ความคิดเห็นที่ 1 3. ตำแหน่งของข้อความมีปัญหา นิพพานเป็นเป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา เหตุใดเป้าหมายสูงสุด ถึงถูกระบุไว้ในพระวินัย หัวข้อย่อยและ ว่าด้วยเรื่องศีลเป็นหลัก เหตุใดจึงไม่ระบุในตำแหน่งที่สำคัญกว่านี้เช่นใน 3 ตำแหน่งหลักคือ 3.1 ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ธรรมที่แสดงครั้งแรกยังให้พระโกณฑัญญะดวงตาเห็นธรรม 3.2อนัตตลักขณสูตร ธรรมที่ยังให้เกิดพระอรหันต์ชุดแรก อีกทั้งมีเนื้อความสำคัญมาก คือเรื่องขันธ์5 และพระไตรลักษณ์ 3.3มหาปรินิพพานสูตร ซึ่งเป็นธรรมสุดท้าย ที่พระพุทธองค์แสดงก่อนปรินิพพาน 4.ตำแหน่งของการระบุ ไม่มีที่มาที่ไป อันนี้ต้องกล่าวก่อนว่า พระไตรปิฏกคือธรรมะของพระพุทธเจ้านั้น มีความเป็นเหตุเป็นผลมาก การที่พระองค์แสดงธรรมในแต่ละเรื่อง ล้วนสามารถตอบโจทย์ได้ว่า แสดงเพราะอะไร เพื่ออะไร เหตุใดจึงแสดงธรรมบทนี้ในตำแหน่งนี้ ตัวอย่างที่ยกมาเพื่ออะไร ผลที่ได้คืออะไร สำหรับธรรมเรื่องสำคัญมากๆแล้ว พระองค์จะแสดงธรรมนั้นในหลายๆตำแหน่งมาก เช่น เรื่องอานาปานสติ ที่พระองค์ยกย่องมากหรือ เรื่องระดับของสมาบัติต่างๆเช่น ฌาณ 1-8,อภิญญา, ปุพเพ,จุตู,จนถึงอาสวะขยักญาน มีตั้งแต่ในพระวินัยจนถึงจบพระสุตันต ไม่ต่ำกว่า 10 จุด แต่พอมาดูตำแหน่งของท่านวินิจฉัยว่านิพพานเป็นอนัตตา บทก่อนหน้าน้ันพูดเรื่องภิกษุณีต้องอาบัติเพราะยินดีเมื่อโดนเคล้าคลึง บทหลังจากน้ันพูดเรื่องภิกษุอาบัติปราชิกเพราะไปเสพเมถุน ไม่มีเหตุผลที่พระอสีติสาวกระดับพระมหากัสปะ พระอุบาลี พระอานนท์ จะระบุเป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนาเพียงจุดเดียว แล้วแทรกระหว่างอาบัติที่แสดงเรืองภิกษณีถูกxxxกับภิกษุไปxxx ****ต่อด้านล่าง***** แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 15:44:54 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:31:22

ความคิดเห็นที่ 2 5 หลวงตาบัวเคยกล่าวถึงเรื่องนิพพานเป็นนิพพาน ไม่ใช่อัตตาไม่ใช่อนัตตา ส่วนนึงในนั้นท่านกล่าวว่า " มี พระเจ้าฟ้าเจ้าคุณท่านมาพูดถึงเรื่องว่า ในพระไตรปิฎกท่านว่านิพพานเป็นอนัตตา ชึ่ย ว่างี้เลยเรา ดีไม่ดีมันส่อให้เห็นผู้ไปจดจารึกพระไตรปิฎกมา เป็นคนประเภทใดอีกด้วยนะ ถ้าเป็นคนประเภทพระพุทธเจ้าพระอรหันต์แล้ว จะว่านิพพานเป็นอนัตตาไม่ได้เป็นอันขาด นอกจากพวกคลังกิเลสมันเข้าไป จดจารึกได้คำบอกเล่าอะไรมาก็มาว่าผิด ๆ ถูก ๆ ไปอย่างนั้น เพราะฉะนั้นจึงส่อให้เห็นว่าผู้ไปจดพระไตรปิฎกมานี้เป็นคนประเภทใด มันบอกด้วยนะ อ่านไปในพระไตรปิฎกบอกไปในตัวเสร็จ ว่าผู้จดจารึกพระไตรปิฎกเป็นคนประเภทใด ถ้าเป็นคนประเภทเป็นพระอรหันต์ จดจารึกมาแล้ว จะมีเน้นมีหนัก นี่เรียบ ๆ ไป พูดไปที่ไหนส่งเสริมแต่กิเลสเรื่อย ไปตีกิเลสไม่มีนี่บอกแล้ว ความจริงมีนี่" 6 เมื่อไปเทียบพระไตรปิฏกฝรั่งซึ่งเอามาจากสังคายนาครั้งที่ 6 (ไม่รู้ 6 ไทย หรือ 6 พม่านะครับ ไม่ได้บอกไว้) roman pali text อันนี้มาจาก สังคายนาครั้งที่ 6 เข้าใจว่าเป็นคราวพระพุทธโฆสะ ไปชำระอรรกถาที่ลังกา อ้างอิง http://www.tipitaka.org/romn/ ปรากฏว่าตรงกับของเรา คือมี "ท่านวินิจฉัย"ด้วย Aniccā sabbe saṅkhārā, dukkhānattā ca saṅkhatā; Nibbānañceva paññatti, anattā iti nicchayā. ซึ่งข้อความท่านวินิจฉัยว่านิพพานเป็นอนัตตา   ไม่น่าจะเป็นจากพระโอษฐ์ หรือใน ปฐมสังคายนา แต่น่าจะเกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงสังคายนา ครั้งที่ 2 ถึงครั้งที่ 6****ต่อด้านล่าง***** แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 15:45:09 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:31:45

ความคิดเห็นที่ 6 หากการถกเถียงทางปัญญา และวาทะ ทำให้ชัดแจ้งในนิพพานได้ พระพุทธเจ้าคงไม่สอนให้เราฝึกใจตนหรอกครับ แง่บๆ จากคุณ : itoursab เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:51:30

ความคิดเห็นที่ 7 7 แต่ผมก็ยังสงสัยว่าการ edit เกิดขึ้นได้อย่างไร ทำไมถึงปล่อยหลุดมาได้ หากพระสงฆ์ที่ทำสังคายนา หลายร้อยองค์ไม่ร่วมมือร่วมใจ edit จะเป็นไปได้อย่างไร เพราะคราวพระพุทธโฆสะไปเดี่ยวที่ลังกา หนนั้นก็แค่ชำระอรรกถา 8 พระไตรปิฏกชุดนี้ของเรา มาจากต้นฉบับที่อยู่ที่อินเดีย หลังพระพุทธโฆสะไปลังกา หรือว่ามาจากต้นฉบับที่ลังกากันแน่ครับ แต่ผมอยากชึ้ประเด็นนึงนะครับ ถ้าสมมติผมเป็นคน edit แล้วไม่อยากให้ใครรู้ ผมจะไม่ edit ด้วยคำและตำแหน่งที่จับใต๋ง่ายๆแบบนี้ ผมจะจับยัดใส่มหาปริพานสูตร แล้วตัด "ท่านวินิจฉัย" ออกตูมเดียวทุกอย่างเนียน เพราะสภาวะธรรมของนิพพานมันเข้ากันได้กับอนัตตาอยู่แล้ว ฉะนั้น อยากขอความเห็นจากเพื่อนๆครับ ทั้งในแง่ข้อโต้แย้ง ว่า A สันนิษฐานผมผิด นี่เป็นพุทธพจน์ เพราะอะไร ซึ่งผมอยากให้มีคนหาข้อมูลมายันผมมาก จริงๆ เพราะตอนนี้ผมเซ็งมากที่ดันไปคาใจเรื่องนี้ เลยทำให้ศรัทธาอันน้อยนิดเรื่องพระไตรเรากับปฐมสังคายนา เป็นชุดเดียวกัน มันมลายหายไปด้วย B มีจุดไหนอีกที่ท่านคิดว่าโดน Edit ****ต่อด้านล่าง***** แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 16:01:12 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:00:47

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุญาต แนะนำ จขกท อ่าน สองเล่มนี้ก่อน แล้วค่อยมาตั้งกระทู้ถามอีกดีไหมคะ โปรดยั้งที่จะเขียนอะไรต่อไปก่อน ขอร้องให้อ่านสองเล่มนี้ก่อนนะคะ ด้วยความปรารถนาดีค่ะ "กรณีธรรมกาย" http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/the_dhammakaya_case_lesson_learned_for_buddhist_education_and_society_development_(expanded_and_revised).pdf ----------------------- "พระไตรปิฎก สิ่งที่ชาวพุทธต้องรู้" http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/the_pali_canon_what_a_buddhist_must_know_thai-eng.pdf จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:02:07

ความคิดเห็นที่ 10 คห6 อันนี้ไม่ได้พูดถึง การชัดแจ้งในนิพพานว่าเป็นอัตตาหรืออนัตตา ผมพูดถึงพระไตรปิฏกถูกคนเพิ่มข้อความเข้ามาครับ กระทู้มันยาวเพราะยกเหตุผลประกอบครับ รบกวนอ่านนิดนึงก่อนแสดงคหครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:03:55

ความคิดเห็นที่ 11 คุณเอิงผมอ่านของเจ้าคุณปอปยุตโต 2 รอบแล้วครับ และผมไม่ได้ติดใจเรื่องสภาวะของนิพพานครับ ผมเชื่อว่าสภาวะของนิพพานเป็นอนัตตาเช่นเดียวกับท่านเจ้าคุณปยุตโตครับ แต่ที่ผมสงสัยคือ ข้อความเดียวที่ระบุว่านิพพานเป็นอนัตตา เป็นข้อความที่ถูกคนจับยัดใส่ปากพระพุทธเจ้าครับผม จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:05:44

ความคิดเห็นที่ 12 ตอบ 1-2-3-4 จาก "ความหมายของพระไตรปิฎก" http://www.84000.org/tipitaka/pitaka3/definition.html ๑. พระวินัยปิฎก ประมวลพุทธพจน์หมวดพระวินัย คือพุทธบัญญัติเกี่ยวกับความประพฤติ ความเป็นอยู่ ขนบ ธรรมเนียมและการดำเนินกิจการต่างๆ ของภิกษุสงฆ์และภิกษุณีสงฆ์แบ่งเป็น ๕ คัมภีร์ (เรียกย่อหรือหัวใจว่า อา ปา ม จุ ป) คือ ๑. อาทิกัมมิกะ หรือ ปาราชิก ว่าด้วยสิกขาบทที่เกี่ยวกับอาบัติหนักของฝ่ายภิกษุสงฆ์ ตั้งแต่ปาราชิกถึงอนิยต ๒. ปาจิตตีย์ ว่าด้วยสิกขาบทที่เกี่ยวกับอาบัติเบา ตั้งแต่นิสสัคคิยปาจิตตีย์ถึงเสขิยะ รวมตลอดทั้งภิกขุนีวิภังค์ทั้งหมด ๓. มหาวรรค ว่าด้วยสิกขาบทนอกปาฏิโมกข์ตอนต้น ๑๐ ขันธกะ หรือ ๑๐ ตอน ๔. จุลวรรค ว่าด้วยสิกขาบทนอกปาฏิโมกข์ตอนปลาย ๑๒ ขันธกะ ๕. ปริวาร คัมภีร์ประกอบหรือคู่มือ บรรจุคำถามคำตอบสำหรับซ้อมความรู้พระวินัย ----------------------- ภาพจากพุทธธรรม ฉบับปรับขยาย  หน้า 499 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:08:27

ความคิดเห็นที่ 13 เพิ่มเติมข้อมูล ใน roman pali text เป็นฉบับ ฉัฏฐสังคีติ คือ ฉบับที่ สังคายนาในพม่าปี 2496-2499 ครับ จากหนังสือพระไตรปิฏกสิ่งที่ชาวพุทธต้องรู้ ของท่านเจ้าคุณปยุตโต ฉัฏฐสังคีติและภายหลังจากนั้น เมื่อการติดต่อสื่อสารคมนาคมในโลกสะดวกมากขึ้นแล้ว ครั้นถึง ช่วงระยะครบ ๒๕ ศตวรรษแห่งพระพุทธศาสนา และประเทศพุทธ- ศาสนาต่างก็จัดงานสมโภชเป็นการใหญ่ในประเทศของตน ก็ได้มีการ สังคายนาระหว่างชาติขึ้นเป็นครั้งแรกที่ประเทศพม่า เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๗–๒๔๙๙ ที่พระสงฆ์และนักปราชญ์จากประเทศพุทธศาสนาเถร วาททุกประเทศ และประเทศที่มีการศึกษาพระพุทธศาสนา ได้มา ประชุมทวนทานพระไตรปิฎกบาลีของพม่าที่เตรียมไว้ พร้อมทั้ง พระไตรปิฎกฉบับอักษรต่างๆ ของนานาประเทศ เรียกว่า ฉัฏฐสังคีติ อันที่ยอมรับทั่วไปในประเทศพุทธศาสนาทั้งหลาย จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:11:19

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณครับพี่ปล่อย ผมเข้าใจอย่างนั้นเช่นเดียวกันครับ คือปริวาร นับเป็นส่วนหนึ่งของพระไตรปิฏก ซึ่งพระไตรปิฏกถือว่าเป็นธรรมะโดยตรงจากพระโอษฐ์ของพระพุทธเจ้า แต่มันไม่ตอบโจทย์ทั้งหมดที่ผมสงสัยได้ดีพอครับ ว่าคำว่าท่านวินิจฉัย เป็นการเพิ่มมาภายหลังหรือไม่ ประเด็นของผมคือ ถ้าเป็นปฐมสังคายนา ผมโอเคเลย แต่ถ้าาเพิ่มมาภายหลัง ด้วยสมมติฐานที่ผมยกมา ผมถือว่าเป็นการ edit เพิ่มครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 16:16:00 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:13:12

ความคิดเห็นที่ 15 ผมยกตัวอย่างเทียบดังนี้ครับ เราบอกว่า นิพพานคือสิ่งที่เป็นเป้าหมายสูงสุดของพุทธศาสนา สมมติผมเทียบนิพพานกับรูปพ่อแม่ หากเราต้องเก็บรูปพ่อแม่สอดไว้ในlหนังสือพระไตรปิฏก เราจะเอารูปพ่อแม่ที่เราเคารพรักที่สุดไปเก็บไว้ที่ไหนครับ ระหว่างในชั้นหนังสือพระไตรปิฏกในส่วนธรรมะที่มีค่า เช่น สติปัฏฐาน อานาปา นิทานสูตร หรือในส่วนที่ประกอบด้วยข้อกำหนดคำห้ามต่างๆ และที่สำคัญ ด้านหน้าเป็นภิกษุณีกระทำ xxx ต้องอาบัติ รูปพ่อแม่ ด้านหลังเป็นภิกษุ กระทำ xxx ต้องอาบัติ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 16:24:08 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:22:59

ความคิดเห็นที่ 16 อันนี้ตอบรวมๆ.. -  พระไตรปิฎกฉบับปัจจุบัน  มีเพิ่มกว่าฉบับปฐมสังคายนาแน่นอน เช่น คัมภีร์ปริวาร (ที่อยู่ของประโยค "ท่านวินิจฉัย")   คัมภีร์กถาวัตถุ (เล่มหนึ่งของส่วนพระอภิธรรม เกิดในสังคายนาครั้งที่ 3) ของพม่า เห็นว่ามีการนำ มิลินทปัญหา มารวมอยู่ในพระไตรปิฎกด้วย (ของเราไม่รวม) แต่ว่า ที่ยกตัวอย่างข้างบนมานี้ โบราณจารย์ท่านทำอย่างเปิดเผยต่อสาธารณชน ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับการ  "แอบสอดไส้" อย่างลับๆ -  คัมภีร์ปริวาร เป็นคัมภีร์เรื่องชักถามซ้อมความรู้ดังกล่าว ก็ไม่แปลกที่จะมีเรื่องต่างๆ คละปนกันหลายๆ เรื่อง   เหมือนเป็นเล่มสรุปย่อ? - เรื่องอัตตาอนัตตา   ก. ในพระไตรปิฎก ทั้งพระวินัย พระสูตร และพระอภิธรรม (ซึ่งหลวงตาเคยกล่าวทำนองว่า ห้ามเถียงอภิธรรม) มีอีกหลายแห่ง  ที่แสดงว่า นิพพานเป็นอนัตตา บางทีท่านก็ไม่ใช้คำว่านิพพานตรงๆ  แต่ใช้คำที่เป็นไวพจน์ของนิพพานแทน ข. การเข้าถึงนิพพานของชาวพุทธ  สิ่งที่ต้องพิจารณาไม่ใช่นิพพาน แต่เป็นขันธ์ห้าของเราต่างหาก เวลามีภิกษุมีความเห็นผิดว่า พระอรหันต์ตายแล้วสูญ หรือตายแล้วไม่สูญ เพื่อจะแก้ความเห็นผิดนั้น  แทนที่พระพุทธเจ้าจะทรงตอบว่านิพพานเป็นงั้นเป็นงี้ ท่านกลับให้ภิกษุนั้นๆ พิจารณาว่า  รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นอัตตาไหม ในรูป...ฯลฯ  มีอัตตาไหม  นอกรูป...ฯลฯ มีอัตตาอยู่ไหม แล้วท่านก็ว่า ถ้ายังหาอัตตาในปัจจุบันไม่มีเลย  ก็ไม่ใช่ฐานะที่จะหาได้ในอนาคต --------------------- edit   -ตรงท่อน "ก็ไม่ใช่ฐานะที่จะหาได้ในอนาคต" ผมจำผิด ขอลบออก - ลิงค์พระสูตร เรื่องขันธ์ห้าเป็นอัตตาหรือไม่เป็น มีอัตตาในขันธ์ห้าหรือไม่มี มีอัตตานอกขันธ์ห้าหรือไม่มี http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=18&A=9476&Z=9598 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 16:57:43 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:24:01

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยว่านิพพานเป็นอนัตตาครับพี่ ไม่มีข้อโต้แย้งเลยครับ แปลว่าพี่ปล่อยบอกว่า คัมภีร์ปริวารไม่ใช่พุทธพจน์แต่ถูกแทรกไว้ในพระไตรถูกมั้ยครับ เช้นเดียวกับมิลินทปัญหา ของพระนาคเสน จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:26:15

ความคิดเห็นที่ 18 สรุปคือ คุณเจ้าของกระทู้ เชื่อหลวงตามหาบัวจนทำให้มองย้อนกลับไปว่าพระไตรปิฎกที่มาก่อนหลวงตานั้นผิด แต่ก่อนหลวงตามหาบัว ในพระพุทธศาสนาหลังการสังคายนาครั้งที่สองนั้น ก็ยังมีพระอริยบุคคลและพระอรหันต์ เช่น การสังคายนาครั้งที่สองนั้น ศิษย์ของพระสารีบุตรเป็นผู้สังคา่ยนาด้วยตนเอง การสังคายนาครั้งที่สาม เองก็ถือว่าใหญ่มาก ระดับที่เรียกว่าล้างบางเดียรถีย์เลยทีเีดียว หากพระไตรปิฎกผิด พระอรหันต์ในยุคนั้นท่านคงไม่ปล่อยไว้ จากคุณ : Real~Fine เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:36:09

ความคิดเห็นที่ 19 นิพพาน ...อนัตตา นิพพาน พุทธพจน์กล่าวถึง นิพพาน และบัญญัติว่าเป็น อนัตตา ปรากฏในวินัยปิฎกปริวาร พระไตรเล่มที่ ๘ ความว่า “สังขารทั้งปวง ที่ปัจจัยปรุงแต่ง ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา พระนิพพาน และบัญญัติ ท่านวินิจฉัยว่าเป็นอนัตตา ( อ้างอิง อนิจฺจา สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขานตฺตา จ สงฺขตา นิพฺพานญฺเจว ปณฺณตฺติ อนตฺตา อิติ นิจฺฉยา. : วิ.ป. ๘/๒๕๘/๑๙๔. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๐๐. ) อรรถกถาอธิบายว่า “คำว่า ‘ท่านวินิจฉัยว่า เป็นอนัตตา’ คือ ท่านวินิจฉัยแล้วว่าเป็น อนัตตา” ( อ้างอิงจาก อนตฺตา อิติ นิจฺจยาติ อนตฺตา อิติ วินิจฺฉิตา. : วิ.อ.๓/๒๕๗/๔๒๒. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๔.) การแปลอย่างนี้ เพราะ นิพฺพานํ เป็น นปุงสกลิงค์ ปณฺณตฺติ เป็น อิตถีลิงค์ เป็นประธานทั้ง ๒ บท นิจฺฉยา เป็นกิริยานามกิตก์ ประกอบเป็นอิตถีลิงค์เพราะอยู่ใกล้บทกว่า ปณฺณตฺติ หลักการประกอบวิภัตติวจนะ และลิงค์ของบทที่เกี่ยวข้องเป็นวิเสสนะเป็นกิริยาของบทนามนามหลายบท และต่างลิงค์กัน จะประกอบวิภัตติและลิงค์อนุวัตรตามบทนามนามที่อยู่ใกล้ เรื่องนิพพานและบัญญัติเป็นอนัตตานี้ ที่ท่านนำมากล่าวไว้คู่กัน ฎีกาได้อธิบายเหตุผลไว้ว่า “ในคำนี้ว่า นิพฺพานญฺเจว ปญฺญตฺติ ในพระบาลีมีอธิบายว่า เพราะการบัญญัติว่า บุคคลเป็นต้นอันเป็นสมมติสัจจะ ซึ่งท่านอาศัย สังขตธรรมบัญญัติไว้ ไม่ควรที่จะกล่าวว่าประกอบด้วยลักษณะสอง คือ อนิจจลักษณะและทุกขลักษณะ ซึ่งกำหนดเป็นวัตถุธรรมที่ประกอบด้วยความเกิดขึ้นและความพินาศไปเพราะไม่มีอยู่โดยปรมัตถ์ แต่ควรที่จะกล่าวว่าเป็นอนัตตา เพราะเว้นจากความเป็นอัตตาที่กำหนดโดยความเป็นผู้กระทำและเป็นผู้เสวยผลการกระทำ เพราะฉะนั้น แม้บัญญัตินี้พร้อมด้วยนิพพานซึ่งเป็นสิ่งที่มีอยู่ ท่านกล่าวว่า ‘วินิจฉัยว่าเป็น อนัตตา’ เพราะเสมอกันโดยความเป็นอสังขตะ. จริงอยู่สมมติแม้ไม่มีอยู่ก็เป็นอสังขตะ เพราะไม่ถูกปัจจัยใดๆ กระทำขึ้น” ( อ้างอิงจาก วิมติ.ฎีกา ๒/๒๕๗/๓๕๑. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๓๗. ) "คงไม่มีใครกล่าวว่า  นิพพานคือใคร  ใครคือนิพพาน  เพราะนิิพพานนั้น ไม่ใช่ของตัวตนใคร" พระนิพพานมิใช่บัญญัติ นั่นก็คือ ทั้งพระนิพพานและบัญญัติต่างก็เป็นอสังขตะ ท่านจึงนำมากล่าวไว้คู่กัน แต่ก็เป็นคนละอย่างกัน คือ นิพพานก็อันหนึ่ง บัญญัติก็อันหนึ่ง ซึ่งท่านพระพุทธทัตตเถระ ได้แสดงไว้ในคัมภีร์อภิธัมมาวตาร ว่า นิพพานกับบัญญัติเป็นคนละอย่างกัน ความว่า “ว่าโดยปรมัตถ์ พระนิพพานเป็นสภาวะอย่างหนึ่งที่มีอยู่นั่นเทียว ก็พระนิพพานนั้นมิใช่เป็นสิ่งที่ไม่ปรากฏซึ่งต่างจากปกติของพวกปกติวาที ต่างจากอัตตาของพวกเดียรถีย์ และต่างจากเขากระต่ายที่ไม่ปรากฏอยู่ ถามว่า ถ้าพระนิพพานเป็นเพียงบัญญัติไซร้ ข้อนั้นไม่ถูกต้องเพราะอะไร เพราะจิตและเจตสิกธรรมทั้งหลายที่รับพระนิพพานเป็นอารมณ์นั้น เป็นสิ่งที่มีสภาวธรรมที่บุคคลไม่ควรกล่าวว่าเป็นอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต เป็นอารมณ์... เพราะฉะนั้น พระนิพพาน จึงไม่ใช่เป็นเพียงบัญญัติ และเพราะภาวะที่พระนิพพานเป็นบัญญัติ จึงไม่ถูกต้อง” ( อ้างอิงจาก อภิ.วตาร. ๗๗๑/๑๐๔-๑๐๕. ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ๒๕๔๑. ) (คัดลอก) แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 16:47:04 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:44:22

ความคิดเห็นที่ 20 ต้องบอกว่าผมต้องการจะเชื่อว่าพระไตรทั้งหมดไม่นับเรื่องหลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพาน เป็นพุทธพจน์ครับ แตผมยังหาอะไรมาหักล้างสิ่งทีผมคาใจไม่ได้จึงมาขอแรงเพื่อนสมาชิกว่างั้นดีกว่าครับ เรื่องหลวงตาบัวเปน็1ใน8สมมติฐานที่ผมคาใจครับ่ จากคุณ : cantona_z (cantona_z) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:47:42

ความคิดเห็นที่ 21 คห.17 ผม "เชื่อ" พระพรหมคุณาภรณ์ครับ แต่ผมไม่รู้เหตุผลต้นปลาย ว่าคัมภีร์ปริวารเกิดตั้งแต่ตอนไหน หรือมีหลักฐานอะไรที่ทำให้ "ถือกันว่า" เป็นคัมภีร์ชั้นหลังในพระไตรปิฎกด้วยกัน ในเวบวิกิพีเดีย (ที่ใครเป็นสมาชิกก็เข้าไปเขียนหรือแก้ไขข้อความได้  จึงถือเอาทีเดียวไม่ได้) เขาว่า จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:49:44

ความคิดเห็นที่ 22 ให้เทียบพระนาคเสน กับ หลวงตามหาบัว ผมเลือกที่จะฟังจากพระนาคเสนก่อน ให้เทียบพระอรรถกถาจารย์ กับ หลวงตามหาบัว ผมเลือกที่จะฟังจากพระอรรถกถาจารย์ก่อน คำถาม อนัตตาคืออะไร? ผูกล่าวว่า นิพพานไม่ใช่อนัตตา เข้าใจอนัตตาหรือไม่? จากคุณ : corelooy เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:50:36

ความคิดเห็นที่ 23 อย่างที่เรียนไว้แต่ต้นคือผมไม่คาใจว่านิพพานเป็นอนัตตาแต่ผมคาใจว่าพระไตรถูกeditหรือไม่ ท่านคือใครและทำไมถึงมาเพิ่มในพระไตรไม่ใส่ในอรรกถา อย่างนั้นจะถูกต้องกว่าครับ จากคุณ : cantona_z (cantona_z) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:52:16

ความคิดเห็นที่ 24 อีกอย่างหนึ่ง คุณได้ตั้งข้อว่า พระไตรปิฎกนั้นถูกแต่งเติม แต่คุณก็เห็นด้วยกับคำว่า นิพพานเป็นอนัตตา และสภาวะจริงก็คือ พระนิพพานนั้นเป็นอนัตตาจริง การบอกว่าพระนิพพานเป็นอนัตตานั้น เข้าได้กับความเป็นจริงและพระพุทธดำรัส ดังนั้นแล้ว  คำว่า "ท่านวินิจฉัย" นี้ ไม่ใช่พระพุทธพจน์ แต่เมื่อเป็น สาวกภาษิต ไม่ว่าตั้งแต่ครั้งปฐมสังคายนา หรือจะเป็นครั้งล่าสุดก็ตาม คำใด ที่ไม่ผิดจากพระพุทธดำรัส คำนั้นเป็นคำมีโทษหรือ ? ในเมื่อปราศจากโทษ  และอาจช่วยไขข้อกระจ่างให้แก่สาวกรุ่นหลังได้ ผู้ที่เป็นอาจารย์ของเรา  พระเถระ ที่ท่านเกิด แล้วตายแล้วบ้าง ปรินิิพพานแล้วบ้าง อายุมากกว่าเราเป็นพันปี ท่านผิดหรืออย่างไรกัน ? จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 16:52:38

ความคิดเห็นที่ 25 จิตเป็นอัตตา หรืออนัตตา หากตอบว่าจิตก็คือจิต. แล้วจะมีคำถามข้างบนไว้ทำไม เช่นกัน นิพพานเป็น อัตตาหรืออนัตา. ควรจะตอบว่า ใช่ทั้งสองอย่าง หรือไม่ใช่ทั้งสองอย่าง. หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง จากคุณ : จันตรีบุตร เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:08:47

ความคิดเห็นที่ 26 18,19,22 อ่านให้จบคำถามทั้งหมดก่อนครับ คำถามผมยาว อยู่ในคห 0,1,2,7 อ่านให้จบก่อนครับแล้วค่อยตอบ อย่าเพิ่งง้างมาตั้งแต่เชียงรายเรื่องนิพพานอัตตาอนัตตา กรรม คนไทยอ่านหนังสือปีละ 8 บรรทัดจริงๆ ผมไม่ได้บอกว่านิพพานเป็นอนัตตาผิดครับ  และผมคิดว่าเป็นไปได้สูงที่นิพพานเป็นอนัตตา เพราะคุณลักษณะนิพพานเป็นสภาวะที่สอดคล้องกับคำว่าอนัตตา หากต้องการเถียงว่านิพพานเป็นอัตตาหรืออนัตตา ด้านล่างมี 2 กระทู้ครับ ผมสื่อว่าในพระไตรปิฏกถ้าไม่นับเรืองหลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานเช่นเรื่องมิลินทปัญหา น่าจะมีการ Add คำกล่าวเข้ามาเพิ่มจริงๆ ซึ่งถ้าอ่านแล้วคิดว่าน่าจะเป็นพุทธพจน์ ก็แสดงเหตุผลมาครับ เพราะผมอยากจะเชื่อว่าทั้งหมดเป็นพุทธพจน์ โดยผ่านทางพระอริยะเถระในปฐมสังคายนาเหมือนกัน แต่ผมคาใจด้วยสมมติฐาน เลยอยากหาตัวช่วยมาคัดง้าง อธิบายว่าผมคิดผิดเพราะ 1,2,3,4..... ไม่ใช่ตัวไม่อ่านแล้วด่า เข้าใจไหมครับ ฮ่วย จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:10:02

ความคิดเห็นที่ 27 24 เป็นคำถามที่ดีครับ แยกเป็น 2 ประเด็นครับ 1 สรุปว่าคุณ serene เห็นด้วยเช่นกันกับผมใช่หรือไม่ครับว่าเป็นสาวกภาษิต 2  หากเป็นคำกล่าวของสาวกแต่ตรงตามพุทธพจน์ผิดหรือไม่ ตอบว่าไม่ผิดครับ ไม่ได้ว่าอะไร แต่งงว่า ทำไมไม่ใส่ไว้ในอรรกถา,หรือฏีกา ทำไมไปใส่ไว้ในพระไตร หรือผมเข้าใจผิดเองว่า พระไตรปิฏกคือรวมเฉพาะพุทธพจน์เท่านั้น ดังนั้นเมื่อผมอ่านพระไตร ผมก็จะเชื่อว่านี่คือพุทธพจน์ ดังนั้นผมจึงเชื่อว่า ภพภูมิโลกนี้โลกหน้าเป็นไปได้ เพราะเป็นพุทธจน์ แต่ถ้าพระไตรคือศุนย์รวมของพุทธพจน์และสาวกภาษิต ผมจะแยกได้อย่างไรครับว่าไหนธรรมของพระพุทธเจ้า ไหนธรรมของสาวก หากเป็นเคสนี้คือตรงกันก็ดีไป หากขัดกันล่ะครับ วันดีคืนดี มีบทปริวาร 2 ขึ้นมาบอก ท่านวินิจฉัยว่าจะทำบุญต้องบริจาคเงินเยอะๆ หรือท่านวินิจฉัยว่า นิพพานมีทั้งอนัตตาและอัตตา เราก็ต้องใช้วิจารณญานแยกแยะกันปวดหัวตายเลยสิครับ เพราะกลายเป็นเชื่อไม่ได้ซะแล้ว เพราะดันไปรวมเอาพุทธพจน์และสาวกภาษิตไว้ที่เดียวกัน แถมไม่บอกด้วยว่าส่วนไหนสาวก ส่วนไหนพระพุทธเจ้า เห็นปัญหาหรือยังครับ ผมจึงงงว่าทำไมไม่แยกสาวกภาษิตไว้เป็นอรรกถา ฏีกา ว่าไป แต่เอาไปรวมกับพระไตรซะอย่างนี้ก็งงสิครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 17:28:32 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:11:56

ความคิดเห็นที่ 28 ถึง cantona_z  ใน ความคิดเห็นที่ 26 อย่าคิดมาก  ผมเพียงเสนอความคิดเห็นเท่านั้น ไม่ได้อิงหรือตอบโต้ใดๆ กับคุณ จขกท. ผมเข้าใจที่คุณ จขกท. สื่อแล้ว แต่ก็มีมุมอื่นๆที่ผมอยากเสนอแทรกขั้นไว้ ซึ่งอาจจะไม่เกี่ยวกับ จขกท. เลยก็ได้ แต่อาจเกี่ยวด้วยกับบุคคลที่สาม   แล้ว จขกท. มาด่าผมทำไมละครับ? ประเด็นสั้น "ผมด่าคุณตรงไหน?" แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 17:34:02 จากคุณ : corelooy เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:32:13

ความคิดเห็นที่ 29 ความคิดเห็นที่ 27              24 เป็นคำถามที่ดีครับ หากเป็นคำกล่าวของสาวกแต่ตรงตามพุทธพจน์ผิดหรือ              ตอบว่าไม่ผิดครับ ไม่ได้ว่าอะไร แต่งงว่า ทำไมไม่ใส่ไว้ในอรรกถา หรือผมเข้าใจผิดเองว่า พระไตรปิฏกคือรวมเฉพาะพุทธพจน์เท่านั้น จากคุณ : cantona_z   เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:11:56              คำของคุณที่ว่า                  หรือผมเข้าใจผิดเองว่า พระไตรปิฏกคือรวมเฉพาะพุทธพจน์เท่านั้น                   ตอบว่า ถูกต้องครับว่า คุณเข้าใจผิด.              ตัวอย่างเช่น อนุมานสูตร เป็นภาษิตของพระมหาโมคคัลลานะ และพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖ ในส่วนของเถร-เถรีคาถา ก็กล่าวไว้ชัดเจน.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๘              ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา http://84000.org/tipitaka/read/?สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่_26              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:39:33

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ cool ขออภัยครับเรื่องด่า ผมกล่าวเผื่อไว้ก่อนครับแหะๆ ไม่ได้ว่าใครตอนนี้ครับ จากคุณ : cantona_z (cantona_z) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:41:25

ความคิดเห็นที่ 31  คห.27 "หรือผมเข้าใจผิดเองว่า พระไตรปิฏกคือรวมเฉพาะพุทธพจน์เท่านั้น " เข้าใจผิดครับ พระไตรปิฎก เกิดขึ้นเพราะต้องการรวบรวมคำสอนของพระพุทธเจ้าไว้เป็นหลักแหล่ง แต่ก็ยังจดบันทึกคำสอนพระสาวกสำคัญๆ ภาษิตของเทวดาเป็นต้น ตลอดจนเหตุการณ์สำคัญๆ ในพุทธกาลด้วย นอกจากนั้น ความที่พระไตรปิฎก ถือเป็นตำราชั้นสูงสุดในพุทธศาสนา ตำราบางเล่ม เช่น กถาวัตถุในสังคายนาครั้งที่3 ซึ่งท่านเห็นว่าสำคัญและเป็นประโยชน์มาก ท่านก็ให้เก็บรักษารวมในหมวดพระไตรปิฎกด้วย -----------------------------------------  คห.27 แต่ถ้าพระไตรคือศุนย์รวมของพุทธพจน์และสาวกภาษิต ผมจะแยกได้อย่างไรครับว่าไหนธรรมของพระพุทธเจ้า ไหนธรรมของสาวก ปกติทั่วไป ตรงไหนคำตรัสของพระพุทธเจ้า ตรงไหนคำสอนของพระสารีบุตร หรือพระอานนท์ หรือท่านไหน ตำราก็จะบอกให้อยู่แล้ว เช่น พระพุทธเจ้าตรัสว่า...   พระอานนท์ตอบว่า... นอกจากนั้น  คัมภีร์บางเล่มในพระไตรปิฎก เช่น เล่ม 29-31 เป็นต้น แม้ในนั้นจะไม่มีประโยคทำนอง พระสารีบุตรกล่าวว่า... แต่เราก็รู้ได้ว่า เล่มนั้นๆ แทบทั้งหมดเป็นคำสอนของพระสารีบุตร จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:46:47

ความคิดเห็นที่ 32              พระพุทธพจน์ :-                   ภิกษุใดสำรวมปาก มีปกติกล่าวด้วยปัญญา                   มีจิตไม่ฟุ้งซ่าน ย่อมแสดงอรรถและธรรม                   ภาษิตของภิกษุนั้นไพเราะ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=25&A=1244&w=ภาษิตของภิกษุนั้นไพเราะ                  ๓. เรื่องภิกษุชื่อโกกาลิกะ [๒๕๔] http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25.0&i=35&p=3#w              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔              มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์              อนุมานสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=3185&Z=3448                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=221              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔              อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต              อาฆาตวินยสูตรที่ ๒ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=4342&Z=4422              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=162              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:53:56

ความคิดเห็นที่ 33 อืมมม แสดงว่าผมเข้าใจผิดจริงๆ งั้นต่อไปเวลาอ่านคงต้องระวังตัวซักหน่อยแล้ว ขอบคุณมากครับคุณปล่อย พี่ฐานาฐานะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 18:04:17 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:58:53

ความคิดเห็นที่ 34 ความคิดเห็นที่ 33              อืมมม แสดงว่าผมเข้าใจผิดจริงๆ งั้นต่อไปเวลาอ่านคงต้องระวังตัวซักหน่อยแล้ว ขอบคุณมากครับคุณปล่อย พี่ฐานาฐานะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 18:04:17 จากคุณ : cantona_z   เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 17:58:53              ดีแล้วครับที่ทำความเข้าใจให้ถูกต้องได้.              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 18:07:57

ความคิดเห็นที่ 35 ...ลองใช้สามัญสำนึกคิดดูง่ายๆ... ถ้านิพพานเป็นอัตตา  แล้วยังงั้นนิพพานจะเป็นอัตตาของใคร ของคุณหรือของผม หรือของไชยบูลย์ หรือของหมูแมวช้างม้าวัวควายที่ไหน ?  ถ้าเป็นนิพพานเป็นตัวตนของแต่ละคน  ยังงั้นนิพพานย่อมแตกต่างไปตามแต่ละคนหรือของสัตว์แต่ละตัว  เพราะแต่ละปัจเจกบุคคลก็มีอะไรต่างๆกัน   ..เราเอานิพพานมาวัดกันไหมละว่านิพพานของใครดีกว่า เหนือกว่าของใคร ? ...ถ้านิพพานมีลักษณะเป็นตัวตนแบบที่ว่า  ก็ห้ามไปกล่าวว่านิพพานเหมือนกัน  จะเหมือนกันได้ไงละ ? ... และที่ยิ่งเลอะเทอะคือ ที่อธิบายว่านิพพานเป็นทั้งตัวตน เป็นทั้งสภาพคล้ายๆเมืองหรือภพ  มีพระพุทธเจ้าทั้งหลายอยู่ในนิพพานนั้น  ถ้านิพพานเป็นตัวตนของคุณแสดงว่ามีพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์อื่นๆไปอาศัยอยู่ในตัวตนของคุณนับไม่ถ้วน  ส่วนนิพพานที่เป็นตัวตนของผมก็มีพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์อื่นๆมาอาศัยอยู่ในนิพพานของผมนับไม่ถ้วนทำนองเดียวกัน   นั่นคือนิพพานของใครก็มีพระพุทธเจ้าอยู่ในนิพพานของคนนัันนับไม่ถ้วน ... บ้าไหมละ ?  ไม่บ้าคราวนี้จะบ้าคราวไหน ?  ----------------------------------------- เรื่องการสังคายนา .... ๒ ครั้งแรก ยังไม่มีการแยกเป็นพระไตรปิฏก  เพิ่งมาแยกเป็นพระไตรปิฏก  คือ เป็น พระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม  เมื่อสังคายนาครั้งที่ ๓ ... (ก่อนการสังคายนาครั้งที่ ๓  คำสอนของศาสนาพุทธรวมเรียกว่า ธรรมวินัย) การสังคายนา ก็ไม่ใช่ทำเฉพาะพระไตรปิฏก แต่มีอรรถกถาด้วย  แต่ท่านแยกคัมภีร์อรรถกถาไว้ต่างหากในลักษณะรวบรวมคำอธิบาย  ไม่ได้มาสังคายนาแบบให้สงฆ์สวดพร้อมๆกันให้ตรงกันเหมือนพระไตรปิฏก จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 18:31:53

ความคิดเห็นที่ 36 พระที่เราเชื่อว่าได้ผ่านการปฎิบัติ ปฎิเวธมาแล้ว  อย่างเช่น หลวงปู่มั่น หลวงปู่ฝั้น หลวงปู่ดูลย์ หลวงปู่ชอบ หลวงปู่ขาว หลวงปู่แหวน หลวงพ่อพุธและอีกหลายรูป ท่านกล่าวถึงพระนิพพานไว้อย่างรัยอันนี้น่าจะลองไปหาข้อมูล เอามาชั่งน้ำหนักดูบ้างจะดีมั๊ยครับ  แม้นแต่พระโสดาบันก็ได้ชื่อว่าเคยผ่านนิพพานมาแล้วครั้งนึง อาจจะพออธิบาย ถึงสภาวะนิพพานได้บ้างไม่มากก็น้อย... จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 18:58:06

ความคิดเห็นที่ 37 #33 จขกท. สรุป  ยอมรับว่าเข้าใจผิดไป เรื่องพระไตรปิฏกมีแต่พุทธพจน์อย่างเดียว แล้วคำว่า...ท่านวินิจฉัย...เคลียร์หรือไม่เคลียรล่ะครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 19:32:23

ความคิดเห็นที่ 38 37 เคลียร์ว่า 100% ท่านวืนิจฉัยไม่ใช่พุทธพจน์ครับ 555 ท่านในที่นี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร แต่ไม่น่าใช่ปฐมสังคายนาครับ ส่วนตัว ผมเดาว่า ไม่หนที่ มหาสังฆิกะแยกตัว ก็ หนที่พระพุทธโฆสะ ไปชำระอรรกถาที่ลังกา เพราะคราวมหาสังฆิกะ ทั้งสองฝ่ายให้คห ไม่ตรงกัน ฝั่งเถรวาทเราบอก พระวัชชีบุตรผิดธรรมวินัยวัตถุ 10 แต่ฝั่งมหายานกลับพูดถึง พระมหาเทวะมั้งครับ ผมคุ้นๆว่างั้นนะ ไม่ชัวร์ว่าเวลาตรงกันมั้ย ส่วนคราวพระพุทธโฆสะก็เป็นการชำระอรรกถา แต่เชื่อว่ามีการชำระพระไตรบางส่วน (โดยความเห็นของอ.สุชีพหรืออ.เสถียรผมไม่แน่ใจ) และเป็นหนเดียวที่ไม่มี auditor คอยตรวจเหมือนคร้ังอื่นๆ ถ้าไปอัดกับนิพพานเป็นอัตตาของทำมะกึ๋ย อย่ายกประโยคนี้ไปครับ เดี๋ยวจะโดนสอยกลับมา 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 20:27:45

ความคิดเห็นที่ 39 พี่โขครับ ผมก็ไม่คิดว่านิพพานเป็นอัตตา เป็นเมืองอะไรนั่นเหมือนกันครับ ถ้าเป็นเมืองจริงพระอรหันต์ ฝรั่ง อินเดีย ไทย จีน พม่า ยังไม่นับพุทธภูมิอื่นๆ ไปอยู่รวมกันยังงงๆว่าหน้าตาเมืองจะไม่ออกมาปนกันเป็นหัวมังกุท้ายมังกรหรือไง มีทั้งบ้านทรงไทยจีนฝรั่งอินเดียปนกัน อยู่ในนั้น ยังไม่นับรูปร่างของพระอรหันต์ ว่าจะเลือกเอารูปร่างของชาติไหนเพราะเวียนวนในสังสารวัฏมาเนินนาน ผมเดาว่าน่าจะเป็นลักษณะของสภาวะที่เสวยความสุขสงบสันติมากกว่าครับ จริงๆถ้าให้เทียบกับวิทยาศาสตร์จักรวาล ผมก็ยังคิดว่าการเกิดสังสารวัฏคือ bigbang อยู่ดี แต่มีมิติคู่ขนานแตกออกมาโดยที่เป็นปริมาณอนันต์ แต่ละมิติก็เสมือนชาติภาพและมีเวลาเป็นของตัวเอง เพราะเวลาไม่จำเป็นต้องวิ่งเป็นเส้นตรงอยู่แล้ว ดังนั้นตราบใดที่จิตไมสามารถหนีออกจากระบบคือจักรวาลนี้ได้ ก็คือการเวียนว่ายตายเกิด เมื่อไหร่ที่นิพพาน ก็คือการหลุดออกไปเหมือนสภาวะช่วงก่อนวินาทีที่0 ของ bigbang ทำนองนั้นนะ เลยนึกถึงอะไรที่เป็นสภาวะ มากกว่าเป็นสสารหรือเป็นพลังงาน ซึ่งถือว่าเป็นรูปขันธ์เหมือนกันในพุทธ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 20:40:20

ความคิดเห็นที่ 40 ดิฉันทั้งหลายออกจากภพนี้ไปสู่บุรีคือนิพพานอันอุดม  ที่นั้นนักปราชญ์กล่าวว่าเป็นอสังขตสถาน  พระนางโคตมีภิกษุณีจะไปสู่นิพพาน  พร้อมกับพระภิกษุณีอีก ๕๐๐ องค์ หม่อมฉันจักถึงความดับในคืนวันนี้   มิได้มีชาติ ชรา พยาธิและมรณะ จักไปสู่นิพพานที่ไม่มีปัจจัยปรุงแต่ง    เป็นบุรีอันไม่มีความแก่ ความตายและไม่มีภัย  ย่อมไปสู่สถานที่ไม่จุติ ที่คน   ทั้งหลายไปแล้วไม่เศร้าโศก  บรรลุถึงนิพพานอันเป็นสถานที่ไม่มีตัณหา ผู้นั้นพึงได้บรรลุนิพพานอันเป็นฐานะไม่หวั่นไหว  เป็นสถานที่ที่ไปแล้วไม่เศร้าโศกเป็นแน่.   พระโคตมีเถรีเจ้าตรัสอยู่หลัดๆ ก็จะเสด็จไปนิพพานเสีย อีกไม่นานเลยแม้พระพุทธเจ้าก็คงจะเสด็จไปนิพพานแน่นอน จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 20:53:20

ความคิดเห็นที่ 41 http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2007/02/Y5121726/Y5121726.html จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 20:55:02

ความคิดเห็นที่ 42 แล้วจะตีความตามใจชอบ ในกระทู้ 40 อย่างไรดีครับ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:02:53

ความคิดเห็นที่ 43 มีบางพระสูตร ที่ผมเชื่อว่าปลอมปนเข้ามา อย่างเช่น พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค จันทิมสูตรที่ ๙ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=1553&Z=1576&pagebreak=0 ---------------------------------------------------------------------------------------- ในพระสูตรนี้ เกี่ยวกับ ราหูอมจันทร์ ซึ่งโดยส่วนตัว ผมว่าไม่ใช่เรื่องจริง ซึ่งอาจถูกปลอมปนเข้ามาในสมัย ที่คนไทยเชื่อเรื่องราหูอมจันทร์ *ข้อสังเกตุ พระสูตรนี้ ไม่มีการแสดงธรรม อีกทั้งไม่มีบุคคลในสมัยพุทธกาลอยู่ด้วย ไม่มีการเทศสอน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ไม่มี ข้าพเจ้าได้สดับมาดังนี้ ไม่มีผู้เล่าเรื่องราวว่าใครเล่า ไม่มีที่มาที่ไป ไม่มีข้อธรรม ที่เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ ซึ่งผิดไปจากปกติ ของธรรมที่พระพุทธเจ้าจะแสดง --------------------------------------------------------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค จันทิมสูตรที่ ๙             [๒๔๑] พระผู้มีพระภาคประทับ ... เขตพระนครสาวัตถี ก็โดยสมัย นั้น จันทิมเทวบุตรถูกอสุรินทราหูเข้าจับแล้ว ครั้งนั้นจันทิมเทวบุตรระลึกถึงพระ ผู้มีพระภาค ได้ภาษิตคาถานี้ในเวลานั้นว่า                          ข้าแต่พระพุทธเจ้า ผู้แกล้วกล้า ขอความนอบน้อมจงมีแด่                          พระองค์ พระองค์เป็นผู้หลุดพ้นแล้วในธรรมทั้งปวง ข้าพระ-                          องค์ถึงเฉพาะแล้ว ซึ่งฐานะอันคับขัน ขอพระองค์จงเป็นที่พึ่ง                          แห่งข้าพระองค์นั้น ฯ             [๒๔๒] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาค ทรงปรารภจันทิมเทวบุตรได้ตรัส กะอสุรินทราหูด้วยพระคาถาว่า                          จันทิมเทวบุตร ถึงตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์ ว่าเป็นที่พึ่ง                          ดูกรราหู ท่านจงปล่อยจันทิมเทวบุตร พระพุทธเจ้าทั้งหลาย                          เป็นผู้อนุเคราะห์แก่โลก ฯ             [๒๔๓] ลำดับนั้นอสุรินทราหู ปล่อยจันทิมเทวบุตรแล้ว มีรูปอันกระ- *หืดกระหอบ เข้าไปหาอสุรินทเวปจิตติถึงที่อยู่ ครั้นแล้วก็เป็นผู้เศร้าสลด เกิด ขนพอง ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ             [๒๔๔] อสุรินทเวปจิตติ ได้กล่าวกะอสุรินทราหู ผู้ยืนอยู่ ณ ที่ควร ส่วนข้างหนึ่ง ด้วยคาถาว่า                          ดูกรราหู ทำไมหนอ ท่านจึงกระหืดกระหอบปล่อยพระจันทร์                          เสีย ทำไมหนอ ท่านจึงมีรูปสลด มายืนกลัวอยู่ ฯ             [๒๔๕] อสุรินทราหูกล่าวว่า                          ข้าพเจ้าถูกขับด้วยคาถาของพระพุทธเจ้า หากข้าพเจ้าไม่พึง                          ปล่อยจันทิมเทวบุตร ศีรษะของข้าพเจ้าพึงแตกเจ็ดเสี่ยง                          มีชีวิตอยู่ ก็ไม่พึงได้รับความสุข ฯ จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:04:40

ความคิดเห็นที่ 44 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค สุริยสูตรที่ ๑๐             [๒๔๖] ก็โดยสมัยนั้น สุริยเทวบุตร ถูกอสุรินทราหูเข้าจับแล้ว ครั้ง นั้น สุริยเทวบุตร ระลึกถึงพระผู้มีพระภาค ได้กล่าวคาถานี้ในเวลานั้นว่า                          ข้าแต่พระพุทธเจ้า ผู้แกล้วกล้า ขอความนอบน้อมจงมีแด่                          พระองค์ พระองค์เป็นผู้หลุดพ้นแล้วในธรรมทั้งปวง ข้า-                          พระองค์ถึงเฉพาะแล้วซึ่งฐานะอันคับขัน ขอพระองค์จงเป็น                          ที่พึ่งแห่งข้าพระองค์นั้น ฯ             [๒๔๗] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงปรารภสุริยเทวบุตรได้ตรัสกะ- *อสุรินทราหูด้วยพระคาถาว่า                          สุริยเทวบุตร ถึงตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์ ว่าเป็นที่พึง ดูกร                          ราหู ท่านจงปล่อยสุริยะ พระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นผู้                          อนุเคราะห์แก่โลก สุริยะใดเป็นผู้ส่องแสง กระทำความสว่าง                          ในที่มืดมิด มีสัณฐานเป็นวงกลม มีเดชสูง ดูกรราหู ท่าน                          อย่ากลืนกินสุริยะนั้น ผู้เที่ยวไปในอากาศ ดูกรราหู ท่าน                          จงปล่อยสุริยะ ผู้เป็นบุตรของเรา ฯ             [๒๔๘] ลำดับนั้น อสุรินทราหู ปล่อยสุริยเทวบุตรแล้ว มีรูปอัน กระหืดกระหอบ เข้าไปหาอสุรินทเวปจิตติถึงที่อยู่ ครั้นแล้วก็เป็นผู้เศร้าสลด เกิด ขนพอง ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ             [๒๔๙] อสุรินทเวปจิตติ ได้กล่าวกะอสุรินทราหู ผู้ยืนอยู่ ณ ที่ ควรส่วนข้างหนึ่ง ด้วยคาถาว่า                          ดูกรราหู ทำไมหนอ ท่านจึงกระหืดกระหอบ ปล่อยพระ-                          สุริยะเสีย ทำไมหนอ ท่านจึงมีรูปเศร้าสลด มายืนกลัวอยู่ ฯ             [๒๕๐] อสุรินทราหู กล่าวว่า                          ข้าพเจ้าถูกขับด้วยคาถาของพระพุทธเจ้า ถ้าข้าพเจ้าไม่พึง                          ปล่อยพระสุริยะ ศีรษะของข้าพเจ้าพึงแตกเจ็ดเสี่ยง มีชีวิต                          อยู่ ก็ไม่พึงได้รับความสุข ฯ ----------------------------------------------------------------------------------- หลังจากที่ผมได้อ่านพระสูตรนี้ ผมก็นึกถึงคำพูด ของหลวงพ่อพุทธทาส ที่ว่า ควรตัดพระไตรปิฏกออกบางส่วน ผมคิดว่าอาจหมายถึง ส่วนที่อาจถูกปลอมปนเข้ามา ซึ่งน่าจะหมายถึงการสังคายนาพระไตรปิฏก อีกครั้งนั่นเอง แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 21:08:51 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:06:01

ความคิดเห็นที่ 45 43 เป๊ะครับ ผมคาใจพระสูตรนี้เหมือนกัน เพราะนี่มันเรื่องหงอคงกับพระยูไลชัดๆเลย นี่ความเชื่อของพราหมณ์เต็มๆเลยครับ อีกประการ ผมยัง doubt ว่าหากสมมติว่ามีราหูกับสุริยเทพจริง การที่เกิดสุริยุปราคาหรือราหูอมพระอาทิตย์ ก็เป็นธรรมชาติที่เกิดตามรอบเวลา ไม่ต่างจากสิงห์โตกินกวาง ทำไมพระองค์ต้องใช้คาถาช่วยสุริยเทพ พระสูตรนี้น่าจะปลอมปนครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 21:26:34 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:12:28

ความคิดเห็นที่ 46              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗              สังยุตตนิกาย สคาถวรรค              อรหันตสูตรที่ ๕ http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=15&A=411&Z=430                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=64              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:23:39

ความคิดเห็นที่ 47 คุยกันตามหลักเหตุผลนะครับ ตามความเห็นผม ไม่มีต้นฉบับพระไตรปิฎกครับ เพราะอะไร? เพราะว่าไม่มีใครแทงตลอดในธาตุธรรมเหมือนอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในพระไตรปิฎกเองก็กล่าวไว้แล้วว่า แม้แต่พระสารีบุตร ที่จะรู้ทั่วถึงธรรมหมดจด เหมือนอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นก็ยังไม่ได้ เพราะเหตุนี้ แม้จะมีพระอรหันต์ตั้ง 500 ก็ใช่ว่าจะสามารถชำระพระธรรมให้บริสุทธิ์หมดจดได้ เพียงแต่ว่าการรวบรวมคำสอนที่พระพุทธองค์ทรงกล่าวไว้ดีแล้วนั้น ตามกำลังสติปัญญาของพระอรหันต์ทั้งหลายเพื่อประโยชน์แก่พระศาสนาในภายภาคหน้า เป็นสิ่งที่สมควรทำอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้น ปฐมสังคายนา กล่าวได้ว่าเป็นสังคายนาที่ "บริสุทธิ์ที่สุด" เท่าที่พระอรหันต์ในสมัยนั้นจะพึงทำได้ ไม่ใช่ "ต้นฉบับ" เพราะต้นฉบับคือธรรมที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้ แต่พระองค์ก็มิได้ทรงให้รวบรวมไว้ เป็นแต่พระอรหันต์มารวบรวมกันเองในภายหลัง เมื่อกาลเวลาผ่านไป ผู้บรรลุธรรมวิเศษขั้นสูงและมีความใกล้ชิดพระพุทธองค์ก็ค่อย ๆ หมดไป จนเรียกว่าเกิดความเสื่อมขึ้นเป็นระยะ ๆ เพื่อให้เกิดการสืบทอดคำสอนให้บริสุทธิ์ที่สุด เพราะว่าคนในยุคถัดมาเริ่มจะไม่ค่อยเข้าใจคำสอนดั้งเดิมกันแล้ว เพราะปัจจัยหลายอย่าง เช่น ภาษา วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม รูปแบบสังคม และความคิดจิตใจของผู้คนแต่ละยุค ดังนั้น การสังคายนา คือทบทวนพระธรรมดั้งเดิม และเพิ่มคำอธิบายเสริมเข้าไปก็นับว่าสำคัญ เพียงแต่ท่านก็ยังให้ความเคารพในของดั้งเดิมอยู่ จึงปรากฏว่า อรรถกถานั้น แค่อธิบายเพิ่ม มิได้ไปแตะต้องของเดิมที่ดีอยู่แล้ว เพียงแต่หาคนเข้าใจได้ยากขึ้น ซึ่งผู้ศึกษาสามารถแยกแยะได้เอง ว่าอันไหนของเดิม อันไหนแต่งเพิ่ม เพราะแยกกันอย่างชัดเจนนั่นเอง ผมคิดว่าการสังคายนาแต่ละครั้งนั้น เขาไม่ได้ edit แต่เขาอาจจะเรียบเรียงและขยายความ ด้วยความตั้งใจที่ดี ไม่ได้มีเจตนาจะบิดเบือนพระไตรปิฎก คำว่า "วินิจฉัย" ก็หมายความว่า ผู้วินิจฉัยนั้น ไม่ได้บรรลุนิพพาน จึงต้องใช้การวินิจฉัย ถ้าไม่เช่นนั้นก็ฟันธงได้เลย ไม่ต้องวินิจฉัย การที่เขาบันทึกไว้ว่า "วินิจฉัย" ย่อมแสดงเจตนาที่ดี คือ เป็นการวินิจฉัยเพิ่มเติม ซึ่งความเป็นจริงอาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้ สังคายนาที่เพิ่มคำวินิจฉัยเข้าไป ย่อมหมายถึงผู้ร่วมสังคายนาในครั้งนั้น คงจะไม่มีใครบรรลุนิพพานเป็นแน่ อันนี้ว่ากันตามเหตุผลทั่ว ๆ ไป นิพพาน จะว่าไปถือว่าเป็นธรรมที่ต่างหากจากธรรมเหล่าอื่นทั้งสิ้น คือ ไม่รวมในภพ ไม่รวมในขันธ์ ไม่รวมในความเข้าใจใด ๆ ของปุถุชนเลย จึงปรากฏว่า แม้ปุถุชนจะถือเอาว่านิพพานเป็นอัตตา หรือเป็นอนัตตา ก็ไม่ถูกทั้งสิ้น ต่อเมื่อใดบรรลุนิพพานแล้ว ไม่ต้องถือเอาแล้ว จึงบัญญัติได้ว่าเป็นอัตตาอย่างไร และเป็นอนัตตาอย่างไร เปรียบเหมือนคนสองคนถูกขังอยู่ในห้องมืด วัน ๆ ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าเดินมาส่งอาหาร ต่างถกเถียงกันว่า คนที่มาส่งข้าวนั้นเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แน่นอนว่าอาจจะมีความเห็นของใครสักคนหนึ่งที่ถูก แต่ก็อาจจะไม่ได้ถูกทั้งหมด เพราะคนส่งข้าวนั้นอาจจะมีหลายคนผลัดเปลี่ยนกันมา หรืออาจจะมากันหลายคนก็ได้ แต่ในความเป็นจริง สิ่งที่เถียงกันนั้นหามีประโยชน์ไม่ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีใครสามารถรู้คำตอบที่แท้จริงได้ เพราะติดอยู่ในห้องมืดนั่นเอง แทนที่จะช่วยกันหาวิธีออกไปจากห้องมืดแห่งนี้ นิพพาน ย่อมได้ชื่อว่าเป็นธรรมที่สุขุมลุ่มลึก รู้เห็นได้ยาก ห่างไกลจากความเข้าใจของปุถุชนคนมีกิเลส แล้วการที่เราจะสรุปเอาง่าย ๆ เพื่อให้ทิฎฐิของใครชนะมันจะไม่ประมาทในธรรมเกินไปหน่อยหรือ โดยที่แท้ ผู้ที่เข้าถึงนิพพานอยู่ ไม่ว่าจะบัญญัตินิพพานให้เป็นสิ่งใดก็ได้ หากบัญญัติแล้วจะทำให้ผู้อื่นเข้าถึงนิพพานที่แท้จริงตามทิฎฐิของเขาก็ย่อมทำได้ อย่างที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ทำนองว่า บัณฑิตทั้งหลายย่อมบัญญัติความมีในโลกนี้ คือ มีขันธ์ 5 ที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์และไม่ใช่ตน และย่อมบัญญัติความไม่มีในโลกนี้ คือ ไม่มีขันธ์ 5 ที่เที่ยง เป็นทุกข์และเป็นตัวตน ก็เพราะผู้เข้าถึงนิพพานพ้นจากบัญญัติ เห็นแจ้งสัจธรรมอยู่ ย่อมบัญญัติสิ่งที่เนื่องด้วยขันธ์ ตามความเข้าใจของผู้ยังเนื่องด้วยขันธ์นั่นเอง เราฟังต่อมาว่า นิพพานเป็นอัตตา เราฟังต่อมาว่า นิพพานเป็นอนัตตา เราฟังต่อมาว่า นิพพานเป็นนิพพาน เราฟังต่อมาทั้งนั้นแล้วก็มาถกกันเอง เราไม่ใช่ผู้กล่าวเพราะรู้แจ้งอยู่ เพราะฉะนั้น ต้องอย่าลืมว่าการทำให้พระนิพพานให้แจ้ง เป็นกิจที่สำคัญกว่าการตามรักษาทิฎฐิ ว่านิพพานเป็นอัตตาหรือเป็นอนัตตานั่นเอง จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:44:36

ความคิดเห็นที่ 48 คห.39 ที่ว่าการเกิดสังสารวัฏคือ bigbang พิมพ์ผิดหรือเปล่าครับ น่าหมายถึงจักรวาลนะ เพราะสังสารวัฏไม่มีเกิดไม่มีดับเที่ยงเป็นวัฏวนอยู่อย่างนั้นแหละ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:47:32

ความคิดเห็นที่ 49 ไอเดียผมคือเวลาไม่ได้เดินเป็นเส้นตรงครับ ผมยัง doubt ในแง่มุมของ การวนเวียนของ bigbang และ big crunch ว่าเป็นไปได้จริงหรือไม่ เหมือนกับแต่ละกัป ที่ถูกทำลายแล้วต้ังขึ้นมาใหม่ เพราะ ปัจจุบันพบว่าการขยายตัวของจักรวาลในมิติเรามีอัตราเร่ง แสดงว่ายิ่งนานยิ่งขยายเร็วซึ่งโอกาสย้อนกลับมาเป็น big crunch คือยุบตัวจนกลายเป็นจุด singularity แล้วระเบิดเป็น bigbang ใหม่ เป็นไปได้ยากมากๆ แต่ถ้าตั้งโจทย์ใหม่คือเวลาไม่เดินเป็นเส้นตรง แต่ผมมองว่ากัปที่สลายแล้วเกิดใหม่เป็นแต่ละกลุ่มโลกธาตุของพุทธเขต (ระยะcoverageของพระพุทธเจ้า) ซึ่งหมายถึงการสลายและเกิดใหม่ของ กล่มของกาแล็คซี เป็นไปได้มากกว่าในความคิดผมนะ ส่วนที่เทียบ bigbang กับ จุดกำเนิดสังสารวัฏ เพราะผมมองงี้ครับ ในแง่ศาสนาพุทธ ผมมั่วว่าสังสารวัฏเกิดพร้อมๆกับอวิชา และมั่วว่าอวิชาเกิดตอนที่ จิตเดิมแท้(ฐีติภูตังของลปมั่น) เจออุปกิเลสจรเข้ามา จึงหลุดจากตำแหน่งเดิมมาเวียนว่ายตายเกิด เมื่อดับอวิชา ตัดวงจรปฏิจสมุปบาท ตัดชาติภพไป จิตนั้น(จริงๆเรียกจิตไม่ได้เพราะมันจะกลายเป็นอาตมันไป) ก็กลับสู่ความประภัสสรเพราะปลอดกิเลส กลับคืนสู่สภาวะดั้งเดิมฐีติภูตัง ในมุมนิยายวิทยาศาสตร์ ผมตั้งสมมติฐานว่า พลังงาน,สสาร,แรงทั้ง4 และกฏทางฟิสิกส์เกิดจาก bigbang ผมมั่วว่าจิตที่โดนอุปกิเลสจรมา ก็หลุดมาช่วงนี้ ในระหว่างการระเบิด มิติจำนวนอนันต์ได้แยกตัวออกมาโดย ที่แต่ละมิติมีเวลาที่แตกต่างกัน (ผมม้่วตามทฤษฏีสตริง) ถ้าผมมั่วว่า มิติคู่ขนานเป็นชาติภพต่างๆ ที่เวลาวิ่งไม่ตรงกัน ก็จะได้ว่า ผมสามารถส่งผ่านกรรมข้ามมิติได้ ถ้ามองกรรมเป็นข้อมูลประเภทหนึ่ง ยกตัวอย่างเช่นอนุภาคสามารถส่งผ่านข้อมูลกันได้ในพริบตา โดยไม่ขึ้นกับระยะทาง เช่นสมมติเช่นผมจับ quarkที่มาจากอะตอมเดียวกัน แยกกันไปไว้คนละฝั่งของจักรวาลที่ ถ้าตัวนึงหมุน อีกตัวก็จะหมุนด้วย เพราะอะไรจนถึงตอนนี้ก็ยังอธิบายไม่ได้ ผมมั่วต่อว่ากรรมที่ส่งข้ามระหว่างชาติภพ(มิติต่างๆ)ก็ส่งข้ามกันด้วยวิธีนี้ เหมือนเราดูเรือ่ง the one ของ jet li จิตดวงที่ตายก็ส่งผ่านข้อมูลของกรรมไปยังจิตดวงที่อุบัติในมิติอื่น(ภพภูมิอื่น) แต่ท้ายสุดแล้วทั้งกรรมทั้งจิตก็ยังถูกกักขังวนเวียนอยู่ในขอบเขตจักรวาลนี้ ด้วยการยึดไว้ของอวิชา ทางเดียวคือเมื่อจิตหลุดพ้นจากอาสวะกิเลส จึงสามารถหลุดออกนอกระบบ กลับคืนสู่สภาวะจิตเดิมแท้ได้ คือนิพพาน = สภาวะก่อนการเกิดของbigbang ทั้งหมดนี้ผมมั่วแบบกระจุยกระจาย แบบคนเขียนนิยายยังงง แต่เพราะมั่วแบบนี้แหละ เลยมั่วต่อว่าถ้าทฤษฏีที่ผมมั่วมามันถูก ก็ไม่แปลกใจถ้าพระพุทธเจ้าจะบอกว่าเรื่องพวกนี้เป็นอจินไตย และไม่เคยบอกว่านิพพานเป็นอนัตตา เพราะมันอธิบายสภาวะนั้นไม่ได้ เหมือนกับจนบัดนี้นักวิทยาศาสตร์ยังอธิบาย ช่วง1ในล้านของวินาทีที่เกิด bigbang ไม่ได้เหมือนกัน ไม่ต้องพูดถึงก่อนเกิด bigbang ว่ามีสภาพเป็นอย่างไร เพราะอธิบายไม่ได้ เกินขีดความสามารถมันสมองมนุษย์จะจินตนาการได้ อ่านเพลินๆนะครับ บอกแล้วว่าผมมั่ว แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 22:53:51 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:56:00

ความคิดเห็นที่ 50 ขอแจมเรื่องเทวดา พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๙ สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค - หน้าที่ 286                          ๑๑. วลาหกสังยุต                                 ๑. เทสนาสูตร                           ว่าด้วยเทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหก              [๕๔๓] พระนครสาวัตถี. พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงพวก           เทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหกแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวก   เทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหกเป็นไฉน? พวกเทวดาที่เป็นสีตวลาหกก็มี ที่เป็นอุณหวลาหกก็มี   ที่เป็นอัพภวลาหกก็มี ที่เป็นวาตวลาหกก็มี ที่เป็นวัสสวลาหกก็มี. ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกนี้   เราเรียกว่า พวกเทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหก.                                          จบ สูตรที่ ๑.                                  ๒. สุจริตสูตร               ว่าด้วยเหตุให้เข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาพวกวลาหก        [๕๔๔] พระนครสาวัตถี. ครั้งนั้น ภิกษุรูปหนึ่ง เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ   ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระ     ภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอ เป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้บุคคลบางคนในโลกนี้ เมื่อ     ตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหก พระเจ้าข้า?                 พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ บุคคลบางคนในโลกนี้ ประพฤติสุจริตด้วยกาย             ด้วยวาจา ด้วยใจ เขาได้สดับมาว่า พวกเทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหก มีอายุยืน มีวรรณะ       งาม มีความสุขมาก เขาจึงมีความปรารถนาอย่างนี้ว่า โอหนอ เมื่อตายไป ขอเราพึงเข้าถึง         ความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหก. เขาจึงให้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน มาลา           ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก ประทีปและอุปกรณ์แห่งประทีป. เมื่อตายไป เขาย่อม         เข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่วลาหก. ดูกรภิกษุ ข้อนี้แลเป็นเหตุ เป็น   ปัจจัย ให้บุคคลบางคนในโลกนี้ เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของพวกเทวดาซึ่งนับ         เนื่องในหมู่วลาหก.                                      จบ สูตรที่ ๒. ฯลฯ                          ๕๓. สีตวลาหกสูตร                           ว่าด้วยเหตุให้มีความหนาว        [๕๕๐] พระนครสาวัตถี. ภิกษุนั้นนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มี       พระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้ความหนาวมีในบางคราว         พระเจ้าข้า?       พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ พวกเทวดาชื่อว่าสีตวลาหกมีอยู่เมื่อใด เทวดาพวก       นั้นมีความคิดอย่างนี้ว่า ไฉนหนอ พวกเราพึงยินดีด้วยความยินดีของตน เมื่อนั้น ความหนาว       ย่อมมี เพราะอาศัยความตั้งใจของเทวดาพวกนั้น. ดูกรภิกษุ ข้อนั้นแลเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้   ความหนาวมีในบางคราว.                                    จบ สูตรที่ ๕๓.     ฯลฯ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:56:08

ความคิดเห็นที่ 51 อนุโมทนาคุณพักผ่อนด้วยครับ เคลียร์เลย ถ้ามาแต่เนิ่น ๆความเห็นอาจสั้นลงกว่านี้ (^人^) จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:06:39

ความคิดเห็นที่ 52 สิ่งที่เราไม่รู้เกี่ยวกับเทวดายังมีอีกมาก ซึ่งตรงนี้เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เราไม่สามารถจินตนาการเรื่องเทวดาได้เลย หากเราจะดูแค่ในโลกนี้ ลองดูประเทศที่เขามีระเบียบมาก ๆ เช่น เกาหลี มาเก๊า คนเกาหลีทำอะไรจะต้องเข้าแถวตลอด คนมาเก๊าจะไม่ข้ามถนนหากติดไฟแดง แม้ว่าจะเป็นถนนที่กว้างแค่เพียงก้าวเดียวก็ตาม และหากกำลังข้ามอยู่เกิดไฟแดงขึ้นมา แม้ว่าเขากำลังจะข้ามพ้นแล้ว แต่เขาก็จะรีบวิ่งกลับฝั่งเดิม ไม่รีบวิ่งไปอีกฝั่งเหมือนอย่างคนไทย นี่แสดงให้เห็นว่า แม้คนเหมือนกันแต่ต่างสถานที่กัน ความมีระเบียบ การรู้จักหน้าที่ก็ยังมีไม่เท่ากัน ส่วนเทวดานั้น ได้ชื่อว่ามีหิริโอตตัปปะอย่างสุด ๆ หากมีหน้าที่อะไรแล้วที่จะบิดพริ้วหรือทำตามอารมณ์ย่อมไม่มี อีกอย่างแม้คนในโลกก็ย่อมทำงานเป็นเวลา 8 โมงเคารพธงชาติ 9 โมงทำงาน เที่ยงพักทานข้าว เช่นกัน มนุษย์โดยเฉพาะประเทศที่ไม่มีระเบียบ ย่อมสายบ้าง เช้าบ้าง เป็นปกติ แต่เทวดาย่อมไม่เป็นเช่นนั้น หากมีหน้าที่อะไรแล้วจะต้องทำอย่างสม่ำเสมอไม่มีบิดพริ้ว การที่สุริยเทพบุตรจะขับเคลื่อนวิมานของตนให้เป็นวงรอบอย่างสม่ำเสมอ จึงเป็นเรื่องที่เบสิคมากสำหรับเทวดา เหมือนทหารรักษาพระองค์ที่ยืนตรงทั้งวันได้ โดยไม่มีบกพร่องเลย เมื่อถึงเวลาที่ครบกำหนดเทวย่อมทำหน้าที่ ซึ่งกำหนดของเทวดาย่อมมีรูปแบบที่ชัดเจน ไม่ได้ไร้ระเบียบอย่างมนุษย์เรา ส่วนเทวดาที่อาศัยกรรมของมนุษย์ทำแล้ว ก็ย่อมบันดาลทุกอย่างตามกรรมของมนุษย์ ประดุจเจ้าหน้าที่ที่ตรวจตราท้องถนน คนรักษากฏจราจรก็อำนวยความสะดวกให้ คนผิดกฏจราจรก็จับปรับกันไปตามกฏหมาย ไม่มีความลำเอียง ไม่มีนอกไม่มีใน มีแต่ทำหน้าที่ให้สมบูรณ์แต่เพียงเท่านั้น นี่คือความเป็นระเบียบของเทวดา ด้วยเหตุผลดังนี้ เรื่องเทวดาในพระไตรปิฎกยังพอมีเค้าอยู่บ้าง ต่างแต่ว่าเราไม่เห็นด้วยตนเองเลยไม่อยากเชื่อเท่านั้น ในพระไตรปิฎกก็มีบันทึกไว้ว่า คนส่วนมากมองไม่เห็นสิ่งเหล่านี้ คนส่วนน้อยแค่หยิบมือเท่านั้นที่เห็น อย่างเรื่องที่พระโมคคัลลานะมองเห็นเปรต แล้วพระพุทธองค์ทรงยืนยันว่ามีจริง ทั้ง ๆ ที่พระองค์ทรงเห็นมานานแล้ว แต่ถ้าพระองค์ทรงตรัสออกมา ก็จะมีแต่คนไม่เชื่อนั่นเอง เพราะว่าสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงเห็น ทรงรู้ เป็นความรู้ยิ่งเหนือสามัญสำนึกของปุถุชนดังนี้ ความลำบากในการเผยแผ่พระธรรมจึงมีมาก แม้ว่าการรู้เห็นเรื่องเหล่านี้จะไม่จำเป็นเท่าไรสำหรับการบรรลุธรรม แต่ก็ยังนับว่าเป็นเรื่องที่หยาบ เมื่อเทียบกับ พระธรรม ซึ่งละเอียดอ่อนกว่ามากนัก เพราะฉะนั้น นรก สวรรค์ ที่ว่าชี้ให้เห็นได้ยากแล้ว นิพพาน ย่อมเป็นสภาวะที่ชี้ให้เห็นได้ยากยิ่งกว่า ดังนี้ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:16:22

ความคิดเห็นที่ 53 เสริมนิดหน่อย เรื่องมุมมองของมนุษย์และมุมมองของเทวดา อ้างอิงทฤษฎีสัมพันธภาพก็ได้ครับ สิ่งที่เราเห็นไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นเสมอไป เปลี่ยนมุมมองทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป เทวดาไม่ได้เห็นโลกอย่างที่เราเห็น เราเห็นว่าแสงเดินทางเป็นเส้นตรง นักวิทยาศาสตร์บางคนกลับบอกว่ามันโค้ง เพราะเข้าใช้ปัญญา ไม่ได้ใช้สายตา เพราะสายตาของคนมีข้อจำกัดมาก ส่วนสายตาเทวดาจะเห็นเรื่องพวกนี้ได้ตรงไปตามความจริง โดยไม่ต้องคิดให้ปวดหัว จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:29:07

ความคิดเห็นที่ 54 ท่าน cantona ผมใคร่ถามประดับความรู้ครับ อุปถาก หมายถึงอะไรครับ ผมไม่ทราบจริงๆ จากคุณ : พี่จิม (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:32:13

ความคิดเห็นที่ 55 ความคิดเห็นที่ 54                  ท่าน cantona              ผมใคร่ถามประดับความรู้ครับ อุปถาก หมายถึงอะไรครับ              ผมไม่ทราบจริงๆ จากคุณ : พี่จิม (Jimbovy)     เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:32:13              น่าจะพิมพ์ผิดครับ (ตอบคำถามแทน)              คำว่า อุปฐาก              พุทธอุปฐาก ผู้คอยรับใช้พระพุทธเจ้า                     ในครั้งพุทธกาล มีพระอานนท์พุทธอนุชาเป็นผู้เลิศในเรื่องนี้              อุปฐาก ดู อุปัฏฐาก              อุปัฏฐาก ผู้บำรุง, ผู้รับใช้, ผู้ดูแลความเป็นอยู่, ผู้อุปถัมภ์บำรุงพระภิกษุสามเณร;                      อุปฐาก ก็เขียน http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=อุปฐาก              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:38:31

ความคิดเห็นที่ 56 ตามพี่ฐานาฐานะเลยครับ สมัยมัธยมภาษาไทยผมได้เกรด2 ครับ กว่าจะผ่านติด ร ต้องไปแก้ร  ร้องเพลงส่งอาจารย์ที่ห้องพักครูอีกต่างหาก555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:56:30

ความคิดเห็นที่ 57 48 คุณ up to you ลองอ่านนิยายผมในคห 49 นะครับ ผมเพิ่งมั่วแต่งเพิ่ม แก้ไขไปเมื่อกี้ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:59:18

ความคิดเห็นที่ 58 #33 ทางที่ดี ก็น่าจะกล่าวคำขอขมาพระรัตนตรัยไว้ก่อนในกระทู้ก็น่าจะดีนะครับ ไม่เสียหาย เพราะ การกล่าวหรือแสดงความเห็นใน #11 เป็นต้นนี้ อาจจะจัดว่าเป็น อริยุปวาท (ปิดกั้นมรรคผล) ได้เลยทีเดียวนะครับ พระไตรปิฎกนี้ เหล่าพระอรหันต์ปฏิสัมภิทา ท่านแสดงไว้ทั้งนั้น โดยเฉพาะ พระอุบาลี ท่านแสดงพระวินัยไว้ในปฐมสังคา่ยนา เป็นผู้เลิศทางพระวินัย บำเพ็ญบารมีมานับแสนมหากัปป์ฺ เมื่อท่าน กล่าวกันว่า อนิจฺจา สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขานตฺตา จ สงฺขตา นิพฺพานญฺเจว ปณฺณตฺติ อนตฺตา อิติ นิจฺฉยา [๘๒๖] สังขารทั้งปวงที่ปัจจัยปรุงแต่ง ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา พระนิพพานและบัญญัติ ท่านวินิจฉัยว่า เป็นอนัตตา. ท่านในที่นี้ก็ย่อมได้แก่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า คนที่กล่าวว่า ท่าน ไม่ใช่พระพุทธเจ้า ก็ย่อมแสดงโดยอ้อมว่า พระอรหันต์ผู้กล่าว มีศาสดาองค์อื่นที่นอกเหนือจากพระพุทธเจ้า คำว่า วินิจฉัย ในที่นี้ไม่ใช่เหมือนอย่างในภาษาไทย ที่เป็นการคิดวิเคราะห์จินตนาการเอา แต่มาจากคำว่า นิจฉยา จากภาษาบาลี พระพุทธงองค์ ท่านทรงรู้แจ้งธรรม ด้วยมรรคญาณ ผลญาณ พิจารณา วิเคราะห์ วินิฉัยธรรม จำแนกแจกแจงธรรม ด้วย ปัจจเวขณญาณ ด้วย มหากิริยาญาณสัมปยุตตจิต ๔ เมื่อ รู้แจ้ง วินิจฉัยธรรม จำแนกแจกแจงธรรมต่างๆ ด้วยพระปัญญาแล้ว ก็นำมาบอกสอนต่อแก่เหล่าพระสาวก เหล่าพระมหาสาวก ก็ได้นำแสดงสืบต่อกันมา ในพระไตรปิฎก และอันที่จริง ในพระไตรปิฎกนั้น ไม่ว่าจะเป็น สาวกภาษิตก็ตาม สิ่งเหล่านั้น ก็เป็นภาษิตของพระอรหันต์ ซึ่งแสดงตามนัยที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ทั้งนั้น การแสดงความเห็นต่อ พระไตรปิฎก ไม่ว่าจะเป็นบทใด ถ้าเป็นความเห็นที่ไม่ดีแล้ว ควรละเสีย ระวังให้มาก เพราะจะมีโทษแก่ตนมาก โดยเฉพาะ ตนเองยังไม่มี ความรู้ทั้ง นัยของพระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม ไม่มมีความรู้บาลี ไม่รู้ในโวหารเทศนานัย หาระ ต่างๆ ในพระไตรปิฏก การแสดงความเห็น ก็ย่อมอุปมาเหมือน คนหูหนวก วิจารณ์ เสียง คนตาบอด วิจารณ์ สี ยิ่งไปแสดงความเห็นลบหลู่ดูหมิ่นแล้ว ซ้ำร้ายนอกจากไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ผู้กล่าวยังได้ชื่อว่า ปิดกั้น มรรคผลนิพพาน แก่ตนเอง ด้วยวาจานั้นๆด้วย ------------------------------------------------ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 00:40:36 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:32:45

ความคิดเห็นที่ 59 ขอร่วมแสดง คห แบบคนไม่มีความรู้ ศึกษามาน้อย และไม่มีอ้างอิงนะครับ ถึง จขกท เป็นไปได้ไหมครับว่า เรื่องสภาวะนิพพาน ที่ไม่มีบอกว่าเป็นอะไรแบบชัดๆ โต่งๆ (ว่าคืออนันตา) แถมดันไปอยู่ที่ที่ไม่สมควรอยู่ซะอีก คือพระวินัย หัวข้อย่อย เรื่องศีล ซะงั้น อย่างที่ จขกท เสนอมาข้างต้น แต่กลับมีเรื่อง อาณาปานสติ ฯลฯ กระจายเต็มไปหมด ทั่วพระไตรปิฏก แถมเชื่อมโยงได้เร็วยิ่งกว่าเครือข่าย 3G ความเยอะ และการเชื่อมโยงนี้ อาจเป็นสัญญาณสำคัญ จากพระอรหันต์รุ่นแรก ก็ได้นะครับว่า (นี่คือสมมุติฐานมั่วๆ ของผม) ให้รีบฝึกลมหายใจเข้าออก นิพพานอยุ่เพียงปลายจมูก หรือให้รีบฝึกวิปัสสนา เพราะนิพพานเป็นเรื่องเฉพาะตน หาคำพูดโลกๆ มาบัญญัติไม่ได้ เนื่องจากปกติ อนันตา นั้นต้องพ่วงมาจากทุกข์ เพราะการเปลี่ยนแปลง แต่นิพพานคือบรมสุข ไม่ทุกข์ ไม่เปลี่ยนแปลง ที่ผมพิมพ์มา มันมีน้ำหนักมากพอรึป่าวครับ? น้ำหนักที่ว่า คือ ความเยอะและความเชื่อมโยงเรื่องหัวข้อการทำวิปัสสนาในพระไตรปิฏก เพราะศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งการปฏิบัติ เพราะบางสิ่ง (เช่น นิพพาน) ก็อยู่นอกเหนือจากจิตปุถุชนจะทำเข้าใจได้แจ่มแจ้ง แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 01:01:28 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:54:28

ความคิดเห็นที่ 60 ช้าไปแล้วครับพี่มหาวิหาร 555 กล่าวไปแล้วก็คือกล่าวไปแล้ว อย่างไรก็ตามผมยังเชื่อตามพระไตรปิฏกว่ากรรม3 มีเจตนาเป็นใหญ่ ในเมื่อเจตนาผมไม่ได้ดูหมิ่น แต่ต้องการหาความจริงเพื่อพิสูจน์ว่า พระไตรปิฏกยังคงยึดไว้เป็นหลักธรรมได้ สภาพใจผมก็ไม่ตกเศร้าหมอง(จนพี่ไซโคผมนี่แหละ 555) แต่เห็นด้วยครับ คืนนี้ผมจะกล่าวขอขมาครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 01:14:57

ความคิดเห็นที่ 61 ....แต่เห็นด้วยครับ คืนนี้ผมจะกล่าวขอขมาครับ จากคุณ     : cantona_z ---------------------------------------------------------- อนุโมทนาสาธุนะครับ คุณ cantona_z    ..... คุณ cantona_z  ก็ยังไม่ได้ถือว่ากล่าวอริยุปวาทโดยเจตนาหรอกนะครับ เพียงแต่ อาจจะกลายเป็นการกล่าวในทางไม่ดีต่อพระมหาสาวกผู้ได้ ร่วมสังคายนาพระไตรปิฎกโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่ เมื่อไม่ได้เจตนาโดยตรง และได้ทำการขมา ก็น่าจะผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ และก็จะได้เพื่อมีความระวังในกาลต่อไปข้างหน้า ก็ขออนุโมทนาสาธุ ต่อความเห็น #60 ที่ประกอบไปด้วย  "โสวจัสสตา (link)" นะครับ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 01:59:09

ความคิดเห็นที่ 62 ครับพี่ ไม่ต้องกังวลใจครับ ผมไม่ได้กังวลอะไร เพราะพอพี่บอก ผมก็ปอดแหกไปอ่าน อริยุปวาท ทันทีเหมือนกัน 555 พออ่านเสร็จเช็คสภาพจิตยืนยันตนก็เออ เจตนาไม่ผิดแน่ ทำปากดีใหม่ 555 อะไรไม่เหมาะสมก็ว่าตามไม่เหมาะสมครับ ฝืนดื้อเอาทิฏฐิมานะไปก็ไม่มีประโยชน์ ดื้อชนะได้โล่ห์รึก็ปล่าว 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 02:09:02

ความคิดเห็นที่ 64 #62 รับทราบครับ ----------------------------------------------------- #43 #44 คุณ เมฆน้อยคอยดาว ได้แสดงความเห็นไว้ว่า พระไตรปิฏก อาจจะถูกแต่งเติมเข้ามา โดยยก พระสูตรเรื่อง จันทิมสูตร และ สุริยสูตร มาแสดง ซึ่งการแสดงความเห็นอย่างนี้ ถึงแม้จะไม่มีเจตนา แต่ก็ย่อมเท่ากับ แสดงโดยอ้อม ว่า เหล่าพระอรหันต์ พระมหาเถระผู้ทรงคุณทั้งหลาย อาจจะร่วมกันทำทุจริตในที่สังคายนา ดังนั้นผมก็ขออนุญาตอธิบายชี้แจงตามสมควรนะครับ คุณ เมฆน้อยคอยดาว ได้กล่าวว่า *ข้อสังเกตุ พระสูตรนี้ ไม่มีการแสดงธรรม อีกทั้งไม่มีบุคคลในสมัยพุทธกาลอยู่ด้วย ไม่มีการเทศสอน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ไม่มี ข้าพเจ้าได้สดับมาดังนี้ ไม่มีผู้เล่าเรื่องราวว่าใครเล่า ไม่มีที่มาที่ไป ผม ขออธิบายว่า  จันทิมสูตร และ สุริยสูตร นี้ อยู่ใน พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เทวปุตตสังยุตต์ - ปฐมวรรค ข้อความว่า "ข้าพเจ้าได้สดับมาดังนี้" ก็อยู่ใน สูตรที่หนึ่ง คือ ๑. ปฐมกัสสปสูตร      http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=1394&Z=1411&pagebreak=0 ส่วน จันทิมสูตร และ สุริยสูตร  นั้นเป็น สูตรที่ ๙ และ ๑๐ โปรด ดูสารบัญที่นี่ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/sutta07.php จะเห็นได้ว่า เมื่อต้น พระสูตร คือ  [๒๔๑] พระผู้มีพระภาคประทับ ... เขตพระนครสาวัตถี ก็โดยสมัย นั้น จันทิมเทวบุตรถูกอสุรินทราหูเข้าจับแล้ว จะมีการย่อความไว้ ซึ่งต้องกลับไปดูที่ สูตรหนึ่ง จึงจะทราบว่า ประโยคเต็มคือ   "สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ในพระวิหารเชตวัน อารามของท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ฯ" http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=1394&Z=1411&pagebreak=0 ซึ่ง คำว่า  ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้-   ก็จะแสดงไว้ตอนต้น ----------------------------------------------------------------------------- ดังนั้น ทั้ง ๑๐ สูตรนี้   ถามว่า  ใครเป็นผู้สดับมา แล้วนำมาแสดงในที่ปฐมสังคายนา ตอบว่า  พระอานนท์ ------------------------------------------------------------------------------ พระอานนท์ได้ขอพรจากพระพุทธองค์ไว้ว่า โปรดนำธรรมที่ได้ตรัสสนทนา มาเล่าให้แก่พระอานนท์ฟังทุกครั้ง และพระพุทธองค์ก็ได้ทรงประทานพรนั้น ดังนั้น พระสูตรนี้ จึงเป็นภาษิตของพระพุทธองค์ ที่ทรงเล่าให้แก่พระอานนท์ ------------------------------------------------------------------------------ การที่ อสุรินราหู ได้อม สุริยเทพบุตร เป็นต้นนั้น นี้เป็นเรื่องของ เทวดากับเทวดา   ไม่ได้เกี่ยวกับ เรื่องสุริยคราส ที่เรามองดูกันด้วยตาเปล่า เป็นคนละเรื่องกัน.... สุริยเทพบุตรทั้งหลาย ที่อาศัยในวิมานนั้น ได้เคยมาฟังธรรมที่ป่ามหาวัน ได้บรรลุโสดาบัน แสดงไว้ใน มหาสมัยสูตร  http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=10&A=5540&Z=5726 เราจักระบุนามพวกเทวดา เราจักแสดงนามพวกเทวดา พวกเธอจงฟังเรื่องนั้น จงใส่ใจให้ดี เรา จักกล่าว ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคแล้ว พระผู้มีพระภาคได้ตรัส พระคาถานี้ว่า................. เทวดาผู้อาศัยพระอาทิตย์                           กระทำพระอาทิตย์ไว้ในเบื้องหน้าก็มา........... การที่ อสุริทราหู ต้องการกำจัด สุริยเทพบุตร นั้น ก็จะเป็นอกุศลกรรมอันหนัก พระพุทธองค์จึงต้องห้ามไว้    และยังมีอีกหลายเหตุการณ์อื่นๆ ที่ในที่สุดแล้ว อสุริทราหู ก็ได้มาฟังธรรม ได้มีศรัทธาในพระรัตนตรัยในที่สุด กายของเทวดานั้น เป็นกัมมชรูปโดยมาก ที่ไม่สามารถมองด้วยตาเนื้อของมนุษย์ เรื่อง สุริยคราส ตามหลักโคจร นั้นเป็นเรื่องพื้นๆ  แต่พระปัญญาของ พระพุทธองค์และเหล่าพระมหาสาวกนั้น บริสุทธิ์และประเสริฐยิ่งกว่าหลายๆเท่า และเรื่องราวในสูตร ก็มุ่งไปถึงเรื่อง เทวดากับเทวดาที่อาศัย ในวิมานที่เนื่องด้วยดวงอาทิตย์นั้น และเป็นเหตุการณ์ที่เกิดในครั้งพุทธกาล ไม่ใช่ว่าเกิดขึ้นทุกรอบเมื่อมี สุริยคราสทั่วไป แม้ วิทยาศาสตร์ในปัจจุบันอย่างโครงการ Cern ก็ได้เริ่มพบหลักฐานบางอย่าง ถึง "อนุภาคที่ไม่มีมวล" ซึ่งมีอยู่มากในจักรวาลนี้ ที่เรายังไม่รู้จัก.... ดังนั้น การนำหลักความรู้พื้นๆทั่วไป มาเทียบกระทำความสงสัย หรือลบหลู่ในเชิงทำให้พระไตรปิฎกถูกมองว่าเป็นของผิดเพี้ยน หรือพระอรหันต์ พระมหาเถระ ได้ร่วมกันบิดเบือนพระธรรม ท่ามกลางที่สังคายนา จึงเป็นความคิดที่ไม่สมควร และเป็นอกุศลอย่างมาก อยากจะให้ช่วยกันสำรวมระวังให้มากนะครับ โดยเฉพาะการวิจารณ์พระไตรปิฎกโดยที่ตนเองก็ยังไม่ได้แตกฉาน หรือแม้แต่การนำชื่อครูบาอาจารย์มาพาดพิงเพื่อวิจารณ์พระไตรปิฎก ในทางเสียหาย นอกจากจะเป็นอกุศลแล้ว ก็อาจจะก่อให้เกิด ความขัดแย้งเพิ่มเติมต่อไปอีกไม่รู้จบ.... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 05:59:23 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 05:48:46 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 05:38:17

ความคิดเห็นที่ 65 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค สุริยสูตรที่ ๑๐       เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๑๕๗๗ - ๑๖๐๙.  หน้าที่  ๗๒ - ๗๓. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=1577&Z=1609&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=246 อรรถกถาจันทิมสูตรที่ ๙                             พึงทราบวินิจฉัยในสุริยสูตรที่ ๑๐ ต่อไป:-               บทว่า สุริโย คือ เทวบุตร ผู้สถิตอยู่ ณ สุริยวิมาน.               บทว่า อนฺธกาเร ได้แก่ ในการทำความมืดดุจตาบอด เพราะห้ามความเกิดแห่งจักษุวิญญาณ.               บทว่า เวโรจโน แปลว่า ส่องสว่าง.               บทว่า มณฺฑลี ได้แก่ มีสัณฐานกลม ด้วยบทว่า มา ราหุ คิลี จรมนฺตลิกฺเข ดังนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนราหู ท่านอย่ากลืนสุริยะผู้โคจรไปในอากาศเลย.               ถามว่า ก็ราหูนั้นกลืนสุริยะนั้นได้หรือ.               ตอบว่า กลืนได้สิ เพราะว่า ราหูมีอัตภาพใหญ่ ว่าโดยส่วนสูง สูงถึง ๔,๘๐๐ โยชน์ ช่วงแขน ยาว ๑,๒๐๐ โยชน์ ว่าโดยส่วนหนา ๖๐๐ โยชน์ ศีรษะ ๙๐๐ โยชน์ หน้าผาก ๓๐๐ โยชน์ ระหว่างคิ้ว ๕๐ โยชน์ คิ้ว ๒๐๐ โยชน์ ปาก ๒๐๐ โยชน์ จมูก ๓๐๐ โยชน์ ขอบปากลึก ๓๐๐ โยชน์ ฝ่ามือฝ่าเท้าหนา ๒๐๐ โยชน์ ข้อนิ้ว ๑๕ โยชน์.               ราหูนั้นเห็นจันทระและสุริยะส่องสว่างอยู่ มีความริษยาเป็นปกติอยู่แล้ว ก็ลงสู่วิถีโคจรของจันทรและสุริยะนั้น ยืนอ้าปากอยู่. จันทรวิมานหรือสุริยวิมานก็เป็นประหนึ่งถูกใส่เข้าไปในมหานรก ๓๐๐ โยชน์ เทวดาทั้งหลายที่สถิตอยู่ในวิมาน ถูกมรณภัยคุกคามก็ร้องเป็นอันเดียวกัน               ราหูนั้นบางคราวก็เอามือบังวิมาน บางคราวก็ใส่ไว้ใต้คาง บางคราวก็เอาลิ้นเลีย บางคราวก็วางในกระพุ้งแก้ม เหมือนกินทำแก้มตุ่ย แต่ราหูนั้นไม่อาจชลอความเร็วได้ คิดว่าเราจักฆ่าเสีย ก็ยืนอมทำแก้มตุ่ย หรือคิดว่าขมองของเทพบุตรนั้นจักแตกออกไป ราหูก็คร่าวิมานนั้นน้อมเข้ามา. เพราะฉะนั้น เทพบุตรนั้นจึงไปพร้อมด้วยกันกับวิมาน.               บทว่า ปชํ มม ความว่า ได้ยินว่า เทพบุตรแม้ทั้งสองคือจันทระและสุริยะบรรลุโสดาปัตติผลในวันที่ตรัสมหาสมยสูตร. ด้วยเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า ปชํ มม อธิบายว่า นั่นเป็นบุตรของเรา.               จบอรรถกถาสุริยสูตรที่ ๑๐                             จบวรรคที่ ๑                             -----------------------------------------------------               ความคิดเห็นที่ 43     มีบางพระสูตร ที่ผมเชื่อว่าปลอมปนเข้ามา อย่างเช่น พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค จันทิมสูตรที่ ๙ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=1553&Z=1576&pagebreak=0 ---------------------------------------------------------------------------------------- ในพระสูตรนี้ เกี่ยวกับ ราหูอมจันทร์ ซึ่งโดยส่วนตัว ผมว่าไม่ใช่เรื่องจริง ซึ่งอาจถูกปลอมปนเข้ามาในสมัย ที่คนไทยเชื่อเรื่องราหูอมจันทร์ *ข้อสังเกตุ พระสูตรนี้ ไม่มีการแสดงธรรม อีกทั้งไม่มีบุคคลในสมัยพุทธกาลอยู่ด้วย ไม่มีการเทศสอน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ไม่มี ข้าพเจ้าได้สดับมาดังนี้ ไม่มีผู้เล่าเรื่องราวว่าใครเล่า ไม่มีที่มาที่ไป ไม่มีข้อธรรม ที่เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ ซึ่งผิดไปจากปกติ ของธรรมที่พระพุทธเจ้าจะแสดง ---------------------------------- หลังจากที่ผมได้อ่านพระสูตรนี้ ผมก็นึกถึงคำพูด ของหลวงพ่อพุทธทาส ที่ว่า ควรตัดพระไตรปิฏกออกบางส่วน ผมคิดว่าอาจหมายถึง ส่วนที่อาจถูกปลอมปนเข้ามา ซึ่งน่าจะหมายถึงการสังคายนาพระไตรปิฏก อีกครั้งนั่นเอง จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว   ===================================== การกล่าวตู่ พระรัตนตรัย ของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=15&group=1&gblog=2 http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=21&group=1&gblog=3 ผมว่า  ก็ควรตัด อัตตโนมติของท่านพุทธทาส  ออกจาก พุทธนิกายเถรวาทด้วย  ไปตั้งเป็นนิกายใหม่ก็ได้  ก่อนที่สาวกของท่านจะ บิดเบือนพระไตรปิฏก มากกว่านี้ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 06:01:23

ความคิดเห็นที่ 66 ความคิดเห็นที่ 49 ผมมั่วว่าสังสารวัฏเกิดพร้อมๆกับอวิชา และมั่วว่าอวิชาเกิดตอนที่ จิตเดิมแท้(ฐีติภูตังของลปมั่น) เจออุปกิเลสจรเข้ามา จึงหลุดจากตำแหน่งเดิมมาเวียนว่ายตายเกิด เมื่อดับอวิชา ตัดวงจรปฏิจสมุปบาท ตัดชาติภพไป จิตนั้น(จริงๆเรียกจิตไม่ได้เพราะมันจะกลายเป็นอาตมันไป) ก็กลับสู่ความประภัสสรเพราะปลอดกิเลส กลับคืนสู่สภาวะดั้งเดิมฐีติภูตัง ผมมั่วต่อว่ากรรมที่ส่งข้ามระหว่างชาติภพ(มิติต่างๆ)ก็ส่งข้ามกันด้วยวิธีนี้ เหมือนเราดูเรือ่ง the one ของ jet li จิตดวงที่ตายก็ส่งผ่านข้อมูลของกรรมไปยังจิตดวงที่อุบัติในมิติอื่น(ภพภูมิอื่น) แต่ท้ายสุดแล้วทั้งกรรมทั้งจิตก็ยังถูกกักขังวนเวียนอยู่ในขอบเขตจักรวาลนี้ ด้วยการยึดไว้ของอวิชา ทางเดียวคือเมื่อจิตหลุดพ้นจากอาสวะกิเลส จึงสามารถหลุดออกนอกระบบ กลับคืนสู่สภาวะจิตเดิมแท้ได้ คือนิพพาน = สภาวะก่อนการเกิดของbigbang จากคุณ : cantona_z ============================= อัตตโนมติของท่านพุทธทาสเรื่อง จิตเดิมแท้ http://larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/009306.htm สูตรเว่ยหล่างที่ท่านพุทธทาสภิกขุได้แปลออกมาเผยแพร่ฉบับพิมพ์  พ.ศ. ๒๕๒๐ โดยคณะ ผ.ช.ป. ณ ๕/๑-๒ ถ. อัษฎางค์ กท. หมวด ๗ หน้า ๑๒๒ มีข้อความตอนหนึ่งว่า         พระสังฆปริณายก  ได้กล่าวว่า  " ข้อความที่อันแช็กพูดนั้น  ถูกต้องที่เดียว จงทำใจของท่านให้อยู่ในสภาพเหมือนกับความว่างอันหาขอบเขตไม่ได้ ,  แต่อย่าให้มันเข้าไปติดในทิฏฐิว่า"ดับสูญ "   จงให้ใจทำหน้าที่ของมันอย่างอิสระ, ไม่ว่าท่านกำลังทำงานหรือหยุดพัก     จงอย่าให้ใจของท่านเกาะเกี่ยวในสิ่งใด จงอย่าไปรู้สึกว่า มีความแตกต่างระหว่างตัวผู้กระทำกับสิ่งที่ถูกกระทำ.  จงปล่อยจิตเต็มแท้ และสิ่งทั้งปวงไว้ในสภาพแห่ง "ความเป็นเช่นนั้น"  แล้วก็จะอยู่ในสมาธิตลอดเวลา                   เมื่อได้ฟังดังนั้น  จิหว่างก็มีความสว่างไสวในใจถึงที่สุด   ------------------------------------------------------------------- คุณ cantona_z ครับ  แต่นิยายของคุณ  เข้าได้กับ ทิฏฐิของท่านพุทธทาส นะครับ อนึ่ง  เรื่อง สสารและพลังงาน ในพระไตรปิฏก  โดยเฉพาะ พระอภิธรรม ก็ได้ อธิบายไว้โดยละเอียด นะครับ  ดั่ง ผู้ทรงพระไตรปิฏก ได้บรรยายไว้ สังขยาปกาสกฎีกา ความสำคัญของการ ชั่ง ตวง วัด http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home2/searchdata/Forums2/http/www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y4949733/Y4949733.html สสารและพลังงานในพระพุทธศาสนา http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/02/Y11684189/Y11684189.html ความน่าอัศจรรย์ที่ยิ่งกว่าก็คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แสดงเรื่องปรมาณูมานานมากกว่า ๒๕๐๐ ปีมาแล้ว แต่ ๒๕๐๐ ปีแห่งความหลัง ซึ่งเราคิดกันว่าเป็นเวลายาวนานมากอย่างเหลือเกินนั่นก็คือ ได้เปิดช่องโอกาสล่วงหน้าให้อย่างกว้างขวางและยาวนานที่สุดแก่บรรดาชาวโลกทั้งหลายที่จะได้ค้นคว้าหาความจริงจากธรรมชาติ เฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องปรมาณู แต่ในที่สุดก็มาลงในหลักการเดียวกันที่ว่า มวล (mass) และพลังงาน (energy) เป็นอันเดียวกัน โดยได้รับการพิสูจน์จนเป็นที่ยอมรับกันไปทั่วโลก เมื่อไม่นานมานี้เอง แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนมานานกว่า ๒๕๐๐ ปีแล้ว ว่ามวลและพลังงานนั้นเป็นอันเดียวกัน โดยใช้คำว่า "เป็นรูป" เช่น แสงสว่างที่วิทยาการทางโลกทางวิทยาศาสตร์ว่าเป็นพลังงาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่าเป็น "รูป" เป็นต้น นอกจากนั้นยังแสดงโดยพิสดารด้วยว่า แสงสว่าง นั้นคืออะไร เกิดขึ้นมาจากอะไร เกิดขึ้นมาได้อย่างไร และมีความเป็นไปประการใดบ้าง เป็นต้น นั่นก็โดยอำนาจของสัพพัญญูแท้ๆ ซึ่งคนที่มิได้ศึกษาพระพุทธศาสนาโดยละเอียดเข้าใจผิดคิดว่า รูปก็คือ ร่างกายและข้าวของต่างๆ เท่านั้น แล้วยังคิดเลยเถิดไปอีกว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าออกไปสู่ป่แล้วไปนั่งคิด นั่งค้น เหมือนๆกันกับนักปราชญ์ราชบัณฑิตทั้งหลายลูบคลำวิชาการของตนอยู่บนโต๊ะ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 06:20:02

ความคิดเห็นที่ 67 สงสัยพระไตรปิฏกเถรวาทชุดนี้โดน edit ไปแล้วจริงๆแฮะ แล้ว "พระไตรปิฏกเถรวาท" ชุดไหน ตาม ปัญญา ของท่านละครับ  ที่ ไม่โดน ไปแล้วจริงๆแฮะ                                 กำหนดตาม (๑) ครั้งปฐมสังคายนา ---- ที่พระเถระครั้งนั้น "ร่วมสัมยกับ พระบรมศาสดา" -- รักษา ธรรม วินัย ไว้ ---- ไม่ เกี่ยวกับ อภิธรรมปิฎก ๗ คัมภีร์ (๒) ข้อที่ ๑  ธรรม วินัย ครั้งปฐมสังคายนา จึง ยัง ไม่ "เรียกว่า  มี พระไตรปิฎก"  ใช่หรือไม่? (๓) หนังสือเล่มนี้ หาอ่าน (ตามภาพ) สรุป ถ้า "สงสัย" ว่า พระไตรปิฎก ใด น่าจะถูก edit ไปแล้วจริงๆแฮะ ก็ "ตั้งต้นที่" -- ก่อนมี พระไตรปิฎก  ซิ เพื่อ พิจารณาว่า ธรรม (พระสูตร) พระวินัย  -- ตามที่ปรากฎในพระไตรปิฎก ใดนั้น --- ยังคงเดิม ตรงกันทุกๆ พระไตรปิฎก  ไม่ว่า พระไตรปิฎก ฝ่ายเถรวาทด้วย ฝ่าย มหายานด้วย  ฯ หรือไม่ อย่างไร? เรื่อง เช่นนี้  นักวิชาการแห่งพระพุทธศาสนา ที่ไม่ เพลินเมามันใน สำนัก เกจิ อาจารย์ ตำรา หรือ คัมภีร์นิยม (dogmatic) เขา สามารถ แยกแยะได้ กระจ่าง ชัด ครับ  ท่าน จขกท นักวิชาการแห่งพระพุทธศาสนา (ฆราวาส หรือ บรรพชิต) เช่น (๑) ท่านพุทธทาสภิกขุ (๒) ผู้ที่เสนอ "ตามภาพ" เป็นต้น หมายเหตุ ส่วน "เฉลิมศักดิ์ 1" นั้น  --- เป็น นักวิชาการแห่งพระพุทธศาสนา  แบบไหน ---  ก็ พิจารณาเอง แน่นอน รวมทั้ง "เซนเถรวาทฯ" ด้วย จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 08:15:20

ความคิดเห็นที่ 68 ข้อความในหนังสือ ข้างบน ผู้เสนอ เสนอไว้ ดังนี้ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 08:16:13

ความคิดเห็นที่ 69 ปฐมสังคายนา  ยังไม่มี พระไตรปิฎก (พระสูตร พระวินัย พระอภิธรรม ๘ คัมภีร์) --- ภาพที่ (๑) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 08:18:03

ความคิดเห็นที่ 70 ภาพที่ ๒ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 08:18:42

ความคิดเห็นที่ 71 ข้อความว่า --- พระอภิธรรม (ข้อความใน ๗ คัมภีร์ / อภิธัมมัตถสังคหะ  ไม่ต้องเอามา เกี่ยว)  ไม่ อยู่ในรูป เป็น พระพุทธพจน์ --- หมายความว่า ? (๑) พระพุทธพจน์  ตาม ปฐมสังคายนา --- เช่น "ธัมมจักกัปวัตนสูตร" ตามกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12663726/Y12663726.html เป็น พระพุทธวจนะ มั๊ย (๒) แล้ว อภิธรรมปิฎก ๗ คัมภีร์ ---- กล่าวถึง ธรรม แห่ง "ธัมมจักกัปวัตนสูตร" เช่นเดียวกับ ภาษา "พระสูตร" มั๊ย จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 08:32:18

ความคิดเห็นที่ 72 "พระไตรปิฎก เล่มที่ ๘ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๘ ปริวาร ย่อหัวข้อสมุฏฐาน อนิจฺจา สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขานตฺตา จ สงฺขตา นิพฺพานญฺเจว ปณฺณตฺติ อนตฺตา อิติ นิจฺฉยา [๘๒๖] สังขารทั้งปวงที่ปัจจัยปรุงแต่ง ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา พระนิพพานและบัญญัติ ท่านวินิจฉัยว่า เป็นอนัตตา                                  ^^^^ ถ้า สงสัยว่า ข้างบน ยังไงแน่ (โดนedit ไปแล้วจริงๆแฮะ ตาม ปัญญาใดนั้น) ทำไม ไม่สอบทาน  "พระวินัยปิฎก" กับ "พระสุตตันตะ"  ๕ อาคม (ที ม สัง อัง ขุ) ----  ละ ---- (ไม่เห็นจะมี ปัญหา อะไร ที่จะ สอบทาน เพื่อให้หายสงสัย ?) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 08:35:16

ความคิดเห็นที่ 73 เรียนคุณเซนและคุณเฉลิมศักด์ แยกเป็นเรื่องๆนะครับ 1 เรื่อง ข้อความในบทท่านวินิจฉัยไม่ใช่พุทธพจน์ หรือไม่ ผมก็ยืนยันตามเดิมครับว่าผมไม่คิดว่าข้อความนี้เป็นพุทธพจน์ ส่วนเป็นปฐมสังคายนาหรือไม่ ผมก็ยังคิดว่าไม่อยู่ในปฐมสังคายนาอยู่ดี แม่พี่ชาวมหาวิหารแจงว่าวินิจฉัยที่มาจากบาลี ไม่เหมือนกับวินิจฉัยในภาษาไทย ผมก็ยังไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ในเรื่องนี้ แต่เหตุที่ผมเห็นด้วยกับการขอขมาพระรัตนตรัยของพีชาวมหาวิหารเนื่องจากผมวิเคราะห์แล้วเห็นว่า คำกล่าวท่านวินิจฉัย แสดงให้เห็นว่า ผู้เพิ่มเติมข้อความนี้ไม่ได้มีเจตนาให้คนเข้าใจผิด ว่าเป็นพุทธพจน์ และเจตนาของท่านก็ไม่ชี้ให้เห็นว่าต้องการ"เนียน"ไปกับเนื้อความ พระไตรปิฏกเดิม ตามที่ผมให้ความเห็นไว้ด้านล่างสมมติฐานข้อ 8 ดังนั้นผมสรุปของผมเองว่าท่านไม่มีเจตนาตาม คห11 ที่ผมกล่าวไว้ ผมจึงเห็นด้วยที่ ผมควรขอขมาต่อพระรัตนตรัย และได้ขอขมาไปแล้วเมื่อคืนนี้ครับ 2 เรื่องพระอภิธรรมเป็นพุทธพจน์หรือไม่ ผมไม่วิจารณ์เรื่องบาลีว่าไวยากรณ์ที่ใช้เป็นชั้นหลังเนื่องจากบาลีผมห่วยแตกมากครับ แต่ผมเชื่อว่าเป็นพุทธพจน์ด้วยเหตุผลเดียว คือผมเคยอ่านพระอภิธรรมคร่าวแล้วและ เห็นว่าธรรมะที่ extremely advance ระดับนั้น ผมมองว่าคนที่สร้างได้มีแค่ พระพุทธเจ้าคนเดียวเท่านั้นครับผมไม่เชื่อว่าระดับพระสาวกต่อให้เป็นพระสารีบุตร ด้วยสามารถสร้างขึ้นมาเองได้ครับ เพราะเมื่อสร้างขึ้นมาแล้วต้องสอดคล้องกับ ธรรมะในพระสุตันตปิฏกได้ขนาดหาจุดแย้งกันไม่เจอ นี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดานะครับ คนธรรมดาทำไม่ได้ครับ ผมมั่นใจ 3 เรืองนิยาย scifi ผมสอดคล้องกับแนวคิดท่านพุทธทาส จะสอดคล้องหรือไม่มิได้เป็นประเด็นที่ผมสนใจครับ เพราะท่านพุทธทาส ไม่ได้ถูกทุกเรื่องและผิดทุกเรื่อง และสำหรับผมแล้วก็ยังเคารพท่านในฐานะ พระสุปฏิปันโนครับ  ส่วนเรื่องหลักธรรมแย้งกันเองของท่านผมก็ไม่แปลกใจ เพราะความคิดผมก็เปลียนแปลงตามเวลาเช่นเดียวกันครับ แต่หลังจากผมเริ่มอ่านพระไตรแล้วผมก็แทบจะไม่ได้อ่านหนังสือท่านอีกเลย เพราะผมมองของผมเองว่าการฟันธงในสิ่งที่เชื่อว่าไม่มีโดยยังไม่ได้พิสูจน์ หลังจากเห็นความมหัศจรรย์ของพระพุทธเจ้าผ่านทางพระไตรปิฏกแล้วน้ัน เป็นการไม่ฉลาดอย่างยิ่งครับ เรื่องนิยายผม คุณเฉลิมศักดิ์เข้าใจผิดนิดนึงครับ ผมมองพลังงานและสสารเป็นสิ่งเดียวกัน และคนละอย่างกับจิตครับ ผมมองว่าพลังงานและสสารทั้งหมดในจักรวาลเกิดขึ้นจาก bigbang และจิตก็ออกมาสู่จักรวาลในเวลานั้นด้วย ซึ่งสาเหตุของการระเบิดนั้น ผมมั่วว่ามาจากอุปกิเลสจรมาพบจิตเดิมแท้ จึงเกิดการระเบิดเป็นสังสารวัฏหรือจักรวาล ในมิติต่างๆจำนวนอนันต์ซึ่งผมก็มั่วต่อเทียบเคียงกับชาติภพต่างๆครับ สิ่งทีผมยกมาเทียบกับการทำงานของจิตและกรรม คือเรื่อง quantum entanglement ครับ เพราะนั่นเป็นขีดจำกัดที่พลังงานเช่นคลืนแม่เหล็กไฟฟ้าที่เรารู้จักทำไม่ได้ ผมเลยมั่วเข้าหาเรื่องจิตและกรรม เช่นเดียวกับเรื่องชาติภพที่มั่วหาทฤษฏีสตริง ส่วนเรื่องปรมาณูในสังขยาปกาสกฎีกา หลังๆผมไม่ให้ความสำคัญเท่าไหร่แล้วครับ เพราะผมถือว่าไม่มีในพระไตรไม่นับเป็นพุทธพจน์ อาจถูกหรือผิดก็ได้ ที่ผมสนใจมากกว่า คือเรื่องเวลาในแต่ละภพที่ไม่เท่ากัน เรื่องการเกิดดับของรูปนาม เรื่องของไตรลักษณ์ ที่สอดคล้องกับแนวคิดวิทยาศาสตร์ใหม่ๆมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วน comment ในหว้ากอเกี่ยว กับศาสนานั้น ผมถือว่าไม่แตกต่างจากสมัยก่อนที่กาลิเลโอ หรือฟาราเดย์หรือเอดิสัน ผจญมานักอีกทั้งส่วนใหญ่คนในหว้ากอก็ไม่ได้ทำการทดลองอนุภาคอะไรเองซักอย่าง ก็อ่านขี้ปากฝรั่งมาสร้างego ตัวเองทั้งนั้นผมไม่ได้สนใจมากมายครับ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 10:51:53 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 10:48:32 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 10:47:42 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 10:43:44

ความคิดเห็นที่ 74 ตาลาย อ่านไปได้ ค่อนนึงแล้วครับ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็สนุกดีครับ จะมาบอกว่า นินายที่คุณ cantona_z แต่งอะ ผมหงายเงิบไปเลย จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 16:17:01

ความคิดเห็นที่ 75 ขอเปิดประเด็นใหม่นิดหน่อยนะครับ เรื่อง "นิพฺพานญฺเจว ปณฺณตฺติ" ฉบับสยามรัฏฐ แปลว่า "พระนิพพานและบัญญัติ" ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย แปลว่า "บัญญัติคือพระนิพพาน" ขอผู้รู้ภาษาบาลี มาอธิบายให้ชัดเจนหน่อยว่า มันแปลว่าอะไรกันแน่ครับ จากคุณ : ABP@BDZ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 18:24:57

ความคิดเห็นที่ 76 ท่านแมงกุ๊ดจี่ ก็บอกแล้ว ผมจับแพะชนแกะ 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 20:00:51

ความคิดเห็นที่ 77 อย่าลืมว่าพระไตรปิฎกมีการสังคายนามาแล้ว  9  ครั้ง   ฉะนั้นหลังจากครั้งที่  3  มาถึงครั้งที่ 9  นั้นเป็นไปได้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างเล็กน้อย  เพราะยืนยันไม่ได้ว่าผู้สังคายนาในครั้งที่  9  นั้นเป็นอรหันต์  แล้วขอบอกว่า  พระบางรูปหลวงตาท่านก็บอกว่าเป็นพระไตรปิฎกเคลื่อนที่   ไม่ได้หมายความว่า  พระรูปนั้นท่านจะเป็นอรหันต์หรือเปล่า(อันนี้ไม่ได้ลบหลู่หรือปรามาสท่านแต่พูดตามความจริง)  ประเด็นสำคัญคือตั้งแต่ข้าพเจ้าศึกษาพระไตรปิฎกมายังไม่เคยเห็นเลยว่ามีข้อความที่ว่า  พระพุทธเจ้าบอกแก่เหล่าสาวกว่า  "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  บัดนี้เรากล่าวแล้วว่า  นิพพานนั้นเป็นอนัตตา"  มีมั๊ยครับถ้าใครที่มีที่มาของข้อความที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสแก่พระสาวกแบบนี้ช่วยเอามาให้ผมดูที  เพื่อที่ว่าสมองอันมึนทึบของผมจะได้กระจ่างเสียบ้าง จากคุณ : ผู้ที่รู้ตามใบลานแต่ไม่รู้แจ้ง (wutthitham) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 20:11:35

ความคิดเห็นที่ 78 ไม่มีหรอกครับ คุณwuth ก็ search อยู่เหมือนกับผมนี่นา 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 20:46:13

ความคิดเห็นที่ 79 เอ้า  ฮากันเข้าไป   55555 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 21:03:18

ความคิดเห็นที่ 80 64# ก่อนอื่น ผมต้องบอกว่า ผมไม่ได้เป็นศิษย์ของ หลวงพ่อพุทธทาส และไม่ได้ศึกษาตำราของหลวงพ่อพุทธทาสด้วย จึงไม่ได้มีความผูกพันใดๆเป็นพิเศษ จะรู้ก็เพียงความเป็นไปบางอย่างเท่านั้น และก็ไม่ได้เชื่อถือทั้งหมด อีกทั้งไม่รู้ด้วยซ้ำว่า หลวงพ่อพูดถึงส่วนใดของพระไตรปิฏกว่า ส่วนใดบ้างว่าควรตัดออก รู้แต้่เพียงว่า ท่านมีความเห็นว่าควรตัดบางส่วน ที่อาจถูกเพิ่มเติมมาในภายหลังเท่านั้น ฉะนั้นความเห็นของผม จึงเป็นวิจารณญาณของผมแต่เพียงผู้เดียว แค่เพียงผมนึกถึงแล้ว มีความเข้ากันได้กับความเห็นของหลวงพ่อพุทธทาส บางอย่างเท่านั้น --------------------------------------------------------------------------------------- ในส่วนของสูตรที่ 1-8 นั้นผมไม่สงสัย ด้วยเหตุเดียว คือมีข้อธรรม มีการสรรเสริญคุณพระพุทธเจ้า(4) มีการสอนธรรมอยู่ แต่ในสูตรที่ 9-10 ผมสงสัยจริง ด้วยเห็นว่า ไม่มีการสอนข้อธรรมใดๆ ในส่วนของความเชื่อมโยงของสูตรที่ 1 จนมาถึง 9 ผมเห็นว่ายังไม่สมบูรณ์ เพราะ ในสูตรที่8 ข้ามวันมาแล้ว ดังปรากฏในสูตรที่ 8 ตอน [๒๔๐] ครั้งนั้น โดยล่วงราตรีนั้นแล้ว พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุ ทั้งหลายมาว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อคืนนี้ จบสูตรนี้ แล้วจึงขึ้น สูตรที่ 9 ---------------------------------------------------------------------------------------- ดังนี้ สูตรที่ 8 และ 9 จึง ไม่ใช่วันเดียวกัน ความเชื่อมโยงกัน จึงเป็นสิ่งที่น่าสงสัย ---------------------------------------------------------------------------------------- ตัวผมนั้นไม่มีความคิดที่จะลบหลู่ในคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่หากสิ่งใด ที่ผมเห็นว่า ผิดปกติ ผมก็จะแสดงความเห็น อย่างไม่ลังเล ไม่ปล่อยให้อะไรจะเกิดก็ช่างมัน และไม่กลัวว่าจะผิดพลาดด้วย เพราะหาก ธรรมนั้นเป็นของจริง ก็จะได้รับการพิสูจน์เอง ดีกว่าการที่เรา ฟังโดยเชื่อๆ ตามๆกันมา โดยไม่รู้จักการใช้ปัญญาพิจารณา ไม่รู้จักเอะใจ นั่นต่างหากจะเป็นการปล่อยให้พระธรรมถูกบิดเบือน แทรกแทรง หรือถูกทำลาย โดยไม่ใส่ใจ เพราะเรามัวแต่นิ่งดูดาย การสังคายนาพระไตรปิฏก เป็นสิ่งดี หากเราพบสิ่งที่คิดว่าไม่น่าจะถูกต้อง ไม่ใช่ปล่อยผ่าน ไม่ใช่นิ่งดูดาย ------------------------------------------------------------------------------------------- ส่วนในตอนนี้ ผมได้คำตอบจากคุณเฉลิมศักดิ์ มาประมาณหนึ่ง ในส่วนของที่มาที่ไป ในสูตรตอนต้น แต่ก็ยังไม่สามารถคลายความสงสัยได้ทั้งหมด เนื่องจากขาดความเชื่อมโยงอยู่ เพราะยังเห็นว่า สูตร  2สูตรหลัง เป็นคนละวัน กับสูตรแรกๆ ไม่ได้ต่อเนื่องกัน หากว่ามีความเห็นใดๆเพิ่มเติม กรุณาช่วยชี้แจงให้พอเข้าใจด้วยครับ ผมยินดีรับฟัง ------------------------------------------------------------------------ เพิ่มเติมนิดนึงครับ ผมอยากรู้ว่า สูตรที่ 9-10   2สูตรนี้ สอนข้อธรรมใด มีข้อธรรมใด ที่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติธรรม เพื่อความพ้นทุกข์หรือมีประโยชน์ต่อพรหมจรรย์อย่างไร ผมเห็นในเบื้องต้นส่วนหนึ่งคือ พุทธานุสติ ยังไม่เห็นอย่างอื่นมากไปกว่านั้น แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 21:58:28 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 21:51:39 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 21:44:09 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 21:41:27

ความคิดเห็นที่ 81 ผมจะบอกที่มาที่ไปให้ว่าทำไมผมสงสัยใน 2 สูตรนี้ ซึ่งที่ผมสนใจ ไม่เกี่ยวกับหลวงพ่อพุทธทาสเลย เพียงมาเชื่อมโยงภายหลัง สาเหตุเริ่มมาจาก ชาวมุสลิมบางท่าน ในบอร์ดพันทิพย์นี้ ได้ตั้งคำถามมา ประมาณว่า พระไตรปิฏก มีส่วนที่งมงาย ด้วยเหตุ 2 สูตรนี้ และอีกหลายๆสูตร ซื่งอื่นๆผมไม่สงสัย แต่ 2สูตรนี้ น่าสงสัยจริงๆ เพราะไม่เป็นเหตุเป็นผล ไม่มีข้อธรรมประกอบจริงๆ *หากมีข้อธรรมสักนิด จะไม่สงสัยเลย จึงเห็นว่าอาจจะถูกเติมเข้ามาภายหลังก็เป็นได้ หวังว่าคงพอจะเข้าใจ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 22:10:56 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 22:09:12

ความคิดเห็นที่ 82 หมายเหตุ หลักที่ผมใช้เทียบเคียง พระธรรมวินัย โดยทั่วๆไป มีตามนี้ พระไตรปิฏก เล่มที่ ๗  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗ จุลวรรค ภาค ๒ ลักษณะวินิจฉัยพระธรรมวินัย        [๕๒๓] ครั้งนั้น พระมหาปชาบดีโคตมี เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายบังคม ได้ยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วกราบทูลว่า ขอประทานพระวโรกาส พระพุทธเจ้าข้า ขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรมโดยย่อ ที่หม่อมฉันฟังธรรม ของพระผู้มีพระภาคแล้ว เป็นผู้เดียวจะพึงหลีกออก ไม่ประมาท มีความเพียร มีตนส่งไปอยู่        พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรโคตมี เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้ เป็นไปเพื่อความกำหนัด ไม่ใช่เพื่อคลายความกำหนัด เป็นไปเพื่อความประกอบ ไม่ใช่เพื่อความพราก เป็นไปเพื่อความสะสม ไม่ใช่เพื่อความไม่สะสม เป็นไป เพื่อความมักมาก ไม่ใช่เพื่อความมักน้อย เป็นไปเพื่อความไม่สันโดษ ไม่ใช่ เพื่อความสันโดษ เป็นไปเพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ ไม่ใช่เพื่อความสงัด เป็นไป เพื่อความเกียจคร้าน ไม่ใช่เพื่อปรารภความเพียร เป็นไปเพื่อความเลี้ยงยาก ไม่ ใช่เพื่อความเลี้ยงง่าย ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่า นั่นไม่ใช่ธรรม นั่นไม่ใช่วินัย นั่นไม่ใช่สัตถุศาสน์        ดูกรโคตมี อนึ่ง เธอพึงรู้ธรรมเหล่าใดว่า ธรรมเหล่านี้เป็นไปเพื่อความ คลายกำหนัด ไม่ใช่เพื่อมีความกำหนัด เป็นไปเพื่อความพราก ไม่ใช่เพื่อความ ประกอบ เป็นไปเพื่อความไม่สะสม ไม่ใช่เพื่อความสะสม เป็นไปเพื่อความ มักน้อย ไม่ใช่เพื่อความมักมาก เป็นไปเพื่อความสันโดษ ไม่ใช่เพื่อความไม่ สันโดษ เป็นไปเพื่อความสงัด ไม่ใช่เพื่อความคลุกคลีด้วยหมู่ เป็นไปเพื่อ ปรารภความเพียร ไม่ใช่เพื่อความเกียจคร้าน เป็นไปเพื่อความเลี้ยงง่าย ไม่ใช่ เพื่อความเลี้ยงยาก ดูกรโคตมี เธอพึงทรงจำธรรมเหล่านั้นไว้โดยส่วนเดียวว่า นั่นเป็นธรรม นั่นเป็นวินัย นั่นเป็นสัตถุศาสน์ ฯ --------------------------------------------------------------------------------------- สรุปง่ายๆ    ถ้า ธรรม (การปฏิบัติ) เหล่าใด    ๑. เป็นไปเพื่อความกำหนัดย้อมใจ    ๒. เป็นไปเพื่อความประกอบทุกข์ (คือทำให้ลำบาก)    ๓. เป็นไปเพื่อสะสมกองกิเลส    ๔. เป็นไปเพื่อความอยากใหญ่ (คือไม่เป็นการมักน้อย)    ๕. เป็นไปเพื่อความไม่สันโดษ    ๖. เป็นไปเพื่อความคลุกคลี    ๗. เป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน    ๘. เป็นไปเพื่อความเลี้ยงยาก พึงรู้ว่า ธรรมเหล่านั้น ไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่วินัย ไม่ใช่ สัตถุศาสน์ (กล่าวคือคำสอนของพระศาสดา) แต่ถ้าเป็นไปตรงกันข้าม จึงจะเป็นธรรม เป็นวินัย เป็นสัตถุศาสน์ คือ    ๑. เป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด    ๒. เป็นไปเพื่อความไม่ประกอบทุกข์    ๓. เป็นไปเพื่อไม่สะสมกองกิเลส    ๔. เป็นไปเพื่อความอยากน้อย    ๕. เป็นไปเพื่อความสันโดษ    ๖. เป็นไปเพื่อความไม่คลุกคลี    ๗. เป็นไปเพื่อความพากเพียร    ๘. เป็นไปเพื่อความเลี้ยงง่าย ดังนี้ จึงจะเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 23:50:32

ความคิดเห็นที่ 83 ความคิดเห็นที่ 80              หากว่ามีความเห็นใดๆเพิ่มเติม กรุณาช่วยชี้แจงให้พอเข้าใจด้วยครับ ผมยินดีรับฟัง ------------------------------------------------------------------------              เพิ่มเติมนิดนึงครับ ผมอยากรู้ว่า สูตรที่ 9-10 2 สูตรนี้ สอนข้อธรรมใด มีข้อธรรมใด ที่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติธรรม เพื่อความพ้นทุกข์หรือมีประโยชน์ต่อพรหมจรรย์อย่างไร ผมเห็นในเบื้องต้นส่วนหนึ่งคือ พุทธานุสติ ยังไม่เห็นอย่างอื่นมากไปกว่านั้น แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 21:58:28 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 21:51:39 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 21:44:09 จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว   เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 21:41:27                พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗              สังยุตตนิกาย สคาถวรรค              ตายนสูตรที่ ๘, จันทิมสูตรที่ ๙ สุริยสูตรที่ ๑๐ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=1505&Z=1609              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=238 http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=241 http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=246              ตอบคุณเมฆน้อยคอยดาว ความคิดเห็นที่ 80 เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 21:41:27 ... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 21:58:28              ขอปูพื้นความเข้าใจก่อนว่า              ประโยชน์มี 3 อย่าง คือ              1. ทิฏฐธัมมิกัตถะ ประโยชน์ปัจจุบัน              2. สัมปรายิกัตถะ ประโยชน์เบื้องหน้า              3. ปรมัตถะ ประโยชน์สูงสุด http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=อรรถ_3              เนื้อความในพระสูตรที่ 9-10              คุณกล่าวว่า                    ผมเห็นในเบื้องต้นส่วนหนึ่งคือ พุทธานุสติ              ก็เป็นการดี เพราะพุทธานุสติ มีประโยชน์มาก ตามนัยของมหานามสูตร                   คำถามของคุณที่ถามว่า              สอนข้อธรรมใด มีข้อธรรมใดที่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติธรรม เพื่อความพ้นทุกข์หรือมีประโยชน์ต่อพรหมจรรย์อย่างไร              ตอบว่า พระธรรมเทศนาบางพระสูตร ผู้สดับแล้วได้รับประโยชน์ 2 ข้อ เบื้องต้นก็มี เช่นโทณปากสูตรที่ ๓ ดังคำอุทานของพระราชาว่า              ในลำดับต่อมา พระเจ้าปเสนทิโกศลมีพระวรกายกระปรี้กระเปร่าดี ทรงลูบพระวรกายด้วยฝ่าพระหัตถ์ ทรงเปล่งพระอุทานนี้ในเวลานั้นว่า              พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ทรงอนุเคราะห์เราด้วยประโยชน์ทั้ง ๒ คือ ประโยชน์ภพนี้ และประโยชน์ภพหน้าหนอ ฯ - - - - - - - - - - ควรศึกษาทั้งพระสูตร :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=2631&Z=2656              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=364              ดังนั้น ถึงตรงนี้ก็จะเข้าใจได้ว่า พระธรรมเทศนาอาจให้ประโยชน์หนึ่ง ประโยชน์สอง หรือประโยชน์สามได้.              คำถามของคุณที่ถามว่า พระสูตรที่ 9-10 สอนข้อธรรมใด              พิจารณาแล้วก็เห็นว่า เป็นข้อธรรมของอวิหิงสา คือการไม่เบียดเบียนผู้อื่นนั่นเอง.              คำว่า อวิหิงสา http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=อวิหิงสา&detail=on              สมัยหนึ่ง มีพระภิกษุรูปหนึ่งเที่ยวด่าผู้อื่นไปทั่ว คือย่อมด่า บริภาษ เบียดเบียน ทิ่มแทง ...              พระผู้มีพระภาคก็ทรงแสดงธรรมเทศนา อันมาในพระสูตรชื่อว่าธรรมิกสูตร.              แม้โดยพระสูตรอื่นๆ ก็ทรงแสดงธรรม เพื่อเจริญธรรมอันระงับพยาบาทและวิหิงสา              โดยนัยว่า                 เมตตาเจโตวิมุตินี้ เป็นเครื่องสลัดออกซึ่งพยาบาท ฯ                 กรุณาเจโตวิมุตินี้ เป็นเครื่องสลัดออกซึ่งวิหิงสา ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=22&A=6886&w=เพราะการกล่าวตู่พระผู้มีพระภาคไม่ดี                 ดังนั้น ถึงตรงนี้ก็จะเข้าใจได้ว่า วิหิงสา เป็นสิ่งที่ควรระงับ ควรละ.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔              อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต              มหานามสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=6756&Z=6837              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=281              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔              อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต              ธรรมิกสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=8664&Z=8829                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=325              คำว่า ทิฏฐธัมมิกัตถสังวัตตนิกธรรม 4 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ทิฏฐธัมมิกัตถสังวัตตนิกธรรม              คำว่า สัมปรายิกัตถสังวัตตนิกธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=สัมปรายิกัตถสังวัตตนิกธรรม              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 00:46:42

ความคิดเห็นที่ 84 ขออนุโมทนาในความเห็นของคุณ ฐานาฐานะ ครับ ที่ได้แสดงความเห็น ไว้ได้ละเอียดชัดเจนเป็นอย่างดี ขอบคุณครับ จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 13:55:17

ความคิดเห็นที่ 86 ความคิดเห็นที่ 84       ขออนุโมทนาในความเห็นของคุณฐานาฐานะ ครับ ที่ได้แสดงความเห็นไว้ได้ละเอียดชัดเจนเป็นอย่างดี ขอบคุณครับ จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 13:55:17              ดีแล้วครับ ขออนุโมทนาที่เข้าใจ.              คำว่า เวสารัชชกรณธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=เวสารัชชกรณธรรม                  หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 55 01:09:41