1. "ไม่เป็นการลักทรัพย์" ครับ
พิจารณาจากวินัยสงฆ์
เรื่อง "ทรัพย์" เป็นหลักครับว่า
ทรัพย์สินทางปัญญา
แม้ผู้เป็นเจ้าของ มีกรรมสิทธิติดตามในทรัพย์นั้นไป
แต่ในทางพุทธ (วันัย) ถือว่า "ทรัพย์สินทางปัญญา"
ไม่มีฐานะเป็นทรัพย์
เพราะวินัยถือเอาเฉพาะ สังหาริมทรัพย์
คือวัตถุทรัพย์ ที่จับต้องได้ ไม่รวมถึงนามธรรม
เมื่อไม่มีฐานะเป็นวัตถุ จึงไม่มีทรัพย์ที่ถูกลัก
ไม่ครบองค์ประกอบ 5
สรุป ไม่ผิดศีลข้อ2
จึงเชื่อมโยงได้ว่าไม่ผิดวินัยสงฆ์ว่าด้วยลักขโมย (จึงไม่อาบัติปาราชิก)
2. ผิดเจตนารมณ์ "การละเมิดเจตนาของศีลข้อ 2"
ธรรม เป็นความจริง โดยปรมัตถ์
ศีล, วินัย เป็นความจริง โดยสมมติ
ดังนี้แล้ว ศีล5 เป็นความจริงโดยสมมติของสังคมสมัยนั้น
พุทธรับเอาศีล 5 มาเป็นฐานในการดำเนินชีวิตเพื่อไม่เบียดเบียน
แต่ปัจจุบัน บริบทเรื่องของทรัพย์มีเรื่อง นามธรรมด้วย
ดังนี้แล้ว เจตนาของศีลจึงสมมติเอาว่า
เพื่อไม่ให้เบียดเบียนทรัพย์ (วัตถุรูปและนามธรรม) อันเป็นของหวงของผู้ใด
สรุป ผิดในส่วนเจตนารมณ์ของศีล (ผิดธรรม คือการเบียดเบียนผู้อื่น) ครับ