PANTIP.COM : Y12983128 มีคำถามอยากถามเกี่ยวกับพระเจ้าปเสนทิโกศลครับ []

ความคิดเห็นที่ 7

จาก คัมภีร์ พระอนาคตวงศ์
http://www.84000.org/anakot/kan2.html#2-2

พระธรรมราชา (พระเจ้าปเสนทิโกศล)

ลำดับนั้น พระผู้ทรงพระภาคเจ้าจึงตรัสพระสัทธรรมเทศนาแก่พระสารีบุตรสืบต่อไปว่า ในกาลเมื่อสิ้นศาสนาของพระรามเจ้าแล้ว มนุษย์ทั้งหลายในมัณฑกัปก็มีอายุเรียวน้อยถอยลดลงไปพ้นจาก ๘ หมื่นปีลงมา กำหนดอายุของมนุษย์ทั้งหลายในกาลครั้งนั้นได้ ๕ หมื่นปีเป็นอายุขัย แล้วพระเจ้าปเสนทิโกศลราชบรมโพธิสัตว์นี้ จักได้บังเกิดเป็นพระพุทธเจ้า ทรงพระนามว่า พระธรรมราชา มีพระองค์สูงได้ ๑๖ ศอก พระชนมายุยืนได้ ๕ หมื่นปีเป็นกำหนด ไม้กากะทิงเป็นพระมหาโพธิ เมื่อเสด็จพระพุทธดำเนินไปนั้น จะบังเกิดดอกบัวทองทั้งสองผุดขึ้นมาจากแผ่นดินเข้ารับรองเอาพระบาท อนึ่ง จะบังเกิดดอกบัวแก้ว ๗ ประการผุดขึ้นมาจากแผ่นดินเข้ารับพระองค์ไว้ เป็นอาสนะของพระองค์เมื่อทรงนั่งและยืนและไสยาสน์นั้น ประการหนึ่งเล่าในพระพุทธศาสนาพระเจ้าปเสนทิโกศลสัพพัญญูผู้ประเสริฐนั้น บังเกิดมีไม้กัลปพฤกษ์ต้นหนึ่งให้สำเร็จประโยชน์เป็นเครื่องบริโภคแห่งมนุษย์ทั้งหลาย มนุษย์ทั้งหลายได้อาศัยซึ่งไม้กัลปพฤกษ์นั้นแล้วก็ประพฤติเลี้ยงชีวิตอาตมาเป็นสุขสบาย มิได้กระทำการถากไร่ไถนาค้าขาย ด้วยพระพุทธานุภาพแห่งสมเด็จพระเจ้าปเสนทิโกศลสัพพัญญูนั้น

ดูก่อนสำแดงสารีบุตร พระเจ้าปเสนทิโกศลราช ได้ก่อสร้างพระบารมีทั้งหลายมาเป็นอันมากแล้ว แต่กองบารมีครั้งหนึ่งปรากฏเป็นปรมัตถบารมีอันยิ่ง จึงได้พระพุทธสมบัติเห็นปานดังนี้ พระองค์จึงนำมาซึ่งอดีตนิทานแห่งกองบารมีของพระเจ้าปเสนทะโกศลราชว่า อตีเต กาเล ในกาลเมื่อครั้งพระศาสนาพระโกนาคมน์สัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระเจ้าปเสนทิโกศลราชได้บังเกิดเป็นมาณพผู้หนึ่ง มีนามว่าสุททมาณพ ไปรักษาสระบัวอยู่แห่งหนึ่ง แล้วเก็บเอาดอกบัวนั้นมาวันละสองดอกเอามาขายเลี้ยงชีวิตทุกวัน

มาวันหนึ่ง สุททมาณพไปเก็บดอกบัวมาสองดอก เดินมาตามมรรคาเพื่อว่าจะขายดอกบัวนั้น ในกาลนั้นเป็นเวลาเช้า สมเด็จพระโกนาคมน์สัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จพระพุทธดำเนินไปเที่ยวโคจรบิณฑบาต ทอดพระเนตรเห็นสุททมาณพ พระองค์พิจารณาเห็นในขณะนั้น ก็ทรงทราบด้วยพระญาณว่า สุททมาณพคนนี้เป็นวงศ์แห่งสมเด็จพระพุทธเจ้า ได้บำเพ็ญพระบารมีมามากอยู่แล้ว จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคตกาล บัดนี้ควรพระตถาคตจะให้พยากรณ์ทำนายแก่สุททมาณพในท่ามกลางมหาชนเถิด ทรงพระจินตนาดังนี้แล้วก็เกิดโสมนัสจิตต์อันประกอบกับพระญาณ แย้มพระโอษฐ์อันงามทรงพระสรวลในดวงพระพักตร์ สุททมาณพเห็นสมเด็จพระสัพพัญญูเจ้าเบิกบานแย้มพระโอษฐ์ดังนั้น จึงกระทำนมัสการกราบทูลถามว่า ข้าแต่พระโลกนาถผู้ประเสริฐ ข้าพระบาทนี้มิใช่ญาติวงศ์พงศ์ตระกูลของพระผู้ทรงพระภาคเจ้า อนึ่งเล้าจะได้เป็นมิตรสหาย วิสาสะคุ้นเคยกันกับพระองค์มาก็หามิได้ เหตุประการดังฤา พระองค์ทอดพระเนตรแล้วจึงแย้มพระโอษฐ์ดังนี้ สมเด็จพระสัพพัญญูเจ้าจึงมีพระพุทธฎีกาตรัสว่า ดูก่อนสุททมาณพเอ๋ย ท่านหารู้ไม่หรือประการใด ตัวของท่านนี้แหละเป็นน้องของพระตถาคต ท่านร่วมบิดาร่วมมารดาเดียวกันกับพระตถาคตเป็นไรเล่า สุททมาณพได้สดับพระพุทธฎีกาดังนั้น ก็ยิ่งบังเกิดความพิศวงงงงวยไป แล้วกราบทูลว่า พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระบาทนี้เป็นน้องของพระพุทธองค์ในกาลเมื่อครั้งใด

จึงทรงพยากรณ์ทำนายว่า ดูก่อน สุททมาณพ ในเมื่อภัทรกัปป์อันนี้ล่วงไปแล้วช้านาน บังเกิดมีกัปอันหนึ่งชื่อว่ามัณฑกัปป์ ในมัณฑกัปป์นั้น พระพุทธเจ้าบังเกิดสองพระองค์ คือ พระรามพระองค์หนึ่ง จักได้บังเกิดเป็นสมเด็จพระพุทธเจ้าก่อนท่าน ในเมื่อสิ้นพระศาสนาพระรามเจ้าแล้วได้พุทธันดรหนึ่ง ตัวท่าน สุททมาณพ ครั้งนั้นจะได้ตรัสรู้เป็นพระสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระนามว่าพระธรรมราชาผู้ประเสริฐพระองค์หนึ่ง บัดนี้พระตถาคตเป็นพระพุทธเจ้าเสียก่อนท่านแล้ว นานไปในอนาคตกาลเบื้องหน้าโน้น ตัวท่านก็จักได้เป็นพระพุทธเจ้าเหมือนดังพระตถาคตต่อภายหลัง เหตุดังนั้น พระตถาคตจึงว่า ตัวท่านเป็นน้องของพระตถาคตฯ

เมื่อสุททมาณพได้สดับพระพุทธฎีกาพยากรณ์ทำนายดังนั้น ก็เกิดความปสันนาการเลื่อมใสโสมนัสเป็นที่ยิ่ง จึงดำริว่า บัดนี้มีชีวิตอยู่ด้วยมูลค่าแห่งดอกบัว ๒ ดอกเท่านี้จะได้มีสิ่งอื่นนอกจากดอกบัวหามีไม่แล้ว ควรอาตมาจะเสียสละชีวิต ยกดอกบัวสองดอกนี้กระทำเป็นสักการบูชาถวายสมเด็จพระพุทธเจ้าเถิด สุททมาณพคิดดังนี้แล้ว ก็ก้มเศียรเกล้าลงน้อมนำดอกบัวเข้าไปถวายแก่สมเด็จพระโกนาคมน์เจ้า ด้วยเจตนาของอาตมานั้นเป็นสิ้นสุดศรัทธาแต่เท่านั้น สมเด็จพระโกนาคมน์เจ้าจึงเสด็จขึ้นทรงนั่งในเบื้องบนแห่งดอกบัวทั้งสองนั้น ส่วนว่าสุททมาณพได้เห็นพระพุทธปาฏิหาริย์ก็พิศวงว่า สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จขึ้นทรงนั่งเหนือดอกบัวนี้ ในเบื้องบนหาสิ่งจะปิดบังแสงพระอาทิตย์ไม่ จะคิดเป็นประการใดจึงจะมิให้แสงพระอาทิตย์อันร้อนมาถูกต้องพระผู้ทรงพระภาคได้ สุททมาณพจึงเอาไม้อ้อมาสี่ลำ กระทำเป็นเสาดาดด้วยผ้าสองผืนบังแสงพระอาทิตย์ไว้ให้สมเด็จพระโกนาคมน์เจ้า ทรงนั่งอยู่ในที่นั้นประมาณสิ้นกลางวันกลางคืนยังรุ่ง แล้วกระทำปณิธานความปรารถนาว่า ข้าพระพุทธเจ้าได้ถวายดอกบัวสองดอกกับผ้าสองผืนนี้เป็นเครื่องสักการบูชาแก่พระองค์ตามยากตามมี เดชะผลทานนี้ขอให้เป็นปัจจัยได้สำเร็จแก่พระสร้อยสรรเพชุดาญาณในอนาคตกาลโน้นเถิดฯ

ครั้งนั้น สมเด็จพระโกนาคมน์เจ้า จึงตรัสพระสัทธรรมเทศนาพยากรณ์ทำนาย เป็นใจความว่า ความปรารถนาของท่านที่คิดไว้ประการฉันใด จงสำเร็จแก่ท่านโดยเร็วด้วยประการฉันนั้น พระสุรสำเนียงพระสัพพัญญูเจ้าที่ตรัสว่า จงสำเร็จ นั้นดังสนั่นถึงภายใต้ที่อยู่แห่งพระยาภุชงค์นาคราช เบื้องบนจนกระทั่งพรหมโลก ฝูงเทพยดา อินทร์ พรหม ยม ยักษ์ ทั้งหลายได้ยินทั่วกันแล้วออกจากพิภพของอาตมามายังสำนักพระโกนาคมน์เจ้า แล้วก็ถวายนมัสการกราบทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระพุทธเจ้าทั้งหลายได้สดับพระสุรสำเนียงของพระองค์ตรัสพระธรรมเทศนาว่าสำเร็จนั้น ด้วยเหตุผลสิ่งไร บุคคลดังฤาสำเร็จพระพุทธเจ้าข้า จึงมีพระพุทธฎีกาตรัสว่าดูก่อนฝูงเทพยดาผู้เจริญ สุททมาณพผู้นี้ได้ถวายดอกบัวกับผ้าแก่พระตถาคต ยังพระตถาคตให้นั่ง ได้บังแสงแดดสิ้นเวลากลางวัน ได้บังน้ำค้างสิ้นเวลาราตรียังรุ่ง มีความปรารถนาจะให้ได้พระสัพพัญญุตญาณในอนาคตกาลเบื้องหน้า พระตถาคตทำนายว่า อิจฺฉิตํ อิจฺฉิตํ จงสำเร็จตามความปรารถนาของสุททมาณพเถิด ฝ่ายฝูงเทพยดามหาพรหมทั้งหลายก็กระทำสักการบูชา พากันโถมนาการด้วยองค์สมเด็จพระโกนาคมน์เจ้าเป็นอันมากฯ

นี่แหละ ดูก่อนสารีบุตร เมื่อพระธรรมราชาสัพพัญญูสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสนั้น
- จึงบังเกิดดอกบัวทองทั้งคู่ประมาณเท่าจักรรถ ผุดขึ้นมาแต่พื้นแผ่นดินเข้ารองรับฝ่าพระบาทไว้ในเมื่อยกย่างไปมาทุกก้าวพระบาทนั้น ด้วยอานิสงส์ที่ได้ถวายดอกบัวแก่องค์สมเด็จพระโกนาคมน์เจ้า
- ที่บังเกิดมีไม้กัลปพฤกษ์นั้น ด้วยอานิสงส์ขันติอดใจของสุททมาณพบรมโพธิสัตว์
- เมื่อพระธรรมราชาสัพพัญญูเจ้าจะเสด็จทรงนั่งก็ดี ยืนก็ดี ไสยาสน์ก็ดี ณ ที่นั้นๆบังเกิดมีห้องแก้ว ๗ ประการควรจะชื่นชมยินดี ด้วยผลทานที่กระทำเพดานผ้าบังแดดและน้ำค้างถวายแก่พระโกนาคมน์เจ้า ในกาลเมื่อยังเป็นสุททมาณพ
- เมื่อพระองค์ได้ตรัสนั้น มีชนมายุยืนได้ ๕ หมื่นปี แล้วจึงล่วงลับดับขันธ์เข้าสู่พระปรินิพพานฯ
แสดงมาด้วยเรื่องราวแห่งพระเจ้าปเสนทิโกศลราชบรมโพธิสัตว์คำรบ ๓ ก็ยุติเพียงเท่านี้ฯ

จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1

เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 12:47:01

ความคิดเห็นที่ 8

จากหนังสือ "พระพุทธเจ้าองค์ใหม่ที่จะตรัสรู้ต่อจาก เจ้าชายสิทธัตถะ" โดย บารมี

พระพุทธเจ้าพระองค์ใหม่

ในกาลก่อนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันจักเสด็จดับขันธปรินิพพาน

พระองค์ทรงมีพระทัยห่วงใยในพุทธบริษัทผู้ยังมิอาจบรรลุมรรคผลนิพพานในพระศาสนาของพระองค์เป็นยิ่งนัก

เพราะไม่เพียงแต่ที่พระองค์จักทรงมีพระมหากรุณากระทำพุทธาธิษฐานให้พระธาตุของพระองค์แตกกระจัดกระจายออกไปในที่ทั้งปวงเพื่อให้พุทธบริษัทผู้ยังมิได้บรรลุมรรคผลนิพพานและพุทธบริษัทผู้เกิดภายหลังพุทธปรินิพพานจักได้เห็นพระธาตุของพระองค์อันเป็นเหตุให้พุทธบริษัททั้งหลายได้เข้าถึงสุคติภูมิในกาลเบื้องหน้าแล้ว

พระองค์ยังทรงมีพระมหากรุณาธิคุณประทานพุทโธวาทแก่พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร เรื่อง พระพุทธเจ้าในอนาคต

ผู้ยังมิอาจบรรลุมรรคผลนิพพานในพระศาสนาของพระองค์ ดุจดังบิดาห่วงใยในอนาคตของบุตรผู้เป็นที่รัก ด้วยเกรงว่าบุตรนั้นจักได้รับความลำบากและไร้ที่พึ่งในยามที่บิดาได้สิ้นชีวิตจากบุตรนั้นไปแล้ว

ดังมีพระพุทธพจน์ ปรากฏอยู่ในตอนท้ายแห่ง อุทเศที่ ๑ ของ ทสโพธิสัตตุปปัตติกถา ว่า

“โภ สารีปุตฺต ธมฺมราช สพฺโพ ชโน มยฺหํ รูปกายํ น ปสฺสติ ฯ สเจ มยฺหํ สาสนํ ลภิตฺวา ทานํ เทติ สีลํ รกฺขติ ภาวนํ ภาเวติ เตน ผเลน อริยเมตฺเตยฺยสฺส พุทธสฺส สนฺติเก อุปฺปชฺชิสฺสตีติฯ”

“ดูก่อน! พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร ผู้เจริญ ชนทั้งหลายมิได้พบเห็นรูปกายของเรา หากเขาได้พบพระศาสนาของเราแล้วบำเพ็ญทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาไซร้ ด้วยผลแห่งกุศลกรรมนั้นเขาจักได้อุบัติในสำนักของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระนามว่า

“อริยเมตไตรย” แลฯ”

********
http://kaewariyah.com/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=41&Itemid=54

ความถึงพร้อมแห่งประมาณพระวรกายของ

พระศรีอริยเมตไตรยสัมมาสัมพุทธเจ้า

ในอมตรสธารา อรรถกถาอนาคตวงศ์ รจนาโดย พระอุปติสสะเถระ พระอรรถกถาจารย์ แห่ง ลังกาทวีป ได้อรรถาธิบายว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน เมื่อจักทรงแสดง ความถึงพร้อมแห่งประมาณพระวรกายของพระศรีอริยเมตไตรยสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น จึงทรงมีพุทธดำรัส ว่า

“พระชินพุทธเจ้าพระองค์นั้น ทรงมีพระวรกายสูง ๘๘ ศอกและทรงมีพระอุระ (อก) กว้าง ๑๕ ศอก”

อรรถกถาอธิบายว่า ก็แลพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น-จักทรงมีพระวรกายสูง ๘๘ ศอก กล่าวคือนับแต่พื้นพระบาท (เท้า) อันเรียบเสมอเป็นอันดีแล้วนั้น ขึ้นมาจนถึงพระชานุ (หัวเข่า) สูง ๒๒ ศอก ตั้งแต่มณฑลพระชานุตราบเท่าถึงพระนาภี (สะดือ) สูง ๒๒ ศอก ตั้งแต่พระนาภีตราบเท่าถึงพระรากขวัญ (กระดูกไหปลาร้า) สูง ๒๒ ศอก ตั้งแต่พระรากขวัญตราบเท่าถึงพระอุณหิสะ คือ พระนลาฏ (หน้าผาก) และพระเศียร (ศีรษะ) สูง ๒๒ ศอก-ระหว่างพระพาหา (แขน) ทั้ง ๒ มีประมาณ ๒๕ ศอก-พระกรรณ (หู) ทั้ง ๒ ข้าง มีประมาณ ๗ ศอก ณ กาลอันเป็นที่ดำเนินแห่งแก้วหู เป็นประหนึ่งว่า กาลเป็นที่จรดลงแห่งสายฟ้า-พระเนตร (ดวงตา) ข้างหนึ่งๆ มีประมาณ ๕ ศอก-พระโขนง (คิ้ว) ทั้ง ๒ มีสิริคล้ายรุ้งกินน้ำสีเขียวที่ฉายลง ณ สุวรรณบรรพต มีประมาณ ๕ ศอก-มีพระนาสิก (จมูก) โด่งเปรียบด้วยยอดแห่งภูเขาทองมีประมาณ ๗ ศอก-มีพระโอษฐ์ (ริมฝีปาก) งามเปรียบดังผลตำลึงสุก มีประมาณ ๕ ศอก-พระชิวหา (ลิ้น) นุ่ม อ่อน แดง มีประมาณ ๑๐ ศอก-โดยรอบแห่งพระอุณหิสะ คือ พระนลาฏและพระเศียรมีประมาณ ๒๕ ศอก-พระพักตร์ (ใบหน้า) ใหญ่ ดังเช่นกับแท่งทองแวดวงมีประมาณ ๒๕ ศอก-พระศอ (ลำคอ) อันกลมดุจกลองทอง มีประมาณ ๑๕ ศอก-พระหัตถ์มีประมาณ ๔๐ ศอก ฝ่าพระหัตถ์อันห้อมล้อมด้วยลายดุจตาข่ายข้างหนึ่งๆ มีประมาณ ๒๕ ศอก

จากหนังสือ "พระพุทธเจ้าองค์ใหม่ที่จะตรัสรู้ต่อจาก เจ้าชายสิทธัตถะ"

โดย บารมี

จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1

เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 12:52:59