ก็จะรู้ว่าเขาเปลื้องจิตยังไง  ทำไมถึงเรียกเช่นนี้..)  ก็จะเข้าใจในความหมายที่แท้จริงที่ท่านได้แสดงไว้ในอานาปานสติตั้งแต่ขั้นที่ 1-12  ส่วนขั้นที่ 13-16 ต้องไปเจอในเวทีวิปัสสนาเมื่อจิตถอยออกรู้พิจารณาธรรมจนจิตยอมรับเข้าใจ ที่สำคัญคือการมีสติรู้อารมณ์  อย่าหลงอารมณ์ นักปฏิบัติหลายท่านติดตรงนี้...ทำให้จิตไม่เดิน  จนปลักอยู่กับอาการ/อารมณ์เหล่านั้น ขอให้ท่านเจริญธรรมยิ่งๆขึ้นไป..สาธุอนุโมทนา... ปล.หากเกิดเวทนาก็แยกกายแยกจิตออกมาก่อน...แล้วพิจารณาเวทนาให้จิตปล่อยวาง เพราะจิตได้แจ้งแก่ใจตรงหน้า ณ. ปัจจุบันแล้วว่าเวทนากายกับจิตนั้นคนละส่วนกัน  จิตจะยอมฟังและยอมรับ  ซึ่งหากคิดเอาเองโดยสมองว่าเวทนากับจิตคนละส่วนโดยไม่แสดงให้เขาได้เห็นในอาการ..เขาไม่ยอมรับหรอก จากคุณ : Cathode_tube เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 18:30:08

ความคิดเห็นที่ 8 สาธุด้วยครับ จริงๆ ผมค้นพบตัวเองนานแล้วเป็นจริตแบบ วิปัสนายานิก คือใช้การฝึกสติ (ในแนวทางหลวงพ่อเทียน) เป็นหลัก ....ผมเคยทำสมาธิอยู่ 3 ปี ไม่ก้าวหน้า... แต่เผอิญระยะหลัง สติเริ่มต่อเนื่องได้มากขึ้น จึงได้ทราบว่าสติที่ต่อเนื่องนี้ แท้จริงก็เป็นขณิกสมาธิ จึงเกิดสมาธิขึ้นได้ในภายหลังในระดับอุปจาระ และถึงฌานได้ ...ก็เป็นเรื่องน่าแปลกใจอยู่ไม่น้อยเลย... เพียงแตกต่างตรงที่เป็นสมาธิแบบธรรมชาติ แทบไม่รู้ว่าเป็นสมาธิ ถ้าผมไม่ป่วย ผมจะไม่ทราบตรงนี้เลย อานาปาณสติ แบบหลวงปู่เจือ ผมตั้งใจฝึกไว้เพื่อรักษาโรคเท่านั้นครับ ด้วยเห็นว่า เป็นไปในแนวทางเดียว ลงกันได้กับวิธีของหลวงพ่อเทียนที่ผมฝึกอยู่ ไม่ทราบว่าตนจะได้ฝึกเต็มรูปแบบหรือเปล่า เพราะวิปัสนายานิกไม่จำเป็นต้องใช้สมาธิมาก (วิธีของหลวงปู่ ผมเข้าใจว่า ไปถึงฌาน 4 ตอนที่รู้สึกว่า ไม่มีลมหายใจแล้วน่ะครับ) อย่างไรก็ขอขอบคุณที่แนะนำนะครับ ....ในส่วนการเจริญสติ ผมมีประสบการณ์ตามที่คุณ Cathode_tube ได้แนะนำมาแล้วครับ หลวงพ่อเทียนเรียกสติที่ไม่หลงอารมณ์นี้ว่า...รู้เฉยๆ หรือ รู้ซื่อๆ ครับ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 21:34:43 แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 21:33:25 จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 21:30:12

ความคิดเห็นที่ 9 สมาธิ เพื่อการรักษาโรคของผม 4 ขอกล่าวถึงปัญหาที่เพื่อนๆ จะบอกว่ายาก หรือฝึกไม่ได้ครับ 1) นึกแรงเกินไป อันนี้ปัญหาสำคัญเลยครับ การนึกเบาๆ นึกเหมือนไม่ได้นึกนี้ หมายถึง นึกตามอัตภาพของเราจริงๆ ท้องฟ้านี้ บางทีก็นึกได้แค่ว่ามันอยู่เบื้องบน บางทีก็นึกได้แคบๆ ไม่กว้าง บางทีก็นึกได้แค่ลางๆ ไม่ได้เห็นภาพอะไร บางทีก็นึกได้เป็นสีต่างๆ กันไป บางทีก็ไม่มีสี ฯลฯ ถ้าเราพยายามนึกๆๆ มากๆ พยายามนึกให้เป็นไปอย่างที่ตั้งใจ ...มันจะเป็นการนึกที่แรงเกินไป...ไม่ได้นึกเบาๆ ผลของมันทำให้ นึกไม่ออกบ้าง ไม่เป็นไปตามที่คาดหวังเอาไว้บ้าง นึกแล้ว มารู้สึกลมหายใจควบคู่กันไปไม่ได้บ้าง ไม่รู้สึกถึงกาย ไม่รู้สึกถึงลมหายใจ นึกได้แต่ท้องฟ้า ทั้งหมดนี้คือการ นึกแรงเกินไป วิธีแก้ก็คือนึกเบาๆ เบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้ อาจจะนึกกายให้เบาๆ ก่อน แล้วนึกถึงท้องฟ้า * การนึกให้กายเบาๆ หลวมๆ นี่ ก็เป็นเคล็ดลับสำคัญนะครับ * นึกได้แค่ไหนก็แค่นั้น ไม่ต้องตั้งใจให้เป็นอะไร แล้วค่อยหายใจ...ให้รู้สึกตัว มีสติสัมปชัญญะที่กายที่จิต การมีสติรู้ว่าหายใจอยู่ (ไม่ได้เพ่งลม) จะทำให้มีสติรู้อยู่ที่กาย อย่าลืม เบาๆ ...นึกให้ กายเบาๆ ครับ ถ้านึกได้เบาจริงๆ พอชำนาญบ้างแล้ว จะนึกได้ทุกสถานกาล ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว จะทำอะไร จะพูดจะคุย นึกคิดอะไร ก็ยังนึกอยู่ได้ นึกแบบนิดๆ เบาๆ ลางๆ แม้ขณะพิมพ์คอมฯ อยู่ หรืออ่านอยู่ นี้ก็สามารถนึกควบคู่ไปได้ ทุกเวลา ทุกสถานการณ์จริงๆ ครับ ...ถ้านึกได้เบาจริงๆ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ปัญหาที่ 2 คือ สงสัย สงสัยว่าเอ้ ท้องฟ้าเป็นยังไง / นึกแล้วจะได้อะไร / เบาแบบไหน / กว้างยังไง / จะเป็นสีขาวได้ยังไง ฯลฯ ....ข้อสงสัยเยอะไปหมด ลงมือนึกเลยครับ ต้องลองดูถึงจะทราบผลเอง อย่ามัวเสียเวลาสงสัย นึกมันไปอย่างนั้นแหละครับ ท้องฟ้าในความรู้สึกของเราจะเป็นอย่างไร ก็เป็นอย่างนั้น ไม่ต้องสงสัย จะเสียเวลาฝึกเสียเปล่าๆ นะครับ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ถ้ายังรู้สึกว่ายากอยู่ อาจเพราะ 1 ไม่ตรงจริต ฝึกมาหลายวันแล้วไม่กระเตื้องเลย...ก็เลิกนะครับ..หาวิธีอื่น เช่น รู้สึกตัว 2 เพราะว่าอยากจะให้ได้เร็วๆ นี่ก็ต้องทำเล่นๆ นะครับ เลิกหวังผล สมาธิเป็นของเบา ถ้าฝึกแล้วหนัก แสดงว่า ความอยากเข้าครอบงำแล้วครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 07:32:04

ความคิดเห็นที่ 10 สมาธิ เพื่อการรักษาโรคของผม 5 ผมพยายามรวบรวมเทคนิคที่ได้ฟังจ ากหลวงปู่เจือ และตามประสบการณ์ของตัวเองมาเล่าสู่กันฟัง เผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ปฏิบัติที่ยังติดขัดอยู่นะครับ เทคนิคที่ 1 ก่อนอื่นนึกให้กายเบาๆ ก่อนจะนึกถึงท้องฟ้า ให้นึกให้กายเบาๆ หลวมๆ ไว้ก่อน เบาเท่าที่จะเบาได้ หลวมเท่าที่จะหลวมได้ การนึกถึงท้องฟ้าที่กว้าง จะง่ายขึ้น และเบาขึ้น * * * * * * * * * * * * * * * * * * เทคนิคที่ 2 นึกท้องฟ้าแบบค่อยขยาย หรือ ค่อยๆ ต่อกัน ถ้านึกถึงท้องฟ้ากว้างขวางโดยรอบตัวไม่ได้ ก็ให้นึกท้องฟ้าแคบๆ อยู่บนศีรษะเราก่อน...นึกเท่าที่จะนึกได้ พอนึกได้ซักพักนึงแล้ว ค่อยๆ ขยายไปด้านหน้า พอขยายได้ซักพักแล้ว ก็นึกขยายไปทางซ้าย ทางขวา ข้างหลัง จะนึกแบบค่อยๆ ขยาย ....หรือนึกแยกได้เป็นส่วนๆ เช่นนึกได้เฉพาะข้างหน้า แล้วไปนึกได้เฉพาะข้างหลัง แล้วเอามาต่อกันให้เกืดท้องฟ้าโดยรอบตัวทีหลังก็ได้ แต่ถ้านึกแล้วรู้สึกหนัก... หรือเริ่มลืมรู้สึกที่กาย ลืมรู้สึกที่ลม ให้หยุดแค่นั้น นึกเท่าที่จะนึกได้ หยุดไว้แค่นั้น อย่าให้หลงลืมกาย แต่ต้องมีสติสัมปชัญญะที่กาย ที่จิต * * * * * * * * * * * * * * * * * * เทคนิคที่ 3 ถ้านึกถึงท้องฟ้าไม่ออก ให้รู้สึกที่กายก่อน หายใจเข้าออกให้สบาย เบาๆ หลวมๆ รู้สึกตัว ....รู้กายทั่ว รู้ซักพักหนึ่ง แล้วค่อยนึกถึงท้องฟ้า จะนึกได้ง่ายขึ้น ถ้ายังนึกไม่ออก ก็แค่มีสติที่กายอย่างเดียว ก็เพียงพอจะเป็นพื้นฐานให้นึกถึงท้องฟ้าได้ ในอนาคตครับ * * * * * * * * * * * * * * * * * * เทคนิคที่ 4 ทำถี่ๆ บ่อยๆ ถ้านึกถึงท้องฟ้าต่อเนื่องกันได้ไม่นาน ก็ให้นึกบ่อยๆ ให้นึกถี่ๆ ครั้งละไม่กี่วินาทีก็ได้ ....ขอให้ขยันนึกเข้าไว้ ลืม หรือหาย ก็มานึกใหม่ บ่อยๆ ครับ * * * * * * * * * * * * * * * * * * เทคนิคที่ 5 พัก แล้วเริ่มต้นใหม่ ถ้าทำแล้ว รู้สึกว่ายาก หรือหนัก พยายามเท่าไหร่ยิ่งหนัก ให้พักก่อน ...ความพยายามมากเกินไปแล้ว พักให้สบายก่อน เลิกทำไปก่อน พอสบายใจแล้วค่อยกลับมาทำใหม่ * * * * * * * * * * * * * * * * * * ขอให้ทราบไว้ว่า การพยายามตั้งใจทำ ไม่ใช่ผลดี การทำเล่นๆ แต่หมั่นขยันทำ กลับได้ผลดีกว่า ทำไปอย่างงั้นๆ เล่นๆ เบาๆ ทำเหมือนไม่ได้ทำอะไร ลืมก็ช่าง นึกไม่ได้ก็ช่าง แต่ขยันทำ ** มันจะก้าวหน้าของมันเอง ** เป็นเรื่องแปลก ที่ทำเหมือนไม่ตั้งใจ ความก้าวหน้ากลับเกิดขึ้นเอง ถ้ารู้สึกว่าวันนี้ตั้งใจมากไปแล้ว เริ่มไม่เบาแล้ว ให้หยุดเลย มีสติที่กายอย่างเดียวก็เพียงพอแล้ว การทำแบบตั้งใจ ...แบบหวังผล ก็จะเป็นการย่ำเท้าอยู่กับที่ บางวันที่ได้อารมณ์ดีๆ เราอาจโหมทำ เร่งความเพียรใหญ่ เป็นเรื่องดี ถ้าทำเบาๆ เล่นๆ ได้ตลอด แต่ถ้าไม่ทำเล่นๆ มันจะเริ่มหนัก และสะสมความเครียดได้ เพราะกิเลสคือความอยาก และมานะ เข้าครอบงำ การฝึกจะไม่ก้าวหน้า บางทีกลับทำให้แย่ลงด้วยครับ ------------------------------------------------------------ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 07:33:28 จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 07:33:01