ความคิดเห็นที่ 1 นั่นแสดงว่าคุณยังไม่เข้าใจว่าตอนที่เข้าถึงอริยมรรค อริยผลแล้ว  ถึงแม้จะเป็นพระอรหันต์ หรือพระอริยะที่ไม่มีอภิญญาหรือวิชชาใด ๆ เลย ท่านก็ไม่สงสัยในเรื่องนรกสวรรค์ พระอริยเจ้าที่ไม่มีอภิญญา  ท่านไม่จำเป็นต้องไปเห็นนรกสวรรค์ด้วยญาณ แต่รู้ว่าสิ่งนั้นมีจริง ก็เพราะแจ้งด้วยปัญญาว่าสิ่งนั้น ๆ มี ด้วยความเป็นเหตุและปัจจัย เพราะเห็นแจ้งในปฏิจจสมุปบาท และแทงตลอดอริยสัจ ที่ทุกวันนี้เถียงกัน ทุกคนเถียงกันเพียงแต่เรื่อง "เชื่อ" กับ "ไม่เชื่อ" และ "ไม่แน่ใจ"  กับอีกอย่างหนึ่งคือเถียงกันว่า ที่ท่านนั้นเห็นว่ามีอะไรอย่างนั้น ๆ ท่านเห็นไม่จริง  กับอีกคนหนึ่งก็บอกว่า ที่ท่านนั้น ๆ เห็นว่ามีอะไรอย่างนั้น ๆ ท่านนั้น ๆ เห็นจริง ก็เถียงกันอยู่เพียงแค่นี้ และอีกอย่างหนึ่ง  ไม่มีสายปฏิบัติสายไหนหรอกครับที่เป็นสายทำให้ได้วิชชา ๓ หรืออภิญญา ๖   โดยเฉพาะ  เพราะขึ้นอยู่กับบารมีที่ท่านผู้ปฏิบัติท่านนั้น ๆ สร้างสมมา กับแนวทางดำเนินในการปฏิบัติ   ถ้าหากท่านที่เดินแนวสมถยานิก  เจริญฌาน แล้วยกองค์ฌานขึ้นสู่วิปัสสนาพิจารณาอารมณ์ในฌานนั้นโดยความเป็นไตรลักษณ์ จนได้วิปัสสนาญาณในระดับชั้นต่าง ๆ  จนแทงตลอดอริยสัจ  ได้บรรลุเป็นพระอริยบุคคลชั้นต่าง ๆ  ท่านที่เดินแนวทางนี้ "โดยส่วนมาก" จะได้อภิญญา และวิชชาด้วย ส่วนท่านที่เดินแนววิปัสสนายานิก เท่าที่ทราบ จะไม่ได้อภิญญา แต่ได้แทงตลอดอริยสัจ กำจัดกิเลสได้เหมือนกัน ป.ล. มีข้อที่ควรทำความเข้าใจเพิ่มเติมคือ คำว่า สุกขวิปัสสโก   มักมีครูบาอาจารย์บางสายเรียกว่า  เป็นพระอรหันต์แบบ "แห้งแล้ง" ซึ่งการกล่าวเช่นนี้ ดูหมิ่นท่านผู้บรรลุอริยธรรมถึงขั้นอรหัตผลเป็นอย่างมาก   คำว่า สุกขวิปัสสกะ แปลได้ว่า "เจริญวิปัสสนาล้วน"  ไม่ได้หมายถึงเป็นพระอรหันต์แห้งแล้ง และไม่มีในพระไตรปิฎกรวมถึงอรรถกถาที่ไหน ๆ ที่กล่าวถึงพระผู้เป็นสุกขวิปัสสกะ ว่าเป็นพระอรหันต์แห้งแล้ง  ไม่ทราบเหมือนกันว่าคำเรียกทำนองนี้ใครเป็นคนต้นคิด... แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 21:55:12 แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 21:43:19 แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 21:36:02 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 21:34:04

ความคิดเห็นที่ 2 สุกขวิปัสสโก จากคุณ : Edna Mode เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 21:41:09

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องฤทธิ์/อภิญญา เขาไม่ได้สะสมกันแค่ชาติเดียว ปกติเขาสะสมกันเป็นหมื่นเป็นแสนชาติ หรืออาจเป็นล้านๆชาติดังนั้นปกติแล้วพระอรหันต์ท่านเลือกไม่ได้หรอกว่าท่านจะสำเร็จแบบไหน และต่อให้ชาตินี้เราหวังแค่ สุกขวิปัสสโก แต่พอได้มรรคผลของเก่าๆที่สะสมไว้จะได้คืนมาหมดเอง   ตย.ผมเคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อเทียน ท่านเล่าว่าท่านก็เจริญสติไปธรรมดา แต่อยู่ๆท่านก็สามารถมีฤทธิ์ทางใจที่เกิดขึ้นได้เองโดยท่านไม่เคยฝึกมาก่อน ดังนั้นชาตินี้พวกเราควรเอามรรคผลให้ได้ก่อนถ้าบุญวาสนามีของเก่าๆที่เคยฝึกมันจะกลับมาเง จากคุณ : มะเส็งไฟ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 22:00:45

ความคิดเห็นที่ 4 คิดว่าการฝึกเพื่อให้ได้ฌานสี่นั้นทำได้ง่ายๆหรือ? จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 22:12:31

ความคิดเห็นที่ 5 พูดง่าย ๆ คือ ทำกันไม่ได้ไงครับ ใคร ๆ ก็คงอยากได้กันทั้งนั้น แต่มันเหลือกำลังจริง ๆ สมัยนี้จะหาที่นอกเหนือจากสาย สุขวิปัสโก ผมว่าแทบจะนับตัวได้ ส่วนที่ว่า แห้งแล้ง นั้นคือ  เมื่อนำไปเทียบกับสายอื่นไงครับ ซึ่งถ้าเทียบกับสายอื่นเขาย่อมมีฌานชั้นลึก ๆ ค่อนข้างแน่นอนก่อนที่จะได้ฤทธิ์พวกนั้น ฌานให้ผลเป็นความสุขมหาศาลจึงชุ่มฉ่ำกว่า ชาวสุขวิปัสโก แน่นอน  ซึ่งสุขวิปัสโกส่วนใหญ่กว่าจะได้ฌานก็ตอนบรรลุธรรม  แต่เมื่อบรรลุธรรมแล้ว ความแห้งแล้งก็หายไป แห้งแล้งพูดอีกอย่างคือ เป็นช่วงระหว่างเดินทางแค่นั้น จากคุณ : TaraLek เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 22:33:16

ความคิดเห็นที่ 6 แต่ก่อนก็คิดแบบนี้แหละครับ ไปอ่านสายที่ฝึกอภิญญา เรามักนึกดูถูกสายวิปัสสโก แต่ลองฝึกๆไป ก็ไม่เห็นจะมีใครทำฤทธิ์ได้จริงมีแต่เห็นลางๆ สุดท้ายทิ้งมันให้หมด ฝึกตามสายพระป่าสายหลวงปู่มั่นดีกว่า  ผมเชื่อว่าถ้าปฎิบัติถึงสายนี้ก็มีอภิญญาได้ เพียงแต่จะแสดงหรือไม่เท่านั้น  อย่าไปยึดติดว่าสายไหนๆเลยครับ มันมีแต่เพิ่ม อัตตาให้ตัวเองทำให้การปฎิบัติเนิ่นช้าไปอีกหลายสิบปี.... จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 22:46:13

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่มีการแบ่งตามผลที่จะได้  ว่าใครฝึกสายไหน... ก็เริ่มฝึกจากที่เดียวกัน   แต่เมื่อ ฝึกๆๆไป   ภายหลังได้ผลเกิดขึ้นมาตามนิสัยวาสนาบารมีเดิมของผู้ที่ฝึกนั้น  จึงมาเรียกแบ่งกลุ่มกันเอง เช่น มีคนกลุ่มหนึ่ง ฝึกดูลมหายใจเหมือนกันตอนเริ่มต้น  ... แต่พอฝึกไปๆๆ  คนจำนวนหนึ่งในกลุ่มนั้นเกิดได้อภิญญา ๖ ขึ้นมา  ..ส่วนคนอีกจำนวนหนึ่งในกลุ่มนั้น ได้วิชา ๓  ..และคนอีกจำนวนหนึ่งได้แค่ความสงบเป็นสุขวิปัสสโก ไม่มีอภิญญาอะไรขึ้นมา  ...คนอีกจำนวนหนึ่ง ไม่ได้อะไร ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 23:15:03

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยครับ กิจวัตรประจำวันและหน้าที่การงานก็มีส่วนนะครับ คนสมัยนี้วุ่นวายทั้งวัน หาความวิเวกได้ยาก มีเรื่องให้คิดเยอะไป จึงหลงไปในความคิดได้เยอะกว่าคนสมัยก่อน อีกทั้งสื่อต่างๆก็แย่งพื้นที่ยัดเยียดกันเข้ามาสารพัด ถ้าดูจิตตัวเองไม่ทันก็ล้วงกระเป๋าจนแฟบหละครับ แต่คนสมัยก่อนแม้แต่ของเด็กเล่น เด็กส่วนใหญ่ก็ต้องทำด้วยตัวเอง ทั้งสติ สมาธิและพื้นฐานทางจิตจึงต่างกันมากเลยครับ น่าจะค่อนไปทางเจโตวิมุติได้เยอะกว่าสมัยนี้ แต่คนสมัยก่อนเสียเปรียบในด้านการเข้าถึงพระไตรปิฏก และครูบาอาจารย์ ทั้งการอ่านออกเขียนได้ก็น้อย เป็นจุดอ่อนให้หลงไปในทางดิรัจฉานวิชาก็มาก อย่างตอนเด็กผมเป็นพวกนั่งสมาธิได้ดีมากๆ การเรียนก็เป็นหัวหน้าชั้น ประธานนักเรียนไปโน่นเลย เป็นพวกเจโตแบบเต็มๆ พอโตขึ้น ทำงานสายเทคโนโลยี่ กลับไม่ได้ลงลึกเท่าไร แค่ทำๆปัญหามันก็เดิมๆ เราเรียนรู้ประสบการณ์จนตกผลึกแล้ว วิธีแก้ก็ไม่ปรับอะไรมาก ส่วนที่สร้างปัญหาให้ชีวิตกลับเป็นงานบริหารเยอะกว่าอีก ถึงตอนนี้นั่งสมาธิก็ไม่ค่อยดีเท่าไร พอฝึกสติ ฝึกรู้สึกตัวกลับได้ผลดีกว่า ก็เปลี่ยนแนวทางเป็นสายปัญญาไป กิจวัตรประจำวันทำให้เกิดความเคยชิน และความวิเวกก็มีผลมากครับ แม้สังคมและการงานในตอนนี้จะเอื้อให้ฝึกสายปัญญาได้ดีกว่า แต่ถ้าได้วิเวก หรือเกิดเหตุฉุกเฉินเมื่อไร สติและสมาธิมาเองเลย เข้าใจว่าจิตคุ้นชินอยู่ก่อนแล้ว เมื่อได้จังหวะมีเรื่องราวที่หนักหนาพอแก่การใสใจ จิตก็รวมวูบลงได้ทันทีครับ เคยเจอแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว น่าจะบอกไม่ได้ว่าตัวเองเป็นประเภทไหนจนกว่าจะบรรลุธรรมโน่นหละ จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 01:21:58

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่าถึงยังไงทุกสายกต้องใช้สุขวิปัสโกในการตัดกิเลศบรรลุธรรมอยู่ดี ผมหมายถึงปุถุชนคนธรรมดาครับ สำหรับพระอริยเจ้าแล้วไม่ว่าสายไหนผมเคารพหมด ที่ตั้งกระทู้ขี้มาเพราะว่าถ้าเจริญอีก 3 สายที่เหลือก็จะสามารถแก้วิจิกิจฉาได้ไม่ต้องมาถกเถียงกันให้เสียเวลา ส่วนคนที่มาสายสุขวิปัสสโกนั่นต้องจิตใจแน่วแน่มากเหมือนปิดตาเดินขึ้นบันได ยังไงยังงั้นก้าวพลาดก็ตก แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 55 07:46:17 จากคุณ : Brutal PoP เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 07:44:19

ความคิดเห็นที่ 10 คนสมัยนี้ เอาแค่ ไม่ให้ "สายเกินไป" ก็ยังเอาดีได้นะ สายไหนก็ปฏิบัติได้ อย่าให้สายเสียแล้ว เป็นใช้ได้ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 08:09:19

ความคิดเห็นที่ 11 ตกลงจะฝึกเอาอภิญญากันใช่ไม๊ครับ - -!!!a จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 09:19:11

ความคิดเห็นที่ 12 สุกขวิปัสสโก เท่าที่เห็นมี 2 แบบนะครับ ขอมองต่างกับบางท่านนะครับ แบบแรก (ตั้งใจจะเป็นสุกขวิปัสสโก) - กำลังสะสมสัมมาทิฎฐิ ให้ครบ 10 ข้อ กำลังสะสมกำลังใจ สะสมบุญกุศลมากขึ้นๆ ท่านพวกนี้ตัดเรื่องไร้สาระได้ ตัดหนทางอ้อมสู่พระนิพพานได้ ท่านก็ตัด อย่างการจะมาพิสูจน์เรื่องก่อนเกิด หลังตาย ระหว่างใช้ชีวิต ผีมันอยู่ไหน อารมณ์มุ่งมั่น บางท่านมากกว่าคนปรกติจะไปชวนคุยถึงผี ไปแหย่ๆท่าน ทั้งผีทั้งคนโดนถอกหน้าหงายมาก็เยอะ (ในอภิธรรมก็มีกล่าวถึง การค่อยๆสะสมสัมมาฯไปทีละข้อ ,1ข้ออาจต้องใช้เวลาหลายชาติ ต้องเอาใจช่วยเขาครับ) แบบที่สอง (เป็นสุกขวิปัสสโกเต็มตัวแล้ว) - สัมมาทิฎฐิเต็ม 10 ข้อแล้ว บุญกุศลมาก กำลังใจถึง ภพภูมิอื่นท่านแสดงตัวไปหาเองละครับ แต่คำสอนสายสุกขวิปัสสโก ท่านไม่มีวันเฉออกไปทาง ตาทิพย์ เหาะเหิน ท่านมั่นคงถ่ายทอดแนวทางท่านกับสายท่าน ข้อดี   สามารถเกี่ยวบุคคล ข้อแรกเข้ามาระลึกแนวทางเดิม ไม่วิ่งออกไปหาศาสนาอื่น ศาสนาใหม่ ข้อเสีย   ไม่ถูกใจถูกหู บางบุคคลซึ่งไม่เคยเจริญกรรมฐาน หมวดพรหมวิหาร๔ เลย บุคคลประเภทกรุงโรมต้องสร้างเสร็จในวันเดียว ขาดสัมมาฯไปข้อ กระแทกกันถึง'เป็นพวกจารวาก ไม่ใช่พุทธ! --------- ปล. สำหรับแบบแรกซึ่งกำลังโดนกระทบกระทั่งหนักขึ้นทุกวัน "โลกานุกมฺปาย" ขององค์บรมครู ให้นำธรรมะ ออกไปอนุเคราะห์"โลก" "โลก" อันเต็มไปด้วย มิจฉาทิฏฐิ๑๐เต็ม ให้คนที่มีสัมมาทิฏิฐิ ๑๐ เต็มอยู่แล้ว เมตตาพูดคุยกัน ไม่ใช่ถอกหน้า ใส่กัน ถีบหัวส่งกัน ตำราจิตวิทยา101 ยังไม่สอนให้พูดคำว่า "ไม่ได้" "ผิด" ใส่หน้าคนอื่นเลย อ้างเป็นพุทธ ทิ่มกันมันส์เลย พุทธองค์สอนความหมายของมิจฉาฯ ให้เก็บไว้ในใจครับ ออกไปปรับความคิดเขา ไม่ใช่ออกไปตอกหน้า ยันหน้าเขาออกไปจากพุทธ ใครควรเข้าใจจุดนี้มากกว่ากัน  กลุ่มเขา? หรือ พวกคุณ?? (ซึ่งอ้างว่าท่องแท้ในอภิธรรม) อีกเรื่อง หากคุณเป็นครูสอนพละ มีคนมาบอก ทำไมคุณไม่ไปสอนควอนตัมฟิสิกส์?? ยัดเยียดควอนตัมฟิสิกส์ให้คุณเป็นทุกวันๆ ถ้ามันทำได้กันหมด องค์บรมครูท่านจะแยก 4 สายไว้ทำไมครับ? แม้แต่วิชชา3 ที่โขมงโฉงเฉงกันแบบขมุกขมัว ผมจับยัดเยียดให้คุณฝึกปฏิสัมภิทาญาณ ด้วยน้ำเสียงไม่ถูกใจผม คุณจะรู้สึกอย่างไร? ละสังโยชน์3 ไม่ต้องพึ่งฤทธิ์หรอกครับ ในทางพุทธ ฤทธิ์สำหรับหลวงปู่หลวงพ่อบางท่านที่มี เพราะของเดิมติดตัวกันมา หรือ ตั้งใจเกิดมาเพื่อสะสมต่อ ประเภทอยากให้คนอื่นเป็นอย่างใจฉัน เป็นเหมือนฉัน ยัดเยียดคนอื่น ลด ละ ความคิดแบบนี้ในสังคมไทยบ้างก็ดี ความอยากให้ทุกคนต้องถูกใจฉัน สร้างความแตกแยก หนักไปกว่าทุกวันนี้อีกหรือครับ? แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 55 12:29:09 แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 55 12:26:58 แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 55 12:21:44 แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 55 11:56:03 จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 11:47:34

ความคิดเห็นที่ 13 ^ ขอโทษนะครับ ผมอ่านของคุณแล้วไม่รู้เรื่องเลยครับ จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 11:59:13

ความคิดเห็นที่ 14 ความคิดเห็นที่ 9     ... ส่วนคนที่มาสายสุขวิปัสสโกนั่นต้องจิตใจแน่วแน่มากเหมือนปิดตาเดินขึ้นบันได ยังไงยังงั้นก้าวพลาดก็ตก จากคุณ : Brutal PoP   เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 07:44:19   ------------------------------------------------- ไม่เข้าใจว่าก้าวพลาดก็ตก หมายความว่าอะไร ผมเข้าใจว่า คนที่ปฏิบัติบรรลุธรรมได้ก็คือได้ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ไม่เห็นว่าจะตกบันไดตรงไหน จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 12:03:03

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ผมผิดเองละครับ ที่ทำให้ท่านไม่รู้เรื่อง ขออภัยนะครับ (พอดีรีบพิมพ์ต้องไปธุระ ย้อนอ่านอีกที ผมยังไม่รู้เรื่องตัวเองเหมือนกัน) ขอบคุณที่ทักครับ แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 55 12:27:56 จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 12:13:11

ความคิดเห็นที่ 16 ส่วนผู้ที่ทำฌานสี่ได้ก็จะได้ไปในแนวสมถยานิกซึ่งถ้าบรรลุธรรมได้ก็จะได้เป็นหนึ่งในสามแบบที่ต้องมีฌานสี่สนับสนุน ส่วนผมปฏิบัติมาในแนววิปัสนายานิก ตั้งใจจะให้ได้สุขวิปัสโก เพราะผมยังทำได้แค่ชาน ก็แค่นั้นเอง จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 12:34:35

ความคิดเห็นที่ 17 แห้งแล้งอาจจะหมายถึง ทำอะไรไม่ได้ ตาทิพย์ก็ไม่มี หูทิพย์ก็ไม่มี อ่านใจก็ไม่ได้  บางคนเขาอยากเป็นพระอรหันต์ แบบมีความสามารถพิเศษมากมาย  อย่างพระอรหันต์สมัยพุทธกาลสมัยที่บำเพ็ญบารมี ก็มีเป้าหมายในการบรรลุธรรมต่างกัน บางคนขอให้เป็นเลิศด้านใดด้านหนึ่ง บางองค์ก็อยากเป็นอัครมหาสาวก จากคุณ : แล้วทำไม12 เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 16:43:51

ความคิดเห็นที่ 18 ก็มันไม่อยากได้นี่ ไำปทางธรรมดาก็พอ ไม่เห็นต้องเป็นเลิศทางไหน จากคุณ : ------ เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 19:02:20

ความคิดเห็นที่ 19 1.มันเท่ห์ดี เพราะ การจะฝึกสายนี้แล้วก้าวหน้า ได้ แสดงว่า เป็นผู้จิตสูง บุญมาก ญาณแกร่ง ภูมิกึ๋นแยะ มั้ง ถ้าเทียบตามชนชั้นวรรณะ ก็ ประมาณ วรรณะพรามหณ์ /กษัตริย์ ส่วนพวกที่ฝึกสายอื่นนี่ มันออกแนว กรรมกร ศูทร จัณฑาล มั้ง 555 2.ขี้เกียจ และ มักง่าย ชอบอะไรที่สบาย ๆ ไม่ต้องลงทุนลงแรง  แต่ก็ธรรมดา อ่ะนะ วิสัยของสัตว์โลกส่วนใหญ่ ก็ เป็นไป ในทางนี้นิหน่า 3.จริตเขา ไปทางนี้เอง ในเมื่อฝึกแล้วถูกจริต แถมยังก้าวหน้า ในการปฏิบัติ จะ สะแหล๋นแจ๋น ไปฝึก สายอื่นทำไมให้มันเสียเวลา ล่ะเจ้าคะ โดยส่วนตัว อิฉัน คิดว่า ตัวเองเป็นแบบที่ 3 นะ ประมาณว่า จิตสูง บุญมาก ญาณแกร่ง ภูมิกึ๋นแยะ ปฏิบัติ อะไรมันก็ก้าวหน้า ไปซะโม๊ดดดด แต่ ไอ้สาย ทุกขังกาละมังทั้งหลาย ก็ไม่ใช่ จะ เหยียบขี้ไก่ ไม่ฝ่อ ทำไม่ได้นะเจ้าคะ ถ้านึกครึ้ม อยากจะทำ มันก็ทำได้ง่าย ๆ เหมือนเปลี่ยน รองเท้า อ่ะ และ ที่แปลก ก็คือ ทำเท่าไร ๆ ก็ ไม่ยักก๊ะ ทุกข์ ซะที ไม่เชื่อ ลองอ่าน ในกระทู้นี้ดูดิ อิอิ http://board.palungjit.com/f4/มาถอนรากถอนโคนกันครับ-อารมณ์-การปรุงแต่ง-360444-2.html#post6738504 จากคุณ : ยื้มล็อกอินป๊ะป๋า มาโพสเจ้าค่ะ (ป๊ะป๋าหมาน) เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 15:32:31

ความคิดเห็นที่ 20 ลองทำวิจัยและสืบค้นดูน๊ะครับ        1.สายวิชา3      2.สายอภิญญา 6      3.และสายสุขวิปัสโก(ผม searchไม่เจอในพระไตรปิฎก) ผมรู้สึกว่ามันไม่น่าจะมีในพระไตรปิฎกและพระศาสดาไม่น่าจะแบ่งพระเภทพระอรหัตร์แบบนี้นะครับ (ผิดถูกแนะนำได้ครับ) แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 55 20:00:43 จากคุณ : withorn_saab เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 19:58:25

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ ^ คำว่า สุกขวิปัสสกะ (หรือประกอบวิภัตติเป็นสุกขวิปัสสโก)  เป็นสำนวนของอรรถกถาครับ ถ้าในพระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าทรงใช้คำว่า ปัญญาวิมุตติ ส่วนการแบ่งประเภทของพระอรหันต์ ที่พบมากก็คือในอรรถกถา และในวิสุทธิมรรค ส่วนในคัมภีร์บาลี มักกล่าวถึงประเภทของพระอรหันต์ แบ่งเป็น ๒ ประเภท คือปัญญาวิมุตติ และอุภโตภาควิมุตติ แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 55 23:49:28 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 23:48:39

ความคิดเห็นที่ 22 ^ พระอรหันต์มี 2 จำพวก  ไหนๆแล้ว ก็หาในพระไตรปิฎกออกมาซะเลย ซึ่งพระศาสดาจำแนกบุคคลไว้มี 7 จำพวก ดังนี้                 1. อุภโตภาควิมุตบุคคล (พระอรหันต์)                2. ปัญญาวิมุตบุคคล   (พระอรหันต์)                3. กายสักขีบุคคล     (พระอริยบุคคล)                4. ทิฏฐิปัตตบุคคล     (พระอริยบุคคล)                5. สัทธาวิมุตบุคคล    (พระอริยบุคคล)                6. ธัมมานุสารีบุคคล    (พระอริยบุคคล)                7. สัทธานุสารีบุคคล    (พระอริยบุคคล) (พระศาสดาแจกแจ้งอย่างละเอียดเลย ครับ) ====================================================================== อ้างอิงจาก: พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๓          พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕ มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ หน้าที่ ๑๗๙/๕๑๘ ข้อที่ ๒๓๐                บุคคล ๗ จำพวก [๒๓๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๗ จำพวกเหล่านี้มีปรากฏอยู่ในโลก ๗ จำพวกเป็นไฉน คืออุภโตภาควิมุตบุคคล ๑ ปัญญาวิมุตบุคคล ๑ กายสักขีบุคคล ๑ ทิฏฐิปัตตบุคคล ๑ สัทธา วิมุตบุคคล ๑ ธัมมานุสารีบุคคล ๑ สัทธานุสารีบุคคล ๑. [๒๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อุภโตภาควิมุตบุคคลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล บางคนในโลกนี้ ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คืออรูปสมาบัติล่วงรูปสมบัติ ด้วยกายอยู่ และ อาสวะทั้งหลายของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา บุคคลนี้เรากล่าวว่า อุภโตภาค วิมุตบุคคล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมกล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมไม่มีแก่ ภิกษุนี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะกิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ภิกษุนั้นทำเสร็จแล้ว และ ภิกษุนั้นเป็นผู้ไม่ควรเพื่อจะประมาท. [๒๓๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ปัญญาวิมุตบุคคลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล บางคนในโลกนี้ ไม่ได้ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คืออรูปสมบัติล่วงรูปสมบัติด้วยกายอยู่ แต่ อาสวะทั้งหลายของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลนี้ เรากล่าวว่าปัญญาวิมุตบุคคล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมกล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมไม่มีแก่ภิกษุแม้นี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะกิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ภิกษุนั้น ทำเสร็จแล้ว และภิกษุนั้นเป็นผู้ไม่ควรเพื่อจะประมาท. [๒๓๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็กายสักขีบุคคลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคน ในโลกนี้ ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คืออรูปสมบัติล่วงรูปสมาบัติด้วยกายอยู่ และอาสวะ บางเหล่าของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา บุคคลนี้เรากล่าวว่ากายสักขีบุคคล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุนี้ ข้อนั้น เพราะเหตุไร ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเราเห็นผลแห่งความไม่ประมาทของภิกษุนี้เช่นนี้ว่า ไฉน ท่านผู้นี้ เมื่อเสพเสนาสนะที่สมควร คบหากัลยาณมิตร ทำอินทรีย์ให้เสมออยู่ พึงทำซึ่งที่สุด พรหมจรรย์ อันไม่มีธรรมอื่นยิ่งไปกว่าที่กุลบุตรทั้งหลายออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบ ต้องการ ให้แจ้งชัดด้วยปัญญาอันยิ่งเองได้ในปัจจุบัน แล้วเข้าถึงอยู่ดังนี้ เราจึงกล่าวว่า กิจที่ ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุนี้ [๒๓๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทิฏฐิปัตตบุคคลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคน ในโลกนี้ ไม่ได้ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คืออรูปสมาบัติล่วงรูปสมบัติด้วยกายอยู่ แต่อาสวะ บางเหล่าของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา อนึ่ง ธรรมทั้งหลายที่ตถาคต ประกาศแล้ว เป็นธรรมอันผู้นั้นเห็นแจ้งด้วยปัญญาประพฤติดีแล้ว บุคคลนี้เรากล่าวว่า ทิฏฐิปัตต บุคคล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุแม้นี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะเราเห็นผลแห่งความไม่ประมาทของภิกษุนี้เช่นนี้ว่า ไฉนท่านผู้นี้ เสพเสนาสนะที่สมควร คบหากัลยาณมิตร ทำอินทรีย์ให้เสมออยู่ พึงทำซึ่งที่สุดพรหมจรรย์อันไม่มี ธรรมอื่นยิ่งไปกว่า ที่กุลบุตรทั้งหลายออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการให้แจ้งชัด ด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเองในปัจจุบัน แล้วเข้าถึงอยู่ ดังนี้ เราจึงกล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความ ไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุนี้ [๒๓๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สัทธาวิมุตบุคคลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล บางคนในโลกนี้ ไม่ได้ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คืออรูปสมบัติล่วงรูปสมาบัติด้วยกายอยู่ แต่ อาสวะบางเหล่าของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา อนึ่ง ความเชื่อในพระตถาคต ของผู้นั้นตั้งมั่นแล้ว มีรากหยั่งลงมั่นแล้ว บุคคลนี้เรากล่าวว่าสัทธาวิมุตบุคคล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่ากิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุแม้นี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะเรา เห็นผลแห่งความไม่ประมาทของภิกษุนี้เช่นนี้ว่า ไฉนท่านผู้นี้เสพเสนาสนะอันสมควร คบหา กัลยาณมิตร ทำอินทรีย์ให้เสมออยู่ พึงทำให้แจ้งซึ่งที่สุดพรหมจรรย์ อันไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า ที่กุลบุตรทั้งหลายผู้ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการ ด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเอง ในปัจจุบัน แล้วเข้าถึงอยู่ ดังนี้จึงกล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุนี้. [๒๓๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธัมมานุสารีบุคคลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล บางคนในโลกนี้ ไม่ได้ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คืออรูปสมาบัติล่วงรูปสมาบัติด้วยกายอยู่ แต่ อาสวะบางเหล่าของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา อนึ่ง ธรรมทั้งหลายที่พระ ตถาคตประกาศแล้ว ย่อมควรซึ่งความพินิจ โดยประมาณด้วยปัญญาของผู้นั้น อีกประการหนึ่ง ธรรมเหล่านี้ คือ สัทธินทรีย์ วิริยินทรีย์ สตินทรีย์ สมาธินทรีย์ ปัญญินทรีย์ ย่อมมีแก่ผู้นั้น บุคคลนี้เรากล่าวว่า ธัมมานุสารีบุคคล. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความ ไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุแม้นี้ ข้อนี้เพราะเหตุไร เพราะเราเห็นผลแห่งความไม่ประมาทของ ภิกษุนี้เช่นนี้ว่า ไฉนท่านผู้นี้เสพเสนาสนะที่สมควรคบหากัลยาณมิตร ทำอินทรีย์ให้เสมออยู่ พึงทำให้แจ้งซึ่งที่สุดพรหมจรรย์ อันไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่าที่กุลบุตรทั้งหลาย ผู้ออกจากเรือนบวช เป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการ ด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเองในปัจจุบันแล้วเข้าถึงอยู่ ดังนี้ เราจึง กล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุนี้. [๒๓๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สัทธานุสารีบุคคลเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล บางคนในโลกนี้ ไม่ได้ถูกต้องวิโมกข์อันละเอียด คือ อรูปสมาบัติล่วงรูปสมาบัติด้วยกายอยู่ แต่อาสวะบางเหล่าของผู้นั้นสิ้นไป เพราะเห็น (อริยสัจ) ด้วยปัญญา อนึ่ง ผู้นั้นมีแต่เพียง ความเชื่อความรักในพระตถาคต อีกประการหนึ่ง ธรรมเหล่านี้ คือ สัทธินทรีย์ วิริยินทรีย์ สตินทรีย์ สมาธินทรีย์ ปัญญินทรีย์ ย่อมมีแก่ผู้นั้น บุคคลนี้เรากล่าวว่า สัทธานุสารีบุคคล. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุแม้นี้ ข้อนั้น เพราะเหตุไร เพราะเราเห็นผลแห่งความไม่ประมาทของภิกษุนี้เช่นนี้ว่า ไฉนท่านผู้นี้เสพเสนาสนะ ที่สมควร คบหากัลยาณมิตร ทำอินทรีย์ให้เสมออยู่ พึงทำให้แจ้งซึ่งที่สุดพรหมจรรย์ อันไม่มี ธรรมอื่นยิ่งกว่า ที่กุลบุตรทั้งหลายผู้ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการ ด้วยปัญญา อันยิ่งด้วยตนเองในปัจจุบัน แล้วเข้าถึงอยู่ ดังนี้ จึงกล่าวว่า กิจที่ควรทำด้วยความไม่ประมาท ย่อมมีแก่ภิกษุนี้.     แก้ไข              แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 55 01:19:23 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 55 01:17:17 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 55 01:05:31 แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 55 01:00:35 จากคุณ : withorn_saab เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 00:52:13