ความคิดเห็นที่ 1 สาเหตุแห่งทุกข์... จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 21:22:37

ความคิดเห็นที่ 2 พระพุทธศาสนา ไม่ได้สอนให้ยึดเหนี่ยวครับ พระพุทธศาสนาสอนให้ปล่อยวางโดยวิธีการที่ถูกต้อง จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 21:31:56

ความคิดเห็นที่ 3 สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น สิ่งที่ผ่านไปแล้วก็ให้ผ่านไป ถือเป็นบทเรียน แล้วมาเริ่มต้นใหม่ในสิ่งที่ดีกว่าด้วยสัมมัปปธาน๔ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  บรรทัดที่ ๖๓๐๖ - ๖๓๖๙.  หน้าที่  ๒๖๓ - ๒๖๕. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=6306&Z=6369&pagebreak=0 [๑๐๙๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู่ในศีลแล้ว จึงเจริญสัมมัปปธาน ๔ กระทำให้มากซึ่งสัมมัปปธาน ๔ อย่างไรเล่า? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมยังฉันทะให้เกิด พยายาม ปรารภความเพียร ประคองจิตไว้ ตั้งจิตไว้ เพื่อไม่ให้บาปอกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด เกิดขึ้น ๑ เพื่อละบาปอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ๑ เพื่อให้กุศลธรรมที่ยังไม่เกิด เกิดขึ้น ๑ เพื่อความตั้งอยู่ เพื่อความไม่เลือนหาย เพื่อความมียิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อความไพบูลย์ เพื่อความเจริญ เพื่อความ บริบูรณ์ แห่งกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุอาศัยศีล ตั้งอยู่ในศีลแล้ว จึงเจริญสัมมัปปธาน ๔ กระทำให้มากซึ่งสัมมัปปธาน ๔ อย่างนี้แล (พึงขยายความพลกรณียวรรคด้วยสามารถสัมมัปปธานอย่างนี้) จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 21:34:53

ความคิดเห็นที่ 4 หลวงพ่อชา สุภัทโท จากหนังสือ “ทางพ้นทุกข์” ทางพ้นทุกข์ ใครเคยมีความทุกข์ไหม ใครเคยมีความสุขไหม คิดดูซิเคยมีไหมนั่นแหละที่ธรรมะเกิดที่ตรงนี้ ที่ปฎิบัติธรรมะก็อยู่ที่ตรงนี้ ใครเป็นสุขใจมันเป็นสุข ใครเป็นทุกข์ ใจมันเป็นทุกข์ มันเกิดที่ไหน มันดับที่นั่นกายและใจสองอย่างนี้รวมมีเอามาแล้วทุกคน ไม่ใช่ว่าไม่มีหลักปฎิบัติหลักปฏิบัติมีอยู่แล้ว มีกายมีใจ เท่านั้นพอแล้ว ทุกคนที่นั่งรวมกันอยู่นี้เคยมีความสุขไหม เคยมีความทุกข์ไหม ทำไมเป็นอย่างนั้น มันเป็นเพราะอะไร นี้คือปัญหา แล้วปัญหาที่จะเกิดขึ้นมาล่ะ ถ้าเรารู้จักทุกข์รู้จักเหตุของทุกข์ รู้จักความดับทุกข์ รู้จักข้อปฏิบัติถึงความดับทุกข์มันก็แก้ปัญหาได้ ------------------------ คุณ จ.ข.ก.ท ต้องให้อภัยตัวเองก่อน อย่าทำร้ายตัวเองนะคะ ให้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ต้องอยู่ให้ได้ ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป อ่านหนังสือธรรมะ ฟังธรรมะก็ช่วยได้ค่ะ จากคุณ : มะลิร้อยมาลัย เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 21:41:50

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้ามันหนัก ก็วางลงเถอะครับ ตัวทุกข์มันไม่รู้หรอกครับว่ามันทำให้คุณทุกข์ จากคุณ : chatrabhin เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 22:14:21

ความคิดเห็นที่ 6 ... จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 22:19:35

ความคิดเห็นที่ 7 ก็พยายาม  เร่งทำความดีในทางกลับกัน ให้มากๆๆ มาต่อต้านกับความชั่วที่เคยทำไป  จนเป็นแผลเจ็บปวดในใจตลอดมานั้น  และอย่าไปนึกถึงเรื่องเจ็บปวดนั่นอีก  เพราะมันเป็นภาพลวงจากอดีต   ของจริงมันจบไปนานแล้ว  แต่ใจเราไปนึกโน้มมันกลับมาเป็นปัจจุบันอีกเรื่อยๆๆ... แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 55 02:52:16 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 22:30:14

ความคิดเห็นที่ 8 บางทีก็รู้สึกเหมือนไม่คิดอะไรแล้ว ปล่อยวางได้ แต่มันก็กลับมาวนเวียน ทำให้เจ็บปวด ทรมานใจมาก อยากให้มันหายไป นะความรู้สึกนี้ จากคุณ : Estrella de mar เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 22:52:09

ความคิดเห็นที่ 9 ให้อภัยผู้อื่นก่อน  เห็นความทุกข์ร้อนของผู้อื่นแล้วสร้างความเมตาให้เกิดในใจ ก็เมื่อเราก็พลั้งพลาด กระทำผิดเหมือนๆใครเขา แล้วทำไมเราจะให้อภัย แก่ตัวเอง ไม่ได้ จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 23:06:33

ความคิดเห็นที่ 10 สมองมีหน้าที่คิด อย่าไปห้ามปรามมัน ยิ่งห้ามก็เหมือนไปกระตุ้นให้มันคิด ควรคิดต่อไป แต่คิดให้จบ ไม่ใช่คิดวนเวียน คือคิดหาทางออกจากปัญหา หรือวงเวียนอันนี้ คิดให้จบนี้ สำคัญมาก จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 10 พ.ย. 55 23:19:04

ความคิดเห็นที่ 11 อริยสัจ 4 หนทางดับทุกข์ จากคุณ : สวยไม่มากแต่เป๊ะเว่อร์ (สวยไม่มากแต่เป๊ะเว่อร์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 00:06:49

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วรู้สึกนึกว่า ท่านเจ้าของกระทู้คือ อหิงสกกุมาร เสียอีก ถูกทำนายว่าเป็นดาวโจรมาเกิด ชีวิตผกผัน ก่อกรรมทำเข็ญต่างๆนาๆ จากความไม่รู้ ด้วยความเยาว์วัย หากโตขึ้น เท่าทันคนมากขึ้น วันที่รู้ความจริงเรื่องที่ถูกหลอกย่อมเฉลย คงต้องมานั่งสำนึกความผิด จากการไล่ปล้นฆ่าคน ตัดนิ้วมือมาแขวนคอ เพียงเพราะไม่รู้เท่าทันธรรมชาติแวดล้อม ทั้งชีวิตที่เหลือ คงอยู่กับความผิด เกาะกินใจ ตอกย้ำลงโทษตัวเองทุกลมหายใจ หรือว่าทุกคืน ระหว่างตัดนิ้วคนมาแขวนคอ อหิงสกกุมารก็ทรมานใจ กับอดีตที่ผ่านมาเหมือนกัน แต่ต้องตัดให้ได้ 1000 นิ้ว ครบเป้าหมายที่วางไว้?? ถ้าไม่ได้พบพุทธองค์ ถ้าไม่ได้ยินธรรมที่พระองค์ตรัส เหตุการณ์คงเป็นอย่างข้างบน หรือคำว่า "หยุด" ที่องค์บรมศาสดาของศาสนาพุทธทรงกล่าว กับ องคุลีมาล หมายถึง หยุดสร้างมโนกรรมผิดๆ หยุดดำเนินชีวิตผิดๆ หยุดดำลึกลงไปในอดีตทางใจที่มันผ่านมาแล้ว หลายท่านนำธรรมหลายหมวดมาให้คุณพิจารณาปฏิบัติ  ว่าแต่... คุณหยุดรึยัง?? แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 55 00:49:40 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 55 00:46:59 จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 00:45:33

ความคิดเห็นที่ 13 การสำนึกผิดเป็นเรื่องที่ดี แต่การสำนึกผิดซ้ำ ๆซาก ๆไม่ดีเลย ส่วน"การให้อภัยตนเอง"นั้นไม่ทราบว่าจะเอาหลักธรรมอะไรมารองรับ ทำชั่วตลอดแล้วให้อภัยตนเองอยู่เรี่อยก็คงไมใช่...่ ควรสำนึกผิดเพียงครั้งแรกครั้งเดียวก็พอ แล้วคิดปรับปรุงแก้ไข ตั้งเจตนาสำรวมระวัง มิให้ทำผิดซ้ำอีก นี่แหละจึงจะถูกหลักถูกธรรมครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 09:02:59

ความคิดเห็นที่ 14 ผู้มีัปัญญา คือ ผู้ที่ไม่เบียดเบียนตัวเองและไม่เบียดเบียนผู้อื่น ทั้งทางกาย วาจา ใจ คือ ผู้ที่รู้ว่านี้ทุกข์ ความเห็นว่าคนอื่นไม่ดี มันก็เบียดเบียนคนอื่น มีผลทางใจคือ ทำให้เกิดทุกข์ในปัจจุบัน ความเห็นว่าตัวเองไม่ดี ตัวเองผิด ก็เท่ากับเบียดเบียนตัวเอง มีผลให้ตัวเองเป็นทุกข์ในปัจจุบันเช่นกัน จากคุณ : feroda เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 10:48:27

ความคิดเห็นที่ 15 บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่                          มาถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งที่                          ยังไม่มาถึง ก็เป็นอันยังไม่ถึง ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบัน                          ไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้ บุคคลนั้นพึง                          เจริญธรรมนั้นเนืองๆ ให้ปรุโปร่งเถิด พึงทำความเพียรเสียใน                          วันนี้แหละ ใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง เพราะว่าความ                          ผลัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย                          พระมุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มีปรกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร                          ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน นั้นแลว่าผู้มีราตรีหนึ่ง                          เจริญ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=7031&Z=7114&pagebreak=0 จากคุณ : feroda เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 10:53:13

ความคิดเห็นที่ 16 บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่                          มาถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งที่                          ยังไม่มาถึง ก็เป็นอันยังไม่ถึง ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบัน                          ไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้ บุคคลนั้นพึง                          เจริญธรรมนั้นเนืองๆ ให้ปรุโปร่งเถิด พึงทำความเพียรเสียใน                          วันนี้แหละ ใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง เพราะว่าความ                          ผลัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย                          พระมุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มีปรกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร                          ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน นั้นแลว่าผู้มีราตรีหนึ่ง                          เจริญ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=7031&Z=7114&pagebreak=0 จากคุณ : feroda เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 10:56:34

ความคิดเห็นที่ 17 กระทู้นี้ดีครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 19:08:11

ความคิดเห็นที่ 18 เวลาจะเป็นเครื่องรักษา และทำลาย สรรพสิ่ง แต่เวลา คืออะไร เรื่องนี้ ตอนนี้คุณวิ่งหนี เรื่องนี้ตอนนั้นคุณวิ่งใส่ คุณเป็นคนเล่นเกม ของคุณเอง รับลูก ส่งลูก จากคุณ : HeavenMoon เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 55 21:12:47

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณทุกท่านค่ะ จากคุณ : Estrella de mar เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 55 11:22:41