ความคิดเห็นที่ 1 เบื่อชีวิต - พอหายเบื่อ ก็กลับไปสนองกิเลสตัณหาเช่นเดิม ปล่อยวางทางโลก หรือ จิตว่างจากกเลส - คือ จิตมันไม่เอาอะไร มันไม่ข้องเกี่ยวกับอะไรแล้ว จากคุณ : azazelzx เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 14:24:23

ความคิดเห็นที่ 2 เบื่อชีวิต-วิภาวตัณหา จิตว่าง-ไม่มีตัณหา จากคุณ : rujipars_a เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 14:32:01

ความคิดเห็นที่ 3 เบื่อชีวิต เมื่อเกิดก็หนัก จิตว่าง เมื่อว่างก็เบา จากคุณ : สติไม่มาปัญญาช้อปเกิด เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 14:39:39

ความคิดเห็นที่ 4 คำว่า จิตว่าง ในนี้ก็ตีกันแล้วครับ เบื่อชีวิต นำไปสู่ 2ทาง ขึ้น ลง ได้ ถ้าเข้าใจก็กำไร ถ้าจิตตก ก็อาจคิดไม่ดีได้ จากคุณ : HeavenMoon เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 14:47:26

ความคิดเห็นที่ 5 การเบื่อชีวิต มันเป็นความทุกข์ครับ มันคือการอยู่กับสภาพ สภาวะอะไรสักอย่างโดยที่ตัวเองไม่ค่อยพอใจกับภาวะนั้น.. เบื่อบ่อยๆอาจเครียดตามมาอีก ส่วนจิตว่าง ถ้าว่ากันตามเรื่องของการปฏิบัติธรรม ไม่ใช่แบบจู่ๆก็ว่างไม่เหลืออะไรเลย...จิตว่างไม่ใช่การคิดว่าจะไม่คิด..จิตว่างจึงไม่ใช่การคิดครับ ต้องใช้อุบายในการเข้าถึง โดยการฝึกฝน ขยันปฏิบัติ ฝึกสติ ฝึกสมาธิสม่ำเสมอ 1. คนปุถุชนปกติ มีจิตปกติเป็นจิตที่ฟุ้งซ่าน.. 2. คนที่ฝึกสติในชีวิตประจำวัน ฝึกเยอะๆ บ่อย นานๆ ก็จะรู้ทันว่า กำลังคิดนะ กำลังรู้สึกตัวนะ 3. พอเริ่มนั่งสมาธิ ก็ฝึกคิดแค่เรื่องเดียว จิตไปคิดแค่คำบริกรรมแค่อย่างเดียว เลิกคิดฟุ้งซ่าน 4. พอไม่ฟุ้งซ่าน ภาระให้ต้องคิดก็น้อยลง จิตหันมาพิจารณาตัวเองได้ จิตก็คิดน้อยๆ แต่หันมาโฟกัสอยู่กับอารมณ์เฉพาะหน้าเยอะๆ ก็เลิกสนใจความคิดและอารมณ์หยาบๆไป 5. เมื่อโฟกัสอยู่กับอารมณ์เฉพาะหน้าเยอะๆ นานๆเข้า ก็มีสติละเอียดรู้แค่อารมณ์จิตอย่างเดียว   ก็ไม่เหลือความคิดต่างๆมากวนใจอีกต่อไป จิตสงบ มีสติอยู่ จิตว่างให้ผลเป็นความ สุขสงบ สบาย ใครๆก็ชอบ แต่คนที่ตั้งใจปฏิบัติจนได้ผลมีไม่มาก ส่วนความเบื่อ...ให้ผลเป็นความทุกข์ ใครๆก็ไม่ชอบ แต่ก็เป็นกันบ่อย... การปฏิบัติธรรม ไม่เบื่อๆอยากๆกับชีวิตหรอกครับ... อยู่กับโลกได้ครับ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 55 15:43:30 จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 15:42:54

ความคิดเห็นที่ 6 เบื่อ คือ โทสะ จากคุณ : =U_U= PoRpLe เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 15:46:17

ความคิดเห็นที่ 7 เวลาจิตว่าง มันว่างจากอารมณ์ไง จากจิตสังขาร ที่มาปรุงแต่ง จากกิเลส และนิวรณ์ เวลาจิตว่าง ก็ไม่มีนิวรณ์ จึงไม่เบื่อ เบื่อเป็นนิวรณ์อย่างหนึ่งค่ะ แต่ถ้าเบื่อด้วยการเหตุทุกข์เห็นโทษของการมีชีวิตอยู่ ก็นับว่าเป็นญาณอย่างหนึ่ง แต่ว่าก็ยังไม่ว่างค่ะ ต้องไปต่อ ให้พ้นจากความเบื่อทุกข์นั้นได้  ก็อีกหลายระดับเลย จึงจะเจอจิตว่าง คือว่างพ้นจากความเบื่อหน่ายและคลายจากกำหนัด จิตว่างก็ไม่ทุกข์ เพราะไม่ยึดกับความทุกข์ แต่ที่ว่าสุข ก็เพราะว่า มันไม่ทุกข์นั่นเอง บรมสุข เพราะมันเบา ว่าง สว่าง สงัด ค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 15:51:34

ความคิดเห็นที่ 8 จขกท. ถามในลักษณะคล้ายกับคำว่า "นิพพิทา" และ "นิพพิทาญาณ" นิพพิทา แปลว่า ความเบื่อหน่าย เบื่อหน่ายทางโลกทั่วไป เบื่อสามี เบื่อภรรยา เบื่อเด็ก เบื่องาน ฯลฯ ส่วน นิพพิทาญาณ คือ ญาณแห่งความเบื่อหน่ายที่เกิดขึ้นจากการทำวิปัสนากรรมฐาน เช่น ความเบื่อหน่ายในขันธ์ห้า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ลองพิจารณาดูสิครับ จากคุณ : ขันธวิมุติ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 16:18:43

ความคิดเห็นที่ 9 จิตเบื่อ เป็นกิเลสตระกูลโทสะน๊ะครับ มีลักษณะหดหู่ เศร้าซึม จิตว่าง ในทางธรรมก็คือ จิตสงบ จิตเป็นกลาง มีลักษณะ รู้ตื่น เบิกบาน จิตสองประเภทแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงครับ จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 16:41:52

ความคิดเห็นที่ 10 เบื่อชีวิต >>> จะเกียจคร้าน จิตว่าง >>> จะยิ่งขยัน จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 16:43:59

ความคิดเห็นที่ 11 จิตว่าง หมายถึง จิตมันว่างจากอวิชชา ตัณหา อุปปาทาน แต่ยังไม่ว่างจากสังขารหรืออารมณ์ เพราะสังขารเป็นอาหารของจิต ถ้าปราศจากสังขารจิตก็เกิดไม่ได้เพราะจิตก็เป็นอนัตตา เกิดขึ้นโดยอาศัยเหตุปัจจัยเหมือนกัน ส่วนที่ว่าเบื่อชีวิตนั้น มันเป็นกิเลส เป็นโลภะ เพราะไม่ชอบอารมณ์ที่รู้สึกว่า ชีวิตนี้ ไม่เห็นมีอะไร จึงอยากได้อารมณ์อื่น คนส่วนมากชอบพูดว่า ปล่อยวางทางโลก, ทําจิตให้ว่าง อันนี้พูดได้แต่ทําให้เหมือนพูดยาก จากคุณ : swinger (swinger) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 18:31:22

ความคิดเห็นที่ 12 เบื่อชีวิต  กับ  จิตว่าง   ต่างกันที่ การเบื่อชีวิตนั้น  จิตยังไม่ว่างจากความเบื่อ แ่่ต่การจิตว่างนั้น   "จิตได้ว่าง ได้ลอยออกจากความเบื่อและความชอบ ความรักและความชังเสียแล้ว" เหมือนที่หลวงพ่อชาท่านสอนให้เราวางจิตไว้ว่า "ธรรมดาๆ ตามความเป็นจริงแล้ว โลกที่เราอยู่นี้ไม่มีอะไรทำไมใครเลย ไม่มีอะไรจะเป็นที่วิตกวิจารย์เลย ไม่มีอะไรที่น่าจะร้องไห้หรือหัวเราะ เพราะมันเป็นเรื่องอย่างนั้นธรรมดาๆ แต่เราพูดธรรมดาได้ แต่มองไม่เห็นธรรมดา แต่ถ้าเรารู้ธรรมะสม่ำเสมอ ไม่มีอะไรเป็นอะไรแล้ว มันเกิดมันดับของมันอยู่อย่างนั้น เราก็สงบ" อ่านคำำสอนหลวงพ่อชา http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12916887/Y12916887.html จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:01:36

ความคิดเห็นที่ 13 เบื่อชีวิต ยังมีความเบื่อ จิตว่าง ไม่มีความเบื่อ จากคุณ : Stickman เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:07:41

ความคิดเห็นที่ 14 ภิกษุย่อมไม่ เพลิดเพลิน ย่อมไม่พร่ำถึง ย่อมไม่ดื่มด่ำ ซึ่งเวทนา ... ซึ่งสัญญา ... ซึ่งสังขาร ... ซึ่งวิญญาณ เมื่อเธอไม่เพลิดเพลิน ไม่พร่ำถึง ไม่ดื่มด่ำอยู่ซึ่งเวทนา ... ซึ่งสัญญา ... ซึ่งสังขาร ... ซึ่งวิญญาณ ความยินดีในเวทนา ... ในสัญญา ... ในสังขาร ... ในวิญญาณ ย่อมดับไป เพราะความ ยินดีของภิกษุนั้นดับไป อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ ฯลฯ ความดับแห่งกอง ทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ความดับแห่งกอง ทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ความดับแห่งกอง ทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ พระพุทธเจ้า....ตรัสไว้  ดีแล้ว   ชอบแล้ว คนที่ไม่รู้เนื้อความนี้  ไม่เข้าใจแจ่มแจ้งเนื้อความนี้ คือผู้ไม่รู้ธรรม จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:51:53

ความคิดเห็นที่ 15 จิตว่างไม่มีหรอก  จิตต้องมีอารมณ์เสมอ  ...แต่มีอาการบางครั้งรู้สึกเหมือนจิตว่าง  โล่ง เบาสบาย   อันนั้นคือลักษณะของจิตที่เป็นมหากุศลจิตชั่วคราวซึ่งในจังหวะนั้นจะไม่มีอกุศลใดๆโผล่ออกมาเลยชั่วคราว  จึงรู้สึกเหมือนจิตว่างๆ ... แต่ตอนเกิดอาการเบื่อชีวิต  นั่นคือ อาการของโทสะเกิดในใจ  เป็นอาการของกิเลส  ... คนละเรื่องกับอาการจิตว่าง จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:57:27

ความคิดเห็นที่ 16 คคห 11 จิตว่าง หมายถึง จิตมันว่างจากอวิชชา ตัณหา อุปปาทาน แต่ยังไม่ว่างจากสังขารหรืออารมณ์ เพราะสังขารเป็นอาหารของจิต (๑) พระอรหันต์ ตาม จูฬสุญญตสูตร (ดู มูลปริยายสูตรด้วย) -- ตามที่พระพุทธเจ้าตรัสนั้น คุณ swinger (swinger)  พิจารณาแล้ว (ด้วย จิตประภัสสร พ้นวิเศษจาก อุปกิเลส ฯ) จึง มี ทิฏฐิว่า --- ยัง --- ไม่ว่างจาก -- สังขารหรืออารมณ์ เพราะสังขารเป็นอาหารของจิต --- หรือ? ครับ                    **************************************** หมายเหตุ อ่านที่เสนอ --- น่าจะ ไม่ สอดคล้องกับ พระอริยบุคคล ตามจูฬสุญญตสูตร ที่ตรัสว่า --(พระอนาคามีผู้ เนื่องด้วย) --เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต (อารมณ์) ที่ รู้ชัดว่า สิ้นอาสวะแล้ว ฯ และ ที่ตรัสว่า --- อนารัมณ เวเมตัง เอเส วันโต ทุกขัสสะ (ผิด ตก ยก เว้น) และที่ตรัสว่า --เมื่อ การเคลื่อนและการเกิดขึ้น (คือ อาการที่ จิตที่ยังมีอวิชชา เคลื่อนไป ยัง อารมณ์ เพราะ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใด) ไม่มี   --อะไรๆ ก็ไม่มีในโลกนี้  ไม่มีในโลกอื่น ไม่มีในระหว่างแห่งโลกทั้งสอง -- นั่นแหละ คือ ที่สุดแห่งทุกข์ ละ หมายเหตุ ที่ตรัสว่า อะไรๆ ก้ไม่มี ฯ ข้างบน -- ไม่ขัดกับ สิ่งที่มีอยู่ นี้มีอยู่ ตาม จูฬสุญยตสูตร ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 07:50:59

ความคิดเห็นที่ 17 คคห 15 เสนอ -- จิตว่างไม่มีหรอก  จิตต้องมีอารมณ์เสมอ  (เสนอแบบ นักอภิธรรมฯ ที่ ยึดมั่นว่า จิต ต้องมีอารมณ์เสมอ + ฯลฯ จบความนำ ***************************************************** (๑) ถ้า ศึกษาพระสูตร เพียงพอ ไม่เพลินเมาหมกใน อื่นจาก พระพุทธภาษิต ฯ ท่าน(ใดนั้น) เอง จะพบเอง  ว่า --- จิตว่าง (จากอารมณ์) ---  มีครับ = จิตว่างจากอารมณ์ เพราะ ไม่มี มโนปวิจาร ๑๘  นั่นแหละ เพราะ -- ว่างถาวรจาก -- "อาการ" ---- ตามที่ตรัสว่า ---ยังมี จิต อนุเสติในอารมณ์ใดนั้น  จึงไม่มี วิญญาณ อันเป็น กระแสปฏิจจสมุปบาท ฯ ดู กระทู้นี้ ประกอบ เรื่อง จิต มโน วิญญาณ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12965137/Y12965137.html ******************************************************* หมายเหตุ (๑) เสนอว่า จิต ว่าง --- คือ -- จิตตสมาธิ ตาม จูฬสุญญตสูตร ครับ   ตามที่ตรัสคำว่า  "เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต ฯ" นั่นแหละ (ดู พระสูตร จูฬสุญญตสูตรเอง) http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=4714&Z=4845 "เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต ฯ" = จิตตสมาธิ --- ที่ กำลัง  มี -- ไม่มีนิมิต --- คือ --- มีอยู่ก็แต่เพียงความกระวนกระวาย คือ ความเกิดแห่งอายตนะ ๖ อาศัยกายนี้เองเพราะชีวิตเป็นปัจจัย ความกระวนกระวาย (ถรถา) ที่ เนื่องกับ --- เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต = อภิเจตสิก (ตรัสไว้) ของ พระอรหันต์ (มั๊ง) ---- รู้ อาการ "กายนี้ ที่คือ วิสุทธิ มหา๓ุติ (ธาตุ) สี่ -- (ไม่ใช่ วิสุทธิขันธ์ ๕)                                         ^^^^ เพราะ "มโน" ไม่เข้าไปท่องเที่ยวใน อารมณ์คือ รูป เสียง กลิ่น รส สิ่งสัมผัสกาย ธัมมารมณ์ -- ที่คือ อารมณ์นอก ๖  --- "อารมณ์" --- อันเป็นที่ตั้งแห่ง เวทนา ๖ คือ สุข ทุกข์ โสมันัส โทมนัส อุเบกขา -- ที่เนื่องกับ กามภพ รูปภพ อรูปภพ -- แบบ ยังไม่ตายเข้าโลง ฯ --- "มโน"  ไม่เข้าไป ท่องเที่ยว (โคจร) ที่อารมณ์ (ข้างบน) --- เพราะ "จิต"  ไม่ อนุเสติ ในอารมณ์ใดนั้น -- จึงไม่เกิดมี "วิญญาณ" กิริยาที่รู้แจ้งอารมณ์นั้น                           ส่วน ที่ตรัส ต่อมา ข้างล่าง เธอรู้ชัดว่า สัญญานี้ว่างจากกามาสวะ สัญญานี้ ว่างจากภวาสวะ สัญญานี้ว่างจากอวิชชาสวะ และรู้ชัดว่ามีไม่ว่างอยู่ก็คือความเกิด แห่งอายตนะ ๖ อาศัยกายนี้เองเพราะชีวิตเป็นปัจจัย ด้วยอาการนี้แหละ เธอจึง พิจารณาเห็นความว่างนั้นด้วยสิ่งที่ไม่มีอยู่ในเจโตสมาธินั้นเลย และรู้ชัดสิ่งที่เหลือ อยู่ในเจโตสมาธินั้นอันยังมีอยู่ ว่ามี ดูกรอานนท์ แม้อย่างนี้ เป็นการก้าวลงสู่ ความว่าง ตามความเป็นจริง ไม่เคลื่อนคลาด บริสุทธิ์ ของภิกษุนั้น ฯ ตัวรู้คือ สัมมาญาณ (ตามสัมมัตตะ ๑๐) ที่ เนื่องกับ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะแล้ว --- คือ ผล ของ อภิเจตสิก (เล่มที่ ๑๒ ของมหาจุฬาฯ หน้าไหน ดูเอง)              ************************************** หมายเหตุ ถ้า ใคร ยัง กำหนดว่า -- สัมมาญาณะ ตามสัมมัตตะ ๑๐ =  จิตต้องมีอารมณ์เสมอ   ก็ สอบทานกับ  --- มูลปริยายสูตร -- ว่าทิฏฐิ นั้น เนื่องกับ ภูมิ ?                                ที่ผมเสนอ ผมเสนอ ใน กรอบ --"อาสัย พระบาลีพุทธภาษิตแปลไทยฯ พิจารณา  แทน --- การอาสัย "ที่ไม่อยู่ในรูปเป็นพระพุทธภาษิต คือ พระอภิธรรมปิฎก (อภิธัมมัตถสังคหะ ที่ ภิกษุลังกา แต่ง  จึง ไม่ต้องกล่าวถึง ฯ) แปลว่า แม้น ในขั้น ภ๔มิปุถุชน ตาม --- มูลปริยายสูตร -- ที่ผมเสนอ คือเสนอเนื่องด้วย "จากพระโอษฐ์" ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนากล่าวไว้ ส่วน "ที่ไม่อยู่ในรูปจากพระโอษฐ์" คือ ตาม สาวกสมัยใดนั้นกล่าว --- ผม สอบทานแล้ว เห็นว่า --ไม่ สมควร เอามา "บดบัง หรือ ฯลฯ -- "จากพระโอษฐ์" ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนากล่าวไว้ ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 08:11:41

ความคิดเห็นที่ 18 ท่านสอนให้  รู้ ตื่น เบิกบาน   นะ จากคุณ : . (Clorets) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 08:25:27

ความคิดเห็นที่ 19 เบื่อหน่าย --> ปล่อยวาง --> สงบ --> หลุดพ้น นิพพิทา --> วิราคะ --> สันติ --> วิมุติ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 12:45:22

ความคิดเห็นที่ 20 เบื่อชีวิต คือ เบื่ออันนึง จะไปเอาอีกอันนึง  เป็นวิภาวะตัณหา คือความอยากไม่มี อยากไม่เป็น เช่น เบื่อความว้าวุ่น อยากไปอยู่กับความว่าง เบื่อความวุ่นวาย อยากไปอยู่กับความสงบ ส่วนจิตว่าง ว่างจากตัณหา อย่างข้างบนเขาบอกนั่นแหละครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 14:42:40

ความคิดเห็นที่ 21 คนละเรื่องกันเลยนะนั้น เบื่อ คืออาการที่ไม่ต้องการเป็น อยู่ ในสถานะใดๆ จัดให้อยู่ใน วิภาวตัญหา คนส่วนใหญ่ที่ต้องอยู่ในสภาวะนี้ เพราะ ติดสุข ติดความเพลิดเพลิน ติดใจในรสชาติของอำนาจ ความสมปรารถนา(ที่สามารถเติมเต็มสิ่งที่ขาด คือไม่สามารถควบคุมทุกอย่างให้เป็นดั่งที่ต้องการ) พอไม่ได้เสพอารมณ์ดังกล่าวก็รู้สึกว่าชีวิตไร้ค่า ไม่มีความหมาย ถ้ารู้ว่าอะไรคือคุณค่าของการมีชีวิต ก็จะไม่เบื่อชีวิต ถ้าว่างจากกิเลสจะไม่มีอาการนั้นครับ จากคุณ : นายไวรัส เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 16:45:32