ความคิดเห็นที่ 1 วิตก วิจาร ปิติ สุข เอกัตคารมณ์ อุเบกขา จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:28:30

ความคิดเห็นที่ 2 นั่งสมาธิไม่ได้ตั้งเป้าหมายให้เกิดปิติอะไร การนั่งสมาธิจนใจหยุดนิ่งนั้นไม่ได้ทำกันง่ายๆ แต่ก็ไม่ยากเกินไปนัก ที่ว่ามันยากเพราะ ใจต้องถูกส่วนของใจด้วย ไม่ใช่หยุดนิ่งกันอย่างเดียว ใจถูกส่วนของใจหรือไม่ คุณไปบังคับไปทำไปจินตนาการให้มันเกิดขึ้นไม่ได้  ใจถูกส่วนนั้นเป็นอย่างไรอธิบายมาเป็นคำพูดไม่ได้ นั่งสมาธิคือ ทำใจให้หยุดนิ่ง  อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง พอใจสงบได้สัดส่วนแล้ว คุณจะทราบเองว่า คุณนั่งสมาธิสำเร็จแล้วหรือไม่  โดยไม่ต้องมีผู้ใดมาบอกคุณ   เพราะมันชัดเจนโดยตัวคุณเอง เช่น คุณเดินทางไปเที่ยวสักแห่งหนึ่ง คุณก็รู้ชัดว่า คุณได้มาถึงสถานที่ท่องเที่ยวนั้นแล้ว โดยคุณไม่ต้องไปถามคนอื่นอีกว่า คุณได้เดินทางมาถึงสถานที่ท่องเที่ยวดังกล่าวแล้วหรือยัง มันต้องชัดเจนอย่างนี้  จึงจะถูกทาง ถ้าคุณยังไม่แน่ใจว่า คุณได้เดินทางมาถึงสถานที่นั้นแล้วหรือยัง แสดงว่า คุณยังปฏิบัติไปไม่ถึงครับ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 15:48:35 จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:29:45

ความคิดเห็นที่ 3 รูปาวจรจิต ๑๕ จิตดวงที่๑ วิตกฺกวิจารปีติสุเขกคฺคตาสหิตํ ปฐมชฺฌานกุสลจิตตํ ปฐมฌานกุศลจิต เิกิดพร้อมด้วยองค์ฌาน๕ คือ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา แล้วจะไปทำให้เสื่อมจากปิติไปทำไมละครับ ทุติยฌาน ตติยฌาน ก็ต้อง อาศัย ปีติ เป็นองค์ฌาน ไม่มีก็ไม่ได้ฌาน ๑-๓ สวัสดี จากคุณ : ชัดเจนน้องนาง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:31:41

ความคิดเห็นที่ 4 1.นั่งแล้วเกิดปิติ เป็นการนั่งที่มาถูกทางแล้ว ////////////// นั่งแล้วเกิดปิติ ไม่ได้หมายความว่าถูกทางแล้วครับ 2. นั่งไม่เกิดปิติ ได้รับความสงบ ก็ไม่ใช่ว่าทำไม่ถูก เป็นเรื่องความชอบชองแต่ละบุคคล ////////////// ก็ไม่เกี่ยวกันกับคำว่ามาถูกทางอยู่ดี 3. สรุป เกิดปีติ ดีกว่าไม่เกิด หมื่น แสน ล้าน เท่า ทวีคูณ ///////////// ก็ไม่เกี่ยวกันอยู่ดี ไม่จริงครับ ที่คุณพูดอย่างนี้ก็แค่เพราะคุณชอบปิติเท่านั้นเอง จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:05:00

ความคิดเห็นที่ 5 อยากได้ขั้นไหนลองดูครับ จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:55:41

ความคิดเห็นที่ 6 http://www.watpabankor.com/webboard/ เผื่อจะช่วยได้บ้าง จากคุณ : banmoh เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 19:48:16

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้า ตอบ แบบที่บางท่านไม่ชอบแล้วกันนะครับ รู้จัก การ ทำซ้ำ หรือไม่ครับ ถ้า ทำซ้ำ เหมือนเดิม เป๊ะๆ ก็ต้อง ได้แบบเดิม ซิครับ นั้น แสดงว่า ครั้งนี้ ต่างไปจากครั้งที่แล้ว ท่า่น ต้องหาแล้วหละครับ ว่า อะไร ที่ต่างไป เพราะ ถ้า เหมือนเดิม ผล ก็ต้อง เหมือนเดิม ดัง ที่ พุทธองค์ กล่าวว่า ผลย่อมมาแต่เหตุ นี่ ผล ไม่เหมือน แสดงว่า เหตุ ก็ต้องไม่เหมือน ผม คิดอย่างนี้ ครับ -------------------- ปล ของผม ก็ รอให้ เสื่อม แล้ว เริ่มใหม่ เหมือนกันครับ แต่รอ เป็น เดือน ครับ (เพราะ เกิืดอาการเสียวขา) แต่ตอนนี้ ไม่ไปถึงไหนเลยครับ เพราะ จิตไม่นิ่งเลย รู้ว่า ทำไม ไม่นิ่ง แต่ก็ยัง ทำไม่ได้อยู่ดี คงต้องหมั่นทำไปสักพัก นะครับ คงดีขึ้นบ้าง จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:36:17

ความคิดเห็นที่ 8 คุณวิตก วิจารณ์มากไป ยึดติดกับ จะปิติ ไม่ปิติ ปิติแล้วยังไง ไม่ปิติแล้วยังไง ดีไม่ดี มัวแต่วิตกวิจารณ์ ไม่ก้าวหน้านะครับ ทำสมาธิ ดูมันไปเรื่อยๆ จะปิติก็ช่าง ไม่ปิติก็ช่าง ดูมันเฉยๆ เราก็อยู่กับลมหายใจเราไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไปสนใจมัน จากคุณ : วายุหมุน เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 22:07:29

ความคิดเห็นที่ 9 ขออธิบายตอนนั่งแล้วเกิดอาการ ปิติ (มั้ง) ก่อนละกัน 1. ความสงบมันเป็นความสงบที่นิ่งมากถึงแม้ร่างกายจะโยกไปเยกมา หรือคอหมุนติ้วๆก็ตามที 2. ตื่นนอนก็ง่วงไม่หาว ต่อให้นอน แค่ 1- 2 ชม ก็รู้สดชื่น สมาธิดี ไม่ปวดหัวอ่านหนังสือได้ทั้งวัน โดยที่ไม่เกิดอาการหงุดหงิดรำคาญใจหรือกระสับกระส่าย ใจเร่าร้อน แต่มันจะเหมือนเป็นคนเฉื่อยชา เพราะอะไรๆก็จะดูเฉยไปหมดเหมือนอยู่ในภวังค์ตลอดเวลา เบลอๆ เอื่อยๆ ไปเรื่อยๆ มีโยกเยกบ้างเล็กน้อย ถึงปานกลาง 3.นั่งสมาธิได้นาน ไม่เจ็บ ไม่เมื่อย นั่งไปเรื่อยๆ เบาะๆก็ 2 ชม ชิวๆ ไม่รู้สึกเหนื่อยอะไร นั่งต่อก็ได้ถ้าปิติไม่แรงจนทำให้นั่งต่อไม่ได้ และเกรงว่าจะแรงจนควบคุมไม่อยู่ เอนหลังนอนดีกว่า อิอิ 1) ร่างกายมีปีติ แต่ใจสงบ อันนี้มาดีแล้ว 2) พอได้ปีติ มันจะมีกำลัง กำลังของจิต ส่งผลต่อร่างกายโดยตรง ไม่ง่วงไม่เพลีย ใช่แล้ว แม่นแล้ว แต่ที่เป็นผลตกค้างอันไม่พึงประสงค์นิดหน่อย คือเมื่อจิตยังมีกำลังฌาน การรับรู้สภาวะตามธรรมชาติจะหายไป ซึ่งไอ้ภาวะนี้มันก็เป็นธรรมชาติของมือใหม่หัดทำฌาน มันเหมือนคุณอยู่ในโลกที่มีกำลังฌานห่อหุ้ม  มันดีนะ แต่ไม่ใช่โลกตามที่เป็นจริง ทีนี้ถ้าเราต้องใช้ชีวิตตามปกติ มันจะเกิดอาการที่ว่ามา เฉื่อยชา มึน เคลิ้ม ดีตรงที่ไม่ค่อยรู้สึกรู้สา กับผัสสะเวทนาอารมณ์  แต่มันไม่ดีจริงหรอก เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่ได้หมดไป เพียงแต่คุณมีเกราะ  กำลังของฌานเป็นเหมือนเกราะห่อจิต ถ้ารู้ไม่ทัน ต่อไปจะมีอาการที่เขาว่าๆ กัน เรียกกันว่าติดสมถะ มันจะเห็นผลเมื่อเกราะนั้นเสื่อมไปจนหมด แล้วทีนี้ contrast ระหว่างโลกจริงๆ กับจิต มันจะต่างกันมาก เป็นผลให้อารมณ์คุณสวิงกลับ เช่นช่วงมีเกราะไม่รู้สึกกระทบ ไม่โกรธ แต่พอออกจากเกราะ โมโหไฟแล่บ 5555 มันเป็นปัญหาของมือใหม่ ที่จะต้องเจอค่ะ ไม่มีใครไม่เคยเจออาการแบบนี้  ถ้าเรารู้ทันจะผ่านได้ไว คือรู้ทันธรรมชาติของกาย จิต สติ และก็องค์ฌาน ----- วิธีแก้---- คือเวลาจะออกต้องออกให้เป็น เข้าไป 1-2-... เวลาจะออกก็ต้องถอยออกมา คือทำความรู้สึกตัว รู้สึกกาย แล้วกำหนดว่า "ออก" (หลวงพ่อสรวงจะสอนว่าให้หันหน้าสะบัดไปด้านหนึ่ง พร้อมกับกำหนดว่าออก คือไล่ฌานออก เราจึงจะมีสติกลับมาเป็นปกติ) ใหม่ๆ เราทำฌานไม่ออก เดินคอแข็งเป็นวันๆ หรือว่าปวดหัวก็มี การฝึกทำฌานฝึกเล่นๆ ไม่ได้ เพราะว่าผลข้างเคียงมันเยอะ ครูอาจารย์เขาถึงไม่นิยมให้ฝึก ไม่นิยมสอน เพราะว่าหากทำแล้วไม่มีผู้ดูแลต่อเนื่อง โอกาสหลง หรือผิดมันสูงมาก แต่ถ้าไปทำสมาธิแนวรู้สึกตัว แทบจะไม่มีผลข้างเคียงเลย แต่ทำฌานนั้น ถ้าทำได้ตรง ทำได้ถูก มันมีพลังมาก มีอานิสงค์มากค่ะ 3) เพราะว่าไม่ยอมนั่งให้ผ่านปีติ มันก็เลยเกิดฌานค้างในข้อสอง ตามปกติถ้าจะทำจริง มันจะโยกจนตายก็ต้องนั่งให้ผ่าน ครูอาจารย์เขาสู้กันอาสนะเดียวเลย มันต้องให้สุดๆ แล้วจะผ่านได้ ทนได้ก็ผ่านได้ ผลของปีติที่มีกำลังแรง จะทำให้นั่งสมาธิได้นานๆ แบบนั้นแหละ (แต่ไม่เหมาะแก่การวิปัสสนานะ ก็มันไม่รู้สึกรู้สานี่แหละ เลยไม่ได้รู้กายใจตามความเป็นจริง) แต่หลังจากหยุดทำไปประมาณ 2 วัน คิดว่าขอลองอีกครั้งดูซิ ปีติ(มั้ง) จะเกิดไหม นั่งๆไปโอเคปิติไม่เกิด แต่ผลที่ได้ขออธิบายดังนี้ 1.ความสงบมันเป็นความสงบที่แบบว่าธรรมดาๆ มากๆ  สงบแบบทั่วๆไป เหมือนไม่ได้นั่งสมาธิ 2.ตื่นนอนมา อาการง่วงนอน ไม่สดชื่น หายใจไม่ทั่วท้องกลับมาอย่างเต็มภาคภูมิ เหมือนจิตใจไม่มีกำลัง ทำให้รู้สึกไม่อยากกลับมาเป็นคนธรรมดาแบบนี้ 3.ปกตินั่งชิวๆ 2 ชม. แต่นี่อะไร 1 ชม มีอาการเจ็บแข็ง เจ็บขา นั่งต่อไม่ได้ ตัดสินใจนอนทำสมาธิให้หลับไป ตื่นขึ้นมา เฮ้ย! ทำไมมันเป็นแบบนี้เหมือนไม่ได้นอน นี่สมาธิประสาไรเนี่ย   1) ก็มันไม่ได้ฌานไง 555 2) รู้แล้วสินะ ว่าปีติมันดียังไง คนมีฌานกับไม่มีฌานมันต่างยังไง (เหมือนนักกีฬาที่กินยาโด๊ปเข้าไปน่ะน้อง พอหมดฤทธิ์ยา ก็จะยิ่งเพลียกว่าเก่า) จุดสำคัญที่สุดคือ "การที่เรารู้สภาวะของจิตที่มีกำลัง กับจิตที่ไม่มีกำลัง มันแตกต่างกัน" สำคัญแค่นี้เอง 3) ยังเป็นภาวะต่อเนื่อง จิตก็คงจะสับสน กายก็คงสับสน เพราะว่าเราไปแพ้คุณแม่นิวรณ์ เขาเอง เราไปลังเลสงสัย ก็ต้องยอมเขาล่ะ -- การทำสมาธิใหม่รอบหลัง มันไม่ได้อะไร เพราะว่าทำโดยเอานิวรณ์ทำ เอาความสงสัยนำ แถมมีโลภะด้วย กิเลสมันมีกำลัง มันก็ออกอาการอย่างนี้เอง   ไอ้ที่ได้ ดันไม่อยากได้  ทีนี้จะกลับมาอยากได้แล้ว มันจะไม่ได้ ต้องเลิกทำจริงๆ ไปเอาอยากออกก่อน 555 ก็ต้องชมที่มีความมุ่งมั่นที่จะเพียรและศึกษาทดลอง แต่ก็ต้องบอกตรงๆ ว่า การวิเคราะห์ที่คิดเอาเองนั้นไม่ตรงกับธรรม โดยเฉพาะไม่ใช่แนวทางในการทำฌานที่ถูกตรง   ก็ไม่รู้ว่ามันจะไปต่อยังไง ถ้าไม่หาครูอาจารย์ที่ท่านสอนเราได้ แล้วเดินตามท่าน ของบางอย่างมันคิดเองไม่ได้ไงคะ  เพราะว่ากิเลสมันรอดักแล้ว จิตสังขาร มาร เขารอตีหัวอยู่  วางกับดักรอบตัวเลย แค่คิดก็ผิดแล้ว ยิ่งคิดยิ่งติด  ไอ้คิดนี่แหละมันพาให้เสียผล สภาวะเกิดมาแล้ว แทนที่จะเอากำลังมาทำๆๆๆ ต่อไป ดันเอาไปใช้คิด ยิ่งคิดยิ่งยึด นี่แหละที่เขาหลงกัน เขาหลงเพราะตรงนี้ ตัวสภาวะของฌาน เองเป็นธรรมที่มีคุณมาก แต่ที่มาพลาดกัน เพราะอย่างอื่นค่ะ เป็นต้นว่า เพราะว่าทิฐิไม่ตรง เมื่อเกิดสภาวะแล้วมาปรุงแต่งต่อตามทิฐิความเห็นของตน ซึงมีกิเลสอยู่เบื้องหลัง  มันก็เลย Go so big ไปกันใหญ่ พี่ว่าชายเกรียนได้ปีติจริง เป็นปีติในองค์ฌานนั่นแหละ ปีติดีซะด้วย แต่อย่างอื่นไม่จริงเลยสักอย่างค่ะ คิดเอาทั้งนั้นแล้วก็ดูว่าจะคิดไม่ตรงค่ะ ถ้าจะฝึกต่อไปจริงๆ ต้องทิ้งคิด รู้เฉยๆ คนฝึกสมถะ เขาไม่คิดมาก เขาทำตามครูสอน ทำๆๆๆ จนกระทั่งจบสภาวะ แล้วจะได้ฌานไปก่อน ได้ฌานแล้วก็มาเข้าใจธรรม มาวิปัสสนา หรือเขาวิปัสสนาไปเวลาที่มันมีปัญหาจากฌาน  เป็นต้นว่า มีอยากมากั้น ก็ต้องมาละตัวอยาก ละได้แล้วก็ไปต่อในฌานได้ ที่เขาพูดกันว่าติดสมถะน่ะ (ที่จริงคำนี้เป็นคำแสลงของเรานะ แต่ว่าเราใช้ได้ ไม่ได้ยึดสมมติ)  คือที่ว่าติดสมถะน่ะ คือ "ติดใจ" หรือ "ยึดติด" ทำฌานแล้วมันมีกำลัง มันสบาย หรือเพลิน สุขหรือปีติแบบสุดขั้ว  พอไม่ได้ทำมันแป่ก..มันเหมือนเสพยาเลย  พอไม่ได้มันก็จะอยากกลับไปได้อย่างเดิมอีก คือผลของฌานจะทำให้ติดใจ พอติดใจแล้วไม่ได้อย่างใจ โคตรพ่อโคตรแม่กิเลสมันจะมาปรุงแต่งยาวววว เราเปรียบเทียบเหมือนยาให้นึกภาพออก แต่ที่จริงฌานเป็นอาหารของจิต เป็นอาหารที่ดีเลย เหมือนน้องจิตเขาได้ยาโด๊ป คึกๆๆๆ แล้วพอหมดฤทธิ์ยาก็เหี่ยว เราก็ต้องให้อาหารเขาให้ต่อเนื่อง เดี๋ยวเขาอิ่มแล้ว เขาจะเป็นปกติเอง ในระหว่างที่เขายังติดใจ เราก็ไม่ต้องไปปรุงแต่งต่อ หรือคิดในทางที่ให้ค่าความหมายลากเข้าทางกิเลส เราทำให้สม่ำเสมอแล้วฝึกละ  ฝึกรู้เฉยๆ ไม่ยินดียินร้าย แล้วฝึกละ ละให้เร็วไม่ยึดกับอารมณ์ใดๆ คือฝึกสติขึ้นมา ถ้าฝึกอย่างสมดุล มันจะแก้ผลข้างเคียงได้ เราก็จะเจริญฌานเพื่อเป็นบาทฐานของการวิปัสสนา ไปตามที่พระพุทธเจ้าสอน ปล. หาครูอาจารย์สอนดีกว่าน้อง จะได้ไม่เสียของนะ ด้วยความปรารถนาดี ถ้าไม่ถูกใจก็ขออภัยด้วย แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 01:26:41 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 00:51:31

ความคิดเห็นที่ 10 มันจะไปเหมือกันทุกครั้งได้ยังไงกัน เพราะมันเป็น อนิจัง ทุขขัง อนัตตา เราไปบังคับมันไม่ได้ ถ้าขืนเราไปบังคับมันได้ มันก็จะกลายเป็นของที่อยู่เหนือกฎของพระไตรลักษณ์ไปนะซิ ผู้ปฎิบัติหลายๆ คนคิดเแต่จะเอาความสงบ ปิติ หรือ คุณวิเศษ ใดๆ จากการทำสมาธิ จนหลงลืมไปว่า สภาวะธรรมต่างๆ รวมถึงตัวสมาธิเองด้วย มันก็ต้องอยู่ภายใต้กฎของพระไตรลักษณ์ด้วยเช่นกัน มันไม่สามารถตั้งอยู่แบบนั้นได้ เราจะให้มันเป็นนั่นเป็นนี่ก็ไม่ได้อีกเช่นกัน ฉะนั้นจากคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ ท่านจึงย้ำนักย้ำหนาว่าให้ทำบ่อยๆ และอย่าไปคาดหวังกับมันให้มากนัก วันนี้สงบ พรุ่งนี้มันอาจไม่สงบ ก็ได้ เมื่อเหตุมันพร้อมถ้ามันจะเกิดมันก็เกิดของมันเอง ธรรมมะมันก็แสดงตัว ให้เราเห็นอยู่ต่อหน้าต่อตาแล้ว เรากลับไปแสวงหาอะไรกันที่ไหนอีก จากคุณ : จักษ์ธรรม เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 01:35:11

ความคิดเห็นที่ 11 เอาอย่างหลวงปู่หลวงพ่อครูบาอาจารย์สมัยก่อนเป็นต้นแบบ หรือ เอาแค่กำลังใจเราทำได้ แค่นั้นแค่นี้ พอ ถ้าเอาอย่างครูบาอาจารย์สมัยก่อน ท่านตั้งเป้าที่ฌาณ๔ ฌาน๘ ได้ปิติ ท่านไม่มีเหตุผลประนีประนอม เพื่อจะหยุดแค่ปีติ เพราะเป้าหมายท่านคือ เอกัคคตา ครูบาอาจารย์สมัยก่อน ไปกันถึงขั้น วสี๕ แปลใจความสั้นๆ ได้ว่า สามารถควบคุมองค์ฌาณสมาธิ นึกฌาณ๔เข้าฌาณ๔ จะหยุดฌาณ๓แช่ไว้เป็นชั่วโมง ท่านก็ทำกันได้ ท่านทำกันหวังพิสูจน์สัทธรรมพุทธองค์ทุกภพ ทุกมิติ ให้รู้ว่ามีจริง เพื่อนำกำลังจิตที่ฝึกปรืออย่างเข้มงวด มาเดินกรรมฐานหมวดอื่น ปกป้องบวรพุทธศาสนา พุทธบริษัท๔ ที่ผมนับถือเกจิครูบาอาจารย์ สายพระป่าแต่ละรูป ล้วนเด็ดเดี่ยวในเป้าหมายครับ อาจจะมีกรณีพิเศษ ที่ว่ากันสำหรับชาวพุทธเรา ในการติดยึดในองค์สมาธิใดสมาธิหนึ่งนานเป็นพิเศษ เพียงกรณีเดียวสำหรับ พุทธภูมิ ผู้ซึ่งต้องเรียนวิธีออกจากอุปสรรคด้วยตนเอง จับเคล็ด จับวิธี แต่ละนิสัย จริตตนทุกแบบ เพื่อนำไปสอนผู้อื่น ให้เหมาะกับคน นอกเหนือ 2 กรณีนี้ ขาดน้ำหนักในการแช่แค่ปีติ แม้จะชั่วลมหายใจเดียว ก็ไม่ควรทำครับ ยิ่งบอกให้หยุดฝึก 1 เดือน รอให้เสื่อมไปเอง อันนี้แล้วใหญ่ สวนทางกับหัวใจของอิทธิบาท๔ ที่ว่าด้วยความสม่ำเสมอ จบกิจ วัดที่การถึงเป้าหมายกันอย่างเดียวเท่านั้น จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 04:01:07

ความคิดเห็นที่ 12 ^ Zim-MorLuth- โมทนาค่ะ ตอบได้ดีมากๆ ถ้ามีความรู้เรืองพุทธภูมิอย่างนี้ จะเข้าใจสภาวะธรรมได้ลึกขึ้นมากจริงๆ เพราะถ้าเอาปัญญาแบบกิเลสนำ ก็จะไปปรามาสเขาว่าผิดทางบ้าง หลงบ้าง พาลโทษไปถึงการทำฌาน ให้มันมีวิบากซะอีก ทุกอย่างเกิดแต่เหตุ การที่คนเราจะติดสภาวะ ถ้าไม่ใช่วิบาก ก็เพราะเขาจำเป็นที่จะต้องเรียนรู้  แม้เป็นวิบาก มันก็ต้องเรียนรู้นั่นแหละ รู้วิธีที่จะข้ามให้ได้ เรื่องจิตมันเป็นเรื่องยาว จะพิจารณากันแค่ฉากส้ันๆ ในชีวิตนี้ มันก็ไม่เข้าใจความเป็นจริงหรอกนะ แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 55 08:21:23 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 08:17:04

ความคิดเห็นที่ 13 อนุโมทนา กับการตั้งใจจริงครับ  การที่จะปฏิบัติมาพบสภาพแบบนี้ถ้าไม่ตั้งใจจริงๆ พบไม่ง่าย  ต้องเข้าใจธรรมะ พอตัวทีเดียว  เพราะอาการนี้จะเกิดได้ก็แต่บุคคลที่ ไม่ยึดติดโลกมากนัก  มีภาระน้อย  มีเครื่องกังวลใจ  และพันผูกน้อย  คุณเข้าใจการปล่อยวางได้ดีทีเดียว การโยกเยก ของกาย  ยังไม่ใช่ ปิติ  ตามนัยยะ ของพระพุทธองค์ที่ตรัสเรื่องปิติ  ปิติในสัมมาสมาธิ  ทรงหมายเอา ผรณาปิติ เท่านั้่น  มีอาการ แผ่ซึมซ่านจากภายใน  เหมือนน้ำเต็มเขื่อน  จะพัฒนาถึงจุดนี้ต้อง ดูมรรค ๘ ในชีวิตประจำวัน ให้ปราศจากเหยื่อของตัวขวางกั้น การหมุนของคอ  สมาธิระดับต้นสามารถจัดเรียง กระดูก เอ็น กล้ามเนื้อ ให้เข้าที่ได้ อาการของคุณ จขกท.น่าจะเกิดจาก การเรียงตัวของกระดูคอ ผิดปกติ  จากการทำกิจกรรมอย่างใดอย่างนึ่งจนรูปกระดูกต้นคอ ไม่เข้าที่  เช่น  งานต้องก้มเป็นกิจวัตร  กีฬา ที่ทำบ่อยๆ จนกล้ามเนื้อและกระดูกคอเปลี่ยนรูปหรือบิดตัว ทางแก้  ทำต่อไป เดียวหายเอง  เมื่อ กล้ามเนื้อชินเอ็น กระดูกเข้าที่ เข้าทางดีแล้ว....แต่กรรมฐานถูกแบบหรือไม่เป็นอีกเรื่องนึงน่ะครับ จากคุณ : aero.1 เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 12:50:56

ความคิดเห็นที่ 14 วิธี ของผม ที่ รอให้เสื่อม เพราะต้องการ ทราบว่า ที่เกิด อาการ ของผมนั้น เกิดจาก สมาธิ แน่หรือเปล่า ไม่ได้ ต้องการอย่างอื่น นอกจาก รู้ว่า อาการที่ผมเป็นนั้น จาก สมาธิแน่นะ ตอนนี้ ก็เริ่มทำใหม่ ทำไม่ค่อยได้ แต่ก็ไม่ได้เสียดาย เพราะ  มัน ก็ แค่นั้นเอง บางครั้ง ไม่จำเป็น ต้อง รีบ มั้งครับ แค่ ทำ ก็พอ มั้งครับ (ตัณหา กับ ฉันทะ แยกลำบากครับ) จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 14:50:02

ความคิดเห็นที่ 15 ขออนุญาตถาม คุณใช้อารมณ์กรรมฐานกองไหนครับ จากคุณ : mkhazard เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 03:15:48