ความคิดเห็นที่ 1 เท่าที่ผมเข้าใจนะครับ(ผู้ใดเห็นต่างอย่างไรรบกวนด้วยนะครับ) 1. เมื่อจิตเราตั้งมั่นจนละความยึดติดในกายได้ อาจจะรู้สึกเหมือนร่างกายหายไป ให้พึงรู้ว่าร่างกายไม่ใช่ของเราอยู่แล้ว เมื่อเราละความถือมั่นไปได้ชั่วขณะ จะเกิดสภาวะเช่นนั้น ให้กำหนดรู้ที่ตัวผู้รู้ครับ 2. อาการชาก้เกิดเป็นธรรมดา สังเกตุต่อไป อย่าไปฝืน วางใจให้เป็นกลาง แล้วจะเห็นความเปลี่ยนแปร ไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา 3. ถ้าจิตสงบมากๆ จนรู้สึกว่าง ก้ให้กำหนดรู้ว่าจิตว่าง เกิดความสงสัยว่าต้องทำอย่างไรต่อก็รู้ว่ากำลังสงสัย สังเกตุสภาวะไปเรื่อยๆครับ 4. ญาติธรรมผมเคยบอกไว้ว่า นั่งสมาธิเวลาที่รู้สึดอยากนั่ง จะสงบดีที่สุดครับ ผิดพลาดประการใด รบกวนภันเตแก้ให้ด้วยครับ ปล. ถ้ากลัวผิดพลาด แนะนำให้ไปหาครูอาจารย์ แล้วสอบถามโดยตรงเลยครับ จากคุณ : zovoy เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 11:31:22

ความคิดเห็นที่ 2 1 ความรู้สึกว่าไม่มี นั่นคือตัวสติ ไม่มีก็ไม่มี ให้ระลึกอารมณ์ในขณะนั้น 2 ชาก็ให้ระลึกรู้ว่าชา 3 บางครั้งถ้ารู้สึกสงบจนจับอะไรไม่ได้เลย และว่างเฉยๆ ให้ลองระลึกรู้ถึงภาพตัวตนเราขณะที่นั่งสมาธิอยู่ เช่น ระลึกรู้ทั้งตัว หรือลองนึกถึงไหล่ แขน ลำตัว ต้นขา ลองย้ายฐานเองไปมา ย้ายแล้วลองมาจับที่ท้อง หรือลมหายใจ ลองหัดย้ายให้คล่อง 4 นั่ง เมื่อเวลารู้สึกอยากจะนั่ง ส่วนใหญ่เรานั่งตอนตื่นนอน เพราะยังไม่ได้เจอ ผู้คน ทีวี หรือหนังสือพิมพ์ ทำให้สงบได้ง่ายขึ้น จากคุณ : 4ปีจบ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 12:40:37

ความคิดเห็นที่ 3 ขอตอบตามที่ผมเคยเจอแบบนี้มานะครับ อาการทางสมถะ  จะเริ่มคล้ายๆ ชา เริ่มที่ มือและเท้า จนความรู้สึก เริ่มหมดไป  เหมือนเราไม่มี มือและเท้าแล้ว  นั่งไปสักพักแล้วความรู้สึกจะหายไปทั้งตัว และตัวจะเริ่มแข็งจนขยับไม่ได้  ซักพักจะเริ่มไม่รู้สึกว่าตัวเองหายใจครับ ซึ่งอาการบางช่วง ของสมาธิอารมณ์เดียวแบบนี้จะมีว่า "ตอนนีเราทำอะไรอยู่ เราอยู่ที่ไหน" นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ต้องหลุดออกจากสมาธิออกมาถึงนึกออกครับ ลองอ่านสมาธิของหลวงพ่อสรวงอันนี้ดูครับ ================================================================= สมถกรรมฐานของ หลวงพ่อสรวง การทำสมาธิ สมารถทำได้ทุกอริยาบถ คือ นั่ง นอน เดิน ยืน การนั่งควรเลือกเอา 2 แบบ คือขัดสมาธิแบบทั่ว ๆ ไป(แบบพระปฏิมากร) หรือ นั่งพับเพียบ(คุ้บัลลังก์) คือการเอาเท้าซ้ายสอดใต้เข่าขวา ทั้ง 2 แบบนี้ มือจะต้องประสานกันบนตัก สมาธิลึกมี 3 ระดับ 1.สมาธิขั้นต้น หรือ ขณิกสมาธิ 2.สมาธิขั้นกลาง หรือ อุปจารสมาธิ 3.สมาธิขั้นสูง หรือ อัปปนาสมาธิ เมื่อนั่งสมาธิแล้วจะไม่สามารถแยก 3 อย่างนี้ได้หรือจะแยกได้ยากมากซึ่งจะเรียกว่าเป็น ฌาณ ซึ่งฌาณจะมีอยู่ด้วยกัน 4 ขั้น ที่เรียกว่า รูปฌาณ 4 คือ ฌาณ1 ฌาณ2 ฌาณ3 ฌาณ4 และก่อนที่เราจะเริ่มปฏิบัติ เราจำเป็นต้องรักษาศีล 5 ให้สมบูรณ์ หรือเรียกว่าเป็นคนไม่ผิดศีลเสียก่อน เพราะจิตที่ไม่บริสุทธิ์จะยากต่อการปฏิบัติธรรมให้สำเร็จได้ ก่อนนั่งจะต้องทำปัญจเคารพทุกครั้ง คือ กราบพระพุทธ พระ ธรรม พระสงฆ์ และจะต้องมีจิตใจที่เชื่อมั่นว่าเป็นของที่มีอยู่และจะต้องยึดมั่นในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และกราบบิดามารดา และกราบครูอาจารย์ผู้ที่สั่งสอนทางธรรมให้กับเรา รวมแล้ว คือการกราบ 5 ครั้ง หรือ เรียกว่า ปัญจเคารพ ซึ่งเป็นการแสดงความกตัญญูกตเวที จะช่วยให้จิตใจเราผ่องใสและเป็นสิริมงคงลก่อนที่เราจะทำกรรมฐาน บริกรรมกรรมฐาน 5 เมือ่นั่งถนัดดีแล้วให้นำมือขวาทับมือซ้ายบนตัก แล้วนั่งตัวตรง อย่างอตัว หน้าตรง อย่าก้ม เพราะถ้าหลังงอจะนั่งได่ไม่ทน จะทำให้ปวดหลังปวดเอว เมื่อนั่งได้ถูกต้องแล้ว ให้เริ่มบริกรรมภาวนาโดยท่องในใจว่า “เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ” แล้วให้ท่องถอยหลัง “ตโจ ทันตา นขา โลมา เกศา” เรียกว่า กรรมฐาน 5 เริ่มเข้าฌาณ ในขณะที่บริกรรมอยู่นั้นให้เพ่งไปข้างหน้าประมาณ 1 ช่วงแขน โดยพยายามให้จิตนั้นยึดอยู่ใน กรรมฐาน 5 โดยให้ท่องกลับไปกลับมา โดยไม่ให้คิดถึงเรื่องอื่น แต่ถ้าคิดอยู่ให้นึกดูว่าคิดเรื่องอะไรแล้วก็ให้บอกตัวเองว่าให้หยุดคิด หรือพักไว้ก่อน แล้วให้กลับมานึกถึงกรรมฐาน 5 เพียงอย่างเดียว เมื่อท่องไปแล้ว สัก 10 เที่ยวแล้วไม่หลง แปลว่าจิตได้ยึดกับกรรมฐาน 5 แล้ว จิตก็จะตั้งมั่น เมื่อนั้น ฌาณ 1 ก็จะเกิดขึ้นโดยไม่มีความนึกคิดอื่นเข้ามาเจือปน จากนั้นก็จะเกิดปีติขึ้น คือจะรู้สึกขนลุกขนพอง หรือ ซาบซ่าที่ผิวกาย หรือรู้สึกตัวพอง บางทีก็จะมีอาการกระตุกที่มือ อาการแบบนี้แสดงว่าฌาณ 2 เริ่มเกิดขึ้นแล้ว ในขณะที่จะขึ้นฌาณ 2 ที่เรยกว่า ปีติ ให้บริกรรมภาวนากรรมฐาน 5 ให้เร็วขึ้น ๆ ๆ เรื่อย ๆ จนรู้สึกใจหวิวและตัวสั่น หรืออาจสั่นอย่างแรงก็อย่าไปตกใจเพราะนั่นคือ อุเพงคาปีติ แต่ถ้าเป็นอาการขนลุกขนพอง เรียกว่า ผรณาปีติ ซึ่งผู้ปฏิบัติ จะต้องทำให้เกิด อุเพงคาปีติ ให้ได้จึงเรียกว่าถึงฌาณ 2 แล้วอย่างสมบูรณ์ เพราะอุเพงคาปีติ นี้เองจะเป็นกำลังและฤทธิ์ เพื่อให้ถึงฌาณ 4 ได้เร็วยิ่งขึ้น และทำให้เกิดฤทธ์ต่างๆได้ในฌาณ 4 เช่น การเกิด หูทิพย์ ตาทิพย์ หยั่งรู้ใจคน ระลึกชาติได้ หรือแม้แต่กายทิพย์ที่เหาะเหินเดินอากาศ ล้วนแต่มาจาก ฤทธิ์ของอุเพงคาปีตินั่นเองในฌาณ 2 นั่นเอง การขึ้น ฌาณ 3 เรียกว่า ฌาณสุขนั้น ถ้าร่างกายมีอาการสั่นให้หยุดสั่นแล้วให้นึกคำว่า 3 จากนั้นกระตุกตัวขึ้น และให้ท่องกรรมฐาน 5 ให้ช้าลง ฌาณ 3 นี้ ท่านบอกว่าเป็นทางผ่านเท่านั้น เพราะถ้าขืนปล่อยใจเพ่งอยู่กับณาณเกินไปจะรู้สึกสบายกายสบายใจ ทำให้เพลินจนหลับได้ พยายามหายใจให้เป็นปกติให้นึกถึงคำว่า ฌาณ 4 พร้อมกับกระตุกตัวขึ้น จากนั้นท่องกรรมฐาน 5 ให้ช้าลงอีก เพื่อจะทำให้จิตนิ่งและแนบขึ้น ที่สำคัญในฌาณนี้ ห้ามกระดุกกระดิกตัวเป็นอันขาด เพราะจะทำให้ฌาณตก เพราะในฌาณนี้จะเริ่มรู้สึกชาที่ข้อมือ ลามไปจนถึงขา และ ปลายเท้า บางครั้งชาจนทั่วใบหน้าไปถึงลิ้น ร่างกายของเราจะรู้สึกชาจนเหมือนก้อนหิน และอาจจะเกิดการเจ็บปวดตามร่างกายตามมาด้วย วึ่งถ้าทนไม่ได้จะไม่สำเร็จการเข้าฌาณ ความเจ็บปวดนี้เองที่พระพุทธเจ้าเคยเจอซึ่งเป็นความทุกข์กายทุกข์ใจ และถือเป็นมารที่ขัดขวางไม่ให้เราเข้าฌาณได่สำเร็จ ความเจ็บปวดตามร่างกายคือกรรมเก่าที่เราเคยทำมานั่นเองและทำให้พระพุทธเจ้าตรัสรู้ถึงการดับทุกข์ได้ในที่สุดเพราะสุดท้ายถ้าเราดับทุกข์ที่เกิดขึ้นนี้ไปได้ ความเจ็บปวดก็จะหาย การนั่งฌาณจนมาถึงขั้นนี้จึงเป็นการเผาผลาญกรรมที่เราเคยทำมา และชดใช้กรรมให้เบาบางลงนั่นเอง ซึ่งมีหลายคนที่เมือ่นั่งจนถึงขั้นนี้ก็ต้องออกจากฌาณเสียก่อนเพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหว และก็ไม่สามารถชดใช้กรรม หรือเผาผลาญกรรมของตนให้เบาบางลงได้ ฉะนั้นเมื่อเรานั่งฌาณแล้วเจอทุกข์ ขอให้เรารู้ไว้ว่าเราได้นั่งฌาณได้ถูกต้องตามที่พระพุทธเจ้าทรงเคยนั่งมาก่อนแล้วทั้งสิ้น และขอให้เพียรต่อไป เพราะจะทำให้เราประสบความสำเร็จในชีวิต และยังสามารถพิสูจน์ธรรมะของพระพุทธเจ้าได้จนถึงการที่สามารถมีกายทิพย์แล้วย้อนกลับไปในอดีตชาติ หรืออนาคต หรือท่องเที่ยวไปที่ไหนก็ได้ด้วยความเร็วของจิตที่นึกคิด หรือแม้แต่ไปดูนรก หรือสวรรค์ซึ่งภาวะนี้เรียกว่า “ถอดจิต หรือถอดกายในได้นั่นเอง” ซึ่งอาการเหล่านี้รับรองว่าท่านก็สามารถพิสูจน์ได้แน่นอน ถ้าท่านเป็นผู้รักษาศีลได้อย่างดี และทำฌาณได้สม่ำเสมออย่างถูกต้อง หมายถึงการทำฌาณ4 ให้ได้ครั้งละไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วโมง *** ในการนั่งฌาณ ถ้าจะให้นั่งให้ได้คุณภาพ จะต้องให้ได้อย่างน้อย 1 ชั่วโมง เพราะจะได้สมาธิขั้นกลางจนถึงขั้นสูง ซึ่งจำเป็นต้องตั้งนาฬิกาปลุกทุกครั้ง ตรงนี้ให้ถือเป็นเรื่องสำคัญ เพราะถึงแม้ว่าเราจะนั่งให้ถึงขั้นดับทุกข์ไม่ได้ แต่เราก็สามารถเอาชนะเวลาได้ ซึ่งถือว่าเรานั้นได้สัจจาบารมี คือไม่แพ้มารนั่นเอง ที่สำคัญ อย่าออกจากฌาณก่อนนาฬิกาปลุกแม้ตานาทีเดียวเป็นอันขาด จะถือว่าแพ้มารทันที *** โทษของการแพ้มาร จะทำให้เราได้รับความหงุดหงิดรำคาญใจทั้งวัน และความโกรธซึ่งถือเป็นการผิดศีลข้อหนึ่งก็จะตามมา บางทีอาจเจอเรื่องที่ต้องทำให้เราหัวเสียไปทั้งวัน ทำอะไรก็จะติด ๆ ขัด ๆ และถ้าเรานั่งฌาณแล้วแพ้มารบ่อย ๆ ก็จะทำให้เราท้อและเลิกนั่งไปในที่สุด ตรงกันข้ามกับการชนะมาร จะทำให้เรารู้สึกมั่นใจ มีสติปัญญา สบายใจ และราบรื่นไปทั้งวัน เมื่อนั่งฌาณแล้วชนะมารได้บ่อย ๆ จะทำให้เราเกิดความเจริญก้าวหน้า ทำอะไรก็จะประสบความสำเร็จ และที่สำคัญ จะทำให้เราเป็นผู้ที่อยู่ในศีลในธรรมอย่างมั่นคง และทั้งสองอย่างนี้ ผู้ที่ได้ปฏิบัติจะเจอกับตัวเองอย่างแน่นอน การถอยฌาณ ในการนั่งฌาณนั้นเป็นเรื่องสำคัญมากที่เมื่อติดฌาณแล้ว เมื่อครบเวลา 1 หรือ 2 ชั่วโมงจะต้องถอยฌาณให้เป็นเพราะจะทำให้เป็นอันตรายถึงขั้นสติไม่ดี หรือบางรายอาจเป็นบ้าไปเลยก็มี เพราะฉะนั้น เมื่อ่เราอยู่ในฌาณที่ 4 ให้เรานึกถึงคำว่า 3 แล้วให้ลดตัวลง แล้วให้แผ่เมตตา เสร็จแล้วให้นึกถึงคำว่า 2 พร้อมกับสั่นร่างกายทันที และการสั่นถอยนี้ถือว่าสำคัญมาก เพราะจะเป็นการสลัดออกจากฌาณ 4 ซึ่งถ้าสลัดออกไม่หมดจะทำให้เราติดฌาณได้ เพราะการนั่งฌาณสำหรับคนที่ไม่รู้ก็จะไม่รู้สึกตัวว่าอยู่ฌาณไหน เพราะฌาณสามารถเลือ่นขึ้นเองได้อัตโนมัติ และเมื่อถึงฌาณ 4 โดยไม่รู้ตัว เมื่อต้องการจะออกจากสมาธิเขาก็จะลืมตาขึ้นมาโดยที่ยังไม่ได้ถอยฌาณ ถ้าเป็นช่วงแรก ๆ จะมีอาการปวดหัว ปวดตามตัว บางครั้งเกร็งจนขยับตัวไม่ได้ ซึ่งไม่ใช่เกิดจาการเส้นยึด แต่เป็นเพราะจิตยังติดอยู่ในฌาณที่เรียกว่า อุเบกขาฌาณ คือ ฌาณที่อยู่ในฌาณ 4 นั่นเอง ซึ่งเป็นฌาณแห่งการวางเฉย หนักเข้าก็จะกลายเป็นคนเบลอ ๆ ไม่พูดไม่จา บางทีพูดคำหนึ่งก็หยุดไปเลย จะกลายเป็นคนเชื่องช้า เซื่องซึม ไม่กระตือรือร้น พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง และกลายเป็นคนเกียจคร้าน เสื้อผ้าไม่เปลี่ยนไม่ซัก ข้าวปลาไม่กิน ไม่พูดไม่จากับใคร เมื่อใครเห็นก็ต้องคิดว่าไม่ต่างจากคนบ้าแน่นอน เช่นพระบางองค์ที่ท่านไม่รู้จักการถอยฌาณที่เราคงเคยเห็น ท่านจะนั่งสมาธิเป็นเวลานาน ๆ มองดูแล้วเหมือแก่กล้าอาคม แต่แท้จริงแล้วท่านไม่รู้จักการถอยฌาณ ซึ่งท่าทีจะดูสงบนิ่ง ดูเหม่อลอย แต่แท้จริงแล้วนั่นคืออาการติดฌาณ แต่ในเรื่องของฤทธิ์นั้นท่านมีแน่นอนเพราะมาจากอำนาจของฌาณที่ท่านบริกรรมครั้งละเป็นเวลาหลาย ๆ ชั่วโมงนั่นเอง เมื่อสั่นที่ ฌาณ 2 จนออกจากฌาณได้หมด ให้เรานึกถึง 1 แล้วลดตัว ในฌาณ 1 นี้ เราจะต้องทำการกรวดน้ำเพื่อแบ่งบุญให้คนเป็น และ อุทิศบุญให้คนตาย และการที่เรามีฌาณก็ถือว่าเราเป็นผู้มีอำนาจ อย่างน้อยก็สามารถกรวดน้ำแบ่งบุญและอุทิศบุญได้ ซึ่งคนธรรมดาทำไม่ได้ แม้กระทั่งพระที่ไม่มีศีลไม่มีฌาณสมาธิก็จะไม่สามารถกรวดน้ำได้ดีเท่าเรา ดังที่ท่านเคยกล่าวไว้ว่า “ทำบุญกับพระที่ไม่มีศีลไม่มีฌาณ เรียกว่า ทำบุญแล้วผีอด” เมื่อกรวดน้ำในฌาณที่ 1 เสร็จ ให้นึกถึงฌาณที่ 2 แล้วสั่นตัวเบา ๆ ไปข้างหน้า 3 ครั้ง เสร็จแล้วให้นึกถึง ฌาณ 1 แล้วลดตัวลง เมื่อต้องการจะออกจากฌาณ ให้เราสะบัดหน้าแล้วนึกคำว่า ออก แล้วค่อย ๆ ลืมตา และก้มกราบ 5 ครั้งเหมือนตอนเริ่มนั่งฌาณ คำอธิษฐาน ในการนั่งฌาณ 15 นาที หรือครึ่งชั่วโมงแรกเมื่อถึง ฌาณ 4 โดยรอจนเริ่มรู้สึกชา แล้วให้ค่อย ๆ ถอยฌาณมาอยู่ที่ฌาณ 1 และจึงเริ่มเข้าฌาณ 1 อีกครั้ง โดยให้อธิษฐานดังนี้ก่อนจึงเริ่มเข้าฌาณอีกครั้ง ให้อธิษฐานจิตดังนี้โดยพนม หลับตา “ด้วยอานุภาพคุณพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ ด้วยบุญบารมีที่ขาพเจ้าสร้าง และด้วยอธิษฐานบารมี ข้าพเจ้าขออธิษฐานว่า..... และขอให้ได้รับผลเกินคาดด้วยเทอญ” คำแผ่เมตตา “ด้วยอานุภาพคุณพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ ข้าพเจ้าขอแผ่เมตตา ขอให้ข้าพเจ้ามีแต่ความสุข ขอให้ ลูก (สามี,ภรรยา) พ่อ แม่ พี่น้อง และญาติทั้งหลาย ของข้าพเจ้า จงมีแต่ความสุข ขอให้ทั้งศัตรู และหมู่มิตรทั้งหลายของข้าพเจ้าจงมีความสุข ขอให้มนุษย์และสัตว์โลกทั้งหลาย เบื้องบนจดอรูปพรหม เบื้องล่างจดมหาอเวจีนรก เบื้องขวาง รายรอบสุดขอบจักรวาล จงมีแต่ความสุข” คำกรวดน้ำแบบอธิษฐานเอง “ด้วยอานุภาพคุณพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คุณบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์ ด้วยบุญที่ข้าพเจ้าได้ทำในวันนี้ ข้าพเจ้าขอแบ่งบุญนี้ให้แก่....(ใช้กับบคนเป็น) และขออุทิศบุญนี้ให้แก่....(ใช้กับคนตายหรือเทวดา) และขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลายได้รับบุญของข้าพเจ้านี้ด้วยเทอญ” http://board.palungjit.com/f4/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B8%9B%E0%B8%8C%E0%B8%B2%E0%B8%99-4-%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%94-98757.html จากคุณ : เกียดเกียด เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 13:30:33

ความคิดเห็นที่ 4 1. เวลานั่งแล้วบางครั้งจะรู้สึกว่า เรากำลังนั่งท่าไหนอยู่มันจับความรู้สึกทางกายไม่ได้ รู้สึกประมาณว่า ไม่มีมือไม่มีเท้า รู้สึกแบบไม่มีตัวตน 2. บางครั้งเวลานั่งแล้วจะรู้สึกเริ่มชาจนไม่รู้สึก 3.บางครั้งนั่งนานๆแล้วรู้สึกสงบแล้วคิดประมาณว่า ต้องทำไงต่อ .... 4.นั่งสมาธิเวลาไหนดีสุดครับ บ้างครั้งทำงานมาเหนื่อๆง่วงครับ /////////////////////////////////////////////////// ตอบข้อ4.  ทำได้ทุกเวลาครับ กิน/ยืน/นั่ง/นอน/ขับรถ/คุยกับคนอื่น สมาธิเข้าออกให้คล่องทำได้ทุกเวลาจริงๆ สมาธิทำอย่างเคร่งครัดแต่อย่าเคร่งเครียด  อาการของแต่ละคนไม่เหมือกันนะอาจจะคล้ายๆกัน ผมประมาณได้ว่าเจ้าของกระทู้ยังไม่รู้จักอารมของ ฌาณในแต่ล่ะขั้น  ผมจึงจะของบอกไว้ประมาณนี้ ตั้งแต่ ขณิกสมาธิถึงอัปปนาสมาธิ เราจะรู้คำภาวนารู้สึกตัวโดยรอบ ประถมฌาณหรือฌาณ1(ฌาณ1ถึงฌาณ3)จะรู้แต่คำภาวนาอย่างเดียว แต่แถวๆฌาณ3จะรู้คำภาวนาบ้างไม่รู้บ้าง แต่ยังรู้สึกว่าหายใจอยู่ พอฌาณ4 ลมหายใจจะดับ คือไม่รู้สึกว่าหายใจและทิ้งคำภาวนา จะเกิดฌาณได้ศิลต้องแน่น จขกท.ลองเจริญสมาถะในหมวดอนุสติดู10ครับ แล้ววิปัสสนาจะเกิด สมาถะในอนุสติ10 ใช้กำลังฌาณแค่ขณิกสมาธิถึงอัปปนาสมาธิ จะมีก็อานาปานสติที่ถึงฌาณ4 หลังจากเข้าฌาณแล้ว จขกท.ลองฝึกวิปัสสนา พิจารณาร่างกายรู้หรือรูปนามต่างๆ หลังเข้าฌาณ ครวใช้กำลังของฌาณซึ่งจิตกำลังสงบวิปัสสนาทุกครั้ง  วิปัสสนาพาเข้านิพพานครับ กรรมฐานต้องไปนั่งยิ้มอยู่พรหมโลก ***อานาปานสติ เป็นพื้นฐานของกรรมฐานทั้ง40*** สุดท้าย บุญใดที่จขกท.ทำสำเร็จแล้วผมขออนุโมธนาผลบุญนั้นด้วยครับ.. จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 14:50:06

ความคิดเห็นที่ 5 ผม เจ้าของกะทู้นะครับ ขอบคุณสำหรับ ทุกท่านที่ได้กรุณามาตอบนะครับ ทุกคำตอบมีค่าสำหรับผมมากนะครับ ขออธิบายเพิ่มเติมครับ ตอนนี้ผมอยากจะเข้าใจในการทำสมาธิมากครับ พยายามทำทุกๆวัน บางวันนานบางวันนั่งได้นิดเดียว วันไหนนั่งได้นาน ก็จะมาถึงความรู้สึกประมาณว่า ไม่รู้ว่าตนเองนั่งยังไง ก้มหน้าหรือเงยหน้า พอนั่งไปนั่งมาไม่รู้จะทำยังไงต่อ ก็เลยออกจากสมาธิ แต่ในใจก็อยากนั่งต่อไปเรื่อยๆ ประมาณนี้ รู้สึกว่าสงบดีครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : ttaum15 เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 15:51:55

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ จขกท.สนใจใน"อานาปานสติ" มั๊ยครับ(หรือปัฏิบัติอยู่แล้วก็ขออภัย) ถ้าสนเดี๋ยวมืดๆผมมาตอบใหม่ จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 16:06:50

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณครับ "ความคิดเห็นที่ 6 " รอนะครับ จากคุณ : ttaum15 เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 16:36:34

ความคิดเห็นที่ 8 รบกวนถาม คุณ คห.4 ค่ะ การที่เราตามลมหายใจจนจิตนิ่ง จนไม่รู้สึกว่ามีตัวตน เริ่มที่จะหลุดจากคำที่ภาวนา "พุทโธ พุทโธ" โดยที่เราก็ไม่รู้ตัว  และเริ่มเห็นเป็นแสงสว่างมาลอยอยู่ที่หน้า และเรารู้สึกสุขสงบแล้ว  แบบนี้ถือว่าเป็นฌานแล้วรึเปล่าค่ะ แล้วที่คุณบอกว่า ควรใช้จิตที่สงบทำวิปัสสนาทุกครั้ง  การทำวิปัสสานาต้องทำยังไงบ้างค่ะ  ถ้ามีขั้นตอนละเอียดกรุณาแนะนำด้วยค่ะ ขอบพระคุณนะคะ จากคุณ : ลิตเติ้ลกรีน เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 17:49:24

ความคิดเห็นที่ 9 1. เวลานั่งแล้วบางครั้งจะรู้สึกว่า เรากำลังนั่งท่าไหนอยู่มันจับความรู้สึกทางกายไม่ได้ รู้สึกประมาณว่า ไม่มีมือไม่มีเท้า รู้สึกแบบไม่มีตัวตน  ตอบ   อาการ อย่างนี้ เรียกว่า จิตเริ่มสงบ ระงับ จากกาย จะรุ้สึกว่า กาย ก็คือ กาย จิตก็คือจิต   2. บางครั้งเวลานั่งแล้วจะรู้สึกเริ่มชาจนไม่รู้สึก   ตอบ   เกิดจากความอดทน ที่คุณ ตั้งใจ กระทำ จึงทำให้เกิดคำถามต่อไป คือ 3.บางครั้งนั่งนานๆแล้วรู้สึกสงบแล้วคิดประมาณว่า ต้องทำไงต่อ ....   ตอบ   เมื่อจิตสงบ แล้ว ก็ จะมี ทางไปอีก2 ทางคือ สงบต่อ หรือ พิจารณาต่อ สรุป คำตอบ รวมกัน จะได้อย่างนี้ครับ  เมื่อจิตสงบระงับ จากสังขารปรุงแต่ง ภายใน ภายนอกแล้ว คุณจะทำอย่างไร คือให้พิจารณา ถึง สภาวะต่าง ๆที่เกิดขึ้น เช่น เมื่อก่อนปวดเมื่อย เดี๋ยวนี้ตัวปวดหายไปไหน    กาย ก็ไม่เห็นปวด   ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ก็ไม่ได้ปวด แยกออกไปเรื่อย ๆ ตาม ร่างกาย      เมื่อจิตสงบ กายก็ สักแต่ว่ากาย  จิตก็สักแต่ว่าจิต พิจารณาค้นหาคำตอบให้ตัวเองไปเรืี่อย ๆ     ถ้า นั่งพิจารณาไปเรื่อยๆ เพลิน ก็ ขามันก็จะชา ก็อดทน เหมือนที่คุณเจอ ข้อ 2 ซึ่งมันต้องผ่าน ข้อ1 ไปนาน ๆ  ในระหว่างนั้น คุณก็จะประคองไปเรื่อยๆ คิดโน้น นี่ บ้าง แต่ไม่มาก ไม่มีอารมณ์ใด ยึดเป็นหลัก แต่จะมีอาการของจิตปรุงแต่งเป็นระยะๆ ไป พอประคองได้ไม่ฟุ้งซ่าน   เมื่อเริ่มชา ก็ เอาที่ ชา นั่นแหละมาพิจารณา เหมือนอย่างที่บอกไปข้างต้น . การภาวนา แบบนี้ เรียกว่า เจริญ สมถกรรมฐาน และ วิปัสสนา กรรมฐาน ครับ     ข้อที่ 4.  แล้วแต่สะดวก แต่ถ้าจะให้ดี ต้อง ฝืนทำ ถึงไม่อยากทำ ทำให้เป็นกิจวัตร เพราะกิเลสมัน ค่อย ยุแยง ให้เราเลิกทำ ทุกลมหายใจ เหมือนกับเรา พยายามภาวนา ทุกลมหายใจ    ขออนุโทนา ด้วยครับ   สาธุ จากคุณ : แฟนพันธุ์ทาง (อาจารย์ไข่) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 18:01:10

ความคิดเห็นที่ 10 "อานาปานสติ" เป็นกรรมฐาน1ใน40กองที่สมเด็จพระบรมครูท่านได้สั่งสอนไว้ในพระไตรปิฎก และเป็นกรรมฐานกองสำคัญเป็นบาทในการปฏิบัติกรรมฐานและวิปัสสนา ครูบาอาจารย์ท่าเปรียบไว้ว่า สมาถะก็เหมือร่างกาย วิปัสสนาเหมือมีด ขันธ์5คือต้นไม้ คนมีแข็งแรงแต่มีดไม่คมก็ตัดต้นไม้ไม่โค่น มีมีดคมแต่คนไม่แข็งแรงก็ตัดต้นไม้ไม่โค่น คนแข็งแรงมีดคมหมดป่า.. ผู้ปฏิบัติลองคิดดูว่าได้เคยไปเจริญวิปัสสนามาหลายที่หลายวัดแต่ทำไม่ยังไมถึงไหนซักที?? ก็ในเมื่อสมาธิไม่แก่รอบแล้วจะสงบพอที่จะเจริญวิปัสสนาญานได้ยังไงครับ "อานาปานสติ"พระพุทธเจ้าทรงเป็นปกติ ดังพระปรารภของพระองค์ที่ทรงปรารภแด่พระอานนท์ว่า อานันทะดูก่อนอานนท์ ตถาคตก็ มากไปด้วยอานาปานสติเป็นปกติ  วิธีปฏิบัติในอานาปานสติ  ไม่มีอะไรยุ่งยากนักเพราะเป็นกรรมฐานที่ไม่มีองค์ภาวนา(ฝึกใหม่ๆ จะภาวนาก็ได้คำใดก็ได้แล้วแต่สะดวก)เพียงแต่กำหนดลมหายใจเข้าออก ให้รู้อยู่ครบถ้วนเท่านั้น เวลาหายใจเข้าก็รู้ว่าหายใจเข้า เวลาหายใจออกก็รู้ว่าหายใจออก พร้อมกับสังเกตลมกระทบ3ฐาน ดังนี้ ฐานที่1.(หายใจเข้า)ท่านให้กำหนดรู้ลมที่จมูก ฐานทีี่2.(หายใจเข้า)ให้รู้สึกว่าลมผ่านหน้าอก(ภายใน) ฐานที่3.(หายใจเข้า)ให้รู้ที่ศูนย์ที่ท้องเหนือสะดือประมาณ2นิ้ว พอหายใจเข้าแล้วเวลาหายใจออกให้เริ่มรู้สึกจาก ฐานที่1.(หายใจออก)ริมฝีปาก ฐานที่2.(หายใจออก)หน้าอก(ภายนอก) ฐานที่3.(หายใจออก)ให้รู้ที่ศูนย์ที่ท้องเหนือสะดือประมาณ2นิ้ว(ภายออก) ทั้ง3ฐานนี้สำคัญมากเพราะเป็นครื่องวัดอารมณ์ของจิต เพราะถ้าจิตกำหนด ไม่ครบ3ฐานแสดงว่าจิตระงับอกุศลที่เรียกว่า"นิวรณ์5"ไม่ได้ แต่ถ้ากำหนดได้ครบ ผู้ปฏิบัติสามารถระงับ"นิวรณ์5"ได้ ผู้ปฏิบัติเมื่อปัฏิบัติตามนี้แล้วยังจับไม่ครบ3ฐานแสดงว่าจิตระงับ"นิวรณ์5"แต่อย่างหยาบ อย่างสูงได้เพียงขณิกสมาธิละเอียด ผู้ปฏิบัติเมื่อปฏิบัติตามนี้แล้วจับลมได้2ฐานแสดงว่าจิตระงับ"นิวรณ์5"ได้ปลานกลาง สมาธิของผู้ปฏิบัติอย่างสูงก็ได้แค่อุปจารสมาธิ ผู้ปัฏิบัติเมื่อปฏิบัติตามนี้แล้วจับลมได้2ฐานแสดงว่าจิตระงับ"นิวรณ์5"ละเอียดได้แล้ว สมาธิเข้าถึงปฐมฌาณถึงตอนนี้ลมหายใจจะขาด คือไม่รู้สึกว่าหายใจแต่ร่างกายยังหายใจเป็นปกติ ปฏิบัติอย่างฉลาดหน่อยก็"อานาปานสติ"ควบ"พุทธานุสติ"ก็คือจับลม3ฐานพร้อมคำภาวนาเช่น"พุทโธ" เมื่อกี้กล่าวถึง"นิวรณ์5" มาดูกันว่านิวรณ์5มีอะไรบ้าง 1.กามฉันทะ ความมั่วสุมในกามารมณ์ 2.การพยาบาทมาดร้าย 3.ความง่วงเหงาหาวนอน 4.อารมณ์ฟุ้งซ่าน 5.ความสงสัยในมรรคผล โดยมั่นใจว่าผลของการปฏิบัติมีแน่นอนถ้าทำถึง ตอนปฏิบัติใหม่ๆจะรู้สึกว่าลมหายใจลงไม่ถึงติดๆขัดๆอันนี้เพราะเราไม่ชินนั่นเอง ที่สำคัญ"ศิล"ก่อนปัฏิบัติอาราธนาศีลก่อน แล้วอาราธนาพระกรรมฐาน ไม่มีศิลสมาธิไม่เกิด ถ้าจะเอามรรคเอาผล "ศิล"ต้องเป็นปรมัตถ์ อ่อ..สมาธิไม่ได้แข่งนั่งนาน แต่แข่งว่าใครสงบได้จริง แม้เพียงแค่งูแลบลิ้นช้างกระพือหู และในแต่ละวันได้ไม่เท่ากัน วันนี้สงบดี พรุ่งนี้ไม่สบง เป็นแบบนี้ก็ชั่งมัน จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 18:47:04

ความคิดเห็นที่ 11 1 เวลานั่งสมาธิจิตกำหนดความรู้สึกทางกายไม่ได้ หรือไม่ค่อยได้ อันนี้ต้องดุก่อนว่า จิตกำหนดอะไรเป็นองค์ทำสมาธิ เช่นกำหนดลมหายใจเข้าออก ภาวนาพุทโธ ถ้าองค์กำหนดเราชัดเจนดี แล้วเราไม่ค่อยรับรู้อาการตรงที่อื่น อันนี้ปกติครับ เพราะว่าจิตเราไปกำหนดที่องค์ภาวนา สมาธิดีขึ้นก็จะกำหนดที่อื่นไม่ได้ เพราะว่าจิตเราถูกให้จดจ่อที่องค์ภาวนานั้นดีแล้ว แต่ถ้ารู้ทั้งองค์ภาวนาบ้าง รู้ที่อื่นของร่างกายบ้าง อันนั้นแสดงว่าสมาธิยังไม่แนบแน่น 2 นั่งสมาธิแล้วเริ่มชา ขาชา เป็นปกติของร่างกาย มีหลักอยู่ว่า ไม่สนใจที่ชา กับเอาจิตไปปักไว้ที่ชาจนทนไม่ได้จึงค่อยเปลี่ยนอริยาบท หรือทนดูจนกว่าจะเห็นรูปของอาการชา 3 เมื่อจิตสงบ ถ้าหากไม่เร่งสมาธิเพื่อให้เกิฌาน ก็ยกเอาธรรมข้อใดข้อหนึ่ง มาพิจารณา หรือสำรวจศีลหรืทอข้อประพฤติของตัวเราเอง พอเริ่มเสียสมาธิเพราะการพิจารณานั้นแล้ว ก็กำหนดละการพิจารณาแล้วกำหนดที่องค์ภาวนาต่อ ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ทำอย่างนี้สลับกันไป 4 นั่งสมาธิตามเวลาที่ตนตั้งใจไว้ก็ดีครับ แต่การทำสมาธิแม้เล็กน้อยก็ทำได้ครับ เช่นเรานั่งรถ ก็ทำได้ เราเอนหลังพักผ่อน ในขณะทำงานก็ทำได้ คือช่วงระยะสั้นๆก็ทำได้ครับ เพื่อให้จิตเคยชิน เวลาเราทำสมาธิจิตจะเป็นสมาธิได้เร็ว                            อนุโมทนาครับ หากติดขัดจริงๆ แสวงหาครูบาอาจารย์ครับ จากคุณ : อนุมัติตามที่ขอ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:01:49

ความคิดเห็นที่ 12 รบกวนถาม คุณ คห.4 ค่ะ การที่เราตามลมหายใจจนจิตนิ่ง จนไม่รู้สึกว่ามีตัวตน เริ่มที่จะหลุดจากคำที่ภาวนา "พุทโธ พุทโธ" โดยที่เราก็ไม่รู้ตัว  และเริ่มเห็นเป็นแสงสว่างมาลอยอยู่ที่หน้า และเรารู้สึกสุขสงบแล้ว  แบบนี้ถือว่าเป็นฌานแล้วรึเปล่าค่ะ แล้วที่คุณบอกว่า ควรใช้จิตที่สงบทำวิปัสสนาทุกครั้ง  การทำวิปัสสานาต้องทำยังไงบ้างค่ะ  ถ้ามีขั้นตอนละเอียดกรุณาแนะนำด้วยค่ะ //////////////////////////////////////////////// เริ่มที่จะหลุดจากคำที่ภาวนา "พุทโธ พุทโธ" โดยที่เราก็ไม่รู้ตัว  และเริ่มเห็นเป็นแสงสว่างมาลอยอยู่ที่หน้า และเรารู้สึกสุขสงบแล้ว  แบบนี้ถือว่าเป็นฌานแล้วรึเปล่าค่ะ ***ตอบ. ถ้าหลุดคำภาวนาและเกิดแสง ได้ตามนี้เป็นฌาน4 ลองทดสอบด็ว่าเป็นของจริงหรือปล่าว ก็ให้จับแสงนั้น แล้วบังคับให้เคลื่อนที่ไปซ้ายขวาหน้าหลัง เล้กใหญ่ได้ตามต้องการอันนี้เป็นของจริง จิตไม่ได้ปรุงแต่งขึ้นมา บางคนแค่เห็นแสงจากรูหลังคาก็สามารถได้วิชาสามในทันที ทังนี้เพราะชาติก่อนๆเคยได้มาแล้ว เช่นคุณแม่ชีบุญเรือง ท่านปฏิบัติเพียงเล้กน้อยท่านก็สำเร็จอภิญญา การทำวิปัสสานาต้องทำยังไงบ้างค่ะ ***ตอบ. วิปัสสนาคือการที่เรายอมรับความเป็นจริงว่ารูปนามไม่เที่ยง ที่สำนักต่างๆสอนให้ดู ขน/ผม/เล็บ/ฟัน/หนัง นั่นแหละ อย่างเช่นเราพิจราณา"ความตาย"(มรณานุสติ)เมื่อเราไปงานศพเราเห็นเขาตายได้เราก็มาคิดว่าเราก็ตายได้ คนใกล้ชิตเราก็ตายได้ แล้วเราไปงานศพเราชอบปลอบญาติผู้ตายว่า ไม่เป็นไรเขาไปดีแล้วอย่าเศร้านะ แต่ถ้าเหตุนั้นเกิดกับเราบ้างแล้วเรายังนั่งร้องให้อยู่ ตรงนี้ถือว่าผลการปฏิบัติไม่ไปไหน เพราะยังไม่ยอมรับความเป็นจริง กรรมฐานเรื่องมรณานุสติ/กายคตาสติ ผมไปเดินวิปัสนาที่ตึกกายวิภาค รพ.ศิริราช ครับไปดูไปคิดให้เห็นความเป็นจริงว่า ร่างกายมีอะไรดี ตัวดำตัวขาว ลอกหนังออกมาก็เจอไขมันเจอเนื้อเจอกระดูกเหมือกันหมด บางท่านเห็นเพียงแค่ใบไม้หลุดจากต้นก็สำเร็จได้ครับ(ของเก่าเขามี) ^_^ วิปัสสนาญาณ 9 http://mediacenter.mcu.ac.th/data/caipyo/m6/web/l_toom/p19.php เมื่ออ่านดูแล้วมีตั้ง9 ยากนะเอาง่ายๆให้ดูแค่ "สังขารุเปกขาญาณ" เมื่อไม่ร่างกายแล้วอีก8ข้อก้ไม่เกิด คิดซิว่าจริงมั๊ย ................................... สรุปว่า"วิปัสสนา"เป็นอารมณ์คิดครับ คิดให้ยอมรับความจริงตามธรรมชาติ!! แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 55 19:21:45 จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:20:01

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นแสงเป็นฌานสี่ พิสูจน์ด้วยการจับแสง ? โอ้...ไม่ต้องอธิบายเลยครับ ผิดเต็มๆ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:09:37

ความคิดเห็นที่ 14 ฌานสี่คือหนึ่ง คือจิต เป็นฐานที่เหมาะสมที่สุดในการเฝ้ามองดู สติดูจิต เรียกว่าแบ่งจิตออกเป็นสองส่วน ไม่รู้อย่าสอนครับ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:13:26

ความคิดเห็นที่ 15 การย่อขยายนั้นคือปฏิภาคนิมิต เป็นแค่ระดับอุปจาร ผมกล่าวกับคุณเด็กวัดจันทร์และผู้รู้ ไม่ใช่กับผู้เริ่มต้นฝึกครับ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:16:44

ความคิดเห็นที่ 16 ผมว่าคุณจขกท.น่าจะถูกจริตกับพระครูเกษมธรรมทัต(หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี) จากคุณ : zovoy เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:38:12

ความคิดเห็นที่ 17 ความคิดเห็นที่ 13 เห็นแสงเป็นฌานสี่ พิสูจน์ด้วยการจับแสง ? โอ้...ไม่ต้องอธิบายเลยครับ ผิดเต็มๆ ***จับแสง=อาโลกสิณ ผมหมายถึงว่าถ้าบังคับได้ นั่นหมายความว่าเกิดจากผู้ถามได้จริง ไม่ใช่นิมิตหลอกจึงให้สอบดู ---------------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 15 การย่อขยายนั้นคือปฏิภาคนิมิต เป็นแค่ระดับอุปจาร ***ที่กล่าวมานี่ก็ถูกในขั้นแรกเมื่อเริ่มเข้าสมาธิจะอยู่ระดับอุปจาร แล้วจากอุปจารนั่งต่อไปอารมณ์เป็นเอกัคคตาจะได้ฌาน4หรือไม่?? ที่ให้สอบก้เพราะกลัวว่าผู้ถามจะหลงนิมิต ------------------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 14     ฌานสี่คือหนึ่ง คือจิต เป็นฐานที่เหมาะสมที่สุดในการเฝ้ามองดู สติดูจิต เรียกว่าแบ่งจิตออกเป็นสองส่วน ***ขอคำชี้แนะเพื่อเป็นวิทยาทานด้วยครับ ^_^ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 55 21:42:02 จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 21:39:42

ความคิดเห็นที่ 18 ขอโอกาสแสดงตามความเข้าใจ ฌาน4 จิตในจิต มีอาการ  รู้ในรู้  รู้โดยไม่มีประมาณ  และสุดท้ายที่รู้สักแต่ว่ารู้..... ขอโปรดพิจารณา..... จากคุณ : Cathode_tube เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 21:57:09

ความคิดเห็นที่ 19 อาโลกสัญญา หรือกสิณ นั้นเอาไว้ดับความง่วงเหงาหาวนอน กลางคืนสว่างเหมือนกลางวัน ระลึกถึงแสงสว่าง ความเพียรจะกล้า ข้อต่อไปครับ เปล่าเลย ต้องเห็นโทษของฌานก่อน ตอนเริ่มแรกไม่รู้หรอก จะรู้ทีหลังทั้งนั้น เป็นเรื่องเฉพาะตน ข้อสุดท้าย จริงๆเป็นเบื้องต้นครับ สติต้องเข้มแข็งก่อน สมาธิจึงจะเข้มแข็งตามมา นี่ผมพูดเยอะมากแล้ว จะรู้ชัดตอนคุณแยกแยะจิตจากอารมณ์ของจิตได้ด้วยสตินั้น จะวิปัสสนาหรือวิปัสสนูก็คราวนี้แหละขอรับ จากคุณ : เอวังฯ (JitZungkabuai) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 22:01:28

ความคิดเห็นที่ 20 ดีใจนะครับที่มีกระทู้แบบนี้เกิดขึ้น เจ้าของกระทู้มาถูกทางละครับ นั่งไปซักพักแล้วไม่ต้องคิดอะไร ความสว่างจากภายในจะเกิดขึ้นครับ แล้วความสุขจากการทำสมาธิจะเกิดขึ้นครับแล้วคุณจะรู้ว่าความสุดยอดเป็นยังไง ไม่ว่าจะปฏิบัติด้วยกษิณสายไหนก็ต้องมาเจอแสงสว่างครับ เหมือนเป็นปากทางไปสู๋ดินแดนของความสุขภายในยังไม่เห็นแสงยังอีกไกลครับ เป็นกำลังใจให้ครับ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 55 05:59:58 จากคุณ : พัดลมเย็นๆ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 05:57:01

ความคิดเห็นที่ 21 ผมว่าเวลานั่งดีที่สุดก็ตอนเหนื่อยๆง่วงๆนั้นหละครับ เพราะทำให้เราไม่เอาเรื่องภายนอกมาคิดให้สมาธิไม่สงบนะครับ จากคุณ : พัดลมเย็นๆ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 06:01:15

ความคิดเห็นที่ 22 ความคิดเห็นที่ 19     อาโลกสัญญา หรือกสิณ นั้นเอาไว้ดับความง่วงเหงาหาวนอน กลางคืนสว่างเหมือนกลางวัน ระลึกถึงแสงสว่าง ความเพียรจะกล้า **ปฐมฌาญก็ดับความง่วงเหงาหาวนอนได้แล้วครับเพราะ ความง่วงเหงาหาวนอนมันเป็นนิวรณ์5เมื่อถึงปฐมฌานอารมณ์เป็นเอกัคคตานิวรณ์5ไม่เหลือแล้ว ไม่ต้องถึงฌาน4 อาโลกสิณัง เอา่ไว้ฝึกวิชาสามต่อไปครับ ข้อต่อไปครับ เปล่าเลย ต้องเห็นโทษของฌานก่อน ตอนเริ่มแรกไม่รู้หรอก จะรู้ทีหลังทั้งนั้น เป็นเรื่องเฉพาะตน **ผมกล่าวถึงสมาถะว่าด้วย"อานาปานสติ"จึงไม่ต้องมานั่งพิจารนาอะไร แค่รู้อารมณ์ในแต่ละระดับฌานแค่นั้น นักปฏิบัติใหม่ๆจะไม่รู้ถึงอารมณ์ในแต่ละฌานได้แต่นั่งสงสัยไปเลื่อย แต่จะยกฌานขึ้นเป็นวิปัสสนาก็ทำได้ โดยการเข้าออกฌานพิจารนาการเกิดดับของฌานต่า่งๆว่ามันไม่เที่ยง ข้อสุดท้าย จริงๆเป็นเบื้องต้นครับ สติต้องเข้มแข็งก่อน สมาธิจึงจะเข้มแข็งตามมา **คุณลองไปแกล้งให้นักปฏิบัติสมาธิให้ตกใจดูซิครับ ถ้านักปฏิบัติสมาธิไม่ตกใจแล้วถามนักปฏิบัติสมาธิว่าทำไมไม่ตกใจ นักปฏิบัติสมาธิจะตอบว่า ตอนทำให้ตกใจอยู่ใจสมาธิ พอรู้ว่ามากระทบจึงใช้สติตรองดูก่อนว่าอะไรมากระทบ ถ้าไม่มีสาระจึงอยู่ในสมาธิต่อไป ............................................................. ในส่วนของเจ้าของกระทู้ที่รู้สึกว่านั่งสมาธิแล้วมีความสุข ความสุขนี้เกิดจากความสบงของจิตที่เป็นเอกัคคตา เป็นสุขที่ไม่ต้องการในสิ่งของหรือคำป้อยอใดๆ เป็นสุขที่เกิดจากสมาธิจริงๆ(นั่งยิ้มได้ทั้งวันก็แล้วกัน)555+ ที่บอกให้เจริญวิปัสสนาหลังเจริญสมาธิก็เพราะ จะได้ไม่เสียของที่อุส่าได้ฌานจิตสบงดั่งทะเลไม่มีคลื่น องค์สมเด็จพระทศพลทรงสอนสมาถะคู่วิปัสสนามาตลอด เมื่อปฏิบัติตามนี้จึงเกิดมรรคเกิดผล ผู้ที่ปฏิบัติมาย่อมรู้อารมณ์ในแต่ละฌาน ตั้งแต่ขนิกขึ้นไป.. แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 55 08:35:31 จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 07:15:26

ความคิดเห็นที่ 23 แสดงผลการค้น ลำดับที่  6 / 60 ฌ ฌาน การเพ่งอารมณ์จนใจแน่วแน่ เป็นอัปปนาสมาธิ, ภาวะจิตสงบประณีต ซึ่งมีสมาธิเป็นองค์ธรรมหลัก;       ฌาน ๔ คือ           ๑. ปฐมฌาน มีองค์ ๕ (วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา)           ๒. ทุติยฌาน มีองค์ ๓ (ปีติ สุข เอกัคคตา)           ๓. ตติยฌาน มีองค์ ๒ (สุข เอกัคคตา)           ๔. จตุตถฌาน มีองค์ ๒ (อุเบกขา เอกัคคตา);       ฌาน ๕ ก็เหมือนอย่าง ฌาน ๔ นั่นเอง แต่ตามแบบอภิธรรม ท่านซอยละเอียดออกไป โดยเพิ่มข้อ ๒ แทรกเข้ามา คือ           ๑. ปฐมฌาน มีองค์ ๕ (วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา)           ๒. ทุติยฌาน มีองค์ ๔ (วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา)           ข้อ ๓. ๔. ๕. ตรงกับ ข้อ ๒. ๓. ๔. ในฌาน ๔ ตามลำดับ http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=%AC%D2%B9&detail=on จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 08:57:10

ความคิดเห็นที่ 24 ฌานสี่เห็นแสงคือโอภาส เป็นวิปัสสูปกิเลสต้องละครับ ผมเน้นตรงนี้ ไม่ใช่เห็นแสงแล้วคือฌานที่สี่ ทิพยจักษุนั้นมาจากการทำให้มากซึ่งอาโลกสัญญา แสงที่ย่อขยายได้นั้นคือสัญญา เป็นปฏิภาคนิมิตจากอุคคหนิมิต เช่นในอานาปานสติ คือลมหายใจ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 09:16:34

ความคิดเห็นที่ 25 ลองเปิดยูทู้ปใน คห.16 แล้วพิจารณาเถิดครับ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 09:24:42

ความคิดเห็นที่ 26 ผม เจ้าของกะทู้นะครับ ขอบคุณสำหรับ ทุกท่านที่ได้กรุณามาตอบนะครับ ทุกๆคำตอบทำให้ได้รับความรู้มากจริงๆ เมื่อคืนผมลองจับเวลานั่งสมาธิ 1 ชั่วโมงเลยครับ จากความคิดเห็นที่ 3 เป็นครั้งแรกในชีวิตที่นั่งได้นานขนาดนี้ ผมชนะมารได้ครับ สิ่งที่สังเกตเมื่อคืนนะครับ 1.ใช้เวลาพอสมควร ในการทำให้ผมรู้สึกว่าไม่รู้สึกว่า มีแขน มีขา ไม่รู้ว่านั่งยังไง ตอนนั้นรู้สึกว่านั่งตัวเบี้ยว หัวเอง แต่จริงๆแล้วร่างกายผมคงนั่งท่าเดิมละครับ แต่ความรู้สึกมันเป็นยังงั้น นั่งไปนั่งมาสังเกตุแขนซ้ายกระตุก ซัก 3 ครั้งครับ 2.นั่งไปซักระยะ ขาเริ่มเจ็บ พอผมกำหนดรู้ว่าขาเจ็บ เหมือนมันออกจากสมาธิครับ ก็เริ่มพุต-โธใหม่ 3.เนื่องจากไม่เคยจับเวลานั่ง และนานด้วยครับสำหรับผมไม่เคยนั่งเลย 1 ชั่วโมง ใจก็คิดว่าเมื่อไรจะครับ 1 ชั่วโมง อีกใจก็คิดว่าต้องนั่งให้ได้ นั่งไปนั่งมาเสียงนาฬิกาปลูกดังขึ้น ตกใจนิดหน่อย นึกว่าเสียงอะไร เสียงนาฬิกานี่เอง ขอบคุณสำหรับ ทุกท่านที่ได้ตอบปัญหาของผมนะครับ แล้วทำให้ผมนำไปใช้ปฎิบัติได้ ขอให้อนิสงฆ์ผลบุญที่ทำให้ผมมีความเข้าใจในการนั่งสมาธิไปถึงทุกๆท่านนะครับ จากคุณ : ttaum15 เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 12:27:41

ความคิดเห็นที่ 27 -อาการคล้ายๆของผมเลยครับ  มันจะรู้สึก ชาที่มือ => มือเริ่มเบาๆ => มือหมดความรู้สึก => มือแข็งขยับไม่ได้ แล้วอาการแบบนี้จะไล่มาที่ตัว รู้สึกตัวเบี้ยว จนความรู้สึกว่ามีตัวหายไป เหลือแต่หัว -อาการกระตุก นี่ผมก็เป็นแต่ไม่แน่ใจว่า คืออะไร บางที พอกระตุก แล้วความรู้สึกกลับมา ไม่รู้ว่าเพราะวูบหรืออะไรรึป่าว จขกท  นั่งได้เร็วมากเลยนะครับ  ยังงี้ น่าจะผ่านอาการปิติมาแล้ว ไม่ทราบว่าเคยมีอาการปิติเป็นแบบไหนบ้างครับ จากคุณ : เกียดเกียด เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 16:45:21

ความคิดเห็นที่ 28 ผม เจ้าของกะทู้นะครับ เมื่อคืนนั่งตอนเวลา 2 ทุ่ม จับเวลาเหมือนเดิมกับวันแรก ตั้งไว้ 1 ชั่วโมง 1.นั่งไม่ค่อยสงบ คิดนั้นคิดนี้ 2.รู้สึกชาที่มือมาเป็นพักๆ เดียวเป็นเดียวหาย 3.รู้สึกแวบเดียวว่าตัวเอียง 4.แต่นั่งได้ครบ 1 ชั่งโมงนะครับ 5.นั่งเสร็จรู้สึกปวดเมื่อยที่หัวไหล่ทั้ง 2 ข้าง เช้านี้ก็ปวด เพราะตั้งใจเกินไปใช่ไหมครับ อยากรู้ว่า...เป็นอาการปกติธรรมดาของคนที่ฝึกใหม่ใช่ไหมครับ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 55 16:08:27 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 55 09:29:36 จากคุณ : ttaum15 เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 09:28:50

ความคิดเห็นที่ 29 ผม เจ้าของกะทู้นะครับ ตอบคำถาม ความคิดเห็นที่ 27 นะครับ ผมไม่แน่ใจว่าอาการปิติคืออะไร แต่มีวันหนึ่งผมนั่งแล้วรู้สึกง่าอยากนั่งต่อไปเรื่อยๆครับ รู้สึกสบายใจ โล่งดีครับ จากคุณ : ttaum15 เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 09:32:04

ความคิดเห็นที่ 30 ที่คุยกันนี่ อารมณ์ของฌานหรือของญานกันครับเนี่ย จากคุณ : อนุมัติตามที่ขอ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 14:19:18

ความคิดเห็นที่ 31 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%B5%E0%B8%95%E0%B8%B4 ปิติมีหลายแบบครับ ลองอ่านดูครับ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 55 13:17:53 จากคุณ : เกียดเกียด เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 55 13:17:19