ความคิดเห็นที่ 1 พวกพี่ชายขายโยเซฟ(ยูซุฟ)ไปยังอียิปต์(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวคริสต์) ปฐมกาล 37:14  บิดาจึงสั่งเขาว่า "ไปดูพี่ชายของเจ้า และฝูงสัตว์ซิว่า สบายดีหรือไม่ แล้วกลับมาบอกพ่อ " บิดาใช้เขาไปจากที่ราบเฮโบรน เขาก็มายังเมือง เชเคม 15    ชายคนหนึ่งพบโยเซฟเดินไปเดินมาในท้องนา จึงถามว่า "เจ้าหาอะไร" 16   ........."ฉันหาพี่ชายของฉัน โปรดบอกฉันทีว่า เขาเลี้ยงสัตว์อยู่ที่ไหน" 17      คนนั้นตอบว่า "เขาไปแล้ว เพราะได้ยินเขาพูดว่า ให้เราไปเมืองโดธานกันเถิด " โยเซฟตามไปพบเขาที่เมืองโดธาน 18     เมื่อพวกพี่ชายเห็นโยเซฟแต่ไกลยังมาไม่ถึง 19    เขาพูดกันว่า "เจ้าช่างฝันมาแล้ว 20   มาเถิด ให้พวกเราฆ่ามันเสีย แล้วทิ้งไว้ในบ่อ.....เราจะว่าสัตว์ร้ายกัดกินมันเสียแล้ว เราจะดูว่าความฝันนั้นจะเป็นจริงได้อย่างไร" 21    ฝ่ายรูเบนพอได้ยินดังนั้น  ก็อยากช่วยโยเซฟให้พ้นมือพวกพี่ชายขึงพูดว่า "เราอย่าฆ่ามันเลย" 22     รูเบนเตือนเขาว่า "อย่าให้โลหิตไหล จงทิ้งมันในบ่อนี้ ในถิ่ถุรกันดาร อย่าแตะต้องน้องเลย  "ทั้งนี้เพื่อจะช่วยน้องให้พ้นมือเขา แล้วจะได้ส่งกลับไปยังบิดา 23     ครั้นโยเซฟมาถึงพวกพี่ชาย เขาก็จับโยเซฟถอดเสื้อออกเสีย คือเสื้อยาวมีแขนที่สวมอยู่ 24    แล้วเอาโยเซฟไปทิ้งบ่อ  บ่อนั้นไม่มีน้ำ 25     ขณะที่นั่งรับประทานอยู่เขาเงยหน้าขึ้น  เห็นคนอิชมาเอลบรรทุกต่างมาจากเมืองกิเลอาด  มีฝูงอูฐบรรทุกยางไม้ พิมเสนและเปลือกไม้ชะมดเอาเดินทางไปยังอียิปต์ 26     ยูดาห์ จึงพูดกับน้องว่า "หากเราฆ่าน้องและซ่อนโลหิตไว้ จะมีประโยชน์อันใดเล่า 27     มาเถิด ให้เราขายน้องแก่พวกอิชมาเอลโดยไม่แตะต้องเขาเพราะเขาเป็นน้องและเป็นเลือด เนื้อของเราเหมือนกัน" พี่ทั้งปวงก็เชื่อ 28       ขณะพวกพ่อค้าชาวมีเดียนกำลังผ่านมา เขาก็ฉุดโยเซฟขึ้นมาจากบ่อ ขายให้แก่คน อิชมาเอล เป็นเงิน ยี่สิบ เชเขล" คนอิชมาเอลก็พาโยเซฟไปยังอียิปต์ 29        ฝ่ายรูเบนเมื่อกลับมาถึงบ่อนั้น  เห็นว่าโยเซฟมิได้อยู่ในบ่อนั้น ก็ฉีกเสื้อผ้า 30       แล้วกลับไปหาพี่น้องบอกว่า "เด็กนั้นหายไปเสียแล้ว แล้วฉันจะไปที่ไหนเล่า 31       พวกเขาก็เอาเสื้อของโยเซฟมา และฆ่าแพะผู้ตัวหนึ่ง จุ่มเสื้อลงในเลือด 32         แล้วก็ส่งเสื้อยาวที่มีแขนนั้นไปยังบิดา  บอกว่า "พวกเราได้พบเสื้อตัวนี้ ขอพ่อจงพิจรณาดูว่าใช่เสื้อของลูกพ่อหรือไม่ 33     บิดาตรวจดูแล้วร้องว่า "นี่เป็นเสื้อลูกเรา สัตว์ร้ายกัดเขาเสียแล้ว โยเซฟลูกเราย่อยยับแล้วเป็นแน่" 34      ยาโคบฉีกเสื้อผ้าเอากระสอบคาดเอว ไว้ทุกข์ให้บุตรหลายวัน 35        ฝ่ายบุตรชายหญิงทั้งหมด ก็พากันปลอบโยนบิดา  แต่ท่านไม่ยอมรับการปลอบโยน  กล่าวว่า "อย่าเลย เราจะโศกเศร้าถึงลูกเรา  จนกว่าเราจะตามลงไปยังดินแดนคนตาย"  บิดาร้องให้คิดถึงเขาดังนี้ 36       ในระหว่างนั้นคนมีเดียนก็ขายโยเซฟในอียิปต์ไว้กับ โปทิฟาร์ขุนนางผู้หนึ่ง ของฟาโรห์ ผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:40:14

ความคิดเห็นที่ 2 โยเซฟ(ยูซุฟ)แก้ความฝันของนักโทษ(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) ปฐมกาล40:1   ต่อมา ต่อมาพนักงานน้ำองุ่นของกษัตริย์แห่งอียิปต์  และพนักงานขนมของพระองค์กระทำความผิดต่อเจ้านาย  คือ กษัตริย์แห่งอียิปต์ 2     ฟาโรห์ทรงกริ้วข้าราชการทั้งสองนั้น........ 3     จึงจำคุกไว้ในบ้านของผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ในคุกที่โยเซฟติดอยู่นั้น 4     ผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์สั้งโยเซฟให้รับใช้สองคนนั้น  โยเซฟปรนนิบัติเขา พนักงานทั้งสองติดคุกอยู่พักหนึ่ง 5    คืนหนึ่ง ข้าราชการสองคนนั้นฝันไป....ต่างคนต่างฝันกันคนละเรื่อง  ความฝันของต่างคนก็มีความหมายต่างกัน 6    ครั้นเวลาเช้าโยเซฟเข้ามาหา  เห็นข้าราชการทั้งสองนั้น เขามีสีหน้าโศกเศร้า 7   จึงถามข้าราชการที่ถูกจำคุกที่บ้านนายของตนว่า "ทำไมวันนี้ท่านจึงหน้าเศร้า" 8    เขาตอบว่า "เราทั้งสองฝันไปและไม่มีผู้ใดแก้ฝันได้ โยเซฟบอกเขาว่า "พระเจ้าเท่านั้นแก้ฝันได้มิใช่หรือ  ขอท่านเล่าให้ข้าพเจ้าฟังเถิด" 9    พนักงานน้ำองุ่นจึงเล่าความฝันให้โยเซฟฟัง "เราฝันเห็นเถาองุ่นอยู่ตรงหน้า 10   เถาองุ่นนั้นมีสามกิ่ง  พอออกใบอ่อนดอกตุฒก็มีดอกบานออกมาและช่อองุ่นก็สุก 11  จอกฟาโรห์อยู่ในมือเรา  แล้วเราเก็บลูกองุ่นนั้นบีบ ให้น้ำลงจอกฟาโรห์" 12  โยเซฟบอกข้าราชการนั้นว่า "ขอแก้ฝันดังนี้  คือ กิ่งสามกิ่งนั้นได้แก่สามวัน 13  ภายในสามวันฟาโรห์จะยกศรีษะของท่านขึ้น และจะทรงตั้งท่านไว้ในตำแหน่งเหมือนแต่ก่อน ท่านจะได้ถวายจอกนั้นแก่ฟาโรห์อีก  ดังที่ได้กำหนดมาแต่ก่อนเมื่อเป็นพนักงานน้ำองุ่น 14  เมื่อท่านมีความสุขแล้ว  ขอให้รำลึกถึงข้าพเจ้า และแสดงความเมตตาปราณีแก่ข้าพเจ้า ช่วยทูลฟาโรห์ให้ข้าพเจ้าออกจากบ้านนี้ 15  เพราะอันที่จริงเขาลักข้าพเจ้ามาจากแคว้น ฮิบรู  และที่นี่ก็เหมือนกัน  ข้าพเจ้าไม่ได้ทำผิดอะไรที่ควรต้องติดคุกใต้ดินนี้" 16   เมื่อหัวหน้าพนักงานทำขนมเห็นว่า คำแก้ฝันนั้นดี  ก็เล่าให้โยเซฟฟังว่า "เราฝันด้วย เห็นมีกระจาดขนมสามใบ ตั้งอยู่บนศรีษะเรา 17   ในกระจาดใบนั้นมีขนมสารพัดสำหรับฟาโรห์  เป็นของของพนักงานทำขนม แล้วมีนกมาจิกกินของในกระจาดที่ตั้งบนศรีษะเรา" 18   โยเซฟตอบว่า "ขอแก้ฝันดังนี้  คือกระจาดสามใบนั้นได้แก่สามวัน 19    ภายในสามวัน ฟาโรห์จะยกศรีษะท่านขึ้นให้พ้นตัว  และแขวนท่านไว้ที่ต้นไม้ ฝูงนกจะมากินเนื้อท่าน 20    ครั้นถึงวันที่สาม เป็นวันเฉลิมพระชมมพรรษาของฟาโรห์  พระองค์จึงทรงจัดงานเลี้ยงข้าราชการทั้งปวงของพระองค์  แล้วทรงปล่อยตัวพนักงานน้ำองุ่น  และหัวหน้าพนักงานขนมเข้ามาอยู่ท่ามกลางพวกข้าราชการ 21   ฝ่ายหัวหน้าพนักงานน้ำองุ่นนั้นได้รับตำแหน่งเดิมเขาก็วางจอกในพระหัตถ์ของ ฟาโรห์เช่นแต่ก่อน 22    ส่วนหัวหน้าพนักงานทำขนมนั้นให้แขวนเสีย  สมจริงดังที่โยเซฟแก้ฝันไว้ 23    แต่หัวหน้าพนักงานน้ำองุ่นนั้น มิได้รำลึกถึงโยเซฟกลับลืมเขาเสีย จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:41:00

ความคิดเห็นที่ 3 โยเซฟแก้พระสุบินของฟาโรห์(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวคริสต์) ปฐมกาล 41:1 ครั้นอยู่มาอีกสองปีเต็ม ฟาโรห์ก็สุบินว่า ทรงยืนอยู่ที่ริมแม่น้ำไนล์ 2   มีโคเจ็ดตัวอ้วยพีน่าดูขึ้นมาจากแม่น้ำนั้น กินไบอ้ออยู่ 3   แล้วมีโคอีกเจ็ดตัวซุบผอมหน้าเกลียด ตามขึ้นมาจากแมน้ำไนล์ มายืนอยู่กับโคอ้วนพีที่ชายฝั่งแม่น้ำไนล์ 4   โคซูบผอมน่าเกลียดก็กินโคอ้วนพีงามน่าดูนั้นเสีย  แล้วฟาโรห์ก็ตื่นบรรทม 5   พระองค์ทรงบรรทมหลับไป สุบินครั้งที่สองว่า ต้นข้าวต้นเดียวมีรวงเจ็ดรวงเป็นเมล็ดเต่งงามดี 6   แล้วมีรวงข้าวเจ็ดรวงงอกขึ้นมาภายหลัง เป็นข้าวลีบและเกรียมเพราะลมตะวันออก 7   รวงข้าวลีบเจ็ดรวงนั้นได้กลืนกินรวงข้าวงามดีนั้นเสีย แล้วฟาโรห์ก็ตื่นบรรทมก็รู้ว่าเป็นพระสุบิน 8   ครั้นเวลารุ่งเช้าพระองค์มีพระทัยเศร้าโศก  จึงรับสั่งให้เรียกโหรและนักปราชญ์ทั้งปวงของอียิปต์มาเฝ้า แล้วฟาโรห์ทรงเล่าพระสุบินให้เขาฟัง แต่ไม่มีผู้ใดทูลแก้พระสุบินนั้นถวายแก่ฟาโรห์ได้ 9  ครั้งนั้นหัวหน้าพนักงานน้ำองุ่นจึงทูลฟาโรห์ว่า "บัดนี้ข้าพระบาทระลึกถึงความผิดพลั้งของข้าพระบาทได้ 12  มีชายชาติฮิบรูคนหนึ่งเป็นบ่าวของผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์  ติดคุกอยู่ด้วยกัน   เมื่อข้าพระบาททั้สองเล่าความฝันให้เขาฟัง ชายนั้นก็แก้ฝันให้ข้าพระบาทเขาแก้ฝันให้แต่ละคนตามฝันของตน 13   เขาแก้ฝันให้ข้าพระบาททั้งสองอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น  คือ ฟาโรห์ทรงตั้งข้าพระบาทไว้ในตำแหน่งเดิม แต่ฝ่ายเขานั้นถูกแขวนตาย" 14  ฟาโรห์ จึงสั่งให้เรียกโยเซฟมา  เขาก็รีบไปเบิกตัวโยเซฟมาจากคุก  ครั้นโยเซฟโกนศรีษะผลัดเสื้อผ้าแล้วก็เข้าเฝ้าฟาโรห์ 15   ฟาโรห์ตรัสกับโยเซฟว่า "เราฝันไป  หามีผู้ใดแก้ฝันได้ไม่ เราได้ยินว่า เมื่อเจ้าได้ฟังความฝันเจ้าก็แก้ฝันได้" 16   โยเซฟทูลฟาโรห์ว่า "การแก้ฝันมิได้อยู่ที่ข้าพระบาท  พระเจ้าต่างหากจะประทานคำตอบแก่ฟาโรห์" 25  โยเซฟทูลฟาโรห์ว่า "พระสุบินของฟาโรห์มีความหมายเดียวกัน พระเจ้าทรงสำแดงให้ฟาโรห์ทราบสิ่งที่พระองค์จะทรงกระทำ 26   โคอ้วยพีนั้นคือเจ็ดปี และรวงข้าวดีเจ็ดรวงนั้นคือ เจ็ดปีเป็นความฝันอันเดียวกัน 27    โคเจ็ดตัวซูบผอมหน้าเกลียดที่ขึ้นมาภายหลังเจ็ด คือเจ็ดปี กับข้าวเจ็ดรวงลีบเกรียมเพราะลมตะวันออกนั้น  คือเจ็ดปีที่กันดารอาหารด้วย 28   เป็นจริงอย่างที่ข้าพระบาททูลฟาโรห์ คือพระเจ้าทรงสำแดงให้ฟาโรห์รู้สิ่งที่พระองค์จะทรงกระทำ 29   จะมีอาหารบริบูรณ์ทั้วประเทศอียิปต์ถึงเจ็ดปี 30   หลังจากนั้นจะบังเกิดกันดารอาหารอีกเจ็ดปี  จนประชาชนลืมความอุดมสมบูรณ์ในประเทศอียิปต์  การกันดารอาหารจะล้างผลาญแผ่นดิน  32   ที่ฟาโรห์สุบินครั้งที่สองนั้น  ก็หมายความว่าสิ่งนั้นพระเจ้าได้ทรงกำหนดไว้แล้ว และพระเจ้าทรงให้บังเกิดในเร็วๆนี้ 34   ขอฟาโรห์ทำดังนี้  คือจักพนักงานไว้ทั่วแผ่นดินและเก็บผลหนึ่งในห้าส่วนแห่งประเทศอียิปต์ไว้ ตลอดเจ็ดปีที่อุดมสมบูรณ์นั้น 35    ให้คนเหล่านั้นเก็บอาหารในปีที่อุดมเหล่านั้น  ซึ่งจะมาถึงนั้นไว้  และสะสมข้าวด้วยอำนาจของฟาโรห์ไว้เป็นอาหารในหัวเมือง และให้เขาตุนไว้ 36    อาหารนี้จะเป็นเสบียงสำรองในแผ่นดินระหว่างเจ็ดปีที่กันดารซึ่งจะเกิดขึ้นใน ประเทศอียิปต์ ดังนี้แผ่นดินอียิปต์จะไม่พินาศเสียเพราะกันดารอาหาร" จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:41:31

ความคิดเห็นที่ 4 โยเซฟ(ยูซุฟ)ได้เป็นผู้ปกครองอียิปต์(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวคริสต์) ปฐมกาล41:37 ฝ่ายฟาโรห์และข้าราชการทั้งปวงก็เห็นชอบในข้อเสนอนี้ 38    ฟาโรห์ตรัสกับบรรดาข้าราชการว่า "เราจะหาคนที่มีวิญญาณของพระเจ้าอยู่ในตัวเหมือนคนนี้ได้หรือ" 39     ฟาโรห์จึงตรัสกัโยเซฟว่า ..." 40    เราจะตั้งท่านไว้ให้ดูแลราชสำนัก  และให้ประชาชนทั้งหลายของเราปฏิบัติตามท่าน  เว้นแต่ฝ่ายพระที่นั่งเท่านั้นเราจะเป็นใหญ่กว่าท่าน" 41   ฟาโรห์ทรงถอดธำมรงค์ตราออกจากพระหัตถ์  สวมให้โยเซฟ  กับให้เสื้อผ้าป่านเนื้อละเอียด และสวมสร้อยทองคำให้ที่คอ 43   ให้โยเซฟใช้รถคันที่สอง มีคนร้องประกาศข้างหน้าว่า "คุกเข้าลงเถิด"  ดังนี้แหละ พระองค์ทรงตั้งเขาให้ดูแลทั่วประเทศอียิปต์ 44   ยิ่งกว่านั้นอีกฟาโรห์ตรัสกับโยเซฟว่า "เราคือฟาโรห์ เจะมิให้คนทั่วแผ่นดินอียิปต์ยกมือยกเท้าได้ เว้นแต่ท่านจะอนุญาต 45   ฟาโรห์ให้นามโยเซฟว่า ศาเฟทนาทปาเนอาห์  และประทาน อาเสนัทบุตรตรีโปทีเฟรา ปุโรหิตเมืองโอนให้เป็นภรรยา โยเซฟก็ออกไปสำรวจทั่วประเทศอียิปต์ 46   เมื่อโยเซฟเข้าเฝ้าฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์นั้น  ท่านอายุได้สามสิบปี...... 47   ในเจ็ดปีที่อุดมสมบูรณ์นั้น ดินก็ออกผลมากมาย 48   โยเซฟเก็บอาหารทั้งเจ็ดปีซึ่งมีอยู่ในประเทศอียิปต์ทั้งหมด  สะสมไว้ในหัวเมือง ผลที่เกิดขึ้นในนารอบหัวเมืองใด ก็เก็บไว้ในหัวเมืองนั้น 49     โยเซฟสะสมข้าวได้ดุจเมล็ดทรายในทะเลมากมายจนต้องหยุดคิดบัญชีเพราะนับไม่ ถ้วน 50   ก่อนถึงปีกันดารอาหาร  โยเซฟมีบุตรชายสองคน ซึ่งนางอาเสนัทบุตรี โปทิเฟรา ปุโรหิตเมืองโอนมีให้ท่าน 51    โยเซฟเรียกบุตรคนหัวปีว่า "มนัสเสห์"(แปลว่าการทำให้ลืม) 52    บุตรคนที่สองท่านเรียกชื่อว่า "เอฟราอิม" (แปลว่ามีลูกดก) 53    เจ็ดปีที่อุดมสมบูรณ์ในประเทศก็ล่วงไป 54    จึงเกิดกันดารอาหารเจ็ดปี ดั้งที่โยเซฟทำนายไว้  การกันดารอาหารนั้น เกิดทั่วแคว้นทั้งหลาย แต่ทั่วประเทศอียิปต์ยังมีอาหารอยู่ 56   การกันดารอาหารแผ่ไปทั่วแผ่นดิน  โยเซฟก็เปิดฉางออกขายข้าวแก่ชาวอียิปต์  เพราะการกันดารอาหารในแผ่นดินรุนแรงมาก 57   ยิ่งกว่านั้นทั้งโลกก็มายังอียิปต์หาโยเซฟเพื่อซื้อข้าว  เพราะการกันดารอาหารร้ายแรงทั่วโลก จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:42:08

ความคิดเห็นที่ 5 พี่ชายของโยเซฟ(ยูซุฟ)มาชื้อข้าวที่อียิปต์(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวคริสต์)                                                  ปฐมกาล 42 :1   เมื่อยาโคบรู้วมีข้าวในอียิปต์......... 2         ยาโคบพูดต่อไปว่า "เราได้ยินว่ามีข้าวในอียิปต์ ไปซื้อข้าวจากที่นั่นมาให้เรา เพื่อเราจะได้มีกินไม่อดตาย 3        พี่ชายของโยเซฟสิบคนก็ไปซื้อข้าวจากอียิปต์ 4        แต่เบนยามินน้องชายของโยเซฟนั้น ยาโคบไม่ให้ไปกับพี่ชายด้วยกล้วว่าจะเกิดอันตรายแก่เขา 5      ดังนั้นบรรดาบุตรชายของอิสราเอลก็ไปซื้อข้าวพร้อมกับคนทั้งหลายที่ไปเพราะ กันดารอาหารก็เกิดในแคว้นคานาอัน 6     ฝ่ายโยเซฟเป็นผู้สำรวจราชการแผ่นดิน  ท่านเป็นผู้ขายข้าวให้แก่ราษฏรพวกพี่ชายของโยเซฟก็มากราบไหว้ท่าน ก้มหน้าลงถึงดิน 7     เมื่อโยเซฟเห็นพวกพี่ของตนก็รู้จัก  แต่ทำเป็นไม่รู้จัก และพูดจาดุดันกับเขาท่านถามเขาว่า "พวกเจ้ามาจากไหน"  เขาตอบว่า "มาจากแคว้นคานาอันเพื่อซื้ออาหาร" 8   โยเซฟรู้จักพี่แต่พวกพี่หารู้จักท่านไม่ 9    โยเซฟระลึกถึงฝันที่เห็นแต่ก่อนถึงเรื่องเขา  ท่านถามแก่พวกพี่ว่า "พวกเจ้าเป็นคนสอดแนม แอบมาดูความอ่อนแอของบ้านเมือง 10   พวกเขาจึงตอบว่า "นาย มิใช่เช่นนั้น  ข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านมาซื้ออาหาร 11   ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นบุตรร่วมบิดาเดียวกัน เป็นคนซื่อสัตย์ผู้รับใช้ของท่าน มิใช่คนสอดแนม 12   โยเซฟบอกเขาอีกว่า "ไม่จริง พวกเจ้ามาดูความอ่อนแอของบ้านเมือง" 13   พวกพี่จึงตอบว่า "ข้าพเจ้าทั้งหลายผู้รับใช้ท่านเป็นพี่น้องสิบสองคน  เป็นบุตรร่วมบิดาเดียวกัน  อยู่ในแคว้นคานาอัน น้องสุดท้องยังอยู่กับบิดา แต่น้องอีกคนหนึ่งเสียๆแล้ว 14     โยเซฟตอบเขาว่า "ที่เราว่าพวกเจ้าสอดแนมนั้นจริงแน่ๆ 15    เราจะทดลองพวกเจ้าดังนี้  โดยพระชนม์ฟาโรห์  พวกเจ้าจะไปจากที่นี่ไม่ได้ เว้นแต่น้องสุดท้องมาที่นี่ 16    พวกเจ้าต้องอยู่ในคุกก่อน  ให้คนหนึ่งในพวกเจ้าไปพาน้องมา  เพื่อพิสูจน์ถ้อยคำของเจ้า มิฉะนั้นโดยพระชนม์ฟาโรห์  พวกเจ้าเป็นคนสอดแนมแน่" 17   แล้วโยเซฟก็ขังพี่ชายไว้ในคุกสามวัน 18   ในวันที่สามโยเซฟบอกเขาว่า "ทำดังนี้แล้วจะรอดชีวิต  เพราะเรายำเกรงพระเจ้า 19   ถ้าพวกเจ้าเป็นคนซื่อสัตย์ จงให้คนหนึ่งในหมู่พวกเจ้าจำอยู่ในคุก  คนอื่นนำข้าวไปเพื่อบรรเทาการกันดารอาหารที่บ้านของเจ้า 20   แล้วพาน้องสุดท้องมาหาเรา  ดังนั้นจะเห็นได้ว่าพวกเจ้าดูดจริง  แล้วพวกเจ้าจะไม่ตาย"  พวกพี่ชายก็ยอม 21    พวกพี่ชายจึงพูดกันว่า  "ที่จริงเรามีความผิดเรื่องน้องเรา  เพราะเราได้เห็นความทุกข์ของน้องเมื่อเขาอ้อนวอนเรา เราก็มิได้ฟัง  เพราะฉะนั้นความทุกข์ใจทั้งนี้จึงบังเกิดแก่เรา" 22    ฝ่ายรูเบนพูดกับน้องทั้งหลายว่า  "ข้าห้ามแล้วมิใช่หรือว่าอย่าทำบาปผิดต่อเด็กนั้น  แต่พวกเจ้าไม่ฟัง  เหตุฉะนี้การพิพากษาเรื่องโลหิตของน้องจึงมาถึง 23    พี่ชายไม่รู้ว่าโยเซฟฟังออก  เพราะเมื่อเขาพูดกันมีคนเป็นล่าม 24      โยเซฟก็ออกไปร้องให้  แล้วกลับมาพูดกับเขาอีก  ท่านเอาสิเมโอนมามัดไว้ต่อหน้าพวกเขา 25        โยเซฟบัญชาให้ใส่ข้าวในถุงของพี่ชายให้เต็มและใส่เงินของแต่ละคนไว้ในกระสอบ ของทุกคนด้วย  และให้เสบียงไปกินกลางทาง คนใช้ก็ทำตาม จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:42:33

ความคิดเห็นที่ 6 จอกเงินในราชสำนักของโยเซฟหายไป(ตามพระคัมภีร์ดิมของชาวยิวคริสต์) ปฐมกาล44:1.   โยเซฟสั่งคนต้นเรือนของท่านว่า "จัดอาหารใส่กระสอบของคนเหล่านั้นให้เต็มตามที่จะขนไปได้  และเอาเงินของเขาใส่ไว้ในกระสอบของทุกคน 2     ใส่จอกของเราคือ จอกเงินนั้นไว้ในปากกระสอบของน้องคนสุดท้องกับเงินค่าข้าวด้วย"  คนต้นห้องก็ทำตามที่โยเซฟสั่ง 3    ครั้นเวลารุ่งเช้าคนต้นเรือนก็ให้คนเหล่านั้นออกเดินทางไปพร้อมกับลาของเขา 4      เมื่อพี่น้องออกไปจากเมืองยังไม่สู้ไกลนัก  โยเซฟสั่งคนต้นเรือนว่า    "ลุกขึ้นไปตามคนเหล่านั้น  เมื่อไปทันแล้วให้ถามว่า ทำไมพวกเจ้าจึงทำชั่วตอบความดีเล่า  ทำไมจึงขโมยจอกเงินของเรามา 5    จอกนั้นเป็นจอกเฉพาะที่เจ้านายของข้าใช้ดื่ม  และใช้ทำนายมิใช่หรือ  เจ้าทำเช่นนี้ผิดมาก 6     คนต้นเรือนตามไปทัน  แล้วว่าแก่พี่น้องตามที่โยเซฟสั่ง 7      คนเหล่านั้นจึงตอบว่า  "เหตุไฉนเจ้านายของข้าพเจ้าจึงว่าอย่างนี้  ผู้รับใช้ของท่านจะกระทำเช่นนั้นหามิได้ 9      หากท่านพบของนั้นที่ใครในพวกข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่าน  ก็ให้ผู้นั้นตายเถิด ยิ่งกว่านั้นข้าพเจ้าทั้งหลายยอมเป็นทาสเจ้านายของข้าพเจ้าด้วย" 10     คนต้นเรือนจึงว่า  "ให้เป็นไปตามคำที่ท่านว่า ถ้าเราพบของนั้นที่ผู้ใด  ผู้นั้นจะต้องเป็นทาสของเรา แต่ท่านทั้งหลายหามีความผิดไม่ 12   คนต้นเรือนจึงค้นดูตั้งแต่คนหัวปีจนถึงคนสุดทอ้ง  ก็พบจอกเงินในกระสอบของเบนยามิน 13    พวกพี่ฉีกเสื้อผ้า  และบรรทุกขึ้นหลังลากกลับมายังเมือง 14-15    ฝ่ายยูดาห์กับพวกพี่น้องก็กลับมาบ้านโยเซฟ  โยเซฟจึงถามว่า "พวกเจ้าทำอะไรนี่  พวกเจ้าไม่รู้หรือว่าคนอย่างเราทำนายได้" 16    ยูดาห์ตอบว่า "ข้าพเจ้าทั้งหลายจะตอบอย่างไร  ข้าพเจ้าจะพูดอย่างไร  หรือแก้ตัวอย่างไรได้ พระเจ้าทรงทราบความผิดของพวกข้าพเจ้าผู้รับใช้ท่านแล้ว  ข้าแต่ท่าน พวกข้ายอมเป็นทาสของท่าน  ทั้งข้าพเจ้าทั้งหลายกับคนที่พบจอกเงินอยู่ในมือนั้นด้วย" 17    แต่โยเซฟตอบว่า "เราจะไม่ทำดังนั้น  เพราะคนที่เขาพบจอกเงินอยู่ในมือนั้นเป็นทาสเรา  ส่วนพวกเจ้าจงกลับไปหาบิดาโดยสันติเถิด"                                                              ยูดาห์วิงวอนเพื่อขอเบนยามิน ปฐมกาล    44:18       ยูดาห์จึงเข้าไกล้โยเซฟเรียนว่า "...... 32    "  ข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านรับประกันน้องไว้ต่อบิดาว่า "ถ้าข้าพเจ้าไม่พาน้องกลับมา  ข้าพเจ้าจะรับผิดชอบต่อบิดาตลอดชีวิต 33      เพราะฉะนั้น  ขอโปรดให้ข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านอยู่อยู่แทนน้องโดยเป็นทาสของนาย  ขอให้น้องกลับไปกับพวกพี่เถิด 34     ถ้าน้องมิได้อยู่กับข้าพเจ้า  ข้าพเจ้าจะกลับไปหาบิดาอย่างไร  น่ากลัวจะเห็นเหตุร้ายอุบัติแก่บิดาข้าพเจ้า" จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:42:56

ความคิดเห็นที่ 7 โยเซฟ(ยูซุฟ)แสดงตัวให้พี่น้องรู้ว่าท่านเป็นใคร(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) ปฐมกาล 45:1  โยเซฟอดกลั้นต่อหน้าบรรดาผู้ที่ยืนอยู่ต่อไปอีกไม่ได้  ก็ร้องสั่งว่า "ให้ทุกคนออกไปเสียเถิด" จึงไม่มีผู้ใดยืนอยู่ด้วย  เมื่อโยเซฟแจ้งพี่น้องรู้จักตัวท่าน 2   แล้วโยเซฟก็ร้องให้เสียงดัง จนคนทั้งหลายได้ยิน  และคนในสำนักพระราชวังฟาโรห์ได้ยิน 3   โยเซฟบอกพวกพี่น้องว่า "เราคือโยเซฟ บิดาเรายังมีชีวิตอยู่หรือ "พวกพี่น้อง ไม่รู้จะตอบประการใด  เพราะตกใจกลัวที่เผชิญหน้ากับโยเซฟ 5    แต่บัดนี้อย่าเสียใจเลย อย่าโกรธตัวเองที่ขายเรามาที่นี่เพราะว่าพระเจ้าทรงใช้เราให้มาก่อนหน้าที่เพื่อจะได้ช่วยชีวิต 9   รีบไปหาบิดาเราบอกท่านว่า พระเจ้าทรงใช้ให้ข้าพเจ้าเป็นเจ้าเหนืออียิปต์ทั้งสิ้น  ขอไปหาลูกอย่าได้ช้า 10   พ่อจะได้อาศัยอยู่ในเมืองโกเชน และพ่อจะได้อยู่ใกล้ลูก  ทั้งตัวพ่อกับลูกหลานและฝูงแพะแกะฝูงโค และทรัพย์ทั้งหมดขอพ่อ 11    ลูกจะบำรุงรักษาพ่อที่นั่น ด้วยยังกันดารอีกห้าปี  มิฉะนั้นพ่อและครอบครัวของพ่อและผู้ที่พ่อมีอยู่จะยากจนไป 13   พี่จงเล่าให้บิดาฟังถึงยศศักดิ์ที่ฉันมีอยู่ในอียิปต์  และที่พี่ได้เห็นนั้นทุกประการ  พี่จงไปพาบิดาเรามาที่นี่เถิด" 14   โยเซฟกอดเบนยามินผู้น้องแล้วร้องให้  เบนยามินก็กอดโยเซฟร้องให้เหมือนกัน 15   โยเซฟจึงจุบพี่ชายทั้งปวงและร้องให้พี่น้องก็สนทนากับโยเซฟ 25   พวกพี่น้องพากันออกจากอียิปต์ไปเมืองคานาอันไปหายาโคบบิดา 26    บอกบิดาว่า "โยเซฟยังมีชีวิตอยู่เป็นผู้ครอบครองประเทศอียิปต์ทั้งหมด " แต่ยาโคบงงงันเพราะยังไม่เชื่อเขา 27    เขาจึงเล่าคำของโยเซฟให้บิดาฟังทุกประการ  เมื่อยาโคบเห็นรถที่โยเซฟส่งมารับตน จิตใจของท่านก็ฟื้นแช่มชื่นขึ้น 28    อิสราเอลจึงว่า "เราอิ่มใจแล้วโยเซฟลูกเรายังมีชีวิตอยู่เราจะไปเห็นลูกเราก่อนตาย" จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:43:27

ความคิดเห็นที่ 8 ความประสงค์สุดท้ายของยาโคบ(นบียะกู๊บ)(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) ปฐมกาล 47:27     พวกอิสราเอลอาศัยอยู่ในอียิปต์ ณ.เมืองโกเชน เขายึดที่ดินเป็นของเขา  และมีลูกหลายทวีขึ้นมากมาย 28     ยาโคบมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินอียิปต์สิบเจ็ดปี  รวมอายุยาโคบได้ร้อยสี่สิบเจ็ดปี 29       อิสราเอล (ยาโคบ) เมื่อใกล้สิ้นชีพ จึงเรียกโยเซฟบุตรชายมาสั่งว่า "ถ้ายังนับถือเรา ขอให้เขาวางมือไว้ที่ขาอ่อนของเรา และสัญญาว่าจะประพฤติด้วยความภักดีและซื่อสัตย์ต่อเรา  คือ อย่าเอาศพเราไว้ที่อียิปต์ 30    เมื่อเราล่วงลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของเราแล้ว  จงนำเราออกจากอียิปต์ไปฝังไว้ ณ ที่ฝังศพบิดาเราเถิด  " โยเซฟก็สัญญาว่า "ข้าพเจ้า จะกระทำตามที่ท่านสั่ง" 31   อิสราเอลบอกว่า "จงสาบานตัวให้เราด้วย" โยเซฟก็สาบานให้บิดาแล้วอิสราเอลก็กราบลงที่บนหัวนอน                                                     ยาโคบอวยพรเอฟราอิมและมนัสเสห์ ปฐมกาล 48:1   ต่อมามีคนเรียนโยเซฟว่า "บิดาของท่านป่วย" โยเซฟก็พามนัสเสห์และเอฟราอิมบุตรทั้งสองของตนไป 2   มีคนบอกยาโคบว่า "โยเซฟบุตรชายมาหาท่าน" อิสราเอลก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนที่นอน 8    อิสราเอลเห็นบุตรทั้งสองของโยเซฟจึงถามว่า "นี่ใคร" 9     โยเซฟตอบบิดาว่า "นี่เป็นบุตรที่พระเจ้าประทานแก่ลูกในเมืองนี้  อิสราเอลจึงว่า  "ขอพระเจ้าพาบุตรท้งสองเข้ามา  เพื่อเราจะได้ให้พรเขา" 10   ตาของอิสราเอลมือมัวไปเพราะชรา  มองอะไรไม่เห็น  โยเซฟพาบุตรเข้ามาใกล้บิดา  อิสราเอลก็จุบกอดเขา 11   ...."แต่ก่อนพ่อติดว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเจ้า  แต่พระเจ้าทรงโปรดให้พ่อเป็นทั้งลูกเจ้าด้วย 13    โยเซฟจูงบุตรทั้งสองเข้าไปใกล้บิดา  มือขวาจังเอฟราอิมให้อยู่ข้างซ้ายของอิสราเอล และมือซ้ายจับมนัสเสห์ให้อยู่ข้างขวาอิสราเอล 14    ฝ่ายอิสราเอลก็เหยียดมือขวาออกวางบนศรีษะเอฟราอิม  ผู้มือเป็นน้องและซ้ายวางไว้บนศรีษะมนัสเสห์ เหยียดมือไขว้กัน  เพราะมนัสเสห์เป็นบุตรหัวปี 15   แล้วอิสราเอลก็กล่าวอวยพรแก่โยเซฟว่า "ขอพระเจ้าที่อับราฮัมและอิสอัคบิดาข้าพเจ้า..... 16   ขอทูตสวรรตที่ช่วยข้าพเจ้าได้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น  โปรดอวยพรเด็กทั้งสองนี้  ให้เขาสืบชื่อข้าพเจ้าและชื่อของอิสอัคบิดาของข้าพเจ้าไว้  และขอให้เขาเจริญขึ้นในมวลชนบนแผ่นดินเถิด 17  ฝ่ายโยเซฟเห็นบิดาวางมือขวาไว้บนศรีษะของเอฟราอิมก็ไม่พอใจ  จึงจับมือบิดาจะยกจากศรีษะเอฟราอิมวางบนศรีษะมนัเสห์ 18   โยเซฟเตือนบิดาว่า "ไม่ถูก คุณพ่อเพราะคนนี้เป็นหัวปี  ขอพ่อวางมือขวาบนศรีษะคนนี้เถิด 19   บิดาไม่ยอมตอบว่า "พ่อรู้แล้วลูกเอ๋ย  พ่อรู้แล้ว เขาจะเป้นคนเผ่าหนึ่งด้วย และเขาจะใหญ่โตด้วยกัน 21   อิสราเอลบอกโยเซฟว่า "ดูเถิด เราจะตายแล้ว แต่พระเจ้าทรงสถิตอยู่กับเจ้า และจะพาพวกเจ้าไปสู่ดินแดนของบรรพบุรุษของพวกเจ้า 22    ยิ่งกว่านั้นอีก  เราจะยกเนินเขาแห่งหนึ่งที่เราตีได้จากคน อาร์โมไรต์ด้วยดาบ และธนูของเรานั้นให้แก่เจ้าแทนที่พี่น้องของเจ้า" จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:44:08

ความคิดเห็นที่ 9 มรณะกรรมของอิสราเอล(ยาโคบ)และโยเซฟ(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์)              มาถึงตอนนี้ถึงเวลาที่เราจะต้องบอกลา อิสราเอล หรือยาโคบ ในพระคัมภีร์เดิมกันแล้วละ ซึ่งเราได้เดินทางดูชายคนนี้มาตั้งแต่รุ่นปู่ คือ อับราฮัม รุ่นพ่อคือ อิสอัค และ รุ่นของท่าน ซึ่งจะต้องบอกลาเราไปในตอนนี้ หลังจากที่ผจญภัยระหกระเหินมาเป็นร้อยปี ด้วยวัยชราแก่หง่อมและชีวิตที่สัมบุกสัมบัน อพยพครอบครัวทั้งหมด จาก ปาเลสไตน์หรือ คานาอัน มาตั้งรกรากกันใหม่ในอียิปต์ และหลับตาลงครั้งสุดท้ายในแผ่นดินลุ่มน้ำไนล์แห่งนี้  ฟังดูเศร้าๆนะ แต่หลายคนที่เราผ่านมาก็จากเราไปคนแล้วคนเล่า  ตามวาระที่พระเจ้ากำหนด  ไม่มีใครหนีชะตากรรมนี้พ้น ใช่...และทุกชีวิตนั้น ต้องลิ้มรสความตาย แม้แต่ตัวเราเอง                                                     มรณกรรมและการฝังยาโคบ 49:/29    ยาโคบกำชับเขาว่า "เราจะไปอยู่ร่วมกับคนของเรา  จงฝังเราไว้กับบรรพบุรุษของเรา  ในถ้ำที่นาของเอโฟรนคน ฮิตไทต์ 31    ณ ที่นั่นเขาฝังศพอับราฮัม และซาราห์ภรรยา ที่นั่นเขาได้ฝังศพอิสอัค และรีเบคาร์ภรรยา และที่นั่นเราฝังศพเลอาห์ 32   นากับถ้ำที่อยู่ในนานั้นเราซื้อจากคนฮิตไทต์" 33   เมื่อยาโคบสั่งบุตรชายของตนเสร็จแล้ว  ก็ยกเท้าขึ้นบนที่นอน  แล้วก็สิ้นใจ และถูกรวมไปอยู่กับบรรพบุรุษของท่าน                            ปฐมกาล 50:1  โยเซฟซบหน้าลงที่หน้าบิดาแล้วร้องให้และจุบท่าน 2    โยเซฟบัญชาพวกหมอที่เป็นข้าราชการของตน ให้อาบน้ำยาศพบิดาไว้ พวกหมอก็อาบน้ำยาศพอิสราเอลไว้ 3      หมอทำงานสี่สิบวัน เพราะการอาบน้ำยาศพกินเวลาสี่สิบวัน ชาวอียิปต์ก็ไว้ทุกข์ให้อิสราเอลถึงเจ็ดสิบวัน 4     เมื่อเวลาไว้ทุกข์ล่วงไปแล้ว  โยเซฟก็เรียนข้าราชสำนักฟาโรห์ว่า  "ถ้าข้าพเจ้า เป็นที่ชอบในสายตาของท่าน  ขอไปทูลฟาโรห์ทรงทราบว่า 5    บิดาเราได้สาบานไว้ โดยกล่าวว่า "พ่อจวนตายแล้ว เมื่อตายแล้วจงเอาศพพ่อไปฝังไว้ที่อุโมค์ ที่พ่อได้ขุดไว้สำหรับพ่อ ณ แคว้น คานาอัน" เหตุฉะนั้นบมาอี  ขออนุญาตให้ข้าไปฝังศพบิดาแล้วข้าพเจ้าจะกลับมาอีก" 6     ฟาโรห์ก็รับสั่งว่า "ไปฝังศพบิดาของท่าน ตามคำที่บิดาของท่านได้สาบานไว้เถิด" 14   เมื่อฝังศพบิดาแล้ว  โยเซฟก็กลับมาอียิปต์ ทั้งท่านกับพวกพี่น้องและคนทั้งปวงที่ไปในงานฝังศพบิดาของท่าน มรณะกรรมของโยเซฟ   ปฐมกาล50:22  โยเซฟอาศัยอยู่ในอียิปต์กับครอบครัวของท่าน โยเซฟอายุยืนได้ร้อยสิบปี 23   โยเซฟได้เห็นลูกหลานของเอฟราอิม  บุตรของมาร์คีผู้เป็นบุตรของมนัสเสห์ก็เกิดมาบนเข่าของโยเซฟ 24     โยเซฟบอกกับพี่น้องว่า "เราจวนตายแล้ว  แต่พระเจ้าคงจะทรงเยี่ยมเยือนพวกท่าน และจะพาออกไปจากประเทศนี้ ให้ถึงดินแดนที่พระองค์ได้สัญญาไว้กับอับราฮัม อิสอัคและยาโคบ" 25     โยเซฟกล่าวว่า พระเจ้าจะทรงเยี่ยมเยือนพวกท่านเป็นแน่  แล้วท่านทั้งหลายต้องนำกระดูกของเราไปจากที่นี่"  แล้วท่านให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลสาบานตัวรับรอง 26     โยเซฟสิ้นชีพเมื่ออายุได้ร้อยสิบปี  เขาก็อาบยารักษาศพไว้  แล้วบรรจุไว้ในโลงที่อียิปต์ ฉบับนี้ขอจบเรื่องเกี่ยวกับโยเซฟและยาโคบจากพระคัมภีร์เดิม แค่นี้นะครับ ไลจะเห็นว่าเมื่อฉันเรียงเกือบทุกข้อต่อเนื่องกันนั้น  จะซ้ำคำพูดกันแต่สำนวนต่างกันหรือเรียงประโยคต่างกัน หลายตอนที่ฉันตัดออกเพื่อให้รวดเร็วขึ้น แต่ในส่วนที่ต่อเรียงกันและคล้ายกันนั้นขอให้น้องไลลาจำไว้หน่อยนะ และเมื่อไกล้จบเรื่องจากพระคัมภีร์เดิมแล้วน้องไลลาจะเข้าใจว่าทำไมถึงเป็น อย่างนั้น ตอนนี้ยังไม่อยากพูดถึงประเด็นนี้อยากให้อิ่มเอมกับการดำเนินเรื่องในความ สุข สนุกสนาน คติเตือนใจ และความเศร้าจากการจากไปของยาโคบและโยเซฟไปก่อน คราวหน้าเราจะมาพูดถึงโยเซฟในแบบอิสลามกัน ว่าแตกต่างอย่างไรกับชาวยิวคริสต์บ้าง แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 55 17:46:03 จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:45:21

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องราวของยูซุฟ(โยเซฟ)(จากคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 55 17:48:32 จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:47:28

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องราวของยูซุฟ(โยเซฟ)(จากคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม)                  เราคงพอเข้าใจแล้วนะว่า อิสราเอล(ยาโคบ) และบุตรชายของท่านทั้งสิบสองคนรวมทั้งผู้คนข้าทาสและลูกหลาน ไปจนถึงฝูงสัตว์เลี้ยงและทรัพย์สมบัติทั้งหมด ทำไมถึงได้ขนไปตั้งรกรากกันใหม่ในประเทศอียิปต์ตามที่พระคัมภีร์เดิม ที่ชาวยิวและคริสต์นับถือได้บันทึกไว้   อย่า กระนั้นเลย เรากลับมาดูข้อมูลในแบบอิสลามและหลักฐานจากอัลกุรอานดูบ้างว่า ได้กล่าวถึงเรื่องนี้อย่างไรบ้าง   ขอทบทวนลำดับเวลากันซักนิดก่อน คือเรื่องราวของโยเซฟนั้น กว่าจะมาถึงยุคของท่านนบีมูฮัมหมัด ซ.ล. ก็เป็นเวลาอย่างน้อยสองพันปี บางส่วนก็เป็นเรื่องเล่าต่อๆกันมาในหมู่พวกอาหรับและยิว บางส่วนก็มีบันทึกอยู่ในพระคัมภีร์เดิมที่ชาวยิวบันทึกไว้  ในระยะแรกที่อัลกุรอานถูกประทานลงมา แก่ท่านนบี มูฮัมหมัด ช่วงเก้าปีแรกนั้น ไม่มีโองการใดที่เกี่ยวกับท่านนบี ยูซุฟ(โยเซฟ)เลย   ฉันจึงขอนำสาเหตุที่อัลเลาะฮ์ ซ.บ. ทรงประทานโองการในอัลกุรอานที่เกี่ยวกับท่าน นบียูซุฟ อ.ล. มาให้ชี้แจงก่อน อัลกุรอานเรียกชื่อ โยเซฟ ว่ายูซุฟ ตามภาษาอาหรับ เพราะอัลกุรอานถูกประทานลงมาเป็นภาษาอาหรับ  และอัลกุรอานได้กล่าวอย่างชัดเจนว่า ยูซุฟ เป็นศาสนทูตท่านหนึ่งที่ อัลเลาะฮ์ ทรงแต่งตั้งให้มาเผยแผ่ศาสนาของพระองค์ สืบเนื่องจาก นบียะกู๊บ(ยาโคบ)ผู้เป็นบิดา และ ชื่อของ ยูซุฟ ก็เป็นชื่อที่ใช้เรียกในซูเราะห์(บท)ที่12 ของคัมภีร์อัลกุรอาน ซึ่งถูกลงมาในปีที่ 10 ในการเป็นศาสนทูตของท่านนบีมูฮัมหมัด   และเป็นบทที่ลงในเรื่องประวัติของท่านอย่างต่อเนื่อง ซึ่งนบีท่านอื่นนั้นจะมิได้ลงต่อเนื่องกัน เพราะโองการที่เกี่ยวกับศาสนทูตท่านอื่นนั้น จะมีโองการกระจายอยู่ในบทต่างๆ และไม่เรียงลำดับเวลาก่อนหลังของเหตุการณ์ด้วย                                              สาเหตุที่ประทานซูเราะห์(บท)ยูซุฟ "บทยูซุฟถูกประทานลงมาแก่ท่านนบีมูฮัมหมัด  ขณะที่ท่านอยู่ในภาวะคับขันและวิกฤต ในการดำเนินชีวิต.........ในการสูญเสียผู้ที่สนับสนุนท่านในการเผยแพร่ศาสนา ถึงสองคน( คือ นางคอดีเยาะห์ ภรรยาของท่าน และลุงผู้เลี้ยงดูอุปถัมป์ท่านมาตั้งแต่เด็ก)(อยู่นั้นฉบับที่6)  ปีนั้นเป็นปีแห่งความโศกเศร้าท่ามกลางบรรยากาศดังกล่าว  อัลเลาะฮ์ได้ทรงประทานบทนี้ลงมาให้แก่นบีของพระองค์  เพื่อเป็นการปลอบใจและบรรเทาทุกข์โศกที่ท่านกำลังเผชิญอยู่  คล้ายกับจะทรงกล่าวแก่นบีของพระองค์ว่า "โอ้มูฮัมหมัด  เจ้าอย่าได้โศกเศร้าเสียใจเป็นทุกข์ร้อนต่อการต่อต้านและการทำร้ายจากกลุ่ม ชนของเจ้าเลย  ทั้งนี้เพราะว่าหลังจากความทุกข์ยากก็จะมีการผ่อนคลายหลังการคับแค้นก็จะมี ทางออก......"  จะต้องทำใจให้แข้มแข็ง  เพื่อเผชิญกับการทดสอบที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า  ในที่สุดเขาจะได้รับการตอบแทนที่คู่ควรและเหมาะสมทุกประการ  เช่นเดียวกับบรรดา ร่อซูล(นบี)ในอดีต.............. บทยูซุฟนี้มีสำนวนโดดเด่น  ไม่เหมือนกับบทมักกียะห์ (โองการที่ถูกประทานในมักกะฮ์ก่อนที่ท่านจะอพยพไปเมืองมะดีนะฮ์) อื่นๆ               (เพราะโอการที่ถูกประทานในเมืองมักกะฮ์นั้นมักจะเกี่ยวกับ การให้เอกภาพต่อ อัลเลาะฮ์ ซ.บ.  หลักการประพฤติปฏิบัติ และวันพิพากษาหลังความตาย)  ทั้งในด้านถ้อยคำ  การเรียบเรียงข้อความ  ประวัติและเค้าโครงเรื่องก็เป็นที่เพลิดเพลินจับใจ  มีบรรยากาศแห่งความเอ็นดูสงสาร และเห็นอกเห็นใจ......... สาเหตุการประทานบทนี้ มีรายงานว่า  พวกยะฮูด(ยิว) ได้ถามท่านนบีมูฮัมหมัด ซ.ล. ถึงเรื่องราวของท่าน นบียูซุฟ  และเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นระหว่างนบียูซุฟกับพี่ๆของเขา  ซูเราะฮ์(บท)นี้จึงได้ถูกประทานลงมา"                                (อัลกุรอานพร้อมความหมายภาษาไทย โดย อ. สุพล  บูญมาเลิศ น.456)                                                เรื่องราวของนบียูซุฟกับพี่น้องของเขา                                     ด้วยพระนามแห่งอัลเลาะฮ์ผู้ทรงเมตตาปราณีเสมอ -" แท้จริงเราได้ประทานอัลกุรอานลงมาเป็นภาษาอาหรับ  เพื่อพวกเจ้าจะได้ใช้ปัญญาคิด"-              -"  เราจะเล่าเรื่องราวที่ดียิ่งแก่เจ้า  ตามที่เราได้ประทานโองการอัลกุรอานนี้แก่เจ้า(มูฮัมหมัด)   ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าอยู่ในหมู่ผู้ที่ไม่ทราบเรื่องราว"-             -"  จงรำลึกถึงเรื่องราวขณะที่เขา(ยูซุฟ) กล่าวแก่พ่อของเขาว่า "โอ้พ่อจ๋า  แท้จริงฉันได้ฝันเห็นดวงดาวสิบเอ็ดดวง และดวงอาทิตย์และดวงจันทร์  ฉันฝันเห็นมันคารวะต่อฉัน"-            -"  เขา (ยะกู๊บ,ยาโคบ) กล่าวว่า  "โอ้ลูกรักเอ๋ย  เจ้าอย่าได้เล่าความฝันของเจ้าแก่พี่น้องของเจ้าเป็นอันขาด  เพราะพวกเขาจะวางอุบายแก่เจ้าอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม  แท้จริงซาตานเป็นศัตรูที่ชัดแจ้งแก่มนุษย์"-           (นักอธิบายกุรอานชื่อ อะบูฮัยยาน  กล่าวว่า ยะกู๊บ ตระหนักดีถึงการฝันของยูซุฟ  อัลเลาะฮ์ทรงประทานความรู้และความเมตตาแก่เขา  จะทรงเลือกให้เขาเป็นนบี  และโปรดปรานให้ได้รับเกียรติทั้งในโลกนี้และปรโลก  ยะกู๊บจึงกลัวและห่วงใยจากการอิจฉาของพี่น้องของเขา  จึงห้ามมิให้เล่าความฝันแก่พี่น้อง) -"   และเช่นนั้นแหละพระผู้อภิบาลของเจ้าทรงเลือกเจ้า  และทรงสอนให้เจ้ารู้วิชาทำนายฝันและทรงให้ความโปรดปรานสมบูรณ์แก่เจ้า  และวงศ์วานของยะกู๊บ  เช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงให้ความโปรดปรานสมบูรณ์แก่ปู่ทั้งสองของเจ้ามา ก่อนแล้ว คือ อิบรอฮีม (อับราฮัม) และ อิสหาก(อิสอัค)   แท้จริง พระผู้อภิบาลของเจ้าเป็นผู้ทรงรอบรู้ ผู้ทรงปรีชาญาณ"- -"  จงรำลึกถึงขณะที่พวกเขากล่าวกันว่า  แน่นอนยูซุฟและน้องของเขาเป็นที่รักแก่พ่อของเรายิ่งกว่าพวกเรา  ทั้งๆที่พวกเรามีจำนวนมากกว่า  แท้จริงพ่อของเราอยู่ในการหลงผิดจริงๆ"- -" พวกเจ้าจงฆ่ายูซุฟเสีย หรือเอาไปทิ้งในที่เปลี่ยวเสีย  เพื่อความเอาใจใส่ของพ่อของพวกเจ้าจะเกิดแก่พวกเจ้า  และพวกเจ้าจะเป็นกลุ่มชนที่ดีหลังจากเขา"- -"  คนหนึ่งในหมู่พวกเขากล่าวว่า "พวกเจ้าอย่าฆ่ายูซุฟเลย แต่จงโยนเขาลงไปในบ่อลึก  เพื่อผู้เดินทางบางคนจะได้เอาเขาออกมา  หากพวกเจ้าจำต้องกระทำเช่นนั้น"-                                                         (อัลกุรอาน 12/2-10) "     ในขณะที่ยูซุฟได้เล่าความฝันให้นบียะกู๊บ(ยาโคบ)ฟังนั้น  บังเอิญมีคนใช้ได้ยิน.......นบียุกู๊บจึงกำชับคนใช้มิให้เล่าให้ใครฟัง  หลังจากนั้นไม่นาน  คนใช้ .....ก็แพร่งพรายให้พวก พี่น้องของยูซุฟได้ทราบ นับแต่นั้นมาพี่น้องเหล่านั้นก็ยิ่งเพิ่มพูนความอิจฉาริษยาขึ้นอีก  และกระทำอย่างออกหน้าออกตาด้วย  ต่อมาก็คิดวางแผนร้านกำจัดยูซุฟ"                                        (25  ศาสดา ยูซุฟ อะลัยฮิสสลาม  มุร็อต มุคตารี น. 16) จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:49:26

ความคิดเห็นที่ 12 ยูซุฟ(โยเซฟ)ขอให้คุมขังตนเอง(จากคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) -"นางกล่าวว่า "นั่นคือสิ่งที่พวกเธอประณามฉันเกี่ยวกับเขา และแน่นอนฉันได้ยั่วยวนเขา แต่เขาขัดขวางอย่างแข็งขัน และหากเขาไม่ปฏิบัติตามสิ่งที่ฉันสั่งเขา แน่นอนเขาจะถูกจำคุกและอยู่ในหมู่ผู้ยอมจำนน"- -" เขากล่าวว่า โอ้ พระผู้อภิบาลของฉัน คุกนั้นเป็นที่รักยิ่งแก่ฉันมากกว่าสิ่งที่นางเรียกร้องฉันจะไปสู่มัน  และหากพระองค์มิทรงให้อุบายของนางพ้นไปจากฉันแล้ว  ฉันอาจจะโน้มเอียงไปหาพวกนาง  และฉันจะเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้โง่เขลา"-                               (อัลกุรอาน 12/32-33)                            "............เมื่อบรรดานางเหล่านั้นได้กินเลี้ยงเสร็จสิ้น ก็พากันลาเจ้าของงานพร้อมกับบาดแผลที่ได้รับเป็นที่ระลึกจากงานนี้                           ส่วนนางดาลีคอนั้น เมื่อสบโอกาสก็เรียกยูซุฟเข้าไปหานางอีก  พร้อมกับกล่าวขู่สำทับว่า โอ้ยูซุฟเธอจะยอมทำตามคำขอร้องของฉันไหม  หรือจะยอมเข้าไปรับการทรมานในคุก   ยูซุฟกล่าวว่า  "ฉันยอมเสียอิสระภาพโดยเข้าคุกดีกว่าที่จะยอมทำตามคำชักชวนของท่าน".....นาง ก็ยิ่งทวีความโกรธกริ้วเคืองแค้นยิ่งขึ้น................"                                                 (25  ศาสดา ยูซุฟ อ.ล. โดย มุร็อต มุคตารี น. 100-101)                               -"ดังนั้น พระผู้อภิบาลของเขาได้ตอบรับเขาแล้ว แล้วพระองค์ทรงให้อุบายของพวกนางพ้นไปจากเขา  แท้จริงพระองค์คือผู้ทรงได้ยินทรงรอบรู้"-                              -" เมื่อเป็นที่ประจักษ์แก่เขาหลังจากที่ได้พบหลักฐานอันชัดแจ้ง(ก็ได้ลงความ เห็นว่า ) ต้องขังเขาไว้ระยะหนึ่ง"-                                                                    (อัลกุรอาน 12/34-35)                      นางได้ใส่รายยูซุฟต่างๆนาๆ จนในที่สุดสามีของนางก็คล้อยตาม และเพื่อเป็นการตัดปัญหา จึงได้จับยูซุฟไปขังคุกเสีย จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:49:58

ความคิดเห็นที่ 13 นบียูซุฟ อ.ล.(โยเซฟ)เริ่มการทำนายฝัน(ตามคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) "ยูซุฟถูกขังอยู่ได้ไม่นานนัก ก็ได้มีเพื่อนนักโทษใหม่อีกสองคน คนหนึ่งเป็น ซากี(พนักงานรินเหล้าถวาย) อีกคนหนึ่งเป็น ค็อบบ๊าซ(พนักงานเผาขนมบัง) ทั้งสองถูกข้อหาพยายามฆ่ากษัตริย์(ฟาโรห์) โดยการวางยาพิษในพระกระยาหาร........ทั้งสองมีชื่อเหมือนกันคือ ซัรฮิยา.....ครั้นได้เวลาเสวยพระกระยาหารตามปกติ ซากีกลับใจทูลทักท้วงมิให้เสวยสารภาพว่า ในพระกระยาหารนี้ มียาพิษที่ค็อบบ๊าซได้ลอบเอามาโรยไว้ เพื่อลอบปลงพระชนม์........พวกองครักษ์นำอาหารไปทดลองให้สุนัขกิน......... ก็ดิ้นทุรนทุรายตายในทันที                            .......ทรงพิโรธซากีและค็อบบ๊าซมาก จึงทรงมีคำสั่งให้นำคนทั้งสองไปขังไว้ในคุกทันที                                                (25 ศาสดา ยูซุฟ อ.ล. โดย มุร็อต มุคตารี น. 105-107)                           -"และชายหนุ่มสองคน(มหาดเล็ก) ได้เข้าคุกพร้อมกับเขา หนึ่งในสองคนกล่าวว่า "แท้จริงฉันฝันว่า "ฉันคั้นเหล้า" และอีกคนหนึ่งกล่าวว่า "แท้จริง ฉันฝันเห็นว่า ฉันแบกขนมปังไว้บนศรีษะของฉัน  แล้วนกได้มากิน จงบอกเราถึงการทำนายฝันด้วย  แท้จริงเราเห็นท่านอยู่ในหมู่ผู้ทำความดี"-                        -" เขากล่าวว่า "อาหารที่เจ้าทั้งสองจะได้รับยังมาไม่ถึงเจ้าทั้งสอง  เว้นแต่ฉันจะบอกเจ้าทั้งสองเป็นการทำนายมัน  ก่อนที่มันจะมาถึงเจ้าทั้งสอง  และนั่นแหละคือสิ่งที่พระผู้อภิบาลของฉันทรงสอนฉัน  แท้จริงฉันได้ละทิ้งแนวทางของกลุ่มชนผู้ไม่ศรัทธาต่ออัลเลาะฮ์ และพวกเขาเป็นผู้ที่ปฏิเสธศรัทธาต่อวันปรโลก"-                       -" และฉันได้ดำเนินตามแนวทางของบรรพบุรุษของฉันคือ อิบรอฮีม (อับราฮัม) และอิสหาก(อิสอัค)และยะกู๊บ(ยาโคบ) ไม่เป็นการบังควรแก่เราที่จะตั้งภาคีด้วยสิ่งใดต่ออัลเลาะฮ์  นั่นมาจากความโปรดปรานของอัลเลาะฮ์แก่เราและแก่มนุษยชาติ แต่มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่ขอบคุณ"-                      -" โอ้ เพื่อนร่วมคุกทั้งสองของฉันเอ๋ย พระเจ้าหลายองค์ดีกว่าหรือว่าอัลเลาะฮ์ผู้ทรเอกะผู้ทรงอานุภาพดีกว่า "-                      -" สิ่งที่พวกเจ้าเคารพภักดีอื่นจากพระองค์ไม่ใช่อื่นใด นอกจากบรรดาชื่อที่พวกเจ้าและบรรดาบรรพบุรุษของพวกเจ้าใช้เรียกเท่านั้น อัลเลาะฮ์มิได้ทรงประทานหลักฐานในเรื่องนี้ลงมา การตัดสินมิได้เป็นสิทธิของใครนอกจากอัลเลาะฮ์ พระองค์ทรงใช้พวกเจ้ามิให้เคารพภักดีสิ่งใด นอกจากพระองค์เท่านั้น   นั่นคือศาสนาที่เที่ยงธรรม แต่มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่รู้"-                                     ฉัน ขอย้ำน้องไลลาหน่อยว่า               อัลกุรอานมิได้เป็นหนังสือลงมาเพื่อเล่าถึงประวัติศาสตร์ตอนใดตอนหนึ่งของ มนุษย์ และนบี(ศาสนทูต) ก็มิได้ถูกส่งมาเพื่อแสดงสิ่งเหนือธรรมชาติเพื่อให้มนุษย์นับถืออัลเลาะฮ์ ซ.บ.  แต่นบีทุกพระองค์และคัมภีร์ ก่อนหน้าอัลกุรอานทุกคัมภีร์ที่มาจากอัลเลาะฮ์ ซ.บ. นั้น มีหน้าที่เพื่อเรียกร้องเชิญชวนให้มนุษย์กลับไปสู่ทางนำเดิมอันถูกต้องที่มา จากพระเจ้า ซึ่งพระองค์ได้ทรงสัญญาไว้ นับตั้งแต่ปฐมกาลแห่งมนุษย์(นบีอาดัม)ที่ว่า  พระองค์จะทรงชี้ทางและส่งทางนำของพระองค์มาให้                                   ส่วน เรื่องความรู้ในการทำนายฝันนั้นก็เป็น สิทธิพิเศษที่ อัลเลาะฮ์ ซ.บ. ทรงมอบให้เป็น ปาฏิหารย์อย่างหนึ่งเฉพาะท่านนบียูซุฟเท่านั้นซึ่งเป็นเรื่องราวของ ยุค โบราณ  ส่วนคนอย่างเราๆในยุคนี้ ถึงจะเกิดความฝันน่าเชื่อถือ หรือไม่น่าเชื่ออย่างไร ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะยึดถือได้ และเป็นบาปด้วยหากไปให้คนอื่นที่ตั้งตนเป็นผู้รู้เรื่องการทำนายฝันหรือ ทำนายอนาคตได้  เพราะหลักการของอิสลามในยุคที่อัลกุรอานถูกประทานลงมาแล้วนั้น ความฝันของคนธรรมดาก็ถือว่าเป็นเรื่องแค่ฝันเท่านั้น จะมาทึกทักเอาจริงจังหรือจะมาตีเป็นเลขก็ไม่ได้ทั้งนั้น  ขอให้น้องไลลาเข้าใจตามนี้ด้วย เดี๋ยวจะพาลคิดไปว่าอิสลามสอนให้เชื่อความฝัน                              -" โอ้ เพื่อนร่วมคุกของฉันเอ๋ย ส่วนคนหนึ่งของเจ้าทั้งสองเขาจะรินเหล้าให้นายของเขา และส่วนอีกคนหนึ่งจะถูกตรึง และนกจะกินศรีษะของเขา เรื่องถูกกำหนดไว้ตามที่เจ้าทั้งสองขอความเห็น"-                                                                 (อัลกุรอาน 12/36-41)                              " ยูซุฟกล่าวว่า พวกเขา จะอยู่ในคุกอีกสามวัน แล้วเหตุการณ์ที่ทำนายจะเกิดขึ้น......พนักงานทำขนมปังมีความเดือดดาลมาก   แต่ไม่รู้จะทำประการใด  จึงพูดไถลไปว่า โกหกทั้งเพ ข้าพเจ้ามิได้ฝันเห็นสิ่งใดเลย........ส่วนพนักงานรินเหล้าก็ดีใจมากในคำ ทำนาย ท่านนบียูซุฟได้กล่าวว่า  "ข้าพเจ้าได้ถูก กิฏฟีร์ ขุนคลังจับตัวมาคุมขัง  ด้วยความไม่เป็นธรรม ข้าพเจ้ามิได้ทำความผิดอาญาประการใดเลย นอกจากไม่ได้ทำตามอารมณ์อันแรงกล้าของนาง ดาลีคอ ......ฉะนั้นเมื่อท่านออกจากคุกไปแล้ว ท่านจงไปกราบทูลรายงานเรื่องราวของเราแก่กษัตริย์ได้รับทราบด้วย ฝ่ายซากีก็ได้กล่าวรับรองคำของร้องของยูซุฟ"                                               (25 ศาสดา ยูซุฟ อ.ล. โดย มุร็อต มุคตารี หน้า 114)                            -"และเขากล่าวแก่คนที่คิดว่าจะพ้นโทษทั้งสองคนว่า "จงเล่าเรื่องของฉันแก่นายของเจ้าด้วย "แล้วซาตานก็ทำให้เขาลืมเรื่องของเขา (ยูซุฟ) ณ. ที่นายของเขา เขาจึงอยู่ในคุกอีกหลายปี (7ปี)"                                                                (อัลกุรอาน 12/42)                          ครั้นเมื่อวันที่สี่มาถึง  ทุกอย่างก็เป็นไปตามคำทำนายของท่าน นบี ยูซุฟ อ.ล. จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:50:27

ความคิดเห็นที่ 14 นบียูซุฟ(โยเซฟ)ทำนายฝันให้กษัตริย์อียิปต์(ตามคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) -"  และกษัตริย์ได้ตรัสว่า "แท้จริงฉันฝันเห็นวัวตัวเมียอ้วนเจ็ดตัวถูกวัวผอมเจ็ดตัวกินพวกมัน และรวงข้าวเจ็ดรวง ถูกรวงข้าวแห้งเจ็ดรวงรัดมัน โอ้ขุนนางทั้งหลาย เอ๋ย จงอธิบายฝันของฉันให้แก่ฉัน หากพวกเจ้าเป็นผู้ทำนายฝันได้"- -"  พวกเขากล่าวว่า "เป็นฝันที่สับสน และพวกเรามิใช่ผู้รู้ในการทำนายฝัน""- -"  เขาผู้รอดพ้นคนหนึ่งนสองคนรำลึกขึ้นมาได้หลังจากช่วงเวลาหนึ่ง กล่าวว่า "ฉันจะบอกท่านถึงการทำนายฝัน พวกท่านจงส่งฉันไปซิ"- -"  ยูซุฟผู้มีสัจจะเอ๋ย  จงอธิบายแก่เราถึงเรื่อง..........หวังว่าฉันจะกลับไปหาพวกเขา เพื่อพวกเขาจะรู้เรื่อง"- -"  เขา (ยูซุฟ) กล่าวว่า "พวกท่านจะต้องเพาะปลูกเป็นเวลาเจ็ดปี ต่อเนื่องกัน สิ่งที่พวกท่านเก็บเกี่ยวได้ก็จงปล่อยมันไว้ (เก็บสำรองเอาไว้ทั้งรวง เพื่อมิให้เสื่อมคุณภาพ) เว้นแต่ส่วนน้อยที่ท่านจะใช้เป็นอาหาร"- -" หลังจากนั้นเจ็ดปีแห่งความแร้นแค้นก็จะตามมา  มันจะกินสิ่งที่ท่านสะสมไว้สำหรับมันนอกจากส่วนน้อยที่ท่านเก็บไว้ทำพันธุ์"- -" หลังจากนั้นปีที่ผู้คนจะได้รับฝนติดตามมา  และปีนั้นพวกเขาจะได้คั้นองุ่น (ปีที่อุดมสมบูรณ์)"- -"  และกษัตริย์กล่าวว่า "จงนำเขามาหาฉันซิ" เมื่อคนนำข่าวมาหาเขา เขากล่าวว่า "จงกลับไปยังนายของเจ้า  แล้วถามพระองค์ถึงเรื่องหญิงที่เฉือนมือของนาง  แท้จริงพระผู้อภิบาลของฉันทรงรอบรู้ถึงอุบายของพวกนางเหล่านั้น"- นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า ท่านนบียูซุฟไม่ยอมออกจากคุกจนกว่าจะพิสูจน์ให้เป็นที่แจ้งชัดจากข้อกล่าวหา นั้นและให้มวลชนได้รู้ว่า เขาถูกขังโดยไม่มีความผิด -" กษัตริย์กล่าวว่า เรื่องราวของเธอเป็นอย่างไร  เมื่อพวกเธอยั่วยวนยูซุฟ พวกนางกล่าวว่า "ขออัลเลาะฮ์ทรงคุ้มครอง เราไม่รู้มาก่อนเลยว่าเขาเคยทำชั่ว" ภริยาผู้ว่ากล่าวว่า "บัดนี้ความจริงได้ปรากฏแล้ว ฉันได้ยั่วยวนเขา และแท้จริงเขาเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้สัจจริงอย่างแน่นอน"- -"  ทั้งนี้เพื่อให้เขา (ผู้ว่าการคลัง)รู้ว่า แท้จริงฉัน(ยูซุฟ) มิได้ทรยศต่อเขาโดยลับหลัง และแท้จริงอัลเลาะฮ์จะไม่ทรงชี้แนะแนวทาง ต่อการล่อลวงของผู้ทุจริตเลย"- -" และกษัตริย์ตรัสว่า "จงนำเขากลับมาหาฉันซิ ฉันจะแต่งตั้งเขาให้เป็นผู้ใกล้ชิดของฉัน" เมื่อยูซุฟได้สนทนากับพระองค์แล้ว  พระองค์ตรัสว่า "แท้จริงท่านอยู่ต่อหน้าเราในวันนี้ เป็นผู้มีตำแหน่งสูงเป็นที่ไว้วางใจ"- -" เขากล่าวว่า "ได้โปรดแต่งตั้งฉัน ให้เป็นผู้ควบคุมการคลังของประเทศ  แท้จริงฉันเป็นผู้จดจำ(ในด้านนี้)"- -" เช่นนั้นแหละ เราได้ให้ยูซุฟมีอำนาจในแผ่นดิน เขาจะพำนักอยู่ที่ใดก็ได้ตามใจต้องการ  เราจะให้ความเมตตาของเราแก่ผู้ที่เราประสงค์  และเรามิได้ทำให้รางวัลของผู้ทำความดีสูญหาย"- -" และแน่นอน รางวัลในปรโลกนั้นดียิ่ง  สำหรับบรรดาผู้ที่มีความศรัทธาโดยที่พวกเขายำเกรง"- จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:50:58

ความคิดเห็นที่ 15 พี่น้องของนบี ยูซุฟ อ.ล.(โยเซฟ)มาซื้อข้าวที่อียิปต์(ตามคัมภีร์อัลกุรอานของอิสลาม)                          -" และพี่น้องของยูซุฟได้มา  แล้วเข้าไปหาเขา ยูซุฟจำพวกเขาได้ แต่พวกเขาจำยูซุฟไม่ได้"-                          -"  และเมื่อเขา(ยูซุฟ) ได้จัดเตรียมให้แก่พวกเขา ซึ่งเสบียงอาหารของพวกเขาแล้ว เขากล่าวว่า "จงนำน้องชายของพวกท่าน จากพ่อของพวกท่านมาหาฉันด้วย  พวกท่านไม่เห็นหรือว่า แท้จริงฉันได้ตวงให้อย่างครบครัน และฉันนั้นดียิ่งในหมู่ผู้ต้อนรับ"-                       -" และหากท่านไม่นำเขามาหาฉัน  จะไม่มีการตวงของฉันให้พวกท่านอีก  และพวกท่านอย่าเข้ามาใกล้ฉันอีก"-                    -"  พวกเขากล่าวว่า "เราจะเกลี้ยกล่อมบิดาของเขาให้เขาออกมา และแท้จริงเราทำได้อย่างแน่นอน"-                     -"   และเขา(ยูซุฟ) กล่าวแก่คนใช้ของเขาว่า "จงใส่เงินทองของพวกเขาไว้ในย่ามของพวกเขา หวังว่าพวกเขาคงจำมันได้  เมื่อพวกเขากลับไปหาครอบครัวของพวกเขา  เพื่อพวกเขาจะได้กลับมาอีก"-                     -" เมื่อพวกเขากลับไปหาพ่อของพวกเขาพวกเขากล่าวว่า "โอ้พ่อของเรา การตวงถูกห้ามแก่เรา จงส่งน้องไปกับเราเพื่อเราจะได้ส่วนตวง  และแท้จริงเราเป็นผู้คุ้มกันเขา"-                                                               (อัลกุรอาน 58-63)                    -" เขา(พ่อ)กล่าวว่า " ฉันจะไม่ส่งเขาไปกับพวกเจ้า  จนกว่าพวกเจ้าจะนำสัญญาจากอัลเลาะฮ์มาให้ฉันเสียก่อน  ว่าพวกเจ้าจะนำเขากลับมาอย่างแน่นอน เว้นแต่พวกเจ้าจะถูกปิดล้อม เมื่อพวกเขาได้ให้สัญญาของพวกเขา  แก่พ่อของเขาแล้วพ่อกล่าวว่า " อัลเลาะฮ์ทรงเป็นพยานแก่สิ่งที่เราได้สัญญาต่อกันไว้"-                                                               (อัลกุรอาน 12/66)                      -" และเมื่อพวกเขาได้เข้าไปหายูซุฟ เขา(ยูซุฟ)ได้รับน้องชายของเขาไปอยู่กับเขา เขากล่าวว่า "แท้จริงฉันเป็นพี่ชายเจ้า ดังนั้นเจ้าอย่าได้เสียใจในสิ่งที่พวกเขากระทำ"-                   นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า เมื่อพี่น้องของยูซุฟได้เข้าไปหาเขา ยูซุฟได้ให้เกียรติและต้อนรับเป็นอย่างดี โดยจัดให้นอนพักห้องละสองคนเหลือเบนยามินอยู่คนเดียว เขาจึงกล่าวว่า คนนี้ไม่มีคู่ฉันจะอยู่กับเขา  ยูซุฟอยู่กับเบนยามินสองคนเขากล่าวว่า ฉันคือพี่ชายของเจ้า เจ้าอย่าเสียใจในสิ่งที่พวกเขาได้ทำไป และได้บอกว่าเขามีอุบายให้เบนยามินอยู่กับเขา และสั่งให้เก็บเป็นความลับ                  -"เมื่อเขา(ยูซุฟ) ได้จัดเตรียมเสบียงอาหารของพวกเขาให้แก่พวกเขาแล้ว  เขาได้ใส่เครื่องตวงลงในย่ามของน้องชายของเขา  แล้วผู้ประกาศได้ประกาศว่า " พวกเจ้าเป็นพวกขโมย"-                -" พวกเขากล่าว พลางหันไปทางผู้ประกาศว่า "มีอะไรหายไปจากพวกท่านหรือ"-                                                             (อัลกุรอาน12/69-71)                                                   -" ดังนั้น เขาได้เริ่มค้นในย่ามของพวกเขาก่อนย่ามน้องชายของเขา  แล้วเขาได้นำมันออกมาจากย่ามของน้องชายของเขา เช่นนั้นแหละเราได้ใช้ให้ยูซุฟใช้อุบาย เขาจะเอาน้องชายของเขาไว้ไม่ได้ในศาสนาของกษัตริย์ นอกจากอัลเลาะฮ์จะทรงประสงค์ เราจะยกฐานะหลายขั้นแก่ผู้ที่เราประสงค์  และเหนือทุกๆผู้ที่มีความอดทน คือผู้รอบรู้"-                       -" พวกเขากล่าวว่า "หากเขาขโมย แน่นอนพี่ชายของเขาก็ได้ขโมยมาก่อน"  แต่ยูซุฟได้ซ่อนความรู้สึกไว้ในใจของเขา  และไม่ได้เปิดเผยมันแก่พวกเขา  เขากล่าวว่า "พวกเจ้ามีสถานะที่เลวมาก (ที่กล่าวโทษยูซุฟ ซึ่งไม่เคยมีความผิด) แต่อัลเลาะฮ์รู้ดียิ่งถึงสิ่งที่พวกเจ้ากล่าวหา"-                         -" พวกเขากล่าวว่า " โอ้ท่านผู้ว่า เขามีพ่อที่ชรามากแล้ว ขอได้โปรดเอาพวกเราไว้คนหนึ่งแทนเขาเถิด  แท้จริงเราเห็นท่านนั้นอยู่ในหมู่ผู้ทำความดี"-                         -" เขากล่าวว่า " เราขอความคุ้มครองด้วยอัลเลาะฮ์ ที่เราจะเอาคนนอกจากผู้ที่เราพบทรัพย์สินของเราอยู่ที่เขา (ถ้าเราทำอย่างนั้น) แท้จริงเราก็เป็นผู้อธรรมอย่างแน่นอน"-                         -"  เมื่อพวกเขาหมดอาลัย(จากน้องชาย)ของเขา พวกเขาก็หันหน้าปรึกษากันตามลำพัง พี่คนโตของพวกเขากล่าวว่า "พวกเจ้าไม่รู้ดอกหรือว่าพ่อของพวกเจ้าได้สัญญาอย่างมั่นคงจากอัลเลาะฮ์แก่ พวกเจ้า  และก่อนหน้านี้พวกเจ้าก็ได้เคยผิดพลาดในเรื่องยูซุฟมาแล้ว  ฉันจะไม่ออกจากดินแดนนี้จนกว่าพ่อของฉันจะอนุญาตแก่ฉัน  หรือว่าอัลเลาะฮ์จะทรงตัดสินแก่ฉัน โดยที่พระองค์ทรงเป็นผู้ตัดสินที่ดียิ่ง                                                           (อัลกุรอาน 12/76-80)                           แต่ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจเดินทางกลับมาหาพ่อของเขา                          -"  และเขา(ยะกู๊บ) ได้ผินหลังให้พวกเขา และกล่าวว่า "โอ้อนิจจายูซุฟเอ๋ย" และตาทั้งสองข้างของเขามัว เนื่องจากโศกเศร้า โดยที่เขาเป็นผู้อดกลั้น"-                                                    ท่านนบียะกู๊บไม่อยากฟังคำพูดของพวกเขา  และตาทั้งสองข้างของท่านนบียะกู๊บเสีย เพราะร้องให้เสียใจต่อลูกทั้งสองของเขา                              -"  พวกเขากล่าวว่า "ขอสาบานต่ออัลเลาะฮ์  ท่านยังคงรำลึกถึงยูซุฟอยู่จนกระทั่งท่านจวนจะตายหรือท่านพินาศไป"-                            -"  เขากล่าวว่า "แท้จริงฉันขอร้องเรียนความเศร้าสลดของฉัน และความทุกข์ระทมของฉันต่อ อัลเลาะฮ์ และฉันรู้(เรื่องความเมตตา) จากอัลเลาะฮ์ซึ่งพวกเจ้าไม่รู้"-                             นบียะกู๊บกล่าวแก่พวกเขาว่า ข้ามิได้ร้องเรียนความเศร้าสลดและความุกข์ระทมของข้าต่อพวกเจ้า แต่ทว่าข้าร้องเรียนต่ออัลเลาะฮ์  พระผู้ซึ่งการร้องเรียนต่ออัลเลาะฮ์นั้นอำนวยประโยชน์ ข้าหวังว่าพระองค์จะทรงเมตตาต่อข้า และเปิดทางให้แก่ข้าในที่สุด                              -" โอ้ลูกรัก พวกเจ้าจงไปสืบข่าวยูซุฟและน้องของเขา และพวกเจ้าอย่าหมดหวังต่อความเมตตาของอัลเลาะฮ์ แท้จริงไม่มีผู้ใดหมดหวังต่อความเมตตาของอัลเลาะฮ์ นอกจากกลุ่มชนผู้ปฏิเสธศรัทธาเท่านั้น"-                             -"  ดังนั้น เมื่อพวกเขาได้มาหาเขา(ยูซุฟ) พวกเขากล่าวว่า "โอ้ท่านข้าหลวง ความทุกข์ได้ประสบกับเราและครอบครัวของเรา และเราได้นำสินค้าราคาต่ำมา ดังนั้นขอท่านโปรดตวงให้เราอย่างครบถ้วน  และโปรดบริจาคให้เราด้วย แท้จริงอัลเลาะฮ์จะทรงตอบแทนผู้บริจาคทานทั้งหลาย"-                          -" เขากล่าวว่า "พวกเจ้าทราบไหมว่า สิ่งที่พวกท่านได้ทำกับยูซุฟและน้องชายของเขา เมื่อพวกท่านเป็นผู้งมงาย"-                          -" พวกเขากล่าวว่า "แน่นอนท่านคือยูซุฟใช่ไหม" เขากล่าวว่า "ฉันคือยูซุฟ และนี่คือน้องชายของฉัน แน่นอนอัลเลาะฮ์ทรงโปรดปรานเรา (ให้พ้นจากการทดสอบ) แท้จริงผู้ใดที่ยำเกรงและอดทน แน่นอน อัลเลาะฮ์จะมิทรงให้รางวัลของบรรดาผู้ทำความดีต้องสูญเสียไปเป็นอันขาด"-                         -" พวกเขากล่าวว่า "ขอสาบานต่ออัลเลาะฮ์ ความจริงอัลเลาะฮ์จะทรงอภัยให้พวกท่าน โดยที่พระองค์ทรงเมตตายิ่งในบรรดาผู้เมตตาทั้งหลาย"-                        -" เขากล่าวว่า "วันนี้ไม่มีการประนาฌพวกท่าน อัลเลาะฮ์จะทรงอภัยให้พวกท่าน โดยที่พระองค์ทรงเมตตายิ่งในบรรดาผู้เมตตาทั้งหลาย"-                        -" พวกท่านจงนำเสื้อของฉันนี้ไปวางไว้ที่ข้างหน้าพ่อของฉัน เขาจะกลับมองเห็น และจงนำครอบครัวของเจ้าทั้งหมดมายังฉัน"-                       นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า เมื่อยูซุฟได้แนะนำตัวแล้ว ก็ได้ถามถึงพ่อของเขา พวกเขากล่าวว่า ตาของเท่านเสียเพราะเศร้าสลด                           -" เมื่อกองคาราวานได้ออกมา(จากอียิปต์) พ่อของพวกเขากล่าวว่า "แท้จริงฉันได้กลิ่นของ ยูซุฟ หากพวกเจ้าไม่กล่าวหาว่าฉันเหลวไหล"-                           -" พวกเขากล่าวว่า "ขอสาบานต่ออัลเลาะฮ์  แท้จริงท่านนั้น ยังอยู่ในการหลงของท่านเช่นเดิม"-                             นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า การที่พวกหลานๆกล่าวเช่นนั้น ก็เพราะพวกเขามีความเชื่อมั่นว่า ยูซุฟตายแล้ว                              -" เมื่อผู้นำข่าวดีมาถึง  เขาได้วางเสื้อของยูซุฟไว้ข้างหน้าเขา  ดังนั้นเขาจึงกลับเป็นผู้มองเห็น เขากล่าวว่า "โอ้พ่อของเราโปรดขออภัยโทษความผิดของเราให้แก่เราด้วย  แท้จริงเราเป็นผู้ผิด "-                            -" เขากล่าวว่า "ฉันจะขออภัยโทษจากพระผู้อภิบาลของฉันให้แก่พวกเจ้า แท้จริงพระองค์เท่านั้น เป็นผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงเมตตาเสมอ"-                                                                    (อัลกุรอาน 12/81-95) จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 17:51:35