ความคิดเห็นที่ 1 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓ อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต อจินติตสูตร             [๗๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ ประการนี้ อันบุคคลไม่ควรคิด เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นบ้า เดือดร้อน อจินไตย ๔ ประการ เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย พุทธวิสัยของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ๑ ฌานวิสัย ของผู้ได้ฌาน ๑ วิบากแห่งกรรม ๑ ความคิดเรื่องโลก ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ ประการนี้แล ไม่ควรคิด เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความ เป็นบ้า เดือดร้อน ฯ จบสูตรที่ ๗ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 05:41:06

ความคิดเห็นที่ 2 อรรถกถา อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต ทุติยปัณณาสก์ อปัณณกวรรคที่ ๓ ๗. อจินติตสูตร               อรรถกถาอจินติตสูตรที่ ๗                             พึงทราบวินิจฉัยในอจินติตสูตรที่ ๗ ดังต่อไปนี้ :-               บทว่า อจินฺเตยฺยานิ ได้แก่ ไม่ควรคิด.               บทว่า น จินฺเตตพฺพานิ ความว่า บุคคลไม่ควรคิด เพราะเป็นอจินไตยนั่นเอง.               บทว่า ยานิ จินฺเตนฺโต คือ คิดสิ่งที่ไม่มีเหตุเหล่าใด.               บทว่า อุมฺมาทสฺส ได้แก่ ความเป็นคนบ้า.               บทว่า วิฆาตสฺส คือ เป็นทุกข์.               บทว่า พุทฺธวิสโย แปลว่า วิสัยของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย คือความเป็นไปและอานุภาพของพระพุทธคุณมีพระสัพพัญญุตญาณเป็นต้น.               บทว่า ฌานวิสโย ได้แก่ ฌานนิสัยในอภิญญา.               บทว่า กมฺปวิปาโก ได้แก่ วิบากของกรรมมีกรรมที่จะพึงเสวยผลในปัจจุบันเป็นต้น.               บทว่า โลกจินฺตา ความว่า โลกจินดา ความคิดเรื่องโลกเช่นว่า ใครหนอสร้างดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ ใครสร้างแผ่นดินใหญ่ ใครสร้างมหาสมุทร ใครสร้างสัตว์ให้เกิด ใครสร้างภูเขา ใครสร้างต้นมะม่วงต้นตาลและต้นมะพร้าวเป็นต้น ดังนี้               จบอรรถกถาอจินติตสูตรที่ ๗                             ----------------------------------------------------- นานาปัญหา โดย คณะสหายธรรม ๒๕. ปัญหาของอจินไตย ๔ ข้อ          ถาม  ๑. สิ่งที่เป็นอจินไตย นี่เป็นวิสัยของพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ได้ ไม่ใช่วิสัยของปุถุชนคนธรรมดาหรือพระอรหันต์ธรรมดาจะรู้ได้ใช่ไหม          ตอบ  สิ่งที่เป็นอจินไตยนั้นมี ๔ อย่าง คือ                    ๑. พุทธวิสัย วิสัยของพระพุทธเจ้า                    ๒. ฌานวิสัย วิสัยของผู้ได้ฌาน                    ๓. กัมมวิบาก ผลจากกรรม                    ๔. โลกจินดา ความคิดเรื่องโลก          ทั้ง ๔ อย่างนี้พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่าไม่ควรคิดผู้ที่คิดจะพึงมีส่วนแห่งความเป็นบ้า ได้รับความลำบากโดยเปล่าประโยชน์          ในอจินไตย ๔ อย่างนี้ อย่างแรกคือ พุทธวิสัย คือวิสัยของพระพุทธเจ้านั้น ผู้ที่ไม่ใช่พระพุทธเจ้าคิดอย่างไร ก็เข้าไปไม่ถึงวิสัยของพระพุทธเจ้า มีอานุภาพของพระพุทธคุณและพระสัพพัญญุตญาณเป็นต้น          อย่างที่ ๒ ฌานวิสัย วิสัยของผู้ที่ได้ฌานอภิญญา ผู้ที่ไม่ได้ฌานคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่า ทำไมผู้ที่ได้ฌานอภิญญาจึงสามารถแสดงฤทธิ์ต่างๆ มีเหาะได้ หายตัวได้ ดำดินได้ เป็นต้น ผู้ที่ได้อภิญญาประเภทนั้นๆ เท่านั้นจึงจะรู้ได้          อย่างที่ ๓ กัมมวิบาก ผลของกรรม คือคนธรรมดาๆ ย่อมไม่อาจรู้ว่า ผลของกรรมที่ตนได้รับอยู่ในปัจจุบันนี้มาจากกรรมอะไร ทำไว้แต่เมื่อใด คิดไปเท่าไรก็คิดไม่ออก คิดมากไปจะเป็นบ้าไปเสียเปล่าๆ ผู้ที่รู้ผลของกรรมได้อย่างถ่องแท้ต้องเป็นผู้ที่ระลึกชาติก่อนๆ นับย้อนหลังไปได้โดยไม่จำกัดอย่างพระพุทธเจ้า จึงสามารถจะทราบได้ถูกต้องแท้จริงไม่ผิดพลาด ท่านที่ระลึกชาติได้จำกัด เช่นระลึกได้ ๕๐๐ ชาติ แต่กรรมที่ทำไว้ ทำไว้เมื่อชาติที่ ๕๕๐ ผู้ที่ระลึกชาติได้ ๕๐๐ ชาติก็ไม่สามารถระลึกได้ เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่สามารถจะรู้กรรมและผลของกรรมได้ถูกต้องตามความเป็นจริง เพราะพระองค์ทรงมีบุพเพนิวาสานุสสติญาณ ที่ระลึกชาติย้อนหลังได้โดยไม่จำกัด มียถากัมมูปคญาณ ญาณที่เข้าถึงกรรมของสัตว์ตามความเป็นจริง พระพระสัพพัญญุตญาณ ญาณที่ทรงรอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คนอื่นไม่มี ทั้งยังมีพระอนาวรณญาณ ญาณที่ไม่มีอะไรมาปิดกั้น ที่คนอื่นที่ไม่ใช่พระพุทธเจ้าไม่มี เพราะฉะนั้น ป่วยการคิดเรื่องผลของกรรมว่ามาจากกรรมไหน เมื่อใด เป็นต้น คิดมากไป อาจเป็นบ้าได้          อย่างที่ ๔ โลกจินดา ความคิดเกี่ยวกับเรื่องโลก เช่นคิดว่าใครสร้างพระจันทร์-พระอาทิตย์ ใครสร้างภูเขา ต้นไม้ เป็นต้น คิดมากไปไร้ประโยชน์เพราะไม่อาจจะรู้ได้          ด้วยเหตุนี้ อจินไตยทั้ง ๔ อย่างนี้ บางท่านอาจจะคิดว่าตนเองคิดแล้วรู้ได้ ซึ่งก็รู้ได้เพียงวิสัยของตนเท่านั้น พระอรหันต์ก็รู้เท่าวิสัยของพระอรหันต์ จะรู้เท่าความรู้ของพระพุทธเจ้านั้นเป็นไปไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น ท่านจึงเตือนว่า สิ่งทั้ง ๔ นี้ไม่ควรคิด คิดไปอาจเป็นบ้า ลำบากโดยเปล่าประโยชน์ ทั้งนี้เพราะท่านเหล่านั้นไม่ได้สั่งสมสติปัญญาบารมีความรู้มาเสมอด้วยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งต้องอบรมมาอย่างน้อยถึง ๔ อสงไขยแสนกัปป์ทีเดียว          ถาม  ๒. ถามว่า พระปัจเจกพุทธเจ้ารู้ในสิ่งที่เรียกว่า “อจินไตย” หรือเปล่า          ตอบ  ขอเรียนว่า พระปัจเจกพุทธเจ้าก็รู้ในสิ่งที่เรียกว่าอจินไตย ตามวิสัยของพระปัจเจกพุทธเจ้า ไม่อาจรู้ไปถึงวิสัยของพระพุทธเจ้าได้ เพราะท่านมิได้ญาณ โดยเฉพาะพระสัพพัญญุตญานอย่างพระพุทธเจ้านั่นเอง          ถาม  ๓. ถามว่า พรหมชั้นสุทธาวาสอายุนานกว่าพรหมชั้นอื่น มีโอกาสที่จะค้นคว้าศึกษาในเรื่องที่เป็นอจินไตยจนรู้ได้หรือเปล่า          ตอบ  ปัญหานี้ขอเรียนว่า ผู้ที่จะเกิดเป็นพรหมในชั้นสุทธาวาสได้นั้น จะต้องเป็นพระอนาคามีได้ปัญจมฌาน เมื่อตายลงจึงเกิดเป็นพรหมอนาคามีในชั้นสุทธาวาสชั้นใดชั้นหนึ่งใน ๕ ชั้นได้ และสำเร็จเป็นพระอรหันต์ในสุทธาวาสนั้นเอง ไม่กลับไปเกิดในภพภูมิใดๆ ที่ต่ำกว่าอีกเลย เพราะฉะนั้น พรหมชั้นนี้จึงเป็นสาวกของพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งแน่นอน ความรู้ของสาวกย่อมไม่อาจเทียบกับความรู้ของพระพุทธเจ้าแน่ ถ้าท่านจะรู้เรื่องราวของอจินไตย ท่านก็รู้ได้ตามวิสัยของท่านเท่านั้น ไม่เกินวิสัยของท่านไปได้          ถาม  ๔. ถามว่า ความรู้ของพรหมชั้นสุทธาวาสจะมากกว่าพระอรหันต์หรือไม่ เพราะอายุยืนมากจริงๆ พบพระพุทธเจ้ามาหลายองค์ เวลาผมทำบุญให้แม่ผม ผมอธิษฐานให้แม่ผมไปปฏิสนธิในพรหมชั้นสุทธาวาส เพราะผมไม่รู้ว่าแม่ผมยังมีเรื่องค้างใจที่ยังไม่ได้ทำค้างไว้หรือไม่ พรหมชั้นนี้อายุยืนมีเวลาทำอะไรๆ ได้อีกมาก          ตอบ  ในเรื่องนี้ขอเรียนว่า ความต้องการของคุณเป็นโมฆะ เพราะถ้าแม่ของคุณมิได้เป็นพระอนาคามีผู้ได้ปัญจมฌานในชาตินี้แล้ว ย่อมไม่มีโอกาสเกิดในพรหมชั้นสุทธาวาสได้เลย อีกประการหนึ่ง การบังเกิดขึ้นในภพภูมิต่างๆ ของบุคคลใดๆ ย่อมเป็นด้วยกรรมของบุคคลนั้นๆ หาได้บังเกิดขึ้นเพราะการอธิษฐานของใครๆ คนใดคนหนึ่งไม่ เพราะฉะนั้นความต้องการของคุณจึงเป็นโมฆะ คือไม่มีทางเป็นไปได้เลย แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 06:06:09 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 05:41:22

ความคิดเห็นที่ 3 ผมไม่ทราบคำตอบ ขออนุยาดตอบมั่วนะครับ คิดว่า เรื่องญานนี้ คนเราสามารถคิดได้ .. ไม่บ้า ก็เลยไม่จัดอยู่ในเรื่องอจินไตย ><" จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 05:45:12

ความคิดเห็นที่ 4 ตามความเห็นที่หนึ่งและสองครับ ชัดเจน จากคุณ : ธรรมสถิต เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 07:09:25

ความคิดเห็นที่ 5 ปัญญาที่เกิดจากการปฎิบัติแล้วเกิดผลเป็น ญาณ มันละเอียด ลึกซึ้ง ซับซ้อนกว่า ฌานวิสัยเสียอีก ฌาณ...เข้าใจ...รู้เห็น...ได้ยากกว่าญาณครับ... เพราะ...ฌาณจะต้องมีการปฎิบัติมรรคหรือสติปัฎฐาน ๔ หรือ สัมมาสมาธิ..จึงจะ..มีฌาณได้ แต่..ญาณ...อ่าน..ฟัง...(สุตมยญาณ)...สัทธรรม..แล้วทรงจำไว้ก็เป็น..ญาณ..แล้วครับ แต่หากปฎิบัติ..มรรคหรือสติปัฎฐาน ๔ หรือ..สัมมาสมาธิ..ได้ถูกต้อง...จิตก็จะเกิดทั้ง...ฌาณและญาณ..คู่กันไปอยู่แล้วครับ... ในการปฎิบัติแบบพุทธศาสนา....ฌาณและญาณ...ต้องไปคู่กัน...ครับ.... โดยเฉพาะ..ญาณเบื้องต้นคือ..สุตมยญาณ..ต้องมีก่อนครับ...หากยังไม่มี..สุตมยญาณ...จะทำให้เกิด..ความลังเลสงสัย...ความไม่รู้แจ้ง...เห็นสภาวอกุศลธรรมเป็นกุศลธรรมบ้าง...เป็นต้น ยกตัวอย่างที่เห็นสภาวธรรมอกุศลเป็นกุศลเช่น....นาย ก นั่งทานอาหารอร่อยอยู่... จากที่ยกตัวอย่างมา...อกุศลจิตได้เกิดขึ้นกับจิตนาย ก แล้ว...แต่เนื่องมาจากไม่มี...สุตมยญาณ..เรื่องอาหาร ๔...ก็เลยคิดว่าจิตของเขาไม่มีอกุศลจิต(ความยินดีในกามคุณ ๕..และ..อัตตาคือกุอร่อย....อร่อยนี้เป็นกุ..อาหารของกุ..)....ซึ่ง หากเขาปฎิบัติมรรคและสติปัฎฐาน ๔...อยู่...และมีสุตมยญาณอยู่... เขาจะเห็นมิจฉาสังกัปปะ(ไม่เนกขัมมะ)ในจิต...และจะทำให้ดับ..ทำให้สิ้นไป..และพิจารณาโดยความเป็นทุกข์...และพิจารณาโดยความเป็นอนัตตา...เป็นต้น ซึ่งนี้ก็คือการปฎิบัติสัมมาสมาธิอยู่นั้นเองครับ(เริ่มมีวิตกแล้ว...หากต่อเนื่องก็จะเกิด..วิจาร..ปิติ..สุข..เอกขตา..ครับ) แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 07:49:14 จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 07:43:00

ความคิดเห็นที่ 6 ญาณ  ก็จัดเป็นส่วนหนึ่งของอจินไตย คือใน ฌานวิส้ย  และ กรรมวิสัย อยู่แล้ว จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 08:19:02

ความคิดเห็นที่ 7 ทำไม ญาณ ไม่จัดอยู่ในเรื่อง อจิณไตย ครับ ------ อจินติตสูตร ดูกรภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ ประการนี้ อันบุคคลไม่ควรคิด เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นบ้า เดือดร้อน อจินไตย ๔ ประการเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย       พุทธวิสัยของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ๑       ฌานวิสัยของผู้ได้ฌาน ๑       วิบากแห่งกรรม ๑       ความคิดเรื่องโลก ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลายอจินไตย ๔ ประการนี้แล ไม่ควรคิด เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นบ้า เดือดร้อน ฯ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๑ ข้อที่ ๗๗ วิสัยของผู้ได้ฌานนะคะ ที่เป็น อจินไตย ซึ่งทุกวันนี้ ชาวพุทธก็ไปสนใจว่า ท่านโน้น ท่านนี้ ทำอย่างโน้น อย่างนี้ได้ ท่านเป็นผู้วิเศษ เป็นนั่นเป็นนี่ ลองอ่าน พระสูตร กำลัง ๕ ประการ เพื่อการบรรลุได้เร็ว ที่แสดงไว้ว่า กำลังด้านไหน วัดกันที่ไหน ข้อ ๓ ฌาน คือ การเพ่งเป็น สภาวะตามลำดับของการทำสมาธิ ข้อ ๔ ญาน คือ ปัญญาที่จะบรรลุธรรม ลองพิจารณาดู...นะคะ ๕. ทัฏฐัพพสูตร      [๑๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย กำลัง ๕ ประการนี้ ๕ ประการเป็นไฉน คือกำลัง คือ ศรัทธา ๑ กำลัง คือ วิริยะ ๑ กำลัง คือ สติ ๑ กำลัง คือสมาธิ ๑ กำลัง คือ ปัญญา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็พึงเห็นกำลัง คือ ศรัทธา ในที่ไหน พึงเห็นในโสตาปัตติยังคะ [องค์เป็นเครื่องให้บรรลุความเป็นพระโสดา] ๔ พึงเห็นกำลัง คือ ศรัทธาในที่นี้   พึงเห็นกำลัง คือ วิริยะ ในที่ไหนพึงเห็นในสัมมัปปธาน ๔ พึงเห็นกำลัง คือ วิริยะในที่นี้ พึงเห็นกำลัง คือ สติ ในที่ไหน พึงเห็นในสติปัฏฐาน ๔ พึงเห็นกำลัง คือ สติในที่นี้ พึงเห็นกำลังคือ สมาธิ ในที่ไหน พึงเห็นในฌาน ๔ พึงเห็นกำลัง คือ สมาธิในที่นี้ พึงเห็นกำลัง คือ ปัญญา ในที่ไหน พึงเห็นในอริยสัจ ๔ พึงเห็นกำลัง คือ ปัญญาในที่นี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย กำลัง ๕ ประการนี้แล ฯ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๒ ข้อที่ ๑๕ -----                                     ๔. วิตถตสูตร      [๑๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย กำลัง ๕ ประการนี้ ๕ ประการเป็นไฉน คือ กำลัง คือ ศรัทธา ๑ กำลัง คือ วิริยะ ๑ กำลัง คือ สติ ๑ กำลัง คือสมาธิ ๑ กำลัง คือ ปัญญา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย กำลัง คือ ศรัทธาเป็นไฉน อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีศรัทธา ย่อมเชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคตว่า แม้เพราะเหตุนี้ๆ พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น เป็นพระอรหันต์ ... เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกธรรม นี้เรียกว่ากำลัง คือ ศรัทธา ก็กำลัง คือ วิริยะเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ปรารภความเพียรเพื่อละอกุศลธรรม ... ไม่ทอดธุระในกุศลธรรมทั้งหลาย นี้เรียกว่ากำลัง คือ วิริยะ ก็กำลัง คือ สติเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีสติ ประกอบด้วยสติเครื่องรักษาตัวชั้นเยี่ยม ระลึกตามแม้สิ่งที่ทำแม้คำที่พูดไว้นานได้ นี้เรียกว่า กำลัง คือ สติ ก็กำลัง คือ สมาธิเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลายอริยสาวกในธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌานมีวิตกวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ เพราะวิตกวิจารสงบไป บรรลุทุติยฌาน อันเป็นความผ่องใสแห่งจิตในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ไม่มีวิตกวิจารมีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่ เพราะปีติสิ้นไป เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ มี สัมปชัญญะ เสวยสุขด้วยนามกาย บรรลุตติยฌานที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า ผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ อยู่เป็นสุข บรรลุจตุตถฌาน อันไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุข และทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ นี้เรียกว่า กำลัง คือ สมาธิ ก็กำลัง คือปัญญาเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้เป็นผู้มีปัญญาประกอบด้วยปัญญาที่หยั่งถึงความเกิดและความดับ เป็นอริยะ ชำแรกกิเลสเป็นเครื่องให้ถึงความสิ้นไปแห่งทุกข์โดยชอบ นี้เรียกว่ากำลัง คือ ปัญญา ดูกรภิกษุทั้งหลาย กำลัง ๕ ประการนี้แล ฯ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๒ ข้อที่ ๑๔ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 08:55:39 จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 08:54:06

ความคิดเห็นที่ 8 ญาณแปลว่า ปัญญา ความรู้แจ้ง มีความเป็นเหตุเป็นผล คิดวิเคราะห์ตามได้ แต่ผลของฌานสมาธิ หาคำมาอธิบายปรากฏการณ์ อภิญญา อิทธิฤทธิ์ต่างๆได้ยาก การรู้เห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า อดีตชาติ การเหาะได้ หูทิพย์ ตาทิพย์  วิทยาการตอนนั้นก็ไม่ก้าวหน้า ผ่านมา 2600 ปีก็ยังหาคำตอบไม่ได้ จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:21:41

ความคิดเห็นที่ 9 ญาณ จัดเป็น อจิณไตรนะ ถือเป็นอภิญญาอย่างนึง ยังแบ่งย่อยออกไปอีก งง ตั้งแต่อ่านคำถามแล้ว หรือเราไม่เข้าใจเองนะ ขอโทษที อจิญไตร 4 1 พระพุทธเจ้า 2 ญาณ 3 กรรม 4 โลก แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 10:43:03 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 55 10:43:03 จากคุณ : ปลาที่ไม่ตายจะว่ายทวนน้ำ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:42:38

ความคิดเห็นที่ 10 ญาณ เรียนรู้ได้ คุยกันได้ รู้เรื่องได้ ได้ญาณแล้วก็คุยกันรู้เรื่องไม่ยาก ฌาน คุยกันยากจริงๆ ได้ฌานแล้วทั้งสองคนก็คุยกันไม่ค่อยจะตรงกัน พระผู้มีพระภาคเจ้าแสดงฌานไว้แค่ 2 นัย ง่ายๆ สั้นๆ ไม่ขยายความมาก ไม่อธิบายมากมาย ฌาน 1 มีปิติ สุข อันเกิดจากความสงัด   คำถามคือ แค่ไหนจึงจะเรียกว่ามีปิติ แค่ไหนจึงจะเรียกว่ามีสุขจากความสงัด ฌาน 2 มีปิติ สุข อันเกิดจากสมาธิ เริ่มยากแระ หาจุดยืนตรงไหนที่เรียกว่ามีสมาธิแล้วเกิดปิติ มันต่างกับฌาน 1 ยังไง ฌาน 3 ปิติสงบไป เหลือแค่ สุขกับเอกัคคตารมย์(อารมณ์เพ่งเป็นอารมณ์เดียว) มันยิ่งคุยกันยากขึ้นไปอีก สุขยังไงอารมณ์เดียว ฌาน 4 สุขตกไป เหลือแต่เอกัคคตา ยังไม่พออุเบกขาโผล่ขึ้นมาอีก  .... ลักษณะของฌานนี้ มันเหมือนรสอร่อย คนมาชิมจะรู้สึกแตกต่างกันไป พูดยาก คุยกันลำบากจริงๆนะ เอาล่ะพอขึ้นอรูปฌาน คือฌานที่ไม่มีรูป ยิ่งอธิบายไม่ได้ใหญ่ เพราะมันไม่มีรูป อรูปฌานที่ 1 อากาสาฯ อากาศไม่มีที่สิ้นสุด.... ท่านพูดไว้แค่นี้จริงๆ คราวนี้ก็ว่ากันไปว่าคำว่าอากาศไม่มีที่สิ้นสุดมันเป็นยังไง อรูปฌานที่ 2 วิญญานันฯ  อารมณ์ไม่มีที่สิ้นสุด อรูปฌานที่ 3 อากินฯ  อะไรๆหน่อยหนึ่งก็ไม่มี อรูปฌานที่ 4 เนวะสัญญาฯ หมดเวทนา หมดสัญญา แต่ละคนที่ได้เข้าไปเสพในฌานต่างๆ ก็จะมีความรู้สึกต่างๆกันไป แล้วแต่ใครจะไปจับแล้วอธิบายลักษณะตามที่ตัวเข้าใจได้ แต่ถ้าเข้าใจเนื้อแท้แล้ว เช่นอากาสานัญ มันก็รู้สึกจริงๆว่าอากาศไม่มีที่สิ้นสุด ตัวผมเองก็พูดได้แค่นั้นจริงๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไงต่อ ส่วนเรื่องญาณ มันเห็นกันชัดๆ คุยกันได้ ทั้งญาณ 16 ทั้งวิปัสนาญาณ เช่นเข้าใจเรื่องอริยะสัจ 4 ก็แปลว่าคุณได้ญาณรู้เห็นอริยสัจแล้ว หรือวิชชา 3 อภิญญา 6 บางธรรมบทก็เรียกอภิญญาญาณ 9 มันก็เห็นกันชัดๆ เนรมิตกายอื่นจากกายนี้ มีอินทรีย์สมบูรณ์ไม่บกพร่อง ญาณเป็นเรื่องของเหตุผล พูดคุยกันได้ พิสูจน์ได้ ตรึกได้ ตรองได้ พูดคุยกันได้ เข้าใจไปในทิศทางเดียวกันได้ จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 10:50:58

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นอจินไตยเช่นกันครับ ทั้งฌานและญาณ อภิญญา หรือปัญญาความรู้ยิ่งทั้ง  5 ประการ ก็คือ ญาณ เช่น ทิพพจักขุญาณ จุตูปปาตญาณ ฯลฯ ส่วนวิปัสสนาญาณทั้ง 16 ประการ ก็คือ อาสวักขยญาณ เป็นอภิญญาข้อที่ 6 มัคคญาณ และผลญาณ จริงๆก็คือโลกุตตรฌานนั่นเอง เพราะมรรคจิตกับผลจิตทุกดวงที่เกิดกับพระอริยบุคคลมีองค์ฌานเป็นประธานในจิต ดังที่ปรากฎรายละเอียดใน โลกุตตรจิต ทั้ง 40 แต่หากไม่พิจารณาองค์ฌานที่เป็นประธาน พิจารณาแค่ประเภทของมรรคผลที่สำเร็จ ก็ย่อลงมาเหลือ โลกุตตรจิตแค่ 8 ดวง จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 11:10:07

ความคิดเห็นที่ 12 สรุป...      ญาณ บางประเภท หรือ ญาณบางญาณ เป็น อจินไตย  มรรคญาณ อภิญญาญาณ    ญาณ บางประเภท หรือ ญาณบางญาณ ไม่เป็น อจินไตย. เช่น ญาณเบื้องต้นของวิปัสสนาญาณ จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 14:11:33

ความคิดเห็นที่ 13 ฌาน เป็นเรื่องของสภาวะจิต คิดไม่ได้ ต้องปฏิบัติอย่างเดียวจึงจะเข้าใจ เปรียบเหมือนคนที่ไม่เคยเห็นสีแดง เราไม่มีทางอธิบายให้เขาเข้าใจได้ แต่หากเขาได้เห็น เขาจะหายสงสัยทันที ญาณ เป็นเรื่องของปัญญา หากคิดพิจารณาถูกต้องตรงแนว ก็เกิดปัญญาได้ เช่น การบอกว่ากิเลส คือ โลภ โกรธ หลง อย่างนี้เราพอมองเห็นได้ด้วยการไตร่ตรอง เมื่อพิจารณาแล้วย่อมเห็นโทษ เกิดปัญญา เกิดญาณและเกิดความเบื่อหน่ายในกิเลส จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 15:08:22

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วถ้าคำถาม  เจาะจงลงที่ วิปัสสนาญาณ ต้นๆ ละครับ เช่น การเห็นรูปและนาม เป็นคนละส่วน  เห็นปัจจัยและกระบวนการเกิด ส่งต่อของอารมณ์ เห็นกระบวนการปรุงแต่งขับเคลื่อนส่งต่อของกองขันธ์ เป็น อจินไตยหรือไม่ครับ คือที่สนทนากับเพื่อน เพื่อชักจูงให้เพื่อนศรัทธาในการปฎิบัติ และเห็นว่าผลของการปฎิบัติมีขึ้นได้จริง จริง ๆ นะ ภาวะการเห็นรูปและนาม หรือกองขันธ์ เป็นคนละกองแยกส่วนกันมันมีจริง ไม่ทราบว่าการสนทนาเรื่องนี้จะควรหรือไม่ครับ จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 03:01:13

ความคิดเห็นที่ 15 ส่วนตัวคิดว่า ฌาน(ชาน) กับ ญาณ(ยาน) คนละเรื่องกัน ฌาน คือการตั้งมั่นจิต ญาณ คือการพิจารณาให้เกิดปัญญา อาจารย์ของพระพุทธเจ้าสำเร็จฌานขั้นสูงสุด แต่ก็ยังไม่อาจบรรลุถึงนิพพานได้ การบรรลุธรรม ต้อง นำธรรมมาพิจารณา (ญาณ) จึงคิดว่าไม่เป็นอจินไตย (แต่ในระหว่างการพิจารณานี้ อาจเกิด ฌาน ขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ) จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 08:49:38

ความคิดเห็นที่ 16 ------- ความคิดเห็นที่ 14 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน แล้วถ้าคำถาม  เจาะจงลงที่ วิปัสสนาญาณ ต้นๆ ละครับ เช่น การเห็นรูปและนาม เป็นคนละส่วน  เห็นปัจจัยและกระบวนการเกิด ส่งต่อของอารมณ์ เห็นกระบวนการปรุงแต่งขับเคลื่อนส่งต่อของกองขันธ์ เป็น อจินไตยหรือไม่ครับ คือที่สนทนากับเพื่อน เพื่อชักจูงให้เพื่อนศรัทธาในการปฎิบัติ และเห็นว่าผลของการปฎิบัติมีขึ้นได้จริง จริง ๆ นะ ภาวะการเห็นรูปและนาม หรือกองขันธ์ เป็นคนละกองแยกส่วนกันมันมีจริง ไม่ทราบว่าการสนทนาเรื่องนี้จะควรหรือไม่ครับ จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู ------------------------    ตอบ การสนทนาเรื่องนี้ควรครับ  เพราะในพระไตรปิฏก มีธรรมอยู่หลายส่วน เมื่อพิจารณาอย่างแยบคาย ก็จะทำให้เข้าใจ เรื่อง รูป-นาม จนบางบุคคล สามารถแยก รูป-นาม ได้ ด้วยปัญญา ที่เจริญขึ้น จากการศึกษานั้น. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 10:06:40

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นอจินไตยครับ..          ผู้รู้คือผู้ได้เท่านั้น...คนอื่นจะไม่รู้ได้เท่ากับผู้รู้ครับ...          แต่จะเหมือนกันอย่างเดียวคือ การเป็น "อุเบกขาธัมม์"   ที่ผู้ได้ฌานลาภี จะพึ่งมี ไม่ลุกลี่ลุกรน ตกใจง่าย.. จากคุณ : นะโม (กลุ่มพุทธบุตร) เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 11:23:25

ความคิดเห็นที่ 18 ญาณเป็น. ปัจจัตตังครับ จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 17:35:55

ความคิดเห็นที่ 19 สำหรับผม ถ้า เคย "เข้าใจ" แบบที่เข้าใจจริงๆ ไม่ใช่ แต่ คิดได้หมายรู้ แล้วหละก็ คงเข้าใจได้ว่า ญาณ มีลักษณะ อย่างไร ครับ ------------------------ ส่วน ปัญญา 3 ผม มองไม่เหมือน ท่านอื่น ครับ เพราะ ผม มองว่า ปํญญา ก็ คือ ปัญญา ไม่ได้มอง ว่า ปัญญา เป็น ส่วนหนึ่ง บอง ปัญญา ครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 19:23:14

ความคิดเห็นที่ 20 คุณถามเรื่องวิปัสสนาญาณ ไม่ใช่ ญาณ (อภิญญา 4)  ถือเป็นปัญญาสิ ส่วน ฌาณ (ชาน) มันเป็นอารมณ์ (ฌาณ 1-4) วิปัสสนาญาณ ไม่ถือเป็นอจินไตรสิ เพราะมาจากการเจริญสติ อ่านจากนี้สิ http://www.larnbuddhism.com/grammathan/vipassanayan.html ถ้าจะวิปัสสนาญาณให้ได้ดี  ทุกครั้งที่จะเจริญวิปัสสนา ท่านให้เข้าฌานตามกำลังสมาธิที่ได้เสียก่อนเข้าฌานให้ถึงที่สุดของสมาธิ ถ้าเป็นฌานที่ ๔ ได้ยิ่งดี จากคุณ : ปลาที่ไม่ตายจะว่ายทวนน้ำ (ปลาที่ไม่ตายจะว่ายทวนน้ำ) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 12:51:30