ความคิดเห็นที่ 1 มาเล่าต่อนะครับ   “......พระผู้มีพระภาคกล่าวว่า  นางวิสาขา มิคารมาตา  เธอเห็นอำนาจประโยชน์อะไร และเธอเห็นอานิสงค์อะไร  จึงขออนุญาตดังกล่าว นางวิสาขา มิคารมาตา  ทูลตอบว่า  ภิกษุทั้งหลายในธรรมวินัยนี้  จำพรรษาในทิศทั้ง หลายแล้ว  จักมาพระนครสาวัตถี  เพื่อเฝ้าพระองค์  เมื่อภิกษุเหล่านั้นใช้สอยผ้าวัสสิกสาฏก ฉันภัตรตาหาร  เภสัช และ ยาคู ฯลฯ   ของหม่อมฉันเป็นประจำ  เมื่อหม่อมฉันระลึกถึง กุศลนั้นอยู่  ความปลื้มใจจักบังเกิด เมื่อหม่อมฉันปลื้มใจแล้ว  ความอิ่มใจจักบังเกิด  เมื่อมีใจอิ่มเอิบแล้ว  กายจักสงบ   เมื่อมีกายสงบแล้ว  จักเสวยสุข  เมื่อมีความสุข  จิตจักตั้งมั่น  จักเป็นอันหม่อมฉัน ได้อบรมอินทรีย์  อบรมพละ  อบรมโพชฌงค์  หม่อมฉันเห็นประโยชน์  และ  อานิสงค์นี้   จึงขออนุญาตต่อพระพุทธองค์พระเจ้าข้า   ครั้งนั้น   พระผู้มีพระภาคทรงอนุโมทนาและอนุญาต  ตามที่ นางวิสาขา  มิคารมาตา   ทูลขอ......” เมื่ออ่านจบ  ผมคิดว่าธรรมบทนี้  น่าจะเป็นแนวทางในการพัฒนา  สัมมาสติ  และ   สัมมาสมาธิ  ให้เจริญขึ้น สัมมาสติ  คือ  การระลึกถึง  ธรรมกุศล  เพื่อประโยชนในการ  อบรมพละ  อบรมอินทรีย์   และ  อบรมโพชฌงค์  ให้เจริญขึ้นนั่นเอง ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 15:49:31

ความคิดเห็นที่ 2 อนุโมทนาครับ เห็นด้วยครับ การสั่งสมบุญนำมาซึ่งความสุข ความสุขเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:27:12

ความคิดเห็นที่ 3 ขออนุญาตเล่าต่อ การระลึกถึง  ธรรมกุศล  เพื่อประโยชน์ในการ  อบรมอินทรีย์  อบรมพละ   และอบรมโพชฌงค์  ให้เจริญขึ้น แล้วจะให้อบรมอย่างไร  จะต้องระลึกถึงอย่างไร  จะให้เริ่มต้นอย่างไร   ต้องปฏิบัติตนอย่างไร  จึงจะสามารถ  อบรมอินทรีย์  อบรมพละ  และอบรมโพชฌงค์   ให้เจริญขึ้น ค้นหาความหมาย  และ  หนทางไม่พบ  คำตอบเหมือนเดิม  คือ  ไม่รู้จะให้ทำอย่างไร   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 16:38:29

ความคิดเห็นที่ 4 ขออนุญาตเล่าต่อ การระลึกถึง  ธรรมกุศล  เพื่อประโยชน์ในการ  อบรมอินทรีย์  อบรมพละ  พอเข้าใจ   อบรมโพชฌงค์  ให้เจริญขึ้น  ต้องทำอย่างไร  ต้องค้นหาคำตอบต่อไป เริ่มต้นศึกษา  โพชฌงค์  7  สะดุดกับข้อความว่า “......อนึ่ง  เมื่อ  วิริยสัมโพชฌงค์  (องค์แห่งปัญญาเป็นเครื่องตรัสรู้  คือ  ความเพียร) มี  ณ  ภายในจิต   ย่อมรู้ชัดว่า  วิริยสัมโพชฌงค์  มี  ณ  ภายในจิตของเรา......” แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 17:55:30

ความคิดเห็นที่ 5 ขออนุญาตเล่าต่อ เริ่มต้นค้นหาความหมายของคำว่า  วิริยสัมโพชฌงค์  (องค์แห่งปัญญาเป็นเครื่องตรัสรู้   คือ  ความเพียร)  ไม่เข้าใจเหมือนเดิม   ต่อมาผมได้อ่านเรื่องราวของพระมหาชนก  รู้สึกประทับใจมาก  ขอยกบทธรรมบางส่วน   ครั้งกระนั้น  พระมหาชนก  เพื่อกระทำ  วิริยะบารมี  มุ่งสู่การตรัสรู้  เป็นพระพุทธเจ้า   ได้กระทำความเพียรว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรอยู่  7  วัน ครั้งนั้น  นางมณีเมขลา  เทพธิดา  ได้มาปรากฏกายเบื้องหน้าพระองค์  ได้กล่าว พระคาถา  ดังนี้ - ใครนี่เมื่อมองไม่เห็นฝั่ง  ก็ยังกระทำความเพียรว่ายอยู่ในท่ามกลางมหาสมุทร   ท่านรู้อำนาจประโยชน์อะไร  จึงพยายามว่ายอยู่อย่างนี้นัก......” แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 22:22:51

ความคิดเห็นที่ 6 มาเล่าต่อนะครับ   ครั้งกระนั้น  พระมหาชนก  ได้กล่าว  พระคาถา  กับ  นางมณีเมขลา  เทพธิดา  ดังนี้ - ดูกรเทวดา  เราพิจารณาเห็นวัตรของโลก  และอานิสงค์แห่งความพยายาม เพราะฉะนั้น  ถึงจะไม่เห็นฝั่ง  เราก็ต้องพยายามว่ายอยู่ในท่ามกลางมหาสมุทร นางมณีเมขลา  เทพธิดา  ได้กล่าว  พระคาถาตอบว่า     - ฝั่งมหาสมุทรอันลึกประมาณไม่ได้  ย่อมไม่ปรากฏ  ความพยายามอย่าง ลูกผู้ชายของท่าน  ย่อมเปล่าประโยชน์  ท่านยังไม่ทันจะถึงฝั่งก็จักต้องตายเป็นแน่ พระมหาชนก  ได้กล่าว  พระคาถาตอบว่า   - บุคคลผู้กระทำความเพียรอยู่  แม้จะตาย  ก็ชื่อว่าไม่เป็นหนี้  คือไม่ถูกติเตียน ในระหว่างหมู่ญาติ  เทวดาและพรหมทั้งหลาย   - อนึ่ง  บุคคลเมื่อกระทำกิจของบุรุษอยู่  ย่อมไม่เดือดร้อนในภายหลัง  การงานอันใดยัง ไม่ถึงที่สุดด้วยความพยายาม  การงานอันนั้นก็ไร้ผล.......ถ้าผู้นั้นพึงละความเพียรในฐานะ เช่นนั้นเสีย  ก็จะพึงรู้ผลแห่งความเกียจคร้านนั้น - ดูกรเทวดา  บุคคลอื่น  พากันจมลงในมหาสมุทร  เราคนเดียวเท่านั้นพยายาม ว่ายข้ามอยู่  และได้เห็นท่านมาสถิตอยู่ใกล้เรา  เรานั้นจักพยายามตามสติกำลัง  จักทำ ความเพียรที่บุรุษพึงกระทำ  ไปให้ถึงฝั่งแห่งมหาสมุทร...... ผมเริ่มเข้าใจในจุดเริ่มต้น  และแนวทางของ  วิริยสัมโพชฌงค์   ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 12:18:44

ความคิดเห็นที่ 7 ขออนุญาตเล่าต่อ ผมใช้  ความกตัญญู  กตเวที  เพื่อเข้าสู่แนวทางของ  วิริยสัมโพชฌงค์  โดยเริ่มต้น ด้วยการระลึกถึง  คุณแห่งบิดา  มารดา  และผู้มีอุปการคุณทั้งหลาย  เป็นฐานที่ตั้ง แห่งสติ  เป็นเวลานานพอสมควร   จนกระทั่ง  ในการฝึกสัมมาสติ  และ  สัมมาสมาธิ  ในตอนค่ำวันหนึ่ง  ผมได้ทบทวน คุณแห่งมารดา   ตั้งแต่ท่านอุ้มครรภ์     รักษาครรภ์จนคลอดบุตร   เลี้ยงดูป้อนนม  ป้อนข้าว  ป้อนน้ำ   จูงมือเราไปส่งโรงเรียนให้เราได้มีวิชาความรู้   จับมือเราเขียนหนังสือ  และสอนเราอ่านหนังสือ ดูแลเราตอนป่วย  เป็นไข้  นอนซมอยู่  ท่านป้อนยา  เช็ดตัว  ให้เราเป็นสุข ท่านคอยปลอบโยน  และคอยให้กำลังใจ  เมื่อยามที่เรามีความทุกข์  มีความท้อแท้ หรือ  มีความสิ้นหวัง ท่านพาเราเข้านอน  อ่านและเล่านิทานให้ฟังจนหลับ ในวันนั้นสภาวะจิต  ของผมเกิด  ปีติ  จนน้ำตาไหล  และจิตเข้าสู่สภาวะความสะอาด   ความสว่าง  ความสงบ  ได้เป็นครั้งแรกในชีวิต  และเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าถึงสภาวธรรม   ที่เรียกว่า  ปีติสัมโพชฌงค์ แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 19:36:06

ความคิดเห็นที่ 8 ขออนุญาตเล่าต่อ ในครั้งนั้น  สภาวธรรม  ที่เรียกว่า ปิติสัมโพชฌงค์ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์   สมาธิสัมโพชฌงค์   อุเบกขาสัมโพชฌงค์   ได้เกิดขึ้น ในเวลาต่อมา  ตามลำดับ และในวันนั้น  ผมได้รู้แล้วว่า  ผมขาดอะไร   ความกตัญญู  กตเวที  ภายนอก  และ  ความกตัญญู  กตเวที  ภายใน                         ผมปฏิบัติไม่เคยครบถ้วนนั่นเอง   แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 12:21:51

ความคิดเห็นที่ 9 สำหรับเพื่อนสมาชิกบางท่าน  ที่มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม  รักษาศีล  ที่วัด อาจจะเป็นเวลา  5  วัน  หรือ  10  วัน  แล้วแต่โอกาส เมื่อท่านกลับจากการปฏิบัติธรรมที่วัด  กลับมาใช้ชีวิตตามปกติที่บ้าน  สามารถระลึกถึง การรักษาศีลและการปฏิบัติธรรมที่วัด  นำมาระลึกถึงอยู่เสมอ   การระลึกถึงกุศลที่ได้กระทำไว้ดีแล้ว  เพื่ออบรมอินทรีย์  อบรมพละ  อบรมโพชฌงค์   ให้เจริญขึ้น  เป็นการฝึก  สัมมาสติ “......เมื่อมีสัมมาสติ  สัมมาสมาธิจึงพอเหมาะได้......” ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 17:01:39

ความคิดเห็นที่ 10 ขออนุญาตเล่าต่อ ผมคัดเลือกหลักธรรม  คือ  กตัญญู  กตเวที  เพื่อเข้าสู่  วิริยะสัมโพชฌงค์   โดยการระลึกถึง  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ  โดยระลึกถึงคุณแห่งมารดา เมื่อตอนที่ท่านตั้งครรภ์อยู่เสมอ การระลึกถึง  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ  โดยระลึกถึงคุณแห่งมารดา เมื่อตอนที่ท่านคลอด และเลี้ยงดูป้อนนม  ป้อนข้าว  ป้อนน้ำ  เราอยู่เสมอ       การระลึกถึง  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ  โดยระลึกถึงคุณแห่งมารดา เมื่อตอนที่ท่านจูงมือเรา  ไปส่งโรงเรียนให้เราได้มีวิชาความรู้อยู่เสมอ       การระลึกถึง   คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ   โดยระลึกถึงคุณแห่งมารดา เมื่อตอนที่ท่านจับมือเราเขียนหนังสือ  และสอนเราอ่านหนังสืออยู่เสมอ       การระลึกถึง  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ   โดยระลึกถึงคุณแห่งมารดา เมื่อตอนที่ท่านดูแลเราตอนป่วย  เป็นไข้  นอนซมอยู่  ท่านป้อนยา  เช็ดตัว   ให้เราเป็นสุข อยู่เสมอ การระลึกถึง  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ    โดยระลึกถึงคุณแห่งมารดา เมื่อตอนที่ท่านพาเราเข้านอน  อ่านและเล่านิทานให้ฟังจนหลับอยู่เสมอ       การระลึกถึง  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ    โดยระลึกถึงคุณแห่งมารดา เมื่อตอนที่ท่านคอยปลอบโยน  และคอยให้กำลังใจ  เมื่อยามที่เรามีความทุกข์   มีความท้อแท้ หรือมีความสิ้นหวัง แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 55 12:11:39

ความคิดเห็นที่ 11 ขออนุญาตเล่าต่อ อันมารดานั้น  ที่ได้ชื่อว่ามารดา  ด้วยเหตุแห่งการตั้งครรภ์   รักษาครรภ์จนคลอดบุตร   เลี้ยงดูป้อนนม  ป้อนข้าว  ป้อนน้ำ   จูงมือเราไปส่งโรงเรียนให้เราได้มีวิชาความรู้   จับมือเราเขียนหนังสือ  และสอนเราอ่านหนังสือ ดูแลเราตอนป่วย  เป็นไข้  นอนซมอยู่  ท่านป้อนยา  เช็ดตัว  ให้เราเป็นสุข ท่านพาเราเข้านอน  อ่านและเล่านิทานให้ฟังจนหลับ ท่านคอยปลอบโยน  และคอยให้กำลังใจ  เมื่อยามที่เรามีความทุกข์  มีความท้อแท้ หรือ  มีความสิ้นหวัง ฯลฯ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 55 23:53:53

ความคิดเห็นที่ 12 ขออนุญาตเล่าต่อ อันมารดานั้น  ที่ได้ชื่อว่ามารดา  ย่อมเป็นมารดา  ทั้งในเบื้องต้น  ทั้งในเบื้องกลาง   ทั้งในเบื้องปลายของชีวิตเรา อันมารดานั้น  ที่ได้ชื่อว่ามารดา  ย่อมเป็นมารดา  ทั้งในเรือน  ทั้งนอกเรือน อันมารดานั้น  ที่ได้ชื่อว่ามารดา  ย่อมเป็นมารดา  ทั้งในเวลากลางวัน  ทั้งในเวลากลางคืน อันมารดานั้น  ที่ได้ชื่อว่ามารดา  ย่อมเป็นมารดา  ทั้งในที่มองเห็น  ทั้งในที่มองไม่เห็น อันมารดานั้น  ที่ได้ชื่อว่ามารดา  ย่อมเป็นมารดา ทั้งในที่ใกล้  ทั้งในที่ไกล อันมารดานั้น  ที่ได้ชื่อว่ามารดา  ย่อมเป็นมารดา  ทั้งยามหลับ  ทั้งยามตื่น ฯลฯ การระลึกถึงคุณแห่งมารดานั้น  ทุกวัน  อย่างสม่ำเสมอทั้งในเวลากลางวัน   อย่างสม่ำเสมอทั้งในเวลากลางคืน    จึงได้ชื่อว่า  ระลึกถึงคุณแห่งมารดาอยู่เสมอ คือ  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ  เพื่อเข้าสู่  วิริยะสัมโพชฌงค์   แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 12:21:26

ความคิดเห็นที่ 13 ขออนุญาตเล่าต่อ ความกตัญญู  กตเวทิตา  ต้องตั้งมั่นอยู่ในธรรม  4  ประการ  คือ  กายสุจริต  1 วจีสุจริต  1  มโนสุจริต  1  ความกตัญญู  กตเวทิตา  1 ผมฝึกฝนตนเองให้ระลึก  และ  ตั้งมั่นอยู่ในธรรม  คุณแห่งมารดาเป็นฐานที่ตั้งแห่งสติ   จนกระทั่งเข้สู่ ปิติสัมโพชฌงค์   ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์   สมาธิสัมโพชฌงค์   อุเบกขาสัมโพชฌงค์   ตามลำดับ  และปฏิบัติอยู่ได้เป็นเวลาหลายปี  จนกระทั่งปัจจุบัน     แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 17:50:29

ความคิดเห็นที่ 14 ขออนุญาตเล่าต่อ สัมมาสติ  หมายถึง  ธรรมเหล่าใด ความตามระลึก   ความหวนระลึก กิริยาที่ระลึก ความทรงจำ ความไม่เลื่อนลอย ความไม่ลืม สตินทรีย์ สติพละ ความระลึกชอบ มีในสมัยนั้น  อันใด  นี้ชื่อว่า  สัมมาสติ  มีในสมัยนั้น “......เมื่อมีสัมมาสติ  สัมมาสมาธิจึงพอเหมาะได้......” พบกันใหม่ในตอน  มัชฌิมบท  การค้นหา  วิถีชีวิตในสังคม                                                                                                 ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:54:16

ความคิดเห็นที่ 15 มัชฌิมบท  การค้นหา  วิถีชีวิตในสังคม   http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12693704/Y12693704.html จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 08:03:24