ความคิดเห็นที่ 1 ฉันใดก็ฉันนั้น การกล่าวว่า เมื่อทิ้ง “อภิธรรม” ย่อมมีค่าเท่ากับการทิ้ง “พระสูตร” ไปด้วยนั้น จึงย่อมเป็นการพูดที่ไม่สมเหตุผลเป็นอย่างยิ่ง ทั้งนี้ ขอให้สังเกตด้วยว่า เป็นคนๆ เดียวกันนี้เอง ที่กล่าวว่า .... “พระอภิธรรม ก็เหมือนเป็นส่วนที่บอกรายละเอียดต่างๆ ของ topic บาง topic ที่ปรากฏใน พระวินัย พระสูตร นั้นนั่นเอง” ซึ่งที่จริงก็ควรพูดให้ชัดเจนเสียด้วยซ้ำไปว่า ข้อความใน “อภิธรรมปิฎก” นั้นเป็นการยกพุทธพจน์บางส่วนจาก “พระสูตร” มาตั้งเป็นหัวข้อ เรียกว่า “บทตั้ง” หรือ “มาติกา” แล้วจึงทำการอธิบายขยายความ ดังนั้น เมื่อพิจารณา “อภิธรรมปิฎก” ด้วยถือเอาส่วนที่เป็น “พุทธพจน์” เป็นหลัก ก็ย่อมสามารถสรุปความได้ว่า อภิธรรมปิฎก เป็นเพียง สับเซต ของพระสูตรเท่านั้น นั่นจึงหมายความว่า แม้ต่อให้โกย อภิธรรมปิฎก(รวมไปถึงอภิธรรมมัตถสังคหะ) ทิ้งทะเลไปเสีย ส่วนที่เป็นพุทธพจน์(แท้ๆ) ก็ยังมิได้สูญหายไปไหน เนื่องจาก แท้ที่จริงแล้ว มาติกา ก็ยังมีอยู่ในพระสูตร อย่างครบถ้วนอยู่นั่นเอง ซึ่งนี่ย่อมเป็นการแสดงให้เห็นถึงความ “ตื้นเขิน” ในด้านการใช้เหตุผล อย่างเป็นวิทยาศาสตร์ ของผู้พูดข้อความดังกล่าวข้างต้นอย่างเห็นได้ชัด หรือมิใช่ ? จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:26:23

ความคิดเห็นที่ 2 ประเด็นต่อมาที่สมควร “พิจารณา” ให้แจ่มชัดก็คือ “ธรรมวินัย” ของพระพุทธเจ้า นั้นหมายถึง อะไรกันแน่ ? เมื่อคราวที่พระพุทธองค์จวนปรินิพพาน ได้ตรัสกับท่านพระอานนท์ ความว่า “ธรรมและวินัยอันใด เราแสดงแล้ว บัญญัติแล้วแก่พวกเธอ ธรรมและวินัยอันนั้น จักเป็นศาสดาของพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา” ทั้งนี้ นักศึกษาพระพุทธศาสนาทั้งหลาย ย่อมทราบความ เป็นอย่างดีอยู่แล้วว่า “ธรรมวินัย” ตามที่ตรัสถึงนั้น มิได้ทรงหมายไปถึง “อภิธรรมปิฎก” อย่างแน่นอน อีกทั้งเมื่อคราวที่ตรัสแสดง มหาปเทส ๔ ซึ่งเป็นวิธีการตรวจสอบพุทธพจน์นั้น ก็ทรงแนะนำให้สอบทานกับ “สุตตะ” และ “วินัย” หาได้ตรัสถึง “อภิธรรมปิฎก” แต่อย่างใดไม่ ซึ่งเหตุที่เป็นดังนี้ ก็เพราะ ในสมัยพุทธกาลนั้น ยังไม่มี“อภิธรรมปิฎก” จนแม้แต่เมื่อครั้ง ปฐมสังคายนา และทุติยสังคายนา ก็ไม่ปรากฏว่ามี “อภิธรรมปิฎก” ซึ่งความข้อนี้ สามารถตรวจสอบข้อมูลหลักฐาน ได้ไม่ยาก จากพระวินัยปิฎกเล่มที่ ๗ นะครับ ! สรุปความในตอนนี้ก็คือ “อภิธรรมปิฎก” กับ “ธรรมวินัย” มิได้เป็นสิ่งเดียวกันนะครับ หลักฐานชั้นเดิมที่สุด มันชี้แสดงเอาไว้อย่างนั้น(จริงๆ) ฉะนั้น ก็อย่าพยายามโมเมให้เป็นสิ่งเดียวกันเลย เว้นเสียแต่จะมีหลักฐานมาแสดงว่า ท่านพระมหากัสสปะ ได้สอบถามอภิธรรมปิฎกกับท่านผู้ใดไว้ เมื่อคราวปฐมสังคายนา .... เข้าใจคำว่า การแสดง “หลักฐาน” ใช่ไหมครับ ? จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:27:06

ความคิดเห็นที่ 3 นอกจากประเด็นปัญหาที่ว่า อภิธรรมปิฎก มิใช่ส่วนหนึ่งของ “ธรรมวินัย” ที่พระพุทธองค์ตรัสถึงแล้ว ปัญหาต่อมาก็คือ อภิธรรมปิฎก เป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัยหรือไม่ ? ทั้งนี้เพราะ พวก(ชาวพุทธ)เม็ดมะขาม มักจะโมเมเอาง่ายๆ ว่า ใครก็ตามที่ตั้งข้อสงสัยใน อภิธรรมปิฎก ก็จะมีค่าเท่ากับ การหมิ่นประมาทล่วงเกินพระรัตนตรัย ซึ่งสามารถแบ่งการพิจารณาออกเป็น ๒ ส่วน ดังนี้ ๑ พระธรรม ในพระรัตนตรัย นั้นย่อมหมายถึง ธรรมวินัย ตามที่ตรัสกับท่านพระอานนท์ โดยที่มิได้หมายถึงตัวคัมภีร์พระไตรปิฎก ที่มี อภิธรรมปิฎก รวมอยู่ด้วย ซึ่งคัมภีร์พระไตรปิฎก นี้เป็นของที่เกิดขึ้นที่หลัง(มากๆ) เมื่อพิจารณาในแง่นี้ การกล่าวหาว่า มีการหมิ่นประมาทล่วงเกินพระรัตนตรัย จึงเป็นโมฆะไปโดยปริยาย ๒ ประเด็นที่ต้องพิจารณา ก็คือ เราสามารถตั้งข้อสงสัยต่อ อภิธรรมปิฎก หรือจนแม้แต่พระสูตรพระวินัย ได้หรือไม่ ? โดยเมื่อพิจารณาหลักฐานจากพระสูตร ซึ่งย่อมแสดงถึงพระจริยวัตรของพระพุทธองค์แล้ว ก็ย่อมเด่นชัดเป็นอย่างยิ่งว่า พระพุทธองค์ ทรงสนับสนุนให้สาวกทั้งหลาย ตั้งข้อสงสัยและสามารถตรวจสอบข้อเท็จจริงได้แม้แต่กับพระองค์เอง ดังนั้น การตั้งข้อสงสัย(เพื่อการพิจารณาและตรวจสอบข้อเท็จจริง) ในอภิธรรมปิฎก จะเป็นการกระทำที่ “ผิดร้าย” ไปได้อย่างไร ก็ยังน่าสงสัยอยู่ (?) ทั้งนี้ ในฐานะที่เป็นชาวพุทธ ย่อมสมควรให้ความสนับสนุนต่อ “ท่าที” ดังกล่าวนี้เสียด้วยซ้ำไป สมดังที่พระพุทธองค์ก็ได้ทรงปฏิบัติเป็นแบบอย่างเอาไว้แล้วดังนี้ .... จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:27:39

ความคิดเห็นที่ 4 น่าแปลกเป็นอย่างยิ่ง ที่ปรากฏหลักฐานว่าพระพุทธองค์ ถึงกับทรงเรียกร้องให้พระสาวกตรวจสอบพระองค์ได้อย่างเปิดเผย แต่พวกเม็ดมะขามหลงยุคในสมัยนี้ กลับพยายาม “กีดกัน” มิให้นักศึกษาพระพุทธศาสนา ทำการตรวจสอบ ตำราอภิธรรมปิฎก(ซึ่งเป็นเพียงแค่คัมภีร์รุ่นหลัง) ด้วยข้อหาอันร้ายกาจว่า การตั้งข้อสงสัยและความพยายามในการตรวจข้อเท็จจริงนั้น เป็นการหมิ่นประมาทล่วงเกินพระรัตนตรัย ไปเสียได้ ! ท่าที และการกระทำของพวกคุณ มันขัดแย้งกับพระพุทธองค์ อย่างชัดแจ้งเชียวนะครับ น่าสมเพชเป็นอย่างยิ่ง ที่คนบ้าบอจากไหนก็ไม่รู้ มาทำเป็น “อวดเบ่ง” ทำตัวเก่งกาจเกินพระศาสดา ด้วยการกล่าวหา “ผู้อื่น” ด้วยข้อความอันร้ายกาจ เพียงเพราะเขาเหล่านั้น ตั้งข้อสงสัยต่อ “คัมภีร์” อภิธรรมปิฎก ทั้งๆ ที่แม้แต่พระพุทธองค์เอง ก็มิได้เคยทรงแสดงท่าทีอย่างนั้น คงน่าตลกดีเหมือนกัน ที่ปรากฏหลักฐานว่า พระพุทธองค์ทรงอนุญาต(และสนับสนุน)ให้สาวกสามารถตั้งข้อสงสัยและสามารถตรวจสอบพระองค์ได้อย่างเต็มที่ โดยไม่ถือว่าเป็นความผิดร้ายอะไร แต่ใครบางคนในที่นี้ กลับทำตัวยิ่งใหญ่เหนือกว่าพระศาสดา ตั้งศาลเตี้ย ตัดสินว่าผู้อื่นมีความผิดอย่างร้ายแรง ในข้อหา ตั้งข้อสงสัยใน คัมภีร์อภิธรรมปิฎก ซึ่งเป็นตำราชั้นหลัง   สามารถสงสัยและตรวจสอบพระศาสดาได้ .... ไม่ถือว่ามีความผิด .... ความข้อนี้ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ แต่ สงสัยหรือตรวจสอบ อภิธรรมปิฎก ไม่ได้ .... ถือว่ามีความผิดร้ายแรง .... อันนี้ ความคิดใครครับ  ? มันจะไม่มากเกินไปหน่อย ละหรือ ? ต่อไปนี้ ลองมาพิจารณาหลักฐานกันบ้างนะครับ เริ่มจากการอ้างข้อความจาก พระไตรปิฎกฉบับประชาชน ซึ่งผมเห็นว่า เป็นการสรุปความที่ผิดไปจากข้อเท็จจริง กล่าวคือ จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:28:34

ความคิดเห็นที่ 5 เท่าที่ได้ทำการสอบสวนพบว่า การให้ความหมายของคำว่า อภิธมฺเม ในส่วนที่เป็นพุทธพจน์นั้น ปรากฏอยู่เพียงแห่งเดียวคือใน กินติสูตร ความว่า .. จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:29:42

ความคิดเห็นที่ 6 แปลความอีกทีก็คือ พระพุทธองค์ตรัสว่า อภิธรรม(ธรรมอันยิ่ง) นั้นก็คือ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการนั่นเอง โดยที่อรรถกถาจารย์ เพียงแต่ได้กล่าวย้ำความข้อนี้ไว้ว่า       “พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสโพธิปักขิยธรรม  ๓๗ประการ  มีว่าสติปัฏฐาน ๔  ดังนี้เป็นต้น ทั้งโลกิยะและโลกุตระทีเดียว บทว่า ตตฺถ ได้แก่ ในธรรม  ๓๗  ประการนั้น.  บทว่า สิยุ แปลว่า พึงเป็น บทว่า อภิธมฺเม ได้แก่ ในธรรมอันวิเศษยิ่ง. อธิบายว่า ในโพธิปักขิยธรรม  ๓๗  ประการเหล่านี้”       ก่อนที่จะมีข้อสรุปใดๆออกไป ขอให้ท่านทั้งจงทำความเข้าใจให้ดีก็คือ คำว่า อภิธมฺเม หมายถึง โพธิปักขิยธรรม  ๓๗  ประการ นั้นเป็นข้อความในส่วนที่เรียกว่า “พุทธพจน์” มิใช่เป็น มติของอรรถกถาจารย์ จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:30:08

ความคิดเห็นที่ 7 หมายความว่า คำว่า อภิธัมเม หรือ อภิธรรม คือ ธรรมอันยิ่งนี้ แม้จะปรากฏว่ามีอยู่มากมายทั้งในพระสูตรและพระวินัย แต่ทั้งหมดเหล่านั้น ก็มิได้เป็นหลักฐานที่แสดงให้เข้าใจได้เลยว่า หมายถึง อภิธรรมปิฎก เพราะพระพุทธองค์ได้ตรัสเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่า อภิธรรม ที่ตรัสถึงนี้ ทรงหมายถึง โพธิปักขิยธรรม ประเด็นที่ท่านทั้งหลายพึงทำความเข้าใจให้ดีก็คือ พระพุทธองค์ย่อมมิทรงสนับสนุนให้สาวกของพระองค์ เป็นพวกฟุ้งฝอยบ้าปริยัติ หากแต่ทรงเน้นในเรื่องของการปฏิบัติเพื่อความดับทุกข์(เป็นสำคัญ)ต่างหาก ดังนั้น ข้อความในกินติสูตร ที่กล่าวถึงภิกษุถกเถียงกันในเรื่องอภิธรรมนั้น ย่อมมิได้มีความหมายว่า ภิกษุเหล่านั้น ถกเถียงกันเกี่ยวกับข้อความใน อภิธรรมปิฎก หรอกนะครับ แต่แท้ที่จริงแล้ว ภิกษุเหล่านั้นกำลังถกเถียงกันด้วยเรื่องของการปฏิบัติ ซึ่งก็คือเรื่อง โพธิปักขิยธรรม นี้นั่นเอง ซึ่งเมื่อลองพิจารณาคำอธิบายของอรรถกถาอย่างรอบคอบ ก็จะพบเงื่อนงำได้ว่า เขาถกเถียงกันในเรื่อง ความเหมือนความต่างของ สติปัฏฐาน ฯลฯ อะไรทำนองนี้ หาใช่การถกในเรื่องอภิธรรมปิฎกแต่อย่างใดไม่ หรือไม่จริง ? จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:30:49

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อคำถามที่ว่า แล้วทราบได้อย่างไร ว่าอภิธรรมปิฎก มิใช่พุทธพจน์ที่ตรัสโดยตรง ? ปัญหานี้ สามารถคลี่คลายได้โดยไม่ยาก ถ้าหากท่านทั้งหลายจะมีความซื่อสัตย์ต่อหลักฐานอย่างแท้จริง กล่าวคือ ๑ หลักฐานชั้นเดิมที่สุดจากพระวินัยปิฎก ระบุชัดว่า มีการสังคายนาแต่เพียง ธรรม คือพระสูตรทั้งหลาย และพระวินัยเท่านั้น แต่ไม่ปรากฏหลักฐานการสังคายนา อภิธรรมปิฎก ในครั้งปฐมสังคายนาแต่อย่างใด ดังนั้น จึงต้องสรุปว่า เมื่อครั้งปฐมสังคายนา อภิธรรมปิฎก ยังไม่เกิด นะครับ ๒ เมื่อพิจารณาข้อความจากคัมภีร์ทีปวงศ์ ในส่วนที่อธิบายถึงเรื่องราวเมื่อครั้ง ทุติยสังคายนา กลับพบว่า แม้ท่านผู้รจนาคัมภีร์จะยอมรับเอา ปริวาร ชาดก นิทเทส ฯลฯ เป็นส่วนหนึ่งของพระไตรปิฎกแล้วก็ตาม แต่เมื่อกล่าวถึง อภิธรรมปิฎก ท่านกลับกล่าวถึงว่ามีเพียงแค่ ๖ คัมภีร์เท่านั้น ดังนี้ ฯลฯ ฉฑฺเฑตฺวาน เอกเทสํ สุตฺตํ วินยคมฺภีรํ ปฎิรูปํ สุตฺตํ วินฺยํ ตญฺจ อญฺญํ กรึสุ เต. ภิกษุเหล่านั้น ทอดทิ้งพระสูตรบางเอกเทส และพระวินัยอันลึกซึ้งเสีย ได้แต่งพระสูตรเทียมพระวินัยเทียม พระสูตรอื่น พระวินัยอื่นไว้. ปริวารํ อตฺถุทฺธารํ อภิธมฺมํ ฉปฺปกรณํ ปฏิสมฺภิทญฺจ นิทฺเทสํ เอกเทสญฺจ ชาตกํ. คัมภีร์ปริวารที่สังเขปความก็ดี พระอภิธรรม ทั้ง ๖ ปกรณ์ก็ดี ปฏิสัมภิทามรรคก็ดี นิทเทสก็ดี ชาดกบางส่วนก็ดี. ฯลฯ ข้อความจากคัมภีร์ทีปวงศ์ ในส่วนที่อธิบายถึงเรื่องราวเมื่อครั้ง ทุติยสังคายนา นี้ทำให้เราทราบว่า ตามความเข้าใจของท่านผู้รจนาคัมภีร์ทีปวงศ์ ในครั้งนั้น มีความเข้าใจเป็นอย่างดีว่า นับแต่ครั้งปฐมสังคายนา จวบจนถึง การสังคายนาครั้งที่ ๒ ย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่อภิธรรมปิฎกจะมีถึง ๗ คัมภีร์ไปได้ ทั้งนี้เพราะ คัมภีร์ กถาวัตถุ พึ่งจะถูกแต่งขึ้นโดยท่านโมคคัลลีบุตรติสสะ เมื่อคราวสังคายนาครั้งที่ ๓ สมัยพระเจ้าอโศกนี่เอง แต่ก็น่าแปลกเป็นอย่างยิ่งที่ปรากฏข้อความในพระไตรปิฎก ซึ่งระบุถึง อภิธรรมปิฎกมากถึง ๗ คัมภีร์ ซึ่งเรื่องนี้ย่อมต้องพิจารณากันอย่างถี่ถ้วนทีเดียว ดังนี้ จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:31:28

ความคิดเห็นที่ 9 ที่ว่าน่าแปลกก็คือ เหตุใด จึงปรากฏข้อความว่า พระพุทธเจ้าโกนาคมน์ เสด็จดาวดึงส์และแสดงพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ ? ทั้งนี้เพราะ ทั้งข้อความจากทีปวงศ์ รวมไปถึงข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์โบราณคดี ล้วนสอดคล้องต้องกันเป็นอย่างดีว่า กถาวัตถุ พึ่งถูกแต่งขึ้นในราวศตวรรษที่ ๓ โดยท่านโมคคัลลีบุตรติสสะ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกล่าวว่า พระพุทธเจ้าโกนาคมน์ จะเสด็จดาวดึงส์และแสดงพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ ! เพราะถ้าข้อความจากทีปวงศ์เป็นจริง นั่นย่อมหมายความว่า ข้อความเรื่องพระพุทธเจ้าโกนาคมน์ เสด็จดาวดึงส์และแสดงพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ เป็นข้อความที่ถูกต่อเติมขึ้นมาในภายหลัง(อย่างไม่สมเหตุผล) แต่ถ้าหากจะยืนยันว่า เรื่องพระพุทธเจ้าโกนาคมน์ เสด็จดาวดึงส์และแสดงพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ เป็นเรื่องจริง นั่นก็ต้องหมายความว่า ณ ปัจจุบันนี้ พระไตรปิฎก ที่อวดกันนักหนาว่า ถูกต้องสมบูรณ์ที่สุดนี้ เอาเข้าจริงแล้ว ก็ขาด อภิธรรมไป ๑ คัมภีร์ เพราะ หนึ่งในอภิธรรมทั้ง ๗ คัมภีร์ ที่พระพุทธเจ้าโกนาคมตรัสที่ดาวดึงส์นั้น ย่อมต้องมิใช่ กถาวัตถุของท่านโมคคัลลีบุตรติสสะเป็นแน่   มิหนำซ้ำ การที่ปรากฏ กถาวัตถุ อยู่ในพระไตรปิฎกในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของ อภิธรรมคัมภีร์ ก็ย่อมเท่ากับเป็นหลักฐานที่ชี้ชัดว่า ได้มีกระบวนการนำของแปลกปลอมซึ่งมิใช่พุทธพจน์ ต่อเติมเข้าไปในพระไตรปิฎก   หรือมิใช่ ? แต่ข้อไหนคือเรื่องจริง ข้อไหนคือความเท็จ กันเล่าครับ ? ขอกล่าวสรุปในเบื้องต้นเสียก่อนว่า ไม่ปรากฏหลักฐานอย่างชัดแจ้งว่าเคยมี อภิธรรมปิฎก อยู่จริง ก่อนการสังคายนาครั้งที่ ๓ หรืออาจกล่าวได้อีกแบบหนึ่งก็คือ อภิธรรมปิฎก พึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อราวศตวรรษที่ ๓ เป็นอย่างเร็ว ซึ่งย่อมหมายความว่า อภิธรรมปิฎก มิได้เป็นพุทธพจน์ชั้นดั้งเดิม หากแต่เป็นคัมภีร์ชั้นสาวกที่ถูกเรียบเรียงขึ้นในสมัยหลังต่างหาก ทั้งนี้ แม้จะปรากฏหลักฐานในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓ กล่าวถึงการเสด็จดาวดึงส์และแสดงพระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ แต่นั่นก็เป็นการกล่าวถึง พระพุทธเจ้าโกนาคมน์ มิใช่พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ อีกทั้งยังมีความเป็นไปได้อย่างมากว่า ข้อความดังกล่าวถูกแต่งเติมขึ้นมาในภายหลัง เพื่อเพิ่มความสำคัญให้แก่คัมภีร์อภิธรรมปิฎก ในยุคอภิธรรม(ปิฎก)เฟื่องฟู ! จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:32:14

ความคิดเห็นที่ 10 แต่ข้อเท็จจริง ที่นำมาสู่ข้อสรุปว่า อภิธรรมปิฎก ไม่ใช่พุทธดำรัสโดยตรงแน่ๆ ก็เกิดจาก “สภาพ” ของตัวคัมภีร์ ซึ่งถ้าพิจารณาอย่างรอบคอบ ก็จะทราบได้โดยไม่ยากว่า ข้อความต่างๆ ที่ปรากฏอยู่นั้น เป็นแต่เพียงการ “ฝอย” ในเรื่องที่มิได้เป็นสาระสำคัญอะไรมากนักในเชิงอภิปรัชญา เพราะถ้าหากเป็นพุทธพจน์จริง ก็ย่อมจะต้องปรากฏข้อความที่ลุ่มลึกและทรงพลังยิ่งไปกว่าที่เป็นอยู่   หรือมิใช่ ? และหากจะไม่เป็นการลำบาก มากจนเกินไปนัก ท่านทั้งหลายก็ควรที่จะเงยหน้าขึ้นมาจาก “กะลา” อภิธรรมปิฎกของฝ่ายเถรวาท เพื่อที่จะได้รับรู้ข้อเท็จจริงที่ว่า โดยเนื้อแท้แล้ว คัมภีร์จำพวกอภิปรัชญาชั้นสูง มิได้มีเพียงแต่ใน อภิธรรมปิฎก เท่านั้น เพราะในความเป็นจริงก็คือ มันมีอยู่ก่อนสมัยพุทธกาลเสียอีก เช่น ปฏิจจสมุปบาทนี้ ก็มิได้เป็นของใหม่สำหรับชาวชมพูทวีปเมื่อครั้งพุทธกาลแต่อย่างใด ท่านอาฬารดาบส และท่านอุทกดาบส ก็สอนเรื่องนี้เช่นกัน แต่เหตุที่เจ้าชายสิทธัตถะในสมัยนั้น ปฏิเสธดาบลทั้ง ๒ ก็เนื่องจาก พระองค์ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดของลัทธิสางขยะที่ว่า ผลเป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในเหตุ โดยที่พระองค์ทรงเห็นว่า ผลเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นใหม่ มิได้มีอยู่ในเหตุมาก่อน ซึ่งพวกลัทธิ นยายะ และ ไวเศษิกะ ก็มีความเห็นแบบนี้เช่นกัน หลักฐานที่ส่อแสดงให้เห็นว่า ความรู้ความเข้าใจในส่วนที่เป็นอภิปรัชญานี้เป็นสิ่งที่มีอยู่โดยทั่วไปในชมพูทวีปในสมัยพุทธกาล ก็คือ กรณีการพบกันของท่านสารีบุตรกับท่านพระอัสสชิ เพราะคาถาสั้นๆ เพียงเท่านี้ ย่อมไม่อาจเป็นเหตุปัจจัยให้ท่านสารีบุตรดวงตาเห็นธรรมได้เลย หากว่า ท่านสารีบุตรไม่เคยได้ยินได้ฟัง ทฤษฎี ปฏิจจสมุปบาท มาก่อนเลยในชีวิต การที่ท่านสารีบุตร ดวงตาเห็นธรรม นี้ย่อมหมายความว่า ท่านเกิดปัญญาในระดับที่เรียกว่า ภาวนามยปัญญา ซึ่งสิ่งที่ท่านทั้งหลายควรจะต้องทราบก็คือ ปัญญานี้ก็เป็นสิ่งที่นับว่ามีวิวัฒนาการ โดยอาศัยเหตุปัจจัยด้วยเช่นกัน หาได้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาลอยๆ แต่อย่างใดไม่ หมายความว่า ก่อนที่ท่านสารีบุตรจะเกิด ภาวนามยปัญญานั้น ได้มีกระบวนการต่างๆ ที่ทำให้เกิด สุตตมยปัญญา และ จินตมยปัญญา มาก่อนหน้านี้แล้ว การที่ท่านสารีบุตรฟังปฏิจจสมุปบาทโดยย่อของท่านพระอัสสชิ แล้วเกิดความเข้าใจอย่างซาบซึ้ง ก็เนื่องจากมีพื้นความรู้เดิมอันเกิดจากการศึกษาเล่าเรียน จากอาจารย์ดั้งเดิมของตนมาก่อน ซึ่งเมื่อได้รับฟังข้อความอันถูกต้องตรง(สัจ)ธรรมจากท่านพระอัสสชิ เป็นเหตุปัจจัยให้เกิดความสามารถในการแยกแยะความผิดความชอบ ได้อย่างถ่องแท้ชัดเจน นับเนื่องในส่วนแห่งองค์มรรค ปัญญินทรีย์จึงได้สัดส่วนที่พอเหมาะ เกิดเป็น ภาวนามยปัญญา บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันในที่สุด นั้นแล จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:33:30

ความคิดเห็นที่ 11 สุดท้ายนี้ จึงสามารถกล่าวโดยสรุปได้ว่า ๑ หากพิจารณาในแง่มุมที่ว่า อภิธรรมปิฎก ก็คือตำราจำพวกอภิปรัชญา ชาวพุทธทั้งหลายก็ควรรับทราบตามความเป็นจริงด้วยว่า สภาพของอภิธรรมปิฎก ที่หลับหูหลับตาเชื่อกันว่าทั้งยากเย็นและสูงส่งนั้น แท้ที่จริงแล้ว ก็มิได้มีความลุ่มลึก สมกับที่(แอบ)อ้างกันว่าเป็นพุทธพจน์ที่ตรัสกับเทวดาแต่อย่างใดเลย พุทธพจน์ จากพระสูตรและพระวินัย ยังมีความลุ่มลึกและทรงพลังยิ่งกว่ามากนัก ๒ เมื่อพิจารณาในแง่มุม พระจริยวัตรของพระพุทธองค์ ก็จะทราบได้เลยว่า พระพุทธองค์ ไม่มีทางที่จะตรัส อภิธรรมทั้ง ๗ คัมภีร์ ดังกล่าวนี้ แก่ผู้ใดเป็นแน่ ! เพราะพระพุทธองค์ย่อมทรงเห็นว่า การปฏิบัติเพื่อความดับทุกข์เป็นปัญหาสำคัญเร่งด่วนมากกว่าความรู้เชิงอภิปรัชญา ดังจะเห็นได้ไม่ยากว่า ใครก็ตามที่พยายามทูลถามปัญหาเชิงปรัชญา ก็มักไม่ตรัสตอบในเรื่องเหล่านั้น โดยตรัสว่า เป็นเรื่องที่ไม่มีประโยชน์ แต่จะทรงชี้ชวนให้มาพูดคุยในเรื่องของการปฏิบัติเพื่อความดับทุกข์ ก่อนเป็นอันดับแรก และหากพิจารณาข้อความในพระสูตรให้ดีๆ ก็จะได้แนวทางว่า เมื่อพระพุทธองค์ทรงพบคนแบบใด ก็จะตรัสสอนในแบบนั้นๆ เพื่อให้เขาสามารถทำความเข้าใจในธรรมนั้นได้โดยง่าย เช่น เมื่อพบชาวนา ก็ตรัสธรรมโดยเปรียบเทียบกับการทำนา เป็นต้น หมายความว่า พระพุทธองค์ก็ย่อมจะตรัสเรื่องที่เกี่ยวกับอภิปรัชญา กับนักปรัชญา มิใช่มาอ้างกันส่งเดชว่า ตรัสอภิธรรม ๗ คัมภีร์ กับเทวดา เว้นเสียแต่ว่า เทวดาในที่นี้จะหมายถึงนักปรัชญา หรือมิใช่ ? อีกทั้ง เมื่อคำนึ่งถึงว่า หากจะตรัสสอนนักปรัชญาจริงๆ ก็ยังไม่เห็นความจำเป็นใดๆ เลยที่จะต้องอธิบายขยายความเสียมากมายถึง ๗ คัมภีร์ เพราะขนาดท่านพระอัสสชิซึ่งพึ่งบวชใหม่แท้ๆ ท่านกล่าวปฏิจจสมุปบาทเพียงสั้นๆ ท่านสารีบุตรก็สามารถบรรลุธรรมได้ พูดให้ง่ายเข้าก็คือ ก็นักปรัชญาเหล่านั้นมีความรู้ในเรื่องอภิปรัชญาเป็นอย่างดีอยู่แล้ว เพียงพูดแต่ย่อๆ เขาก็สามารถเข้าใจได้ ไม่มีความจำเป็นที่จะต้อง “เวิ่นเว้อ” ให้มากความอย่างที่เป็นอยู่นี้เลย ๓ หากเราจะมอง อภิธรรมปิฎก ว่าเป็น การบันทึก “ปฏิเวธ” หรือผลแห่งการปฏิบัติแล้วไซร้ ก็จะได้ความว่า เป็นไปไม่ได้เลยที่พระพุทธองค์จะทรงสนับสนุน หรือตรัสสอนในสิ่งที่เรียกว่าปฏิเวธนี้ โดยย่อมทรงตรัสสอนแต่เรื่องทุกข์และความดับทุกข์ กล่าวคือ โพธิปักขิยธรรม เป็นสำคัญ ซึ่งนี่ก็คือความหมายที่แท้จริงของคำว่า อภิธัมเม นั่นเอง โดยการมองว่า อภิธรรมปิฎก เป็นการบันทึกผลแห่งการปฏิบัติ ย่อมมีความหมายอยู่ในตัวเองว่า ตราบใดก็ตามที่โยคาวจร เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีลสมาธิ   ถึงพร้อมด้วย ปริยัติและปฏิบัติ ตราบนั้น “ปฏิเวธ” หรือผลแห่งการปฏิบัติ ย่อมบังเกิดขึ้นได้ เป็นธรรมดา ดังนั้น ต่อให้ “โกย” บันทึก “ปฏิเวธ” ทิ้งทะเลไปมากสักแค่ไหน ก็ย่อมไม่กระทบต่อพระศาสนาเลยแม้แต่น้อย ตราบเท่าที่ ยังมีการศึกษาปริยัติ(คือพระสูตรและพระวินัย) โดยน้อมนำไปสู่การปฏิบัติ หรือมิใช่ ? ๔ ทั้งหมดนี้ เป็นแต่เพียงการนำเสนอคำอธิบายเกี่ยวกับ อภิธรรมปิฎก โดยย่อเท่านั้น เพราะมิอาจแสดงความโดยละเอียดได้ เนื่องจากข้อจำกัดของ “เวลา” ทั้งนี้ ไม่ว่าท่านผู้อ่านจะสามารถทำความเข้าใจในบทความดังกล่าวนี้ ได้มากน้อยเพียงใด หรือไม่ก็ตาม ย่อมถือเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือความรับผิดชอบของผู้เขียน ส่วนในกรณีที่มีผู้หนึ่งผู้ใด มิอาจยอมรับใน “มติ” “เหตุผล” หรือ “หลักฐาน” ใดๆ ก็ตาม ท่านย่อมมีสิทธิในการโต้แย้งด้วยเหตุผลและหลักฐานอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ได้อย่างเต็มที่ โดยที่ผู้เขียน ขอสงวนสิทธิ์ ที่จะไม่อธิบายเพิ่มเติม หากขาดเหตุปัจจัยที่เหมาะสมแก่กรณี จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 09:35:09

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างที่เคยบอก ช้างหัวแมง ใครจะคิดไง ใครจะเชื่อไม่เชื่อพระอภิธรรม เรื่องของแมง ไม่ใช่เรื่องของผม ปากของของแมง มือก็ของแมง ใจก็ของแมง กรรมดีก็ของแมง กรรมชั่วก็ของแมง ไว้มีปัญญาตัดพระอภิธรรมออกจากพระไตรจริงค่อยว่ากัน ตอนนี้ แมงจะคิดอย่างไร เรื่องของแมง เอาเวลาไปปฏิบัติธรรมดีกว่า เถียงเรื่องพระอภิธรรมมาเป็นเดือนแล้ว ขี้เกียจเถียง เถียงไปก็เปลี่ยนความคิดใครไม่ได้ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 10:47:07

ความคิดเห็นที่ 13 กาลามสูตร ถ้า ใช้ เฉพาะ บางเรื่อง ผู้นั้น ก็น่า จะ ประมาท อยู่ ไม่ใช่หรือครับ ไม่ว่า จะ ยอมรับ หรือ ปฏิเสธ ถ้า ไม่ พิจารณา ให้ถี่ถ้วน ผมว่า ประมาท อยู่ มั้งครับ ผมเอง พิจารณาแล้ว ยัง คิดเลยว่า ยังมีตรงไหน ที่ ผมไม่รู้่อีกไหม มีอะไรที่เรามองข้ามไป มีอะไร ที่เรา คิดเองเออเอง หรือเปล่า ความคิดนี้ ของเรา ถูกแน่แล้วหรือ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 14:53:16

ความคิดเห็นที่ 14 สรุปด่าผมเป็นพวกปลายแถว สรุปได้ถูกต้องแล้วครับ เข้าใจถูกต้องแล้ว น่าจะลงชื่อผมติดไว้ เพื่อให้คนอื่น ทราบที่มา ที่ไป ด้วยนะครับ :) จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 15:16:09

ความคิดเห็นที่ 15 เสนอ ด้วยเหตุ ด้วยผล ของแต่ละคน แต่ละฝ่าย ผู้เสพ เห็นประโยชน์ หรือ ไม่เห็นประโยชน์ ก็ใช้ปัญญา เลือกเคว้น หยิบฉวยกันไปเอง จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 15:21:17

ความคิดเห็นที่ 16 น่าสงสาร จขกท นะครับ ที่ตั้งกระทู้ลักษณะแบบนี้ น่าสงสารจริงๆ ครับ ขอให้คลายจากความทุกข์และแรงโทสะ จากทิฎฐิคุณได้ไวๆ นะครับ แล้ววันหลัง ก่อนนำบทความผมมาลง ช่วยกรุณาปรึกษาผมซักนิดก็ยังดี จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน ปล. ตอนนี้กำลังรออยู่ครับ รอคุณเพ้อสิมันมากดถูกใจกระทู้นี้ 55 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 15:40:12 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 15:21:55

ความคิดเห็นที่ 17 แฟนผมเข้ามาอ่าน ฝากบอกว่า จขกท แมนจัง ด่าเจ้าของบทความ แต่ไม่บอกที่มาที่ไป ของกระทู้ผม แถมเปลี่ยน จปส ของประเด็นผม ทั้งๆ ที่นำบทความผมมาลง กลับตัดมาเพียงบางส่วน "แมนจัง log in นี้" จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 15:32:02

ความคิดเห็นที่ 18 ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า   พระองค์นั้น ***************************************************************************** http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=04&A=0&Z=115 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑ พระวินัยปิฎก เล่ม ๔ มหาวรรค ภาค ๑ ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น มหาขันธกะ โพธิกถา ปฏิจจสมุปบาทมนสิการ             [๑] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า แรกตรัสรู้ ประทับอยู่ ณ ควงไม้โพธิพฤกษ์ ใกล้ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ในอุรุเวลาประเทศ. ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคประทับนั่งด้วยบัลลังก์เดียว เสวยวิมุตติสุข ณ ควงไม้โพธิพฤกษ์ตลอด ๗ วัน และทรงมนสิการปฏิจจสมุปบาทเป็นอนุโลม และปฏิโลม ตลอดปฐมยามแห่งราตรี ว่าดังนี้: ปฏิจจสมุปบาท อนุโลม                          เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร                          เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ                          เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป                          เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ                          เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ                          เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา                          เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา                          เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน                          เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ                          เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ                          เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส             เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมเกิด ด้วยประการฉะนี้. ปฏิจจสมุปบาท ปฏิโลม             อนึ่ง เพราะอวิชชานั่นแหละดับโดยไม่เหลือด้วยมรรคคือวิราคะ สังขาร จึงดับ                          เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ                          เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ                          เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ                          เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจึงดับ                          เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ                          เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ                          เพราะตัณหาดับ อุปาทานจึงดับ                          เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ                          เพราะภพดับ ชาติจึงดับ                          เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส จึงดับ             เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมดับ ด้วยประการฉะนี้.             ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้น ว่าดังนี้:- พุทธอุทานคาถาที่ ๑                          เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลาย ปรากฏแก่พราหมณ์                          ผู้มีเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้น ความสงสัยทั้งปวง                          ของพราหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป เพราะมารู้ธรรม                          พร้อมทั้งเหตุ.             [๒] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงมนสิการปฏิจจสมุปบาท เป็นอนุโลมและปฏิโลม ตลอดมัชฌิมยามแห่งราตรี ว่าดังนี้:- ปฏิจจสมุปบาท อนุโลม                          เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร                          เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ                          เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป                          เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ                          เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ                          เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา                          เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา                          เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน                          เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ                          เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ                          เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส             เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมเกิด ด้วยประการฉะนี้. ปฏิจจสมุปบาท ปฏิโลม             อนึ่ง เพราะอวิชชานั่นแหละดับโดยไม่เหลือด้วยมรรคคือวิราคะ สังขาร จึงดับ                          เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ                          เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ                          เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ                          เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจึงดับ                          เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ                          เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ                          เพราะตัณหาดับ อุปาทานจึงดับ                          เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ                          เพราะภพดับ ชาติจึงดับ                          เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส จึงดับ             เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมดับ ด้วยประการฉะนี้.             ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้น ว่าดังนี้:- พุทธอุทานคาถาที่ ๒                          เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลาย ปรากฏแก่พราหมณ์                          ผู้มีเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้น ความสงสัยทั้งปวง                          ของพราหมณ์นั้นย่อมสิ้นไป เพราะได้รู้ความ                          สิ้นแห่งปัจจัยทั้งหลาย.             [๓] ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงมนสิการปฏิจจสมุปบาท เป็นอนุโลมและปฏิโลม ตลอดปัจฉิมยามแห่งราตรี ว่าดังนี้:- ปฏิจจสมุปบาท อนุโลม                          เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร                          เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ                          เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป                          เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ                          เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ                          เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา                          เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา                          เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน                          เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ                          เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ                          เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส             เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมเกิด ด้วยประการฉะนี้. ปฏิจจสมุปบาท ปฏิโลม             อนึ่ง เพราะอวิชชานั่นแหละดับโดยไม่เหลือด้วยมรรคคือวิราคะ สังขาร จึงดับ                          เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ                          เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ                          เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ                          เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจึงดับ                          เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ                          เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ                          เพราะตัณหาดับ อุปาทานจึงดับ                          เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ                          เพราะภพดับ ชาติจึงดับ                          เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส จึงดับ             เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมดับ ด้วยประการฉะนี้.             ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้น ว่าดังนี้:- พุทธอุทานคาถาที่ ๓                          เมื่อใดแล ธรรมทั้งหลาย ปรากฏแก่พราหมณ์                          ผู้มีเพียรเพ่งอยู่ เมื่อนั้น พราหมณ์นั้น ย่อม                          กำจัดมารและเสนาเสียได้ ดุจพระอาทิตย์อุทัย                          ทำอากาศให้สว่าง ฉะนั้น. โพธิกถา จบ -----------------------------------------------------             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๔  บรรทัดที่ ๑ - ๑๑๕.  หน้าที่  ๑ - ๕. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=4&A=0&Z=115&pagebreak=0             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔ http://www.84000.org/tipitaka/read/?สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่_๔ http://www.84000.org/tipitaka/read/?index_4 แสดงหมายเลขหน้า ในกรณี :-   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย ***************************************************************************************** จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 18:30:20

ความคิดเห็นที่ 19 ******************************************************************************** http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=10&A=1455&Z=1887 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค ๒. มหานิทานสูตร (๑๕)             [๕๗] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้:-             สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาค ประทับอยู่ ณ กุรุชนบท มีนิคมของชาวกุรุ นามว่า กัมมาสทัมมะ ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึง ที่ประทับ ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้วถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาค แล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วน ข้างหนึ่ง ครั้นท่านพระอานนท์นั่งเรียบร้อยแล้ว ได้กราบทูลความข้อนี้กะ พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีมา ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ปฏิจจสมุปบาทนี้ลึกซึ้งสุดประมาณ และปรากฏเป็นของลึก ก็แหละถึงจะ เป็นเช่นนั้น ก็ยังปรากฏแก่ข้าพระองค์ เหมือนเป็นของตื้นนัก ฯ             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เธออย่าพูดอย่างนั้น อานนท์ เธออย่าพูดอย่างนั้น อานนท์ ปฏิจจสมุปบาทนี้ ลึกซึ้งสุดประมาณและปรากฏเป็นของลึก ดูกรอานนท์ เพราะไม่รู้จริง เพราะไม่แทงตลอด ซึ่งธรรมอันนี้ หมู่สัตว์นี้ จึงเกิดเป็นผู้ยุ่งประดุจ ด้ายของช่างหูก เกิดเป็นปมประหนึ่งกระจุกด้าย เป็นผู้เกิดมาเหมือนหญ้ามุง กระต่ายและหญ้าปล้อง จึงไม่พ้นอุบาย ทุคติ วินิบาต สงสาร ดูกรอานนท์ เมื่อเธอถูกถามว่า ชรามรณะ มีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอพึงตอบว่า มี ถ้าเขาถามว่า ชรามรณะมีอะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีชาติเป็นปัจจัย เมื่อเธอถูกถามว่า ชาติมีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอพึงตอบว่า มี ถ้าเขาถามว่า ชาติมีอะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีภพเป็นปัจจัย เมื่อเธอถูกถามว่า ภพมีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอ พึงตอบว่า มี ถ้าเขาถามว่า ภพมีอะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีอุปาทานเป็น ปัจจัย เมื่อเธอถูกถามว่า อุปาทานมีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอพึงตอบว่า มี ถ้าเขา ถามว่า อุปาทานมีอะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีตัณหาเป็นปัจจัย เมื่อเธอ ถูกถามว่า ตัณหามีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอพึงตอบว่า มี ถ้าเขาถามว่า ตัณหามี อะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีเวทนาเป็นปัจจัย เมื่อเธอถูกถามว่า เวทนามี สิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอพึงตอบว่า มี ถ้าเขาถามว่า เวทนามีอะไรเป็นปัจจัย เธอ พึงตอบว่า มีผัสสะเป็นปัจจัย เมื่อเธอถูกถามว่า ผัสสะมีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอ พึงตอบว่า มี ถ้าเขาถามว่า ผัสสะมีอะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีนามรูป เป็นปัจจัย เมื่อเธอถูกถามว่า นามรูปมีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอพึงตอบว่า มี ถ้า เขาถามว่า นามรูปมีอะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีวิญญาณเป็นปัจจัย เมื่อ เธอถูกถามว่า วิญญาณมีสิ่งเป็นปัจจัยหรือ เธอพึงตอบว่า มี ถ้าเขาถามว่า วิญญาณมีอะไรเป็นปัจจัย เธอพึงตอบว่า มีนามรูปเป็นปัจจัย ดูกรอานนท์ เพราะนามรูปเป็นปัจจัยดังนี้แล จึงเกิดวิญญาณ เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิด นามรูป เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงเกิดผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัยจึงเกิด เวทนา เพราะเวทนาเป็นปัจจัยจึงเกิดตัณหา เพราะตัณหาเป็นปัจจัยจึงเกิดอุปาทาน เพราะอุปาทานเป็นปัจจัยจึงเกิดภพ เพราะภพเป็นปัจจัยจึงเกิดชาติ เพราะชาติเป็น ปัจจัย จึงเกิดชรามรณะ โสกปริเทวทุกขโทมนัสอุปายาส ฯ             ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ย่อมมีด้วยประการฉะนี้ ฯ             [๕๘] ก็คำนี้ว่า เพราะชาติเป็นปัจจัยจึงเกิดชรามรณะ เรากล่าวอธิบาย ดังต่อไปนี้-             ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้ โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้ กล่าวไว้ว่า เพราะชาติเป็นปัจจัยจึงเกิดชรามรณะ ดูกรอานนท์ ก็แลถ้าชาติมิได้ มีแก่ใครๆ ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือ มิได้มีเพื่อความเป็นเทพแห่งพวก เทพ เพื่อความเป็นคนธรรพ์แห่งพวกคนธรรพ์ เพื่อความเป็นยักษ์แห่งพวกยักษ์ เพื่อความเป็นภูตแห่งพวกภูต เพื่อความเป็นมนุษย์แห่งพวกมนุษย์ เพื่อความเป็น สัตว์สี่เท้าแห่งพวกสัตว์สี่เท้า เพื่อความเป็นปักษีแห่งพวกปักษี เพื่อความเป็น สัตว์เลื้อยคลานแห่งพวกสัตว์เลื้อยคลาน ดูกรอานนท์ ก็ถ้าชาติมิได้มีเพื่อความ เป็นอย่างนั้นๆ แห่งสัตว์พวกนั้นๆ เมื่อชาติไม่มีโดยประการทั้งปวง เพราะชาติ ดับไป ชราและมรณะจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ             เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งชรามรณะ ก็คือชาตินั่นเอง ฯ             ก็คำนี้ว่า เพราะภพเป็นปัจจัยจึงเกิดชาติ เรากล่าวอธิบายดังต่อไปนี้-             ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบข้อความนี้ โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้ กล่าวไว้ว่า เพราะภพเป็นปัจจัยจึงเกิดชาติ ดูกรอานนท์ ก็ถ้าภพมิได้มีแก่ใครๆ ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ เมื่อภพไม่มีโดย ประการทั้งปวง เพราะภพดับไป ชาติจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ             เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งชาติ ก็คือภพนั่นเอง ฯ             ก็คำนี้ว่า เพราะอุปาทานเป็นปัจจัยจึงเกิดภพ เรากล่าวอธิบายดัง ต่อไปนี้-             ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้ โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้ กล่าวไว้ว่า เพราะอุปาทานเป็นปัจจัยจึงเกิดภพ ดูกรอานนท์ ก็ถ้าอุปาทานมิได้มี แก่ใครๆ ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือ กามุปาทาน ทิฏฐุปาทาน สีลัพพตุปาทาน อัตตวาทุปาทาน เมื่ออุปาทานไม่มี โดยประการทั้งปวง เพราะ อุปาทานดับไป ภพจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ             เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งภพ ก็คืออุปาทานนั่นเอง ฯ             ก็คำนี้ว่า เพราะตัณหาเป็นปัจจัยจึงเกิดอุปาทาน เรากล่าวอธิบายดัง ต่อไปนี้-             ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้ โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้ กล่าวไว้ว่า เพราะตัณหาเป็นปัจจัยจึงเกิดอุปาทาน ดูกรอานนท์ ก็ถ้าตัณหามิได้มี แก่ใครๆ ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือรูปตัณหา สัททตัณหา คันธตัณหา รสตัณหา โผฏฐัพพตัณหา ธรรมตัณหา เมื่อตัณหาไม่มีโดยประการทั้งปวง เพราะ ตัณหาดับไป อุปาทานจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ             เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งอุปาทาน ก็คือตัณหานั่นเอง ฯ             ก็คำนี้ว่า เพราะเวทนาเป็นปัจจัยจึงเกิดตัณหา เรากล่าวอธิบายไว้ ดังต่อไปนี้-             ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้ โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้ กล่าวไว้ว่า เพราะเวทนาเป็นปัจจัยจึงเกิดตัณหา ดูกรอานนท์ ก็ถ้าเวทนามิได้มี แก่ใครๆ ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือ เวทนาที่เกิดเพราะจักษุสัมผัส โสตสัมผัส ฆานสัมผัส ชิวหาสัมผัส กายสัมผัส มโนสัมผัส เมื่อเวทนาไม่มี โดยประการทั้งปวง เพราะเวทนาดับไป ตัณหาจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ             เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งตัณหา ก็คือเวทนานั่นเอง ฯ             [๕๙] ดูกรอานนท์ ก็ด้วยประการดังนี้แล คำนี้ คือ เพราะอาศัย เวทนาจึงเกิดตัณหา... .... .... .... .... ************************************************************************** แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 18:36:49 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 18:35:11 จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 18:33:38

ความคิดเห็นที่ 20 สาธุ อ่านแล้วทั้งหมด รู้สึกสนใจในโพธิปักขิยธรรม  37  ประการ ขึ้นมาก และขออนุญาตคัดลอกกระทู้เก็บไว้ เพื่อนำไปสอบทานค่ะ จากคุณ : Lamiette เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 01:25:27

ความคิดเห็นที่ 21 กลับย้อนไปดุประวัติจขกท ติ่งวัดแถวไชยา again and again แทงหวยไม่ถูกงี้มั่งว้า จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 02:35:38

ความคิดเห็นที่ 22 คำบาลีหนึ่งคำนั้น อาจจะมีความหมายได้หลายอย่าง กรณีคำว่า อภิธรรมนั้น เมื่อว่าโดยทั่วไปส่วนใหญ่ ก็มุ่งหมายถึง "พระอภิธรรมปิฎก ทั้ง ๗ คัมภีร์" อันเป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงไว้ ดังตัวอย่างเช่นใน พระวินัยปิฏก หน้า ๒๒๗ บรรทัดที่ ๘ ปริวาร ความว่า องฺคีรโส สกฺยมินี สพฺพภูตานุกมฺปโก สพฺพสตฺติตฺตโม ปิฏเก ตีณิ เทสยิ สุตฺตนฺต อภิธมฺมญฺจ วินยญฺจาปิ มหาคุณํ พระอังคีรสศากยมุนี ผู้อนุเคราะห์แก่ประชาทุกถ้วนหน้า อุดมกว่าสรรพสัตว์ดุจราชสีห์ ทรงแสดงพระไตรปิฎก คือ พระวินัย ๑ พระสุตตันตะ ๑ พระอภิธรรม ๑ ซึ่งมีคุณมาก อย่างนี้ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=08&A=5897&Z=5921 ------------------------------------------------------------------------------- จริงอยู่ คำว่า อภิธมฺเม ที่ใช้เพื่อมุ่งหมายถึง โพธิปักขิยธรรม นั้น มีอยู่ในบางแห่ง เช่นในกินติสูตร แต่ ที่เหลือส่วนใหญ่ ที่แสดงในพระไตรปิฎกอรรถกถา คำว่า อภิธรรม นั้น จะมุ่งแสดงความหมายถึง พระอภิธรรมปิฎก ๗ คัมภีร์ [ดูคำอธิบายได้ใน บทความ:   แก้คำของผู้ปฏิเสธ พระอภิธรรมปิฎก ที่อ้างว่า อภิธรรม คือ โพธิปักขิยธรรม] http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=thepathofpurity&date=20-04-2012&group=7&gblog=5 ------------------------------------------------------------------------------- ( พระอภิธรรมปิฎก มีพระธรรมขันธ์ จำนวน 42,000 ธรรมขันธ์   จากพระไตรปิฎกทั้งหมด 84,000 ธรรมขันธ์) "พระอานนทเถระได้เรียนธรรมจากพระพุทธเจ้ามา ๘๒,๐๐๐ ธรรมขันธ์ ได้เรียนมาจากสำนักภิกษุมีพระธรรมเสนาบดีเป็นต้น ๒,๐๐๐ ธรรมขันธ์ จึงรวมเป็นที่คล่องปากขึ้นใจ ๘๔,๐๐๐ ธรรมขันธ์" (พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖ ขุททกนิกาย เถร-เถรีคาถา) http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=26&A=8134&Z=8214 ------------------------------------------------------------------------------- ดูเพิ่มเติม: หนังสือ " พระอภิธรรมเป็นพุทธพจน์ " จัดพิมพ์โดยวัดท่ามะโอ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 55 06:13:16 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 55 06:12:43 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 06:04:50

ความคิดเห็นที่ 23 อันว่าคนมักชอบโกหก โมฆะบุรุษ  ผู้มักดัดแปลงตัดแต่งข้อมูล มีประวัติ ถูกยึดอมยิ้มไปแล้ว 2 ครั้ง แม้จะนำอะไรมาแสดง  ก็เสียเวลาเปล่า   ............. จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 06:27:55

ความคิดเห็นที่ 24 จาก blog.  ของคุณชาวมหาวิหาร http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=thepathofpurity&month=20-04-2012&group=7&gblog=5 แก้คำของผู้ปฏิเสธ พระอภิธรรมปิฎก ที่อ้างว่า อภิธรรม คือ โพธิปักขิยธรรม ข้อความนี้ เขียนไว้เพื่อ แก้ไขกรณีมีผู้ปฏิเสธพระอภิธรรมปิฎก โดยผู้ปฏิเสธพระอภิธรรมปิฎก มักจะยกข้ออ้างว่า อภิธรรม ได้แก่ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ซึงจะได้ขออธิบายชี้แจงไว้เพื่อเป็นหลักฐานอ้างอิงสืบไปดังต่อไปนี้ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=thepathofpurity&month=20-04-2012&group=7&gblog=5 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 07:32:39

ความคิดเห็นที่ 25 จากคำกล่าวที่ว่า “ดังนั้นถ้าใครบอกว่ายกพระอภิธรรมไปทิ้งก็เท่ากับว่ายกพระสูตรไปทิ้งด้วยเช่นกัน”                                 ^^^^                                  แปลว่า (๑)  เลขสมาชิก : 664627W ได้เสนอให้ ---- พระพุทธศาสนา ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา (ก่อน พ.ศ. 1) " รํกษา "ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้" ----- ให้ เหลือแต่ "อภิธัมมัตถสังคหะ ๙ ปริเฉท"  ตามที่ --- ภิกษุลังกาสิงหลส แต่งขึ้น เมื่อราวๆ พ.ศ .1200 --                                ใช่มั๊ย???? รออ่าน คำตอบ ฯ จาก ---  เลขสมาชิก : 145619 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 09:32:28

ความคิดเห็นที่ 26 อภิธรรม คือ ? ข้อมูล ฯ "อภิธรรม คืออะไร?" เช่น http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home2/searchdata/Forums2/http/www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y5079944/Y5079944.html http://rittijanson.** ไม่ใช่ลิควิด **/2011/05/blog-post.html http://www.sabuyjaishop.com/shop/oncebookk/%E0%B8%AD%E0%B8%A0%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B9%84%E0%B8%A3__%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%97%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%A0%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%82%E0%B8%B8-002458-TH-pdtdetail.html (หนังสือ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 10:24:39

ความคิดเห็นที่ 27 การคัดค้านพระอภิธรรม  ของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=15&group=1&gblog=2 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 11:30:40

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนเช้าเพิ่งได้อ่านกระทู้ของคุณ M_moshi มาคะ พยายามนั่งอ่านจนหมด เนื้อหาเยอะจริงๆ แต่คุณภาพล้วนๆ เรียกได้ว่าเนื้อหาดีมาก ถึงแม้ว่าที่คุณ M_moshi จะมีพิมพ์ถูกๆ ผิดๆ ไปบ้างตามที่คุณ จขกท นำเสนอมา แต่เจตนาของกระทู้นั้น (อภิธรรม คือ highlight ของพระสูตร) เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมจริงๆ เข้ามาให้กำลังใจ และอนุโมทนาบุญให้คุณ  M_moshi นะคะ ต่างกับกระทู้นี้ ที่บรรทัดแรก ก็ขึ้นด่าคนอื่นเลย (คนศึกษาธรรมะ แต่นิสัยแบบนี้ ก็ไม่ไหวนะคะ) แถม จขกท ดูบ้าตำราอีกด้วยนะคะ (ขนาดปฏิเสธพระอภิธรรมไปแล้ว ก็ไม่ช่วยอะไรดีขึ้น) คงไม่มีใครอยากมานั่งพิมพ์ธรรมะแข่งกับคุณหรอก เว้นแต่พวกติดตำราเท่านั้นแหละ สรุปเจตนาของกระทู้คืออะไร ก็ไม่รู้ เพราะ จขกท พิมพ์เยอะมาก มีแต่น้ำ เหมือนอยากด่าคนมากกว่าให้ความรู้ แบบนี้ คุณคิดว่า คุณทำเหมาะสมแล้วหรือ ที่ตัดสินคนอื่นว่าเป็นพวกปลายแถว? คำนี้ น่าจะเหมาะกับคนที่ว่าให้คนอื่นมากกว่านะคะ ขออภัยนะคะ ที่ต้องพูดตรงๆ อดไม่ได้จริงๆ ทั้งกระทู้มีแต่คำดูถูกผู้อื่น .. เห็นแล้วเพลีย จากคุณ : Aor_unji เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 12:38:46

ความคิดเห็นที่ 29 ความคิดเห็นที่ 17     แฟนผมเข้ามาอ่าน ฝากบอกว่า จขกท แมนจัง ด่าเจ้าของบทความ แต่ไม่บอกที่มาที่ไป ของกระทู้ผม แถมเปลี่ยน จปส ของประเด็นผม ทั้งๆ ที่นำบทความผมมาลง กลับตัดมาเพียงบางส่วน "แมนจัง log in นี้" จากคุณ : M_moshi   เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 55 15:32:02     ************************* คืออย่างนี้นะครับ .... ๑ ผมได้กล่าวเอาไว้ชัดแล้วนี่ครับว่า ใครผู้ใดก็ตามที่ไม่เห็นด้วยกับ "หลักฐาน" "มติ(ส่วนตัวของผม)" ก็สามารถ "แย้ง" ได้ด้วย เหตุผลและหลักฐานได้อย่างเต็มที่นะครับ ดังนั้น จงทำสิครับ ! ตัวอย่างเช่น หลักฐานปรากฏชัดอยู่ว่า กถาวัตถุ ของท่านพระโมคคัลลีบุตรติสสะ พึ่งปรากฏขึ้นเมื่อราวศตวรรษที่ ๓ นี่เอง แล้วเหตุใด จึงปรากฏข้อความว่า พระพุทธเจ้าโกนาคมน์ ตรัสอภิธรรม ๗ คัมภีร์ได้ล่ะ ? เข้าใจประเด็นไหมครับ ? ๒ ส่วนกรณีที่ใครบางคน อุตส่าห์ยก ปฏิจจสมุปบาทของพระพุทธเจ้าพระองค์นี้มาโพสต์ ในฐานะที่ผมเป็น จขกท ก็ขอขอบคุณนะครับ แต่ท่านทั้งหลายก็ควรทราบด้วยว่า ปฏิจจสมุปบาทนี้ มิได้มีอยู่แต่ในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ในลัทธิอื่นเขาก็มี และมีมานานแล้วด้วย และนี่จึงเป็นที่มาว่า สาวกย่อมต้องกล่าวปฏิจจสมุปบาทตรงกับพระพุทธองค์ คือหมายความว่า อย่าไปฉวยเอาปฏิจจสมุปบาทของลัทธิอื่นมาเป็นของตน .... เข้าใจไหมครับ ? ๓ ประเด็นที่ว่า ทำไมผมจึงไม่อ้างชื่อบุคคล ก็ขอตอบตามตรงว่า ในที่นี้(โต๊ะพันทิพ) จะมีกลุ่มบุคคล จ้องจังหวะคอย "สอย" ผู้ที่มีความเห็นต่างจากตนอยู่ ดังนั้น หากยกมาทั้งกระบิ ก็จะถูกแจ้งยึด "ลูกอม" ด้วยการอ้างเหตุว่า "ชวนทะเลาะวิวาท" ซึ่งนี่เป็นแนวปฏิบัติตามปกติของคนจำพวก สู้ด้วยเหตุผลและหลักฐานไม่ได้ .... ผมบอกเหตุผลไปแล้วนะครับ ส่วนใครที่อ้างว่า ตัดข้อความมาทำให้เสียใจความอะไรๆ ก็ตามนั่น คุณสามารถแจ้ง หรือ แก้ไข ได้ ณ กระทู้นี้นะครับ .... เชิญครับ ๔ สุดท้ายนี้ ผมขอฝาก "ข้อความ" ไปถึง "แฟน" ของ "แฟน" ใครคนนั้นด้วยว่า ถ้ามันอยากจะด่าผมล่ะก็ ด่ามาตรงๆเลยครับ อย่าไปยืมปากผู้หญิงมาด่าผมเลย แมนๆ หน่อยสิ ๕ สรุปว่า คนในนี้ ก็ยังไม่มีความพร้อมที่จะ "โต้แย้ง" ด้วยเหคุผลและหลักฐาน นะครับ เอวัง จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 12:56:58

ความคิดเห็นที่ 30 อันดับแรก คือ ผม งง อะ ครับ 1. ผมไปทำอะไรให้ คุณจ้าวนครเมฆขาว ไม่พอใจได้ขนาดนี้? 2. ผมไม่เคยคิดด่าคุณ หรือ เอากระทู้คุณ มาต่อยอด สร้างดราม่า เลยซักครั้งเดียว อันดับสอง คือ ผม งง อะครับ 1. เราเคยบาดหมางกันด้วยเรื่องอะไร? เพราะผมไม่เคยคุยกับคุณมาก่อนเลยในพันทิป 2. รู้จักกันครั้งแรก คุณก็ด่าผมซะแล้ว ใครๆ ที่เข้ามากระทู้นี้ ก็รู้ว่า รูปที่คุณนำมาแปะ มันเป็นบทความผม ที่คุณด่า ก็คือด่าผม อันดับสาม คือ ผม งง อะครับ 1. ผมไหว้ละครับ ถ้าอยากจะดราม่า ช่วยกรุณา สร้างประเด็นขึ้นมา แต่อย่าเอาผมไปเกี่ยวได้ไหม ผมไม่ได้อยากยุ่งอะไรกับคุณซักนิด บทความผม ถ้าคุณไม่เห็นค่า คุณแค่ทิ้งมันไป แล้วหยิบประเด็นผม มาชี้แจงดีๆ เป็นกระทู้คุณเอง ในสไตล์คุณเอง แบบว่าย่อยเอง สร้างเอง ไม่มีผมเกี่ยว คุณพอทำให้ผมได้ไหมครับ? - ผมไม่ได้อยากมาทะเลาะกับคุณเลย - เราไม่รู้จักกันมาก่อน - ทำไมไม่เริ่มจากการคุยกันดีๆ ละครับ แล้วใครที่ไปอ่านกระทู้ผมแล้ว ผมขอร้องอยู่อย่างนึงนะครับ อย่าไปสร้างกรรมใหม่แก่กันและกันเลยครับ กำลังใจต่างๆ ผมน้อมรับไว้ แต่ผมไม่อยากเห็นใครต้องมาเกิดอกุศลกรรมเพราะต้นเหตุจากกระทู้ของผม ==> "อภิธรรม คือ highlight ของพระสูตร" ในกระทู้ดังกล่าว อะไรที่คิดว่าไม่ดี ก็ทิ้งทะเล อะไรที่คิดว่าดี ก็เก็บไว้ แค่นั้นเองครับ ง่ายๆ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 13:47:38

ความคิดเห็นที่ 31 ผมขอกราบขอโทษ ต่อ ทุกท่านอย่างเป็นทางการในกระทู้นี้นะครับ "ผมกราบขอโทษและกราบขอขมาต่อเพื่อนๆ ทุกท่านในห้องศาสนา กรรมอันใด ที่ผมทำมันขึ้นมา โดยขาดสติ ขาดการไตร่ตรอง ขาดปัญญา การที่ผมตั้งกระทู้ "พระอภิธรรม คือ highlight พระสูตร" เป็นความผิดพลาดผมเอง ผมศึกษามาน้อย และอวดฉลาดเอง ผมทำให้หลายท่านในห้องศาสนาไม่พอใจ ผมขอโทษจากใจริง ขอให้ทุกท่านอภัยให้ผมด้วยนะครับ และสุดท้าย กรรมอันใด ที่ผมทำให้คนอื่นๆ เข้าใจผิดในพระรัตรตรัย ผมขอรับมันไว้เอง ผมขอขมาในพระรัตรตรัยอย่างสุดหัวใจ ถ้าผมล่วงเกินไปทั้งเจตนาหรือไม่เจตนาก็ดี" ผมย้ำอีกครั้งนะครับ ผมไม่ต้องการทะเลาะกับใคร ตอนนี้ผมยอมทุกอย่างแล้ว แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 55 14:07:51 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 13:54:38

ความคิดเห็นที่ 32 เนื่องจากกระทู้นี้ มันเกี่ยวกับผมโดยตรง ดังนั้นผมก็มีสิทธิ์ในกระทู้นี้ สิทธิ์ที่ผมจะขอจากทุกๆ ท่าน ที่กำลังจะเข้ามาแสดง คห. ในที่นี้คือ 1. อย่าพูดและอย่าพาดพิงถึงผม อย่าเอาผมมาเป็นต้นเหตุของความคัดแย้งในกระทู้นี้ ผมไม่ได้ต้องการทะเลาะกับใคร 2. ให้ตระหนักไว้เสมอว่า ผมเป็นปุถุชน ยังมีความโง่อยู่มาก ดังนั้นความผิดพลาดจึงปรากฏเป็นธรรมดา 3. เมื่อความผิดพลาดผมเป็น "สิ่งไร้สาระ" 4. ท่านทั้งหลายก็จงอย่าเก็บสิ่งไร้สาระมาเป็นสาระกันอีกเลย 5. ให้อภัยผมเถอะ ปล่อยผมไปเถอะ ขอบคุณครับ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 14:04:54

ความคิดเห็นที่ 33 นับถือคุณธรรมของคุณโมชิครับ อย่าไปคิดมาก ผมยังย้ำอีกทีนะ ช้างหัวแมง ปากของแมง มือของแมง ใจของแมง กรรมดีก็ของแมง กรรมชั่วลบหลู่ผู้อื่นก็ของแมง คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษใคร เพราะผมยังไม่เห็นว่าคุณแสดงความเห็นใดผิด ---- ส่วนผม คุณธรรมผมไม่สูง ถ้ามีปัญหาอะไรมาฉะกันได้ จะเลขสมาชิกเริ่มต้นด้วย 1x หรือ 6x ก็ไม่เกี่ยง เปิดกระทู้มาเลยแล้วกัน จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 14:11:23

ความคิดเห็นที่ 34 เพิ่งเห็นข้อความ จขกท กล่าวถึงผมครับ ใน คห. 29 ========================================== ที่คุณ จขกท พิมพ์ ๔ สุดท้ายนี้ ผมขอฝาก "ข้อความ" ไปถึง "แฟน" ของ "แฟน" ใครคนนั้นด้วยว่า ถ้ามันอยากจะด่าผมล่ะก็ ด่ามาตรงๆเลยครับ อย่าไปยืมปากผู้หญิงมาด่าผมเลย แมนๆ หน่อยสิ ========================================== จขกท อย่าด่าตัวเองสิครับ เดวกระทุ้จะฮาเกินไป 55 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 14:19:57

ความคิดเห็นที่ 35 @cantona_z สวัสดีครับ ผมมีเพลงมาฝากเพื่อนๆ จะได้อารมณ์ร่มๆ (ร่มเย็น) กันนะครับ^^ ขอบคุณมากๆ ที่เข้าใจเจตนาผมนะครับ ปล. เวลาจิตเกิดเป็นโลภะ (หลงกามคุณทาง ตา หู ฯลฯ) ณ เวลานั้น โทสะจิตย่อมเกิดขึ้นไม่ได้เลย .. รับชมกันให้สนุกนะครับ อย่าผูกอาฆาตกันเลย 55+ จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 14:27:09

ความคิดเห็นที่ 36 ดูเสร็จ ปรับอารมณ์กันด้วยคลิปนี้ จะได้สงบขึ้น เดวไฟราคะจะกินพื้นที่เกินไป 55 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 14:32:28

ความคิดเห็นที่ 37 อ่าว อ่าว ด้านบนโพสผิดคลิป ความจริงเป็นอันนี้ตะหาก แหะๆ ;P จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 14:34:39

ความคิดเห็นที่ 38 เลือดกำเดาไหลตั้งแค่คลิปแรกแล้วครับ [-.-'] จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 15:27:27

ความคิดเห็นที่ 39 ๒ ส่วนกรณีที่ใครบางคน อุตส่าห์ยก ปฏิจจสมุปบาทของพระพุทธเจ้าพระองค์นี้มาโพสต์ ในฐานะที่ผมเป็น จขกท ก็ขอขอบคุณนะครับ แต่ท่านทั้งหลายก็ควรทราบด้วยว่า ปฏิจจสมุปบาทนี้ มิได้มีอยู่แต่ในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ในลัทธิอื่นเขาก็มี และมีมานานแล้วด้วย และนี่จึงเป็นที่มาว่า สาวกย่อมต้องกล่าวปฏิจจสมุปบาทตรงกับพระพุทธองค์ คือหมายความว่า อย่าไปฉวยเอาปฏิจจสมุปบาทของลัทธิอื่นมาเป็นของตน .... เข้าใจไหมครับ ? ------------------------ เข้าใจไปเองว่า  ข้อนี้คงหมายถึง ความเห็นที่ 18-19 ที่ผมโพส                                            ผมเรียนว่าผมไม่เคยได้ยินหรือเห็น ปฏิจจสมุปบาท ของลัทธิอื่น เพราะศึกษามาไม่มาก    หากได้เห็นก็จะเป็นพระคุณ  เพื่อเปรียบเทียบกับของพระพุทธศาสนา   ขอบพระคุณครับ จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 16:14:14

ความคิดเห็นที่ 40 มานั่งดูคลิปแทนคะ อิอิ หุ่นดีกันจัง อิจฉาๆๆๆๆ >///< ผู้หญิงด้วยกัน เห็นแล้ว ยังน้ำลายไหล จากคุณ : R-Flen เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 16:18:35

ความคิดเห็นที่ 41 ความคิดเห็นที่ 29 ๒ ส่วนกรณีที่ใครบางคน อุตส่าห์ยก ปฏิจจสมุปบาทของพระพุทธเจ้าพระองค์นี้มาโพสต์ ในฐานะที่ผมเป็น จขกท ก็ขอขอบคุณนะครับ แต่ท่านทั้งหลายก็ควรทราบด้วยว่า ปฏิจจสมุปบาทนี้ มิได้มีอยู่แต่ในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ในลัทธิอื่นเขาก็มี และมีมานานแล้วด้วย และนี่จึงเป็นที่มาว่า สาวกย่อมต้องกล่าวปฏิจจสมุปบาทตรงกับพระพุทธองค์ คือหมายความว่า อย่าไปฉวยเอาปฏิจจสมุปบาทของลัทธิอื่นมาเป็นของตน .... เข้าใจไหมครับ ? จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว   ---------------------------------------------------------- ผมเชื่อว่า   มงกุฏแห่งธรรม หรือ ปฏิจจสมุปบาทนี้ มีแต่ในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ลัทธิอื่นนอกศาสนาไม่มี แต่ก็มี พุทธบริษัทบางท่าน เช่น ท่านพุทธทาสภิกขุ  ที่ไม่ยอมรับ ปฏิจจสมุปบาทธรรม ทั้งจาก พระสูตร และ พระอภิธรรม ( ๑ ขณะจิต) การกล่าวตู่ปฏิจจสมุปบาทธรรม ของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=21&group=1&gblog=3 (๓) ทีนี้มันยังมีตรงกลาง คือที่เป็นภาษาปฏิจจสมุปบาทที่กำลังกล่าวถึงนี้. ความเกิดดับของภาษาปฏิจจสมุปบาทก็คือเกิดขึ้นแห่งเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วก็เกิดตัณหา แล้วก็อุปาทาน แล้วก็มี ภพ แล้วก็ชาติ . ในหัวใจของคนเราเกิดความรู้สึกเป็น “ตัวกู” ครั้งหนึ่งก็เรียกว่าชาติหนึ่ง ภพหนึ่ง . และมันก็อาจนับได้. ถ้าขยันสังเกตก็จดไว้ วันหนึ่ง ๆ เราอาจจะพบและจดได้เลย ว่าวันนี้เราเกิด “ตัวกู” กี่ครั้ง พรุ่งนี้เกิดกี่ครั้ง มะรืนเกิดกี่ครั้ง ก็คอยจดไว้ได้. นี้ไม่ได้ถี่ยิบจนนับไม่ทันแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าเกิดจากท้องแม่ แล้วก็ดับคืนเข้าโลง. มันเป็นการเกิดดับ, เกิดดับของคนเราหรือนามรูปในลักษณะที่เป็น “ ตัวกู -- ของกู ” ที่ถูกปรุงแต่งด้วยอวิชชาครั้งหนึ่ง ๆ . ========================================= จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 16:47:16

ความคิดเห็นที่ 42 เพิ่งเห็นที่คุณMoshi กล่าวว่า " ผมไปทำอะไรให้ คุณจ้าวนครเมฆขาว ไม่พอใจได้ขนาดนี้?....รู้จักกันครั้งแรกก็ด่ากันซะแล้ว" เลยเพิ่งนึกพฤติกรรมทำนองเอาผ้าถุงคลุมหัวโพสต์แบบนี้ออก จำเมื่อราวๆ 3 เดือนก่อนได้มั้ย เรื่องกระทู้แปลบาลีน่ะครับ ไอ้หมอนี่ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลย โผล่มาแคปหน้าจอ ด่าผู้หญิงหยาบๆคายๆหน้าตาเฉย  นึกออกมั้ยครับ พฤติกรรมไร้ยางอายแบบนี้ ผมยังงงว่าทำลงไปได้ยังไง ถ้านึกไม่ออก ผมช่วยเตือนความจำให้ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/08/Y12537242/Y12537242.html แค่จั่วหัวประโยคแรก ก็พูดง่ายๆได้ว่า  คนประเภทนี้เป็นคนสันดานต่ำหยาบช้าน่ะครับ ลองดูเป็นน้ำจิ้มแล้วกัน ที่เหลือเข้าไปดูตาม link ด้านบนได้เลย ลำดับความเข้าใจ ก่อนเกิดเหตุท้าประลอง(แปลบาลี)  ประเด็นที่ ๑  เรื่องราวได้เริ่มต้นขึ้นมาจากการที่ นางผู้หญิงคนนี้ กล่าวปรามาสท่านพุทธทาส เรื่องการแปลบาลี จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว  จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 18:20:41

ความคิดเห็นที่ 43 ภาพไม่ติดแฮะ ไปดูในกระทู้น้ันเองแล้วกันนะครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 18:22:53

ความคิดเห็นที่ 44 อ๋อ เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณ คุณ cantona_z ที่ช่วยแก้ข้อสงสัยให้นะครับ น่ากลัวจริงๆ .. จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 23:33:16

ความคิดเห็นที่ 45 21พย ละ วันนี้มีงานภูเขาทอง 10วันนะครับ เย็นๆไปเที่ยวกันด้วยหละ คห 35 กะ36 ดูคลิปแล้ว ธรรมบันเทิงจังเลย แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 55 10:02:54 จากคุณ : เบาๆสบายๆ (HeavenMoon) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 09:06:13

ความคิดเห็นที่ 46 อนุโมทนาสาธุ คุณวงกลม คุณวงกลมเห็นธรรม ( ปฏิจจสมุปบาท ) แล้ว ขอให้เจริญในธรรม ยิ่ง ๆ ขึ้นไป จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 09:42:59

ความคิดเห็นที่ 47 ความรัก..คือ ..อะไร จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 09:45:10

ความคิดเห็นที่ 48 กระทู้นี้คุณ M_moshi ทำน้ำลายไหล เอื๊อกกก จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 22:30:39

ความคิดเห็นที่ 49 คนโพสก็ เอี๊อกกก เหมือนกันครับ คุณทุกวินาที 55 คลิปนั้น (ที่อาศัย แสง ดวงตา และการรับรู้ทางตา) ปรุงแต่งเป็นสุข ต่อยอดเป็นตัญหา คือ "เหตุแห่งทุกข์" บุรุษผู้ฉลาดย่อมอาศัยอุบายสลัดออกจากเหตุแห่งทุกข์นั้นๆ "เพื่อละ" ^^   #47 ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีตุ๊ด เฮ้ย ทุกข์ ความรักก็คือทุกข์ ถ้าไม่อยากทุกข์ก็อย่ารัก "ความรักก็เหมือนการจับไฟนั่นแหละ ทางที่จะไม่ให้มือพองเพราะไฟเผามีอยู่ทางเดียว คืออย่าจับไฟอย่าเล่นกับไฟ ทางที่จะปลอดภัยจากรักก็ฉันนั้น มีอยู่ทางเดียวคืออย่ารัก via พระอานนท์เถระ (ver. ที่ประพันธ์โดย ท่าน อ.วสิน)" Fic Dislike...อย่ารัก (Unfinished by December) http://www.youtube.com/watch?v=t2JMDdZoAjo จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 23:02:00

ความคิดเห็นที่ 50 มิน่า พวกตันตระถึงได้มั่วคำสอนพระอานนท์ เอาตัณหาปราบตัณหา ว่าแล้วก็จัดไป วงดนตรีสุดโปรด ไม่ต้องฟังเสียงแต่ก็ได้อรรถรสสมบูรณ์ 555 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 00:35:10

ความคิดเห็นที่ 51 ใจตื่นรู้แจ้งธรรม ธรรมทั้งหลายเกิดจากเหตุ เมื่อเหตุดับ ผลย่อมดับ พระธรรมมีอยู่ทั่วไป เห็นใบแห้งก็เป็นธรรม เห็นไฟเขียวแดงก็เป็นธรรม เด็กร้องไห้ก็เป็นธรรม ---------------------------------------------------------------------- ขอบคุณทุกๆท่าน จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 09:44:52

ความคิดเห็นที่ 52 เพลงสมัยนี้ไม่ได้เอาไว้ฟัง แต่เอาไว้ดู จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 11:34:50

ความคิดเห็นที่ 53 ==> คห 44 น่ากลัวหรอครับ? น่าอนาจมากกว่า กระทู้ปลายแถว กลั่นมาจากสมองขนาดเท่าเม็ดถั่วเขียว มีแต่พวกแบกธรรมะมาข่มกัน .. อนาจ ว ะ อ่านเนื้อหากระทู้ แปลกใจว่า .. คำพวกนี้หลุดมาจากคนศึกษาธรรมะ ถ่อย ship หาย เป็นบุญละ ที่ gru ไม่ได้ศึกษาธรรมะ มีแต่พวกบ้าๆ ซื่อบื้อๆ จากคุณ : T-R-RA_day by day เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 12:37:54

ความคิดเห็นที่ 54 ==> คห. 47 ถ้าวันไหนเราตกอยู่ในห้วงความรัก แล้วจะรู้ว่ารักคืออะไร เจ็บปวดแค่ไหน? จากคุณ : T-R-RA_day by day เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 12:51:51

ความคิดเห็นที่ 55 ไม่เห็นมีเพลงเอาใจคุณผู้หญิงบ้างเลย แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 55 13:12:51 จากคุณ : Aor_unji เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 13:12:05

ความคิดเห็นที่ 56 #55 ผมชอบจินตรา พูลลาภนะครับ ไม่ทราบถูกใจหรือเปล่า จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 15:55:25

ความคิดเห็นที่ 57 #44 ถ้าคุณ M_moshi ติดตามกระทู้ช่วงก่อนหน้าโน้น จะเห็นคนบางคนปรามาส ดูหมิ่น กล่าวหา พระคุณเจ้าพระพรหมคุณาภรณ์อย่างไม่กลัวบาปกรรม สาเหตุเป็นเพียงเพราะ พระคุณเจ้าอธิบายข้อสงสัยในพระธรรมวินัยไม่ตรงกับความเชื่อของพวกเขา นี่แหละครับ น่ากลัวของแท้ น่ากลัวมาก :) จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 16:06:08

ความคิดเห็นที่ 58 จัดให้คุณทุกวินาทีนะคะ ^o^" จากคุณ : Aor_unji เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 21:22:13

ความคิดเห็นที่ 59 55 ป๊าดดโท๊ะ ธัมโมสังโฆ เข้ามาอีกที .. มีตั้งแต่ J-ROCK ยัน ลูกทุ่ง mr.children december เนโกะจัมป์ 2pm Tara Davichi จินตรา พูลลาภ เห็นด้วยครับ คุณทุกวินาที และผมว่า สิ่งที่น่ากลัวจริงๆ แล้ว ไม่ใช่ใครที่ไหน "ใจเรานี่เอง" ดังนั้นคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงย่อลงที่ "ขันธ์ห้า" ของพวกเรานิแหละครับ พลาดเมื่อไร .. ก็ต้องโดนกิเลสจูงจมูกอยู่ร่ำไป หาทางออกไม่เจอซักที ^^ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จัดให้ครบ "โซฮี wonder girls" อีกคนละกันครับ 55+ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 00:49:04 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 00:43:30

ความคิดเห็นที่ 60 ไอ้เราก็ "อุตส่าห์" เข้ามาดู โดยหวังว่า จะมีใครสักคน "กล้า" มากพอ ที่จะ "ตอบโต้" ด้วยเหตุผลและหลักฐานที่สมจริงอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ แต่สุดท้ายแล้ว ก็ได้แต่เข้ามา "ฝลัดกระทู้" อย่างคนประเภท .... ปลายแถว ไอ้คนพวกนี้ มันไม่มีราคาจริงๆ นั่นแหละ ๑ คงต้องกล่าวอธิบายเสียหน่อยว่า ผมมิได้โกรธอะไรใครนี่ครับ แต่ที่น่าสงสัยก็คือ ในข้อความทั้งหมดของผมนี้ มีคำๆ ไหนหรือครับที่ "หยาบคาย" จนผิดไปจากมาตรฐานของผู้ดีแปดสาแหรก กรุณา ชี้ ให้ชัดหน่อยสิครับ และถ้าจะให้ดี ก็ลองเปรียบเทียบกับข้อความของใครบางคนในนี้ ที่โผล่หน้ามาก็ .... ช้างหัวแมง เสียแล้ว .... ผมแปลให้ก็ได้นะครับ ภาษาผู้ดีแปดสาแหรก ก็ควรกล่าวว่า ช่างศีรษะ มารดาของคุณเถิด ถ้อยคำแบบนี้ ไพเราะรื่นหูใช่ไหม ? เพราะผมไม่เห็นว่ามีใคร "สะดุดหูสะดุดตา" กับถ้อยคำแบบนี้เลยนี่ หรือมิใช่ ? ๒ พระพุทธเจ้าตรัสว่า เมื่อไม่ฉลาดในจิตผู้อื่นก็ให้ฉลาดในจิตตนเอง ในที่นี้ ใครมีเจโตฯขั้นล้ำลึกถึงขนาดรู้วาระจิตผ่านเน็ตได้กระนั้นหรือ ? คงไม่มีใช่ไหม ? ดังนั้น อย่าเที่ยวมาทำเป็นสู่รู้ว่าผู้อื่นโกรธอะไร หรือ ไม่โกรธอะไรเลย พวกคุณ "ไม่สามารถ" ขนาดนั้นหรอก พูดไปก็เหมือน ผายลม จริงไหม ? ๓ แท้ที่จริงแล้ว กระทู้นี้ ไม่มีประเด็นอะไรที่ต้อง ทะเลาะ นี่ครับ ถ้าหากว่า ท่านทั้งหลายจะมีจิตใจซื่อตรงต่อการโต้แย้งด้วยเหตุผลและหลักฐาน ตัวอย่างเช่น ผมยกหลักฐานว่า อภิธรรมปิฎก ไม่ได้มีความหมายเท่ากับคำว่า ธรรมวินัย หรือ พระรัตนตรัย ดังนั้น การที่ไปกล่าวหาผู้ที่วิพากษ์อภิธรรมปิฎก ว่าจาบจ้วงดูหมิ่น พระธรรมวินัยหรือพระรัตนตรัย จึงเป็นการกระทำที่ไม่ถูก ซึ่งเรื่องนี้ พวกคุณก็พิจารณาดูสิว่า มันจริงหรือเท็จ ถ้าเห็นว่าผมกล่าวเท็จ คุณก็แค่ยกหลักฐานมาอ้างว่า ธรรมวินัย หรือ พระรัตนตรัย นั่นแหละคืออภิธรรมปิฎก และมีหลักฐานชัดเจนว่า วิพากษ์วิจารณ์ไม่ได้ มีแต่พระพุทธองค์เท่านั้นที่ถูกวิจารณ์ได้ หรือถ้าหาหลักฐานมาแย้งไม่ได้ คุณก็ควรยอมรับว่า ตนเองกล่าวผิดไป และควรกล่าวขอโทษคนที่คุณไปปรามาสจาบจ้วงเขา แค่นี้ก็จบแล้วนะครับ ผมไม่เห็นว่ามันจะ ดรามา ตรงไหนเลยนี่ เว้นเสียแต่ว่า พวกคุณมัน ยอมรับผิดไม่เป็น ขอโทษใครไม่ได้ หรือมิใช่ ? ถ้ามาทำเป็นกล่าวขอโทษในสิ่งที่ไม่มีใครเขาเดือดร้อนอะไรด้วยเลย ไอ้ที่ทำอยู่นั้น เขาเรียกกันว่า มารยา นะครับ บอกตามตรงว่า ไม่เห็นจะเข้าท่า ! ๔ สรุปเป็นว่า เอาเข้าจริงแล้ว ก็บ้อท่าปัญญาเบา ปริยัติอ่อน ปฏิบัติก็อ่อน แต่กล้าเสนอหน้าไปวิพากษ์วิจารณ์พระมหาเถระอย่างท่านพุทธทาส รวมไปถึง กล่าวร้ายต่อผู้อื่นอย่างขาดสามัญสำนึก แต่พอผมชวนคุยด้วยเหตุผลและหลักฐานที่สามารถพิสูจน์ข้อเท็จจริงได้อย่างเป็นวิทยาศาสตร์ กลับ แบ๊ะๆ ไปเสียแล้ว ก็ขอเชิญ ฝลัดกระทู้แก้เก้อ กันตามใจชอบนะครับ ผมเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจนแล้วว่า .... แค่ไหน ? เอวัง จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 08:33:36

ความคิดเห็นที่ 61 ก่อนจะอ้างหลักฐาน ก็ควรพิจารณาให้ดีๆ นะครับ จะได้ไม่ "ปล่อยไก่" แบบนี้ จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 08:34:51

ความคิดเห็นที่ 62 ในอันที่จริงแล้ว “ความเท็จ” ในลักษณะอย่างนี้ ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้เลยนะครับ ประเด็นแรกเลยก็คือ คำว่า อภิธัมเม ที่หมายถึง โพธิปักขิยธรรมนั้น ไม่สมควรกล่าวว่า “มีอยู่ในบางแห่ง” เพราะในความเป็นจริงก็คือ ปรากฏพุทธพจน์ที่ตรัสอธิบายความหมายของ อภิธัมเม โดยตรง มีอยู่เพียงแห่งเดียวเท่านั้น คือใน กินติสูตร โดยพระพุทธองค์ ตรัสว่าหมายถึง โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ ตามที่ท่านทั้งหลายทราบแล้วนั่นเอง ทั้งนี้ ขอให้ท่านทั้งหลายจงระลึกเอาไว้เสมอว่า พระพุทธองค์ ไม่เคยตรัสความหมายของ อภิธัมเม ว่าหมายถึงอย่างอื่นอีก ไม่ว่าจะในคัมภีร์เล่มใดก็ตาม ประเด็นที่ ๒ ก็คือ การกล่าวในทำนองว่า “แต่ ที่เหลือส่วนใหญ่ ที่แสดงในพระไตรปิฎกอรรถกถา คำว่า อภิธรรม นั้น จะมุ่งแสดงความหมายถึง พระอภิธรรมปิฎก ๗ คัมภีร์” นี้เป็นการส่อเจตนา ไม่พูดความจริงให้ครบถ้วน ทั้งนี้เพราะ ข้อความที่แสดงว่า อภิธัมเม = อภิธรรมปิฎก ล้วนแล้วแต่เป็นถ้อยคำระดับสาวกทั้งสิ้น โดยมักปรากฏอยู่ในคัมภีร์ชั้นอรรถกถา แต่ไม่เคยปรากฏว่าเป็นพุทธพจน์ ที่ตรัสจากพระโอษฐ์เลยแม้สักครั้ง ซึ่งถ้ามี ก็เชิญนำมาแสดงได้ .... (ผม)จะรอฟังหลักฐานเช่นว่านั้น นะครับ ส่วนคำว่า อภิธรรมปิฎก ๗ ปกรณ์ หรือ ๗ คัมภีร์ นั้น แม้ว่าจะปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกบางแห่งก็ตาม แต่ก็สามารถพิสูจน์ได้อย่างแน่ชัดว่า ข้อความเหล่านั้น เป็นถ้อยคำชั้นสาวกรุ่นหลังทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นข้อความจาก ปริวาร หรือ พุทธวงศ์ ก็ตาม ซึ่งความข้อนี้ (ผม)มีความพร้อมอย่างยิ่งในการพิสูจน์ข้อเท็จจริง เช่นกัน ! ประเด็นสำคัญ สำหรับเรื่องนี้ก็คือ ในฐานะที่ผมเป็นชาวพุทธ ผมก็ย่อมต้องให้น้ำหนักความสำคัญต่อ “พุทธพจน์” เป็นอันดับแรก ก็ในเมื่อปรากฏหลักฐานอย่างชัดแจ้งว่า พระพุทธองค์ทรงแสดงความหมายของคำว่า อภิธัมเม ว่าหมายถึง โพธิปักขิยธรรม โดยมิได้ตรัสความหมายอย่างอื่น ไว้ในที่ใดอีก ผมก็ย่อมต้องเชื่อตามนี้ ในฐานะที่เป็นชาวพุทธ ซึ่งมีความเคารพศรัทธาในพระพุทธองค์เหนือสิ่งอื่นใด (หรือว่า จะมีใครเชื่อคำของอรรถกถาจารย์ มากกว่าพระดำรัสของพระพุทธเจ้า ?) และนั่นก็ย่อมหมายความว่า เมื่อเราพบคำว่า อภิธัมเม ในที่ใดก็ตาม ไม่ว่าจะเป็น พระสูตร หรือ พระวินัย ก็ตาม  อภิธัมเม นั้นก็ต้องมีความหมายว่า โพธิปักขิยธรรม เสมอ จะเป็นอย่างอื่นไปมิได้ ส่วนในกรณีที่ อภิธัมเม หมายถึง อภิธรรมปิฎก นั้นก็ชัดเจนเช่นกันว่าเป็นการให้ความหมายโดยอรรถกถาจารย์ แต่พระพุทธศาสนานี้เป็นศาสนา(คำสอน) ของพระพุทธเจ้า ดังนั้น ผมคงมิอาจยอมรับ ถ้อยคำของสาวกชั้นอรรถกถา ซึ่ง “ขัด” หรือ “แย้ง” กับพุทธพจน์ได้หรอกครับ ชัดเจนนะครับ ! จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 08:35:37

ความคิดเห็นที่ 63 จบแล้วนะครับ เพราะ(ผม)คาดว่า พวกเม็ดมะขามเหล่านี้ คงไม่มีปัญญาหาหลักฐานมาคัดค้านใดๆได้เป็นแน่ ****************** ปิดกระทู้ ********************* จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 08:39:28

ความคิดเห็นที่ 64 เปรียบกระทู้ดังเช่นเนื้อร้ายของห้องศาสนา ฤทธิ์ต้านมะเร็งของเมล็ดมะขามย่อมมีคุณ กระทู้ปลายแถวไร้คนเหลียวแล ช่างน่าอนาจใจ! ที่มา: ผลวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ค.ศ. 2012 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 09:11:56 จากคุณ : T-R-RA_day by day เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 09:10:41

ความคิดเห็นที่ 65 เผยแพร่วันนี้ ศุกร์ ที่ 23 พ.ย. 2555 วันเดียวกันกับที่กระทู้นี้ปิดตัวลงอย่างน่าอนาถา เหมือน สุ นั ข จนตรอก! แหล่งข่าว จากคุณ : T-R-RA_day by day เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 09:15:03

ความคิดเห็นที่ 66 ไทยรัฐ ก็ตีข่าว บอกสรรพคุณเม็ดมะขาม ดังไกลถึงต่างแดน! กำจัด มะเร็งศาสนา! กำจัด มะเร็งศาสนา! กำจัด มะเร็งศาสนา! กำจัด มะเร็งศาสนา! กำจัด มะเร็งศาสนา! แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 09:33:12 จากคุณ : T-R-RA_day by day เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 09:17:07

ความคิดเห็นที่ 67 ปิดกระทู้ ก็ดีแล้วคะ อยู่ต่อ ก็อายเค๊าเปล่าๆ จากคุณ : Aor_unji เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 09:29:17

ความคิดเห็นที่ 68 #58 ขอบคุณครับ กิฟหมดและ :) จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 12:32:56

ความคิดเห็นที่ 69 การกล่าวตู่พระไตรปิฏก ของศาสดาจ้าวนครเมฆขาว http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=15&group=1&gblog=2 ====================================== ความคิดเห็นที่ 63     จบแล้วนะครับ เพราะ(ผม)คาดว่า พวกเม็ดมะขามเหล่านี้ คงไม่มีปัญญาหาหลักฐานมาคัดค้านใดๆได้เป็นแน่ จากคุณ : จ้าวนครเมฆขาว   ======================================== เม็ดมะขาม มาจาก ศาสดาของจ้าวนครเมฆขาว  คือท่านพุทธทาสใช้เรียก อภิธรรมเม็ดมะขาม เพราะสมัยก่อน  นักศึกษาพระอภิธรรมใช้เม็ดมะขามนับแทนจิตประเภทต่าง ๆ 89 ดวง แต่้เดี๋ยวนี้พัฒนา ใช้เครื่องหมายคณิตศาสตร์ก็ได้ครับ เป็นเครื่องหมาย  +, - แล้วนะครับ เครื่องหมายคณิตศาสตร์ประกาศถึงปัญญา http://abhidhamonline.org/Da_files/da22.htm แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 12:52:39 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 12:51:41

ความคิดเห็นที่ 70 คำว่าช้างหัวแมง ผมใช้ถูกแล้วครับ ตามกาละ เทศะ และต่อบุคคลที่ควรได้รับ ไม่ต้องแก้ครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 12:57:15

ความคิดเห็นที่ 71 อีกประการ เรื่องหลักฐานที่บอกว่าไม่มีคนสามารถแก้คำถามจขกทได้ เอางี้ ถ้ารับปากว่าต่อไป จะ เลิกลบหลู่ดูหมิ่นพระไตรปิฏกอันประกอบด้วยพระวินัย พระสูตรและพระอภิธรรม ซึ่งเป็นธรรมโดยตรงจากพระพุทธเจ้า เลิกลบหลู่ดูหมิ่นเพื่อนสมาชิก กล่าวขอโทษเพื่อนสมาชิกในคำกล่าวหยาบคายที่เคยกล่าวไป ผมจะมาตอบให้ทุกประเด็นเลย โอเคมั้ย แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 13:00:52 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 13:00:15

ความคิดเห็นที่ 72 เมื่อมนุษย์ทั้งหลายมีเวรต่อกัน เราเป็นผู้ไม่มีเวร อยู่สบายจริงหนอ เมื่อมนุษย์ทั้งหลายมีความเดือดร้อน เราเป็นผู้ไม่เดือดร้อน อยู่สบายจริงหนอ เมื่อมนุษย์ทั้งหลายขวนขวายกันมาก เราเป็นผู้ไม่ขวนขวาย อยู่สบายจริงหนอ (พุทธภาษิต) บุคคลชื่อว่าเป็นบัณฑิตเพราะเหตุที่พูดมาก ก็หามิได้ ผู้ใดเป็นผู้เกษม ไม่มีเวร ไม่มีภัย ผู้นั้นเรียกว่าเป็นบัณฑิต (พุทธภาษิต) บุคคลใด ผูกเวรว่า ผู้นี้ได้ด่าเรา ได้ตีเรา ได้ชนะเรา ได้ลักของเรา เวรของผู้นั้นย่อมไม่ระงับลงได้ ส่วนบุคคลใด มิได้ผูกเวรไว้เช่นนนั้น เวรของผู้นั้นย่อมระงับลงได้ (พุทธภาษิต) ในกาลไหนๆ เวรย่อมไม่ระงับด้วยการจองเวร แต่เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร นี่เป็นธรรมเก่า (พุทธภาษิต) คนพวกอื่นไม่รู้ดอกว่า เราทั้งหลายย่อยยับอยู่ (เพราะการทะเลาะวิวาทกัน) ส่วนพวกใดรู้เห็นโทษของการทะเลาะวิวาท ความหมายมั่นซึ่งกันและกันก็ย่อมระงับลง (พุทธภาษิต) บุคคลใดเห็นสิ่งอันไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นสิ่งอันเป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ บุคคลนั้นมีความดำริผิดประจำใจ ย่อมไม่อาจพบสาระได้ ส่วนบุคคลใดเห็นสิ่งอันเป็นสาระว่าเป็นสาระ สิ่งนั้นไม่เป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ บุคคลนั้นมีความดำริถูกประจำใจ ย่อมสามารถพบสิ่งอันเป็นสาระ (พุทธภาษิต) ผู้ใดโง่ รู้ตนว่าเป็นคนโง่ ผู้นั้นยังเป็นคนฉลาดได้บ้างเพราะความรู้นั้น ส่วนผู้ใดโง่ แต่สำคัญตนว่าฉลาด ผู้นั้นเราเรียกว่าเป็นคนโง่มาก (พุทธภาษิต) คนพาลอยู่ใกล้บัณฑิตแม้ตลอดชีวิต ก็ไม่รู้ธรรม เหมือนทัพพี (คลุกคลีอยู่กับแกง) ไม่รู้รสแกง (พุทธภาษิต) คนฉลาดเข้าใกล้บัณฑิตแม้เพียงครู่เดียว ย่อมรู้ธรรมได้โดยพลัน เหมือนลิ้นรู้รสแกง (พุทธภาษิต) คนพาล มีปัญญาทราม ประพฤติตนเป็นดังศตรูของตน คือเที่ยวทำกรรมอันลามก อันมีผลเผ็ดร้อน (พุทธภาษิต) กรรมลามกที่คนพาลทำแล้ว ยังไม่ให้ผลทันทีก็มี ดังนมสดที่ยังไปทันแปรไป (เพราะเพิ่งรีดใหม่ๆ) แต่บาปนั้น ย่อมแผดเผาคนพาลในกาลอันควร เหมือนไฟซึ่งเถ้ากลบไว้ (พุทธภาษิต) ความรู้เกิดขึ้นแก่คนพาล เพื่อเป็นโทษแก่ตัวเขาเอง ย่อมกำจัดความดีของคนพาลนั้น และทำให้ปัญญาของเขาตกไป (พุทธภาษิต) ผู้ฉลาดควรเห็นว่า คนที่ชี้โทษตักเตือนในเมื่อเห็นความผิด กล่าวปรามให้เว้นความชั่ว เป็นผู้มีปัญญาดี นั้นเป็นเสมือนผู้บอกขุมทรัพย์ให้ และควรคบบัญฑิตเช่นนนั้น เพราะเมื่อคบอยู่มีแต่ทางดี ไม่มีทางเสียเลย (พุทธภาษิต) ผู้ใดโอวาทสั่งสอน ห้ามจากอกุศลกรรม (ความชั่ว) ผู้นั้นย่อมเป็นที่รักของสัตบุรุษ แต่ไม่เป็นที่รักของอสัตบุรุษ (พุทธภาษิต) สัตบุรุษทั้งหลายย่อมเลิกละ คือไม่ติดในธรรมทั้งปวง (พุทธภาษิต) แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 14:11:56 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 55 14:11:22 จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 14:05:00

ความคิดเห็นที่ 73 จะกินยังไงน่ะเม็ดมะขาม ใครรู้ช่วยบอกที จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 22:28:15

ความคิดเห็นที่ 74 วิธีกินนะครับ สมัยเด็กๆเคยเอาเม็ดมะขามถูๆๆๆๆๆๆๆพื้น จนร้อนจี๋ แล้วจี้แขนเพื่อนตอนมันกินขนม พอจี้ปุ๊บ มันก็ลุกวิ่งหนีร้องไห้ไป เราก็ได้กินขนมถ้วยนั้นครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 06:28:47

ความคิดเห็นที่ 75 อันนี้ ช้างหัวเหม่ง ของคุณ cantona_z ใช่ไหมครับ^^ หมายเหตุ หัวเหม่ง คือ หัวที่มีเส้นผมน้อย หัวล้าน คือ หัวที่ไม่มีเส้นผมเลย จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 22:41:10

ความคิดเห็นที่ 76 ส่วนนี้ วิธีกินเม็ดมะขามครับ คุณทุกวินาที ปาหัวเพื่อน จนกว่าเม็ดจะแตกละเอียดเป็นผง แล้วค่อยกิน จากคุณ : M_moshi เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 22:46:11

ความคิดเห็นที่ 77 อีกวิธีนึง ใช้เป็นลูกกระสุนแล้วยิงหนังสะติ๊กใส่ปากพวกที่ชอบตัดแต่งดีเอ็นเอคนอื่น เล็งแม่น ๆ กะให้โดนฟันบน เวลามันกระดอนออกมา ให้แยกแยะดี ๆ ข้อสังเกตุ : เม็ดมะขามจะไม่มีน้ำสีแดง ๆ เจือปน จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 14:10:40