ความคิดเห็นที่ 1 ปุถุชนย่อมไม่มีทางเข้าใจภายในระบบความคิดของพระอริยะเจ้าได้เลย  ...อย่าไปคิดหางทางจะเข้าใจด้วยการคิดหรือจินตนาการ จะเสียเวลาเปล่าๆ  นอกจากเมื่อไหร่ได้เข้าถึงด้วยตนเองเท่านั้น ตัวอย่างหญิงโสดาบันที่เป็นภรรยานายพราน  ต้องหยิบอาวุธให้สามีไปล่าสัตว์ทุกๆวันเพื่อมาเลี้ยงครอบครัว   หญิงโสดาบันท่านนี้ท่านแยกใจยังไง  จึงไม่รู้สึกว่าเป็นการส่งเสริมการทำบาปร่วมกับสามี ?  และก็ไม่ได้ทำบาปด้วยเลย   สามีไปทำบาปล่าสัตว์แต่ผู้เดียวเท่านั้น ก็ทำนองกลับกันที่ปุถุชนกลุ่มหนึ่งเข้าใจว่าการกินเนื้อสัตว์เป็นบาป นั่นแหละ   คนกลุ่มนี้แยกอะไรไม่ออก  จึงคิดผิดไปแบบนั้น พระอริยะเจ้าทั้งหลาย  จึงเป็นบุคคลเหนือโลก  เหนือปุถุชน  เพราะเหตุนี้เอง จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 05:14:09

ความคิดเห็นที่ 2 คุณ จขกท. พระโสดาบัน,สกิทาคามี  ท่านยังใช้ชีวิตในสังคมได้เป็นปกติ แต่ี่ต่างจากคนปกติที่เห็นได้ชัดก็คือ"ศีล" ศีล5,ศีลกรรมบท นี่เก่งมาก เรื่อง เสพกาม นี่อริยเจ้าชั้นต้นทำได้ไม่ผิด ตรงนี้กลับไปดูองค์ฯของพระโสดาบัน,สกิทาคามี ซิท่านทรงสังโยชน์แค่3 เรื่องเสพกามจะให้ละจริงๆ ท่านเรียกพระอนาคามี นางวิสาขา ท่านก็เป็นพระโสดาบันตั้งแต่7ขวบ ท่านก็ครองเรือน สังโยชน์ของพระอริยชั้นต้นมี 1.สักกายทิฏฐิ 2.วิจิกิจฉา 3.สีลัพพตปรามาส พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า พระโสดาบันก็ดี พระสกิทาคามีก็ดี มีปัญญาเล็กน้อย มีสมาธิเล็กน้อย แต่มีศีลบริสุทธิ์ ..................................................... เรื่อง ภรรยานายพราน อารมณ์ตรงนี้ง่ายมาก ภรรยามีหน้าที่หยิบอาวุธก็หยิบอาวุธให้ แต่จะไม่สั่งว่าวันนี้อยากกิน ตัวนั่น ตัวนี่ หรือหามาเยอะๆนะ ได้อะไรมาก็เฉยๆ ไม่ดีใจว่าวันนี้ได้ของดี ของอร่อย พระอริยเจ้าท่านจะเข้าใจอีกเรื่องคือ กฏแห่งกรรม!! จากคุณ : เด็กวัดจันทร์ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 06:08:46

ความคิดเห็นที่ 3 ผมคงได้แต่เดา เพราะยังไม่ได้เป็นพระอริยะ พระโสดาบันท่านยังละกามราคะกับปฏิฆะ สังโยชน์ตัวที่4กับ5 ไม่ได้ แต่ท่านทรงอธิศีลแล้ว ดังนั้นแม้ท่านจะยังพอใจและยินดีในการเสพกามอยู่ แต่ก็จะไม่มีเจตนาผิดศีลข้อ3 คือไม่มีการตั้งใจไปแย่งคนรักคนภายใต้ปกครองคนอื่น จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 09:07:33

ความคิดเห็นที่ 4 แบบนี้คงต้องให้พระโสดาบันมาตอบให้มั๊งครับ.. ผมว่าอย่าไปสนใจเลยครับ พระโสดาบันท่านอยู่อีกขั้นนึงแล้ว เราจะไปรู้จริงได้ยังงัยว่าท่านวางอารมณ์ยังงัย...ถ้าเราติดตรงไหนก็แก้ที่ตรงนั้นไปทีล๊ะขั้นๆจะดีกว่า เช่นเสพกาม แล้วทำให้ใจหมองนั่งสมาธิจิตสงบยาก เราก็เสพกามให้น้อยลงหรือไปดูอสุภะเพื่อให้เกิดความเบื่อหน่ายในกาม ตราบใดเราเดินอยู่บนมรรค8 ซักวันเราจะเข้าใจการวางอารมณ์นั้นได้เอง แต่ถ้าฟังคนอื่นพูดแล้วเราพยายามจะ ปรุงแต่งวางอารมณ์ให้เหมือนพระโสดาบัน มันก็เป็นของปลอมๆน๊ะ... จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 09:33:13

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่มีโลก ไม่มีธรรม ทุกสิ่งเสมอกัน อย่าแบ่งแยกว่านี่ คือ โลก นี่ คือ ธรรม ใช้ปัญญาพิจารณา ไปตามเหตุผลและความจำเป็น อะไรควรอะไรไม่ควร จากคุณ : palmgang เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 09:45:11

ความคิดเห็นที่ 6 สังเกตไหมครับว่าพระโสดาบันที่เป็นฆราวาส ในสมัยพุทธกาลทั้งหลาย บรรลุธรรมเร็วและง่าย เพียงแค่ฟังธรรมพระพุทธเจ้า แค่ครั้งแรกเท่านั้น พอถึงพระรัตนตรัยแล้วก็กลับไปครองเรือนเสพกาม มีลูกมีเต้าปกติ ไม่ได้ภาวนาต่อเลย ได้แต่ทนุบำรุงพุทธศาสนาด้วยการทำทานเป็นส่วนใหญ่ เช่นอนาถบิณฑิกะเศรษฐี และนางวิสาขามหาอุบาสิกา สาเหตุน่าจะมาจากท่านยังอยากท่องเที่ยวเวียนเกิดเวียนตายในสุคติภูมิอยู่ ไม่ได้เห็นภัยในวัฏฏะซักเท่าไหร่ เพราะความที่บรรลุธรรมเร็วโดยไม่ได้ภาวนามาก่อนอย่างฆราวาสยุคเรา และอยู่ในสถานภาพที่ปลอดภัยแล้วนั่นเอง(ไม่เกินเจ็ดชาติ) ﾠ ปล. ที่กล่าวมาเป็น คหสต.ครับ ถ้าผมเป็นโสดาบันก็คงคิดอย่างนั้นเหมือนกัน จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 10:14:26

ความคิดเห็นที่ 7 ส่วนตัวคิดว่า คนที่บรรลุธรรมในระดับนั้น มีปัญญารู้ในสิ่งที่ทำอยู่ และปล่อยวางได้เร็ว ง่ายกว่าคนที่ยังไม่มีปัญญา (ปัญญาในที่นี้คือรู้จักการปล่อยวาง ไม่หลงยึดติดกับกิเลส) การเสพกามเหมือนการเกาแผลที่คัน เกาเท่าไหร่ก็ไม่หายยิ่งเป็นแผลเหวะยิ่งกว่าเดิม สุดท้ายถามตัวเราเองว่าอยากหลุดพ้นจากวงจรแห่งทุกข์นี้จริงๆ หรือเปล่า??? จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 10:24:39

ความคิดเห็นที่ 8 ก็ยังชอบเสพกามอยู่ แต่ก็ชอบน้อยลง และยินดีที่จะไม่ชอบเลย ถ้าเป็นไปได้ จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 10:27:26

ความคิดเห็นที่ 9 จขกท. ครับ    คือจะถามของตัวเองครับ   ว่าควรปฎับัติต่อไปยังไง  มันเหมือนเดินหน้าไปซักหน่อย ก็เดินถอยหลัง ควรวางจิตวางใจอย่างไรระหว่างการปฏิบัติกับการเสพกาม จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 13:05:01

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยครับว่าปุถุชนอย่างพวกเรานั้น.... ไม่มีทางจะรับทราบได้ว่าอริยชนอย่างพระโสดาบันในชีวิตประจำวัน  ท่านมีความยินดีในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส แค่ไหนหรืออย่างไรบ้าง คงต้องศึกษาจากพระอภิธรรม  โดยท่านกล่าวไว้ว่า พระโสดาบันนั้น สามารถละอกุศลเจตสิกได้อย่างถาวรทั้งสิ้น 4 ดวง อันได้แก่ ทิฏฐิเจตสิก ,อิสสาเจตสิก ,มัจฉริยเจตสิก ,วิจิกิจฉาเจตสิก ดังนั้น แม้ท่านจะยังใช้ชีวิตประจำวัน ครองเรือน มีลูก และประกอบสัมมาอาชีพ ดูหนัง ฟังเพลง ท่องเที่ยว ฯลฯ ท่านก็จะไม่ประกอบอกุศลกรรมใดๆ อีก เพราะอกุศลเจตสิกตัวที่จะนำท่านไปสู่อบายภูมิ ถูกประหาร ไม่มีวันได้เกิดขึ้นอีกด้วยผลของโสดาปัตติมัคคจิตตั้งแต่เมื่อคราวที่ท่านบรรลุธรรม ความคิดความรู้สึกที่เป็นอกุศล  และอารมณ์ที่ไม่ดีไม่งามบางอย่างที่คนทั่วไปมีนั้น ท่านไม่มีเลย จิตของท่านจึงบริสุทธิ์กว่าคนทั่วไปมาก  ความประพฤติของท่านและศีลของท่านจึงบริสุทธิ์หมดจดตามไปด้วย พอศีลของท่านบริสุทธิ์  ท่านจึงเจริญสมาฺธิภาวนาได้ผลดีกว่าพวกเรา เพราะแม้ท่านจะยังยินดีในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส แต่ท่านก็ไม่ถึงกับยอมล่วงศีลเพื่อแลกกับการได้เสพรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส  เรียกว่าความยึดมั่นถือมั่นลดลงไปหลายประการแล้ว ผมว่าแม้พระโสดาบันบางท่านจะไม่ได้ศึกษาตำรามาว่าวิปัสสนาญาณทั้ง 16 ขั้นนั้นเป็นเช่นไร แต่ท่านก็รู้อารมณ์เหล่านั้นได้จากมรรคและผลที่ท่านสำเร็จมา  ผมจึงคิดว่าท่านคงจะไม่มีวันลืมว่ารูปธรรมและนามธรรมทั้งหลายเป็นทุกข์อย่างไร เป็นโทษอย่างไร  เป็นอนิจจัง ทุักขัง อนัตตา แึ้ค่ไหน  และต้องวางใจแบบใด เพราะท่านได้ดวงตาเห็นธรรมแล้ว จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 13:33:05

ความคิดเห็นที่ 11 ควรปฏิบัติต่อไปยังไง  มันเหมือนเดินหน้าไปซักหน่อย ก็เดินถอยหลัง ควรวางจิตวางใจอย่างไรระหว่างการปฏิบัติกับการเสพกาม ตอบ ควรวางใจไว้ในความไม่ประมาท และสันโดษในการดู สันโดษในการฟัง สันโดษในการดมกลิ่น สันโดษในการลิ้มรส และสันโดษในการสัมผัสสิ่งต่างๆ แต่ไม่สันโดษในการศึกษาและปฏิบัติธรรมให้ก้าวหน้า (อันนี้ยิ่งมากยิ่งดี) มีสติระลึกรู้ในอิริยาบทปัจจุบัน  ไม่เปิดช่องให้อารมณ์อันเป็นอกุศลเกิดขึ้น และหมั่นเจริญอารมณ์ที่เป็นกุศลให้เกิดขึ้นมากๆ เพื่อเป็นเหตุใกล้ให้เื้อื้อต่อการบรรลุธรรม  คือประพฤติตนให้บริสุทธิ์ทั้งกาย วาจา และใจ ตามหลักมรรค 8 นั่นเองครับ ใช้ชีวิต คิด พูด ก็ให้สักแต่ว่า....  ดำรงตนตามครรลองครองธรรม คือทำกิจทุกชนิดในชีวิตประจำวันด้วยความไม่ยึดมั่นถือมั่น หากเจริญภาวนาแล้วจิตสงบตั้งมั่นได้ไม่นาน ไม่เหมือนแต่ก่อน เพราะทำไม่สม่ำเสมอเหมือนแต่ก่อน ก็ค่อยๆทำซ้ำให้บ่อย ค่อยๆทำให้นานขึ้น พอจิตไม่คลุกคลีกับอารมณ์อันเป็นอกุศล  จิตก็จะคุ้นชินกับอารมณ์ที่เป็นกุศล  ความสามารถและความชำนาญในการภาวนาของเราก็จะกลับมาเหมือนเก่า และอาจจะก้าวหน้ากว่าเดิม พิจารณามนสิการบ่อยๆ ว่า รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ทุกชนิด ให้ทุกข์ ให้โทษ ไม่น่ายึดถือ ไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลง ทนอยู่ไม่ได้ และไม่ใช่ตัวตน บังคับบัญชาไม่ได้ พอปัญญาหรือปรีชาญาณเกิดขึ้น รูปธรรมและนามธรรมจะแตกดับย่อยยับนับไม่ถ้วนและจะเดินหน้าด้วยอัตราเร็วอย่างยิ่ง  สิ่งที่ต้องทำต่อไปคืออดทนและต้องพิจารณาละวางความยึดมั่นให้ได้ด้วยใจที่ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว  และน้อมใจไปสู่สันติบท และวิสังขารสภาวะ อันนี้เป็นวิปัสสนา ถ้าหากเป็นด้านสมถะ ก็หมั่นทำให้บ่อยๆขึ้น เดี๋ยวก็ฟื้นคืนความสามารถได้เองครับ ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะครับ หากผมพิมพ์ยืดยาวหรือเยิ่นเย้อไปไม่กระชับ ขออนุโมทนาสาธุการและขอให้ก้าวหน้าในทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปครับ แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 14:32:44 แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 14:24:56 แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 55 14:15:16 จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 14:07:09

ความคิดเห็นที่ 12 ผมคิดว่าเวลาเค้าเสพกามกันน่ะเค้าไม่ปรุงแต่งครับ   คิดแต่เพียงว่าเสพให้มันเสร็จกิจหรือแค่ปล่อยความกำหนัดให้หมดไปแค่นั้น   ไม่เหมือนปุถุชนทั่วไปที่ยังต้องมีการนึกภาพปรุงแต่งจิตต่างๆนาๆครับ จากคุณ : wutthitham เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 16:33:07

ความคิดเห็นที่ 13 เคยมีคำถามแบบนี้  ในพระสูตรหนึ่ง  ..มีคนกราบทูลถามพระพุทธเจ้าว่า   พวกเทวดาทั้งหลายมีความเป็นอยู่กันยังไง   พระพุทธเจ้าทรงตอบว่า  ให้ดูความเป็นอยู่ของพวกกษัตริย์ทั้งหลาย ...  พวกกษัตริย์อยู่กันยังไง  พวกเทวดาก็ทำนองคล้ายๆกันนั้น ..(กษัตริย์ ในสมัยโบราณไม่เหมือนสมัยนี้ ,...สมัยโบราณกษัตริย์ทั้งหลายนั้น มีอำนาจสูงสุด  เป็นแบบสมบูรณาญาสิทธิราช   รวบอำนาจทุกๆอย่างไว้คนเดียว   ทั้งอำนาจนิติบัญญัติ  อำนาจบริหาร และอำนาจตุลาการ ...ดังนั้น จะทำอะไรก็ได้ตามใจต้องการ) จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 21:17:19

ความคิดเห็นที่ 14 ระวังจิตปรุงแต่งเอาเองนะครับ จะถึงหรือไม่ถึง(ธรรม)รู้ได้เองโดยไม่มีใครมาบอก คนที่ปฏิบัติแล้วยังหวังบรรลุ ยังอีกนานครับ แต่เมื่อไรปฏิบัติไปเรื่อยๆแบบสัมมานะครับ จะไม่มีคำถามแบบนี้ ของจริงกับจินตนาการหรือความคิด ต่างกันโดยสิ้นเชิง จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:28:02

ความคิดเห็นที่ 15 บารมีไม่เต็ม มันก็ข้ามภพ ข้ามชาติไม่ได้หรอกคะ จะยังเห็นการเสพกามสุขนั้นเพลิดเพลินอยู่ เมื่อไหร ที่บารมีเต็ม จะเห็นภัยในสังสารวัฎ แล้วจะตั้งใจทำความเพียรให้พ้นทุกข์ โดนโลกดึงไป  ก็ดึงกลับ จนกว่ากำลังเราจะพอ ถึงตอนนั้น โลกมาดึงดูดเราไปไม่ได้อีก พระท่านก็สู้แบบนี้แหละคะ กิเลสมันไม่ปล่อยสักคนหรอก แต่โอกาสท่านรอดมากกว่าเพราะโอกาสเสพกามท่านตัดไปแล้ว ฆราวาสอย่างเราๆ พวกที่ยังไม่บรรุลธรรม โดนโลกดึงไป ก็ต้องพยายามสวนกระแสดึงกลับมาเข้าทาง ประมาทละโดนลากไปไกล ต้องกลับมาตั้งต้นใหม่เริ่มที่เกือบศูนย์เลยทีเดียว โดนดึงไปหลายๆรอบ มันก็หมดกำลัง สู้ไม่ไหวแล้วชาตินี้ จะเข้าสมาธิ มันลำบากละ รู้แล้วใช่ไหม จิตไม่รวมเอาเลย ทรมานสุดๆ ตรงนี้เห็นๆเลย เผลอเพลินไปมากแล้วหนิ วิธีหนึ่งที่ทำให้โอกาสพลาดน้อยลง คือ ไปหาครูบาอาจารย์ท่านบ่อยๆให้เป็นนิสัยคะ ไปนอนวัดภาวนาบ้าง ไปหาองค์ที่จิตไวๆ  ที่จิตเราเกรงท่าน  เราจะไปเผลอเพลินที่ไหน ใจมันจะไม่ค่อยกล้า กลัวเวลาไปหา ท่านส่องเจอ จะโดนมิใช่น้อย สังเกตไหม อยู่วัด แค่จะคิดปรุงแต่งไร้สาระ ยังไม่กล้าเลย  กลัวท่านส่องมาเจอ  ทำความเพียรกันทั้งวันทั้งคืน จิตใจก็ตั้งมั่น มีสติ มีสมาธิ ปัญญาก็เกิดตามมา แต่พออยู่บ้านสักพัก  วินัยก็หย่อนยาน  สังคมมาชวนละ กินข้าวเย็น ดูหนัง ช็อปปิ้ง ฟังเพลง เวลาทำความเพียรก็ลดลงๆๆ คิดว่ากำลังยังพอ สติเจริญบ้าง ไม่เจริญบ้าง ก็หลอกตัวเอง ว่ายังเจริญสติอยู่หนา   ถ้าเป็นแบบนี้ ต้องหาโอกาสไปนอนวัดบ่อยๆคะ กว่าจะข้ามกันพ้นแต่ละคน แสนสาหัสทั้งนั้น  คิดว่ามีสติ มีสมาธิพอแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ มันไม่ง่ายเลย   อาการโลกมันดึงดูดคะ อาการนี้ เป็นกันทั้งนั้น ส่วนฆราวาสที่บรรลุธรรมขั้นต้นแล้ว ท่านไม่มีตัวตนในขันธ์5 ไม่เหมือนเวลาเราเสพหรอกคะ ถึงเราพยายามวางจิตใจแบบท่าน ก็ได้แต่ปรุงแต่งให้จิตเลียนแบบท่าน ยังไงก็ไม่ใช่ของจริง สติขาดแว่บเดียว มีตัวตนขึ้นมารับ  เป็นเรามีความสุขเสียแล้ว สติแบบเราๆให้ฝึกมาดีแค่ไหน มันก็ไม่ต่อเนื่อง ลำบากคะ ต้องอดทนมีวินัยทำความเพียรให้ต่อเนื่องให้ได้ โดยไม่หวังผล ไม่คาดหวังว่าจะได้หยุดทำ เรานี้ เราเห็นว่ามีทางนี้ ทางเดียวเท่านั้น  ทางอื่น ไม่เห็นจริง ๆ ไม่รู้ตอบตรงคำถามหรือเปล่านะคะเนี่ย (อิอิ มีหน้าหัวเราะเนอะ ) แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 09:10:54 จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 08:56:49

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านของคุณน้องต๋าว แล้วนึกถึงตัวเอง เราคิดเอาไว้ว่า เราจะเพียรทำสมาธิทุกวันๆ เพื่อเอามาข่มกิเลส แต่บางวัน ฟุ้งมากหน่อย อุตส่าห์นั่งสมาธิทุกวัน ก็ยังเอาไม่อยู่ค่ะ กว่าจะพ้นจากกิเลส ต้องเหนื่อยกันอีกนาน จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 13:29:09

ความคิดเห็นที่ 17 คำถาม สมดุลระหว่าง ทางธรรม กับ ทางโลก "วางจิต วางใจ" อย่างไรครับ สรุปว่า "วางจิต วางใจ" ยังไง? ปฏิบัติตนปกติ แต่ไม่ยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ซิครับ เพราะขันธ์ 5 ไม่ว่าจะของใครๆระดับไหนทั้งปุถุชนและพระอริยบุคคลก็มีเกิด มีดับตามเหตุปัจจัยทั้งนั้น ต่างกันที่ปุถุชน มีความยึดมั่นมาก สลัดลงไม่ได้ เลยต้องเป็นทุกข์เป็นสุขเป็นเดือดเป็นร้อนรนสนองความต้องการของตัวเอง พระอริยบุคคลจึงไม่เดือดร้อนและทุกข์หรือสุขหรือเฉยๆไปตามอุปทาน .....แน่ใจนะครับว่าไม่อยากมีความสุขกัน - -" :P เดาถูกมั้ย แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 23:13:04 จากคุณ : Go2Better เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 23:11:14