PANTIP.COM : Y12843256 ผลกรรมจากการใช้คำพูดไม่ดีในที่สุดก็ส่งผลจนได้ []

ความคิดเห็นที่ 16

1. ผมขออนุยาดตัดเรื่องราวของท่าน พระเมฆิยเถระ มาบางส่วนให้ จขกท ได้อ่านนะครับ
2. ขออภัยบางท่านที่ทำให้เข้าใจผิดว่า ผมโพสไฟล์เสียง 55 คืออยากเอามาโพสมาเลย แต่ติดที่ผมหาใน youtube ไม่เจอจริงๆ (เจอแต่ในแอปที่โหลดมา) เลยครอปหน้านั้นมาแปะไว้เป็นตัวอย่าง เผื่อ จขกท มีสมาร์ทโฟนจะได้โหลดมาฟังบ้าง

=========================================

ครั้งนั้นแล ท่านพระเมฆิยะ ลุกจากอาสนะ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า
กระทำประทักษิณแล้ว เข้าไปยังอัมพวันนั้น ครั้นแล้วได้เที่ยวไปทั่วอัมพวัน แล้วนั่ง
พักกลางวันอยู่ที่โคนต้นไม้ ต้นหนึ่ง ครั้งนั้น เมื่อท่านพระเมฆิยะพักอยู่ในอัมพวันนั้น
อกุศลวิตกอันลามก ๓ ประการคือ กามวิตก พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก ย่อมฟุ้งซ่าน
โดยมาก ครั้งนั้นแล ท่านพระเมฆิยะ คิดว่า น่าอัศจรรย์หนอ ไม่เคยมีมาแล้วหนอ เรา
ออกบวชเป็นบรรพชิตด้วยศรัทธา แต่กลับถูกอกุศลวิตกอันลามก ๓ ประการนี้ คือ
กามวิตก พยาบาทวิตก วิหิงสาวิตก ครอบงำแล้ว ครั้งนั้น เป็นเวลาเย็น ท่านพระ-
เมฆิยะออกจากที่เร้น เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ แล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วน
ข้างหนึ่ง

=========================================

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนเมฆิยะ ธรรม ๕ ประการ ย่อมเป็น
ไป เพื่อความแก่กล้าแห่งเจโตวิมุตติที่ยังไม่แก่กล้า ๕ ประการ เป็นไฉน ดูก่อน
เมฆิยะ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีมิตรดี มีสหายดีมีเพื่อนดี นี้เป็นธรรมประการที่ ๑
ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่งเจโตวิมุตติ ที่ยังไม่แก่กล้า.

อีกประการหนึ่ง ภิกษุเป็นผู้มีศีล สำรวมระวังในพระปาติโมกข์ ถึงพร้อมด้วย
อาจาระและโคจร มีปกติเห็นภัยในโทษมีประมาณเล็กน้อย สมาทานศึกษาอยู่ใน
สิกขาบททั้งหลาย นี้เป็นธรรมประการที่ ๒ ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่งเจโต-
วิมุตติที่ยังไม่แก่กล้า.

อีกประการหนึ่ง ภิกษุเป็นผู้ได้ตามความปรารถนา ได้โดยไม่ยาก ไม่ลำบาก
ซึ่งกถาเครื่องขัดเกลากิเลส เป็นไปเพื่อเป็นที่สบายในการเปิดจิตเพื่อเบื่อหน่ายโดย
ส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความเข้าไปสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อ
ความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน คือ อัปปิจฉกถา สันตุฏฐิกถา ปวิเวกกถา อสังสัคคกถา
วิริยารัมภกถา ศีลกถา สมาธิกถา ปัญญากถา วิมุตติกถา วิมุตติญาณทัสสนกถา นี้
เป็นธรรมประการที่ ๓ ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่งเจโตวิมุตติที่ยังไม่แก่กล้า.

อีกประการหนึ่ง ภิกษุเป็นผู้ปรารภความเพียร เพื่อละอกุศลธรรม เพื่อความเกิด
ขึ้นแห่งกุศลธรรม เป็นผู้มีกำลัง มีความบากบั่นมั่นคง ไม่ทอดธุระในกุศลธรรม นี้
เป็นธรรมประการที่ ๔ ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่งเจโตวิมุตติที่ยังไม่แก่กล้า.

อีกประการหนึ่ง ภิกษุเป็นผู้มีปัญญา ประกอบด้วยปัญญาเครื่องพิจารณา
ความเกิดและความดับ เป็นอริยะ ชำแรกกิเลสให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ นี้เป็น
ธรรมประการที่ ๕ ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้า แห่งเจโตวิมุตติที่ยังไม่แก่กล้า
ดูก่อนเมฆิยะ ธรรม ๕ ประการนี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่งเจโตวิมุตติที่ยัง
ไม่แก่กล้า

ดูก่อนเมฆิยะ ภิกษุผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี พึงหวังคุณข้อนี้ ได้ คือ ตน
จักเป็นผู้มีศีล. . . จักสมาทานศึกษาในสิกขาบททั้งหลาย ภิกษุผู้มีมิตรดี มีสหายดี
มีเพื่อนดี พึงหวังคุณข้อนี้ได้ คือ ตนจักได้ตามความปรารถนา ได้โดยไม่ยาก
ไม่ลำบาก ซึ่งกถาเครื่องขัดเกลากิเลส. . . วิมุตติญาณทัสสนกถา ภิกษุผู้มีมิตรดี
มีสหายดี มีเพื่อนดี พึงหวังคุณข้อนี้ได้ คือ ตนจักเป็นผู้ปรารภความเพียร. . .
ไม่ทอดธุระในกุศลธรรม ภิกษุผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี พึงหวังคุณข้อนี้ได้
คือ ตนจักเป็นผู้มีปัญญา . . .ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ.

=========================================

((( ข้อความโดยสรุป )))

เมฆิยสูตร
(ว่าด้วยตรัสธรรม ๕ แก่พระเมฆิยะ)

ท่านพระเมฆิยะ ได้เห็นป่ามะม่วง เป็นที่น่าดูน่ารื่นรมย์ แล้วเกิดความคิดว่าเป็น
ที่สมควรแก่การบำเพ็ญเพียร จึงเข้าไปกราบทูลลาพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อขออนุญาต
เข้าไปบำเพ็ญเพียร ณ ที่นั้น แต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ตรัสห้ามถึง ๓ ครั้ง จนในที่สุด
ท่านก็ได้เข้าไปยังที่นั้น แต่พอไปแล้วก็ถูกอกุศลวิตก ๓ ประเภท ครอบงำ คือ
กามวิตก (ความตรึกไปในกาม) พยาปาทวิตก (ความตรึกไปในความพยาบาท) และ
วิหิงสาวิตก (ความตรึกไปในทางเบียดเบียน) ท่านจึงกลับไปกราบทูลความเป็นไป
ดังกล่าวแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า

พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดง ธรรม ๕ ประการ ที่เป็นไปเพื่อความแก่กล้าแห่ง
เจโตวิมุตติ(ใจที่หลุดพ้นจากกิเลส)ที่ยังไม่แก่กล้า แก่ท่าน ดังนี้ คือ

๑. มีมิตรดี

๒. เป็นผู้มีศีล

๓. ได้ฟังกถาวัตถุ ๑๐

๔. ปรารภ(เริ่ม)ความเพียรเพื่อละอกุศลธรรม เพื่อความเกิดขึ้นแห่งกุศลธรรม

๕. มีปัญญา

ในบรรดา ๕ ประการนั้น ประการแรก คือ ความเป็นผู้มีมิตรดี อุปการะเกื้อกูล
ต่อความเจริญขึ้นของกุศลธรรมประการต่อ ๆ มา

ต่อจากนั้น ทรงแสดงการเจริญธรรม ๔ ประการ คือ เจริญอสุภะเพื่อละราคะ
เจริญเมตตาเพื่อละพยาบาท เจริญอานาปานสติเพื่อตัดวิตก และ เจริญอนิจจสัญญา
เพื่อถอนอัสมิมานะ.

จากคุณ : M_moshi

เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 12:24:29