ขอขอบคุณวัดธรรมกาย
ชีวิตผม นับตั้งแต่ เด็กมา นั่งอมทุกข์มาก็เยอะ
ผ่านเรื่องร้าย ๆ มาก็แยะ ผ่านเรื่องต่าง ๆ ที่รันทด ผ่านชีวิตที่อกหัก
ผ่านชีวิตที่แสนแร้นแค้น อดมื้อกินมื้อ อดสามมื้อก็เคย
ผมว่า จขกท.ขอบคุณผิดคนแล้วครับ คนแรกที่ควรขอบคุณ ไม่ใช่ใครอื่นคือ พ่อแม่ของจขกท.นั่นเอง
แม้จะเลี้ยง จขกท.มาให้เป็นคนนั่งอมทุกข์ รันทด อกหัก แร้นแค้น อดมื้อกินมื้อหรืออดมื้อกินสามมื้อก็ตาม
ก็สมควรจะขอบคุณท่านที่ให้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชีวิตจขกท.มา
ถึงผมจะไม่เคย ไปปฏิบัติธรรมที่วัดธรรมกาย
ถึงผมจะไม่เคย เข้าวัดธรรมกาย
ถึงผมจะไม่เคย บริจาคเงิน ที่วัดธรรมกายเพื่อ up level
ถึงผมจะไม่เคยได้ ฟังธรรม จากวัดธรรมกาย ทั้งที่วัดหรือที่ หน้าทีวี
แต่ "ผมได้อ่านและได้สัมผัส ถึงเรื่องราว ที่วัดนี้ ได้สั่งสอนและเผยแพร่ให้พุทธศาสนิกชน ได้ทราบ
ทั้ง แม่ชีปัดระเบิด, อาลาเร่ไถ่ตัง, สตีฟจ๊อบเข้าฝัน, ผ่อนบุญ 0 เปอร์เซ็นต์, แหวนส้มตำปูปลาร้า, เดินขอส่วนบุญในเมือง บลา ๆ ๆ"
จขกท.พูดเท็จครับหากไม่เคยได้ยินได้ฟัง จะรู้ได้อย่างไรว่า วัดธรรมกายสอนอย่างไร สอนเรื่องอะไร สอนถูกหรือสอนผิด
พระพุทธเจ้าตรัสว่า คนพูดเท็จไม่ทำความชั่วอย่างอื่นไม่มี
ส่วนปล.เรื่องคำถาม จขกท.ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ คงเป็นประเภทฟ้าร้องแต่ฝนไม่ตก ตอบไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร
ส่วนการจะมองเจดีย์ว่าเป็นอะไรนั้น ส่วนหนึ่งก็มาจากพื้นฐานจิตใจของคนนั้นด้วย ว่า คิดหรือหมกหมุ่นอยู่ในเรื่องอะไร
ฝากเพื่อนสมาชิกด้วยครับ หากจะตั้งกระทู้ว่าด้วยเรื่องอะไร ก็ควรยืนอยู่บนพื้นฐานของศีลธรรม สมกับที่เรียกว่าห้องศาสนา ที่มีศรัทธาประกอบไปด้วยปัญญา ไม่ใช่ห้องคลั่งศาสนา ที่เพียงอยากเพ้อเจ้อ ส่อเสียด ใคร อะไร ก็ตั้งกระทู้เอามันเลย นั่นเพราะเพียงแค่ศีลห้า ลำพังตัวเราเองยังรักษาไม่ได้ ยังจะมีหน้ามาบอกว่า เราจะรักษาศาสนาไว้ได้อีกหรือ....