ความคิดเห็นที่ 1 หรือว่า อาบัติ จะมีลักษณะคล้ายกฏหมาย คือ ฝ่าฝืนแล้วมีโทษ ต้องชำระโทษก่อนจึงจะกลับเป็นผู้บริสุทธิ์ดังเดิม เช่น นาย ก. ขับรถยนต์ไม่คาดเข็มขัดนิรภัย แม้ไม่บาปแต่ก็ผิดกฏหมาย ตำรวจเจอ จับ แจกใบสั่ง นาย ก. เป็นผู้ต้องหา หลังจากจ่ายเงินค่าปรับตามใบสั่ง นาย ก. ก็กลับเป็นผู้บริสุทธิ์ตามเดิม   นาย จ. โกรธเคือง คิดฆ่าพ่อตัวเอง แต่แค่คิดเฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น (ไม่ผิดกฏหมาย แต่เป็นมโนกรรม เป็นบาปหนัก) นาย จ. ยังคงเป็นผู้บริสุทธิ์ พระ ข. หิวข้าวตอนเย็นจนทนไม่ไหว จึงชงมาม่าฉันในกุฏิ ละเมิดข้อวิกาลโภชนา ซึ่งเป็นอาบัติปาจิตตีย์ หลังจากฉันเสร็จ พระ ข. จะต้องไปประจานตนเองต่อหน้าภิกษุด้วยกัน(ปลงอาบัติ) หลังจากปลงอาบัติเสร็จ จึงพ้นจากกรรมนั้น และกลับเป็นผู้บริสุทธิ์ตามเดิม พระ ค. รำคาญเสียงหมาเห่า ขว้างก้อนหินไปไม่โดนหมา แต่โดนลูกแมวตาย แม้ไม่เจตนาแต่ก็ต้องอาบัติปาจิตตีย์ พระ ค. จะต้องไปประจานตนเองต่อหน้าภิกษุ ด้วยกัน(ปลงอาบัติ) หลังจากปลงอาบัติเสร็จ จึงพ้นจากกรรมนั้น และพระ ค. ก็กลับเป็นผู้บริสุทธิ์ตามเดิม (สรุปบาปที่ฆ่าแมวตายหายไปหรือเปล่า ?) พระ ง. เกิดกำหนัด จึงช่วยตัวเอง แต่ระหว่างที่ทำเกิดระลึกได้ว่าไม่เหมาะสม จึงยกเลิกเสียกลางคัน (ทำไม่เสร็จ) ปรับอาบัติข้อใหน (ถ้าเสร็จก็สังฆาทิเสส) และปลงอาบัติได้หรือไม่ ถ้าปลงได้ปลงแล้วบาปนั้นหายไปหรือเปล่า ? (ฆราวาสช่วยตัวเองไม่บาป) แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 55 23:26:08 จากคุณ : จอมยุทธตะเกียบคู่ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 23:21:25

ความคิดเห็นที่ 2 อาบัติ  เป็นชื่อของโทษที่ใช้ปรับต่อพระภิกษุ  ว่าถ้าทำผิดในเรื่องต่างๆแล้วควรจะถูกปรับอาบัติในระดับไหน  แล้วจะแก้ไขได้หรือไม่ อย่างไร อาบัติของพระในระดับเบาๆ  ไม่ได้เป็นบาปอะไร  เป็นแค่เรื่องการเสียมายาท หรือผิดประเพณี เท่านั้น ถ้าพระผิดอาบัติในระดับหนักๆ หลายๆอาบัติอาจจะเป็นบาป  แต่หลายๆอาบัติก็ไม่เป็นบาปอะไร บาป คือ อะไรก็ตามที่เป็นไปเพราะกิเลสเป็นเหตุนั่นแหละ  ซึ่งก่อผลเป็นความทุกข์ร้อน แผดเผา ตามมา จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 55 23:39:13

ความคิดเห็นที่ 3 คุณจขกท ต้องแยกว่ามันมี กฏของมนุษย์ กับ กฏของธรรมชาติ กฏของมนุษย์ ได้แก่  กฏหมายของประเทศ  กติกาในสนามฟุตบอล  พระวินัยของสังคมพระ เป็นต้น มีไว้เพื่อให้สังคมหรือกลุ่มคนนั้นๆ อยู่ร่วมกันอย่างเรียบร้อย ไม่วุ่นวายเดือดร้อน ถ้ามีการละเมิด ก็จะมีความผิด มีบทลงโทษ ทางกฏหมายบ้านเมืองอาจจะมีจับปรับ ทางสังคมสงฆ์ก็จะมีอาบัติ มีกระบวนการแก้ไขอาบัติ กฏของธรรมชาติ ได้แก่ กรรมนิยาม (กฏของกรรม) จิตนิยาม (กระบวนการของจิต) อุตุนิยาม (กลไกของธรรมชาติภายนอก)  เป็นต้น การกระทำต่างๆ จะเป็นบุญหรือบาป เป็นเรื่องของกรรมนิยาม จิตนิยาม ซึ่งเป็นไปเองตามกลไกของธรรมชาติ จะรู้กฏหรือไม่ก็ไม่เกี่ยว สิ่งที่ทำจะเป็นบุญหรือบาป ก็ไม่ต้องให้บุคคลใดๆ มาตัดสิน ไม่ต้องมีใครมาให้รางวัลหรือลงโทษ ----------------- 1.การกระทำหนึ่งๆ อาจจะผิดทั้งกฏมนุษย์และกฏธรรมชาติก็ได้ เช่น สังคมมนุษย์มีบทบัญญัติห้ามฆ่าคน  และการฆ่าคนก็เป็นผลลบทางกรรมและทางจิต 2.บางการกระทำ อาจผิดกฏมนุษย์ แต่ไม่เป็นผลลบต่อกรรมนิยามจิตนิยาม เช่น กินข้าวเย็นผิดวินัยแต่พระ  แต่ชาวบ้านทำไม่ผิด หมายเหตุ การกระทำในข้อ2  ถ้าทำโดยรู้อยู่ว่าตนอยู่ในสัญญาห้ามละเมิด การกระทำดังกล่าวมีผลลบต่อกรรมและจิตด้วย แต่มีผลลบในแง่จงใจละเมิดกฏจึงเป็นบาป ไม่ได้มีผลลบในเรื่องกินข้าวเย็นแล้วเป็นบาป 3. บางการกระทำ ไม่ผิดกฏมนุษย์ แต่เป็นผลลบต่อกฏธรรมชาติ เช่น สูบบุหรี่ไม่ผิดกฏหมาย  แต่ร่างกายพัง -------------------------------------- [223] นิยาม 5 (กำหนดอันแน่นอน, ความเป็นไปอันมีระเบียบแน่นอนของธรรมชาติ, กฎธรรมชาติ — orderliness of nature; the five aspects of natural law)       1. อุตุนิยาม (กฎธรรมชาติเกี่ยวกับอุณหภูมิ หรือปรากฏการณ์ธรรมชาติต่างๆ โดยเฉพาะดินน้ำอากาศ และฤดูกาล อันเป็นสิ่งแวดล้อมสำหรับมนุษย์ — physical inorganic order; physical laws)       2. พีชนิยาม (กฎธรรมชาติเกี่ยวกับการสืบพันธุ์ มีพันธุกรรมเป็นต้น — physical organic order; biological laws)       3. จิตตนิยาม (กฎธรรมชาติเกี่ยวกับการทำงานของจิต — psychic law)       4. กรรมนิยาม (กฎธรรมชาติเกี่ยวกับพฤติกรรมของมนุษย์ คือ กระบวนการให้ผลของการกระทำ — order of act and result; the law of Kamma; moral laws)       5. ธรรมนิยาม (กฎธรรมชาติเกี่ยวกับความสัมพันธ์และอาการที่เป็นเหตุเป็นผลแก่กันแห่งสิ่งทั้งหลาย — order of the norm; the general law of cause and effect; causality and conditionality) http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=%B9%D4%C2%D2%C1 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 00:08:42

ความคิดเห็นที่ 4 อาบัติคือการทำผิดบาปเหมือนกัน ต้องแยกก่อนว่า พระกับ ฆาราวาสต่างกัน เพราะพระนับว่าเป็นผู้ทรงศีล ปัจจัยทั้ง 4 ยังต้องพึ่งพาฆาราวาส ดังนั้น ควรปฏิบัติตนให้เหมาะสม ให้น่าเคารพ เพราะปัจจัย4ที่พึ่งพาฆาราวาสนี่แหละครับ ทำให้บาปเพิ่มเป็นหลายเท่าตัว ถ้าไม่รักษาศีล เท่ากับว่า คุณกำลังหลอกคนที่นับถือ และทำให้ศาสนาพุทธมัวหมอง การปลงอาบัติ คือ ที่จริงคือการสารภาพบาปกับพระผู้ใหญ่ว่าเราทำผิดศีลเพื่อให้เกิดความละอาย และจะได้ไม่กลับไปทำอีก แต่ปัจจุบันไม่ใช่แนวคิดเพี้ยนไปหมด เหมือนปลงอาบัติแล้วจบ เราบริสุทธิ์ เวรกรรมไม่สามารถลบล้างได้นะครับ อาบัติมีหลายระดับหนักเบาต่างกัน ถ้าคิดจะบวชแล้วรักษาศีลไม่ได้ อย่าบวชเลยครับ บาปจะหนักกว่าบุญ จากคุณ : วายุหมุน เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 02:02:43

ความคิดเห็นที่ 5 สรุปให้เข้าใจง่าย ๆ พระที่ถือศีลปาฏิโมกข์ถึง227ข้อนั้น ส่วนที่ผิดบาปจริง ๆคืออกุศลกรรมบท10 ที่รวมลงในศีล5 และมโนกรรมอีก3 คือในใจคิดพยาบาท เบียดเบียน และเพ่งเล็งเอาสิ่งที่มิใชของตนมาครองเท่านั้น ส่วนที่เกินจากนี้ อาทิศีล8 ศีล10 ขึ็้นไปก็วางกรอบไว้เพื่อมุ่งขัดเกลากิเลสที่อยู่ในใจโดยตรง และสิกบทแต่ละข้อที่เพิ่มเข้ามานอกจากนี้เป็นข้อกำหนดเน้นการวางตัวให้งดงามของภิกษุเท่านั้น ท่านบัญญติเพื่อความเลื่อมใสของหมู่ชนที่ยังไม่เลื่อมใสและ เพื่อความเลื่อมใสยิ่งขึ้นสำหรับผู้ที่เลื่อมใสอยู่แล้วเป็นหลักครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 09:44:16

ความคิดเห็นที่ 6 ...แต่ไม่ได้หมายความว่าละเมิดอาบัติอย่างเบาแล้วจะไม่มีวิบากนะครับ สถานะนักบวชนั้นบาปง่ายมาก ถ้าใจไม่แน่วแน่พอก็อย่าบวชเข้าไปปลงอาบัติเลย เพราะฉะนั้นใครที่จะบวชผมมักจะทักท้วงไว้ก่อน ว่าคุณมีความพร้อมออกสนามรบ (กับกิเลส)แค่ไหน ไม่ใช่อนุโมทนากันเพียงอย่างเดียว เห็นเพิ่งบวชเสร็จใหม่ ๆ อาบัติตั้งแต่เปิดบาตรรับแบงค ์หน้าอุโบสถทีเดียว จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 10:06:32

ความคิดเห็นที่ 7 อาบัติ แปลว่า การต้อง, การล่วงละเมิด หมายถึงโทษที่เกิดจาการล่วงละเมิดสิกขาบทหรือข้อห้ามแห่งภิกษุ ใช้เรียกความผิดทางวินัยของพระภิกษุว่า ต้องอาบัติ อาบัติ มี 7 อย่าง แบ่งเป็น 2 ประเภทคือ ครุกาบัติ หมายถึงอาบัติหนัก อาบัติที่มีโทษร้ายแรง มี 2 อย่างคือ อาบัติปาราชิก อาบัติสังฆาทิเสส ลหุกาบัติ หมายถึงอาบัติเบา อาบัติที่ไม่มีโทษร้ายแรงเท่าครุกาบัติ มี 5 อย่าง คือ อาบัติถุลลัจจัย อาบัติปาจิตตีย์ อาบัติปาฏิเทสนียะ อาบัติทุกกฎ อาบัติทุพภาสิต http://th.wikipedia.org/wiki/อาบัติ อาบัติมี ๗ กองคือ ๑. ปาราชิก (แปลว่า ผู้พ่ายแพ้) ๒. สังฆาทิเสส (แปลว่า อาบัติอันจำปรารถนาสงฆ์ ในกรรมเบื้องต้นและกรรมที่เหลือ) ๓. ถุลลัจจัย (แปลว่า ความล่วงละเมิดที่หยาบ) ๔. ปาจิตตีย์ (แปลว่า การละเมิดที่ยังกุศลให้ตก) ๕. ปาฏิเทสนียะ (แปลว่า จะพึงแสดงคืน) ๖. ทุกกฏ (แปลว่า ทำไม่ดี) ๗. ทุพภาสิต (แปลว่า พูดไม่ดี) อาบัติปาราชิกมีโทษหนัก ทำให้ผู้ล่วงละเมิดขาดจากความเป็นภิกษุ อาบัติสังฆาทิเสสมีโทษหนักน้อยลงมา ผู้ล่วงละเมิดต้องอยู่กรรมคือ ประพฤติวัตรตามที่ทรงบัญญัติ จึงจะพ้นจากอาบัตินี้ ส่วนอาบัติ ๕ กองที่เหลือมีโทษเบา ผู้ล่วงละเมิดต้องประกาศสารภาพผิด ต่อหน้าภิกษุด้วยกัน ดังที่เรียกว่าปลงอาบัติ ) จึงจะพ้นอาบัติเหล่านี้ บทบัญญัติในพระวินัยแต่ละข้อหรือมาตรา เรียกว่า สิกขาบท แปลว่า ข้อที่ต้องศึกษา http://board.palungjit.com/f63/ความหมายของคำว่า-อาบัติ-266137.html บาป :  ศึกษาเชิงวิเคราะห์ในมโนทัศน์ของพระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาท PĂPA  :  AN ANALYTICAL STUDY IN THE CONCEPT OF  THERAVADA   BUDDHISM 1 ผจญ คำชูสังข์. “บาป” ในทางพระพุทธศาสนานั้นมีความหมายกว้าง ตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎก หมายถึง “ความชั่ว” (วิ.จุล. ๗/๓๘๘/๑๙๕.= สุกรํ สาธุนา สาธุ สาธุ ปาเปน ทุกกรํ, ปาปํ ปาเปน สุกรํ ปาปมริเยหิ ทุกกรนฺติ แปลว่า ความดี คนดีทำง่าย ความดี คนชั่วทำยาก ความชั่ว คนชั่วทำง่าย แต่กัลยาณชนทำความชั่วได้ยาก) กล่าวโดยทั่วๆไปบาปนั้น หมายถึง ความชั่ว เป็นธรรมที่นำไปสู่หนทางแห่งความเสื่อม ความชั่ว และภาวะที่ไม่พึงปรารถนา ยังผู้กระทำบาปนั้นให้ได้รับความเดือดร้อนและเป็นทุกข์ (วศิน อินทสระ, ๒๕๔๑ : ๒๕๘) บุคคลผู้กระทำบาปนั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นคนบาป คนชั่ว คนพาล เป็นต้น ทั้งนี้รวมความถึงสิ่งที่ไม่ดีต่าง ๆ การกระทำที่ไม่ดีทุกชนิด วิบากหรือผลในทางที่ไม่ดีหรือทางเสื่อม  ตลอดถึงเหตุและผลในทางที่ไม่ดีทั้งปวง คำว่า “บาป” ตามรูปศัพท์แปลว่า ความชั่ว การทำอันตราย การ ทำให้เดือดร้อน เป็นกรรมยังบุคคลให้ถึงซึ่งทุกข์ เป็นธรรมที่จะนำผู้กระทำกรรมนั้นไปสู่ทางแห่งความเสื่อม ดังรูปวิเคราะห์ว่า “…ปาปํ ป อักขรในอบาย ในประโยคว่า  ยทาจ ปจฺจติ ปาปํ ปํ อปายํ เปติ คจฺฉติ  เอเตนาติ ปาปํ. กรรมเป็นเหตุไปสู่อบาย (ปสัททุปบท ณ ปัจจัย เอ.โก.)” (วิ.มหา.๑/๓/๗; มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๓๒:  ๑๑๖๙.). ๑. ความหมายของบาปตามนัยแห่งพจนานุกรมและทรรศนะของท่านผู้รู้ คำว่า บาป ตามที่นักปราชญ์และท่านผู้รู้ทั้งหลายได้ให้ความหมายไว้ดังต่อไปนี้   ๑) ในหนังสือธาตุปฺปทีปิกาหรือพจนานุกรมบาลี-ไทย ให้ความหมายของคำว่า “บาป” ไว้ว่า  “ปาปํ  = บาป, ความชั่ว, ลามก, เลว, ทราม, สิ่งที่คนดีรักษาตนให้ไกล” (หลวงเทพดรุณานุศิษฏ์ (ทวี ธรมธัช ป. ๙) ๒๕๓๔:  ๒๓๗). ๒) ในหนังสือปทานุกรม บาลี ไทย อังกฤษ สันสกฤต ให้ความหมายของคำว่า “บาป” ไว้ว่า “ปาปํ = กรรมยังบุคคลให้ถึงซึ่งทุกข์ลามก; บาป, evil, sin, demerit; ” (พระเจ้าบรมวงศ์เธอ  กรมพระจันทบุรีนฤนาถ. ๒๕๓๗: ๕๒๑.) ๓) พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๒๕ ให้ความหมายของคำว่า “บาป” ไว้ว่า “บาป หมายถึง การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามทางศาสนา ความชั่ว ความมัวหมอง…”  (ราชบัณฑิตยสถาน,๒๕๓๙: ๔๗๖). ๔) ในหนังสือพุทธศาสตร์ ภาค ๓ ให้ความหมายของคำว่า “บาป” ไว้ว่า “บาป แปลว่า เลว (ปิ่น  มุทุกันต์, ๒๕๒๗: ๑๐ – ๑๑). ๕) หนังสือพุทธธรรมของพระเทพกวี(ประยุทธ์ ปยุตโต) ให้ความหมายคำว่า บาปไว้ว่าบาป  มักแปลตามรูปศัพท์ว่า  สิ่งที่ทำให้ถึงวัฏฏทุกข์  หรือสิ่งที่ทำให้ถึงทุคติ  (=  สิ่งที่ทำให้ตกไปในที่ชั่ว)  คำแปลสามัญของบาป  คือ  ลามก  (ต่ำทราม  หรือเลว) บางครั้งใช้เป็นคำวิเศษณ์ของวิบาก แปลว่า ทุกข์  หรืออนิฏฐ์  (ไม่น่าปรารถนา) ก็ได้ ((อิติ.อ. ๑๐๒, ๑๙๙ - ๒๐๐;อง.อ. ๑/๕๓๘;๒/๓, อุ.อ. ๒๗๕;วินย.อ. ๑/๔๙๕;วิภงค.อ. ๑๘๓;วินย.ฏีกา ๒/๑๔๒, ๒๗๕;วิสุทธิ ฏีกา ๓/๖๗,๒๖๔)   ๒. ศัพท์ที่เป็นไวพจน์ของบาป ในปกรณ์บาลียังปรากฏคำที่เป็นไวพจน์หรือคำที่มีความหมายเดียวกัน (Synonym) กับคำว่า “บาป” นี้อีกหลายคำ เช่น อกุศล = ความไม่ฉลาด, ทุจริต = ความประพฤติชั่ว,  อกรณียะ = กิจไม่ควรทำ, วิสมจริยา = ความประพฤติไม่เสมอ,  อธัมมจริยา = ความประพฤติไม่เป็นธรรม เป็นต้น  ดังตัวอย่าง เช่น-; ๑) ในที่เรียกว่า บาป นั้น “…ดูก่อนโมฆบุรุษ  เธอสั่งสมบาปมิใช่บุญไว้มากนัก เพราะมีจิตคิดประทุษร้าย มีจิตคิดฆ่า ยังโลหิตของตถาคตให้ห้อขึ้น..” ( วิ.จุล. ๗/๓๗๒/๑๘๓)   ๒)ในที่เรียกว่า อกุศล นั้น “…ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละอกุศล อกุศลอันบุคคลละได้ ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์(หิตาย) เพื่อความสุข(สุขาย)…” (อง.ทุก.๒๐/๒๖๕/๗๔) ๓) ในที่เรียกว่า ทุจริต และ อกรณียะ นั้น “…ดูก่อนอานนท์ เรากล่าวกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต ว่าเป็นกิจไม่ควรทำโดยส่วนเดียว(อกรีณีย)…” ((อง.ทุก. ๒๐/๒๖๕/๗๓)   ๔) ในที่เรียกว่า วิสมจริยา และ อธัมมจริยา  นั้น “…ดูก่อนพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย สัตว์บางพวกในโลกนี้ เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต และนรก เพราะประพฤติอธรรม(อธัมมจริยา) ประพฤติไม่สม่ำเสมอ(วิสมจริยา)…” (ม.มู. ๑๒/๔๘๓/๕๑๙ จากการศึกษาวิเคราะห์บาปในมโนทัศน์ของพระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาททำให้ทราบเรื่องบาปตามวัตถุประสงค์โดยสังเขปได้ดังนี้ ๑. ความหมายและมูลเหตุของการเกิดบาป บาป หมายถึงความชั่ว สิ่งที่ไม่ดี สิ่งที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าพอใจสำหรับบัณฑิต บาปนั้นมีคำที่เป็นไวพจน์อีกหลายคำ เช่น อกุศล ทุจริต อกรณียะ วิสมจริยา อธรรมจริยา เป็นต้น   ส่วนแรงจูงใจหรือมูลเหตุให้เกิดบาปหรือความชั่วมาจากสิ่งที่เรียกรวมๆ ว่า กิเลส ได้แก่ สภาวธรรมฝ่ายชั่วที่มีอยู่ในสันดานมนุษย์ปุถุชน มีลักษณะทำให้จิตเสื่อมทรามที่มีอยู่ในจิตใจของผู้นั้น ชักจูงทำให้ความชั่วต่างๆ กิเลสเหล่านั้นเป็นสภาวะที่มีความสลับซับซ้อนและแฝงลึกอยู่ในจิตของมนุษย์ เป็นตัวคอยบังคับบัญชาพฤติกรรมทั้งหลายของมนุษย์ให้เป็นไปต่างๆ ตามอำนาจหน้าที่ของมันทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว กิเลสที่เป็นรากเหง้าของบาปหรือความชั่วที่กระตุ้นชักจูงเป็นสาเหตุให้มนุษย์หรือสรรพสัตว์กระทำความชั่ว ได้แก่ อกุศลมูล คือ โลภะ โทสะ และโมหะ (หลง, โง่) นั่นเอง ๒. ลักษณะของบาป ที่จะเรียกว่า บาปนั้นจะต้องอยู่ในลักษณะหรือกรอบของกรรม ๓ ทวาร ๓ เป็นกรรมชั่วหรือการกระทำที่ประกอบด้วยอกุศลเจตนาในการกระทำต่อสรรพสิ่งเหล่านั้น ซึ่งอาจเกิดขึ้นทางกาย ทางวาจา หรือทางใจก็ได้ เมื่อเกิดขึ้นที่ใจแล้วย่อมเป็นกระบวนการที่เกี่ยวพันธ์กันกับกายวาจาด้วย แต่อย่างไรก็ตามอกุศลกรรมที่เกิดขึ้นทางกายและทางวาจานั้นจะปรากฏให้เห็นได้ชัดเจนจากพฤติกรรมที่สำแดงออกมา ส่วนอกุศลกรรม/บาปที่เกิดขึ้นทางใจซึ่งถือว่ามีอิทธิพลมากที่สุดนั้น อาจจะสังเกตเห็นได้ยากกว่าที่มีลักษณะปรากฏออกมาทางกายและวาจา ดังนั้นเพื่อให้เข้าใจง่ายตรงนี้ว่า "ลักษณะที่จะเป็นบาปจะต้องเกิดขึ้นทางกาย วาจา และใจ ด้วยเจตนาที่เป็นอกุศล เท่านั้น" ๓. เกณฑ์ตัดสินที่จัดว่าเป็นบาป การที่จะเข้าใจเรื่องกรรมและความดีความชั่ว (บาป) ให้ชัดเจน จะต้อง "แยกแยะขอบเขตระหว่างนิยามและนิยม"ให้เข้าใจเสียก่อน เพื่อจะได้ไม่เป็นเหตุให้เกิดความเข้าใจสับสนเรื่องบาปกับบุญและกรรม ดังนั้น เกณฑ์วินิจฉัยหรือตัดสินเรื่องกรรมดีและกรรมชั่ว (บาป) มีอยู่ว่าในแง่ของกรรม (การกระทำ) ให้ถือเอาเจตนาเป็นหลักตัดสินว่าเป็นกรรมหรือไม่ และกรรมในแง่ที่ว่ากรรมนั้นดีหรือชั่ว ให้พิจารณาตามหลักเกณฑ์ดังนี้ ๓.๑  เกณฑ์หลัก ตัดสินด้วยความเป็นกุศลหรือเป็นอกุศล  โดย ๓.๑.๑  พิจารณามูลเหตุว่าเป็นเจตนาที่เกิดจากกุศลมูล คือ อโลภะ อโทสะ อโมหะ  หรือเกิดจากอกุศลมูล คือ โลภะ โทสะ โมหะ ๓.๑.๒  พิจารณาตามสภาวะว่าเป็นสภาพเกื้อกูลแก่ชีวิตจิตใจหรือไม่ ทำให้จิตสบาย  ไร้โรค ปลอดโปร่ง ผ่องใส สมบูรณ์ หรือไม่ ส่งเสริมหรือบั่นรอนคุณภาพและสมรรถภาพของจิตช่วยให้กุศลธรรม (สภาพที่เกื้อกูล) ทั้งหลายเจริญงอกงามขึ้น อกุศลธรรมทั้งหลายลดน้อยลง  หรือทำให้กุศลธรรมลดน้อยลง อกุศลธรรมทั้งหลายเจริญงอกงามขึ้น ตลอดจนมีผลต่อบุคลิกภาพอย่างไร ๓.๒  เกณฑ์ร่วม ใช้มโนธรรม คือ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตนเองพิจารณาการที่กระทำนั้นตนเองติเตียนตนเองได้หรือไม่ เสียความเคารพตนหรือไม่ พิจารณาความยอมรับของวิญญู หรือนักปราชญ์หรือบัณฑิตชน ว่าเป็นสิ่งที่วิญญูยอมรับหรือไม่ ชื่นชมสรรเสริญ หรือตำหนิติเตียน พิจารณาลักษณะ  และผลของการกระทำ - ต่อตนเอง – ต่อผู้อื่น ๓.๒.๑ เป็นการเบียดเบียนตน เบียดเบียนผู้อื่น ทำตนเองหรือผู้อื่นให้เดือดร้อนหรือไม่ ๓.๒.๒  เป็นไปเพื่อประโยชน์สุข  หรือเป็นไปเพื่อโทษทุกข์  ทั้งแก่ตน  และผู้อื่น http://www.google.co.th/url?sa=t&rct=j&q=%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%9B+%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2+%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98&source=web&cd=1&cad=rja&ved=0CCEQFjAA&url=http%3A%2F%2Fpirun.ku.ac.th%2F~fhumpjk%2Ftitle%2Fpapa_concept_buddhism.doc&ei=sypcUIzbLse4rAf--IBg&usg=AFQjCNFv1d85F7bVd44ne55rulvi0RJX_w จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 16:04:18

ความคิดเห็นที่ 8 พระภิกษุวิ่งไปวิ่งมา อาบัติทุกกฏ  (ปลงอาบัติหลุด) พระภิกษุกินข้าวมื้อเย็น อาบัติปาจิตตีย์  (ปลงอาบัติหลุด) พระภิกษุตบยุง อาบัติปาจิตตีย์  (ปลงอาบัติหลุด) พระภิกษุฆ่าช้าง อาบัติปาจิตตีย์  เท่ากับตบยุง (ปลงอาบัติหลุด) พระภิกษุช่วยตัวเอง อาบัติสังฆาทิเสส !! (อยู่กรรมจึงพ้น) พระภิกษุขโมยเงิน 1 บาท อาบัติปาราชิก !!! (หนักที่สุด ขาดจากความเป็นพระ) พระภิกษุมีอะไรกับสีกา อาบัติปาราชิก !!! (หนักที่สุด ขาดจากความเป็นพระ) ที่ยกมา จาก จขกท รวมอยู่ในศีล 8 แค่ผิดศีล 8 นี้ แล้วอีก 200 กว่าข้อละ ตาม #4 , #5 ,#6 ,#7 ฝากไว้พิจารณานะครับ จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 55 18:03:21

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องการฆ่าสัตว์นั้น แม้เป็นอาบัติที่เล็กน้อยก็จริง แต่ทางด้านจิตใจถือว่าไม่ดีสำหรับคนเป็นพระ  เพราะสถานะของพระคือผู้ที่ต้องประกอบด้วยความเมตตา จะดูที่ว่าเป็นอาบัติหรือบาปอย่างนั้นไม่ได้ การฆ่าสัตว์ของพระนั้น เป็นการทำลายเมตตา ซึ่งเป็นองค์ธรรมที่สำคัญเลย มีพุทธดำรัสอยู่ว่า                               น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี, สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโต                        ผู้ฆ่าสัตว์อื่น เบียดเบียนสัตว์อื่น ไม่ชื่อว่าบรรพชิตสมณะเลย จากคุณ : อนุมัติตามที่ขอ เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 55 19:21:14