ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1 ฮะดีษและซุนนะห์ โดย อ.ฟารีด เฟ็นดี้ บรรดานักวิชาการได้ให้คำนิยามคำว่า ฮะดีษ และ ซุนนะห์ ไว้สองประเภทด้วยกันคือ ความหมายทางด้านภาษา และความหมายทางด้านนิติบัญญัติ ความหมายของฮะดีษ ฮะดีษมีความหมายทางด้านภาษาว่า ใหม่ ซึ่งตามความหมายนี้ นักวิชาการบางท่านวิจารณ์ว่า อัลกุรอานคือคัมภีร์แห่งอัลลอฮ์ เป็นนิติบัญญัติอันดับแรกแห่งอิสลาม เราจึงถือว่าอัลกุรอานเป็นบัญญัติเก่าแก่ดังเดิมจากพระองค์ ส่วนฮะดีษเป็นของใหม่ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากอัลกุรอาน โดยถือเป็นบัญญัติอันดับสองรองจากอัลกุรอาน ส่วนความหมายของฮะดีษทางนิติบัญญัตินั้น นักวิชาการ ส่วนใหญ่ให้ความหมายว่า “เรื่องที่มีความเกี่ยวพันกับท่านนบี ไม่ว่าจะเป็นในด้านคำพูด,การกระทำ,การยอมรับ,จริยธรรม,คุณลักษณะ,นิสัย ของท่านนบีมูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม” และรวมถึงคำพูดและการกระทำของบรรดาศอฮาบะห์และตาบีอีนด้วย แต่นักวิชาการบางท่านไม่เห็นด้วย โดยกล่าวว่า ฮะดีษคือเรื่องที่เกี่ยวพันกับท่านนบีเท่านั้น ไม่นับรวมถึงคำพูดและการกระทำของศอฮาบะห์และตาบีอีน หากแต่ทัศนะซึ่งเป็นที่ยอมรับในหมู่นักวิชาการฮะดีษคือ รวมถึงคำพูดและการกระทำของศอฮาบะห์และตาบีอีนด้วย โดยจัดแยกประเภทไว้คือ สิ่งที่มาจากนบีจะถูกเรียกว่า ฮะดีษมัรฟัวอ์ สิ่งที่อ้างถึงศอฮาบะห์จะถูกเรียกว่า ฮะดีษเมากูฟ และสิ่งที่อ้างถึงตาบีอีนจะถูกเรียกว่า ฮะดีษมักตัวอ์ ความหมายของซุนนะห์ คำว่าซุนนะห์มีความหมายในทางภาษาว่า แนวทาง ในที่นี้รวมถึงแนวทางทั้งในด้านดีและในเลว แต่เราจะรู้ถึงวัตถุประสงค์ของผู้พูดว่าจะหมายถึงแนวทางในด้านดีหรือในด้าน เลวก็ด้วยกับความขยายความ ดังเช่นคำพูดของท่านนบีมูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ตอนหนึ่งที่ว่า مَنْ سَن فِى الاسْلامِ سُنةً حَسَنَةً فَلهُ أجْرُهَا وَأجْرُمَنْ عَمِلَ بِهَا بَعْدَهُ “ผู้ใดชี้แนวทางที่ดีไว้เขาได้รับภาคผลในเรื่องนั้น และได้รับภาคผลของผู้ที่นำไปปฏิบัติต่อจากเขาด้วย” ศอเฮียะห์มุสลิม กิตาบุลซะกาต ฮะดีษที่ 1691 จากคำกล่าวของท่านนบีข้างต้นนี้ชี้ให้เห็นว่า ท่านกล่าวถึงแนวทางที่ดี ด้วยการนำคำว่า حسنة มาขยายความคำว่า سنة อีกทอดหนึ่ง หากแต่ว่าแนวทางของอัลลอฮ์ และแนวทางของท่านรอซูลจะมิถูกขยายความด้วยคำว่า ชั่ว หรือ เลว เพราะเป็นแนวทางที่บริสุทธิ์ ฉะนั้นเมื่อมีการกล่าวว่า سنة الله ( แนวทางของอัลลอฮ์) หรือ سنة الرسول (แนวทางของท่านรอซูล) จึงหมายถึงแนวทางที่ผู้ศรัทธาจะต้องยึดถือปฏิบัติ เป็นแนวทางที่ทำให้ผู้ศรัทธาได้รับชัยชนะทั้งในดุนยาและอาคิเราะห์ ส่วนความหมายของคำว่าซุนนะห์ในทางนิติบัญญัติคือ “เรื่องที่มีความเกี่ยวพันกับท่านนบี ไม่ว่าจะเป็นในด้านคำพูด,การกระทำ,การยอมรับ,จริยธรรม,คุณลักษณะ,นิสัย ของท่านนบีมูฮัมหมัด ศ็อลล็อลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม” การให้คำจำกัดความตามนัยนี้มีความหมายตรงกับคำว่า “ฮะดีษ” ซึ่งนักวิชาการส่วนใหญ่ถือว่า ซุนนะห์และฮะดีษมีความหมายเหมือนกันและยังรวมถึงคำพูดและการกระทำของศอฮา บะห์และตาบีอีนไว้ด้วย หากแต่นักวิชาการด้าน อุศูล ให้ความหมายคำว่า ซุนนะห์ เฉพาะสิ่งที่อ้างถึงรอซูลเท่านั้น ไม่นับรวมเอาคำพูดและการกระทำของศอฮาบะห์และตาบีอีนไว้ด้วย นอกจากนั้น ฮะดีษ และซุนนะห์ ยังถูกเรียกในชื่ออื่นๆ อีก เช่นบางคนเรียกว่า ค่อบัร แปลว่า ข่าว หมายถึงข่าวจากท่านรอซูล หรือบางคนเรียกว่า อะซัร แปลว่า ร่องรอย หมายถึงมีร่องรอยมาจากท่านรอซูล ศ็อลล็อลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ที่มาของฮะดีษ ฮะดีษหรือซุนนะห์ของท่านรอซูลได้มาโดยสามแนวทางด้วยกันคือ 1 – มีเรื่องราวหรือเหตุการณ์เกิดขึ้นกับท่านรอซูล แล้วท่านก็แจ้งข้อบัญญัติในเรื่องนั้นให้บรรดาศอฮาบะห์ทราบ เช่น ท่านรอซูลพบว่าชายผู้หนึ่งอาบน้ำละหมาดโดยที่ส้นเท้าของเขาไม่มีร่อยรอยจาก การอาบน้ำละหมาด ท่านจึงสั่งให้เขากลับไปอาบน้ำละหมาดเสียใหม่ 2 – มีเรื่องเกิดขึ้นแก่บรรดาศอฮาบะห์ แล้วได้นำเรื่องนั้นไปถามท่านรอซูล ท่านจึงแจ้งข้อบัญญัติในเรื่องดังกล่าวให้ทราบ เช่น ท่านอาลี อิบนิ อะบีตอเล็บ เป็นผู้ที่มีน้ำ มะซีย์ (น้ำเมือก) ออกจากอวัยวะเพศมากกว่าปกติ แต่ท่านก็อายที่จะไปถามท่านรอซูลด้วยตัวเอง เพราะท่านอยู่ในฐานะลูกเขย ท่านจึงได้ใช้ให้ มิกดาด ไปถามท่านรอซูลแทน แล้วท่านรอซุลก็ได้แจ้งข้อบัญญัติในเรื่องนี้ให้ทราบว่า “ให้ล้างอวัยวะเพศให้สะอาดแล้วอาบน้ำละหมาดโดยที่ไม่ต้องยกฮะดัษใหญ่” 3 – บรรดาศอฮาบะห์ได้เห็นจากการกระทำของท่านนบี แล้วก็รายงานให้ทราบต่อๆกัน เช่นท่านอุมัร รายงานว่า “ฉันเห็นท่านรอซูลเดินนำหน้าศพ” อย่างนี้เป็นต้น จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 08:03:58

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 2 ซุนนะห์ในศตวรรษแรก โดย อ.ฟารีด เฟ็นดี้ ฮะดีษหรือซุนนะห์ของท่านรอซูลถือเป็นนิติบัญญัติอันดับสองรองลงมาจากอัลกุ รอาน ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่า ความหมายของทั้งสองนั้นจะต้องไม่ค้านกัน เพราะท่านรอซูลมิได้นำบัญญัติเรื่องใดมาจากอารมณ์,ความรู้สึกนึกคิดของตัว เอง หากแต่เป็น วะฮีย์ มาจากพระองค์อัลลอฮ์ และเพื่อเป็นการยืนยันในเรื่องนี้ พระองค์อัลลอฮ์จึงได้กล่าวว่า وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى اِنْ هُوَ اِلاَ وَحْىٌ يُوْحى “และเขา (มูฮัมหมัด) มิได้กล่าวเรื่องใดจากอารมณ์ของตัวเอง หากแต่เป็นการดลใจที่ถูกประทานมา” ซูเราะห์อัลนัจญ์ อายะห์ที่ 3 เมื่อซุนนะห์เป็นวะฮีย์มาจากอัลลอฮ์ บรรดามุสลิมจึงปฏิเสธไม่ได้ ขณะเดียวกันก็จำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ หาความเข้าใจเพื่อนำไปสู่ความเชื่อและการปฏิบัติได้อย่างถูกต้อง พระองค์อัลลอฮ์ได้ทรงกล่าวว่า مَنْ يُطِعِ الرَسُوْلَ فَقَدْ أَطَاعَ اللهَ “ผู้ใดภักดีต่อรอซูลเท่ากับเขาภักดีต่ออัลลอฮ์” ซูเราะห์อัลนิซาอ์ อายะห์ที่ 80 ด้วยเหตุนี้ บรรดาศอฮาบะห์ที่ใกล้ชิดท่านรอซูลจึงพยายามที่จะจดจำทั้งคำพูด,การกระทำของ ท่านรอซูลไว้ แล้วถ่ายทอดสู่คนอื่นๆ อีกด้วย เพื่อที่พวกเขาจะได้ปฏิบัติศาสนาได้อย่างถูกต้อง ส่วนผู้ที่ไม่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับท่านรอซูล เช่นชนเผ่าต่างๆที่อยู่ห่างไกลออกไป พวกเขาก็จะส่งตัวแทนเดินทางมาหาท่านรอซูลเพื่อเรียนรู้เรื่องราวของอิสลาม แล้วนำไปบอกต่อๆกันในกลุ่มชน ในหมู่ของสตรีนั้น บรรดาภริยาของท่านรอซูลมีบทบาทสำคัญในการเผยแพร่ซุนนะห์ เพราะบางครั้งบรรดาสตรีก็มีความละอาย ไม่กล้าที่จะซักถามเรื่องเฉพาะของสตรีจากท่านรอซูลได้ จึงไปถามบรรดาภริยาของท่านรอซูลแทน หรือบางครั้งท่านรอซูลก็ไม่สะดวกในการสื่อสารข้อบัญญัติที่เกี่ยวกับสตรีโดย ตรงได้ จึงให้บรรดาภริยาของท่านเป็นผู้ขยายความต่ออีกทอดหนึ่ง ในบางครั้งบรรดาศอฮาบะห์ก็เกิดขัดแย้งกัน แล้วได้นำเรื่องพิพาทนั้นไปสอบถามท่านรอซูล แล้วท่านก็แจ้งข้อบัญญัติในเรื่องนั้นให้ทราบ หรือไม่ท่านรอซูลก็จะส่งตัวแทนไปสู่กลุ่มชนต่างๆ เพื่อสอนข้อบัญญัติในเรื่องนั้นๆให้ประชาชนทราบ ด้วยเหตุต่างๆข้างต้นทำให้ซุนนะห์ของท่านรอซูลแพร่กระจายไปในหมู่ชนทุกระดับ อย่างรวดเร็ว ควบคู่กับการอัลกุรอาน แต่น่าเสียดายว่าในยุคที่ท่านนบียังมีชีวิตอยู่นั้น มิได้มีการบันทึกซุนนะห์ไว้อย่างเป็นสัดส่วน เพราะเกรงว่าจะไปปะปนกับอัลกุรอานที่ได้มีการบันทึกไว้ก่อนแล้ว ท่านอะบูสะอี๊ด อัลคุดรีย์ได้รายงานว่า ท่านรอซูลลุลลอฮ์ ศ็อลล็อลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้กล่าวไว้ดังนี้ لاَ تَكْتُبُوا عَنِى مَنْ كَتَبَ عَنى غَيْرَ القُرْآنِ فَلْيَمْحُهُ “พวกเจ้าอย่าได้บันทึกเรื่องใดๆจากฉัน ผู้ใดที่บันทึกเรื่องใดจากฉันที่ไม่ใช่อัลกุรอาน ก็จงลบมันทิ้งก่อน” ศอเฮียะห์มุสลิม ฮะดีษเลขที่ 5326 แต่คำสั่งห้ามของท่านรอซูลข้างต้นนี้ เป็นคำห้ามโดยรวม เพราะท่านรอซูลได้อนุญาตให้ศอฮาบะห์บางท่านที่มีความแม่นยำในการบันทึก และสามารถจำแนกระหว่างอัลกุรอานและซุนนะห์ไว้อย่างเป็นสัดส่วน ทำการบันทึกได้ หรืออย่างเหตุการณ์ที่ อะบีชาฮ์ ซึ่งเป็นชาวยะมันได้ เดินทางมาศึกษาเรื่องราวอิสลามกับท่านนบี ขณะที่เขาได้ฟังคุตบะห์ของท่านนบีจบลง ก็ร้องขอต่อท่านนบีว่า يَا رَسُوْلَ اللهِ اكْتُبُوا لِى فَقالَ اكْتُبُوا لَهُ “โอ้ท่านรอซูลของอัลลอฮ์ ได้โปรดให้พวกเขาบันทึกให้ฉันด้วยเถิด ท่านกล่าวว่า พวกเจ้าจงบันทึกให้เขาด้วย” มุสนัดอิหม่ามอะห์หมัด ฮะดีษเลขที่ 6944 ฉะนั้นจากหน้าประวัติศาสตร์ฮะดีษจึงระบุว่า บันทึกของอะบีชาฮ์ เป็นบันทึกแรกที่เกี่ยวกับซุนนะห์ของท่านนบี แต่ทว่าบันทึกซึ่งเป็นที่ยอมรับกันในขณะนั้นกลับมิใช่บันทึกของอะบีชาฮ์ หากแต่เป็นบันทึกของท่านอับดุลลอฮ์ อิบนุ อุมัร เพราะท่านเป็นผู้ที่มีความแม่นยำในการบันทึก แม้ว่าในยุคต้นจะมิได้มีการบันทึกซุนนะห์เป็นล่ำเป็นสัน แต่ก็มิได้หมายความว่าซุนนะห์ของท่านรอซูลจะถูกลืมเลือนไป เพราะยังคงมีบรรดาศอฮาบะห์อีกมากมายที่จำเรื่องราวที่เกิดขึ้นหรือจำคำของ ท่านรอซูลได้อย่างแม่นยำ แล้วถ่ายทอดต่อให้แก่คนในยุคถัดมา จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 08:04:30

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 3 ศูนย์กลางการเผยแผ่ซุนนะห์ โดย อ.ฟารีด เฟ็นดี้ การที่อิสลามได้แพร่ขยายไปทั่วด้วยการพิชิตหัวเมืองต่างๆ เช่น ซีเรีย,อิรัค ในปีที่ 17 อียิปต์ และเปอร์เซีย ในปีที่ 21 และสะมัรกอนด์ ในปีที่ 56 ฮิจเราะห์ศักราช จึงทำให้หัวเมืองต่างๆ เหล่านี้อยู่ภายใต้อณาจักรอิสลาม ทั่วทุกสารทิศมีแต่การสรรเสริญสดุดีต่อพระองค์อัลลอฮ์ ผู้นำโลกอิสลามในขณะนั้นก็มิได้นิ่งนอนใจ ได้ทำการจัดส่งบรรดาศอฮาบะห์ไปประจำการอยู่ตามหัวเมืองต่างๆ เพื่อจะได้ชี้นำประชาชนในเมืองเหล่านั้นให้เข้าใจถึงหลักการของอิสลามอย่าง ถูกต้อง และด้วยการบากบั่นของบรรดาศอฮาบะห์เหล่านี้นี่เอง จึงทำให้ซุนนะห์ของท่านรอซูลแพร่กระจายไปทั่ว และตกทอดสู่คนยุคถัดมา เราพอที่จะกล่าวถึงศูนย์กลางการเผยแผ่ซุนนะห์ในอดีต ได้ดังนี้ นครมะดีนะห์ เดิมมีชื่อว่าเมือง “ยัสริบ” หลังจากที่ท่านรอซูลได้อพยพจากมักกะห์สู่เมือง ยัสริบ นี้ บรรดาประชาชนต่างเข้ารับอิสลามกันเป็นหมู่ๆ และท่านรอซูลเองก็ได้กลายเป็นจุดศูนย์รวมหัวใจของบรรดาผู้ศรัทธา ผู้คนต่างเรียกขานเมืองยัสริบว่า “มะดีนะตุรรอซูล” หรือ “นครแห่งท่านรอซูล” ซึ่งต่อมาได้เรียกกันสั้นๆว่า “มะดีนะห์” จนกระทั่งถึงปัจจุบัน ท่านรอซูลได้ทำการเปิดมัสยิดขึ้นที่นี่เป็นหลังแรก และได้รับการขนานนามว่า “มัสยิดนบี” และด้วยหัวใจที่ศรัทธามั่นของประชากรในเมืองนี้ ทำให้พวกเขาได้รับทราบข้อบัญญัติต่างๆ และเรื่องราวที่ท่านรอซูลได้วางไว้เป็นแบบฉบับ เราจะเห็นได้ว่า ข้อบัญญัติส่วนมากจะเกิดขึ้นที่นี่ หลังจากท่านรอซูลสิ้นชีวิตไป บรรดาศอฮาบะห์ก็มิได้ท้อถอยในการดำเนินตามแบบฉบับของท่านรอซูลที่ทิ้งไว้ และที่นครมะดีนะห์นี้มีศอฮาบะห์ประจำการอยู่หลายท่านด้วยกัน เช่น ท่านอบูบักร์ อัศศิดดีก, ท่านอุมัร อิบนุ คอ็ตตอบ, ท่านอะลี บุตรของ อบีตอเล็บ, ท่านอบูฮุรอยเราะห์, ท่านหญิงอาอิชะห์, ท่านอบูสะอี๊ด อัลคุดรีย์, ท่านเซด อิบนุซาบิต ซึ่งบรรดาศอฮาบะห์เหล่านี้เป็นผู้นำในการอบรมสั่งสอนสิ่งที่พวกเขาได้รับ ทราบจากท่านรอซูล และที่นี่ยังเป็นศูนย์กลางของอณาจักรอิสลามในขณะนั้นอีกด้วย นครมักกะห์ หลังจากที่ท่านรอซูลได้ทำการพิชิตนครมักกะห์แล้ว นครแห่งนี้ก็เต็มไปด้วยการสดุดีต่อพระองค์อัลลอฮ์ อีกทั้งยังเป็นศูนย์กลางในการประกอบพิธีฮัจญ์อีกด้วย ฉะนั้นนครมักกะห์จึงเป็นแหล่งเผยแพร่ซุนนะห์ที่สำคัญอีกแห่งหนึ่ง ศอฮาบะห์ที่ประจำการอยู่ที่นครมักกะห์นี้มีหลายท่านด้วยกันเช่น ท่านมุอาซ อิบนุญะบัล, และท่านอับดุลลอฮ์ อิบนิอับบาส เป็นต้น เมืองกูฟะห์ หลังจากที่ได้ทำการเปิดเมืองนี้แล้ว ก็มีศอฮาบะห์มาประจำการอยู่หลายท่าน เช่น ท่านซะอ์ด อิบนิอะบีวะกอศ, ท่านสะอี๊ด บินเซด, ท่านอบูมูซา อัลอัชอารีย์, ท่านอัมมาร บินยาซิร โดยมีท่านอับดุลลอฮ์ อิบนิมัสอู๊ด เป็นผู้นำ เมืองบัศเราะห์ ปัจจุบันตั้งอยู่ทางตอนใต้ของประเทศอิรัค เป็นอีกเมืองหนึ่งที่มีศอฮาบะห์มาประจำการอยู่เป็นจำนวนมาก นักวิชาการบางท่านระบุว่า ศอฮาบะห์ที่ประจำการอยู่ที่เมืองนี้ทั้งมีประมาณ 500 คน โดยมีท่านอะนัส บินมาลิก เป็นแกนนำ แคว้นชาม เป็นอณาบริเวณของพื้นที่หลายประเทศด้วยกัน แต่พื้นที่ส่วนใหญ่ของชามในปัจจุบันคือ ประเทศซีเรีย นักวิชาการบางท่านระบุว่า มีศอฮาบะห์มาประจำการอยู่ที่นี่ประมาณ 30 ท่านซึ่งล้วนแต่ศอฮาบะห์อวุโสทั้งสิ้น โดยมีท่านอุบาดะห์ บินศอมิต เป็นผู้นำ อียิปต์ หลังจากที่ได้ถูกเปิดเป็นอณาจักรอิสลามแล้ว ก็มีศอฮาบะห์มาประจำอยู่ที่นี่หลายท่าน จนทำให้อียิปต์ในปัจจุบันกลายเป็นตลาดแห่งวิชาการศาสนาอิสลาม ศอฮาบะห์ที่เป็นหลักในการเผยแผ่ซุนนะห์ก็คือ ท่านอับดุลลอฮ์ อิบนิอุมัร, ท่านมูอาซ บุตรของ อะนัส เป็นต้น จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 08:05:03

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 4 ศอฮาบะห์กับการรายงานฮะดีษ โดย อาจารย์ฟารีด เฟ็นดี้ ศอฮาบะห์ บรรดานักวิชาการได้ให้คำจำกัดความ คำว่า ศอฮาบะห์ ต่างกัน บางท่านกล่าวว่า - ศอฮาบะห์ หมายถึง มุสลิมที่อยู่ร่วมสมัยกับท่านรอซูลและได้เห็นท่านรอซูล พร้อมทั้งได้ตายไปในสภาพที่ศรัทธามั่น คำจำกัดความดังกล่าวนี้ถูกคัดค้าน เพราะศอฮาบะห์ของท่านรอซูลที่ตาบอด ไม่มีโอกาสได้เห็นท่านรอซูลก็มี เช่นท่านอับดุลลอฮ์ อิบนิ มักตูม เป็นต้น ถึงแม้ตาของเขาจะบอดแต่เขาก็ได้คลุกคลีอยู่กับท่านรอซูล อีกทั้งยังเป็นบุคคลผู้หนึ่งที่เป็นเหตุแห่งการประทานอัลกุรอาน (ซูเราะห์ อะบะซะ) ฉะนั้นนักวิชาการส่วนใหญ่ โดยเฉพาะนักวิชาการด้านฮะดีษ (มุฮัดดิซีน) จึงให้คำจำกัดความว่า - ศอฮาบะห์ หมายถึง มุสลิมที่อยู่ร่วมสมัยกับท่านรอซูลและได้พบกับท่านรอซูล พร้อมทั้งได้ตายไปในสภาพที่ศรัทธามั่น คำจำกัดความทั้งสองข้างต้นนี้ ต่างกันตรงคำว่า ได้พบ กับได้เห็น ซึ่งทั้งสองคำนี้มีความ หมายครอบคลุมต่างกันด้วย และเราสามารถที่จะขยายความคำจกัดความทั้งสองได้ดังนี้ 1 – บุคคลที่อยู่ร่วมสมัยกับท่านรอซูลแต่มิได้ศรัทธา ไม่ถูกนับว่าเป็นศอฮาบะห์ เช่น อะบูละฮับ อะบูญะฮัล และหมู่คณะเป็นต้น บุคคลทั้งสองและหมู่คณะของเขา แม้ว่าจะได้เห็น ได้ยิน ได้สัมผัสอยู่กับท่านรอซูล แต่ก็ไม่ถูกนับว่าเป็นศอฮาบะห์ เพราะพวกเขาไม่ได้ศรัทธา 2 - และถึงแม้ว่าบางท่านจะเป็นมุสลิมได้อยู่ร่วมสมัยกับท่านรอซูลก็ตาม แต่ถ้าเขาไม่มีโอกาสได้เห็นหรือได้พบกับท่านรอซูล ก็ไม่ถูกนับว่าเป็นศอฮาบะห์เช่นเดียวกัน เช่นท่าน อัลกอมะห์ บินกอยซ์ ซึ่งท่านผู้นี้ถูกนับว่าเป็น ตาบีอีน เท่านั้น บรรดาศอฮาบะห์มีบทบาทสำคัญในการถ่ายทอดซุนนะห์ของท่านรอซูล เพราะพวกเขาได้ยินได้ฟัง และได้เห็น คำพูดและการกระทำของท่านนบี อีกทั้งหลายท่านได้อยู่ในเหตุการณ์ที่อัลกุรอานได้ถูกประทานลงมา ฉะนั้นคนในยุคหลังนี้ถึงแม้ว่าจะได้พบกับฮะดีษหรือซุนนะห์ของท่านรอซูลก็ตาม แต่ก็อาจจะเข้าใจเป้าหมายคำพูดและการกระทำของท่านรอซูลอย่างคลาดเคลื่อนคลาด เคลื่อน หากไม่นำเอาความเข้าใจของบรรดาศอฮาบะห์มาอธิบายด้วย เกียรติประวัติของศอฮาบะห์ที่ถูกกล่าวไว้ในอัลกุรอาน น้อยคนนักที่พระองค์อัลลอฮ์จะได้กล่าวถึงไว้ในอัลกุรอาน นอกจากบรรดาผู้ที่ประพฤติดีอย่างมากมาย หรือร้ายอย่างสุดๆ และเหล่าศอฮาบะห์ของท่านรอซูลก็เช่นเดียวกัน ที่พระองค์อัลลอฮ์ได้กล่าวถึงคุณงามความดีของพวกเขาในหลายซูเราะห์และหลายอา ยะห์ ซึ่งบางครั้งก็กล่าวชมเชย บางครั้งก็กล่าวให้กำลังใจ บางครั้งก็กล่าวถึงการให้อภัย และบางครั้งก็กล่าวรับรองถึงชัยชนะของพวกเขาทั้งในดุนยาและอาคิเราะห์ ตัวอย่างเช่น محمد رسول الله والدين معه أشداء على الكفار رحماء بينهم تراهم ركعا سجدا يبتغون فضلا من الله ورضوانا “มูฮัมหมัดคือรอซูลของอัลลอฮ์ และบรรดาผู้ที่อยู่ร่วมกับเขานั้น มีความเด็ดเดี่ยวต่อบรรดาพวกปฏิเสธ แต่พวกเขาเป็นผู้เมตตาเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน เจ้าจะเห็นว่าพวกเขาเป็นผู้ รุกัวอ์ สุญูด โดยแสวงหาความโปรดปรานจากอัลลอฮ์และความพอพระทัยจากพระองค์” ซูเราะห์อัลฟัตฮ์ อายะห์ที่ 29 والسابقون الاولون من المهاجرين والانصار والدين اتبعوهم باحسان رضى الله عنهم ورضوا عنه “และบรรดาผู้ที่ล่วงหน้าไปก่อนในช่วงแรกจากชาวมุฮาญีรีน (บรรดาผู้ที่อพยพพร้อมกับท่านนบี) และชาวอันศอร (ชาวเมืองมะดีนะห์ที่ให้การช่วยเหลือท่านนบีและบรรดาผู้อพยพ) อีกทั้งบรรดาผู้ทีเจริญรอยตามพวกเขาด้วยความดีนั้น พระองค์อัลลอฮ์พอพระทัยพวกเขา และพวกเขาก็พอใจต่อพระองค์” ซูเราะห์อัตเตาบะห์ อายะห์ที่ 100 والدين آمنوا وهاجروا وجاهدوا فى سبيل الله والدين آووا ونصروا أولئك هم المؤمنون حقا لهم مغفرة ورزق كريم “และบรรดาผู้ศรัทธาและอพยพ และต่อสู้ในหนทางของอัลลอฮ์ อีกทั้งบรรดาผู้ที่ให้ที่พักอาศัยและคอยให้ความช่วยเหลือนั้น พวกเหล่านี้แหละคือบรรดาผู้ศรัทธาอย่างแท้จริง โดยที่พวกเขาจะได้รับการอภัยโทษและปัจจัยชีพอย่างมากมาย” ซูเราะห์อัลอัมฟาล อายะห์ที่ 74 จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 08:05:32

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 9 ฮะดีษในยุคตาบีอีน ฮะดีษในยุคตาบีอีน โดยอาจารย์ฟารีด เฟ็นดี้ หลังจากท่านรอซูลเสียชีวิต บรรดาศอฮาบะห์ได้แยกย้ายกันไปอยู่ตามหัวเมืองต่างๆ ซึ่งบรรดาศอฮาบะห์เหล่านั้นได้จดจำฮะดีษของท่านรอซูลไว้เป็นจำนวนมาก และหากมีคนใดเสียชีวิตก็อาจจำทำให้ซุนนะห์ของท่านรอซูลเลือนหายไปด้วย เรื่องนี้ท่านค่อลีฟะห์ อุมัร อิบนุ ค็อตตอบ ได้ตระหนักถึงภาระหน้าที่ของท่านเป็นอย่างดี จึงได้ปรึกษากันเองในหมู่ศอฮาบะห์ เพื่อจะทำการรวบรวมซุนนะห์ของท่านรอซูลไว้ แต่ก็ยังไม่ได้ลงมือกระทำ เนื่องจากเกรงว่า บรรดาประชาชนจะหันไปสนใจซุนนะห์จนลืมอัลกุรอาน และอีกประการหนึ่งก็คือ เกรงว่าจะไปปะปนกับอัลกุรอาน ต่อมาในปีที่ 99 ฮิจเราะห์ศักราช ซึ่งอยู่ในสมัยของค่อลีฟะห์ อุมัร บุตรของ อับดุลอะซีซ ท่านเกรงว่าซุนนะห์ของท่านรอซูลจะสูญหายเช่นเดียวกัน จึงได้ส่งสารถึงบรรดานักวิชาการตามหัวเมืองต่างๆ เพื่อทำการรวบรวมฮะดีษ ซึ่งได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี จนทำให้การรวบรวมฮะดีษสำเร็จไปขั้นหนึ่งคือ ได้นำมาจัดไว้เป็นหมวดหมู่ และยังได้รวบรวมคำพูดของบรรดาศอฮาบะห์ พร้อมทั้งการฟัตวาของบรรดาตาบีอีนในยุคนั้นไว้ด้วย บรรดาตาบีอีนที่มีบทบาทสำคัญที่อย่างแนะนำให้รู้จักคือ อิหม่ามฮะนาฟี, อิหม่ามซุฟยาน อัสเซารีย์, อิหม่ามมาลิกี, อิหม่ามชาฟีอี, อิหม่ามเอาซาอีย์, อิหม่ามซุฟยาน อิบนุอุยัยนะห์ และ ฯลฯ หมายเหตุ ตาบีอีน หมายถึงมุสลิมที่อยู่ร่วมสมัยกับบรรดาศอฮาบะห์ โดยได้เรียนรู้ซุนนะห์จากบรรดาศอฮาบะห์อีกต่อหนึ่ง จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 08:06:03

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 28 ฮะดีษมุตะวาติร การจำแนกฮะดีษโดยพิจารณาถึงจำนวนผู้รายงาน ฮะดีษถูกจำแนกโดยการพิจารณาถึงจำนวนผู้รายงานไว้เป็น 2 หมวดด้วยกันคือ มุตุวาติร และ อาฮาด ฮะดีษมุตะวาติร คำว่า มุตะวาติร ทางด้านภาษามีความหมายว่า ต่อเนื่อง,ไม่ขาดสาย แต่คำนี้ถูกนำมาใช้ในแวดวงของวิชาฮะดีษมีความหมายว่า ฮะดีษที่มีผู้รายงานจำนวนมากทุกระดับ และเป็นฮะดีษที่ถูกรายงานมาอย่างต่อเนื่อง โดยผู้รายงานได้รับการถ่ายทอดมาด้วยตัวเอง และเป็นไปไม่ได้ที่ผู้รายงานเหล่านั้นจะร่วมกันกล่าวเท็จ คำว่า ผู้รายงานมีจำนวนมากทุกระดับ หมายถึงตั้งแต่ในยุคของศอฮาบะห์ สู่ยุคตาบีอีนเรื่อยมาจนกระทั่งถึงผู้บันทึก ส่วนในด้านจำนวนของผู้รายงานนั้น นักวิชาการฮะดีษแต่ละท่านระบุจำนวนไม่ตรงกัน บางท่านว่า จำนวนผู้รายงานต้องมี 10 คนขึ้นไป,บางท่านว่า 20, บางท่านว่า 40 บางท่านก็ว่า 70 เป็นต้น แต่ก็ไม่มีนักวิชาการท่านใดกำหนดจำนวนสูงสุดของผู้รายงานไว้ แต่จะกล่าวกันว่าอย่างน้อยต้องมีกี่คนขึ้นไป ในกรณีที่บรรดาผู้รายงานจำนวนมากนั้นมีผู้ที่ไม่ใช่มุสลิมรวมอยู่ด้วยกลุ่ม หนึ่ง จะถือว่าฮะดีษนั้นเป็นมุตะวาติรหรือไม่ ซึ่งในมุมมองของท่านอิหม่ามนะวาวีย์นั้น เห็นว่า ไม่มีเงื่อนไขใดๆเลยที่จะกำหนดว่าผู้รายงานฮะดีษมุตะวาติรนั้นจะต้องเป็น มุสลิมเท่านั้น แต่นักวิชาการโดยส่วนใหญ่ให้น้ำหนักว่า จะถือว่าเป็นฮะดีษมุตะวาติรก็ต่อเมื่อมีมุสลิมที่เชื่อถือได้ร่วมอยู่ในการ รายงานนั้นด้วย เพราะเป็นหลักขั้นพื้นฐานของผู้รายงานฮะดีษว่า จะต้องเป็นผู้เที่ยงธรรม มีความแม่นยำในการรายงาน และจะต้องเป็นมุสลิม ส่วนในกรณีที่ในกลุ่มผู้รายงานเป็นเด็กส่วนมาก จะถือว่าเป็นฮะดีษมุตะวาติรหรือไม่ เช่นในกลุ่มผู้รายงานมีผู้ใหญ่ 2 คนและมีเด็ก 15 คนเป็นต้น ประเด็นนี้อยู่ในกรณีของผู้รายงานที่ยังไม่บรรลุศาสนภาวะ ซึ่งให้รับการรายงานของเด็กนั้นไว้ก่อน แต่เมื่อเขาบรรลุศาสนภาวะและยืนยันคำรายงานก็จะถือว่าครบเงื่อนไข นอกจากนั้นแล้วผู้รายงานจำนวนมากแต่ละระดับนั้นจะต้องได้รับการถ่ายทอดฮะดี ษมาด้วยตัวเอง ไม่ใช่ฟังต่อจากผู้อื่นอีกทอดหนึ่ง เช่นบรรดาศอฮาบะห์จำนวนมากได้ยินหรือได้เห็นจากท่านนบี ศ็อลล็อลลอฮุอลัยฮิวะซัลลัม หรืออยู่ร่วมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยตัวเอง และในยุคของตาบีอีนก็เช่นเดียว ที่จะต้องมีจำนวนมากและได้ฟังการถ่ายทอดจากบรรดาศอฮาบะห์ ด้วยตัวเอง ไม่ใช่ฟังจากตาบีอีนด้วยกันเล่าต่ออีกทอดหนึ่ง ประเภทฮะดีษมุตะวาติร ฮะดีษมุตะวาติร จำแนกเป็นสองประเภทคือ มุตะวาติรลัฟซีย์ และ มุตะวาติรมะอ์นาวีย์ มุตะวาติรลัฟซีย์ คือฮะดีษที่มีผู้รายงานจำนวนมากและมีคำรายงานตรงกันตั้งแต่ต้นจนจบ ตัวอย่างเช่นฮะดีษต่อไปนี้ مَنْ كَذَبَ عَلَيَّ مُتَعَمِّداً فَلْيَتَبَوَّأ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ ฮะดีษบทนี้มีผู้รายงานจำนวนมากทุกระดับและรายงานถ้อยคำนี้ตรงกัน ตัวอย่างผู้รายงานในระดับศอฮาบะห์เช่น ซุบัยร์ อิบนุลเอาวาม, อนัส บินมาลิก, ซะละมะห์ บินอัมร์, อบูฮุรอยเราะห์, อัลมุฆีเราะห์ อิบนุซัวอ์บะห์, อับดุลลอฮ์ อิบนิอัมร์, อบูซัรริน อิลฆิฟารีย์, อบูสอี๊ด อัลคุ๊ดรีย์, อับดุลลอฮ์ อิบนิมัสอู๊ด, อับดุลลอฮ์ อิบนิอับบาส, อาลี อิบนิอบีตอลิบ, ญาบิร บินอับดิลลาฮ์ อัลอันศอรีย์, อบูก่อตาดะห์, อับดุลลอฮ์ อิบนุอุมัร, อุสมาน บินอัฟฟาน, อุมัร อิบนุลค๊อตต๊อบ, ก๊อยซ์ บินสะอด์, อุกบะห์ อิบนุอามิร, ซะอด์ บินมาลิก, อับดุลเราะห์มาน บินเอาวฟ์, มุอาวียะห์ อิบนิอบีซุฟยาน, เซด อิบนุอัรกอม, ยะอ์ลาอ์ อิบนุมุรเราะห์, คอลิด อิบนุอุรฟุเฏาะ มุตะวาติรมะอ์นะวีย์ คือฮะดีษที่มีผู้รายงานจำนวนมากและมีเนื้อหาความหมายเดียวกัน แต่คำรายงานอาจจะแตกต่างกันไป ตัวอย่างเช่น ฮะดีษที่ 1 رفع اليدين فى الدعاء ฮะดีษที่ 2 رفع يديه فى الدعاء เรา ได้เห็นความแตกต่างในคำรายงานของฮะดีษทั้งสองบทข้างต้นคือ ฮะดีษที่ 1 ใช้คำว่า اليدين ส่วนฮะดีษที่ 2 ใช้คำรายงานว่า يديه แต่ความหมายและเป้าหมายของฮะดีษทั้งสองนี้เพื่อยืนยันว่าท่านนบียกมือใน ขณะขอดุอาอ์ สถานะของฮะดีษมุตะวาติร ตามที่ได้กล่าวมาแล้วว่า ฮะดีษมุตะวาติร นั้นคือฮะดีษที่มีผู้รายงานจำนวนมากทุกระดับและเป็นไปไม่ได้ที่บรรดาผู้ รายงานจะร่วมกันกล่าวเท็จ เพราะฉะนั้นฮะดีษมุตะวาติรจึงใช้เป็นตัวบทหลักฐานทางศาสนาได้โดยไม่ต้อง สงสัย จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 08:07:02

ความคิดเห็นที่ 7 ดังนั้นการโกหกของ login แมทท์ที่ว่า ความคิดเห็นที่ 3 MsgStatus(Msv[3], 3); นี่คือสาเหตุที่แท้จริง ที่ทำให้สังคมมุสลิม ตกต่ำ ทั้งนี้เนื่องจาก หลังจากที่ ท่านรอซูลมูฮัมมัด สิ้นชีวิตแล้ว ราวๆ 200-300 ปี, ในสังคมมุสลิม เริ่มหาผลประโยชน์ ทั้งทางการเมืองและ ทางการสอนศาสนาโดยการ เริ่มแต่งเรื่อง โกหกขึ้นมาอ้างอิงหรืออุปโลก คำสอนของศาสดาและ บิดเบนอัลกุรอาน ตามความต้องการของหมู่คณะของตน ทางการเมืองจะเห็นได้ชัดระหว่าง นิกายซุนนีย์กับชีอะต์ การอุปโลกเรื่อง เกี่ยวกับการสอนของท่านศาสดา จะไม่ตรงกัน การโกหกนี้จับได้อย่างง่ายดาย โดยไม่ต้อง ใช้ขบวนการ อะไร เพียงแต่ ใช้อัลกุรอานเป็นบรรทัดฐาน ด้วยเหตุ ผล ก็จับโกหกได้ เช่นในเรื่อง,การสังหารโดย การ STONING และ เรื่องการสังหารในเรื่อง APOSTASY การละทิ้งอิสลาม ซึ่งกลุ่มบุคคลชั้น ปราชญ์ทางศาสนา รวมหัวกัน ปั้นเรื่องและสร้าง กฏหมายขึ้นมา เพื่อหลอกมุสลิม ให้ตกเป็นทาส ของหมู่คณะของตน และอีกเรื่องหนึ่ง ที่ผมมีเหตุผลว่า เป็นการบิดเบน บัญญัติ ที่ 24:31 บังคับสตรีมุสลิมให้คลุมหัว ซึ่ง เป็นที่ชัดเจนในตัวบัญญํติว่า ไม่มีการคลุมหัว แต่ ที่แน่นอนมีคำสั่งให้ปิดเต้านมที่ทรวงอก, การคลุมหัวในปัจจุบันจึง เป็น แฟชั่นมากกว่าเป็นหลักการของศาสนาอิสลาม ซึ่งผมจะยกตัวอย่างให้ดูภายหลัง ไม่ใกล้ไม่ไกลไปจาก กระทู้นี้   จากคุณ : แมทท์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 02:04:08 ถูกใจ : โขตาน   จึงเป็นเรื่องไร้สาระ เพราะฮะดีษ นั้น ไม่ใช่สิ่งที่ เพิ่งมีหลังจากท่านศาสนาจากไป นาน 200-300 ปี แต่ฮะดีษ มีต่อเนื่องมาตลอดครับ     เสียดายถ้าใครเซฟ กระทู้ของคุณ "พญานรสิงห์" ไว้จะรู้เลยว่า การใส่ความหลักการอิสลามของ loigin แมทท์ นั้น ไร้สาระมาก จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 55 08:10:23

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณมากๆครับ ผมจะระมัดระวังการอ่านกระทู้ของคุณแมทท์ให้มากๆครับ จากคุณ : yassemo เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 18:42:31