ความคิดเห็นที่ 1 ทางสายกลาง ไม่ตึงไป ไม่หย่อนไป พอดี พอดี แต่ กลางของแต่ละคนก็ไม่คนไม่เหมือนกัน จากคุณ : Que :-> เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 07:16:32

ความคิดเห็นที่ 2 ขันธ์ห้านี้เราจำเป็นต้องดูแลมันตามสมควรครับ ถือเป็นหน้าที่ เพราะมันเป็นอุปกรณ์สำคัญ ที่จะช่วยให้เราบรรลุธรรมอันเป็นที่สุดได้ การดูแล ไม่ใช่การปรนเปรอ อาหารก็กินแค่พอกันตาย สุขภาพก็ดูแลแค่พอให้เป็นปกติ ถ้ามันเจ็บก็รักษา ถ้ามันป่วยก็ทานยา ถ้ามันสกปรกก็ทำความสะอาด ทำทุกอย่างแค่พอสมควร การลืม หรือละเลย กิจกรรมเหล่านี้ ถือว่าไม่ถูกต้องครับ จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 08:05:49

ความคิดเห็นที่ 3 สมาธิในขั้นต้น หรือ สมาธิแบบอ่อน ๆ  อาจเป็น "มิจฉาสมาธิ" ได้  แต่สมาธิใน   ขั้น "อัปปนาสมาธิ"  จะเป็นแต่ "สัมมาสมาธิ"  เท่านั้น จากคุณ : Terawat เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 08:27:17

ความคิดเห็นที่ 4 สมาธิแบบนั้นเป็นสมาธิทางโลก  เอามาใช้งานทางโลกธรรมดา  ก็ไม่ผิดอะไร..แต่ถ้าไปเทียบกับสัมมาสมาธิในองค์มรรคก็ไม่อาจจะเอามาเทียบกันได้  เพราะไม่ใช่สัมมาสมาธิในองค์มรรคซึ่งเพ่งลงลึกในใจของตนเองเห็นการเกิดๆดับๆของรูปนามที่ละเอียดยิบยับ สมาธิอื่นๆใดๆ  ถ้าไม่ใช่สัมมาสมาธิในองค์อริยมรรค  ก็ถือว่าเป็นมิจฉาสมาธิทั้งนั้น  แต่ไม่จำเป็นว่าจะเป็นบาปหรือเป็นโทษเสมอไป   ถ้าไม่เอาไปใช้ในทางอกุศลก็ไม่บาปอะไร  เพียงแต่สมาธิแบบอื่นๆนั้นเป็นสมาธิที่ไม่ได้เป็นไปเพื่อการชำระกิเลสอบบสัมมาสมาธิ เท่านั้น ก็เหมือนมีมีดในมือ  แล้วแต่ผู้ใช้จะเอาไปใช้ทางไหน  ดีหรือชั่วหรือกลางๆ  เอาไปหั่นผักหรือจะเอาไปเชือดคอใคร แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 08:44:56 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 08:43:57

ความคิดเห็นที่ 5 จัดเป็นมิจฉาสมาธิในความหมายทางพุทธศาสนาได้ครับ เพราะจิตจดจ่ออยู่กับเรื่องเดียวก็จริง แต่มีอาการหลงไหลเพลิดเพลินในช่วงที่กำลังเสพ จะเป็นเรื่องอาหารการกิน การอ่านต่างๆก็เช่นกัน แต่มีลักษณะอย่างหนึ่งคือ ผู้ที่ทำงานสร้างสรรค์ ต้องมีสติแทรกอยู่พอดีๆ คนที่เสพอย่างเดียวก็มีสติน้อยหน่อย เช่นการแต่งเพลง ถ้าหลงไหลไปกับเพลงตลอดก็ไม่สามารถแต่งเพลงให้ดีได้ แต่ถ้าไม่มีอารมณ์เป็นสมาธิ ละเอียดละเมียดละไม ก็คิดแต่งเพลงไม่ได้เช่นกัน หรือคนเขียนนิยายก็ทำนองนั้น จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 10:04:57

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นกรณีที่วิริยะมากเกิน ควรปรับอินทรีย์ให้สม่ำเสมอกัน กรณีนี้วิริยะมากเกินกว่าศรัทธา สติ สมาธิ ปัญญา วิริยะมากเกินพอดี ย่อมทำให้จิตฟุ้งซ่าน ไม่ตั้งมั่นเป็นสมาธิ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:27:14

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านหนังสือสอบเพียงทำให้เกิดสัญญา นะครับ ไม่ใช่ปัญญา ทำงานก็ใช้สัญญา บวก กับ สังขาร ปรุงแต่งไป จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 14:56:03

ความคิดเห็นที่ 8 สมาธิในการเล่นเกมส์เป็น มิจฉาสมาธิ ส่วน สมาธิในการตั้งใจเรียนอ่านหนังสือเป็น สัมมาสมาธิ ครับ ----------------------------------------------------------------------- ความเครียด เกิดจาก การอ่านหนังสือไม่ทัน ไม่เตรียมตัวให้พร้อมครับ แต่ถ้าเราตั้งใจเรียนจนแตกฉานในวิชานั้นจริง ๆ แล้ว เราจะไม่เครียดเลย จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 15:41:05

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าทางโลกก็เป็นสัมมาสมาธิ ถ้าทางธรรม ก็เป็นมิจฉาสมาธิ อย่าเอาทางโลกมาปะปนกับทางธรรม จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:36:46

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นสมาธิที่ทำให้เราเจริญ ก็เอาเลยครับ ชีวิตปุถุชนมันก็แบบนี้แล่ะ เราจะรู้เองว่าจะต้องเพียรพยายามช่วงไหน มันไม่สำเร็จรูปเป็น Routine หรอก ช่วงไหนมันต้องโหม ก็ต้องโหม จากคุณ : เป็ดจิ๋ว เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 07:22:50