ความคิดเห็นที่ 1 ประวัตินบีชุอัยบ์ อ.ล. (เยโธร)พ่อตาของโมเสส(นบีมูซา อ.ล.)(ตามคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) ขอพาย้อนกลับไปที่พระคัมภีร์เดิม ของชาวยิวและคริสต์ก่อนซักนิด เพราะหลังจากภรรยาของท่านสองคนที่ฉันเล่ามาหลายตอนที่ผ่านมาแล้วนั้น พระคัมภีร์เดิมยังกล่าวต่อไปว่า  หลังจากนั้นท่านก็ได้ภรรยาอีกคนหนึ่ง ปฐมกาล 25:1  อับราฮัมได้ภรรยาอีกคนหนึ่งชื่อ เคทูราห์ 2  นางก็ให้บุตรแก่ท่านชื่อ ศิมราน โยกชาน เมดาน มีเดียน อิชบาก และชูอาห์ 5  อับราฮัมได้มอบทรัพย์สมบัติทั้งหมดแก่ อิสอัค 6  แต่อับราฮัมได้มอบของขวัญแก่บุตรหลานของพวกภรรยาน้อยของท่าน เมื่อท่านมีชีวิตอยู่  ท่านให้เขาแยกไปจากอิสอัคบุตรชายของท่าน  ไปยังทิศตะวันออกของประเทศ ในช่วงรอยต่อที่ตระกูล อิสราเอล ไปใช้ชีวิตในอียิปต์ผ่านไปสามถึงสี่ร้อยปีนั้น พวกเขาก็มีลูกมีหลานอย่างมากมาย ในช่วงเวลาที่ว่านี้ พระคัมภีร์เดิมมิได้กล่าวถึงศาสดาหรือศาสนทูตองค์ใดที่พระเจ้าแต่งตั้งขึ้น มาใหม่เพียงแต่รู้กันตามข้อมูลที่ผ่านมา คือพวกเขานับถือศาสนาโดยยึดคำสอนและบันทึกบางส่วนที่สืบทอดกันมาจาก อับรอฮัม(นบีอิบรอฮีม) อิสอัค(นบีอิสหาก) และยาโคบ(นบียะกู๊บ) และโยเซฟ(นบียูซุฟ)   แต่ในช่วงว่างเว้นศาสนทูตจากเชื้อสายอิสราเอลนี้ อัลกุรอานกล่าวถึง ศาสนทูตองค์หนึ่งในช่วงปลายของสามสี่ร้อยปีที่ว่างเว้นนี้ เป็นศาสนทูตที่สืบเชื้อสายจากท่านนบีอิบรอฮีม อ.ล.(อับราฮัม)เช่นกัน คือ ท่าน ศาสนทูต ชุอัยบ์ อ.ล.   ขอให้น้องไลลาจำท่านนบี(ศาสนทูต)คนนี้ให้ดี เพราะต่อมาท่านจะเป็น พ่อตาของท่านนบี  มูซา อ. ล. (โมเสส)  เรามาดูกลุ่มชนของท่านกันก่อน                                                               ชาวอัยกะฮ์(พุ่มไม้) " ชายอัยกะฮ์ เป็นลูกหลานของ มัดยัน (ฉันคิดว่ามาจากคำว่า  เป็นคำที่มาจากคำว่า เมดาน หรือไม่ก็ มีเดียน) ผู้เป็นบุตรของท่านนบีอิบรอฮีม พวกเขาได้สร้างเมืองขึ้นโดยตั้งชื่อว่า มัดยัน ใกล้เมืองนี้มีต้นไม้เป็นพุ่มใหญ่ซึ่งเรียกว่า อัยกะฮ์ มีกิ่งก้านเบียดเสียดกัน ชาว อัยกะฮ์ได้เคารพบูชาต้นไม้อื่นจากอัลเลาะฮ์ (หมายความว่า เขานับถือ ต้นไม้ แทนที่จะนัยถืออัลเลาะฮ์ ซ.บ. เป็นพระเจ้า)  พวกเขามีการโกงการชั่ง การตวงเสมอ เมื่อมีการซื้อขายกัน..... ชุอัยบ์ เป็นลูกหลานของอิบรอฮีม...."                                   (ชีวประวัตินบี มูฮัมหมัด โดย มุนีร(สมศักดิ์) มูหะหมัด น. 10-11) เมืองมัดยันนั้น มีวัฒนธรรมเป็นอยู่แบบอาหรับ พลเมืองส่วนใหญ่พูดภาษาอาหรับ   เมืองนี้ อยู่บริเวณระหว่าง ซึเรียและปาเลสไตน์  ฉันขอนำเรื่องราวของท่านมาให้อ่านเท่าที่ปรากฏอยู่ในอัลกุรอาน  ส่วนเรื่องเล่ารายละเอียดจากนักปราชญ์ ของอิสลามฉันจะพยายามยกมาน้อยที่สุด เพื่อเรื่องจะได้สั้นลง -" และยังกลุ่มชนของมัดยัน  เราได้ส่งพี่น้องคนหนึ่งจากพวกเขาคือ ชุอัยบ์ เขากล่าวว่า "โอ้กลุ่มชนของฉัน พวกเจ้าจงเคารพภักดีต่ออัลเลาะฮ์เถิด  พวกเจ้านั้นไม่มีพระเจ้าอื่นใด นอกจากพระองค์  และพวกเจ้าอย่าได้กระทำการตวงและชั่งบกพร่องเลย  แท้จริงฉันเห็นพวกเจ้ายังอยู่ในความดี และจริงฉันกลัวแทนพวกเจ้าต่อการลงโทษในวันที่ถูกห้อมล้อมไว้(วันสิ้นโลก)"- -" และโอ้กลุ่มชนของฉัน พวกเจ้าจงให้ครบสมบูรณ์ ในการตวงและการชั่งอย่างเที่ยงธรรมและอย่าให้บกพร่องแก่ผู้คนซึ่งสิ่งต่างๆ ของพวกเขา และอย่าก่อกวนในแผ่นดิน โดยเป็นผู้บ่อนทำลาย"- -"  สิ่งที่เหลืออยู่ของอัลเลาะฮ์นั้น (เป็นของอนุมัติ ดีกว่าสิ่งที่ได้มากแต่เป็นของต้องห้าม) ดียิ่งกว่าสำหรับเจ้า หากพวกเจ้าเป็นผู้ศรัทธา   และฉันมิใช่เป็นผู้ปกป้องพวกเจ้าได้"- -"  พวกเขากล่าวว่า "โอ้ ชุอัยบ์ การละหมาด (นมัส) ของท่านสั่งสอนท่านว่าให้พวกเราละทิ้งสิ่งที่บรรพบุรุษของเราเคารพ  หรือว่าให้เรากระทำต่อทรัพย์สินของเราตามที่เราต้องการกระนั้นหรือ  แท้จริงท่านนั้นเป็นผู้มีขันติ เป็นผู้มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด"- -"  เขา(ชะอัยบ์) กล่าวว่า "โอ้กลุ่มชนของฉัน พวกเจ้ามิเห็นดอกหรือ หากฉันมีหลักฐานอันชัดแจ้งจากพระผู้อภิบาลของฉันและพระองค์ได้ทรงประทาน เครื่องยังชีพแก่ฉัน  ซึ่งเป็นปัจจัยยังชีพที่ดีจากพระองค์  และฉันมิได้ปรารถนาที่จะขัดแย้งกับพวกเจ้า  ในสิ่งที่ฉันได้ห้ามพวกเจ้าให้ละเว้น (ฉันใช้พวกเจ้าในสิ่งที่ฉันปฏิบัติด้อย) ฉันมิปรารถนาสิ่งใดนอกจากการปฏิรูปให้ดีขึ้นเท่าที่ฉันสามารถ  และความสำเร็จของฉันจะไม่เกิดขึ้นเว้นแต่การช่วยเหลือของอัลเลาะฮ์ แด่พระองค์ที่ฉันขอมอบหมาย และยังพระองค์เท่านั้นที่ฉันจะกลับไปหา"- -" และโอ้กลุ่มชนของฉัน  อย่าให้การขัดแย้งของฉันทำให้พวกเจ้ากระทำผิดซึ่งมันจะประสบแก่พวกเจ้าเช่น ที่ได้ประสบแก่กลุ่มชนขอบ นุฮ์(โนอาห์) หรือกลุ่มชนของฮูด หรืออกลุ่มชนของ ซอและฮ์ และกลุ่มชนของลูฏ(โลท)นั้น มิได้อยู่หากจากพวกเจ้าเลย"- -"  และพวกเจ้าจงขออภัยต่อพระผู้อภิบาลของเจ้า และจงกลับตัวต่อพระองค์ แท้จริงพระผู้อภิบาลของฉันนั้น เป็นผู้ทรงเมตตาผู้ทรงรักใคร่เสมอ"- -" พวกเขากล่าวว่า "โอ้ ชุอัยบ์ เราไม่เข้าใจส่วนมากที่ท่านกล่าว และแท้จริงเราเห็นว่าท่านเป็นคนอ่อนแอในหมู่พวกเรา  ถ้ามิใช่เพราะครอบครัวของท่านแล้ว  เราจะเอาหินขว้างท่าน  และท่านมิได้เป็นผู้มีเกียรติ์เหนือเราเลย"- -"    เขา(ชุอัยบ์)กล่าวว่า "โอ้กลุ่มชนของฉันเอ๋ย ครอบครัวของฉันเป็นที่นับถือแก่พวกเจ้ามากยิ่งกว่า อัลเลาะฮ์ กระนั้นหรือ และพวกเจ้าได้เอาพระองค์ไว้เบื้องหลังพวกเจ้า  แท้จริงพระผู้อภิบาลของฉันทรงรอบรู้ถึงสิ่งที่พวกเจ้ากระทำ"-                                                                      (อัลกุรอาน 11/84-92)                         -"และถ้าหากมีกลุ่มชนหนึ่งในหมู่พวกเจ้าศรัทธา  ต่อสิ่งที่ฉันได้นำมา และอีกลุ่มชนหนึ่งมิได้ศรัทธา  ดังนั้นจงอดทนเถิด จนกว่าอัลเลาะฮ์จะทรงชี้ขาดระหว่างเรา  โดยที่พระองค์นั้นคือ ผู้ที่ดีที่สุดในบรรดาผู้ชี้ขาดทั้งหลาย"- -" บรรดาผู้โอหังจากกลุ่มชนของเขาได้กล่าวว่า "แน่นอนเราจะขับไล่ท่าน โฮ้ ชุอัยบ์ และบรรดาผู้ที่ศรัทธาต่อท่านออกไปจากตำบลของเรา  หรือไม่ท่านก็ต้องกลับมาอยู่ในลัทธิของเรา เขา(ชุอัยบ์) กล่าวว่า "แม้พวกเราจะไม่ชอบกระนั้นหรือ""-                                                                     (อัลกุรอาน 7/87-88) -"บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา จากกลุ่มชนของเขากล่าวว่า "ถ้าหากพวกเจ้าปฏิบัติตามชุอัยบ์แล้ว แน่นอนพวกเจ้าก็เป็นผู้ขาดทุนในทันที"-                                                      (อัลกุรอาน 7/90) -" และโอ้กลุ่มชนของฉัน  พวกเจ้าจงกระทำตามแนวทางของพวกเจ้า  ฉันก็จะกระทำ(ตามแนวทางของฉัน)  แล้วพวกเจ้าก็จะรู้ว่าผู้ใดที่การลงโทษจะประสบแก่เขา จะทำให้เขาอดสู  และผู้ใดที่เป็นคนโกหก  และพวกเจ้าจงเฝ้าดูเถิด  แท้จริงฉันก็อยู่ร่วมกับพวกเจ้าคอยเฝ้าดูอยู่ด้วย"- -" และเมื่อบัญชาของเราได้มาถึง  เราได้ช่วยให้ชุอัยบ์และบรรดาผู้ศรัทธาร่วมกับเขา ให้พ้นด้วยความเมตตาจากเรา  และเสียงกัมปนาทได้ทำลายผู้อธรรมแล้วพวกเขาได้นอนพังพาบตายในบ้านของพวกเขา เอง"-                                                                    (อัลกุรอาน 7/93-94) -" แล้วความไหวของแผ่นดินก็ฆ่าพวกเขา  แล้วพวกเขาก็กลายเป็นผู้ที่คุกเข่าตายในบ้านของเขาเอง"- -"บรรดาผู้ปฏิเสธ ชุอัยบ์  ประหนึ่งว่าพวกเขามิเคยอยู่ในบ้านนั้น  บรรดาผู้ที่ปฏิเสธ ชุอัยบ์นั้น พวกเขาเป็นพวกที่ขาดทุน"- - " แล้วเขา (ชุอัยบ์) ก็หันออกไปจากเขา และกล่าวว่าโอ้กลุ่มชนของฉัน  แท้จริงฉันได้ประกาศสาร จากพระผู้อภิบาลของฉันแก่พวกเจ้า  และฉันได้แนะนำแก่พวกเจ้าแล้ว  แล้วฉันจะเสียใจต่อกลุ่มชนที่ปฏิเสธอย่างไร"-                                                             (อัลกุรอาน 7/91-93) จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:05:26

ความคิดเห็นที่ 2 กษัตริย์ราชวงค์ใหม่ของอียิปต์รังเกียจชาวอิสราเอล(ตามพระคัมภัร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) เอาละคราวนี้เรากลับมาดูชาวอิสราเอลที่ดำเนินชีวิตมาตั้งแต่ยุคโยเซฟ(ยูซุฟ) เป็นใหญ่ ผ่านมาสามสี่ร้อยปีพวกเขาก็มีลูกหลานประกอบอาชีพหลากหลายขึ้นในอียิปต์ ถึงตอนนี้ก็เรียกได้เต็มปากแล้วว่าพวกเขาเป็นชาวอิสราเอล ไม่ใช่แค่ตระกูลอิสราเอลที่อพยพมาอาศัยในอียิปต์ เรามาดูว่าพวกเขาทุกข์สุขกันอย่างไรบ้าง   "  แต่ต่อมา อีกประมาณ 150 ปี ชาวอียิปต์แท้ซึ่งเป็นเจ้าของประเทศได้คิดกบฎต่อ พระมหากษัตริย์ชาว ฮิคโซส  ชาวอียิปต์ได้สถาปนาวงศ์กษัตริย์ขึ้นใหม่  ซึ่งเป็นชาวอียิปต์แท้และได้ปราบปรามพวกฮิคโซสลงแล้วจับตัวมาเป็นทาสพร้อม กันนั้นก็ได้ประกาศให้ชาวเอเชียอื่นๆซึ่งอพยพเข้าไปในอียิปต์เป็นทาสพร้อม กันด้วย  พระเจ้าราเมเสสที่2  ผู้ซึ่งเป็นกษัตริย์องค์หนึ่งในวงศ์ใหม่นี้ได้สร้างเมือง อาวาริสขึ้นใหม่โดยใช้แรงงานชาวเอเชียต่างๆ แล้วขนานนามเมืองนั้นว่าเมือง รามเสส พวกยิวก็เป็นทาสของชาวอียิปต์  อยู่ในอียิปต์มาโดยมิได้ต่อสู้ขัดขืนแต่อย่างใด  เป็นเวลาถึง 400 ปี จึงได้มีคนดีมาเป็นพวกนำพวกยิวให้พ้นจากการเป็นทาส และหนีออกจากประเทศอียิปต์ไปได้"                                                (ยิว  โดย พลตรี ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมท น. 13 พิมพ์ครั้งที่1)                               คนอิสราเอลตกทุกข์ได้ยากในอียิปต์(จากพระคัมภีร์เดิม) อพยพ 1:1  บุตรอิสราเอลที่เข้าไปอาศัยในประเทศอียิปต์................ 5   คนทั้งปวงเป็นเชื้อสายยาโคบรวมเจ็ดสิบคนด้วยกัน 6   ต่อมาโยเซฟกับพี่ชายและน้องชาย ทั้งบรรดาคนสมัยนั้นถึงแก่ความตายหมด 7   ฝ่ายเชื้อสายอิสราเอลมีบุตรหลานมากและเพิ่มจำนวนขึ้นมาก พวกเขาทวีมากขึ้นและมีกำลังมากขึ้น  แพร่หลายไปจนเต็มเมืองนั้น 8   มีกษัตริย์องค์ใหม่ขึ้นครองราชสมบัติในประเทศอียิปต์ พระองค์มิทรงรู้จักกับโยเซฟ 9   พระองค์ทรงประกาศแก่ชนชาติของพระองค์ว่า "ดูเถิดคนอิสราเอลมีมากเกินไปและมีกำลังยิ่งกว่าเราอีก 10  มาเถิดให้เราหาอุบายปราบพวกนี้  มิฉะนั้นเขาจะทวีมากขึ้น  และถ้าเกิดสงครามขึ้นเมื่อใด  ชนชาตินี้จะสมทบกับพวกข้าศึกของเราสู้รบกับเรา 11  เหตุฉะนี้ เขาจึงตั้งนายงาน เกณฑ์ให้คนอิสราเอลทำงานตรากตรำ และเขาทั้งหลายสร้างหัวเมืองเก็บราชสมบัติ ของฟาโรห์ คือเมืองปิธมและเมืองราอัมเสส(รามเสส) 12  แต่ยิ่งเบียดเบียนมากเท่าใด ชนชาติอิสราเอลก็ยิ่งทวีมากขึ้น  และยิ่งแพร่หลายออกไป  ชาวอียิปต์ก็ครั่นคร้ามต่อชนชาติอิสราเอล 13  จึงบังคับชนชาติอิสราเอลให้ทำงานหนัก 14  ทำให้ชีวิตของเขาขมขื่น........ 15  ฝ่ายกษัตริย์อียิปต์ทรงรับสั่งนางผดุงครรภ์ชาวฮิบรูคนหนึ่งชื่อ ชิฟราห์ อีกคนหนึ่งชื่อ ปูอาห์ 16  ว่า "เมื่อเจ้าทำคลอดให้แก่หญิงฮิบรู.......ถ้าเป็นเด็กชายก็ให้ฆ่าเสีย  ถ้าเป็นหญิงก็ให้ไว้ชีวิต 17  แต่นางผดุงครรภ์ยำเกรงพระเจ้า  จึงมิได้ทำตามพระบัญชาของกษัตริย์อียิปต์ปล่อยให้บุตรชายรอดชีวิต 19  นางผดุงครรภ์จึงกราบทูลฟาโรห์ว่า "เพราะหญิงฮิบรูไม่เหมือนหญิงอียิปต์เขาไวจึงคลอดง่าย นางผดุงครรภ์มาไม่ทัน 20   พระเจ้าทรงโปรดนางผดุงครภ์นั้น ประชาชนยิ่งทวีมากขึ้นและมีกำลังเข้มแข็งขึ้น 22  ฝ่ายฟาโรห์ก็รับสั่งแก่ราษฎรทั้งปวงว่า "บุตรชายฮิบรูทุกคนที่เกิดมาให้เอาไปทิ้งเสียในแม่นำไนล์  แต่บุตรหญิงให้รอดชีวิตได้" จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:05:59

ความคิดเห็นที่ 3 กำเนิดโมเสส(นบีมูซา อ.ล.)(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) ตานี้เรามาดูกำเนิดของผู้ที่จะมาช่วยนำชาวอิสราเอลออกจากการถูกกดขี่ของชาว อียิปต์กันหน่อย หลังจากชีวิของพวกเขาพลิกผันจากอิสระชนผู้มีความมั่นคงในอียิปต์ต้องกลายมา เป็นทาส  ซึ่งเขาเป็นลูกหลานจากตระกูลอิสราเอลในสายของเลวี ซึ่งเป็นหนึ่งในพี่น้อง 12 คนของตระกูลนี้ อพยพ 2:1 ยังมีชายเผ่าเลวีคนหนึ่ง ได้หญิงสาวคนเลวีมาเป็นภรรยา 2  หญิงนั้นตั้งครรภ์คลอดบุตรชาย เมื่อนางเห็นว่าบุตรน่ารักจึงซ่อนไว้ถึงสามเดือน 3  ครั้นนางซ่อนต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ก็เอาตะกร้าสานด้วยต้นกก ยาด้วยยางมะตอยและชัน เอาทารกใส่ในตะกร้าแล้วนำไปวางไว้ที่กอปรือ ริมแม่น้ำ 4  ส่วนพี่สาวยืนดูแต่ไกลคอยดูว่า จะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นแก่น้อง 5  เมื่อพระธิดาของฟาโรห์ลงไปสรงที่แม่น้ำ และพวกสาวใช้เดินเที่ยวไปตามริมฝั่งพระนางเห็นตะกร้าอยู่ที่กอปรือ จึงสั่งสาวใช้ไปเอามา 6  เมื่อเปิดตะกร้าออกเห็นทารกกำลังร้องให้  พระนางทรงเมตตาทารกนั้น  ตรัสว่า "นี่เป็นลูกชาวฮิบรู" 7  พี่สาวทารกจึงทูลถามพระราชธิดาของฟาโรห์ว่า "จะให้หม่อมฉันไปหานางนมชาวฮิบรูมาเลี้ยงทารกนี้ให้พระนางใหม 8  พระราชธิดาของฟาโรห์จึงรับสั่งว่า "ไปหามาเถิด" หญิงสาวจึงไปเรียกมารดาของทารกนั้นมา 9   ฝ่ายพระราชธิดาของฟาโรห์ จึงตรัสสั่งหญิงนั้นว่า "รับเด็กนี้ไว้เลี้ยงให้เรา แล้วเราจะให้ค่าจ้าง" หญิงนั้นจึงรับทารกนั้นไปเลี้ยง 10  เมื่อทารกเติบโตขึ้น  นางจึงพามาถวายพระราชธิดาของฟาโรห์ พระนางจึงรับไว้เป็นพระราชบุตรของพระนาง ประทานชื่อว่า โมเสส (ฉุดขึ้นมา) ตรัสว่า "เพราะเราได้ฉุดขึ้นมาจากน้ำ จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:06:26

ความคิดเห็นที่ 4 จุดเปลี่ยนชีวิตของโมเสสจนต้องหนีไปเมืองมีเดียน(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) ในขณะที่อินเดียกำลังใกล้จะมาถึงการประสูตรของ เจ้าชายสิทธถะในอีกสองสามร้อยปีข้างหน้า ในอียิปต์โมเสสหนุ่มชาวยิวที่เติบโตในราชวังของฟาโรห์ก็ได้เดินเข้ามาสู่การ พลิกผันของชีวิต  ครั้งใหญ่ที่เบี่ยงเบนชีวิตให้ก้าวมาเป็นผู้นำศาสนา เป็นความหวังของชาวยิวที่ชีวิตผกผันกลายมาเป็นทาสอยู่ในอียิปต์เป็นร้อยปี หลายชั่วอายุคน อพยพ2:11   ครั้นโมเสสเติบโตขึ้นแล้ววันหนึ่งจึงไปหาพี่น้อง เห็นเขาทำงานตรากตรำโมเสสเห็นคนอียิปต์คนหนึ่งกำลังตีคนฮิบรู ซึ่งเป็นคนชาติเดียวกันกับเขา 12  ท่านมองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีผู้ใดอยู่ที่นั่น จึงฆ่าคนอียิปต์นั้นเสีย แล้วซ่อนศพไว้ใต้ทราย 13  โมเสสออกไปอีกวันรุ่งขึ้น ก็เห็นชาวฮิบรูสองคนต่อสู้กันอยู่ จึงตักเตือนคนที่ทำผิดนั้นว่า "ท่านตีพี่น้องของท่านเองทำไม" 14   เขาตอบว่า "ใครแต่งตั้งท่านให้เป็นเจ้านาย และเป็นตุลาการปกครองข้าพเจ้า  ท่านตั้งใจจะฆ่าข้าพเจ้าเหมือนกับที่ได้ฆ่าคนอียิปต์คนนั้นหรือ " โมเสสได้ฟังแล้วกลัว นึกว่า "เรื่องนั้นได้ลือกันไปทั่วแล้วเป็นแน่" 15  เมื่อฟาโรห์ทรงทราบเรื่องก็หาช่องที่จะประหารโมเสสเสีย แต่โมเสสหนีฟาโรห์ไปยังเมืองมีเดียน  เขานั่งลงที่ริมบ่อน้ำแห่งหนึ่ง 16   ฝ่ายปุโรหิตคนมีเดียนมีบุตรเจ็ดคน หญิงเหล่านั้นพากันมาตักน้ำใส่รางให้ฝูงแพะและแกะของบิดากิน 17  เวลานั้นเลี้ยงแกะมาไล่หญิงเหล่านั้น โมเสสจึงลุกขึ้นช่วยหญิงเหล่านั้น  และให้สัตว์ของเธอกินน้ำ 18  เมื่อหญิงเหล่านั้นกลับมาหา เรอูเอล ผู้บิดา บิดาถามว่า "วันนี้ทำไมพวกเจ้าจึงพากันกลับมาเร็ว 19  เธอตอบว่า "มีชายอียิปต์คนหนึ่ง ช่วยพวกฉันให้พ้นมือของพวกเลี้ยงแกะ ทั้งยังตักน้ำให้พวกฉัน  และให้ฝูงแกะกินด้วย" 20  บิดาจึงถามบุตรหญิงของท่านว่า "ชายผู้นั้นอยู่ที่ไหน ทำไมจึงทิ้งเขาไว้ล่ะ ไปเชิญเขาเข้ามารับประทานอาหารซิ 21  โมเสสก็เต็มใจอาศัยอยู่กับ เรอูเอล แล้ว เรอูเอล ก็ยก ศิปโปราห์ บุตรสาวให้แก่โมเสส 22  นางจึงคลอดบุตรชายคนหนึ่ง โมเสสตั้งชื่อว่า เกอร์โชม เพราะท่านกล่าวว่า "ข้าพเจ้าเป็นคนต่างด้าว อาศัยอยู่ในต่างประเทศ" 23   ครั้นเวลาล่วงมาช้านาน กษัตริย์อียิปต์สิ้นพระชนม์ คนอิสราเอลเศร้ามาก เพราะสาเหตุที่เป็นทาส เขาจึงคร่ำครวญขอความช่วยเหลือ เสียงร่ำร้องเพราะต้องเป็นทาสนี้  ดังขึ้นมาถึงพระเจ้า 24   พระเจ้าทรงสดับเสียงคร่ำครวญของเขา  จึงทรงระลึกถึงพันธสัญญาที่พระองค์ได้ทรงทำไว้ กับ อับราฮัม อิสอัค และยาโคบ 25   พระเจ้าทรงทอดพระเนตรเห็นชาวอิสราเอล แล้วทรงทราบถึงสภาพความเป็นไปของเขา จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:06:55

ความคิดเห็นที่ 5 พระเจ้าทรงเรียกโมเสส(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) โมเสสและอารอนพี่ชายเข้าเฝ้าฟาโรห์ในจินตนาการหนึงของชาวคริสต์ อพยพ3:1 ฝ่ายโมเสสเลี้ยงแกะของ*เยโธร *  พ่อตาผู้เป็นปุโรหิตของคนมีเดียนได้พาแกะไปทางตะวันตกถิ่นของถิ่นทุรกันดาร  จนมาถึงภูเขาของพระเจ้าคือ โฮเรบ 2  *ทูตของพระเจ้า*  ก็ปรากฏแก่โมเสสท่ามกลางพุ่มไม้เป็นเปลวไฟ โมเสสดู เห็นพุ่มไม้นั้นมีไฟลุกโชนอยู่  แต่มิได้ไหม้โทรมไป 3  โมเสสจึงว่า "ข้าจะแวะเข้าไปดูสิ่งแปลกประหลาดนี้ว่า เหตุไฉนพุ่มไม้จึงไม่ไหม้" 4  ครั้นพระเจ้าทอดพระเนตรเห็นเขาเดินเข้ามา  จึงตรัสออกมาจากพุ่มไม้นั้นว่า "โมเสส โมเสสเอ๋ย" โมเสสทูลว่า "ข้าพระองค์อยู่นี่" (ผมรู้สึกสับสนนิดหน่อยเมื่ออ่านถึงตรงนี้  ในเรื่องชื่อพ่อตาของโมเสส คือตอนแรกที่พระคัมภีร์เดิมเล่ามานั้น พ่อตาของโมเสสชื่อ เรอูเอล แต่มาในบทนี้ พระคัมภีร์บอกว่าชื่อ เยโธร  หรือพ่อตาโมเสสเขาอาจจะมีสองชื่อก็เป็นได้ อีกส่วนหนึ่งก็คือ พระเจ้ามาปรากฏแก่โมเสสเองหรือ ทูตสวรรค์มาหาโมเสส กันแน่ เพราะ ใน    ข้อ 3:2 นั้นพระคัมภีร์เขียนว่า* ทูตสวรรค์    *  แต่พอมาถึง 3:4 กลายเป็นว่า"พระเจ้าทอดพระเนตรเห็นเขาเดินมา จึงตรัสออกมาจากพุ่มไม้นั้นว่า....." หากผู้นับถือพระคัมภีร์เดิมท่านใดไม่ว่าจะเป็น ยิว หรือคริสต์ หรือผู้ที่มีความรู้ในพระคัมภีร์เดิม ทราบความหมายอันแน่ชัดของสองประเด็นนี้ กรุณาชี้แจงให้ผมทราบด้วยนะครับ ผมไม่กล้าที่จะสรุปว่าเป็นเช่นไร อันจะกลายเป็นการสรุปโดยขาดความรู้  ผมจึงคัดลอกคำมาแบบตรงๆเพื่อคงลักษณะของพระคัมภีร์เดิมไว้ แม้ผมจะรู้สึกในข้อความที่ขัดกันก็ตาม  เพื่อรอคำตอบจากผู้รู้หรือผู้สันทัดกรณีครับ) 5  พระองค์ตรัสว่า "อย่าเข้ามาใกล้ที่นี่  ถอดรองเท้าของเจ้าออกเสียเพราะที่นี่ซึ่งเจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์" 6  แล้วพระองค์ตรัสอีกว่า "เราเป็นพระเจ้าของบิดาเจ้า เป็นพระเจ้าของ อับราฮัม พระเจ้าของ อิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ " โมเสสปิดหน้าเสียเพราะกลัวไม่กล้ามองดูพระเจ้า 8  เราลงมาเพื่อช่วยเขาให้รอดพ้นจากมือชาวอียิปต์ และนำออกจากประเทศนั้นไปยังแผ่นดินที่อุดมกว้างขวาง  เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนม และน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์  คือ ไปยังที่อยู่ของชาวคานาอัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์และคนเยบุส 10  เราจะใช้เจ้าไปเฝ้าฟาโรห์  เพื่อจะได้พาประชากรของเรา คือ ชนชาติอิสราเอลออกจากอียิปต์" 13  ฝ่ายโมเสทูลพระเจ้าว่า "เมื่อข้าพระองค์ไปหาชนชาติอิสราเอลและบอกพวกเขาว่า "พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย  ทรงสั่งข้าพเจ้ามาหาท่าน  และเขาจะถามข้าพระองค์ว่า พระองค์ทรงพระนามว่ากระไร  ข้าพระองค์จะตอบเขาวาอย่างไร" 14  พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น" แล้วพระองค์ตรัสว่า "ไปบอกชนชาติอิสราเอลว่า พระเจ้าทรงพระนามว่า " เราเป็น " ทรงใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย 15  พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสอีกว่า "เจ้าจงกล่าวแก่อิสราเอลดังนี้ "พระเยโฮวาห์" พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่าน ..........ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาท่านนี่แหละเป็นนามของเราตลอดไปเป็นนิตย์ นี่แหละเป็น อนุสรณ์ของเราตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์ 17  เราสัญญาไว้แล้วว่า เราจะพาเจ้าทั้งหลายไปให้พ้นจากความทุกข์ในอียิปต์ไปยังแผ่นดินของชาวคานา อัน คนฮิตไทต์ คนอาโมไรต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส ไปยังแผ่นดินซึ่งมีน้ำนมและน้ำผึ้งบริบูรณ์" 18  เขาจะเชื่อฟังคำของเจ้า แล้วเจ้ากับผู้ใหญ่ของคนอิสราเอล จงพากันไปเฝ้ากษัตริย์ของกษัตริย์ของคนอียิปต์ทูลว่า "พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของคนฮิบรู ทรงปรากฏแก่ข้าพระบาททั้งหลาย บัดนี้ขอได้โปรดให้ข้าพระบาทเดินไปในถิ่นทุรกันดารสักสามวันเพื่อถวายสัตว บูชาแด่พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของข้าพระบาท 19  เรารู้แล้วว่า กษัตริย์อียิปต์จะไม่ยอมให้พวกเจ้าไป แม้จะถูกประหารด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ 20  เราจะเหยียดมือประหารอียิปต์ด้วยอัศจรรย์ต่างๆ ที่เราจะกระทำในทางกลางประเทศนั้น  หลังจากนั้น กษัตริย์จะยอมปล่อยพวกเจ้าไป 21   เราจะให้ประชากรเหล่านี้เป็นที่ชอบพอของชาวอียิปต์  เมื่อเจ้าทั้งหลายออกไปก็จะต้องไม่ไปมือเปล่า 22  ให้ผู้หญิงทุกคนขอเครื่องเงินเครื่องและเสื้อผ้าจากเพื่อนบ้าน  และจากหญิงที่อาศัยอยู่ในเรือนของเขา  เอาเครื่องแต่งตัวนั้นไปแต่งให้บุตรตรีของเจ้า ด้วยวิธีนี้นี่แหละ เจ้าจะได้ริบสิ่งของของชาวอียิปต์" อพยพ4:1   โมเสส จึงทูลตอบว่า "แต่พระองค์เจ้าข้า  เขาจะไม่เชื่อข้าพระองค์  เพราะเขาจะว่า "พระเจ้ามิได้ปรากฏแก่ท่านเลย"                       2   พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า " อะไรอยู่ในมือเจ้า" ท่านทูลว่า "ไม้เท้าพระเจ้าข้า" 3   พระองค์ตรัสว่า "โยนลงที่พื้นดินเถิด" ท่านจึงโยนไม้เท้าลงพื้นดิน ไม้เท้านั้นก็กลายเป็นงู โมเสสก็เดินหลบหนีงูไป 4   พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "เอื้อมมือจับหางงูไว้" พอท่านเอื้อมมือจับหางงู  มันก็กลายเป็นไม้เท้าอยู่ในมือท่าน 5   เพื่อเขาทั้งหลายจะได้เชื่อว่า พระเจ้าของบรรพบุรุษของเขา.....ทรงปรากฏแก่เจ้าแล้ว 6  พระเจ้าตรัสกับโมเสสอีกว่า "เอามือสอดไว้ที่อกเจ้า"ท่านสอดมือไว้ที่อก เมื่อชักมือออก มือของท่านก็เป็นโรคเรื้อน ขาวเหมือนหิมะ 7  พระองค์จึงตรัสว่า "เอามือสอดไว้ที่อกอีกครั้งหนึ่ง"  โมเสสจึงสอดมือเข้าที่อกอีก แล้วเมื่อท่านชักออกมา ดูเถิด มือนั้นกลับกลายเป็นเหมือนเนื้อหนังส่วนอื่นของท่าน 8  พระเจ้าตรัสว่า "ถ้าเขาไม่เชื่อเจ้า และไม่เชื่อหมายสำคัญครั้งที่หนึ่ง  เขาจะเชื่อหมายสำคัญครั้งที่สอง 9  ถ้าเขาไม่เชื่อหมายสำคัญครั้งที่สองนี้ ทั้งไม่ฟังเสียงเจ้า  จงตักน้ำในแม่น้ำไนล์มานิดหน่อย และเทลงที่ดินแห้ง  แล้วน้ำที่เจ้าตักจากแม่น้ำนั้น จะกลายเป็นเลือดบนดินแห้งนั้น" 10  แต่โมเสสทูลพระเจ้าว่า  "ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์มิใช่คนช่างพูด  ทั้งในกาลก่อนและตั้งแต่เวลาที่พระองค์ตรัสกับผู้รับใช้ของพระองค์  ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่คล่องแคล้ว" 14  ฝ่ายพระเจ้ากริ้งโมเสส จึงตรัสว่า "เจ้ามีพี่ชายคือ อาโรน คนเลวีมิใช่หรือ  เรารู้แล้วว่าเขาเป็นคนพูดเก่ง บัดนี้เขากำลังเดินทางมาพบเจ้า เมื่อเห็นเจ้าแล้วเขาจะดีใจ   15  เจ้าจงพูดกับเขา  และบอกให้เขาพูดแล้วเราจะอยู่ที่ปากของเจ้า  และปากของเขา และจะสั่งสอนเจ้าทั้งสองให้รู้ว่า ควรทำประการใด 16  เขาจะเป็นคนพูดกับประชากรแทนเจ้า  และเจ้าจะเป็นดังพระเจ้าแก่เขา  เจ้าจงเอาไม้เท้านี้ไว้สำหรับทำหมายสำคัญเหล่านั้น จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:07:32

ความคิดเห็นที่ 6 โมเสสกลับสู่อียิปต์เพื่อพบฟาโรห์(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์)และกำเนิดมูซา (โมเสส)(ตามคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) อพยพ4:18   โมเสสจึงกลับไปหาเยโธร พ่อตาของตน บอกว่า "ขอลากลับไปหาพี่น้องซึ่งอยู่ในอียิปต์ เพื่อจะดูว่าเขามีชีวิตอยู่หรือไม่ " ฝ่ายเยโธรตอบโมเสสว่า "ไปโดยสวัสดิภาพเถิด" 19  พระเจ้าตรัสกับโมเสสในเมืองมีเดียนว่า "กลับไปอียิปต์เพราะคนทั้งหลายที่หาช่องประหารชีวิตเจ้านั้นตายแล้ว" 20  โมเสสจึงให้ภรรยาและบุตรของตน ขี่ลากลับไปยังแผ่นดินอียิปต์ ส่วนโมเสสก็ถือไม้เท้าของพระเจ้าไปด้วย 21  พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "เมื่อเจ้ากลับถึงอียิปต์  จงทำอัศจรรย์ต่างๆที่เรามอบไว้ไห้ในอำนาจของเจ้าแล้วนั้น  ต่อหน้าฟาโรห์  แต่เราจะทำให้ใจของฟาโรห์แข็งกระด้าง  ไม่ยอมให้ประชากรไป 22  เจ้าจงทูลฟาโรห์ว่า "พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า คนอิสราเอล เป็นบุตรคนหัวปีของเรา   23   เราบอกแก่เจ้าว่า "จงปล่อยบุตรของเราไปนมัสการเรา " ถ้าเจ้าไม่ยอมให้เขาไป เราจะประหารชีวิตบุตรคนหัวปีของเจ้าเสีย" 30  แล้วอาโรนจึงตรัสถึงพระดำรัสทั้งหมดซึ่งพระเจ้าตรัสแก่โมเสสและทำหมายสำคัญต่างๆนั้นต่อหน้าประชาชน 31  ฝ่ายประชาชนได้ยินว่าพระเจ้าเสด็จมาเยี่ยมเยือนชนชาติอิสราเอลและทอดพระเนตร เห็นความทุกข์ยากของเขาแล้ว ก็เชื่อ เขากราบลงนมัสการ เรื่องของโมเสสในพระคัมภีร์เดิม(สวนหนึ่งจากเตาร๊อตหรือไบเบิ้ลเดิม)นั้นยาว มาก  ฉันจะขอยกมาประกอบสลับกับอัลกุรอานที่กล่าวถึงในช่วงเวลาเดียวกัน เพื่อจะได้ดำเนินเรื่องไปพร้อมกันและสามารถมองเห็นความเหมือนหรือแตกต่างกัน ได้เป็นจุดๆไป เพราะหากเหตุการณ์จากพระคัมภีร์เดิมเดินเรื่องไปไกลพออัลกุรอานกลับมาย้อน เรื่องใหม่ อาจจะนึกมุมมองที่แตกต่างไม่ออก " บันทึกประวัติศาสตร์การทรงสร้างในพระคัมภีร์ไบเบิ้ลนี้ ผู้บันทึกข้อความมีหลายคนซึ่งได้ทำการบันทึกข้อความโดยได้รับการดลใจและการ สำแดงจากพระเจ้าในช่วงที่แตกต่างกันนับร้อยนับพันปี  แต่เมื่อนำมาประกอบรวมกันเข้า ข้อความที่บันทึกล้วนสอดคล้องต้องกัน"                               (นับถอยหลังสู่สงครามโลกครั้งที่สาม โดย เปรมศักดิ์ จีรแพทย์ น. 98) ส่วนอัลกุรอานนั้นพระเจ้าทรงเล่าให้ท่านนบีทุกคำพูดโดยให้มาลาอิกะฮ์(ทูต สวรรค์)นำมาบอกให้ท่านนบีมูฮัมหมัด ซ.ล. ท่องจำทุกคำ แล้วท่านนบี(ศาสนทูต)มูฮัมหมัด ก็ถ่ายทอดทุกคำพูดของพระเจ้า ตามที่ได้รับมาให้แก่สาวกท่องจำทุกโองการและจดบันทึกลงในวัสดุเท่าที่หาได้ ในเวลานั้น  ตั้งแต่โองการแรกถึงโองการสุดท้ายของคัมภีร์ อัลกุรอาน  จึงเท่ากับทุกดำรัสนั้น เป็นสาส์นที่อัลเลาะฮ์ พระผู้ทรงสร้างทุกสรรพสิ่งได้มีดำรัสกับมนุษยชาติโดยตรง เรามาดูว่าพระเจ้าทรงมีดำรัสถึงเรื่อง นบีมูซา อ.ล.(โมเสส) ไว้ในอัลกุรอานว่าอย่างไร -"เหล่านี้คือโองการทั้งหลายแห่งคัมภีร์อันชัดแจ้ง"- -" เรา(อัลเลาะฮ์) จะอ่านให้เจ้าฟังบางส่วนแห่งเรื่องราวของมูซา(โมเสส) และฟิรอาวน์(ฟาโรห์) ด้วยความจริงใจ  เพื่อกลุ่มชนผู้ศรัทธา"- -" แท้จริงฟิรอาวน์ (ฟาโรห์) นั้นหยิ่งผยองในแผ่นดิน และทำให้ประชาชนนั้นแตกแยกออกเป็นกลุ่ม ๆ  เขาทำให้กลุ่มชนหนึ่งในหมู่พวกเขาอ่อนแอ(คือ ใช้เขาเป็นทาส) โดยฆ่าบรรดาลูกชายของพวกเขา  และไว้ชีวิตเหล่าสตรีของพวกเขา แท้จริงเขาเป็นหนึ่งในหมู่ผู้บ่อนทำลาย"- -" และเราปรารถนาที่จะทำให้ความโปรดปรานแก่บรรดาผู้ที่อ่อนแอในแผ่นดิน (วงศ์วานอิสรออีลหรืออิสราเอล) และเราจะให้พวกเขาเป็นผู้นำ และทำให้พวกเขาเป็นผู้ได้รับมรดก"- -"  และเราได้ให้พวกเขาครอบครองในแผ่นดิน และเราจะให้ ฟิรอาวน์และฮามาน(องคมนตรีของฟาโรห์)ตลอดจนไพร่พลของเขาทั้งสอง ได้เห็นในสิ่งที่พวกเขามีความกลัว"-                  นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า ฟิรอาวน์ และไพร่พลของเขาต่างก็กลัวท่จะสูญเสียอำนาจ                                                              (อัลกุรอาน 28/2-6)                    ตามประวัติศาสตร์อิสลามกล่าวว่า                  "คืนหนึ่งฟาโรห์บรรทมและฝันร้าย  ฝันว่าไอยคุปต์(อียิปต์) และราชบัลลังก์ถูกไฟเผาผลาญ โหราจารย์ทำนายว่า คนที่จะมาเป็นศัตรูกับฟาโรห์กำลังจะเกิดในท้องของหญิงชาว อิสราเอล ชนชั้นต่ำต้อยของไอยคุปต์                    ..........แต่ราชวัลลภของพระองค์เองชื่อ อิมรอน ที่มีเชื้อสายอิสราเอล กับภริยาของเขาชื่อ ฮาอิล ทำให้ทารกผู้หนึ่งปฏิสนธิในครรภ์ของหญิงอิสราเอล  เมื่อโหราจารย์ทำนายอีกว่าทารกนั้นเริ่มอยู่ในครรภ์มารดาของเขาแล้ว ฟาโรห์จึงสั่งให้ฆ่าทารกผู้ชายและไว้ชีวิตทารกผู้หญิงของคนอิสราเอล"                           (25 ศาสดา มูซา ฮารูน โดย ฮัจยี ประโยชน์ ค้าสุวรรณ น.  3-4) -" และเราได้ดลใจแก่มารดาของ มูซาว่า เมื่อเธอกลัวแทนเขา จงหักใจวางร่างเขาให้ลอยไปตามสายน้ำ  และเธออย่าได้กลัวและอย่าโศกเศร้า แท้จริงเราจะให้เขากลับไปหาเธอ และในวันข้างหน้าเราจะทำให้เขาเป็นผู้หนึ่งแห่งบรรดาผู้ถูกประทานมาทั้ง หลาย"-                                                              (อัลกุรอาน 28/7) -" โดยให้เขา(มารดา)วางเขา(มูซา)ในหีบตะบูต (ตะกร้าสาน) แล้วเอาไปปล่อยในแม่น้ำ(ไนล์) แล้วแม่น้ำก็ซัดเขาเข้าไปติดที่ชายฝั่ง(จากนั้น)ศัตรูของเขา และศัตรูของเขาก็จะเก็บเอาเขาไป และข้าก็ได้ให้ความรักจากข้าแก่เจ้า(มูซา)  เพื่อเจ้าจะได้รับการเลี้ยงดูภายใต้การดูแลของข้า(อัลเลาะฮ์)"-                                                             (อัลกุรอาน 20/39) จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:10:50

ความคิดเห็นที่ 7 มูซา (โมเสส)ในวังฟาโรห์(ตามคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) -"ดังนั้นบริวานของฟิรอาวน์ได้เก็บเขาขึ้นมา เพื่อให้เขากลายเป็นศัตรู  และความโศกเศร้าแก่พวกเขา แท้จริงฟิรอาวน์ และฮามาน(องคมนตรี) และไพร่พลของเขาทั้งสองเป็นพวกที่มีความผิด"- -"  และภรรยาของฟิรอาวน์(ฟาโรห์) กล่าวว่า "(เขาจะเป็น) น่าชื่นชมยินดีแก่ฉันและแก่ท่าน อย่าฆ่าเขาเลย บางทีเขาจะเป็นประโยชน์แก่เรา หรือเราจะถือเขาเป็นลูก" และพวกเขาหารู้สึกตัวไม่"-                                                              (อัลกุรอาน 28/8-9) -"  และนาง(แม่ของมูซา) ได้กล่าวแก่พี่สาวของเขา (มูซา) "จงติดตามไปดูเขา"  ดังนั้นฉันได้เห็นเขาแต่ไกล โดยที่พวกเขาไม่รู้"- -"  และเรา(อัลเลาะฮ์) ได้ห้ามเขาไว้ก่อนเรื่องนมแม่  ดังนั้นเธอ(พี่สาวของมูซา) กล่าวว่า "ฉันจะชี้แนะชาวบ้านให้แก่พวกท่านเอาไหม  เพื่อคุ้มครองเขาแทนพวกท่าน  และพวกเขาจะเป็นผู้ให้คำแนะนำอย่างดี"-                                                           (อัลกุรอาน 28/11-13) "เมื่อฟาโรห์เป็นเด็กในหีบสานก็กล่าวว่า "เด็กคนนี้มีเค้าหน้าแบบอิสราเอล มิใช่เลือดไอคุปต์ (กิบฏีหรือกุบาโต)  ภรรยาของฟาโรห์กล่าวว่า "อย่าทำเขาเลย ฉันรักเขา  พระองค์จะเอาอะไรมาพิสูจน์ว่า หยดเลือดในร่างนี้ มิใช่ชาวกิบฏีพสกนิกรของพระองค์ ฉันอยากเลี้ยงเขาไว้เป็นบุตรบุญธรรมของเรา.............."                               (25 ศาสดา  ฮารูน โดยฮัจยี ประโยชน์   ค้าสุวรรณ น.11) นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า มูซา จะไม่ยอมดูดนมจากหญิงอื่นเพราะอัลเลาะฮ์ ซ.บ. ทรงห้ามแม่นมอื่นๆแก่เขา........หลังจากที่นางได้เอาเขาไปปล่อยในแม่นำไนล์  นางจึงใช้ให้พี่สาวของเขาติดตามข่าวมูซาอย่างใกล้ชิด  เธอเดินตามไปตามแม่น้ำ  จนกระทั่งหับลอยไปถึงวังของฟิรอาวน์(ฟาโรห์)  มูซาไม่ยอมดื่มนมจากใครเป็นเวลาหลายวัน  จนกระทั่งชาววังหนักอกหนักใจพากันตระเวนหาแม่นมนอกวัง  จนพบพี่สาวของมูซานางได้กล่าวว่า จะแนะนำแม่นมแก่เด็กคนนี้ให้เอาไหม  พวกเขาขอร้องให้พาแม่นมมา  นางก็ได้นำมารดาของมูซามา และมูซาก็ยอมดื่มนม  ภริยาของฟิรอาวน์พอใจมาก  และขอให้นางอยู่ในวัง แต่นางกล่าวว่า ฉันไม่สามารถทิ้งบ้านและลูกๆของฉันได้  แต่ฉันจะเอาเขาไปอยู่กับฉัน และฉันจะเอาเขามาหาท่านบ่อยๆ นางกล่าวว่า ดีแล้ว แล้วนางก็กระทำอย่างดียิ่งต่อแม่ของมูซา -"  ดังนั้นเราจึงให้เขากลับไปหามารดาของเขาเพื่อที่จะเป็นที่น่าชื่นชมยินดี  แก่นางและนางจะไม่โศกเศร้าและเพื่อนางจะได้รู้ว่า  แท้จริงสัญญาของอัลเลาะฮ์นั้นเป็นจริง แต่พวกเขาส่วนมากไม่รู้"- -"  เมื่อเขาบรรลุความเป็นหนุ่ม และเติบโตเต็มที่แล้ว  เราได้ให้ความเข้าใจ ให้ความรู้แก้เขา และเช่นนั้นแหละ เราจะตอบแทนแก่บรรดาผู้ที่กระทำความดี"- -"  และเขา(มูซา) ได้เข้าไปในเมือง ขณะที่ชาวเมืองกำลังพักผ่อน (ในเวลาบ่าย)  เขาเห็นชายสองคนต่อสู้กันอยู่ในนั้น  คนหนึ่งมาจากพวกพ้องของเขา และอีกคนหนึ่งเป็นฝ่ายที่เป็นศัตรูของเขา   ดังนั้น คนที่มาจากพวกพ้องของเขาได้ขอความช่วยเหลือ  เพื่อให้ปราบฝ่ายที่เป็นศัตรูของเขา  มูซาได้ต่อยเขาและฆ่าเขา เขากล่าวว่า "นี่มันเป็นการกระทำของซาตาน แท้จริง มันเป็นศัตรู   ที่ทำให้หลงผิดอย่างแจ้งชัด"-                                                      (อัลกุรอาน 28/13-15) นักอธิบ่ยอัลกุรอานกล่าวว่า  ด้วยพลังหมัดอันหนักหน่วงที่พุ่งเข้าที่หน้าอกชาวอียิปต์  มหาดเล็กอียิปต์คนนั้น ก็ถึงแก่ร่วงลงถึงแก่ความตาย  แม้จะเป็นการฆ่าคนโดยไม่ได้เจตนาก็ตาม  มูซาก็ตระหนักถึงความผิดของเขาอยู่ดี -"เขากล่าวว่า "โอ้พระผู้อภิบาลของฉัน  แท้จริงฉันได้อธรรมต่อตนเอง  ขอพระองค์ทรงอภัยโทษแก่ฉันด้วย"  แล้วพระองค์ก็ทรงอภัยให้เขา  แท้จริงพระองค์เป็นผู้ทรงอภัย  ผู้ทรงเมตตาเสมอ"-                                                        (อัลกุรอาน 28/16) จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:11:35

ความคิดเห็นที่ 8 มูซา(โมเสส)หนีไปเมืองมัดยัน(มีเดียน)(ตามคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม) บ่อน้ำที่ท่านนบีมูซา(โมเสส)มาพบหญิงสองคนถูกกันออกจากการตักน้ำ  ซึ่งอยู่ในประเทศ จอร์แดนปัจจุบัน( ภาพจาก www.ridwanclub.com) -"เขากล่าวว่า "โอ้พระผู้อภิบาลของฉัน  การที่พระองค์ได้ทรงโปรดปรานแก่ฉัน ฉันจะไม่เป็นผู้สนับสนุน ผู้กระทำผิดอีกต่อไป"-                                                             (อัลกุรอาน 28/17) -" เมื่อเขาอยู่ในเมือง  เขากลัวจะเกิดภัยแก่เขา (ว่าจะได้รับโทษเพราะฆ่าคนตาย) ขณะนั้นผู้ที่เคยร้องขอให้เขาช่วยเหลือเมื่อวานนี้  กำลังร้องเรียกให้เขาช่วยอีก  มูซาพูดกับเขาว่า "แท้จริงเจ้านั้นเป็นผู้หลงผิดอย่างแน่นอน"- -" เมื่อเขาต้องการที่จะปราบศัตรูกับเขาทั้งสอง เขากล่าวว่า "โอ้มูซาเอ๋ย  ท่านต้องการที่จะฆ่าฉัน ดั่งที่ท่านได้ฆ่าคนหนึ่งไปแล้วเมื่อวานนี้หรือ  ท่านปรารถนาสิ่งใด  นอกจากผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน  และท่านไม่ปรารถนาที่จะปรองดองให้ดีต่อกัน"- -" และชายคนหนึ่งได้มาจาก ชานเมืองอย่างรีบเร่ง เขากล่าวว่า "โอ้มูซาเอ๋ย  พวกขุนนางชั้นผู้ใหญ่กำลังปรึกษาหารือกัน  เกี่ยวกับเรื่องของท่านเพื่อจะฆ่าท่าน ดังนั้น จงออกไปเถิด  แท้จริงฉันเป็นผู้หวังดีต่อท่าน"- -" ดังนั้น  เขาจึงออกจากเมืองไปในสภาพหวาดกลัวว่าจะเกิดภัย  เขากล่าวว่า "โอ้พระผู้อภิบาลของฉัน  โปรดช่วยฉันให้รอดพ้นจากหมู่อธรรมด้วยเถิด"- -" และเมื่อเขามุ่งหน้าไปยัง(เมือง) มัดยัน เขากล่าวว่า "หวังว่าพระผู้อภิบาลของฉัน จะทรงชี้แนะฉันสู่ทางอันเที่ยงตรง"-                                                                   (อัลกุรอาน 28/18-22) " มหาดเล็กตายทั้งคน มุขมนตรีฮามาน ถึงแก่กระทืบเท้าในที่ประชุมเสนาบดี "ติดตามฆ่า มูซา ให้จงได้  ก่อนที่ลูกบุญธรรมของฟาโรห์คนนี้จะใหญ่เกินวัง"                              ...........โหราธิบดีกล่าวว่า "ข้าพเจ้าสังหรณ์ใจเหลือเกินว่า เขาจะมีเลือดอิสรออีล(อิสราเอล) ยิ่งกว่าเป็นชาวกิบฏี(ไอยคุปต์) เช่นเรา"-                                  (25 ศาสดา มูซาฮารูน โดยฮัจยีประโยชน์ ค้าสุวรรณ น. 26-27) นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า  เขาออกเดินทางไปด้วยความกลัว  ปราศจากเสบียง ระยะทางระหว่าง อียิปต์ กับมัดยัน เป็นระยะทางเดินประมาณ 8 วัน  เขาไม่รู้ทิศทางนอกจากหวังพึ่งพระเจ้าของเขา..............  ระหว่างทางเขาได้กินใบไม้และผักเป็นอาหาร -"และเมื่อเขามาพบบ่อน้ำแห่งมัดยัน  เขาได้พบฝูงชนกลุ่มหนึ่งกำลังตักน้ำ (เพื่อสัตว์เลี้ยงของพวกเขา) และนอกจากเขาเหล่านั้นแล้ว  เขายังได้พบหญิงสองคนคอยห้าม (ฝูงแกะมิให้เข้าใกล้บ่อ)  เขา(มูซา) กล่าวถามว่า "เรื่องราวของเธอทั้งสองเป็นอย่างไร(ทำไมจึงไม่ตักน้ำกับเขาเหล่านั้น)  นางทั้งสองกล่าวว่า "เราไม่สามารถตักน้ำได้  จนกว่าคนเลี้ยงแกะเหล่านั้นจะถอยออกไป  และบิดาของเราก็แก่มากแล้ว"-                                                         (อัลกุรอาน  28/23) นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า  นางหมายความว่า "เราไม่มีกำลังที่จะเบียดเสียดพวกเหล่านั้น  และเราไม่ต้องการไปปะปนกับพวกผู้ชาย  พ่อของเราอายุมากแล้วไม่สามารถที่จะทำหน้าที่นี้ได้  เราจึงต้องมาทำหน้าที่นี้เสียเอง" -"  ดังนั้นเขาจึงตักน้ำให้แก่นางทั้งสอง แล้วก็กลับไปพักใต้ร่มและกว่าวว่า "โอ้พระผู้อภิบาลของฉัน  แท้จริงฉันอยากได้ความดี ที่พระองค์ทรงประทานมาให้แก่ฉัน"- น้อง ไลลา คงจำนบี ชุอัยบ์ อ.ล. ได้นะที่ฉันเล่าผ่านมาไม่นานนี้ หลังจากที่ อัลเลาะฮ์ ซ.บ. ได้ทรงลงโทษกลุ่มชนของท่านแล้ว  ท่านก็ยังคงดำเนินชีวิตต่อมาในเมืองมัดยัน(มีเดียน) มาถึงตอนนี้ท่านก็เป็นนบีที่ชรามากแล้ว  และท่านก็เป็นพ่อของหญิงสาวทั้งสองคนนี้ -" นางหนึ่งในสองคนได้มาถามหาเขา  เดินมาอย่างขวยเขินแล้วกล่าวขึ้นว่า "คุณพ่อของดิฉันขอเชิญท่านไป  เพื่อตอบแทนค่าแรงแก่ท่าน  ที่ได้ช่วยตักน้ำให้เรา"  ครั้นเมื่อเขา(มูซา) ได้มาหาเขา(ชุอัยบ์)และได้เล่าเรื่องราวให้แก่เขาฟัง  เขากล่าวว่า "ท่านไม่ต้องกลัว ท่านได้หนีพ้นจากอธรรมแล้ว(เมืองนี้ไม่อยู่ในอำนาจของฟาโรห์) "- -"นางคนหนึ่งในสองคนนั้นกล่าวว่า "โอ้พ่อจ๋า  จ้างเขาไว้ซิ  แท้จริงคนดีที่ท่านจะจ้างเขาไว้คือ ผู้แข็งแรงแกร่ง ผู้ซื่อสัตย์"- นัก อธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า นางเสนอบิดาให้จ้างมูซาไว้เลี้ยงปศุสัตว์  นบี ชุอัยบ์ ได้ถามนางว่า "เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเขาแข็งแรงและซื่อสัตย์ " นางตอบว่า "เขายกหินที่ชาย 10  คน จะยกมันด้วยความลำบาก  เมื่อฉันเดินมาหาเขา เขาได้ลดสายตาลง และไม่มองมายังฉัน  เมื่อชุอัยบ์ได้ฟังดังนั้น  จึงมีความพอใจที่จะรับเขาเป็นบุตรเขย และแต่งงานให้กับลูกสาวคนหนึ่งของท่าน -"เขา(ชุอัยบ์) กล่าวว่า "แท้จริงฉันต้องการให้เจ้าสมรส กับลูกสาวคนหนึ่งในสองคนนี้  โดยท่านจะต้องทำงานให้ฉัน 8 ปี  และถ้าท่านทำครบ 10 ปี ก็เป็นความดีที่มาจากท่าน  ฉันไม่ต้องการที่จะทำความลำบากให้ท่าน  หากอัลเลาะฮ์ทรงประสงค์  ท่านจะพบว่าฉันอยู่ในหมู่คนดี"- -"ครั้นเมื่อมูซากล่าวว่า " นั่นคือ (สัญญา) ระหว่างฉันกับท่าน ฉันจะปฏิบัติให้ครบหนึ่งในกำหนดทั้งสอง  จะไม่ลำบากใจแก่ฉัน  และอัลเลาะฮ์นั้น ทรงเป็นพยานต่อสิ่งที่เราพูดกัน"- -" ครั้นเมื่อมูซาปฏิบัติครบกำหนดแล้ว  และได้เดินทางนำครอบครัวของเขาไป(อียิปต์) เขาได้มองเห็นไฟลุกอยู่ที่ข้างเขาฏูร เขาจึงพูดกับครอบครัวของเขาว่า "จงอยู่ที่นี่ก่อน  แท้จริงเราเห็นไฟ  บางทีฉันจะนำข่าวจากที่นั่นมาให้พวกท่าน  หรือเอาดุ้นไฟมา เพื่อพวกท่านจะได้อบอุ่นขึ้น"-                                                            (อัลกุรอาน 28/21-29) นักอธิบายอัลกุรอานกล่าวว่า มันเป็นคืนที่หนาวจัด  และเขาก็หลงทางด้วย นอกจากนี้ฝูงแกะที่นำมาด้วยก็แตกกระเจิงไป จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:12:17

ความคิดเห็นที่ 9 มูซา(โมเสส)เห็นไฟและได้สนทนากับพระเจ้า(จากคัมภีร์อัลกุรอานของมุสลิม)           บริเวณภูเขาฏูร (ซีนาย) ที่มุสลิมเชื่อว่าเป็นบริวเณที่นบีมูซา อ.ล.(โมเสส)ได้ขึ้นมาที่ต้นไม้ที่มีไฟลุกและได้สนทนากับพระเจ้า -" เมื่อเขาได้มาที่ไฟ ได้มีเสียงเรียกจากมุมด้านขวา ในสถานที่ที่มีความจำเริญ ณ. ที่ต้นไม้ "โอ้ มูซาเอ๋ย แท้จริงข้าคือ อัลเลาะฮ์พระผู้อภิบาลแห่งสากลโลก"- -" แท้จริงข้าคือพระผู้อภิบาลของเจ้า จงถอดรองเท้าทั้งสองข้างของเจ้าออกแท้จริงเจ้ากำลังยืนอยู่ ณ. หุบเขาอันศักสิทธิ์(มีชื่อว่า)ฏูวา"- -"  และข้าได้เลือกเจ้าเป็นศาสนทูต ฉะนั้นจงตั้งใจฟังสิ่งที่ถูกเป็นโองการ"- -"  แท้จริงข้าคืออัลเลาะฮ์  "ไม่มีพระเจ้าอื่นใดจอกจากข้า  ดังนั้นเจ้าจงเคารพภักดีต่อข้าและจงปฏิบัติละหมาด เพื่อรำลึกถึงข้า"- -"  แท้จริงวันอวสานของโลกนั้นกำลังจะมาถึง  ข้าปกปิดไว้  เพื่อทุกชีวิตจะถูกตอบแทนตามที่มันได้แสวงหาไว้"- -"  ดังนั้น  ผู้ที่ไม่ศรัทธาต่อมัน (วันอวสานของโลก) จะต้องไม่ทำให้เจ้าเหินห่างจากมัน  และปฏิบัติตามอารมณ์ใฝ่ต่ำของเขา แล้วเจ้าจะพินาศ"- -"  อะไรอยู่ในมือของเจ้าเล่ามูซา"- -" เขากล่าวว่า "มันคือไม้เท้าของฉัน  ฉันใช้มันสำหรับ(ค้ำ)ยัน และใช้ตีพุ่มไม้เพื่อเป็นอาหารสำหรับแกะของฉันและฉันจะใช้มันในประโยชน์ อื่นๆอีก"- -" พระเจ้าตรัสว่า "จงโยนมันไปซิ โอ้มูซาเอ๋ย"- -" เขาจึงโยนมันลงไป  แล้วมันก็กลายเป็นงูเลื้อย"- -"  พระองค์ตรัสว่า "จงจับมันขึ้นมาอย่ากลัว  แล้วเราจะให้มันกลับมาเป็นไม้เท้าตามสภาพก่อนของมัน"- -" และจงเอามือของเจ้าซุกเข้าไปในรักแร้  แล้วเอามันออกมาจะมีสภาพขาวประกายปราศจากอันตรายใดๆ มันเห็นสัญญาณหนึ่ง"- -"   เพื่อเราจะให้เจ้าเป็นบางส่วนจากสัญญาณต่างๆ อันใหญ่ยิ่งของเรา"- -" จงไปหาฟิรอาวน์ เพราะเขาได้ละเมิดฝ่าฝืน"-                                                      (อัลกุรอาน 20/12-24) -"เขา(มูซา) กล่าวว่า โอ้พระผู้อภิบาลของฉัน   แท้จริงฉันกลัวว่า พวกเขาจะปฏิเสธไม่ยอมเชื่อฟังฉัน"- -" และหัวอกของฉันจะอึดอัด  และลิ้นขอฉันจะไม่คล่อง  ดังนั้นขอพระองค์ทรงโปรดแต่งตั้ง ฮารูน มาช่วยฉันเถิด"-                                                         (อัลกุรอาน 26/12-13) -" เพื่อให้พวกเขาเข้าใจคำพูดของฉัน"- -"  และโปรดให้คนในครอบครัวของฉัน เป็นผู้ช่วยแก่ฉันด้วย"-                                                        (อัลกุรอาน  20/28-29) -"  และพี่ชายของฉันคือ ฮารูน(อาโรน,อารอน) เขาพูดคล่องแคล่วกว่าฉัน  ดังนั้นขอได้โปรดส่งเขาเป็นผู้ช่วยร่วมไปกับฉันด้วยเถิด  เพื่อเขาจะได้ยืนยันแก่ฉัน  แท้จริงฉันกลัวพวกเขาจะปฏิเสธฉัน (เพราะไม่เข้าใจฉันพูด)"-                                                             (อัลกุรอาน 28/34) -" และพวกเขามีข้อกล่าวหาต่อฉัน (เรื่องการฆ่าคนตาย) ดังนั้นฉันกลัวเขาจะฆ่าฉัน"-                                                             (อัลกุรอาน 26/14) -" พระองค์ตรัสว่า "ไม่ดอก เจ้าทั้งสองจงไปพร้อมกับสัญญาณทั้งหลายของเรา  แท้จริงเราอยู่กับพวกเจ้า เป็นผู้รับฟัง"- -" พระองค์ตรัสว่า "เราให้เจ้ามีความเข้มแข็งด้วยพี่ชายของเจ้า  และเราจะทำให้เจ้าทั้งสองมีอำนาจ  ดังนั้นเขาจะเข้าไม่ถึงเจ้าทั้งสองดอก  เพราะสัญญาณต่างๆ ของเราเจ้าทั้งสองแก่ละผู้ติดตามเจ้าทั้งสอง และผู้ติดตามเจ้าทั้งสองเป็นผู้ชนะ"-                                                              (อัลกุรอาน 28/35) ขอให้น้องไลลา อ่านอย่างช้าๆ และลองวิเคราะห์ถึงข้อแตกต่าง  ที่กล่าวถึงเรื่องราวของท่านนบีมูซา อ.ล.(โมเสส)ในช่วงเวลาเดียวกันที่คัมภีร์ทั้งสองเล่มกล่าวถึงอย่างระมัด ระวัง   ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้มีโองการหลายโองการที่กล่าวถึงรายละเอียดที่มากกว่า ที่ฉันยกมา ซึ่งถ้าอยากรู้เพิ่มเติมต้องอ่านจากอัลกุรอานเอาเองเพราะหากยกมาทั้งหมดจะ ยาวไป ฉันเพียงยกมาเพื่อเสนอภาพรวม ในความเหมือนและความแตกต่างบางส่วน เพื่อให้ดำเนินเรื่องได้รวดเร็ว คราวหน้าเราจะกลับไปที่พระคัมภีร์เดิมอีกครั้งหลังจากทิ้งให้โมเสสและอารอน เดินทางไปเข้าเฝ้าฟาโรห์กันสองคน จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:15:35

ความคิดเห็นที่ 10 โมเสส (มูซา)และอาโรนเข้าเฝ้าฟาโรห์ (ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์)                       เราพักเรื่องนบีมูซา อ.ล.  หรือโมเสส ในคัมภีร์อัลกุรอานไว้ก่อน หันมาติดตามโมเสสและอาโรนผู้พี่ชาย ในการเดินทางไปเข้าเฝ้าฟาโรห์ จากพระคัมภีร์เดิมหรือไบเบิลเดิมของชาวยิวและคริสต์กันดูว่า เขาจะเป็นเช่นไร อพยพ 5:1  ต่อมาโมเสสและอาโรนพากันเข้าเฝ้าฟาโรห์ ทูลว่า "พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้  " จงปล่อยประชากรของเราไป เพื่อเขาจะได้ทำการเลี้ยงนมัสการเราในถิ่นทุรกันดาร" 2      ฟาโรห์ตรัสว่า  "พระเจ้านั้นเป็นผู้ใดเล่า  เราจึงต้องฟังคำของพระองค์ และปล่อยคนอิสราเอลไป  เราไม่รู้จักพระองค์ และยิ่งกว่านั้นเราจะไม่ยอมปล่อยคนอิสราเอลไปเป็นอันขาด" 3     เขาทั้งสองจึงทูลว่า "พระเจ้าของคนฮิบรูทรงปรากฏแก่ข้าพระบาท ดังนั้นโปรดให้ข้าพระบาททั้งหลายเดินทางไปถิ่นทุรกันดาร เพื่อจะได้ทำพิธีสัตวบูชา แด่พระเจ้าของข้าพระบาท หาไม่พระองค์จะทรงลงโทษพวกข้าพระบาทด้วยโรคภัยหรือด้วยดาบ 4    กษัตริย์แห่งอียิปต์ตรัสกับเขาว่า "เจ้าโมเสสกับอาโรน เจ้าจะให้ประาชนละทิ้งการงานของเขาเสียทำไม  เจ้าจงกลับไปรับภาระตามหน้าที่ของเจ้า 6   ในวันนั้นเอง ฟาโรห์ มีพระบัญชาสั่งนายงานและนายกองของประชาชนว่า 7   "ตั้งแต่วันนี้ไป อย่าให้ฟางแก่พวกไพร่ สำหรับทำอิฐเหมือนแต่ก่อน แต่ให้เขาไปเที่ยวหาฟางเอาเอง 8   ส่วนจำนวนอิฐซึ่งแต่ก่อนเกณฑ์ให้ทำเท่าไร  ก็จงเกณฑ์ให้ทำเท่านั้น อย่าได้ลดหย่อนลง  เพราะว่าเขาเกียจคร้าน  เหตุฉะนั้นเขาจึงพากันร้องว่า "ขอให้ข้าพระบาทไปถวายสัตวบูชาแด่พระเจ้าของข้าพระบาท" 9   จัดหางานให้เขาทำหนักกว่าแต่ก่อน เพื่อเขาจะได้ไม่มีเวลาฟังคำเหลวไหล" 12  ประชาชนเหล่านั้นจึงแยกย้ายกันไปทั่วแผ่นดินอียิปต์ เก็บฟางมาแทนฟาง 13  นายงานก็เร่งรัดว่า "จงทำงานประจำวันของเจ้าให้ครบเหมือนเมื่อยังมีฟางอยู่" 14  นายกองของชนชาติ อิสราเอล ซึ่งนายงานของฟาโรห์ตั้งให้เป็นผู้บังคับเขานั้น ก็ถูกตีและถูกถามว่า "ทำไมหมู่นี้จึงไม่มีอิฐที่เกณฑ์ไว้เต็มจำนวนเหมือนแต่ก่อน" 15  นายกองของชนชาติอิสราเอลจึงมาร้องทูลต่อฟาโรห์ว่า "เหตุไฉนฝ่าพระบาทจึงทรงกระทำดังนี้แก่พวกทาส 16  เขามิได้ให้ฟางแก่พวกทาสของฝ่าพระบาทเลย  แต่เขาสั่งว่า "ทำอิฐซิ" ดูเถิด ข้าแต่ฝ่ารพะบาท  เขาโบยพวกทาส แต่ข้าราชการของฝ่าพระบาทเองเป็นฝ่ายผิด  17  ฟาโรห์ตรัสว่า  "พวกเจ้าเกียจคร้าน  เกียจคร้านจริงๆ  พวกเจ้าจึงมาร้องว่า "ขอให้ข้าพระบาทไปถวายสัตวบูชาแด่พระเจ้า  แต่จำนวนอิฐที่เกณฑ์ไว้นั้น พวกเจ้าจะต้องทำให้ครบจำนวน" 19  นายกองชนชาติอิสราเอลเมื่อถูกสั่งว่า "ไม่ให้ลดหย่อนจำนวนอิฐที่ถูกเกณฑ์ให้ทำทุกวันลง" ก็รู้ว่าตนถูกแกล้งแล้ว 20  ครั้นออกจากเฝ้าฟาโรห์  เขาพบโมเสสกับอาโรนยืนอยู่ 21   จึงกล่าวแก่ทั้งสองว่า " ขอพระเจ้าทรงพิจรณา และพิพากษาลงโทษท่านทั้งสอง เพราะท่านกระทำให้พวกข้าพเจ้าเป็นที่เกลียดชังของฟาโรห์ และต่อข้าราชการของพระองค์เหมือนหนึ่งเอาดาบไปใส่ในมือเขาให้ฆ่าข้าพเจ้า" จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:16:24

ความคิดเห็นที่ 11 คำอธิษฐานของโมเสส(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) อพยพ5:22  โมเสสจึงกลับไปทูลพระเจ้าว่า "ข้าแต่พระเจ้าเหตุไฉนพระองค์ทรงทำความรุนแรงแก่ชนชาตินี้ เหตุไฉนพระองค์จึงทรงใช้ข้าพระองค์มา 23   ตั้งแต่ข้าพระองค์ไปเฝ้าฟาโรห์ และทูลในนามของพระองค์แล้ว ฟาโรห์ก็ทำทารุณแก่ชนชาตินี้ ส่วนพระองค์ก็มิได้ช่วยเหลือประชากรของพระองค์ให้พ้นทุกข์เลย" อพยพ  6:1  พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "บัดนี้เจ้าได้เห็นเหตุการณ์ซึ่งเราจะกระทำแก่ฟาโรห์  คือ เราจะบังคับฟาโรห์ด้วยมืออันทรงฤทธิ์ ให้ปล่อยประชาชนไป เออ ด้วยมืออันเข้มแข็งของเรานั่นแหละ  เขาจะไล่ประชาชนออกจากแผ่นดินของเขา                                                                  ทรงเรียกโมเสส 2      พระเจ้าตรัสกับโมเสสอีกว่า  "เราคือพระเยโฮวาห์ 3      เราปรากฏแก่อับราฮัม แก่ อิสอัค และแก่ยาโคบด้วยนามว่า พระทรงฤทธิ์ แต่เรามิได้สำแดงให้เขารู้จักเราในนาม พระเยโฮวาห์ 4      อีกประการหนึ่ง เราทำพันธสัญญาไว้กับเขาแล้วว่า  เราจะยกแผ่นดินคานาอันให้แก่เขา  อันเป็นแผ่นดินที่เขาเคยอาศัยอยู่ในฐานะคนต่างด้าว 5     ยิ่งกว่านั้น เราได้ยินเสียงคร่ำครวญของนชาติอิสราเอล ซึ่งชาวอียิปต์กักไว้เป็นทาส และเรารำลึกถึงพันธสัญญาของเรา 6     เหตุฉะนี้ จงกล่าวแก่ชนชาติอิสราเอลว่า "เราคือพระเยโฮวาห์ เราจะนำพวกเจ้าไปให้พ้นจากการตรกตรำที่ชาวอียิปต์เกณฑ์ให้ทำ  และจะให้พ้นจากการเป็นทาสเขา  เราจะช่วยเขาด้วยแขนที่เงื้อง่า และด้วยการพิพากษาอันใหญ่หลวง   7     เราจะรับพวกเจ้าเป็นประชากรของเรา  และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า  พวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือ พระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเจ้า  ผู้นำไปให้พ้นจากงานตรากตรำที่ชาวอียิปต์เกณฑ์ให้ทำงาน 9   โมเสสจึงนำความนั้นไปเล่าให้ชนชาติอิสราเอลฟัง แต่เขามิได้ฟังโมเสส เพราะหมดอาลัยตายอยาก  และทนงานทาสแท่บไม่ไหว 10   พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 11   "จงไปเฝ้าฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์  บอกให้ปล่อยชนชาติอิสราเอลไปจากแผ่นดินของเขา 12    แต่โมเสสกราบทูลพระเจ้าว่า  "แม้แต่ชนชาติอิสราเอลก็มิได้ฟังข้าพระองค์  ฟาโรห์จะเชื่อข้าพระองค์อย่างไร  ข้าพระองค์เป็นคนพูดไม่คล่อง"                                               พระเจ้าตรัสกำชับโมเสสและอาโรน อพยพ 7:1   พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "ดูซี เราตั้งเจ้าไว้เป็นดั่งพระเจ้าต่อฟาโรห์ และอาโรน พี่ชายของเจ้า จะเป็นผู้เผยวัจนะแทนเจ้า 2   เจ้าจงบอกข้อความทั้งหมดที่เราสั่งเจ้า  แล้วอาโรนพี่ชายของเจ้าจะบอกแก่ฟาโรห์ให้ปล่อยชนชาติอิสราเอลออกไปจากแผ่น ดินของเขา 3     เราจะทำให้หัวใจของฟาโรห์แข็งกระด้างไป  แม้เราจะกระทำหมายสำคัญและอัศจรรย์ให้ทวีมากขึ้น ในประเทศอียิปต์ 4     ฟาโรห์จะไม่เชื่อฟังเจ้า  ต่อเมื่อเราได้ยกมือขึ้นปราบประเทศอียิปต์ และจะพาพลโยธาของเราคือชนชาติอิสราเอลให้พ้นจากแผ่นดินอียิปต์ด้วยกิจการ ใหญ่โตอันทรงฤทธิ์ 5      ชาวอียิปต์จะรู้ว่า เราคือพระเจ้า  ต่อเมื่อเราได้ยกมือขึ้นปราบอียิปต์ และพาชนชาติอิสราเอลออกจากพวกเขา 7       เมื่อเขาทั้งสองได้ทูลฟาโรห์นั้น   * โมเสสมีอายุได้แปดสิบ และอาโรนมีอายุ แปดสิบสามปี* จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:16:54

ความคิดเห็นที่ 12 ไม้เท้าของอาโรนและภัยพิบัติในอียิปต์(ตามพระคัมภีร์เดิมของยิวและคริสต์) พระเจ้าตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า อพยพ7:9    เมื่อฟาโรห์สั่งเจ้าว่า "จงแสดงอัศจรรย์งานของเจ้า"  เจ้าจงพูดกับอาโรนว่า "เอาไม้เท้าของท่านโยนลงต่อหน้าฟาโรห์ไม้เท้าจะกลายเป็นงู" 10    โมเสสกับอาโรนจึงเข้าไปเฝ้าฟาโรห์  เขากระทำตามที่พระเจ้าทรงบัญชา  อาโรนโยนไม้เท้าต่อหน้าฟาโรห์และข้าราชการทั้งปวง  ไม้เท้านั้นก็กลายเป็นงู 11     ฝ่ายฟาโรห์ก็ทรงเรียกนักปราชญ์  และพวกนักวิทยากล พวกเขาเป็นพวกนักแสดงกลแห่งอียิปต์  จึงทำได้เหมือนกันด้วยศิลปะอันลี้ลับของเขา 12    เมื่อเขาต่างโยนไม้เท้าลง  ไม้เท้าเหล่านั้นก็เป็นงู  แต่ไม้เท้าอาโรนกลืนไม้เท้าของพวกเขาเสียหมด 13    ถึงกระนั้นพระทัยของฟาโรห์ก็กระด้างหายอมเชื่อเขาทั้งสองไม่  จริงดังที่พระเจ้าตรัสไว้แล้ว                                                              ภัยพิบัติจากโลหิต 14   พระเจ้าตรัสกับโมเสส "  ใจของฟาโรห์แข็งกระด้าง  ไม่ยอมปล่อยให้ประชากรไป 15    จงไปเฝ้าฟาโรห์ในเวลาเช้า  เมื่อเขาไปที่แม่น้ำ  ยืนคอยเขาอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ  เอาไม้เท้าที่กลายเป็นงูนั้นไปด้วย 16    และกล่าวแก่เขาว่า "พระเจ้าของชาวฮิบรูตรัสให้ข้าพระบาทมาเฝ้า  โดยมีพระดำรัสว่า "จงปล่อยประชากรของเราไปนมัสการเราในถิ่นถุรกันดารจนบัดนี้เจ้ายังหาได้ เชื่อฟังไม่" 17    พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า "ท่านจะทราบว่า  เราคือ พระเจ้าโดยอาศัยการกระทำดังนี้  เราจะเอาไม้เท้าที่ถือไว้ฟาดลงในแม้น้ำไนล์  น้ำนั้นก็กลายเป็นโลหิต 18    ปลาซึ่งอยู่ในแม่น้ำไนล์ก็ตาย  และแม่น้ำจะเหม็น  จนชาวอียิปต์ดื่มน้ำในแม่น้ำไนล์ไม่ได้" 20   โมเสสกับอาโรนก็กระทำตามที่พระเจ้าบัญชา  คือท่านได้ยกไม้ขึ้นตีน้ำในแม่น้ำไนล์ ต่อพระพักตร์ของฟาโรห์  และต่อหน้าพวกข้าราชการ  แล้วน้ำในแม่น้ำไนล์กลายเป็นโลหิตสิ้น 22   แต่พวกนักแสดงกลแห่งอียิปต์ก็กระทำได้เหมือนกัน  อาศัยศิลปะอันลึกลับของเขา  แต่พระทัยฟาโรห์ก็ยังแข็งกระด้างหาเชื่อฟังท่านทั้งสองไม่  ซึ่งก็เป็นจริงดังที่พระเจ้าตรัสไว้ 23   ฟาโรห์เสด็จกลับเข้าวัง  มิได้เอาพระทัยใส่แม้ในเหตุการณ์ครั้งนี้ 24   ชาวอียิปต์ทั้งปวงพากันขุดหลุม  ตามริมแม่น้ำไนล์หาน้ำดื่ม  เพราะดื่มน้ำในแม่น้ำไนล์ไม่ได้                                                                    ภัยพิบัติจากกบ 25    เจ็ดวันผ่านไปนับตั้งแต่พระเจ้าทรงบันดาลให้แม่น้ำไนล์เป็นโลหิต อพยพ 8:1   พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "ไปหาฟาโรห์บอกว่า "พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า  "จงปล่อยประชากรของเราให้ไปนมัสการการเรา 2   ถ้าไม่ยอม  เราจะให้ฝูงกบขึ้นมารังควาญทั่วเขตแดนของท่าน 4   ฝูงกบเต็มไปทั้งแม่น้ำไนล์  จะขึ้นมาอยู่ในวัง  ในห้องบรรทม และบนแท่นบรรทมของท่าน  ในเรือนข้าราชการ ตามตัวพลเมือง  ในเตาปิ้งขนมปังและในอ่างขยำแป้งของท่านด้วย............. 5   แล้วพระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "จงบอกอาโรนให้เหยืยดมือที่ถือไม้เท้าออกไปเหนือแม่น้ำ  เหนือคลอง และเหนือบึงให้ฝูงกบขึ้นมาบนแผ่นดินอียิปต์" 7   ฝ่ายนักแสดงกลก็ทำตามศิลปะลึกลับของเขา  ให้มีกบขึ้นมาบนแผ่นดินอียิปต์เหมือนกัน 8   ฟาโรห์ตรัสเรียกโมเสสกับอาโรนมาว่า "เจ้าทั้งสองจงกราบทูลวิงวอน  พระเจ้าทรงบันดาลให้ฝูงกบไปเสียจากเราและจากพลเมืองของเรา   แล้วจะยอมปล่อยประชากรเหล่านั้น ไปถวายสัตวบูชาแด่พระเจ้า" 9   โมเสสทูลฟาโรห์ว่า  "เวลาใดที่ฝ่าพระบาทมีพระประสงค์ให้ข้าพระบาทวิงวอนต่อพระเจ้าเพื่อ ฝ่าพระบาท  ข้าราชบริพาล  และพลเมืองของฝ่าพระบาทขอให้ทรงขับไล่ฝูงกบไปเสียจากฝ่าพระบาทและราชสำนักลง ไปอยู่ในแม่น้ำไนล์  ก็จงมีบัญชามาเถิด ข้าพระบาทจะกราบทูลขอให้เห็นไปตามพระประสงค์" 10  ฟาโรห์ตรัสตอบว่า "พรุ้งนี้" 13  พระเจ้าทรงกระทำตามคำทูลขอของโมเสส  ฝูงกบเหล่านั้นก็ไปตายเกลือนบ้านเรือน  เกลื่อนลานบ้านและท้องทุ่ง 14   เขาก็เก็บซากศพไว้เป็นกองๆ แผ่นดินก็เหม็นตลบไป 15    เมื่อฟาโรห์ทรงทราบความเดือดร้อนลดน้อยลงแล้ว  ก็กลับมีพระทัยแข็งกระด้างอีก  ไม่ยอมฟังโมเสสและอาโรน  จริงดังที่พระเจ้าตรัสไว้แล้ว                                                                  ภัยพิบัติจากริ้น 16   พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า  เอาไม้เท้าตีฝุ่นดิน  ให้กลายเป็นริ้นทั่วประเทศอียิปต์" 18   ฝ่ายพวกเล่นกลพยายามให้ศิลปะอันลึกลับของเขา ทำให้เกิดริ้น แต่ก็ทำไม่ได้  ริ้นพากันตอมมนุษย์และสัตว์ทั้งปวง 19   พวกเล่นกลทูลว่า "นี่เป็นกิจแห่งนิ้วพระหัตถ์พระเจ้า"  ฝ่ายฟาโรห์มีพระทัยแข็งกระด้าง  หาเชื่อฟังเขาไม่  จริงดังที่พระเจ้าตรัสไว้แล้ว                                                                ภัยพิบัติจากเหลือบ 20   พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า  "ลุกขึ้นแต่เช้าไปเฝ้าฟาโรห์  ฟาโรห์จะมายังแม่น้ำแล้วบอกว่า  "พระเจ้าตรัสดังนี้  จงปล่อยประชากรของเราไปนมัสการเรา 21    ถ้าแม้ไม่ปล่อยประชากรของเราไป  เราจะใช้ฝูงเหลือบมาตอมกายของเจ้าตอมข้าราชการและพลเมืองของเจ้าด้วย  ฝูงเหลือบจะเข้าไปในราชสำนัก  ในบ้านเรือนของชาวอียิปต์พื้นดินที่เขาอยู่นั้นจะเต็มไปด้วยฝูงเหลือบ 22    ในวันนั้นเราจะแยกเมืองโกเชน  ที่ประชากรของเราอาศัยอยู่นั้นออก  มิให้มีฝูงเหลือบที่นั่น  เพื่อเจ้าจะได้รู้ว่าเราเป็นพระเจ้าสถิตอยู่กลางดิน"                                                      แล้วพระเจ้าก็ทรงกระทำดังนั้น..........(ขอย่อนะครับ). ฟาโรห์จึงตรัสเรียกโมเสส  กับอาโรนมา  รับสั่งว่า "จงไปถวายสัตวบูชาแด่พระเจ้าของเจ้าในเขตแผ่นดินนี้" โมเสสทูลว่า "การกระทำเช่นนั้นหาควรไม่  เพราะข้าพระบาททั้งหลาย ต้องถวายสัตวบูชาแด่พระเจ้าของข้าพระบาท  แต่ชาวอียิปต์ถือว่า  เป็นการผิดที่จะฆ่าสัตว์เหล่านั้น  ถ้าข้าพระบาทถวายสัตวบูชาต่อหน้าเขาซึ่งชาวอียิปต์ถือว่าเป็นสัตว์ที่ไม่ควร ฆ่า  เขาไม่จะเอาก้อนหินขว้างข้าพระบาททั้งหลายหรือ ข้าพระบาททั้งหลายจะเดินทางไปถิ่นทุรกันดารซักสามวันถวายสัตวบูชาแด่พระเจ้า ของพวกข้าพระองค์  ตามที่พระองค์ทรงบัญชา" ฟาโรห์ จึงรับรับสั่งว่า "เราจะปล่อยพวกเจ้าไป  เพื่อจะได้ถวายสัตวบูชา  แด่พระเจ้าของเจ้าในถิ่นทุรกันดาร  แต่ว่าพวกเจ้าอย่าไปให้ไกลนักจงวิงวอนเพื่อเราด้วย" 30   โมเสสทูลลาฟาโรห์ไป แล้วอธิษฐานต่อพระเจ้า 31   พระเจ้าทรงกระทำตามคำทูลขอของโมเสส ทรงให้ฝูงเหลือบไปเสียจากฟาโรห์  จากข้าราชการและจากพลเรือนของท่าน  มิได้เหลืออยู่ซักตัวเดียว 32    ฝ่ายฟาโรห์ก็กลับมีพระทัยแข็งกระด้างในคราวนี้อีก  มิทรงปล่อยประชากรอิสราเอลไป จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:17:21

ความคิดเห็นที่ 13 ภัยพิบัติที่เกิดกับอียิปต์(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์)                                   ภัยพิบัติที่เกิดกับฝูงสัตว์ อพยพ 9:2    ถ้าท่านไม่ยอมปล่อยให้ไป  ยังหน่วงเหนี่ยวเขาไว้ 3     หัตถ์ของพระเจ้าจะทำให้ฝูงสัตว์ในทุ่งนา  ฝูงม้า ฝูงปลา ฝูงอูฐ ฝูงโค และฝูงแพะแกะ เป็นโรคระบาดร้ายแรง 6    รุ่งขึ้นพระเจ้าทรงกระทำตามพระวาจา  ฝูงสัตว์ของชาวอียิปต์ตายหมด แต่ฝูงสัตว์ อิสราเอลไม่ตายสักตัวเดียว 7    ฟาโรห์ทรงใช้คนไปดูและประจักษ์ว่า สัตว์ของคนอิสราเอลไม่ตายสักตัว ภัยพิบัติจากฝี 8    พระเจ้าตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า  "เจ้าจงกำเขม่าจากเตาให้เต็มกำมือ  และให้โมเสสซัดขึ้นไปในอากาศต่อหน้าฟาโรห์ 9     เขม่านั้นก็กลายเป็นฝุ่นไปทั่วอียิปต์  ทำให้เกิดเป็นฝีแตกลามไปทั่วทั้งตัวคนและสัตว์ทั่วคนอียิปต์ 11  ฝ่ายพวกนักแสดงกลก็ไม่อาจยืนอยู่ต่อหน้าโมเสส  เพราะพวกเล่นกลและชาวอียิปต์ทั้งปวง ก็เป็นฝีทั่วตัวเหมือนกัน 12   แต่พระเจ้าทรงให้พระทัยฟาโรห์แข็งกระด้าง  ไม่ยอมเชื่อฟังโมเสสและอาโรนจริงดังที่พระเจ้าตรัสกับโมเสสไว้แล้ว                                                                     ภัยพิบัติจากลูกเห็บ 15   เราจะยกขึ้นประหารเจ้าและประชาชนของเจ้าด้วยภัยพิบัติ  ให้สูญสิ้นไปจากโลกเสียก็ได้ 16   แต่เหตุที่เราให้เจ้ามีชีวิตอยู่  ก็เพื่อจะให้เจ้าเห็นฤทธานุภาพของเรา  และนามของเราจะได้มีผู้ประกาศไปทั่วโลก 22  พระเจ้าทรงตรัสกับโมเสสว่า "จงชูมือขึ้นยังท้องฟ้า  เพื่อลูกเห็บจะได้ตกลงไปทั่วแผ่นดินอียิปต์ บนมนุษย์ บนสัตว์ และผักหญ้าทุกอย่างที่อยู่ในทุ่งนาทั่วแผ่นดินอียิปต์" 25  สิ่งทั้งปวงที่อยู่ในทุ่งนาทั่วแผ่นดินอียิปต์  ก็ถูกลูกเห็บทำลายเสียสิ้นทั้งคนและสัตว์ลูกเห็บยังตกลงถูกผักและต้นไม้ ทุกอย่างหักโค่น 26   เว้นแต่ที่เมืองโกเชน ที่ชนชาติอิสราเอลอยู่นั้น หามีลูกเห็บตกไม่ 27   ฟาโรห์จึงใช้คนไปเรียกโมเสสและอาโรนมาเฝ้า แล้วตรัสว่า "ครั้งนี้เราทำบาปแน่แล้ว  พระเจ้าเป็นฝ่ายถูก  เราและชนชาติของเราผิด 28    ขอท่านทูลวิงวอนพระเจ้าให้เลิกมีฟ้าร้องและลูกเห็บเสียที  เราจะปล่อยพวกท่านไปจะไม่กักไว้อีก" 34    เมื่อฟาโรห์ทราบว่า ฝน ลูกเห็บ และฟ้าร้องนั้นหยุดแล้วพระองค์ก็กลับกระทำผิดต่อไปอีกพระทัยแข็งกระด้าง ทั้งพระองค์และข้าราชการ 35    .............ไม่ยอมปล่อยอิสราเอลไป  จริงดังที่พระเจ้าตรัสไว้กับโมเสส                                                                   ภัยพิบัติจากตั๊กแตน อพยพ 10:4   ถ้าเจ้าไม่ยอมปล่อยประชากรของเราไป  พรุ่งนี้เราจะให้ตั๊กแตนเข้ามาในเขตแดนของเจ้า 7    บรรดาข้าราชการทูลฟาโรห์ว่า "คนนี้จะเป็นบ่วงแร้วดักเราไปนานสักเท่าใด  ขอทรงพระกรุณาปลดปล่อย คนเหล่านั้นให้ไปนมัสการพระเจ้าของเขาเถิด  พระองค์ยังไม่ทราบหรือว่า อียิปต์กำลังพินาศแล้ว" 8    โมเสสและอาโรนถูกนำตัวเข้ามาเฝ้าฟาโรห์อีก  พระองค์จึงตัสว่า "ไปนมัสการพระเจ้าของเจ้า  แต่ใครจะไปบ้าง" 9     โมเสสทูลว่า "ข้าพระบาทจะต้องพาไปทั้งคนหนุ่มแลคนแก่ ข้าพระบาทจะต้องพาไปทั้งบุตรชายบุตรหญิง และฝูงแพะแกะปละฝูงโค  เพราะข้าพระบาททั้งหลายจะต้องทำพิธีเลี้ยงถวายพระเจ้า 10    ฟาโรห์ตรัสกับทั้งสองว่า "ถ้าเรายอมให้เจ้าไปกับบุตรด้วย  ก็ให้พระเจ้าทรงสถิตย์อยู่กับพวกเจ้าเถิด เจ้าคิดทุจริตเสียแล้ว 11    อนุญาตไม่ได้  จงพาเฉพาะผู้ชายไปนมัสการพระเจ้า  เพราะเจ้าปรารถนาเช่นนี้เท่านั้น  "แล้วโมเสสก้บอาโรน  ก็ถูกขับไล่ออกไปเสียจากพระพักตร์ฟาโรห์ 12    พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า  "จงเหยียดมือออกเหนืออียิปต์ให้ฝูงตั๊กแตนลงผืนแผ่นดินอียิปต์  ให้กินผักไปทั่วทุ่ง  ซึ่งเหลือจากลูกเห็ยทำลาย 15     มันปกคลุมพื้นดินจนแลมืดไป  มันกินผักในทุ่ง และผลไม้ทุกอย่างที่เหลือจากลูกเห็บทำลาย  ไม่มีพืชใบเขียวเหลือ  ไม่ว่าต้นไม้หรือผักในทุ่ง ทั่วแผ่นดินอียิปต์ 16    ฟาโรห์รีบให้คนไปตามโมเสสและอาโรนเข้าเฝ้าแล้วตรัสว่า "เราได้ทำบาปต่อพระเจ้าของเจ้า  และต่อเจ้าทั้งสองด้วย 17    ขอเจ้ายกโทษบาปให้เราในครั้งนี้สักครั้งเถิด  จงวิงวอนขอพระเจ้าของเจ้า  เพื่อพระเจ้าจะทรงโปรดให้ความตายหนีพ้นไปจากเรา" 18   โมเสสก็ไปจากฟาโรห์ และทูลวิงวอนพระเจ้า 19    พระเจ้าจึงทรงบันดาลให้ลมพายุพัดจากทิศตะวันตก  หอบตั๊กแตนไปจกในทะเลแดง  จนไม่เหลือเลยซักตัวเดียว ตลอดเขตแดนอียิปต์ 20    แต่พระเจ้าทรงบันดาลให้พระทัยฟาโรห์ แข็งกระด้าง ท่านจึงไม่ยอมปล่อยคนอิสราเอลไป                                                                               ภัยพิบัติจากความมืด 21    พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "จงชูของเจ้าขึ้นสู่ท้องฟ้า  เพื่อให้มีความมืดทั่วแผ่นดินอียิปต์ เป็นความมืดจนจับคลำได้ 23    เขามองกันไม่เห็น  ไม่มีใครลุกไปจากที่ของเขาสามวัน  ฝ่ายบรรดาชนอิสราเอลนั้น  มีแสงสว่างอยู่ในที่ของเขา 24    ฟาโรห์จึงให้ตามตัวโมเสสเข้าเฝ้าตรัสว่า "พวกเจ้าจงไปนมัสการพระเจ้าเถิด  แต่ให้ฝูงแกะและฝูงโคอยู่  ส่วนผู้หญิงกับเด็กไปกับเจ้าได้" 26    "............ข้าพระบาทต้องนำฝูงสัตว์ไปด้วย  ขาดไม่ได้สักตัวเดียว  เพราะว่าต้องเอาสัตว์จากฝูงเหล่านั้น ไปถวายพระเจ้าของข้าพระบาท  ข้าพระบาทยังไม่ทราบว่าจะต้องนำสัตว์ตัวใดถวายพระองค์  จนกว่าจะถึงที่นั่น" 28   ฟาโรห์สั่งโมเสสว่า "ไปให้พ้นระวังตัวให้ดีเถิด  อย่ามามองหน้าเราอีกเลยเพราะถ้าเจ้าเห็นหน้าเราวันใด  เจ้าจะต้องตายวันนั้น" 29     โมเสสทูลว่า "ฝ่าพระบาทตรัสว่าถูกแล้ว  ข้าพระบาทจะไม่มาเห็นพระพักตร์ของฝ่าพระบาทอีกเลย" จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:18:21

ความคิดเห็นที่ 14 โมเสสพาชาวอิสราเอลข้ามทะเลแดงด้วยความอัศจรรย์จากพระเจ้า(ตามพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) พยากรณ์เรื่องมรณกรรมของลูกคนหัวปี อพยพ11:1  พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "เราจะนำภัยพิบัติมาสู่ฟาโรห์ และอียิปต์อีกอย่างเดียวหลังจากนั้นเขาจะปล่อยเจ้าไปจากที่นี่   เมื่อเขาให้พวกเจ้าไปคราวนี้  เขาจะขับไล่พวกเจ้าออกไปทีเดียว 2    บัดนี้เจ้าจงสั่งให้ประชาชนทั้งปวง ให้ผู้ชายผู้หญิงทุกคน  ขอเครื่องเงินทองจากเพื่อนบ้านของตน 3      พระเจ้าทรงให้ประชาชนเป็นที่ถูกอกถูกใจชาวอียิปต์  ยิ่งกว่านั้นโมเสสเป็นที่นับถือมากในประเทศอียิปต์  ทั้งต่อหน้าข้าราชการและต่อพลเมืองทั้งปวง 4      โมเสสประกาศว่า "พระเจ้าตรัสดังนี้ เวลาประมาณเที่ยงคืนเราจะออกไปท่ามกลางอียิปต์     5      และพวกลูกหัวปีทั้งหมดในแผ่นดินอียิปต์  ตั้งแต่ราชบุตรหัวปีของฟาโรห์ ผู้ประทับบนพระที่นั่ง  จนถึงบุตรหัวปีของทาสหญิง  ซึ่งโม่แป้ง ทั้งลูกหัวปีของสัตว์เดียรฉานด้วยจะต้องตาย                                                                     พิธีปัสกา อพยพ 12:21  แล้วโมเสสเรียกพวกผู้ใหญ่ของคนอิสราเอลมาพร้อมกัน สั่งว่า "ท่านทั้งหลายจงไปเอาลูกแกะตามครอบครัวของท่านมาฆ่าเป็นลูกแกะปัสกา 22  เอาต้นหุสบ (เหมือนต้นกระเพรา) กำหนึ่งจุ่มลงในเลือดที่อยู่ในอ่าง  แล้วป้ายเลือดนั้นไว้ที่ไม้ข้างบน  และไม้วงกบประตูข้างด้วยเลือดที่อยู่ในอ่าง  อย่าให้ผู้ใดออกไปพ้นประตูบ้านของตนจนถึงรุ่งเช้า 23    เพราะพระเจ้าจะเสด็จผ่านไปเพื่อประหารชาวอียิปต์......... 24    ท่านทั้งหลายจงถือพิธีนี้ให้เป็นกฏถาวรของท่านและของลูกหลานท่าน                                                                  ภัยพิบัติสุดท้ายมรณะกรรมของลูกหัวปี 29    ในเวลาเที่ยงคืน  พระเจ้าทรงประหารบุตรหัวปีทุกคนในประเทศอียิปต์  ตั้งแต่ราชบุตรหัวปีของฟาโรห์ผู้ประทับบนพระที่นั่ง  จนถึงบุตรหัวปีของเชลยที่อยู่ในคุกมีทั้งลูกหัวปีของสัตว์ทุกตัว 30    ฟาโรห์กับข้าราชการ  และชาวอียิปต์ทั้งปวงตื่นขึ้นในตอนกลางคืน  มีเสียงร้องให้คร่ำครวญดังทั่วทั้งอียิปต์  เนื่องด้วยไม่มีบ้านใดเลยไม่มีคนตาย 31    ฟาโรห์จึงตรัสเรียกโมเสสกับอาโรนให้มาเฝ้าในคืนนั้นตรัสว่า "เจ้าทั้งสองกับชนชาติอิสราเอลจงแยกออกไปจากประชากรเราเถิด  ไปนมัสการพระเจ้าตามที่ได้พูดไว้นั้น 32    เอาฝูงแพะแกะและฝูงโคของเจ้าไปด้วย  ตามที่เจ้าได้พูดไว้แล้ว  ไปและอวยพรให้เราด้วย" 33    ฝ่ายชาวอียิปต์ก็เร่งรัดให้ชนชาตินั้นออกไป  จากประเทศโดยเร็วเพราะเขาพูดว่า "พวกเราตายกันหมดแล้ว" 35    ชนชาติอิสราเอลกระทำตามโมเสสสั่งไว้  คือ ขอเครื่องเงิน  เครื่องทอง และเครื่องนุ่งห่มจากชาวอียิปต์ 36    และพระเจ้าทรงบันดาลให้ประชากรเป็นที่ถูกอกถูกใจชาวอียิปต์  เขาจึงให้สิ่งของทั้งปวงตามที่เขาขอ  ดั่งนั้นแหละ   เขาจึงได้ริบเอาสิ่งของต่างๆ ของชาวอียิปต์เสีย                                                                    คนอิสราเอลออกจากอียิปต์ 37    ชนชาติอิสราเอลเดินทางจากเมืองราเมเสสไปถึงเมือง สุคคท  นับแต่ผู้ชายได้ประมาณ *หกแสนคน*   ผู้หญิงและเด็กต่างหาก 38   มีฝูงชนชาติอื่นเป็นจำนวนมากติดตามไปด้วย      พร้อมทั้งฝูงสัตว์ คือฝูงแพะแกะและโคจำนวนมากมาย 39   เขาเอาก้อนแป้งที่นำมาจากอียิปต์นั้น  ปิ้งเป็นขนมปังไร้เชื้อ  เพราะเขาถูกเร่งรัดให้ออกจากอียิปต์  จึงไม่ทันเตรียมเสบียง 40    ชนชาติอิสราเอลอยู่ในอียิปต์เป็นเวลา * สี่ร้อยสามสิบปี* 41    ครั้นสิ้นสี่ร้อยสามสิบปีแล้ว  ในวันนั้นเองพลโยธาของพระเจ้าก็ยกออกจากประเทศอียิปต์                                                                       เสาเมฆ และเสาเพลิง อพยพ 13:17   เมื่อฟาโรห์ปล่อยประชากรไปแล้ว  พระเจ้ามิทรงนำเขาไปแผ่นดินฟิลิสเตีย แม้จะเป็นทางใกล้เพราะพระเจ้าตรัสว่า "เกรงว่าเมื่อประชากรไปเผชิญสงครามเข้าเขาจะเปลี่ยนใจและกลับไปยังอียิปต์" (คราว นี้เราก็ได้ยินคำว่า แผ่นดินฟิลิสเตีย หรือปาเลสไตน์อีกครั้งหนึ่งซึ่งเป็นแผ่นดินสัญญาที่มีปัญหาจนถึงทุกวันนี้ หลังจากที่เราได้ผ่านมาเรารู้จักฟิลิสเตียหรือปาเลสไตน์จากพระคัมภีร์ในฐานะ ชนเผ่าเจ้าของแผ่นดินดั้งเดิม) 18    พระเจ้าจึงทรงนำเขาอ้อมไปทางถิ่นทุรกันดารยังทะเลแดง  ชนชาติอิสราเอลก็ออกจากแผ่นดินอียิปต์  มีอาวุธพร้อมที่จะทำสงคราม 21    พระ เจ้าเสด็จนำทางของพวกเขาในเวลากลางวันด้วยเสาเมฆ และตอนกลางคืนด้วยเสาเพลิง ให้เขามีแสงสว่างเพื่อจะได้เดินทางทั้งกลางวันและกลางคืน                                                                        ข้ามทะเลแดง อพยพ 14:1    พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า 2    จงนำชนชาติอิสราเอลย้อนกลับไปตั้งค่ายหน้าตำบล ปีหะหิโรท ระหว่าง มิกดลและทะเลหน้าตำบล บาอัลเซโฟน แล้วตั้งค่ายตรงหน้าทะเลแดง 5    เมื่อกษัตริย์อียิปต์ทราบว่าประชากรเหล่านั้นหนีไปแล้ว  พระดำริของฟาโรห์และความคิดของข้าราชการก็เปลี่ยนไปจากที่มีต่อประชากรอิสราเอลเขาจึงว่า  "ทำไมเราจึงทำเช่นนี้  ไฉนเราจึงปล่อย    พวกอิสราเอลไปให้พ้นจากการรับใช้เราเล่า" 6   ฝ่ายฟาโรห์ จึงจัดราชรถและนำพลโยธาด้วย 8   พระเจ้าทรงทำให้พระทัยของฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์แข็งกระด้างไป  ท่านจึงไล่ตามชนชาติอิสราเอลซึ่งเดินทางไปโดยมีพระหัตถ์ของพระเจ้าคุ้มครอง 9   ชาวอียิปต์ไล่ตามไปทั้งม้า  และรถรบของฟาโรห์ และทหารม้า  กองทัพของท่านมาทันอิสราเอลที่ตั้งค่ายอยู่ริมทะเล......... 10     เมื่อฟาโรห์เข้ามาใกล้  ชนชาติอิสราเอลก็เงยหน้าขึ้นดู  เมื่อเห็นว่าอียิปต์ติดตามมา  ก็มีความกลัวยิ่งนัก  คนอิสราเอลจึงร้องทูลพระเจ้า 11    เขาบอกโมเสสว่า "หลุมฝังศพในอียิปต์ไม่มีหรือ  ท่านจึงพาเราออกมาให้ตายในถิ่นทุรกันดาร  ทำไมหนอท่านจึงพาเราออกมาจากอียิปต์ 12   พวกเราบอกท่านในอียิปต์แล้วไม่ใช่หรือว่า  ปล่อยพวกเราแต่ลำพัง  ให้พวกเรารับใช้ชาวอียิปต์เถิด  เพราะการรับใช้ชาวอียิปต์นั้น ก็ยังดีกว่าที่จะมาตายในถิ่นทุรกันดาร " 13    โมเสสจึงเตือนประชากรว่า "อย่ากลัวเลย  มั่งคงไว้คอยดูความรอดที่จะมาจากพระเจ้า....." 15    พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า  "เหตุไฉนเจ้าจึงร้องทุกข์ต่อเรา  จงสั่งชนชาติอิสราเอลให้เดินหน้าต่อไปข้างหน้าเถิด 16     ฝ่ายเจ้าจงยกไม้เท้าของเจ้า  และยื่นมือของเจ้าออกไปเหนือทะเล  ทำให้ทะเลนั้นแยกออก  เพื่อคนอิสราเอลจะได้เดินบนดินแห้งกลางทะเลข้ามไปได้ 17    ส่วนเราจะบันดาลให้ใจชาวอียิปต์แข็งกระด้างไล่ตามมา  และเราจะได้รับเกียรติ์เพราะฟาโรห์ พลโยธารถรบ และพลม้าทั้งหมดของเขา 18    .........ชาวอียิปต์ก็จะรู้ว่านี่แหละคือพระเจ้า 21    โมเสสยื่นมือของท่านออกไปเหนือทะเล  พระเจ้าก็ทรงบันดาลให้ลมทางทิศตะวันออกพัดโหมไล่น้ำทะเลตลอดคืน  ทำให้ทะเลกลายเป็นดินแห้ง  น้ำแยกออกจากกัน 22    ชนชาติอิสราเอลก็พากันเดินบนดินแห้งกลางทะเล  ส่วนน้ำนั้นตั้งเป็นเหมือนกำแพงสำหรับเขา  ทั้งทางขวาและทางซ้าย 23    คนอียิปต์ไล่ตามเขาเข้าไปกลางทะเล  ทั้งกองม้าและราชรถ  และพลม้าทั้งปวงของฟาโรห์ 25     พระองค์ทรงกระทำให้ล้อรถฝืดจนแล่นไปแท่บไม่ไหว  คนอียิปต์จึงพูดกันว่า  "ให้เราหนีไปจากคนอิสราเอลเถิด  เพราะพระเจ้าทรงสู้กับคนอียิปต์แทนเขา" 26    ขณะนั้นพระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า  "จงยื่นมือออกไปเหนือทะเลเพื่อให้น้ำทะเลไหลกลับมาท่วมคนอียิปต์  ทั้งรถรบและพลม้าของเขา" 27    โมเสสยื่นมือออกไปเหนือทะเล  ครั้นรุ่งเช้า  ทะเลก็กลับไหลดังกล่าว  คนอียิปต์พากันหนีกระแสน้ำ  แต่พระเจ้าทรงสกัดคนอียิปต์ลงกลางทะเล 28    น้ำท่วมพลรถและพลม้า  คือพลโยธาทั้งหมดของฟาโรห์ซึ่งไล่ตามเขาเข้าไปในทะเล ไม่เหลือสักคนเดียว 30    ดังนี้ในวันนั้นพระเจ้าทรงโปรดช่วยให้คนอิสราเอลรอดเงื้อมมือของคนอียิปต์  อิสราเอลเห็นศพคนอียิปต์อยู่ที่ชายทะเล 31    อิสราเอลเห็นกิจการใหญ่ ซึ่งพระเจ้าได้ทรงกระทำแก่คนอียิปต์  ประชากรก็เกรงกลัวพระเจ้า  เขาทั้งหลายเชื่อถือพระเจ้าและเชื่อโมเสสผู้รับใช้ของพระองค์ด้วย เอาละคราวนี้ เราอพยพตามบรรดาชาวอิสราเอลไปในเส้นทางของพระคัมภีร์เตารอต(โตราห์,หรือไบเบิลเดิม)มายืนหอบแห่กๆ ใจหายใจคว่ำ ยืนมองความพินาศของคนอียิปต์ที่ริมฝั่งทะเลแดง  คิดว่าเราพักเหนื่อยกันตรงนี้ก่อน  หลับ ซักงีบแล้วฉบับหน้าค่อยมาว่ากันใหม่ ในเส้นทางการอพยพของท่านนบีมูซา อ.ล. หรือโมเสส จากคำบรรยายในพระคัมภีร์อัลกุราอนของมุสลิมเรา จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 18:19:15