ความคิดเห็นที่ 1 ผมอ่านไปยังขนลุกไปเลยครับ อภิธรรมมันเป็นอะไรที่สุดยอดมากกก อย่าทิ้งเลยครับ คงเป็นอะไรที่น่าเสียดายถ้าลูกหลานภายหลังจะไม่ได้อ่าน จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 23:09:01

ความคิดเห็นที่ 2 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 23:25:38

ความคิดเห็นที่ 3 พระพุทธเจ้าท่านถึงได้ตรัสธรรมะหลายๆ level ตามระดับปัญญาผู้ฟังไง ปัญญาน้อย ก็เอาเรื่องง่ายๆ ปัญญามาก ก็เอาเรื่องยากๆ อภิธรรมทำไมทิ้งทะเลไม่ได้ 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 23:27:19

ความคิดเห็นที่ 4 เอาแบบเคล็ดเลยก็ จิ เจ รุ นิ เห็นเขาว่า เขียนใส่ปากศพแล้วศพไม่เน่า อย่าทิ้งเลย เสียดาย จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 23:28:59

ความคิดเห็นที่ 5 มันอยู่ที่ระดับปัญญา คนปัญญาน้อย ก็ต้องใช้พวกนิทานชาดก ยกตัวอย่าง เปรียบเทียบสารพัด คนปัญญากลางๆ ก็เอาที่เล่าสู่กันฟังทั่วๆไป คนปัญญามาก แค่ได้ยิน ก็เข้าสู่กระแสธรรมแล้ว ตอนผมเริ่มได้หัดอ่านพระไตรปิฏก ผมก็เริ่มมาจากส่วนของพระอภิธรรมปิฏก เช่น มาติกา [๑] ปัจจัย ๒๔           ๑. เหตุปัจจัย           ๒. อารัมมณปัจจัย           ๓. อธิปติปัจจัย           ๔. อนันตรปัจจัย           ๕. สมนันตรปัจจัย           ๖. สหชาตปัจจัย           ๗. อัญญมัญญปัจจัย           ๘. นิสสยปัจจัย           ๙. อุปนิสสยปัจจัย          ๑๐. ปุเรชาตปัจจัย          ๑๑. ปัจฉาชาตปัจจัย          ๑๒. อาเสวนปัจจัย          ๑๓. กัมมปัจจัย          ๑๔. วิปากปัจจัย          ๑๕. อาหารปัจจัย          ๑๖. อินทริยปัจจัย          ๑๗. ฌานปัจจัย          ๑๘. มัคคปัจจัย          ๑๙. สัมปยุตตปัจจัย          ๒๐. วิปปยุตตปัจจัย          ๒๑. อัตถิปัจจัย          ๒๒. นัตถิปัจจัย          ๒๓. วิคตปัจจัย          ๒๔. อวิคตปัจจัย แค่นี้ผมก็ซึ้งแล้วว่า นี่แหละใช่เลย สารพัดความทุกข์และสารพัดทางดับทุกข์ที่ใครๆอยากได้ .....ใครสอนนะฉลาดๆจริงๆ (ศรัทธาในพระพุทธเจ้าขึ้นมาเลย) ถ้ามีแต่นิยาย ผมคงไม่ศรัทธามาถึงทุกวันนี้ อ้าวขอโทษครับ พอดีนึกว่าคนทั่วไป พอดีผมไม่ได้เก่งอภิธรรมนะครับ ขออภัยที่ตอบกระทู้ไปซะแล้ว :P แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 00:19:31 จากคุณ : Go2Better เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 00:10:51

ความคิดเห็นที่ 6 พระอภิธรรม ถ้าเปรียบวิชาทางโลก ก็เหมือนปรมาณูวิทยา อะตอมวิทยา จุลชีววิทยา ฯลฯ คือ เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ศึกษายาก ไม่พบเห็นตามปกติ แต่ก็เป็นสิ่งที่มีอยู่จริง อย่างเช่น เรารู้ว่ามีอะตอมก็เพราะเขาสอนมา แต่ในชีวิตปกติ แทบไม่มีใครนึกถึง หรือเห็นอะตอม การศึกษาเรื่องอะตอมทำให้เราเข้าใจพื้นฐานของสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น เพราะอะตอมนั้นเป็นมูลฐานของทุกสรรพสิ่ง แม้ว่าในชีวิตประจำวัน เราจะเห็นน้ำ เห็นดิน เห็นรถยนต์ เห็นเสื้อผ้า ฯลฯ แต่ความเป็นจริงที่ลึกที่สุด สิ่งเหล่านี้ล้วนประกอบด้วยอะตอมทั้งสิ้น ผู้ที่ศึกษาเรื่องอะตอม ย่อมสามารถเข้าใจได้แทบทุกสสารในโลก เช่นกัน พระอภิธรรม ได้บอกกล่าวเรื่องราวที่ละเอียดและลึกซึ้งสุด ๆ เอาไว้ให้เราได้รู้ได้ศึกษา เพราะไม่ว่าสิ่งใด ๆ ในโลกนี้ เมื่อแยกย่อย สาวไปจนสุดแล้ว ไม่มีอะไรมากกว่าที่พระอภิธรรมกล่าวไว้เลย พระอภิธรรม จึงเป็นธรรมอันยิ่งสมชื่อ ไม่ใช่เรื่องเบื้องต้น ไม่ใช่เรื่องของผู้รู้น้อย เป็นเรื่องของผู้มีปัญญามาก ไม่ใช่ธรรมที่ใคร ๆ ก็ศึกษาได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า จะไม่มีใครศึกษาได้เลย เพียงแต่จะศึกษาได้ก็ต้องมีความรู้ความเข้าใจพื้นฐานมาพอสมควร ไม่ว่าจะเป็นพื้นฐานการศึกษาหรือพื้นฐานการปฏิบัติ จะช่วยทำให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น ผู้ที่รู้แจ้งในพระอภิธรรมแล้ว ที่จะรู้แจ้งในธรรมข้ออื่น ๆ ก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะพระอภิธรรมนั้นรู้ได้ยากกว่ามาก พระสารีบุตรผู้ได้ชื่อว่าเป็นเลิศทางด้านปัญญา ก็เป็นผู้เลิศในพระอภิธรรมนี้เช่นกัน ก็ไม่แปลก ถ้าจะมีใครบอกว่าวิชาวิศวกรรมศาสตร์ไม่จำเป็นสำหรับตัวเอง แต่วิชาเดียวกันนี้แหละ ที่วิศวกรทั้งหลายเขาต้องศึกษาต้องเรียนรู้ และนำมาทำประโยชน์ให้กับเรา พระอภิธรรมก็เป็นเฉกเช่นนั้น ดูแล้วอาจไม่จำเป็นสำหรับคนบางประเภท แต่ก็เป็นธรรมที่มีประโยชน์มาก อยู่ที่ว่าใครจะสามารถนำไปทำประโยชน์ได้แค่ไหนต่างหาก จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 00:26:18

ความคิดเห็นที่ 7 พระอภิธรรม...เป็นตำรา....หากตำราใดก็ตาม...มีผลทำให้เราลดละกิเลสได้...ลดละอัตตาได้...มีประโยชน์ครับ....และผมมีความเห็นว่า...พระอภิธรรมมีประโยชน์ครับ... แยกแยะอาการต่างๆของจิตได้ละเอียด....หากนำไปปฎิบัติก็จะเห็นตามพระอภิธรรมครับ... สรุปส่วนดีของพระอภิธรรมมีเยอะครับ...ตรงกับสภาวธรรมจริงๆเยอะกว่าที่ไม่ตรง...พอๆกับพระวินัย..และพระสุตันตปิฎกครับ....ที่สำคัญการเรียนรู้อ่านพระอภิธรรมทำให้เราเกิดญาณครับ....และเป็นญาณที่สำคัญที่สุดในความเห็นของผม..เพราะเป็นจุดเริ่มต้นของการปฎิบัติธรรมซึ่งก้คือการได้อ่าน..สัทธรรมครับ ยกตัวอย่างประโยชน์ของพระอภิธรรมนะครับ...พระอภิธรรม..สอนว่า..(เอาพอเป็นตัวอย่างนะครับ) "[๑๖] ธรรมเป็นกุศล เป็นไฉน      กามาวจรกุศลจิต สหรคตด้วยโสมนัส  สัมปยุตด้วยญาณ  มีรูปเป็นอารมณ์ หรือ มีเสียง เป็นอารมณ์ มีกลิ่นเป็นอารมณ์ มีรสเป็นอารมณ์ มีโผฏฐัพพะเป็นอารมณ์ มีธรรมเป็นอารมณ์ หรือปรารภอารมณ์ใดๆ เกิดขึ้นในสมัยใด ผัสสะ เวทนา สัญญา เจตนา จิต วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา สัทธินทรีย์ วิริยินทรีย์ สตินทรีย์ สมาธินทรีย์ ปัญญินทรีย์ มนินทรีย์ โสมนัส สินทรีย์ ชีวิตินทรีย์ สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ สัทธาพละ วิริยพละ สติพละ สมาธิพละ ปัญญาพละ หิริพละ โอตตัปปพละ อโลภ อโทสะ อโมหะ อนภิชฌา อัพยาปาทะ (สัมมาทิฏฐิ หิริ โอตตัปปะ) กายปัสสัทธิ จิตตปัสสัทธิ กายลหุตา จิตตลหุตา กายมุทุตา จิตตมุทุตา กายกัมมัญญตา จิตตกัมมัญญตา กายปาคุญญตา จิตตปาคุญญตา กายุชุกตา จิตตุชุกตา สติ สัมปชัญญะ สมถะ วิปัสสนา ปัคคาหะ อวิกเขปะ มีในสมัยนั้น หรือนามธรรมที่อิงอาศัยเกิดขึ้นแม้อื่นใด มีอยู่ในสมัยนั้น.      สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า ธรรมเป็นกุศล      [๑๗] ผัสสะ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      การกระทบ กิริยาที่กระทบ กิริยาที่ถูกต้อง ความถูกต้อง ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า ผัสสะมีในสมัยนั้น.      [๑๘] เวทนา มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความสบายทางใจ  ความสุขทางใจ อันเกิดแต่สัมผัสแห่งมโนวิญญาณธาตุที่สมกัน ความเสวยอารมณ์ที่สบาย เป็นสุข อันเกิดแต่เจโตสัมผัส  กิริยาเสวยอารมณ์ที่สบาย เป็นสุข อันเกิดแต่เจโตสัมผัส ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า เวทนา มีในสมัยนั้น. [๑๙] สัญญา มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      การจำ กิริยาที่จำ ความจำ อันเกิดแต่สัมผัสแห่งมโนวิญญาณธาตุที่สมกัน ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สัญญามีในสมัยนั้น.      [๒๐] เจตนา มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      การคิด กิริยาที่คิด ความคิด อันเกิดแต่สัมผัสแห่งมโนวิญญาณธาตุที่สมกัน ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า เจตนามีในสมัยนั้น.      [๒๑] จิต  มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร  มโน มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาณ วิญญาณขันธ์ มโนวิญญาณธาตุที่สมกัน ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า จิตมีในสมัยนั้น.      [๒๒] วิตก มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความตรึก ความตรึกอย่างแรง ความดำริ ความที่จิตแนบอยู่ในอารมณ์ ความที่จิตแนบสนิท อยู่ในอารมณ์ ความยกจิตขึ้นสู่อารมณ์ สัมมาสังกัปปะ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า วิตกมีในสมัยนั้น.      [๒๓] วิจาร มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความตรอง ความพิจารณา ความตามพิจารณา ความเข้าไปพิจารณา ความที่จิตสืบต่อ อารมณ์ ความที่จิตเพ่งอารมณ์ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า วิจารมีในสมัยนั้น.      [๒๔] ปีติ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความอิ่มใจ ความปราโมทย์ ความยินดียิ่ง ความบันเทิง ความร่าเริง ความรื่นเริง ความปลื้มใจ ความตื่นเต้น ความที่จิตชื่นชมยินดี ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า ปีติมีในสมัยนั้น.      [๒๕] สุข มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความสบายทางใจ ความสุขทางใจ ความเสวยอารมณ์ที่สบายเป็นสุข อันเกิดแต่เจโต สัมผัส กิริยาเสวยอารมณ์ที่สบายเป็นสุขอันเกิดแต่เจโตสัมผัส ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สุขมีในสมัยนั้น.      [๒๖] เอกัคคตา มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความตั้งอยู่แห่งจิต ความดำรงอยู่แห่งจิต ความมั่นอยู่แห่งจิต ความไม่ส่ายไปแห่งจิต ความไม่ฟุ้งซ่านแห่งจิต ภาวะที่จิตไม่ส่ายไป ความสงบ สมาธินทรีย์ สมาธิพละ สัมมาสมาธิ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า เอกัคคตา มีในสมัยนั้น.  [๒๗] สัทธินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ศรัทธา กิริยาที่เชื่อ ความปลงใจเชื่อ ความเลื่อมใสยิ่ง ศรัทธา อินทรีย์คือศรัทธา สัทธาพละ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สัทธินทรีย์มีในสมัยนั้น.      [๒๘] วิริยินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      การปรารภความเพียรทางใจ ความขะมักเขม้น ความบากบั่น ความตั้งหน้า ความพยายาม ความอุตสาหะ ความทนทาน ความเข้มแข็ง ความหมั่น ความก้าวไปอย่างไม่ท้อถอย ความ ไม่ทอดทิ้งฉันทะ  ความไม่ทอดทิ้งธุระ  ความประคับประคองธุระ  วิริยะ  อินทรีย์คือวิริยะ วิริยะพละ สัมมาวายามะ ในสมัยนั้น  อันใด นี้ชื่อว่า วิริยินทรีย์ในสมัยนั้น.      [๒๙] สตินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      สติ ความตามระลึก ความหวนระลึก สติ กิริยาที่ระลึก ความทรงจำ ความไม่เลื่อนลอย ความไม่ลืม สติ อินทรีย์คือสติ สติพละ สัมมาสติ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สตินทรีย์ มีในสมัยนั้น.      [๓๐] สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความตั้งอยู่แห่งจิต ความดำรงอยู่แห่งจิต ความมั่นอยู่แห่งจิต ความไม่ส่ายไปแห่งจิต ความไม่ฟุ้งซ่านแห่งจิต ภาวะที่จิตไม่ส่ายไป ความสงบ อินทรีย์คือสมาธิ สมาธิพละ สัมมาสมาธิ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า สมาธินทรีย์ มีในสมัยนั้น.      [๓๑] ปัญญินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ความวิจัย ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม ความกำหนดหมาย ความเข้าไปกำหนด  ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ภาวะที่รู้ ภาวะที่ฉลาด ภาวะที่รู้ละเอียด ความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นคิด ความใคร่ครวญ ปัญญาเหมือนแผ่นดิน ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส ปัญญาเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัด ปัญญาเหมือนปฏัก ปัญญา อินทรีย์คือปัญญา ปัญญาพละ ปัญญาเหมือนศาตรา ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่าง คือ ปัญญา แสงสว่าง คือ ปัญญา  ปัญญาเหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า ปัญญินทรีย์มีในสมัยนั้น.      [๓๒] มนินทรีย์ มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร มโน มนายตนะ อินทรีย์ คือ มโน วิญญาณ วิญญาณขันธ์ มโนวิญญาณธาตุที่สมกัน ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า มนินทรีย์มีในสมัยนั้น." หากเราสามารถจำสภาวะธรรมที่พระอภิธรรมได้อธิบายข้างต้นได้แสดงว่าเราได้มี..ญาณ..เกิดขึ้น..พอนำไปปฎิบัติโดยสติปัฐาน ๔ โดยมี..ปริญญา ๓ แล้วเราก็สามารถเห็นสภาวะธรรมในจิต..และสามารถรู้ชื่อ..ทำให้เข้าใจในสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนได้ง่ายขึ้นเป็นอย่างมาก..โดยไม่ต้องไปบัญญัติศัพท์ใหม่ๆ.....เช่น "วิตก มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?      ความตรึก ความตรึกอย่างแรง ความดำริ ความที่จิตแนบอยู่ในอารมณ์ ความที่จิตแนบสนิทอยู่ในอารมณ์ ความยกจิตขึ้นสู่อารมณ์ สัมมาสังกัปปะ ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า วิตกมีในสมัยนั้น." พอปฎิบัติสติปัฐาน ๔ มีญาตปริญญา...ตีรณปริญา ก็สามารถเห็นและเข้าใจสภาวจิตที่ประกอบด้วย...วิตก..ตามอาการของจิตที่พระอภิธรรมได้อธิบาย..ครับ คือ พอจิตเราคิดและอยู่กับการปฎิบัติ..สัมมาสังกัปปะ(คิดออกจากกามคุณ ๕ , คิดไม่พยาบาท , คิดไม่เบียดเบียน)...ตรงนี้คืออาการของวิตกภายในจิต..แต่หากเราคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่..สัมมาสัมกัปปะ..ก็แสดงว่าจิตเราไม่มีอาการวิตก..เป็นต้น...และหากจิตเราเริ่มไม่มีวิตก(คิดมิจฉาสังกัปปะ)...เราก็สามารถใช้..ประหานปริญาได้ถูกเพราะเรากำลังปฎิบัติ...สติปัฎฐาน ๔ อยู่..เพื่อให้เกิด..ฌาน ๑..เห็นประโยชน์ของพระอภิธรรมหรือยังครับ....หวังว่าคงเข้าใจนะครับ. จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 01:24:48

ความคิดเห็นที่ 8 ยกตัวอย่าง อภิธรรมอย่างภาพประกอบด้านล่างครับ เพียงแต่ในอภิธรรมจะบอกถึง องค์ประกอบตั้งแต่จักรวาล ภพภูมิมิติอื่น เข้ามาจนถึงจิตโดยละเอียดที่สุด ที่ทำให้ต่างจากศาสตร์แขนงอื่น ตรงแก่นพุทธ มีการชี้ทางออกจากทุกข์ไว้ด้วย สำหรับคนทั่วไป ไม่ต้องรู้ละเอียดอย่างภาพนี้ก็ได้ ไปลงซอร์ฟแวร์ เรียนรู้ที่จำเป็น มุ่งสู้เป้าหมาย(พ้นทุกข์) ขอให้ปฏิบัติเถิด จะอ่านทั้งอภิธรรม หรือหยิบอภิธรรมไปเพียงกำมือ พ้นทุกข์ได้ก็เพียงพอ (อันนี้ดูจะเป็นปณิธานของศาสดาเรา เพราะท่านมีคำสอนให้ทุกสายถึงพระนิพพานด้วยกันทั้งนั้น) กับคนบางกลุ่ม บางพวก (พละ5ต่างกัน จริต6ต่างกัน อินทรีต่างกัน อยู่ในหมวด"โพธิปักขิยธรรม"นะครับ) กลุ่มหลังๆบางกลุ่มนี้ ด้วยความฉลาด ความมั่นใจสูง ต้องการพิสูจน์ทุกองค์ประกอบให้ลึกซึ้งอย่างภาพ บางกลุ่มที่มีกำลังจิตแก่กล้าอยู่แล้ว (เทียบได้กับ)พวกแม่มด นักพรตฤาษี มีฌานตบะเหนือธรรมชาติ พระธรรมขององค์สมเด็จฯท่าน ก็ต่อยอดเข้ามา เป็นไปเพื่อความสะอาด บริสุทธิ์ มุ่งสุ่ความเป็นอริยะอย่างเดียว ทั้งหมดด้านบน มีในอภิธรรม ตำราพุทธท่านบันทึกเผื่อ* สำหรับคนทุกกลุ่ม*ครับ ท่านบันทึกไว้ให้  "ปฏิบัติให้ถึงก่อน แล้วกลับไปตรวจทานว่าเหมือน/ต่างอย่างไร" อ่อ มีประวัติเพื่อนต่างศาสนาสมัยนั้นโดยละเอียดอีก เผื่อให้นักเผยแพร่ศาสนาพุทธเรา เข้าใจแต่ละแนวคิดบนโลกให้ครอบคลุมที่สุด ก่อนจะพุ่งออกไปแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ ให้ชาวบ้านเสยหน้าแหกกลับมา ------------ ถามว่า "ทิ้งทะเลได้มั้ย" ตอบว่า "ได้ครับ แล้วจะมีพระปัจเจกพุทธเจ้า พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสธรรมที่ค้นพบได้ยากยิ่ง กลับขึ้นมาจากทะเล รอบแล้วรอบเล่า" จากคุณ : ขอข้าม เรื่องพุทธันดร ละกัน (Zim-MorLuth-) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 02:14:20

ความคิดเห็นที่ 9 อ้าวภาพไม่ขึ้น จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 02:16:38

ความคิดเห็นที่ 11 คุณซิม พระอภิธรรมเกี่ยวอะไรกับ epson printer อ่ะ จะเอาไปติด ink tank เหรอ ได้ข่าวหัวพิมพ์แพงนารุ่นนี้ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 03:55:50

ความคิดเห็นที่ 12 จากอ่านมาทุกกระทู้นะครับ  ยังไม่มีใครตอบ  หรือ อธิบายได้เลยนะครับ  ว่า  อภิธรรม ใช้ดับทุกข์ยังไง  จะเห็นมี 2 คนนะครับ ที่พอมาจับรวมกันแล้ว  พออธิบายและสรุปภาพรวมของ อภิธรรมได้คือ  ความเห็นที่ 7 กับ 8  สิ่งที่ผมสรุปได้คือ         อภิธรรม  เหมือนเป็นบทขยาย  โดย  พยายามอธิบาย สิ่งต่างๆ  ที่เล็กๆสุดๆ  ไปจนถึง ใหญ่มโหราฬ   ถ้าเปรียบเป็นฟิสิก  ก็น่าจะเป็นเรื่อง  ควอนตอมฟิสิกส์   ปรมณู  อิเล็กตรอน  ไปจนถึง  บิ๊กแบงค์         แต่ขอเสนอข้อคิดเพิ่มเติมนะครับ  การกล่าวถึง  หรือ บรรยาย  สิ่งที่มีในอภิธรรม  มันต้องพึ่ง  อุปปาทานเป็นอย่างมาก  เหมือนกับเรากล่าวถึง  อะตอม  อิเล็คตรอน  แม้กระทั่งความรู้ในปัจจุบัน  ก้ยังไม่มีใครมองเห็นอะตอม  อิเล็คตรอน  ต้องพึ่ง จินตนาการ และการทดลอง  ฉะนั้นยิ่งเป็นตัว อภิธรรม  ที่เขียนไว้ใน ปิฎก  ซึ่งคนเขียนก็ไม่ใช่พระพุทธเจ้า  แต่เป็น สาวก รุ่นหลังๆ เขียนขึ้น  แถมยังเรียบเรียงใหม่ตั้ง 7 ครั้ง  ก็มีความเป็นไปได้อย่างมาก ที่จะจินตนาการ  กันไปเรื่อยเปื่อย  ผมจึงคิดว่า  ถ้าจะเรียนรู้ อภิธรรม  จำเป็นต้องเอามาทดลอง  ตั้งข้อสงสัย  พิสูจณ์  สิ่งที่ไม่ควรเลย  คือการปลงใจเชื่อในปิฎก   แล้ว พยายามสะกดจิตตัวเองให้เชื่อตามนั้น    เพราะ  มันจะเหมือนกับเครื่อง GT200  บอกว่าเป็น  ควอนตอมฟิสิก  แต่เนื้อในไม่มีอะไรเลย  เป็น ไม้ล้างป่าช้า  ถ้าเป็นอย่างนั้น เอาไปทิ้งทะเลทั้งกระปิ ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย               ขอโทษที่นอกเรื่องไปนิด   ยังรออยู่นะครับ  ยังไม่มีใครบอกได้เลยว่า  ประโยชน์ของอภิธรรมคืออะไร   ดับทุกข์ยังไง จากคุณ : โยนกระเบื้องล่อหยก เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 05:21:03

ความคิดเห็นที่ 13 ท่าน cantona_z ครับ epson ใช้ดีนะ ติด tank มาหลายปีละครับ จะโพสภาพพวกนี้ http://www.google.co.th/search?q=diagram+assembly&hl=th&newwindow=1&safe=off&prmd=imvns&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=mxKLUJLkFMHtrQeK8IDwCA&sqi=2&ved=0CB4QsAQ&biw=1440&bih=808 ให้ท่าน จขกท.พอจับเป็นเลาๆ ว่าในอภิธรรมเทียบได้กับอะไรบ้าง นึกขึ้นได้ในเครื่องมี pdf ปริ๊นเตอร์อยู่ จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 05:48:25

ความคิดเห็นที่ 14 เรียนคุณกระเบื้อง  ผมพึ่งเริ่มศึกษาพระอภิธรรม ไม่ได้เก่งอะไรเลย แต่ขอนำ ภาษิต ของท่านผู้ทรงพระไตรปิฏก มาแสดงดังนี้ ประวัติพระอภิธรรม http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=14&group=1&gblog=1 ประโยชน์จากการศึกษาพระอภิธรรม  เรียบเรียงโดย นายวิศิษฐ์ ชัยสุวรรณ http://www.dharma-gateway.com/dhamma/abidhamma-08.htm ประโยชน์ที่ได้รับจากการศึกษาพระอภิธรรมมีอยู่มากมายหลายประการ แต่ที่สำคัญมี โดยสังเขปดังนี้ ๑ การศึกษาพระอภิธรรมจะทำให้เข้าถึงแก่นของพระพุทธศาสนา เพราะพระอภิธรรมเกิดจากพระสัพพัญญุตญาณของพระพุทธองค์ การเข้าถึงพระอภิธรรมจึงเท่ากับเข้าถึงพระปัญญาคุณของ พระพุทธองค์อย่างแท้จริง ๒ การศึกษาพระอภิธรรม ก็คือศึกษาธรรมชาติการทำงานของกายและใจซึ่งเป็นธรรมชาติ ที่มีอยู่ในตัวเราและสัตว์ทั้งหลายเพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องจิต (วิญญาณ) เรื่องเจตสิก เรื่องอำนาจจิต เรื่องวิถีจิต เรื่องกรรมและการส่งผลของกรรม เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด เรื่องสัตว์ใน ภพภูมิต่างๆ และเรื่องกลไกการทำงานของกิเลส ทำให้รู้ว่าชีวิตของเราในชาติปัจจุบันนี้มาจากไหนและ มาได้อย่างไร มีอะไรเป็นเหตุมีอะไรเป็นปัจจัย เมื่อได้คำตอบชัดเจนดีแล้วก็จะรู้ว่าตายแล้วไปไหนและ ไปได้อย่างไร อะไรเป็นตัวเชื่อมโยงระหว่างชาตินี้กับชาติหน้า ทำให้หมดความสงสัยแล้วเกิดอีกหรือไม่ นรก สวรรค์ มีจริงไหม ทำให้มีความเข้าใจเรื่องกรรม และการส่งผลของกรรม (วิบาก) อย่างละเอียด ลึกซึ้ง ๓ ผู้ศึกษา พระอภิธรรมจะเข้าใจเรื่องของปรมัตถธรรม หรือสภาวธรรมอันจริงแท้ตาม ธรรมชาติ ในพระอภิธรรมจะแยกสภาวะออกให้เห็นว่าทุกสิ่งไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคลอะไร ทั้งนั้น คงมีแต่สภาวธรรมคือ จิต เจตสิก รูป ที่วนเวียนอยู่ในความเกิด แก่ เจ็บ ตาย โดยอาศัยเหตุอาศัยปัจจัยอุดหนุนซึ่งกันและกัน เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป เกิดขึ้นใหม่แล้วก็ดับไปอีก มีสภาพเกิดดับอยู่เช่นนี้ โดยไม่รู้จักจบจักสิ้น แม้ใครจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม สภาธรรมทั้ง ๓ นี้ก็ทำงานอยู่เช่นนี้โดยไม่มีเวลาหยุด พักเลย สภาวธรรมหรือธรรมชาติเหล่านี้มิใช่เกิดขึ้นจากพระผู้เป็นเจ้า พระพรหมพระอินทร์ หรือสิ่ง ศักดิ์สิทธิ์ใด ๆ เป็นผู้บันดาลหรือเป็นผู้สร้าง แต่สภาวธรรมเหล่านี้เป็นผลอันเกิดมาจากเหตุ คือ กิเลสตัณหานั่นเองที่เป็นผู้สร้าง ๔ การศึกษาพระอภิธรรม จะทำให้เข้าใจสภาวธรรมอีกประการหนึ่ง อันเป็นจุดมุ่งหมาย สูงสุดในพระพุทธศาสนาที่ต้องการให้เข้าถึงนั่นก็คือนิพพาน นิพพาน หมายถึง ความหลุดพ้นจากกิเลสตัณหา ผู้ที่ปราศจากกิเลสตัณหาแล้วนั้น เมื่อหมดอายุขัย ก็จะไม่มีการสืบต่อของ จิต + เจตสิก และรูป อีกต่อไป ไม่มีการสืบต่อภพชาติ หยุดการเวียนว่ายตายเกิด พ้นจากทุกข์ทั้งปวงโดยสิ้นเชิง จึงกล่าวว่านิพพานเป็นธรรมชาติที่ปราศจากกิเลสตัณหา เป็นธรรมชาติที่ดับทุกข์โดยสิ้นเชิงและเป็นธรรมชาติที่ พ้นจากจิต เจตสิก รูป นิพพานมิใช่เป็นแดนสุขาวดีที่เป็นอมตะและเพียบพร้อมด้วยความสุขล้วน ๆ ตลอดนิรันดร์กาลตามที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ ๕ การศึกษาพระอภิธรรมจะทำให้เข้าใจคำสอนที่มีคุณค่าสูงสุดในพระพุทธศาสนา เพราะ แค่การทำทาน รักษาศีล และการทำสมาธิก็ยังมิใช่คำสอนที่มีค่าสูงสุดในพระพุทธศาสนา เนื่องจากเป็นเหตุให้ต้องเกิดมารับผลของกุศลเหล่านั้นอีก ท่านเรียกว่า วัฎฎกุศล เพราะกุศลชนิดนี้ยังไม่ทำให้พ้นไปจากการเวียนว่ายตายเกิด คำสอนที่มีค่าสูงสุดในพระพุทธศาสนาคือ การปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานตามแนวมหาสติปัฎฐาน ๔ เพื่อให้เห็นว่าทั้งนามธรรม (จิต + เจตสิก) และรูปธรรม (รูป) มีสภาพที่ไม่เที่ยง ทนอยู่ไม่ได้ ไม่ใช่ตัวตน บังคับบัญชาไม่ได้ มีการเกิดดับ เกิดดับ ตลอดเวลา หาแก่นสาร หาตัวตน หาเจ้าของไม่ได้เลย เมื่อมีปัญญาเห็นแจ้งในสภาวธรรมตามความเป็นจริงเช่นนี้แล้วก็จะนำไปสู่ การประหาณกิเลสและเข้าถึงพระนิพพานได้ในที่สุด ๖ การศึกษาพระอภิธรรม จะทำให้เข้าใจเรื่องอารมณ์ของวิปัสสนาซึ่งต้องใช้นามธรรม (จิต + เจตสิก) และรูปปรมัตถ์เป็นอารมณ์ เมื่อกำหนดรู้อารมณ์ในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานได้ ถูกต้อง การปฏิบัติก็ย่อมได้ผลตามที่ต้องการ ๗ การศึกษาพระอภิธรรม เป็นการสั่งสมปัญญาบารมีที่ประเสริฐที่สุดไม่มีวิทยาการใด ๆ ในโลกที่ศึกษาแล้วจะทำให้เกิดปัญญารู้แจ้งโลกเท่ากับการศึกษาพระอภิธรรม ๘ การศึกษาพระอภิธรรม เป็นการช่วยกันรักษาหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ไว้ ให้อนุชนรุ่นหลังและเป็นการช่วยสืบต่อพระพุทธศาสนาให้มั่นคงถาวรตลอดไป ====================================== ประวัติการศึกษาพระอภิธรรมในประเทศไทย http://abhidhamonline.org/aphi/p0/start.html จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 06:20:44

ความคิดเห็นที่ 15 เรียนท่าน จขกท.อย่างนี้ เรียบเรียงใหม่ 7 ครั้ง แปลว่า "ชำระสิ่งปลอมปนออก 7 ครั้ง" เทียบง่ายๆ เช่น สูตรคูณทั้ง 12 แม่ 8x5=40 พิสูจน์โดยการ 8บวกกัน5ครั้ง อภิธรรมพุทธเรา เมื่อละเอียดมาก ตรรกะวิจิตรพิสดาร   พอไปอยู่ในมือลัชชีเดียรถีย์ 8x5=120 มันถึงเกิดขึ้นมา 7 ครั้ง เกิดแล้วผู้หลักผู้ใหญ่ท่านก็ชำระออก ให้เหลือแต่ที่ท่องจำกันมาอย่างบริสุทธิ์ (ความเห็นส่วนตัว)เกจิอาจารย์พุทธเราย่อมพิสูจน์แต่ละอรรถ ข้อความทับอีกชั้นหนึ่ง ตามกำลังความสามารถท่าน ประเด็นท่านพุทธทาสนั้น เวลาเถียงกันตีศัพท์ไม่แตกทั้งสองฝั่ง แถมท่านพุทธทาส "จงใจ" เขียนข้อสอบวัดอคติ ชาวพุทธเรากันเสียอีก อันนี้ผมชอบเห็นศิษย์ท่านพุทธทาส ฝึกการชี้แจง พยายามพูดคุยกันโดยไม่ใช่อารมณ์ ---------- เพิ่มเติมเรื่องอภิธรรม ท่านจขกท.ต้องแยก"จินตนาการ" กับ "สิ่งที่มนุษย์สามารถฝึกฝน จนเกิดเป็นทักษะ" ออกจากกันก่อน พุทธเรา เน้น "สติ" ท่านก็มีบท "สติปัฏฐาน ๔" อย่างละเอียด คนทั่วไปอ่านในคัมภีร์เห็น "สติ" ก็จินตนาการว่า "ตนเองมีสติ" เวลาผิดพลาดพลั้งเผลอบาดเจ็บ สติไม่รู้อยู่ไหน โทษชาวบ้านเหวี่ยงแหไปทั่ว พุทธพูดถึง "สติ" ในรูปแบบการฝึกฝนซ้ำๆ พุทธพูดถึง ศัพท์หลายคำ ที่ท่านจขกท. ฟังจนชิน ตัดสินข้ามไปเองว่า "เข้าข่ายจินตนาการ" "กฏแห่งกรรม" "สัมปชัญญะ" "สมาธิ" ฯลฯ ศัพท์บางคำ ฝึกฝนอย่างยิ่งยวดเกิดเป็นกำลัง ทางศาสนาอื่นเรียกสิ่งนี้ว่า"ปาฏิหาริย์" ทางศาสนาเราเรียกมันจากการฝึกฝนเหนือระดับสามัญชนทั่วไป ที่เหลือรอพี่ๆเพื่อนท่านอื่นนะ ---------- ประโยชน์อภิธรรม?? ทุกอย่างบนโลกมีประโยชน์หมดละครับ อย่างที่บอก "ทิ้งทะเลไป ก็จะมีคนที่เห็นประโยชน์ โดดไปงมใต้ทะเล นำมาศึกษาปฏิบัติกันเรื่อยๆ" มันอยู่ที่ความเฉลียวใจของคนในการมองหาประโยชน์ หรือ อยู่ที่วัตถุนั้นไม่มีประโยชน์จริงๆ รากเหง้าท่านพุทธทาส ใช้แนวเซนนะครับ ตีความซ้อนหลายชั้นมาก มันก็ดีสำหรับคนชอบ (ถ้าไม่ติดต้องมาเถียงแทนท่านพุทธทาส ผมก็ไม่เคยอ่านนะ ขี้เกียจตีความ) แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 06:39:35 จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 06:34:18

ความคิดเห็นที่ 16 จากกระทู้  เวลามีคนถามว่า.....พระไตรปฏก พระพุทธเจ้าเขียนจริงเปล่า !! ตอบว่าไงกันครับ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12842211/Y12842211.html ความคิดเห็นที่ 12 หาอ่านได้ใน คัมภีร์มหาปัฏฐาน คัมภีร์ที่พระพุทธองค์คาดว่าจะสูญหายไปเป็นอันดับแรก เพราะความลึกซึ้งกว้างขวาง จากคุณ : cantona_z   ---------------------------- ความคิดเห็นที่ 24      ผมรับคำถ้าเดวจะไปลองอ่าน  อภิธรรมสัก 2 - 3 วัน  แล้วจะมาให้เหตุผลว่าควรหรือไม่ควรทิ้งทะเลอย่างไร  อย่าลืมเข้ามา  ถกนะครับ ไม่ต้อง ฉะ ส่วนคุร  คอนทร้า  เอาปืน S มายิงกราด  ประโยค ^ ข้างบนนี้ก่อนว่าอันไหนจริง จากคุณ : โยนกระเบื้องล่อหยก ========================================= เรียนคุณกระเบื้อง ฯ   การที่จะศึกษาพระอภิธรรมปิฏก ต้องมีพื้นฐานเรื่องปรมัตถ์ธรรม จิต เจตสิก รูป จาก พระอภิธัมมัตถสังคหะ ก่อน  ถ้าไปอ่าน พระอภิธรรมปิฏก โดยตรงทันทีอาจจะไม่เข้าใจ ขอแนะนำหนังสือ คู่มือการศึกษาพระอภิธัมมัตถสังคหะ ๙ ปริจเฉท โดยอภิธรรมมูลนิธิ ที่ขยายความจาก  พระอภิธัมมัตถสังคหะ ให้เข้าใจง่ายขึ้น http://abhidhamonline.org/aphi/p0/start.html ======================================= อีกเล่มคือ หนังสือ อันตรธานธรรม http://www.se-ed.com/eshop/Products/Detail.aspx?No=9786162360213&CategoryId=5321 ======================== รายละเอียด http://www.infopress.co.th/product_detail.php?pr_id=0000000778 ถ้ามีคำถามว่า ชีวิตผมเกิดมาเพื่ออะไร ผมคงใช้เวลาคิดสักนิด แล้วก็คงต้องตอบว่า ผมเกิดมาเพื่อเขียนหนังสือเล่มนี้โดยเฉพาะถ้าผมไปเกิดในชาติหน้าต่อ ๆ ไป ผมไม่แน่ใจว่าจะเขียนได้อย่างนี้หรือไม่ เพราะผมต้องใช้เวลาเรียนทั้งบาลี อภิธรรม และพระไตรปิฎก รวมทั้งหมด ๑๐ ปี เพื่อรู้และทำความเข้าใจ ประสบการณ์สอนอีก ๑๐ ปี ขณะเดียวกันใช้เวลาเขียนอีก ๕ ปี จนมาเป็นหนังสือเล่มนี้  สาระธรรมในเล่มนี้ มีค่ามหาศาล เป็นหลักธรรมแห่งสัมพันธภาพที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงยกย่องว่าเป็นยอดในหลักธรรม ที่พระองค์ตรัสรู้มา เมื่อทรงพิจารณาแล้วเกิดปีติ และพระรัศมีแผ่ออกจากพระวรกาย แต่น่าเสียดายที่ชาวพุทธส่วนใหญ่ไม่รู้จัก ไม่ได้ศึกษา ไม่เคยอ่าน ถ้าไม่นำมาเผยแผ่ ก็คงแต่รอวันเสื่อมอันตรธาน(ขาดช่วง)หายไป คำนิยม “ ตำราเรียนที่อธิบายพระอภิธรรม โดยเฉพาะคัมภีร์ปัฏฐานที่ลุ่มลึกไพศาล ยังมีน้อยในเมืองไทย หนังสือเล่มนี้ได้อธิบายเรื่องปัฏฐานโดยละเอียด ข้าพเจ้าเห็นว่าหนังสือเล่มนี้ควรเป็นตำราคู่มือแก่ผู้ที่ศึกษาเล่าเรียนคัมภีร์ปัฏฐานอย่างแท้จริง เพราะมีคำอธิบายที่ละเอียดชัดเจน มีการยกอุปมาอุปไมยประกอบตลอดทั้งเล่ม ทำให้อ่านสนุกไม่เบื่อหน่าย ข้าพเจ้าขออนุโมทนากุศลเจตนา ที่อุตสาหะเขียนตำราอันทรงคุณค่าเพื่อสืบสานอายุคัมภีร์ที่จะอันตรธาน ”                                                             พระพรหมโมลี                                ศาสตราจารย์พิเศษ (สมศักดิ์ อุปสโม ป.ธ.๙,M.A.,Ph.D)                                          กรรมการมหาเถรสมาคม,เจ้าคณะภาค ๑     เจ้าอาวาสวัดพิชยญาติการาม วรวิหาร ประธานกรรมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแห่งชาติ    รองอธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตบาฬีศึกษาพุทธโฆส “ ผู้ใดที่สามารถเข้าใจและถ่ายทอดตำราพระอภิธรรมได้ ดังผู้ช่วยศาสตราจารย์สมบูรณ์ ตานสนธิที่ได้รวบรวมตำราที่เกี่ยวกับพระอภิธรรมโดยเฉพาะในส่วนของปัฏฐาน ซึ่งมีลักษณะเป็นเหตุเป็นปัจจัยต่อกัน ซึ่งเป็นคัมภีร์หนึ่งในพระอภิธรรมทั้งเจ็ด จึงนับได้ว่าท่านได้รวบรวมความเป็นที่สุดแห่งศาสตร์ ที่สุดแห่งความลึกซึ้ง และที่สุดแห่งรสอันอร่อยจิตประณีตที่สุด หาผู้ใดที่จะมีความเพียรพยายามในเรื่องนี้นั้นน้อยนัก เพราะบุคคลใดที่จะได้เรียนรู้และเข้าใจพระอภิธรรมโดยเฉพาะคัมภีร์ว่าด้วยปัฏฐานนั้น กล่าวไว้ว่าล้วนเป็นผู้เคยสั่งสมบารมีธรรมในทางปัญญามาก่อน ”                                       พระศรีสุธรรมมุนี (บุญเทียม ญาณินโท ป.ธ.๘,พธ.ม)                                ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดพิชยญาติการามเลขานุการเจ้าคณะภาค ๑                                    ผู้อำนวยสำนักงานวิทยาเขตบาฬีศึกษาพุทธโฆส นครปฐม หมายเหตุ ผู้ช่วยศาสตราจารย์พิเศษ สมบูรณ์ ตาสนธิ ผู้อำนวยการศูนย์กลางการศึกษาพระไตรปิฎกแห่งล้านนา ======================================== ธาตุอันตรธานปริวัตต์ http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=17275 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 06:53:07

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณ คุณเฉลิมศักดิ์เดวผมจะอ่าน  เพราะช่วงนี้ว่าง  เวลตัน ไม่รู้ทำอะไร  แล้วอย่าลืม มาตอบข้อสงสัยผมด้วยครับ  ผมวาจะเอาไปใช้ในหนังสือผมพอดี  ตอนนี้ตั้งชื่อเรื่องได้แล้ว      "คนขวางโลกผจญโลกอวิชา"  ได้พ๊อตเรื่องจะเริ่มเขียนแล้ว จากคุณ : โยนกระเบื้องล่อหยก เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 07:03:36

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ โยนกระเบื้องล่อหยก  ....อย่าเข้าใจผิดไปอย่างนั้น... พระอภิธรรม  ล้วนมาจากพระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนไว้ทั้งนั้น  เพราะระดับพระสาวก จะไม่มีปัญญาที่จะรู้อภิธรรมได้ละเอียดระดับนั้น   ... เพียงแต่รุ่นหลัง  ท่านเอามาแยกเป็นหมวดหมู่ต่างหาก เพื่อให้คนรุ่นหลังสะดวกในการศึกษาเท่านั้น   แต่เดิมมานั้น เมื่อมีการพูดถึงหลักธรรมใดๆ  ก็จะมีอภิธรรมแทรกไว้ตลอด  ซึ่งจะทำให้คนธรรมดาเข้าใจยากมากๆ    เมื่อสังคายนาครั้งที่ ๓  ท่านจึงแยกอภิธรรมไปไว้ต่างหากไปเลย  แต่ไม่ใช่หมายถึงพระสาวกจะแต่งเอาเอง แบบยกเมฆหรือจินตนาการเอา  เพราะไม่มีใครกล้าทำแบบนั้น  หมู่สงฆ์ซึ่งเป็นพระอรหันต์ทั้งนั้น  ที่มาร่วมกันประชุมทำสังคายนาจะไม่ยอมให้ใครทำแบบนั้นเด็ดขาด   แต่ละท่านจะรักษาพระธรรมยิ่งกว่าชีวิต ยอมตายดีกว่าจะไปบิดเบือนหลักธรรมของพระพุทธเจ้า ในการประชุมสังคายนา แต่ละครั้ง ท่านต้องการอนุรักษ์ของเดิมไว้ให้บริสุทธิ์ 100 %  ต้องการขจัดของแปลกปลอมที่แทรกเข้ามา   ...เพราะพระอรหันต์ที่มาร่วมประชุมสังคายนาแต่ละครั้ง  ท่านจะมีหลักอย่างนี้ คือ " ไม่ตัดทอนสิ่งที่มีอยู่แล้ว  ไม่เพิ่มเติมสิ่งที่ยังไม่มี " จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 07:08:00

ความคิดเห็นที่ 19 การเจริญสติปัฏฐานหมวดพิจารณาอิริยาบถ ๔ จากพระไตรปิฏก อรรถกถา http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=29201 ทุกข์และการกำหนดทุกข์ โดยอาจารย์แนบ  มหานีรานนท์ http://www.dharma-gateway.com/ubasika/naab/naab-06.htm เหตุผลในการกำหนดอิริยาบถ  โดยอาจารย์บุญมี  เมธางกูร http://www.dharma-gateway.com/ubasok/ubasok-preach-boonmee-index.htm http://www.abhidhamonline.org/Ajan/book.htm ------------------------------------------ ชีวิตจะยุติการเกิดได้อย่างไร  จากผู้ที่เชี่ยวชาญในพระอภิธรรม http://larndham.org/index.php?/topic/19097-%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84/page__st__2 ผู้ที่ได้ศึกษาและมีความเข้าใจในพระอภิธรรมอย่างลึกซึ้งย่อมรู้สึกว่า การเกิดเป็นทุกข์ แม้จะเกิดในภพภูมิของมนุษย์ก็ตาม และการเวียนว่ายตายเกิดเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด เพราะไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าชีวิตในภพชาติต่อๆไป จะไม่พลาดถลำลงต่ำไปเกิดในทุคติภูมิ นอกจากบุคคลผู้นั้นได้ปฏิบัติตนเข้าถึงพระอริยสัจธรรมนำชีวิตเข้าสู่พระอริยบุคคลแล้ว เพราะว่าบุคคลนับตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไปเท่านั้นที่อบายภูมิจะปิดสนิทสำหรับชีวิตของท่าน และการเวียนว่ายตายเกิดที่จะมีต่อไปในสุคติภูมินั้น ย่อมมีได้ไม่เกิน ๗ ชาติ จึงนับได้ว่าพระโสดาบัน ท่านเป็นบุคคลกลุ่มแรกที่สร้างหลักประกันภัยในการเวียนว่ายตายเกิดให้กับชีวิตได้แล้ว แต่สำหรับผู้ที่เป็นปุถุชนทุกคนต้องยอมรับว่าอนาคตชาติในการเวียนว่ายตายเกิดของตนนั้นต้องมีต่อไปเป็นอนันตังไม่มีที่สิ้นสุด เพราะปุถุชนคือบุคคลที่ยังหนาแน่นด้วยกิเลส และ กิเลส นี่เองที่เป็นตัวการ ผลักพาให้เกิดการกระทำกรรม เมื่อมีกรรมย่อมเป็นที่แน่นอนว่า วิบาก คือ รูปขันธ์ และนามขันธ์ ย่อมต้องเกิด ฉะนั้นวัฏฏะทั้งสาม คือ กิเลสวัฏ กัมมวัฏ และวิปากวัฏ ที่หมุนวน ย่อมทำให้สังสารวัฏ คือการเวียนว่ายตายเกิดไม่อาจสิ้นสุดหยุดลงได้ และทุกภพชาติที่เกิด กำเนิดของสัตว์ย่อมวิจิตร เพราะจิตย่อมวิจิตรในการสั่งสมกรรม และกิเลส -------------------------------------------------- สสารและพลังงานในพระพุทธศาสนา  โดยอาจารย์บุญมี  เมธางกูร http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/02/Y11684189/Y11684189.html จักรวาลในทางพระพุทธศาสนา  โดยอาจารย์บุญมี  เมธางกูร http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/05/Y10530770/Y10530770.html ============================ ความคิดเห็นที่ 10     เราเป็นคนขี้สงสัย หากคำตอบไม่ชัด ไม่เคลียร์ ไม่เป็นเหตุเป็นผล เราก็จะสงสัยอยู่นั่น หากไม่เข้าใจ ไม่เห็นภาพตาม  ศรัทธาเราไม่เกิดหรอกค่ะ ถ้าไม่มีพระอภิธรรม ความศรัทธาในพระพุทธศาสนาของเราคงจะน้อยมาก น้อยจนอาจเปลี่ยนไปเป็นนับถือคริสต์....หรือ....ไม่นับถือศาสนาใดๆ เลย พระอภิธรรมนั้นสร้างประโยชน์ให้กับชีวิตเรามากมายจริงๆ อย่างน้อยๆ ก็ด้านความคิด ความเข้าใจ มุมมองต่างๆ ต่อสิ่งรอบตัว นี่ขนาดว่าความรู้เรายังเต๊าะแตะ หางอึ่งมากๆ นะคะ จากคุณ : Smiling-girl   ----------------------------------------------- ผมเหมือนคุณ Smiling-girl   ยิ่งเรียนทางด้านวิทยาศาตร์มาด้วย  เชื่อว่าทุกสิ่งต้องพิสูจน์ อธิบายได้  เช่น  เรื่อง  นรก สวรรค์ ผีสาง  เทวดา   ทำไมเราจึงมองไม่เห็น ก็ได้เข้าใจ เมื่อท่านผู้ทรงพระไตรปิฏก  ได้บรรยาย เรื่อง รูป(ปรมัตถ์) สสารและพลังงาน ในพระอภิธรรม ให้ได้เข้าใจเบื้องต้น มาถึงแนวทางการปฏิบัติวิปัสสนา  ก็ได้อาศัย พระอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านพระอภิธรรม  มาอธิบายรายละเอียดการปฏิบัติจึงได้เข้าใจเบื้องต้น ผมจึงนับถือ ผู้เชี่ยวชาญทางด้านพระอภิธรรม เป็น พระธรรมกถึก ดังอรรถาธิบาย และเนื่องในโอกาสวันออกพรรษานี้  ตั้งใจจะไปปฏิบัติบูชา พระรัตนตรัย ครูบาอาจารย์ ทั้งหลาย ด้วยการปฏิบัติวิปัสสนา กำหนดรู้ในทุกข์ ที่อิริยาบถทั้งหลายคอยปิดบังไว้อยู่  อาจจะฟุ้งซ่านบ้าง ถ้าตั้งสติได้ ก็จะมากำหนดรู้ใน รูปอิริยาบถ ต่อ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 07:26:38

ความคิดเห็นที่ 20 การกล่าวตู่พระอภิธรรมของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=15&group=1&gblog=2 ----------------------------------------- จริงอยู่ ได้ยินว่า ภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรมเท่านั้น ชื่อว่า พระธรรมกถึก นอกจากนี้แม้กล่าวธรรม ก็ไม่ใช่เป็นพระธรรมกถึก เพราะเหตุไร เพราะว่า ภิกษุผู้ไม่ทรงพระอภิธรรมเหล่านั้นเมื่อกล่าวธรรม ย่อมกล่าวลำดับกรรม ลำดับ วิบาก กำหนดรูปอรูป ลำดับธรรมให้สับสน ส่วนภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรมย่อม ไม่ให้ลำดับธรรมสับสน เพราะฉะนั้น ภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรม จะกล่าวธรรม หรือมิได้กล่าวก็ตาม แต่ในเวลาที่เธอถูกถามปัญหาแล้วก็จักกล่าวแก้ปัญหานั้น ได้ พระศาสดาทรงหมายถึงคำนี้ว่า ภิกษุผู้ทรงพระอภิธรรมนี้เท่านั้น ชื่อว่า เป็นพระธรรมกถึกอย่างยิ่ง ดังนี้ จึงทรงประทานสาธุการแล้ว ตรัสว่า โมคคัลลานะกล่าวดีแล้ว ดังนี้. ผู้คัดค้านพระอภิธรรมชื่อว่า ทำลายชินจักร บุคคลเมื่อคัดค้านพระอภิธรรม ชื่อว่า ย่อมให้การประหารในชินจักรนี้ ย่อมคัดค้านพระสัพพัญญุตญาณ ย่อมหมิ่นเวสารัชชญาณของพระศาสดา ย่อมขัดแย้งบริษัทผู้ต้องการฟัง ย่อมผูกเครื่องกั้นอริยมรรค จักปรากฏในเภทกร วัตถุ ๑๘ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นผู้ควรแก่อุกเขปนิยกรรม นิยสกรรม ตัชชนียกรรม เพราะทำกรรมนั้น จึงควรส่งเธอไปว่า เจ้าจงไป จงเป็นคน กินเดนเลี้ยงชีพเถิด ดังนี้. ---------------------------------------------- อนึ่ง  ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้น ที่บูชาพระพุทธเจ้าในวันออกพรรษานี้   แม้เทวดานาค ก็บูชาพระพุทธเจ้าด้วยเช่นกัน คุณกระเบื้องคิดจะไปพิสูจน์ ดวงไฟ ที่ไม่มีควัน ปรากฏขึ้นมาสู่คลองจักษุ เมื่อพ้นน้ำ ในแม่น้ำโขง แล้วลอยสูงขึ้นสู่ท้องฟ้า เหตุการณ์ในวันปวารณาออกพรรษาในพรรษาที่ ๗ กับ บั้งไฟพญานาค http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=18462 ท่านทั้งหลายจะไม่แปลกใจเลย หากได้อ่าน รูป, สสารและพลังงานในพระพุทธศาสนา http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/02/Y11684189/Y11684189.html แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 07:39:24 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 07:29:13

ความคิดเห็นที่ 21 ......... พระอภิธรรมเป็น Referrence books ครับถ้ามีปัญหาทางธรรม พระอภิธรรมจะมีรายละเอียดมากเป็นบรรทัดฐาน เอาไว้ตัดสินความขัดแย้ง เสมือนเป็นรัฐธรรมนูญกฎหมายสูงสุด ใครจะสอนธรรมะ หรือออกบทบัญญัติที่ขัดแย้งกับพระอภิธรรมไม่ได้ สามารถตรวจสอบได้ เป็นกรอบเป็นกำแพงไม่ให้ล้ำออกไปนอกทาง อันนี้เป็นเพียงประโยชน์เบื้องต้น     พระอภิธรรมเอาไว้สอนคนที่มีปัญญาทางโลก(ที่ยังไม่ค่อยมีศรัทธาไดัดี) ที่มีข้อโต้แย้ง ข้อสงสัยมาก ถ้าเราไม่มีรายละเอียดของธรรมะที่พระพุทธเจ้าได้ทรงสอนไว้แจกแจงไว้เป็นเหตุเป็นผล จะเอาอะไรไปตอบคำถามของผู้โต้แยังได้ ซึ่งปุถุชนธรรมดาคงจะไม่มีรายละเอียดมากมายเช่นนั้น     พระอภิธรรมช่วยทำให้พ้นทุกข์ได้อย่างไร?.......ขอตอบเพียงย่อๆ และผิวเผินพอประมาณ             1.ทำให้เกิดศรัทธา (ผู้มีปัญญาทางโลกมาก ต้องมีหลักฐานพิสูจน์ชัดเจน เป็นเหตุเป็นผลจึงจะเชื่อ เกิดศรัทธา น้อมเอามาปฎิบัติให้พ้นทุกข์)             2. ทำให้เกิดวิริยะ ศึกษาคำสอนอย่างจริงจัง จากปัจจัยของการอยากรู้อยากพิสูจน์ หรือจากศรัทธา หรือความวิจิตรของพระอภิธรรม ทำาให้เกิดปัญญาทางธรรม           3.พระอภิธรรมได้แสดงธรรมชาติของโลก จักรวาล ภพภูมิ ชาติของจิต กิจของจิตและเจตสิกต่างๆไว้มาก มีหนทางเดียวที่จะรู้ได้ ก็ต้องเอามาลองทดสอบดู ลองปฎิบัติดูทางเดียวที่จะรู้ได้ต้องลองด้วยตัวเอง จึงจะได้รับรู้ด้วยจิตของเรา และเข้าใจได้ จะเห็นถึงพระปัญญาของพระองค์ในการจำแนกจิตต่างๆ ซึ่งทำให้เกิดสมาธิไตร่ตรอง วิปัสนาแจ้งในธรรมที่ทรงจำแนก บัญญัติกิจของจิตต่างๆ เกิดปัญญา ทำให้ละทุกข์ได้มาก          4.ทำให้เกิดปัญญา ละสักกายฐิทิ ละความเป็นตัวตน รายละเอียดในพระอภิธรรม จะมีข้อพิสูจน์และบัญญัติ ว่าทุกข์ เป็นทุกข์จริงๆอย่างไร เป็นอนิจจังอย่างไร เป็นอนัตตาได้อย่างไร สภาวะธรรม ที่เกิดขึ้นกับเราในชีวิตประจำวัน เป็นเพียง ปรากฎการณ์ทางธรรมชาติเท่านั้น ไม่มีเราเป็นผู้ควบคุมและบงการเลย เป็นเพียงขบวนการทำงานของธรรมชาติ และการปรุงแต่งของเหตุปัจจัยต่างๆ         5. ทำให้เข้าใจในทิฐทิซึ่งวิปลาสจาก ความเป็นจริงที่เรายึดมั่นด้วยสัญญาที่บันทึกเอาไว้ในสิ่งผิดๆ ตลอดมานับอสงไขยชาติ เรียนรู้ ปรมัติธรรม จากบัญญัติธรรม แสดงให้เราเห็นถึงความเข้าใจผิด ของมนุษย์ที่หลงไหลอยู่ในสมมุติต่างๆที่ไร้สาระ ที่มนุษย์ได้สร้างขึ้นมาและปกปิด สัจจธรรมที่ควรจะรู้ ทำให้เราเข้าใจในโลก และได้ใช้ชีวิตอย่างถูกต้องทุกก้าวย่างด้วยความมั่นใจ และถูกต้องสมบูรณ์ ทำให้ละคลายกิเลสลงไปอย่างมาก โดยที่ยังมิได้ลงมือปฎิบัติ เพียงความเข้าใจ จากการอ่านพระอภิธรรม ก็ทำให้ลดละกิเลสของผมเองไปเกือบครึ่งหนึงแล้ว          ถ้าจะให้อธิบายประโยชน์ของพระอภิธรรมปิฎกให้ครบถ้วนต้องใช้เวลาอันมากมาย อย่าไปเสียเวลาพิสูจน์เลยว่าพระอภิธรรมนั้นมาจากไหน.....ไม่มีพระอัครสาวกองค์ไหนจะมีปัญญาที่จะรจนาพระคำภีร์อันลึกซึ้ง พิสดารทั้งอรรถะพยัญชนะทั้งเบื้องต้นท่ามกลางและเบื้องปลาย เป็นสุดยอดของโลกุตรธรรมปัญญา เอาเวลาอันน้อยนิดของชีวิตเรามาศึกษากันเถิด ท่านจะได้ไกล้ชิดพระศาสดามากขึ้น             ผมอยากให้ท่านเจ้าของกระทู้ได้รู้ และเข้าใจในพระอภิธรรมปิฏกเหมือนอย่างที่ผมได้รับรู้และน้อมเอามาใช้กับชีวิต แล้วคุณคงจะไม่มีความคิดเช่นนี้อีกเลย อย่าเพิ่งด่วนสรุป คำภีร์นี้เป็นเสมีอนผลงานชิ้นเอกของพระศาสดา ซึ่งมีความพิสดารมากมาย เป็นมรดกของโลกและผลงานชิ้นเอก อันสูงสุดของมวลมนุษย์ชาติทีเดียว มากมายกว่าการไปเหยียบดวงอาทิตย์หลายเท่าเสียอีก ผมคิดว่าคนพุทธโดยเฉพาะคนไทยควรจะมีความพากภูมิใจในมรดกอันสูงสุดของบรรพบุรุษ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 08:02:43 จากคุณ : ปัจจัย เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 07:45:59

ความคิดเห็นที่ 22 ความคิดเห็นที่ 17     ขอบคุณ คุณเฉลิมศักดิ์เดวผมจะอ่าน  เพราะช่วงนี้ว่าง  เวลตัน ไม่รู้ทำอะไร  แล้วอย่าลืม มาตอบข้อสงสัยผมด้วยครับ  ผมวาจะเอาไปใช้ในหนังสือผมพอดี  ตอนนี้ตั้งชื่อเรื่องได้แล้ว     "คนขวางโลกผจญโลกอวิชา"  ได้พ๊อตเรื่องจะเริ่มเขียนแล้ว จากคุณ : โยนกระเบื้องล่อหยก   ================================== หนังสือ อภิธรรมคืออะไร   โดยท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=15&group=1&gblog=2 ----------------------------------------- ขออนุญาต  แนะนำไม่ควรไปอ่านหนังสือ ของผู้ทำลายชินจักร ที่แนะนำให้คุณทำลายพระอภิธรรมปิฏก ด้วยการโยนทิ้งลงทะเล ควรจะหาอ่านจาก พระธรรมกถึก ผู้ทรงพระไตรปิฏก ประกอบการศึกษา พระอภิธรรมปิฏก จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 07:47:27

ความคิดเห็นที่ 23 การจะไม่เชื่อในเรื่องที่มีคนอื่นเชื่อมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไรครับ ถึงแม้จะอธิบายตรงๆก็แล้ว ยกตัวอย่างก็แล้ว เปรียบเทียบก็แล้ว เพียงแค่ได้อ่าน มาติกา ปัจจัย 24 มา 2-3 หัวข้อ ก็สามารถจะรู้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป (ที่ยกมาให้อ่านดู) เพียง 2-3 หัวข้อ..ก็ได้แสดงตัวถึง ธรรมที่วิจิตรลึกซึ้งขนาดไหน สว่างไปด้วยความรู้แจ้งเห็นจริงขนาดไหน จนเกิดญาณ เกิดปัญญาบริสุทธิ์ในพุทธศาสนา ไปจนบรรลุถึงความเป็นพุทธะในตนได้ขนาดไหน โดยไม่ต้องมีเนื้อความของธรรมาธิบายที่เยิ่นเย้อจนเสียการ เอาไปใช้ในจิตจริงตอนไหนบ้าง เอาไปใช้ดับทุกข์ตนได้ยังไงบ้าง มันก็เรื่องของปัญญาแต่ละคนที่จะน้อมนำธรรมมาใส่ตัว ที่เอาข้อธรรมมาให้เป็นธรรมทั้งปวง มาเป็นปัญญาในพุทธศาสนา แค่ 2-3 หัวข้อของมาติกา....ท่านจขกท.จะบรรลุธรรมตามที่ตรัสไว้ได้(เหมือนคนอื่น)ไหมครับ? ว่ามันไพเราะจับใจขนาดไหน บริสุทธิหมดจดจากกิเลสขนาดไหน :P   แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 08:58:53 จากคุณ : Go2Better เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 08:56:58

ความคิดเห็นที่ 24 โอ้โฮ  คุณปัจจัย ...  เสียดายจัง  กิ๊ฟหมด  ไม่มีให้ค่ะ เขียนได้ตรงใจเรามากๆๆๆๆ เลยค่ะ ข้อ 1-5  นั้น  ใช่เลย  ใช่จริงๆ  เราเป็นแบบนั้นเลยแหละ (แต่ความเข้มข้น การเข้าถึงพระอภิธรรมของเรายังอ่อนด้อยอยู่มาก...อนุบาลค่ะ) ความเข้าใจในการทำงานของจิต หลักสภาวะธรรมต่างๆ ทำให้เราเข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่น เข้าใจโลก...มากขึ้น มีความสุขขึ้นรึเปล่า ก็ไม่แน่ใจนะคะ เพราะจะเฉยๆ เฉยขึ้นเรื่อยๆ แต่ความทุกข์นี่น้อยลงไปเยอะเลยค่ะ ก็ทุกข์เพราะตัวเองทั้งนั้น ... ปรุงแต่ง ยึดมั่น... ขนาดแค่อนุบาลแบบนี้  ศรัทธาต่อองค์พระศาสดาเปี่ยมล้นท่วมใจล่ะค่ะ อัจฉริยะเหลือจะกล่าว  พระองค์ท่านทรงเป็นพระสัพพัญญูโดยแท้ ขอกราบพระพุทธองค์และพระอรรถาจารย์ทุกท่านด้วยเศียรเกล้า  _/|\_  _/|\_  _/|\_ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 09:32:37

ความคิดเห็นที่ 25 ผมไม่เก่ง อภิธรรม แต่ทราบว่า อภิธรรมปิฎก ไม่ใช่พุทธวจน เป็นอรรถกถา (แต่งใหม่) สิ่งที่พระศาสดาให้เรียนรู้ศึกษามี 2 ส่วนคือ 1. พระวินัยปิฎก 2. สุตตันตะปิฎก ***มาถึงคำถาม  พิจารณาเอาเองครับ จากคุณ : รู้ธรรม (รู้ธรรม) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 09:33:43

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นด้วยกับ คห.21 ท่านปัจจัย ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ     อย่าลืมธรรม 3 ข้อนี้ เป็นธรรมที่อิงอาศัยซึ่งกันและกันอยู่ เราปฏิบัติแล้ว ก็ต้องประเมินผลการปฏิบัติ โดยอาศัยปริยัติ คืออภิธรรมนั่นแหละ ความสมดุลใน   ทาน  ศีล  ภาวนา   /   ศีล   สมาธิ   ปัญญา   นี่ก็ต้องอาศัยอภิธรรม เพื่อมรรค ผล อันประณีต รู้แล้วก็รู้รอบให้ยิ่ง  ครูอาจารย์นักปฏิบัติภาวนา ท่านจึงไม่มี เวลาไปอวดธรรมกับใคร   ถ้าไม่จำเป็นต้องสงเคราะห์โลกจริงๆ จากคุณ : lekton เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 10:06:14

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นสิ่งที่ท่านพุทธทาสยอมรับได้/ยอมรับไม่ได้ ใน คคห. 22 ...เห็นมาหลายครั้ง ก็ออกจะแปลกใจ....เพราะเหมือนท่านตั้งตน "ตรวจสอบพระไตรปิฎก" จะยอมรับส่วนไหน ไม่ยอมรับส่วนไหน ... ก็แล้วแต่ท่านพุทธทาสเถิด สำหรับข้าพเจ้าขอยึดพระธรรมคำสั่งสอนขององค์พระศาสดาเป็นที่ตั้ง ซึ่งก็คือ พระไตรปิฎก ที่ประกอบด้วย 3 ส่วน (ไตร แปลว่า สาม) คือ 1.  พระวินัยปิฎก   2.  พระสุตตันปิฎก 3.  พระอภิธรรมปิฎก จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 10:22:16

ความคิดเห็นที่ 28 "ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุทั้งหลาย จักไม่บัญญัติสิ่งที่ไม่เคยบัญญัติ จักไม่เพิกถอนสิ่งที่บัญญัติไว้แล้ว จักสมาทาน ศึกษาในสิกขาบทที่บัญญัติไว้แล้วอย่างเคร่งครัด อยู่เพียงใด, ความเจริญก็เป็นสิ่งที่ภิกษุทั้งหลายหวังได้ ไม่มีความเสื่อมเลย อยู่เพียงนั้น. (ขุมทรัพย์จากพระโอษฐ์ หน้า ๓๐๖, พระไตรปิฎกบาลี สยามรัฐ๒๓/ ๒๑/๒๑)" --------------------------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 25 เข้าใจผิดแล้วครับ พระอภิธรรมเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่เป็นคำสอนที่แต่งขึ้นใหม่ ความเห็นลักษณะนี้ค่อนข้างอันตราย เพราะมันสุ่มเสี่ยงต่อการกล่าวตู่พระพุทธเจ้า กล่าวตู่พระอรหันต์ที่รักษาพระธรรมวินัยนี้ไว้ เราทั้งหลายที่เป็นพุทธบริษัทควรที่จะศึกษาให้รอบคอบ ด้วยความเคารพ ด้วยความกตัญญู ไม่ควรกล่าวตู่กล่าวหาในพระธรรมวินัยว่าอย่างโน้นอย่างนี้ ทั้งที่สาเหตุจริงๆแล้วอยุ่ที่ตัวเราเองนั่นแหละ ที่ศึกษาไม่ถูกต้อง ไม่ชัดเจนแล้วเข้าใจผิดกันไปเอง จขกท.ก็เช่นเดียวกัน จะเอาพระอภิธรรมไปทิ้งทะเล ไปฟังใครมา วัฏสงสารยาวนานมากแล้ว ฟังคนผิด เชื่อคนผิด ก็พากันเข้ารกเข้าพง เวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนี้เรื่อยไป เมื่อใดจะจบสิ้นกัน หากต้องการศึกษาพระพุทธศาสนาเพื่อสนองกิเลส สนองความลังเลสงสัยของตัวเอง ก็ทำไปอย่างเดิม แต่ถ้าต้องการพ้นทุกข์ ตัดภพตัดชาติ สิ้นสุดการเวียนว่ายตายเกิด หวังมรรค ผล นิพพาน ก็ต้องศึกษาพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าจากพระไตรปิฏก ส่วนคำสอนหรือความเห็นของครูบาอาจารย์บางท่านที่ขัดแย้งกับพระไตรปิฏก อันนี้ต้องระมัดระวังให้มาก จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 10:56:24

ความคิดเห็นที่ 29 ตอบ ความคิดเห็นที่ 21 1. ทำให้เกิดศรััทธา  ( ศรัทธาของคุณคืออะไร  คือการเชื่ออย่างสุดใจขาดิ้น  แต่ศรัทธาของผมคือ การขอบคุณที่ทำให้เข้าใจ  ฉะนั้นผมยังไม่มีศรัทธากับ อภิธรรม ณ ตอนนี้นะครับ ) 2. เกิดความอยากรู้อยากเห็นอันนี้จริงครับ  ( แต่ขอแตกประเด็นนิดหนึ่งนะครับ  ความอยากรู้อยากเห็นของผม  ไม่ใช่อยากรู้ว่าสวรรค์มันมีกี่ชั้น  วิเศษวิโษเสยังไง  แค่อยากรู้เฉยๆ  ว่ามันคืออะไร ) 3. แสดงธรรม ชาติของโลก  ( ว่ามีกี่กาแลคซี่  ดวงอาทิตย์กี่ดวง  หรือป่าว  แต่เคยได้ยินมาว่าพระพุทธเจ้าบอกว่า  ความรู้พวกนี้เหมือน  นับใบมะขามบนต้นไม้  ส่วนเรื่องสามารถรับรู้ด้วยใจเดวผมก็คงต้องทำงั้น   แต่ขอบอกบอกไว้ก่อนนะครับ   ผมชักสงสัยว่ามันคือการสะกดจิตตัวเองหรือเปล่า   เคยเห็นพระบางรูป  ชอบนัก  ฝึกจิต  จนเห็นแสง  ขาวๆ  พอปรามาสหน่อย โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ  ไม่เห็นแสงขาวๆมันจะมีประโยชน์   ส่วนที่ผมฝึกคือ เวลาโกรธรู้ตัวว่าโกรธ   เวลากลัวรู้ตัวว่ากลัว   ขณะอุปปาทานรู้ตัวว่าอุปปาทาน   ส่วนมองถ้านั่งแล้วจะเห็น   สวรรค์วิมาน  ถอดจิต  อันนี้ก็ไม่รู้ว่า  สะกดจิตตัวเองหรือป่าว   มันคล้ายๆ  กับ พวกพลังจักรวาล   เริ่มฝึก  คุณต้องเชื่ออย่างสุดใจ  แล้ว  ตาที่ 3 จะเปิด แนวเดวกับอภิธรรม  เลย  ต่างกันในรายละเอียด  ผมยังมองไม่เห็นประโยชน์เลย) 4. น่าจะเป็นแนวเดียวกับ สุตตันตปิฏก  อันนั้นจริงครับ 5. เข้าใจอะไรครับ  เข้าใจว่าภพภูมิมันมี่กี่ชั้นเหรองับ  ถ้าเข้าใจจริงมันไม่ต้องเขียนยาวหรอกครับ จากคุณ : โยนกระเบื้องล่อหยก เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 10:56:31

ความคิดเห็นที่ 30 จริงๆเราก็ไม่ใช่คนศึกษาพระอภิธรรม พระไตรปิฏกอะไรหรอกนะ แต่ตอนนี้ก็คิดอยากจะหามาอ่านบ้างแล้วแหละ แต่เรื่องปฏิบัติ เราทำมาหลายปีแล้ว เราเห็นว่าไม่ใช่เฉพาะหนังสืออภิธรรมหรอกนะ หนังสือการปฏิบัติทุกเล่มนั่นแหละ ถ้าเราอ่านอย่างเดียว ไม่ปฏิบัติ ต่อให้อ่านหลายๆรอบก็ไม่เข้าใจ ส่วนที่เราถึงแล้ว เราอ่านแล้วจะเข้าใจ ส่วนที่ยังไม่ถึงอ่านไม่เข้าใจ มีแต่การคาดเดา และเรื่องสมาธิ ยากด้วยสิ ถ้าไม่เจอสภาวะเองไม่รู้หรอก เรื่องนรก สวรรค์ ผีสาง เทวดาเหมือนกัน ถ้าเราไม่ปฏิบัตินะ อ่านไปก็ปรามาสเปล่าๆ ถ้าปฏิบัติจนถึงจุดหนึ่งแล้ว กลับมาอ่าน จะรู้เลยว่าเป็นอย่างงี้ๆๆๆ หายสงสัยด้วยตัวเอง ศาสนาพุทธจึงสำคัญมากนะเรื่องการปฏิบัติ หนังสืออื่นๆเหมือนกันนะ ไม่ใช่เฉพาะหนังสือปฏิบัติหรอก แม้แต่อ่านพันทิปมากๆ หรือดูหนัง ฟังเพลง บันเทิงเริงรมณ์ ก็เข้าไปตอนนั่งสมาธิเหมือนกันนะ นี่แหละหนทางมันถึงยากแสนจะยากไง แต่ผลมันก็คุ้มค่านะ คุ้มค่าต่อการพยายาม คุ้มค่ายังไงก็ต้องปฏิบัติเองอีกแหละถึงจะตอบตัวเองได้ และถึงจะยากก็มีคนทำได้แล้วเยอะแยะ เราก็คนเหมือนกัน ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ ที่ตอนนี้เราสนใจอยากศึกษาพระอภิธรรม เพราะว่า เราปฏิบัติมาได้ส่วนหนึ่งแล้วไง แล้วได้เข้าพันทิปบ้างเลยได้อ่านพระอภิธรรมที่เพื่อนๆเอามาโพสท์ไว้ เราว่าสภาวะมันตรงมาก ตรงตามนั้นแหละ ไปอ่านหนังสืออื่นก็เป็นคนอื่นปฏิบัติแล้วเค้าเอามาเขียนนะ ซึ่งหนทางนี้มันยาวไกลมาก ยากมาก ตัวหลอกล่อเยอะนะ บางคนทำผิดทำเพี้ยนไป เราอ่านหนังสือเค้าแล้วทำตาม เราก็มีโอกาสผิดเพี้ยนได้เหมือนกัน สู้สอบทานกับพระไตรปิฏกไม่ได้นะ ถ้าเราอ่านตอนนี้ยังไม่เข้าใจ ก็ปฏิบัติไปก่อน ตอนนี้เก็บใส่ตู้ไว้ก่อนก็ได้ เมื่อมีสิ่งที่สงสัย ย้อนกลับมาอ่านจะเข้าใจลึกซึ้งยิ่งขึ้นนะ คือไม่ต้องพยายามทำทุกอย่างให้ได้ หรือต้องได้ในเวลาเดียวกัน ไม่ตึง ไม่หย่อนมากเกินไป ถ้าตอนนี้ยังอ่านพระอภิธรรมไม่เข้าใจ ก็ยังไม่ต้องไปให้ความสำคัญส่วนนี้มาก แต่ก็ไม่ทิ้ง นี่คือไม่ตึง ไม่หย่อนก็คือ ถึงแม้จะไม่ค่อยได้อ่าน แต่เราก็ปฏิบัติ เมื่อวันนึงที่เราปฏิบัติได้พอสมควรแล้ว เราก็จะกลับมาอ่านเองน่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 55 11:40:06 จากคุณ : 4ปีจบ เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 11:33:28

ความคิดเห็นที่ 31 ...ความเห็น 25  เข้าใจผิดเลอะเทอะไปมากแล้ว  คงไปเอาความรู้ความเห็นผิดๆจากอาจารย์บางคนที่สอนผิดๆมาใส่ใจ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 12:38:59

ความคิดเห็นที่ 32 พระพุทธเจ้าจะตรัสหรือไม่ตรัสเรื่องอภิธรรม                                                แต่อภิธรรมนี่ เป็นปิฎกที่บอกความจริง(ปรมัต) สิ่งที่บอกความจริงได้อย่างนี้ผมเชื่อว่าคนที่กล่าวอภิธรรมคนแรก ต้องไม่ใช่ปุถุชน จากคุณ : อนุมัติตามที่ขอ เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:22:36

ความคิดเห็นที่ 33 พระธรรมคำสอนที่ปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกไม่ว่าปิฎกใด ก็เป็นใบไม้ในกำมือพระพุทธองค์ที่ทรงสอนเพื่อการดับทุกข์ ไม่ว่าข้อธรรมจากส่วนใดก็ล้วนเพื่อโยงให้เราเข้าใจ กาย และใจของเรา นั้นเอง การศึกษาพระอภิธรรม ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายสุดท้ายที่ความเข้าใจ เรื่องผีสางนางไม้ หรือเทวดา นรกสวรรค์ แต่ความเข้าใจเรื่องต่างๆมากมายเหล่านั้น สุดท้ายแล้วก็มุ่งแสดงให้เห็นความสอดคล้องต่อเนื่อง ความเป็นเหตุปัจจัย  ของกายและใจ หรือรูปและนาม เพื่อให้เราสังเกตุ รูปและนาม ที่เกิดขึ้น ได้ชัดและละเอียดขึ้น มีสติฉับไว เฉียบตรงมากขึ้น รู้เหตุปัจจัย อันจะทำให้ทำใจได้ถูกต้องว่าเหตุอันใดควรใส่ใจ เหตุอันใดไร้สาระมิควรใส่ใจ รู้ว่าธรรมใดเป็นกุศล ธรรมใดเป็นอกุศล รู้ว่าควรสร้างเหตุอย่างไรจึงจะเจริญกุศล ลดทอนกำลังของอกุศล เห็นความไร้สาระน่าเบื่อหน่ายซ้ำซากจำเจ ของการเป็นทุกข์ซ้ำแล้วซ้ำอีก การศึกษาพระอภิธรรม ทำให้เห็นธรรมตามความเป็นจริง มิใช่เห็นกุศลเป็นอกุศล เห็นอกุศลเป็นกุศล เรื่องนี้สำคัญมาก เพราะเมื่อรู้ว่าทำดี แล้วจิตเจตสิกดีเกิด   เราก็สามารถยืนหยัดทำดีได้ มีความสุขได้ โดยเข้มแข็ง ลดการพึ่งพา ลดความทุกข์ ที่เกิดจากกระแสโลกธรรม อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญมาก คือ พระอภิธรรมทำให้เราไม่หลงทาง อันจะสร้างตวามยืดเยื้อ เยิ่นเย้อ เสียเวลาในสังสารวัฏอีกยาวนาน ขอขอบคุณและ อนุโมทนา หลายๆท่าน ที่เมื่อได้ซาบซึ้งกับอรรถรส ในการศึกษาพระอภิธรรม ก็ได้ช่วยกัน แสดง เสนอ เพื่อชวนให้สมาชิกมาศึกษาพระอภิธรรมกันมากยิ่งขึ้น จริงๆ ประเด็น"ศึกษาพระอภิธรรมแล้วได้อะไร" นั้น มีให้เขียน และอยากเขียน มากกว่านี้ แต่มีเวลาจำกัด ต้องเดินทางไปอินเดียพรุ่งนี้ พี่ท่านหนึ่งเคยให้ข้อคิดไว้ว่า การศึกษาธรรมะให้ได้ประโยชน์ ให้น้อมธรรมะนั้นมาสอนตน ดูตน การศึกษาพระอภิธรรมเช่นกัน เมื่อศึกษาเรื่องใดๆ  ไม่ว่าจะเรื่องนรกสวรรค์ โลกนี้โลกหน้า ก็ต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะน้อมมาเพื่อเป็นประโยชน?ต่อการพัฒนาปัญญาได้อย่างไร?.... จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 14:24:12

ความคิดเห็นที่ 34 เอาง่ายๆข้อนึง....ทําให้รู้ว่าจิตกับอารมณ์ของจิตมันแยกออกจากกัน มันไม่ใช่สิ่งเดียวกัน ทําให้เข้าใจคําว่าจิตลึกซึ้งขึ้น เห็นความเป็นจิต กับความเป็นเจตสิก ชัดเจน เห็นความเกิดดับของจิตชัดเจน เห็นความเปลี่ยนแปลงของจิตเป็นไปตามเหตุปัจจัยที่เข้ามาประกอบ จากคุณ : swinger (swinger) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 15:55:51

ความคิดเห็นที่ 35 ขนาด พระวินัย พระสูตร ยังดับทุกข์ได้ แล้วทำไม พระอภิธรรม จะดับทุกข์ไม่ได้ เช่น ห้ามพรากของเขียว การทำจิตก่อนหลังจากการได้สิ่งของ การเป็นผู้ขอ อดทนต่ออารมณ์น่าปรารถนา และไม่น่าปรารถนา ไม่พูดเพ้อเจ้อ การวางจิตต่อ ญ ที่อายุคราวเดียวกัน น้อยกว่า มากกว่า ฉันมื้อเดียว การปรารกความเพียร ไม่เก็บตุนปัจจัยสี่ การทำอนิจจสัญญา การเจริญเมตตา การคบมิตรดี ฯลฯ อ่านตรงไหน ก็เคล็ดวิชาดับทุกข์ทั้งนั้น อยู่ที่ว่าจะเห็นกันรึป่าว เปิดใจหน่อยครับ แมนๆ ถ้าคิดจะก้าวมาศึกษาพระไตร (๓) ก็ทำใจแมนๆ อย่ามัวแต่ลีลา นู๊นนี่นั่น ฟุ้นซ่าน จะพลาดสิ่งดีๆ ในชีวิต เพราะมัวแต่จับผิด มัวแต่หวั่นไหว มัวแต่ถก เพื่อให้ใครมายอมรับในอัตตาตัวเอง เดวจะกลายเป็นเคล็ดวิชาเพิ่มทุกข์ซะเปล่า เหมือนคนจะมาสมัครเข้าทำงานที่บริษัทแห่งนึง ที่ตัวเองอยากเข้ามาก แต่กว่าจะได้เข้ามาก็ลำบากลำบน แต่พอเข้ามาได้ กลับมีความคิดว่า บริษัทที่ตัวเองสมัคร มันดีจริงรึป่าว "ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มทำงาน" ถ้ายังมีความคิด ฉีกส่วนพระอภิธรรม ไปทิ้งลงทะเลอีก ก็ตามใจครับ ที่ผมแนะนำให้ขอขมาพระรัตนไตร ทำรึยังครับ หวังดีจริงๆ นะครับ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 17:19:02

ความคิดเห็นที่ 36 ในปิฏก 3 ตะกร้า พระอภิธรรม มีปาฏิหาริย์น้อยสุดแล้ว จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 18:54:46

ความคิดเห็นที่ 37 อภิธรรมต้องปัญญาระดับพระพุทธเจ้า ถึงจะแต่งเป็นคนแรกได้   คนที่ว่าฉลาดปัจจุบันก็ยังเข้าใจผิด จากคุณ : ธรรมชาติไพศาล เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 19:13:30

ความคิดเห็นที่ 38 มัวแต่ปรามาสพระธรรม แล้วจะเข้าถึงธรรมได้อย่างไร จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 21:18:16

ความคิดเห็นที่ 39 จขกท. ไม่มีมุมมองด้านพระอภิธรรมที่ถูกต้อง ไม่ได้ศึกษาด้วยตนเอง ไปฟังใครมาก็ไม่ทราบได้ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 21:38:52