ความคิดเห็นที่ 1 การเข้ายึดแผ่นดินปาเลสไตน์ และเลบานอน ของชาวอิสราเอลเมื่อ 2500 ปีที่แล้ว ที่บันทึกในพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์                                  นี่ คือผังการแบ่งแผ่นดินคานาอัน ของคนพื้นเมืองและชาวปาเลสไตน์เมื่อ 2500 กว่าปีที่ผ่านมาเพื่อให้คนในตระกูลต่างๆของชาวอิสราเอล เพื่อสถาปนาอาณาจักร ของอิสราเอลขึ้นตามคำบัญชาของพระเจ้า  ด้านบนที่มีชื่อว่า เมืองไทระ ก็คือ ส่วนหนึ่งของเลบานอน ในปัจจุบัน แผ่นดินส่วนที่ยังต้องยึดครอง                โยชูวา13/1.             เมื่อโยชูวาชราลงมีอายุมากแล้ว  พระเจ้าก็ตรัสกับท่านว่า “เจ้าชราลงอายุมากแล้ว แต่แผ่นดินที่จะยึดครองนั้นยังมีอีกมาก                2.             ต่อไปนี้เป็นแผ่นดินที่ยังเหลืออยู่ คือ ท้องถิ่นฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)ทั้งหมด และท้องถิ่นของคนเกชูร์ทั้งหมด                3.             (ตั้ง แต่ชิโหร์ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของอียิปต์เหนือขึ้นไปถึงเขตแดนเอโครนนับ กันว่าเป็นของคนคานาอัน ผู้ครอบครองฟิลิสเตียมีอยู่ห้าคนทั้งหมดด้วยกัน คือผู้ครอบครองเมือง กาซ่า เมืองอัชโดด เมืองอัชเคโลน เมืองกัท และเมืองเอโครน)และเมืองของคนอัฟวิมด้วย                4.             ซึ่งอยู่ทิศใต้คือแผ่นดินทั้งสิ้นของคนคานาอัน และเขตเมอาราห์ ซึ่งเป็นของชาวไซดอนถึงเมืองอาเฟก ถึงเขตแดนของคนอาโมไรต์                5.             และแผ่นดินของชาวเกบาลและเลบานอนทั้งหมด  ไปในทางที่ดวงอาทิตย์ขึ้นจากบาอัลกาด ที่อยู่เชิงเขาเฮอร์โมน ถึงทางเข้าเมืองฮามัท                6.             ชาวแดนเทือกเขาทั้งหมดจากเลบานอน ถึงมิสเรโฟนมาม  คือคนไซดอนทั้งหมด  เราจะขับไล่เขาทั้งหมดให้พ้นจากคนอิสราเอลเอง  เพียงแต่จับฉลากแบ่งดินแดนเหล่านั้นให้เป็นมรดก  ดังที่เราบัญชาเจ้าไว้       7             บัดนี้จงแบ่งแผ่นดินนี้ออกแก่คนเก้าเผ่ารวมกับคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าด้วย” จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:23:12

ความคิดเห็นที่ 2 การกระทำต่อชาวพื้นเมืองคานาอัน(ปาเลสไตน์)เมื่ออิสราเอลยึดแผ่นดินได้หลังมรณะกรรมของโยชูวาในพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์                                             มรณกรรมของโยชูวาและเอเลอาซาร์ โยชูวา24/29            ภายหลังโยชูวาบุตรนูนผู้รับใช้ของพระเจ้าก็สิ้นชีวิต  มีอายุหนึ่งร้อยสิบปี 30.           และเขาก็ฝังท่านไว้ในดินแดนมรดกของท่านที่เมืองทิมนาทเสราห์  ซึ่งอยู่ในแดนเทือกเขาแห่งเอฟราอิมทิศเหนือของยอดเขากาอัช 31.           คนอิสราเอลได้ปรนนิบัติพระเจ้าตลอดสมัยของโยชูวา  และตลอดสมัยของพวกผู้ใหญ่ที่มีอายุยืนนานกว่าโยชูวา และได้ทราบถึงพระราชกิจ ซึ่งพระเจ้ากระทำเพื่ออิสราเอล 32.           กระดูกของโยเซฟซึ่งชนอิสราเอลนำมาจากอียิปต์นั้น  เขา ฝังไว้ที่เชเคม ในส่วนที่ดินซึ่งยาโคบซื้อไว้จากบุตรหลานของฮาโมร์บิดาของเชเคมเป็นเงินหนี่ งร้อยแผ่น ที่นี้ตกเป็นมรดกของพงศ์พันธุ์โยเซฟ 33.           และเอเลอาซาร์บุตรของฮาโรนก็สิ้นชีวิต  และเขาฝังศพท่านไว้ที่กิบอา  เมืองของฟีเนหัสบุตรของท่าน  ซึ่งได้มอบไว้ให้เขาในแดนเทือกเขาเอฟราอิม   สุสานของโยชูวา ซึ่งอยู่ในเขตจอร์แดนในปัจจุบัน เผ่ายูดาห์และสิเมโอนจับอาโดนีเบเซก                ผู้วินิจฉัย1/1.          อยู่มาเมื่อโยชูวาสิ้นชีพแล้ว  คนอิสราเอลทูลถามพระเจ้าว่า “ใครในพวกข้าพระองค์ทั้งหลายจะขึ้นไปก่อนเพื่อสู้รบกับคนคานาอัน” 2                            พระเจ้าตรัสว่า “ยูดาห์จะขึ้นไป ดูเถิดเราได้มอบแผ่นดินนั้นไว้ในมือเขาแล้ว” 3                            ยูดาห์จึงพูดกับสิเมโอนพี่ของตนว่า “จงขึ้นไปกับฉันในเขตแดนที่กำหนดให้แก่ฉัน เพื่อเราจะได้สู้รบกับคนคานาอัน  และฉันจะไปร่วมรบในเขตแดนที่กำหนดให้แก่ท่านนั้นด้วย”  สิเมโอนก็ไปกับเขา 4                        แล้วยูดาห์ก็ขึ้นไปและพระเจ้าทรงมอบคนคานาอัน คนเปเรสซีไว้ในมือของเขา และเขาก็ประหารคนที่เมืองเบเซกหนึ่งหมื่นคน 5                        และเขาทั้งหลายพบอาโดนีเบเซกในเมืองเบเซก และสู้รบกับท่าน  เขาได้ประหารคนคานาอันและเปริสซี 6                         อาโดนีเบเซกหนีไป  แต่เขาตามจับได้ตัดนิ้วหัวแม่มือและหัวแม่เท้าของท่านเสีย 7                         อาโดนีเบเซกกล่าวว่า “มีกษัตริย์ยู่เจ็ดสิบองค์ทีหัวแม่มือและหัวแม่เท้าด้วน  เก็บเศษอาหารอยู่ใต้โต๊ะของเรา  เราจะกระทำแก่เขาอย่างไร  พระเจ้าจึงทรงจะกระทำแก่เราอย่างนั้น”เขาทั้งหลายก็คุมตัวท่านมาที่กรุงเยรูซาเล็ม และท่านก็สิ้นชีวิตที่นั่น เผ่ายูดาห์ชนะเมืองเยรูซาเล็มและเมืองเฮโบรน                8.             และคนยูดาห์ได้เข้าโจมตีเยรูซาเล็มและยึดเมืองได้  จึงฆ่าฟันชาวเมืองเสียด้วยคมดาบ  และเอาไฟเผาเมืองเสีย                9.             ภายหลังคนเผ่ายูดาห์ได้ลงไปสู้รบกับคนคานาอันผู้ซึ่งตั้งอยู่ในแดนเทือกเขาในเนเกบ และในที่เนินเชเฟลาห์                10.           และยูดาห์ได้สู้รบกับคนคานาอันผู้อยู่ ในเฮโบรน(เมืองเฮโบรนนั้นแต่ก่อนมีชื่อว่า  คีรียาทอาราบาห์)และเขาทั้งหลายได้ประหาร เชชัย อาหิมาน และทัลมัย จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:23:46

ความคิดเห็นที่ 3 การเสื่อมศรัทธาในพระเจ้าหลังจากที่อิสราเอลยึดแผ่นดินปาเลสไตน์ได้ในพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์ การทิ่อิสราเอลละทิ้งพระเจ้าและงานปฏิบัติของผู้วินิจฉัย                ผู้วินิฉัย2/13.           เขาทั้งหลายละทิ้งพระเจ้าไปปฏิบัติพระบาอัล  และพวกพระอัชทาโรท                14.           ดังนั้นพระพิโรธของพระเจ้าจึงพลุ่งขึ้นต่ออิสราเอล  พระองค์จึงทรงมอบเขาไว้ในมือพวกปล้นผู้ปล้นเขา  และทรงขายเขาไว้ในอำนาจของศัตรูที่อยู่รอบเขาทั้งหลาย  ดังนั้นเขาทั้งหลายจึงต่อต้านพวกศัตรูของเขาทั้งหลายต่อไปไม่ได้                16.           พระเจ้าทรงให้ผู้วินิจฉัย  ผู้ช่วยเขาทั้งหลายให้พ้นมือของพวกปล้นเขา                  17.           แต่เขาทั้งหลายก็ยังไม่เชื่อฟังผู้วินิฉัยทั้งหลายของเขา  เพราะเขาทั้งหลายยังเล่นชู้กับพระอื่น และกราบไหว้พระอื่น  ไม่ช้าเขาก็ได้หันเสียจากทางซึ่งบรรพบุรุษของเขาได้ดำเนิน  ผู้ได้เชื่ฟังพระธรรมบัญญัติของพระเจ้า  แต่เขาทั้งหลายมิได้กระทำตาม                18.           พระเจ้าตั้งผู้วินิจฉัยขึ้นเมื่อไร  พระเจ้าก็ทรงสถิตกับผู้วินิจฉัยนั้นเมื่อนั้นและพระงค์ทรงช่วยเขาทั้งหลายให้พ้นจากเงื้อมมือของศัตรูตลอดชีวิตของผู้วินิจฉัย  เพราะพระเจ้าทรงกลับพระทัยสงสารเขาทั้งหลาย  เมื่อทรงฟังเสียงคร่ำครวญของเขาเนื่องด้วยผู้ข่มเหงและบีบบังคับ                19.           แต่อยู่มาเมื่อผู้วินิจฉัยนั้นสิ้นชีวิต  เขาทั้งหลายก็หันกลับประพฤติชั่วร้ายเสียยิ่งกว่าบิดาของขา  หลงไปปรนนิบัติกราบไหว้พระอื่น เขามิได้งดเว้นความเชื่อที่เคยกระทำหรือหายจากดื้อดึงของเขา                21.           ดังนั้นตั้งแต่นี้ต่อไปเราจะไม่ขับไล่ประชาชาติใดในบรรดาประชาชาติซึ่งโยชูวาทิ้งไว้เมื่อเขาสิ้นชีวิตนั้นให้พ้นหน้า                22.           เพื่อเราจะใช้ประชาชาติเหล่านี้นั้นทั้งสิ้นทดสอบอิสราเอลว่าเขาจะรักษาพระมรรคาของพระเจ้าและดำเนินตามอย่างบรรพบุรุษของเขาหรือไม่                23.           ดังนั้นพระเจ้าทรงปล่อยประชาชาติเหล่านั้นไว้  ไม่ทรงขับไล่ให้ออกไปเสียโดยเร็ว และพระองค์มิได้ทรงมอบเขาทั้งหลายไว้ในมือของโยชูวา ประชาชาติซึ่งเหลือไว้เพื่อทดสอบคนอิสราเอล                ผู้วินิฉัย3/1.             ต่อไปนี้ประชาชาติที่พระเจ้าทรงเหลือไว้เพื่อใช้ทดสอบบรรดาคนอิสราเอล  ผู้ซึ่งยังไม่เคยประสบสงครามในคานาอัน                3.             คือเจ้านายทั้งห้าของพวกฟิลิสเตีย  คนคานาอันทั้งหมด  ชาวไซดอนและคนฮีไวต์ ผู้อาศัยอยู่บนภูเขาเลบานอน  ตั้งแต่ภูเขาบาอัลเฮร์โมนจนถึงเมืองฮามัท                4.             เหลือคนเหล่านี้อยู่เพื่อทอสอบคนอิสราเอลเพื่อให้ทราบว่าอิสราเอลจะเชื่อฟังพระธรรมบัญญัติของพระเจ้า  ซึ่งพระองค์ทรงบัญชาไว้กับบรรพบุรุษของเขาโดยโมเสสนั้นหรือไม่                5.             ดังนั้นแหละคนอิสราเอลจึงอาศัยอยูในหมู่ของคนคานาอัน คนฮิไทต์  คนอาโมไรต์ คนเปเรสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส เขาไปสู่ขอบุตรสาวคนเหล่านั้นมาเป็นภรรยา  และยกบุตรสาวตนให้แก่บุตรชายของคนเหล่านั้นและได้ปรนนิบัติพระของเขาเหล่านั้น จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:24:35

ความคิดเห็นที่ 4 การเตรียบทหารเข้ารบกับเผ่ามีเดียนของชาวอิสราเอลที่บันทึกในพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์ คนของกิเดโอนรบชนะคนมีเดียน ผู้วินิจฉัย7/1.          เยรุบบาอัล(คือกิเดโอน)และคนที่อยู่กับท่านก็ลุกขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ไปตั้งค่ายอยู่ที่ริมน้ำพุฮาโรด  ฝ่ายค่ายของพวกมีเดียนอยู่ทางเหนือของเขาอยู่ในหุบเขาที่ภูเขาโมเรห์ 2.             พระเจ้าตรัสกับกิเดโนว่า “คนทีอยู่กับเจ้ายังมีมากเกินที่เราจะมอบคนมีเดียนไว้ในมือของเขา  เกรงว่าอิสราเอลจะทะนงตัวต่อเรา  โดยกล่าววว่า “มือของเราเองได้กู้เราไว้” 3.             เพราะฉะนั้นจงประกาศให้เข้าหูคนทั้งปวงว่า “ผู้ใดที่กลัวและสั่นเทิ้มอยู่ ก็ให้ผู้นั้นกลับเสีย  และไปจากภูเขากิเลอาด”  และมีคนกลับไปสองหมื่นสองพันคนและยังเหลืออยู่หนึ่งหมื่นคน 4.             พระเจ้าตรัสกับกิเดโอนว่า “ประชาชนยังมากอยู่  จงพาเขาไปที่น้ำและเราจะทำการทดสอบเขาที่นั่น  ผู้ที่เราจะบอกเจ้าว่า “ให้คนนี้ไปกับเจ้า” ผู้นั้นต้งไปกับเจ้า ผู้ที่เราบอกว่า “คนนี้อย่าให้ไป “ผู้นั้นต้องไม่ไป” 5.             ท่านจึงพาประชาชนลงไปที่น้ำ  พระเจ้าตรัสกับกิเดโอนว่า “ทุกคนที่ใช้ลิ้นเลียน้ำดังสุนัข จงรวมเขาไว้พวกหนึ่ง  ทุกคนที่คุกเข่าลงดื่มน้ำ จงรวมไว้อีกพวกหนึ่ง” 6.             จำนวนคนที่ใช้มือวักน้ำขึ้นเลียมีสามร้อยคน  แต่ประชาชนนอกนั้นคุกเข่าลงดื่มน้ำ 7.             พระเจ้าตรัสกับกิเดโอว่า “เราจะช่วยกู้เขาทั้งหลายด้วยจำนวนคนสามร้อยที่เลียน้ำนั้น  และมอบคนมีเดียนไว้ในมือเจ้า  นอกนั้นให้กลับไปบ้านเมืองของตนทุกคน” ประชาชนจึงถือเสบียงและเขาสัตว์ไว้  และท่านสั่งให้อิสราเอลกลับไปยังเต็นท์ของตนทุกคน  แต่ให้สามร้อยคนนั้นอยู่  และค่ายของมีเดียนก็อยู่ข้างล่างท่านในหุบเขา อยู่มาในคืนวันนั้นพระเจ้าตรัสกับท่านว่า “จงลุกขึ้นลงไปยังค่ายเถิด  ด้วยเรามอบเขาไว้ในมือของเจ้าแล้ว ถ้าเจ้ากลัวไม่กล้าลงไป  จงพาปูราห์คนใช้ของเจ้าไปด้วยให้ถึงค่ายนั้น เจ้าจะได้ยินเขาพูดะไรกัน ภายหลังมือของเจ้าจะมีกำลังขึ้นที่จะไปตีค่ายนั้น” ฝ่ายคนมีเดียน  และคนอามาเลขกับชาวตะวันออก  นอนอยู่ตามหุบเขาเหมือนตั๊กแตนเป็นฝูงๆ ฝูงอิฐของเขานับไม่ถ้วนมากดุจเม็ดทรายที่ฝั่งทะเล กิเดโอนแอบมา  ดูเถิดมีชายคนหนึ่งเล่าความฝันให้เพื่อนฟังว่า “ดูเถิดเราฝันเรื่องหนึ่ง นี่แน่ะมีขนมบารลีก้อนหนึ่งกลิ้งเข้าไปในค่ายของพวกมีเดียน  มาถึงเต็นท์โดนเต็นท์ทำให้เต็นท์ล้มลง  พลิกขึ้นแล้วก็ราบไป” เพื่อนของเขาตอบว่า “นี่ไม่ใช่อื่นไกลเลย  นอกจากกระบี่ของกิเดโอนบุตรของโยอาช บุรุษของอิสราเอล  พระเจ้าได้ทรงมอบพวกมีเดียน  และกองทัพทั้งสิ้นไว้ในมือเขาแล้ว”                   ผู้วินิจฉัย7/24.        และกิเดโอนก็ใช้ผู้สื่อสารออกไปทั่วแดนเทือกเขาเอฟราอิมประกาศว่า “จงลงมารบพวกมีเดียน และยึดแควทั้งหลาย  ไกลไปถึงตำบลเบธบาราห์  และแม่น้ำจอร์แดนไว้”                   25.           จับโอเรบและเศเอบ เจ้านายทั้งสองของพวกมีเดียนไว้  เขาฆ่าโอเรบเสียที่ศิลาโอเรบและฆ่าเศเอบเสียที่บ่อย่ำองุ่นชื่อเศเอบ  แล้วก็ไล่ตามพวกมีเดียนไป  และเขาเอาศรีษะโอเรบ และเศเอบมาให้กิเดโอนที่ฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน ……………………………….                                   ฉันขอรวบรัดตัดความขอยกมาแต่พอสังเขป ยังมีรายละเอียดอีกมาก  เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะนำทั้งหมดมา  เท่าที่ยกมานี้ไลคงจะเห็นภาพการเข้ายึดครองแผนดินจากคนที่เป็นเจ้าของพื้นที่เดิมได้  ชื่อสถานที่บางที่ปัจจุบันก็ยังคงใช้อยู่  ฉัน จะไม่ขยายความหรืออธิบายอะไรเพิ่ม เพราะคัมภีร์เตารอตนั้น ผู้บันทึกได้ให้ข้อมูลในเชิงประวัติศาสตร์ของชนชาติของเขาได้อย่างละเอียดพอ แล้ จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:25:03

ความคิดเห็นที่ 5 ทัศนะของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ในเรื่อง โยชูวา ผู้นำอิสราเอล เข้ายึดดินแดน คานาอัน(ปาเลสไตน์)                          ขอ เปลี่ยนความรู้สึกจากคัมภีร์มาเป็นข้อเขียนของท่านผู้รู้ชาวไทยเราบ้างซึ่ง ท่านได้แสดงความคิดเห็นในช่วงเหตุการณ์ที่ชาว อิสราเอลเข้ายึดดินแดน คานาอันครั้งแรกจากคนพื้นเมือง เมื่อกว่า /2500  ปีที่แล้ว ศัพท์บางตัวอาจเพี้ยนกันไปบ้างไลลองเปรียบเทียบดูนะ   เป็นมุมมองอีกมุมหนึ่งแบบไทยๆ ซึ่งให้ความรู้สึกอีกแบบหนึ่ง                                   “เมื่อโจชัว(โยชูวา)นำพวกยิวเข้าไปในดินแดนคะนาอัน  ปรากฏว่ามีคนอื่นตั้งรกรากสร้างบ้านเมืองอยู่แล้ว  เรียกกันทั่วๆไปว่า  ชาวคะนาอัน  ถึงแม้ว่าชาวคะนาอันนี้จะเป็นนักรบที่เก่งกาจ  ได้สร้างเมืองที่มีลักษณะเป็นป้อมปราการ์นแข็งแรงไว้  พร้อมด้วยอาวุธยุทธภัณฑ์และเครื่องรบอื่นๆ เช่น รถม้าก็ตามที  แต่ชาวคะนาอันมิได้เป็นชาติอันหนึ่งอันเดียวกัน  แต่เป็นประเทศที่เป็นรัฐเล็กๆน้อยๆ  กระจัดกระจายกันทั่วไป  เมืองหนึ่งก็เป็นชาติเอกราชไม่ขึ้นกับเมืองอื่น และมีพระเจ้าแผ่นดินปกครองของตนเอง  ส่วนพวกยิวที่มาถึงดินแดนคะนาอันนั้น  หลังจากเวลาสี่สิบปีก็มิใช่ทาสผอมแห้งแรงน้อยของชาวอียิปต์อีกต่อไปแล้ว  แต่เป็นคนที่เกิดใหม่ในระหว่างที่ท่องเที่ยวอยู่ในทะเลทราย  ส่วนมากจึงเป็นคนที่อยู่ในวัยฉกรรจ์  มีน้ำใจบึกบึนมุมานะที่จะสร้างชาติของตนเองให้กิดขึ้นให้ได้ในดินแดนที่พระเจ้าได้สัญญาให้ไว้  เมื่อพวกยิวซึ่งมีโจชัวเป็นผู้นำได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปในดินแดนนั้นได้  แล้วก็เที่ยวตีบ้านตีเมืองซึ่งตั้งอยู่ในดินแดนนั้นจนแตกไปทั่วและยึดเอาเป็นของตน  สิ่งที่สำคัญที่สุดที่พวกยิวได้ทำลายลงขณะนั้นก็คือ  วัฒนธรรมของชาวคะนาอัน  ในขณะที่ชาวคะนาอันนับถือพระเจ้าองค์หนึ่งชื่อว่า “โมลอค”  และได้นำมนุษย์ไปฆ่าบูชายัญพระเจ้าองค์นี้อยู่เสมอมา  นอกจากนั้นก็ยังนับถือพระเจ้าอีกองค์หนึ่งชื่อว่า “บาล(บาอัล)”พิธีกระทำการบูชาพระเจ้าบาลนี้  ก็เป็นวิธีที่พวกยิวเห็นว่าหยาบคายสัปดี้สัปดนอยู่มาก  นอกจากนี้ก็ยังมีเทพีองค์หนึ่งซึ่งชาวคะนาอันนับถือกันอยู่  มีชื่อว่า เอเษราห์  การกระทำพิธีบูชาเทพีองค์นี้ ก็ดูเหมือนจะไม่ผิดอะไรกับการแสดงระบำเลี้ยงส่งนายตำรวจไทยที่ไปเมืองนอกในเมืองไทยเราทุกวันนี้  มิหนำซ้ำในโบสถ์วิหารของเทพีอเษราห์นี้ก็ยังมีโสเภณีเอาไว้รับผู้ชาย  หารายได้เลี้ยงเทวสถานอีกด้วย  ลัทธิธรรมเนียมตลอดจนวัฒนธรรมที่พวกยิวได้ประสบพบเห็นในดินแดนคะนาอันนี้จึงเป็นสิ่งที่พวกยิวทนไม่ได้  เพราะแตกต่างกับความเชื่อถือและความอบรมที่ตนได้รับมาโดยตลอด  พระเจ้าของพวกยิวไม่โปรดของเหล่านี้อย่างเด็ดขาด  การทำลายสิ่งที่ตนเองเห็นว่าเลวและเป็นบาปกรรมนั้น  จึงเป็นกำลังใจให้พวกยิวเที่ยวตีเมืองซึ่งมีลัทธิธรรมเนียมเหล่านี้จนแตกสลายไปทั่ว  และในที่สุดพวกยิวก็ได้ดินแดนคะนาอันมาเป็นของตนโดยสิ้นเชิง” (ยิว พลตรี ม.ร.ว.คึกฤทธิ์  ปราโมช น.22-23) จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:25:24

ความคิดเห็นที่ 6 กำเนิดแซมสัน บุรุษจอมพลังของอิสราเอลทีมาสู้กับชาวปาเลสไตน์ เมื่อ2500 ปีที่แล้ว ในพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์                                                                                                ทีแรกฉันคิดว่าจะข้ามบทนี้ในพระคัมภีร์เดิมไป  แต่ เมื่ออ่านเรื่องราวย้อนไปย้อนมาหลายทีเห็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้อง กับคนปาเลสไตน์ ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองเผ่าใหญ่เผ่าหนึ่งที่อาศัยอยู่ในดินแดนที่เรียกว่าคานาอัน ตลอดจนเหตุการณ์ยังเกิดขึ้นในสถานที่ที่ยังคงใช้ชื่อเดิมอยู่จนถึงปัจจุบัน เช่นเมือง กาซ่า และเฮบรอน(เฮโบรน)   การ เล่าก็บรรยายทำให้เห็นฉากการอยู่ร่วมกันในที่ความเชื่อที่แตกต่างกันในสังคม เดียวกันบนแผ่นดินคานาอัน หลังจากที่ชาวอิสราเอลเข้าครอบครองพื้นที่บางส่วนเพื่อสร้างชาติในอุดมคติแห่งอาณาจักรพระเจ้า ที่ให้ความเชื่อถือในความเป็นมนุษย์เพื่อเป็นผู้ปกครองที่ดี                    ฉันจึงตัดสินใจที่จะเอาเรื่องหนุ่มยิวจอมพลังผู้มากู้ชาติอิสราเอล  คือ หลังจากที่ชาวอิสราเอลเข้ายึดพื้นที่บางส่วนสถาปนาการปกครองในแนวทางพระเจ้าได้พักหนึ่ง  ผู้ขึ้นปกครองมีคุณธรรมอยู่ในหลักการศาสนา  อยู่ กับเพื่อนบ้านสงบ พอผู้ปกครองรุ่นถัดมาก็ชักไม่อยู่ในคุณธรรม        เพราะพระเจ้าปล่อยให้ ปกครองกันเองตามหลักการที่ได้ร่างกฎหมายไว้ ให้แก่ชาวอิสราเอลว่าจะต้องเคร่งครัด พวกเขาก็เริ่มหันหลังให้หลักการกฏหมายและศาสนาทีละน้อย จนถึงขั้นเลิกนับถือพระเจ้าองค์เดียว ไปนับถือศาสนาอื่นที่บูชารูปปั้น อีกครั้ง ที่เหมือนหลายครั้งที่บรรพบุรุษของเขาเคย ในที่สุดพวกเขาก็แพ้สงครามแก่ชาวปาเลสไตน์ กำเนิดแซมสัน ผู้วินิจฉัย 13:1     คนอิสราเอลกระทำชั่วในสายพระเนตรของพระเจ้าอีก  พระเจ้าทรงมอบเขาไว้ในมือคนฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์) สี่สิบปี 2    มีชายคนหนึ่งเป็นชาวโศราห์ คนเผ่าดาน ชื่อ มาโนอาห์ ภรรยาท่านเป็นหมันไม่มีบุตร   3    ทูตของพระเจ้ามาปรากฏแก่นางนั้น  กล่าวแก่นางว่า “ดูเถิดเจ้าเป็นหมันไม่มีบุตร แต่เจ้าจะตั้งครรภ์คลอดบุตรเป็นชาย 4    เพราะฉะนั้นระวังอย่างดื่มเหล้าองุ่น หรือเมรัย อย่ารับประทานของมลทิน 5    เพราะนี่แนะ  เจ้าจะตั้งครรภ์และคลอดบุตรเป็นชาย  อย่าให้มีดโกนถูกศรีษะเขา  เพราะเขาจะเป็น พวกนาศีร์ (บนด้วยการอุทิศตัวไว้  กดว .6:1-5) แด่พระเจ้าตั้งแต่เกิดมา  เขาจะเป็นคนเริ่มกู้อิสราเอล ให้พ้นจากเงื้อมมือคนฟีลิสเตีย” 6   ฝ่ายหญิงนั้นจึงไปบอกสามีว่า “มีบุรุษของพระเจ้ามาหาดิฉัน หน้าตาของท่านเหมือนหน้าตาทูตของพระเจ้าน่ากลัวนัก  ดินฉันไม่ได้ถามว่าท่านมาจากไหน  และท่านก็ไม่ได้บอกชื่อของท่านแก่ดิฉัน 8    แล้ว มาโนอาห์ก็วิงวอนพระเจ้าทูลว่า “ข้า แต่พระเจ้า ขอบุรุษของพระเจ้าที่พระองค์ทรงใช้มานั้น ปรากฏแก่ข้าพระองค์ทั้งสองอีกครั้งหนึ่ง สั่งสอนข้าพระองค์ว่า ข้าพระองค์ควรทำอย่างไรแก่เด็กที่เกิดมานั้น 9     และพระเจ้าทรงรับฟังเสียงของมาโนอาห์ และทูตของพระเจ้ามาหาหญิงนั้นอีก เมื่อนางนั่งอยู่ในทุ่งนา แต่มาโนอาห์สามีของนางมิได้อยู่ด้วย 10   นางจึงรีบวิ่งไปบอกสามีว่า “ดูเถิด บุรุษผู้ที่มาปรากฏแก่ฉันวันนั้นด้มาปรากฏแก่ดิฉันอีก” 17    มาโนอาห์ถามทูตพระเจ้าว่า “ท่านชื่ออะไร เพื่อเมื่อเป็นจริงตามถ้อยคำของท่านเราจะได้ให้เกียรติ์แก่ท่าน” 18    ทูตพระเจ้าบอก มาโนอาห์ว่า “ถามชื่อเราทำไม ชื่อเราก็มหัศจรรย์อยู่” 19    มาโนอาห์ก็เอาลูกแพะกับธัญญบูชามาถวายบนศิลาแด่พระเจ้าผู้ทรงกระทำอัศจรรย์ มาโนอาห์และภรรยาก็มองดูอยู่ 20     และอยู่มาเมื่อเปลวไฟจากแท่นบูชาพลุ่งขึ้นไปสวรรค์ ทูตของพระเจ้าก็ขึ้นไปตามเปลวไฟแห่งแท่นบูชา ขณะเมื่อมาโนอาห์และภรรยาคอยดูอยู่  และเขาทั้งสองก็ซบหน้าลงถึงพื้น 24     ผู้หญิงนั้นคลอดบุตรชายคนหนึ่ง เรียกชื่อว่า แซมสัน เด็กนั้นเติบโตขึ้น และพระเจ้าทรงอำนวยพระพรแก่เขา 25     พระวิญญาณของพระเจ้าก็ทรงเริ่มเร้าใจเขาที่ มาหะเนห์ดาน ระหว่างโศอาร์กับ เอชทาโอล จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:25:54

ความคิดเห็นที่ 7 แซมสันหนุ่มจอมพลังของอิสราเอลที่พบรักสาวชาวปาเลสไตน์(ในพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์) แซมสันและหญิงชาวทิมนาห์ ผู้วินิจฉัย 14:1      แซมสันได้ลงไปยังเมือง ทิมนาห์  และได้เห็นคนฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)คนหนึ่งที่เมืองทิมนาห์ 2          แล้วเขาจึงขึ้นมาบอกบิดามารดาของเขาว่า “ฉันเห็นผู้หญิงฟีลิสเตียคนหนึ่งที่เมืองทิมนาห์  ไปขอเขาให้เป็นเมียฉันที” 3         แต่บิดามารดาของเขากล่าวแก่เขาว่า “จะหาเมียให้บรรดาญาติพี่น้องของเจ้า หรือในท่ามกลางชนชาติของเรามิได้หรือ  เจ้าจึงจะไปรับหญิงจากคนฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์) ที่ไม่เข้าสุหนัตมาเป็นเมียของเจ้า” แต่แซมสันกล่าวแก่บิดาว่า “ไปขอหญิงนั้นให้ฉันที เพราะเธอเป็นที่พอใจฉันมาก” 4         บิดามารดาของเขาไม่ทราบว่าเรื่องนี้มาจากพระเจ้า เพราะพระองค์ ทรงหาช่องโอกาสที่จะต่อสู้พวกฟีลิสเตีย  ครั้งนั้นพวกฟีลิสเตียมีอำนาจเหนืออิสราเอล 5         ฝ่ายแซมสันก็ลงไปที่เมืองทิมนาห์กับบิดามารดาของตน  แซมสันมาถึงสวนองุ่นของทิมนาห์ ดูเถิดมีสิงห์หนุ่มตัวหนึ่งคำรามเข้าใส่เขา 6         พระวิญญาณของพระเจ้าก็ทรงสถิตกับแซมสันอย่างมาก  ท่านจึงฉีกสิงห์ออกอย่างคนฉีกลูกแพะ ทั้งที่ไม่มีอะไรในมือ  แต่ท่านมิได้บอกให้บิดาหรือมารดาของท่านทราบว่าท่านได้ทำอะไรไป 7         แซมสันก็ลงไปพูดจากับหญิงนั้น  เธอเป็นที่พอใจแซมสันมาก 8         ต่อมาภายหลังแซมสันก็กลับไปเพื่อรับเธอมา  เขาก็แวะไปดูซากสิงห์นั้น   และดูเถิดมีผึ้งฝูงหนึ่งทำรังอยู่ในซากสิงห์นั้น  มีน้ำผึ้งด้วย 9         แซมสันก็ยื่นมือกวาดเอารวงผึ้งมาเดินรับประทานไปพลาง  จนมาถึงบิดามารดา  ท่านจึงแบ่งให้บิดามารดารับประทานด้วย แต่ท่านมิได้บอกว่าน้ำผึ้งนั้นมาจากซากสิงห์ 10      ฝ่ายบิดาของท่านก็ลงไปหาหญิงนั้น  และแซมสันก็จัดงานเลี้ยงที่นั่น ดังที่คนหนุ่มๆเขากระทำกัน 11      และเมื่อประชาชนเห็นท่านแล้ว  จึงนำเพื่อนสามสิบคนให้มาอยู่ด้วย 12      แซมสันกล่าวว่า “ ให้ข้าพเจ้าทายปริศนาท่านสักข้อหนึ่งเถิด ถ้าทายได้ก่อนจบงานเลี้ยงเจ็ดวันนี้  เราจะให้เสื้อป่านสามสิบชุด  และเสื้อเที่ยวงานสามสิบชุดด้วย 13      ถ้าท่านทั้งหลายทายไม่ได้ ท่านต้องให้เสื้อป่านสามสิบชุด และเสื้อเที่ยวงานสามสิบชุดแก่ข้าพเจ้า “ เขาก็ตอบท่านว่า “ทายมาเถิด เราจะฟัง” 14       แซมสันจึงกล่าวว่า “มีของกินได้ ออกมาจากตัวผู้  กินเขา   มีของหวาน ออกมาจากตัวที่แข็งแรง”    ในสามวันเขาก็ยังแก้ปริศนาไม่ได้ จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:26:19

ความคิดเห็นที่ 8 พ่อตายกภรรยาของแซมสันให้เพื่อนเจ้าบ่าว ภาพปิดประกาศเมื่อเรื่องของแซมสันถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ เรากลับมาดูพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์กันต่อไปว่า จะเฉลยปัญหาที่แซมสันทายไว้  ว่าอย่างไร แซมสันเฉลยปัญาหา                                 ผู้วินิจฉัย14:15     พอถึงวันที่เจ็ดเขาจึงไปอ้อนวอนภรรยาของแซมสันว่า “จงลวงสามีของเจ้าให้แก้ปริศนานี้ให้เราฟัง  มิฉะนั้นเราจะเอาไฟเผาเจ้ากับบ้านครอบครัวบิดาของเจ้าเสีย เจ้าเชิญเรามาหวังจะให้เรายากจนหรือ”                                                 16        ภรรยาของแซมสันไปร้องกับแซมสันว่า “เธอเกลียดฉัน เธอไม่รักฉัน เธอทายปริศนาแก่ชาวเมืองของฉัน และเธอก็ไม่แก้ปริศนาให้แก่ฉัน” แซมสันจึงบอกว่า “ดูเถิดพ่อแม่ของฉัน ฉันยังไมบอกเลย จะบอกเธออย่างไรได้”                                               17        เธอร้องให้ กับแซมสันตลอดเจ็ดวันซึ่งเป็นวันเลี้ยงกันนั้น  ในวันที่เจ็ดแซมสันก็ต้องแก้ปริศนาให้เธอฟัง เพราะเธอกวนท่านมากนัก  และนางก็บอกปริศนาแก่ชาวบ้านของนาง                                               18        พอวันที่เจ็ดก่อนดวงอาทิตย์ตกชาวเมืองจึงบอกแซมสันว่า                                                    “มีอะไรหวานมากกว่าน้ำผึ้ง                                                     มีอะไรแข็งแรงกว่าสิงห์”                                                     แซมสันจึงบอกแก่เขาว่า “ถ้าท่านไม่เอาแม่โคของเราช่วยไถ  เจ้าคงแก้ปริศนาของเราไม่ได้” 19            และพระวิญญาณของพระเจ้าก็ทรงสถิตกับแซมสันอย่างมาก  ท่านจึงลงไปที่ อัชเคโลน ฆ่าชาวเมืองนั้นเสียสามสิบคน  ริบเอาข้าวของและมอบเสื้อเที่ยวงานให้ผู้ที่แก้ปริศนา แล้วให้กลับไปบ้านของบิดาด้วยความโกรธอย่างมาก 20            ส่วนภรรยาของแซมสันนั้นพ่อตายกให้แก่เพื่อนเจ้าบ่าวเสีย                             ผู้วินิจฉัย 15:1     ครั้นล่วงมาหลายวันถึงฤดูเกี่ยวข้าวสาลี  แซมสันก็เอาลูกแพะตัวหนึ่งไปเยี่ยมภรรยาพูดว่า “ฉันจะเข้าไปหาภรรยาฉันที่ในห้อง” แต่พ่อตาไม่ยอมให้เขาเข้าไป 2           พ่อตาจึงว่า “ข้าเข้าใจจริงๆว่า เจ้าเกลียดชังนางเหลือเกิน  ข้าจึงยกนางให้แก่เพื่อนของเจ้าไป  น้องสาวของนาวก็สวยกว่านางมิใช่หรือ  ขอจงรับน้องแทนพี่เถิด” 3           แซมสันจึงพูดกับเขาว่า “เราจะทำร้ายคนฟิลิสเตีย(ปาเลสไตน์) เสียคราวนี้ ก็เอาโทษเราไม่ได้แล้ว 4           แซมสันจึงออกไปจับสุนัขจิ้งจอกสามร้อยตัว ผูกหางติดกันเป็นคู่ๆ แล้วคบเพลิงผูกติดไว้ระหว่างหางทุกๆคู่ 5           พอจุดคบเพลิงแล้วปล่อยเข้าไปในนาของคนฟิลิสเตียที่ข้าวยังตั้งรวงอยู่  ไฟก็ไหม้ฟ่อนข้าว  และข้าวที่ยังตั้งรวงอยู่นั้น ทั้งสวนมะกอกเทศด้วย 6           คนฟิลิสเตีย(ปาเลสไตน์)จึงถามว่า “ใครทำอย่างนี้”  เขาตอบว่า “แซมสัน บุตรเขยชาวทิมนาห์ เพราะว่าพ่อตาเอาภรรยาของแซมสันยกให้เพื่อนเสีย”  ชาวฟิลิสเตียก็ขึ้นมาเผานางกับบิดาของนางด้วยไฟ 7           แซมสันจึงบอกพวกเหล่านั้นว่า “เมื่อเจ้าทั้งหลายทำอย่างนี้ เราปฏิญาณว่า “เราจะต้องแก้แค้นเจ้าก่อน แล้วเราจึงจะเลิก” 8           แล้วแซมสันก็ฟันคนเหล่านั้นเสียแหลกทีเดียว จนเขาตายเสียเป็นอันมาก  แล้วแซมสันก็เข้าไปอาศัยอยู่ที่ช่องศิลาเอตาม จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:26:48

ความคิดเห็นที่ 9 เมืองกาซา และเรื่องราวระหว่างชาวปาเลสไตน์(ฟิลิสเตีย)และชาวอิสราเอลเมื่อสองพันกว่าปีที่แล้ว                              แซมสันที่เมืองกาซา                       ผู้วินิจฉัย16:1          แซมสันพบหญิงเพศยาคนหนึ่งก็เข้าไปนอนด้วย 2              มีคนไปบอกชาวกาซาว่า “แซมสันมาที่นี่แล้ว” เขาก็ล้อมที่นั่นไว้แล้วคอยซุ่มที่ประตูเมืองตลอดคืน  เขาซุ่มเงียบอยู่คืนยังรุ่งกล่าวว่า “ให้เรารออยู่จนรุ่งเช้าแล้วเราจะฆ่าเขาเสีย” 3              แต่แซมสันนอนอยู่จนถึงเที่ยงคืน  พอถึงเที่ยงคืนท่านก็ลุกขึ้น ยกประตูเมืองรวมทั้งเสาสองต้น พร้อมทั้งดานประตูใส่บ่าแบกไปถึงยอดภูเขาซึ่งอยู่ตรงหน้าเมืองเฮโบรน                                                                                              แซมสันกับนางเดลิลาห์                           ผู้วินิจฉัย 16:4     อยู่มาภายหลัง  แซมสันไปรักผู้หญิงคนหนึงที่หุบเขาเมืองโสเรก ชื่อ เดลิลาห์                                          5          “เจ้านายฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)ก็ขึ้นไปหานางพูดกับนางว่า “จงลวงเขาเพื่อดูว่า   กำลังมหาศาลของเขาอยู่ที่ไหน  ทำอย่างไรเราจะมีกำลังเหนือเขาเพื่อเราจะได้มัดเขาให้หมดฤทธิ์ เราทุกคนจะให้เงินเจ้า คนละพันหนึ่งร้อยแผ่น”                                          6          เดลิลาห์จึงพูดกับแซมสันว่า “ขอบอกฉันหน่อยเถอะว่า กำลังมหาศาลของเธออยู่ที่ไหน จะมัดเธอไว้อย่างไรจึงสิ้นฤทธิ์                                          7          แซมสันจึงบอกนางว่า “ถ้าเขามัดฉันด้วยสายธนูที่ยังไม่แห้งเจ็ดเส้น  ฉันจะอ่อนเพลีย  เหมือนกับชายอื่นๆ”                                        8           แล้วคนฟีลิสเตียก็เอาสายธนูสดที่ยังไม่แห้งเจ็ดเส้นมาให้นาง  นางก็เอามัดท่านไว้                                       9             นางจัดคนให้ซุ่มอยู่ที่ห้องชั้นในอีกห้องหนึ่ง  นางก็บอกท่านว่า   “แซมสันจ๋า  คนฟีลิสเตียมาจับเธอแล้ว”  แซมสันก็ดึงสายธนูที่มัดนั้นขาด เหมือนเขือกป่านขาดเมื่อได้กลิ่นไฟ เรื่องกำลังของเขาจึงยังไม่แจ้ง                                      10            เดลิลาห์ พูดกับแซมสันว่า “ดูเถิด เธอหลอกฉัน  และเธอมุสาต่อฉัน  บอกฉันหน่อยเถอะว่า จะมัดเธออย่างไรจึงจะอยู่ “                                    11              ท่านก็ตอบนางว่า “ถ้าเอาเชอกใหม่ที่ยังไม่เคยใช้มัดฉัน  ฉันจะอ่อนกำลังเหมือนชายอื่น”                                      12          เดลิลาห์ เดลิลาห์จึงเอาเชือกมัดท่านไว้แล้วบอกว่า “แซมสันจ๋าคนฟิลิสเตียมาจับท่านแล้ว”  และคนซุ่มรออยู่ในห้องชั้นใน  แต่ท่านก็ดึงเชือกออกจาแขนเหมือนดึงเส้นด้าย                                     13         เดลิลาห์ พูดกับแซมสันว่า “เธอหลอกฉันเรื่อยมาจนถึงเดี๋ยวนี้ เธอมุสาต่อฉัน  บอกฉันเถอะว่า  จะมัดเธออย่างไรจึงจะอยู่ ..........................................................”                                   16           อยู่มาเมื่อนางคาดคั้นท่านวันแล้ววันเล่า และชักชวนท่านอยู่ทุกวัน  จิตใจของแซมสันก็เบื่อแทบจะตาย                                   17         จึงบอกความจริงในใจของท่านแก่นางจนหมดสิ้นว่า มีดโกนยังไม่เคยถูกศรีษะของฉัน  เพราะฉันเป็นพวกนาศีร์แด่พระเจ้าตั้งแต่คลอดจากครรภ์มารดา ถ้าโกนผมฉันเสียกำลังจะหมดไปจากฉัน  ฉันก็จะอ่อนเพลียเหมือนชายอื่น”                                  18            เมื่อเดลิลาห์เห็นว่าท่านบอกความจริงใจแก่นางสิ้นแล้ว  นางจึงใช้คนไปเรียกเจ้านายฟีลิสเตีย ว่า “ขอจงขึ้นมาอีกครั้งเดียว เพราะเขาบอกความจริงในใจแก่ ฉันจนสิ้นแล้ว”  แล้วเจ้านายฟิลิสเตียก็ขึ้นมาหานางและถือเงินมาด้วย                                19           นาง ก็ให้แซมสันนอนอยู่ที่ตักของนาง แล้งนางก็เรียกชายคนหนึ่งให้มาโกนผมเจ็ดแหยม ออกจากศรีษะของท่าน นางก็ตั้งต้นรบกวนแซมสัน กำลังของแซมสันก็หมดไป                               20          นางจึงบอกว่า  “แซมสันจ๋าคนฟิลิสเตียมาจับท่านแล้ว ท่านก็ตื่นขึ้นจากหลับบอกว่า “ฉันจะออกไปอย่างครั้งก่อนๆ และสลัดตัวให้หลุดไป”  ท่านหาทราบไม่ว่าพระเจ้าได้ทรงละท่านไปเสียแล้ว                               21          คนฟิลิสเตียก็มาจับท่านทะลวงตาท่านเสีย นำท่านลงมาที่กาซา เอาตรวนทองสัมฤท์ล่ามไว้ และให้ท่านโม่แป้งอยู่ที่ในเรือนจำ                               22             ตั้งแต่โกนผมแล้ว  ผมที่ศรีษะของท่านก็ค่อยๆงอกขึ้นมา จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:27:22

ความคิดเห็นที่ 10 มรณกรรมของแซมสัน         น้องไลลาอาจจะงง อยู่บ้างว่าทำไมฉันเอาเรื่องของแซมสันมาเล่าเสียยืดยาว   ก็ต้องขอชี้แจงว่า  ฉันอยากให้น้องไลลาได้เห็นประเด็นที่ต่างออกไปจากแค่มุมมองของศาสนาความ เชื่อหรือความศรัทธา  เพราะจากเรื่องแซมสันจะเห็นได้ว่า เป็นเรื่องการกระทบกระทั่งกันระหว่างชาวพื้นบ้านกับผู้เข้ามาบุกรุกแย่งแผ่น ดิน อันที่จริงเมื่อเข้ามาอาศัยแล้วก็ไม่เท่าไรก็ทำมาหากินกันไปเพราะแผ่นดินก็ กว้างใหญ่ แต่คนเราเมื่ออยู่ใกล้กันก็มีเรื่องมากกมายที่กระทบกันไม่ใช่เรื่องของศาสนา                   ดูเหมือนเรื่องแซมสันส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของผู้หญิงเรื่องการกระทำเกินกว่าเหตุของแต่ละฝ่าย                     ซึ่งฉันเห็นว่ามุมมองเหล่านี้เป็นพื้นฐานของปัญหาสังคมทั้งในหมู่ชนเดียวกัน หรือต่างเผ่าพันธุ์กัน และปัญหาความขัดแย้งที่เมืองกาซาในยุคแซมสันที่เมืองกาซ่านั้นไม่เกี่ยวกับ ศาสนา และปัญหาของเมืองกาซาในปัจจุบันที่อิสราเอลเข้ามายึดดินแดนอีกครั้งก็ไม่ เกี่ยวกับศาสนา และคนปาเลสไตน์ก็ยังอยู่บนแผ่นดินของเขาเรื่อยมาจนปัจจุบัน                      ปัญหาของคนอิสราเอลกับคนปาเลสไตน์ในหลายเรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับศาสนาเพียง แต่เกี่ยวกัยสิทธิ์ขั้นพื้นฐานที่มนุษย์ควรจะให้ความเคารพในความเป็นมนุษย์ ที่เท่าเทียบกันโดยไม่แยกเผ่าพันธุ์ สีผิว หรือความเชื่อที่แตกต่างกัน                             มรณกรรมของแซมสัน                   ผู้วินิจฉัย  23       ฝ่าย เจ้านายฟิลิสเตีย(ปาเลสไตน์) ประชุมกันเพื่อถวายเครื่องสัตวบูชายิ่งใหญ่แก่พระดาโกน พระเจ้าของเขาทั้งหลายและชื่นชมยินดี เพราะเขากล่าวว่า “พระของเราได้มอบแซมสันศัตรูของเราไว้ในมือเราแล้ว”                                 24       เมื่อประชาชนเห็นแซมสันก็สรรสริญพระของตนว่า “พระของเราได้มอบศัตรูผู้รังควานแผ่นดินของเราไว้ในมือเรา   และเขาฆ่าพวกเราเสียเป็นอันมาก”                                25        เมื่อจิตใจของเราร่าเริงเต็มที่แล้ว เขาจึงพูดว่า “จงเรียกแซมสันมาเล่นตลกให้เราดู” เขาจึงเรียกแซมสันออกมาจากเรือนจำ  แซมสันเล่นตลกต่อหน้าพวกเขา เขาพาท่านมายืนระหว่างเสา                                26         แซมสันจึงบอกแก่เด็กที่จูงมือตนมาว่า “ขอพาฉันให้ไปคลำเสาที่รองรับตึกนี้อยู่  ฉันจะได้พิงเสานั้น”                               27          มี ผู้ชายและผู้หญิงอยู่เต็มตึกนั้น เจ้านายฟีลิสเตียก็อยู่ที่นั่นทั้งหมด นอกจากนั้นยังมีชายหญิงประมาณสามพันคนบนหลังคาตึก ดูแซมสันเล่นตลก                               28          ฝ่ายแซมสันก็ร้องทูลต่อพระเจ้าว่า “ข้าแต่พระเจ้า  ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ขอประทานกำลังแก่ข้าพระองค์ครั้งนี้อีกครั้งเดียว  เพื่อข้าพระองค์จะได้แก้แค้นคนฟีลิสเตียเพื่อตาข้างหนึ่งให้สองข้างของข้าพระองค์”                               29        แซมสันก็กอดเสากลางสองต้นที่รองรับตึกนั้นไว้และพักพิงที่เสานั้น  มือขวายันเสาต้นหนึ่งมือซ้ายยันเสาอีกต้นหนึ่ง                              30        แซมสันกล่าวว่า “ขอให้ข้าตายกับคนฟิลิสเตียเถิด” แล้วก็โน้มตัวลงด้วยกำลังทั้งสิ้นของตน ตึกนั้นก็พังทับเจ้านายและประชาชนทุกคนที่อยู่ในนั้น  ดังนั้นคนที่ท่านฆ่าตายเมื่อท่านตายนี้ก็มากกว่าคนที่ท่านฆ่าตายเมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่                              31         แล้วพี่น้องและครอบครัวบิดาของท่านก็ลงรารับศพของท่านไปฝังในระหว่างโศราห์ กับ อัชทาโอลในที่ฝังศพของโนอาห์บิดาของท่าน  ท่านได้วินิจฉัยอิสราเอลอยู่ยี่สิบปี จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:27:47

ความคิดเห็นที่ 11 ปาเลสไตน์แผ่นดินที่พระเจ้าสัญญา จะให้กับใครตั้งแต่เมื่อไร ?ตอน 1                                 ก่อน ที่ฉันจะกลับไปสู่พระคัมภีร์เดิมคิดว่าอยากเคลียร์เรื่องนี้อีกซักนิดเพราะ เป็นช่วงเวลาที่การเล่ามาถึงจุดแห่งการกลับมาเพื่อตั้งอาณาจักรครั้งแรกของ ชาวอิสราเอล จากการช่วยเหลือของพระเจ้า                                มา ถึง ณ. เวลานี้ที่ชาวอิสราเอลได้เข้ายึดครองแผ่นดินบางส่วนของคานาอัน ซึ่งมีผู้คนหลายเผ่าอาศัยอยู่ ซึ่งก็มีชาวเผ่าดั้งเดิมที่อาศัยอยู่มาตั้งแต่ก่อนชาวอิสราเอลอพยพเข้ามา หนึ่งในนั้นก็คือเผ่าฟิลิสเตีย หรือปาเลสไตน์ ที่ยังคงมีอยู่จนถึงปัจจุบันนี้                                 ลอง นึกภาพดูอยู่ๆ ก็มีคนนับหมื่นนับแสนเข้ามาตั้งรกรากในแผ่นดินของเราและแผ่นดินของเพื่อน บ้าน คนเหล่านี้อพยพมาจากอียิปต์ ซึ่งแร่ร่อนอยู่ในทะเลทรายแถวนี้อยู่ 40 ปี  ตามหลักฐานที่เป็นที่ยอมรับกันทั้ง ศาสนา ยิว คริสต์ และอิสลาม  ชาวเมืองไม่ต้อนรับพวกชาวอิสราเอลเพราะจะเข้ามาแย่งแผ่นดิน  ก็ต้องเจรจา เมื่อเจรจาไม่ได้ผลก็ต้องใช้กำลังเป็นเรื่องธรรมดาเพื่อขับไล่พวกนี้ออกไป  โลกโบราณหรือปัจจุบันก็เป็นอย่างนี้แหละ เราต้องไม่ลืมว่าพวกนี้แม้จะอยู่กันหลายเผ่า แต่แต่ละเผ่าต่างก็มีนักรบสร้างป้อมประตูค่ายอย่างแข็งแรง เพราะไม่ใช่พวกเร่ร่อนแต่อยู่กันเป็นหมู่บ้านรวมเป็นเผ่าเป็นหัวเมืองตาม เชื้อสตามาย ขนบและศาสนาของตน                                มีคำถามหนึ่งที่ฉันเฝ้าค้นหามาตั้งแต่เด็กก็คือว่า  มัน ยุติธรรมแล้วหรือที่อยู่ ๆ พระเจ้าทรงสั่งให้กลุ่มใดกลุ่มหนึ่งหรือสายเลือดใดสายเลือดหนึ่งเข้ายึดแผ่น ดินจากเจ้าของแผ่นดินเดิมเพื่อสถาปนาเมืองหรืออาณาจักรของสายเลือดที่พระ เจ้าทรงเลือกนั้น  เพื่อปกครองตามระบอบอันแสนบริสุทธิ์ที่พระเจ้าจะประทานให้เป็นแบบอย่าง    แม้จะอ้างว่าเพื่อสถาการปกครองในระบอบของพระเจ้าผู้ทรงสร้างทุกสรรพสิ่งผู้เป็นเจ้าของทุกสรรพสิ่งในจักรวาลก็ตาม                              ฉัน จึงขอทำความเข้าใจในเรื่องนี้ ณ. ช่วงเวลาของเหตุการณ์ตรงนี้ก่อนเพราะเรื่องราวของแผ่นดินนี้(ปาเลสไตน์)ยัง ไม่ยุ่งเยิงเท่ากับปัจจุบันนี้                              พระคัมภีร์ของ ยิว คริสต์ และอิสลามนั้น ณ.ช่วงเวลาหนึ่งเรามี พระเจ้าองค์เดียวกันผู้ซึ่งเป็นพระเจ้าองค์เดียวที่ทรงสร้างทุกสรรพสิ่งและ เป็นเจ้าของทุกสรรพสิ่ง ผู้ทรงสร้างความมีจากความไม่มี เพียงแค่พระองค์ทรงมีพระประสงค์ให้มันเป็นขึ้นสิ่งนั้นก็เป็นขึ้น                              สิ่งที่เหมือนกันรวมๆ แม้รายละเอียดจะแตกต่างกันไปจากน้อยไปถึงมากก็ตามก็คือ                              พระ เจ้าทรงสร้างโลกจัรกวาล สารพัดสิ่งทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต และทรงสร้างมนุษย์คนแรกคือ อาดัมและฮาวอ(เอวาห์หรืออีฟ) พันธสัญญาแรกตั้งแต่มนุษย์คนแรกก็คือ ต้องนับถือและกราบไหว้ผู้สร้างองค์เดียวนะ ซึ่งพระเจ้าสัญญาวาจะทรงประทานทางนำจากพระองค์ให้กับมนุษย์ ถ้าใครนับถือพระองค์องค์เดียวและปฎิบติตามทางนำที่พระเจ้าทรงประทานให้ เมื่อตายแล้วหลังวันสิ้นโลกพระเจ้าจะให้สวรรค์ ใครไม่นับถือพระเจ้าก็ตกนรกไป                              แล้วพระเจ้าก็ส่งศาสนทูตมาสอนเรื่อยๆ ประสบความสำเร็จบ้างล้มเหลวบ้าง จนมาถึงยุค ศาสนทูต(นบี)นูห์(โนอาห์)   นบีนูห์ ตลอดอายุการเผยแพร่ของพระองค์ เก้าร้อยกว่าปี ก็ไม่มีคนนับถือเท่าไร คนนับถือเทวรูป เชื่อถือโชคลางไสยศาสตร์ ละเมิดทางเพศ ทำผิดกฏหมาย มากกว่าผู้ที่นับถือพระเจ้าองค์เดียวและอยู่ในคุณธรรมขึนเรื่อยๆ ท่านจึงสรุปว่า ล้างมนุษย์เหล่านี้เลยดีกว่า พระเจ้าก็ประทานตามคำขอของท่าน นบีนูห์(โนอาห์) โดยให้โอกาสกับ กลุ่มชนของนบีนูห์ ให้มาขึ้นเรือใหญ่ที่พระเจ้าทรงให้ต่อมาขึ้น ถ้าใครเชื่อพระเจ้าก็จะรอด แต่คนส่วนใหญ่เห็นว่า เป็นชายชราที่บ้า และเย้ยหยัน ต่อมาก็เกิดน้ำท่วมใหญ่                           พอน้ำลดคนกลุ่มหนึ่งที่รอดชีวิตในเรือนั้นก็แยกย้ายกันไปตั้งรกราก ประวัติศาสตร์ของมนุษย์ก็เริ่มกันใหม่จากคนกลุ่มนี้  เรื่องเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องก่อนยุคประวัติศาสตร์ที่คนในปัจจุบันเชื่อถือกัน  แต่ ปรากฏอยู่ในครัมภีร์ของทั้งสามศาสนา(ยิว คริสต์ อิสลาม) อาจมีปรากฏอยู่ในบางอารยธรรมหรือในเรื่องเล่าหรือมหากาพย์โบราณที่พูดถึง เรื่องคล้ายคลึงกันแต่เรื่องเล่าเหล่านั้นดูจะอิงไปในเชิงตำนาน มากกว่าความเชื่อทางศาสนา                           ตา นี้พระคัมภีร์ของชาวยิวคริสต์ และอิสลาม ก็เล่าเรื่องที่ค่อนข้างจะตรงกับยุคอารยธรรมที่ปัจจุบันยอมรับ ก็คือราว ห้าพันหรือเจ็ดพันปี นับถอยหลังจากเราไปเพราะเริ่มขุดหาหลักฐาน  ก็ จะกล่าวถึง อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ (อินเดีย) อารยธรรมลุ่มแม่น้ำหวงโห(จีน) แม่น้ำไนล์(อียิปต์) และอารยธรรมลุ่มแม่น้ำไทกรีส ยูเฟรติส ในอิรัก                        พระ คัมภีร์ทั้งสามเล่ม ได้มีเจตนาจะกล่าวถึงเหตุการณ์ในช่วงนี้ โดยเลือกกล่าวถึงชายคนหนึ่ง ที่เกิดในเมืองเออร์ แห่งลุ่มแม่น้ำไทยกริส ยูเฟรติส ในประเทศอิรัก ซึ่งไม่แน่ใจว่าอยู่ในอารยธรรมใด  แต่ ดูเหมือนว่าได้เกิดกฏหมายฮัมบูราบี ที่กล่าวถึงกฎหมายการตอบสนอง คือ ตาต่อตาฟันต่อฟัน นั่นก็หมายความว่า ในช่วงเวลานี้มหากาพย์ เรื่องแรกของโลก คือ กิลกาเมส ได้เป็นเรื่องเล่าในระแวกนี้แล้ว  ณ .ช่วงเวลานี้นี้นี่เององ ที่พระคัมภีร์ทั้งสามเล่มกล่าวถึงชายที่ชื่อ อับรามซึ่งภายหลังพระเจ้าได้ทรงเปลี่ยนชื่อเขาเป็นอับราฮัม และอัลกุรอานได้กล่าวถึงชายคนนี้ในฐานะของศาสนทูตของพระเจ้า คือ ท่านนบีอิบรอฮีมซึ่งอัลกุรอานได้กล่าวว่า พระเจ้าได้ทรงประทานคัมภีร์เป็นแผ่นบันทึก(สมัยนั้นโลกยังไม่รู้จักกระดาษ) ในบางส่วนของแผ่นบันทึกนั้นพระเจ้าทรงบอกว่า มีเรื่องกฏหมาย ตาต่อตา ฟันต่อฟัน                         ฉันจะเล่าถึงท่านนบีอิบรอฮีมในแบบอิสลามนะ  ตา นี้เรามาลองนึกดู ในยุคห้าหกพันปีที่แล้วแผ่นดินแถวอิรักนี้ ได้ถูกปกครองจากหลายกลุ่มชนและหลายความเชื่อในการนับถือพระเจ้าผ่านเข้าออก ตามแต่ใครจะเรื่องอำนาจปกครองแล้วก็เสื่อมไป คือพวก สุเมเรียน  อัสซีเรีย อียิปต์  อัคคาเดี้ยน  เปอร์เชียร์ โบราณ แม้จะผ่านเข้าผ่านออกหลายอาณาจักร แตสิ่งหนึ่งในความเชื่อที่เหมือนกันของอาณาจักรเหล่านี้ก็คือ นับถือเทพเจ้าหลายองค์  หลายรูปลักษณ์ หลายความคิด แม้จะมีชื่อต่างกันไปตามแต่ค่านิยมของมหาอำนาจที่รุ่งเรืองขึ้น  ณ.เวลาที่ นบีอิบรอฮีม(อับราฮัม) ศาสนาที่นับถือพระเจ้าองค์เดียว ตามสัญญาตั้งแต่อาดัมได้หายไปแล้ว                           อิบรอฮีมได้เพียรค้นหาว่าอะไรคือพระเจ้าที่แท้จริง ที่คู่ควรแก่การกราบไหว้กันแน่                         ใน ที่สุดท่านก็ค้นพบความลับนี้ ตั้งแต่เด็กตามที่อัลกุรอานกล่าว โดยท่านตั้งใจว่าจะไม่กราบไหว้สิ่งใด นอกจากผู้สร้างทุกสรรพสิ่ง ซึ่งท่านเองก็ไม่เคยรู้หรือเคยพบ แต่ท่านมอบหัวใจให้กับพระเจ้าที่แท้จริงนั้น แล้วออกเร่ร่อนค้นหาสัจธรรมที่ท่านเชื่อนั้นและแยกตัวออกจากกลุ่มชนของท่าน รอนแรมมากับครอบครัวและหลานชายของท่านมาถึงคานานอัน และใช้ชีวิตอยู่ระหว่างอียิปต์และปาเลสไตน์                       จน ท่านแก่ชรา แต่หัวใจของท่านยังคงเชื่อว่ามีพระเจ้าองค์เดียวเท่านั้นที่ควรกราบไหว้โดยไม่ลดละ หรือเปลี่ยนความเชื่ออันนอบน้อมนั้น แล้วพระเจ้าก็ส่งทูตสวรรค์มาติดต่อท่าน บอกว่าจะให้ให้ท่านเป็นพ่อคนใหม่ของมนุษยชาติ(คนแรกคืออาดัม) จะให้แผ่นดินแก่ลูกหลานของท่านตั้งแต่แม่น้ำไทกริสยูเฟรติส จรดแม่น้ำไนล์ในอียิปต์รวมทั้งแผ่นดินคานาอันที่ชาวปาเลสไตน์และคนอีกหลาย เผ่านี้อยู่แก่ท่านและลูกหลานท่านด้วย และก็จะมอบศาสนาของพระเจ้าผ่านท่านเพื่อท่านจะได้สอนแก่มนุษย์ชาติ                    ดู เหมือนท่านนบีอิบรอฮีมจะไม่ได้สนใจอันใดกับแผ่นดินที่พระเจ้าสัญญานัก เพราะเท่าที่ฉันอ่านคัมภีร์ทั้งสามฝ่าย ก็พอประมาณได้ว่าท่านนบีอิบรอฮีมนั้นก็อยู่ร่วมกับชาวบ้านได้อย่างเป็นสุขและ ให้เกียรติ์กันและกันอย่างดี  ท่านนบีอิบรอฮีมก็ขอต่อไปว่า ขอให้การสืบสายแห่งการเป็นศาสนทูตของ พระเจ้า ตกแก่ลูกหลานของท่านด้วย  ในอัลกุรอานกล่าวว่า อัลเลาะฮ์ ตอบว่าพระองค์จะให้ตามคำขอ แต่จะให้เฉพาะกับผู้ที่อยู่ในแนวทางของพระองค์เท่านั้น จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:28:21

ความคิดเห็นที่ 12 ปาเลสไตน์แผ่นดินที่พระเจ้าสัญา จะให้กับใครตั้งแต่เมือไร 2                           หีบจำลองที่สร้างขึ้นตามคำสั่งจากพระคัมภีร์เพื่อบรรจุ บัญญัติจากโมเสสที่พระเจ้าประทานให้ ซึ่งเป็นทั้งธรรมนูญการปกครองและกฏหมายแก่ชาวอิสราเอลในยุคโบราณ                       ต่อ มานบีอิบรอฮีม(อับราฮัม)ก็มีลูก จากภรรยาทั้งสองคนของท่าน ลูกคนแรกที่เกิดจากภรรยาคนที่สอง ท่านก็เอาไปไว้ที่ เมือง มักกะฮ์ ประเทศซาอุดิอารเบียในปัจจุบัน ลูกคนที่สองที่เกิดจากภรรยาคนแรกก็ให้อยู่ที่ ปาเลสไตน์                       แต่ลูกหลานของอิสหากผู้น้องที่เผยแผ่ศาสนาของอัลเลาะฮ์(ซ.บ.)ที่แผ่นดินปาเลสไตน์นั้นมีการสืบทอดศาสนาของพระเจ้าอย่างไม่ขาดสาย  เพราะ ลูกของนบีอิสหาก คนหนึ่งที่ชือ ยะโก๊บ(ยาโคบ) นั้น อัลกุรอานได้กล่าวว่าอัลเลาะฮ์ทรงแต่งตั้งให้เป็นนบี(ศานทูต)ของพระเจ้า ต่อมาอัลเลาะฮ์ทรงประทาน ฉายาหรือนามสกุล เพื่อใช้เรียกท่านว่า อิสรออีล(อิสราเอล)นบียะโก๊บ(ยาโคบ)มีบุตรที่เป็นชายสิบสองคน และอัลเลาะฮ์ทรงเรียกบรรดาลูกหลานของท่านว่า วงศ์วาน อิสรออีล(อิสราเอล)                      ต่อ มาบุตรชายคนที่สิบเอ็ดของ นบียะโก๊บ(อิสราเอล) มีเหตุต้องพรากจากพ่อระหกระเหินไปอยู่อียิปต์และบุตรคนนีอัลกุรอานได้กล่าว ว่า อัลเลาะฮ์ทรงแต่งตั้งท่านให้เป็น นบี(ศาสนทูตของพระองค์)ด้วย คือนบียูซุฟ(โยเซฟ)                     นบี ยูซุฟไปได้ดิบได้ดีทีอียิปต์ ประกอบกับช่วงเวลานั้น แผ่นปาเลสไตน์แห้งแล้ง ที่อื่นก็ก็เช่นกัน นบียูฟซุฟจึงได้ขนครอบครัวชาวอิสราเอลทั้งหมดไปอยู่อียิปต์  ก็ สุขสบายกันอยู่หลายร้อยปีหลังจากที่สิ้นนบียูซุฟไปแล้ว จนพวกนี้ลืมเรื่องแผ่นดินสัญญาที่พระเจ้ามีต่อท่านนบีอิบรอฮัม บรรพบุรุษของตน เพราะอียิปต์ทั้งเจริญและอุดมสมบูรณ์กว่าที่ใดในเวลานั้น                    แต่ เหตุการณ์เปลี่ยนไปเมื่อฟาโรห์ราชวงศ์ใหม่สถาปนาขึ้น ได้เกณฑ์และยึดทรัพย์คนต่างชาติและชาวอิสราเอลก็ไม่พ้น เอาคนเหล่านี้มาเป็นทาสรับใช้ชาวอียิปต์เพื่อเป็นแรกงานในการสร้างสิ่งก่อ สร้าง                   พอ ลำบากเข้าจะหนีก็ไม่ได้เพราะถูกควบคุมแบบทาสอย่างรัดกุม พวกอิสรออีล(อิสราเอล)ก็เริ่มนึกขึ้นมาได้ว่า พระเจ้าเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งของตน หวนระลึกได้ว่าพวกตนนั้นสืบทอด การเป็นศาสนทูตของพระเจ้าจากสายเลือดของตนโดยไม่เคยขาดสาย  และเริ่มนึกถึงคำสอนของศาสนาและมั่นใจว่าพระเจ้าจะต้องส่งใครสักคนมาช่วยพวกตนแน่นอน                  ใน ทีสุด อัลเลาะฮ์ ก็ส่งนบีมูซา(โมเสส)มาช่วยพวกนี้ออกจากอียิปต์เพื่อกลับมาสู่ดินแดนสัญญา ก็ระหกระเหินเร่ร่อนกันมา จนใกล้จะถึงแผ่นดินปาเลสไตน์อยู่แล้ว ท่านนบีมูชาบอกว่า ให้พวกเขารวมตัวกันด้วยหัวใจที่ห้าวหาญเชื่อมั่นว่าพระเจ้าจะประทานชัยชนะ แก่ชาวอิสรออีล(อิสราเอล)  แต่พวกนั้นกลับโต้แย้งว่า พวกชาวพื้นเมืองเผ่าต่างๆ โดยเฉพาะชาวปาเลสไตน์นั้นเป็นพวกร่างกายใหญ่โต มีป้อมค่ายที่แข็งแรง เราแค่พวกเร่ร่อนจะไปรบชนะได้อย่างไร                  ท่านนบีมูซา  แม้ จะขอปาฏิหาริย์มากมายจาก เพื่อช่วยชาวอิสรออีล และพวกเขาก็เห็นมากับตาหลายต่อหลายครังว่าพระเจ้าทรงมีจริงและแสดง ปาฏิหาริย์เหนือธรรมชาติช่วยพวกเขาได้ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สร้างความเชื่อมั่นในพระเจ้าอย่างจริงใจแก่พวกเขาเลย พวกเขาขอกฏหมายต่อพระเจ้าเพื่อเป็นธรรมนูญการปกครองพวกเขากันเอง อัลเลาะฮ์ก็ทรงประทานให้ แต่เมือถึงเวลาที่ต้องช่วยตัวเองมั่ง พวกเขากลับตาขาว และกล่าวว่า ขอให้ท่าน นบีมูซาและพระเจ้าของท่านเข้าไปรบกันก่อนพวกเขาเฝ้ารออยู่ตรงที่ปลอดภัยนี้ ชนะเมือ่ไหร่พวกเขาถึงจะเข้าเมือง  ท่านนบีมูซาถึง กับหมดอาลัยกับ กลุ่มชายชาวอิสรออีล(อิสราเอลของท่าน) อัลเลาะฮ์ทรงกริ้วพวกเขาและให้พวกเขาเร่ร่อนต่อไปในทะเลทรายต่อไปอีก 40 ปี แล้วท่านนบีมูซาก็แต่งตั้งโยชูวา บุตรของนูนให้ทำหน้าที่ดูแลชาวอิสราเอล จนคนรุ่นเก่าตายหมด  รวมทั้งท่านนบีมูซา(โมเสส)                                  คน รุ่นใหม่โตขึ้น บึกบึนพร้อมจิตใจที่ห้าวหาญ ก็เข้าไป ยึดครองดินแดนบางส่วนจากชาวปาเลสไตน์แล้วก็ตั้งรกรากอยู่ที่นั่น ซึ่งเป็นแผ่นดินสัญญาอีกครั้ง                                  ธรรมดา แล้วการจะเข้ายึดเมืองนั้นเป็นเรื่องธรรมดาของอาณาจักรที่แข็งแรงกว่าแล้ว แต่ว่าใครจะเป็นมหาอำนาจในยุคนั้น เมื่อยึดได้แล้วก็ให้หัวเมืองเล็กเหล่าน้ส่งสวยบรรณาการ  ที่ ไม่ธรรมดาคือ การที่ชาวอิสราเอลที่เป็นพวกเร่ร่อนไร้แผ่นดินจะเข้ายึดเมืองที่เพียบพร้อม ไปด้วยอาวุธและกำลังพลรบ ฉันคิดว่าในช่วงเวลานี้อียิปต์กำลังเป็นมหาอำนาจแถบนี้                                และ นี่คือการยึดแผ่นดิน เพื่อสถาปนาการปกครองตามธรรมนูญของพระเจ้า ยึดด้วยแรงคนอาวุธเท่าที่มีและกำลังใจที่เชื่อมั่นในพระเจ้าว่าพระเจ้าจะทรง ประทานชัยชนะเพื่อตั้งรัฐที่มีการปกครองเป็นแบบอย่างที่ยุติธรรม เป็นการสร้างระบบการปกครองใหม่ให้เป็นตัวอย่าง มนุษยชาติ บนแผ่นดินที่พระเจ้าทรงสัญญาจะมอบมอบให้แก่ลูกหลาน นบีอิบรอฮีม(อับราฮัม)ผู้ที่มีศรัทธาในพระเจ้าองค์เดียวตามอุดมการณ์ทีท่าน นบีอิบรอฮีมได้สัญญากับพระเจ้า  ด้วยชัยชนะที่ไม่อาจเป็นไปได้ของชาวอิสราเอล และเพื่อชาวอิสราเอลที่พระเจ้าทรงมอบแผ่นดินให้นี้จะได้ดูแลผู้อื่นอย่างผู้มีคุณธรรม                                  ซึ่ง ณ.เวลานี้(ยุคโยโชวา) ทั้งยิว คริสต์และอิสลามต่างก็เข้าใจเหมือนกันคือพระเจ้าทรงมอบแผ่นดินนี้ให้กับลูก หลาน อิสราเอล เพื่อสร้างอาณาจักที่อยู่ภายใต้ธรรมนูญของอัลเลาะฮ์ ตามที่ชาวอิสรออีลได้ร้องขอต่อท่านนบีมูซา(โมเสส)                                ตา นี้เมื่อยึดได้แล้วก็เป็นเมืองที่ปกครองตามกฎหมายของพระเจ้าตามพระคัมภีร์ ที่ได้รับกันมาตั้งแต่นบีมูซา(โมเสส )ไม่ต้องมาร่างรัฐธรรมนูญกันใหม่ หรือตั้งข้อตกลงระหว่างหัวหน้าเผ่าให้ยุ่งยากหมือนเผ่าข้างเคียง  ชาว อิสรออีล(อิสราเอล)นั้นมีกฎหมายเป็นหลักที่ทุกคนยึดถือร่วมกัน มีพระหรือแรบไบคอยให้คำชี้แจงตามประมวลกฎหมายของพระเจ้า ใครขึ้นเป็นผู้นำก็ได้แต่ต้องอยู่ภายใต้กฎหมายของพระเจ้า หรือจะไม่มีผู้นำเด็ดขาดคนใดคนหนึ่งที่ชัดเจนก็ได้ มีอะไรก็ปรึกษากันเพราะกฎหมายชัดเจนแล้ว ก็ให้ตุลาการวินิจฉัยไป ตามวัตถุประสงค์ของกฏหมายของพระเจ้า                              แน่นอนหากมองภาพในเชิงการเป็นอยู่นั้นก็ดูน่าจะสงบดีนะ  แต่ อย่าลืมนะว่า มีระบบตุลาการชัดเจนก็จริงแต่ไม่มีใครมีอำนาจในการปกครองหรือการเป็นผู้นำ ที่ชัดเจน เพราะอิสราเอลทั้งสิบสองเผ่านั้นต่างก็ยึดถือระเบียบตามผู้คนในเผ่าของตน แต่ละคนก็อยากให้คนในเผ่าของตนเป็นหัวหน้า หรือไม่ก็ไม่อยากให้เผ่าใดเป็นหัวหน้าเลย ตานี้ปัญหาก็เกิดขึ้นเพราะ ขาดผู้นำที่ชัดเจนเด็ดของชาวอิสราเอล                               ไม่ มีใครออกนำเวลารบ หรือใช้อำนาจในเชิงกำลังได้อย่างเป็นหนึ่งเดียว ไม่ว่าจะเพื่อจัดระเบียบเผ่าในกลุ่มอิสราเอลเองหรือปกป้องพยันตรายจากศัตรู ต่างเผ่าที่มีกองกำลังและหัวหน้า หรือเจ้าเมืองที่ชัดเจน                              ชาวอิสรออีลเมื่อถึงตอนนี้ แม้จะมีแผ่นดินและประชากรจำนวนหนึ่งก็ตาม แต่ไม่มีเจ้าเมืองหรือผู้นำของตน   มี แต่เพียงผู้วิจฉัยที่คอยชี้แจงให้การดำเนินไปในระบบศาสนาและระเบียบสังคมที่ ถูกต้องเท่านั้น ตานี้หากเกิดการสุ้รบก็ต้องมีปัญาหาแน่นอนเพราะการรบนั้น กองกำลังต้องการผู้นำ เหล่าทัพ ต้องการแม่ทัพและต้องการกษัตริย์หรือผู้นำ  เพื่อเป็นศูนย์รวมใจประชาชนและขวัญทหาร                             สถานการณ์ที่ชาวอิสาเอลเพิ่งเริ่มตั้งหลักแหล่งมีแผ่นดินเป็นของตนเองนี้ รอบข้างดูเหมือนจะมีแต่อันตรายเพราะ  เหมือน กับเป็นการต่อสู้กันระหว่างระบอบการปกครองแบบใหม่กับกับการปกครองแบบเก่า ซึ่งทุกครั้งที่โลกมีการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองนั้นก็จะเป็นเรื่องใหญ่ เสมอ เช่น จากระบอบกษัตริย์มาเป็นประชาธิปไตย หรือสังคมนิยมในยุโรปก็ล้มตายกันเป็นอย่างมาก  ระบอบคอมมิวนิสต์กับประชาธิปไตย์  ระบอบอิสลามกับระบอบมหาอาณาจักร(โรมัน)  แต่ เมื่อสองพันกว่าปีที่แล้วของอิสราเอลนั้น คือ ระบอบพระเจ้ากับชนชาติที่พระองค์ทรงดูแลมาหลายชั่วคน จนให้มาตั้งเมืองบนแผ่นดินที่ทรงสัญญาไว้พร้อมทั้งกฎหมาย กับ ระบอบเจ้าเมืองเป็นใหญ่ที่มีเทพเจ้าของเผ่าตนเป็นขวัญกำลังใจ จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:28:50

ความคิดเห็นที่ 13 ซามูเอลผู้วินิจฉัยคนสุดท้ายของอิสราเอลโบราณ(จากพระคัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์)                                                                เรากลับมาที่พระคัมภีร์ไบเบิลเดิม  เพื่อจะได้ดำเนินเรื่องต่อเนื่องไป  บุคคล ที่สำคัญอีกท่านหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในการตั้งประเทศอิสราเอลโบราณและการสู้ รบกับชาวฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์) ซึ่งเป็นคนพื้นเมืองเดิมก่อนที่จะยึดมาเป็นประเทศอิสราเอล   ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ออกจากอียิปต์นั้นชาวอิสราเอลยังไม่ได้ตั้งผู้นำ ที่ชัดเจน แต่เป็นการจัดระเบียบการปกครอง โดยใช้ระบบแบบตุลาการ หรือผู้วินิจฉัย เพื่อให้เป็นไปตามคัมภีร์ ซึ่งถือเป็นธรรมนูญการปกครองและกฏหมาย คล้ายกับที่โมเสสเป็น ซึ่งก็สืบทอดกันมาเรื่อยๆ หลังจากโมเสสได้จากไป  ซึ่งบรรดาผู้วินิจฉัยนี้เอาเข้าจริงๆก็หาได้มีอำนาจสั่งการเบ็ดเสร็จหรือ ตัดสินใจอันเป็นที่เด็ดขาดแก่ชาวอิสราเอลได้ไม่ แม้จะชี้ถูกชี้ผิดอย่างเป็นที่ยอมรับของชาวอิสราเอลทั่วกันก็ตาม คล้ายกับคำชี้ถูกชี้ผิดของพระอริยสงค์ต่อปัญหาต่างๆแม้จะอ้างอิงถูกต้องจาก หลักฐานทางพระพุทธศาสนา ซึ่งคนที่ซื่อสัตย์จริงใจก็ยินดีปฏิบัติตาม คนที่ไม่ค่อยจริงใจนักก็หาเรื่องเฉไฉอ้างโน้นอ้างนี่ไป แต่ เมื่อเหตุการณ์ที่ต้องร่วมมือร่วมใจกันหรือต้องเสียสละแม้แต่ชีวิตเพื่อ รักษาชาติในยามคับขันที่จะต้องช่วยตัวเองอย่างเต็มกำลัง พวกเขามิได้ช่วยตัวเองมากนัก  นอกจากร้องขอให้ผู้วินิจฉัยขอต่อพระเจ้าให้ช่วยพวกเขา เหมือนกับที่บรรพบุรุษของเขาขอให้โมเสส ร้องขอต่อพระเจ้าช่วยพวกเขาในเกือบทุกเรื่องเสมอ ตามที่ผ่านมา                แต่เมื่อบทเรียนที่จะเกิดต่อไปนี้เกิดขึ้นแก่ผู้วินิจฉัยคนสุดท้ายของชาว อิสราเอล พวกเขาก็เริ่มรู้สึกว่า ระบบที่พวกเขาขอจากพระเจ้าต่อโมเสสเพียงแค่รัฐธรรมนูญ มีกฏหมายการปกครองและผู้ชี้ขาดอันเป็นที่ยอมรับแล้วนั้น มันยังไม่เพียงพอเสียแล้วสำหรับพวกเขาในการจะรักษาชาติรักษาแผ่นดินไว้               เรา ลองมาอ่านประเด็นก่อนที่พวกเขาจะขอจากพระเจ้าให้เปลียนแปลงจากระบบตุลาการ ผู้วินิจฉัยไปเป็นระบบอื่นก่อน  เรามาดูความเป็นมาและบทบาทที่สำคัญของผู้วินิจฉัยคนสุดท้าย ที่พระเจ้าเลือกให้ชาวอิสราเอลนั้นเป็นนั้นเป็นอย่างไร                 กำเนิดซามูเอล                   1ซามูเอล1/19.         เขาทั้งหลายลุกขึ้นแต่เช้าตรู่นมัสการพระเจ้า  แล้วเขาทั้งหลายก็กลับไปที่บ้านที่รามาห์  และเอลคานาห์ก็สมสู่กับฮันนาห์ภรรยาของตน  และพระเจ้าทรงลำลึกถึงนาง                   20.           และอยู่มาเมื่อนางถึงกาลกำหนด ฮันนาห์ก็ตั้งครรภ์คลอดบุตรชายคนหนึ่ง  และนางเรียกชื่อเด็กนั้นว่า  ซามูเอล  เพราะนางกล่าวว่า “ดิฉันทูลขอมาจากพระเจ้า”                   21.           ฝ่ายเลคานาห์  และบุตรทุกคนในครอบครัวของท่านขึ้นไปถวายสัตวบูชาประจำปีแด่พระเจ้า และแก้บนของท่าน                   22.           แต่ฮันนาห์มิได้ขึ้นไปด้วยเพราะนางบอกสามีว่า “ฉันจะไม่ไปจนกว่าเด็กคนนี้จะอย่านม  แล้วฉันจะพาเขาขึ้นไป  เพื่อเขาจะได้ปรากฏตัวต่อพระพักตร์พระเจ้า  และอยู่ที่นั่นตลอดไป”                   23.           เอลคานาห์สามีบอกนางว่า “จงทำตามที่เธอเห็นชอบเถิด  รออยู่จนให้เขาอย่านม ขอเพียงให้พระดำรัสของพระเจ้าสำเร็จเถิด”นางนั้นก็คอยอยู่และให้บุตรกินนมของตัวจนนางให้เขาอย่านม                   24.           และเมื่อนางให้เขาอย่านมแล้ว  นางก็พาเขาขึ้นไปพร้อมกับวัวตัวผู้สามตัว แป้งหนึ่งเอฟาห์ และเหล้าองุ่นหนึ่งขวดหนัง  และนางก็นำเขามาที่พระนิเวศของพระเจ้าที่เมืองชิโลห์ และเด็กนั้นก็ยังเล็กอยู่                   25.           แล้วเขาทั้งหลายก็ฆ่าวัวตัวผู้ตัวนั้นและนำเด็กมาหาเอลี                   26.           นางก็กล่าวว่า “ท่านเจ้าข้า  ท่านมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด  ท่านเจ้าข้า ดิฉันเป็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ที่นี่ต่อหน้าท่าน  และอธิษฐานต่อพระเจ้า ดิฉันอธิษฐานขอเด็กคนนี้และพระเจ้าประทานตามคำทูลขอของดิฉัน เพราะฉะนั้นดิฉันจึงให้ยืมเขาไว้แด่พระเจ้าตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่ดิฉันจะให้ยืมเขาแด่พระเจ้า “และเขาก็นมัสการพระเจ้าที่นั่น” พระเจ้าทรงเรียกซามูเอล                                1ซามูเอล3/1            ฝ่ายกุมารซามูเอลปรนนิบัติพระเจ้าอยู่ต่อหน้าเอลี  ในสมัยนั้น พระดำรัสของพระเจ้ามีมาแต่น้อย  ไม่มีนิมิตบ่อยนัก อยู่มาครั้งนั้นเอลีนอนอยู่ที่ของตน(ตาของท่านเริ่มมืดมัวมองไม่เห็น) ตะเกียงของพระเจ้ายังไม่ดับ  ซามูเอลนอนอยู่ในนิเวศของพระเจ้าที่หีบของพระเจ้าอยู่ที่นั่น                                7.             ฝ่ายซามูเอลไม่เคยรักพระเจ้า  และยังไม่เคยทรงสำแดงพระดำรัสของพระเจ้าแก่เขา                                     8.              และพระเจ้าทรงเรียกซามูเอลครั้งที่สาม  ซามูเอลก็ลุกไปหาเอลี  กล่าวว่า”ข้าพเจ้าอยู่นี่ ด้วยท่านร้องเรียกข้าพเจ้า” แล้วเอลีก็หยั่งรู้ได้ว่า  พระเจ้าทรงเรียกเด็กนั้น                              9.             เพราะฉะนั้นเอลีจึงพูดกับซามูเอลว่า “จงไปนอนเสียเถิด  ถ้าพระองค์ทรงเรียกเจ้า  เจ้าจงทูลว่า “พระเจ้าเจ้าข้า  ขอพระองค์ตรัสเถิด  เพราะผู้รับใช้พระองค์คอยฟังอยู่” ซามูเอลจึงกลับไปนอนในที่ของตน                              11.           แล้วพระเจ้าตรัสกับซามูเอลว่า “ดูเถิดเราจะทำสิ่งหนึ่งในอิสราเอล  หูของทุกคนผู้ที่ได้ยินจะแสบทั้งสองข้าง                              12.           ในวันนั้นเราจะกระทำในสิ่งที่เราลั่นวาจาไว้เกี่ยวกับเรื่องพงศ์พันธุ์ของเอลีให้สำเร็จเสียต่อเอลี ตั้งแต่ต้นจนถึงที่สุด                              13.           ดังนั้นเราจึงบอกเขาว่า เราจะลงโทษพงศ์พันธุ์ของเขาเป็นนิตย์   เพราะความบาปชั่วที่เขารู้แล้ว  เพราะบุตรทั้งสองของเขาเหยียดหยามพระเจ้า และเขาก็มิได้ห้ามปราม                     14.           เพราะฉะนั้นเราจึงปฏิญาณต่อพงศ์พันธุ์ของเะอลีว่า  ความบาปชั่วของพงศ์พันธุ์เอลีนั้นจะลบล้างเสียด้วยเครื่องสัตวบูชา  และของถวายไม่ได้เป็นนิตย์         19.            และซามูเอลก็เติบโตขึ้น และพระเจ้าทรงสถิตกับท่าน  มิให้วาจาของท่านตกไปเปล่าแต่สักคำเดียว        20.            และชนอิสราเอลทั้งปวง  ตั้งแต่ดานถึงเบเออร์เชบาก็ทราบว่า ซามูเอลได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้เผยวจนะของพระเจ้า และพระเจ้าทรงปรากฏอีกที่ชิโลห์  เพราะพระเจ้าทรงสำแดงพระองค์แก่ซามูเอลที่ชิโลห์  โดยพระดำรัสของพระเจ้า และถ้อยคำของซามูเอลมาถึงคนอิสราเอลทั้งปวง จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:29:25

ความคิดเห็นที่ 14 ชาวปาเลสไตน์ยึดหีบบัญญัติของโมเสสจากชาวอิสราเอลได้ คนฟิลิสเตีย(ปาเลสไตน์)ยึดหีบพันธสัญญา 1ซามูเอล4/1.           ฝ่ายอิสราเอลได้ยกทัพออกไปสู้รบกับคนฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)  ได้ตั้งค่ายอยู่ข้างเอเบนเอเซอร์ และคนฟีลิสเตียตั้งค่ายอยู่ในเอเฟก 2.             คนฟีลิสเตียได้จัดคนเป็นแนวเข้าต่อสู้กับคนอิสราเอล และเมื่อสงครามได้ขยายวงออกไป  อิสราเอลก็พ่ายแพ้แก่คนฟีลิสเตียผู้ได้ฆ่าคนเสียประมาณสี่พันคนในสนามรบ 3.             และเมื่อกองทัพกลับมาสู่ค่าย  พวกผู้ใหญ่ของอิสราเอลก็กล่าวว่า “ทำไมพระเจ้าจึงทรงให้เราพ่ายแพ้ต่อคนฟีลิสเตียในวันนั้น  ขอเราไปนำหีบพันธสัญญาแห่งพระเจ้ามาให้เราจากเมืองชิโลห์เถิด  เพื่อว่าพระองค์จะเสด็จมาท่ามกลางเราและทรงช่วยเราให้พ้นจากมือของศัตรูเรา” 4.             เขาจึงใช้คนไปที่เมืองชิโลห์  และเขานำหีบพันธสัญญาแห่งพระเจ้าจอมโยธาผู้ประทับที่บัลลังก์พวกเครูบ  บุตรทั้งสองของเอลี คือโฮฟนี และฟีเนหัส ก็อยู่กับหีบพันธสัญญากแห่งพระเจ้าที่นั่น 5.                เมื่อหีบพันธสัญญาแห่งพระเจ้าเข้ามาในค่าย  แล้วคนอิสราเอลทั้งสิ้นก็โห่ร้องเสียงดังจนแผ่นดินก้องไปด้วยเสียงนั้น 6.                และเมื่อคนฟีลิสเตียได้ยินเสียงโห่ร้องเช่นนั้น  เขาก็กล่าวว่า “เสียงโห่ร้องอึกทึกครึกโครมในค่ายของคนฮิบรูนั้นหมายความว่าอะไร”  และเขากล่าวว่า “พระเจ้าได้เสด็จมาในค่ายแล้ว” 7.                คนฟิลิสเตียก็กลัวเพราะเขากล่าวว่า “พระเจ้าได้เสด็จมาในค่ายแล้ว” และเขากล่าวว่า “วิบัติแก่เราทั้งหลาย  ใครจะช่วยกู้เราจากบรรดาพระฤทธานุภาพนี้ได้  พระเหล่านี้เป็นผู้ที่ฆ่าฟันชาวอียิปต์ด้วยภัยพิบัตินานาชนิดในถิ่นทุรดันดาร 9.                โอ  คนฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)เอ๋ยจงกล้าหาญเถิด  จงกระทำตัวเป็นลูกผู้ชาย เพื่อว่าเจ้าจะไม่เป็นทาสของคนฮิบรูดังที่เขาเคยเป็นทาสเจ้า  จงกระทำตัวให้เป็นลูกผู้ชายและเข้ารบ” 10.              เพราะฉะนั้นคยฟีลิสเตียจึงสู้รบและคนอิสราเอลก็พ่ายแพ้  ต่างก็หนีไปยังเต็นท์ของตน  ครั้งนั้นมีการฆ่าฟันกันมาก  เพราะทหารราบของอิสราเอลตายเสียสามหมื่น 11.              และหีบของพระเจ้าก็ถูกยึดไป  และบุตรทั้งสองของเอลี คือโอฟนี และฟีเนหัสก็ถูกฆ่าตาย 14.              เมื่อเอลีได้ยินเสียงร้องเช่นนั้นก็ถามว่า “นั่นเสียงอะไรโกลาหล”แล้วชายคนนั้นก็รีบเข้ามาบอกเอลี 15.              ฝ่ายเอลีมีอายุเก้าสิบแปดปี  ตาของท่านแข็งมองอะไรไม่เห็น                16.      ชายคนนั้นบอกเอลีว่า “ข้าพเจ้าเป็นคนมาจากแนวรบ  ข้าพเจ้าหนีมาจากแนวรบวันนี้” 17.          ผู้ที่ส่งข่าวนั้นก็ตอบว่า“ อิสราเอลได้หนีพวกฟีลิสเตียแล้ว  มีการฟันกันท่ามกลางประชาชน บุตรทั้งสองของท่าน………..ก็ตายและหีบแห่งพระเจ้าก็ถูกยึดไปเสีย” 18.              เมื่อเขากล่าวถึงหีบแห่งพระเจ้า  เอลีก็หงายหลังจากที่นั่งที่อยู่ข้างประตู  คอของท่านก็หัก  และท่านสิ้นชีวิตแล้ว  เพราะท่านชรามากและตัวก็หนัก  ท่านได้วินิจฉัยคนอิสราเอลอยู่สี่สิบปี หีบพันธสัญญาในแผ่นดินของคนฟีลิสเตีย 1ซามูเอล5/6 พระหัตถ์ของพระเจ้าอยู่เหนือประชาชน อัชโดดอย่างหนัก  พระองค์ทรงกระทำให้เขาคร้ามกลัวและทรงเฆี่ยนเขาด้วยฝี ทั้งชาวอัชโดดและเขตแดนของชาวเมืองนั้น 7.                และเมื่อชาวอัชโดดเห็นอย่างนั้นเขาทั้งหลายกล่าวว่า “อย่าให้หีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลอยู่กับเราเลย  เพราะว่าพระหัตถ์ของพระอยู่เหนือเราและพระดาโกนพระของเราอย่างหนัก” 8.                เขาจึงใช้คนไปเรียกประชุมเจ้านายทั้งสิ้นของฟีลิสเตีย และกล่าวว่า”เราจะทำอะไรกับหีบพระเจ้าของอิสราเอลดี” เขาทั้งหลายตอบว่า “ให้เรานำหีบพระเจ้าอิสราเอลอ้อมไปยังเมืองกัท”เพราะฉะนั้นเขาจึงนำหีบของพระเจ้าอิสราเอลไปที่นั่น 9.                แต่เมื่อเขาทั้งหลายนำหีบอ้อมไปเมืองนั้นแล้ว  พระหัตถ์ของพระเจ้าก็สู้เมืองนั้นกระทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างหนัก  และทรงเฆี่ยนชาวเมืองนั้นทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ คือไห้เกิดฝีขึ้นที่ตัวเขาทั้งหลาย 10.              เขาจึงส่งหีบแห่งพระเจ้ามาถึงเมืงเอโครน  ชาวเมืองเอโครนร้องว่า “เขาได้นำหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลมาให้เรา  เพื่อจะฆ่าเราและประชาชนของเราเสีย” 11.              เพราะฉะนั้นเขาจึงส่งคนไปให้ประชุมเจ้านายทั้งหมดของคนฟีลิสเตีย และกล่าวว่า “จงส่งหีบแห่งพระเจ้าของคนอิสราเอลไปเสียให้หีบนั้นกลับไปยังที่เดิม  เพื่อหีบนั้นจะได้ไม่ฆ่าเราหรือประชาชนของเราไปเสีย”เพราะว่ามีความวุ่นวายอย่างน่ากลัวตายแพร่ไปทั่วประเทศนั้น พระหัตถ์ของพระเจ้าก็อยู่ที่นั่นอย่างหนัก คนที่ไม่ตายก็เป็นฝี  และเสียงร้องของชาวเมืองนั้นก็ขึ้นไปยังฟ้าสวรรค์ จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:30:07

ความคิดเห็นที่ 15 คนปาเลสไตน์คืนหีบบัญญัติ ของโมเสสแก่ชาวอิสราเอล เรากลับมาที่พระ คัมภีร์เดิมของชาวยิวและคริสต์กันต่อเลยนะ คนฟีลิสเตียคืนหีบ พันธสัญญา 1ซามูเอล6/1.              หีบแห่งพระเจ้าอยู่ในถิ่นคนฟีลิสเตียเจ็ดเดือน           2.คนฟีลิสเตียก็เชิญปุโรหิตและ พวกโหรมา กล่าวว่า “เรา จะทำอย่างไรกับหีบแห่งพระเจ้าดี  ขอบอกเราว่า จะส่งหีบไปยังที่เดิมด้วยอะไรดี” 3.                เขาทั้งหลายตอบว่า “ถ้าท่านทั้งหลายจะส่งหีบแห่งพระเจ้าของอิสราเอลไปก็อย่า ส่งไปเปล่า  ถึงอย่างไรก็ขอส่งเครื่องบูชาไถผิดไป ด้วย  แล้วท่านทั้งหลายจะหายโรคและท่านทั้งหลายจะ ทราบด้วยว่าเหตุใดพระหัตถ์นี้จึงไม่หันไปเสียจากท่าน” 4.                และเขากล่าวว่า “จัดอะไรเป็นเครื่องบูชาไถ่ผิดเล่า  ที่ เราจะต้องถวายแด่พระองค์”เขา ทั้งหลายตอบว่า “ลูกฝีทองคำห้าลูกกับหนูทองคำห้าตัว  ตามจำนวนเจ้านายแห่งคนฟีลิสเตีย เพราะว่าโรคอย่างเดียวกันนั้นติดต่อท่านทั้งหลายและเจ้านายด้วย 5 . เพราะฉะนั้นท่านต้องทำรูปฝีของท่าน และรูปหนูของท่านซึ่งทำลายแผ่นดิน และท่านทั้งหลายจงถวายพระศิริแด่พระเจ้าของอิสราเอล ชะรอยพระองค์จะทรงเบาพระหัตถ์จากท่านทั้งหลาย ทั้งจากพระของท่านและแผ่นดินของท่าน 6.  ทำไมท่านจึงกระทำให้จิตใจของท่านแข็ง กระด้างไปอย่างที่ชาวอียิปต์และฟาโรห์ได้กระทำจิตใจของเขาให้แข็งกระด้าง นั้น  เมื่อพระองค์ทรงกระทำเหตุการณ์สู้เขาทั้งหลาย แล้ว เขาทั้งหลายก็ต้องปล่อยให้ประชาชนไปไม่ใช่หรือ แล้วเขาทั้งหลายก็จากไป 7.  บัดนี้จงเตรียมเกวียนใหม่สักเล่มหนึ่งมา เทียบเข้ากับแม่โคคู่หนึ่งซึ่งยังไม่เคยเข้าเทียมแอกเลย  จง เอาแม่โคมาเทียมเกวียนแล้วพรากลูกของมันกลับไปบ้านเสียให้พ้นจากมัน 8.  จงนำหีบแห่งพระเจ้ามาวางไว้บนเกวียน และนำเครื่องทองคำที่ท่านทั้งหลายถวายให้พระองค์เป็นเครื่องบูชาความผิดไว้ ในหีบข้างๆแล้วก็ปล่อยให้มันไป 9.   และคอยดู ถ้าไปตามทางถึงแผ่นดินของมันเอง คือทางเมืองเบธเชเมช  พระองค์ก็ทรงให้เกิด อันตรายอย่างใหญ่หลวงแก่เรา ถ้าไม่เช่นนั้น เราจะได้ทราบว่าไม่ใช่พระหัตถ์ของพระองค์ที่กระทำต่อเรา เป็นเคราะห์กรรมที่บังเอิญเกิดขึ้นแก่เราเอง 10.              คนเหล่านั้นก็กระทำตามนำเอา แม่โคคู่หนึ่งเทียมเข้ากับเกวียน  แล้วขังลูกๆของมัน ไว้ในบ้าน 11.              และเขาก็วางหีบแห่งพระเจ้า ไว้บนเกวียนพร้อมกับหีบหนูทองคำและรูปฝีของเขา 12.              แม่โคก็เดินตรงไปตามทางที่ ไปเมืองเบธเชเมช  ไปตามทางหลวงเดินพลางร้องพลางไม่ เลี้ยวขวาหรือซ้าย  และบรรดาเจ้านายแห่งฟิลิสเตียก็ เดินตามมันไปจนถึงพรมแดนเมืองเบธเชเมช 13.              ฝ่ายชาวเมืองเบธเชเมชกำลัง เกี่ยวข้าวสาลีอยู่ที่หุบเขาและเมื่อเงยหน้าขึ้นและเห็นหีบ เขาก็ชื่นชมยินดีที่ได้เห็น 14.              เกวียนนั้นได้เข้ามาในนาของ โยชูวา  ชาวเบธเชเมชและหยุดอยู่ที่นั่นเขาจึงผ่า เกวียนเป็นฟืน  และเอาแม่โคเป็นเครื่องเผาบูชาแด่พระ เจ้า 15.           และคนเลวีก็เชิญหีบแห่งพระเจ้า ลง  และหีบที่อยู่ข้างๆซึ่งมีเครื่องทองคำวางไว้บน ก้อนหินใหญ่นั้น 16.           และเมื่อ เจ้านายทั้งห้าของฟีลิสเตียเห็นแล้ว  เขาก็กลับไปยัง เมืองเอโครนในวันนั้น 17.          ต่อไปนี้ เป็นรูปฝีทองคำที่คนฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)ถวายเป็นเครื่องบูชาความผิดแด่พระ เจ้า รูปหนึ่งสำหรับเมืองอัชโดด เมืองกาซารูปหนึ่ง เมืองอัชเคโลนรูปหนึ่ง 18.         รูป หนูทองคำก็เช่นเดียวกัน ตามจำนวนเมืองของฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)ที่เป็นเมืองของเจ้านายทั้งห้าทั้ง เมืองที่มีป้อมปราการและชนบทที่ไม่มีกำแพงเมือง หินก้อนใหญ่ซึ่งเขาวางหีบของพระเจ้าลงไว้นั้นก็ยังเป็นพยานอยู่จนทุกวันนี้ ที่ในทุ่งนาของโยชูวาชาวเบธเชเมช                19.           พระองค์จึงทรงประหารชาวเบธเชเมช  เพราะ ว่าเขาทั้งหลายได้มองหีบแห่งพระเจ้า  พระองค์ทรง ประหารเสียเจ็ดสิบคนและห้าหมื่นคนและประชาชนก็ไว้ทุกข์  เพราะ ว่าพระเจ้าทรงประหารประชาชนเสียเป็นอันมาก 20.   แล้วชาวเบธเชเมชจึงกล่าวว่า “ผู้ใดสามารถยืนอยู่ต่อหน้าพระเยโฮวาห์พระเจ้าบริสุทธิ์ องค์นี้ได้  พระองค์จะเสด็จไปจากเราไปหาผู้ใดดี” 21    ดังนั้นเขาจึงส่งสารไปยังชาวเมืองคีรียาท เยอาริมกล่าวว่า "คนฟีลิสเตียได้คืนหีบพระเจ้ามาแล้ว  ขอลงมาเชิญหีบขึ้นไปอยู่กับท่านเถิด"                   1ซามูเอล7/1.           ชาวคีรียาทเยอาริมได้มาเชิญหีบแห่งพระเจ้าขึ้นไปถึงเรือนของอาบี นาดับซึ่งอยู่บนเนินเขา  และเขาทั้งหลายก็ชำระเอเล ซาร์บุตรของเขาให้บริสุทธิ์เพื่อให้ดูแลหีบแห่งพระเจ้า                                    ในเรื่องนี้ผมได้คัดลอกเรียงตามลำดับแต่ละข้อแล้วครับโดยไม่มีการย่อหรือตัด ข้อใดออก จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:33:03

ความคิดเห็นที่ 16 เหตุที่ชาวอิสราเอลเปลี่ยนจากระบบตุลาการมาเป็นระบบกษัตริย์ นี่คือเรื่องราวช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการเปลี่ยนระบบการปกครอง ของชาวอิสราเอลตามที่ปรากฏในพระคัมภีร์ของชาวยิวและคริสต์ คน อิสราเอลร้องขอกษัตริย์                1ซามูเอล8/1.           อยู่มาเมื่อซามูเอลแก่แล้ว  ท่านได้ตั้ง บุตรชายของท่านให้วินิฉัยอิสราเอล             2.                บุตรชายหัวปีของท่านชื่อ โยเอล  และคนที่สองชื่อาบียาห์  ทั้ง สองเป็นผู้วินิจฉัยในเมืองเอเบอร์เชบา             3.                แต่บุตรชายของท่าน  มิได้ดำเนินไปในทางของท่าน  ได้ เลี่ยงไปหากำไร  เขารับสินบนและบิดเบือนความยุติธรรม เสีย             4.                และบรรดาผู้ใหญ่ของอิสราเอล  ก็พากันมาหา ซามูเอลที่เมืองมาราห์             5.                และเรียนท่านว่า “ดูเถิดท่านชราแล้ว และบุตรของท่านมิได้ดำเนินในทางของท่าน  บัดนี้ขอ ท่านได้กำหนดตั้ง พระราชาได้วินิจฉัยพวกเราอย่างประชาชาติทั้งหลายเถิด”             21.              และเมื่อซามูเอลได้ยินถ้อย คำทั้งสิ้นของประชาชน  ท่านก็นำไปทูลพระเจ้าให้ทรง ทราบ            22.                และพระเจ้าตรัสกับซามูเอลว่า “จงฟังเสียงของเขาทั้งหลายเถิด และจงตั้งกษัตริย์องค์หนึ่งให้เขา”  แล้วซา มูเอลจึงกล่าวว่า “ให้ทุกคนกลับไปยังเมืองของตน” ทรง เลือกซาอูลเป็นกษัตริย์           1ซามูเอล9/1               มีชายคนหนึ่งเผ่าเบนยามิ นชื่อ คีช บุตรของอาบีเอล ผู้เป็นบุตรของเศโรร์ บุตรของเบโครัท บุตรของอาหิยาห์  คนเผ่าเบนยามิน เป็นคนร่ำรวย             2.                ท่านมีบุตรชายคนหนึ่งชื่อ ซาอูล  เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว รูปงาม ไม่มีชายใดในหมู่คนอิสราเอลที่จะงามกว่าเขา เขาสูงกว่าประชาชนทั้งหลาย ตั้งแต่บ่าขึ้นไป             3.                ฝ่ายฝูงแม่ลาของคีช บิดาของซาอูลหายไป  คีชจึงกล่าวว่าซาอูลบุตรของตนว่า “ลุกขึ้น เอาคนใช้คนหนึ่งไปกับเจ้า  เพื่อ ไปหาลา”             4.                เขาทั้งสองก็ผ่านทางเทือกเขาเอฟราอิม  ผ่าน เข้าไปแผ่นดินชาลีชา  เขาหาลาไม่พบ  เขา ก็ผ่านเข้าแผ่นดินชาอาลิมแต่ลาไม่อยู่ที่นั่น  แล้ว เขาผ่านเข้าแผ่นดินของคนเบนยามิน  แต่ก็หาลาไม่พบ            15.              พระเจ้าทรงสำแดงแก่ซามูเอ ลแล้ว ในวันก่อนวันที่ซาอูลมาถึงว่า            16.              พรุ่งนี้เวลาประมาณเท่านี้  เราจะส่งชายผู้หนึ่งซึ่งมาจากดินแดนเบนยามิน  เจ้าจงเจิมเขาให้เป็นเจ้าเหนืออิสราเอลประชากรของเรา  เขาจะช่วยประชากรของเราให้พ้นจากมือคนฟีลิสเตีย  เพราะเราได้มองดูความทุกข์ใจแห่งประชากรของเราแล้ว  ด้วยเสียงร้องทุกข์ของเขามาถึงเรา”             17.              เมื่อซามูเอลเห็นซาอูลแล้ว  พระเจ้าทรงบอกท่านว่า “นี่เป็นชายคนที่เราได้พูดกับเจ้าแล้ว นั้น  เขาเป็นผู้ที่จะปกครองเหนือประชากรของเรา”            1ซามูเอล10/24.          ซามูเอลจึงกล่าวแก่ประชาชนทั้งปวงว่า “ท่านเห็นผู้ที่พระเจ้าทรงเลือกไว้แล้ว หรือ  ในท่ามกลางประชาชนไม่มีใครเหมือนท่าน”  และ ประชาชนก็ร้องเสียงดังว่า “ขอพระราชาจงทรงพระเจริญ”             25.              แล้วซามูเอลจึงบอกกับ ประชาชนให้ทราบถึงสิทธิและหน้าที่ของตำแหน่งพระราชาและท่านบันทึกไว้ใน หนังสือและวางถวายแด่พระเจ้าแล้วซามูเอลก็ให้ประชาชนกลับไปยังบ้านของตนทุก คน             26.              ซามูเอลจึงกลับไปยังบ้าน  ของท่านที่กิเบ อาห์ด้วย  และมีนักรบที่พระเจ้าทรงดลจิตใจไปกับท่าน ด้วย แต่มีคนอันธพาลบางคนกล่าวว่า “ชายคนนี้จะช่วยเราได้อย่างไร”  และเขา ทั้งหลายก็ดูหมิ่นท่าน  ไม่นำเครื่งบรรณาการมาถวาย  แต่ท่านก็นิ่งเสีย จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:36:05

ความคิดเห็นที่ 17 ทัศนะของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ในการเลิกระบบตุลาการเป็นระบบกษัตริย์ ตอนนี้เราได้เข้าสู่ดินแดนคะนาอันของ ชาวปาเลสไตน์(ฟีลิ สเตีย)แล้ว  ไม่ว่าจะโดยวิธี ใดก็ตาม ตามพระคัมภีร์เดิม(เตารอต,โตราห์)  จากคำ บรรยายอาจจะทำให้เราเข้าใจยากซักหน่อย  เพราะภาพใน อดีตกับปัจจุบันของเรามันแตกต่างกัน  ขอยกข้อเขียน จากหนังสือเรื่องยิวมาประกอบคงจะทำให้ไลเทียบความคิดของคนรุ่นเราได้ชัดเจน ขึ้น  เพราะท่านเป็นนักปกครองและเคยเป็นถึงอดีตนายก รัฐมนตรีของไทย “การปกครองโดยตระลาการ(ตุลาการ,ผู้วินิจฉัย)ของพวกยิวนี้  ใช้การได้เป็นเวลา 200 ปี  แต่การปกครองนี้ก็ยังมีจุดอ่อนอยู่  จุดอ่อนนั้นคือ  การปกครองแบบนี้ มิได้วางรากฐานไว้สำหรับการปกครองโดยผู้นำที่เข้มแข็งในยามทีบ้านเมืองเข้า สู่ยุคเข็ญ  และพวกตระลาการซึ่งเลือกตั้งกันมาจากก๊ก ต่างๆหรือแซ่ต่างๆนั้น  ในที่สุดก็ไม่ได้อยู่ในฐานะ เป็นประมุขแห่งรัฐโดยสมบูรณ์  แต่ถึงอย่างนั้นพวกยิว ก็ยังเชื่อว่า   ในยามบ้านเมืองเข้าสู่ยุคเข็ญนั้น  พระเจ้าจะทรงโปรดส่งผู้นำที่เข้มแข็งมาช่วยชาติยิวเอา ไว้เองโดยที่ประชาชนมิต้องแสวงหา  ด้วยเหตุที่การ ปกครองแบบนี้มีจุดอ่อนอยู่ดังที่กล่าวมานี้  ในระยะ เวลา200ปี  ที่ใช้การปกครอง แบบนี้อยู่  พวกยิวจึงประสบปัญหาต่างๆมาก ปัญหาเหล่านั้นส่วนใหญ่ก็เกิดขึ้นโดยธรรมดา  เพราะ พวกยิวกำลังเริ่มเปลี่ยนจากสังคมที่ท่องเที่ยวไปโดยไม่มีที่อยู่อาศัยแน่นอน มาเป็นสังคมที่ตั้งรกรากแน่นอน  และอาศัยการกสิกรรม เป็นทางทำมาหากินที่สำคัญที่สุดในชีวิต การเปลี่ยนแปลงแบบนี้ก็จะต้องทำให้เกิดความผันผวนและความยุ่งยากต่างๆมาก  ความเป็นอยู่ของประชาชนก็เปลี่ยนไป  แทน ที่จากอยู่กระโจมก็กลายเป็นมาอยู่บ้านอยู่เมือง  เมื่อ ความยุ่งยากอลเวงต่างๆเกิดขึ้นดังนี้  พวกยิวก็ เปลี่ยนระบบการปกครองจากระบอบตระลาการมาเป็นระบอบที่มีพระมหากษัตริย์                   เมื่อก่อนพระเยซูเกิดมา1,000ปี  ก็ได้เกิดพระมหากษัตริย์ของยิวขึ้น  และ พวกยิวก็ถือว่าพระมหากษัตริย์เป็นบุคคลที่พระเจ้าอภิเษกให้  ในที่นี้พึงสังเกตุว่า  พระมหากษัตริย์ของ พวกยิวนั้นมีฐานะแตกต่างกับพระมหากษัตริย์ของชนชาติโบราณอื่นๆ  กล่าวคือ มิใช่เป็นเทวราชหรือสมบัติเทวราช แต่เป็นบุคคลสามัญธรรมดาคนหนึ่ง  ซึ่งพระเจ้าได้มอบ หมายให้ปกครองคนอื่น  เมื่อเป็นบุคคลธรรมดาซึ่งพระ เจ้าได้มอบหมายให้ปกครองคนอื่นแล้ว  พระมหากษัตริย์ ของพวกยิวก็ต้องอยู่ใต้กฏหมาย  ศีลธรรมและกฏเกณฑ์ใน ศาสนาของคนธรรมดาสามัญนั่นเอง  มิได้มีสิทธิของเท วราชที่จะทำสิ่งใดได้ดังใจตน” จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:36:32

ความคิดเห็นที่ 18 พระมหากษัตริย์พระองค์แรกของ ชาวอิสราเอลกับการสู้รบกับชาวปาเลสไตน์ ฉันคิดที่จะเอาคัมภีร์ อัลกุรอานของมุสลิมมาต่อจากช่วงนี้  แต่อัลกุรานกล่าวถึงเรื่องนี้อย่างสั้นมาก(ในเรื่องการก่อตั้งประเทศอิสราเอลโบราณ ครั้งแรก)   แต่พูดครอบคลุมไปจนถึงยุคนบีดาวูด(กษัตริย์เดวิด,ดาวิด)  ดังนั้น ฉันคิดว่าควรที่จะนำประวัติจากพระคัมภีร์เดิม  ไปจน ถึงช่วงเวลาแห่งการปรากฏตัวของกษัตริย์ดาวิด(นบีดา วูด)เรามาต่อกันเลยดีกว่า   ทำสงครามกับคนฟีลิสเตีย                1ซามูเอล14/1   วันหนึ่งโยนาธานบุตรของซาอูล(ผู้เป็นกษัตริย์พระองค์แรกของอิสราเอล)ได้ กล่าวแก่คนหนุ่มที่ถือเครื่องอาวุธของท่านว่า "มาเถิด   ให้เราข้ามไปยังค่ายฟีลิสเตียข้างโน้น" แต่หาได้ทูล พระบิดาของตนให้ทราบไม่                6.         โยนาธานกล่าวกับคนหนุ่มที่ถือเครื่องอาวุธของท่านว่า “มาเถิด ให้เราข้ามไปยังกองทหารรักษาการของคนเหล่านั้นที่มิได้เข้าสุหนัต บางทีพระเจ้าจะทรงประกอบกิจเพื่อเราเพราะว่าไมมีสิงใดที่ขัดขวางพระเจ้าได้ ในการที่พระองค์จะทรงช่วยกู้ไม่ว่าจะโดยคนมากหรือน้อย”                7.             ผู้ถือเครื่องอาวุธของท่าน จึงตอบท่านว่า “จงกระทำทุกสิ่งที่จิตใของท่านอยากกระทำหันไปเถิด  นี่แนะข้าพเจ้าอยู่กับท่าน ตามแต่จิตใจของท่านจะว่าอย่างไร”  8.             แล้วโยนาธานกล่าวว่า “ดูเถิด  เราจะ ข้ามไปหาคนเหล่านั้น  และจะสำแดงตัวของเราให้ท่าน เห็น          9.          ถ้าเขา กล่าวแก่เราว่า “จงคอยอยู่จนกว่าเราจะมาหาท่าน”  แล้ว เราจะยืนนิ่งอยู่ในที่ของเรา  และเราจะไม่ไปหาเขา 10.              แต่ถ้าเขาว่า “จงขึ้นมาหาเราเถิด” แล้วเราจะขึ้นไป  เพราะพระเจ้าทรงมอบเขาไว้ในมือเราแล้วจะให้เรื่องนี้เป็นสัญญาณแก่ เรา 11.              ทั้งสองจึงสำแดงตัวให้กองทหารรักษาการคนฟีลิสเตีย(ปาเลสไตน์)เห็น  และคนฟีลิสเตียกล่าวว่า “ดูซิพวกฮิบรูออกจากรูที่ซ่อนแล้ว” 12.              และคนที่กองทหารรักษาการร้องบอกโยนาธานและผู้ถือ เครื่องอาวุธของท่านว่า “จงขึ้นมาหาเราจะแจ้งให้เจ้าทราบสัก เรื่องหนึ่ง” และโยนาธานบอกผู้ถือเครื่องอาวุธของท่านว่า “จงตามข้ามา เพราะพระเจ้าได้ทรงมอบเขาไว้ในมืออิสราเอลแล้ว” 13.              แล้วโยนาธานก็คลานขึ้นไปและผู้ถืออาวุธของท่านก็ตาม ไปด้วย  คนเหล่านั้นก็ล้มตายหน้าโยนาธาน  และผู้ถืออาวุธก็ฆ่าเขาทั้งหลายตามท่านไป          14.          การฆ่าฟันครั้งแรกที่โยนาธานและ ผู้ถืออาวุธของท่านได้กระทำนั้น  มีประมาณยี่สิบคน  อย่างในระยะทางครึ่งรอยไถในนาสักสองไร่ 15               และบังเกิดการสั่นสะท้านในค่ายทุ่งนาและในหมู่ ประชาชน กองทหารนั้นและถึงกองปล้นก็ตกใจตัวสั่นแผ่นดินได้ไหว   กระทำให้เกิดการสั่นสะท้านมากยิ่งนัก 16.              ยามของซาอูลที่อยู่ ณ กิเบอาห์แห่งเผ่าเบนยามินก็มองดูอยู่  และดูเถิดมวล ชนก็สลายไป วิ่งวุ่นไปมา 17.              แล้วซาอูลก็รับสั่งแก่พลที่อยู่กับท่านว่า “จงนับดูว่าผู้ใดได้ไปจากเราบ้าง” และเมื่อเขานับดูแล้ว  ดูเถิดโยนาธานและผู้ถืออาวุธของท่านไม่อยู่ที่นั่น 18.              และซาอูลรับสั่งกับอาหิยาห์ว่า “จงนำหีบของพระเจ้ามาที่นี่”เพราะคราวนั้นหีบของพระเจ้าอยู่กับคน อิสราเอลด้วย 21.              ผ่านคนฮิบรูที่เคยอยู่กับคนฟิลิสเตียก่อนเวลานั้น  และผู้ที่ไปในค่ายกับเขาทั้งหลาย  กลับ มาเข้ากับคนอิสราเอลผู้อยู่กับฝ่ายซาอูลและโยนาธาน 22.              ในทำนองเดียวกัน คนอิสราเอลซ่อนตัวอยู่ที่แดนเทือกเขาเอฟราอิม  เมื่อ ได้ยินว่าคนฟีลิสเตียกำลังหนีพวกเหล่านี้ก็ไล่ติดตามเขาไปทำศึกด้วย 23.              พระเจ้าทรงช่วยกู้อิสราเอลในวันนั้น  และสงครามก็ผ่านตลอดเมือง  เบธาเวนเลยไป     24.             คนอิสราเอลต้องทุกข์ยากในวันนั้น  เพราะซาอูลได้ทรงให้ประชาชนสาบานไว้ว่า “ถ้าผู้ใดรับประทานอาหารก่อนเวลาเย็น วันนี้  ก่อนเราแก้แค้นศัตรูแล้ว  ให้ ผู้นั้นถูกสาปแช่ง”  เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงไม่ รับประทานอาหารเลย 25.              และชาวแผ่นดินก็ได้เข้ามาในป่า มีน้ำผึ้ง อยู่ตามพื้นทุ่ง 26.              เมื่อประชาชนได้เข้าไปในป่านั้น  ดูเถิด น้ำผึ้งก็กำลังย้อยอยู่  แต่ไม่มีผู้ใดเอามือใส่ปาก  เพราะเขากลัวคำสาบาน 27.              แต่โยนาธานไม่ได้ยินคำสาบานของพระราชบิดาที่ทรงให้ ประชาชนสาบานจึงเอาปลายไม้ที่ถืออยู่แหย่ที่รังผึ้ง  แล้วก็เอามือของท่านใส่ปากตาก็แจ่มใสขึ้น 28.              มีชายคนหนึ่งเรียนว่า “พระราชบิดาของท่านบังคับให้พวกพลสาบาน ว่า “ผู้ใดที่รับประทานอาหารในวันนี้ให้ผู้นั้นถูกสาปแช่ง” และพวกพลก็อ่อนเพลีย 29.              แล้วโยนาธารจึงกล่าวว่า “บิดาของข้ากระทำให้แผ่นดินลำบาก ดูซิว่าตาของข้าแจ่มแจ้งเพียงไร เพราะข้าได้รับประทานน้ำผึ้งที่มีแต่เล็กน้อย 30.              ถ้าวันนี้พวกพลได้กินของที่ริบมาจากศัตรูซึ่งเขาหามาได้อย่างอิ่มหนำดีกว่านี้สักเท่าใด เพราะขณะนี้การฆ่าฟันคนฟีลิสเตียก็ไม่มากมายแล้ว 36.              แล้วซาอูลได้รับสั่งว่า “ให้เราลงไปตามคนฟีลิสเตียทั้งกลางคืน แล้วริบข้าวของของเขาเสียจนรุ่งเช้าอย่าให้เหลือสักคนเลย” และเขาทั้งหลายตอบว่า “จงกระทำตามที่พระองค์ทรงเห็นชอบทุกประการเถิด” แต่ปุโรหิตกล่าวว่า “ให้เราเข้าเฝ้าพระเจ้าที่นี่เถิด” 46.              แล้วซาอูลก็เลิกทัพไม่ติดตามคนฟีลิสเตีย และคนฟีลิสเตียก็กลับไปยังที่อยู่ของตน 47.              เมื่อซาอูลได้รับตำแหน่งพระราชาเหนืออิสราเอลนั้น พระองค์ได้ทรงต่อสู้ศัตรูทุกด้าน ต่อสู้กับ คนโมอับ กับชนอัมโมน กับเอโดม กับบรรดาพระราชาแห่งโศบาห์  และกับคนฟีลิสเตีย ไม่ว่าพระองค์จะหันไปทางไหน  พระองค์ ก็ทรงกระทำให้เขาพ่ายแพ้ไป 48.              พระองค์ทรงสู้รบอย่างเข้มแข็งและทรงโจมตีอามาเลขและทรงช่วยกู้คน อิสราเอลให้พ้นมือของบรรดาผู้ที่เข้าปล้นเขา 49.              ฝ่ายบุตรของซาอูลมี โยนาธาน  อิชวี มัลคีชวา และชื่อธิดาทั้งสองของพระองค์ คือคนหัวปีชื่อ เมราบปละ ชื่อผู้น้องคือ มีคาล 52.              ตลอดรัชกาลของซาอูล  มีสงครามอย่างรุนแรง กับคนฟีลิสเตียอยู่เสมอ  เมื่อซาอูลทรงเห็นผู้ใดเป็น คนแข็งแรง  หรือเป็นคนที่แกล้วกล้า ก็ทรงนำไว้ใช้ใกล้พระองค์ จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:37:29

ความคิดเห็นที่ 19 เมื่อพระเจ้าทรงตั้งกษัตริย์ได้พระเจ้าก็ทรงปลดกษัตริย์ได้ คราวนี้เราจะเห็นว่า พระมหากษัตริย์ที่พระเจ้าแต่งตั้งนั้นเมื่อไม่อยู่ในร่องในรอยหรือไม่เชื่อ ฟังพระเจ้า พระเจ้าก็ทรงให้ ซามูเอล ซึ่งเป็นผู้ที่พระเจ้าแต่งตั้งให้เป็นผู้วินิจฉัยของชาวอิสราเอลเป็นผู้ปลด และซามูเอลก็เป็นผู้แต่งตั้งซาอูลขึ้นเป็นกษัตริย์ตามคำสั่งของพระเจ้าเอง                  ขอพูดเรื่องที่เกี่ยวกับศาสนาอิสลามตรงนี้ซักนิด ขอให้น้องไลลาอ่านเรื่องราวในพระคัมภีร์เดิมและมองรายละเอียด ระหว่างเจตนารมณ์ของพระเจ้าของชาวยิวและคริสต์ให้ดี เพราะเมื่อถึงเวลาที่ฉันยก เหตุการณ์เดียวกันที่อัลกุรอานกล่าวถึงคือ ในยุคของนบีซัมวิล(ซามูเอล) น้องไลลาจะได้แยกแยะเจตนารมณ์ของพระเจ้าของอิส ลาม ว่ามีประเด็นเหมือนและแตกต่าง หรือ อ้างอิงถึงกันอย่างไรในบางเรื่อง ด้วยตัวเอง เพราะเหตุการณ์ช่วงนี้เป็นเรื่องที่เข้าไปเกี่ยวกับความรู้สึก และอารมณ์อันละเอียดอ่อน  จากข้อความของคัมภีร์ทั้งของยิวคริสต์และอิสลาม อันเป็นช่วงเวลา(เมื่อกว่า2,500ปีที่แล้ว) ที่ทั้งสามศาสนาต่างก็ยอมรับว่าพระเจ้าทรงมอบแผ่นดินคานาอัน หรือปาเลสไตน์ให้แก่ชาวอิสราเอลโบราณ ด้วยเหตุผลใดนั้น การอ่านและตีความค้นหาและเปรียบเทียบจากข้อมูลเหล่านี้จะทำให้มองภาพรวม ได้ง่ายขึ้น หรืออาจนำไปสู่การค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ง่ายขึ้นในทุกฝ่าย                 เรากลับมาดูพระคัมภีร์เดิมที่ชาวยิวและคริสต์ต่างก็อาศัยประวัติศาสตร์ร่วม กันในพระคัมภีร์เล่มนี้ ซาอูลไม่เชื่อฟังและถูกถอด 1ซามูเอล15/1.            ซามูเอลเรียนซาอูลว่า “พระเจ้าทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาเจิมท่าน เป็นพระราชาเหนืออิสราเอลประชากรชองพระองค์  เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอท่านฟังเสียงพระวจนะของพระเจ้า 2.                พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “เราจะลงโทษอามาเลขในการที่สกัดทางอิสราเอลเมื่อเขาออกมาจากอียิปต์ 3.                ท่านจงไปโจมตีอามาเลข และทำลายบรรดาที่เขานั้นเสียโดยสิ้นเชิง อย่าปราณีเขาเลย จงฆ่าเสียทั้งผู้ชายผู้หญิง ทั้งทารกและเด็กที่กินนมอยู่ ทั้งโค แกะ อูฐและลา 4.                ดังนั้นซาอูลจึงเกณฑ์พวกพล และตรวจพลที่ตำบลเทลาอิม ได้ทหารราบสองแสนคน และเผ่ายูดาห์หนึ่งหมื่นคน 7.                และซาอูลทรงกระทำให้คนอามาเลขพ่ายแพ้……………..            8. ทรงจับอากัก พระราชาของอามาเลขทั้งเป็น และได้ฆ่าประชาชนเสียอย่างสิ้นเชิงด้วยดาบ                9.             แต่ซาอูลและประชาชนได้ไว้ชีวิตอากัก และสัตว์ที่ดีที่สุด มีแกะกับโคและสัตว์ อ้วนพีกับลูกแกะ และสิ่งดีๆทั้งหมดไม่ยอมทำลายเสีย อย่างสิ้นเชิง ทุกสิ่งที่เขาดูถูกและไร้ค่าเขาก็ ทำลายเสียสิ้น                          10.             และพระวจนะของพระเจ้าได้มายังซามูเอลว่า   11.           เราเสียใจแล้วที่เราได้ตั้งซาอูลเป็นกษัตริย์ เพราะเขาได้หันกลับไปเสียจากการตามเรา และไม่ได้ทำตามบัญญัติของเรา” 20.              และซาอูลเรียนซามูเอลว่า “ข้าพเจ้าได้ฟังสุรเสียงของพระเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าได้ประกอบกิจตามที่พระเจ้าทรงใช้ข้าพเจ้าไป ข้าพเจ้าได้ควบคุมตัวอากักพระราชาแห่งอามาเลขมา และข้าพเจ้าได้ทำลายคนอามาเลขเสียสิ้น 21.              แต่พวกพลได้เก็บทรัพย์เชลย รวมทั้งแกะและโคส่วนที่ดีที่สุดจากของซึ่งกำหนดให้ทำลายนั้น เพื่อนำมาเป็นเครื่องสัตวบูชา แด่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านในเมืองกิลกาล 23.              เพราะการกบฏเป็นเหมือนบาป แห่งการถือฤกษ์ยาม และความดื้อดึงก็เป็นเหมือนบาปชั่วและการไหว้รูปเคารพ เพราะเหตุที่ท่านทอดทิ้งพระวจนะของพระเจ้า  พระองค์จึงทรง ถอดท่านออกจากตำแหน่งกษัตริย์ 24.              และซาอูลเรียนซามูเอลว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำบาปแล้ว เพราะ ข้าพเจ้าได้ฝ่าฝืนพระธรรมบัญญัติของพระเจ้าและคำของท่าน เพราะ ข้าพเจ้าเกรงกลัวประชาชนและยอมฟังเสียงของเขาทั้งหลาย 25.              เพราะฉะนั้นขอท่านอภัยบาป ของข้าพเจ้าและขอกลับไปกับข้าพเจ้าจะได้นมัสการพระเจ้า 26.              และซามูเอลเรียนซาอูลว่า “ข้าพเจ้าจะไม่กลับไปกับท่านเพราะท่านทอดทิ้งพระวจนะของพระเจ้า และพระเจ้าทรงทอดทิ้งท่านจากเป็นกษัริย์เหนือ อิสราเอล” 32.              แล้วซามูเอลกล่าวว่า “ท่านทั้งหลายจงนำอากักกษัตริย์ของคนอามาเลขมาให้ข้าพเจ้า” และอากักก็เข้ามาหาท่าน ด้วยหน้าเบิกบาน อากักกล่าวว่า “ความข่มขื่นแห่งความตายก็ผ่านพ้นไปแน่แล้ว 33.              ฝ่ายซามูเอลกล่าวว่า “ดาบของท่านได้กระทำให้ผู้หญิงไร้บุตรฉันใด มารดาของท่านก็จะไร้บุตรในหมู่พวกผู้หญิงทั้งหลายฉันนั้น” และซามูเอลก็ฟันอากักเป็น ท่อนๆต่อพระพักตร์พระเจ้าที่ในกิลกาล 34.              ฝ่ายซามูเอลก็ไปรามาห์ และซาอูลก็เสด็จไป ยังวังพระองค์ที่กิเบอาห์แห่งซาอูล 35.              และซามูเอลไม่มาพบซาอูลอีก จนวันสิ้นชีพ แต่ซามูเอลได้โศกเศร้าเพราะซาอูลและ พระเจ้าทรงกลับพระทัยที่ได้ทรงกระทำให้ซาอูลเป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอล จากคุณ : atiw1000 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 55 19:38:16