เคยสำเหนียกกันบ้างไหม ? ว่า คุณเป็น บุคคล...ประเภทไหน...กันแน่เอ่ย ? [ย้ายจาก : ]
|
|
| | | เป็นผู้ที่มีน้ำใจให้คนอื่น แล้วไม่หวังจะได้รับสิ่งใดเป็นการตอบแทน (13 คน) |
|
| | | | | เป็นผู้ที่มีน้ำใจให้คนอื่น แล้วพยาม เรียกร้องบางสิ่ง เป็นการตอบแทน (2 คน) |
|
| | | | | เป็นผู้ที่ไม่มีน้ำใจให้ผู้อื่น แล้วยังเจื๋อกแหกปาก เอ๊ย แร้วพยามเรียกร้องทุกอย่าง (1 คน) |
|
| | | | | เป็นผู้ที่ไม่มีน้ำใจให้ผู้อื่น แล้วก็ไม่ใส่ใจ จะเรียกร้องอะไร จากใคร (6 คน) |
|
| |
| | | | | เป็นผู้ที่มีน้ำใจให้คนอื่น แล้วไม่หวังจะได้รับสิ่งใดเป็นการตอบแทน (13 คน) | | | | เป็นผู้ที่มีน้ำใจให้คนอื่น แล้วพยาม เรียกร้องบางสิ่ง เป็นการตอบแทน (2 คน) | | | | เป็นผู้ที่ไม่มีน้ำใจให้ผู้อื่น แล้วยังเจื๋อกแหกปาก เอ๊ย แร้วพยามเรียกร้องทุกอย่าง (1 คน) | | | | เป็นผู้ที่ไม่มีน้ำใจให้ผู้อื่น แล้วก็ไม่ใส่ใจ จะเรียกร้องอะไร จากใคร (6 คน) | | | จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 22 คน |
มามะ มา คน ค้น คน สำรวจ ตัวตน กันหน่อย เป็นไร ? อิอิ
จากคุณ |
:
หม่ามี๊แก้ว
|
เขียนเมื่อ |
:
15 พ.ย. 55 19:32:57
|
|
|
|
วันก่อน ไปคุ้ยเมล์เก่า ๆ ที่เม้าส์กะชาวบ้าน
แล้วเจอ เวอร์ชั่น เต็ม ๆ ของ กาทู้ ขอแต่งงาน ที่นำมาเป็นประเด็น
เก๊าะเรยเอามาแปะ ให้อ่านที่
http://board.palungjit.com /f181/นี่-ๆ-เหล่านักปฏิบัติ-จ๋าาา-ช่วยวิสัชนา-ตอบ-นู๋บี-ทีซิ-ว่า-ขรัวตา จะตีไหมค้าาาาาาา
อืม...นิยายเรื่องนี้ตั้งใจจะเขียนเป็นแนวโรแมนติกดราม่าแอคชั่น
มีการเมืองเป็นแบลคกราวด์ น่ะ ( คล้าย ๆ คู่กรรม อิอิ)
ตัวละครหลัก ๆ ในนิยายเรื่องที่เขียนน่ะ มี 3 คนนะ
แบ่งเป็น สามคาแรคเตอร์ เหมือน นิยายเรื่อง พี่น้องคารามาซอฟ อ่ะ
คนแรก คือ นางเอก ( Super Ego )เป็นหมือนผู้หญิงในอุดมคติ
เป็นตัวแทนของความถูกต้องดีงาม ที่ป้าขี้เกียจจะเป็น
คนที่สอง คือ พระเอก (Id)เป็นเหมือนตัวแทนของสัญชาตญาณดิบ
ความอำมหิต ความหยาบกระด้างที่มีในตัวป้า
ที่ป้าพยามกดมันไว้ไม่ให้แสดงออกมา
และคนที่สาม เก๊าะ คือ ผู้หญิงที่ขอผู้ชายแต่งงาน (Ego )
ในประเด็นที่กำลังถกเนี่ยแหล่ะ
เจ้าหล่อนเป็นเหมือนตัวแทนที่ถ่ายทอดความคิด
และการมองโลกของป้าให้คนอ่านได้รับรู้
น่าเสียดายนะที่ ยายผู้หญิงคนที่ 3 เนี่ย เหมือนป้าแค่ 99.99 %
ชีวิตของเธอที่โลดแล่นอยู่ในแผ่นกระดาษเลยรันทดไปหน่อย
คือ ตอนแรกป้า อยากจะสร้างตัวละครมาถ่ายทอดความรู้สึก ความคิด
และก็มุมมองจริง ๆ ของป้าให้คนอ่านรับรู้น่ะ
ไอ้ครั้นจะถ่ายทอดผ่านตัวพระเอก หรือ นางเอก
มันก้อเหมือนจะชักนำคนอ่านเกินไป ไม่อยากจะทำงั้น
เลยสร้างตัวละครอีกตัวนึงขึ้นมาเพื่อเป็นตัวแทนของป้าในแผ่นกระดาษ
เท่าที่วางพล็อตเอาไว้ เจ้าหล่อนสะท้อนความคิด / มุมมอง
การมองโลกมองชีวิต ของป้าได้ดีทีเดียวนะ
ในเรื่องน่ะ จะประมาณว่าเจ้าผู้ชายคนที่ถูกขอแต่งงานน่ะ
ตาบอด เพราะช่วยเหลือ ผู้หญิงคนนี้น่ะ
เธอเลยรู้สึกผิดเลยขอเขาแต่งงาน เพื่อจะคอยดูแลเขา
ในเรื่องน่ะฝ่ายชายตกลงแต่งนะ
แต่ความจริงที่เจ็บปวดยิ่งกว่านั้น
คือฝ่ายชายน่ะหายตาบอดแล้วตอนที่เธอขอแต่งงาน
แต่เขาปกปิดเธอไม่ให้เธอรู้
ผู้หญิงเลยไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่งงานด้วย ซวยไป
สุดท้ายก็จบด้วยการยอมรับที่จะอยู่ด้วยกัน
แบบคู่คิดมิตรคู่เตียงอ่ะ แต่ก้อไม่ได้รักกันหรอก
ถึงพล็อตมันจะไม่เน่ามากแต่ก็ฝืนความรู้สึกคนเขียนมั่ก ๆ
การตัดสินใจและมุมมองบางอย่าง
ของผู้หญิงคนนี้ในเรื่องนะไม่เหมือนป้าสักนิด
อย่างน้อยป้าก้อไม่บ้องตื้นไปขอใครแต่งงานหรอกนิ เสียฟอร์มตายชัก
แม้ว่าไอ้บ้านั่นมันจะตาบอด
เพราะป้าเอามีดไปแทงตามันก้อเหอะ แหะ ๆ
แต่ก็นั่นแหล่ะ นิยายมันก้อคือนิยายแหล่ะ
ยังมีข้อจำกัดอีกหลายอย่าง
ที่ทำให้ไม่สามารถเขียนให้ตัวละครตัวนี้
เหมือนป้าราวกับโคลนนิ่งได้
อย่างน้อยในการเขียนนิยาย
ก้อต้องคำนึงถึงความน่าติตามของงานเขียนด้วย
ขืนเอานิสัยทั้งหมดของป้าไปใส่ในนิยายเรื่องนี้อ่ะนะ
เรื่องมันคงจะจืดชืดน่าดูเลย
หรือไม่งั้นก้อคงกลายเป็นว่า
ฝ่ายหญิงโมโหที่ถูกหลอก
เลยลอบฆ่าฝ่ายชายด้วยยาเบื่อหมา
โอย แค่คิดบีก้อสยองแล้วอ่ะ
ขืนเขียนงั้นนิยายโรแมนติ๊ก ที่จะเขียน
คงกลายเป็นนิยายฆาตกรรมแหง๋ ๆ เฮ้อ
นี่ก็ยังไม่ได้เริ่มเขียนเล๊ย
เพราะดันไปหยิบโปรเจค ศีล 5 ในฮาเร็ม มาปั่นก่อน
นิยายเรื่องยาวววววว มันต้องใช้เวลา
แต่ถ้าเรื่องสั้นเนี่ย เขียนง่ายกว่า เสร็จเร็วกว่าอ่ะ