ผู้ที่ศรัทธามากและปัญญายังมากด้วยจะมีบ้างไหมครับ
มีครับ
พระโสดาบัน เป็นผู้มีศรัทธามาก จนเรียกว่า อจลศรัทธา
คือศรัทธาในพระรัตนตรัยจนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างอื่นได้เลย
ในขณะที่พระโสดาบัน มีศีลสมบูรณ์
มีสมาธิ และปัญญาในระดับหนึ่ง
ผมมองว่า ศรัทธา เปรียบเสมือนเมล็ดพันธุ์ครับ
ศรัทธาจึงเป็นของมีค่าในเบื้องต้น คนศรัทธาอะไรมั่นคง ก็จะมักทำอะไรๆให้สำเร็จลงได้ง่าย
ส่วนปัญญาในทางพระพุทธศาสนาท่านหมายเอาความเห็นจริงในความเป็นไตรลักษณ์แห่งกองขันธ์
ไม่เกี่ยวกับปัญญาแบบโลกๆครับ
ดังนั้นผู้ศรัทธาในพระพุทธศาสนา กับผู้มีปัญญาในพระพุทธศาสนา จึงไม่ห่างไกลกันจนเกินกู่นักครับ