ความคิดเห็นที่ 1 ก็ใช่   สำหรับคนที่จิตได้ระดับแล้ว  คือมีพลังมากพอแล้ว   ย่อมสามารถพิจารณาธรรมได้ในทุกๆสถานที่  ทุกๆเวลา จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:45:23

ความคิดเห็นที่ 2 ต้องมี ศีล และ สมาธิ ด้วยครับ จากคุณ : ปัญญาประดิษฐ์ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:55:33

ความคิดเห็นที่ 3 มันก็เหมือนการเรียนแหละค่ะ 'การเรียนรู้' เกิดได้ทุกที เกิดได้ทุกเวลา แต่ตอนเป็นเด็กเราก็ต้องเข้าห้องเรียนใช่ไหม ไม่งั้นแม้แต่ตัวหนังสือก็ไม่รู้จัก อ่านไม่ออก แล้วจะ 'เรียนรู้' ได้สักแค่ไหนเชียว จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:58:46

ความคิดเห็นที่ 4 "จริง" อย่ามั่วแต่มานั่งสงสัย ทำเลย ดีแล้วถึงแล้ว จะรู้ว่าพระธรรมขององค์สมเด็จพระพิชิตมารมหัศจรรย์เพียงใด.. ศิลควบสมาธิ ต่อด้วยอนุสติ10  เดี๋ยว สติปัฏฐาน4 จะตามมาเอง จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:13:05

ความคิดเห็นที่ 5 ปฏิบัติไปเรื่อยๆ จะเริ่มเห็นว่าธรรมะก็คือธรรมชาติ การปฏิบัติจริงๆไม่ใช่การเพ่งกาย เพ่งจิต บังคับกาย บังคับจิตว่าตอนนี้ชั้นปฏิบัติธรรม เดินจงกรม นั่งสมาธิ แต่ตอนเริ่มปฏิบัตินั้นก็ต้องบังคับมันไปก่อนเพื่อสู้กับกิเลส(ความเกียจคร้าน) และต่อไปจะเห็นว่า การปฏิบัติแค่เอาสติมาอยู่กับตัว จะยืน เดิน นั่ง นอน ทำอะไรอยู่ แค่ใส่สติเข้าไปก็ถือว่าเป็นการปฏิบัติ ธรรมะสามารถอยู่กับเราในทุกการกระทำค่ะ มีบางครั้งเผลอขาดสติออกไปข้างนอกบ้าง ก็เห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา แล้วก็กลับมาดูที่กายที่จิตเราใหม่ ปล.ผับบาร์ ถือว่าเป็นที่อโคจร ไม่ควรไปเยี่ยมเยือนค่ะ แต่ก็สามารถเจริญสติได้เช่นเดียวกัน แต่ปกติเรามักจะไปกับเพื่อน คุยเล่นก็ลืมกายลืมใจ ถ้ากินเหล้าก็แล้วใหญ่ สติหายไปหมด จากคุณ : a little bit more เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:13:18

ความคิดเห็นที่ 6 ธรรมมะเป็นปัจจัตตัง รู้ได้ด้วยตนเอง จขกท ลองไปอ่านกาลามสูตรดู พระพุทธองค์ไม่ทรงสอนให้เชื่อในตรรกะ จขกทแก่ตรรกะมากเกินไป ความลังเลสงสัย เป็นหนึ่งในนิวรณ์ เริ่มปฏิบัติซะที่เถอะ อย่ามัวสงสัยอยู่เลย จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:20:06

ความคิดเห็นที่ 7 ทุกที่ๆเกิดอุปจารสมาธิต่างหาก ไม่งั้นก็เป็นแค่วิปัสนึก จากคุณ : transformation (TRANSFORMATION) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:42:22

ความคิดเห็นที่ 8 1. ระดับเริ่มต้น เหมือนเด็กอนุบาล จะให้แต่งกลอนก็ยากไปนะ ก็ต้องเตรียมสภาพแวดล้อมก่อน ถ้าไปลุยแบบนั้นจะเห็นผลช้าหรืออาจหลงทางเสียหายไปเลย แต่ถ้าชำนาญแล้ว แค่สูดลมหายใจสามอึดโลกหายไปเลยทั้งใบ(ถ้ากำลังขับรถก็ไม่ควรทำนะครับ) พระเก่งๆท่านทำได้เกือบทุกที่ครับ ซึ่งแน่นอนว่า ขั้นนั้นจะพิจารณาอะไรเมื่อไรก็ได้ 2. ศาสนาพุทธ คนเริ่มต้นควรทำคือเลี่ยงจากสถานที่อโคจร ที่วุ่นวายเสี่ยงต่อการขาดสติ ส่วนที่ฝึกได้ทุกที่คือ การเจริญสติ ส่วนของกายและเวทนาครับ โดยมีการรักษาศีล 5 เป็นฐานอีกทีหนึ่ง จะรู้สึกความเคลื่อนไหว หรือรู้สึกเย็นร้อนอ่อนแข็งที่มาสัมผัส ก็ได้เลือกเอาสักแบบที่ถนัด แนวหลวงพ่อเทียนก็...ขยันรู้สึกตัวเข้าใว้ ในทุกๆลมหายใจ ไม่เผลอไม่เพลินไปกับอะไรทั้งนั้น ทำการงานก็ทำไป โดยไม่ไปหลงไหลเผลอไผลไปกับการงาน ตอนแรกมันไม่ค่อยทัน ช่างมันไม่เป็นไรค่อยๆทำไป วิธีฝึกง่ายๆ  แต่จะให้ได้ผลต้องขยันสุดๆ ใจเย็นๆ ทำไปเรื่อยๆ รู้สึกตัวแล้วแค่รู้ ไม่รู้สึกตัว นึกได้ก็รู้ใหม่ ไม่ต้องอั้น ไม่ต้องเกร็ง ไม่ต้องเพ่ง จะกี่วันกี่ปีก็ช่างมัน แค่ทำไปแบบนั้น ร่างกายก็เกร็งเฉพาะส่วนที่ออกแรง ออกแรงเฉพาะเท่าที่จำเป็น ส่วนอื่นๆช่างมัน ส่วนของการฝึกสติ อดีตปัจจุบันอนาคตก็ช่างมัน เอาแค่รู้สึกเท่านั้นพอ ส่วนของการทำงาน ทำกิจกรรมต่างๆ ก็คิดวางแผนไปได้ตามปกติ ถ้าขยันเยอะๆ และทำถูกทาง ไม่เพ่งจนปวดหัว ไม่ปล่อยจนเผลอลืมตัวไปครั้งละนานๆ ก็จะประคองสติให้เข้าทางพอดีๆได้มากขึ้นเรื่อยๆจนสติเกิดถี่ขึ้น และรู้สึกตัวอยุ่ทั่วพร้อมในที่สุดครับ จะเห็นเองว่า เมื่อฝึกตัวเอง ไม่เข้าไปหลงอยู่ในความคิด สติที่เกิดคั่นกลางจะค่อยๆมากขึ้น ------- วิธีนี้คนส่วนใหญ่ทำได้ผลแน่นอนครับ แต่สติความรู้ตัวทั่วพร้อมเกิดขึ้นช้ากว่าผ่านวิธีนั่งสมาธิจนได้ฌาน (แต่คนส่วนใหญ่พยายามทั้งชีวิตก็ทำฌานไม่ได้ครับ) พระใช้วิธีนี้คู่กับการนั่งสมาธิคือการเดินจงกรมนั่นเอง เมื่อทำไปจนจิตตื่นก็จะรู้ตัวเอง... 3. แปลกใจทำไมพระท่านไม่สอนว่า "ถ้าจะเจริญวิปัสสนาได้ดีจริงๆ ต้องออกบวช" ท่านสอนใว้แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 22:12:26 แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 21:57:53 จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:54:43

ความคิดเห็นที่ 9 จริง จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:57:37

ความคิดเห็นที่ 10 การมีสติ ไม่ควรมีทุกที่หรือไง ? จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:04:17

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าเรามี สติ ตลอดเวลา รู้อยู่กับกาย ใจ รู้ถึงความไม่เที่ยง ไม่มีตัวตนที่แท้จริง ยึดถือไม่ได้ ก็นับเป็น วิปัสสนา ได้ครับ เพราะการศึกษาพุทธศาสนา คือ การศึกษาเข้าไปในตัวเราเอง ไม่ใช่ออกไปแสวงหาที่ภายนอกครับ การเข้าวัด หรือ สถานที่สงบ เป็นเพียงปัจจัยภายนอก เมื่อเปลี่ยนสถานที่ ก็อาจกลับมาเป็นดังเดิมได้อีก การมี สติ อยู่โดยตลอด จึงดีกว่า เพราะปฎิบัติได้ทุกที่ครับ แต่ถ้าเห็นว่า ถ้าเพื่อนชวนไปผับ ชวนไปกินเหล้า ก็น่าจะได้ อย่างนี้ก็เห็นผิดไปไกลมากครับ คือ ขาดทั้งปัญญา และสติ ไม่สามารถเห็นว่านั่นเป็นสถานที่อบาย และการดื่มสุรา เป็นเหตุให้เบียดเบียนตน และผู้อื่นได้ครับ ส่วนคำที่ท่านจขกท. กล่าวสงสัยว่า ทำไมพระท่านไม่สอนว่า "ถ้าจะเจริญวิปัสสนาได้ดีจริงๆ ต้องออกบวช" บางทีอาจจะมีพระท่านเคยพูดก็ได้ เพราะพระสงฆ์ก็มีมาก มีมานาน การจะตู่ว่าไม่เคยมี ไม่เคยสอน ก็อาจไม่ถูกต้องทั้งหมดครับ แต่คำว่า "ถ้าจะเจริญวิปัสสนาได้ดีจริงๆ ต้องออกบวช" ที่ได้ยินกันน้อย ก็อาจเพราะว่า มันเป็นเรื่องไม่แน่ เพราะการปฎิบัติให้ถึงความรู้แจ้ง ก็อยู่ที่การเห็นตามจริง ของกายและใจ ภายในตน ไม่ใช่มุ่งไปแสวงหาที่ภายนอก เพียงแต่การบวช ทำให้ตัดภาระทางโลก ที่ต้องวิตก กังวล เป็นปัจจัยเสริมจากบริบทภายนอกครับ ลองพิจารณาช้าๆ ใคร่ครวญ และขบคิดดูนะครับ ^_^ จากคุณ : solo 356 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:06:54

ความคิดเห็นที่ 12 การปฏิบัติสิ่งที่เรียกว่า กรรมฐาน มี 2 ส่วนครับ 1. สมถะ กรรมฐาน คือการทำสมาธิให้จิตสงบ ได้พักผ่อน อันนี้ ควรทำในที่เงียบสงบ 2. วิปัสนากรรมฐาน คือการดูกายใจ หรือเรียกว่า มีสติรู้กายรู้ใจของตัวคุณเอง ซึ่งใจคุณในกรณนี้ ไม่ต้องสงบก็ได้ เพราะวิปัสนาคือการรู้ ถ้ามันแกว่ง มันฟุ้งซ่าน ก็ให้รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้น เท่านั้นเองครับ ผมว่าที่คุณสงสัยอาจจะเพราะคุณเข้าใจว่าวิปัสนากรรมฐานคือ สมถะกรรมฐานหรือเปล่าครับ ? สองอย่างนี้ ไม่เหมือนกันนะครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:36:52

ความคิดเห็นที่ 13 จริงทำได้ทุกๆที่จริงๆ  แต่ที่ๆเหมาะสมก็มีอยู่ คือเหมือนคนจะนอนน่ะแหละ มันก็นอนได้ทุกที่ถ้าจะนอนล่ะนะ แต่ที่ๆเหมาะที่จะนอนก็มีอยู่ ซึ่งพระพุทธองค์ก็ชี้ที่ๆควรจะบำเพ็ญสมณธรรมไว้ก็อย่างเช่น นั่นโคนต้นไม้ นั่นเรือนว่างเปล่า จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:39:24

ความคิดเห็นที่ 14 ประโยคนี้บางทีพูดกันมาพูดกันไป ก็ทำให้จุดประสงค์ของคำพูดมันเปลี่ยนไปเยอะ ในความจริงแล้ว หากเราไม่ไปวัด ไม่ไปฟังสิ่งดี ๆ ไม่ไปหาข้อปฏิบัติดี ๆ มา แล้วเราจะไปหาจากที่ไหน ในเธค ในผับ เขาไม่มีให้หรอก เพราะฉะนั้นเราต้องไปหาที่วัด แต่พอไปแล้ว มีผู้ที่รู้ เข้าใจ ปฏิบัติได้ผล ท่านได้แนะนำมา แต่ว่าเราไม่อยากอยู่วัด หรืออยู่วัดนานไม่ได้ก็ต้องกลับบ้าน พอกลับบ้านแล้วก็มาสู่สังคมตามเดิม ซึ่งแน่นอนว่าสิ่งแวดล้อมไม่เหมือนที่วัดซึ่งมีแต่กระแสของการทำใจให้สงบ ดังนั้น เมื่อได้ความสงบจากที่วัดแล้ว ก็ขอให้ทำต่อไปอย่าทิ้ง อย่าคิดแค่ว่าต้องทำที่วัด เราต้องเอากลับมาทำที่บ้าน ที่ทำงาน และทุก ๆ ที่ เพื่อให้สิ่งที่เรานำมาจากที่วัดไม่สูญเปล่า ก็เหมือนเรานำเมล็ดมาปลูกที่บ้าน ที่ทำงาน และทุก ๆ ที่เพื่อให้ดอกผลเติบโตกว้างไกล ไม่ใช่ออกจากวัดแล้วก็จบกัน จึงเป็นที่มาว่า ปฏิบัติธรรมเราทำได้ทุกที่และควรทำ ไม่ใช่ว่าต้องรอไปทำที่วัด เรายังเป็นผู้ฝึกฝนตนอยู่ สิ่งแวดล้อมไม่ดีมีผลกับเรา เรายังไม่ใช่ผู้หลุดพ้น ฉะนั้น ต้องคอยระวัง คอยรักษา คอยทบทวน คอยหมั่นทำคุณความดีให้เกิดในใจอยู่เป็นนิจ ซึ่งแน่นอนว่า หากเราปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่องและได้ผลจริง ๆ แล้ว ที่ว่าผับ ที่ว่าเธค เราจะไม่อยากไปหรอก ต่อให้เอาช้างมาฉุดเราก็ไม่อยากไป เพราะฉะนั้น ถ้าว่ายังไม่ไปไม่ได้ เราก็ต้องเอาธรรมะไปสู้ เอามาฉุดใจเราไว้ เพื่อนไปสำมะเลเทเมา เราก็กำหนดสติของเราไป แต่ว่าเมื่อเราทำบ่อย ๆ สักวันเราจะคิดได้เองว่า เออ แล้วตูจะไปทำไมมันไม่มีประโยชน์ต่อตัวเองเลย คำว่า "ไม่ต้องไปวัด" หมายถึงไม่ต้องรอไปวัดก่อนแล้วจึงปฏิบัติธรรม แต่ให้ปฏิบัติธรรมให้ทุก ๆ ที่ทุกเวลา ไม่ใช่ไม่ให้ไปวัดเลย ไปมันแต่ผับแต่เธค ซึ่งแบบนี้สุดท้ายก็ถูกโลกพาไป แล้วก็คิดไปเองว่าข้าแน่ ข้าเจ๋งแค่นั้น ไม่มีประโยชน์ เพราะหากเราปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ ที่ว่าไม่อยากไปวัดไม่มีหรอก โดยที่แท้จะรู้สึกว่าอยากไปแต่วัด ส่วนผับ เธค อะไรนี่ไร้สาระ ไม่อยากไปเสียมากกว่า เพราะฉะนั้น ขอเปลี่ยนใหม่ให้ดูดีกว่าเดิมว่า "คนเราเมาได้ทุกที่ ไม่ต้องไปร้านเหล้ามันก็เมาได้ เมาลาภยศ เมาชื่อเสียง เมาทรัพย์สิน เมากามคุณ ฉะนั้น อย่าไปมันเลยพวกแหล่งที่เป็นที่รวมของความเมาทั้งหลาย แล้วอย่ารอว่าต้องไปรักษาศีลที่วัด ไปนั่งสมาธิที่วัด แต่ให้รักษาศีลให้เป็นปกติ ให้นั่งสมาธิให้เป็นปกติ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนหรือทำอะไร แต่ก็อย่าลืมหาเวลาไปวัด ไปทบทวนศีล ไปทบทวนสมาธิ ไปทบทวนปัญญาด้วย เพราะเรายังเป็นผู้ฝึกตนอยู่ อีกทั้งเป็นฆราวาสซึ่งอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่พาจิตใจลงต่ำ เพราะฉะนั้นอย่าคิดว่าตัวเองแน่ ต้องหมั่นไปหาผู้ที่เขารักษาศีล ปฏิบัติธรรมเป็นอาชีพ เพื่อว่าเราจะได้ทบทวนสิ่งที่หลงลืมไป และรับรู้สิ่งใหม่ ๆ ที่อาจไม่เคยรับรู้ได้นั่นเอง" จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:08:18

ความคิดเห็นที่ 15 ลองเอาคนไม่เคยเรียนหนังสือมาแล้วให้เขาอ่านหนังสือ อ่านที่ไหนก็อ่านไม่ออก แต่ถ้าหัดอ่าน เขียนแล้ว ไปอยู่ที่ใดย่อมอ่านหนังสือนั้นออกครับ จากคุณ : DBM999 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:25:17

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่จริงครับ และผมไม่เชื่อเด็ดขาดว่าจะมีคนเจริญวิปัสนาในผับในเธคแล้วบรรลุธรรมได้จริงๆ จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:28:46

ความคิดเห็นที่ 17 แต่ก่อนก็ไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะ ว่าปฎิบัติธรรมในชีวิตประจำวันคืออะไร ปล.ผับบาร์ แบบว่า ให้รู้สติว่าร่างกายมันไหวๆ เวลาเต้น แต่ถ้าเหล้าเข้าปาก สติก็คงหาย เจอสาว สติก็คงหลุดแล้ว แล้วอย่างนี้ มันจะไปทำวิปัสสนาในผับได้อย่างไรกัน แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 55 00:56:21 จากคุณ : ต้นลูกตาล เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:58:38

ความคิดเห็นที่ 18 วิปัสสนาคืออะไร คือมีสติ สมาธิเห็นรูปนามเกิดดับเป็นไตรลักษณ์ตามความเป็นจริง ถ้าเจริญสติเป็น นามนี่เกิดดับให้ดูตลอดทั้งวันนั่นแหละ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป   อยู่ที่ไหนในโลก ต่อให้ขุดรูลงไปซ่อน นาม (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ)ก็ปรุงไม่หยุดหย่อน ห้ามมันได้เสียที่ไหน ถ้าเจริญสติเป็น ทำได้ทุกที่แหละ แต่เรื่องสถานที่ ก็ต้องมีสติ มีปัญญา คิดเป็นด้วย อะไรควรเจริญ อะไรไม่ควรเจริญ ที่ใดสมควรไป  ที่ใดไม่สมควรไป ไม่ใช่ อยากเจริญในธรรม แต่ขยันไปเที่ยวเข้าผับบาร์ แบบนั้น มันคำแก้ตัว ของคนกิเลสหนาเสียมากกว่า จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 00:09:09

ความคิดเห็นที่ 19 ปล . เรื่องใจสงบเนี่ย  มีหลายระดับนะ พวกเอาแต่ ใจสงบ  มีเสียงอะไรมารบกวนไม่ได้เลย ใจขึ้นมาเป็นไฟเชียว   พวกนี้ติดสมถะ  หวงความสงบ แต่สงบจากความปรุงแต่งทั้งมวล  ความปรุงแต่งมี แต่ใจเราสงบ เหนือสุข เหนือทุกข์   สงบแบบนี้ ต่างหากความสงบที่แท้ จริงในพระพุทธศาสนา   อยู่ที่ไหน ก็ไม่มีปัญหากับตนเอง และคนรอบด้าน ไปลองหาฟังชัดๆตรงๆ ที่ลป ชาสอนไว้แล้วกัน จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 00:13:52

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าไปเข้าผับ บาร์แล้วเจริญสติไปด้วย ก็ไม่รู้จะเข้าผับไปทำไมเพราะถ้าคุณมีสติจริงๆ คุณจะไม่ได้รู้สึกอยากจะเข้าผับเพื่ิอเจริญสติ พอมีสติแล้วความสนุกสนาน กับสิ่งแวดล้อมนั้นก็จะหายไป หรือถ้ายังรู้สึกสนุกอยู่นั่นก็คือคุณไม่ได้มีสติเลยปล่อยใจให้หลงไปนั่นเอง จากคุณ : Johny เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 01:28:23

ความคิดเห็นที่ 21 1. การเจริญวิปัสสนาทำได้ทุกที่ จริงหรือ?   ตอบ จริงครับ   2. เห็นพระหลายท่านสอนแบบนี้ ท่านมุ่งหมายเพื่ออะไรหรือครับ ตอบ การเจริญวิปัสนาฯ ในวิธีปฏิบัติแล้ว ต้องเจริญ กาย เวทนา จิต และธรรมะอยู่ตลอดเวลา มีระบุในพระไตรปิฏก พระอาจารย์หลายท่านได้สอนตามพระไตรปิฏกครับ 3. หากเป็นเช่นนั้นจริงเราไม่ต้องเข้าวัด หรือหาที่สงบๆก็ได้ใช่ไหม ตอบ ได้ครับ แต่เราต้องถามตัวเราก่อนว่า ในสภาวะแวดล้อมอื่นๆ ที่ ประกอบไปด้วย รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ต่างๆ นั้น เราสามารถชนะกิเลส ต่างๆ ที่จะเกิดข้ึนกับตัวเรา ในการพิจารณา  กาย เวทนา จิต และธรรมะ ได้มากน้อยเพียงไร เราเข้มแข็งแค่ไหน ถ้าเราสู้ได้หมด  สามารถพิจารณาได้หมด อยู่นอกวัดก็ได้ครับ  ที่ไหนก็ได้ 4. เพื่อนชวนเที่ยวผับก็ไปได้ เพื่อนชวนกินเหล้าก็ไปได้ เพราะ "ปฏิบัติได้ทุกที่" ตอบ ถูกต้องในเรื่องการปฏิบัติครับ แต่จะผิดศีลข้อ 5 ครับ และเมื่อผิดศีลแล้ว ภาวนาจะเกิดไม่ได้แน่นอน (เมาแล้วคงไม่มีสติในการภาวนา) แต่ถ้าไม่ผิดศีล การปฏิบัติก็ยังทำได้อยู่ แต่จะยากกว่าปกติเท่านั้นเอง 5. ถ้าเป็นเช่นนั้นพระท่านจะออกบวชเพื่อการใดครับ ตอบ เหตุในการออกบวชคงมีหลากหลายแล้วแต่บุคคลครับ แต่พระที่ต้ังใจบวช 100% แล้ว  มุ่งนิพพานครับ ส่วนการจะมุ่งนิพพานนั้น ต้องอาศัย องค์ประกอบ เหตุในการปฏิบัติ  เหตุปัจจัยอื่นๆ  ที่เมื่อยู่ในเพศฆารวาสแล้ว ไม่สามารถปฏิบัติหรือปฏิบัติได้ยากครับ จึงจำเป็นต้องออกบวช 4. ส่วนตัวผมว่าสภาพแวดล้อมย่อมเอื้อต่อการปฏิบัติแน่นอน ผมชอบธรรมชาติมาก ตอบ แล้วแต่บุคคลครับ บางคนชอบท้าทาย เดินเข้าหากิเลสแบบสุดโต่งแล้วปฏิบัติก็มีมากมายครับ แล้วก็เห็นธรรมได้เร็วข้ึน  บางคนก็ใช้วิธีหนีกิเลสก็มี ข้ึนอยู่กับแต่ละบุคคลครับ  แต่ดีทั้งหมด แค่ลงมือปฏิบัติ กุศลก็เกิดแล้ว ขออนุโมทนาฯ อยู่กับต้นไม้ใบหญ้า ลมเย็นสบาย สายฝนโปรยปรายแล้วใจมันสงบ หากจะให้ไปสงบในผับที่ต้องตะโกนคุยกัน คงเป็นไปไม่ได้หรอกครับสำหรับผม แปลกใจทำไมพระท่านไม่สอนว่า "ถ้าจะเจริญวิปัสสนาได้ดีจริงๆ ต้องออกบวช" จากคุณ : kwichien เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 07:14:22

ความคิดเห็นที่ 22 5 .อยู่กับต้นไม้ใบหญ้า ลมเย็นสบาย สายฝนโปรยปรายแล้วใจมันสงบ ตอบ - 6. หากจะให้ไปสงบในผับที่ต้องตะโกนคุยกัน คงเป็นไปไม่ได้หรอกครับสำหรับผม ตอบ การตะโกนคุยคงไม่ใช่การปฏิบัติัครับ  การปฏิบัติกำหนดที่จิต เสียงหนอ เพลินหนอ เป็นต้น ไม่ได้ใช้เสียงครับ 7. แปลกใจทำไมพระท่านไม่สอนว่า "ถ้าจะเจริญวิปัสสนาได้ดีจริงๆ ต้องออกบวช" ตอบ การจะออกบวชที่จะได้กุศล 100% ต้องเกิดจากความตั้งใจของผู้บวชครับ พระท่านจะชี้นำไม่ได้  เพราะถ้าบวชเพราะเหตุ "ถ้าจะเจริญวิปัสสนาได้ดีจริงๆ ต้องออกบวช" แล้ว  จะเป็นความต้องการบวช ที่เจือด้วยโลภะ ไม่บริสุทธิ์ 100% ครับ จากคุณ : kwichien เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 07:23:10

ความคิดเห็นที่ 23 ทำได้จริงๆค่ะ  นั่งรถเมล์บางทีก็ทำไป  บวชแล้วเอื้ออำนวยให้ทำได้มากขึ้น แต่ฆราวาสทำได้เหมือนกัน จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 08:10:02

ความคิดเห็นที่ 24 จริงครับ... พระพุทธเจ้าให้ปฎิบัติในทุกๆผัสสะกระทบสัมผัสครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 09:04:59

ความคิดเห็นที่ 25 หากเป็นในระดับที่ดูสิ่งที่เปลี่ยนแปลงกับใจในปัจจุบันนั้น  ทำได้ทุกที่ครับ แต่ไม่ใช่ทุกเวลา  เพราะเวลาที่มีคนมาคุยด้วยนั้น  ทำไม่ได้ จากคุณ : ฮูฮง เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 09:19:34

ความคิดเห็นที่ 26 ถ้าคุณมีสติแล้วคุณยังจะเข้าไปทำไมในผับในบาร์ที่เป็นที่อโคจร เป็นข้าศึกต่อการปฏิบัติ แสดงว่าคุณไม่ได้ปฏิบัติ หรือคุณเผลอไปตามอำนาจกิเลสที่มันสั่งคุณไปหาความยันเทิงในผับในบาร์ ที่ท่านบอกว่าปฏิบัติได้ทุกที่ทุกเวลาคือ เน้นย้ำไม่ให้ผู้ปฏิบัติประมาท มักอ้างโน่น นี่ นั่น แล้วผลัดเพี้ยนต่อการทำความเพียร จากคุณ : methad เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 10:54:05

ความคิดเห็นที่ 27 "ชีวิตฆราวาสคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง การที่บุคคลผู้ครองเรือน จะประพฤติพรหมจรรย์ ให้บริสุทธิ์ บริบูรณ์ เพียงอย่างเดียว ดุจสังข์ขัด ไม่ใช่ทำได้ง่าย" เจอในกรณีการออกบวชของพระสาวกหลายองค์ครับ คาดว่าท่านสอนและแนะนำทิศทางแบบอ้อมๆ ให้ไปคิดเอาเอง   เพราะชวนคนออกบวชตรงๆเขาไม่มีศรัทธาก็จะกลายเป็นผลเสียต่อตัวเขาไป อาจบวชเพียงเพราะความเกรงใจก็ได้ ก็ยิ่งเสี่ยงต่อการผิดวินัย ถ้าเขามีลูกเมีย อาจโดนข้อหาทำครอบครัวเขาแตกแยกไปเสียอีก ต้องให้เขายอมตัวมาขอบวชเอง หรือมีอำนาจปกครองอยุ่ก่อนจึงจะสอนได้เต็มที่ ผมเห็นจริงตามนั้นครับ ลาสิกขาแล้วปฏิบัติไม่ค่อยก้าวหน้า จะถอยหลังบ้างไปหน้าบ้าง ในขณะที่ตอนบวชนั้นรุดเรื่อยๆหน้าตลอด -------------------------- เวลาพูดคุยเป็นเวลาที่สติหลุดมากจริงๆครับ เพราะต้องคิดไปด้วยพูดไปด้วย ทั้งน้ำเสียงลีลาท่าทางกลยุทธ์ในการพูด การหว่านล้อม ให้เชื่อ ให้เห็นด้วย ให้รู้ตาม.. จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 13:15:41

ความคิดเห็นที่ 28 ผมคิดเห็ฯเหมือนกับ คคห ที่ 21 ครับ การเจริญวิปัสสนาทำได้ทุกที่ จริงหรือ? - จริงครับ การเจริญวิปัสสนา เป็นการปฏิบัติเพื่อให้จิตของเราบรรลุถึงสถานะหนึ่ง ถ้าคุณคิดว่า คุณคุมจิตของคุณได้ ที่ไหนก็เจริญวิปัสนาได้ครับ     เห็นพระหลายท่านสอนแบบนี้ ท่านมุ่งหมายเพื่ออะไรหรือครับ - ก็เพื่อให้พวกเราอย่าหาข้ออ้าง ว่าไม่มีเวลา สถานที่ไม่อำนวย อะไรพวกนี้ไงครับ เพราะถ้าอยากจะทำ ที่ไหนก็ทำได้ และเราก็ควรทำตลอดเวลาด้วย หากเป็นเช่นนั้นจริงเราไม่ต้องเข้าวัด หรือหาที่สงบๆก็ได้ใช่ไหม - ใช่ครับ เพียงแต่ก็เหมือนเวลาเราเรียนหนังสือ ถ้าได้อยู่ในที่ๆ ส่งเสริมให้มีสมาธิ มีอาจารย์ที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญมาช่วยอธิบายชี้แนะ มีเพื่อนๆ ที่มาช่วยกันศึกษาค้นคว้า ก็น่าจะทำให้เรียนรู้ได้เร็วและมีประสิทธิภาพมากกว่า เพื่อนชวนเที่ยวผับก็ไปได้ เพื่อนชวนกินเหล้าก็ไปได้ เพราะ "ปฏิบัติได้ทุกที่" - ถูกต้องครับ ถ้าคุณเจริญวิปัสนาได้ ถึงอยู่ในผับ คุณก็คงจะประพฤติดี ประพฤติชอบเอง และเมื่อถึงตอนนั้น ผมว่า คุณก็คงจะชวนเพื่อนๆ กลับออกจากผับครับ เพียงแต่การเจริญวิปัสนาในผับ ในวงเหล้า คงจะทำยาก เพราะสิ่งยั่วกิเลสมันเยอะ คนธรรมดาคงจะไม่มีความเข้มแข็งทางจิตพอที่จะเจริญวิปัสนาได้ แล้วถ้าเป็นเช่นนั้นพระท่านจะออกบวชเพื่อการใดครับ - ก็คงเพราะ จะช่วยให้ท่านอยู่ในสถานะ และสภาพแวดล้อม ที่ส่งเสริมให้ท่านสามารถฝึกตนให้บรรลุธรรมได้สะดวกขึ้นไงครับ ส่วนตัวผมว่าสภาพแวดล้อมย่อมเอื้อต่อการปฏิบัติแน่นอน ผมชอบธรรมชาติมาก อยู่กับต้นไม้ใบหญ้า ลมเย็นสบาย สายฝนโปรยปรายแล้วใจมันสงบ - แล้วแต่ความชอบครับ แต่สภาพแวดล้อมที่คุณบอก ก็เป็นลักษณะที่หลายๆ คนชอบครับ สำหรับบางคน ขอแค่มีที่นั่งเงียบๆ จะเป็นในตึก กลางป่าคอนกรีต ก็ฝึกได้ครับ หากจะให้ไปสงบในผับที่ต้องตะโกนคุยกัน คงเป็นไปไม่ได้หรอกครับสำหรับผม - ไม่แปลกครับ คนส่วนใหญ่ ก็เหมือนกับคุณล่ะครับ แปลกใจทำไมพระท่านไม่สอนว่า "ถ้าจะเจริญวิปัสสนาได้ดีจริงๆ ต้องออกบวช" - กลับไปดูความคิดเห็นข้างต้นของผม ซึ่งได้อธิบายไว้แล้วว่า ไม่จำเป็นต้องบวช ก็เจริญวิปัสสนาได้ครับ ผมไม่เถียงนะครับ ว่าหากออกบวชแล้ว ก็จะช่วยให้ท่านอยู่ในสถานะและสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเจริญวิปัสนามากกว่าฆราวาสโดยทั่วไปจริงๆ แต่การออกบวชอาจไม่ใช่สิ่งที่จำเป็น และสมัยนี้ ก็มีคนมากมาย ที่อาศัยผ้าเหลือง เรียกตนเองว่าเป็นผู้ที่บวชแล้ว แต่กลับประพฤติตนมิชอบ ก็มีอยู่มากมายครับ จากคุณ : lonely_nomad (Lonely Nomad) เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 17:05:12

ความคิดเห็นที่ 29 ธรรมะที่พระพุทธเจ้าประกาศนั้น ไม่จำกัดกาลเวลาและ"สถานที่"ครับ จากคุณ : temjung99 เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 21:26:22

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาตั้งข้อสังเกตุตามเหตุผลครับ ในอดีตไม่มีทั้งผับบาร์ ทีวี วิทยุ และสื่อต่างๆ ท่านยังตรัสสอนให้พุทธสาวกหาสถานที่วิเวกเช่นป่า ถ้ำ โคนไม้ เรือนว่าง ป่าช้า ฯลฯ ในการปฏิบัติทั้งสมถะและวิปัสนา ยุคนี้ท่านกลับสอนให้มุ่งแต่สติและปัจจุบันทั้งๆที่สิ่งที่อำนวยต่อกามคุณมีเกลื่อนไปหมด เพราะอะไร หรือว่าเดี๋ยวนี้ล้วนแต่มีผู้สั่งสมปัญญาบารมีมาเกิดมากมาย(เช่นท่านพระพาหิยะพระสารีบุตรเถระฯลฯ) ทำสติให้เกิดวิปัสนาปัญญาที่ไหนก็ได้ ? ถ้าไม่เริ่มจากกายวิเวก(ความสงัดทางกาย)  จิตวิเวก และอุปธิวิเวกจะเกิดได้อย่างไร ? จากคุณ : pepramote เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 11:45:50

ความคิดเห็นที่ 31 จขกท.คิดว่า คนจะทรงฌาณจิตไว้ได้ตลอดเวลาไปจนถึงตายไหมครับ มีกล่าวในพระไตรปิฎกนะ แต่ที่อโคจร ก็คือที่อโคจรครับ การอยู่วิเวกสงัดดีกว่าเยอะ จากคุณ : Go2Better เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 55 02:00:10

ความคิดเห็นที่ 32 ความคิดเห็นที่ 30     เข้ามาตั้งข้อสังเกตุตามเหตุผลครับ เห็นด้วยส่วนหนึ่งครับ ที่แนะนำเรื่องสติก่อนเพราะเจอปัญหาสภาพสังคมเปลี่ยน คนรุ่นก่อนๆไม่มีปัญหามาก ชีวิตมีเรื่องวุ่นวายน้อยกว่า สติค่อนข้างแข็ง แม้สติอ่อนก็ยังฝึกได้ง่ายกว่าคนรุ่นหลังๆเสียอีก เพราะพื้นฐานความอดทนสูง แต่คนส่วนใหญ่ในยุคนี้ไม่ใช่เลย "ฉันเป็นตัวของฉันเอง" "ชีวิตของเราลองใช้ซะ"  ฉันเป็นตัวของตัวเองนะ โอกาสเปิดกว้าง ลองมันเสียแทบทุกเรื่อง แต่ฉาบฉวยเหลือเกิน แค่สนองความเท่อินเทรนด์ต้องการอะไรก็แบบด่วนๆไวๆ จู่ๆรักษาศีลนิดหน่อยแล้วข้ามไปนั่งสมาธิเลยก็มีเยอะ ปรุงแต่งสารพัดและอัตตาจัดมาก ความละเมียดละไมมีน้อย..ความอดทนมีต่ำ จะว่าไปคือจิตหยาบ ตัวผมก็เป็นนะครับ เป็นจนมองเห็นปัญหาไปเลยว่าเหตุใหญ่ๆเกิดจากสติอ่อน นั่งๆไปพอไม่ได้ผลก็เข้าใจเอาว่าเสียเวลาเปล่า ฝืนนั่งไปมากๆจิตก็ยังไม่รวมลงได้เพราะกำลังสติหนุนไม่พอ  จะพาลเสื่อมศรัทธาในศาสนาไปอีก ทีนี้ก็บอกว่า ฉันพิสูจน์แล้ว พุทธเป็นเรืองหลอกลวง แต่ที่จริงท่องแค่กอไก่ก็ยังไม่ได้ ดันไปแต่งกลอนเสียแล้ว พอแต่งไม่ได้ก็ไปเที่ยวโพนทะนาว่าตำราเรียนการประพันธ์ใช้ไม่ได้ผล เสียหายทั้งตัวเองแถมพาคนอื่นหลงทางไปด้วยอีก ทีนี้ถ้าให้ฝึกสติไปก่อน จนสติแก่รอบ ปฏิบัติที่บ้านบ้างวัดบ้างที่ทำงานบ้าง ก็จะมีโอกาสเปรียบเทียบถึงเรื่องความวิเวกได้ พอขยับไปนั่งสมาธิก็ได้ผลชัด ไม่ต้องเสียเวลาเปล่า ต่อให้ไม่ก้าวหน้าก็ยังรักษาความศรัทธาเอาใว้ได้ ดีกว่าปล่อยให้หลงผิดไป จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 55 06:54:07

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณ ครับ ความคิดเห็นที่ 32 เรื่องสติเป็นเรื่องที่ถูกต้อง จะต้องมีสติก่อน(สติเตสํ นิอารณํ =สติเป็นเครื่องกั้นกระแส(กิเลส)) ไม่ว่าจะใช้ในการดำรงชีวิตประจำวันหรือจะปฏิบัติ บังเอิญหัวข้อของกระทู้ว่าการเจริญวิปัสนาทำที่ไหนก็ได้ ก็เลยวิเคราะห์ว่าในที่ๆๆไม่วิเวกย่อมเจริญได้ยาก เพราะว่าความเร็วของวิถีจิต  ในชีวิตประจำวันอารมณ์ที่มากระทบทวาร๖ ที่จะทำให้เพลินในกิเลสได้มีมากมาย แม้เราฝึกสติไว้ดีแล้วก็ยังเสพอารมณ์นั้นๆไปหลายวิถีเข้าไปแล้ว เมื่อเจอบ่อยๆเข้าเราก็คุ้นเคย เมื่อคุ้นเคยต่ออารมณ์ทั้งหลายการกำหนดพิจารณานาม-รูป ที่ปรากฏอยู่เป็นปัจจุบันก็ทำได้ยาก เพราะชินไปกับอาการที่เรียกว่า "เรา" เห็น เราได้ยิน เราได้กลิ่น ฯลฯ ตามปรกติในชีวิตประจำวัน วิปัสนาญาณก็ยากที่จะเป็นไป สำหรับปุถุชนที่ไม่ได้สั่งสมปัญญาบารมีเช่นพวกเราสมัยนี้ครับ ยกเว้นไว้สำหรับท่านที่มีปัญญามาก จากคุณ : pepramote เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 55 09:53:54

ความคิดเห็นที่ 34 รีเทิร์นออฟเดอะจำไม กลับมาครั้งนี้แอดว้านซ์กว่าครั้งแรก เริ่มด้วยเจริญวิปัสนา ถือว่าพัฒนาขึ้นมากครับ 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 55 13:15:41