ความคิดเห็นที่ 1 "ในหลวงพระองค์นี้ ท่านเป็นพระโพธิสัตว์น๊ะ.." ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต (พระผู้เคร่งครัดในศีล ลงทำวัตรไม่เคยขาด สละตำแหน่งไปบวชตลอดชีวิต ผู้มีตบะแก่กล้า สามารถจัดพิษงู ได้ด้วยสมาธิ โดยไม่ต้องไปหาหมอ )  พระผู้มีจริยวัตรงดงาม  สละความสุขทางโลก   ที่ถือว่ามีครบทุกอย่าง ทั้ง ฐานะ ยศและคู่ครอง   ออกบวชตลอดชีวิต   ฉันมื้อเดียว ไม่ฉันอาหารในวันพระ  เป็นผู้เคร่งครัดในพระธรรมวินัย   ลงอุโบสถทำวัตรทุกวันโดยไม่ขาด  แม้ขณะเป็นโรคมะเร็งกรามช้างจนเน่าเฟะ    ท่านก็ลงทำวัตรสวดมนต์ด้วยสีหน้าปกติ              ตลอดชีวิต ท่านยอมหยุดลงทำวัตรเพียงแค่หนึ่งวัน ด้วยความเกรงใจที่      พระพุฒโฆษาจารย์ท่านขอร้อง เนื่องจากเห็นว่าโดนงูกัดเท้าบวมมาก แต่ท่านก็หายเป็นปกติในวันต่อมา โดยที่ไม่ได้ฉันยาหรือไปหาหมอเลย เป็นที่ประหลาดใจในกำลังจิตของท่าน ที่ดับพิษของงูร้ายลงได้                 ท่านเป็นพระที่สันโดษมาก กุฎิไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า แม้หลอดไฟสักดวงก็ไม่มี ดื่มน้ำฝนจากภาชนะที่ทำจากกะลามะพร้าวขัด ที่นอนมีเพียงจีวรเก่าปูบางๆ ภายในกุฎิมีโลงศพและโครงกระดูกเพื่อไว้พิจารณา ธรรมและเจริญกรรมฐาน ยินดีสนทนาธรรมกับญาติโยมเป็นเวลาสั้นๆ เฉพาะหลังทำวัตรเช้า-เย็นเท่านั้น   ไม่รับกิจนิมนต์ แต่จะมุ่งเน้นการปฎิบัติสมาธิภาวนาอยู่ในกุฎิ           ท่านมุ่งเน้นการปฏิบัติให้เป็นแบบอย่างมากกว่าเทศน์ให้ฟัง   เมื่อชาวบ้านนิยมไปขอพร ท่านจึงเขียนโอวาทไว้ว่า ... "ทำดี ดีกว่าขอพร" ท่านสละทุกอย่างแม้แต่เงินตราก็ไม่เคยแตะต้อง ไม่รับไม่เก็บสะสม ปฏิบัติตนเคร่งครัดตามพระวินัยในทุกๆ ด้าน ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต   อยู่ในเพศบรรพชิตเป็นระยะเวลา 46 ปีเต็มจนมรณภาพ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:08:47 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:46:20

ความคิดเห็นที่ 2 "พระองค์มัวแต่เป็นห่วงคนอื่น   แต่ไม่ทรงห่วงพระองค์เองบ้างเลย.." หลวงปู่แหวน สุจิณโณ (พระอริยะเจ้าที่ชาวไทยรู้จักกันดี มีข้อวัตรปฏิบัติที่เคร่งครัด ทรงคุณธรรม) หลวงปู่แหวน ออกบรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุ 9 ปี ตั้งใจศึกษาปฏิบัติจนสามารถอ่านตำราใบลานได้แตกฉาน ทั้งภาษาขอมและล้านนา ได้ตั้งแต่ยังเป็นสามเณร (ว่ากันว่าตอนอายุ 13 ปีเท่านั้น) ขยันทำสมาธิภาวนา เงียบขรึมพูดน้อย ฉันอาหารมื้อเดียว            เมื่ออายุประมาณ 30 ปี   ได้เริ่มออกธุดงค์เรื่อยมา     จน มาพบกับหลวงปู่ตื้อ อาจลธรรมโม ซึ่งเป็นผู้ชักนำให้ได้มาพบและฟังธรรมจากพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เกิดความซาบซึ้งและเป็นทางแห่งการแสวงหาธรรมตามที่ประสงค์ หลัง จากนั้นหลวงปู่แหวน ได้ออกธุดงค์ไปพร้อมกับหลวงปู่ตื้อ ไปทางภาคอีสาน ข้ามไปถึง ลาว เขมร เวียดนาม พม่า ทะลุกลับมาทางเหนือของไทยและวนกลับมาอิสานอีกที            หลวงปู่แหวนยังคงออกธุดงค์กรรมฐาน แสวงหาที่วิเวกตามป่าเขาลำเนาไพรเรื่อยมาจนอายุ 75 ปี จึงมาจำพรรษาที่วัดดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่ ตามการนิมนต์ของพระอาจารย์หนู เพราะเนื่องจากหลวงปู่ชราภาพมากแล้วและท่านก็อาพาธต้องผ่าตัดขาที่อักเสบ  สาเหตุน่าจะมาจากการเดินธุดงค์ในป่าเขาเป็นเวลาหลายสิบปี            หลวงปู่แหวน เป็นพระที่มุ่งเน้นการปฏิบัติธรรมเพียงอย่างเดียว เป็นพระสายวิปัสสนา ไม่รับกิจนิมนต์โดยเด็ดขาด มีจริยะวัตรงดงาม เทศนาสั่งสอนญาติโยมด้วยหลักธรรมอันลึกซึ้ง มุ่งเน้นการขัดเกลากิเลส จึงเป็นที่เคารพและศรัทธาของญาติโยมเป็นจำนวนมาก ตัวอย่างคำสอนของหลวงปู่แหวน            อดีตก็เป็นทำเมา (อย่าไปสนใจ)  อนาคตก็เป็นทำเมา  จิตดิ่งอยู่ในปัจจุบัน   รู้อยู่ในปัจจุบัน   ละอยู่ในปัจจุบันนี้ ..   จึงเป็นพุทโธ   เป็นธัมโม     ปัจจุบันก็พอแล้ว อดีตและอนาคตไม่ต้องคำนึงถึง  เกิด แก่  เจ็บ  ตาย  วัน  คืน  เดือน ปี  สิ้นไป หมดไป         อายุเรา ก็หมดไป สิ้นไป        หมั่นบำเพ็ญจิต บำเพ็ญทาน รักษาศีล ภาวนาต่อไป " บารมีต้องสร้างเอา เหมือนอยากให้มะม่วงของตนมีผลดก ก็ต้องหมั่นบำรุงรักษาเอา ไม่ใช่แห่ไปชื่นชมต้นมะม่วงของคนอื่น ต้องไปปลูกไปบำรุงต้นมะม่วงของตนเอง การสร้างบารมีก็เช่นกัน ต้องสร้าง ต้องทำเอาเอง " ภายหลังหลวงปู่แหวนได้หยุดชีวิตธุดงควัตร และพำนักประจำอยู่ที่วัดดอยแม่ปั๋งจนมรณภาพ ในวันที่ 2 ก.ค.2528 สิริอายุ 98 ปี แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:09:59 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:47:44

ความคิดเห็นที่ 3 หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน   (วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี) " ไม่รู้ว่าพ่อหลวงแม่หลวงของไทย ทำงานปรารถนาความเป็นอะไร   ทำงานกันจนไม่มีเวลาพักผ่อน..."           " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนี้คือหัวใจของชาติ ไทยเรา ให้พากันเทิดทูน อย่าพากันดูถูกเหยียดหยามทำลาย เช่นอย่างจะทำลายจะไม่ให้มีพระเจ้าอยู่หัว มันคนเกิดมาแล้วพ่อแม่ตายหมด มีแต่ลูกกำพร้าหยิมแหยมๆ มันใช้ไม่ได้นะ  สกุลใดที่มีคนคับแคบอยู่ในบ้านนั้นเมืองนั้นแล้ว   สกุลนั้นไม่เจริญ สกุลใดที่มีความกว้างขวาง มีจิตใจอันกว้างขวาง พิจารณารอบคอบเพื่อทำประโยชน์แก่ส่วนรวมผู้นั้นเป็นผู้ดี            พระ บาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ของพวกเราคือหัวใจของคนไทยทั้งชาติ ให้พากันทะนุถนอมนะ อย่าพากันไปทำลาย จะมีแต่ลูกหยอมแหยมๆ พ่อแม่ผู้ให้ความร่มเย็นไม่มีมันไม่เกิดประโยชน์ อย่างไรต้องรักษาส่วนใหญ่เอาไว้ ในประเทศไทยเราก็คือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว-สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินี นี้คือหัวใจของชาติ ให้พากันเคารพเทิดทูน อะไรที่เป็นหลักใหญ่ของชาติของส่วนรวมให้พากันรักษา พากันเทิดทูน อย่าพากันทำลายโดยอวดดี "            หลวงตาพระมหาบัว ออกบวชเมื่ออายุ 20 ปี ตั้งใจศึกษาและปฎิบัติอย่างจริงจัง สอบได้นักธรรมเอก และเปรียญ 3 ประโยคได้ภายใน 7 พรรษา หยุดเรียนบาลีไว้แค่นั้นเพื่อมามุ่งเน้นการปฏิบัติสมาธิภาวนา เพราะเชื่อ มั่นว่าการจะหลุดพ้นต้องด้วยการปฏิบัติอย่างจริงจังเท่านั้น จึงมุ่งหน้าไป ทางป่าเขาแถวนครราชสีมา ท่านมุ่งมั่นกับการปฏิบัติมาก โดยนั่งสมาธิเต็มกำลังคราวละ 9-10 วัน โดยเว้น 2 คืนบ้าง 3 คืนบ้าง จนก้น แตก   ปฏิบัติเข้มข้นไม่ค่อยได้ฉันอาหาร  นานๆ จึงออกบิณฑบาตรครั้งหนึ่ง  บางคราวหายไปนาน จนชาวบ้านเป็นห่วง นึกว่ามรณะภาพ ต้องส่งคนมาดู            ท่านปฏิบัติจริงจังต่อเนื่องถึง 9 ปี จนสิ้นสงสัยในหลักธรรม รู้แจ้งในอริยสัจ และประกาศได้ว่าชาตินี้ท่านจะเกิดเป็นชาติสุดท้ายไม่กลับ มาเกิดอีกแล้ว ซึ่งหลายคนก็ได้ประจักษ์กับตาตนเองมาแล้วว่า ผม เล็บ และแม้แต่ชานหมากของหลวงตา กลายเป็นพระธาตุตั้งแต่ขณะที่ท่านยังดำรงธาตุขันธ์หรือมีชีวิตอยู่ เส้นผม ที่เป็นพระธาตุก็มีรูปร่างเดิมคือเป็นเส้นๆ แต่กลายเป็นแก้วใส เป็นที่อัศจรรย์ใจสำหรับผู้พบเห็นอย่างมากทีเดียว หลังวันพระราชพิธีเพลิงศพ ก็ปรากฎผลึกแก้วใสในกระดูกท่านจำนวนมาก  และต่อมาไม่นาน ทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่านก็กลายเป็นพระธาตุจำนวนมาก            ตลอดระยะเวลาที่บวช  หลวงตาเป็นพระที่สมถะ สันโดษเป็นอย่างมาก แม้ต่อมา จะเป็นพระที่มีชื่อเสียงมีผู้คนศรัทธาจำนวนมากแล้วก็ตาม ท่านก็ยังวางตัว เหมือนเดิม ไม่ถือตัวเข้าพบง่าย ออกเดินบิณฑบาตรจนกระทั่งเดินไม่ไหวก็ยังเมตตาให้พระเลขา(ท่านปิ๋ว) อุ้มบาตรไปแทน (ด้วยเมตตาอยากให้ญาติโยมได้ทำบุญกับท่าน) หลวงตาฉันมื้อเดียวในบาตร อยู่กุฎิไม้เรียบง่ายหลังเล็กๆ บริขารก็ของธรรมดาและใช้อันเดิมต่อเนื่องมาเป็นเวลานาน  ผ้าขนหนูแม้ขาดแล้วก็ยังใช้ต่อจนหมดสภาพ            วัดเป็นวัดป่าแท้ๆ ไม่มีน้ำไม่มีไฟ ไม่มีโทรศัพท์ (พึ่งจะมามีน้ำในตอนหลัง) ไม่มีพุทธพาณิชย์ ไม่มีเครื่องลางของขลัง ไม่มีเทพเจ้าอะไรให้กราบไหว้ ยกเว้นพระประธานที่เป็นองค์ระลึกถึงพระพุทธเจ้าองค์เดียว กับรูปพ่อแม่ครูบาอาจารย์เท่านั้น   โบสถ์ กุฎิ ศาลา ก็เรียบง่ายสร้างด้วยไม้และใช้มาเป็นเวลานาน ไม่เน้นก่อสร้างวัตถุใหญ่โต แต่เน้นสร้างคนและช่วยโลกเป็นสำคัญ            เมื่อจบกิจทางการปฏิบัติพ้นแล้วจากสังสารวัฎ   ท่านจึงใช้เวลาที่เหลือเพื่อเมตตาสงเคราะห์กับสัตว์โลกโดยไม่เลือกชนชั้น วรรณะ โดยช่วยเหลือสนับสนุนทุนก่อสร้างและอุปกรณ์การแพทย์แก่สถานพยาบาลทั่ว ประเทศ กว่า 200 แห่ง มอบทุนสร้างโรงเรียน เรือนจำ  สถานีรถไฟ สะพานลอย มูลนิธิสงเคราะห์เด็กพิการและสัตว์ ช่วยเหลือทหาร ตำรวจ หน่วยงานราชการอื่นๆ อีกหลายแห่ง ซึ่งรวมแล้วมีมูลค่ามหาศาล  แม้ญาติโยมจะทำบุญกับท่านมากมาย แต่ท่านก็แจกจ่ายกลับคืนสู่สังคมหมด โดยบางครั้ง   ถึงกับเงินเกลี้ยงบัญชีของวัดป่าบ้านตาดเลยทีเดียว              หลวงตาเปรียบเหมือนพระมหาบุรุษผู้กอบกู้ชาติไทยให้พ้นจากหายนะ โดยได้ทำโครงการผ้าป่าช่วยชาติ นำ ทองคำและเงินมหาศาลเข้าคลังหลวง จนประเทศไทยมีเสถียรภาพทางการเงิน แม้เจอวิกฤตเศรษฐกิจ ก็ไม่ต้องล่มสลายเหมือนหลายประเทศ หากไม่มีเงินทุนสำรองซึ่งภายหลังทองคำได้ ทวีคูณเพิ่มขึ้นอีกถึง 5 เท่า ประเทศไทยคงลำบากกว่านี้อย่างมาก และอาจต้องขายสมบัติของชาติเพื่อประทังชีวิตเหมือนประเทศอื่นๆ นักลงทุนก็จะไม่กล้ามาลงทุน การกู้ยืมเพื่อมาบริหารประเทศก็จะทำไมได้เพราะไม่มีหลักประกัน ทองคำกับเงิน ทุนสำรองสำคัญแค่ไหน วงการธุรกิจคงจะทราบกันดี            สรุปคือเรารอดพ้นหายนะทางการเงินมาได้ ส่วนหนึ่งเพราะหลวงตาที่เป็นผู้นำโครงการช่วยชาติ     ท่ามกลางเสียงคัดค้านและไม่เห็นด้วยและมองท่านแง่ลบ     แต่ผ่าน มาสิบกว่าปี ถึงเห็นผลว่าสิ่งที่ท่านทำไว้นั้น ส่งผลดีต่อชาติและบ้านเมืองอย่างไร สมดังที่ พระอาจารย์มั่นเคยทำนายไว้ในอดีตว่า "พระมหาบัวผู้นี้ จะเป็นผู้ทำประโยชน์ใหญ่ให้แก่ประเทศชาติและพระศาสนาในอนาคต"            หลวงตาเป็นพระที่ตรงไปตรงมา พูดจาโผงผาง คนที่เสพแต่สื่ออย่างเดียวก็อาจจะเข้าใจท่านผิดไป หากได้ไปกราบท่านที่ วัด จะได้สัมผัสถึงกระแสเมตตาและจะรู้เองว่าท่านใจดีแค่ไหน หลายคนเจอมากับ ตัวเองในเรื่องอภินิหารย์ต่างๆ การอ่านใจและสั่งสอนคนแตกต่างกันไป คนบางคนก็ต้องพูดดีๆ คนบางคนก็ต้องดุด้วยคำรุนแรงถึงจะเอาอยู่   "เรื่องคำหยาบ" อยากจะยกตัวอย่างในพระไตรปิฎก ถึงพระอรหันต์ท่านหนึ่งที่พูดคำหยาบเป็นประจำแต่กลับไม่ผิดศีล เพราะนั่นเป็นจริตวาสนา เป็นคำเคยชินที่ติดมาจากชาติก่อนๆ ปราศจากการปรุงแต่ง คือคำพูดหยาบ แต่จิตไม่ได้หยาบไปด้วย ซึ่งหลายคนอาจเคยเจอ คนแก่ใจดีหลายคนที่พูดคำหยาบ ด่าแรงๆ  แต่เรากลับไม่รู้สึกอะไร   กลับเห็นว่าท่านเมตตาเราด้วยซ้ำ      อันนี้ยกตัวอย่าง ให้เห็นว่า..       สิ่งที่เราได้ฟังได้ยิน หรือได้รับการบอกเล่ามา   บางทีอาจไม่ใช่อย่างทิ่คิดก็ได้            เรื่องการบรรลุธรรมก็เช่นกัน หากเราศึกษากันจริงๆ พระวินัยจะมีข้อปลีกย่อยเยอะมาก ถ้าสำเร็จจริงก็อาบัติแค่เล็กน้อยเท่านั้น หากกล่าวกับพระด้วยกันหรือเป็น การรายงานผลการปฏิบัติให้เหล่านักปฏิบัติฟัง เป็นการพูดความจริงเล่าสภาวะ ธรรม ไม่ได้แสดงเพื่อยกตน ข่มท่าน หรือเพื่อหวังลาภยศนั้น ตามพระวินัยไม่ถือว่าผิด หลายคนไม่ได้ศึกษาให้ลึก ซึ้ง ก็คิดเหมาไปหมดว่า พระองค์ไหนบอกว่าตนบรรลุธรรม คืออาบัติปาราชิก และองค์ไหนพูดคำหยาบคือผิดศีลไม่ใช่พระอริยะ ซึ่งความจริงแล้ว "ไม่ใช่" ในเรื่องของธรรมะนั้นลึกซึ้งเกินกว่าจะท่องจำแค่หลักการ   หลายคนที่ได้ฟังเทศน์ของหลวงตา และได้ไปสัมผัสกับองค์จริงของท่านก็คงจะหายสงสัยเอง            แต่ในปัจจุบันก็ยังมีคนปรามาสและเข้าใจท่านผิดอยู่ ซึ่งส่งผลเสียและหายนะอันใหญ่หลวงให้กับชีวิตพวกเขา การปรามาสพระอริยะเป็น กรรมที่แรงมาก   ก่อนจะปักใจเชื่ออะไรจึงอยากให้ไตร่ตรองให้ดี และก่อนจะว่าใครควรจะสำรวจตนเองด้วยว่า มีความดีและทำความดีไว้แค่ไหน เชียว ดังนั้นถ้าไม่แน่ใจอะไร อย่าเที่ยวไปกล่าวหาด่าใครเลยจะดีกว่า   ไม่ศรัทธาก็อย่าลบหลู่   ผมเองก็เคยปรามาสหลวงตามาด้วยความเข้าใจผิดเช่นกัน     และต่อมาได้ศึกษาจริยะวัตรของท่าน ได้พบองค์ท่านจริงๆ  จึงได้รู้ว่าที่เคยรู้เห็นมา เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด ยังโชคดีที่กราบขอขมาได้ทัน สำหรับคนที่ไม่ทันแล้วก็กราบขอขมาหน้าหิ้งพระ ได้นะครับ ยังไม่สายหรอกที่จะกลับตัวแก้ไขความผิดที่เกิดจากความไม่รู้                        สำหรับท่านที่อยากรู้เรื่องลึกๆ สามารถหาอ่านได้จากหนังสือ หลวงตาวัดป่าบ้านตาด ซึ่งรวบรวมเนื้อหาโดยคุณหลวง หรือดาวน์โหลดเสียงอ่านได้ฟรีที่ www.jozho.net มีเวอร์ชั่น DVD เป็น การเล่าเรื่องพร้อมภาพ ซึ่งจะมีรายละเอียดที่ทำให้หลายคนต้องแปลกใจว่า หลวงตาท่านทำประโยชน์ให้ประเทศชาติและมีคุณวิเศษ เปี่ยมเมตตา สมถะกว่าที่พวกเราเคยคิดไว้มากมายแค่ไหน ขอยกตัวอย่างจากเหล่าพระอริยะ พระเกจิอาจารย์แต่ละท่าน ซึ่งได้กล่าวถึงหลวงตาพระมหาบัวไว้ดังนี้ "ท่านมหาบัวนี่แหละ ที่จะเป็นที่พึ่งของหมู่คณะในวันข้างหน้านะ" .. " ในอนาคตเบื้องหน้า   พระมหาบัวผู้นี้.. จักทำประโยชน์ใหญ่ให้แก่ประเทศชาติและพระศาสนา " (พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต กล่าวพยากรณ์ไว้เมื่อ พ.ศ. 2482 ) . "เมตตาของหลวงตามหาบัว ที่ได้ออกมาทำโครงการผ้าป่าช่วยชาตินั้น เปรียบเสมือนกับผืนแผ่นฟ้าที่ห่มคลุม(ปกป้อง)แผ่นดินไทยไว้ทั้งหมดเลยทีเดียว.." สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปรินายก . "ถ้าไม่(ทรงคุณธรรม)" ถึงขั้น "จริงๆ แล้วละก็ จะถามปัญหาแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ!" หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ  กล่าวชมหลวงตาในการสนทนาถามปัญหาธรรมครั้งหนึ่ง "บุญอะไร ก็ไม่เท่าบุญที่ทำกับหลวงตามหาบัว...เสียดายที่โยมพ่อโยมแม่ของอาตมาตายไปเสียก่อน หาไม่แล้ว จะต้องให้มาทำบุญกับหลวงตาเสียเลยทีเดียว.." (หลวงพ่อสังวาลย์ เขมโก พระอาจารย์ของหลวงพ่อสนอง กตปุญโญ วัดสังฆทาน) "ท่านเป็นพระอรหันต์นะองค์นี้   ข้ารู้มานานแล้ว" หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ "ธรรมะ ที่ท่านอาจารย์(พระมหาบัว) แสดงให้พวกเราฟังนั้น สามารถยึดถือเป็นหลักประพฤติปฏิบัติได้ถูกต้อง ไม่มีผิดพลาดแม้แต่ เปอร์เซนต์เดียว"     ท่าน ก.เขาสวนหลวง พระเกจิอาจารย์อีกจำนวนมาก ที่สรรเสริญในคุณของหลวงตาพระมหาบัว เช่น หลวงพ่อพุธ ฐานิโย / หลวงพ่อแนน สุภัทโท / พระอาจารย์แบน ธนากโร / หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช / คุณดังตฤณ (เจ้าของผลงานเสียดายคนตายไม่ได้อ่าน) หลวงตาพระมหาบัวมรณภาพเมื่อวันที่ 30 ม.ค.2554    สิริอายุ 98 ปี ( 79 พรรษา ) แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:14:25 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:49:13

ความคิดเห็นที่ 4 หลวงปู่ดู่ รักในหลวงมาก สวดมนต์ถวายในหลวงทุกวัน            ใน สมัยที่หลวงปู่มีชีวิต ท่านจะกำชับให้ลูกศิษย์ ให้เอาบุญจากการภาวนา รวมเข้ากับบุญของพระพุทธเจ้า และพระอรหันตสาวกทั้งหลาย ถวายให้ในหลวง รวมทั้งแผ่เมตตาให้ เทพเทวาผู้ปกรักษาพระองค์ท่าน ให้มีความสุขแล้วก็กรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรของพระองค์ท่านให้ไปเกิดในสุคติ ภูมิ หลวงปู่กล่าวว่า ... "หากไม่มีในหลวง พระพุทธศาสนาก็ตั้งอยู่ไม่ได้" หลายครั้งที่ลูกศิษย์จะรับทราบได้ว่า หลวงปู่จะเข้าที่เพื่ออธิษฐานช่วยในหลวงในยามที่พระองค์ทรงพระประชวร หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ (พระเกจิอาจารย์ ที่มีข้อวัตรปฏิบัติเคร่งครัด เป็นที่ยอมรับในหมู่นักปฏิบัติธรรม ) หลวงปู่ดู่รักในหลวงมาก             ในสมัยที่หลวงปู่มีชีวิต ท่านจะกำชับให้ลูกศิษย์ของท่านเอาบุญจากการภาวนา   รวม เข้ากับบุญของพระพุทธเจ้า   และพระอรหันตสาวกทั้งหลาย   ถวายให้ในหลวง รวมทั้งแผ่เมตตาให้เทพเทวาผู้ปกรักษาพระองค์ท่าน ให้มีความสุขแล้วก็กรวดน้ำให้ เจ้ากรรมนายเวรของพระองค์ท่าน ให้ไปเกิดในสุคติภูมิ  หลวงปู่กล่าวว่า..  " หากไม่มีในหลวง พระพุทธศานาก็ตั้งอยู่ไม่ได้ "      หลายครั้งที่ลูกศิษย์จะรับทราบได้ว่า หลวงปู่จะเข้าที่เพื่ออธิษฐานช่วยในหลวงในยามที่พระองค์ทรงพระประชวร            หลวงปู่สอนว่า นักปฏิบัติต้องไม่ลืมประเทศ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เพราะสามสถาบันนี้เกื้อกูลให้เราได้รับความร่มเย็นเป็น สุข ได้รับความสัปปายะแก่การปฏิบัติธรรมสืบต่อกันมาถึงปัจจุบัน สำหรับ องค์ของหลวงปู่ดู่เองนั้น ตั้งแต่บัดนั้นจนกระทั่งทุกวันนี้ แม้กาลเวลาล่วงเลยไปหลายสิบปี กิจวัตรที่ท่านทำอยู่มิได้ขาด คือ การสวดมนต์ถวายพระพรแด่ในหลวงทุกวันตลอดมา ขอให้มีพระชนมายุยิ่งยืนนานเป็นมิ่งขวัญคนไทยตลอดไป   หลวงปู่ดู่ท่านได้กล่าวไว้อีกว่า              "เพราะพระเจ้าแผ่นดิน(ร.9) ท่านปฏิบัติ(ธรรม)             ต่อไปพุทธศานาในเมืองไทยจะเจริญขึ้น   เพราะท่านเป็นผู้นำเป็นแบบอย่าง"         นอกจากนี้หลวงปู่ยังกำชับให้แผ่เมตตาให้ประเทศชาติ  ดังเช่น ... การอธิษฐานช่วยประเทศชาติของ หลวงปู่เกษม เขมโก (สุสานไตรลักษณ์ )   [ หลวงปู่เกษม จะมีคาถากำกับด้วยว่า   "รัฐะ ปาลา สมัคคา สทา โหนตุ" ] ประวัติย่อ : หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ            ในตอนทารกท่านพลัดตกน้ำในฤดูน้ำหลาก แต่น่าอัศจรรย์ ท่านไม่จมน้ำและลอยไปติดอยู่ข้างรั้ว จึงเชื่อกันว่าเป็นผู้มีบุญวาสนามาเกิด ได้ออกบวชเมื่ออายุ 21 ปี (พ.ศ.2468) สนใจศึกษาทั้งด้านปริยัตรและปฏบัติ เดินทางหาความรู้จากพระอาจารย์หลายท่าน หลายจังหวัด และเริ่มออกธุดงค์ในปี พ.ศ.2486            หลวงปู่ดู่เป็นผู้มีเมตตาสูงมากเป็นที่เคารพนับถือของประชาชนในวงกว้าง การ สอนศิษย์คือเน้นการภาวนาเป็นหลักและมีรูปแบบการภาวนาอีกแบบด้วยการ..สวดมนต์ คือ "บทสวดจักรพรรดิ์" เป็นกุศโลบายเพื่อให้คนมาใหม่ได้ฝึกภาวนา    และเป็นการเจริญเมตตาซึ่งทำได้ง่ายและส่งผลดีต่อทุกคน            ในเรื่องของวัตถุมลคลนั้น  การที่ท่านสร้างหรืออนุญาตให้สร้าง ก็เพราะ เห็นว่าบุคคลจำนวนมากยังขาดที่ยึดเหนี่ยวทางด้านจิตใจ จิตยังไม่มีกำลังพอจะยึดหลักธรรมเพียงอย่างเดียว ต้องอาศัยวัตถุเป็นเครื่องระลึกเครื่องกระตุ้นด้วย ท่านเคยพูดว่า ...         “ติดวัตถุมงคลยังดีกว่า ที่จะไปให้ติดวัตถุอัปมงคล”            แต่สิ่งที่ท่านยกไว้เหนือกว่า  ความศักดิ์สิทธ์ของวัตถุมงคลนั้น ก็คือ การปฏิบัติ การภาวนา    ที่เป็นสุดยอดแห่งเครื่องรางของขลัง บางคนมาหาท่านเพื่อต้องการของดีเช่นเครื่องรางของขลัง   มักจะได้รับคำตอบจากท่านว่า ... “ ของดีนั้นอยู่ที่ตัวเรา พุทธัง ธัมมัง สังฆัง นี่แหละของดี ” "คนเราต้องทำให้ดี เมื่อดีแล้วจึงรวย แล้วจะได้ไม่ซวย พระจะดีต้องหมดอยาก ถ้ายังอยากอยู่ก็ไม่ใช่พระดี"            สุขภาพหลวงปู่เริ่มอ่อนล้าลงมาก เพราะพักผ่อนน้อยและมีภาระกิจมาก        ในวันที่ 16 ม.ค. 2533 ท่านได้พูดว่า.. “ ไม่มีส่วนใดในร่างกายที่ไม่เจ็บปวดเลย ถ้าเป็นคนอื่นคงเข้าห้อง ICU ไปนานแล้ว ”   พร้อมทั้งพูดหนักแน่นว่า..  “ข้าจะไปแล้วนะ” หลวงปู่ดู่ได้กล่าวโอวาทครั้งสุดท้ายไว้ว่า  “ถึงอย่างไรก็ขอให้อย่าได้ละทิ้งการปฏิบัติ ได้ชื่อว่าเป็นนักปฏิบัติก็เหมือนนักมวย     ขึ้นเวทีแล้วต้องชก อย่ามัวแต่ตั้งท่า เงอะ ๆ งะ ๆ ”      คืนนั้นหลวงปู่กลับเข้ากุฎิและมรณภาพในเวลาประมาณ 5 นาฬิกา ของวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2533 รวมสิริอายุได้ 85 ปี 8 เดือน (65 พรรษา)   แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:17:31 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:16:26 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:53:38

ความคิดเห็นที่ 6       หลวงปู่ สิม  พุทธาจาโร คัมภีร์อนาคตวงศ์บันทึกว่า   พระพุทธองค์ทรงพยากรณ์ว่า ในอนาคต        ช้างป่าเลไลยก์จะได้ตรัสรู้เป็น พระพุทธเจ้าในอนาคต(พระโพธิสัตว์)  เป็นองค์ที่ 10 ต่อจากพระศรีอาริยเมตไตร         ก่อนหน้าที่หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโรจะเข้าวังเพื่อรับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร ได้ประสพอุบัติเหตุ "ตกเหว"!!  ที่หลังกุฏิที่ถ้ำผาปล่อง ซึ่งมีความลึกถึงราว "5 เมตร" ซึ่งหากเป็นคนธรรมดา การกลิ้งตกลงไปลึกเพียงนั้น หากไม่โดนแง่หินภูเขาอันคมกริบแทงตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นแน่นอน            แต่หลวงปู่ท่านกลับไม่ได้ถึงแก่กาลมรณภาพหรือบาดเจ็บสาหัสอย่างที่น่าจะเป็น แต่ประการใด ๆ เลย  เว้นแต่มีแผลช้ำที่บริเวณใบหน้าและตามลำตัวเล็กน้อยเท่านั้น สร้าง ความแปลกใจให้แก่บรรดาศิษยานุศิษย์ผู้ที่ มีโอกาสได้เข้ากราบใกล้ชิดและทุก ๆ คน ก็ยิ่งแปลกใจยิ่งขึ้นไปอีก   เมื่อหลวงปู่สิมท่านบอกเป็นนัยภายหลังเหตุการณ์ร้ายแรงที่สุดนั้นว่า...  "จริงๆแล้ว ที่ตายของหลวงปู่ ก็อยู่ที่ก้นเหวนั่นแหละนะ..!!!???"            จนกระทั่งเมื่อหลวงปู่สิมได้เข้าไปรับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ในวันที่   12 สิงหาคม พ.ศ. 2535 และละสังขารอย่างกระทันหันในอีก "2" วันต่อมา แท้ ที่จริงแล้ว การที่หลวงปู่สิมท่านยังไม่ "ละสังขาร" ตอนที่ตกเหวและ "อยู่ต่อ" มาอีกเดือนเศษด้วยความยากลำบากขันธ์เป็นที่ยิ่งนั้น จุดประสงค์ที่มีอยู่เพียงสถานเดียวก็คือ "เพื่อถวายกุศลในหลวงเป็นครั้งสุดท้าย"โดยตรงเพียงเท่านั้น... "เท่านั้น" เท่านี้จริงๆ.....!!!!!          เมื่อถึงเวลาเดินทางไปพระราชวัง หลวงปู่อาพาธหนักมาก แต่ท่านก็อดทน จนเสร็จพิธี      เมื่อเข็นรถของหลวงปู่กลับออกมาจากประตูพระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย พอท่านเห็นคณะที่ไปรอรับ หลวงปู่สิมท่านก็ปรารภกับพระอุปัฏฐากว่า "นนท์เอ๊ย..หลวงปู่หมดภาระแล้ว หมดเรื่องหมดราวเสียที..!!" แล้วท่านก็ละสังขารอยู่ในท่าสีหไสยาสน์ในกุฎิหลังจากกลับไปถึงวัด ได้ 1 วัน (หมายเหตุ :หลวง ปู่ไม่ได้ต้องการไปเพื่อรับพระราชทานยศ แต่ท่านต้องการไปถวายพระพรและถวายกุศลแด่ในหลวง จึงอดทนแม้อาพาธหนักต้อง ทรมานอย่างมาก ประคองลมหายใจสุดท้ายที่เหลือเพื่อถวายกุศลแด่ในหลวงเป็น ครั้งสุดท้ายจริงๆ ) ประวัติโดยย่อ : หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร            หลวงปู่สิม ตั้งใจออกบวชด้วยตัวเองตั้งแต่อายุ 17 สามเณรสิมได้ฟังธรรมและได้เห็นข้อวัตรของพระอาจารย์มั่น เกิดความเลื่อมใสเป็นอย่างมากจึงขอถวายตัวเป็นศิษย์ โดยขอญัตติใหม่มาเป็นธรรมยุติกนิกายโดยมีพระอาจารย์มั่นเป็นประธานในพิธี และตามพระอาจารย์มั่นไปจำพรรษาในจังหวัดนครพนม เมื่ออายุครบจึงได้อุปสมทบ เป็นพระภิกษุและได้ไปจำพรรษาอยู่กับพระอาจารย์สิงห์ ขนฺตยาคโม    ซึ่งสอนให้พิจารณาอสุภกรรมฐานโดยขุดศพขึ้นมาพิจารณา และหลวงปู่สิมก็ปฏิบัติอย่างเคร่งครัดโดยถือการไปเยี่ยมป่าช้าเป็น ธุดงควัตร            ปี พ.ศ. 2479 (พรรษาที่ 8)    สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (อ้วน ติสฺโส)      ซึ่งเป็นสังฆนายกรูปแรกของไทย ได้เอ่ยปากขอตัวหลวงปู่สิม กับท่านพระอาจารย์สิงห์ว่า "พระองค์นี้มีลักษณะเป็นผู้มีบุญบารมี ผมจะขอตัวให้ไปอยู่ด้วยจะขัดข้องหรือเปล่า"     หลวงปู่สิม    จึงได้ร่วมเดินทางมากับสมเด็จฯ ที่วัดบรมนิวาส มาจำพรรษาและศึกษาพระธรรมวินัย ทำให้หลวงปู่สิม ได้รับความรู้แตกฉานในพระธรรมวินัยมากขึ้น         หลวงปู่สิม อยู่รับใช้สมเด็จฯ และรับทำหน้าที่อบรมสั่งสอนกรรมฐานให้แก่พระเณรจำนวนมาก ต่อมาได้ขออนุญาต เดินธุดงค์กลับมาโปรดญาติโยมทีบ้านเกิดตามคำอารธนา และได้ก่อตั้งสำนักสงฆ์และพัฒนาต่อมาเป็นวัดสันติสังฆารามในปัจจุบัน ( ซึ่งมีสาขาอีก 9 แห่ง )            หลวงปู่สิมชื่นชอบการปลีกวิเวกไปตามป่าเขาและถ้ำต่างๆ ได้จาริกธุดงค์ไปบำเพ็ญเพียร ณ สถานที่วิเวกหลายแห่งในภาคอิสานและเหนือ วัดสันติธรรมที่เชียงใหม่ก็เกิดจากดำริของหลวงปู่สิม โดยลูกศิษย์ตั้งใจสร้างถวายท่าน แม้จะชอบการปลีกวิเวกออกธุดงค์ แต่เมื่อเกิดเหตุจำเป็น หลวงปู่สิมก็ต้องลงไปช่วยเป็นรักษาการเจ้าอาวาสวัดอโศการาม และเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าสุทธาวาสอยู่ระยะหนึ่งตามคำขอของพระผู้ใหญ่ และต่อมา(พ.ศ.2510) จึงได้ขอวางภาระกิจทั้งหมดเพราะมีปัญหาเรื่องสุขภาพและได้มาจำพรรษาที่วัด ถ้ำผาปล่องตลอดมา            หลวงปู่สิมเป็นพระที่ขยันเอาจริงมาตั้งแต่เป็นสามเณร เช่นการขุดสระน้ำที่คนอื่นทิ้งงานท้อกันไปหมดแล้ว แต่กลับเหลือสามเณรสิงขุดอยู่คนเดียวด้วยความมุ่งมั่น เมื่อเป็นเจ้าอาวาสท่านก็มีเมตตากับพระลูกวัด เมื่อพระเณรอาพาธท่านจะเฝ้าจนกว่าผู้ป่วยอาการจะดีขึ้น             เมื่อครั้งชาวบ้านทั้งสี่ตำบลได้อาราธนาหลวงปู่ให้มาเป็นประธานในการทำฝาย น้ำล้น ลำน้ำอูน ท่านก็ลงมือทำอย่างเต็มที่ คือเริ่มงานตั้งแต่ตีสี่ หยุดพักฉันอาหารตอนสิบโมงเช้า   และทำงานต่อจนถึงหนึ่งทุ่ม จึงทำวัตรสวดมนต์แสดงธรรม แล้วทำงาน ต่อกว่าจะได้จำวัดก็สี่ทุ่มหรือบางวันถึงตีสอง จะเห็นได้ว่าถ้าเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมท่านก็พร้อมจะทุ่มเทให้อย่างเต็มที่      โดยที่ในเรื่องกิจของสงฆ์ ท่านก็มิได้มีข้อวัตรใดบกพร่องเลย            หลวงปู่สิม เน้นย้ำให้เห็นความสำคัญของการปฏิบัติภาวนาว่า เป็นหนทางอัน สูงสุดที่จะทำให้คนพ้นทุกข์ ดังคำสอนตอนหนึ่งว่า    "ทางพระสอนให้ละชั่วทำความดี แต่ก็ไม่ให้ติดอยู่ในความดี ให้บำเพ็ญจิตให้ยิ่งขึ้น จนถึงไม่ติดดีติดชั่วจึงจะพ้นจากโลกนี้ไปได้            เพราะแม้คุณความดีจะส่งผลให้เป็นสุขไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์ เป็นเทพ อินทร์ พรหม ก็ตาม แต่เมื่อกำลังของกุศลกรรมความดีนั้นๆ หมดลง ก็ย่อมต้อง กลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก ทางพระจึงมุ่งสอนให้มุ่งภาวนา ทำจิตให้รวม ระวังตั้งมั่น ทำจิตให้มีปัญญารู้ความเป็นจริงด้วยตนเอง จนถอดถอนอุปทานความยึดมั่นถือมั่นต่างๆ      ออกเสีย    จึงจะเป็นไปเพื่อความสิ้นภพสิ้นชาติ   หมดทุกข์หมดยากโดยแท้จริง"            หลังจากธุดงค์ไปหลายแห่งและหมดภาระกิจทางคณะสงฆ์ ในปี พ.ศ.2510 หลวงปู่สิมได้มาจำพรรษาถาวรทีวัดถ้ำผาปล่อง ในคืนวันที่ 13 สิงหาคม 2535 หลังจากพาพระเณรและญาติโยมนั่งภาวนาจนถึงเวลาประมาณ 21.30 น. ท่านก็นั่งพัก ตรวจดูบริเวณภายในถ้ำอีกประมาณ 20 นาที คล้ายกับจะเป็นการอำลา ก่อนกลับเข้ากุฏิที่พักด้านหลังภายในถ้ำผาปล่อง และได้มรณภาพในเวลาประมาณตีสาม สิริรวมอายุของหลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร  82 ปี 9 เดือน    ( 63 พรรษา ) ------------------- แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:20:44 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:56:53

ความคิดเห็นที่ 7 “พระองค์ทรงมีกระแสจิตแรงมาก ฉันเองยังสู้ท่านไม่ได้” เรื่องปรารถนาพุทธภูมิ นี่ พระองค์(ในหลวง)    ปรารถนามานาน      แต่เวลานี้บารมีเป็น "ปรมัตถบารมี" เหลืออีก ๕ ชาติ และที่พระองค์ปฏิบัติมามันเลยแล้ว ไม่ใช่ไม่สำเร็จ พุทธภูมินี่ต้องบำเพ็ญกันมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พระองค์เป็น "วิริยาธิกะ" ต้องบำเพ็ญถึง ๑๖ อสงไขยกำไรแสนกัป นี่เกิน ๑๖ อสงไขยแล้ว "แสนกัป" อาจยังไม่ครบ จึงต้องเกิดอีก ๕ ชาติ   พระราชพรหมยาน [ พระมหาวีระ-หลวงพ่อฤาษี ] วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี (พระเกจิอาจารย์ซึ่งเป็นที่ยอมรับเรื่องอภิญญาและกำลังสมาธิ) พระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี [ พระมหาวีระ-หลวงพ่อฤาษี (ลิงดำ) ]            ความจริงหลวงพ่อมีนามว่า "พระมหาวีระ" แต่คำว่า... "ฤาษีลิงดำ" เป็นนาม ปากกาของท่านในการเขียนหนังสือเท่านั้น ซึ่งเป็นชื่อเล่นที่หลวงพ่อปานท่านใช้เรียกพระมหาวีระ   ท่านเล่าให้ฟังว่า  ในชาติก่อนๆ สมัยหลวงพ่อปานเกิดเป็นฤาษี พระมหาวีระได้เกิดเป็นลิงอาศัยอยู่แถวนั้นมีความคุ้นเคยกันดี และเมื่อกลับมาเกิดใหม่ก็ซนเหมือนลิง ประกอบกับผิวท่านคล้ำ  หลวงพ่อปานเลยเรียก เป็นชื่อเล่นใหม่ว่า "ลิงดำ"            เมื่อหลวงพ่อเขียนหนังสือ กลัวคนจะหาว่าอวดอุตริมนุษยธรรม ก็เลยไม่เปิดเผยตัว    และใช้นามปากที่เติมคำว่า "ฤาษี" เข้าไป  ซึ่งหมายถึงนักบำเพ็ญภาวนา จึงกลายเป็น.. ฤาษีลิงดำ   ต่อ มางานเขียนของท่านเป็นที่แพร่หลายและมีผู้คนสนใจเป็นจำนวนมากและอยากทราบว่า ใครคือผู้เขียน  ก็สืบๆ กันมาจนทราบภายหลังว่า         คือ พระมหาวีระองค์นี้เอง              ตอนแรกท่านก็บอกว่า   ท่านไม่ได้ชื่อนี้     ท่านชื่อ "มหาวีระ"   แต่ส่วนมาก คนก็ชอบเรียกท่านว่า    "ท่านฤาษีลิงดำ"  มากกว่า     ท่านก็บอก   "เออ.. ฤาษีลิงดำก็ฤาษีลิง"          ท่านก็เลยใช้ชื่อนี้เรื่อยมา   ( ชื่อ "ลิงดำ" เป็นชื่อเล่นที่หลวงพ่อปานเรียกท่าน ดังนั้นคนธรรมดาอย่างพวกเราก็ไม่ควรจะเรียกตามนะครับ ควรจะเรียกหลวงพ่อฤาษีอย่างเดียว    จะได้ไม่เป็นการลบหลู่ท่านโดยไม่ได้ตั้งใจ   การเรียกบุคคลผู้มีคุณธรรมควรระมัดระวังการเรียกชื่อด้วย   เพราะชื่อเล่นแบบนี้พระผู้ใหญ่ท่านใช้เรียกศิษย์ของท่านเท่านั้น ) ประวัติย่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษี)            หลังจบประถมสี่เมื่ออายุ 15 ปี ได้เข้ามาอยู่กับคุณยายที่ธนบุรี ได้ศึกษาเรื่องแพทย์แผนโบราณ และได้เป็นเภสัชกรทหารเรือเมื่ออายุ 19  อุปสมบทเมื่ออายุ 20 (พ.ศ.2479) ที่วัดบางนมโค อยุธยา โดยมีพระครูรัตนาภิรมย์เป็นพระอุปัชฌาย์ ซึ่งท่านกล่าวว่าบวชพระมามากไม่เคยอิ่มใจเท่าบวชครั้งนี้ และทำนายถึงหลวงพ่อฤาษีไว้อีกว่า บวชแล้วจะไม่สึก  จะมีบริวารมากและต้องอยู่สอนเหล่าศิษย์จนตาย            พออายุ 21 สอบได้นักธรรมตรี อายุ 22 สอบได้นักธรรมโท อายุ 23 สอบได้นักธรรมเอก และในระหว่างพรรษาที่ 1-4 ท่านก็เคร่งครัดในการศึกษาปฏิบัติวิสสนากรรมฐาน และเรียนด้านอภิญญา ออกธุดงค์ไปอยู่ในป่าช้า และปลีกวิเวกตามป่าเขาในหลายจังหวัด ได้มีโอกาสศึกษากรรมฐานจากครูบาอาจารย์ หลายท่าน หนึ่งในนั้นคือหลวงพ่อปาน โสนันโท เมื่ออายุ 29 สอบได้เปรียญ 4 ประโยค และได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าคณะ 4 วัดประยูรวงศาวาส และอายุ 35 ได้มารับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบางนมโค อยู่ประมาณ 6 ปี            ตลอดชีวิตท่านเดินทางไปจำพรรษาในหลายวัด เพราะเป็นธรรมเนียมนักปฏิบัติที่มักจะต้องเปลี่ยนที่ภาวนาไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ติดในลาภสักการะ และต้องแสวงหาที่เหมาะสมกับการบำเพ็ญเพียรมากที่สุด ในที่สุดท่านก็มาอยู่จำ พรรษาประจำที่วัดท่าซุงในปี 2511 ได้พัฒนาจากวัดเล็กๆจนเจริญเป็นอย่างมากจนโด่งดังไปทั่วประเทศ            นอกจากผลงานทางด้านธรรมะที่มากมาย ทั้งตำราธรรมะ-การฝึกกรรมฐาน ซีดีเสียง เทศน์   การอบรมพระเณรและประชาชนให้อยู่ในศีลธรรม   ท่านยังได้ทำประโยชน์ให้สังคมอีกมากมายเช่น   ตั้งศูนย์สงเคราะห์ผู้ยากจน ... สร้างโรงพยาบาลแม่และเด็ก สร้างโรงเรียนพระสุธรรมยานเถระวิทยา และก่อสร้างถาวรวัตถุเพื่อปฏิบัติศาสนากิจรวมมูลค่ามหาศาล   จัดตั้งธนาคารข้าว ออกเยี่ยม ปลอบขวัญแจกยาอาหาร-เครื่องอำนวยความสะดวกและวัตถุมงคลให้กับทหารตำรวจชาย แดนทั่วประเทศ สร้างพระไตรปิฎกและถวายผ้าไตรให้กับวัดต่างๆ ช่วยเหลือผู้ ประสบภัย จัดแพทย์เคลื่อนที่ออกช่วยผู้เจ็บป่วย ให้ทุนแก่นักเรียน มูลนิธิและโรงพยาบาลต่างๆ ฯลฯ            หลวงพ่อฤาษีเป็นพระที่สมถะ เรียบง่าย   เป็น ผู้ที่ทรงอภิญญา มีพลังสมาธิสูง   ( ทำนายเรื่องก๊าซธรรมชาติ-น้ำมันในอ่าวไทยได้ถูกต้องก่อนรัฐบาลจะพบเป็นสิบปี ) เป็นผู้เผยแพร่การฝึกสมาธิแนวมโนมยิทธิที่โด่งดัง มุ่งเน้นให้ผู้คนรักษา ศีลและเจริญกรรมฐาน ข้อวัตรปฏิบัติน่าเคารพและคำสอนก็นำมาใช้ได้จริง เข้าใจง่าย ซึ่งจะเน้นไปทางสมถะ คือ การทำสมาธิเป็นส่วนใหญ่  ถือเป็นพระที่ปฏิบัติดีและสอนศิษย์ให้ทำดีเป็นคน ดี เน้นเรื่องทำดีได้ดี ไม่เคยสอนให้ใครเอาเงินมาซื้อบุญซื้อสวรรค์ ฯลฯ หลวงพ่อฤาษี มรณภาพวันที่ 30 ต.ค.2535 สิริอายุ 76 ปี ปัจจุบันสังขารของหลวงพ่อได้กลายเป็นพระธาตุ ซึ่งบรรจุไว้ในโลงแก้วที่วัดท่าซุง แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:22:19 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:58:54

ความคิดเห็นที่ 8 มีผู้พูดถึงผู้ยิ่งใหญ่ระดับประเทศให้หลวงพ่ออุตตมะฟัง สังเกตว่าท่านเฉยมากก่อนที่จะปรารภออกมาว่า "เขาไม่ได้ทำประโยชน์อะไรมากเหมือนกับในหลวงหรอก.." หลวงพ่ออุตตมะ(พระครูอุดมสิทธาจารย์) วัดวังก์วิเวการาม ( พระชาวพม่าผู้เคร่งครัดการปฏิบัติที่ภายหลังย้ายมาจำพรรษาและสร้างวัดที่กาญจนบุรี )  พระเกจิอาจารย์ชื่อดังเป็นที่นับถือของชาวไทยเชื้อสายมอญและชาวพุทธทั่ว ไป     ชื่นชอบการธุดงค์บำเพ็ญเพียรบนป่าเขาเป็นวัตร    เป็นเวลานานหลายปี ท่านเป็นชาวพม่า     ออกบวชเป็นสามเณรเมื่อายุ 18 ปี    และตั้งใจบวชตลอดชีวิต ขยันศึกษา ทั้งทางปริยัตรและปฏิบัติ โดยสอบได้นักธรรมเอกและเปรียญ 8 ประโยค (ซึ่งสูงสุดของพม่าในขณะนั้น) และมีความรู้ในด้านวิปัสสนากรรมฐาน และรอบรู้ในเรื่องพุทธอาคมเป็นอย่างดี (จึงสามารถธุดงค์ในป่าเขาสมัยก่อนซึ่งอันตรายมากๆ)            ภายหลังท่านจึงได้ธุดงค์เข้ามาจำพรรษาในประเทศไทยและได้ร่วมกับชาวบ้านสร้าง สำนักสงฆ์ขึ้นในจังหวัดราชบุรี ต่อมาได้รับอนุญาตจากกรมการศาสนาให้ใช้ชื่อว่า วัดวังก์วิเวการาม หลวงพ่ออุตตมะได้รับการยอมรับเข้าเป็นคณะสงฆ์ไทยและได้รับการเลื่อนยศตาม ลำดับ จนสุดท้ายได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็น พระราชอุดมมงคลพหลนราทร เมื่อ พ.ศ. 2534   มรณภาพในวันที่  18 ตุลาคม พ.ศ. 2549    สิริอายุรวม  97 ปี ------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:23:05 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:01:30 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:00:50

ความคิดเห็นที่ 9 "มีแต่คนไม่ฉลาดเท่านั้นที่จะไม่รู้ว่า ในหลวงพระองค์นี้มีดีอย่างไร.." พระอาจารย์วัน อุตฺตโม (พระอุดมสังวรวิสุทธิเถร) (พระอุปัฎฐากหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ที่ทำหน้าที่ยาวนานที่สุด) พระอาจารย์วันตั้งใจออกบวชด้วยตัวเอง เมื่ออายุ 15 ปี     และได้ตามท่านพระอาจารย์วัง ฐิติสาโร ออกธุดงค์เที่ยววิเวกตามสถานที่ต่างๆ อยู่ถึง 4 พรรษา     ก่อนจะกราบลาไปศึกษาทางปริยัติธรรมที่วัดสุทธาวาส และต่อมาได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์พระอาจารย์เสาร์ กนฺตสีโล    ซึ่งเป็นหัวหน้าใหญ่ฝ่ายกรรมฐาน สามารถท่องจำปาฎิโมกข์ได้ภายใน 20 วัน     และสอบได้นักธรรมโทในขณะเป็นสามเณร   และสอบได้นักธรรมเอกในไม่กี่ปีต่อมา              หลังจากอุปสมบทเป็นพระภิกษุแล้ว พระอาจารย์วันได้มีโอกาสไปจำพรรษาและอยู่รับใช้พระอาจารย์หลุย จนฺทสาโร ที่วัดป่าบ้านหนองผือ และในที่สุดก็ได้ฝากตัวเป็นศิษย์รับใช้ใกล้ชิดอุปัฏฐากพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ซึ่งได้เดินทางมาจำพรรษาที่วัดนี้พอดี  ในขณะนั้นก็ได้รับความเมตตาจากพระ อาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโนและพระอาจารย์องค์อื่นๆ คอยแนะนำในการอุปัฎฐากพระอาจารย์มั่นด้วย ต่อมาท่านได้ลาไปปลีกวิเวกไปภาวนาในป่าอันรกทึบ            มีเรื่องอัศจรรย์ในช่วงแรกว่า ท่านเกิดอาพาธอย่างหนักอาเจียน และถ่ายจนหมดแรง แต่สุดท้ายได้ฉันเกลือที่เหลือจากการฉันมะขามป้อมของพระอาจารย์มหาบัวที่ติด ไปด้วย อาการก็หายเป็นปลิดทิ้ง            ในป่านั้นเอง ท่านใช้ความอดทนต่อหญิงสาวที่มายั่วยวน  ในที่สุดเห็นว่าสถานที่ไม่เหมาะสม     จึงต้องหลีกออกมา    แล้วตัดสินใจเดินทางไปธุดงค์กับ พระ อาจารย์มหาบัว พอใกล้วันวิสาขะ จึงเดินทางกลับมาอุปัฎฐากพระอาจารย์มั่นเหมือนเดิม ซึ่งพระอาจารย์มั่น ได้ให้กำลังใจและให้โอวาทว่า การเจริญอานาปาณสติก็เป็นทางที่ดีเหมือนกัน เพราะการเจริญกรรมฐานแต่ละอย่าง เมื่อจิตจะรวมลงเป็นสมาธินั้น  ย่อมน้อมลงสู่คลองอานาปาณสติเสียก่อน  จึงรวมลงเป็นสมาธิ                 พระอาจารย์ทั้งหลายได้กล่าวไว้ว่า  “กรรมฐาน 40 ห้องเป็นน้องของอานาปาณะ” ดังนี้            ในปีต่อมาพระอาจารย์วันก็กราบลาไปธุดงค์ภาวนาอีกและเมื่อพระอาจารย์มั่น อาพาธ ท่านก็ได้กลับมารับใช้อุปัฎฐากพระอาจารย์มั่นจนถึงวันมรณภาพและฌาปนกิจเสร็จ ถือว่าเป็นผู้ที่ได้อุปัฎฐากพระอาจารย์มั่นได้ยาวนานที่สุดนับเวลาได้ประมาณ 5 ปี เพราะปกติพระอาจารย์มั่นจะไม่อยุ่ที่ใดนานนัก เพราะท่านเป็นนักปฏิบัติจึงเปลี่ยนสถานที่บำเพ็ญไปเรื่อยๆ            หลังเสร็จกิจ พระอาจารย์วันก็ออกธุดงค์ปลีกวิเวกตามป่าเขา ในภาคเหนือและลงไปภาคใต้อยู่หลายปี   จึงเดินทางกลับไปที่ภาคอิสาน และได้ก่อตั้ง.. วัดถ้ำอภัยดำรงธรรมขึ้น   ซึ่งอยู่ในเขตเทือกเขาภูพาน            ในช่วงแรกนั้นความเป็นอยู่ในวัดค่อนข้างลำบากมากแต่ก็เหมาะแก่การภาวนา ต่อมามีปัญหาการเมืองเกิดกลุ่มคอมมิวนิสต์ พระอาจารย์วันก็โดนเพ่งเล็งและปองร้ายเพราะคิดว่าท่านสนับสนุนพวกอยู่ป่า แต่ท่านก็ไม่หนีเพราะเชื่อมั่นในกรรมดี เคยรับกิจนิมต์ไปเจริญพุทธมนต์และ ต้องเทศน์ให้ญาติโยมฟังในตอนเย็นด้วย กว่าจะกลับถึงวัดก็ค่ำมืด จึงถูกทหาร กราดยิงด้วยปืนM16 แต่พระอาจารย์วันและคณะก็เดินกลับวัดด้วยอาการปกติโดยไม่มีใครเป็นอะไร    ภาย หลังผู้บังคับบัญชาทาหาร ก็ได้ไปกราบขอขมาเพราะเป็นความเข้าใจผิดกัน (เป็นช่วงประกาศเคอร์ฟิวห้ามออกจากบ้านในยามวิกาล ทหารคิดว่าเป็นผู้ก่อการร้าย)            นอกจากเป็นพระวิปัสสนาจาร ที่มีจริยวัตรอันงดงามและเคร่งครัดใน         การปฏิบัติ สามารถเทศนาธรรมได้ลึกซึ้งจนเป็นที่นิยมของประชาชนผู้ใฝ่ในธรรม พระ อาจารย์วัน ยังได้สร้างประโยชน์ให้กับประเทศอีกเช่น สร้าง ร.ร.อภัยดำรงธรรม และให้ทุนนักเรียนพร้อมสนับสนุนค่าใช้จ่าย ค่าอุปกรณ์แก่โรงเรียนหลายแห่ง รับอุปถัมภ์ศูนย์เลี้ยงเด็กบ้นเหล่าใหญ่ บ้านส่องดาว บ้านท่าศิลา   สร้างอ่างเก็บน้ำ     ทำถังกรองให้ชาวบ้าน โครงการหลายโครงการที่ทำให้ชาวบ้านหลายอำเภอได้มีน้ำประปาใช้      ไปช่วยเหลือแนะนำพระเณรที่ไปสอบนักธรรมทุกปี            กิจวัตรประจำวันของท่านคือ ตื่นนอนเวลา 2.00 นาฬิกา ทำความเพียร บำเพ็ญภาวนา เดินจงกรม ทำวัตรสวดมนต์ และออกบิณฑบาตเวลา 7.00 น. ฉันเสร็จ บำเพ็ญภานาถึง 12.00 น. พักผ่อนและบำเพ็ญเพียรต่อ 14.00-16.00 น.หลังจากนั้นรับแขก กวาดลาดวัดและทำงานอื่นๆ      19.00 อบรมพระเณร      22.00 จึงจำวัดพักผ่อน            จะเห็นได้ว่าท่านเป็นพระปฏิบัติจริงๆ    มีจริยวัตรที่งดงามน่าเคารพ และเป็นไป เพื่อการหลุดพ้นเท่านั้น   เป็นพระที่ไม่สนใจลาภสักการะ ตอนแรกท่านตั้งใจอุปสมบทเป็นพระเมื่อ 25-26    เพราะต้องการให้พรรษาอ่อนกว่าเพื่อพระรุ่นเดียวกัน   ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการไม่มักใหญ่ใฝ่สูง หรือไม่ต้องการลาภสักการะนั่น เอง   เมื่อมีผู้บริจาคส่วนตัว ท่านก็จะเฉลี่ยให้เพื่อนสหธรรมิกหรือ อนุเคราะห์ไปยังวัดต่างๆ พระอาจารย์วันมรณภาพ ในวันที่ 27 เม.ย. 2523 สิริอายุ 59 ปี (ย่อความจากประวัติพระอาจารย์วัน อุตฺตโม โดย พระปริยัติสารสุธี) แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:24:19 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:02:46

ความคิดเห็นที่ 10 "กระแสจิตของพระองค์ท่านมีพลัง พลังที่เกิดจากการปฏิบัติที่ดี" ครูบาพรหมจักร วัดพระพุทธบาทตากผ้า.. (พระผู้นิยมการธุดงค์อยู่ป่าเป็นวัตร และเมื่อมรณภาพ อัฐิกลายเป็นพระธาตุ) ครูบาพรหมจักรได้บรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุ 15 ปี      สอบนักธรรมได้เมื่อบวชเป็นพระภิกษุได้ 1 ปีและเริ่มออกธุดงค์เมื่อพรรษาที่สี่ โดยมุ่งหน้าเข้าสู่ป่าแสวงหาที่วิเวกเพื่อบำเพ็ญภาวนาได้เต็มกำลัง ท่านเดิน ทางไปหลายจังหวัดในภาคเหนือ เลยไปถึงพม่าและตามหมู่บ้านเกรี่ยง ครูบาหรมจักรท่านถือธุดงควัตร     อยู่ป่าเป็นวัตร     ออกบิณฑบาต-ห่มผ้าบังสุกุลเป็นวัตร ฉันมื้อเดียว เดินทางธุดงค์ไปตามป่าหลายแห่งรวมเวลาหลายสิบปี   ต้องเจออุปสรรค ความทุกข์ลำบากมากมาย    บางคราวต้องอดอาหารหลายวัน            ภายหลังท่านมาจำพรรษาประจำที่วัดพระพุทธบาทตากผ้า  แต่เมื่อมีโอกาสแม้จะ ชราภาพมากแล้วท่านก็ยังนำพาภิกษุสามเณร   ออกเดินธุดงค์ไปอยู่ตามป่าหรือป่าช้าเป็นครั้งคราว และ ได้ก่อตั้งโรงเรียนพระปริยัติธรรม จัดตั้งสำนักปฏิบัติธรรมวิปัสสนากรรมฐาน   พัฒนาจนวัดพระพุทธบาท    จากที่เคยร้างมาพันกว่าปีจนเจริญรุ่งเรือง        เป็นพระที่มีจริยวัตรอันงดงาม   และมีวัตรปฏิบัติที่เคร่งครัดอย่างมาก            ก่อนจะละสังขาร ท่านครูบาได้ตื่นจากจำวัดแต่เช้า ปฏิบัตธรรมตามกิจวัตร เมื่อถึงเวลาท่านลุกนั่งสมาธิ สำรวมจิตสงบระงับ และมรณภาพในท่านั่งสมาธิภาวนา เมื่อวันที่ 17 ส.ค.2527 สิริอายุ 87 ปี (67 พรรษา) หลังพระราชทานเพลิงเสร็จสิ้นปรากฎว่า อัฐิของครูบาพรหมจักรได้กลายเป็นพระธาตุ มีวรรณะสีต่างๆ หลายสี      เป็นที่อัศจรรย์ของเหล่าศิษย์และคนทั่วไปที่ได้พบเห็น โอวาทของท่านครูบาพรหมจักร ข้อ ๑. ปัญญา ความรอบรู้ ข้อ ๒. สัจจะ ความจริงใจ คือประพฤติสิ่งใดก็ให้ได้จริง ข้อ ๓. จาคะ สละสิ่งเป็นข้าศึกแก่ความจริงใจ และ ข้อ ๔.อุปปสมะ สงบใจจากสิ่งเป็นข้าศึกแก่ความสงบ รวมทั้ง ๔ ประการนี้ ท่านเรียกว่า อธิษฐานธรรม   คือ ธรรมที่ควรตั้งไว้ในใจ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:25:11 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:04:28

ความคิดเห็นที่ 11 ลูกศิษย์ท่านหนึ่งยืนยันว่า หลวงปู่ท่านกล่าวด้วยตนเองว่า " ในหลวงเป็นพระโพธิสัตว์ " หลวงปู่บุญฤทธิ์ ปณฺฑิโต ที่พักสงฆ์สวนทิพย์  จ.นนทบุรี (พระธรรมทูตที่ได้รับการยอมรับว่าแตกฉานในพระไตรปิฎกและวิปัสสนากรรมฐาน) หลวงปู่เป็นศิษย์องค์สำคัญของหลวงปู่ชอบ ฐานสโม ซึ่งพระและโยมในวงพระธุดงคกรรมฐานรู้จักท่านดีเป็นอย่างยิ่ง      และภายหลังยังได้เรียนกรรมฐานกับท่านพ่อลี ธัมมธโร ซึ่งเป็นพระอาจารย์สายวิปัสสนาองค์สำคัญของไทยอีกรูปหนึ่ง            หลวงปู่บุญฤทธิ์   ในอดีตท่านเป็นนักศึกษาปริญญาจากต่างประเทศ เป็นข้า ราชการที่มีอนาคตสดใส แต่ลาออกมาบวชด้วยความเลื่อมใส ในปฏิปทาพระป่าสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านออกบวชและปฏิบัติแบบถวายชีวิต       ออกธุดงค์ตามป่าเขาโดยตลอด ด้วยความที่ท่านแตกฉานในพระไตรปิฎกและการทำสมาธิวิปัสสนา จึงได้รับนิมนต์ให้ทำหน้าที่เป็นพระธรรมทูต ไปเผยแพร่พระศาสนาที่ออสเตรเลียตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ.2516            ได้สอนการปฏิบัติภาวนาทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ ซึ่งได้เขียนหนังสือเป็นภาษาอังกฤษไว้ให้ชาวต่างชาติเรียนเข้าใจง่ายขึ้น ด้วย ท่านอยู่เผยแพร่ที่ออสเตรเลียประมาณ   30 กว่าปี จึงกลับมาจำพรรษา ที่พักสงฆ์สวนทิพย์ จ.นนทบุรี จนถึงปัจจุบัน (2554)  เป็นพระวิปัสสนากรรมฐาน ที่มีข้อวัตรปฏิบัติสมบูรณ์แบบ เป็นเนื้อนาบุญที่หาได้ยากยิ่งในยุคปัจจุบันองค์หนึ่งก็ว่าได้   แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:26:36 จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:06:59

ความคิดเห็นที่ 12 ทั้งหมดคือตัวอย่างของบุคคลผู้เปี่ยมคุณธรรมและมีประสบการณ์การศึกษาและ ปฏิบัติธรรมมาในระดับสูง และเป็นที่ยอมรับในหมู่ผู้ใฝ่ในธรรม อันว่าคนดีมีศีลธรรมและทำประโยชน์ให้ ประเทศชาติและพระศาสนา และต้องอดทนขัดเกลาตัวเองมาขนาดนี้ อยากให้คิดดูว่า   เหตุใดท่านเหล่านี้    ถึงชื่นชมสรรเสริญ ในหลวงรัชการที่ ๙ ได้ถึงเพียงนี้              ประเด็นบางอย่างที่อาจจะพิสูจน์ไม่ได้ ก็เพราะจิตเรายังไม่ดีพอ ที่จะไปรู้ด้วยตัวเอง     ก็ อย่าไปสนใจตรงนั้น แต่ให้สนใจประเด็นหลักที่ว่า   ทำไมครูบาอาจารย์ผู้ทรงคุณธรรม ท่านถึงได้ชื่นชมและกล่าวออกมา และการที่ ท่านเหล่านี้จะชื่นชมใคร บุคคลนั้นๆ  ต้องมีคุณธรรมสูงแค่ไหน   ถึงจะทำให้ท่านกล่าวชื่นชมออกมาได้  สิ่งนี้น่าจะเป็นสิ่งที่น่าจะนำมา พิจารณาให้รอบคอบ   ก่อนที่จะเผลอปรามาสพระอริยะ หรือ ผู้มีคุณธรรมสูง   ซึ่งจะส่งผลเสียต่อตัวท่านเองไปอีกหลายภพหลายชาติ       ผมไม่ใช่คนคลั่งหรืองมงายเรื่องไสยศาสตร์ แต่ก็ศึกษามามากพอจนรู้ว่า.. พลังจิตมีจริง และคนที่ปฏิบัติธรรมจนมีฤทธิ์อ่านใจคนได้มีอยู่จริง "พิสูจน์และเจอมากับตัวเองแล้ว" ซึ่งท่านเหล่านี้สามารถมองเห็นความจริงได้ชัดว่า ใครดีไม่ดีอย่างไร  คิดอย่างไร แล้วทุกท่านที่ผมเจอมานั้น   ล้วนสรรเสริญชื่นชมใน พระบารมีและพระจริยวัตรของ "ในหลวงรัชกาลที่ ๙ " ภาคผนวก วิธีอธิฐานจิตถวายในหลวง   โดย หลวงพ่อพุธ ฐานิโย จากหนังสือ "ฐานิยะปูชา 2549" รวบรวมโดย ดร.ดาราวรรณ เด่นอุดม " ถวายพร พระเจ้าอยู่หัว "        ใครๆ เขาแตกตื่นกันสวดมนต์ภาวนาอุทิศ ถวายสมเด็จย่า(ขณะนั้นสมเด็จย่า พึ่งเสด็จสวรรคต)    หลวงพ่อไม่ถวาย       สมเด็จย่าท่านไปดีของท่านแล้ว ถวายแต่ในหลวง สวดมนต์ภาวนาน้อมจิตน้อมใจ   อธิฐานจิต ขอให้ในหลวงทรงพระชนมายุยืนนานถึงร้อยปีสองร้อยปี            " เวลานี้บ้านเมืองของเราอยู่เพราะในหลวงองค์เดียวเท่านั้น ไม่เคยมี ในประวัติศาสตร์ที่ในหลวงจะเสด็จเหยียบแผ่นดินไทยไปทุกหย่อมหญ้า เหมือนในหลวงพระองค์นี้ เพราะฉะนั้น ใครๆ สวดมนต์ภาวนาอธิฐานให้ท่านมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน เป็นร้อยปี พันปี   หมื่นปี แสนปีก็ยิ่งดี ถ้าเป็นไปได้ " [นึกอธิฐาน..] ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญกุศลคุณความดีมา                        รับราชการมาด้วยความสุจริต                        ทำประโยชน์ให้แก่ประเทศชาติบ้านเมือง                            ได้ปฏิบัติศีลธรรมกับครูบาอาจารย์                          รับใช้ครูบาอาจารย์เป็นบุญกุศล       (หรือน้อมนึกถึงบุญกุศลต่างๆ ที่เราเคยทำไว้   หรือตั้งใจจะทำตลอดไป     โดยเฉพาะการรักษาศีลการปฏิบัติธรรม มีอานิสงส์นำมาใช้อธิฐานได้ดีมาก )         "ข้าพเจ้าขอประมวลมาอุทิศเป็นพลัง น้อมจิตน้อมใจ         ขอให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว         ทรงพระชนมายุยิ่งยืนนาน           ปราศจากพระโรคาพาธทั้งหลายทั้งปวง         เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรแก่พสกนิกรสืบไป"             (สาธุ)    ขออนุโมทนาสาธุการแด่ปวงชนชาวไทยที่เข้ามาดูกระทู้นี้ครับ  ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม  _/|\_ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:31:31

ความคิดเห็นที่ 13 รักในหลวง โหวตให้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 21:45:39 จากคุณ : SGGOOG เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:44:47

ความคิดเห็นที่ 14 รักในหลวงมาก ที่สุด ในโลกนี้ มีเพียงท่านและ พ่อแม่บังเกิดเกล้าผู้ให้ กำเนิดชีวิตฉัน ที่เคารพและบูชา   ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน  ขอขอบคุณwutthitham จขกท ที่นำบทความมาดีดีให้อ่าน ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : คนมาไกล เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 22:16:22

ความคิดเห็นที่ 15 สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : คนพิการ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 23:05:51

ความคิดเห็นที่ 16 สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ... จากคุณ : พิพิม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 06:26:47

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันกัน ขอแสดงความนับถือเจ้าของกระทู้ การรวบรวมเรื่องราวมาเผยแผ่ได้มากเช่นนี้ คงต้องใช้ความเพียรเป็นอย่างมาก ถึงแม้อาจจะมีการนำเรื่องราวมาจากแหล่งอื่น แต่ก็ต้องใช้ความพยายามไม่น้อยในการนำลงบอร์ดให้ทุกคนได้อ่าน ในหลวงของเรา เป็นที่น่าเคารพรัก เพราะเท่าที่ได้รับรู้มา ในช่วงชีวิตของผมเอง คงไม่มีใครที่จะก่อให้เกิดประโยชน์ให้แก่ประเทศไทยโดยรวมได้มากเท่าพระองค์ท่านอีกแล้ว จากคุณ : lonely_nomad (Lonely Nomad) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 10:41:45

ความคิดเห็นที่ 18 กราบอนุโมทนาค่ะ สาธู  สาธุ  สาธุ จากคุณ : พระจันทร์เดือนแรม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 14:30:17

ความคิดเห็นที่ 19 เดินมา 26 ปี ยังไม่เคยเห็นในหลวงทำไม่ดี มีแต่พวกไม่ดี ที่ทำร้ายในหลวง จากคุณ : ขวัญเจ้าจอม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 14:33:04

ความคิดเห็นที่ 20 จากคุณ : jin leng เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 14:55:24

ความคิดเห็นที่ 21 รักในหลวงครับ จากคุณ : chelsit เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 15:08:05

ความคิดเห็นที่ 22 จากหลายเหตุการณ์ที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองเรา แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ภาคภูมิใจคือ เกิดมามีพ่อหลวงปกครองค่ะ รักในหลวงมากค่ะ จากคุณ : Ar-PoTae เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 01:05:49

ความคิดเห็นที่ 23 พ่อแม่ให้ชีวิต ในหลวงให้แผ่นดิน... พ่อแม่เรามาจากซัวเถา ประเทศจีน แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 11:38:24 จากคุณ : su_k3430 เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 10:07:21

ความคิดเห็นที่ 24 อยู่บางพลัด เมื่อปีก่อนน้ำท่วมนอนนึกถึงพระองค์ท่านมาก วันหนึ่งต่อมาไม่นานอยู่ๆเสียงตามสายจากชุมชนแจ้งให้ไปรับของพระราชทานจากพระองค์ แต่ผมไม่กล้าไปรับเพราะคิดว่าเรายังไม่จำเป็นจริงๆ ในใจก็อยากนะครับ จะว่าบังเอฺิญก็ได้ แต่ช่วงนั้นยังไม่มีเหตุร้ายแรง น้ำท่วมไฟไหม้อะไร. จากคุณ : จนกรอบ (HeavenMoon) เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 09:51:57

ความคิดเห็นที่ 25 ขอร่วมสาธุด้วยครับ จากคุณ : ลาดปลาเค้า เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 02:52:06