PANTIP.COM : Y12800043 วันนี้ขอแบ่งเนื้อที่ บอกเล่าความสุข หน่อยค่ะ []

ความคิดเห็นที่ 2

เรารู้ว่าเรือจะต้องแตก...ตะโกนบอกให้พี่น้องผองเพื่อนทุกคนเดินหาชูชีพมาไว้ใกล้ตัว
บางครั้งก็เหนื่อยเปล่า..เพราะเขาเชื่อว่า..ไม่มีทางที่เรือไททานิคจะแตก
มันจะอยู่รอดปลอดภัยไปจนถึงฝั่ง...

สุดท้ายก็ได้คิด..ศรัทธาในความดีงามมันจับยัดใส่มือกันไม่ได้
เราเองกว่าจะมีศรัทธาในวันนี้ได้..ก็พากเพียรฝ่าฟันวิ่งทวนกระแสความอยากมาไม่ใช่น้อย
มันคงไม่สามารถเกิดขึ้นได้ง่ายๆ..กับใครก็ได้

ถ้าช่วยได้ก็ช่วยครับ..โดยเฉพาะพ่อแม่คนใกล้ชิด
แต่ถ้าเกินกำลังก็คงต้องปล่อยไปตามกรรม..
เพราะแม้ตัวของเราเองจะมีชูชีพ...ก็การันตีไม่ได้ว่าจะลอยคออยู่รอดไปจนถึงฝั่ง
อาจถูกฉลามกัด..ชูชีพรั่ว..อดน้ำตาย..มีปัจจัยเงื่อนไขอีกหลายตัวที่เราจะประมาทไม่ได้

หลวงปู่เรือง แห่งเขาสามยอด..ลพบุรี
ท่านไปอยู่ในถ้ำบนเขาสามยอดเกือบ 40 ปี
ลูกศิษย์ถามว่า.."ทำไมไม่ลงไปสั่งสอนชาวบ้านเบื้องล่าง"

ท่านตอบว่า "คนสมัยนี้จิตใจหยาบ..สอนยาก"
"หากตัวท่านเองยังไม่บรรลุธรรม...แล้วจะเอาธรรมที่ไหนไปสั่งสอนคนอื่น"

ถ้าหลวงปู่เรืองผู้ตัดขาดจากโลกภายนอก...ฝึกปฏิบัติธรรมทั้งวันทั้งคืน
ไม่เคยสักครั้งที่ท่านจะล้มตัวลงนอนโดยให้แผ่นหลังสัมผัสพื้น...นานถึง 40 ปี
ท่านยังบอกไม่รู้ธรรมอะไรเลย....แล้วเราล่ะ

ธรรมที่คิดว่าเรารู้แล้ว...มันเป็นธรรมอันเดียวที่พระพุทธเจ้าหมายความถึงหรือเปล่า
เรารอดแล้วจริงๆ หรือ..

มีนิทานอยู่เรื่อง...
ไฟกำลังโหมไหม้ป่า..สัตว์ป่าทุกตัวต่างหนีตายเอาตัวรอด
เจ้าเต่าเดินต้วมเตี้ยมมองไปเห็นงูนอนขดอยู่...ใจก็นึกเวทนาและเป็นห่วงเจ้างู
ไฟกำลังลามมาถึงเจ้างูคงต้องตายเป็นแน่..น่าสงสารนัก

สุดท้ายเมื่อไฟไหม้ลามมาถึง..เจ้างูก็เลื้อยหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
ปล่อยให้เจ้าเต่าผู้เอาแต่สงสารเวทนาผู้อื่น..ต้องตายอยู่ในกองไฟเพราะคลานหนีไม่ทัน

ยินดีด้วยครับกับความสุข..
แต่คงต้องมีอะไรมากมายให้ต้องทำในอนาคตข้างหน้า
เราเผลอและประมาทกับอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง...???

จากคุณ : อารยัน

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 11:05:41