ความคิดเห็นที่ 1 ไม่เห็นจะน่าถามเลย หน้าที่ก็ต้องมาก่อนอยู่แล้ว จากคุณ : เขียนบน iPad (vibrato) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:25:07

ความคิดเห็นที่ 2 มรรค 8 ทางสายกลาง   ธรรมจักร  ไม่ตึงเกินไป  ไม่หย่อนเกินไป จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:27:50

ความคิดเห็นที่ 3 เหมือนคนออกทะเลหาปลาละครับ ถ้าไม่ทำก็อดตาย เวลารบ ถ้าไม่ทำหน้าที่ก็ตาย ปล.อยากจะอธิบายอะไรๆที่มันละเอียด แต่เกรงว่าจะหลงป่าหลงฝูง เอาที่ดูง่ายๆไว้ก่อนดีกว่า จากคุณ : Vincent Tai303 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:35:26

ความคิดเห็นที่ 4 ผมจะใช้ปัญญา ไม่ใช้ความรุนแรง อีกฝ่ายรุนแรง ใช้ปัญญาไม่ได้ผล ผมจะรุนแรง และใช้ปัญญาต่อไป ตามสถานการณ์นั้น ๆ เขายิงมาผมจะยิงขา ยิงแขน เป็นต้น แต่เขาว่าคนถ้ามีบารมีกรรมดีเยอะจะไม่ได้ตกไปอยู่ในภาวะแบบนั้นหรอกครับ หรือหากมีบารมีมาก ๆ ก็จะมีธรรมที่จะฝ่าฟันไม่สนใจใยดีต่อความขัดแย้งเหล่านั้น ถ้าใช้ัปัญญาก็แล้วคุยกันดี ๆ ก็แล้วสงครามและการยิงกันยังเกิดขึ้นอยู่ มีแต่ความสูญเสียทั้งสองฝ่าย  เราเพียงผู้เดียวที่จะสงบและระงับหากโดนยิงตายไปก็ไม่เป็นไรไม่สร้างกรรมใหม่ ชำระกรรมเก่า โดยส่วนตัวของเรา เราได้ทำหน้าที่ที่ำสำคัญกว่าหน้าที่อื่นใด นั่นคือหน้าที่ของตนเอง ทำใ้ห้ดีให้ได้ก่อนค่อยมาคิดทำหน้าที่ส่วนรวม เพราะแน่นอน คงไม่มีใครคิดแบบเราพร้อม ๆ กันหมดทั้งกองร้อยกองพัน กองพล แน่นอน ที่เหลือเขาก็จับมีดไม้ปืนยิงกันดังเดิม ดังนั้น เราหยุดไปคนเดียว ไม่เสียระบบนิเวศของการฆ่าฟันหรอกครับ จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:35:58

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าบรรพบุรุษคิดอย่างคุณคงไม่มีแผ่นดินไว้ให้คุณเรียกว่าประเทศไทยหรอกมั้ง เอาพอดีๆเถอะอะไรที่ต้องทำมันก็ต้องทำเน้อ ถึงจะรู้เต็มอก แต่ก็ใช่ว่านั่นคือคุณจะเลวตลอดชีวิต เสร็จศึกก็อยู่ในศีลกินในธรรมกันเป็นส่วนใหญ่ จากคุณ : เหนือฟ้าเหมันต์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:41:02

ความคิดเห็นที่ 6 พระสมัยก่อนยามหน้าศึกสงคราม ยังฝึกอาวุธสอนพิชัยสงครามโปรดญาติโยมกันเลยนะ จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 20:51:03

ความคิดเห็นที่ 7 ตามกระทู้    ถ้าผมถือศีล ๕เคร่งครัด  ก็จะหาโอกาสไปทำหน้าที่อื่นๆ(มีมากให้ทำ) แต่ถ้าเจอศัตรูเฉพาะหน้าและจำเป็นก็ต้องจัดการ  จะพยายามไม่ให้ตายครับ แต่ถ้าพลาดตายไปก็ไม่เป็นไรครับ  ยอมตกนรก เหมือนบรรพบุรุษที่ต้องฆ่าศัตรู ผมจะไม่ยอมให้บ้านเมืองต้องพินาศ ชิป หาย   เหมือนผู้มีอำนาจหน้าที่ ปล่อยให้พวกโกงกินบ้านเมือง ลอยนวล  ในปัจจุบัน จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:10:38

ความคิดเห็นที่ 8 "หากพี่เลือกไม่ฆ่า--->ถือได้ว่าทรยศต่อชาติบ้านเมือง และเพื่อนร่วมพี่อาจตายจากฝีมือศัตรูคนที่พี่ปล่อยผ่านไป หรือจะเลือกหนีทัพ ใครจะรบจะพุ่ง จะปกบ้านป้องเมืองเรื่องของพวกคุณ ผมขอหนีเข้าป่าแสวงหาความสงบทางจิต เพื่อความหลุดพ้นต่อไป เป็นพี่ๆ พี่เลือกตัวเลือกไหนกันครับ" ชาติบ้านเมือง ก็คนผู้รักชีวิต คนที่เราฆ่า ก็คนผู้้รักชีวิต ไม่่ควรมีใครตายทั้งนั้น เพราะการตอบแทนบุญคุณชาติบ้านเมือง ไม่ได้อยู่ที่การฆ่าใครเพื่อให้บ้านเมืองรอด โปรดพิจารณาจาก "เจ้าของชาติบ้านเมือง" ท่านหนึ่งในชาดก  ที่ยอมให้เขาฆ่า  ยอมให้บ้านเมืองโดนยึดครอง  เพื่อรักษาธรรม   ไม่ใช่เพื่ออธิปไตยที่สมมุติขึ้นมาจากธาตุดินน้ำลมไฟ เจ้าของชาติบ้านเมืองท่านนี้  ท่านไม่ยอมให้ทหารทำอะไรศัตรูเลย  แถมท่านยังยอมให้ศัตรูของท่านจับท่านไปฆ่าเสียอีก มีบางอย่างที่สามารถรักษาชาติบ้านเมือง คนที่เรารัก หรือแม้แต่ตัวเราเองได้ มากกว่าการทำลายศีลข้อที่หนึ่งเพื่อรักษาบางอย่าง เพราะสุดท้ายแล้ว สิ่งที่จะรักษาคนในชาติ ก็ไม่ใช่การฆ่าอยู่ดี เราฆ่าเขา เขาฆ่าเรา เขารักษาชาติเขา เรารักษาชาติเรา ตัวเราเองยังไม่มีตัวตนเลย  ชาติของใคร  มีแต่จิต เจตสิกรูปทั้งนั้น คนนอกนั้น  ชาติหรืออะไรก็ตาม   เราฆ่าศัตรู คนในชาติก็ต้องไปตามกรรม เราไม่ฆ่าศัตรู คนในชาติก็ต้องไปตามกรรม ถ้าจะช่วยคนในชาติ ก็ต้องช่วยให้เค้าทำกรรมดี โปรดศึกษาวิธีป้องกันชาติบ้านเมือง โดยไม่มีการฆ่าคน จาก มหาสีลวชาดก http://www.84000.org/tipitaka/attha/jataka.php?i=270051 ผู้ตัดสินใจป้องกันบ้านเมืองด้วยวิธีในชาิดกนี้ ท่านเป็นระดับแม่ทัพทีเดียว จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:28:24

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าอาชีพเป็นทหาร  หรือ สถานการณ์ให้บีบบังคับให้ต้องออกทำสงคราม  และยังไม่บรรลุถึงระดับเป็นพระโสดาบัน  ก็ลุยไปเลย  ...  ยังไงการฆ่าทหารฝ่ายตรงข้ามในการทำสงครามก็เป็นการทำบาปข้อปาณาฯ ที่มีบาปน้อยที่สุด  เพราะไม่ได้ทำด้วยความอาฆาตแค้นส่วนตัวเจาะจงลงไป  แต่ทำด้วยภาระหน้าที่ของสังคม   เป็นภาระหน้าที่ของชาวโลกที่เลี่ยงไม่พ้น....  กษัตริย์หลายๆแคว้นในสมัยพุทธกาลที่มานับถือศาสนาพุทธเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้าด้วยกัน  บางครั้งก็ยกกองทัพทำสงครามกันเองบ่อยๆ  และพระพุทธเจ้าก็ไม่เคยทรงเข้าไปขัดขวางหรือตรัสเรื่องใดๆในกิจกรรมอันนี้ของพวกกษัตริย์   เกี่ยวกับเรื่องนี้พระพุทธเจ้าทรงวางพระองค์ดุษณี เป็นกลางๆเฉยๆ ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:28:34

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วกรณีเป็นพระโสดาบันขึ้นไป ในสถานการณ์ที่ถูกหน้าที่บีบบังคับให้"ต้อง"ฆ่าเท่านั้น ท่านจะเลือกฆ่า(ทำตามหน้าที่ปกป้องชาติ ศาสน์ กษัตริย์) หรือท่านจะมั่นคงในศีลยอมให้ศัตรูฆ่า ส่วนเรื่องหน้าที่ปกป้องชาติ ศาสน์ กษัตริย์นั้นปล่อยวางเสีย จากคุณ : จขกท. (Kamajor) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:38:53

ความคิดเห็นที่ 11 เหตุใดจึงต้องฆ่า เพื่อเส้นแบ่งสมมติ จากคุณ : อาตาปี สัมปชาโน สติมา เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 22:03:00

ความคิดเห็นที่ 12 คนที่รักษาศีลอย่างเคร่งครัดนั้นมีอยู่นะครับ ในคำภีร์ของเราก็มี ประเภท"ยอมตายไม่ยอมผิดศีล" จิตใจแบบนี้หนักแน่นมั่นคงมาก และยิ่งไปกว่านั้นยังมีประเภทยอมเสียสละชีวิตเอง เพื่อให้ผู้อื่นรอด ด้วยความมีเมตตากรุณา คนละอย่างกับทหารออกรบแล้วยอมตายในสงคราม ประเภทนี้ไม่มีใครอยากตายจริงหรอก อยากกลับไปหาลูกเมียพ่อแม่กันทุกคน ในเมื่อเด็ดเดี่ยวขนาดยอมตายเองเพื่อให้ผู้อื่นรอดได้ แล้วจะไปฆ่าผู้อื่นเพื่อ ให้ตัวเองและพวกพ้องรอดได้หรือ เรื่องศักดิ์ศรีเอกราช ชาติ อธิปไตยเป็นภาพมายา เป็นอุปาทานยึดมั่นในตัวตนว่านี่ชาติกรู นี่เผ่าพันธุ์กรู ทหารที่ถูกเกณฑ์ไป ก็เป็นแค่หมากการเมืองระหว่างประเทศตัวหนึ่ง ซึ่งถูกชี้นิ้วโดยผู้มีอำนาจไม่กี่คนเท่านั้น ก็แน่ล่ะที่ในสมัยพุทธกาลพระพุทธเจ้าจะไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องโลก ๆพรรค์นี้ เพราะท่านส่องทะลุเรื่องกรรม ของเผ่าพันธุ์ของทุกฝ่ายแล้ว ว่ามีปัจจัยอะไรที่ทำให้คน ๆหนึ่งต้องถูกเกณฑ์มาอยู่ในภาวะสงคราม ส่วนการตัดสินใจที่หนักแน่นนั้นก็เพียงแค่ทำให้คนยึดมั่นในศีลธรรมคนหนึ่ง เปลี่ยนสถานะจากความเป็นมนุษย์ ชาตินี้เผ่านี้ ไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น ้โดยทิ้งความเป็นตัวตนของชาติพันธุ์ที่ลวงตานั้นไว้เบี้องหลัง ได้เสวยทิพย์สุขในภาวะใหม่ที่ละเอียดปราณีตยิ่ง ปล่อยให้พวกที่ยึดติดกับชาติของกรู เมืองของกรู มันวุ่นวายต่อไปเถอะ จำได้ว่าเคยอ่านเจอชาดกที่เทวดาที่อยู่ในพื้นที่ระหว่างสองเผ่าที่รบพุ่งกันมานาน หลายชั่วอายุคน ท่านเห็นคนเผ่านี้ตายในสนามรบ ไปเกิดเป็นชนเผ่าโน้น ชนเผ่าโน้นตายไปก็กลับมาเกิดเป็นชนเผ่านี้ เพื่อรบพุ่งเข่นฆ่าลูกหลานตนเอง เพราะผูกเวรกันไว้ จึงผลัดกันทำ น่าอเน็จอนาจ สลดสังเวทใจเป็นที่สุด ทั้งหมดนี้คือภัยในการเวียนว่ายตายเกิด เป็นภัยร้ายในสังสารวัฏฏ ผู้มุ่งนิพพาน ผู้มุ่งสละโลกทั้งหลายเห็นภัยอันนี้กันชัดเจนแล้ว ควรหรือที่พวกเราจะมัวเมาประมาท ยึดติดกับชาติพันธุ์จอมปลอมกันอยู่ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 23:00:49

ความคิดเห็นที่ 13 ครับ เรามาจากที่ ๆ คล้าย ๆ กัน   แค่เพิ่มจำนวนประชากรมากขึ้นตามระยะเวลา แต่สุดท้ายเราก็ฆ่าและทำร้ายพ่อแม่พี่้น้องลูกหลาน กันเองทั้งนั้น ดังนั้นไม่ว่าฆ่าคนชาิติไหนชาติใดรุกรานก่อนหรือรุกรานเขา ก็บาปด้วยกันทั้งสิ้นเพราะทะเลาะกันเองกัดกันเอง ฆ่ากันเองทำร้ายกันเองมันก็วกวนมาหาตัวเอง คงเคยได้ยินนะครับ คำฝรั่งที่ว่า We are the world พระท่านเคยเทศน์ตอนนึง คนมากมายมักบอกว่าทำเพื่อแผ่นดิน แต่หาได้พิจารณาจากความเป็นจริงเลยว่า แผ่นดินไม่ได้เรียกร้องเลย มีแต่ตัวมนุษย์เองต่างหากที่สืบการมีชีวิต ขยายเผ่าพันธุ์จากเหล่าเดียวกันใกล้เคียงกัน จนมาเป็นศัตรูกันเอง โดยลืมการย้อนประวัติ ที่ยาวนาน ว่าแท้จริงก็พ่อแม่พี่น้องร่วมกันมาทั้งสิ้น แล้วก็แบ่งเส้นว่าบ้านนั้นบ้านนี้ ต. อ. จ. ประเทศ นั้นนี้ ของเราของเขา มนุษย์ค่อย ๆ ลืม เองต่างหากที่เีรียกร้องให้ทำตามความไม่รู้ กิเลส ตัณหา ความขัดแย้ง และผลประโยชน์ของตนเอง ทั้งสิ้น ไม่ได้เกี่ยวกับทำเพื่อแผ่นดินหรือโลกแต่อย่างไร   คิดแบบนี้จริง ๆ ก็ควรหรือจะดำเนินมรรคผลให้หลุด  โดยเร็วครับ และเห็นด้วยอย่างยิ่ง สำหรับคนมีปัญญามองเห็นธรรมมาก ๆ ควรจะ ตีตัวออกห่างจากความขัดแย้งฆ่าฟันซึ่งเ็ป็นวิวัฎวนเวียน แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 00:18:08 จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 23:59:56

ความคิดเห็นที่ 14 ประเด็นแรก คนเรามีทางเลือกเสมอสำหรับผู้ที่มองหา ประเด็นที่สอง ถ้าตัดสินใจว่าจะทำหน้าที่ตามที่จขกท. เสนอมาว่าต้องทำ ก็ทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ตัดความยินดียินร้ายโดยส่วนต้วทิ้งถือเป็นการทำงานในหน้าที่ ประเด็นที่สาม อริยบุคคลตั้งแต่ระดับโสดาบันขึ้นไป มีศีลสมบูรณ์ ไม่มีทางที่จะผิดศีลอย่างเด็ดขาด ถ้าต้องตายเพื่อรักษาศีลก็ไม่เสียดายชีวิตแต่อย่างใด จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 00:41:58

ความคิดเห็นที่ 15 หลายความเห็นตอบแบบเอา "ความคิดส่วนตัวของตน" เป็นที่ตั้ง จึงบอกแต่สิ่งที่เป็นความคิดของตัวเอง ในสิ่งที่ตัวยึดว่ามีคุณค่า ไม่ได้ให้ "หลักการ" กลางๆ ไป พระพุทธองค์ทรงเป็นเพียงผู้ชี้ทาง ทรงให้ข้อมูลเรื่องการกระทำและผลของการกระทำ ส่วนสัตว์แต่ละตน ก็จะเป็น "ผู้เลือก" เองว่าจะทำยังไง เมื่อเลือกทำแล้ว ก็ต้องเสวยผลจากทางเลือกนั้นๆ จะเลือกรบ ไม่รบ ฆ่า ไม่ฆ่า ยิง ไม่ยิง เลือกประเทศ เลือกศีล หรือเลือกทางอื่นๆ ทุกทางเลือกมีผลเสมอ ซึ่งจะให้ตอบทุกแง่ก็ได้ แต่มันยืดยาวมาก เอาหลักตรงนี้ให้เข้าใจเรื่องพื้นฐานกฏแห่งกรรมก่อน ธรรมชาติไม่ได้มีหน้าที่มาบอกให้ใคร ควรจะทำอย่างไร คนแ่ต่ละคนต่างหาก ที่เลือกเองว่าจะทำยังไง แล้วก็รับผลนั้นๆ ไป จากคุณ : Gow27 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 01:23:04

ความคิดเห็นที่ 16 ความคิดเห็นที่ 10     แล้วกรณีเป็นพระโสดาบันขึ้นไป ในสถานการณ์ที่ถูกหน้าที่บีบบังคับให้"ต้อง"ฆ่าเท่านั้น ท่านจะเลือกฆ่า(ทำตามหน้าที่ปกป้องชาติ ศาสน์ กษัตริย์) หรือท่านจะมั่นคงในศีลยอมให้ศัตรูฆ่า ส่วนเรื่องหน้าที่ปกป้องชาติ ศาสน์ กษัตริย์นั้นปล่อยวางเสีย จากคุณ : จขกท. (Kamajor ต้องทำความเข้าใจว่า ชาติ และกษัตริย์ นั้น คือ มนุษย์นี่เอง ตัดคำว่าชาติ และกษัตริย์ออก ให้ความหมายใหม่ ก็ืคือการ ฆ่าคน เพื่อรักษาคน ส่วนคำว่าศาสนา  ได้ถูำกทำลายไป ตั้งแต่เพียง "มีจิตคิดจะฆ่าเพื่อนร่วมสังสารวัฏ" เสียแล้ว ในสังสารวัฏนี้ พระพุทธเจ้าตรัสว่า หาได้ยากที่เราจะไม่พบคนที่เคยเป็นพ่อแม่ญาติพี่น้องของเรา เราฆ่าศัตรู  ศัตรูคนที่เราจะฟันดาบที่คอนั่นแหละ พ่อเราเอง ชาติไหนก็ไม่รู้ เราเอาปืนยิงทหารข้าศึกชาย ทหารนั่นแหละ ลูกสาวของเราเอง ชาติไหนไม่รู้ มนุษย์ทุกคน เกิดมาบนโลก ร้องได้แต่อ้อแอ้ ไม่รู้จักแม้แต่คำว่า "ฉัน" พอโตขึ้นมา กิเลสอันธการก็กระซิบกระซาบให้เข้าใจว่า "นี่ฉัน" , "นี่ของฉัน" จากเด็ก ฟังกิเลส เรื่อยมา จนโต จึงได้วาดภาพความเป็นจริง ให้กลายมาเป็น ความเป็นใจ จากความยึดถือว่า ก้อนดินเท่านี้คือบ้านฉัน ก็ขยายออกไป สมมุติกว้างออกไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ จากเด็ก ที่เคยตีกัน เพราะแย่งของเล่น เป็นคนโต ที่ตีกัน เพราะแย่งทรัพย์ เป็นคนโต ที่ทำลายตัวเอง เพียงเพื่อสิ่งที่ไม่ีมีอยู่จริง พระโสดาบัน  ท่าน จะไม่ยอมฆ่าใคร  แม้เพราะเหตุแห่งการจะต้องปรินิพพานของพระพุทธเจ้า  เพราะท่านมีจิตสูง  มีเมตตาจิต ถามว่า ท่านรักประเทศชาติไหม รัก แน่นอน  พระโสดาบันท่านมีจิตสูงกว่าปุถุชนทั่วไป  แต่ท่าน  ไม่ได้มองประเทศชาติ ถ้าเรามองอะไรเพียงว่าสิ่งนั้นเป็นของเรา  เราก็จะต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อรักษาสิ่งนั้น เพื่อให้สิ่งนั้นไม่เสียไป  เพื่อให้ได้ครอบครองสิ่งนั้น แต่ถ้าเรามองอะไรว่าสิ่งนั้น เป็นของโลก  เป็นของสังสารวัฏ  เป็นของจักรวาล   เป็นของสังขาร  เป็นของสังขตะธรรม  เราจะรู้ว่า  เราไม่ควรทำลายแม้แต่้ก้อนดินก้อนเล็ก ๆ เลย  เพราะเราไม่มีสิทธิ์ในอะไร  เราไม่ใช่เจ้าของอะไร   เมื่อเรารู้แล้ว  ว่าเราไม่ใช่เจ้าของอะไร  เราก็จะมองคนอื่นออกว่า  คนทั้งประเทศ  ไม่มีใคร  เป็นเจ้าของอะไรเหมือนกัน   เรา ไม่เป็นเจ้าของอะไร แม้แต่ตัวเราเอง ครอบครัวข้างบ้านเราสามหลัง ก็ไม่เป็นเจ้าของอะไร แม้แต่ตัวเขาเอง ประชากรในตำบลที่เราอยู่ ก็ไม่ได้เป็นเจ้าของอะไร แม้แต่ตัวของเขาเอง ประชากรในอำเภอ จังหวัด ประเทศที่เราอยู่ ก็ไม่ได้เป็นเ้จ้าของอะไร แม้แต่ตัวของเขาเอง คำว่าประเทศ เป็นสิ่งที่บัญญัติขึ้น เพื่อกำหนดขอบเขตของการอยู่ร่วมกันของสัตว์ที่เกิดมาเป็นมนุษย์ในสังสารวัฏเท่านั้น  ประเทศเป็นชื่อเรียกเขตให้รู้พื้นที่ แต่ไม่ใช่ชื่อเรียกให้ยึดถือ ไม่ใช่เพื่อให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือหลายคนครอบครอง  เมื่อไหร่ที่คิดครอบครอง เมื่อนั้นจะเกิดสงคราม   เรารักประเทศชาติ  รักพระมหากษัตริย์  แต่เราต้องมองด้วยว่า  ประเทศชาติ และพระมหากษัตริย์นั้น  ท่านมีสิ่งใดเป็นสรณะ   พระโสดาับัน ท่านไม่รักเพียงประเทศชาติ   ท่านรักคนทั้งจักรวาล รักเทวดา รักไม่เลือก รักกระทั่งคนที่จะฆ่าท่าน เหมือนมารดารักบุตร คุณเจ้าของกระทู้เห็นอย่างไร ?  คนที่รักคนทั้งสังสารวัฏ  ท่านจะฆ่าใครลงหรือไม่ ? จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 01:45:13

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าใครบนรรลุเป็นพระโสดาบัน  ท่านจะหยุดการฆ่าทุกกรณี   ถ้าท่านมีอาชีพทหาร  ก็คงลาออกจากอาชีพนี้  หรือไม่งั้นก็อาจจะย้ายไปทำตำแหน่งหน้าที่อื่นๆที่ไม่ใช่หน่วยรบ  เช่น อาจจะไปทำหน้าที่หน่วยงานเสบียง หรืองานบัญชี ฯ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 02:47:50

ความคิดเห็นที่ 18 หลายท่านตอบในเชิงสันติ อิงหลักศาสนากันไปแล้ว ขอเปลี่ยนมุมตอบบ้าง คงไม่เป็นไรกระมัง? ---------------- บนโลกนี้มีคน 2 ประเภท 1. เป็นผู้ตาม -ลังเล ไม่มั่นใจ จะทำอะไรก็เงื้อง้า ลีลา กลัวนู่นกลัวนี่ 2. เป็นผู้นำ -อยู่แนวหน้า ปกป้องคนอ่อนแอกว่า(ประเภทรบไม่เป็นเลย) ศาสนาพุทธสอนปฏิบัติทุกหมวด คงเคยได้ยินกันบ้าง เรื่องข้ามพ้นสภาวะลังเล สงสัย แบบเฉียบพลัน เมื่อปฏิบัติ สภาวะคุณจะเปลี่ยนเป็นเบอร์ 2.โดยอัติโนมัติ ทีนี้ถ้าถือศีล5 เคร่งครัด คืออยู่ในฐานะ "นักปฏิบัติบ้าง" มันจะไปเข้าหมวดที่หลายท่านตอบ คือ "เกิดสภาวะปัญญา" ในการจัดการปัญหาเฉพาะหน้า เป็นที่มาที่ว่า ทำไมศาสนาพุทธไม่มีคำสอน ให้"รังเกียจเดียดฉันท์"เพื่อนร่วมโลกแบบใดๆเป็นพิเศษ ในทางกลับกัน ถึงเราอยู่มา 2500ปี ก็ไม่โดน ศาสนาใดๆบัญยัติพุทธ เป็นปฏิปักษ์ถาวร ในคัมภีร์ใดคัมภีร์หนึ่ง แบบที่ศาสนายิวโดน เพราะสภาวะปัญญาของเราไม่ได้ ใช้เพื่อเอาเปรียบใคร หรือใช้แล้วกลายเป็นงูกินหางตัวเอง หาทางออกไม่เจอ วนอยู่ในสงครามที่ตนไม่ได้ก่อ พุทธหนักไปทางเกื้อกูลความดีงาม อยู่อย่างสงบผาสุข (แนวทางพุทธย่อม ไม่ถูกใจบางกลุ่มบางพวก ซึ่งต้องการปลุกระดมฝูงชน เรียกปริมาณคนให้เยอะเข้าไว้ เวลาบิ้วอารมณ์ หาเหตุลากมวลชนหน้ามืดเข้าสงคราม) ---------------- ถ้าสมมติ ตัดตอนเจาะเอาแค่ว่า ต้องรบล่ะ ไม่มีต้นสายปลายเหตุเลย* แต่ต้องรบละนะ เป็นมิคสัญญี ฝุ่นตลบ ท่ามกลางกลียุค รบพุ่งชนิดไม่สนเด็ก สตรี คนชรา ผมเชื่อว่า พุทธส่วนหนึ่ง ใช้ปัญญาที่ฝึกมา "จบสงคราม" เล็งบางเป้าในชาติ พวกนักแบ่งแยก คอยยุยงปลุกปั่น และเล็งเป้านอกชาติ ที่จัดการแล้วยุติความยืดเยื้อ ใน "การค้าสงคราม" ให้เด็ดขาด ทำทุกรูปแบบ ในประวัติศาสตร์ชาติไทย หรือชาติอื่นใดบนโลก ผู้นำดีๆ เขาก็ทำเพื่อคนอ่อนแอส่วนใหญ่ ไม่ให้ต้องบาดเจ็บล่มตายทั้งนั้นละครับ ----------------- ระดับพระโสดาบัน ท่านพ้นระดับปุถุชนไปแล้ว ศีล5บกพร่องไม่ได้ คุณไปสมมติสภาวะต้องฆ่า ต้องผิดศีลให้ท่าน ก็เหมือน สมมติให้เสือเป็นสัตว์กินหญ้า สมมติให้นักการเมืองมือสะอาด ไม่ทุจริตคอรัปชั่น ??? จากคุณ : มันเป็นสัจธรรมม (Zim-MorLuth-) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 06:22:03

ความคิดเห็นที่ 19 จะตอบทำนอ คห 12 เลยครับ ไม่ต้องตอบแล้ว ตามนั้นแหละ ศิษย์ตถาคตที่แท้จริงต้องยามตายเพื่อรักษาธรรม หน้าที่เดียวของศิษย์ตถาคตคือยกระดับจิตตนเข้าสู่นิพพาน จากคุณ : tytsn1197 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 09:42:51

ความคิดเห็นที่ 20 เรียนคุณโขตานใน คห.17 ด้วยความเคารพ เหตุการณ์ที่ผมยกขึ้นมาใน คห.10 ขอขยายความให้เห็นภาพว่า พระโสดาบันนั้นถูกเจ้าขุนมูลนายบีบบังคับให้ทำศึก หาไม่ทำตามคำสั่งหัวตัวเอง แลโคตรเหง้าเจ็ดชั่วโคตรต้องหลุดจากบ่าเสียสิ้น โทษฐานไม่ทำตามเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน แบบนี้ขุนศึก(โสดาบัน) จะเลือกทางไหนครับ -ออกศึก แล้วเข่นฆ่าตามหน้าที่ ที่ได้รับมอบหมาย -ขัดคำสั่งเจ้าแผ่นดิน ยอมเสียหัวของตัวเอง แลโคตรเหง้าเพื่อรักษาไว้ซึ่งความมั่นคงศีล"ของตัวเอง" แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 09:49:34 จากคุณ : จขกท. (Kamajor) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 09:45:37

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าใครบรรลุเป็นพระโสดาบันแล้ว  จะยอมตาย  แต่ไม่ยอมผิดศีล ๕ หรือละทิ้งพระรัตนตรัย    ...เช่น สมมุติมีใครเอาปืนจี้หัวแล้วบังคับให้พระโสดาบันพูดว่า "พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ไม่มีจริง"  ... ถ้าไม่พูดจะระเบิดขมองทันที ...ในกรณีแบบนี้ก็ตาม  ยังไงพระโสดาบันจะไม่ยอมพูดเด็ดขาด ยอมให้เขายิงหัวไปเลย ...หรือถ้าใครเอาปืนจี้หัวพระโสดาบันให้ฆ่าหนูสักตัว  ยังไงพระโสดาบันจะไม่ยอมฆ่าหนูตัวนั้น  แต่จะยอมให้เขาฆ่าตนเองไปเลย  ทำนองเดียวกัน แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 10:01:46 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 10:00:43

ความคิดเห็นที่ 22 ด้วยความเคารพ แต่กรณีที่พี่โขตานยกมาเกี่ยวข้องแค่ชีวิตตัวเอง ถ้าถูกบังคับให้ผิดศีลแล้วเกี่ยวข้องกับชีวิตตัวเองล่ะ ขอเชิญที่กระทู้นี้(ประเด็นเกี่ยวข้องกับชีวิตผู้อื่น) http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12979358/Y12979358.html จากคุณ : จขกท. (Kamajor) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 10:06:50

ความคิดเห็นที่ 23 เดี๋ยวมาตอบครับ กระทู้นี้ดูมันส์ๆ ดี จริงๆ เปนคำถามง่ายๆ ตอนนี้ไม่มีเวลา ขอจองที่ไว้ตอบก่อน จากคุณ : Gow27 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 10:28:05

ความคิดเห็นที่ 24 มันเป็นเรื่องจริงที่ว่า หากไม่มีธรรมอยู่ในโลกแล้ว แม้ได้ครองโลกไปก็เปล่าประโยชน์ ฉะนั้น ผู้มีธรรมเป็นที่พึ่งอันสูงสุดจะไม่ยอมล่วงธรรมเป็นอันขาด แต่ก็ใช่ว่าคนเราจะไร้ซึ่งปัญญา ในอดีตกาลบัณฑิตทั้งหลายก็ใช้ปัญญาเป็นอาวุธ เอาชนะศึกที่ชนะได้ยากมามากแล้ว ธรรมนั่นแหละย่อมไม่ทิ้งผู้ประพฤติธรรม ธรรมนั่นแหละย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม มันจะเป็นไปได้หรือที่ผู้มีธรรมจะต้องไปเกิดอยู่ในสถานการณ์ที่แวดล้อมไปด้วยคนพาลเช่นนั้น ซึ่งหากเป็นไปได้ อะไร ๆ มันก็เป็นไปได้ บัณฑิตทั้งหลายยอมสละชีวิตมามากแล้วเพื่อรักษาธรรม โลกมีการเสื่อมไปเป็นปกติ จะอาลัยใยดีมันมากมายไปเพื่ออะไร หากเรารู้ว่าไม่ว่าเราจะทำบาปหรือทำบุญ ประเทศเราก็จะต้องเสื่อมสูญไปไม่วันใดก็วันหนึ่งอยู่ดี เช่นนี้ เราจะเลือกทำสิ่งใด ถ้าให้เรามีประเทศอยู่ได้ แต่คนทั้งประเทศใจคอโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อื่น ๆ จนหมดสิ้นไป เหลือแต่ประเทศตนเองประเทศเดียว เราจะอยากเกิดอยู่ในประเทศนั้นไหม ก็แค่คนในสังคมไม่มีศีลธรรมอย่างในปัจจุบันนี้ บางอารมณ์เรายังคิดเลยว่า แบบนี้ไม่มีซะยังดีกว่า ฉะนั้น ไม่ต้องพูดเลยหากไม่สามารถเอาชนะได้ด้วยธรรม รับรองว่าปัญหามันจะไม่หมดไปง่าย ๆ เราไม่สามารถป้องกันข้าศึกได้ตลอดไป ด้วยการรบราฆ่าฟันแต่เพียงอย่างเดียว ไม่เช่นนั้น ประเทศไทยคงไม่อยู่รอดมาจนทุกวันนี้ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 12:39:01

ความคิดเห็นที่ 25 ใครจะรบจะพุ่ง จะปกบ้านป้องเมืองเรื่องของพวกคุณ ผมขอหนีเข้าป่าแสวงหาความสงบทางจิต เพื่อความหลุดพ้นต่อไป แล้วคุณ Kamajor เลือกแบบนี้หรือไม่ ครับ จากคุณ : Asim เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 13:31:58

ความคิดเห็นที่ 26 ตอบ 25 ผมเลือกไปรบแน่นอนครับ มันส์ซิละ จากคุณ : จขกท. (Kamajor) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 14:11:43

ความคิดเห็นที่ 27 เอาความตายมาขู่พระโสดาบันเนี่ยนะ...เขาจะกลัวเหรอครับ - -!!!a จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 15:19:33

ความคิดเห็นที่ 28 สำหรับพระโสดาบันที่ตายเร็วขึ้นไปชาตินึงก็เข้าใกล้พระนิพพานไปอีกชาตินึง จะไปกลัวอะไรกับความตายกันเล่า จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 15:21:26

ความคิดเห็นที่ 29 ถ้าคุณและเพื่อนๆ ถูกขังอยู่ในห้องกับงูใหญ่ที่กำลังหิว และที่คุณทำได้วิธีเดียวคือต้องฆ่ามัน คุณจะเลือกอะไร ส่วนพระอริยะ ถ้าจำเป็น ท่านไม่กลัวกรรมหลอก ไม่ใช่จะไม่ต้องรับกรรม แต่ยินดีที่จะชดใช้กรรม จากคุณ : นายไวรัส เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 16:54:34

ความคิดเห็นที่ 30 อีกประเด็นหนึ่งของจขกท.คือ ถ้าพระโสดายอมมีโทษตายฝ่าฝืนไม่ออกรบ แล้วต้องทำให้ญาติ ๆข้างหลังพลอยฟ้าพลอยฝนประหารเจ็ดชั่วโครตไปด้วย(สมมุติเว่อร์ไป) อันต้องใช้หลักกรรมมาจับแล้วล่ะครับ ถ้าญาติเราต้องถึงฆาตเวลานั้น ไม่ใช่เพราะเราก็เพราะเหตุอื่นอยู่ดี เพราะเคยทำอกุศลกรรมร่วมกัน จึงมาเกิด และตายพร้อม ๆกัน ถ้าเข้าใจหลักกรรมย่่อมไม่มีห่วงเรื่องนี้ อย่าล็อคเป้าตั้งธงเลยให้เป็นแบบนั้นเลยครับ ไม่มีเหตุการณ์ไหนที่จะบีบให้เพราะโสดาบันผิดศีล5 ไปได้หรอก จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 21:24:48

ความคิดเห็นที่ 31 ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ยิงครับ ถ้าเลือกได้คงยิงไล่ หรือยิงแขนขาก่อน สุดวิสัยก็ยิงตัว ให้จำนน ถ้าไม่ตายก็จับมัด ห้ามเลือด ตามหมอให้ หรือจับเป็นเชลยก็ว่าไป แต่ไม่กระทำด้วยใจที่เคียดแค้น ไม่ใส่โทสะจริตลงไป เข้าใจนะ จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 21:41:07

ความคิดเห็นที่ 32 กรณีพระโสดาบัน นั้นยังละโทสะไม่ได้ สามารถโกรธ หรือ ต่อสู้ด้วยมือเปล่ากับศตรูได้อยู่ หลวงพ่อฤาษีลิงดำเคยพูดไว้ว่า พระโสดาบันยังโกรธได้อยู่ ยังเตะก้านคอคนได้นะ ยิ่งถ้าเคยเป็นนักมวยมาก่อน ก็สู้ได้ ไม่ใช่ยอมเฉยๆ ถ้าองค์ไหน มีอภิญญา เขาก็เสกไฟเข้าล้อมได้ เสกให้เป็นง่อย หรืออัมพาตชั่วคราวได้ แต่ไม่ให้ตาย แล้วจะจับต่อไปก็ว่ากันไป จากคุณ : เมฆน้อยคอยดาว เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 21:47:03

ความคิดเห็นที่ 33 ตาม32 หนังจีน จอมยุทธ์คุณธรรม ไม่อยากฆ่าก็จี้จุดเอาก็ได้ ของเราจี้จุดไม่เป็น เอาเป็นทำให้สลบแล้วกัน ไม่ผิดศีล ไม่ผิดต่อประเทศชาติ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 03:14:36

ความคิดเห็นที่ 34 ตามมาอ่านตอนหลังๆ นี่มันเหมือนกันแฮะ พระโสดาบันเขามีเทวดารักษาอยู่แล้วครับ อย่าไปห่วงเขาเลย ดีไม่ดีถ้าต้องไปรบจริงๆ จะมีอะไรช่วยไม่ให้ต้องรบด้วยซ้ำ ยกเว้นแต่ว่าเป็นกรรมเก่า เป็นวิบาก ตามมาตัดรอน อันนั้นเขาก็ยอมตายครับ พระโสดาบันตาย เอกพิชี              ดีเลยชาติหน้าบรรลุ โกลังโกละ         ดีเลยอีกชาติบรรลุ สัตตักขัตตุงปรม  ดีเลยเหลืออีกหกเอง น่าจะดีใจมากกว่านะครับ จากคุณ : เจตวิมุติ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 21:23:52