ความคิดเห็นที่ 1 จิตของเรานั้น เวลาเกิดขึ้นรับอารมณ์ จะเกิดขึ้นเป็นวิถี เช่น (วิถีจิตที่รับอารมณ์ทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย) [ตี น ท ป วิ สัน สัม วุ ช ช ช ช ช ช ช ตทา] ภ ภ ภ.... และ(วิถีจิตที่เกิดขึ้นทางใจ) มโน ช ช ช ช ช ช ช ภ ภ ........ ------------------------------------------------------------- ในขณะที่หลับสนิทนั้น กระแสจิตจะพ้นไปจากวิถีจิตเหล่านี้ จะเกิดแต่ ภ คือ ภวังคจิต เกิดดับสืบกันไป คือ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ------------------------------------------------------------- ดังนั้นเราอาจจะมีการรู้อารมณ์ทางกายได้เฉพาะแต่ตอนก่อนที่จะหลับสนิท หรือตอนที่ยัง กึ่งหลับกึ่งตื่นเท่านั้น แต่เมื่อหลับสนิทแล้ว จะเกิดแต่ภวังคจิต ที่ไม่สามารถรับอารมณ์ปัจจุบันในขณะนั้นได้ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 18:28:30

ความคิดเห็นที่ 2 การหลับอย่างมีสติพระพุทธเจ้าท่านมีสอนไว้ครับ   การหลับอย่างมีสตินั้นต้องนอนในท่าสีหไสยาสน์(แปลว่าท่านอนของราชสีห์)โดยท่านใให้นอนตะแคงเอาด้านซ้ายขึ้นจากนั้นให้นำเอาขาวาตลอดถึงปลายเท้าวางทับลงบนขาข้างซ้ายตลอดจนถึงปลายเท้า   แล้วเอาแขนขวาแนบกับลำตัวเอามือขวาหงายฝ่ามือแล้วรองใต้ศรีษะ   จากนั้นนำแขนซ้ายตลอดถึงปลายนิ้วมือด้านซ้ายวางแนบกับลำตัวด้านซ้ายบน   ท่านอนนี้ผมได้ฝึกนอนด้วยท่านี้มาตลอดตั้งแต่ตอนที่ยังบวชอยู่จนสึกออกมา    เป็นท่านอนที่มีสติมากโดยทำการระลึกรูู้ถึงอวัยวะทุกส่วนที่สัมผัสกันได้เลย  และคุณสามารถตรวจได้ว่าคุณมีสติมั๊ยก็จากเวลาที่คุณตื่นขึ้นมานั้นคุณอยู่ในท่าเดิมไม่ได้ขยับไปไหนเลยแม้แต่นิดเดียวหรือเปล่า   ถ้าตื่นขึ้นมาก็ยังเป็นท่าสีหไสยาสน์เหมือนเดิมแสดงว่าคุณนั้นมีสติดีพอ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 18:52:05

ความคิดเห็นที่ 3 เราใช้วิธี ทำจิตให้ว่างจาก ความคิดต่างๆ แล้วน้อมไปหาความง่วงนอน ก็หลับดีเสมอ แต่ไม่เคย รู้จิตสุดท้ายก่อนหลับ  ====พยายาม ทำตามพระสูตรนี้===== อานนท์ ! ถ้าเมื่อภิกษุนั้นอยู่ด้วยวิหารธรรมนี้  จิตน้อมไปเพื่อ การ นอน , เธอก็นอนด้วยการตั้งใจว่า  "บาปอกุศลธรรมทั้งหลาย ?'กล่าวคืออภิชฌาและโทมนัส  จักไม่ไหลไปตามเราผู้นั่งอยู่ ด้วยอาการอย่างนี้" ดังนี้ :  ในกรณีอย่างนี้ นี้ ภิกษุนั้น ชื่อว่าเป็นผู้มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมในกรณีแห่งการนอนนั้น จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 19:37:55

ความคิดเห็นที่ 4 ตามความเข้าใจของผมนั้น การฝึกสติโดยการรับรู้ลมหายใจ การเดิน การนั่ง ทุกอาการที่ทำจากร่างกาย เป็นการฝึกกายานุปัสนาสติปัฏฐาน เพื่อรับรู้และมีสติอยู่กับการเคลื่อนไหวของร่างกายและสิ่งที่มาสัมผัสผ่านอายตนะภายใน คือ ตา หู จมูก ลิ้น และกาย ภายหลังจากการตื่นนอนตอนเช้า หรือระหว่างการทำงาน ร่างกายได้รับการพักผ่อนมาแล้วอย่างเต็มอิ่ม จึงอยู่ในสภาพที่พร้อมทั้งกายและใจ เหมือนกับการชาร์จแบตเตอรี่จนเต็มพร้อมท่่ีจะใช้งาน เพราะฉะนั้นจิตจึงมีพลัง (กัมมนีโย-จิตที่พร้อมต่อการปฏิบัติงาน) เต็มที่สำหรับการฝึกสติ ทำให้งานที่ทำแทบไม่มีความผิดพลาดเลย   อย่างไรก็ตาม ในช่วงตอนนอน ก่อนนอน เหมือนกับสติมันวูปหายไป ไม่รู้สึกตัว ก็อาจป็นเพราะว่า ร่างกายต้องการการพักผ่อนเพื่อซ่อมแซมสิ่งที่สึกหรอภายใน จึงดึงเอาพลังงานที่ได้สะสมไว้ส่วนหนึ่งไปใช้เพื่อการซ่อมแซมดังกล่่าว จิตจึงมีพลังไม่พอเพียงต่อการฝึกสมาธิในช่วงนี้ หากฝึกต่อไปจิตก็จะเข้าสู่ภวังค์และหลับไปในที่สุดและในระหว่างการหลับ เมื่อเราไม่รู้สึกตัว ก็เหมือนคนไม่มีสติ   การฝึกสติก่อนนอน (ภายหลังจากที่กรำงานหนักมาทั้งวัน) คงเป็นไปได้ยาก ยกเว้นในกรณีย์ท่่ีได้ผ่านการนอนหลับมาอย่่างเต็มอิ่มแล้ว คุณ จขกท. ก็สามารถฝึกสติได้อย่างมีประสิทธิภาพทุกอริยาบท ไม่ว่าจะเป็น การ ยืน เดิน นั่ง หรือ นอน แต่สำหรับพระอริยะสงฆ์หรือผู้ที่ได้ผ่านการฝึกสติจนมั่นคงได้แล้วในระดับหนึ่ง หากหลับไปพร้อมๆกับสตินั้นก็เหมือนกับการแช่แข็งสภาวะจิตนั้นไว้ เมื่อตื่นขึ้นมาก็นำสภาวะจิตนั้นไปปฏิบัติการต่อไป จึงมีผู้กล่่าวว่า ผู้ที่สำเร็จอรหันต์แล้วจะไม่ฝัน ครับ จากคุณ : selfless (selfless) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:16:08

ความคิดเห็นที่ 5 เจริญสติไปเรื่อยๆค่ะ เดี๋ยวพอสติแก่กล้า ก็จะฝันแบบ Lucid Dream คือรู้ตัวว่าฝัน และรู้ตัวก่อนหลับด้วย จากคุณ : transformation (TRANSFORMATION) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:44:35

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้ามีสติ ก็ไม่หลับ    ถ้าหลับ ก็ไม่มีสติ ....  เลือกเอา จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:56:43

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณมากครับสำหรับคำแนะนำครับ จากคุณ : Organic_D เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:46:37

ความคิดเห็นที่ 8 ผู้ที่ฝึกได้เยอะๆหน่อย สามารถพักผ่อนร่างกายได้ โดยไม่ต้องหลับครับ จิตเลิกสนใจร่างกายอย่างเด็ดขาดไปเลย ตัดขาดได้ครับ  แต่ยังมีสติบริบูรณ์ พอกลับมารับรู้ร่างกายอีกครั้งก็จะ สดชื่นเหมือนเกิดใหม่เลยครับ แต่ไม่ได้แปลว่าไม่ต้องพักร่างกาย... ถึงจิตจะไปได้ แต่กายมันไม่เอาด้วย ต้องนอนให้ครบ 4 ชั่วโมงเพื่อให้ร่างกายได้ซ่อมแซมตัวเองไปตามปกติ พูดง่ายๆคือ หลับแค่ร่างกาย...แต่จิตไม่หลับ มีสติตลอดเวลา วิธีนี้ดีกว่านอนหลับแบบเดิมๆเยอะเลยครับ จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:25:54

ความคิดเห็นที่ 9 พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า "ถ้าหลับอย่างมีสติแล้วไซร้  อสุจิจะไม่เคลื่อนออกจากฐานเลย" จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:34:22

ความคิดเห็นที่ 10 ท่านหมายถึงตั้งสติให้ดีๆ ก่อนหลับ  พอหลับลงไปแล้ว จิตก็เป็นภวังคจิต  จะไม่มีสติหรือปัญญา(ที่รับรู้อารมณ์ในปัจจุบัน)ในตอนกำลังหลับนั้น ขณะจิตที่กำลังหลับ  จิตนั้นก็จะเป็นภวังคจิตเกิดๆดับๆติดต่อไปเรื่อยๆๆ  ย่อมไม่มีสติหรือโสภณเจตสิกอื่นๆใดๆออกมาทำงานรับรู้อารมณ์ปัจจุบันในตอนนั้น (แต่มีบ้างนิดๆที่ไปรู้อารมณ์อดีตจากตอนปฏิสนธิ  แต่ผู้นั้นจะไม่รู้ว่าจิตของตนไปรู้  เพราะละเอียดเบาบางสุดๆ) การอ่านเนื้อความในพระสูตรอย่างเดียว ไม่อ่านอรรถกถาและอภิธรรมประกอบ  และไม่ปฏิบัติให้เห็นของจริง    ...อาจจะตีความหรือเข้าใจธรรมะผิดทางไปง่ายๆ   มีตัวอย่างมากมาย ... ต้องทำประกอบให้พร้อมมูล  คือ อ่านพระสูตรแล้ว อ่านเนื้อความในอรรถกถา  และเนื้อความในอภิธรรม ที่กล่าวถึงเรื่องนั้นๆ  พร้อมทั้งฝึกปฏิบัติให้ประจักษ์จริงขึ้นมา    ...แบบนี้จึงจะเป็นหนทางที่จะเข้าใจหลักธรรมต่างๆได้ตรงตามจริง แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 55 07:35:17 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:33:02

ความคิดเห็นที่ 11 อนุโมทนาบุญด้วยเด้อ ท่าน จขกท.  ท่านผู้ตอบก็เป็นประโยชน์มากสำหรับผู้ปฏิบัติ จะให้สติดี ก็ต้องนอนตะแคงขวา แบบปางปรินิพพานนั่นแหละ  ก่อนนอนก็สวดมนต์ ไหว้พระตามสมควร บทไตรสรณคมณ์ ตามด้วยบทอิติปิโส นั่นแหละ  เป็นพื้นฐาน บางคืนสติดี ก็ดูอยู่ทั้งคืนนั่นแหละ ไม่รู้ว่าหลับเป็นอย่างไรหรือไม่หลับเป็นอย่างไร แต่ไม่ฝันนะ  บางคืนก็ฝัน แต่บทจะให้มีอารมณ์กลัว อารมณ์กล้า เคลิบเคลื้อมกับความฝันอันนั้น  สติจะมาเด่นชัดขึ้น ก็รู้ว่าฝัน  แล้วสติก็ค่อยคลายตัวไป หลับต่อไป  ท่านว่า สติตามรักษาจิต เป็นอัตโนมัติ สำหรับผู้ปฏิบัติ เจริญสติ จากคุณ : lekton เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 09:02:30