PANTIP.COM : Y12902081 เล่าประสบการณ์ ไปปฏิบัติ ณ วัดอัมพวัน (จากการอนุโมทนา) []

ความคิดเห็นที่ 6

วันที่ 2

จขกท. ตื่นประมาณ ตี 2 ครึ่งคะ เพราะอากาศค่อยข้างร้อนมากๆ ซึ่งพัดลมพัดได้เสมอต้นเสมอปลายคะ ระดับเบอร์ 1 ถึงเบอร์ 4 ศาลาที่พัก ของ จขกท ค่อยข้างโชคดีตรงที่ทุกคนเป็นกันเองหมด คือสามารถย้ายที่นอนไปตรงไหนก็ได้ เพราะทุกคนเข้าใจกันว่ามันร้อนจริงๆ วันนี้เป็นวันออกพรรษาค่ะ ทุกคนไปทำวัตรเช้าที่ ศาลาใหญ่แล้วก็ทำพิธี รับศีลกันตามปกติ ซึ่งรองเจ้าอาวาส หรือที่เราเรียกกันว่าหลวงน้า ได้เทศน์ เกี่ยวกับที่มาที่ไปของการออกพรรษาและความเป็นมาของการตักบาตรเทโว ในช่วงเข้าพรรษาพระทุกรูปจะไม่สามารถออกไปภายนอกวัดได้เลย ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ ถ้าจำเป็นก็ออกไปได้ไม่เกิน 7 วันเท่านั้น และในช่วงที่เข้าพรรษานั้นเวลาญาติโยมถวายภัตตาหารต่างๆ ห้าม!! เอ่ยชื่ออาหารเป็นอันขาด ไม่งั้นพระท่านจะฉันไม่ได้

หลังจากออกพรรษาหนึ่งวัน คือวันตักบาตรเทโว คือวันที่พุทธเจ้า ลงจากสวรรค์ที่โปรดพุทธมารดาเรียบร้อยแล้ว แล้วทำการเปิดโลกทุกโลกให้เห็นโดยทั่วกันว่า ใครทำอะไร เมื่อตายไปจะเป็นอย่างไร ขึ้นสวรรค์ หรือ ลงนรก หรือเป็นเปรต อสูรกาย เมื่อประชาชนมาต้อนรับ พระพุทธเจ้าและเตรียมจะตักบาตร แต่ระยะห่างกันอยู่มาก ชาวบ้านจึงโยน สิ่งของต่างๆที่เตรียมในการตักบาตร เพื่อทำการตักบาตร และเกิดสิ่งว่าอัศจรรย์คือ สิ่งของทุกอย่างนั้น ลงบาตรทั้งหมด ไม่มีการตกหล่นเลยแม้แต่ชิ้นเดียว นี้ก็เป็นที่มาของการตักบาตรเทโว เล่าคร่าวๆนะคะ เมื่อทำวัตรเช้าเสร็จ ก็เตรียมเข้าแถวออกจากศาลาเพื่อ ไปทานอาหารเช้า ซึ่งเป็นมื้อแรก ในการทานอาหารที่วัด อาหารเช้าจะเป็น ข้าวต้มเจ นะคะ ทานครั้งแรก ขอสารภาพคะ ถึงกับสำลัก เพราะ จขกท เป็นคนไม่ทานอาหารเจ และเลือกทานมาก ซึ่งไม่ชินเลย แต่ก็ตั้งสติ ยอมรับว่าวันแรกฝืนใจทานคะแต่ก็ทานจนหมด อ่อก่อนทานเราจะสวมมนต์ถวายข้าวพระก่อนนะคะ ซึ่งก็แล้วแต่วันคะ ว่าเจ้าหน้าที่จะให้สวดพร้อมกัน หรือต่างคนต่างสวดคะ เราก็ต้องตั้งใจฟังเจ้าหน้าที่ประกาศบอกสักหน่อยนะคะ เวลาทานไม่ควรพูดคุยคะ ตั้งใจทาน พระอาจารย์บอกว่าหลวงพ่อเคยกล่าวไว้ว่า 4-5 คำแรกให้ เรากำหนด เคี้ยวหนอๆ ด้วย มันจะเป็นยาอายุวัฒนะ และควรมีสติอยู่ตลอดนะคะ

เมื่อทานเสร็จ จขกท ก็เก็บ เหยือกน้ำที่หมดเพื่นำไปใส่น้ำ เตรียมในช่วงเวลาต่อไป ตรงนี้แล้วแต่ใครสมัตรใจจะช่วยกันนะคะ ทั้งล้างจาน ช้อน แก้วน้ำ เติมน้ำ เช็คโต๊ะ เช็คจาน ช้อน แก้ว เพราะจะแยกเป็นกลุ่มๆ ชอบตรงไหนตรงดิ่งไปได้เลยคะ หรือถ้าคิดว่าคนช่วยกันเยอะแล้ว ก็สามารถกวาดวัด หรือเช็คน้ำไฟ ประตู เผื่อใครลืมปิด เพราะที่นี้เราจะรู้กันว่า ถ้าหน้าห้องน้ำไม่มีรองเท้า แต่ไฟเปิด สามารถปิดได้เลยคะ

แล้วก็ถึงเวลา ปฏิบัติช่วง 8.00 คะ รอพระอาจารย์มา พระอาจารย์จะมาตรงเวลามากๆคะ ควรจะไปคอยก่อนสัก 15-20 นาทีนะคะ หลังจากกราบพระเสร็จ ทางวัดจะมีกล่องคำถามคะ ไว้สำหรับคนที่ปฏิบัติแล้วสงสัย หรือมีปัญหาต่างๆ พระอาจารย์ก็จะตอบ จะใช้เวลาไม่เกิน 15 นาที จะได้ไม่กินเวลาในการปฏิบัติ ขอยกตัวอย่างคำถามนะคะ

คำถาม1 : พระอาจารย์ไม่ทราบว่าสุนัขที่วัดหอนทุกคืนนี้มันเห็นผีหรือเปล่า? พระอาจารย์อ่านจบ ฮากันทั้งศาลาเลยคะ
พระอาจารย์ : เอ่อ..จะตอบไงดี พระอาจารย์ก็ไม่เคยไปถามมันด้วยสิ ว่าที่มันหอนนี้มันเห็นผีหรือเปล่า ก็ฮากันทั้งลูกศิษย์และพระอาจารย์เลยคะ

คำถาม 2 : คือเวลาปฏิบัติ แล้วเกิดอาการปวดหัว แล้วกำหนดปวดหัวๆ มันยิ่งปวดต้อง ปฏิบัติอย่างไร
พรอาจารย์ : เวลาเราปฏิบัติแล้ว เกิดปวดหัว ปวดท้อง ห้ามกำหนด ปวดหนอๆ แต่ให้ กำหนดที่ลิ้นปี่ แล้วกำหนดรู้หนอแทน เราก็ อ่อ… กันทั้งศาลา

ที่ จขกท ยกสองคำถามนี้มาเพราะจะให้เห็นว่าไม่ว่าคำถามจะเกี่ยวกับการปฏิบัติ หรือเรื่องอื่นๆ พระอาจารย์ก็จะตอบทุกคำถามคะ ถ้าใครไปแล้วสงสัยเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติก็ถามได้คะ ไม่ต้องอาย หรืออายจริงๆ ก็สามารถถามเป็นการส่วนตัวก็ได้คะ

เข้าเรื่องต่อคะ วันนี้เพิ่งรู้ว่า ที่นี้ในระยะสองสามวันแรกจะแบ่งการนั้ง เป็น 1 บังลังค์และ 2 บังลังค์คะ พระอาจารย์ท่านก็ อ้าวใคร 1 บัลลังค์ ชั้นบน 2 บัลลังค์ชั้นล่าง จขกท ไปใหม่ก็คิดเลยด้วยปัญญาเฉียบแหลม เรามาใหม่ๆ บัลลังค์เดียวก็พอ แต่ก็แอบเอะใจเห็นพระอาจารย์ขำๆ เลยไปถามพี่ที่เค้าเคยมาว่า พี่ 1 บัลลังค์ 2 บัลลังค์ คืออะไร เค้าก็บอกว่า 1 บังลังค์ คือในเวลา 2.30 ชม. จะแบ่งเดินจงกรมเป็น 1.15 ชม. และนั้ง 1.15 ชม. แต่ถ้า 2 บังลังค์คือ แล้วแต่พระอาจารย์จะกำหนด แต่จะได้เปลี่ยนโดนไม่ต้องนั้งยาวรวดเดียว (ซึ่งเหมาะกับคนที่มาใหม่ๆคะ) เมื่อรู้คำตอบ จขกท. จับอาสนะวิ่งมาข้างล่างแทบไม่ทัน ฮาๆๆ คิดในใจเกือบไปแล้วๆๆฮา…. ซึ่งวันนี้ก็ได้ เดินจงกรมและนั้งกรรมฐานประมาณ40 นาทีคะ เวทนายังคงเกิดเช่นเดิมคะ ทรมานมาก ถึงมากที่สุด กำหนด ปวดหนอๆ ไม่ได้เลยคะ สติกระเจิง ครั้งนี้นั้งไม่สำเร็จคะ ยอมแพ้เอาขาลงก่อน แอบเศร้านะคะ

แต่พระอาจารย์ท่านสอนว่า เราอย่าไปยึดติดกับอดีตว่า ทำวานทำไมเราทำได้ แต่ทำไมวันนี้ไม่ได้ เพราะนั้นคิอเมื่อวาน และนี้คือวันนี้ ถ้าคุณยึดติดกัยคำว่าทำได้ ก็ไปอยู่เมื่อวานเสีย เปรียบเราเดินขึ้นบันได ถ้าเราไม่ปล่อยมือจากราวบันได แล้วเราจะก้าวขึ้นต่อไปได้หรือ บอกตามตรงเป็นคำสอบที่ ช่วยให้ผู้มาปฏิบัติ สามารถเดินไปข้างหน้าได้ทุกคนเลยคะ เพราะเมื่อปฏิบัติเสร็จช่วงเวลาพักเราจะ สนทนา ถามกันว่าเป็นยังไงบ้าง บ้างคนก็ผ่าน หรือคนก็ไม่ผ่าน แต่ทุกคนก็จะบอกว่า มันผ่านไปแล้ว ช่างมัน เดี๋ยวเริ่มใหม่กัน อย่าไปติดกับอดีตตรงนี้ รู้สึกประทับใจมากๆ การปฏิบัติก็ผ่านพ้นไป ปกติคะยังไม่มี เหตุการณ์หรืออะไรเด่นชัดนัก

เมื่อถึงเวลาสี่โมงเราก็ต่อแถวเพื่อรับน้ำปา(เป็นนมถั่วเหลือง แลตตาซอล)นะคะ ใครจะรับกี่กล่องก็ได้แต่ทานให้หมด แต่ใครจะไม่รับก็ได้ จขกท รับทุกวันคะ วันละกล่อง แต่ขอย้ำนะคะ ว่าถ้ารับไปแล้ว ต้องทานนะนะ อย่าทิ้งหรือเห็นสุนัขแล้วเห็นใจให้ สุนัขหรือแมวทาน ห้าม ห้าม ห้ามนะคะ เพราะส่วนนี้ หลวงพ่อท่านตั้งใจให้สำหรับผู้มาปฏิบัติเท่านั้น!!! ส่วนสุนัขและแมว ทางวัดมีอาหารให้อยู่แล้ว

การปฏิบัติช่วงค่ำก็ดำเนินไปปรกติคะ เวทนามาปรกติแล้วผ่านพ้นไปด้วยดีคะ แต่ จขกท จะเล่าเรื่องแม่ค้าให้ฟังนะคะ พระอาจารย์ท่านเล่าให้ฟังว่า ถ้ามาวัด ไม่ต้องซื้อดอกไม้มาวไหว้เจ้าที่ หรืออะไรก็ตามแต่ในวัด เพียงแค่เราตั้งใจปฏิบัติ เท่านี้ก็สามารถตอบแทนคุณได้หมดแล้ว

แล้วแม่ค้าที่เราเห็นที่ขายตั้งแต่ทางเข้าจนถึงหน้า กุฏิหลวงพ่อนั้น ทางวัดไม่ได้อนุญาตให้มาขายนะคะ ย้ำว่าไม่ได้อนุญาต แต่ไปคุบและเจรจาแล้ว เค้าก็ไม่ฟังจัดที่จัดทางให้ขาย เค้าก็ไม่ยอมย้าย จะขายตรงนั้น ซึ่งเกะกะและขวางการจราจรมากคะ แตละแม่ค้าเหล่านั้นก็มาเอาแต่ผลประโยขน์กับวัดไม่เคยให้คุณเลย ใช้น้ำ ห้องน้ำวัด ก็ไม่ถอดรองเท้า ประตูไม่ปิด ไฟไม่ปิด อันนี้ จขกท เห็นมากับตาคะ พูดจาไม่เคารพพระอาจารย์เลย พระอาจารย์ที่มาเล่านี้ก็โดนพวกพ่อค้าแม่ค้า ข่มขู่มาแล้วคะ เพราะเวลามีคนมาปฏิบัติพระอาจารย์ก็จะเล่าจะบอก แม่ค้าพ่อค้าก็ขายไม่ดีกัน ก็ไปล้อมกุฏิ พระอาจารย์ เพื่อข่มขู่ พระอาจารย์ก็บอกว่า มากัน 7-8 คนเลยนะคะ แล้วโยมคิดว่า อาตมาจะกันไหม พวกเราก็ตอบเสียงเดียวกันเลย ไม่กลัว !! พระอาจารย์ก็บอก กลัวสิโยม 7-8 คน เลยนะ พวกนี้เค้าเอาจริงทำจริงเค้าไม่พอใจใครก็จ้างคนมาตบมทำร้าย พระอาจารย์เค้ามีหลักฐานหมด แต่ทำอะไรไม่ได้สักที ก็เหลือแต่พวกเรานี้ละคะที่จะต้องช่วยกันอย่าไปอุดหนุนนะคะ

แต่วันแรกที่ จขกทไป ก็เสียรู้ ไป 80 บาทแล้วนะคะ ตอนได้ฟังถึงกับรู้สึกผิด อ่อจะเล่าว่า วันแรกที่ไป แม่ค้าเค้าขอตื้อให้ จขกท ซื้อดอกบัว เพื่อไหวเจ้าที่ ไหว้พระเจ้าตาก เราไปครั้งแรกก็ไม่รู้อะ ก็เกรงใจซื้อแต่ก็บอกเค้านะว่ายังไม่ได้กดเงินเลย ไม่สะดวกเค้าก็ว่าไม่เป็นไรพรุ่งนี้มาจ่ายก็ได้ เราก็เคๆ แต่วันที่ 2 จขกท ก็ยุ่งๆ ยังไม่ได้จ่ายมารู้เรื่องก็ วันที่ 2 ช่วงนี้ รู้สึกเซ็งมากๆ แต่ก็คิดว่าเอาของเค้ามาแล้วก็ไปจ่ายๆสะ วันที่ 3 ก็กดเงินเตรียมจ่าย แต่ก็ขอลองเชิงหน่อย ถามแม่ค้าว่าจำหนูได้ไหมคะ เค้าว่าจำได้ จขกท ก็แกล้งถามไปว่า หนูติดเงินไว้เท่าไรคะ หนูไม่แน่ใจ(แอบทำหน้าใสซื่อ) เค้าก็ตอบมา 100 บาทจ๊ะ จขกท ก๊ตอบไปว่า อ้าวไม่ใช่ 80 เหรอคะ หนูจำได้นะ เค้าก็แอบหน้าเสียนะ เค้าก็พูดต่อว่า อ่อป้าลืมไป ถึงว่าเอาไป 6 ดอกมัน 100 เราก็ อ่อคะๆ ก็รีบๆจ่าย เค้าก็ทำหน้าไม่พอใจเหมือนกัน อันนี้ลองมาเองแล้ว จขกท จึงยืนยันในสิ่งที่พระอาจารย์บอกจริงๆ ว่าเค้าไม่ได้ทำอะไรให้กับวัดเลยสักนิด คิดจะเอาผลประโยชน์อย่างเดียว แต่ก็ยังมีมาเรื่อยๆนะคะ เรื่องแม่ค้า แบ่งเป็นวันๆไปเนอะ ^^

จบวันที่ 2 คะ ไม่รู้น้ำเยอะไปหรือเปล่า ถ้าเยอะไปบอกนะคะ จะแก้ไขคราวต่อไปคะ

จากคุณ : ให้ดูจิต ที่จิต

เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 55 23:11:22

ความคิดเห็นที่ 17

วันที่ 3

วันที่ 3 นี้ตรงกับวันตักบาตรเทโวคะ ทุกคนเมื่อทำวัตรเช้ากันเสร็จก็เตรียมซื้อของตักบาตรกันคะ ตามกำลังแต่ละคน พระอาจารย์ท่านบอกว่าถ้าใครกำลังน้อยไม่ต้องซื้อของใส่บาตรก็ได้นะคะ เราคอยอนุโมทนากับผู้อื่นก็ได้คะ เป็นการร่วมทำบุญอีกแบบหนึ่ง คือยินดีกับผู้อื่นที่เค้าทำดีคะ อีกอย่างการตักบาตรนั้นกลุ่มผู้ปฏิบัติไม่ได้เป็นกลุ่มหลัก กลุ่มหลักคือให้พ่อแม่พี่น้องที่เค้าไม่มีเวลามาปฏิบัติเหมือนเรา ส่วนคนปฏิบัติจะใส่ก็ไม่ผิดนะคะแต่เราก็ได้ทำบุญอันยิ่งใหญ่กันอยู่แล้ว วันนี้อากาศดีมากกกกก ฝนตกตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น ตกปอยๆ สบายๆนะคะ ไม่ได้ตกหนักอะไรมาก และไม่ได้ตกนาน พระอาจารย์บอกเทวดาเค้าให้น้ำมนต์ พิธีกรรมทุกอย่างก็เป็นไปตามที่กำหนดทุกอย่างคะ ถึงเวลาก็รับประทานอาหารเช้า แล้วก็ปฏิบัติกันตามปรกติคะ แล้วก็ทานอาหารกลางวัน ซึ่ง จขกท ก็เริ่มจะชินกับอาหารของทางวัดแล้วคะ อยากจะบอกว่ามนุษย์เรานี้จริงๆ เราทานเพียงเพื่ออยู่จริงๆนะคะ แต่เราเองต่างหากไปปรุงแต่งกันเองว่า อาหารต้องรสชาติแบบนั้น หน้าตาแบบนี้ ถึงจะยอมทานกัน เจ้าหน้าที่บอกว่าใครทานอาหารที่ทางวัดจัดให้ เป็นการสร้างบารมีอย่างหนึ่งด้วย ถึงเวลาปฏิบัติช่วงบ่าย ก่อนถึงเวลาพระอาจารย์จะเข้ามานำกราบพระ เจ้าหน้าที่ก็ประกาศว่า วันนี้ใครซื้อต้มจืดจากแม่ค้าหน้าวัดบ้าง เพราะได้ยินพระอาจารย์ท่านบอกว่า ต้มจืดวันนี้มันบูดคะ ที่เค้านำมาขาย ไม่ทราบว่าลืมอุ่นก่อนมาขาย หรือปรุงไม่มีดีก็ไม่ทราบนะคะ และก็เป็นประเด็นไปอีกหนึ่งประเด็น

เมื่อพระอาจารย์มาก็กราบพระ แล้วก็ตอบปัญหาคะ

วันนี้คำถามมีอยู่ว่า : อยากให้พระอาจารย์ช่วยแนะนำวิธีการทำอย่างไร ไม่ให้เป็นทุกข์ หรือวิธีการปล่อยว่าง ?

พระอาจารย์ : ท่านตอบว่า ให้เราทำตัวเหมือนกระจก กระจกนั้นรับรู้และสะท้อนทุกอย่างเมื่อมีอะไรไปกระทบมัน แต่มันก็ไม่เคยที่จะเก็บทุกอย่างนั้นไว้ เหมือนเราไปส่องกระจก กระจกก็จะสะท้อนเงาเราใน นั้นแต่เมื่อเราเดินออกจากกระจก กระจกนั้นก็เป็นเพียงกระจกเปล่าธรรมดา เหมือนเรารับรู้อะไรมาก็รับรู้มารับมาเพื่อรู้เท่านั้น และปล่อยไป หรือปล่อยให้ได้มากที่สุด ฉันใดฉันนั้น

จขกท ชอบคำตอบพระอาจารย์มาก เพราะเปรียบได้เห็นภาพดีจริงๆ และเราสามารถนำมาปฏิบัติได้จริงๆ อาจจะทีละนิด แล้วก็เป็นคำแนะนำที่ดีมากคะ จริงๆ ในหนึ่งวันมีคนถามคำถามเยอะมากนะคะ แต่จำมาไม่หมดคะ อิอิ

ช่วงบ่ายนี้ การปฏิบัติก็ยังผ่านไปได้ด้วยนี้ ปรกติ ยังไม่มีอะไรประหลาดเกิดขึ้น การปฏิบัติช่วงค่ำ วันนี้ทุกคนต้องเดินจงกรมและนั้งกรรมฐาน 1 บัลลังค์ทุกคน การเดินจงกรมก็ผ่านไปได้ด้วยดีคะ ทุกคนตั้งใจปฏิบัติ รวมทั้ง จขกท ด้วย เมื่อเปลี่ยนมานั้งกรรมฐาน เวทนาก็เกิดขึ้นอีกแล้วคะ มาเร็วมากๆ เราก็กำหนด ปวดหนอๆ พระอาจารย์ท่านก็แนะนำว่า ถ้าปวดมากๆ ให้กำหนดจิตไว้ที่ลิ้นปี่ แล้วก็หายใจยาวๆ 3 คู่ 5 คู่ (คือ เข้าและออก นับเป็น 1 นะคะ) มันจะรู้สึกแน่นและทรมารมากๆคะ ได้ผลบ้างในบ้างครั้ง หรือไม่ได้ผลเลยก็อย่าไปคาดหวังมาก และการกำหนดปวดหนอๆ นี้คือกำหนดให้เรารู้ความเป็นจริงๆ ปัจจุบันนะคะ ไม่ได้กำหนดแล้วมันจะหายปวดหรือดีขึ้น ซึ่งหลายๆคน เข้าใจผิดตรงนี้เยอะมาก อันนี้พระอาจารย์ท่านบอกมานะคะ ไม่ใช่ จขกท สอนนะ อิอิ แต่ถ้าเวทนาจะหาย มันก็จะคลายและหายเอง ซึ่งอันนี้ตอบไม่ได้นะคะ ว่าจะเกิดจะมาหรือจะหายเมื่อไร

อ่อ แล้วถ้าใครนั้งกำหนดแล้วแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก จะอาเจียน หยุดกำหนดนะคะ เพราะจะยิ่งทำให้อาการหนักขึ้น ค่อยๆ คลายแล้วดู ท้องยุบพอง ไปก่อนนะคะ อันนี้พี่ที่เค้าเป็นเค้าบอกมานะคะ สำหรับ จขกท หายใจ 3 คู่ 5 คู่ ไม่ได้ผลนะคะ ลองบ่อยมาก เพราะมันปวดจริงๆ สติแวบมาบ้างหายบ้างคะ และสิ่งที่หนักที่สุดของการปฏิบัติในคืนนี้นี้คือ พระอาจารย์ประกาศ ว่าอดทนกันนะโยม ทนมาได้กันเป็นชั่วโมงแล้ว นี้เหลือ อีก 13 นาที เพื่อนๆ อ่านแล้วอาจจะงงว่า มันหนักตรงไหน มันหนักที่สุดตรงที่บอกเวลา ที่เหลือนี้ละคะ เพราะจิตเราจะไปกดดันตัวเอง ว่าเวลาจะหมดแล้ว ทำไมยังไม่หมด เวลาเดินช้าจัง อะไรทำนองนี้ ทำให้เวทนายิ่งเกิดหนักคะ หนักมากๆๆ คือ บรรยายไม่ถูก อันนี้แนะนำนะคะ ใครอยากรู้ว่าเป็นอย่างไร ลองให้เพื่อนจับเวลา แล้วเหลือสัก 10 นาที ให้เพื่อนช่วยบอก ลองดูว่าเวทนาจะเกิดหนักขึ้นแบบ จขกท ไหมนะคะ อิอิ แล้วเวลาก็ผ่านไปคะ ตอนนั้นคิดเลยเอาวะ ตายเป็นตาย ยังไงร่างกายก็ไม่ใช่ของเราแต่แรกแล้ว คิดแบบนี้ก็ฮึดสู้คะ

ผ่านไปสักพัก มารเข้าคะคิดวูบมาว่า นี้นั้งแบบนี้ถ้าเลือดไม่เดินจะทำยังไง เกิดเป็นอัมพาตขึ้นมา จะแย่นะเอาขาลงเหอะ นั้นมาแบบนี้ ไม่ทราบใครเป็นบ้างนะคะ จขกทเป็นบ่อยเวลานั้งสมาธินานๆ คราวนี้ความคิดก็ตีกันคะ เรียกง่ายๆว่าฟุ้งแล้ว ใจนึงก็จะเอาลงใจนึงก็ไม่อยากยอมแพ้ อีกแค่นิดเดียวเวลาจะหมดละ แต่ไหงนานเหมือนชั่วโมง สักพัก พระอาจารย์ประกาศ เสียงหนอๆ ๆ ๆ อีก 3 นาที โอ้วว แม่เจ้า ยังเหลืออีก 3 นาทีหรือเนี่ยคิดตลอดว่า นาฬิกาวัดนี้ต้อง ผิดปกติแน่ๆ เดินช้าไป อยากจะบอกว่า จขกท ถึงกับ นั้งนับวินาทีถอยหลังเลยจริงๆ นะ อันนี้สารภาพ ไม่ได้ตั้งสติกำหนดเวทนาแล้ว อยากให้หมดเวลามากๆ 3 นาทีที่นานจริงๆ ขาแขนสั่น พั่บๆๆๆ มันเหมือนจะฉีกเป็นเสี่ยง อ่อ จขกท จะปวดเฉพาะ หัวเขาขวาลงมาถึงฝ่าเท้า เท่านั้นนะคะ ไม่ได้ปวดทั้งสองขา ไม่ได้ปวดขาซ้ายเลย ก็แอบงงว่าเรานั้งทับขาซ้านแต่ไหง ปวดขาขวา สักพัก 1 นาทีสุดท้าย โอ้ววววว ม่ายยยย อยากจะลุกขึ้นมาร้องจริงๆ เวทนาอะไร จขกท ไม่กำหนดแล้วคะ ลุ้นเวลาอย่างเดียว และแล้วเสียงสวรรค์ก็มาถึง เสียงหนอๆ ๆ คือครบเวลา 1.15 ชม. แต่ก็ไม่ที่สุดเพราะเราต้องนั้งท่าขัดสมาธิอยู่แล้วก็ทำจิตใจให้ปล่อยว่าง หยุดการกำหนดทุกอย่าง และนึกถึงิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศล และอโหสิกรรมในใจรวมทั้งขออโหสิกรรมด้วยก็ได้คะ แล้วสักพักพระอาจารย์จะนำแผ่เมตตา ซึ่งเราก็ยังนั้งท่าขัดสมาธินะคะ แล้วกำหนดจิตไว้ที่ลิ้นปี่ แล้วก็แผ่นเมตตาคะ เมื่อแผ่เมตตาเสร็จแล้ว ก็ค่อยๆเปลี่ยนท่านั้งจากขัดสมาธิเป็นท่าพับเพียบ ต้องมีสติตลอดนะคะ ในขณะเปลี่ยนเมื่อเปลี่ยนเสร็จแล้วก็น้อมจิตมาไว้ที่ อุณาโลมคะแล้วก็อุทิศส่วนกุศล ตรงนี้เพื่อนๆ สามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติที่ บ้านได้เลยนะคะ ตอนน้อยจิตไว้ที่อุณาโลมนั้น อย่าไปเพ่งอะไรนะคะ หลับตาสบายๆ อ่อ ขอฝากอีกนิดคะ หลวงพ่อท่านเคยบอกว่า เราต้องอโหสิกรรมก่อนแผ่เมตตานะคะ เพราะถ้าไม่อโหสิกรรมก่อน จะแผ่เมตตาไม่ออกคะ เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก่อนสวดมนต์ลาพระคะ อ่อที่นี้เราจะสวดมนต์ พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ แล้วก็ พาหุง กันทุกคืนคะ หลังปฏิบัติเสร็จคะ

อ่อแอบส่งท้ายคะ เกือบลืมเล่าเวลาพักช่วงเที่ยง จขกท ได้ไปอาบน้ำเพราะเนียวตัว ซึ่งช่วงเช้าอากาศดี (ฝนตก) จึงได้แค่ล้างหน้า จขกท อาบน้ำ ห้องริมสุดซึ้งติดกับทางเดินคะ อาบใกล้เสร็จละ อารมณ์กำลังดี สักพักก็ได้ยินเสียงคนสนทนากันว่า
“เนี่ยเห็นเค้าว่า เมื่อเช้าต้มจืดบูด” เป็นเสียงผู้ชายพูดนะคะ
“ห๊ะ ใครว่าบูด บูดห่าอะไรกรูยังกินอยู่เลย เมื่อเช้า แม้งเรื่องมากกันจริง” ใส่อารมณ์ยืดยาว…. เสียงเม่ค้า จขกท จำได้ อิอิ

ที่นำมาเล่านี้คือ เจอเองได้ยินเองกับตัวคะเลยมาเล่าไม่ได้ฟังใครเล่ามา อยากจะให้เห็นว่านี้หรือคนที่หากินกับวัด เค้าต้องพึ่งวัดนะแต่เค้าไม่ได้สำนึกในบุญคุณของวัดเลย จะหาว่า จขกท แอนตี้ก็ได้นะคะ ยอมรับคะ^^

จบวันที่ 3 จ้า

จากคุณ : ให้ดูจิต ที่จิต

เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 55 21:15:26