ต้องนึกย้อนไปถึงตอนที่ยังไม่มีแฟนคนนี้เข้ามาในชีวิต ตอนนั้นชีวิตคุณก็สนุกสนาน เฮฮา มีความสุขไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมพอมีคนๆ นี้เข้ามาเพียงเวลาไม่นาน (ถ้าเทียบกับระยะเวลาทั้งหมดที่คุณยังไม่เจอเค้า) คุณถึงต้องรู้สึกย่ำแย่ หดหู่ หมดพลังเมื่อเค้าจากคุณไป
อย่าให้ใครมาเป็นตัวแปรในการสร้างความสุขหรือความทุกข์กับคุณเลย ทุกข์สุขสร้างได้เองด้วยตัวคุณเองทั้งนั้น ความรักเชิงชู้สาวค่อนข้างเป็นเสมือนภาพลวงตา ที่หลอกให้เราจินตนาการไปแบบโง่ๆ ว่ามันจะต้องสุข สุข และสุข
คนทั่วไปชอบหลอกตัวเองแบบนี้เสมอ "ความรักของคุณทำให้ชีวิตผมมีค่าและมีความสุข" "รักเราจะไม่มีวันจางหาย" "เราสองคนจะไม่มีวันพรากจากกัน" "ทุกอย่างกลายเป็นสีชมพูเมื่อมีเธอเข้ามาในชีวิต" บลา บลา บลา...
พอความจริงปรากฏออกมาแบบไม่เน้นโลกสวยว่า "คุณดีเกินไป" "เราเข้ากันไม่ได้" "ห่างกันซักพักดีกว่า" "ทัศนคติเราไม่ตรงกัน" "คุณไม่มีเวลาให้เหมือนแต่ก่อนเลย" "ความรักของเราจิดจางลงแล้วเหรอนี่" บลา บลา บลา... คนกลับรับไม่ได้ ไม่ยอมรับความจริงว่าทุกอย่างย่อมมีเสื่อมด้วยกันทั้งนั้น ขนาดเป็นพี่เป็นน้อง เป็นเพื่อนเป็นฝูงกัน ยังมีเบื่อหน้าไม่อยากคุยด้วยเลย หนักหน่อยก็ทะเลาะแตกหักกันไปเลยก็มี นับประสาอะไรกับใครก็ไม่รู้ที่มาทำความรู้จักกับเราเพียงไม่กี่ปี (ถ้าเทียบกับพี่น้องเราเอง)
สรุป มันไม่แปลกหรอกถ้าคนที่แวะเข้ามาในชีวิตเราเพียงแป๊บๆ แต่น่าลุ่มหลง จะต้อง fade ตัวเองออกไปเหมือนตอนแรกที่ยังไม่เจอกันที อย่าไปอะไรมาก นึกซะว่าเป็นช่วง reset ชีวิตเราเองให้กลับไปตั้งต้นใหม่ เคยใช้ชีวิต มีความสุขด้วยตัวเองยังไงก็กลับไปเหมือนเดิม มองภาพที่ผ่านเข้ามาเป็นแค่สายลมพัด ที่อาจนำกรวดทรายพัดเข้าตาทำให้น้ำตาไหล ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้ผ่านไป ล้างตาให้สะอาดแล้วก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคง
ถือซะว่า สิ่งนั้นเป็นบทเรียนอันมีค่า ไว้เตือนสติตัวเองอย่าเผลอไปให้ลมพัดทรายเข้าตาให้เจ็บอีกซ้ำๆ ก็แล้วกัน
จากคุณ |
:
snoopy21
|
เขียนเมื่อ |
:
26 พ.ย. 55 16:24:50
|
|
|
|