ชีวิตที่สมถะ ของท่านนบี (ซอลลาลลอฮูอาลัยฮีวาซัลลัม)

มนุษย์ทุกคนหวังความสุขสบาย จากปัจจัยจำนวนมาก แต่ในความเป็นจริงนั้นความสุขไม่ได้เกิดจากวัตถุแต่อย่างใด ความสุขที่แท้จริงเกิดจากความพอใจมากกว่า ดังที่ท่านนบี  เคยกล่าวไว้ว่า

“คนโชคดี คือ ผู้ที่ได้รับทางนำจากอิสลาม มีปัจจัยชีวิตที่พอเพียง และมีความพึงพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่"

(บันทึกโดยฏอบรอนี)

ความโชคดีตรงนี้ก็คือ การมีชีวิตที่ดีในโลกนี้นั้นก็คือ การมีจิตวิญญาณที่ดี การมีฐานะที่ไม่ขัดสนและการมีจิตใจที่มั่นคง

         ท่านนบี เองก็ได้รับคำสั่งให้มีความพึงพอใจในสิ่งที่มีอยู่ โดยไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับชีวิตอันหรูหราของพวกปฏิเสธศรัทธา ที่เกิดมาเพื่อแสวงหาความสุขสำราญในโลกนี้เท่านั้น พวกเขาจึงมีชีวิตเพื่อการกอบโกยแต่เพียงอย่างเดียว อันเนื่องมาจากพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโลกหน้า เพื่อการตอบแทนความดี หรือชำระโทษผู้กระทำผิด

ดังที่อัลลอฮฺ ได้ตรัสไว้ความว่า


"وَلا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَى"

“และเจ้า(มุฮำมัด มุสลิมทุกคน)อย่าทอดสายตาของเจ้าไปยังสิ่งที่เราได้ให้ความเพลิดเพลินแก่บุคคลต่างๆ (จากกาเฟร) ซึ่งความสุขสำราญในชีวิตดุนยา

เพื่อเราจะได้ทดสอบพวกเขาในการนี้ และการตอบแทนของพระเจ้าของเจ้า นั้นดียิ่งกว่าและจีรังกว่า”

(อัลกุรอาน /131)


โองการข้างต้น ให้อะไรแก่เราบ้าง ? โองการข้างต้น บอกเราว่า

-  ไม่ควรดูแต่คนที่มีความสมบูรณ์ทุกอย่าง ของชีวิตในดุนยา

-  การได้รับความรวย และยศถาบรรดาศักดิ์ ถือเป็นการทดสอบจากอัลลอฮฺว่า เป็นผู้กตัญญูรู้คุณ หรือไม่ ?

-  ความจนไม่ใช่ความอัปยศของชีวิต

-  ปัจจัยของชีวิตดุนยา เป็นเพียงภาพลวงตา และชั่วคราว

-  การตอบแทนจากอัลลอฮฺ ดีกว่า และคงมั่นนิรันดร์ (สวรรค์)


         ความหรูหราของชีวิต จึงไม่ใช่เป้าหมายของชีวิตของมุสลิม ความร่ำรวย ไม่ใช่ความมากมายของทรัพย์สิน แต่ความร่ำรวยในทัศนะอิสลาม คือ ความมีน้ำใจอันกว้างขวาง



        วิถีชีวิตของท่านนบี  เป็นแบบอย่างที่ดีที่สุด โดยเฉพาะกับบรรดาผู้ศรัทธา ภาพของความสมถะของท่าน ทั้งๆ ที่เป็นมหาบุรุษของโลก ตามที่อุมัร อิบนุ คอตต๊อบได้เล่าเรื่องราวของท่าน ตอนที่ท่านสาบานจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับบรรดาภรรยา ที่เรียกร้องปัจจัยในดุนยาจากท่าน และท่านได้ปลีกตัวไปพักในส่วนหนึ่งของมัสยิด



ท่านอุมัร ได้มาเยี่ยมท่านพบว่า ท่านนบี  นอนอยู่บนเสื่อมีร่องรอยติดสีข้างของท่าน อุมัรเมินหน้าหนี และอะไรเกิดขึ้นกับท่าน ?

โอ้ท่านศาสนทูต ท่านเป็นผู้ถูกเลือกสรรจากอัลลอฮฺ จากบรรดาสิ่งที่ถูกสร้าง จักรพรรดิเปอร์เซียและโรมันมีสภาพเป็นอย่างไร ?

ท่านนบี ลุกขึ้นด้วยหน้าแดงกล่ำ (โกรธ) และกล่าวว่า โอ้ อิบนุคอตต๊อบ ท่านมีความสงสัยในตัวฉันกระนั้นหรือ ?

แล้วท่านได้กล่าวว่า “ชนเหล่านี้ ปรารถนาได้ความดีงาม ในชีวิตดุนยาโดยเร่งรีบ”


ส่วนในรายงานของมุสลิม

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม  ได้กล่าวว่า “ท่านพอใจหรือไม่ที่ดุนยาเป็นของพวกเขา และอาคิเราะฮฺเป็นของพวกเรา"

อุมัรตอบว่า “ใช่แล้ว ท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ แล้วเขากล่าวว่า ฉันของสรรเสริญอัลลอฮฺ”

        ในความรู้สึกของอุมัร คือ คนระดับนบี  ทำไมต้องมานอนบนเสื่อเหมือนคนจนนอน ทั้งๆ ที่ท่านเป็นมหาบุรุษที่ยิ่งใหญ่ของโลก ยิ่งใหญ่กว่าจักรพรรดิของเปอร์เซียและโรมันเสียอีก แต่มีสภาพที่แตกต่างๆจากจักรพรรดิทั้งสอง คำพูดนี้ที่ทำให้ท่านนบี โกรธมุอัร ท่านจึงได้ตั้งคำถามว่า พอใจไหมที่โลกหน้าเป็นของเรา โดยที่โลกนี้เป็นของพวกปฏิเสธอัลลอฮฺ เนื่องจากผู้ศรัทธาถูกบังเกิดมาเพื่อโลกหน้า แต่ก็อย่าลืมหน้าที่และสิทธิของชีวิตของโลกนี้


ในกรณีที่คล้ายกันนี้ อิบนุ มัสอูดคนใกล้ชิดท่านได้เล่าว่า

“ท่านร่อซูล  นอนบนเสื่อ และรอยเสื่อติดที่ผิวหน้า

อิบนุมัสอูด ได้ลูบรอยออกและกล่าวว่า ข้าสาบานต่ออัลลอฮฺว่า หากว่าท่านอนุญาต(ให้ฉัน)ปูนั้น”

(บันทึกโดยอัตติรมีซีย์)


ดุนยา คือ ต้นไม้ที่เราพักใต้ร่มเงาของมัน วันหนึ่งเราก็ต้องเดินทางต่อไป  มันคือการเดินทางกลับบ้านเก่า ส่วนจะไปไหนเดี๋ยวก็รู้เอง

จากคุณ	: senyuman
เขียนเมื่อ	: 21 ก.ย. 55 00:16:13