ขอขอบคุณวัดธรรมกาย
ชีวิตผม นับตั้งแต่ เด็กมา นั่งอมทุกข์มาก็เยอะ
ผ่านเรื่องร้าย ๆ มาก็แยะ ผ่านเรื่องต่าง ๆ ที่รันทด ผ่านชีวิตที่อกหัก
ผ่านชีวิตที่แสนแร้นแค้น อดมื้อกินมื้อ อดสามมื้อก็เคย
ผมว่า จขกท.ขอบคุณผิดคนแล้วครับ คนแรกที่ควรขอบคุณ ไม่ใช่ใครอื่นคือ พ่อแม่ของจขกท.นั่นเอง
แม้จะเลี้ยง จขกท.มาให้เป็นคนนั่งอมทุกข์ รันทด อกหัก แร้นแค้น อดมื้อกินมื้อหรืออดมื้อกินสามมื้อก็ตาม
ก็สมควรจะขอบคุณท่านที่ให้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชีวิตจขกท.มา
ถึงผมจะไม่เคย ไปปฏิบัติธรรมที่วัดธรรมกาย
ถึงผมจะไม่เคย เข้าวัดธรรมกาย
ถึงผมจะไม่เคย บริจาคเงิน ที่วัดธรรมกายเพื่อ up level
ถึงผมจะไม่เคยได้ ฟังธรรม จากวัดธรรมกาย ทั้งที่วัดหรือที่ หน้าทีวี
แต่ "ผมได้อ่านและได้สัมผัส ถึงเรื่องราว ที่วัดนี้ ได้สั่งสอนและเผยแพร่ให้พุทธศาสนิกชน ได้ทราบ
ทั้ง แม่ชีปัดระเบิด, อาลาเร่ไถ่ตัง, สตีฟจ๊อบเข้าฝัน, ผ่อนบุญ 0 เปอร์เซ็นต์, แหวนส้มตำปูปลาร้า, เดินขอส่วนบุญในเมือง บลา ๆ ๆ"
จขกท.พูดเท็จครับหากไม่เคยได้ยินได้ฟัง จะรู้ได้อย่างไรว่า วัดธรรมกายสอนอย่างไร สอนเรื่องอะไร สอนถูกหรือสอนผิด
พระพุทธเจ้าตรัสว่า คนพูดเท็จไม่ทำความชั่วอย่างอื่นไม่มี
ส่วนปล.เรื่องคำถาม จขกท.ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ คงเป็นประเภทฟ้าร้องแต่ฝนไม่ตก ตอบไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร
ส่วนการจะมองเจดีย์ว่าเป็นอะไรนั้น ส่วนหนึ่งก็มาจากพื้นฐานจิตใจของคนนั้นด้วย ว่า คิดหรือหมกหมุ่นอยู่ในเรื่องอะไร
ฝากเพื่อนสมาชิกด้วยครับ หากจะตั้งกระทู้ว่าด้วยเรื่องอะไร ก็ควรยืนอยู่บนพื้นฐานของศีลธรรม สมกับที่เรียกว่าห้องศาสนา ที่มีศรัทธาประกอบไปด้วยปัญญา ไม่ใช่ห้องคลั่งศาสนา ที่เพียงอยากเพ้อเจ้อ ส่อเสียด ใคร อะไร ก็ตั้งกระทู้เอามันเลย นั่นเพราะเพียงแค่ศีลห้า ลำพังตัวเราเองยังรักษาไม่ได้ ยังจะมีหน้ามาบอกว่า เราจะรักษาศาสนาไว้ได้อีกหรือ....
ผมคงไม่มีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ ถ้าไม่มีวัดธรรมกาย
