 |
เพราะความรักของเราทั้งคู่ มันไม่เสมอกัน
เช้านี้ ตื่นมาก็คิดถึง
ในที่สุด ก็เจอเธอออนไลน์ตอนสิบโมงเศษ ๆ
ยังคุยกันต่อเรื่องเมื่อวาน
ในที่สุดนายก็พูดออกมาจนได้ ว่า
"ความไว้เนื้อเชื่อใจที่เคยมีให้กับเรา มันหมดไปแล้ว"
นายพูดต่อว่า นายยังรักเรา
แต่ความรักที่มีให้ มันคงเป็นไปไม่ได้มากกว่าคำว่าเพื่อน
ซึ่งมันสวนทางกับความรัก ที่เรามีให้นาย
รักของเรา มันล้นปรี่
ยากนะ แต่เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ ๆ นายต่อไป
เหมือนวันวานที่ผ่านมา
เราต้องทำให้ได้
ทำว่าเป็นแค่เพื่อน
ห่วงใยกันแค่ระดับเพื่อน เท่านั้น
เราไม่โทษฟ้า
เราไม่โทษชะตา
แต่เราโทษความเขลาของเรา
ที่มองสไตล์ของนายไม่ถูก
นายอาจรักคนที่ไม่สนใจนาย
แต่นายไม่รู้หรอก
เราไม่เหมือนกัน
ยิ่งคนที่เรารัก เราจะใส่ใจเขามากขึ้น
ตั้งแต่วันที่เราเจอนายครั้งแรก
จนมาถึงวันที่เราได้รู้จักกันในชั้นเรียน
เราอยากโทรหานายทุกวัน
อยากคุยกับนายทุกครั้งที่เราว่าง
แต่เราพยายาม หักห้ามใจ ไม่โทรหา
นายคงคิดว่าเราวางตัวได้ดี
ไม่ใช่หรอก ตอนนั้น เรากลัว
เรากลัวว่าถ้านายรู้ ว่าเรารักนายไปแล้ว นายจะทิ้งเรา
แต่ตอนนี้มันยิ่งกว่า
นายไม่ได้รักเราแล้วจริง ๆ
นายแค่ชอบเราแบบเพื่อน
ไม่งั้นนายคงไม่ทำให้เราทรมานมากแบบนี้
คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอกนะ
เราไม่โทษนาย
เราโทษตัวเอง
ถ้าเราเก็บความรู้สึกนั้นไว้
ไม่บอกออกไป
นายคงไว้ใจเรามากกว่านี้
เดือนธันวาคมจะครบสองปี
ที่เราเจอะนายบนเรือข้ามฟากนั่นแล้ว
ยังจำได้ไหม
.
.
.
ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ลึกๆเธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้
มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป (กลัวรับมันไม่ไหว)
ไม่ถามยังดีซะกว่า เพราะฉันรู้ถ้าเราถามกัน
กลัวคำคำนั้น อาจทำร้ายหัวใจ
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว
จากคุณ :
ถ้าจะรักใครคนนั้นต้องเป็นเธอ 
- [
13 ต.ค. 50 14:21:08
]
|
|
|
|
|
|
