ความคิดเห็นที่ 1 แน่ใจได้ไงว่าจะแก่ตาย? เร่งความเพียรเข้า ถ้าเป็นอริยะแล้วจะได้เลิกกลัวตาย จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:17:04

ความคิดเห็นที่ 2 แน่ใจว่ามีลูกมีหลานแล้วเค้าจะดูแล??? จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:19:20

ความคิดเห็นที่ 3 ู^ ^ เห็นด้วยอย่างยิ่ง ชีวิตคือความไม่แน่นอน จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:24:20

ความคิดเห็นที่ 4 วิตกกังวลไกลเกินไปครับ.. อะไรทำให้แน่ใจว่าเราจะได้แก่ตาย...จะมีลูกหลานห้อมล้อมดูแลเอาใจ รวมถึงการหวาดกลัวว่าต้องตายอย่างโดดเดี่ยว...เราคิดไปเองทั้งนั้น เราตายแน่นอน..ไม่ว่าจะตายบนเตียง..ข้างถนน..ในคฤหาสน์..ข้างกองขยะ จะตายท่าสวยหรือทุเรศ..มันก็ตายเหมือนกัน เราเลือกเกิดก็ไม่ได้..เลือกวันเวลา..จัดท่าที่จะตายก็ไม่ได้ เมื่อทำอะไรไม่ได้สักอย่าง....จะเก็บมาเครียดไปทำไม ฝึกสติไว้..ก่อนนอนก็ฝึกลองตายดูซะบ้าง ลองคิดดูหากคืนนี้เราต้องตาย.. ความดีอะไรที่เราอยากทำ..แต่เอาแต่รีรอยังไม่ได้ลงมือทำซะที มีทรัพย์สมบัติอะไรก็จัดการแบ่งซะให้เรียบร้อย..พี่น้องจะได้ไม่ต้องมาฆ่ากัน วันพรุ่งนี้ถ้าโชคดียังไม่ตาย..ก็ลงมือทำซะ ถ้าจะต้องตายจริงๆ จะได้ไม่มีอะไรค้างคา... วันนี้ทำความดีเข้าไว้..ส่วนพรุ่งนี้อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ช่างหัวมัน..??? จากคุณ : อารยัน เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:43:19

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นคนที่โสดมาร่วม 5 เดือนแล้วค่ะจากที่เคยไม่โสดมาร่วม 8 ปีกับคนหนึ่งคน อยากบอกว่าทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ ทั้งทางโลกและทางธรรม และธรรมะจะจัดสรร+คนกระตือรือล้นแล้วจะเกิดปัญญาค่ะ เราวางแผนในการที่จะอยู่คนเดียว โดยวางเป้าหมายทางการออมค่ะ ซึ่งถ้าคนที่มีครอบครัวอาจเป็นค่าเลี้ยงดูลูก เราเอาเงินตรงจุดนี้เป็นเงินสะสมค่ะ ไม่เคยกลัวตอนแก่ตาย เพราะเมื่อไปทางธรรมจริงๆ คุณจะเจอกัลยาณมิตรที่พร้อมจะให้แบบไม่คิดอะไรเลย และหรือ คุณก็ยังได้เตรียมทางโลกคือเงินไว้เพื่อดูแลตัวเองไม่ให้ไปรบกวนคนอื่น เราว่าเราทำแค่นี้แล้วจบ ไม่เคยกลัวจะไม่มีคนอื่นดูแลค่ะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะและเตรียมพร้อมที่จะตายเสมอเพราะเราไม่รู้หรอกว่าเราจะตายวันไหน ทำแบบนี้ทุกๆวันแล้วความกลัวอะไรจะหายไปเองค่ะ จากคุณ : Flavia เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:47:41

ความคิดเห็นที่ 6 มีลูกหลานก็ต้องคิดว่าเราต้องช่วยตัวเองได้จนวันตายครับ อย่ากังวลไปเลยครับ จากคุณ : ของเล่นใหม่ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 19:49:47

ความคิดเห็นที่ 7 ดิฉันคิดเยอะไปจริงๆ คือวันก่อนดูรายการหนึ่งแม่ดาราคนหนึ่งเป็นอัลไซเมอร์ จำอะไรไม่ได้เลย ปล่อยไม่ได้เลย เดินเรื่อยเปื่อยเหมือนเด็กน้อย โชคดีที่มีลูกดี คอยดูแลแม่ตลอด  ดิฉันก็เลยพาลไปคิดว่าถ้าตัวดิฉันเกิดเป็นโรคนี้ขึ้นมา คงแย่แน่  แต่ช่างหัวมันเหอะ อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเป็นไป แล้วแต่เวรแต่กรรม จากคุณ : บ้านอยู่กรุงเทพ เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 20:31:09

ความคิดเห็นที่ 8 พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า "อัตตา หิ อัตตโน นาโถ" ตนนั่นแหละเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ความจริงพระองค์ยังตรัสต่อไป "ผู้ที่ฝึกตนไว้ดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่ง ที่หาได้ยาก" ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนก็จริงอยู่ แต่ว่าถ้าอยู่เฉย ๆ ก็ยังเป็นที่พึ่งไม่ได้ ต้องฝึกตน เช่นฝึกให้พร้อมที่จะเผชิญกับอุปสรรคต่าง ๆ พร้อมที่จะฝึกตนให้มีความเข้มแข็ง เพื่อที่จะเผชิญกับปัญหาและความทุกข์ต่าง ๆ ถ้าทำเช่นนั้นเราก็จะได้ที่พึ่งที่หาได้ยาก จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 20:35:30

ความคิดเห็นที่ 9 ผมก็ยังไม่มีคนดูแล เอ่อ...โสดเหมือนกันเลยครับ จากคุณ : นายไวรัส เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 20:35:39

ความคิดเห็นที่ 10 หืมมมมม ถ้ามั่นใจว่าอยากโสด ก็โสดต่อไปเถอะครับมีความสุขดี แต่เวลาคุยกับใครตรงๆส่วนมากจะ ไม่มีคนที่ถูกสเปคมาให้เลือกมากกว่า มาแบบเลวๆ แต่งงานแล้ว ถ้าแต่งกับคนเลวๆอยู่คนเดียวดีกว่าครับ  ....แต่มีลูกมันดีกว่าอยุ่แล้ว มันมีลูกหลานไม่กี่เปอร์เซนหรอกที่ทิ้งพ่อแม่ จากคุณ : Dr.New92 เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 21:48:03

ความคิดเห็นที่ 11 - คนฝึกสติสม่ำเสมอ ความจำดีนะ ไม่ค่อยหลงลืมตอนแก่ ขอเพียงคอยหมั่นฝึกใช้สมอง อย่าปล่อยให้ว่างเกินไปครับ - ห่วงสังขารกาย ก็หมั่นดูแลสุขภาพให้ดี ลดความเสี่ยงจากโรคได้เยอะครับ บางคนแก่ไม่มีโรคให้ป่วย ถึงเวลาตาย หลับสบายไปเลยก็มีครับ จากคุณ : กอดเข่าคุย เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 22:05:55

ความคิดเห็นที่ 12 น่าจะตั้งชมรมคนคนโสดน๊ะห้องนี้ ^^ จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 22:17:24

ความคิดเห็นที่ 13 คห. 7  >  แต่ช่างหัวมันเหอะ อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเป็นไป แล้วแต่เวรแต่กรรม ถ้าวางใจได้อย่างนั้นไม่ได้ประชด ก็ตัดทุกข์ไปได้มากแล้ว คงเหลือแต่การเตรียมรับเหตุการณ์ ให้รอบคอบ เหมาะสม อย่างมีสติ ซึ่งผมเห็นว่า การฝึก พึ่งตนเองให้ได้มากที่สุด + มีมิตรดี สหายดี เผื่อไว้บ้าง           น่าจะดีที่สุด จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 22:33:18

ความคิดเห็นที่ 14 คห 4 เอารูปเด็กน้อยมายั่ว แต่ดันมาโดนผมด้วยนะสิ แพ้เด็กอย่างแรง จากคุณ : HeavenMoon เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 22:49:20

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นอัลไซเมอร์ จำอะไรไม่ได้ก็ดีนะซิ มันจะได้ไม่ทุกข์ใจ อัมพาตไม่มีคนดูก็ดี  นอนจมกองคี่  จะได้ตายเร็วๆไม่ต้องทรมาน ตายมาไม่รู้กี่ชาติ ยังไงก็หนีความตายไม่พ้น ไม่มีทางรู้ด้วย ว่าจะตายแบบทรมาน มากน้อย ทุกข์สาหัสแค่ไหนก่อนตาย ที่น่ากลัวกว่า คือ ตายแล้วไปลงภูมิไหน เกิดมาเป็นชาวพุทธต้องเร่งทำกิจในพระพทธศาสนา   ให้ปิดทางไปลงอบายภูมิให้ได้ ในปัจจุบันชาตินี้ เท่านี้ มันจะตายยังไง ตายเมื่อไหร  ก็เอาเลย  ชิวิตมันเห็นทางแล้ว ว่าไปดีแน่นอน ไม่ใช่ว่าไม่กลัวตาย ไม่กลัวลำบาก หรอกนะ  (อยู่กับปัจจุบันจะกลัวไปทำไมละ) แต่มีสิ่งที่คนยังเป็นๆอยู่เวลานี้ทำได้ ไม่ต้องรอว่าจะตายแบบไหน เมื่อไหร คือ การส้รางเหตุ ให้แน่ใจ   ให้พ้นจากความ หลง   ให้รู้ว่า ตายแล้ว เราจะไปในสุขคติภูมิอย่างแน่นอนดีกว่า ที่จะเปลืองใจกลัวสิ่งที่ยังมาไม่ถึง และ ควบคุมไม่ได้ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 55 23:39:13

ความคิดเห็นที่ 16 เราเคยนั่งคิดนะเรื่องนี้  เราเห็นครูบาอาจารย์  ทานออกบวช  เที่ยวไปตามป่าเขา ตามลำพังบ้าง มีสหายบ้าง  แต่ตอนท่านแก่เฒ่าชรา มีคนดูแลห้อมล้อมกันมากๆ  เราคิดว่า อะไรนะที่ทำให้คนเราได้รับการเอาใจใส่จากคนอื่นๆมากถึงขนาดนั้น  ก็เพราะความดีในตัวท่าน เราว่า  คนเราจะอยู่โสดหรือไม่โสด  สำคัญ คือ เป็นคนดี ดีจริงๆ แล้วบั้นปลายไม่ว้าเหว่หรอก  ความดีทำให้อุ่นใจและยังชักจูงคนดีด้วยกันเข้ามาใกล้เรา  คนดีจะได้รับความเมตตา กรุณาจากคนดีด้วยกัน   คนที่ไม่โสด  แต่เป็นคนดุร้าย ใจโหด ปากจัด ขี้บ่น ด่าคนเก่ง  ให้มีลูกก็ลูกหนี ให้มีหลานก็หลานหนี  ไม่มีประโยชน์เลย   เป็นคนดีจริงๆ แม้ไม่มีใครใจก็เป็นสุขได้  เพราะมันสงบ  ปล่อยวางเพราะเข้าใจ  และยังอาจได้รับความเมตตากรุณาจากผู้อื่นได้ง่ายอีกด้วย  เห็นคนแก่บางบ้านไหม จขกท  เขาว้าเหว่แต่เพื่อนบ้านก็ช่วยกันเป็นหูเป็นตา  ไม่ทิ้งซะทีเดียว  นั่นก็ถือว่า บุญให้ผลแล้ว จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 05:24:52

ความคิดเห็นที่ 18 เกิดมาคนเดียว ตายไปคนเดียว น่าแปลกนะคะ ที่เราไม่เคยคิดถึงตอนแก่ๆเลยว่าจะเป็นยังไง จะเป็นโรคอะไร จะแก่ตายมั้ย จะความจำเสื่อมมั้ย มองแค่ปัจจุบันขณะค่ะ อนาคตเราไม่อาจคาดคะเนหรือรู้แจ้ง คิดไปก็เหมือนเอาทุกข์ใส่ใจตัวเอง หากวันนี้เราทำดี มีเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลก มีใจช่วยเหลือรู้จักการให้และแบ่งปัน เชื่อค่ะว่าภายภาคหน้า หรือแม้แต่ก่อนตายเราจะไม่โดดเดี่ยว รู้จักคุณป้าท่านนึง ท่านไม่มีลูกหลาน ไม่มีสามี แต่ท่านอุทิศตนเป็นบุคคลสาธารณะ ผู้คนมากมายรักในความดีของท่าน เมื่อท่านแก่ตัวลง ล้มป่วย ก็ได้คนที่ท่านเคยช่วยเหลือไว้นี่แหละค่ะดูแลท่าน อย่ากลัวไปเลยค่ะ ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องตาย จะตายด้วยวิธีใด รูปแบบใด ก็อย่าไปกังวล ณ ตอนนี้เรายังมีชีวิตอยู่ ทำทุกวันนี้ให้ดีก็เพียงพอแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 55 08:34:29 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 08:32:42

ความคิดเห็นที่ 19 มีเงินก็ตาย ไม่มีเงินก็ตาย มีสามีก็ตาย ไม่มีสามีก็ตาย มันตายเหมือนกัน เลยไม่ได้คิดอะไร เราเคยทำงานอาสาสมัครสถานสงเคราะห์คนชรา มีทั้งคนที่เป็นโสดและแต่งงานแล้วค่ะ สามี/ภรรยาตายจาก อยู่คนดียว บางคนลูกไม่เลี้ยง บางคนไม่อยากเป็นภาระลูกหลาน ไม่ว่ายังไงทั้งสองแบบก็มาจบลงที่เดียวกัน ตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียว งานอะไรที่จะให้เงินมากพอจะดูแลพ่อกับแม่จนแก่ตายแค่นั้น อนาคตยังไงก็ต้องตาย แถมเอาอะไรไปไม่ได้ซักอย่าง จะคิดมากไปใย จากคุณ : Friday13th เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 08:47:47

ความคิดเห็นที่ 20 #17  เห็นด้วยจริงๆ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 09:00:23

ความคิดเห็นที่ 21 คนที่มีบางทีรู้สึก มีก็เหมือนไม่มี ไม่มีก้เหมือนไม่มี อาศัยการภาวนาแล้วเลิกกังวลไปเอง จากคุณ : nokbin เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 09:05:17

ความคิดเห็นที่ 22 ตายก็ตาย ไม่มีใคร ก็ไม่ว่า อย่างไรเสีย อย่าทิ้งธรรม อย่าทิ้งความดี เท่านี้ก็พร้อมตายครับ จากคุณ : luangrit เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 10:57:03

ความคิดเห็นที่ 23 แน่ใจได้ไงว่าแก่แล้วลูกหลานมันจะมาดูแล แต่ถ้ามีตังล่ะก็รับรองไม่ลำบากตอนแก่หรอก จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 16:32:10

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้ากังวลอาจเก็บเป็นประกันชีวิตแบบมีเงินคืนไว้ก็ได้นะ เหมือนเป็นบำนาญไว้ดูแลตัวเอง ค่อยๆทยอยคืนก็แก่ได้ใช้ดูแลตัวเองพอดี ไว้จ้างคนใช้ พยาบาลไว้ดูแล แต่เราว่านะสังคมไทยมีน้ำใจ ถ้าไม่มีญาติ ลูกหลาน ก็มีบ้านพักผู้สูงอายุ  บ้านพักผู้ป่วยสูงอายุ คอยดูแลอยู่ค่ะ และเห็นด้วยกับความเห็นบนๆที่บอกว่าถ้าเป็นคนดีชอบช่วยเหลือคน เวลาเราเดือดร้อนหรือป่วยอะไรก็จะมีคนมาช่วยเหลือดูแลเองค่ะ^^ จากคุณ : joopkajoop เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 16:33:22

ความคิดเห็นที่ 25 โสดเหมือนกันและก็เริ่มแก่ด้วย  มีหลานเยอะแยะแต่ไม่เคยหวังพวกเขาเลย   หมั่นทำบุญ ปฏิบัติธรรม ทำดี ทำใจให้สบาย (รักษาจิต)  และดูแลสุขภาพด้วยการรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ   โดยส่วนตัวทานอาหารมื้อเดียว  งดหมู เป็ด ไก่ ส่วนอาหารทะเลนาน ๆ ครั้งค่ะ  เน้นผักและเต้าหู้รวมถึงพวกแคลเซียม ทุกวันนี้สุขภาพดีไม่เคยหาหมอมา 4 ปี จากคุณ : ป้าแก่คนสวย เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 19:47:37

ความคิดเห็นที่ 26 พูดถึงเรื่องดี คือดิฉันไม่ค่อยดีน่ะค่ะ นิสัยเสียหลายอย่าง สงสัยหลานๆมันหนีหมดแน่ หุหุ ดิฉันใจดี แต่นิสัยไม่ค่อยคีค่ะ จากคุณ : บ้านอยู่กรุงเทพ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 55 21:40:46

ความคิดเห็นที่ 27 การแต่งงานมีสองแบบ  คือคู่สร้างกับคู่สม คู่สร้างคือเพิ่งจะได้มาเกื้อกูลกันในปัจจุบันชาติหรือเคยเกื้อกูลกันมาก่อน มีหลายคน นับไม่ถ้วน แล้วแต่ปัจจุบันจะตัดสินใจแต่งหรือไม่ เจอปุ๊ปคิดว่าใช่ปั๊ป แต่งเลย ส่วนคู่สม คือ สะสมบุญร่วมกันมา ขออยู่ร่วมกันทุกชาติ ครบด้วยศีลศรัทธาปัญญาจาคะ หรือบุพเพสันนิวาส    (ผมหวังแบบนี้มาก ขอให้เป็นจริงทีเทอญ)(เดี่ยวผมไปอาบน้ำที่แม่น้ำสักทีละกัน) จริงๆแล้วเนื้อคู่ คือ คู่สม  แต่มักจะหลงผิดที่แท้เป็นแค่คู่สร้าง โดยปกติแล้ว คู่สม ก็จะมี อติชาติบุตร ตามมาด้วย จากคุณ : อยากโชคดีบินได้ถึงดวงดาว (ไปดูหนังกันนะ) เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 11:05:54

ความคิดเห็นที่ 28 อย่าคิดมาก...แต่ถามตัวเองดู เคยอยากไปดูแล คนที่เค้าป่วย แต่ไม่มีญาติมิตรมาดูแลบ้างมั้ย เคยคิดดูแล ญาติพี่น้องใกล้ตัว ที่เค้าอาจจะเจ็บป่วย ไม่มีใครดูแลบ้างมั้ย....คนเราเกิดมาคนเดียว พอจะตาย ก็ตายคนเดียว แต่ที่พยายาม หาผัวหาเมีย ทำลูก ก็เืพื่อให้มาช่วยดูแลตัวเอง ก็มีอยู่ถมเถ...ที่คาดหวังกับลูกกับเมีย สุดท้ายไม่มีใครดูแล มิหนำซ้ำผลาญสมบัติ สร้างหนี้ให้อีก...อันนี้ก็แล้วแต่ บุญทำกรรมแต่ง   เผลอ ๆ อยู่เป็นโสด มีเวลาปฎิบัติธรรมเต็มที่ ได้บุญ ได้กุศลเต็มเม็ดเต็มหน่วย ไม่ต้องมีห่วง ไม่ต้องสร้างทุกข์สมมติสุขไปวัน ๆ ...หากเรามีดี มีใจเมตตา รู้จักให้ รู้จักเสียสละ รู้จักรักคนอื่น ก็ไม่ต้องกลัว ว่าจะต้องตายอย่างโดดเดี่ยว เจ็บป่วยทรมานจริง ๆ ใกล้ตายจริง ๆ ก็คงไม่ต้องการอะไรมากไปกว่า สติ..สุดท้าย กับลมหายใจ สุดท้าย...ถ้าเลือกทางแล้ว ก็ปล่อย วาง อย่ากลัว จากคุณ : Panjasila เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 22:21:16