ความคิดเห็นที่ 1 คิดว่ามีธรรมะในใจแล้วตัวเองเป็นคนดี พอแตะอะไรนิดหน่อยที่กระทบในสิ่งที่ตนเชื่อและศรัทธาหรือทำให้รู้สึกว่าตนนั้นเป็นคนดีน้อยลงมาก็มักจะยิ่งโกรธกว่าคนที่ไม่คิดว่าตนเองเป็นคนดีอะไรมากมายครับ เอาแบบตามตำราก็เข้าทำนองว่ากอดธรรมะไว้ในอกแน่นมาก ทิฐิก็เลยมากตาม จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 17:39:49

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่จริงครับ... เท่าที่ผมปฎิบัติธรรมมา... มีแต่ความโกรธลดลงมาเรื่อยๆ... ในทุกวันนี้...การแสดงออกความโกรธ..ทางกาย..วาจา..น้อยมากๆแล้ว...เฉลี่ยเดือนละไม่ถึงครั้ง... โกรธทางใจ..แป๊บเดียวก็หายไป... ผมยืนยัน..ผลปฎิบัติ...ที่ผมประสบด้วยตัวเองเลยครับ... หมายเหตุ..อย่าว่าโกรธเลยครับ...ตัญหา..กามราคะ..กิเลสอื่นๆ...ก็ลดลงมาเรื่อยๆครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 17:53:46

ความคิดเห็นที่ 3 จขกท จะสรุปฟันธงด้วยตรรกะแบบนี้ น่าจะไม่ถูกต้องนักนะคะ จากคุณ : anindita เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 18:04:46

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าใจที่คุณ srisawat เล่า เพราะว่า บางส่วนก็คล้ายๆแบบนั้น คืออารมณ์แกว่ง แปรปรวน เมื่อพูดกระทบในสิ่งที่ไม่เหมือนกับที่เขาศรัทธา ซึ่งจริงๆ หากจะมองหาคำอธิบายนั้นก็มี จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 18:23:34

ความคิดเห็นที่ 5 จขกท คงพบเห็นมาจริง แล้ว ผิดหวัง พลิกมุมมองใหม่ค่ะ ไม่ต้องไปหวังใคร วางกลางๆไว้ ค่ะ โลภ โกรธ หลง แต่ละคน ต่างคน ต่างเพียรละ กันเอง ผ่านมาแล้ว ก็ ผ่านไป ไม่เอาจิตไปเวียน ผิดหวัง เสียใจอยู่ ถีงเขาจะประพฤติ ปฏิบัติอยู่ แต่ก็พลาดได้ เขาพลาด แต่ จิตเราจะเศร้าหมองไปทำไม เอาสิ่งนั้น มาเป็นตัวอย่างในการฝึกจิต ตนเองดีกว่า เห็นเขาพลาดไป เรา ไม่ทำอย่างเขา ก็พอ และให้เป็นบทเรียนว่าครั้งต่อไปเกิดผัสสะ กระทบเมื่อไร พยายามกำหนดรู้ให้ทัน เพื่อละ อารมณ์ให้ทัน มาอยู่กับอุเบกขาให้ได้ ------ และ อนุโมทนา กับคุณ โกวิทย์ด้วย เท่าที่อ่าน ความเห็นคุณโกวิทย์ เห็นด้วยว่า แสดง คคห ที่ สำรวมระวัง แล้วมาจาก จิตที่ฝึกแล้ว แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 55 18:43:48 จากคุณ : การบูร (Camphor) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 18:42:06

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเชื่อว่า คนที่ จขกท พูดถึงนั้น มีมากเสียด้วย คนที่ "มีธรรมะ" คืออะไร ต้องดูตรงนี้ก่อน บางคนชอบเข้าวัดเข้าวา อ้างธรรมะอย่างนั้นอย่างนี้ได้คล่องปาก ก็อาจจะเรียกว่ามีธรรมะ แต่คนพวกนี้อาจจะปฏิบัติธรรมไม่ถูกต้อง มิได้รู้เท่าทันสภาวะของกายและใจของตนที่เป็นไปในขณะต่าง ๆ แม้ว่าจะปฏิบัติมานาน ตรงกันข้ามกลับเกิดกิเลสบางอย่างโดยไม่รู้ตัว ทำให้ถือตน และโกรธง่าย ถ้ามีคนทักเรื่องเขาโกรธง่าย อาจจะช่วยเขาให้คิดได้ หรือไม่ก็อาจจะทำให้โกรธมากขึ้น แต่ที่แน่ ๆ คนพวกนี้ทำให้ศาสนาเราดูเสื่อมลงไปครับ จากคุณ : ปฐมธง เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 19:00:37

ความคิดเห็นที่ 7 คนเราทุกวันนี้มีความรู้สึกโกรธในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนของตัวเขาเองเป็นธรรมดาที่สุดแล้ว คนเราทุกวันนี้ก็มีความรู้สึกเสื่อมศรัทธราในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนของตัวเขาเองเป็นธรรมดาที่สุดแล้ว คนเราทุกวันนี้มีความรู้สึกว่าเขาต้องการทำในสิ่งที่เป็นตัวตนของตัวเขาเองเป็นธรรมดาที่สุดแล้ว ไม่อาจจะฝืนกรรมของตนเองไปได้ จากคุณ : ซุนจื๊อ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 19:05:32

ความคิดเห็นที่ 8 ต้องสำเร็จเป็นพระอนาคามีก่อนครับ จึงจะตัด โลภ โกรธ หลง ได้หมด แต่อย่างน้อย ถ้าสำเร็จเป็นพระโสดาบัน ก็ไม่จะไม่ละเมิด ศีล 5 กรรมบท 10 กับ ใคร แล้ว ตราบใดที่ยังเป็นแค่มนุษย์ ยังไม่ได้เป็นพระอริยเจ้า ส่วนใหญ่เขาเรียกว่า แค่กด หรือ ระงับความชั่วเอาไว้ได้ชั่วคราว เท่านั้นเองครับ เมื่อเกินจะทนไหว ความโกรธจึงระเบิดออกมารุนแรง เพราะ เดิมจะอยู่ในระดับแค่สะกดอารมณ์เอาไว้ ไม่ได้ตัดจนขาดแบบพระอริยเจ้าครับ จากคุณ : เรซึชิน เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 19:42:23

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเขาแค่รู้ธรรมะ เขาก็คงไม่เปลี่ยนแปลงอะไรมากนักหรอคับ บางครั้งยิ่งแย่ไปกว่าเดิมเพราะเหตุเเห่งการรู้โดยไม่สามารภเข้าถึงได้มันจะมีอัตตาเข้ามาขวางกั้นเพราะเหตุแห่งการรู้เหมือนคนหรือนกแก้วที่สามารถท่องจําได้อย่างแม่นยําแต่ไม่สามารภเข้าถึงความหมายอันลึกซึ่งของธรรมะอันละเอียดได้ ผู้เข้าถึงพระธรรมเขาจะต้องไม่เป็นอย่างที่ จขกท เจอแน่นนอนคับเชื่อได้แน่นนอนคับ จากคุณ : สิริพงศ์ (cellumax1515) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 19:59:18

ความคิดเห็นที่ 10 คนแบบไหนที่เรียกว่าคนที่มีธรรมะ? จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:30:16

ความคิดเห็นที่ 11 ทุกอย่าล้วนมี 2 ด้าน  เป็นธรรมดา ขึ้นอยู่กับว่าเราเป็นฆราวาสหรือบรรพชิต   ถ้าเป็นฆราวาสมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก  เพราะเมื่อมีขาวก็ย่อมมีดำ  เมื่อมีการควบคุมสติมากก็ย่อมมีการขาดสติมากมันก็เป็นของธรรมดา   เหมือนแสงสว่างกับความมืด  ย่อมเป็นของคู่กัน   เป็นธรรมดาโลก   ยกเว้นถ้าเราเป็นบรรพชิต  อันนี้ย่อไม่เหมาะสมและไม่ควร  เพราะเป็นสิ่งที่พึ่งละ  มิใช่พึ่งยึด   เป็นสิ่งที่ต้องปล่อยวาง  มิใช่ถือมั่น จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:35:05

ความคิดเห็นที่ 12 คำาว่า มีธรรมะ มันกว้างมากนะครับ แคถือศีล5ก็เป็นคนมีธรรมะแล้ว แต่คนที่มีศีล5ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องโกรธง่ายโกรธยากนี่ครับ จขกท จากคุณ : เขียนบน iPad (vibrato) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:38:44

ความคิดเห็นที่ 13 ความโกรธไม่ใช่ธรรมะ ถ้าเขาโกรธ จะเรียกว่ามีธรรมะอย่างไรกัน ต้องเรียกว่าคนไม่มีธรรมะ ถึงจะถูกค่ะ จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:15:01

ความคิดเห็นที่ 14 อย่าเข้าใจผิด  ที่ไปเห็นอาการแสดงออกรุนแรงของนักภาวนา ... นั่นไม่ใช่อาการโกรธ  แต่เป็นการแสดงออกอย่างแรงตามอาการของจิตที่มีพลังมากกว่าปกติ   แต่คนนอกที่ไม่เข้าใจ  เมื่อเห็นจะเข้าใจผิดว่าคนเหล่านั้นทำไมจึงแสดงอาการโกรธแรงขนาดนั้น  ที่จริงนักฝึกจิตที่มีพลังจิตเหล่านั้น  ก็ต้องการแสดงออกเบาๆแบบธรรมดาๆ นี่แหละ  ไม่มีอาการโกรธอะไรหรอก  แต่เพราะจิตมีพลังมาก  เมื่อพูดอะไรออกมาเบาๆตามเจตนา แต่มันจะปรุงแต่งออกมาแล้ว จะดูเหมือนรุนแรงผิดปกติมาก ...แต่ในใจคนแสดงไม่เป็นแบบนั้น จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:38:48

ความคิดเห็นที่ 15 #14 แบบนั้นขาดสติสภาวะไม่เป็นธรรมแล้วครับ จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:45:04

ความคิดเห็นที่ 16 ย่อมเพลิดเพลิน ย่อมพร่ำถึง ย่อมดื่มด่ำอยู่ซึ่งวิญญาณ เมื่อเพลิดเพลิน พร่ำถึง ดื่มด่ำอยู่ซึ่งวิญญาณ ความยินดีย่อมเกิดขึ้น ความยินดีในวิญญาณ นั่นเป็นอุปาทาน เพราะอุปาทานของบุคคลนั้นเป็นปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัสและอุปายาส. ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้. ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่พร่ำถึง ย่อมไม่ดื่มด่ำอยู่. ก็ภิกษุย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่พร่ำถึง ย่อมไม่ดื่มด่ำอยู่ซึ่งอะไร. ย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อม ไม่พร่ำถึง ย่อมไม่ดื่มด่ำอยู่ซึ่งรูป เมื่อเธอไม่เพลิดเพลิน ไม่พร่ำถึง ไม่ดื่มด่ำอยู่ซึ่งรูป ความ ยินดีในรูปย่อมดับไป เพราะความยินดีของภิกษุนั้นดับไป อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ ฯลฯ ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้. ภิกษุย่อมไม่ เพลิดเพลิน ย่อมไม่พร่ำถึง ย่อมไม่ดื่มด่ำ ซึ่งเวทนา ... ซึ่งสัญญา ... ซึ่งสังขาร ... ซึ่งวิญญาณ เมื่อเธอไม่เพลิดเพลิน ไม่พร่ำถึง ไม่ดื่มด่ำอยู่ซึ่งเวทนา ... ซึ่งสัญญา ... ซึ่งสังขาร ... ซึ่งวิญญาณ ความยินดีในเวทนา ... ในสัญญา ... ในสังขาร ... ในวิญญาณ ย่อมดับไป เพราะความ ยินดีของภิกษุนั้นดับไป อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ ฯลฯ ความดับแห่งกอง ทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ภิกษุย่อมไม่ เพลิดเพลิน ย่อมไม่พร่ำถึง ย่อมไม่ดื่มด่ำ ซึ่งเวทนา ... ซึ่งสัญญา ... ซึ่งสังขาร ... ซึ่งวิญญาณ เมื่อเธอไม่เพลิดเพลิน ไม่พร่ำถึง ไม่ดื่มด่ำอยู่ซึ่งเวทนา ... ซึ่งสัญญา ... ซึ่งสังขาร ... ซึ่งวิญญาณ ความยินดีในเวทนา ... ในสัญญา ... ในสังขาร ... ในวิญญาณ ย่อมดับไป เพราะความ ยินดีของภิกษุนั้นดับไป อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ ฯลฯ ความดับแห่งกอง ทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ความดับแห่งกอง ทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ความดับแห่งกอง ทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ พระพุทธเจ้า....ตรัสไว้  ดีแล้ว   ชอบแล้ว คนที่ไม่รู้เนื้อความนี้  ไม่เข้าใจแจ่มแจ้งเนื้อความนี้ คือผู้ไม่รู้ธรรม จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:47:17

ความคิดเห็นที่ 17 มีคำพูดว่า  ถ้ามีใครชวนคุยเรื่องธรรมะ อีกคนจะบอกว่า ก็ต่อยกันซิ คือคนที่มีความรู้ธรรมะมากๆ เวลาใครไม่เชื่อที่เขาพูด เขาจะไม่พอใจ อาจโกรธก็ได้ คงเป็นเพราะ อ่านมาก ฟังมาก แต่ปฏิบัติน้อย หรือไม่ได้ปฏิบัติ ถ้าสวดมนต์ นั่งสมาธิประจำ จะปล่อยวางได้ มีสติคุมจิตใจได้ดีกว่า จะเห็นได้ทั่วไป พวกอาจารย์ที่ เป็นนักปริยัติ เวลาคนฟังไม่เชื่อ แกจะฉุนเฉียว ถ้าลองแหย่แกมากเข้า โมโหเลยทีเดียว ไม่เชื่อสมาชิกห้องนี้ ลองแหย่นักพูด นักแปลที่เป็นพระดังๆของเมืองไทยซิ รับรองได้เห็นอารมณ์แน่....55555 สมเด็จโตเคยเล่าว่า.......มียายแก่ๆ ชอบปฏิบัติธรรม มาหาท่าน บอกว่าฉันบรรลุธรรมแล้ว สมเด็จโตตบหน้าเปรี้ยงทันที โดยไม่บอกให้รู้ตัว แกร้องไห้ โมโหไปฟ้องสังฆการี ว่าสมเด็จโตตบหน้า  สมเด็จโตก็บอกว่า ก็โยมบอกว่าบรรลุธรรมแล้ว อาตมาเลยพิสูจน์ลองตบหน้า ยังโมโหอยู่เลย ยังไม่บรรลุหรอก จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 23:31:18

ความคิดเห็นที่ 18 เออ.........โบราณว่า    กษัตริย์มานะ  พระทิฐิ          คงจะจริงนะ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 23:32:43

ความคิดเห็นที่ 19 ความปองร้าย ความมุ่งร้าย ความขัดเคือง ความขุ่นเคือง ความเคือง ความเคืองทั่ว ความเคืองเสมอ ความชัง ความชังทั่ว ความชังเสมอ ความพยาบาทแห่งจิต ความประทุษ ร้ายในใจ ความโกรธ กิริยาที่โกรธ ความเป็นผู้โกรธ ความชัง กิริยาที่ชัง ความเป็นผู้ชัง ความพยาบาท กิริยาที่พยาบาท ความเป็นผู้พยาบาท ความพิโรธ ความพิโรธตอบ ความเป็น ผู้ดุร้าย ความเพาะวาจาชั่ว ความไม่แช่มชื่นแห่งจิต นี้เรียกว่า ความโกรธ.            อีกอย่างหนึ่ง ควรรู้ความโกรธมากโกรธน้อย. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงทำจิตให้ ขุ่นมัว แต่ยังไม่ถึงให้หน้าเง้าหน้างอก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงทำให้หน้าเง้าหน้างอ แต่ยังไม่ทำให้คางสั่นก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงทำให้คางสั่น แต่ยังไม่ให้เปล่งผรุส- *วาจาก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงให้เปล่งผรุสวาจา แต่ยังไม่ให้เหลียวดูทิศต่างๆ ก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงให้เหลียวดูทิศต่างๆ แต่ยังไม่ให้จับท่อนไม้และศาตราก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงให้จับท่อนไม้และศาตรา แต่ยังไม่ให้เงื้อท่อนไม้และศาตราก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงให้เงื้อท่อนไม้และศาตรา แต่ยังไม่ให้ท่อนไม้และศาตราถูกต้อง ก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงให้ท่อนไม้และศาตราถูกต้อง แต่ยังไม่ทำให้เป็นแผลเล็ก แผลใหญ่ก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงทำให้เป็นแผลเล็กแผลใหญ่ แต่ยังไม่ให้กระดูกหัก ก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงให้กระดูกหัก แต่ยังไม่ให้อวัยวะน้อยใหญ่หลุดไปก็มี. บางครั้ง ความโกรธเป็นแต่เพียงให้อวัยวะน้อยใหญ่หลุดไป แต่ยังไม่ให้ชีวิตดับก็มี. บางครั้ง ความโกรธ เป็นแต่เพียงให้ชีวิตดับ แต่ยังไม่เสียสละชีวิตของตนให้หมดไปก็มี. เมื่อใด ความโกรธให้ฆ่า บุคคลอื่นแล้ว จึงให้ฆ่าตน เมื่อนั้น ความโกรธเป็นไปรุนแรงอย่างหนัก ถึงความเป็นของมาก อย่างยิ่ง. ความโกรธนั้น อันบุคคลใดละ ตัดขาด สงบ ระงับแล้ว ทำไม่ให้ควรเกิดขึ้นได้ เผาเสียแล้วด้วยไฟคือญาณ บุคคลนั้นเรียกว่า ผู้ไม่โกรธ. บุคคลชื่อว่า เป็นผู้ไม่โกรธ เพราะละ ความโกรธได้แล้ว เพราะกำหนดรู้วัตถุแห่งความโกรธ เพราะตัดเหตุแห่งความโกรธเสีย เพราะ ฉะนั้น จึงชื่อว่า ผู้ไม่โกรธ.            เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๙  บรรทัดที่ ๔๗๓๑ - ๔๗๖๔.  หน้าที่  ๑๙๙ - ๒๐๐. http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=29&A=4731&Z=4764&pagebreak=0            อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ ที่ :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=29&item=383&items=2&preline=&mode=bracket            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=29&i=374            สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๙ http://84000.org/tipitaka/read/?สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่_๒๙ http://84000.org/tipitaka/read/?index_2 ขอบพระคุณท่าน ฐานาฐานะ ครับ ขออนุญาต อาศัยท่านเป็นกัลยาณมิตร อีกท่านหนึ่ง นะครับ จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 23:33:16

ความคิดเห็นที่ 20 แค่ใส่บาตรทุกเช้า ไม่เรียกว่ามีธรรมะมากนะครับ จากคุณ : ผีเสื้อสมุทรประเภท2 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 23:52:16

ความคิดเห็นที่ 21 1. ส่วนหนึ่งคือ ถือว่าตัวเองดี  ความเห็นตัวเองถูก แตะความเห็น หรือมีคนขัดแย้ง ความโกรธจะโผล่มาทันที (อันนี้ตัวผมเอง) 2. พวกที่ทำสมถะเยอะๆ ทำแล้วจิตเย็นสงบ พอช่วงไม่ได้ทำ จิตจะตีกลับไปอีกข้าง เพราะถูกกดไว้ให้เย็นๆ เงียบๆ  ตอนโกรธจะโกรธมากกว่าปกติเสียอีกเพราะโดนกดไว้นาน จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 00:49:21

ความคิดเห็นที่ 22 ความเห็นของพระพุทธเจ้า.   ถูกต้องที่สุดแล้ว ใครไม่เห็นตาม.  ย่อมมิใช่สาวก ใครเห็นตรงข้ามพระพุทธเจ้า ก็มีแต่. พวกมาร จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 05:45:41

ความคิดเห็นที่ 23 คนที่ปฏิบัติธรรมหรือชอบทำบุญก็ตาม  เขา คือ คนธรรมดาๆคนหนึ่งที่กำลังแสวงหาทางพ้นทุกข์  อาจพบแล้วแต่ยังไปไม่ถึง หรืออาจยังหลงทางอยู่ก็เป็นได้  กิเลส นิสัย ก็ยังอยู่  ทำไมจะขี้โกรธไม่ได้ จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 06:01:33

ความคิดเห็นที่ 24 เพราะคนที่ศึกษาธรรมมะใหม่ๆ จะยึดถือในข้อธรรมที่เห็นว่าถูก เมื่อมีอะไรมากระทบ ข้อธรรมที่ตัวเองศึกษาเหล่านั้น ก็จะทำให้โกรธหนะครับ ยิ่งกำข้อธรรมที่เห็นตามทิฐฐิตัวไว้แน่นเท่าไหร่ แล้วมีคนมาแย้งหรือ ทำผิดจากข้อธรรที่ยึดไว้ในมือเหล่านั้น  โทสะก็จะเกิด เป็นเรื่องปกติของโทสะจริต ดังนั้น คนที่กำข้อธรรมมะไว้แน่นๆมักเป็นคนที่มีโทสะจริตสูงกว่าคนทั่วไป ประมาณบ้าตำรา บ้าหลักการ แบกตำราแนวๆนั้น ซึ่งจะเหวี่ยงได้ง่ายกว่าคนปกติอยู่แล้ว ในทางกลับกัน คนที่มีธรรมะในใจ คือคนที่ปล่อยวาง อารมณ์ขุ่นมัวเหล่านี้ได้ ดังนั้นถ้าเราพุดถึงคนที่ศึกษาธรรมมะ กับคนที่มีธรรมะในใจ   เราจึงกำลังพูดถึงกลุ่มคน คนละกลุ่มกัน จากคุณ : Yaoharee เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 06:48:54

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่มีผู้ใดในสามโลกธาตุนี้ตรัสรู้ได้เอง สาวกย่อมต้องอาศัย ความเห็นแจ้ง รู้แจ้ง ของพระศาสดาเป็นแนวทาง และมีแต่พวกมารเท่านั้น ที่ไม่ชอบความเห็นของพระศาสดา แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 07:24:13 จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 07:23:18

ความคิดเห็นที่ 26 พระพุทธศาสนา เป็นศาสนาแห่งเสรีภาพ ใช้ป้ญญา ไม่ให้เชื่อทันที ไม่บังคับ เชื่อก็ได้ ไม่เชื่อก็ได้ แม้แต่พระองค์พูดก็ยังไม่ให้เชื่อทันที ต้องใช้ปัญญากันก่อน มิฉนั้นตกจากการเป็นชาวพุทธ กลายเป็นความเชื่อแบบมีพระเจ้าหรือ พวกลัทธิคอมมิวนิสต์ ที่ให้เชื่อผู้นำห้ามขัดขืน ห้ามพิจารณาโต้แย้งใดๆ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 07:56:49

ความคิดเห็นที่ 27 เจ้าของกระทู้เล่นโพสแบบนี้...ทำเอาเรารู้สึกผิดไปเลย... เมื่อหลายวันก่อน เราพึ่งแสดงอาการเกรี้ยวกราดใส่บางท่าน ในสถานที่แห่งหนึ่ง เจอเจ้าของกระทู้โพสความรู้สึกแบบนี้ เราเลยสะอึกไปเลย ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี... อยากจะบอกว่าขอโทษด้วยนะคะ เราก็ขอโทษแทนคนอื่นด้วยที่เค้าแสดงอารมณ์แบบนั้นออกไป ก็เหมือนกับที่หลายๆท่านความคิดเห็นข้างบนบอกแหละ เกิดได้ด้วยหลายปัจจัย และหลายๆอย่าง แต่ที่แน่ๆคือเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเลย เราน่าจะแสดงออกด้วยเหตุและผลมากกว่า ให้คนอื่นเข้าใจและมองและเข้าใจธรรมะไปในทางที่ถูก อืม... (-/\-)   ถ้าคราวหน้า จขกท. เจอคนที่แสดงอารมณ์เกี้ยวกราดใส่อีก ก็ให้อภัยเค้าเถอะนะคะ เพราะอย่างเราเองก็ไม่ได้มีเจตนาจะทำอะไรไม่ดีใส่คนอื่นหรอก เราทำไม่ถูกจริงๆนะแหละ ต้องขอโทษแทนคนอื่นด้วยนะคะ (-/\-) . จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 10:26:52

ความคิดเห็นที่ 28 เราคือ เซียวฮื่อยี้ เราว่ายแหวกไปใน ลำน้ำใส เราว่ายขึ้นเราวายลง ดำผุดดำว่าย ขึ้นลง ๆ เราเห็นกอบัว เราเห็นสายบัว เราเห็นดอกบัว เราเห็นบัวบาน สราญเมื่อได้ยล. เห็นอะไรตอนไหน คือ แต่ละท่านกำลังอยู่ในช่วงนั้นๆ เราเห็นก็ดีแล้วหละ จากคุณ : เขาเป็นธรรมทายาทเรา (HeavenMoon) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 16:06:05

ความคิดเห็นที่ 29 โกวเล้ง. โกฮับ... อาเธอร์.ซีคล็าก ไอแซค. อาซีมอฟ จากคุณ : กระบี่นางฟ้า เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 18:41:45

ความคิดเห็นที่ 30 เพราะเค้ายังยึดติดในอีกสิ่งหนึ่ง ที่เรียกว่าความดี คือ อาการ ติดดี จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 22:01:20

ความคิดเห็นที่ 31 เพราะว่าเขาทำท่าไปอย่างนั้นเอง จากคุณ : aoporadio เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 22:51:03

ความคิดเห็นที่ 32 ผู้มีธรรมะ ก็คือ ผู้ที่กำลังปฎิบัติธรรมทั่วๆไป ยังคงมีกิเลส ราคะ โลภ โกรธ หลง อยู่เหมือนคนปกตินี่แหละ อย่าไปคาดหวังกับภาพลักษณ์ของคนเหล่านี้เลย ตัวเราเองก็คนนึงล่ะที่ถือศีล ปฏิบัติธรรม แต่ก็ยังมีความไม่ดีอยู่มากมายก่ายกอง จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 15:26:23

ความคิดเห็นที่ 33 น่าจะเป้ฯนิสัยส่วนตัวของคนมากกว่าค่ะ พอคนแบบนี้ไปเข้าวัด ก็ไปเกรี้ยวกราดในวัด คนแบบนี้อยู่ที่บ้านก็โมโหอยู่ที่บ้าน พระพุทธศาสนาไม่เคยกีดกั้นว่า คนนี้ขี้โกรธ ห้ามปฏิบัติธรรม ห้ามเข้าวัด หรือคนนี้ใจเย็น เข้าวัดได้ พุทธศาสนาไม่เคยกะเกณฑ์คัดเลือกเฉพาะอะไรดีดี เอาไปประดับศาสนา พระพุทธศาสนาเป็นที่พึ่ง เป็นหนทางแห่งการดับทุกข์ เมื่อทุกข์ยังไม่ดับ ก็ยังมีโลภ โกรธ หลง ธรรมดาค่ะ เมื่อวานนี้ ยังโดน คนที่เขาเข้าวัดนานกว่า ว่าแดกดันแรงแรง ตอนถูกแดกดัน ตอนแรกโมโหมาก จนกลับบ้านยังคงโมโหอยู่เลย โมโหจนกลับบ้าน ทำไมเขาต้องมาว่าเราถึงขนาดนี้ .... วันนี้นอนตื่นขึ้นมา หายโกรธไปเฉยเฉย เพราะความโกรธไม่เที่ยง ยังบอกตนเองว่า ช่างโง่เง่าที่ตนเองเอาคำพูดแดกดันไร้สาระของคนแบกเข้านอนไปด้วย จากคุณ : จิตรพร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 20:57:07