ความคิดเห็นที่ 1 แนะนำให้ไปรวมกลุ่มเต้นแอโรบิคแม่บ้านตอนย่ำรุ่งหรือย่ำค่ำครับ ... ^^ จากคุณ : หน้าม้าคุง ... ฮี้ฮี้ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 16:57:44

ความคิดเห็นที่ 2 อย่าจำเจกับกิจวัตรเดิมๆ เปลี่ยนสถานที่ เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ในเบื้องต้น ดึงตัวเองให้ห่างออกมาจากสถานที่ที่มันสร้างทุกข์ให้เราก่อน หาอะไรดีๆทำ ไปทำบุญที่วัด ฟังพระเทศน์ ช่วยงานสาธารณะประโยชน์ ไปดูแลคนชราที่บ้านพักคนชรา ไปดูชีวิตเด็กกำพร้า ไปดูผู้ป่วยหนัก ไปดูชีวิตคนที่เค้าลำบากกว่าเรามาก ทำจนได้คิดว่า ที่เราเป็นเราก็นับว่าโชคดีมากแล้ว จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 17:06:12

ความคิดเห็นที่ 3 ผ่อนคลายครับ...เช่นออกกำลังกาย... แล้วเริ่มปฎิบัติธรรมใหม่...พระพุทธเจ้าไม่ได้ให้หยุดคิดนะครับ... พระพุทธเจ้าให้ละธรรมที่เป็นอกุศลเท่านั้นครับ...ส่วนธรรมที่เป็นกุศลก็คิดปรุงแต่ง..สร้างสรรค์ไปครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 17:06:13

ความคิดเห็นที่ 4 ผม เสนอ แบบนี้ นะครับ ---------------------- เขาว่า แก้ปัญหา ให้แก้ที่ สาเหตุ แต่ ว่า บ่างอย่าง ก็ เป็น ปัญหาที่ แก้ไข ไม่ได้ แล้ว มันก็ผ่านไปแล้วด้วย ก็ ต้อง ยอมรับ การเปลี่ยนแปลงนี้ ที่ไม่เป็นไปอย่างที่เราต้องการ เมื่อยอมรับ แล้ว ก็ ปล่อยให้มันผ่านไปกับกาลเวลา แล้ว ก็ มาคิด เตรียมรับมือ กับ สื่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ หรือ ที่เรียกว่า ผลกระทบ จากปัญหา นั้น แต่นี้ ก็ทำให้ ไม่มีเวลามานั่ง ทุกข์ใจ เสีย ใจ แล้วครับ ยกเว้น คุณ เป็น คน ที่ ยึดติดอยู่กับสิ่งเดิม หรืิอ เป็น คน ประเภท ย้ำคิดย้ำทำ ก็ควร ไปหา หมอ น่าจะดีกว่า นะครับ ถ้า ไม่อยากหาหมอ ก็ หา คนที่ ปฏิบัติดี ที่คุณ นับถือ ก็ได้ เข้าไปคุยแบบเปิดอก ผมว่า น่าจะได้ผลบ้างนะครับ เท่าที่อ่าน คุณ ไม่ยอมเปิดอกคุยกับใครเลย กลุ้มอยุ่คนเดียว (คนอื่นรู้เรื่อง ไม่ใช่ว่า เขาจะรู้ว่าคุณทุกข์อย่างไร นะครับ) บางครั้ง การแก้ กลุ้ม ก็แค่ ระบาย ออกไป ก็พอ ครับ ------------------------------- แนะนำ แบบที่ ผม เคยใช้นะครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 17:35:49

ความคิดเห็นที่ 5 ออกไปเที่ยวดู โลกภายนอกบ้าง หาเพื่อนคุยบ้าง ชีวิตมันก็ เป็นอย่างนี้แหละครับ พระพุทธองค์ จึงทรงหาทางพ้นทุกข์ จากคุณ : แฟนพันธุ์ทาง (อาจารย์ไข่) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 17:48:32

ความคิดเห็นที่ 6 เจริญเมตตาบ่อยๆ ขอให้ตัวเองมีความสุข พ้นจากทุกข์ แผ่เมตตาแบบพรหมวิหาร4 สำหรับเราการดูลมหายใจเป็นงานภาวนาที่ละเอียดไม่เหมาะกับใช้ในภาวะที่มีเรื่องเครียดมากๆ แล้วก็ไปออกกำลังกาย ให้เอ็นโดฟินส์หลั่งค่ะ เราเคยเครียดมากจิตตกสุดๆ ไปวิ่งๆๆ ช่วยได้เยอะเลยนอนหลับง่ายขึ้น ไม่แนะนำให้กินยานอนหลับนะคะ ถ้าเลี่ยงได้ก็อยากให้เลี่ยง แก้ไขเขียนชื่อสารผิดค่ะ แหะๆ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 55 15:25:13 จากคุณ : สติไม่มาปัญญาช้อปเกิด เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 18:04:22

ความคิดเห็นที่ 7 เอาวิธีที่เราใช้ ก่อนที่เราจะศึกษาธรรมะนะคะ เอาปัญหาที่มี มาแบ่งเป็นสองก้อน ก้อนที่หนึ่ง คือปัญหาที่เราไม่สามารถจัดการได้ เช่น ถ้าปัญหานั้น มันเป็นนิสัยส่วนบุคคลของคนอื่น ที่เราไม่มีอำนาจไปเปลี่ยนแปลงเค้าได้ ปล่อยมันไป อะไรทั้งหลายที่เราไม่สามารถแก้ไขมันได้ แบ่งไว้ก้อนนี้ ก้อนที่สอง ปัญหาที่เราจัดการได้ เช่น ความเครียดของตัวเราเอง อะไรทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเรา ที่เราสามารถแก้ปัญหาได้ พอเรารู้ปัญหาแล้ว ก็จัดการมันซะ เรื่องการคิด คิดได้ค่ะ คิดอะไร คิดไปเลย แต่ต้องตามรู้มันด้วย มันจะพาเราไปขึ้นภูเขา ลงห้วย ตามความคิดมันไปเลย ตามรู้มันไป ถ้าไม่หยุดคิด ก็ตามมันไปเรื่อยๆ ตามจนเหนื่อยกันไปข้่าง ดูมันไปค่ะ ถ้าจิตเริ่มสงบแล้ว แนะนำให้เดินจงกรมค่ะ เวลาเท้าสัมผัสพื้น ก็ให้รู้ึสึกว่าเท้าโดนพื้น ตอนยกเท้าขึ้น ก็รู้สึกว่าเท้ายกขึ้น แบบนั้นล่ะค่ะ เดินจงกรมทำให้จิตสงบง่ายสุดแล้วค่ะ จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 18:04:39

ความคิดเห็นที่ 8 หาทางกินอะไรให้ได้ก่อนครับ นมถั่วเหลือง หรือไข่ต้มสักฟอง  กินแบบตามหน้าที่ ไม่ใช่กินเพราะอยากกิน (เพราะตอนนี้ไม่ได้อยาก)  กินเพื่อดูแลรักษาร่างกายนี้ ที่เรายังต้องใช้งานอยู่ ลองทำใจแข็งๆ  ดูความทุกข์ในใจตอนนี้ไปเลยสิครับ แล้วสังเกตุดู จะเริ่มเห็นความอยากที่จะหนีทุกข์นี้  ดูมันไป ไม่ต้องหาทางให้มันหาย มันเป็นอย่างไรก็ดูตามไปอย่างนั้น ดูไปเรื่อยๆ ถ้าทำต่อเนื่อง เด๋วเจ้าความทุกข์มันแยกออกไปเอง  มันยังคงอยู่ตามสภาวะของมัน แต่เราแยกออกมาเป็นคนดูแล้ว  ไม่เอากะมันแล้ว จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 18:09:11

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบพระคุณเพื่อนๆ ทุกท่านค่ะ ตอนนี้เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงว่าตอนที่อ่านข้อความเพื่อนๆ ความทุกข์น้อยลง กว่าตอนที่พิมพ์กระทู้ค่ะ แต่จิตใจคนเราเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ช่วงวินาทีเดียวบางทีก็พลิกอารมณ์พอใจไม่พอใจได้ ก่อนหน้านี้ตามรู้ ตามดู ความคิดที่เกิดขึ้น แต่เราคงยังดูไม่เป็นน่ะค่ะ มันไม่ขาด ยังค้างๆ คาๆ แล้วก็หลงปรุงแต่งไปกับความคิด แต่มีช่วงที่เราไปกรรมฐานหลวงปู่จำเนียรมา ตอนที่เรานอนๆ อยู่เราก็เห็นลมหายใจ ลมหายใจที่มันอยู่กับปัจจุบันจริงๆ โดยที่ไม่ต้องไปสนใจลมที่ผ่านมา หรือลมที่กำลังเกิดขึ้น รู้สึกว่าการมีสติอยู่กับลมหายใจปัจจุบันโดยตามรู้ตามดู มันเหมือนหยุดความคิดได้เป็นชอต แต่แค่ช่วงเสี้ยววินาที แต่ต่อกันไปเรื่อยๆ สลับกับความคิดที่ยังปรุงแต่งอยู่ค่ะ พอทุกข์น้อยลงก็เริ่มกินข้าวได้แล้วค่ะ แต่มีแว๊บคิดแอบลุ้นว่าคืนนี้จะนอนหลับมั้ยนะ จะลองทำใจแข็งๆ ตามที่คุณป้อมแนะนำค่ะ จากคุณ : ศรารัศมิ์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:04:03

ความคิดเห็นที่ 10 ลองฟังตอนช่วงต้นที่ อ.ประเสริฐ อุทัยเฉลิม เล่าประสบการณ์ของท่านนะคะ น่าฟังมาก . จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:20:32

ความคิดเห็นที่ 11 กรรมฐานไม่ใช่ยารักษาทุกข์ใจ จากคุณ : ซุนจื๊อ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:33:09

ความคิดเห็นที่ 12 แถมคะ คลิปด้านบน อีกทีนึงก็....ลองคลิกไปดูตรงประมาณนาทีที่ 01:54:00 นะคะ ^___^ อื้ม! จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 19:52:32

ความคิดเห็นที่ 13 ทุกข์เพราะคิด ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์  ทุกข์มันอยู่ในใจ  เรารับมันไว้  และก็ขังมันไว้ในใจ กลัวลืม  ไหนๆก็รับมันไว้แล้ว จะไปกลัวมันทำไม เผชิญหน้ากับมัน ดูมันว่าจะทำอะไรเรา มันทำให้เรากินข้าวไม่อร่อย  กินมัน 2 จานเลย ปวดหัวเหรอ เจอหมอชะ  หดหู่ เศร้า  ทำสิ่งที่ตรงกันข้ามเลย ถ้าอยากเอาชนะมัน จากคุณ : คนรักศีล เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:37:21

ความคิดเห็นที่ 14 พรุ่งนี้หยุดคิดเลยครับ หยุดเศร้า หยุดทุกข์ ปล่อยวางครับ เมื่อก่อนผมอนุญาตให้ตัวเองคิดมาก กลุ้มใจ ทุกข์ได้หนึ่งวัน พอเริ่มวันใหม่ต้องไม่คิดถึงมัน ถ้ามันยังแก้ไม่ได้ก็ปล่อยมัน แต่เดี๋ยวนี้ ผมไม่ปล่อยให้ทุกข์นานขนาดนั้นแล้วครับ แค่ แป๊บเดียวผมก็ปล่อยมันผ่านไปแล้วแหละครับ จากคุณ : เอกเขนกนอกบ้าน เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 20:53:04

ความคิดเห็นที่ 15 ^^^ ขอบคุณ ทุกความเห็น # คห.บน หดหู่ เศร้า  ทำสิ่งที่ตรงกันข้ามเลย ถ้าอยากเอาชนะมัน (เรากระโดดหน้ากระจก แล้วก็ตะโกนว่าชั้นมีความสุข แต่แอบคิดแล้วก็ตลกตัวเอง ว่าตกลงแล้วกรูบ้าเปล่า) # เราดูคลิปแล้วค่ะ ดีค่ะ # ลมหายใจถัดไปเราจะเศร้าให้น้อยลง ไม่คิดถึงมัน ขอบคุณทุกความเห็น อ่านอย่างนี้แล้วคืนนี้จะนอนหลับให้สบายเลยค่ะ จากคุณ : ศรารัศมิ์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 21:28:32

ความคิดเห็นที่ 16 ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน  ประโยคนี้ยังไม่จบ ควรจะเป็นว่า  ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน  เพราะตนฝึกตนมาดีแล้ว ลองหาอะไรทำที่เพลิดเพลินและปีติเกิดคั่นเวลาที่เกิดทุกลองดู เช่นฟังเพลงดูหนัง หรืออะไรที่ชอบ ค่ำคืนยาวนานสำหรับคนนอนไม่หลับ ระยะทางยาวไกลสำหรับคนเหนื่อยล้า ผ่อนคลายบ้างก็ได้ครับถ้าไม่ไหวจริงๆ จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 21:37:16

ความคิดเห็นที่ 19 ชิวๆ ก่อนดีมั้ย  แบบอยากนอยด์ ก็ให้มันนอยด์ไป ดูสิมันลงไปได้สักแค่ไหน ขนาดไหน มองแบบขำๆ ไปเลยอ่ะค่ะ  รู้ว่าอาจจะทำยากนะคะ  แต่ลองดูกันสักตั้ง...ดีมั้ย ?!? ไม่รู้เราโรคจิตหรือเปล่านะคะ  แต่ก็ชอบลองดี ท้าทายความรู้สึกของตัวเองบ่อยๆ เช่น หิวจังแต่ก็อยากนอนด้วย  เออ...เลือกจะนอน หิวก็หิวไป ดูสิมันจะหิวได้สักแค่ไหน เคยเซ็ง อยู่ๆ ก็เซ็ง เบื่อ...ก็ เออ...ดูดิ จะเบื่อจะเซ็ง ได้สักกี่ยก มองตัวเองอีกทีนึงน่ะค่ะว่าจะทำตัวน่าเบื่อไปได้สักแค่ไหน   เคยขี้เกียจค่อดๆ  ก็เออ....ดูดิมันจะทุเรศไปถึงเมื่อไหร่ ฯ ล ฯ แล้วมันก็หายอ่ะค่ะ  มันอยู่ได้ไม่นานหรอก ไม่รู้มันอายหรืออย่างไร สงสัยมันอายอ่ะเนอะ พอไม่สนใจ อยากงี่เง่าก็งี่ไปเลย ก็หายนะ (แต่ต้องไม่ทำความเดือนร้อนให้ใครนะคะ) เพราะมันไม่จีรังไงตะเอง มันไม่มีอยู่จริง ก็เหมือนกับเรื่องอื่นๆ อ่ะค่ะ มีเกิดมีดับ กำลังถูกทดสอบอยู่นะคะ  สู้ สู้  ฆ่าม๊านนนน :-: แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 55 22:02:12 จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 21:59:21

ความคิดเห็นที่ 20 # ขอบคุณค่ะหนูยิ้ม คิดถึงปุ๊ป มาปั๊ป ใช่ค่ะ ต้องฆ่ามัน ตอนนี้เริ่มมีอาการง่วงนอนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 55 18:11:36 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 55 10:55:20 จากคุณ : ศรารัศมิ์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 22:10:30

ความคิดเห็นที่ 21 บางทีเราก็คิดว่าเราควรจะไปพบจิตแพทย์ ----------------  นั่นแหละถูกต้องแล้ว   เล่าให้คนอื่นฟังให้ละเอียด จะมีทางออก จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 09:31:50

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนนี้เราก็เป็นค่ะ เป็นมา 3 เดือนแล้ว เราไม่ค่อยอยากระบายให้ใครฟังด้วย ไม่รู้ว่าทำถูกรึเปล่า แต่รู้สึกเหนื่อยมาก เลยพยายามทำอะไรที่ไม่ฝืนตัวเอง มีแต่คนบอกให้หยุดคิด แต่ขอบอกค่ะ ว่าไม่รู้จริงๆว่การหยุดคิด ทำยังไง วิธีที่เราใช้มาตลอด3เดือน ก็คือ เปลี่ยนกิจกรรมของตัวเองค่ะ หาหนังสืออ่าน (ส่วนใหญ่เป็นหนังสือธรรมะ ทั้งๆที่เป็นหนอนหนังสืออยู่แล้วแต่เม่ือก่อนไม่เคยอ่าน). ออกกำลังกาย (ทำบ้างอยู่แล้ว แต่ทำให้มากขึ้น). เข้าวัด สวดมนต์ ทำบุญ ฟังธรรม แล้วก็พยายามเจริญสติ ส่วนตัวเรารู้สึกว่า การพยายามดูจิต และเจริญสตินี่แหละ ได้ผลมากที่สุด ตอนแรกเราทำไม่เป็นเลยค่ะ ฟังไปก็งงๆไป ว่าพูดเหมือนง่ายแต่ทำยังไง แต่ก็ลองทำไปเรื่อยๆ ทุกวันนี้ก็ยังไม่หายสนิท แต่พอเริ่มจะซึมเศร้า ก็จะพยายามกลับมาดูจิตตัวเอง ความเศร้าไม่ได้หายไปแต่มันเหมือนรู้ทันมัน แล้วรู้สึกเฉยๆมากกว่าค่ะ เราอาจจะอธิบายได้ไม่ดีนะคะ เพราะไม่ได้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง และเพิ่งจะเริ่มฝึก แต่ก็อยากจะบอกเผื่อจะเป็นประโยชน์ เพราะเข้าใจค่ะ ว่าอากาซึมเศร้าเป็นยังไง จากคุณ : มูมูจัง (มูมูฮาคุโช) เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 12:36:05

ความคิดเห็นที่ 23 ได้ระบายออกมาบ้าง น่าจะดีขึ้นนะ อย่าไปอยากหายจากอาการนี้ มันจะยิ่งคับข้อง หาอะไรทำให้เสียเหงือ เสียแรง ทั้งวัน ทั้งคืน ใจมันเริ่มคิดให้เกิดความทุกข์ใจ เมื่อไหร ไปเลย ออกไปเข้าสวน ตัดต้นไม้ ถอนหญ้า เข้าครัวขัดอ่าง ขัดพื้น ล้างส้วม จานชามกี่ใบ เออกมาล้าง หมอไห เอาออกมาขัด ตรงไหนของบ้านไม่ดี ซ่อมเสีย ทำเองนี่แหละ ขัด โป๊ว ทา ยาแนวพื้นส้วมเก่าก็ดีไปอีกแบบ กันน้ำผุดตอนน้ำเริ่มท่วม (:P) เอางานคนใช้ คนสวน คนขับรถ มาทำเสียอย่าให้ว่าง หรือไปออกกำลังกาย วิ่ง แอโรบิก ว่ายน้ำให้เหนื่อยแฮกไปเลย ออกกำลังแบบพวกคนลดนน เบรินไขมันนะ คือ ทำติดต่อกันไม่หยุด อยากพ้นทุกข์ อย่าขี้เกียจ มันคิดปุ๊บ ทุกขืปั๊บ ขยับตัวออกมาทำอะไรเลย งานบ้านนี่ดีนักแหละ ทำให้ละเอียดๆปราณีต จดจ่อใส่ใจกับงานที่ทำเข้า ยิ่งนั่ง นอน สบายๆ เด๊ยวๆจิตก็ไหลไปเกาะทุกข์ง่ายๆ ออกแรงให้เสียเหงือ ให้เหนื่อย เหนื่อยมากๆ คิดไม่ทันหรอก แล้วทุกข์มันจะค่อยๆห่างออกไปเองตามกสลเวลา ว่างมาก จิตก็ฟุ้ง สังเกตซิ คนจนๆไม่ค่อยฟุ้งซ่าน เป็นโรคหดหู่หรอก เพราะเขาต้องดิ้นรน หาเลี้ยงปากท้อง เรื่องคิดมากทุกข์ใจ เอาไว้ก่อน จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 13:34:52

ความคิดเห็นที่ 24 บางคราวการภาวนาหนีทุกข์นี่ แหมมันตามก้นเราตลอดไม่ห่าง ตั้งสติใหม่พลิกจิตไปดูตัวทุกข์นั่นแหละ   มันเที่ยงหรือเปล่า มันพอจะให้เราพึ่งได้หรือเปล่า อันว่านิพพานเที่ยงเรายังหาไม่เจอเลย   ถ้าความทุกเที่ยงนี่มันคงเก่งกว่าพระนิพพาน อย่าหนีทุกข์  ไม่เห็นทุกข์ไม่เห็นธรรม     แต่ก็นั่นแหละศรัทธาต้องพร้อม พละ5จึงเกิด จากคุณ : lekton เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 16:44:03

ความคิดเห็นที่ 25 ความทุกข์ทำให้เราคิด ความคิดทำให้เราฉลาด ปัญหามีไว้แก้  ไม่ได้มีไว้กลุ้ม   ถ้าแก้ไม่ได้ก็ต้องปล่อยวาง    ( ช่างหัวมัน ) อยู่อย่างมีสติ  ไม่มากเกินไปและไม่น้อยเกินไป   หายใจเข้าลึกๆ  หายใจออกยาวๆ   ปล่อยวางตนเองบ้าง   ทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง  เป็นทุกข์  และไม่ใช่ของเราทั้งนั้น ตอนเราเกิดมา  เราก็มาแต่ตัว   แล้วจะเอาอะไรอีก   การที่เกิดมามีร่างกายครบ  32 สมองปกติ  นั้นคือบุญที่สุดแล้ว  ที่เราได้ทุกวันนี้คือกำไร  อย่าโลภให้มากนัก  ถ้าสะกดคำว่าพอได้  ชีวิตก็จะสบาย   มรรค 8  ทางสายกลาง  มีสติ  ใช้ปัญญา   เข้าใจปัญหา   และอยู่กับมัน จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 19:02:50

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลามามาช่วยตอบนะคะ   ขอให้อานิสงฆ์แห่งความเมตตาที่เพื่อนๆ ทุกท่านมอบให้ ส่งผลถึงทุกท่านเช่นกันค่ะ ตอนนี้พอเผลอไปคิดแล้วรู้เร็วขึ้นค่ะ ไม่จมอยู่นาน รู้แล้วละอย่างเดียว พอเผลอไปคิดก็มีสติมาระลึกรู้ รู้แล้วละมันไปเรื่อยๆ เพียงช่วงพริบตา ตอนนี้เรากำลังหัดทำให้ต่อเนื่อง (อาการอย่างนี้พึ่งเกิดขึ้นเมื่อช่วงเย็นนี่เอง) (ไม่แน่ใจว่าทำถูกไหม) แต่รู้สึกว่าทุกข์น้อยลง เพราะการละ ต่างจากตอนที่จมอยู่ในความคิด วกวน ไม่รู้จบ ยิ่งคิดก็ยิ่งไหลไปตามการปรุงแต่ง ดีบ้างร้ายบ้าง กว่าจะรู้ตัวอีกทีจิตใจก็เศร้าหมอง ขาดสติ เหมือนติดอยู่ในบ่วงแห่งความคิด ไม่หลุดซะที ตอนนี้ทำให้เรารู้สึกเมตตา สงสารเพื่อนร่วมสังสารวัฏมากขึ้น ไม่ได้มีเราทุกข์คนเดียว ใครๆ ก็ทุกข์ทั้งนั้น แต่จะอยู่อย่างไรให้ใจเราเป็นผู้รู้ ผู้ตื่นและเบิกบาน แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 55 21:53:53 จากคุณ : ศรารัศมิ์ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 21:15:57

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณ mv ความเห็น 1 นะคะ ดูเพลินเลย หลายรอบ กำลังหัดเต้นเตรียมไปแดนซ์กับเพื่อนๆ ฮ่า ฮ่า จากคุณ : ศรารัศมิ์ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 21:18:04

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณความทุกข์ซิคะ ที่ทำให้เราเห็น เพราะทุกข์นั้นเป็นตัวแรกของอริยสัจสี่ เมื่อเห็นทุกข์แล้ว ก็หาเหตุแห่งทุกข์ เมื่อหาเหตุได้แล้วก็จะรู้วิธีดับทุกข์ เมื่อรู้วิธีดับทุกข์แล้ว คุณก็จะพ้นจากทุกข์เองคะ เหตุเกิดอยู่ที่ไหน ก็ดับที่ตรงนั้นแหละคะ ทุกข์มันเกิดกับทุกๆคนแหละคะ ไม่ใช่เกิดกับคุณคนเดียว มันเป็นธรรมดาของโลก มาผ่านมา แล้วมันก็จะผ่านไป คนเราชอบเก็บเอาสิ่งที่เรียกว่าทุกข์มาตอกย้ำ ใจตนเองอยู่ร่ำไป มันเกิดมาแล้ว มันดับไปแล้ว ก็ยังยึดมัน ให้มันอยู่กับคุณอีก เหนื่อยนัก หนักนัก ก็วางมันเถอะคะ จงอยู่กับปัจจุบันให้มากที่สุด อดีตก็คืออดีต อนาคตก็ยังมาไม่ถึง ขอให้เจริญในธรรมนะคะ จากคุณ : aoiyuki เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 20:21:37