ความคิดเห็นที่ 1 เช่น เราจะซื้อปลากระป๋องมากินอย่างนี้ แล้วจะมาปรับให้เราเป็นบาปเพราะว่าเขาต้องฆ่า หรือมีส่วนให้เขาฆ่ามากขึ้น อย่างนี้ไม่มีเหตุผล การไปซื้อปลากระป๋องมากิน ไม่ใช่มีเจตนาจะฆ่า ถ้าเทียบเท่านี้ปรับให้เป็นบาปละก็ไม่ต้องกินอะไรกันละ กินข้าวก็ต้องบาป เพราะว่าการกินข้าวนั้น ทำให้ต้องมีการไถนา เมื่อมีการไถในระหว่างรอยไถนั้น มันแดงฉานไปด้วยเลือดของสัตว์มากมาย คือมันต้องตายจะตายมากกว่าที่ไปฆ่าเป็ด ฆ่าไก่ทีละตัวเสียด้วยซ้ำไป ตัวเล็กตัวน้อย ไส้เดือน ตัวอะไรนิดๆ หน่อยๆ มันตายมากมายในรอยไถ แล้วคนกินข้าว กินข้าวสารที่เขาทำขาย จะต้องพลอยเป็นบาป เพราะสัตว์ตายในรอยไถ แล้วคนที่กินข้าว กินข้าวสารที่เขาทำขายจะต้องพลอยเป็นบาป เพราะสัตว์ตายในรอยไถหรือไม่? คนกินข้าวมันไม่มีเจตนาจะฆ่าสัตว์เช่นเดียวกับคนซื้อปลากระป๋องมากิน ก็ไม่ได้เจตนาจะฆ่าสัตว์ มันก็ไม่ผิดศีลข้อปาณาติบาต ถ้ามีความบริสุทธิ์ใจจริงๆ มันก็ไม่ด่างไม่พร้อยอะไรเลย เว้นแต่เขาจะอุตริ จะเกิดสงสัยขึ้นมามีจิตหม่นหมอง ก็คงจะด่างพร้อยไปบ้าง อนึ่ง ถ้าว่ามีเจตนาอย่างอื่น ไม่ใช่เจตนาฆ่าก็ไม่บาปด้วยปาณาติบาต หรือไม่ขาดศีล เรายังต้องทำอะไรหลายอย่างที่ทำให้สัตว์ตายโดยไม่ต้องเจตนา เช่น เป็นพวกตัวพยาธิกินยาถ่าย ถ้ากินเพียงเพื่อรักษาชีวิต ป้องกันตัวเองมันก็ไม่มีเจตนาฆ่า ก็ไม่ต้องบาป แต่ว่าบางคนมันโกรธ โกรธตัวพยาธิกินยาเจตนาฆ่าตัวพยาธิจริงๆ มันก็ต้องขาดศีลเพราะมันเจตนาฆ่าตัวพยาธิในท้อง ไส้เดือนก็ดี ตัวตืดก็ดี ต้องทำใจให้ดีๆ นะ ไม่เช่นนั้นจะขาดศีล ถ้ามีเจตนาโกรธแค้น ผมจะฆ่าคุณนี่มันก็ต้องขาดศีล แต่ถ้าเจตนาตั้งไว้บริสุทธิ์ เพียงเพื่อต่อสู้ป้องกันชีวิตตนเองอย่างนี้ พระเจ้า พระสงฆ์ก็กิน แม้แต่พระอรหันต์ก็ฉันยาถ่าย ซึ่งทำให้พยาธิในท้องต้องตายไปไม่มากก็น้อย ที่จะเป็นปัญหามากก็เช่นว่า แมวเห็นหนูก็จะตะครุบกิน นี่พวกที่เถรตรงก็ว่าแมวบาป แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็บาป อย่างนี้ เราก็มีความเห็นด้วยไม่ได้ แมวไม่มีเจตนาฆ่าหนู มันจะกินเท่านั้น แต่พวกอาจารย์บางพวก บางกลุ่มเขาจัดให้แมวนี้เป็นบาป เป็นเวรตกนรก ผูกพันกันกับหนูกลับไปกลับมา เรียกว่า มันขาดศีล แต่อาตมาเห็นว่า แมวไม่มีเจตนาฆ่า มันมีความรู้สึกแต่จะกินเท่านั้นแหละ เห็นหนูก็คือเห็นอาหาร เป็นอาหารก็กินเท่านั้นแหละ แต่ความหมายของคำว่า "ฆ่า" ฆ่าให้ตาด้วยความโกรธนั้นมันไม่มี นี่ไปคิดดูเถิดว่า การทำให้ตายโดยไม่มีเจตนานั่นนะไม่เป็นบาป ไม่ขาดศีลปาณาติบาต นี้เราทำอะไรได้ ที่ทำให้สัตว์ตายโดยไม่เจตนานั้นมันทำได้ ทีนี้ ตอนหลังมีปัญหาว่า พวกที่ถือศาสนาอื่น บางศาสนา เขาบัญญัติว่า ไม่บาป ฆ่าสัตว์ไม่บาป ไม่ได้บัญญัติว่าบาป เช่น คริสเตียนที่ไม่ได้บัญญัติว่าฆ่าสัตว์บาป บัญญัติแต่ฆ่าคน แม้แต่พระในศาสนาโรมันคาธอลิคนี้ก็ยังยิงปืน เป็นบาทหลวงนี่แหละก็ยิงนกอยู่ เพราะว่า ศาสนาของเขาไม่ได้บัญญัติว่าบาป และบางศาสนาอย่าออกชื่อ เขาว่าจะได้บุญเสียอีก การฆ่าสัตว์ตัวนั้นตายเอาเนื้อมาแจกจ่ายเลี้ยงคนก็ได้บุญ แล้วเขามีพิธี มีความหมายที่ว่า จะส่งสัตว์ที่ถูกฆ่านี้ไปสู่สวรรค์โดยเร็ว ดีกว่าที่จะให้มันมารอเวลาอยู่เสียเวลาเปล่าๆ ช่วยให้มันไปสู่สวรรค์เร็วๆ ฉะนั้นการฆ่าสัตว์ก็ได้บุญไม่ใช่บาป นั้นเป็นเรื่องของศาสนาอื่น ส่วนพุทธศาสนาไม่ได้สอนอย่างนั้น ถ้ามีเจตนาฆ่าแล้วก็บาป. ทีนี้มีปัญหาขึ้นมาว่า ผู้ที่ทำตามหลักศาสนาอื่นที่ว่าไม่บาป และได้บุญนั้นน่ะ เขาจะกลายเป็นคนบาปตามหลักในพุทธศาสนาหรือไม่? ข้อนี้ขอตอบเสี่ยงต่อการถูกด่า ซึ่งมีปากไสวไปพร้อมที่จะด่า ว่ามันบาปหรือไม่บาปตามศาสนาของเขา เพราะว่าบาปหรือบุญนี้เป็นเรื่องของศีลธรรม เป็นเรื่องของการบัญญัติ ไม่ใช่ปรมัตถธรรมของธรรมชาติ นี่ช่วยฟังให้ดี ช่วยเป็นพยานด้วยนะ อาตมาต้องถูกด่า ถูกด่าที่พูดอย่างนี้ ช่วยเป็นพยานด้วย ว่าถ้าบาปก็บาปตามที่เขาถือศาสนานั้น หรือไม่บาปก็ไม่บาปตามที่เขาถือศาสนานั้น นี้เป็นเรื่องศีลธรรมที่บัญญัติ ไม่ใช่ปรมัตถธรรมของธรรมชาติที่เป็นแต่เพียงทรงแสดง ฉะนั้น เราถือศาสนาไหน พระศาสดาแห่งศาสนานั้นได้บัญญัติว่าอย่างไร เราก็เชื่อตามนั้น เพราะเรานับถือ เมื่อเชื่อตามนั้น จิตก็เป็นไปตามนั้น เรารู้สึกว่าบาปก็บาป เรารู้สึกว่าไม่บาปก็ไม่บาป แล้วแต่บทบัญญัติ ผู้ถือศาสนาอื่น จะไปพลอยมีบุญมีบาป ด้วยศาสนาอื่นอีกศาสนาหนึ่งนั้น เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าบัญญัติไว้ต่างกัน แล้วจิตใจของเราก็เชื่อมั่นในศาสนานั้นๆ เป็นความรู้สึกของจิตใจตามบทบัญญัติที่มนุษย์แต่งตั้งขึ้น ไม่ใช่สัจธรรม หรือปรมัตถธรรมของธรรมชาติ เช่น หลักธรรมะอื่นๆ ซึ่งไม่ใช่ศีลปาณาติบาตเป็นต้น ฉะนั้น จึงขอตอบว่า ที่เขาทำบาปในศาสนาอื่น จะมาบาปในศาสนาอื่นก็ไม่ได้ เว้นไว้แต่มันตรงกัน เมื่อบัญญัติไว้ต่างกัน ขัดแย้งกัน มันก็เป็นบุญเป็นบาปไปตามศาสนาที่เขาถือ นี่จะตอบอย่างนี้และมีหลักอย่างนี้ เพราะว่านี่เป็นศีลธรรม ที่เป็นการบัญญัติแต่งตั้ง ไม่ใช่สัจจธรรมของธรรมชาติ มีปัญหาอะไรต่อไปอีก? ที่มา http://buddhadasa.com/FAQ/FAQ_1.html แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 55 20:15:11 จากคุณ : จขกท. (Kamajor) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 20:14:50

ความคิดเห็นที่ 2 เพชฌฆาตไม่ผิดศีลปาณา? มีด้วยเหรอไม่เคยได้ยิน พระพุทธเจ้าเคยพูดถึงไว้ไหม ขนาดพระเตมีย์ยังไม่อยากเป็นกษัตริย์เลย จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 20:20:29

ความคิดเห็นที่ 3 เอาคำสอนเลอะเทอะของท่านพุทธทาสมาอ้างอีกแล้ว....มิจฉาทิฏฐิชัดๆ   หลักของศาสนาพุทธ การฆ่าสัตว์หรือฆ่าคน บาปแน่นอน โดยไม่เกี่ยวว่าการฆ่านั้นจะมีความโกรธแค้นหรือไม่ หรือจะอ้างเหตุอะไรก็ตาม การอ้างว่า ฆ่าโดยไม่โกรธแค้น หรือฆ่าโดยไม่เจตนา หรือฆ่าเพื่อป้องกันตัว หรือฆ่าเพื่อเป็นอาหาร หรือฆ่าเพราะทำตามหลักศาสนาอื่นๆเพราะตนไม่นับถือศาสนาพุทธ..ฯลฯ ไม่ว่ากรณีใดๆก็ตาม .... แล้วอ้างว่าการฆ่าในกรณียกเว้นต่างๆเหล่านั้น ไม่บาป ... นั่นคือ การอ้างของมิจฉาทิฏฐิ ชัดๆ เห็นกันอยู่แล้วว่า ท่านพุทธทาสอธิบายหลักธรรมผิดมากมาย แม้แต่เรื่องการฆ่าซึ่งเป็นเรื่องในระดับศีล ยังอธิบายแบบบิดๆเบือนๆ ไม่ตรงประเด็น   จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 20:24:17

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ผิดศีลกับไม่บาปมันคนละเรื่องกันนะครับ จากคุณ : Pongkm (Pongkm) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 20:44:29

ความคิดเห็นที่ 5 เกิดอีกหน่อยมีศาสนา XXX บัญญัติว่าการฆ่าคนเล่นเป็นสันทนาการอย่างยิ่ง และสามารถนำไปสู่อุดมธรรมได้ จขกท.จะยอมรับได้หรือไม่ว่าคนที่นับถือศาสนา XXX นั้นฆ่าคนได้ไม่เป็นบาป จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 20:52:20

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าผมมีเจตนาว่า ชีวิตนั่นเป็นทุกข์ ผมก็เลยช่วยฆ่าคน เขาจะได้พ้นทุกข์ เขาจะได้ไปสบาย ผมก็คงไม่บาปนะ จากคุณ : RouteRaideR เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 20:57:56

ความคิดเห็นที่ 8 อาจจะเป็นคำสอนในช่วงแรกๆของท่านรึเปล่าคะ อย่างพระบวชใหม่คงไม่เก่งไปทุกอย่าง จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 21:06:30

ความคิดเห็นที่ 9 สำหรับห้องนี้ต้อง ถ้าฆ่าคนแล้ว ชาติหน้าเกิดเป็นตัวอะไรไปใช้กรรมเข้าใจง่ายกว่า จากคุณ : โปรยปราย เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 21:31:39

ความคิดเห็นที่ 10 เข้าใจง่ายกว่ายังไงคะ? งง ขยายความหน่อยสิ จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 21:43:14

ความคิดเห็นที่ 11 ฆ่า กิเลส ไม่บาป ฆ่า โลภะ ไม่บาป ฆ่า โทสะ ไม่บาป ฆ่า ทิฐิมานะ ไม่บาป ฆ่า โมหะ ไม่บาป ฆ่า อวิชชา ไม่บาป จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 22:09:27

ความคิดเห็นที่ 12 กระทู้เรื่องเดิมก็ขอตอบแบบเดิมละกัน เชื่อแล้วว่าจขกท.ไม่ได้มีเจตนาล่อเป้าจริง ๆ อยากบอกว่าคำสอนของท่านพุทธทาส ทำให้ผู้ศึกษาธรรมะไม่ละะเอียดรอบด้านพอ อ่านแค่ผิวเผิน แล้วไปทึกทักเอาเอง ก็มักเกิดมิจฉาทิษฐิขึ้นได้แบบจขกท.นี่แหละครับ เรื่องปาณาติบาตไม่บาปนี่ ถ้าต่างศาสนาต่างความเชื่อแล้วไม่ต้องรับบาปก็ได้ ถ้างั้นลองนึกถึงคนที่ไม่มีศาสนา ไ่ม่เชื่อลัทธิไหนเลยนอกจากความเชื่อตนเอง จะจัด เข้ากลุ่มไหน นอกจากนี้ยังมีลัทธิบูชายัญ ที่เต็มไปด้วยการเบียดเบียนฆ่าหมูเห็ดเป็ดไก่ แพะฯ เอาเลือดมาสังเวยเจ้าแม่กาลี เขาก็เชื่อว่าไม่บาปเหมือนกัน     ทิษฐิแบบนี้อันตรายมาก จขกท.คิดว่าความเชื่ออย่างแรงกล้าในลัทธิใดลัทธิหนึ่ง จะทำให้ความจริงยอม "เอออวย" ไปด้วยตามสำนวนท่านพุทธทาสหรือไม่...!? จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 22:28:48

ความคิดเห็นที่ 13 การฆ่าสัตว์ตัดชีวิตในพุทธเถรวาทที่ไม่บาปไม่มีเลย บาปมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับเจตนา ถ้าในพุทธแบบพุทธทาสนิยมก็ตามนั้น ถ้าอยากไม่บาปเลยก็ย้ายไปนับถือศาสนาอื่นดีกว่า ง่ายมากๆ จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 22:37:32

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นตาม#11ครับ การฆ่าที่ไม่มีใครตายนอกจากกิเลสตาย ก็คือฆ่าตัวความเห็นผิดทั้งหลายเหล่านี้แหละ แค่เพียงมีความเห็นถูกก็เท่ากับกำจัดความเห็นผิดออกไปโดยอัติโนมัติ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 55 22:38:17

ความคิดเห็นที่ 15 ต้องเข้าใจความหมายของคำว่า บาป ที่แท้จริงก่อน บาป คือ การสะสม พอกพูน ของกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ซึ่งตรงข้ามกับความหมายที่แท้จริงของคำว่า บุญ คือ การชำระล้างกิเลส ถ้าการกระทำใดๆ ที่มีเจตนาบริสุทธิ์ ไม่มีกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ เข้ามาเกี่ยวข้องในจิตใจ เป็นการกระทำไปตามเหตุปัจจัย ที่เหมาะสม ประกอบไปด้วย เหตุผล อันสมควร เป็นไปเพื่อความถูกต้อง การกระทำนั้นๆ ย่อมไม่ เป็นการสะสม พอกพูน ของกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ฉะนั้น การกระทำด้วยเจตนาอันบริสุทธิ์ ไม่มีกิเลสเข้ามาเกี่ยวข้อง ย่อมไม่เป็น บาป จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 00:37:59

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นตาม คห.15 ครับ หากฆ่าสัตว์เพื่อกินพวกคุณบอกว่าบาป คุณกินเนื้อกันอยู่ทุกวันซึ่งเป็นต้นเหตุของการฆ่า พวกคุณก็จงมามีส่วนชดใช้บาปด้วย อย่าโยนบาปให้คนฆ่าอย่างเดียวแล้วตัวเองกินเนื้ออร่อยกันเลยครับ จากคุณ : จขกท. (Kamajor) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 01:08:51

ความคิดเห็นที่ 17 จขกทเป็นสาวกของพระเทวทัตหรือครับ? จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 01:40:21

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่รู้เหมือนกันครับ ฮ่ะๆ แต่คิดว่าไม่ใช่นะครับ เพราะเท่าที่ทราบๆมาตามตำราว่าท่านปองร้ายพระพุทธเจ้า ซึ่งผมไม่เห็นด้วยครับ ใครจะกินผัก กินเนื้อก็กินไปเถอะครับ เพียงแต่ผมรู้สึกขำชาวพุทธที่โยนบาปให้คนฆ่า ส่วนตัวเองกินเนื้อกันเอร็ดอร่อยบอกไม่บาป(เพราะกลัวตัวเองเสียผลประโยชน์) จากคุณ : จขกท. (Kamajor) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 01:55:51

ความคิดเห็นที่ 19 ความเข้าใจว่า "มีเจตนาแต่จะปฏิบัติเพื่อความยุติธรมในโลก มันมีความบริสุทธิ์ใจอย่างนี้จริงๆ ไม่มีเจตนาฆ่า เพชฌฆาตคนนี้ไม่ขาดศีลปาณาติบาต มันต้องมีเจตนาจะฆ่า" ถ้าคิดอย่างนี้ ก็นับเป็นมิจฉาทิฏฐิไปเสียแล้วครับผม   นั่นคือ มีความเห็นไม่ตรง ดุจเดียวกับฝ่ายอกุศลธรรมที่เค้าเห็นว่า การทำความชั่วเป็นสิ่งดีสำหรับเขา จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 03:59:49

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องนี้  ผมมองว่า เพชรฆาต  ยังไงก้อบาปครับ... ง่ายๆ  เลย.... ถ้าเราบังคับให้ พระโสดาบัน  หรือ พระอรหันต์ มาทำหน้าที่เพชรฆาต คิดว่าท่านจะยอมตาย  โดยไม่ยอมทำตามที่ถูกบังคับอย่างเด็ดขาด . . จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 05:30:32

ความคิดเห็นที่ 21 พวกกลุ่มศิษย์ท่านพุทธทาส  ทั้งโง่  ทั้งหัวดื้อ  ธรรมะง่ายๆก็ไม่เข้าใจ เหมือนๆกันทั้งนั้น....พอๆกับพวกสำนักจานบินทำมะโกย จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 05:34:43

ความคิดเห็นที่ 22 ข้อนี้ขอตอบเสี่ยงต่อการถูกด่า ซึ่งมีปากไสวไปพร้อมที่จะด่า ว่ามันบาปหรือไม่บาปตามศาสนาของเขา เพราะว่าบาปหรือบุญนี้เป็นเรื่องของศีลธรรม เป็นเรื่องของการบัญญัติ ไม่ใช่ปรมัตถธรรมของธรรมชาติ นี่ช่วยฟังให้ดี ช่วยเป็นพยานด้วยนะ อาตมาต้องถูกด่า ถูกด่าที่พูดอย่างนี้ ช่วยเป็นพยานด้วย ว่าถ้าบาป ก็บาปตามที่เขาถือศาสนานั้น หรือไม่บาปก็ไม่บาปตามที่เขาถือศาสนานั้น นี้เป็นเรื่องศีลธรรมที่บัญญัติ ไม่ใช่ปรมัตถธรรมของธรรมชาติที่เป็นแต่เพียงทรงแสดง ฉะนั้น เราถือศาสนาไหน พระศาสดาแห่ง ศาสนานั้นได้บัญญัติว่าอย่างไร เราก็เชื่อตามนั้น เพราะเรานับถือ เมื่อเชื่อตามนั้น จิตก็เป็นไปตามนั้น เรารู้สึกว่าบาปก็บาป เรารู้สึกว่าไม่บาปก็ไม่บาป แล้วแต่บทบัญญัติ ผู้ถือศาสนาอื่น จะไปพลอยมีบุญ มีบาป ด้วยศาสนาอื่นอีกศาสนาหนึ่งนั้น เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าบัญญัติไว้ต่างกัน แล้วจิตใจของเราก็ เชื่อมั่นในศาสนานั้นๆ เป็นความรู้สึกของจิตใจตามบทบัญญัติที่มนุษย์แต่งตั้งขึ้น ไม่ใช่สัจธรรม หรือ ปรมัตถธรรมของธรรมชาติ เช่น หลักธรรมะอื่นๆ ซึ่งไม่ใช่ศีลปาณาติบาตเป็นต้น ฉะนั้น จึงขอตอบว่า ที่เขาทำบาปในศาสนาอื่น จะมาบาปในศาสนาอื่นก็ไม่ได้ เว้นไว้แต่มันตรงกัน เมื่อบัญญัติไว้ต่างกัน ขัดแย้งกัน มันก็เป็นบุญเป็นบาปไปตามศาสนาที่เขาถือ นี่จะตอบอย่างนี้และมีหลักอย่างนี้ เพราะ ว่านี่เป็นศีลธรรม ที่เป็นการบัญญัติแต่งตั้ง ไม่ใช่สัจจธรรมของธรรมชาติ มีปัญหาอะไรต่อไปอีก? ................................................................................................   ปร-   [ปะระ-, ปอระ-] ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. (ป.).   ................................................................................ มรรค, มรรค-, มรรคา   [มัก, มักคะ-, มันคา] น. ทาง; เหตุ, ใช้คู่กับ ผล ว่า เป็นมรรคเป็นผล; ในพระพุทธศาสนา เป็นชื่อ แห่งโลกุตรธรรม คู่กับ ผล มี ๔ ชั้น คือ โสดาปัตติมรรค สกทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตมรรค, ทางที่จะนำไปสู่ความพ้นทุกข์ เป็น ๑ ในอริยสัจ ๔ ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ และมรรค เรียกเต็มว่า มรรคมีองค์ ๘ ประกอบด้วย สัมมาทิฐิ - ความเห็นชอบ ๑ สัมมาสังกัปปะ - ความดำริชอบ ๑ สัมมาวาจา - การเจรจาชอบ ๑ สัมมากัมมันตะ - การงานชอบ ๑ สัมมาอาชีวะ - การเลี้ยงชีวิตชอบ ๑ สัมมาวายามะ - ความพยายามชอบ ๑ สัมมาสติ - ความระลึกชอบ ๑ สัมมาสมาธิ - ความตั้งใจชอบ ๑ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า มัชฌิมาปฏิปทา คือ ทางสายกลาง. (ส. มารฺค; ป. มคฺค). ................................................................ ถ   พยัญชนะตัวที่ ๒๒ นับเป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคําที่มาจากภาษา บาลีและสันสกฤต เช่น รถ ปรารถนา .................................................................................................... ธรรม ๑, ธรรม-, ธรรมะ   [ทํา, ทํามะ-] น. คุณความดี เช่น เป็นคนมีธรรมะ เป็นคนมีศีลมีธรรม; คําสั่งสอนในศาสนา เช่น แสดงธรรม ฟังธรรม ธรรมะของพระพุทธเจ้า; หลักประพฤติปฏิบัติในศาสนา เช่น ปฏิบัติธรรม ประพฤติธรรม; ความจริง เช่น ได้ดวงตาเห็นธรรม; ความยุติธรรม, ความถูกต้อง, เช่น ความเป็นธรรมในสังคม; กฎ, กฎเกณฑ์, เช่น ธรรมะแห่งหมู่คณะ; กฎหมาย เช่น ธรรมะ ระหว่างประเทศ; สิ่งทั้งหลาย, สิ่งของ, เช่น เครื่องไทยธรรม. (ส. ธรฺม; ป. ธมฺม). ธรรม ๒   คําประกอบท้ายคําที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคําศัพท์เดิม เช่น วัฒนธรรม อารยธรรม. .............................................................................................................. คำว่า ปรมัตถธรรม ตามข้างบนน่าจะพิมพ์ผิด ความหมายเลยผิดไป หาในพจนานุกรม แล้วไม่เจอเลย ............................................................ เลยหาใหม่แยกเป็นคำๆๆ ตามข้างบน ......................................................   โปรดศึกษาพิจารณาธรรมให้แยบคาย ........................................................................   อย่าปรามาสพระสงฆ์ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ เพราะท่านศึกษาเล่าเรียนมาก ปฏิบัติมาก่อนเรา   เราศึกษาปฏิบัติธรรมไม่ถึงท่าน จึงไปตำหนิว่าท่าน เป็นบาป ......................................................................................   ขอฝากไว้พิจารณานะครับ ผิดพลาดประการใดขอโทษ ไม่มีเจตนาว่าผู้ใด   พิจารณาด้วยนะครับ   จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 07:00:37

ความคิดเห็นที่ 23   เราศึกษาปฏิบัติธรรมไม่ถึงท่าน จึงไปตำหนิว่าท่าน เป็นบาป จากคุณ : chiwat ------------- มันจะบาปได้ไง ถ้าตามตรรกะของที่คุณได้ยกมา คนตำหนิจิตเขาเชื่อว่าไม่บาป ก็ไม่บาปสิ คุณไปพยายามทำให้เขาเชื่อว่าการตำหนินั้นเป็นบาป คุณนั่นแหละจะทำให้เขาบาป งงกะตรรกะคุณอ่ะ จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 07:43:55

ความคิดเห็นที่ 24 ตายไปก็รู้เอง ว่าบาปหรือไม่บาป ถึงเวลานั้นก็แก้ไขไม่ได้แล้ว พระพุทธเจ้าสอนไม่ให้ประมาทเพื่ออะไร ท่านไม่เคยให้เชื่อตามตัวอักษรทันทีนะ ให้พิจารณาก่อนทั้งนั้น การฆ่าสัตว์ที่ไม่บาป แต่ได้บุญด้วยก็มีนะ......... สมเด็จโตเล่าไว้ที่สำนักปู่สวรรค์ มีหลักฐานในหนังสือคือ......... สัตว์บางตัวเป็นพระโพธิสัตว์อธิษฐานมาเกิดเพื่อใช้กรรม เช่นอธิษฐานว่า มาเกิดเป็นปลา พอถึงเวลาแล้ว ขอให้มีคนมาจับไปฆ่า นั่นคือท่านจะได้กลับสู่สวรรค์เหมือนเดิม  คนที่ฆ่านั้นจะได้บุญที่ท่านอนุโมทนาให้ แต่สมเด็จโตบอกอย่าเสี่ยงดีกว่า.....เพราะเราไม่รู้ว่าสัตว์ตัวไหนเป็นแบบกรณีนี้ แปลกดี.......เลยเล่าให้ฟังกันเล่นๆ ความรู้ลึกๆอย่างนี้ไม่มีที่ไหน ไม่ต้องเชื่อก็ดีนะ......จะได้จ่ายสด......555555 จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 08:55:00

ความคิดเห็นที่ 25 คคห 23 จริงอย่างคุณ แมวเก้าแต้ม ว่าไว้ .... เพราะ ตรรรกะ ไม่ควร double standard ตรรกะต้องคิดให้ครบ loop กล่าวคือ ถ้า ยึดทฤษฎี ที่ว่าเพชฆาตฆ่าคนแล้วไม่บาป เพราะเมื่อเชื่อตามนั้น จิตก็เป็นไปตามนั้น เรารู้สึกว่าบาปก็บาป เรารู้สึกว่าไม่บาปก็ไม่บาป แล้วแต่บทบัญญัติ ก้อต้อง บอกว่าคนที่ตำหนิ ท่านก้อไม่บาปไปด้วย เพราะ คนที่ตำหนิท่านย่อมมีความเชื่อ ตามนั้น จิตก็เป็นไปตามนั้นเเขารู้สึกว่าบาปก็บาป เขารู้สึกว่าไม่บาปก็ไม่บาป แล้วแต่บทบัญญัติ เช่นเดียวกัน . . แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 11:19:27 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 11:18:46

ความคิดเห็นที่ 26 ถ้าคิดอย่างนี้ พระอรหันต์ ฆ่าคนก็ไม่บาปสิน่ะครับ เพราะหมดกิเลสแล้ว  คงไล่ฆ่าคนเพื่อทวงความยุติธรรมให้กับผู้ตาย อย่างงั้นหรือครับ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 11:19:53

ความคิดเห็นที่ 27 ถึง จขกท ครับ 1.พวกที่ีซื้อกินเนื้อสัตว์หรือกินอะไรก็ตามไม่เกี่ยวข้องกับ -บาป-บุญ-กรรม- (การกระทำ) ไม่ีมีหรอกครับเกี่ยวข้องทั้งสิ้น มากบ้างน้อยบ้างเช่นได้รับสารเร่ง ได้รับสารพิษ ได้รับมะเร็ง ได้รับความเจ็บป่วยจากการบริโภค ไม่ว่าพืช ผัก ผลไม้ หรือ เนื้อสัตว์ ก็ตาม ล้วนเป็นปฏิกิริยาเร่งความสุขความเจริญ ของทั้งประโยชน์และโทษทั้งสิ้น และด้วยเหตุที่ไม่ได้เรียนรู้จนมีความเข้าใจ   ก็จะทุกข์ เวทนา สุข มากน้อยรำพัน โอดครวญเป็นต้นครับ 2.พวกกินเนื้อสัตว์หรือกินอะไรก็ตาม ที่ไม่เกี่ยวข้องกับบาปกรรม ที่ว่าจะติดตามดวงจิตไปได้อีก ตามความเชื่อ คือพระอรหันต์ เป็นต้น แต่ก็ยังต้องรับบทบาท ของกรรมตามปฏิกิริยา จาก บาป บุญ กรรม การกระทำของ สาร เคมี ธาตุ อาหารอากาศ รอบตัว คือพ้นไปทางจิตเท่านั้น แต่ทางกายไม่รอดเช่นกัน แต่พ้นไปทางจิตนี้เป็นจิตหลอกตัวเองหรือไม่อันนี้ไม่ทราบเพราะจิตหลอกจิตได้ เพราะจิตทำให้สิ่งที่เขาชอบกันเกลียดก็ได้ สิ่งที่เขาเกลียดกันชอบได้ แต่ด้วยเหตุที่เรียนรู้ แม้กายเวทนา สุข ทุกข์ ก็ไม่รำพึงรำพันใด ๆ ให้มากความครับ สรุป   กายไม่ว่าสัตว์ใดไม่เว้นหน้า ถึงพระพุทธเจ้า ฉันอะไรไปได้รับผลกรรมหมดครับ  เจ็บป่วย ทรมานทั้งสิ้น เอร็ดอร่อย สุขภาพแ็ข็งแรงได้ทั้งสิ้น แตกต่างกันแค่เรื่องของจิต จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 11:33:10

ความคิดเห็นที่ 28 เอากฎหมายทางโลกมาเทียบดูก็ได้น๊ะ  คนที่เจตนาฆ่าคนกับคนที่ไม่เจตนาฆ่าคน ศาลพิจารณาให้คนไหนผิด มากกว่า...ทางพุทธก็เช่นกัน เจตนาเป็นสิ่งสำคัญที่วัดระดับของใจว่ามีจิตน้อมไปทางใด...การฆ่านั้น ย่อมบาปอยู่แล้ว แต่บาปมากหรือบาปน้อยต้องมาดูกันที่เจตนา เหมือนคนที่เอามือกำถ่านที่กำลังร้อนๆ คนที่มีเจตนากำจนแน่น กับคนที่กำเหมือนกันแต่กำไม่แน่นผลที่ได้ย่อมแตกต่างกัน... จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 12:09:16

ความคิดเห็นที่ 29 ผม ลองเสนอ บ้างนะครับ ไม่รู้ว่า จขกท จะได้ มาอ่านหรือเปล่า นะครับ พุทธองค์ ทรงกล่าวว่า เจตนานั้นคือกรรม กรรมนั้น เป็นได้ทั้ง ดีและไม่ดี หรือ เป็นกุศลและอกุศล หรือ บุญและบาป ดังนั้น เจตนา คือ กรรม แล้ว ไม่เจตนา หละ เป็น กรรม หรือเปล่า ไม่เป็น ครับ แต่ เมื่อ ท่าน รู้สึกตัว ท่าน จะทำใจกับ สิ่งที่ผ่านมา อย่างไร หละครับ สิ่งที่ท่าน รู้สึก เมื่อรู้ ว่าได้ทำอะไรไป นั้น คือ เจตนา ที่ท่านได้กระทำ ต่อเหตุการณ์ นั้น ครับ เช่น เหยียบมดตายโดยไม่รุ้ตัว แล้ว พอรู้ ก็ว่า ช่างมัน ท่านไม่เห็นไม่ได้เจตนา ความรู้สึกท่านนั้น เป็น อาการ ของ การขาด พรหมวิหาร หรือ ไม่ ก็ ไม่มี หิริ โอตัปปะ ครับ ซึ่ง ถ้า เป้น อย่างนี้ บ่อยๆ เข้า ก็ กลายเป็น สันตาน ที่ไม่ดีได้ ครับ ส่วนเรื่อง จะบอกว่า อะไร บุญหรือ บาป ผม คิดอย่างนี้ ครับ ถ้า ใช้ นิพพาน เป้น เกณฑ์ การตัดสิน หละก็ อะไร ก็ ตามที่ ทำแล้ว ลดละ กิเลส ให้น้อยลงได้ หละก็ ถือว่า เป็น บุญ เช่น การทำทาน ถ้า ทำเพื่อ สละออก ก็ได้บุญ แต่ถ้า ทำเพื่อ เอาหน้า ก็ไม่ได้บุญ เพราะ เป็นการทำเพื่อ พอกพูน กิเลส ส่วนการกระทำ อะไร ก็ แล้วแต่ ที่เป็นไป เพื่อ การเพิ่ม กิเลส แล้ว ผม คิดว่า นั้นคือ บาป ครับ ---------------------------------- อีกอย่าง นะครับ ผม เคยรู้มาว่า อานิสงค์ เรื่องการทำบุญ จะมีไม่เท่ากัน แล้วอะไร ที่ทำแล้ว ทำให้ใกล้ นิพพาน ได้มากกว่า สิ่งนั้น ได้บุญ มากกว่า (แต่จำรายละเอียดไม่ได้ครับ) จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 13:29:56

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าคิดอย่างนี้ พระอรหันต์ ฆ่าคนก็ไม่บาปสิน่ะครับ เพราะหมดกิเลสแล้ว  คงไล่ฆ่าคนเพื่อทวงความยุติธรรมให้กับผู้ตาย อย่างงั้นหรือครับ จากคุณ : bodymind   พระอรหันต์ ท่านจะไม่ทำแบบนั้นหรอกครับ เพราะท่านมีสิตปัญญารู้แจ้งว่า อะไรควร อะไรไม่ควร การตัดสินใจ จะกระทำการใดๆ ของท่าน ย่อมเป็นไปตาม เหตุปัจจัย อันสมควร ที่ไม่มีกิเลสมาเกี่ยวข้อง ปกติเราซึ่งเป็นปุถุชนคนธรรมดา ได้มีโอกาสศึกษาธรรมะ ของพระพุทธเจ้า ย่อมรู้ว่า การแก้แค้นนั้น ไม่ใช่การกระทำที่ถูกต้อง ดังนั้น พระอรหันต์ ย่อมไม่เป็น เพชฌฆาต และในขณะที่บุคคนนั้นเป็น เพชฌฆาต ก็ย่อมไม่ได้เป็น พระอรหันต์ ที่ท่าน พุทธทาส กล่าวว่า ถ้าเป็น เพชฌฆาต ที่ได้รับการอบรมสั่งสอนดี หมายความว่า ในขณะที่ฆ่านั้น "มีสติ มีสมาธิอย่างแท้จริง" มีเจตนาบริสุทธิ์ ไม่มีกิเลสเข้ามาเกี่ยวข้อง รู้ถึงหน้าที่ตัวเอง ที่พึงกระทำ เพื่อเป็นไปตามกฎหมายทางโลก ที่สังคมได้บัญญัติไว้ อีกทั้งให้เห็นว่าการกระทำ การฆ่านั้น เป็นแต่เพียงกิริยาอาการหนึ่ง เพียงเท่านั้น เป็นไปตามเหตุปัจจัย ตามกฎหมาย ที่สังคมได้ตัดสินและยอมรับแล้ว ถือว่าการฆ่านั้น ไม่เป็นบาป แต่ย้ำว่า ต้องน้อมจิต ให้เห็นแจ้ง อย่างที่กล่าวมานั้นจริงๆ ซึ่งก็ต้องมีกาศึกษาและปฏิบัติธรรมด้วย มองอีกมุม ถ้าสังคมยังมีกฎหมายการประหารชีวิต ก็ต้องมีเพชฌฆาต คอยทำหน้าที่ ซึ่งก็ถือว่าเป็น อาชีพที่เสียสละ เพราะโดยพื้นฐานของมนุษย์ ย่อมไม่อย่ากทำร้ายใคร และยังต้องเสี่ยง ต่อการถูก มองในแง่ร้าย จากคนในสังคม ที่ไม่เข้าใจ ซึ่งถ้าจะให้พวกเราคนธรรมดาทั่วไปในสังคม ไปประหารชีวิตใครสักคน นั้นก็คงทำไม่ได้ เพราะนอกจากจะไม่ใช่ หน้าที่แล้ว ยังต้องฝืนความรู้สึกเป็นอันมาก ถึงแม้นักโทษคนนั้น จะชั่วแค่ไหนก็ตาม... จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 15:02:59

ความคิดเห็นที่ 31 ถ้ามองในระดับศีลธรรม ก็ย่อมมีเรื่อง บูญ บาป มาเกี่ยวข้อง ตามแต่สติปัญญา ความเข้าใจของแต่ละบุคคล แต่ถ้ามองในระดับ ปรมัตถ์ ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัย อันตั้งอยู่บนพื้นความถูกต้อง รวมไปถึงกฎของธรรมชาติ ซึ่งกฎที่สังคมได้บัญญัติไว้ ก็เป็นส่วนหนึ่งของกฎธรรมชาติ เพราะธรรมชาติของมนุษย์ ย่อมต้องสร้างกฎ ของตัวเอง เพื่อขับเคลื่อน ให้สังคมดำรงอยู่ อย่างสงบสุข เท่าที่ตัวเองจะทำได้... จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 15:30:48

ความคิดเห็นที่ 32 บอกให้ไปอ่านพระไตรปิฏกก็ไม่เชื่อ ท่านพุทธทาสน่ะ ตรรกะท่านเยอะ แต่พระพุทธองค์บอกว่า อย่าเชื่อเพราะถือเอาตรรกะ จะเชื่อพุทธทาส หรือพระพุทธองค์ เลือกเอา จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 15:34:05

ความคิดเห็นที่ 33 ผมได้ฟังมาว่า สมัยพุทธกาลมีพระอรหันต์ตาบอด ท่านเดินจงกรม เหยียบแมลงสัตว์เล็กสัตว์น้อย ตายไปเป็นจำนวนมาก ภิกษุผู้ยังมิใช่อรหันต์ นำความไปกราบทูลพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าท่านจึงถามภิกษุท่านั้นว่า "เธอเห็นกับตาหรือ?... ถ้าเธอเห็นทำไม่ไม่ช่วยสัตว์เหล่านั้นออกจากทางจงกรม" -------------------------------------------------------------------------- ตรรกะนั้นถูกต้อง แต่ที่เชื่อตรรกะไม่ได้นั้น เพราะตัวเราผู้ใช้ตรรกะต่างหาก ที่ใช้ตรรกะอย่างไม่ถูกต้อง เพราะความคิดของเรามีความหลงครอบงำอยู่ ตรรกะของเราถูกบิดเบือนตั้งแต่ก่อนเริ่มด้วยกิเลส พระอรหันต์ท่านกระทำกริยาคือเดินจงกรม เป็นเหตุให้สัตว์ตาย แต่ท่านไม่บาป แต่ปุถุชนกระทำกรรมคือเพชรฆาต สังหารนักโทษ ยังไงก็บาป เปรียบเหมือน ใบบัวแม้ต้องน้ำฝนก็หาได้เปียกไม่ เพราะมีสภาพเป็นใบบัวอันมิอาจชุ่มน้ำ ส่วนกระเบื้องนั้นยามเมื่อต้องน้ำฝนย่อมเปียกปอน พระอรหันต์ท่านไม่มีกิเลสคือความอยาก ตรรกะของท่านจึงมิอาจบิดเบือน พระอรหันต์ท่านไม่มีเครื่องเศร้าหมอง ผลกรรมจึงไม่มีต่อท่าน เพราะผลกรรมทำให้ท่าเศร้าหมองมิได้ ปุถุชนผู้เต็มไปด้วยกิเลสคือความอยาก ตรรกะของเขาย่อมถูกความอยากนั้นบิดเบือน ปุถุชนผู้เต็มไปด้วยเครื่องเศร้าหมอง ย่อมเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง เมื่อกรรมส่งผล อันมิพึงปราถนา แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 15:57:09 จากคุณ : Humandroy เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 15:50:42

ความคิดเห็นที่ 34 ผมคิดว่ากรณีเพชฌฆาต กับกรณีคนฆ่าสัตว์ ไม่เหมือนกันนะครับ และต้องแยกเรื่องของเจตนาในการฆ่า กับ ผลวิบากกรรมที่ได้รับด้วย ถ้าเจตนาในการฆ่าไม่ได้มีกิเลส เช่น องคุลีมาล ถึงแม้ฆ่าคนมากมายก็สามารถบรรลุธรรมได้ แต่ก็ต้องรับวิบากกรรมจากการฆ่าคนบริสุทธิ์     ถ้าเลือกได้คงไม่มีใครอยากทำอาชีพฆ่าคน คงไม่มีใครอยากเป็นเพชฌฆาต ถึงแม้เพชฌฆาตจะไม่มีความโลภ ความโกรธ ความหลง แต่ก็ยังทำโดยหวังรายได้ ถ้ามีแต่เจตนาจะปฏิบัติเพื่อความยุติธรรมในโลกจริง โดยไม่รับรายได้ ก็อาจถือได้ว่า จิตไม่มีอกุศล แต่ผมคิดว่าเราสามารถใช้โทษขังคุกตลอดชีวิตแทนได้ ถ้าไม่อยากฆ่าคน สำหรับนักโทษประหารนั้น เมื่อยอมรับว่ามีความผิดสมควรถูกประหารแล้ว ก็จะไม่พยาบาทต่อทั้งผู้พิพากษา และเพชฌฆาต จึงไม่มีวิบากกรรมต่อกัน  แต่จะมีนักโทษซักกี่คนที่ยอมรับผลการตัดสิน ถ้านักโทษไม่ยอมรับผลตัดสิน ก็อาจพยาบาทจองเวรต่อทั้งผู้พิพากษาและเพชฌฆาต ดังนั้นการประหารชีวิตที่จะไม่มีบาป ไม่มีการจองเวรเลยนั้น เป็นไปได้ยาก ซึ่งกรณีของเพชฌฆาต จะต่างกับคนฆ่าสัตว์ตรงที่ นักโทษทำความผิดสมควรถูกประหาร แต่สัตว์มันไม่ได้ทำความผิด มันไม่ได้สมควรถูกฆ่า เอามาเทียบกันไม่ได้ ถึงแม้คนฆ่าสัตว์ จะฆ่าโดยไม่มีความโลภ ความโกรธ ความหลง แต่ก็ฆ่าด้วยผลประโยชน์บางอย่าง โดยที่มันไม่ได้มีความผิด ดังนั้นสัตว์จึงพยาบาทจองเวรต่อผู้ฆ่า เป็นวิบากกรรมที่ต้องชดใช้ คำว่า "ฆ่าด้วยความบริสุทธิ์ใจ" เป็นไปไม่ได้ คนที่มีสติดี รู้ดีรู้ชั่ว ต้องรู้อยู่แล้วว่า การฆ่าทั้งคนและสัตว์ เป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ ถ้าไม่มีเจตนาจะฆ่าจริงๆ ก็ต้องเลิกเป็นเพชฌฆาต จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 15:51:18

ความคิดเห็นที่ 35 #30 อย่างคุณ 13th Friday บอกว่า  ในขณะที่ฆ่านั้น "มีสติ มีสมาธิอย่างแท้จริง" มีเจตนาบริสุทธิ์ ไม่มีกิเลสเข้ามาเกี่ยวข้อง จึงจะไม่บาป ทำเป็นแต่เพียงกิริยาอาการหนึ่งนั้น ย้ำว่า ต้องน้อมจิต ให้เห็นแจ้ง อย่างที่กล่าวมานั้นจริงๆ ท่านกล่าวแบบนั้นผม ว่าถูกเป็นบางส่วน ในทางทฤษฎีเท่านั้นครับ  ตัวอย่างเคยมี พระโสดาบันสมัยพุทธกาลที่เป็นภรรยาของนายพรานแล้วเตรียม เครื่องล่าสัตว์ให้สามี  ย่อมไม่บาปเพราะ ท่านทำโดยกิริยาเท่านั้น แต่นั่น หมายถึงผู้ที่บรรลุแล้ว จึงจะสามารถทำการฆ่าโดยไม่บาป เพราะถ้ายังไม่บรรลุ กระผมยังมองไม่เห็นเลยว่าการ ฆ่าจะไม่มีเจตนาได้อย่างไร ตาม องค์ศีล เป็นไปไม่ได้ครับ  ว่า ยังไม่บรรลุ จะน้อมจิต ให้เห็นแจ้งได้อย่างไร ดังจะเห็นกันโดยทั่วไป ว่ามีการเอาหลักธรรมขั้นปรมัตถ์มาอธิบาย ธรรมะขั้นบัญญัติ ทำให้คนฟังหลงผิดกันมากมาย ไม่เฉพาะเรื่องฆ่าสัตว์ไม่บาปดอกครับ ถ้าจะเอาเรื่องปรมัตถ์มาอธิบาย ก้อทำทุกอย่าง โดยจิตเห็นแจ้งย่อมไม่บาปทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น ฆ่าสัตว์แบบจิตเห็นแจ้ง ขโมยโดยจิตเห็นแจ้ง เป็นชู้ชาวบ้านแบบจิตเห็นแจ้ง พูดปดแบบจิตเห็นแจ้ง ดื่อมสุราแบบจิตเห็นแจ้ง ถ้าใครคิดแบบนี้ แล้วหลงตัวเองว่า ตัวเองน้อมจิตเห็นแจ้ง แล้วลงมือทำ ก้อมีสิทธิ์ลงนรกได้ มากนะครับ อันตรายมาก ---- > ตัวชี้วัดของการไม่มีเจตนาคือ ท่านที่บรรลุแล้วจะยอมตาย โดยไม่ยอมผิดศีลครับ เพราะเงื่อนไข ว่าต้องน้อมจิต ให้เห็นแจ้ง อย่างที่กล่าวมานั้นจริงๆ มันเป็นไปไม่ได้ เพราะใครต่อใครก้ออ้างได้ทั้งนั้นว่าตนเองเห็นแจ้งแล้ว แต่ความจริงก้อคือ ผู้เห็นแจ้งต้องไม่ผิดศีลแม้นตนเองจะต้องตายลงไปก้อตาม . . . แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 16:02:35 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 16:01:57

ความคิดเห็นที่ 36 เรียนตอบ คุณรู้คุณ นะครับ ถ้าบุคคลนั้นเป็น อริยบุคคล โดยแท้จริง ย่อมไม่กระทำผิดอย่างที่ท่านกล่าวมา นอกเสียจากว่า บุคคลนั้นไม่ได้เป็น อริยบุคคล แต่ได้แอบอ้าง เพื่อการกระทำผิด ก็ย่อมจะถูก ลงโทษตามกฎหมาย ที่สังคมบัญญัติไว้ โดยไม่เกี่ยวว่า จะเป็น อริยบุคคล หรือไม่ ส่วนการทำจิตให้เป็นสมาธิ รู้แจ้งนั้น (รู้แจ้งในที่นี้ เป็นการรู้แจ้งเพียงบางส่วน ที่ผมกล่าวไว้ ในความคิดเห็นที่ 30 ไม่ใช่การรู้แจ้งในสิ่งทั้วปวง อย่าง ระดับอริยบุคคล) ปุถุชนคนธรรมดา ที่ศึกษาและปฎิบัติธรรม ประกอบไปด้วยความเพียร ย่อมทำได้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเวลาไหน เพียงแต่จะให้เป็นสมาธิ รู้แจ้งแทงตลอด เหมือนอริยบุคคล ที่บรรลุธรรม คงยังทำไม่ได้ เพราะถ้าบรรลุธรรมแล้ว ท่านก็คงไม่เป็น เพชฌฆาต หรือกระทำความผิดใดๆ ซึ่งเป็นการเบียดเบียนสัตว์โลกทั้งหลาย เหมือน ตัวอย่างที่คล้ายๆ กันกับ องคุลีมาล จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 17:38:18

ความคิดเห็นที่ 37 เรียนท่าน #13 Friday  ครับ ผมยินดีที่ได้สนทนาแบบบัณฑิต  แบบรับฟังเหตุผลกับท่าน ที่ท่านแย้งมาผมก้อเห็นในเหตุผลที่ท่านกล่าว.. แต่ผมก้อยังมีความเห็นว่า  เป็นไปไม่ได้ที่จะมีผู้เห็นแจ้งเป็นบางส่วน  แล้วลงมือฆ่าคนโดยไม่บาป.. จริงอยู่  ในแนวคิดพื้นฐานในบางศาสนา  อาทิเช่น อรชุนทำสงครามตามหน้าที่ โดยพระกฤษณะบอกว่าไม่บาป ( แต่นั่นเป็นแนวคิดของฮินดูในภควคีตา  มากกว่าครับ.. แนวพุทธไม่มีแบบนั้น  ครับ.. ดังนั้นความเห็นของผมจึงยังคงยืนยันได้ว่า... ในทางพุทธ..จิตที่เป็นมหากุศล..มีได้ชั่วคราวจริงครับ..แต่การฆ่าจะไม่เกิดขึ้นพร้อมจิตที่เป็นมหากุศลอย่าง เด็ดขาดครับ.. . แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 18:20:11 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 17:57:11 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 17:55:08 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 17:54:04

ความคิดเห็นที่ 38 ผมก็มีความยินดีที่ได้สนทนากับคุณ รู้คุณ ครับ จากข้อความ ที่ท่านเจ้าของกระทู้ นำมาบอกกล่าว ก็มีทั้งส่วนที่เป็นระดับศีลธรรม และระดับปรมัตถ์ ผมมองว่า ถ้าเรายังพูดกันในระดับศีลธรรม เพียงอย่างเดียว ก็คงต้องพูดกันไปอีกยาว เพราะยังมีเรื่องของ บุญ บาป กุศล อกุศล ยังมีแนวความคิดที่เป็นคู่ๆ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่เป็นไปตามแนวทางสายกลางที่พระพุทธเจ้าได้วางไว้ ผมเลยเลือกที่จะมองในระดับ ปรมัตถ์ ตามแต่สติปัญญาของผมเท่าที่มี ผมเห็นว่า ถ้าเพชฌฆาตนั้น กระทำไปตามเหตุปัจจัย อันสมควร บนพิ้นฐานความถูกต้อง ที่ผู้เป็นนักโทษ ต้องชดใช้ความผิด ซึ่้งสังคมได้ตัดสินแล้ว (สังคมในที่นี้ ก็ถือว่าเป็นส่วนย่อยส่วนหนึ่ง ของระบบธรรมชาติ) นั้นถิอว่า ไม่บาปแต่อย่างใด เปรียบได้กับ ฝนตกน้ำท่วม ย่อมมีสัตว์น้อยใหญ่ ตายไปเป็นธรรมดา ไฟไหม้ป่า ก็ย่อมมีสัตว์น้อยใหญ่ ตายไปเป็นธรรมดาเช่นกัน รวมไปถึงภัยธรรมชาติ ทั้้งหลายก็เป็นเหมือนกัน เพียงแต่เรามองว่า มนุษย์เรา ยังเป็นสัตว์ เป็นบุคคล ไม่มองว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องของธรรมชาติทั้งหมด ตราบเท่าที่ ทุกสิ่งทุกอย่าง ดำเนินไปตามวิถีทางของมัน เป็นไปตามความเหมาะสม เป็นเหตุเป็นผล เป็นสิ่งที่ควรจะเป็น เพื่อความถูกต้องอย่างแท้จริง ถึงแม้ว่า จะมีกฎเกณฑ์ ทางสังคม มาเป็นเครื่องตัดสิน แต่ก็อย่างที่บอกไปแล้วว่า สังคมในที่นี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของระบบธรรมชาตื ที่ได้ให้ความรู้สึกนึกคิด แก่มนุษย์ เพื่อสร้างกฎเกณฑ์ ในการอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างสงบสุข หรืออย่างที่ควรจะเป็น ตามแต่สังคมนั้นๆ จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 19:22:27

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้ามองแต่ระดับศีลธรรม แล้วตัดสิน ว่าเพชฌฆาตนั้น เป็นคนบาป ก็คงไม่มีใครอยากมาเป็น เพชฌฆาต เพราะโดยพื้นฐานแล้ว ย่อมไม่มีใคร อยากฆ่าคน ผมเชื่อว่า เพชฌฆาต ถ้าเขารู้ตัวว่า เป็นแต่เพียงหน้าที่ เหมือนกับที่เราๆ ท่านๆ ที่ทำงานหาเลี้ยงชีพกันทั่วไป ถ้าไม่มีกิเลส ความโลภ ความโกรธ ควมหลง มาครอบงำ ก็จะไม่เป็นจิตอกุศล แต่อย่างใด จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 19:23:24

ความคิดเห็นที่ 40 ถ้าคิดอย่างนี้ พระอรหันต์ ฆ่าคนก็ไม่บาปสิน่ะครับ เพราะหมดกิเลสแล้ว  คงไล่ฆ่าคนเพื่อทวงความยุติธรรมให้กับผู้ตาย อย่างงั้นหรือครับ จากคุณ : bodymind   ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอคิดอย่างนี้บ้าง ชาตินี้ฆ่าไก่ ชาติหน้าต้องไปเกิดไก่ แล้วถ้าชาตินี้ฆ่าพระอรหันต์ ชาติหน้าก็ต้องไปเกิดเป็นพระอรหันต์เหรอครับ ขอตอบคำถามจขกท.ครับ การฆ่าสัตว์ คนฆ่าบาปครับ ส่วนคนกินถ้ากินเพื่อยังชีพ ให้มีชีวิตอยู่รอด ก่อนกินได้พิจารณาแล้ว อันนี้ไม่บาปครับ แต่คนส่วนใหญ่กินเพราะความอร่อย กินเพราะความอยาก อันนี้ก็บาป เผลอๆจะบาปมากกว่าคนฆ่าอีกครับ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 20:08:06 จากคุณ : เอกเขนกนอกบ้าน เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 19:50:23

ความคิดเห็นที่ 47 ขออภัยครับ  รู้สีกว่า โปรแกรม มีปัญหา วางลิงค์ไม่ได้ ต้องวางเป็นรูปภาพแทน นะครับ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 20:21:58 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 55 20:17:07 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 20:16:31

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณ คุณ รู้คุณ ที่ได้นำบทความดีๆ มาให้อ่านครับ ผมเห็นว่า คำว่า หน้าที่ เป็นคำกลางๆ ไม่ว่าศาสนาไหน ก็นำมาใช้ในคำสอนของตนได้ ผมเห็นด้วยส่วนหนึ่ง ที่ว่า ถ้าในระดับศีลธรรม การฆ่านั้นเป็นบาป แน่นอน ไม่ว่าจะมากหรือน้อย แต่ถ้ามองในภาพรวม ตามความเป็นไปของธรรมชาติ ก็ย่อมจะเห็น ความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ของสังคมนั้นๆ อย่างประเทศไทยเรา ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น เมืองพุทธ ก็ยังมีกฎหมาย การประหารชีวิต ที่ฟังดูแล้วจะขัดแย้งกัน กับหลักศาสนา อีกทั้งการออกกฎหมายนั้น ก็มาจากกฎเกณฑ์ ทางศิลธรรม ซึ่งก็ แตกต่างกันไป ตามสังคมนั้นๆ บางประเทศก็ไม่มี กฎหมาย การประหารชีวิต ถ้าจะนำมาเปรียบ กับกฎของธรรมชาติที่เป็นหนึ่งเดียว คงไม่ได้ และตราบใดที่ยังมีกฎหมายการประหารชีวิต แล้วเรามองว่า การประหารชีวิต เป็นผลของกรรม ที่ผู้นั้นควรได้รับ ยังไงก็ต้อง มีผู้ที่เสียสละ ทำหน้าที่เป็น เพชฌฆาต เพื่อให้สังคมนั้น ขับเคลื่อนไปตามกฏเกณฑ์ ที่ได้วางเอาไว้ ส่วนการกระทำของ เพชฌฆาต จะว่าไปโดยเนื้อแท้จริงๆ แล้ว เราก็ไม่อาจ จะไปตัดสิน ว่าผิดหรือถูกได้ เพียงแต่ที่กล่าวมา เป็นเพียงการแสดงความคิดเห็น ของผมเท่านั้น เพราะถ้าการกระทำนั้น ไม่ว่าจะ ทั้งทางกาย หรือทางใจ เป็นหน้าที่หรือไม่ มีเจตนาอย่างไร มีกิเลสเข้ามาเกี่ยวข้องไหม เขาก็ย่อมจะได้รับ ผลของการกระทำนั้น อยู่แล้ว ไม่ว่าจะผิดหรือถูก ผลในที่นี้ คือ ผลที่เป็นไปตามกฎของธรรมชาติ ที่เรียกว่า กฎแห่งกรรม รวมไปถึง ผลที่เป็นไปตามกฎหมาย ทางสังคม ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งของกฎแห่งกรรมด้วย จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 01:31:11

ความคิดเห็นที่ 49 ครับ  ตาม # 47 + ในระดับ ปุถุชน คนทั่วโลก ผมขอเรียกกระทู้นี้ว่า [ฮินดู] การฆ่าที่ไม่บาป    มากกว่าที่จะเรียกว่า [พุทธ] การฆ่าที่ไม่บาป ------------------------------------- ตามข้างล่างนี้  ผมขอนำเสนอว่าเป็นพุทธ ในทางปรมัตถ์ นะครับ คือ  ต้องใช้ความซื่อตรง มั่นในใจตน พิจารณาอย่างไม่หลอกตนเอง มองให้ลึก (มองในใจตนเอง) ก้อจะสามารถทราบได้ครับ ...ว่าฆ่าปลา หรือเป็นเพชรฆาต  แล้วสุขใจหรือทุกข์ใจ โดยเราไม่ต้องคิดมาก  ไม่ต้องพยายามคิดหาเหตุผลโน่นนี่ เพื่อมา   support การฆ่า ละไว้ก่อน อย่าเพิ่งให้ท่านพุทธทาส หรือใครๆ มาชี้ผิดชี้ถูก ก้อได้ เอาใจของตนเอง ตรงๆ มองด้วยสัจจะ จริงต่อตนเฉง..ในที่สุดจะทราบครับ..ว่าบาป  หรือไม่ ทำแล้วลึกๆ  ฝังใจหรือไม่... โดยความจริง คนเรา ถ้ามีแต่ปัญญา...  จะหาเหตุผลซักพันข้อ  มา support  การกระทำของตนได้เสมอ แต่จะไม่มีเหตุผลข้อไหนเลยครับ  จะมาสามารถ กลบความผิดในส่วนลึกของจิตใจได้เลย วิถีพุทธ คือ มองเข้าในใจตน อย่ามองออกนอกใจของตนเอง มองเฉพาะสิ่งที่ปรากฎ ตามความจริง ๆ  อย่าเพิ่งไปคิดถึงหลักคิดใดๆ ของคนอื่น มอง รู้ อย่าเพิ่งไปคิดปรุงแต่ง อะไร  ตรงต่อความจริงที่ประจักษ์ใจ นี่ แหละครับ  ถึงจะเป็นการเข้าถึงปัญญาญาณ... มองทะลุสภาวะธรรม สภาวะจิต ตามสภาพความเป็นจริง  โดยไม่ปรุงแต่ง.. . . . แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 08:21:25 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 08:19:46 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 08:19:01 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 07:56:17 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 07:55:24 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 07:23:04 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 07:21:30

ความคิดเห็นที่ 50 ผมมีความเห็นเป็นแบบนี้ครับ เพชรฆาตฆ่าคน  โดยกรอบความหมายของมนุษย์ปุถุชน ไม่น่าจะเรียกว่าเป็น บาป นะครับ ฆ่า โดยจิตไม่มีเจตนา แต่ย่อมเป็นกรรมแน่นอน เพราะมีการกระทำลงไป ผลของกรรม เช่นทำให้จิตใจเศร้าหมอง มีความไม่สบายใจที่เห็น เพื่อนมนุษย์ต้องตายไป --------------------------------- เพชรมาตฆ่าคนตายเป็น บาป ในกรอบของศีลหรือไม่ ? ดูองค์ประกอบของศีลข้อที่ 1 องค์ของปาณาติบาต (การฆ่าสัตว์)    มี ๕ ประการ  คือ       1.สิ่งมีชีวิต     2.รู้ว่า เป็นสิ่งมีชีวิต     3.มีจิตคิดจะฆ่า     4.มีความพยายามฆ่า     5.สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น เนื่องจากข้อ 3 ไม่เข้าแน่นอน ไม่มีเจตนาจึงไม่ผิดศีล --------------------------------- เพชรฆาตฆ่าอย่างไรเป็นบาป ในกรอบของตัวสภาวะธรรม ? สิ่งที่เป็นบาป คือสิ่งที่ทำแล้วสะสม เพิ่มพูนความเป็นตัวตน เห็นว่าจิตนี้ ร่างกายนี้เป็นอัตตา เที่ยง - ฆ่าแล้วคิดว่าได้บุญ ทำตามหน้าที่แล้วได้บุญ  อยากทำอีก ตัวโลภะเกิด สะสมโลภะ - ฆ่าแล้วสะใจ คนชั่ว มันสมควรแล้วที่ต้องตาย โทสะเกิด สะสมโทสะ - ฆ่าแล้วมีโมหะ ไม่มีจิตผู้รู้ หลงคิดไปเรื่อย ไม่ทีสติรู้เลยว่าโลภะก็ไม่เที่ยง    โทสะก็ไม่เที่ยง ความคิดไม่สบายใจที่ต้องฆ่า(ด้วยหน้าที่) ถ้าไม่ทำปล่อยไป อาจจะมีคนอื่นถูกฆ่าอีกเยอะ    ความคิดเหล่านี้ก็ไม่เที่ยง ขาดสติ สะสมโมหะ _____________________________ ดังนั้น การ เข้าห้องศาสนา ไม่ได้เข้าเพื่ออ่านสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติที่ติดขัด แต่อ่านแล้วสะใจ อ่านแล้วมีโลภะ ชอบ อยากอ่านมัน ๆ หรือ  อ่านแบบมีโมหะ มันก็คือกำลังสะสม บาป นั่นเอง แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 09:53:21 จากคุณ : กลายใต้ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 08:52:32

ความคิดเห็นที่ 51 ผมเห็นด้วย กับการมองให้เห็น สภาวะในจิตใจของตน ตามวิถีพุทธ ที่คุณ รู้คุณ ได้กล่าวมา แต่ผมก็เห็นเพิ่มเติมว่า การมองภาพรวมตามวิถีของธรรมชาตินั้น ทำให้เราเข้าใจสัจธรรม เห็นความจริงของความเป็นไป (ในจิตใจ) ไม่ให้เกิดความคิดปรุงแต่ง เป็นเวทนา หรือเป็นกิเลส เพื่อใช้ในการตัดสิน ผิดชอบชั่วดี ต่อๆ ไป ผมลองเปรียบเทียบ กลับมาที่ประเด็น เจ้าของกระทู้นะครับ ชาวนาไถนา ตามรอยไถ ก็ย่อมมีสัตว์เล็กสัตว์น้อยตาย ชาวนาก็รู้อยู่แก่ใจว่า ต้องมีสัตว์ตาย แต่ชาวนาก็ยังต้องทำหน้าที่ ไถนาปลูกข้าวต่อไป เพื่อให้เราได้มีข้าวกิน ถามว่าชาวนา บาปไหม เรากินข้าวที่ชาวนาปลูก บาปไหม คนฆ่าสัตว์ รู้อยู่แก่ใจว่า การฆ่าสัตว์ เป็นการเบียดเบียนชีวิต แต่คนฆ่าสัตว์ ก็ต้องทำหน้าที่ เพื่อนำมาเป็นอาหาร ถามว่าคนฆ่าสัตว์ บาปไหม เราที่กินเนื้อสัตว์นั้น บาปไหม เพชฌฆาต รู้อยู่แก่ใจว่า การฆ่าคนนั้นผิดมาก แต่เพราะสังคมได้ตัดสินแล้วว่า นักโทษนั้นได้กระทำความผิดร้ายแรง และถ้ายังอยู่ในสังคมร่วมกัน อาจเป็นภัยต่อพวกเราได้ อีกทั้งยังเป็น ตัวอย่างในการกระทำผิด ให้แก่ผู้คนในสังคม ที่ยังมีกิเลสหนา ได้กลัวการกระทำผิดต่อผู้อื่นด้วย เพชฌฆาต จึงต้องทำหน้าที่ของตน โดยการประหารชีวิตนักโทษนั้น ถามว่าเพชฌฆาต บาปไหม เราได้อยู่ในสังคม ที่สงบสุข ตามแต่ที่จะเป็นไปได้นั้น บาปไหม ถ้าเรามองย้อน ไปถึงเหตุปัจจัยทั้งหลาย เราจะเห็นได้ว่า ตัวเราเองก็อยู่ ในวงจรของการกระทำทั้งหลายที่กล่าวมา ไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม แต่เรามักเลือกที่จะมองว่า นั่นเป็นการกระทำของเขา เป็นความผิดของเขา ไม่เกี่ยวกับเรา หรืออ้างเขาทำไปเพื่อผลตอบแทนบ้าง ซึ่งก็เป็นเพียงส่วนหนึ่ง เพราะถ้าไม่มีคนกิน ก็ไม่มีคนฆ่า ถ้าไม่มีคนทำผิด ให้เรากลัวว่าจะเป็นภัยต่อตัวเรา ก็ไม่ต้องมีคนลงโทษ และมีผู้รับโทษ ถ้าเป็นเรื่อง ในระดับ ปรมัตถ์ ย่อมไม่มี เรื่องผิดถูก สุขทุกข์ หรืออะไรที่เป็นคู่ๆ ให้สุดโต่ง หรือปรุงแต่ง ไปในทางฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง มันมีแต่เหตุปัจจัย ที่เป็นไปตามวิถีทางของมัน และที่สำคัญ มันก็มีเหตุผลในตัวมันเองอยู่แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 11:19:21 จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 11:12:06

ความคิดเห็นที่ 52 #51 นั่นคือเหตุผล  แบบฮินดู... แต่ วิถี พุทธ  คือมองเข้าไปในใจตน  มั่นต่อตนเอง ซื่อตรง  ให้ประจักษ์ ในเหตุ ปัจจัยที่แท้จริง  ตามสภาวะจริง ครับ... จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 13:59:25

ความคิดเห็นที่ 53 เรื่องอย่างนี้ ก็ยังคงต้องเป็นไป ตามความเข้าใจของแต่ละบุคคล จะชี้ชัด ให้เป็นมาตราฐานเดียวกัน คงไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเรื่อง ผิดถูก สุขทุกข์ บุญบาป ดีชั่ว ฯลฯ ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน การให้เหตุผล ย่อมตั้งอยู่บนทิฐิ ของตัวเอง (รวมทั้งตัวผมด้วย) ขอขอบคุณ คุณรู้คุณ ที่ได้ร่วมสนทนาธรรม และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันครับ จากคุณ : 13th friday เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 15:17:15

ความคิดเห็นที่ 54 ผมว่า จขกท ลองอ่านพระไตรปิฏกตรงๆซักรอบดีมั้ยครับ อ่านธรรมแท้ๆจากพระโอษฐ์ เกิดเป็นชาวพุทธไม่อ่านนี้ น่าเสียดายนะ ไปอ่านธรรมจากสาวกก็ดีแหละ แต่สู้ศาสดาไม่ได้หรอก ท่านบอกมา 100 สาวกระดับสุดยอดปัญญาอย่างพระสารีบุตรยังรับได้ไม่เกิน 80 แล้วสาวกบารมีต่ำกว่าที่เกิดไม่ทันพระองค์ยังทรงพระชนม์ชีพ ไม่ได้รับคำอธิบายตรงๆ ต้องอ่านจากหนังสือ ถามก็ไม่ได้ ต้องไปอ่านอรรกถาเอา ผมว่าให้สุดยอดอัจฉริยะก็ไม่เกิน 30-50 หรอกครับ ลองอ่านแล้วมาพิจารณาธรรมสาวกก็ไม่สายน่า กาลามสูตรก็มี สมองก็มี โยนิโสก็มี อ่านแล้วก็ลองไตร่ตรองดู เชื่อไม่เชื่ออีกเรื่องนึง อ่านแล้วมาพูดคุยกันดีกว่า เรื่องบาปเรื่องบุญ เดี๋ยวค่อยว่ากัน 100 คน บอกเป็นบาป 70 ไม่บาป 30 ถ้าคุณปักใจว่าไม่บาปซะอย่าง ยังไงคุณก็ไม่รับหรอก ลองศึกษาดูเถอะครับ รับรองว่าไม่เสียฟอร์มหรอก อ่านแล้วเชื่อไม่เชื่ออีกเรื่อง เวลาวิจารณ์จะได้วิจารณ์ได้เต็มปาก ไม่ต้องเถึยงข้างๆคูๆ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 00:32:46

ความคิดเห็นที่ 55 26........พระอรหันต์หมดหรือหยุดความอยากแล้ว เช่นอยากมี อยากเป็น อยากทำ ที่กระทำอยู่เพื่อรักษาขันธ์รอจนหมดอายุไข ที่ทำโน่น ทำนี่ ไม่ใช่อรหันต์ แต่เป็น หันซ้าย หันขวา ทั้งนั้น จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 07:52:14