PANTIP.COM : Y12776014 ในทางพุทธศาสนา "ความเหงา" จัดเป็นกิเลส หรือความรู้สึกในลักษณะใด? []

ความคิดเห็นที่ 9

ความเหงามักจะเกิดเวลาที่เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่มั่นคง ไม่มีที่พึ่ง ไม่มีคนอยู่ข้างๆคอยปรับทุกข์ หรือไม่มีคนไปไหนมาไหนด้วย จิตจะรู้สึกร้อนรนขึ้นมา เกิดความกลัวที่จะต้องทนอยู่ในสภาพนี้ต่อไป จึงดิ้นรนหาทางเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากสภาพนี้ให้ได้

ซึ่งจะเห็นได้ว่าในเวลาปกติเราไม่ได้คิดอะไรเราก็อยู่ของเรามาได้ แต่เมื่อมีสิ่งใดๆมากระตุ้นจิต เช่น เห็นคนอื่นมีคู่ รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น หรือมีเหตุที่ต้องพรัดพรากจากคนที่รัก จิตจะสั่งทันทีว่านี่เราไม่มีความสุขนะ ตัวเราไม่มีที่พึ่ง ตัวเราไม่มีใครรัก เราควรจะเป็นทุกข์ ทั้งๆที่ความจริงแล้วตัวเรานั่นแหละที่เป็นที่พึ่งของตัวเราเองมาตลอด ไม่ใช่ใครอื่น

ความเหงาก็คือตัวทุกข์ชนิดนึง ซึ่งไม่ต่างจากความทุกข์อื่นๆเท่าไหร่นัก ถ้าเรารู้จักความทุกข์ และหนทางดับทุกข์ เราจะเข้าใจการทำงานของมันและรับมือกับมันได้ดียิ่งขึ้น สิ่งที่ทำให้เราทุกข์นั้นมักจะมาจากความไม่รู้และความยึดติดของเราเอง ที่ไปยึดเอาว่าความทุกข์นั้นเที่ยง ตัวเรานั้นเที่ยง สิ่งต่างๆนั้นเที่ยง มีตัวตนให้ยึดถือได้ นั่นเพราะเราไม่รู้จักความทุกข์นั่นเอง

สิ่งที่จะต่อกรกับความทุกข์ได้ดีก็คือ " สติ " คือการมีความตื่นรู้อยู่กับปัจจุบันขณะ ไม่พะวงถึงอดีตที่ผ่านไปแล้ว และไม่มัวเพ้อฝันถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง การอยู่กับลมหายใจจะทำให้เรามีสติอยู่เสมอ ไม่ปล่อยจิตให้ไปยึดเกาะเอากับความคิดฟุ้งซ่านต่างๆที่เป็นตัวทุกข์ทั้งหลาย

เมื่อใดที่เราตามจิตเราไม่ทันเวลาที่จิตสั่งให้เรารู้สึกไปต่างๆนานา เช่น สุข ทุกข์ เศร้า เหงา และไปยึดจิตนั้นว่าเป็นของเรา เมื่อนั้นเราก็ได้ชื่อว่าไม่มีสติแล้ว

การฝึกสติ หรือ การตามดูจิต จึงเป็นกุญแจสำคัญในการปัดเป่าความทุกข์กาย ทุกข์ใจทุกชนิด ตามแนวทางสติปัฏฐาน 4 เปรียบเสมือนเราออกจากการเป็นผู้เล่นในละครชีวิตนี้ มาเป็นผู้ดูแทนอย่างน้อยชั่วขณะนึง พอรู้เข้าบ่อยๆก็จะเบื่อหน่ายในสังสารวัฏอันยาวนานนี้ครับ

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมครับ สาธุ

จากคุณ : Yamada taro

เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 22:48:33