PANTIP.COM : Y12995516 การนั่งสมาธิกับการรักษาศีล []

ความคิดเห็นที่ 14

อธิบายง่ายๆ ที่เห็นชัดๆเลย

คือเมื่อคุณทำอกุศลกรรม ทำผิดศีล จิตจะเศร้าหมอง ไม่สบายใจ
ไม่สุขสบายจริงๆ ถึงจะข่มไว้ ทำเป็นลืม พยายามกลบเกลื่อน
มันก็ตกตะกอนเอาไว้ แต่ไม่ได้ลืมจริง ไม่รู้แก่ใจตนเองจริงๆ
มันก็ฟ้องใจเจ้าของอยู่

แต่มันจะมาปรากฏเมื่อมีสมาธิ สิ่งที่ทำผิดไว้มันจะรบกวนจิตใจ ทำให้สงบได้ยาก
การทำสมาธิมันต้องการความสุขสงบ ไม่มีชนักติดหลัง แอบทำผิดอะไรไว้ในใจ
ถ้าเราเคยทำผิดไว้ มันก็จดจำได้ ถึงอยากจะลืม มันก็ไม่ได้อยู่ในบังคับ
บัญชาของเรา กรรมเขาก็ทำหน้าที่ส่งผลของเขา ทำอกุศลก็ไม่สบายใจ
ทำกุศลก็สุขใจ ซื่อตรงอย่างนั้น

แต่ถ้าเราทำไม่มากไม่ถึงขนาด อนันตริยกรรม มันก็ไม่ถึงกับหลับตาลงไม่ได้
เราก็ต้องทำให้เบาบางลง ทำให้น้อย ที่เคยทำก็เลิกไปซะ สร้างกุศลขึ้นมาแทน
เพราะกุศลทำแล้วสบายใจ ไม่รู้สึกติดค้างใคร เมื่อทำแล้วเบิกบานมีสุข
คนมีความสุข เวลาทำสมาธิ ก็ทำได้ดี เพราะสมาธิเป็นกุศลเหมือนกัน
แถมความสุขยังเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิด้วยนะคะ ขาดความสุขสมาธิเกิดไม่ได้
โดยเฉพาะฌาน อกุศลเกิดไม่ได้ เพราะเขาสังกัดอยู่ในกุศล ถ้าเข้าสังกัดเขาผิด
ก็จะเสื่อม เพราะในอกุศลไม่มีสิ่งใดที่ทำให้เกิดฌานได้ นอกจากมิจฉาสมาธิ

ถ้ายังไม่สบายใจผิดศีลใดๆ ความไม่สบายใจนั่นแหละที่ทำให้จิตไม่สุขสงบ
มีคุณภาพไม่ได้ เพราะฉะนั้น คุณก็ไปให้ทาน รักษาศีลให้ถึงพร้อม
คือ สบายใจ ให้อภัยตนเองได้ เริ่มต้นใหม่ได้ ไม่กินแหนงตนเอง เพราะสิ่งนี้
มันเป็นสิ่งที่บังคับบัญชาไม่ได้ ใครจะมาบอกให้คุณไม่ต้องไปคิด หรือลืม
มันไป มันแกล้งทำไม่ได้หรอก นอกจากคุณจะทำให้ถึงพร้อมเอง
เมื่อคุณมาในหนทางทำกุศลมากๆ คุณก็วางใจในกุศล สิ่งที่เคยทำมา
ก็ให้อภัยตนเองได้ เริ่มต้นใหม่ด้วยความสุขใจได้ มันเอาไปซุก
ไว้ใต้พรมไม่หรอกหรอกคะ เพราะการทำสมาธิคือการไขเอาจิตใจ
ของเราเอามาตีแผ่อย่างละเอียด เพราะปิดอย่างอื่นหมดแล้ว หุบทุก
อย่างลงทั้งตา หู จมูก ลิ้น กาย เข้ามาดูที่ใจ อะไรที่ใจมีก็ออกมาหมด

ถ้าอยากมีสมาธิที่ดี ก็เริ่มรักษาศีลเลยคะ ถึงแม้จะทำวิปัสสนา ก็ต้องมีสมาธิ
ในระดับอุปจารสมาธิ ฟุ้งซ่านมาก มีอกุศลวิบากรบกวน คือผลกรรมจากอกุศล
มาส่งผลทำให้จิตใจฟุ้งซ่าน รำคาญใจตนเอง ทำให้ตนเองไม่มีสมาธิใน
การทำงาน การงานก็ไม่มีคุณภาพ การงานใดๆก็ต้องการสมาธิที่ดีคะ

อย่าได้ฟังคำคนอื่น ไม่ต้องเชื่อลงมือพิสูจน์เองเลย เช่นวันนี้ลองโกหก
เอามันทั้งวันเลยแล้วมานั่งสมาธิดู มันสบายใจไหม เวลานั่งมันนึกถึงที่ทำผิดมาไหม
ทีนี้เอาใหม่ วันต่อมาทำแต่สิ่งดีๆที่สบายใจ อยู่ในศีล แล้วไปนั่งสมาธิดู
ดูว่าอันไหนมันดีกว่ากัน ทำดูหลายๆครั้ง ลองวิจัยดู จะได้ไม่ต้องฟังคำพูดใคร
ทำอะไรที่สบายใจแล้วมันดี ทีนี้ ก็ค่อยลงใจเชื่อได้ หากจะปฏิบัติก็ต้องลงมือจริง
เราไม่ได้เชื่อในคำบอกเล่าหรือตำรา แต่เราเชื่อจากที่เผชิญอยู่ ที่เกิดขึ้นจริงในจิตใจ
ที่เราเห็นประจักษ์แจ้งเท่านั้น อะไรที่ทำแล้วไม่สบายใจในภายหลัง ก็อย่า
ได้ลงโทษตนเอง ทำให้ตนเองเดือดร้อนภายหลังเลย แม้ไม่ทำสมาธิก็ตาม

เจริญในธรรมคะ

จากคุณ : goodsthailand

เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 55 11:22:13