ความคิดเห็นที่ 1 Clip ขอบเขต 3 ข้อ ของคุณกอบชัยครับ ************************************************* จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 09:40:20

ความคิดเห็นที่ 2 รับทราบ แต่ก่อนเคยสับสนระหว่าง "รู้สึก" กับ "คิด" ด้วย เพิ่งเข้าใจกระจ่างขึ้นมาตอนหลัง นึกแล้วก็ขำดีนะ คำบางคำง่ายๆ ดูไม่มีอะไร แต่ให้ปฏิบัติแบบเข้าใจจริงๆ นี่มันยาก หลงทำผิดอยู่นานทีเดียว จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 11:21:32

ความคิดเห็นที่ 3 ขอร้อง  อ้าววววววววว ดังๆๆ ได้มั้ยคะเนี่ย ทำความรู้สึกตัวมาเป็นเดือนแล้ว เข้าใจว่าทำอะไรอยู่ก็รู้สึกตรงนั้น เดินก็รู้อยู่ที่ขาหรือฝ่าเท้า นั่งก็รู้ที่ก้น ที่ไหนได้ ทำไม่ถูกจริงหรือนี่ ?? จากคุณ : I know who am i เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 12:15:57

ความคิดเห็นที่ 4 นอกจากฝึกรู้สึกตัวแล้ว  ก็ขอให้มาฝึกรู้สึกใจมั่ง ตามสังเกตจิตว่านึกคิดอะไรบ้าง (โดยไม่สนใจร่างกายเลย) สุดท้ายเมื่อตามรู้สึกจิตว่านึกคิดสิ่งใดแล้ว ก็ลองฝึกจิตให้ลองสงบนิ่งไม่คิดอะไรดูบ้าง ว่า จะทำได้ไหม ฝึกจิตของเราให้สงบนิ่งนั้น ฝึกยากที่สุดแล้ว  ถ้าท่านทำได้ในชาตินี้ก็ถือว่าเป็นโชคดีของท่าน แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 55 12:32:10 จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 12:31:03

ความคิดเห็นที่ 5 #3 ทำถูกแล้วครับ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 13:04:10

ความคิดเห็นที่ 6 มีประเด็นที่เกี่ยวกับเรื่องนี้คือ เมื่อครั้งที่พระโมคคัลลีบุตรติสสะเถระเป็นประธานในการสังคายนาพระไตรปิฎกด้วยความอุปถัมภ์ของพระเจ้าอโศกมหาราช เรื่องปรากฏในอธิคคัยหมนสิการกถา กถาวัตถุ  พระอภิธรรมปิฎก ว่าด้วยการ มนสิการรวบยอด เรื่องมีอยู่ว่าพวกภิกษุฝ่ายปรวาทีนิกายปุพพเสลิยะ มีความเห็นว่า  บุคคลเมื่อมนสิการอารมณ์  สามารถรวบยอดประมวลอารมณ์ทั้งปวงมามนสิการโดยพร้อมกันได้ ซึ่งต่างจากความเห็นของภิกษุฝ่ายสกวาที ที่เห็นว่าบุคคลไม่สามารถพิจารณาอารมณ์หลายอย่างในขณะเดียวกัน  แต่สามารถพิจารณาอารมณ์ได้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 13:54:13

ความคิดเห็นที่ 7 4 ลองฝึกจิตให้ลองสงบนิ่งไม่คิดอะไรดูบ้าง ว่า จะทำได้ไหม ^ ทำผิดแล้ว  สังขาร ความนึกคิดมีไปตลอดชิวิตนั่นแหละ ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน ดู รู้ แต่ไม่ติดไป ไม่ใช่เอาสมถะไปข่ม ไปเพ่งไว้ มันก็ได้แป๊บๆนั่นแหละ ไม่มีประโยชน์ เพ่งไปเพ่งมาเห็นช่องว่าง หลงเข้าไปติด  ได้ไปเป็นพรหมลูกฟัก นอกจากเข้าอัปปนาสมาธินั่นแหละ ไม่มีความคิด แบบนั้นไม่ผิด เคยมีคนไปนั่ง คอยตะครุบสังขารที่ปรุงขึ้นมา ตอ่หน้า ลป ทา จารุธัมโม วัดถ้ำซับมืด ท่านก็เมตตาสอนให้ ว่าอย่าไปยุ่งกับมัน  มันเป้นสังขาร จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 15:24:31

ความคิดเห็นที่ 8 3 ส้รางเหตุถูกแล้ว แต่ยังเป็นสมถะอยู่ มีความรู้สึกตัวที่ถูกกว่าในอีก level หนึ่ง ลพ สมบูรณ์ท่านสอนว่า ให้ดูความรู้สึก เห็นความรู้สึก ไม่ได้สอนให้ ดูเท้า ดูก้น ดูกายแล้ว ดูความรู้สึกต่อ ว่ามันเกิดความรู้สึกอะไรตามมา อื่นๆต่อมา ไปฟังท่านเอง ลพ ปราโมทย์ ท่านก็สอนให้ดูกาย เพื่อมาดูจิต(ความรู้สึก) ต้นทางมาคล้ายๆกันนั่นแหละ  ขึ้นอยู่กับว่า ฟังแล้ว จริตเราคลิ๊กคำไหน ความรู้สึกตัว ที่ไม่เพ่ง ไม่ไปแนบความรู้สึกอยู่กับ เท้า กับ มือ กับ ลม กับส่วนใดๆ ความรู้สึกตัวสบายๆ ที่ไม่ได้ทำ ไม่ได้เจตนา แต่ก็ไม่เผลอเพลิน พร้อมกับกำลังสมาธิ สติที่รู้ชัด จิตจะเคลื่อนมาตั้งมั่นที่ฐานของจิต วินาทีนั้น คือ ความรู้สึกตัว ที่เป็นสติตัวแท้ๆ การส้รางเหตุ  ถ้าบอกว่าอย่าไปเพ่งส่วนใด นักภาวนาก็จะไปเพ่งทั้งตัวหลวมๆแทน(เก่งกันมาก) สรุปว่าตั้งใจทำพุ่งไปตรงไหน ละผิดตรงนั้น เลยไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน  แม้แต่คุณทางนี้เอง เราว่า เขาก็พยายามอธิบายอุดช่องที่ทำผิดไว้เยอะมากแล้วนะ แต่ไม่รู้จะมีกี่คน ที่ทำแล้วเข้าใจ โดยเฉพาะพวกคิดเก่งๆ ผู้หญิงนี่ตัวดีเลย  มันจะออกจากความคิดยากมาก   ยกเว้นจะภาวนามาสักพัก  บารมีเริ่มเต็ม มีสติเริ่มแยกความคิดออกจากกายจากจิตได้บ้างแล้ว ก็ได้แต่โมทนากับคุณทางนี้เองด้วย ในความพยายามที่จะเผยแพร่ธรรมะตัวนี้ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 15:51:07

ความคิดเห็นที่ 9 อย่าพูดสร้างรูปแบบขึ้นมา ผมจับแขนคุณ คุณรู้สึกไหม นั่นแหละทำให้มาก จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 20:26:03

ความคิดเห็นที่ 10 อีกอย่างหนึ่ง หลวงพ่อให้เคลื่อนไหวท่านหมายถึงทุกข์อยู่นิ่งไม่ได้มันต้องมีอิริยาบถแก้ทุกข์ มีอยู่ตอนหนึ่ง หลวงพ่อพูดกับท่านเขมานันทะว่า พวกเขายกมือกันทำไม จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 20:33:30

ความคิดเห็นที่ 11 หลายอย่างมาทีหลัง คนเขาอยากจะได้นัก ยกมือตอนนั่งยืนก่อนนอน ไขว้มือเดินจงกรม ทำไม่เป็น ไม่ต้องพูดถึงการเปลี่ยนท่า จนไปถึงการลุกขึ้นจากที่นอน มันไม่ใช่การกำหนดแผ่กระจายไปทั่วร่างกาย อย่างนั้นมันพวกทำไม่เป็นจังหวะ ง่วงได้ตลอดวัน จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 20:41:51

ความคิดเห็นที่ 12 คำว่าแผ่กระจายนั้น คุณไม่ต้องกำหนดแผ่กระจาย ความรู้สึกนั้นมีทั่วร่างกายอยู่แต่ไม่ถูกกระทบ การกำหนดจิต เข้าสู่ฐานนั้นเฉพาะคนที่ผ่านมาแล้วและระลึกได้ ไม่ใช่สำหรับผู้เริ่มต้น ซึ่งถิรสัญญาไม่มี มันคนละบทคนละตอน สำหรับผู้ที่ทำสมาธิได้ จงทำเถิดครับ เร็วกว่ามากนัก เขาทำสติเพื่อสมาธิ ไม่มีไม่ได้ ไม่ได้ไม่มี จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 20:49:22

ความคิดเห็นที่ 13 ตรงนี้...ลองทดสอบความรู้สึกตัว โดยการยืนขึ้น แล้วบิดไปทางซ้ายขวา สัก 2-3 ครั้ง ลองสังเกตุว่ารู้สึกได้ทั้งตัวหรือไม่ รู้สึกตัวแล้ว มีความคิดไหม รู้สึกตัวแล้ว มีความหมายอะไรหรือไม่ มีการคิดออกมาเอง ว่าบิดซ้าย - บิดขวาหรือเปล่า แล้วลองเดินจงกรมให้รู้สึกสะเทือนทั้งกาย ไม่ใช่การกำหนดแผ่ไปทั้งกายครับ ความรู้สึกที่สะเทือนยามเดิน หลวมๆ รู้สึกได้ตามธรรมชาติ ไม่ได้เพ่งจ้องที่ส่วนใด นั่นแหละครับ...ความรู้สึกตัว รู้สึกตัว ครับ...ไม่ใช่รู้สึกเท้า สังเกตุได้ว่า ถ้ารู้สึกหลวมๆ  ทั้งตัว  เรียกว่า ความรู้สึกตัว ความคิดจะดับลงโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องไปกดข่มแม้แต่นิดเดียว ถ้ารู้สึกแค่ส่วนใด ส่วนหนึ่ง ความคิดจะไม่ค่อยดับครับ ....สังเกตุตรงนี้ดู บางทีเดินจงกรมเป็นชั่วโมง รู้สึกแต่ที่เท้า ความคิดจะเยอะมากๆ ถ้าไม่เพ่งที่เท้า เพื่อข่มความคิด ความคิดไม่ดับง่ายๆ แต่ถ้ารู้สึกตัว ความคิดจะน้อยมากๆ และดับง่ายๆ ด้วย ตรงนี้ เป็นข้อพิสูจน์ จะรู้ได้โดยตัวเองเลย  ...ไม่ต้องเชื่อตามใครครับ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:02:52

ความคิดเห็นที่ 14 ท่านทำใจหยุดนิ่งได้อย่างเดียว ท่านก็สำเร็จไปทุกเรื่องแล้วล่ะครับ ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน สำเร็จได้ด้วยใจ   ใจเป็นตัวรู้สึกนึกคิด อย่าไปทำใจเราให้นึกคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้่ไปเรื่อยเปื่อย เช่น เดินก็เอาใจไปไว้ที่เท้า  เขียนหนังสือก็เอาใจไปไว้ที่มือ  ถามว่า ท่านจะมุ่งไปทางนั้นจริงๆ ท่านจะไปเก็บรายละเอียดครบได้อย่างไร เพราะในขณะที่ท่านเดินที่เท้า หัวใจท่านเต้นอยู่ ลมหายใจของท่านหายใจอยู่ ขวาที่ก้าวย่างก็มีทั้งด้านซ้ายด้านขวา  ไหนจะต้องมีสติคอยระวังสัตว์ตัวเล็กๆ บนพื้นดินที่ท่านก้าวย่างไป ไหนจะต้องมีสติระลึกว่า ขณะนี้ ท่านหายใจอยู่น่ะ ขณะนี้ท่านหัวใจกำลังเต้นอยู่น่ะ ขณะนี้มือของท่านประสานกันอยู่น่ะ ขณะนี้ ขวาของท่านก้าวย่างคนละข้างอยู่น่ะ ขณะนี้ แสงแดดส่องท่านอยู่น่ะ ขณะนี้ลมพัดมาถูกตัวท่านอยู่น่ะ     และอื่นๆ อีกมากมาย ถามหน่อยว่า ทานไหวไหมครับ ทำอย่างนี้ ถามว่า ท่านมีสติระลึกรู้ในสิ่งนอกกายท่านไปหมดเสียทุกเรื่องหรือ ท่านมาทำใจของท่านให้สงบระงับจะง่ายกว่าไหมครับ มีสติอยู่กับใจของท่าน คอยประคองใจของท่านให้มันหยุดนิ่ง  หยุดคิดหยุดสังเกตหยุดรู้หยุดเห็น  ให้มันนิ่งจริงๆ เสียก่อน จะง่ายกว่าไหมครับ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 09:05:38

ความคิดเห็นที่ 15 รู้ไม่ต้องคิดหมายถึงไม่ต้องถามตัวเองว่ามีความคิดหรือไม่มีความคิด สติเป็นเชือกผูกจิตไว้กับหลัก หลักตรงนี้คืออิริยาบท ก่อนทำก็โยนิโสมนสิการให้ดีว่าหลักที่มั่นคงเป็นอย่างไร อะไรคือการกั้น มีขอบเขตอย่างไร เป็นต้น มีแค่สองอย่างก็วางความคิดกับตามความคิด ทีแรกเราไม่รู้จักความคิด เราต้องอยู่กับกายนี้กลับมาที่กายนี้คือวัตถุ จะเวทนานี้ก็ได้ ยากขึ้นอีก คือนามกับรูปมันผสมกันอยู่ แยกเวทนาทางกายกับเวทนาทางใจ ความคิดมันเร็วมาปุ๊บตีหัวแล้วไปเลย วิธีที่หลวงพ่อเทียนท่านสอนมีอยู่แล้วในพระไตรปิฎก มีสติต้องมีสัมปชัญญะด้วย จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 09:52:28

ความคิดเห็นที่ 16 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘ ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา ๙. วิชิตเสนเถรคาถา สุภาษิตเกี่ยวกับการฝึกจิต             [๓๔๓] เราจักระวังจิตนั้นไว้ เหมือนนายหัตถาจารย์ กักช้างไว้ที่ประตูนคร                          ฉะนั้น เราจักไม่ประกอบจิตไว้ในธรรมอันลามก จักไม่ยอมให้จิตตกลง                          ไปสู่ข่ายแห่งกามอันเกิดในร่างกาย เจ้าถูกเรากักขังไว้แล้ว จักไปตาม                          ชอบใจไม่ได้ เหมือนช้างได้ช่องประตู ฉะนั้น ดูกรจิตผู้ชั่วช้า บัดนี้                          เจ้าจักขืนยินดีในธรรมอันลามกเที่ยวไปเนืองๆ ดังก่อนมิได้ นายควาญ-                          ช้างมีกำลังแข็งแรง ย่อมบังคับช้างที่จับได้ใหม่ ยังไม่ได้ฝึก ให้อยู่ใน                          อำนาจด้วยขอ ฉันใด เราจักบังคับเจ้าให้อยู่ในอำนาจ ฉันนั้น นาย                          สารถีผู้ฉลาดในการฝึกม้าให้ดี เป็นผู้ประเสริฐ ย่อมฝึกม้าให้รอบรู้ได้                          ฉันใด เราจักฝึกเจ้าให้ตั้งอยู่ในพละ ๕ ฉันนั้น จักผูกเจ้าไว้ด้วยสติ                          จักฝึกจักบังคับเจ้าให้ทำธุระด้วยความเพียร เจ้าจักไม่ได้ไปไกลจาก                          อารมณ์ภายในนี้ละนะจิต.             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  บรรทัดที่ ๖๔๓๒ - ๖๔๔๔.  หน้าที่  ๒๗๕. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=6432&Z=6444&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=343 จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 09:53:57

ความคิดเห็นที่ 17 สงบแบบน้ำแข็งคือสงบแบบไม่พิจารณาเข้า อยู่ และออก รวมถึงเหตุปัจจัยต่างๆ สมาธิหลวงพ่อท่านไม่ได้ห้าม -คิดได้นั่น ทิ้งไปเลย -เดินเหมือนลอยจากพื้น มีความสุข หลวงพ่อหลงไป ตรงนี้พิจารณาแบบไม่ได้ยกมาเป๊ะๆครับ เป็นองค์ฌาน ซึ่งหลวงพ่อก็พูดถึงปปัญจญาณด้วย เห็นเกิดดับนั้นท่านพูดว่าเป็นขั้นสุดท้ายแต่เรื่องกำหนดหลุดพ้นหลวงพ่อไม่ทำ แลกเปลี่ยนกันนะขอรับคุณทางนี้ ถ้าผมกล่าวอะไรผิดไป เรามาแลกเปลี่ยนกันครับ :) จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 10:05:44

ความคิดเห็นที่ 18 ครับ แลกเปลี่ยนกัน... ดีครับ สติปัญญาจะได้แหลมคมขึ้น จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 10:43:08

ความคิดเห็นที่ 19 คห 3 I know who am I มีคนฝากข้อความมาให้ค่ะ เพราะส่งหลังไมค์ให้คุณไม่ได้ คุณทำแบบนั้นต่อไปเถอะค่ะ มันคือจุดเริ่มต้นของการสร้างเหตุ มันจะค่อยๆสะสมทีละนิดทีละหน่อย่วยปลุกกระตุ้นให้ประสาทสัมผัสตื่นตัว ว่องไวในการรู้ความรู้สึก สมถะหรือวิปัสสนา เป็นเพียงสมมติภาษาที่มนุษย์นำมาเรียก อย่ากลัวหรือวิตกว่า ความรู้สึกตัวที่คุณสัมผัสได้แบบที่คุณกล่าวมานั้นมันเป็นสมถะ ขณะที่คุณรับสัมผัสแต่ละจุดบนร่างกายในแต่ละขณะ ภาษาสมมติมันไม่มี  และมันไม่เคยตีความว่าเป็นสมถะหรือวิปัสสนา บางคนเกิดมาแทบไม่เคยรู้ว่า วันๆ เรารับสัมผัสต่างๆมากมายในอิริยาบถใหญ่และย่อย เพราะมัวแต่ไปติดในความคิดกัน จึงรู้เกินเลยลึกหลงไปในความคิดกัน จนยากจะตามทันความคิด แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 15:12:18 จากคุณ : คนจีนตัวน้อย เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 15:11:48