มหากาพย์ปลาบู่ทอง ! ... ต้องใช้ธรรมะบทไหน ... ถึงจะทำให้ นังอิจฉากลับใจ ? [ย้ายจาก : ]

อืม... ช่วงนี้โดนใครทำคุณไสย
เสกหนังควายเข้าท้อง ก้อม่ะรู้เจ้าค่ะ
จู่ ๆ ก็รู้สึกตะหงิด ๆ ว่า
มีมือที่มองไม่เห็น คอยมากลั่นแกล้ง อิฉัน
ประมาณเดียวกับ ละครจักร ๆ วงศ์ ๆ
เรื่อง ปลาบู่ทอง เรยอ่ะค่ะ



เฮ้อออ คิด ๆ แล้ว ก็ไพล่ไปนึกถึง
ชีวิตรันทดของ แม่ปลาบู่ทอง ก๊ะ น้องนางเอกจิง ๆ
คิดดูดิคะ ขนาด แม่ปลาบู่ฯ โดนฆ่าตาย
อุส่า หนีไปเกิดใหม่เป็น ต้นมะเขือ แล้ว
อินังอิฉา มันก็ยังวิ่งสู้ฟัดกัดไม่ปล่อย
ตามไปโค่นทำลาย แล้ว เด็ดลูกมะเขือเอามาจิ้มน้ำพริกกิน
แถมยังวางแผนร้าย จัดฉากสารพัด
ทำตัวเป็น มือที่สามเข้ามาแทรกกลาง
ทำให้พระเอกกะนางเอกต้องพลัดพรากจากกัน


ครั้นพอ น้องนางเอกกลับชาติมาเกิดเป็นนกแขกเต้า
ก็ยัง ไม่วาย โดนนังอิจฉาจัมาบถอนขนเอาไปต้มกิน อี๊กก
หูยยยยย คิดถึงเรื่องนี้แล้ว
มันก็ยิ่งรู้สึก สะเทือนใจ เสียนี่กระไร
เออ แต่ ที่บ่นมาทั้งหมดนี่ อิฉัน ไม่ได้ สะเทือนใจ
ในชะตากรรมอันรันทด ของ แม่ปลาบู่ทอง ก๊ะ น้องนางเอกนะค๊ะ
เพราะ สองคนนั่น จิตใจเค้า ก็ใฝ่ไปทางบุญทางกุศล อยู่แระ
ถึงไง คนดีก็ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ นี่เน๊าะ


แต่ ที่อิฉันบอกว่า สะเทือนใจ นั้นน่ะ
เป็นเพราะ อิฉัน รู้สึก เวทนา
กับ ความบากบั่น และเพียรพยายาม
ในการก่อกรรมทำเข็ญ ของอินังอิจฉา มันอ่ะค่ะ
กลัวมันจะต้อง ตกนรกแบ่บ ไม่ได้ผุดได้เกิด ฮือ ๆ


อืม... อิทัปปัจจยตา สิ่งนู้นมี สิ่งนี้จึงมี
กิเลสตัณหา ตัวไหนกันหนอ ? ที่มาปิดหูบังตา
จน เป็นเหตุปัจจัย ทำให้แม่อ้ายแม่อี่ มีแต่อวิชชาอันมืดบอด
ไม่ยอมรับความจริง และ ความเห็นต่าง
แล้ว กลายร่างเป็นคนเอาแต่ใจ ใช้แต่อารมณ์
เพาะบ่มแต่ความอาฆาตพยาบาท ปราศจากซึ่งเหตุผล
และ ขาดเมตตาธรรมค้ำจุนโลก ได้ตลอด ๆๆๆ ถึงเพียงนี้

จากคุณ	: ป๊ะป๋าหมาน
เขียนเมื่อ	: 13 ต.ค. 55 13:23:01