ความคิดเห็นที่ 1 ผู้วิจัย : นางวนิดา เศาภายน ปริญญา : พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (พระพุทธศาสนา) คำว่า “อุจเฉททิฏฐิ”ประกอบมาจากคำสองคำคืออุจเฉทะ(ขาดสูญ, ขาดสิ้น, ตัวขาด)และทิฏฐิ(๑) (ความเห็น, การเห็น, ลัทธิ, ทฤษฎี, ทัศนะ) อุจเฉททิฏฐิ หมายความว่าทัศนะที่เชื่อว่าอัตตาและโลกขาดสูญ ในความเห็นว่าขาดสูญ หมายความว่า เห็นว่าหลังจากตาย อัตตาและโลกจะพินาศสูญหมด กล่าวคือ หลังจากตายแล้ว อัตตาทุกประเภท ไม่มีการเกิดอีก(๒) ในคัมภีร์ธรรมสังคณี อภิธรรมปิฎก นิยามความหมายของอุจเฉททิฏฐิไว้ว่า อุจเฉททิฏฐิ คือ แนวคิดที่ถือว่า อัตตาและโลกขาดสูญ(๓) อีกนัยหนึ่ง อุจเฉททิฏฐิ หมายถึง การปฏิเสธความไม่มีแห่งผลของการกระทำทุกอย่าง คือ ไม่ยอมรับว่ามีผลย้อนกลับมาถึงตัวผู้ทำ ทุกอย่างจบสิ้นเพียงแค่เชิงตะกอน ดังข้อความต่อไปนี้ > ผมยอมรับว่าผลของการกระทำ(ไม่ใช่ทุกอย่าง)มีผลย้อนกลับมาถึงตัวผู้ทำ แต่คิดว่าทุกอย่างจบสิ้นที่เชิงตะกอน ๑. หลังจากตายแล้ว อัตตาขาดสูญ . . .หลังจากตายแล้ว อัตตาย่อมขาดสูญ เพราะองค์ประกอบของคนเรานี้ เป็นแต่เพียงการประชุมของมหาภูตทั้งสี่ หลังจากตายแล้ว ธาตุดินไปตามธาตุดิน ธาตุน้ำไปตามธาตุน้ำ ธาตุไฟไปตามธาตุไฟ ธาตุลมไปตามธาตุลม สิ่งต่างๆย่อมเลื่อนลอยไปในอากาศ คนทั้งหลายมีเตียงเป็นที่ ๕ ที่จะหามเขาไป ร่างกายจะปรากฏอยู่แค่ป่าช้า หลังจากนั้นก็จะกลายเป็นกระดูกที่มีสีดุจสีนกพิราบ. . . เมื่อสิ้นชีวิตไม่ว่าคนเขลาหรือคนฉลาด ย่อมขาดสูญไม่มีเกิดอีก. . .(๔) อัตตาของมนุษย์. . . อัตตาที่เป็นทิพย์ ชั้นกามาพจร(๕) . . .อัตตาที่เป็นทิพย์มีรูปสำเร็จทางใจ. . . อัตตาที่เป็นอากาสานัญจายตนะ(๖) . . อัตตาที่เป็นวิญญานัญจายตนะ(๗) . . .อัตตาที่เป็นอากิญจัญยายตนะ(๘) . . . อัตตาที่เป็น เนวสัญญานาสัญญายตนะ(๙)หลังจากตายแล้ว ย่อมขาดสูญ(๑๐) ๒. หลังจากตายแล้ว อัตตาและโลกไม่เกิดอีก . . . ปุถุชนผู้มิได้สดับ (ยังไม่ทราบถึงความจริง) อาจไม่มองรูปว่าเป็นอัตตา อาจไม่มองเวทนาว่าเป็นอัตตา อาจไม่มองสัญญาว่าเป็นอัตตา อาจไม่มองสังขารว่าเป็นอัตตา อาจไม่มองวิญญาณว่าเป็นอัตตา ทั้งอาจไม่มีความเห็นอย่างนี้ว่า เรานั้น คือ อัตตา เรานั้นคือโลก เรานั้นตายไปแล้ว จะยังคงเที่ยงแท้ถาวรไม่แปรเปลี่ยน กระนั้นก็ตาม เขาก็อาจมีความเห็นอย่างนี้ว่า ตัวเราไม่ควรมี โลกของเราไม่ควรมี ตัวเราจักไม่มี โลกของเรา จัก ไม่มี. . . นี้คือ อุจเฉททิฏฐิ(๑๑) เท่าที่ได้อธิบายมาเพียงแสดงให้เห็นถึงคำนิยาม ซึ่งยังไม่ปรากฏข้อความใดที่อธิบายคำนิยามอย่างที่ว่าอัตตาและโลกไม่มีเกิด ดังนั้น ผู้วิจัยจะได้อธิบายให้เห็นในส่วนนี้ ว่าด้วยทัศนะของชาวอุจเฉททิฏฐิที่เชื่อว่ามนุษย์คือกลุ่มก้อนของสสาร สิ่งที่เรียกว่า อัตตาเป็นผลผลิตของสสาร ในขณะที่คนตาย สสารที่มารวมกันแยกกระจายจากกัน อัตตาซึ่งเป็นผลของการรวมตัวกันอย่างเหมาะสมของสลารก็ดับสลายไป ในกรณีเช่นนี้ทำให้เห็นว่า สิ่งที่ดับสูญไปมีเพียงอัตตาเท่านั้น ส่วนโลกซึ่งหมายถึงสสารหรือวัตถุธาตุที่ประกอบกันเป็นร่างกายและวัตถุต่าง ๆ รอบตัว มิได้ดับไปด้วย ดังจะเห็นจากข้อความที่ อชิตะเกสกัมพล ได้กล่าวไว้ สรุปได้ว่า เมื่อมนุษย์ตายไปแล้ว ธาตุ ๔ ก็กลับคืนเข้าสู่ธาตุ ๔ ธาตุเหล่านี้มิได้หายไปไหน เมื่อเป็นเช่นนี้ ความเชื่อว่าโลกขาดสูญ โลกในความหมายว่าคือสสารหรือธาตุสี่ที่ประกอบกันขึ้นเป็นวัตถุในจักรวาล ก็อาจไม่ใช่ความหมายของอุจเฉททิฏฐิ แต่โดย ความจริง โลกก็ยังมีความตามเดิมนั้น > ผมเห็นแย้ง ธาตุทั้ง 4 ประกอบขึ้นมาจากเหตุปัจจัย อื่น ๆ อันได้แก่อะตอม แม้แต่อะตอม เองก็ประกอบด้วย นิวตรอนโปรตรอน เป็นเหตุปัจจัยให้คงรูปอยู่ได้ > แม้แต่อะตอมเอง หากถูกยิงจนนิวเคลียส แตก องค์ประกอบของ โปรตอนและนิวตรอนเปลี่ยนไป ก็เปลี่ยนสภาไปไม่เหมือน เดิม มวลส่วนหนึ่ง ก็เปลี่ยนไปเป็นพลังงาน ตาม สมการ E=MC^2 > หากกล่าวว่า ธาตุ 4 และโลกเป็นอัตตา ผมไม่สามารถปรงใจให้เชื่อได้ แม้แต่โลกเองก็ย่อมมีวันแตกดับ ตามวงจรชีวิตของดาวเคราะห์ > สิ่งที่เป็นอัตตานั้น อาจจะมีอยู่ และผมเชื่อว่ามีสิ่งเดียวเท่านั้น แต่ยังเกินวิสัย ที่มนุษย์จะพิสูจน์และค้นพบในตอนนี้ว่ามันคือ สิ่งใด > แต่ทั้งหมดที่พูดมา ผมเห็นด้วยกับพระพุทธเจ้า ว่ามันเป็น อจินไตย ซึ่งไม่ควรคิด และผมก็ไม่ได้สนใจ > ในทางพระพุทธศาสนาไม่แนะนำให้คิดเรื่องอจินไตย เพราะวิสัยปุถุชนไม่อาจเข้าใจได้โดยถูกต้องถ่องแท้ ทั้งเพราะความเข้าใจไม่ได้ในฐานะที่เป็นของลึกซึ้ง > เป็นเรื่องทางจิต หรือเป็นเรื่องที่ไม่สามารถหาคำตอบที่สิ้นสุดได้ ถ้าคิดมากจริงจังในการหาคำตอบเหล่านั้นจากการคิดเดาเอาด้วยตรรกะเองจึงอาจกลายเป็นคนบ้าได้ > อจินไตยในเรื่องทางจิตจึงเป็นเรื่องที่รู้ได้ด้วยการบรรลุธรรมชั้นสูงเท่านั้น > เรื่องอจินไตยอันเป็นความชาญฉลาดของ พุทธองค์ที่ทรงห้ามคิด เพราะพระองค์ก็มิทรงสามารถ อัตถาธิบายให้ได้ข้อยุติได้ > ดังนั้น แล้วพุทธทรงตรัสสอนเรื่องเหล่านี้ด้วยเหตุใดเล่า ผมคิดว่า สามารถหาเหตุผลมาอธิบายได้ (เกี่ยวเนื่องกับวิธีการเผยแพร่ธรรม ซึ่งมุ่งประโยชน์แก่เวไนยสัตว์) ๓. ปฏิเสธความ “มีอยู่” ทุกอย่าง . . . การเซ่นสรวงมีเถ้าเป็นที่สุด ทานนี้ คนเขลาบัญญัติไว้ คำที่คนบางพวกย้ำว่า มีผลนั้นว่างเปล่า เท็จ ไร้สาระ(๑๒). . .ทานที่ให้แล้วไม่มีผล การเซ่นสรวงไม่มีผล การบูชาไม่มีผล ผลวิบากแห่งกรรมที่สัตว์ทำดีทำชั่วไม่มี โลกนี้ไม่มี โลกหน้าไม่มี คุณของมารดาไม่มี คุณของบิดาไม่มี โอปปาติกสัตว์ไม่มี สมณพราหมณ์ที่บรรลุธรรมซึ่งเป็นผู้กระทำโลกนี้และโลกหน้าให้แจ้งชัดด้วยปัญญาอันยิ่งเองแล้วประกาศให้คนอื่นรู้ตาม ไม่มี ในโลก > ผมไม่ได้ปฏิเสธการ "มีอยู่" แต่ จากด้านบน ผมเชื่อว่ามันมีอยู่ แต่มันเป็น อจินไตย  เช่นเดียว กับเรื่องภายหลังเชิงตะกอน ผมก็ว่ามันเป็น อจินไตย มันไม่สามารถชี้ให้เห็นหนทางดับทุกข์ แห่งปัจจุบันกาล (มีต่อ) จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 19:57:02

ความคิดเห็นที่ 2 แนวคิดแบบอุจเฉททิฏฐิดังกล่าวข้างต้น แยกอธิบายเชิงวิเคราะห์ในแต่ละประเด็น ดังนี้ ๑. ประเด็นที่ว่า “หลังจากตายแล้ว อัตตาขาดสูญ” แนวความคิดที่ว่า หลังจากตายแล้วอัตตาขาดสูญนั้น หมายความว่า ลัทธินี้ถือว่า อัตตาทุกประเภทของสัตว์ทั้งหลายในภพภูมิต่างๆทั่วสากลจักรวาล ทั้งที่เป็นอัตตาชนิดหยาบ เช่น มนุษย์ เป็นต้น(๑๔) หรืออัตตาชนิดละเอียดที่เป็นทิพย์ที่เกิดจากใจและสัญญาเช่น อัตตาของเทวดาชั้นกามาวจร อัตตาของรูปพรหมและอัตตาของอรูปพรหม(๑๕) หลังจากตายแล้ว อัตตาทั้งหมดขาดสูญ (จากภพชาติเดิมที่ตนเคยเกิด) ไม่มีการเกิดใหม่อีกในภพอื่นต่อไป สิ้นสุดในภพชาติปัจจุบันเท่านั้น(๑๖) ความเชื่อในประเด็นที่ว่าหลังจากตายแล้ว อัตตาชนิดหยาบขาดสูญ เกิดจากแนวความคิดที่ว่า อัตตาชนิดนี้ เป็นผลมาจากธาตุ ๔ คือ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลมที่มีการประชุมกันอย่างเหมาะสม จึงทำให้เกิดเป็นคนหรือสัตว์ จิตหรือวิญญาณของมนุษย์หรือสัตว์ทั้งหลายเป็นผลสะท้อนจากสมอง เพราะฉะนั้น เมื่อใดร่างกายตาย เมื่อนั้นธาตุทั้งหลายย่อมสลายตัวไปตามธรรมชาติ กล่าวคือ ธาตุดิน ย่อมไปตามธาตุดิน ธาตุน้ำ ย่อมไปตามธาตุน้ำ ธาตุไฟ ย่อมไปตามธาตุไฟ ธาตุลม ย่อมไปตามธาตุลม ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย (ซึ่งเป็นผลมาจากการประชุมกันของธาตุทั้ง ๔) ย่อม สิ้นสุดลง ๒. ประเด็นที่ว่า “หลังจากตายแล้ว อัตตาและโลกไม่เกิดอีก” แนวความคิดที่ว่า หลังจากตายแล้ว อัตตาและโลกไม่เกิดอีก(๑๗) คำว่า อัตตาในที่นี้ หมายถึงอัตตาทุกประเภทดังที่กล่าวแล้วในประเด็นแรก ส่วนคำว่า “โลก” ในที่นี้ หมายถึง โอกาสโลก ได้แก่ โลกคือแผ่นดิน(๑๘)อันเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ทั้งหลายในภพภูมิต่างๆ อัตตาและโลกดังกล่าว หลังจากตายแล้ว ก็ขาดสูญ ไม่เกิดอีกเช่นเดียวกัน ๓. ประเด็นที่ว่า “ปฏิเสธความมีอยู่ทุกอย่าง” แนวความคิดในประเด็นที่ว่า“ปฏิเสธความมีอยู่ทุกอย่าง” หมายความว่าปฏิเสธความไม่มีอยู่แห่งผลของการกระทำทุกอย่าง คือ สิ่งที่ได้กระทำไปแล้ว ย่อมไม่มีผลของการกระทำย้อนกลับมาหาผู้กระทำอีก กล่าวคือ การกระทำความชั่วทุกอย่างไม่เป็นบาป การกระทำความดีทุกอย่างไม่เป็นบุญ เช่น การให้ทาน การเคารพบูชาสักการะ เซ่นสรวงต่างๆ สักแต่ว่าเป็นเพียงการกระทำเท่านั้น ไม่บังเกิดผลใดๆทั้งสิ้นแก่ผู้กระทำ ผลของการทำดีชั่วทุกอย่างไม่มี เมื่อผลของการทำดีและชั่วทุกอย่างไม่มี นรก-สวรรค์ซึ่งเป็นภพภูมิอาศัยของสัตว์ทั้งหลายอันเป็นผลแห่งการทำดีและชั่ว ย่อมไม่มีและสมณพราหมณ์ทั้งหลาย ผู้ที่ได้บรรลุธรรมมีอภิญญารู้แจ้งซึ่งโลกนี้และโลกหน้าเป็นอย่างดี ก็ไม่มี แม้ความดับแห่งภพ คือนิพพาน ย่อมไม่มีเช่นกัน(๑๙) ถือว่าสรรพสิ่งมีอยู่ เป็นอยู่เพียงแค่ชาตินี้เท่านั้น หลังจากตายแล้วทุกอย่างสิ้นสลายหมด๒๐ จึงชื่อว่า ปฏิเสธความมีอยู่ทุกอย่าง ในทัศนะของพระพุทธศาสนาถือว่า อุจเฉททิฏฐิเป็นเป็นมิจฉาทิฏฐิ คือความเห็นผิดอย่างหนึ่งในบรรดาความเห็นผิดทั้งหลาย พระอรรถกถาจารย์แสดงลักษณ์ของมิจฉาทิฏฐิไว้ ๓ ประการ คือ ๑. เป็นความเห็นไม่ตรงตามสภาวะ ๒. ความเห็นไม่ตรงตามเป็นจริง เพราะยึดมาผิด > ข้อ 1 และ 2 ทำไมไม่มีคำอธิบาย หรือ ว่าอธิบายแล้วจะกลายเป็นการไปพูดถึงสิ่งที่เป็น อจิณไตย ๓. เพราะเป็นความเห็นที่บัณฑิตรังเกียจ หรือ เพราะไม่ก่อประโยชน์”(๒๑) เพราะฉะนั้น อุจเฉททิฏฐิ จึงเป็นความเห็นผิดที่ปฏิเสธความดี ความชั่ว ซึ่งเป็นความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม ซึ่งเป็นความเห็นที่ขัดแย้งกับหลักศีลธรรมจริยธรรมและสัจธรรม > ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งกับข้อนี้ หากคนทีไร้ซึ่งศีลธรรมและจริยะธรรมมีความคิดเช่นนี้ สังคมมนุษยย่อมวุ่นวาย หากแต่ถ้าผู้ที่คิดเช่นนี้คือผู้ เปี่ยมไปด้วยศีลธรรมและจริยะธรรม จะถือว่าเป็น > มิจฉาทิฎฐิหรือไม่ ในเมื่อ เปี่ยมไปด้วยศีลธรรมและจริยะธรรม แล้วนั้นย่อมถือว่ามีสัมมาทิฎฐิแล้ว (มีต่อ) จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 19:58:16

ความคิดเห็นที่ 3 ทัศนะเกี่ยวกับการตายแล้วไม่สูญในพระพุทธศาสนา อุจเฉททิฏฐิ คือ ความเห็นว่าขาดสูญ เป็นมิจฉาทิฏฐิ (ความเห็นผิด) ที่ปฏิเสธชีวิตและโลกหลังความตาย กล่าวคือ ทิฏฐิเช่นนี้มีความเห็นว่า อัตตาเป็นเพียงการประชุมของธาตุทั้งสี่ได้แก่ ดิน น้ำ ลม ไฟ เท่านั้น เมื่อตายไปแล้วก็จบสิ้นลง ภพ ภูมิ รวมทั้งโลกนี้เมื่อสูญสิ้นก็ไม่เกิดอีก จึงไม่มีความยินดีในภพภูมิใดเลย ดังนั้นการกระทำทุกอย่างทั้งดีและชั่วไม่มีผลใด ๆทั้งสิ้น ชีวิตมีอยู่เพียงชาตินี้ชาติเดียวเท่านั้น มูลเหตุสำคัญของความเห็นแบบอุจเฉททิฏฐิมักเกิดขึ้นจากภายในจิตใจของบุคคลนั้น ๆ เป็นสำคัญ ทั้งนี้อาจจะได้รับอิทธิพลจากบุคคลภายนอกถ่ายทอดความคิดเช่นนี้ให้ หรืออาจจะเกิดจากความใคร่ครวญเห็นผิดของตนนั้นเอง ซึ่งเกิดจากความยึดมั่นถือมั่นในอัตตา จนทำให้หลงผิดยึดติดกับเบญจขันธ์ ขาดวิจารณญาณในความเป็นจริงของชีวิต (อริยสัจ) และความเปลี่ยนแปลงของโลก รู้ไม่เท่าทันผัสสะที่เข้ามากระทบ ทำให้สำคัญผิดต่อกุศลธรรมและอกุศลธรรม เหล่านี้ซึ่งเป็นมูลเหตุภายใน ส่วนมูลเหตุภายนอกที่เกิดจากบุคคลอื่น ก็ด้วยความที่ถูกบาปมิตรครอบงำทางด้านความคิด ชักชวนไปในทางที่ไม่ถูกต้องทำนองคลองธรรม > ในเมื่อ อุจเฉททิฏฐิ ปฏิเสธความมีอยู่ทุกอย่าง แล้วจะยึดมั่นในอัตตา และ จนทำให้หลงผิดยึดติดกับเบญจขันธ์ ขาดวิจารณญาณในความเป็นจริงของชีวิต ได้อย่างไร > ในเมื่อคิด ว่าทุกอย่าง เกิดขึ้น คงอยู่ และดับสูญ เป็น อนัตตาตาที่ พุทธองค์ ทรงตรัสสอน อันนี้ผม วิเคราะห์บิดเบือนไปนิดนะครับ อุจเฉททิฏฐิมีแนวคิดตรงกันข้ามกับสัสสตทิฏฐิที่เห็นว่า อัตตาและโลกเที่ยง คงที่ ไม่เปลี่ยนแปลงและสักกายทิฏฐิที่ยึดมั่นถือมั่นในตัวตนว่า มีอยู่ เป็นใหญ่กว่าทุกสิ่ง และเป็นอันเดียวกันกับจิต แม้จะไม่ยืนยันก็ไม่ปฏิเสธกฎศีลศีลธรรม แนวคิดแบบอุจเฉททิฏฐินั้น มีมาก่อนครั้งพุทธกาล และสืบต่อมาผ่านยุคสู่ยุคเรื่อยมา พระพุทธศาสนาถือว่า อุจเฉททิฏฐิ เป็นแนวคิดที่เป็นมิจฉาทิฏฐิ คือ ความเห็นผิด อันเป็นปฏิปักษ์ต่อสัมมาทิฏฐิ แต่ถึงอย่างไรก็ตามแนวคิดแบบอุจเฉททิฏฐิก็เป็นลัทธิความเชื่ออย่างหนึ่งที่ยังทรงอิทธิพลในสังคมมนุษย์ตลอดมาตั้งแต่อดีตจนกระทั่งถึงปัจจุบัน เมื่อประจวบกับยุคสมัยที่ความเจริญทางด้านวัตถุแผ่ไปอย่างไร้ขีดจำกัดและไม่มีพรมแดน แนวคิดแบบอุจเฉททิฏฐิ ก็ยิ่งทรงอิทธิพลและสามารถครอบงำประชาชนได้อย่างเด่นชัดขึ้น ทั้งนี้ก็เพราะว่าแนวคิดเช่นนี้มีความแนบสนิทกันเป็นอย่างมากกับลัทธิวัตถุนิยม (Materialism)ที่ทำให้หลงผิดคิดว่า ชีวิตนี้ก็มีเพียงโลกนี้เท่านั้น ไม่มีชาติ ไม่มีบาปบุญ ไม่มีนรก สวรรค์ เมื่อตายไปแล้วทุกอย่างก็จบสิ้นเพียงชาตินี้เท่านั้น ฉะนั้น จึงเสพ ดื่ม กินอย่างเต็มที่ ขณะที่มีชีวิตอยู่ แต่พระพุทธศาสนาเห็นว่า ความเชื่อเช่นนี้เป็นมิจฉาทิฏฐิ และได้แสดงทัศนะยืนยัน ในเรื่องชีวิตหลังความตายไว้อย่างชัดเจนว่าไม่ขาดสูญ มีความเชื่อมโยง สืบต่อแห่งสายธารของชีวิตที่เป็นไปตามอำนาจของอวิชชาและตัณหาเป็นปัจจัยขับเคลื่อนและประกอบพร้อมไปด้วยกรรม ที่ตนได้กระทำไว้ นำไปสู่ภพ ภูมิต่าง ๆ อย่างไม่มีวันสิ้นสุด(วัฏสงสาร) จนกว่าจะสิ้นกรรมอันเป็นตัวจำแนกสัตว์ และได้บรรลุโพธิญาณหมดสิ้นกิเลสการเวียนว่านตายเกิดหรือวัฏสงสารจึงจะสิ้นสุด > คงไม่ใช่ผู้มี อุจเฉททิฏฐิ ทุกคนมังครับ ผู้มีปัญญาแม้จะถือ อุจเฉททิฏฐิ ก็สามารถครองชีวิตอยู่ในธรรมนองคลองธรรม ถือศีลธรรมจริยธรรมได้ > แต่ผมเห็นด้วยกับพระพุทธองค์ ทีทรงสอนเรื่องนี้ ผมเองก็ไม่สนับสนุนให้คนถือ อุจเฉททิฏฐิ เพราะปัจจุบัน มีกลุ่มคนถือ อุจเฉททิฏฐิ น้อยมมากสังคมยังเต็มไปด้วยความเสื่อมทราม > ถ้าคนถือ อุจเฉททิฏฐิ มีมากและถูก ครอบงำด้วยกิเลส และอำนาจฝ่ายต่ำ หายนะย่อมเกิดขึ้นแก่สังคม  แต่ในทางกลับกันผมยังเห็นว่า อุจเฉททิฏฐิ ไม่ได้เลวร้ายอะไร > คนจะดีจะชั่วไม่ได้อยู่ที่ อุจเฉททิฏฐิ เพราะ อุจเฉททิฏฐิ ก็ไม่ได้สอนให้ยึดติดสิ่งใด แต่เป็นการง่ายที่ ที่จะเดินไปในทางผิด พุทธองค์ จึงห้ามความเชื่อนี้ เพื่อเป็นการป้องกัน > และทรงบัญญัติไว้ว่า อจินไตย เพราะพุทธองค์เองก็ไม่ได้สามารถอัตถาธิบาย ให้พุทธสาวกเข้าใจได้ ภิกษุทั้งหลาย สงสารนี้มีเบื้องต้นและเบื้องปลายรู้ไม่ได้ ที่สุดเบื้องต้น ที่สุดเบื้องปลายไม่ปรากฏแก่เหล่าสัตว์ผู้ถูกอวิชชากีดขวาง ถูกตัณหาผูกไว้ วนเวียนท่องเที่ยวไป > พระพุทธองค์ทรงตัดบทด้วยอจินไตยแล้ว เป็นการบังคับพุทธสาวกปฎิบัติตามทีทรงสอน คือให้เชื่อ ไม่ต้องถามแล้ว > ถึงส่วนตัวผมจะไม่เชื่อ แต่ผมเห็นด้วยที่พระพุทธองค์ทรงสอนเช่นนี้    การเผยแผ่ธรรมตามแบบพระพุทธเจ้านั้น  ต้องมุ่งประโยชน์แก่เวไนยสัตว์เป็นสำคัญ  ถ้าจริตยังไม่ถึงมรรคผลก็ควรมีคติสมบัติให้พ้นวิบัติแห่งสัมปรายภพเบื้องหน้า และที่สำคัญการอธิบายธรรมจากง่ายไปหายาก  จากต้นไปหาปลาย  ย่อมมีประโยชน์แก่วิสัยของปุถุชนมากกว่า  นี่เรียกว่าพระมหาเมตตาคุณของพระพุทธเจ้าทั้งปวง  ไม่ใช่อธิบายธรรมแบบนักปราชญ์ผู้มากความรู้จนเกิดช่องว่าในการสื่อสารและในการเข้าใจในธรรมะ  เพราะผู้เผยแผ่เอาแต่พูดปรมัตถธรรมจนกระทั่งชาวบ้านร้านช่องต่างบ่ายหน้าหนี  แต่ถึงกระนั้นการกล่าวธรรมทุกระดับก็เพื่อมุ่งต่อจุดหมายสูงสุดคือมรรคผลนิพพาน  เพียงแต่ต้องมีวิธีที่เหมาะสมแก่จริตอัธยาสัยของสัตว์โลก  เพื่อประโยชน์  เพื่อเกื้อกูลแก่เวไนยสัตว์ทั้งปวงนั้นแล.... > ผมเห็นด้วยกับพุทธองค์ครับ และคิดว่าการเผยแพร่ อุจเฉททิฏฐิ มีผลเสียมากกว่ากับสังคมมนุษย์ ในปัจจุบัน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า จะทำให้ผมเลิกคิดอย่างที่ผมคิดได้ > อย่างไรเสีย หลักธรรมของพุทธองค์ก็สามารถใช้ดับทุกข์ ในปัจจุบันกาลได้ แม้ว่าผมจะไม่สนใจ ชีวิตหลังความตายก็ตาม ไม่ว่า อัตตา จะมีหรือไม่มี มันไม่ได้สำคัญ > สำคัญว่าอย่าไปยึดมั่นในอัตตา ทุกอย่างไม่เที่ยง ต้องปล่อยวาง เราจะฝึกจิตอย่างไรให้ปล่อยวางอัตตาได้อย่างไร นั่นผมว่าสำคัญสุด > ที่ผมห่วงคือททุกวันนี้ พุทธศาสนิกชน เชื่อและยึดติด เรื่อง บาป บุญ นรก สวรรค์ ชาติ ภพ จนละเลยแก่นแท้แห่งพุทธธรรม กันหมด มันกายเป็น Material world ที่ทับซ้อน > อยู่ในโลกของจิตวิญญาณไปเสียแล้ว สัจธรรมของพระพุทธองค์ถูกบิดเบือนไปมากมาย เกรงว่า พุทธศาสนา จะอยู่ไม่ถึง 5000 ปี ตามพุทธทำนาย จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 20:00:55

ความคิดเห็นที่ 5 จะยึดถือคำสอนแบบไหนตามสบาย จากคุณ : ซุนจื๊อ เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 20:29:08

ความคิดเห็นที่ 6 #4 การขอคำชี้แนะไม่จำเป็นต้องถามคำถามเสมอไปมังครับ ผมแสดงความเห็นไป สิ่งใดผิดถูก ท่านผู้รู้จะเห็นและชี้แนะผมเอง จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 20:51:48

ความคิดเห็นที่ 7 จขกท.นอกจากยอมรับว่าตนเองมีอุจเฉททิษฐิแล้ว ยังจัดเป็นพวก"ทิษฐิจริต"อีกด้วย กล่าวคือเป็นคนมีปัญญาล้ำหน้า   ไม่เชื่ออะไรง่าย ๆ ต้องค้นคว้าหาคำตอบจนสุดทางก่อน... ประเด็นคุณเยอะมากและพร้อมที่จะโต้แย้งปรับวาทะกับใครก็ได้ที่มีความเห็นไม่ตรงกับทิษฐิที่หยั่งลงไปแล้วของคุณ ค่อย ๆไล่ไปเริ่มจากตรงนีิ้ก่อน .. คุณยอมรับว่าอุทเฉททิษฐิเป็นสิ่งไม่ดี ถ้าอยู่ในหัวของคนไม่มีศีลธรรม "แต่ถ้าผู้เป็นอุจเฉททิษฐิ เปี่ยมไปด้วยศีลธรรมและจริยะธรรม จะถือว่าเป็นมิจฉาทิฎฐิหรือไม่ ในเมื่อ เปี่ยมไปด้วยศีลธรรมและจริยะธรรม แล้วนั้นย่อมถือว่ามีสัมมาทิฎฐิแล้ว" ...ขอตอบว่าผู้สัมมาทิษฐิเป็นเบี้องต้นย่อมต้องเชื่อกรรมวิบาก เชื่อว่าการให้ทานมีผล บิดามารดามีคุณ  สัตว์ที่ถือกำเนิดแบบโอปะปาติมี โลกนี้โลกหน้ามี เชื่อเรื่องการเวียนว่ายแต่เกิด และสมณะที่บำเพ็ญตนจนหลุดพ้นไม่ต้องกลับมาเกิดอีกก็มี เมื่อเชื่อเรื่องบุญบาปย่อมมีความละอายต่อบาป และเกรงกลัวผลของบาปที่จะตามมาทั้งในโลกนี้แลกโลกหน้า ทำให้การมีศีลธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวนั้นทำได้ง่าย แต่อุจเฉททิษฐินั้นตรงกันข้าม การไม่เชื่อเรื่องภพภูมิ เชื่อว่าตัวเรามีอยู่เพียงในปัจจุบันเท่านั้น ตายแล้วก็จบ ๆกันไป เขาผู้นั้นจะเอาแรงจูงใจที่ไหนมาประคองให้ยึดมั่นในศีลธรรม ซึ่งเป้็นเรื่องทวนกระแสกิเลสกันล่ะครับ ถ้าเราตั้งทิษฐิไว้อย่างหนึ่งซึ่งยังไม่รู้ว่าถูกหรือผิด มันเป็นการง่ายถ้าจะหาเหตุต่าง ๆนา ๆมาสนับสนุนทิษฐินั้น ๆ แต่จงทำตนเป็นผู้คลายทิษฐิได้โดยง่าย เปิดใจให้กว้าง รับข้อมูลที่แม้ยังพิสูจน์ให้เชื่อทันทีไม่ได้ แต่อธิบายอย่างสมเหตุสมผล ตามหลักกรรมวิบากได้  ลองพิจารณาดูก่อนครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:19:14

ความคิดเห็นที่ 8 สรุปประเด็นนี้ แม้เปี่ยมไปด้วยศีลธรรมก็ยังไม่ใช่สัมมาทิษฐิ คนในศาสนาอื่น ๆก็มีศีลธรรมตามหลักคำสอนของเขาแต่ถ้าไม่เป็นอุจเฉททิษฐิก็เป็นสัสตะทิษฐิอยู่นั่นเองครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 21:31:10

ความคิดเห็นที่ 9 จะให้เข้าใจกันมากขึ้น เผื่อจะชี้แจงความแตกต่างกันได้ ถึงปัญหาที่ท่านสงสัย  ชีวิตคุณvanetwork มีเป้าหมายอะไรไหม  หรือว่าใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างผาสุขไปจนตาย  (ซึ่งน่าจะเป็นอันนี้ ที่คนส่วนใหญ่คิด แล้วมองหลายเรื่องของพุทธว่าไม่น่าเชื่อถือ) จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:40:07

ความคิดเห็นที่ 10 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค อุจเฉททิฏฐิ ๗             [๔๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมณพราหมณ์พวกหนึ่ง มีทิฏฐิว่าขาดสูญ ย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิดของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ ด้วยเหตุ ๗ ประการ ก็สมณพราหมณ์ผู้เจริญเหล่านั้น อาศัยอะไร ปรารภอะไร จึงมีทิฏฐิว่า ขาดสูญย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ด้วยเหตุ ๗ ประการ?             ๕๑. (๑) ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมณะหรือพราหมณ์บางคนในโลกนี้ มีวาทะอย่างนี้มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ เพราะอัตตานี้มีรูป สำเร็จด้วยมหาภูตรูป ๔ มีมารดาบิดาเป็นแดนเกิด เพราะกายแตก ย่อมขาดสูญ ย่อมพินาศ เบื้องหน้าแต่ตาย ย่อมเลิกเกิดฉะนั้น อัตตานี้จึงเป็นอันขาดสูญอย่างเด็ดขาด พวกหนึ่งย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่อย่างนี้.             ๕๒. (๒) สมณะหรือพราหมณ์พวกอื่น กล่าวกะสมณะหรือพราหมณ์พวกนั้นอย่างนี้ว่าท่านผู้เจริญ มีอยู่จริง อัตตาที่ท่านกล่าวถึงนั้นข้าพเจ้ามิได้กล่าวว่าไม่มี ท่านผู้เจริญ แต่อัตตานี้ ใช่จะขาดสูญอย่างเด็ดขาด ด้วยเหตุเพียงเท่านี้หามิได้ ท่านผู้เจริญ ยังมีอัตตาอย่างอื่นที่เป็นทิพย์มีรูป เป็นกามาพจร บริโภคกวฬิงการาหาร ท่านยังไม่รู้ ท่านยังไม่เห็นอัตตาใด ข้าพเจ้ารู้  ข้าพเจ้าเห็นอัตตานั้นท่านผู้เจริญ เพราะกายแตก อัตตานั้นแลย่อมขาดสูญ ย่อมพินาศ บื้องหน้า  แต่ตาย ย่อมเลิกเกิด อัตตานี้จึงเป็นอันขาดสูญอย่างเด็ดขาด พวกหนึ่งย่อมบัญญัติความขาดสูญความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ อย่างนี้.             ๕๓. (๓) สมณะหรือพราหมณ์พวกอื่น กล่าวกะสมณะหรือพราหมณ์พวกนั้น อย่างนี้ว่าท่านผู้เจริญ มีอยู่จริง อัตตาที่ท่านกล่าวถึงนั้น ข้าพเจ้ามิได้กล่าวว่าไม่มี ท่านผู้เจริญ แต่อัตตานี้ใช่จะขาดสูญอย่างเด็ดขาด ด้วยเหตุเพียงเท่านี้หามิได้ ท่านผู้เจริญ ยังมีอัตตาอย่างอื่นอีกที่เป็นทิพย์ มีรูป สำเร็จด้วยใจ มีอวัยวะใหญ่น้อยครบครัน มีอินทรีย์ไม่บกพร่อง ท่านยังไม่รู้ท่านยังไม่เห็นอัตตาใด ข้าพเจ้ารู้ ข้าพเจ้าเห็นอัตตานั้น ท่านผู้เจริญ เพราะกายแตก อัตตานี้จึงเป็นอันขาดสูญอย่างเด็ดขาด พวกหนึ่งย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิดของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่อย่างนี้.             ๕๔. (๔) สมณะหรือพราหมณ์พวกอื่น กล่าวกะสมณะหรือพราหมณ์พวกนั้น อย่างนี้ว่าท่านผู้เจริญ มีอยู่จริง อัตตาที่ท่านกล่าวถึงนั้น ข้าพเจ้ามิได้กล่าวว่าไม่มี ท่านผู้เจริญ แต่อัตตานี้ใช่จะขาดสูญอย่างเด็ดขาด ด้วยเหตุเพียงเท่านี้หามิได้ ท่านผู้เจริญ ยังมีอัตตาอย่างอื่นที่เข้าถึงชั้นอากาสานัญจายตนะ มีอารมณ์ว่า อากาศหาที่สุดมิได้ เพราะล่วงรูปสัญญา เพราะดับปฏิฆสัญญาเพราะไม่ใส่ใจในนานัตตสัญญาโดยประการทั้งปวง ท่านยังไม่รู้ ท่านยังไม่เห็นอัตตาใด ข้าพเจ้ารู้ข้าพเจ้าเห็นอัตตานั้น ท่านผู้เจริญ เพราะกายแตก อัตตานั้นแล ย่อมขาดสูญ ย่อมพินาศเบื้องหน้าแต่ตาย ย่อมเลิกเกิด อัตตานี้ จึงเป็นอันขาดสูญอย่างเด็ดขาด พวกหนึ่งย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ อย่างนี้.             ๕๕. (๕) สมณะหรือพราหมณ์พวกอื่น กล่าวกะสมณะหรือพราหมณ์พวกนั้น อย่างนี้ว่าท่านผู้เจริญ มีอยู่จริง อัตตาที่ท่านกล่าวถึงนั้น ข้าพเจ้ามิได้กล่าวว่าไม่มี ท่านผู้เจริญ แต่อัตตานี้ใช่จะขาดสูญอย่างเด็ดขาด ด้วยเหตุเพียงเท่านี้หามิได้ ท่านผู้เจริญ ยังมีอัตตาอย่างอื่นที่เข้าถึงชั้นวิญญาณัญจายตนะ มีอารมณ์ว่า วิญญาณหาที่สุดมิได้ เพราะล่วงอากาสานัญจายตนะได้โดยประการทั้งปวง ท่านยังไม่รู้ ท่านยังไม่เห็นอัตตาใด ข้าพเจ้ารู้ ข้าพเจ้าเห็นอัตตานั้น ท่านผู้เจริญเพราะกายแตก อัตตานั้นแล ย่อมขาดสูญ ย่อมพินาศ เบื้องหน้าแต่ตาย ย่อมเลิกเกิดอัตตานี้ จึงเป็นอันขาดสูญอย่างเด็ดขาด พวกหนึ่งย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ อย่างนี้.             ๕๖. (๖) สมณะหรือพราหมณ์พวกอื่น กล่าวกะสมณะหรือพราหมณ์พวกนั้น อย่างนี้ว่าท่านผู้เจริญ มีอยู่จริง อัตตาที่ท่านกล่าวถึงนั้น ข้าพเจ้ามิได้กล่าวว่าไม่มี ท่านผู้เจริญ แต่อัตตานี้ใช่จะขาดสูญอย่างเด็ดขาด ด้วยเหตุเพียงเท่านี้หามิได้ ท่านผู้เจริญ ยังมีอัตตาอย่างอื่นที่เข้าถึงชั้นอากิญจัญญายตนะ มีอารมณ์ ว่าไม่มีอะไร เพราะล่วงวิญญาณัญจายตนะได้โดยประการทั้งปวงท่านยังไม่รู้ ท่านยังไม่เห็นอัตตาใด ข้าพเจ้ารู้ข้าพเจ้าเห็นอัตตานั้น ท่านผู้เจริญ เพราะกายแตกอัตตานั้นแล ย่อมขาดสูญ ย่อมพินาศ เบื้องหน้าแต่ตาย ย่อมเลิกเกิด อัตตานี้ จึงเป็นอันขาดสูญอย่างเด็ดขาด พวกหนึ่ง ย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิดของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ อย่างนี้.             ๕๗. (๗) สมณะหรือพราหมณ์พวกอื่น กล่าวกะสมณะหรือพราหมณ์พวกนั้น อย่างนี้ว่าท่านผู้เจริญ มีอยู่จริง อัตตาที่ท่านกล่าวถึงนั้น ข้าพเจ้ามิได้กล่าวว่าไม่มี ท่านผู้เจริญ แต่อัตตานี้ใช่จะขาดสูญอย่างเด็ดขาด ด้วยเหตุเพียงเท่านี้หามิได้ ท่านผู้เจริญ ยังมีอัตตาอย่างอื่นที่เข้าถึงชั้นเนวสัญญานาสัญญายตนะ (มีอารมณ์ว่า นั่นละเอียด นั่นประณีต ๑-) เพราะล่วงอากิญจัญญายตนะได้โดยประการทั้งปวง ท่านยังไม่รู้ ท่านยังไม่เห็นอัตตาใด ข้าพเจ้ารู้ ข้าพเจ้าเห็นอัตตานั้น ท่านผู้เจริญ เพราะกายแตก อัตตานั้นแล ย่อมขาดสูญ ย่อมพินาศ เบื้องหน้าแต่ตาย ย่อมเลิกเกิด อัตตานี้ จึงเป็นอันขาดสูญอย่างเด็ดขาด พวกหนึ่งย่อมบัญญัติความขาดสูญความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่อย่างนี้.             ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมณะหรือพราหมณ์เหล่านั้น มีทิฏฐิว่า ขาดสูญย่อมบัญญัติความขาดสูญ ความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ ด้วยเหตุ ๗ ประการนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมณะหรือพราหมณ์พวกใดพวกหนึ่งมีทิฏฐิว่าขาดสูญ ย่อมบัญญัติความขาดสูญความพินาศ ความเลิกเกิด ของสัตว์ผู้ปรากฏอยู่ สมณพราหมณ์เหล่านั้นทั้งหมด ย่อมบัญญัติด้วยเหตุ ๗ ประการนี้เท่านั้น หรือแต่อย่างใดอย่างหนึ่ง นอกจากนี้ไม่มี?             ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องนี้ตถาคตรู้ชัดว่า ฐานะที่ตั้งแห่งทิฏฐิเหล่านี้ บุคคลถืออย่างนั้นแล้ว ยึดอย่างนั้นแล้ว ย่อมมีคติอย่างนั้น มีภพเบื้องหน้าอย่างนั้น และตถาคตย่อมรู้เหตุนั้นชัดทั้งรู้ชัดยิ่งกว่านั้น ทั้งไม่ยึดมั่นความรู้ชัดนั้นด้วย เมื่อไม่ยึดมั่นก็ทราบความเกิดขึ้น ความดับไป  คุณและโทษของเวทนาทั้งหลายกับทั้งอุบายเป็นเครื่องออกไปจากเวทนาเหล่านั้น ตามความเป็นจริง  จึงทราบความดับได้เฉพาะตน เพราะไม่ยึดมั่น ตถาคตจึงหลุดพ้น.             ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมเหล่านี้แลที่ลึกซึ้ง เห็นได้ยาก รู้ตามได้ยาก สงบ ประณีตจะคาดคะเนเอาไม่ได้ ละเอียด รู้ได้เฉพาะบัณฑิต ซึ่งตถาคตทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งเองแล้วสอนผู้อื่นให้รู้แจ้ง ที่เป็นเหตุให้กล่าวชมตถาคตตามความเป็นจริงโดยชอบ. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=9&A=756&w=อุจเฉททิฏฐิ ----------------------------------------------------------------------------------------- อัสสาททิฏฐิ สักกายทิฏฐิ จัดเป็นอัตตานุทิฏฐิ   อุจเฉททิฏฐิ จัดเป็นมิจฉาทิฏฐิ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=35&A=12617&w=อุจเฉททิฏฐิ ----------------------------------------------------------------------------------------- มิจฉาทิฏฐิ ยึดถือการกระทำด้วยมิจฉาทิฏฐิ เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก เขาย่อมเข้าถึงอบาย  ทุคติ วินิบาต น-รก http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=9&A=5268&w=มิจฉาทิฏฐิ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   มิจฉาทิฏฐิ ยึดถือการกระทำด้วยอำนาจมิจฉาทิฏฐิ สัตว์เหล่านั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงอบาย  ทุคคติ วินิบาต น-รก ส่วนสัตว์เหล่านี้ประกอบด้วยกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต ไม่ติเตียนพระอริยเจ้า เป็นสัมมาทิฏฐิยึดถือการกระทำด้วยอำนาจสัมมาทิฏฐิ สัตว์เหล่านั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=8&A=8396&w=มิจฉาทิฏฐิ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ดูกรโลหิจจะ ผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิ เรากล่าวว่ามีคติเป็น ๒ คือ นรกหรือกำเนิดเดียรัจฉาน   อย่างใดอย่างหนึ่ง. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=9&A=7978&w=มิจฉาทิฏฐิ ----------------------------------------------------------------------------------------- ศรัทธาในทางพระพุทธศาสนามีสี่อย่าง คือ 1.กัมมสัทธา เชื่อกรรม เชื่อกฎแห่งกรรม เชื่อว่ากรรมมีอยู่จริง คือ เชื่อว่า เมื่อทำอะไรโดยมีเจตนา คือ จงใจทำทั้งรู้ ย่อมเป็นกรรม คือ เป็นความชั่วความดีมีขึ้นในตน เป็นเหตุปัจจัยก่อให้เกิดผลดีผลร้ายสืบเนื่องต่อไป การกระทำไม่ว่างเปล่า และเชื่อว่าผลที่ต้องการ จะสำเร็จได้ด้วยการกระทำ มิใช่ด้วยอ้อนวอนหรือนอนคอยโชค เป็นต้น 2.วิปากสัทธา เชื่อวิบาก เชื่อผลของกรรม เชื่อว่าผลของกรรมมีจริง คือ เชื่อว่ากรรมที่ทำแล้วย่อมมีผล และผลต้องมีเหตุ ผลดีเกิดจากกรรมดี ผลชั่วเกิดจากกรรมชั่ว 3.กัมมัสสกตาสัทธา เชื่อความที่สัตว์มีกรรมเป็นของตน เชื่อว่าแต่ละคนเป็นเจ้าของ จะต้องรับผิดชอบเสวยวิบาก เป็นไปตามกรรมของตน 4.ตถาคตโพธิสัทธา เชื่อความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า มั่นใจในองค์พระตถาคต ว่าทรงเป็นพระสัมมาสัมพุทธะ ทรงพระคุณทั้ง 9 ประการ ตรัสธรรม บัญญัติวินัยไว้ด้วยดี ทรงเป็นผู้นำทางที่แสดงให้เห็นว่า มนุษย์ คือเราทุกคนนี้ หากฝึกตนด้วยดีก็สามารถเข้าถึงภูมิธรรมสูงสุด บริสุทธิ์หลุดพ้นได้ ดังที่พระองค์ทรงบำเพ็ญไว้ http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%B2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค สัทธาสูตร ว่าด้วยศรัทธาของพระอริยสาวก http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=19&A=5886&w=สัทธา @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ แค่ลงข้อมูลไว้  ส่วนในเรื่องความเชื่อแล้วแต่จะพิจารณานะคะ ยินดีที่ จขกท.สนใจศึกษา  เพื่อหาความรู้  เพื่อความเข้าใจที่กระจ่างขึ้นคะ เจริญในธรรมนะคะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 23:00:45 จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 22:57:33

ความคิดเห็นที่ 11 จขกท นิสัยเหมือนผมครับ ไม่เชื่อ แต่พร้อมรับฟังเหตุผล ปัญญาเยอะ ศรัทธาน้อย เชื่ออะไรที่พิสูจน์ได้ ส่วนที่พิสูจน์ไม่ได้ก็ไม่ได้ตัดทิ้ง แต่ถ้ายังไม่พิสูจน์ให้เห็นก็ไม่เชื่อ เรียกว่าสันดานเดียวกัน 555 เอางี้ครับ ผมแนะนำจากมุมมองผมนะ เพราะเรื่องพวกนี้มันพิสูจน์ยาก ผมเองก็ยังไม่เคยประสบพบปาฏิหาริย์อะไรแม้แต่อย่างเดียว สิ่งที่ผมคิดว่าเป็นปาฏิหาริย์ที่สุดแล้วคือธรรมะของพระพุทธเจ้านี่แหละครับ ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นมีส่วนที่มหัศจรรย์อย่างไม่น่าเชื่อหลายจุดครับ มากจนไม่น่าเชื่อว่าคนธรรมดาที่พลังพิเศษสามารถตรัสรู้สิ่งเหล่านี้ด้วยการคิดอย่างเดียว ผมแนะนำจขกท ลองอ่าน กระทู้ที่ผมตั้งไว้ใน topicstock ครับ อันนี้เป็นกระทู้แรกๆที่ผมเข้าห้องนี้มาใหม่ๆเพื่อบอกว่าเราสันดานคล้ายๆกัน 555 http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/09/Y11014498/Y11014498.html อันนี้เป็นบางส่วนของความมหัศจรรย์ที่น่าสนใจครับ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/08/Y12486613/Y12486613.html ลองอ่านใจเย็นๆดูก่อนแล้วมา discuss กันดีกว่าครับ อย่าเพิ่งตั้งธงว่ามีไม่มี ตายแล้วสูญไม่สูญ เพราะในระบบจักรวาลนี้ แสงไม่ได้เร็วที่สุดนะครับ ลองดูเรื่อง Quantum entanglement ดูสิครับ อนุภาคส่งผ่านข้อมูลกันได้เร็วกว่าแสงนะครับ แล้วถ้าจิตมีจริง ทำไมจะส่งผ่านกรรมข้ามระหว่างชาติภพไม่ได้ แล้วถ้าทฤษฏีสตริงเป็นไปได้ ทำไมชาติภพจะหมายถึงมิติคู่ขนานจำนวนอนันต์ไม่ได้ แล้วเวลาในมิติคู่ขนาน ทำไมจะต้องเดินพร้อมกัน เรื่องพวกนี้มันพูดยากครับ ลองเริ่มด้วยการอ่านพระไตรแบบจับผิดดูก่อนไหมครับ ผมก็เริ่มอย่างน้ันเหมือนกัน ตอนนี้ก็ยังไม่เชื่อครับ แค่บอกว่าเป็นไปได้ว่าสิ่งเหล่านี้มี ที่บอกอย่างน้ันเพราะผมเพิ่งเจอ checkpoint แรกเรื่องจิตไปวันก่อน กำลังพิสูจน์ checkpoint ถัดไปอยู่เหมือนกันครับ ส่วนพระว้อทอย่าไปอะไรกะแกมาก สมองแกรับข้อมูลใหม่ไม่ได้ครับ memory จำกัด จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 23:32:09

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องอุจเฉททิฏฐินั้นเป็นเรื่องง่าย ถ้าเชื่อว่าตายแล้วสูญแล้ว ศาสนาพุทธก็ไม่มีความสำคัญหรือความจำเป็นเลย เป็นคนไม่มีศาสนาและไม่ทำผิดกฎหมายก็ใช้ได้แล้ว แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขตามสมควร แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 55 23:48:41 จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 23:33:45

ความคิดเห็นที่ 13 #7 #8 ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะครับ เข้าใจและเห็นด้วยทุกประการ ครับ ผมเล็งเห็นเรื่องแรงจูงใจเช่นกัน ผมจึงเห็นด้วยกับสิ่งที่พุทธองค์ทรงตรัสสอน และยอมรับว่า อุจเฉททิฎฐิ เป็นมิจฉาทิฎฐิ ตัวอุจเฉททิฎฐิ นี้ผลเสียมากกว่าผลดี เหมือนคนที่ไม่ได้ ฉีดภูมิคุ้มกัน  ร่างกายจะอ่อนแอ อะไรมากระทบก็เจ็บป่วย  ถ้าเราตั้งทิษฐิไว้อย่างหนึ่งซึ่งยังไม่รู้ว่าถูกหรือผิด มันเป็นการง่ายถ้าจะหาเหตุต่าง ๆนา ๆ มาสนับสนุนทิษฐินั้น ๆ แต่จงทำตนเป็นผู้คลายทิษฐิได้โดยง่าย > นี่เป็นสิ่งที่ยากที่สุด อุจเฉททิฎฐิ ไม่ใช่ปัญหาของผมปัญหาคือใจผมไม่สามารถ > ยอมรับเรื่องราวความเชื่อ ต่าง ๆ ที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ > ซึ่งการพิสูจน์เรื่องราวต่าง ๆ ต้องผ่านทางผัสสะ ทั้ง 6 > ปัญหาคือ ผัสสะที่ 6 คือมโนสัมผัส ไม่สามารถรับรู้ได้โดยตรง ต้องผ่าน 5 สัมผัส > แรกจึงจะเข้าถึง มโนสัมผัสของผมได้ คงเห็นภาพนะครับ > หากเข้าไม่ถึงมโนสัมผัสของผมก็ยากที่ผมจะเชื่อ   คงเข้าใจผมแล้วนะครับว่าทิฎฐิไม่ใช่ปัญหาของผม คือผัสสะที่ 6 ของผมไม่เป็นอิสระ จาก 5 ผัสสะแรกซึ่งอยู่ใน โลกแห่งวัตถุ ถ้าให้ผมคิดต่อ หนทางในการเปิด ผัสสะที่ 6 ของผมซึ่งอยู่ในโลกจิตวิญญาณ ก็คือการทำสมาธิ บำเพ็ญ ภาวนา ใช่ไหมครับ? ผมก็ลองปฏิบัติดู(ผมคิดว่าอาจะทำไม่ได้ จริงก็อยากถามว่ามีใครทำได้) สมมติว่า ผมเปิดผัสสะ ที่ 6 แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่ามันไม่ใช่ อุปาทาน ? นั่นหมายความว่าผมต้องหาสิ่งทีเชื่อมโยงกับโลกแห่งวัตถุ ใช่หรือไม่ครับ? ขอคำชี้แนะแค่นี้ก่อนนะครับ คงต้องไปทำความเข้าใจ ปฏิจสมุปบาท อย่างจริงจังก่อน คาดว่าอาจจะมีความเชื่อมโยงกันอยู่ถ้าสงสัยอะไรยังไงผมจะมาขอคำชี้แนะเพิ่มเติมครับ จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:13:03

ความคิดเห็นที่ 14 ภาวนาของพุทธมี 2 ส่วนครับ 1 คือ สมถะภาวนา คือการทำสมาธิครับ 2 คือ วิปัสนาภาวนา คือการเจริญปัญญาครับ สองแนวทางนี้จะสอดประสานซึ่งกันและกันเพื่อเป้าหมายสูงสุดคือการตัดกิเลส เจริญสมาธิเสมือน การเล่นกล้าม สร้างกำลังจิตให้แกร่ง แข็งแรง เจริญวิปัสนา เหมือน ลับมีดตัดหญ้าให้คมกริบ กิเลส เหมือนป่าหญ้าที่สะสมมาเรือยๆในช่วงชีวิตเรา หรือในช่วงสังสารวัฏแล้วแต่จะเชื่อ มีดคมไม่มีแรง ตัดแป๊บเดียวก็เหนี่อย กล้ามใหญ่มีดทื่อตัดไม่ค่อยขาดครับ แนะนำว่าจุดเริ่มที่ควรทำความเข้าใจไม่ใช่ปฏิจจสมุปบาทครับ เล่นนี่เลยครับ 3-4-5-6 ไตรลักษณ์3 อริยสัจ4 ขันธ์5 อายตนะ6 เข้าใจตรงนี้ ต่อปฏิจจง่ายครับ เสียเวลาน้อยที่สุด พอคุณเข้าใจเรื่องนี้ จะต่อปฏิจจสมุปบาท จะเข้าใจง่ายกว่าครับ พูดในฐานะคนลุยปฏิจจ ก่อนขันธ์ 5 ครับ แล้วพอจบปฏิจจสุมปบาท ถ้าคุณจะลุยลงภาคปฏิบัติ ก็ดูอานาปานสติ และสติปัฏฐาน ถ้าสันดานคุณเหมือนผมจริง พวกฟุ้งบ่อยๆแนะให้ดูจิตตานุสสติปัฏฐานครับ เหมาะสุด หรือถ้าอยากศึกษาทฤษฏี ก็ซัดอภิธรรมยาวๆ ว่าจิตเป็นดวงๆกันไป แล้วแต่ความชอบครับ ส่วนเรื่องพิสูจน์ อันนี้ต้องออกแบบวิธีการทดสอบเองครับ ส่วนตัวผมตั้งใจว่าถ้าบรรลุทิพยจักขุได้จริง ผมจะเทสต์ด้วยการดูชั้นในสาวๆว่าสีอะไรแล้วจะลองเปิดดูว่าใช่หรือเปล่า เอ้ยไมใช่ ผมจะเทสต์ด้วยการนับเหรียญที่อยู่ในกล่องปิดครับ ส่วนนรกสวรรค์ถ้าถอดจิตได้จริง ผมจะหาคนมีชื่อเสียงซักคนบนนั้น เช็คข้อมูลแล้วมาตรวจสอบว่าจริงหรือไม่ครับ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 00:42:04 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 00:30:27 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:25:46

ความคิดเห็นที่ 15 #14 ขอบคุณทที่ชี้แนะครับ รู้สึกว่าพี่จะเข้าใจสภาพผมดีเลยนะ บอกทางหลักทางเลือกให้เสร็จสรรพ ผู้อาบน้ำร้อนมาก่อน _/\_ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 00:38:12 จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:37:25

ความคิดเห็นที่ 16 หลักฐานว่าสะบักสะบอมแค่ไหนถ้าเริ่มด้วยปฏิจจสมุปบาทครับ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/09/Y11064445/Y11064445.html บอกตามตรงในกระทู้นั้น ผมเออออไปงั้นเอง กว่าจะรู้เรื่องใช้เวลาอีกพักใหญ่ เพราะต้องไปไล่เก็บหน่วยกิตเยอะครับ ปฏิจจสมุปบาทคือ flow chart diagram ของวงจรวัฏฏสงสาร เป็นสุดยอดภูมิปัญญาครับ พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว ใช้เวลาอีก 49 วัน ในการไล่เรียง ปฏิจจสมุปบาทให้ตกผลึก ระดับท่านนะครับ เหมือนหมูแต่ไม่หมูครับ ตอนนี้ผมเข้าใจจริงๆไม่เกิน 20% หมายถึงเข้าใจจริงๆนะครับ ไม่ใช่รู้ว่าศัพท์นั้นคืออะไร แนะนำว่าเชื่อผมเหอะครับ ถ้าไม่ติดอาวุธเข้าไปก่อนมีมึน ยิ่งกว่าลุยทื่อๆเข้าหาอนุกรมฟูเรีย หรือ calculus อีก แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 00:57:32 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 00:49:57 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:46:40

ความคิดเห็นที่ 17 #10 ขอบคุณครับ จะค่อย ๆอ่านนะครับ ศรัทธาในทางพระพุทธศาสนามีสี่อย่าง นั้นถ้านับแล้วและไม่ขัดกับ หลักคิดของผม คงมีข้อ 4 เท่านั้นที่ผมยังเข้าไม่ถึง คงต้องใช้เวลาครับ จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 00:50:58

ความคิดเห็นที่ 18 1) ผมไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่นในคำสอนของพุทธองค์ 2) ไม่มีเจตนา ลบหลู่ความเชื่อของใคร 3) ไม่เน้นถึงการพูดคุยว่า พระไตรปิฎก บัญญัติว่าย่างไร    3.1 ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่า พระไตรปิฏก ถูกต้องเป็นพุทธวจนะทั้งหมดโดยไม่ได้ถูกบิดเบือน  3.2 ไม่เน้นว่าถูกผิด แต่ เน้นข้อดีข้อเสีย  3.3 เน้นการพิสูจน์ หากพิสูจน์ไม่ ให้จบโดยไม่ยกเรื่อง ปัญญามากล่าวอ้าง 4) ผมพูดคุยในลักษณะ ของคนที่พยายามศึกษาพุทธศาสนา ไม่ใช่ผู้นับถือ 5) ผมนับถือพุทธองค์ ในฐานะ นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เทพเจ้า 6) สิ่งใดผมเข้าใจผิดช่วยชี้แนะด้วยครับ ^^^^ ตรรกะ  ไม่ถูกต้อง มั๊งครับ 5) ผมนับถือพุทธองค์ ในฐานะ นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เทพเจ้า ถามว่า พระพุทธเจ้าพระองค์ ที่คุณนับถือ  คือ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้  ตามที่ปรากฎในพระไตรปิฎกฝ่ายเถรวาท มั๊ย ครับ? ถ้า รับว่า ใช่ พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสไว้ดีแล้ว --- จักเป็นศาสดาของพวกเธอ นั้น --- ปรากฎใน พระไตรปิฎก 45 เล่ม  -- ใช่หรือไม่ ไม่ เกี่ยวกับ วิสุทธิมัคค์ ที่สาวกแต่งขึ้น ในราวๆ พ.ศ.900 ที่ลังกา ไม่เกี่ยวกับ อภิธัมมัตถสังคหะ  ที่สาวกแต่งขึ้น ราวๆ พ.ศ. 1200 ที่ลังกา                           ตกลง -- วาทะ ที่เสนอว่า 4) ผมพูดคุยในลักษณะ ของคนที่พยายามศึกษาพุทธศาสนา นั้น คุณvanetwork "ตั้งต้น ที่ อะไร?" (๑) เอา อะไรๆ ของตนเอง เป็นที่ตั้ง -- โดยไม่ เกี่ยวกับ "หลักฐานปฐมภูมิ"  หรือ? (๒) ข้อที่ ๑ ที่ อ้างอิง ---- "ผู้วิจัย : นางวนิดา เศาภายน ปริญญา : พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (พระพุทธศาสนา)" นั้น ผมถาม "ผู้อ้างอิง  ไม่ เกี่ยวกับ ผู้วิยัจ" --- ว่า ---"ผู้วิจัย"  ท่านนั้น ---- ไม่ อาศัย "การตรัสรู้ของ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้  ตามที่ปรากฎใน พระไตรปิฎกฝ่าย เถรวาท 45 เล่ม หรือ?                ข้อที่ ๒ นี้ คุณ vanetwork  ตอบอย่างไร?ครับ                   ถ้าจะตอบ ---- ตอบ ตาม กรอบที่เสนอเองว่า 4) ผมพูดคุยในลักษณะ ของคนที่พยายามศึกษาพุทธศาสนา 6) สิ่งใดผมเข้าใจผิดช่วยชี้แนะด้วยครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 08:05:30

ความคิดเห็นที่ 19 เรียน คุณ vanetwork แต่ก่อน และเดี๋ยวนี้ ผมก้อเหมือนกับคุณ กล่าวคือที่เป็นผู้ สงสัยอะไร ก้อ อยากแก้ให้รู้จริง และถ้าพิสูจน์ไม่ได้ ก้อจะไม่เชื่อ สมัยก่อน ผมตามดู สิ่งมหัศจรรย์มากมาย ตั้งแต่ พังพอนกัดงูเห่า อับดุล กลตัดตัว กลคนลอยได้ ปิดตาขี่มอเตอร์ไซด์ ทายเลขแบ้งค์ ฯลฯ ของพวกนี้ล้วนไม่ผ่าน ข้อทดสอบและการสงสัยของผม ผมอ่านธรรมะ ในตอนแรกๆ ก้อไม่ผ่านข้อทดสอบของผม โดยเฉพาะธรรมะระดับล้ำลึก ผมเคยมองว่าพิสูจน์ไม่ได้ พวกนั่งสมาธิเห็นนรกสวรรค์ ผมเคยมองว่าเป็นการสะกดจิตหลงตัวเอง คล้ายๆกับบังคับสมองให้ฝันกลางวัน นรกสวรรค์ ไม่มีอยู่จริง (แต่ปัจจุบันผมทราบแล้วครับ ว่าของจริง) ส่วนธรรมะทั่วไป ในระดับศีลธรรม ผมเคยมองว่าเป็นอะไรๆที่คนชั้นปกครอง เอามาสอน ชวนเชื่อ ให้ประชาชนหลงยอมรับผลกรรม จะได้ปกครองง่ายๆ ในที่สุด... มีสิ่งเดียวที่ทำให้ผมมั่นใจว่า คำสอนของพระ เป็นเรื่องจริง คือ ปาฏิหาริย์ ที่เกิดจากตัวของผมเองจริงๆ คือเราต้องปฏิบัติจริง แล้ออธิษฐานจริง แล้วจะถึงวันที่เราสามารถสรา้งปาฏิหาริย์ ให้ผู้อื่นเห็นได้กับตา โดยเราเอง ซึ่งเป็นผู้แสดงปาฏิหาริย์ รู้เองว่าอันนี้ของจริง (ไม่ได้เล่นกล) เพราะเราเป็นผู้แสดงได้เอง ไม่ใช่ผู้ดู จึงพ้นออกจากการจ้องจับผิดได้ เพราะผู้อื่นเห็นกับตา จึงพ้นจากคำว่า สะกดจิตตัวเองไปได้ . . . มาวันนี้ ผมจึงเข้าใจว่า เหตุใด พระพุทธองค์ทรงตั้ง เอกอัครสาวกไว้สองด้าน คือด้านเป็นผู้มีปัญญามาก และด้านเป็นผู้มีฤทธิ์มาก . . . ถ้าคุณเป็นคนจริง ผมมั่นใจว่าในที่สุด คุณจะค้นพบ ด้วยตนเอง แล้วจะหายสงสัย โดยสิ้นเชิง ...แบบผม ผมขอถือโอกาสชี้แนวทางที่ผม ดำเนินผ่านมา คือ เริ่มที่ทำทานไปก่อน กตัญญู รักษาสัจจะ บริจาคสาธารณะกุศลบ้างตามแต่โอกาส พอเริ่มรู้สึกอิ่ม ก้อให้ เริ่มลองรักษาศีล 5 แบบมีสัจจะให้ได้ หนึ่งวันบ้าง เจ็ดวันบ้าง หลังจากได้ทานที่สมบรูณ์ไม่ด่างพร้อย และศีลที่ไม่ด่างพร้อย ผมมั่นใจว่าด้วยพื้นฐาน ของคุณ ...จะนำคุณสู่ภาวนาและเห็นแจ้ง เป็นขั้นๆไปได้เอง ครับ (ผมดูจากการตั้งคำถามที่เจาะลึก และดูจากการ ที่คุณจับหลักเหตุผล การที่ไม่เฉไฉ ของคุณ) ผมมั่นใจได้เลย ว่าคุณจะเจริญในการภาวนา เนื่องด้วยพื้นฐานคุณเป็นคนมั่นในสัจจะ . แต่ ในเบื้องต้น ถ้าหากคุณยังไม่สามารถรักษาสัจจะ   คุณจะยังไม่มีวันเจอธรรมะที่แท้จริง เพราะของจริงต้องคนจริง เท่านั้นที่คู่ควร  .....นะครับ . . แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 14:07:57 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 11:35:49 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 11:34:37 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 11:33:06 แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 11:31:34 จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 11:30:12

ความคิดเห็นที่ 20 1) ผมไม่ได้มีเจตนาดูหมิ่นในคำสอนของพุทธองค์ 2) ไม่มีเจตนา ลบหลู่ความเชื่อของใคร 3) ไม่เน้นถึงการพูดคุยว่า พระไตรปิฎก บัญญัติว่าย่างไร    3.1 ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่า พระไตรปิฏก ถูกต้องเป็นพุทธวจนะทั้งหมดโดยไม่ได้ถูกบิดเบือน  3.2 ไม่เน้นว่าถูกผิด แต่ เน้นข้อดีข้อเสีย  3.3 เน้นการพิสูจน์ หากพิสูจน์ไม่ ให้จบโดยไม่ยกเรื่อง ปัญญามากล่าวอ้าง 4) ผมพูดคุยในลักษณะ ของคนที่พยายามศึกษาพุทธศาสนา ไม่ใช่ผู้นับถือ 5) ผมนับถือพุทธองค์ ในฐานะ นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เทพเจ้า 6) สิ่งใดผมเข้าใจผิดช่วยชี้แนะด้วยครับ ^^^^ ตรรกะ  ไม่ถูกต้อง มั๊งครับ 5) ผมนับถือพุทธองค์ ในฐานะ นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่เทพเจ้า ถามว่า พระพุทธเจ้าพระองค์ ที่คุณนับถือ  คือ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้  ตามที่ปรากฎในพระไตรปิฎกฝ่ายเถรวาท มั๊ย ครับ? ถ้า รับว่า ใช่ > ตอบว่าไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงความเคารพนับถือ เหมือนการที่เรายก ย่องใครคนใดคนหนึ่งว่าเป็น คนดี เป็นผู้รู้ ในฐานะที่พทธองค์เป็นมนุษย์ พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสไว้ดีแล้ว --- จักเป็นศาสดาของพวกเธอ นั้น --- ปรากฎใน พระไตรปิฎก 45 เล่ม  -- ใช่หรือไม่ ไม่ เกี่ยวกับ วิสุทธิมัคค์ ที่สาวกแต่งขึ้น ในราวๆ พ.ศ.900 ที่ลังกา ไม่เกี่ยวกับ อภิธัมมัตถสังคหะ  ที่สาวกแต่งขึ้น ราวๆ พ.ศ. 1200 ที่ลังกา > อ่านข้อ 3 ก่อนครับผมบอกแล้วว่า ไม่เน้นถึงการพูดคุยว่า พระไตรปิฎก บัญญัติว่าย่างไร ยกมาเป็นชุดแสดงอ่านที่ผมพิมพ์ไม่หมด                           ตกลง -- วาทะ ที่เสนอว่า 4) ผมพูดคุยในลักษณะ ของคนที่พยายามศึกษาพุทธศาสนา นั้น คุณvanetwork "ตั้งต้น ที่ อะไร?" (๑) เอา อะไรๆ ของตนเอง เป็นที่ตั้ง -- โดยไม่ เกี่ยวกับ "หลักฐานปฐมภูมิ"  หรือ? > ขอให้แยกแยะ ระหว่าง การศึกษา และ การปวารณาตนเป็น พุทธมามะกะ > ผมศึกษาในเชิงวิชาการมากกว่า ผมไม่ได้ศึกษาเพื่อเชื่อ ผมศึกษาเพื่อพิสูจน์ > ตั้งต้นที่คำสอน เอาหลักกระบวนการทางวิทยาศาสตร์เป็นที่ตั้ง 1.สังเกตเพื่อระบุปัญหา 2. ตั้งสมมติฐาน 3. การรวบรวมข้อมูล 4. สรุปผล > คิด วิเคราะห์ แยกแยะ เพื่อ พิสูจน์ และ วิจารณ์ (๒) ข้อที่ ๑ ที่ อ้างอิง ---- "ผู้วิจัย : นางวนิดา เศาภายน ปริญญา : พุทธศาสตรมหาบัณฑิต (พระพุทธศาสนา)" นั้น ผมถาม "ผู้อ้างอิง  ไม่ เกี่ยวกับ ผู้วิยัจ" --- ว่า ---"ผู้วิจัย"  ท่านนั้น ---- ไม่ อาศัย "การตรัสรู้ของ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้  ตามที่ปรากฎใน พระไตรปิฎกฝ่าย เถรวาท 45 เล่ม หรือ?                ข้อที่ ๒ นี้ คุณ vanetwork  ตอบอย่างไร?ครับ                   ถ้าจะตอบ ---- ตอบ ตาม กรอบที่เสนอเองว่า > ผมไม่เข้าใจคำถามครับ ทีผม copy มานั้นเพราะเห็นว่าเป็นนิยามที่ตรงกับสิ่งที่ผมสนใจอยู่  และผมได้ใส่ความเห็นของลงไปว่าเห็นด้วยไม่เห็นด้วยอย่างไร > ถ้าคำถามของคุณคือ นิยามของอุจเฉททิฏฐิ ที่ผมอ้างอิงมา เขาอธิบายได้ไม่ถูก ก็เรียนเชิญ อธิบายได้เลยครับ 4) ผมพูดคุยในลักษณะ ของคนที่พยายามศึกษาพุทธศาสนา 6) สิ่งใดผมเข้าใจผิดช่วยชี้แนะด้วยครับ     กรอบที่ผมตั้งเอาไว้นั้น เพียงเพื่อป้องกัน มาม่าในกระทู้ผม ผมต้องการผู้มีปัญญาที่จะเข้ามาชี้แนะ ไม่ใช่มนุษย์ที่ถูกล้างสมองด้วยความเชื่อ หรือนักพิสูจน์อักษร หรือหมอความที่เอาตำราเรียน คนละเล่มที่เขียนในเรื่องเดียวกัน แต่ไม่เหมือนกันแล้วก็คิดว่าของตัวเองถูก มาเถียงกัน พยายามเอาชนะคะคานกัน ด้วยทิฎฐิมานะ มันไม่สร้างสรรค์ ไม่ก่อเกิดปัญญา เพราะผมรู้ว่าเรื่องศาสนามันอะเอียดอ่อน จึงต้องขีดเส้นไม่ ให้มีการก้าวล้ำซึ่งกันและกัน จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 19:31:10

ความคิดเห็นที่ 21 #19 _/\_ ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะครับ จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 19:34:53

ความคิดเห็นที่ 22 #9 ขออภัยครับที่ตอบช้า จะให้เข้าใจกันมากขึ้น เผื่อจะชี้แจงความแตกต่างกันได้ ถึงปัญหาที่ท่านสงสัย  ชีวิตคุณvanetwork มีเป้าหมายอะไรไหม > 1) ดูแลบุพการี ให้ท่านมีความสุขเท่าที่ผมจะทำได้จนท่านทั้ง 2 สิ้นอายุไข > 2) ทำงานหาเงินให้ได้มากที่สุดเพื่อจะได้หยุดทำงาน ผมเป็นคนสันโดษ ไม่ชอบการแข่งขัน ไม่ทะเยอทะยาน > อยากมีเงินมากพอที่จะให้เงินทำงาน แทนได้ จะได้ปลีกตัวออกจากสังคมที่วุ่นวาย มีเวลาอยู่กับตัวเอง มีความสงบ > มีโอกาสช่วยเหลือผู้อื่นบ้าง ตามอัตภาพ ตามโอกาส อำนวย   หรือว่าใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างผาสุขไปจนตาย  (ซึ่งน่าจะเป็นอันนี้ ที่คนส่วนใหญ่คิด แล้วมองหลายเรื่องของพุทธว่าไม่น่าเชื่อถือ) > ตัวผมเป็นคนสมถะ ไม่ตามกระแสสังคม ถ้าความผาสุขหมายถึงความสงบสุขอันนี้ใช่ > แต่ถ้าหมายถึงชีวิต ที่หรูรา ฟุ้งเฟ้อ ตอบได้ว่าไม่ใช่ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ย. 55 20:00:09 จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 19:58:56

ความคิดเห็นที่ 25 #23 _/\_ ขอบคุณครับ ^_^ จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 20:31:30

ความคิดเห็นที่ 28 ปฏิบัติสมถะ(สมาธิ) หลวงพ่อฤาษีลิงดำ จริงๆก็มีหลายองค์ที่เจ๋งๆ แต่ผมชอบลพฤาษี ท่านอธิบายง่ายดี http://www.palungjit.com/smati/k40/ ชอบกองไหนไปกองนั้น กสิณเน้นฤทธิ์ อานาปานสติเน้นบรรลุธรรม พุทธาเทวาสังฆาเน้นศรัทธา มรณาอสุภะ เน้นตัดกิเลสตัดราคะ เลือกเอาเองครับ โหลด mp3 มาฟังก็ได้ไม่ต้องเสียเวลาอ่าน อ้อเว็บบอร์ดพลังจิตนี่ หนักพวกศรัทธาจริตกล้านะครับ อ่านแล้วใช้วิจารณญานด้วย วิปัสนา (สติปัฏฐาน) ลพปราโมทย์ อันนี้เด่นเรื่องจิตานุปัสนา (ดูจิต) เหมาะกับคนเมืองที่ฟุ้งซ่าน http://www.dhammada.net/newcomer/ แนะให้load file เสียงแล้วมาอ่านมหาสติปัฏฐานสูตรในพระไตรเทียบกันครับ นอกนั้นก็ลองเข้าไปดูพวกกระทู้เก่าๆใน topic stock ครับ เชิญเลือกตามสบายเลยครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 20:43:49

ความคิดเห็นที่ 29 คห 23 24 หายไปไหน T_T ใครขโมยไปเอามาคืนเดี๋ยวนี้นะ จากคุณ : vanetwork เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 20:49:55

ความคิดเห็นที่ 30 ก็ส่วนใหนที่ไม่สำคัญในหลักของพุทธ    คุณ vanetwork จะไม่เชื่อก็ได้      และแม้จะเชื่อบางส่วนที่ใช้ประโยชน์ได้ แต่ไม่เชื่อในเมนหลัก ก็ได้อีก     แต่จะเรียกว่าเข้าไม่ถึงพุทธ จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 00:00:41

ความคิดเห็นที่ 31 อ้าว post ไว้หายอีกแล้ว อะไรของแอดมินฟระ ยาวก็ไม่ยาว หายอีกละ สงสัยมันห้ามมี link เยอะมั้ง กลัวค่า page rate หายรึไง ลืมเลย เขียนเรื่องอะไรไว้หนอ อ้อ พื้นฐาน จขกท ไปsearch google แบบนี้นะครับ "พุทธธรรม filetype:pdf" "พระไตรปิฏกสำหรับประชาชน filetype:pdf" "ไตรภูมิพระร่วง filetype:pdf"  อันนี้เรื่องปาฏิหาริย์ หนังสือเก่ายุคสุโขทัย อะไรอีกหว่า www.84000.org อันนี้พระไตรชุดเต็ม ปฏิจ+ขันธ์5 njken.com อันนี้สุดยอด คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นก็สู้ไม่ได้ มุตโตทัย ของหลวงปู่มั่น ปรมาจารย์ของอริยะสงฆ์ไทยในช่วง 100 ปีหลัง http://www.luangpumun.org/muttothai_3.html ถ้าลบอีกก็ช่วยบ่ได้เด้อ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 00:33:50

ความคิดเห็นที่ 32 สรุปง่ายๆว่า อุจเฉททิฎฐิก็คือ ความเห็นว่า เมื่อผู้ใดกระทำสิ่งใดไปแล้วจะไม่มีผลใดๆต่อผู้กระทำ จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 55 07:09:25

ความคิดเห็นที่ 33 เพื่อป้องกัน การตีความที่ผิดๆ ขอยกคำแปลที่ถูกต้องมาไว้ดังนี้ครับ อุจเฉททิฏฐิ คือ  ความเห็นว่าขาดสูญ เช่น เห็นว่าคนและสัตว์จุติจากอัตภาพนี้ แล้วขาดสูญ ; ตรงข้ามกับ สัสสตทิฏฐิ อ้างอิง พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) จากคุณ : รู้คุณ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 16:14:26

ความคิดเห็นที่ 34 ขอขอบน้ำใจที่ได้กรุณาเ่อ่ยชื่อผมนะครับ แต่ผมไม่มีเวลาอ่านข้อมูลที่คุณvanetwork ให้ตามไปอ่านได้ทั้งหมด และเท่าที่อ่านผ่านๆ ตา ก็ยังไม่ทราบว่าจะถามอะไรแก่กระผม ขอสรุปสั้นๆ ว่า ผมมีความเชื่อส่วนตัวอยู่ประเด็นหนึ่งก็คือ ชาวอุเฉททิฏฐิเป็นมิฉาทิฏฐิที่ร้ายแรงกว่าสัสสตทิฏฐิ แต่ถึงกระนั้น เราก็ควรเข้าถึงสภาวะธรรมตามเป็นจริงด้วยสัมมาทิฏฐิ ซึ่งเป็นเรื่องที่ชาวพุทธควรตระหนักมากที่สุด สำหรับคนที่ยังพยายามยัดเยียดให้บุคคลอื่นเป็นอุจเฉททิฏฐิหรือสัตตทิฏฐิ ก็แปลได้ว่า ตัวเขาเองก็ยังมากด้วยทิฏฐิมานะอันมีอุปาทานเป็นตัวนำส่งปรุงแต่งภพชาติให้เขาอยู่ ซึ่งผมหรือใครๆ ในห้องสนทนาแห่งนี้ก็เป็นเช่นนั้น ดังนั้นการทุ่มเถียงกันเพราะเรามากด้วยทิฏฐิครอบงำอยู่ ก็จึงบังเกิดขึ้นเรื่อยไปเช่นนี้เอง คุยเช่นนี้ อาจจะไม่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้โดยตรงนัก ก็ถือเสียว่าผมเข้ามาพูดคุยกับคุณเจ้าของกระทู้ตามที่ได้เชื้อเชิญมานะครับ จากคุณ : สมถะ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:12:04