PANTIP.COM : Y12668827 ขอถามเรื่องการตังบาตรด้วยเงินครับ จริงๆแล้วทำได้หรือไม่ครับ []

ความคิดเห็นที่ 4

เรื่องการทำบุญด้วยเงินนี่ ไม่จบไม่สิ้นถกเถียงกันมานาน ที่จริงการใช้จ่ายเงินทอง หรือรูปิยะ หรือของที่เค้าสมมุติว่าเป้นเงินหรือทอง(รวมของแทนค่าเงิน) นั้นผิดวินัย พระละเมิดต้องอาบัติปาจิตตีย์แน่นอน
อันนี้ผมไม่ว่าคนถวายหรือพระที่รับไว้ผิดนะครับ จะแสดงความคิดผมในเรื่องนี้
บอกก่อนเลยครับ ตัวผมเองนี่เวลาทำบุญโดยมากผมก็จะมีเงินใส่ซองถวายพระด้วย ที่ผมทำอย่างนี้ผมก็รู้ครับว่าเป็นการทำไม่ควร หมายถึงผมถวายเงินพระนี่ ทั้งๆที่รู้ว่าเงินทองเป็นของไม่ควรกับพระ แต่จะใช้ว่าผมผิดนั้นผมเชื่อว่าผมไม่ผิด เพราะไม่มีข้อห้ามว่าห้ามโยมถวายเงินพระ มีแต่ให้มอบไว้กับไวยาวัจกรณ์ แต่ไม่ได้บอกว่าห้ามถวายพระ(ไม่ใช่ผมเลี่ยงบาลีนะ)
เมื่อผมถวายไปแล้ว พระจะผิดหรือไม่ผิดเป็นเรื่องของพระคุณเจ้าครับ เพราะว่าอาบัติข้อนี้บอกไว้ว่า ภิกษุยินดี หรือใช้จ่ายเงินหรือทองหรือรูปิยะ ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เอาหล่ะทีนี้ พระคุณเจ้ายินดีหรือไม่ครับ
ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่สอนเรื่องจิตใจมาก่อนการกระทำ คือทุกสิ่งทุกอย่างต้องออกจากใจก่อนครับ กรณีนี้ก็เช่นกันครับ ถ้าพระคุณเจ้ารับไว้แล้ว แล้วพระคุณเจ้ามองหรือพิจารณาเห็นว่า เงินนั้นเป็นเพียงเครื่องอำนวยความสะดวกในการประกอบกิจของสงฆ์ หรือสมณะที่ควรกระทำ เช่นว่ามองว่าเงินนี้โยมถวายไว้แล้ว เราจะเอาไว้เป็นค่าหนังสือเรียนนักธรรมบาลี หรือเป็นค่ารถไปเรียนนักธรรมบาลี หรือเป็นค่าอาหารในวันที่ฝนตกเราไปบิณฑบาตรไม่ได้ ฯลฯ ผมเชื่อว่าพระคุณเจ้าไม่เศร้าหมองแน่ครับ
การที่พระจะเป็นอาบัติหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับตัวพระด้วยครับ คือถ้าท่านรับไปแล้วแล้วเห็นว่าเงินนั้นเป็นเพียงเครื่องอาศัยชนิดนึง ไม่ใช่เงิน สิ่งนั้นเป็นของไม่มีค่าด้วยความเป็นอยู่ สิ่งนั้นมีค่าเฉพาะเมื่อนำไปเปลี่ยนในเรื่องที่สมควรกับชีวิตพระ
เหตุผลที่ผมถวายพระเพราะ
๑.ผมเคยบวชเรียนมารู้ครับว่าเวลาจะใช้ในเรื่องจำเป็นหาไม่ได้บอกใครไม่ได้ อาบัติรุ่มร่ามไปหมด
๒.ไม่มีไวยาวัจกรณ์ จัดการเรื่องนี้ได้บริสุทธิ์ หรือเรียบร้อยได้ด้วยดี เช่นพระเดินทาง ไวยาวัจกรณ์ ก็ไม่สามารถไปส่งพระ จ่ายค่ารถให้พระได้ตลอดเส้นทางไปและกลับ หรือพระไปหาหมอ ก็ไม่สามารถไปเฝ้าเซ็นต์เฝ้าจ่ายได้ตลอด พระสงฆ์สามเณรเป็นผู้ที่บวชศึกษาเล่าเรียน มีส่วนสำคัญในการสืบทอดศาสนาที่ผมนับถือโดยตรง ท่านจะเก็บเงินไว้ให้โยมพ่อโยมแม่ท่านผมก็ไม่ว่า ถือว่าตอบแทนการที่ท่านเสียสละมาสือบทอดศาสนาให้
๓.ผมไม่สามารถไปถามพระได้ตลอดว่า ท่านต้องการอะไรที่ควรแก่สมณะบ้างครับ ไม่สามารถไปถามได้ตลอดครับ ผมก็ใช้เงินนี่แหละ พระคุณเจ้าต้องการอะไรที่สมควรแก่ชีวิตพระก็จัดการเอาได้เลย
เป็นต้น
ส่วนพระจะเป็นอาบัติ หรือจะหมองเศร้าเพราะการยินดีในเงินที่ได้ เห็นเงินเป็นเงินก็แล้วแต่พระคุณเจ้าครับ พระพุทธเจ้าทรงวางหลักการไว้หมดแล้วเลื่อกใช้เอาว่าจะใช้อย่างไร หลวงปู่หลวงพ่อที่มีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับว่าปฎิบัติดีปฎิบัติชอบท่านก็รับครับ แต่สักว่ารับครับ ค่าของเงินนั้นไม่กินเข้าไปถึงจิตใจท่านได้ครับ อันนี้ก็เป็นข้อที่น่าพิจารณานะครับ
เรื่องนี้นั้นถ้าเอาตามพระวินัยอย่างไรก็เป็นอาบัติครับ ผมไม่ได้อ้างถึงพระพุทธเจ้าที่ทรงตรัสบอกกับพระอานนท์ไว้เรื่องอาบัติเล็กๆน้อยถ้าสงฆ์ต้องการจะเพิกถอนก็ถอนเสีย เหตุที่ไม่ถอนข้อนี้หรือข้ออื่นออกเสียนี่ ด้วยว่าทางเถรวาทเราให้ความเครารพในปัญญาบริสุทธิ์ของพุทธเจ้าแล้ว แล้วก็ไม่ทราบกันอย่างชัดเจนว่าอาบัติเล็กๆน้อยๆนั้เป็นอย่างไร มีอย่างไร ก็เลยไม่เพิกถอน คงปล่อยไว้อย่างนี้ จะว่าไปการรับเงินหรือทองนั้นผมเชื่อว่าคณะสงฆ์หมู่ใหญ่ก็คงทราบว่าจะเป็นหรือไม่เป็น และแม้ไม่ประชุมกันเพิกถอน ก็คงมีนัยเดียวกัน
อันนี้เป็นความเห็นของผมนะครับ ถือว่าคุยกันครับ

จากคุณ : อนุมัติไปละกัน (อนุมัติตามที่ขอ)

เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 55 11:13:56