ความคิดเห็นที่ 1 ดูพระบรมฉายาลักษณ์พระองค์ท่านแล้วผมคิดถึงสมเด็จย่าครับ ช่วงสมเด็จย่าเสด็จสวรรคตแล้วตั้งพระศพที่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ผมพักอยู่หน้าราม แต่ถ้าวันไหนว่างพอห้าโมงเย็นผมต้องนั่งรถสาย 60 ไปสนามหลวงทุกวัน เพื่อไปฟังสวดพระอภิธรรมพระศพของสมเด็จย่า คิดว่าน่าจะไปมามากกว่า 50 ครั้งนะครับ เรียกว่าไปบ่อยจนรู้จักคุณลุงท่านหนึ่ง ท่านทำงานที่สำนักพระราชวัง เป็นคนคอยบอกให้เรากราบตรงไหนบ้าง กี่ครั้ง ยังจำได้เลยว่าลุงท่านนั้นชื่อว่า ลุงแป๊ะ คุณลุงท่านคงรับใช้เบื้องยุคลบาทมานานแล้วแหละครับ เรียกว่าท่านได้เครื่องราชตระกูลจุลจอมเกล้า ด้วยรวมทั้งเหรียญรัตนาภรณ์ ทุกครั้งที่ผมไป ไม่มีวันไหนเลยที่ผมจะไม่ร้องไห้จนลุงแซวเอาว่า โตจนป่านนี้แล้วยังร้องไห้อยู่ได้ ว่าแล้วลุงก็น้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน เกือบทุกคืนที่ผมไป จะได้เข้าเฝ้าพระบรมวงศานุวงศ์ทุกครั้ง หลาย ๆ ครั้งโชคดีก็จะได้เข้าเฝ้าในหลวง เพราะพระองค์ท่านถ้าไม่มีพระราชกิจอะไร ท่านจะเสด็จมาฟังสวดพระอภิธรรมพระศพเสด็จแม่ของท่านทุกคืน (ที่ทราบเพราะถามจากลุงเขาแหละครับ) พอพระสวดพระอภิธรรมเสร็จแล้ว ก็จะให้พสกนิกรที่มาฟังพระสวด ได้ขึ้นไปกราบพระศพสมเด็จย่า รวมทั้งได้กราบในหลวงด้วย ผมกลั้นน้ำตาไม่เคยอยู่ซักครั้งเวลาที่ผมขึ้นไปกราบพระองค์ท่านทั้งสอง ผมเห็นพระพักตร์ของในหลวงแล้วผมอยากแบกเอาความทุกข์ทั้งมวลที่พระองค์ท่านมี จากการสูญเสียสมเด็จแม่ของท่าน มาเป็นความทุกข์ของผมเองคนเดียว แม้ผมจะตายจากไปผมก็ยอม มีอยู่คืนหนึ่งที่ผมตื้นตันใจมากที่สุด ผมไปถึงช่วงเย็นประมาณ 6 โมงเย็นปลายเดือนธันวาคม จำได้ว่าพระราชินีเสด็จมางานพุทธาภิเษกที่วัดพระแก้วแล้วพระองค์ท่านก็เสด็จกลับ ผมยังเดินไปส่งเสด็จด้วยที่ริมถนน เสร็จแล้วผมก็ทำเหมือนอย่างทุกคืน ก็คือขึ้นไปกราบพระศพสมเด็จย่าแล้วก็ลงมานั่งคอยฟังพระสวดพระอภิธรรม นั่งคอยจนเกือบ 4 ทุ่มพระก็ยังไม่เริ่มซะที คนที่มามาก ๆ ช่วงแรก ๆ ก็กลับไปเยอะแล้ว แต่ผมตั้งใจแต่แรกแล้วว่าจะมาฟังสวด ก็คอยไปเรื่อย ๆ แล้วก็มารู้สึกเอะใจว่าหรือว่าพระท่านคอยในหลวงเสด็จ คิดได้แล้วผมก็คอยจนห้าทุ่มพระถึงเริ่มสวด จำได้ว่าช่วงที่เสร็จสองจบแล้วก็หยุดพัก ผมได้ยินเสียงแตรเป่านำมาแล้วว่ามีขบวนเสด็จมา คุณเชื่อมั๊ยครับเกือบทุกพระองค์เสด็จมาฟังสวดพระอภิธรรมพระศพสมเด็จย่าในคืนนั้น ทั้งในหลวง พระราชินี พระบรม พระเทพ ฟ้าหญิงจุฬาภรณ์ พระพี่นาง องค์โสม(เท่าที่จำได้) ผมงี้ขนลุกซู่ด้วยความปลื้มปีติที่ได้เข้าเฝ้าเกือบทุกพระองค์พร้อม ๆ กัน หลังจากพระสวดเสร็จแล้ว มีคนจากสำนักพระราชวังบอกว่าให้ขึ้นไปกราบสมเด็จย่าได้ พร้อมทั้งบอกด้วยว่าในหลวงท่านจะทรงพรมน้ำมนต์ที่ได้จากวัดพระแก้วให้ด้วย คุณเชื่อมั๊ย ผมคิดว่าผมไม่ได้เดินขึ้นบันไดพระที่นั่งดุสิตนะ มันเหมือนความรู้สึกว่าตัวเองลอยได้ พสกนิกรที่เหลืออยู่จนเกือบเที่ยงคืนคืนนั้นอีกประมาณ 20 คนคงมีความรู้สึกไม่ต่างกับผมเท่าไหร่ ขึ้นไปแล้วลุงแป๊ะก็บอกให้กราบสมเด็จย่าก่อน เสร็จแล้วก็กราบในหลวงและพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์ พระองค์ท่าน (ในหลวง) อยู่ห่างจากผมประมาณ 5 เมตรได้ แล้วพระองค์ท่านก็หยิบขวดใส่น้ำมนต์ที่เราเห็นเวลาพระองค์ท่านสรงน้ำพระ แล้วพระองค์ท่านก็พระสุหร่ายน้ำมนต์มาตรงที่พสกนิกรหมอบกราบอยู่ จำได้ว่าท่านแย้มพระโอษฐ์น้อย ๆ ส่วนทุกพระองค์โดยเฉพาะพระราชินีท่านแย้มพระโอษฐ์ รวมทั้งทรงขอบใจที่พวกเรามาฟังสวดพระอภิธรรมและยังคอยเฝ้ารับเสด็จอยู่ พระราชินีท่านคุยกับพสกนิกรที่อยู่แถวข้างหน้า ส่วนผมอยู่แถวกลาง ๆ ค่อนมาทางท้าย ๆ แต่ก็ได้ยินชัดเจนทุกพระดำรัสที่ตรัสกับพสกนิกรแถวหน้า ๆ มองไปทางไหน ผมก็เห็นทุกคนทำตาแดง ๆ กันทั้งนั้น ส่วนผมไม่ต้องถาม เขื่อนแตกตั้งแต่น้ำมนต์มารดบนหัวแล้วครับ พระองค์ท่าน (พระราชินี) ตรัสกับพสกนิกรแถวหน้าประมาณ 5 นาทีได้ (รู้สึกมันผ่านไปเร็วมากเลยครับ อยากให้นานชั่วกัปชั่วกัลป์) พระองค์ท่านบอกว่าจะปีใหม่แล้วไม่มีของขวัญอะไรจะให้ ขอให้น้ำมนต์แทนของขวัญปีใหม่ก็แล้วกัน ผมฟังแล้วก็ได้แต่ก้มหน้าเช็ดน้ำตาป้อย ๆ ยังดีที่ไม่ถึงขนาดสะอึกสะอื้น เสร็จแล้วลุงแป๊ะก็บอกให้เรากราบอีกครั้งแล้วก็คลานลงจากพระที่นั่ง ผมหันไปมองลุงแป๊ะ แกก็ตาแดง ๆ เหมือนกัน เสร็จแล้วพวกเราก็ไปตั้งแถวรอส่งเสด็จที่ริมถนนหน้าพระที่นั่งจักรี พอซักพักทุกพระองค์ก็เสด็จพระราชดำเนินกลับ จำได้ว่าในรถพระที่นั่งในหลวงทรงแย้มพระโอษฐ์มาทางพวกเรา รวมทั้งพระราชินีทรงโบกพระหัตถ์ให้ด้วย พอเสด็จกลับแล้วพวกเราก็มองหน้ากันทุกคนครับ ประมาณ 20 คนร้องไห้ทั้งคนหนุ่มคนสาวคนแก่ มีลุงแก่ ๆ ท่านนึงบอกว่ามาจากกระทุ่มแบน ลุงบอกว่าให้จำคืนนี้เอาไว้นะ คืนนี้จะเป็นคืนที่คนไทยทั่วทั้งประเทศต้องอิจฉาเรา และเราจะเป็นกลุ่มคนไทยที่โชคดีที่สุดและคืนนี้จะนอนหลับอย่างเป็นสุขที่สุด ผมว่าจริงของแกเกือบทุกเรื่องแต่ที่ไม่จริงก็คือ คืนนั้นผมนอนไม่หลับ รวมทั้งผมไม่ยอมสระผมไปอีก 1 สัปดาห์ ปีใหม่ปีนั้นผมเลยไม่ยอมรับของขวัญจากใครเลย เวลาคนให้ของขวัญถามว่าทำไม ผมก็จะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังทุกครั้ง เป็นบุญของเราทุกคนนะครับ ที่มีคนที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างให้คนอีก 63 ล้านคนได้มากเท่านี้ ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 11:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ระยะแรกราวปี พ.ศ.2498 เป็นต้นมา คราใดที่เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานไปประทับ ณ พระราชวังไกลกังวลนั้น จะทรงขับรถยนต์พระที่นั่งไปยังท้องที่ห่างไกลทุรกันดารย่านหัวหิน หนองพลับ แก่งกระจาน ด้วยพระองค์เอง ทำนองเสด็จประพาสต้นของรัชกาลที่ห้า โดยที่ราษฎรไม่รู้ตัวล่วงหน้าว่าทรงมาถึงแล้ว วันหนึ่งทรงขับรถยนต์พระที่นั่งผ่านไปถึงยังบริเวณหมู่บ้านแห่งหนึ่งย่านหมู่บ้านห้วยมงคล อำเภอหัวหิน ซึ่งราษฎรกำลังช่วยกันตบแต่งประดับซุ้มรับเสด็จกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง และไม่คาดคิดว่าเป็นรถยนต์พระที่นั่งส่วนพระองค์ .. ขณะที่พระองค์กำลังจะขับรถผ่าน " วันนี้ ห้ามลอดผ่านซุ้มนี้ เพราะ ต้องให้ในหลวงเสด็จฯก่อน แล้วพรุ่งนี้ถึงจะลอดผ่านซุ้มได้.. " พระองค์ทรงขับรถพระที่นั่ง เบี่ยงข้างทางไม่ลอดซุ้มดังกล่าว วันรุ่งขึ้นเมื่อทรงขับรถยนต์พระที่นั่งเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมราษฎรในหมู่บ้านนี้อย่างเป็นทางการ พร้อมคณะข้าราชบริพารผู้ติดตามและทรงมีพระดำรัสทักทายกับชายผู้นั้นที่เฝ้าอยู่หน้าซุ้มเมื่อวันวานว่า " วันนี้ฉันเป็นในหลวง .. คงผ่านซุ้มนี้ได้แล้วนะ.." ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ปล. 4 Royal Hands      All four right hands were placed on a rough concrete surface. The four right hands signify a sense of 'brotherly' unity. Which hand belongs to whom is anybody's guess. จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 11:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อีกครั้งหนึ่งที่ภาคอีสาน เมื่อเสด็จขึ้นไปทรงเยี่ยมบนบ้านของราษฎรผู้หนึ่ง ที่คณะผู้ตามเสด็จทั้งหลาย ออกแปลกใจในการกราบบังคมทูลที่คล่องแคล่ว และใช้ราชาศัพท์ได้อย่างน่าฉงน เมื่อในหลวงมีพระราชปฏิสันถารถึงการใช้ราชาศัพท์ได้ดีนี้ จึงมีคำกราบทูลว่า " ข้าพระพุทธเจ้าเป็นโต้โผลิเกเก่า บัดนี้มีอายุมากจึงเลิกรามาทำนาทำสวน พระพุทธเจ้าข้า.. " มาถึงตอนสำคัญที่ทรงพบนกในกรงที่เลี้ยงไว้ที่ชานเรือน ตรัสถามว่า เป็นนกอะไรและมีกี่ตัว.. พ่อลิเกเก่ากราบบังคมทูลว่า " ...มีทั้งหมดสามตัว พระมเหสีมันบินหนีไป ทิ้งพระโอรสไว้สองตัว ตัวหนึ่งที่ยังเล็ก ตรัสอ้อแอ้อยู่เลย และทิ้งให้พระบิดาเลี้ยงดูแต่ผู้เดียว " เรื่องนี้ ดร.สุเมธเล่าว่าเป็นที่ต้องสะกดกลั้นหัวเราะกันทั้งคณะไม่ยกเว้นแม้ในหลวง ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ปล. http://www.siamsouth.com/king2.htm เว็บที่รวบรวม ส.ค.ส. จากในหลวง จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 11:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มีเรื่องนึงเคยฟังจากผู้ใหญ่เล่าเมื่อนานมาแล้ว มีช่างไปทำฝ้าเพดานในวัง คนนึงกำลังยืนบนบันได ส่วนหัวอยู่ใต้ฝ้า อีกคนคอยจับบันไดอยู่ด้านล่าง พอดีในหลวงเสด็จมา คนที่อยู่ข้างล่างเห็นในหลวงก็ก้มลงกราบ คนอยู่ด้านบนไม่เห็น ก็บอกว่า " เฮ้ยจับดี ๆ หน่อยสิ อย่าให้แกว่ง " ในหลวงทรงจับบันไดให้ เค้าก็บอกว่า " เออ ดี ๆ เสร็จงานนี้จะให้เป็นช่างจริง (สงสัยคงจะเพิ่งเข้ามาทำงาน ยังไม่ผ่านโปร) " พอเสร็จก็ก้าวลง พอเห็นว่าในหลวงเป็นคนจับบันไดให้ ถึงกับเข่าอ่อน จะตกบันได รีบลงมาก้มกราบ ในหลวงทรงตรัสกับช่างว่า " แหม ดีนะที่ชมว่าใช้ได้ แถมจะปรับตำแหน่งให้เป็นช่างอีกด้วย " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 11:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อครั้งท่านพระชนม์มายุ 72 พรรษา มีการผลิตเหรียญที่ระลึกออกมาหลายรุ่น เจ้าของกิจการนาฬิกายี่ห้อหนึ่ง ได้ยื่นเรื่องขออนุญาตนำพระบรมฉายาลักษณ์ของท่าน มาประดับที่หน้าปัดนาฬิกาเป็นรุ่นพิเศษ ท่านทราบเรื่องแล้วตรัสกับเจ้าหน้าที่ว่า " ไปบอกเค้านะ เราไม่ใช่มิกกี้เมาส์ " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 11:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องการใช้ราชาศัพท์กับในหลวง ดูจะเป็นเรื่องใหญ่ที่ใครต่อใครเกร็งกันทั้งแผ่นดิน เพราะเรียนมาตั้งแต่เล็กแต่ไม่เคยได้ใช้ เมื่อออกงานใหญ่จึงตื่นเต้นประหม่า ซึ่งเป็นธรรมดาของคนทั่วไป และไม่เว้นแม้กระทั่งข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ได้เข้าเฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทถวายรายงาน หรือกราบบังคมทูลทราบฝ่าละอองธุลีพระบาทในพระราชานุกิจต่าง ๆ นานัปการ ท่านผู้หญิงบุตรี วีระไวทยะ รองราชเลขาธิการ เคยเล่าให้ฟังว่า ด้วยพระบุญญาธิการและพระบารมีในพระองค์นั้นมีมากล้น จนบางคนถึงกับไม่อาจระงับอาการกิริยาประหม่ายามกราบบังคมทูล จึงมีผิดพลาดเสมอ แม้จะซักซ้อมมาอย่างดีก็ตาม ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน มีข้าราชการระดับสูงผู้หนึ่งกราบบังคมทูลรายงานว่า " ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาท ปกเกล้าปกกระหม่อม ข้าพระพุทธเจ้า พลตรีภูมิพลอดุลยเดช ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตกราบบังคมทูลรายงาน ฯลฯ " เมื่อคำกราบบังคมทูล ในหลวงทรงแย้มพระสรวลอย่างมีพระอารมณ์ดีและไม่ถือสาว่า " เออ ดี เราชื่อเดียวกัน... " ข่าวว่า วันนั้นผู้เข้าเฝ้าต้องซ่อนหัวเราะขำขันกันทั้งศาลาดุสิดาลัยเพราะผู้รายงานตื่นเต้นจนจำชื่อตนเองไม่ได้ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 11:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รอยพระบาท ของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ ปี ๒๕๒๔ พันโท วิโรจน์ ทองมิตร (ยศในขณะนั้น) ผู้บังคับกองพันทหารราบที่ ๓ กรมทหารราบที่ ๑๗ ได้นำกำลัง พัน.ร.๔๗๓ เข้าปฏิบัติการในเขตพื้นที่ดอยยาว – ดอยผาหม่น ตามแผนการต่อสู้ เพื่อเอาชนะคอมมิวนิสต์ จนเกิดยุทธการยึดเนิน ๑๑๘๘ บนดอยพญาพิภักดิ์ ยังผลให้พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ล่มสลายในที่สุด เมื่อวันที่ ๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๕ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พร้อมด้วย สมเด็จพระนางเจ้า ฯ พระบรมราชชินีนาถ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี และพระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าโสมสวลีพระวรราชาธิดามาตุ ได้เสด็จ ฯ ทรงเยี่ยมทหารหาญและราษฎร ณ ฐานปฏิบัติการ ดอยพญาพิภักดิ์ บนสันดอยยาว อ.เทิง จ.เชียงราย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาพระราชทานประทับรอยพระบาทของพระองค์ ลงบนแผ่นปูนปลาสเตอร์ ที่ได้เตรียมไว้ เพื่อเป็นมิ่งขวัญแก่ทหารหาญ ที่ได้ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความเสียสละนับตั้งแต่บัดนั้น เป็นต้นมา ปัจจุบัน “ รอยพระบาท ” คู่หนึ่งประดิษฐานอยู่ ณ ศาลารอยพระบาท ของกองพันทหารราบที่ ๓ กรมทหารราบที่ ๑๗ ( ในพระองค์ ฯ ) ค่ายเม็งรายมหาราช เพื่อเป็นที่เคารพสักการะของกำลังพลคู่กับ “ อนุสาวรีย์ผู้เสียสละ ” ตลอดไป ที่มา : http://www.rta.mi.th/53320u/ta-02.htm และ http://www.tourismchiangrai.com/?p=article&ida=49 ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 11:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 พระองค์ท่านเสด็จไปที่จังหวัดสกลนคร เพื่อเยี่ยมเยียนชาวบ้าน และพระองค์ก็ทรงตรัสถามชายคนหนึ่งที่มาเข้าเฝ้าเพราะแขนเจ็บเข้าเฝือก ในหลวงทรงรับสั่งถามว่า " แขนเจ็บไปโดนอะไรมา " ชายคนนั้นตอบว่า " ตกสะพาน " แล้วในหลวงทรงรับสั่งกลับไปอีกว่า " แล้วแขนอีกข้างหนึ่งละ " ชายคนนั้นก็ตอบกลับมาอีกว่า " แขนข้างนี้ไม่ได้ตกลงไปด้วย ตกข้างเดียว " ในหลวงของเราก็ทรงพระสรวล ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 12:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วันหนึ่ง พระองค์ท่านเสด็จเยี่ยมเยียนพสกนิกรของท่านตามปกติที่ต่างจังหวัด ก็มีชาวบ้านมาต้อนรับในหลวงมากมาย พระองค์ท่านเสด็จพระราชดำเนินมาตามลาดพระบาท ที่แถวหน้าก็มีหญิงชราแก่คนหนึ่ง ได้ก้มลงกราบแทบพระบาท แล้วก็เอามือของแกมาจับพระหัตถ์ของในหลวง แล้วก็พูดว่า ยายดีใจเหลือเกินที่ได้เจอในหลวง แล้วก็พูดว่า ยายอย่างโน้น ยายอย่างนี้ อีกตั้งมากมายแต่ในหลวงก็ทรง เฉย ๆ มิได้ตรัสรับสั่งตอบว่ากระไร แต่พวกข้าราชบริภาร ก็มองหน้ากันใหญ่ กลัวว่าพระองค์จะทรงพอพระราชหฤหัยหรือไม่ แต่พอพวกเราได้ยินพระองค์รับสั่งตอบกับ หญิงชราคนนั้น ก็ทำให้เราถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหวเพราะ พระองค์ทรงตรัสว่า " เรียกว่ายายได้อย่างไร อายุอ่อนกว่าแม่ฉันตั้งเยอะ ต้องเรียกน้าซิ ถึงจะถูก " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 12:05:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พระองค์เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมพสกนิกรที่ ทางภาคใต้ คือจังหวัดนราธิวาส ทางใต้นี้มีปัญหาเรื่องดิน เป็นกรด มีความเค็ม พระองค์จึงทรงรับสั่งถามกับชาวบ้าน ที่มาเฝ้ารับเสด็จว่า " ดินหลังบ้านเป็นอย่างไร เค็มไหม " ชาวบ้านก็มองหน้ากันแล้วทำหน้างง ก่อนตอบกลับมาว่า " ไม่เคยชิมซักที " ในหลวงก็รับทรงสั่งกับข้าราชบริภารที่ ตามเสด็จว่า " ชาวบ้านแถวนี้เขามีอารมณ์ขันกันดีนะ " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 12:06:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ครั้งหนึ่งหลาย ๆ ปีมาแล้ว พระเจ้าอยู่หัวทรงประชวรนิดหน่อยเกี่ยวกับพระฉวี มีพระอาการคัน มีหมอโรคผิวหนังคณะหนึ่งไปเข้าเฝ้าฯ เพื่อถวายการรักษา คุณหมอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางโรคผิวหนัง แต่ไม่ได้เชี่ยวชาญทางราชาศัพท์ ก็กราบบังคมทูลว่า " เอ้อ - ทรง... อ้า - ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะค่ะ " พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระสรวล ตรัสว่า " ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่ จะท้องได้ยังไง " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 12:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อีกครั้งหนึ่ง หลายปีมาก ๆ แล้วเหมือนกัน ตั้งแต่พระเจ้าอยู่หัวยังทรงพระโอสถมวน (สูบบุหรี่) อยู่ คราวหนึ่งพระเจ้าอยู่หัวกำลังจะทรงพระโอสถมวน ยังไม่ได้ทรงจุด ท่านผู้หนึ่งที่เผอิญได้เข้าเฝ้าอยู่ในขณะนั้น จะเป็นใครผมก็ไม่ทราบลืมไปแล้ว ก็ปราดเข้าไปคุกเข่า จุดไฟแช็คถวาย แถมกราบบังคมทูลเสียด้วยว่า " ถวายพระเพลิง พะยะค่ะ " พระเจ้าอยู่หัวทรงพระสรวลเสียงดัง ตรัสด้วยพระอารมณ์สนุกว่า " ยัง ฉันยังไม่ตาย.... " ผู้ใหญ่ที่มาเล่าเรื่องนี้ต่อให้ผมฟังไม่ได้เล่าว่าตอนนี้สีหน้าผู้ที่จะ " ถวายพระเพลิง " เป็นอย่างไร ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 12:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผมโหวตให้นะครับ เพื่อนๆหลายๆคน จะได้เข้ามาอ่านดู จากคุณ : กระเทยชายแดน - [ 25 ต.ค. 50 12:25:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาโหวตค่ะ ^^ ขอบคุณ จขกท มากค่ะ จากคุณ : Sabiene' - [ 25 ต.ค. 50 12:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อยากให้คุณ กวง อิอิ โพส เรื่องแบบต่อเนื่องค่ะ เมื่อกี่ยังทันอ่าน คห 13-14 นะค่ะ อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ แต่อาจจะเป็นเพราะมีคำต้องห้าม หรือเปล่า ยังไงรบกวน ผู้ดูแล ช่วยตรวจสอบด้วยนะค่ะ เพราะ เนื้อหาใน คห 13-14 อ่านแล้วสอนใจลูกๆ ทุกคนมากมายค่ะ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : จอมยุทธลำน้ำปิง - [ 25 ต.ค. 50 12:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สงสัยต้องโพสทีละสั้น ๆ -*- เรื่อง : เชื้อโรคตายหมด หม่อมเจ้าภัศเดช รัชนี ผู้อำนวยการโครงการหลวง .....เหตุการณ์ในปี ๒๕๑๓ ที่ควรจะนำมากล่าว เพราะมีผลต่อจิตใจของชาวเขา และควรที่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ได้ทราบเพื่อพยายามเดินตาม " เบื้องยุคลบาท " วันนั้นเสด็จฯ ไปหมู่บ้านดอยจอมหด พร้าว เชียงใหม่ ผู้ใหญ่บ้านลีซอกราบทูลชวนให้ " ไปแอ่วบ้านเฮา " ก็เสด็จฯ ตามเขาเข้าไปบ้านซึ่งทำด้วยไม้ไผ่และมุงหญ้าแห้ง เขาเอาที่นอนมาปูสำหรับประทับ แล้วรินเหล้าทำเองใส่ถ้วยที่ไม่ค่อยจะได้ล้างจนมีคราบดำ ๆ จับ ผู้เขียนรู้สึกเป็นห่วง เพราะตามปกติไม่ทรงใช้ถ้วยมีคราบ (ผิดกับผู้เขียน) จึงกระซิบทูลว่าควรจะทรงทำท่าเสวย แล้วส่งถ้วยมาพระราชทานผู้เขียนจัดการ แต่ก็ทรงดวดเอง กร้อบเดียวเกลี้ยง ตอนหลังรับสั่งว่า " ไม่เป็นไร แอลกอฮอล์เข้มข้นเชื้อโรคตายหมด " ที่มา : หนังสือ " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับโครงการหลวง " โดย หม่อมเจ้าภีศเดช รัชนี ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 12:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาโหวต -  -  / จากคุณ : เฒ่าเจ้าอุบาย - [ 25 ต.ค. 50 12:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งพ่อหลวงทรงเสด็จไปทีตลาดสด ทรงแวะไปเสวยก๋วยเตี๋ยว แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว เห็นก็สงสัย จึงทูลถามท่านว่า " ทำไมหน้า เหมือนในหลวงจัง ? " ท่านไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้ม ๆ ทรงจ่ายเงินค่าก๋วยเตี๋ยวแล้วตรัสชมว่า " ก๋วยเตี๋ยวอร่อย " ส่วนแม่ค้ามารู้ที่หลังว่าเป็นท่านก็ได้แต่ปลื้ม ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 13:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อิอิ ท้อเลยคับ โดนลบไปเกือบ 10 ความเห็น ระบบแบนคำว่าอะไรบ้างหว่า ?? ------------------------------------------------------------------ มีเรื่องอีกเรื่องหนึ่งค่ะ เกิดขึ้นที่ อ.พร้าว บ้านดิฉันเอง พระองค์ทรงเสด็จเยี่ยมราษฎรเผ่าลีซอ พอจะเสด็จกลับ ผู้เฒ่าคนหนึ่งยื่นถุงห่อข้าวให้ท่าน เกรงว่าท่านจะหิวขณะเดินทาง เป็นน้ำพริกตาแดง กับข้าวเหนียวหนึ่งห่อ พร้อมกับบอกในหลวงว่า " หมู่บ้านเฮามันไกล กว่าเฮาจะเดินเข้าเมืองได้ใช้เวลาหลายวัน กลัวว่าท่านจะหิวกลางทาง " ปลื้มไหมคะ เรื่องนี้พ่อเล่าให้ฟัง แต่พ่อไม่ได้เป็นลีซอนะคะ เป็นเพื่อนเฉย ๆ ค่ะ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ อิอิ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 13:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เช้าวันหนึ่ง เวลาประมาณ 7 โมงเช้า นางสนองพระโอษฐ์ ของฟ้าหญิงองค์เล็ก ได้รับโทรศัพท์เป็นเสียงผู้ชาย ขอพูดสายกับฟ้าหญิง ทางนางสนองพระโอษฐ์ ก็สอบถามว่า ใครจะพูดสายด้วย ก้อมีเสียงตอบกลับมาว่า คนที่แบงค์ นางสนองพระโอษฐ์ก้อ งง ...งง ว่าคนที่แบงค์ทำไมโทรมาแต่เช้า แบงค์ก้อยังไม่เปิดนี่หว่า พอฟ้าหญิงรับโทรศัพท์แล้วถึงได้รู้ว่า คนที่แบงค์น่ะ ที่แบงค์จริง ๆ นะ ไม่เชื่อเปิดกระเป๋าตังค์ แล้วหยิบแบงค์มาดูสิ อิ อิ ขนลุกเลย ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 13:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เรื่องนี้รุ่นพี่ที่จุฬาฯเล่าให้ฟังว่า มีอยู่ปีนึงที่ในหลวงทรงเสด็จพระราชทานปริญญาบัตร อธิการบดีอ่านรายชื่อบัณฑิตแล้ว บังเอิญว่ามีเหตุขัดข้องบางประการ ทำให้อ่านขาดตอน ก็ต้องรีบหาว่า อ่านรายชื่อไปถึงไหนแล้ว ปรากฏว่าในหลวงท่านทรงจำได้ ท่านเลยตรัสกับอธิการไปว่า เมื่อกี้นี้ ชื่อ.... เค้ารับไปแล้ว และมีอีกปีนึงขณะที่พระราชทานปริญญาบัตรอยู่ดี ๆ ไฟดับไปชั่วขณะ ทำให้บัณฑิตคนหนึ่งพลาดโอกาสครั้งสำคัญในการถ่ายรูป พอในหลวงทรงพระราชทานปริญญาบัตรเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะให้พระบรมราโชวาท ท่านทรงให้อธิการบดีเรียกบัณฑิตคนนั้นมารับพระราชทานอีกครั้ง เพื่อจะได้มีรูปไว้เป็นที่ระลึก ตื้นตันกันถ้วนทั่วทั้งหอประชุม ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 13:42:03 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อย่างพึ่งท้อคะกวง รออ่านอยู่ ส่งหลังไมค์มาช่วยดูคำก็ได้นะ จากคุณ : เฒ่าเจ้าอุบาย - [ 25 ต.ค. 50 13:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่อง : พับเพียบ รองศาสตราจารย์ ดร.สุธี อักษรกิตติ์ ผู้สนองพระราชดำริ ในโครงการระบบสื่อสารสายอากาศ และอิเล็กทรอนิกส์ ... ในครั้งแรก ผมทำงานตามพระราชดำริ โดยไม่ทราบว่าเป็นงานของพระองค์ จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนบอกว่าให้เข้าไปในวังด้วยกันและให้นำระบบสายอากาศชนิดใหม่ขึ้นไปติดตั้ง ก็ไม่ได้คิดว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะเสด็จฯ มา แต่ว่าแปลกใจทำไมอยู่ดี ๆ เจ้าหน้าที่ที่กำลังติดตั้งอุปกรณ์ต่างๆ อย่บนดาดฟ้าของพระตำหนักถึงปีนลงมา ทั้ง ๆ ที่งานยังไม่เสร็จ แท้ที่จริงพระองค์ท่านเสด็จฯ มายืนอยู่ข้างหลัง ผมเหลียวหลังไปมองนิดหนึ่ง ครั้นพอเห็นพระองค์ท่านก็ตกใจ เป็นอาการวูบ ขึ้นมาทันที นึกอยู่ในใจว่าใช่แล้ว ใช่แน่ ๆ เพราะคิดว่าเหมือนในรูป ผมก็รีบทำความเคารพ แล้วก็ทำอะไรไม่ถูกสิ่งที่ผมจำได้คือเราต้องอยู่ต่ำกว่า จึงรีบคุกเข่าให้ต่ำลงมาเป็นเหมือนชันเข่า เพราะว่าตอนนั้นพระองค์ท่าน ประทับยืนอยู่ ถ้านั่งพับเพียบเลยก็จะต่ำเกินไป เพราะว่าผมต้องพูดอธิบายด้วยปรากฎว่าพระองค์ท่านก็คุกเข่าลงไปด้วย ผมก็เลยนั่งพับเพียบให้ต่ำลงไปอีก พระองค์ท่านก็ประทับพับเพียบเหมือนกัน เลยกลายเป็นว่าวันนั้น นั่งพับเพียบสนทนากัน ๒ - ๓ ชั่วโมง บนดาดฟ้าพระตำหนักในเวลาช่วง บ่ายที่ร้อนเปรี้ยง ....... ที่มา : บทความ " โครงการระบบสื่อสารและอิเล็กทรอนิกส์ เพื่อสนองพระราชดำริ " สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ หนังสือ " เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวด้านการสื่อสาร " คณะกรรมการอำนวยการจัดงานฉลองสิร ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 13:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โหวตแล้วค่ะ จากคุณ : อรรรคณีย์ฯ - [ 25 ต.ค. 50 13:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เรื่อง : น้ำลดหรือยัง ถาวร ชนะภัย หลายปีมาแล้วเมื่อครั้งน้ำท่วมภาคใต้ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา ได้รับผลกระทบหนักที่สุด เป็นช่วงเวลาที่การสื่อสารแห่งประเทศไทย ได้นำเครื่องโทรพิมพ์มาติดตั้งที่ห้องทรงงานใหม่ ๆ ข้าราชสำนักท่านหนึ่งกรุณาเล่าให้ฟังว่า แม้ดึกดื่นเที่ยงคืนแล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ยังไม่เสด็จขึ้นห้องพระบรรทม แต่ทรงคอยติดตามข่าวเรื่องอุทกภัยที่หาดใหญ่อยู่อย่างใกล้ชิดด้วย ทรงห่วยใยราษฏรจึงทรงส่งคำถามผ่านเครื่องโทรพิมพ์ด้วยพระองค์เองถามไปทางหาดใหญ่ว่า " น้ำลดแล้วหรือยัง " โดยที่ไม่ทราบว่าผู้ส่งคำถามมานั้นคือพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว คำตอบที่มีผ่านมาทางเครื่องโทรพิมพ์ เมื่อเวลาตีสองตีสามมีข้อความที่ตอบด้วยความไม่พอใจว่า " ถามอะไรอยู่ได้ดึกดื่นป่านแล้ว คนเขาจะหลับจะนอน " แต่ตอนท้ายของคำตอบก็ไม่ลืมที่จะบอกด้วยว่า " น้ำลดแล้ว " ที่มา : บทความเรื่อง " ในหลวงกับประชาชน " โดย ถาวร ชนะภัย หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๓๐ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 13:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เรื่อง : เสียงปริศนา .... .ในวันเสด็จพระราชดำเนิน กลับประเทศสวิต ฯ ขณะที่ประทับรถพระที่นั่ง ไปสู่สนามบินดอนเมืองทรงได้ยินเสียงตะโกนดัง ๆ ว่า " ในหลวง อย่าทิ้งประชาชนนะ " ทำให้ทรงนึกตอบบุคคลผู้นั้น ในพระราชหฤทัยว่า " ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าจะทิ้งประชาชนอย่างไรได้ " เป็นที่น่าประหลาดว่า ต่อมาอีกประมาณ 20 ปี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพบชายที่ร้องตะโกนทูลพระองคไม่ให้ทิ้งประชาชนนั้น เป็นพลทหาร และในปัจจุบันเขาออกไปทำนาอยู่ในต่างจังหวัด เขากราบบังคมทูล สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่ไม่ทรงทิ้งราษฎร เขาทูลว่า ตอนที่เขาร้องไปนั้น เขารู้สึกว้าเหว่ และใจหาย ที่เห็นพระเจ้าแผ่นดิน จะเสด็จไปจากเมืองไทย กลัวจะไม่เสด็จกลับมาอีก เพราะคงจะทรงเข็ดเมืองไทย เห็นเป็นเมืองที่น่ากลัวน่าสยดสยอง เขาดีใจมากที่ได้เฝ้าฯ อีก กราบบังคมทูลถามว่า .. " ท่านคงจำผมไม่ได้ ผมเป็นคนร้องไม่ให้ท่านทิ้งประชาชน " พระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัวรับสั่งถามว่า .. " เรานะรึที่ร้อง ? " " ใช่ครับ ตอนนั้นเห็นหน้าท่านเศร้ามาก กลัวจะไม่กลับมา จึงร้องไปเหมือนคนบ้า " พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตอบ .. " นั่นแหละ ทำให้เรานึกถึงหน้าที่ จึงต้องกลับมา " ที่มา : สมุดภาพพระบรมฉายาลักษณ์ ซึ่งสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถโปรดเกล้าฯ        จัดทำขึ้นถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อพระราชทานเป็นที่ระลึกแก่ผู้เข้าเฝ้าฯ        ในวโรกาสเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวาคม พุทธศักราช 2511 ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 14:04:15 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณ จขกท มากๆค่ะ อ่านแล้วซึ้งใจ ขอจงทรงพระเจริญ จากคุณ : เห็ดน้อย (mushroom kid) - [ 25 ต.ค. 50 14:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ทำไม คห.33 โดนอีกแล้วหว่า ลองลงอีกที ---------------------------------------------------------------------------- เรื่อง : เราจับได้แล้ว ท่านผู้หญิงเกนหลง สนิทวงศ์ ณ อยุธยา นางสนองพระโอษฐ์ในสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ .ครั้งหนึ่งในงานนิทรรศการ " ก้าวไกลไทยทำ " วันที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2538 หลังจากที่เสด็จพระราชดำเนิน พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ตามศาลาการแสดงต่าง ๆ ก็มาถึงศาลาโซนี่ (อิเล็กทรอนิกส์) ภายในศาลาแต่งเป็น " พิภพใต้ทะเล " โดยใช้เทคนิคใหม่ล่าสุด " Magic Vision " น้ำลึก 20,000 league จะมีช่วงให้แลเห็นสัตว์ทะเล ว่ายผ่านไปมา ปลาตัวเล็ก ๆ สีสวยจะว่ายเข้ามาอยู่ตรงหน้า ข้อสำคัญเขาเขียนป้ายไว้ว่า ถ้าใครจับปลาได้เขาจะให้เครื่องรับโทรทัศน์ พวกเราไขว่คว้าเท่าไหร่ก็จับไม่ได้ เพราะเป็นเพียงแสงเท่านั้น แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสว่า " เราจับได้แล้ว " พร้อมทั้งทรงยกกล้องถ่ายรูปชูให้ผู้บรรยายดู แล้วรับสั่งต่อ " อยู่ในนี้ " ต่อจากนั้นคงไม่ต้องเล่า เพราะเมื่ออัดรูปออกมาก็จะเป็นภาพปลาและจับต้องได้ บริษัทโซนี่จึงต้องน้อมเกล้าฯ ถวายเครื่องรับโทรทัศน์ตามที่ประกาศไว้ ที่มา : หนังสือ ทำเป็นธรรม โดย ท่านผู้หญิงเกนหลง สนิทวงศ์ ณ อยุธยา ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 14:07:53 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เรื่อง : ข้าวผัดไข่ดาว ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล วันหนึ่งเสด็จฯ เขาค้อเปิดอนุสาวรีย ์พอเปิดอนุสาวรีย์เสร็จ พระองค์ท่านก็ขอกลับไปที่พระตำหนัก เพื่อจะทรงเปลี่ยนฉลองพระบาทเพราะเดี๋ยวจะไปดูงานในป่าในดง.........เราก็ไม่ได้ทานข้าวไม่มีใครทานข้าว ตอนนั้นบ่ายสองโมงแล้วก่อนจะเปลี่ยนฉลองพระบาท สักยี่สิบนาทีน่าจะพุ้ยข้าวทัน ก็รีบวิ่งไปห้องอาหารที่เตรียมไว้ปรากฏว่าพวกที่ไม่ได้ ตามเสด็จเขาทานกันหมดแล้ว ในนั้นจึงเหลือข้าวผัด ติดก้นกระบะกับมีไข่ดาวทิ้งแห้งไว้ 3 - 4 ใบ เราก็ตัก เห็นมีข้าวอยู่จานหนึ่งวางไว้มีข้าวผัดเหมือนอย่างเรา ไข่ดาวโปะใบหนึ่ง มีน้ำปลาถ้วยหนึ่งวางอยู่ เพื่อนผม ก็จะไปหยิบมามหาดเล็กบอกว่า " ไม่ได้ ๆ ของพระเจ้าอยู่หัว ท่านรับสั่งให้มาตัก " ดูสิครับตักมาจากก้นกระบะเลยผมนี่น้ำตาแทบไหลเลย ท่านเสวยเหมือน ๆ กันกับเรา...... ที่มา : บทสัมภาษณ์ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล คอลัมน์ " ตามรอยเบื้องพระยุคลบาท " ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 14:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เรื่อง : หมึกไม่ออก ผู้ช่วยสาสตราจารย์ อนงค์รัตน์ สุขุม ..วันที่ 14 กรกฎาคม 2526 เป็นวันพระราชทานปริญญาบัตรที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่นายกสโมสรอาจารย์ จะเป็นผู้ดูแลถวายปากกาให้ทรงลงประปรมาภิไธย แต่ในปีนั้น ดิฉันในฐานะอุปนายกสโมสรอาจารย์ได้รับหน้าที่นี้แทน ก่อนจะเสด็จประราชดำเนิน เราก็ดูแลความเรียบร้อยทุกอย่าง อย่างระมัดระวังที่สุด โดยเฉพาะปากกาลองกันหลายครั้งจนมั่นใจว่าไม่มีปัญหาแน่ พอเสด็จฯ มาถึงท่านก็ทรงลงประปรมาภิไธย ปรากฏว่าทรงจรดปากกาลงไปแล้วแต่ไม่มีหมึกออกมา เราก็ตกใจมากเลยไม่รู้จะทำยังไงดี นึกในใจว่าเป็นความบกพร่องของเราแน่ ๆ ลองมากไปจนหมึกหมด ดิฉันก็เลยถวายกระดาษทิชชูเปล่า ๆ ที่อยู่ในมือให้ท่าน เพื่อจะให้ท่านทรงเช็ดปากกา แต่ท่านทรงพระเมตตามากเลย สีพระพักตร์ที่ท่านมองดิฉันเหมือนกับจะตรัสว่า " ไม่ต้องตกใจ " แล้วก็ทรงนำปากกามาลองที่มือดิฉันที่มีกระดาษทิชชู่ ปรากฏว่า หมึกออก จากนั้นก็ทรงหันไปลงพระปรมาภิไธยในสมุด พอท่านเสด็จพระราชดำเนินไปแล้ว ทุกคนก็รีบเข้ามาดูกระดาษที่ทรงลองปากกาแผ่นนั้นกันใหญ่ ศาสตราจารย์ ดร.สุรพล วิรุฬห์รักษ์ ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งคณบดีคณะศิลปกรรมศาสตร์ บอกว่า " พี่ ๆ ขอหน่อยเถอะพี่จะเอาไปเป็นมงคล " ก็เลยแบ่งให้อาจารย์ไปส่วนหนึ่ง ที่มา : สารคดีโทรทัศน์ พ่อของแผ่นดิน ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 14:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เรื่อง : กล้วยไข่ ผมเคยเข้าไปเล่นคอนเสิร์ตหน้าพระที่นั่งศาลาดุสิตาลัย เมื่อสิบห้าปีมาก่อน พระเทพทรงประชวรหวัดเล็กน้อย แล้วตรัสก่อนพวกผมเล่นกันว่า วันนี้ไม่มีเสียงกรี๊ดนะ เป็นหวัด พอตอนเล่น ผมเลยบังอาจถวายแซวพระองค์ท่าน ว่า ในฐานะรุ่นน้องจุฬาฯ ขอพระราชทานอนุญาต เอ่ยพระนามพระองค์ว่า พี่น้อย ก็แล้วกัน วันนี้ขอให้พี่น้อย หายหวัดเร็ว ๆ นะครับ คนดูในศาลาดุสิตาลัยเงียบกริบ ผมก็ชัก หนาวสันหลังว่า เหิมเกริมไปหรือเปล่า เพื่อนร่วมวงรีบชิงพูดต่อว่า มหาดเล็กครับ ช่วยยิงให้ถูกคนด้วยแล้วกัน คนเลยฮากันตึง รอดไป มีเพลงหนึ่งชื่อ เพลงกล้วยไข่ ผมก็แปลงเนื้อว่า แปลกใจจริง พระเทพฯ ชอบอะไร พระเทพชอบ กล้วยไข่ เพราะว่าพระองค์ทรงโปรด ลัล ลัล ลัล ลา ตอนไปรับพระราชทานดอกไม้จากพระหัตถ์ ผมไปยกมือไหว้ท่าน ท่านก็ตรัสย้อนผมว่า ใครเค้าไหว้กัน เค้าโค้งจ้ะ จากนั้นท่านก็ตรัสว่า ใครบอกฉันชอบกล้วยไข่ ฉันชอบกล้วยน้ำว้าย่ะ ผมไม่เคยลืมสักภาพเดียวเลยครับ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 50 14:58:15 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 14:56:50 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เรื่อง : เกาะช้าง เฉลิมศักดิ์ รามโกมุท อดีตตำรวจหลวง มีครั้งหนึ่ง ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสทางทะเล ระหว่างที่อยู่ในเรือพระที่นั่ง ทรงตรัสสอบถามนายทหารเรือที่ตามเสด็จว่า " นั่นเกาะอะไร " นายทหารผู้นั้นตอบ " ขอเดชะ...เกาะนั้นมีพระนามว่า เกาะช้างพระเจ้าค่ะ " ทรงแย้มสรวลแล้วตรัสตอบว่า " ถ้างั้น...เกาะนี้ก้อเป็นญาติฉันนะซิ " นายทหารท่านนั้นคงตื่นเต้นที่ทรงมีพระปฏิสันถารด้วย บอกชื่อเกาะ ไม่ต้องว่าเกาะนั้นมี " พระนาม " ว่าอะไรหรอก แค่บอกว่าเกาะนั้นชื่ออะไรก้อพอ ถ้าใช้ว่าเกาะ นั้นมี " พระนาม " ว่าอะไรนั้น แสดงว่าเกาะนั้นเป็นเจ้านาย ด้วย เพราะใช้คำราชาศัพท์กับเกาะ ที่มา : เฉลิมศักดิ์ รามโกมุท ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 15:00:42 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เรื่อง : ปิดทองหลังพระ ในคืนวันหนึ่งของปีพ.ศ. ๒๕๑๐ (ยศในขณะนั้นพันตำรวจโท)...... หลังจากได้รับพระราชทานเลี้ยงอาหารค่ำแล้ว ในวังไกลกังวล.............. ผมจำได้ว่า คืนนั้นผู้ที่โชคดีได้เข้าเฝ้าฯ รับพระราชทานพระจิตรลดา เป็นนายตำรวจ 8 นาย และนายทหารเรือ 1 นาย.... พระเจ้าอยู่หัว เสด็จลงมาพร้อมด้วยกล่องใส่พระเครื่องในพระหัตถ์ ทรงอยู่ในฉลองพระองค์ชุดลำลอง.......ขณะที่ทรงวางพระลงบนฝ่ามือที่ผมแบรับอยู่นั้น ผมมีความรู้สึกว่าองค์พระร้อนเหมือนเพิ่งออกจากเตา.......... ภายหลัง เมื่อมีโอกาสกราบบังคมทูลถาม จึงได้ทราบว่า พระเจ้าอยู่หัวทรงสร้างพระเครื่ององค์นั้น ด้วยการนำเอาวัตถุมงคลหลายชนิดผสมกัน เช่น ดินจากปูชนียสถานต่าง ๆ ทั่วประเทศ ดอกไม้ที่ประชาชนทูลเกล้าถวายในโอกาสต่าง ๆ และเส้นพระเจ้า(เส้นผม) ของพระองค์เอง เมื่อผสมกันโดยใช้กาวลาเท็กซ์เป็นตัวยึดแล้ว จึงทรงกดลงในพิมพ์ (อ.ไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์ ซึ่งต่อมาเป็นศิลปินแห่งชาติ เป็นผู้แกะถวาย) โดยไม่ได้เอาเข้าเตาเผา......... .....หลังจากที่ได้รับพระราชทานแล้ว ทรงพระกรุณาพระราชทานพระบรมราโชวาทมีความว่า....... ” พระที่ให้ไปน่ะ ก่อนจะเอาไปบูชา ให้ปิดทองเสียก่อน แต่ให้ปิดเฉพาะข้างหลังพระเท่านั้น ” ........พระราชทานพระบรมราชาธิบายด้วยว่า ที่ให้ปิดทองหลังพระ ก็เพื่อเตือนตัวเองว่า การทำความดีไม่จำเป็นต้องอวดใคร หรือประกาศให้ใครรู้ ให้ทำหน้าที่ เพื่อหน้าที่ และถือว่า ความสำเร็จในการทำหน้าที ่เป็นบำเหน็จรางวัลที่สมบูรณ์แล้ว..... .....ผมเอาพระเครื่องพระราชทานไปปิดทองที่หลังพระแล้ว ก็ซื้อกรอบใส่ หลังจากนั้นมา สมเด็จจิตรลดาหรือพระกำลังแผ่นดินองค์นั้น ก็เป็นพระเครื่องเพียงองค์เดียวที่ห้อยคอผม........ .....หลังจากที่ไปเร่ร่อนปฏิบัติหน้าที่อยู่ไกลห่างพระยุคลบาท ผมได้มีโอกาสกลับไปเฝ้าฯ ที่วังไกลกังวลอีก.....ความรู้สึกเมื่อได้เฝ้าฯ นอกจากจะเป็นความปีติยินดีที่ได้พระยุคลบาทอีกครั้งหนึ่งแล้ว ก็มีความน้อยใจที่ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความตั้งใจ ลำบาก และเผชิญอันตรายนานาชนิด บางครั้งจนแทบเป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ปรากฎว่า กรมตำรวจมิได้ตอบแทนด้วยบำเหน็จใด ๆ ทั้งสิ้น........ ......ก่อนเสด็จขึ้นคืนนั้น ผมจึงก้มลงกราบบนโต๊ะเสวย แล้วกราบบังคมทูลว่า ใคร่ขอพระราชทานอะไรสักอย่างหนึ่ง................. พระเจ้าอยู่หัวตรัสถามว่า “ จะเอาอะไร ? ” และผมก็กราบบังคมทูลอย่างกล้าหาญชาญชัยว่า จะขอพระบรมราชานุญาต ปิดทองบนหน้าพระ ที่ได้รับพระราชทานไป พระเจ้าอยู่หัวตรัสถามเหตุผลที่ผมขอปิดทองหน้าพระ..... ........ผมกราบบังคมทูลอย่างตรงไปตรงมาว่า.... พระสมเด็จจิตรลดาหรือพระกำลังแผ่นดินนั้น นับตั้งแต่ได้รับพระราชทานไปห้อยคอแล้ว ต้องทำงานหนักและเหนื่อยเป็นที่สุด เกือบได้รับอันตรายร้ายแรงก็หลายครั้ง มิหนำซ้ำกรมตำรวจยังไม่ให้เงินเดือนขึ้นแม้แต่บาทเดียวอีกด้วย............ พระเจ้าอยู่หัวทรงแย้มพระสรวล (ยิ้ม) ก่อนที่จะมีพระราชดำรัสตอบ ด้วยพระสุรเสียงที่ส่อพระเมตตาและพระกรุณาว่า ปิดทองไปข้างหลังพระเรื่อย ๆ แล้วทองจะล้นออกมาที่หน้าพระเอง....... ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 15:07:26 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อิอิ ขออนุญาตโพสต่อวันพรุ่งนี้นะคับ ผมกลัวว่าถ้าโพสรวดเดียวหมด จะไม่มีคนอ่านซะก่อน เพราะเห็นว่ามันเยอะไป -*- ยังมีอีกเยอะเลยคับ สำหรับท่านที่ยังไม่เคยอ่าน รับรองได้อ่านจุใจ ซึ้ง ตื้นตันใจแน่นอน ขอบคุณทุกความเห็นด้วยคับ อิอิ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 25 ต.ค. 50 15:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เพื่อน ช่วยกันโหวตทู้นี้ ด้วยนะค่ะ พรุ่งนี้มาต่อนะ พี่ กวง เรารักในหลวง ค่ะ จากคุณ : จอมยุทธลำน้ำปิง - [ 25 ต.ค. 50 15:12:35 ]

ความคิดเห็นที่ 46 โหวตครับ ขอบคุณ คุณกวง มากๆ ครับ อ่านแล้วดีมาก ขอพระองค์ทรงพระเจริญ   คลิกฟังเพลง พ่อแห่งแผ่นดิน http://thaniyo.brinkster.net/t355.html จากคุณ : ไชยมงคล - [ 25 ต.ค. 50 15:21:44 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณ จขกท. มากๆครับ... และขอพระองค์จงทรงพระเจริญ.... จากคุณ : เมสตาย่า & เวเซอร์ - [ 25 ต.ค. 50 15:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ดีจัง นานๆจะได้อ่านอะไรที่ซึ้งจนน้ำตาไหลบ้าง ขอพระองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน จากคุณ : entomo62 - [ 25 ต.ค. 50 16:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณกวงเฒ่าฯ ขอโทษ ไม่รู้ว่าติดคำไหนเหมือนกันค่ะ โพสต์เป็น 10 รอบแล้ว หมดแรง ช่วยโหวตอย่างเดียวแล้วกัน (ไถ่โทษ) จากคุณ : เฒ่าเจ้าอุบาย - [ 25 ต.ค. 50 16:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 53 จากคุณ : เลดี้มาเฟีย - [ 25 ต.ค. 50 16:46:22 ]

ความคิดเห็นที่ 56 จากคุณ : เลดี้มาเฟีย - [ 25 ต.ค. 50 16:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 58 โหวตแล้วเรียบร้อยค่ะ แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 50 17:31:54 จากคุณ : เณรน้อยอิคคิวซัง - [ 25 ต.ค. 50 18:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โหวตให้เลยครับ จากคุณ : หนุ่ม บางซ่อน - [ 25 ต.ค. 50 18:59:46 ]

ความคิดเห็นที่ 60 โหวตให้แล้วค่า มาลงต่ออีกนะคะ จากคุณ : cherky - [ 25 ต.ค. 50 19:42:28 ]

ความคิดเห็นที่ 61 กระทู้ดีๆ แบบนี้ต้องโหวตค่ะ! จากคุณ : ทิ้งไว้เป็นปริศนา - [ 25 ต.ค. 50 22:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หนึ่งโหวต จากคุณ : เจ้าชายเท้าเปล่า - [ วันออกพรรษา 00:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 63 โหวตครับ ทรงพระเจริญ จากคุณ : ทาสเทคโนโลยี - [ วันออกพรรษา 06:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เรื่อง : ผักบุ้งลอยฟ้า (เกี่ยวกับ พระเทพฯ) ผมเคยไปนั่งทานข้าวต้ม ผักบุ้งลอยฟ้า ที่พิษณุโลก ก็ต้องตะลึง เมื่อเห็นรูป พระองค์ ทรงสนุกกับการถือจานรับผักบุ้ง บนหลังคารถ เด็กที่ร้านเล่าว่า พระองค์ไม่ถือพระองค์เลย ตรัสล้อเล่นกับเด็กเสิร์ฟด้วย และทรงเสวยกับ ชามข้าวต้มของร้าน ไม่ได้พิเศษจากลูกค้าคนอื่น ทรงประทับบนเก้าอื้ทั่ว ๆ ไปในร้านนึกถึงพระองค์ทีไร ก็รู้สึกตื้นตันทุกที เจ้าฟ้าหญิงของประชาชนที่แท้จริงเคยอ่านมาจากหนังสือสกุลไทย ช่วงตอบปัญหาของใครจำไม่ได้แล้ว มีคนเขียนไปถามเจ้าของคอลัมภ์ว่า จริงหรือเปล่าที่พระองค์เคยเสด็จเป็นการส่วนพระองค์ ยังเมืองทองธานีเพื่อเสวยร้านอาหารโต้รุ่ง เค้าก็เขียนตอบว่า จริง พระองค์เคยเสด็จอย่างส่วนพระองค์จริง ๆ คือเสด็จไปกับคุณข้าหลวงอีก 2 คนไม่มีองครักษ์ติดตามเลย เสด็จยังร้านอาหารตามสั่งทั่วไปริมถนน ไม่มีใครจำพระองค์ได้เลยแต่มี 2 สามี ภรรยาคู่หนึ่งเห็นเข้า ฝ่ายสามีบอกว่า ไม่ใช่สมเด็จพระเทพหรอก เพราะนี่คือร้านอาหารโต้รุ่งแล้วก็ดึกมากแล้วด้วย แต่ฝ่ายภรรยาบอกว่าเหมือนมาก ก็โต้กันไปโต้กันมาจนพระองค์ทรงได้ยิน จึงหันพระพักตร์มาทาง2สามีภรรยานี้แล้วตรัสว่า ใช่ แต่ขอให้ทำตัวตามสบาย เท่านั้นแหละครับ 2 คนนี้ก็ก้มลงกราบจนคนอื่นๆแปลกใจก็หันมามองกันหมดทั้งร้าน เจ้าของร้านกับเด็กเสริฟก็เพิ่งทราบจึงรีบเข้า ไปถวายความเคารพ พวกพ่อค้าแม่ค้าแถวนั้นก็นำอาหารของร้านตนมาถวาย จนกระทั่งเสด็จกลับไปนี่แหละครับ เจ้าหญิงในใจประชาชนพระองค์จริง ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 11:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เรื่อง : ตัวยึกยือ มนูญ มุกข์ประดิษฐ์ รองเลขาธิการมูลนิธิชัยพัฒนา ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อดีตเลขาธิการ สำนักงานกรรมการพิเศษ เพื่อประสานงานโครงการ อันเนื่องมาจากพระราชดำริ (นักบริหารระดับ 11) ...... พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินด้วยพระบาท เข้าไปในป่ายางท่ามกลางฝนตกหนักโดยมีสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ตามรอยพระยุคลบาทไปไม่ห่าง เป็นระยะทางถึง ๒ กม.เศษ .... นี่คือสิ่งที่มิใช่สามัญธรรมดาในความรู้สึก ของผู้คน และความไม่สามัญธรรมดานี้ ก็ยิ่งไม่ธรรมดามากยิ่งขึ้น เป็นทวีคูณ เนื่องเพราะบริเวณนี้คือ " ดงทาก " หรือ " รังทาก " อันมีทากชุกชุม ที่สุดแห่งหนึ่งของภาคใต้ ...กว่าจะถึงจุดหมาย คือบริเวณพื้นที่ที่จะพิจารณาสร้าง อ่างเก็บน้ำ เพื่อให้มีน้ำไว้ใช้ สำหรับพื้นที่๕,๐๐๐ ไร่ใน ๓ เขตตำบล คือ เชิงคีรี มะยูง และรือเสาะ เกือบทุกคนก็โชกฝน และโชกเลือดแม้ทูลกระหม่อมทั้งสองพระองค์ ก็มิได้รับยกเว้น ..... ค่ำวันนั้น ระหว่างเสด็จพระราชดำเนินกลับ พระตำหนัก ทักษิณราชนิเวศน์ อากาศปลายฤดูฝน กำลังสบายดวงดาวบนท้องฟ้า เริ่มจะปรายแสง ขบวนรถยนต์พระที่นั่ง ได้หยุดลงอย่างกะทันหันโดยไม่ทราบสาเหตุบนทางหลวงที่มืดสงัด เป็นเวลาหลายนาที ถามไถ่ได้ความภายหลังว่า ยังมีทากหลงเหลือ กัดติดพระวรกายอยู่อีก เมื่อรู้สึกพระองค์ จึงได้ทรงหยุดรถยนต์พระที่นั่ง และรับสั่งให้สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ช่วยจับทากที่ตัวเป่งด้วยพระโลหิตออกจากพระวรกาย ... ทรงเรียกการทรงงานวิบาก ที่เชิงคีรี ครั้งนี้ในภายหลังว่า " สงครามกับตัวยืกยือ ที่เชิงคีรี " ที่มา : บทความ " ในหลวงในดงทาก " โดย มนูญ มุกข์ประดิษฐ์ หนังสือ " ประทีปแห่งแผ่นดิน " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 11:53:36 ]

ความคิดเห็นที่ 66 บ่ายวันอาทิตย์วันหนึ่ง สมเด็จพระเทพรัตน์ฯ เสด็จไปทรงซื้อหนังสือที่ร้านในห้าง ดิ เอ็ม โพเรียม โดยทรงพระดำเนินจากวังสระปทุม เพื่อมาขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีสยามไปลงที่เอ็มโพเรียม โดยทรงกดตู้ซื้อบัตรอัตโนมัติเหมือนผู้โดยสารทั่วไป มีผู้เสด็จตามเป็นผู้หญิงสองคนเท่านั้น ไม่มีการกันคน ไม่มีการห้ามใคร ไม่มีการปิดขบวนอะไรทั้งสิ้น เมื่อเสด็จขึ้นรถไฟฟ้าแล้ว แต่ปรากฏว่ารถขบวนนั้นที่นั่งเต็ม พระองค์ท่านก็ทรงยืนเกาะราวรถไฟฟ้าเหมือนสามัญชนทั่วไป จนกระทั่งมีผู้โดยสารจำพระองค์ท่านได้ ก็ลุกขึ้นยืนเพื่อให้ทรงนั่ง พระองค์แย้มพระสรวลและรับสั่งขอบใจก่อนทรงนั่งที่ของคนนั้น คนนั้นก็นั่งลง(กับพื้น) พอมีคนเห็นคนนั่งลงกับพื้น ทุกคนในรถไฟฟ้าจึงรู้ว่าพระองค์เสด็จ จึงนั่งกันหมด ขนาดเด็กวัยรุ่นที่แต่งตัวกางเกงจะหลุดก้นพอเห็นพระองค์ก็นั่งยองๆ กับพื้นแล้วยกมือไหว้กันทุกคนไป เป็นที่ปลาบปลื้มของผู้ที่อยู่ในรถไฟฟ้าตู้นั้นมาก ทรงแย้มพระสรวล...ตลอดเวลา เมื่อทรงซื้อหนังสือเสร็จก็เสด็จพระราชดำเนินกลับด้วยรถไฟฟ้าลงสถานนีสยามแล้วทรงพระดำเนินกลับวังสระปทุม (เป็นเรื่องที่ส่งๆ ต่อๆ กันมาทางเมลล์ครับ) คิดว่ายังไม่ค่อยมีคนได้เห็น เคยมีเรื่องเล่าว่า มีเด็กคนหนึ่งรับของแจกมา วิ่งกลับมาหาแม่ แม่ถามว่า " เอามาจากไหน ใครให้ " เด็กก็ชี้มาที่ พระเทพ แล้วบอกว่า " ป้าคนนั้นให้มา " ท่านยังทรง พูดเล่น ขึ้นมาว่า เราเป็นป้าแล้ว แล้วก็ทรงหัวเราะ (ไม่รู้คำราชาศัพท์) ในสายตา ทรงงดงามมาก..... ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:21:25 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เรื่อง : ทุกข์ยามดึก พลตำรวจตรีสุชาติ เผือกสกนธ์ ผู้อำนวยสำนักงานโครงการพระดาบส อดีตอธิบดีกรมไปรษณีย์โทรเลข .....การที่ได้ทรงพระกรุณารับฟัง และติดต่อทางวิทยุตำรวจเป็นประจำ ... จึงทรงทราบความลำบาก ความเดือดร้อนของข้าราชการตำรวจชั้นผู้น้อย ... ตำรวจประจำตู้ยามบางคนคับแค้นใจ เกี่ยวกับปัญหาครอบครัว ปัญหาการครองชีพ เมื่อเสพสุราแล้วครองสติไม่ได้ ไม่รู้จะระบายความในใจกับใคร จึงได้พล่ามบรรยายมาทางวิทยุ บางคนหลับยามไม่พอ กดคีย์ไมโครโฟนค้าง ทำให้มีเสียงกรนออกอากาศมาด้วย บางคนตะโกนร้องเพลงลูกทุ่ง ออกอากาศมาเป็นการแก้เหงา ก็มี.. ที่จัดได้ว่าโชคดี คือ ศูนย์ควบคุมข่ายตำรวจแห่งชาติ " ปทุมวัน " กล่าวคือ ในยามดึกวันหนึ่ง พนักงานวิทยุคนหนึ่งได้ระบายความเดือดร้อน เนื่องจากหิวโหยไม่สามารถ หาอาหารรับประทานได้ เพราะต้องเข้าเวร เมื่อทรงรับฟังแล้วทรงสงสาร จึงได้รับสั่งทางวิทยุ กับผู้เขียน ในฐานะที่เป็น ผู้บังคับบัญชาของหน่วยงานนั้นโดยตรงว่า " โปรดเกล้าฯ พระราชทานตู้เย็นเพื่อ เก็บอาหารสำรอง สำหรับเวรยามดึกให้ 1 ตู้ ...... " ที่มา : บทความ " พระราชอัจฉริยภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวด้านการสื่อสาร " โดย พลตำรวจตรีสุชาติ เผือกสกนธ์ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เรื่อง : ความลับในหลวง ที่ชาวไทยอยากรู้         รองราชเลขาธิการเผยความลับในหลวงที่คนไทยอยากรู้ จากพิธีเปิด นิทรรศการเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในโอกาสงานฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี         งานเปิดนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสงานฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี เรื่องพระราชประวัติ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ได้มีการเสวนาเฉลิมพระเกียรติหัวข้อ " เรื่องที่คนไทยอยากรู้ " จาก ท่านผู้หญิงบุตรี วีระไวทยะ รองราชเลขาธิการ และนางปิยะนุช นาคคง ผอ.พิพิธภัณฑ์ของจิ๋ว เป็นผู้ดำเนินรายการ โดยมี นางอุไรวรรณ เทียนทอง รมว.กระทรวงวัฒนธรรม และประชาชนกว่า 200 คนร่วมฟัง ณ หอจดหมายเหตุแห่งชาติเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ต.คลองห้า อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี เมื่อเร็ว ๆ นี้ * ผู้ดำเนินการเริ่มโหมโรงที่ พระเกศาที่หลายคนสงสัยว่าทรงตัดแล้วจะนำไปไว้ที่ใด ? - ปรากฏว่าเก็บไว้ที่ธงเฉลิมพล เพื่อมอบให้แก่ราษฎรที่ทำคุณงามความดีแก่ประเทศชาติ * จากนั้นผู้ดำเนินรายการถามว่า พระเจ้าอยู่หัวโปรดรายการโทรทัศน์ช่องไหน ? - รองราชเลขาธิการตอบว่า ท่านทรงข่าวสัญญาณฝรั่งเศสของยูบีซี ที่ทราบเพราะก่อนหน้านี้ยูบีซีเคยจะถอดรายการดังกล่าวออก สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ได้ติดต่อไปว่า " อย่าพึ่งถอด เพราะในหลวงโปรด " นอกจากนี้ ท่านยังรับฟังข่าวด้านอื่น ๆ ด้วย แต่โทรทัศน์เป็นเรื่องรอง เพราะให้ความสำคัญกับวิทยุเป็นหลัก จากที่ทราบมาในหลวงเคยทรงโทรศัพท์ รายงานสถานการณ์ต่าง ๆ ใน กทม. ไปที่ จส. 100 ด้วย โดยใช้พระนามแฝง * ผอ.พิพิธภัณฑ์ของจิ๋วในฐานะผู้ดำเนินรายการถามต่อว่า ท่านโปรดเสวยอะไร ? - ท่านผู้หญิงบุตรีกล่าวว่า ท่านทรงเพ้อระหว่างประชวร ว่าต้องการเสวยหูปลาฉลาม และต้องไม่ใส่ผงชูรส เพราะท่านแพ้ แต่ก็ไม่ถึงกับขาดไม่ได้ สมัยก่อนรัฐบาลห้ามนำของดังกล่าวเข้ามา ท่านก็ไม่เสวย จนกระทั่งปัจจุบันกลุ่มกรีนพีซออกมาต่อต้านว่า ปลาฉลามถูกฆ่าจำนวนมาก ท่านก็เลิกเปลี่ยนไปเสวยปลาแทน ท่านผู้หญิงบุตรียังกล่าวว่า ระหว่างที่ท่านทรงรักษาพลานามัย ได้ประทับที่พระราชวังไกลกังวล อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ เพราะราชดำเนินได้สะดวกในที่ราบ แตกต่างจากสวนจิตรลดาที่มีนกอีกาจำนวนมาก ประกอบกับมีไข้หวัดนกระบาด นอกจากสภาพแวดล้อมดีกว่า ยังสามารถเล่นกับสุนัขทรงเลี้ยงได้ด้วย พร้อมกับคณะแพทย์ดูแลอย่างใกล้ชิด * ผู้ดำเนินรายการถามต่อว่า นอกจากคุณทองแดง และลูกๆ พระเจ้าอยู่หัวทรงเลี้ยงสัตว์อื่นหรือไม่ ? - ท่านผู้หญิงบุตรีกล่าวว่า คิดว่าไม่มี แต่ก่อนท่านทรงโปรดคุณวานร ซึ่งมีนิสัยดุ เมื่อสิ้นคุณวานร ท่านก็ไม่ได้เลี้ยงสุนัขกว่า 10 ปี จนมาพบคุณทองแดง ทั้งนี้ หลายคนอาจหมั่นไส้ ว่าทำไมสุนัขต้องเรียกคุณ ตนอยากเรียนว่า ของในวังมีราชาศัพท์หมด คุณที่ใช้เรียกนำหน้าสุนัขเป็นศัพท์ที่ในวังเรียกกัน * จากนั้นผู้ดำเนินรายการก็เปิดโอกาสให้ผู้ฟังถาม คำถามแรก คือ พระเจ้าอยู่หัวทรงตักเตือนสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราลงกรณ สยามมกุฎราชกุมาร หรือไม่ ? - ท่านผู้หญิงบุตรีกล่าวว่า เนื่องจากพระบรมฯ เป็นพระโอรสองค์เดียว จึงซนมาก เวลาที่ทำโทษท่านทรงใช้เข็มขัดเฆี่ยนบ้างในบางครั้ง แต่เมื่อพระบรมฯ อภิเษกสมรสก็ทรงเลิกสั่งสอน พร้อมตรัสว่า พ่อแม่จะวางมือเพราะถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว * จากนั้นได้ถามต่อว่า ในหลวงทรงเครื่องดนตรีได้กี่ประเภท ? - ท่านผู้หญิงบุตรีกล่าวว่า ถ้าเป็นดนตรีสากลได้ทุกประเภท โดยเฉพาะแซ็กโซโฟน เป็นเครื่องดนตรีที่โปรดเป็นพิเศษ ส่วนดนตรีไทย ตนไม่เคยเห็น แต่ถ้าเป็นพระเทพฯ แน่นอน * ผู้ร่วมงานถามต่อว่า จดหมายประชาชนส่งถึงในหลวงถึงมือท่านทุกฉบับหรือไม่ ? - รองราชเลขาธิการกล่าวว่า ส่วนใหญ่ถึงมือทุกฉบับ แต่ถ้าไม่เหมาะสมก็ไม่นำขึ้นทูลเกล้าฯ ที่มาจากหนังสือพิมพ์ไทยโพสท์ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 69 .... ผมเคยอยู่มาแล้วหลายแผ่นดิน แต่ก็ไม่เคยเห็นว่า พระเจ้าอยู่หัวแผ่นดินใด ที่คนทั้งเมืองเขาเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ให้ความเคารพบูชาอย่างสนิทสนมอย่างทุกวันนี้ ...พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลก่อน ๆ ทรงครองแผ่นดิน แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลนี้ทรง " ครองใจคน "                               หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ขอขอบคุณ : คุณ ลูกโป่งฟ้า (สมาชิกของพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เรื่อง " เดิมพันของเรา " ครั้งหนึ่ง เมื่อหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช กราบบังคมทูลถามพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวว่า " เคยทรงเหนื่อย ทรงท้อบ้างหรือไม่ " ครั้งนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชกระแสตอบว่า " ความจริงมันน่าท้อถอยหรอก บางเรื่องมันน่าท้อถอย แต่ว่าฉันท้อไม่ได้ เพราะเดิมพันของเรานั้นสูงเหลือเกิน เดิมพันของเรานั้นคือบ้านคือเมือง คือความสุขของคนไทยทั่วประเทศ "                                ข้อมูลจาก ไทยรัฐ ฉบับ 5 ธ.ค. 32 ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เรื่อง " ราษฎรยังอยู่ได้ " ปีพุทธศักราช 2513 เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีพระราชประสงค์ ที่จะเสด็จพระราชดำเนินไปเยี่ยมราษฎร ในตำบลหนึ่งของอำเภอเมืองพัทลุง อันเป็นแหล่งที่ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ปฏิบัติการรุนแรงที่สุดในภาคใต้เวลานั้น ด้วยความห่วงใยอย่างยิ่งล้น ทางกระทรวงมหาดไทยได้กราบบังคมทูล ขอให้ทรงรอให้สถานการณ์ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่เสียก่อน แต่คำตอบที่ทางกระทรวงมหาดไทยได้รับก็คือ " ราษฎรเขาเสี่ยงภัยยิ่งกว่าเราหลายเท่า เพราะเขาต้องกินอยู่ที่นั่นเขายังอยู่ได้ แล้วเราจะขลาดแม้แต่จะไปเยี่ยมเยียนทุกข์สุขของเขาเชียวหรือ "                      ข้อมูลจากคำอภิปรายเรื่อง " พระบิดาประชาชน " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 72 และมีอีกหนึ่งพระกระแสพระราชดำรัส ที่เป็นคำตอบว่า เหตุใดจึงไม่อาจหยุดทรงงานได้ " คนเราจะอยู่สุขสบายแต่คนเดียวไม่ได้ ถ้าคนที่อยู่ล้อมรอบมีความทุกข์ยาก ควรต้องแบ่งเบาความทุกข์ยากของเขาบ้าง ตามกำลังและความสามารถเท่าที่จะทำได้ " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:51:37 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เรื่อง " เขาเดินมาเป็นวัน ๆ " ...มีอยู่ครั้งนึง ข้าพเจ้าอายุ 18 ปี ได้ตามเสด็จ...ตอนนั้นเป็นช่วงหลังพระราชพิธีบรมราชาภิเษก เสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทุกจังหวัดและอำเภอใหญ่ ๆ ก็เสด็จฯ ประมาณ 9 โมงเช้า เสด็จออกทรงเยี่ยมราษฎรมาเรื่อย ๆ ทีนี้ข้าพเจ้าก็รู้สึกว่า แหม นานเหลือเกิน ตอนนั้นยังไม่กางร่ม ตอนนั้นยังไม่ค่อยกลัวแดด ไม่ใส่หมวก ก็รู้สึกแดดเปรี้ยง หนังเท้านี้รู้สึกไหม้เชียว ก็เดินเข้าไปกระซิบท่านว่า พอหรือยัง ก็โดนกริ้ว " นี่เห็นไหมราษฎรเขาเดินมาเป็นวัน ๆ เพื่อมาดูเราแม้แต่นิดเดียว แต่นี่เรายืนอยู่ไม่เท่าไรล่ะ ตอนนี้ทนไม่ไหวเสียแล้ว.."                        พระราชดำรัสสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ วันที่ 11 ส.ค. 2534 ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:54:24 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เรื่อง " ดอกบัวจากหัวใจ " ที่นครพนม บนเส้นทางรับเสด็จตรงสามแยกชยางกูร - เรณูนคร บ่ายวันที่ 13 พ.ย. 2498 อาณัติ บุนนาค หัวหน้าส่วนช่างภาพประจำพระองค์ ได้บันทึกภาพในวินาทีสำคัญ ที่กลายเป็นภาพประวัติศาสตร์ภาพหนึ่งของประเทศ ภาพที่พูดได้มากกว่าคำพูดหนึ่งล้านคำ วันนั้นหลังจากทรงบำเพ็ญพระราชกุศล ณ วัดพระธาตุพนม วรมหาวิหาร เสร็จสิ้นในช่วงเช้าแล้ว ทั้ง 2 พระองค์ได้เสด็จฯ โดยรถยนต์พระที่นั่ง กลับไปประทับแรม ณ จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม ราษฎรที่รู้ข่าวก็พากันอุ้มลูก จูงหลานหอบกันมารับเสด็จที่ริมถนนอย่างเนืองแน่น ดังเช่นครอบครัวจันท์นิตย์ ที่ลูกหลานช่วยกันนำ แม่ตุ้ม จันทนิตย์ วัย 102 ปี ไปรอรับเสด็จ ณ จุดรับเสด็จห่างจากบ้าน 700 เมตร โดยลูกหลานได้จัดหาดอกบัวสายสีชมพู ให้แม่เฒ่าจำนวน 3 ดอก และพาออกไปรอที่แถวหน้าสุดเพื่อให้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาทที่สุด เปลวแดดร้อนแรงตั้งแต่เช้าจนสาย เที่ยงจนบ่าย แผดเผาจนดอกบัวสายในมือเหี่ยวโรย แต่หัวใจรักภักดีของหญิงชรายังเบิกบาน เมื่อเสด็จฯ มาถึงตรงหน้า แม่เฒ่าได้ยกดอกบัวสายโรยราสามดอกนั้น ขึ้นจบเหนือศีรษะแสดงความจงรักภักดีอย่างสุดซึ้ง พระเจ้าแผ่นดินทรงโน้มพระองค์อย่างต่ำที่สุด จนพระพักตร์แนบชิดกับศีรษะของแม่เฒ่า ทรงแย้มพระสรวลอย่างเอ็นดู พระหัตถ์แตะมือกร้านคล้ำของเกษตรกรชราชาวอีสานอย่างอ่อนโยน เป็นคำบรรยายเหมือนไม่จำเป็น สำหรับภาพที่ไม่จำเป็นต้องบรรยาย ไม่มีใครรู้ว่าทรงกระซิบคำใดกับแม่เฒ่า แต่แน่นอนว่าแม่เฒ่าไม่มีวันลืม เช่นเดียวกับที่ ในหลวงไม่ทรงลืมราษฎรคนสำคัญที่ทรงพบริมถนนวันนั้น หลานและเหลนของแม่เฒ่าเล่าว่า " หลังจากเสด็จพระราชดำเนินกลับกรุงเทพฯ แล้ว ทางสำนักพระราชวัง ได้ส่งภาพรับเสด็จของแม่เฒ่าตุ้ม พร้อมทั้งพระบรมรูปหล่อด้วยปูนพลาสเตอร์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานผ่านมาทางอำเภอพระธาตุพนม ให้แม่เฒ่าตุ้มไว้เป็นที่ระลึก " พระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้นี้ อาจมีส่วนชุบชูชีวิตให้แม่เฒ่ายืนยาวขึ้นอีก ด้วยความสุขต่อมาอีกถึงสามปีเต็ม ๆ แม่เฒ่าตุ้ม จันทนิตย์ ราษฎรผู้โชคดีที่สุดคนหนึ่งในรัชกาลที่ 9 สิ้นอายุขัยอย่างสงบด้วยโรคชราเมื่ออายุได้ 105 ปี ข้อมูลจาก " แม่เฒ่าตุ้ม จันทนิตย์ " ภาคพิเศษโดย คุณหญิงศรีนาถ สุริยะ วารสารไทย ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 12:58:08 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เรื่อง " ต่อไปจะมีน้ำ " บทความ " น้ำทิพย์สาดเป็นสายพรายพลิ้วทิวงาม ทั่วเขตคามชื่นธารา " เขียนโดย มนูญ มุกข์ประดิษฐ์ ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ 5 ธ.ค.2528 ได้เล่าให้ผู้อ่านชาวไทยได้ประจักษ์ถึงเรื่องอัศจรรย์ของ " ในหลวง " กับ " น้ำ " ที่เกิดขึ้นในคำวันหนึ่งของเดือน ก.พ. 2528 ด้วยความทุกข์ที่เปี่ยมล้นใจอันเนื่องมาจากต้องเผชิญความแห้งแล้งอย่างหนัก หญิงชราคนนึ่งที่มาเข้าเฝ้าฯ รับเสด็จได้คลานเข้ามากอดพระบาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กราบบังคมทูลด้วยน้ำตาอาบแก้ม ขอพระราชทานน้ำ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสตอบว่า " ยายไม่ต้องห่วงแล้วนะ ต่อไปนี้จะมีน้ำ เราเอาน้ำมาให้ " แล้วพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ก็ทรงพระดำเนินกลับไปยังรถพระที่นั่ง ซึ่งจอดห่างออกไปราว 5 เมตร ปรากฎว่าท่ามกลางอากาศที่ร้อนแล้ง จู่ ๆ ก็เกิดฝนตกลงมาเป็นครั้งแรกในรอบปี ทำให้ผู้ตามเสด็จและราษฎรในที่นั้นถึงกับงุนงงไปตาม ๆ กัน ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 13:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เรื่อง " เก็บร่ม " การเสด็จพระราชดำเนินทุกครั้ง แม้จะต้องเผชิญกับแดดร้อนหรือลมแรง ราษฎรก็ไม่เคยย้อท้อที่จะอดทนรอรับเสด็จให้ถึงที่สุด แม้ฝนจะตกหนักแค่ไหน ก็ไม่มีใครยอมกลับบ้าน ร้อยเอกศรีรัตน์ หริรักษ์ เล่าไว้ในบทความ " พระบารมีปกเกล้าฯ ที่อำเภอท่ายาง " ตีพิมพ์ในหนังสือ " 72 พรรษาราชาธิราชเจ้านักรัฐศาสตร์ " ว่า ครั้งหนึ่งที่โครงการห้วยสัตว์ใหญ่ เมื่อเฮลิคอปเตอร์พระที่นั่งมาถึง ปรากฎว่าฝนตกลงมาอย่างหนัก ราษฎรและข้าราชการที่มาเข้าแถวรอรับเสด็จ ต่างเปียกปอนกันหมด แต่ก็ยังตั้งแถวเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่อย่างนั้น เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ นายตำรวจราชองค์รักษ์ที่ตามเสด็จ ได้เข้าไปกางร่มถวาย ทรงทอดพระเนตรเห็นบรรดาข้าราชการและราษฎร ที่มายืนตั้งแถวรอรับเสด็จอยู่ต่างก็เปียกฝนโดยทั่วกัน " จึงมีรับสั่งให้นายตำรวจราชองครักษ์เก็บร่ม แล้วทรงพระดำเนินเยี่ยม ข้าราชการและราษฎรที่เข้าแถวรอรับเสด็จ โดยทรงเปียกฝน เช่นเดียวกับข้าราชการ และราษฎรทั้งหลายที่ยืนรอรับเสด็จในขณะนั้น " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ วันออกพรรษา 13:06:10 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อ่านแล้วปลื้มเหลือเกิน ประเทศไทยมีดีที่สุขก็เห็นจะเป็นอย่างอื่นเสียไม่ได้ ขอบคุณคุณกวงมากนะคะ อ่านแล้วคิดถึงเมืองไทยจังเลยคะ จากคุณ : หนูอยากขี่มินิ (หนูอยากขี่มินิ) - [ วันออกพรรษา 13:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 79 วันนี้แวะมาโหวต - - / จากคุณ : เฒ่าเจ้าอุบาย - [ วันออกพรรษา 16:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 80 โหวตครับโหวต จากคุณ : Freedom and Justice - [ 27 ต.ค. 50 01:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 81 โหวตค่ะ..........อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ทราบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณมากค่ะ***ทรงพระเจริญค่ะ*** จากคุณ : prettykai - [ 27 ต.ค. 50 09:47:54 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อ่านแล้วน้ำตาจะไหลอะคะ จากคุณ : ปากกากะตัวโน๊ต - [ 27 ต.ค. 50 11:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านแล้ว น้ำตาจะไหลออกมาตลอดเวลาเลย ขอจงทรงพระเจริญ ขอบคุณ คุณกวง อิอิ มากเลยค่ะ จากคุณ : blackapple-rosh - [ 27 ต.ค. 50 12:36:28 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อะคับ.....อ่านๆไป น้ำตาซึมไม่รู้ตัวซะงั้น... จะกี่เดือนกี่ปี อ่านกี่ทีก้อปลื้มใจเหลือเกิน ขอพรองค์จงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน.... จากคุณ : คนในเงา - [ 27 ต.ค. 50 13:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณ คุณกวง อิอิ มากค่ะ จากคุณ : ผัดหอยลาย - [ 27 ต.ค. 50 17:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ทำไมความเห็นที่ 77 หายหว่า ลองอีกที เรื่อง " สิ่งที่ทรงหวัง " ครั้งหนึ่งขณะเสด็จฯ เยี่ยมเยียนราษฎรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผู้สื่อข่าวต่างประเทศคนหนึ่ง ได้ขอพระราชทานสัมภาษณ์ และได้กราบบังคมทูลถามว่า การที่เสด็จฯ เยี่ยมราษฎร และมีโครงการตามพระราชดำริเกิดขึ้นมากมายนั้น ทรงหวังว่าจะให้คอมมิวนิสต์น้อยลงใช่หรือไม่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงรับสั่งตอบว่า " มิได้ทรงสนพระทัยว่าคอมมิวนิสต์จะน้อยลงหรือไม่ แต่ทรงสนพระทัยว่า ประชาชนของพระองค์ จะหิวน้อยลงหรือไม่ " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ปล. รูปนี้ถ่ายโดย พ่อหลวง ของเราเมื่อ April 20, 1950. จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 19:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เรื่อง " รักถึงเพียงนี้ " และ " จุดเทียนส่งเสด็จ " บทความชื่อ " แผ่นดินร่มเย็นที่นราธิวาส " ตีพิมพ์ในนิตยสาร " สู่อนาคต " ฉบับพิเศษ เนื่องในวันเฉลิมฯ ได้เล่าย้อนให้เราได้เห็นภาพความยากลำบากในการเสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทางภาคใต้เมื่อหลายปีก่อน โดยเฉพาะช่วงก่อนสร้างพระราชตำหนักทักษิณราชนิเวศน์นั้น เป็นที่รู้กันว่าจังหวัดนราธิวาสชุกชุมไปด้วยโจรร้าย โจรปล้นสะดม และพวกโจรเรียกค่าไถ่ ถึงขนาดที่ในหลาย ๆ หมู่บ้านนั้น แม้แต่เจ้าหน้าที่ของรัฐก็ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป ทว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตระหนักในทุกข์อันลึกล้ำของชาวบ้าน ที่ทั้งทุกข์เพราะยากจน และทุกข์เพราะภัยคุกคาม จึงได้เสด็จฯ ลงไปเยี่ยมเยียน เป็นขวัญกำลังใจให้ราษฎรของพระองค์ โดยไม่ทรงหวาดหวั่น บางวันถึงกับเสด็จฯ เป็นการส่วนพระองค์โดยปราศจากกำลังอารักขา และบางหมู่บ้านตำรวจเพิ่งถูกคนร้ายแย่งปืนแล้วยิงตายก่อนเสด็จไปถึงเพียงไม่กี่ชั่วโมง ทรงรักราษฎรถึงเพียงนี้ จึงไม่แปลกที่หญิงชราคนหนึ่งในหมู่บ้านหนึ่งของอำเภอรือเสาะจะ .. เข้ามาเกาะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวร้องไห้แล้วบอกว่า " ไม่นึกเลยว่าพระเจ้าอยู่หัวเป็นคนไทยชาวพุทธ จะมารักมุสลิมได้ถึงขนาดนี้ ".. บทความเดียวกันได้เปิดเผยต่อไปอีกว่า ที่อีกหมู่บ้านหนึ่งในอำเภอเดียวกันนั้น โต๊ะครูได้พาพรรคพวกมายืนรอรับเสด็จแล้วพูดขึ้นว่า .. " รายอกลับไปเถอะ ประไหมสุหรีกลับไปเถิด ประเดี๋ยวพวกโจรจะลงจากเขา... " และเมื่อถึงเวลาเสด็จฯ กลับที่มืดสนิทอย่างน่ากลัว โต๊ะครูกับชาวบ้าน ก็พากันมาจุดเทียนส่งเสด็จตลอดเส้นทางอันตราย ด้วยความห่วงใยใน " รายอ " และ " ประไหมสุหรี " หรือ พระราชาพระราชินีของพวกเขาอย่างสุดซึ้ง ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ปล. รูปนี้ถ่ายโดย พ่อหลวง ของเราเมื่อ May 8, 1950. จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 19:39:22 ]

ความคิดเห็นที่ 88 รออ่านทั่งวันเลย ขอบคุณค่ะ ที่มาโพสน์ต่อ จากคุณ : ผัดหอยลาย - [ 28 ต.ค. 50 19:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เรื่อง " รถติดหล่ม กับ ถนนสายนั้น " หากย้อนกลับไปค้นหาจุดเริ่มต้นของพระราชกรณียกิจ ในด้านการพัฒนาแล้ว ชื่อของ " ลุงรวย " และ " บ้านห้วยมงคล " คือสองชื่อที่ลืมไม่ได้ เรื่องราวของ " ลุงรวย " เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2495 หรือ มากกว่าห้าสิบปีล่วงมาแล้ว ที่บ้านห้วยมงคล ตำบลหินเหล็กใน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ บ้านห้วยมงคลนี้อยู่ทั้ง " ใกล้และไกล " ตลาดหัวหิน ใกล้เพราะระยะทางที่ห่างกันนั้นไม่กี่กิโลเมตร แต่ไกลเพราะไม่มีถนน หากชาวบ้านจะขนพืชผักไปขายที่ตลาดต้องใช้เวลาเป็นวัน ๆ ห่างไกลความเจริญถึงเพียงนี้ แต่วันหนึ่งกลับมีรถยนต์คันหนึ่งมาตกหล่ม อยู่ที่หน้าบ้านลุงรวย เมื่อเห็นทหารตำรวจกว่าสิบนายระดมกำลังกัน ช่วยรถคันนั้นขึ้นจากหล่ม ลุงรวยผู้รวยน้ำใจสมชื่อก็กุลีกุจอออกไปช่วย ทั้งงัด ทั้งดัน ทั้งฉุด จนที่สุดล้อรถก็หลุดจากหล่ม เมื่อรถขึ้นจากหล่มแล้ว ลุงรวยจึงได้รู้ว่ารถคันที่ตัวทั้งฉุดทั้งดึงนั้น เป็นรถยนต์พระที่นั่งและคนในรถนั้นคือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระราชินีนาถ แม้จะตื่นเต้นตกใจที่ได้เฝ้าฯ ในหลวงอย่างไม่คาดฝัน แต่ลุงรวยก็ยังจำได้ว่าวันนั้น " ในหลวง " มีรับสั่งถามลุงว่า หมู่บ้านนี้มีปัญหาอะไรบ้าง.. ลุงได้กราบบังคมทูลว่า ปัญหาใหญ่ที่สุดคือ ไม่มีถนน จึงนอกจากจะโชคดีได้รับพระราชทาน " เงินก้นถุง " จำนวน 36 บาท ซึ่งลุงนำไปเก็บใส่หีบบูชาไว้เป็นสิริมงคลจนถึงทุกวันนี้แล้ว อีกไม่นานหลังจากนั้น ลุงรวยก็ได้เห็นตำรวจพลร่มกลุ่มหนึ่งเข้ามา ช่วยกันไถดินที่บ้านห้วยมงคล และเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น ชาวบ้านก็ได้ถนนพระราชทาน " ถนนห้วยมงคล " ที่ทำให้ชาวไร่ห้วยมงคลสามารถขนพืชผักออกมาขายที่ตลาดหัวหินได้ภายในเวลาเพียง 20 นาที ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. The location is near Lausanne, Switzerland     In this picture, Her Majesty the Queen, then Mom Rajawongse Sirikit, was 17 years old จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 19:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 90 แค่คำพูดสั้น ๆ ของทุก ๆ ท่าน ก้อทำให้ผมมีกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยคับ ที่รู้ว่ายังมีคนรออ่าน ขอบคุณจริง ๆ ^o^ -------------------------------------------------------------------------- เรื่อง " สามร้อยตุ่ม " มีหลายหนที่ทรงงานติดพันจนมืดสนิท ท่ามกลางฝูงยุงที่รุมตอมเข้ามากัด บริเวณพระวรกาย รอบพระศอ พระกร พระพักตร์ รวมทั้งแมลงต่าง ๆ ที่เข้ามารุมรบกวนพระองค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จะยังทรงทอดพระเนตรแผนที่ อยู่ภายใต้แสงไฟฉาย ที่มีผู้ส่องถวายอยางไม่สะดุ้งสะเทือน อย่างมากที่ทรงทำคือโบกพระหัตถ์ปัดไล่เบา ๆ เท่านั้น ครั้งหนึ่งทรงมีรับสั่งเล่าเรื่อง " ยุง " ด้วยพระอารมณ์ขันว่า " ..ที่บางจาก แต่ไม่มีจากหรอกนะ ยุงชุมมากเลย ไปยืนดูแผนที่ เลยโดนยุงรุมกัดขาทั้งสองข้าง กลับมาขาบวมแดง ไปสกลนครกลับมาแล้วถึงได้ยุบลง มองเห็นเป็นตุ่มแตง ลองนับดูได้ข้างละร้อยห้าสิบตุ่ม สองข้างรวมสามร้อยพอดี.. " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. In 1960 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 19:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 91 สู้สู้ค่ะ จากคุณ : ผัดหอยลาย - [ 28 ต.ค. 50 20:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เรื่อง " น้ำท่วมครั้งนั้น " วันที่ 7 พ.ย. 26 ขณะที่ชาวกรุงเทพมหานครส่วนหนึ่ง กำลังทนทุกข์หนักกับสภาพน้ำท่วมขัง น้อยคนที่จะรู้ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังทรงพยายามหาหนทางบรรเทาทุกข์ให้พวกเขาอยู่อย่างเงียบ ๆ วันนั้นรถพระที่นั่งแวนแวคคอนเนียร์ แล่นออกจากพระตำหนักจิตรลดารโหฐาน ราวบ่ายสองโมงเศษ สู่ถนนศรีอยุธยาเลี้ยวขวาเข้าถนนเพชรบุรี มุ่งสู่ถนนบางนาตราด ไม่มีหมายกำหนดการ ไม่มีการปิดถนน แม้แต่ตำรวจท้องที่ก็ไม่ทราบล่วงหน้า รถยนต์พระที่นั่งชะลอเป็นระยะ ๆ เพื่อทรงตรวจดูระดับน้ำ จนเมื่อถึงคอสะพานสร้างใหม่ที่คลองลาดกระบัง จึงเสด็จลงจากรถยนต์พระที่นั่งเพื่อทรงหารือกับเจ้าหน้าที่ที่ตามเสด็จ ทรงฉายภาพด้วยพระองค์เอง ทรงกางแผนที่ทอดพระเนตรจุดต่าง ๆ จนถึงเวลาบ่ายคล้อย รถยนต์พระที่นั่งจึงแล่นกลับ เมื่อถึงสะพานคลองหนองบอน รถพระที่นั่งหยุดเพื่อให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงฉายภาพ บริเวณน้ำท่วมและทรงศึกษาแผนที่ร่องน้ำอีกครั้ง ปรากฎว่า ชาวบ้านทราบข่าวว่า " ในหลวงมาดูน้ำท่วม " ต่างก็พากันมาชมพระบารมีนับร้อย ๆ คน จนทำให้การจราจรบนสะพานเกิดการติดขัด พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวต้องทรงโบกพระหัตถ์ให้รถขบวนเสด็จ ผ่านไปจนเป็นที่เรียบร้อยด้วยพระองค์เอง ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. This Photograph was taken without a flash in 1960 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:07:27 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เรื่อง " เชื่อมั่น " เย็นย่ำแล้ว แต่ขบวนรถยนต์พระที่นั่งยังไม่หมดภารกิจ เมื่อรถวิ่งกลับมาทางถนนพัฒนาการ ทรงแวะฉายภาพบริเวณคลองตัน ทอดพระเนตรระดับน้ำแล้วทรงวกกลับมาที่คลองจิก เวลานั้นฟ้ามืดแล้วเพราะเป็นเวลาจวนค่ำ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จึงทรงนำไฟฉายส่วนพระองค์ ออกมาส่องแผนที่ป้องกันน้ำท่วมและแนวพนังกั้นน้ำอยู่เป็นเวลานาน กลายเป็นอีกภาพหนึ่ง ที่สร้างความตื้นตันใจ แก่ประชาชนชาวกรุงเทพฯ อย่างยิ่ง ประชาชนคนหนึ่งในละแวกเคหะนคร 1 แขวงบางบอน เขตประเวศ บอกว่า " รู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นที่ทรงห่วงใยทุกข์ของราษฎร เสด็จฯ มาแก้ไขปัญหาน้ำท่วมด้วยพระองค์เอง พวกเราถึงจะทนทุกข์ เพราะน้ำท่วมขังเน่ามาเป็นเวลานาน ก็เชื่อมั่นว่าพระองค์ทรงช่วยพวกเราได้อย่างแน่นอน " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. London 1966 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:10:23 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เรื่อง " She's my smile " เคยอ่านบทสัมภาษณ์ที่ในหลวงให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าวต่างประเทศ เมื่อครั้งเดินทางไปที่อเมริกา ว่า เพราะเหตุใด พระองค์ถึงไม่ทรงยิ้มหรือพระสรวลบ้างเลย เวลาให้สัมภาษณ์กับนักข่าว พระองค์ทรงชี้ไปที่พระราชินีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พระองค์ พร้อมกับตอบคำถามที่นักข่าวคนนั้นถามว่า " She's my smile " เมื่อนักข่าวมองไปที่พระราชินี ท่านก็ทรงยิ้มให้กับนักข่าวต่างประเทศเหล่านั้น ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เรื่อง " ฉันทนได้ " ในเดือนหนึ่งของปี 2528 พระทนต์องค์หนึ่งของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หักเฉียดโพรงประสาทฟัน พระทนต์องค์นั้นต้องการการถวายการรักษาเร่งด่วน แต่ขณะนั้นกรุงเทพฯ ก็กำลังประสบปัญหาอุทกภัย ต้องการการบรรเทาทุกข์เร่งด่วนเช่นกัน เมื่อทันตแพทย์เข้ามาถวายการรักษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งถามว่า " จะใช้เวลานานเท่าใด " ทันตแพทย์กราบบังคมทูลว่า อาจต้องใช้เวลา 1 - 2 ชม. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งว่า " ขอรอไว้ก่อนนะ ฉันทนได้ วันนี้ขอไปดูราษฏรและช่วยแก้ไขปัญหาเรื่องน้ำท่วมก่อน " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. London 1966 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เรื่อง " คำสอนประโยคเดียว " เมื่อนิตยสาร " สไตล์ " ฉบับปี 2530 ได้ตั้งคำถามกับ ดร. สุเมธ ตันติเวชกุล ถึง " คำสอน " ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ประทับอยู่ในหัวใจ ดร.สุเมธ ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานเลขานุการ กปร. ตอบว่า คำสอนประโยคเดียวก็เกินพอนั้นคือพระราชดำรัสที่ว่า " มาอยู่กับฉันนั้น ฉันไม่มีอะไรจะให้ นอกจากความสุขที่จะมีร่วมกันในการทำประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. London 1966 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:18:22 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เรื่อง " ดีใจที่สุด " สำหรับผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์มืดมน พระบรมฉายาลักษณ์ไม่เพียงเป็นรูปเคารพบูชา แต่ยังเป็นเสมือนสัญลักษณ์ของความศรัทธาที่ช่วยให้มีแรงต่อสู้กับความทุกข์ต่อไปได้ ดัง คุณยายละเมียด แสงเนียมวัย 72 ปี ชาวจังหวัดชุมพร ผู้ที่เผชิญกับอุทกภัยภาคใต้ในปี 2540 น้ำท่วมบ้านสูงมากจนอยู่อาศัยไม่ได้ " อยู่ ๆ น้ำก็ท่วมมาเร็วมาก ยายต้องไปขออาศัยบ้านคนอื่นเขาอยู่ ต่อมาก็ขึ้นไปอยู่ชั้นบน ออกไปไหนไม่ได้เลย ...พอดีที่บ้านนี้เขาปลูกมะละกอ ต้นมันสูงมาถึงหน้าต่างเราก็เอื้อมถึงพอดี เลยได้กินข้าวกับมะละกอ ก็กินมาสามวัน มาเมื่อวานผู้ใหญ่บ้านมาบอก มูลนิธีในหลวงจะเอาของมาแจกยายคิดเลยว่า ไม่อดตายแล้ว ทุกครั้งที่คนไทยเดือดร้อน ในหลวงจะให้ความช่วยเหลือทุกครั้ง ของที่ยายได้มา ที่ดีใจที่สุดคือมีรูปของท่านมาด้วย ที่บ้านเสียหายหมดแล้ว ยายจะเอารูปท่านไว้บูชา ยายพูดแล้วก็ก้มลงกราบพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวด้วยความจงรักสุดหัวใจ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. London 1966 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เรื่อง " ทุกข์บรรเทา " การ " ประทับอยู่ในบ้านเมือง " ดังพระราชดำรัสนั้น ในเวลาต่อมาก็เป็นที่รู้กันว่า มิได้หมายถึงการประทับอยู่ในเมืองหลวงเท่านั้น แต่ยังเสด็จฯ เยี่ยมเยียนราษฎรของพระองค์ จนแทบจะทั่วทุกตารางนิ้วที่พระบาทจะย่างไปถึงได้ ทรงวิทย์ แก้วศรี ผู้เรียบเรียงบทความ " บรมบพิตรพระราชสมภารเจ้าผู้ทรงพระคุณธรรมอันประเสริฐ " บันทึกไว้ว่า วันที่ 13 ก.ย 2497 ขณะที่ทรงมีพระชนมายุ 26 พรรษา และทรงครองราชย์เป็นปีที่ 8 ปรากฎว่าเกิดเหตุการณ์อัคคีภัยครั้งร้ายแรงขึ้น ที่อำเภอบ้านโป่ง จ.ราชบุรี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงเสด็จพระราชดำเนินไปเยี่ยมเยือน ราษฎรชาวบ้านโป่งผู้ประสบภัยในพื้นที่ ทรงทอดพระเนตร บริเวณที่เกิดเพลิงไหม้และพระราชทานสิ่งของบรรเทาทุกข์ ทุกข์ในยามยากเพราะสิ้นเนื้อประดาตัวจากภัยเพลิงนั้นมากล้น แต่ เมื่อได้รู้ว่ายังมีใครสักคนคอยเป็นกำลังใจ ทุกข์สาหัสแค่ไหนก็ยังพอมีแรงกายลุกขึ้นสู้ต่อได้ การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยียนราษฎรผู้ประสบภัยในครั้งนั้น นับได้ว่าเป็นการเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมราษฎรต่างจังหวัดเป็นครั้งแรกในรัชกาล ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. London 1966 จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เรื่อง " 141 ตัน " เป็นที่รู้กันดีว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเริ่มเสด็จฯ พระราชทานปริญญาบัตร ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2493 และหลังจากนั้นบัณฑิตทุกคนก็เฝ้ารอ ที่จะได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์อย่างใจจดใจจ่อ ภาพถ่ายวันรับพระราชทานปริญญาบัตร กลายเป็นของล้ำค่า ที่ต้องประดับไว้ตามบ้านเรือนและเป็นสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จ ของหนุ่มสาวและความภาคภูมิใจของบิดามารดา จน 29 ปีต่อมามีผู้คำนวณให้ฉุกใจคิดกันว่า พระราชภารกิจในการพระราชทานปริญญาบัตรนั้น เป็นพระราชภารกิจที่หนักหน่วงไม่น้อย หนังสือพิมพ์ลงว่า หากเสด็จฯพระราชทานปริญญาบัตร 490 ครั้ง ประทับครั้งละราว 3 ชม. เท่ากับทรงยื่นพระหัตถ์พระราชทานใบปริญญาบัตร 470,000 ครั้ง น้ำหนักปริญญาบัตรฉบับละ 3 ขีด รวมน้ำหนักทั้งหมดที่พระราชทานมาแล้ว 141 ตัน ไม่เพียงเท่านั้น ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ยังเล่าเสริมให้เห็น " ความละเอียดอ่อนในพระราชภารกิจ " ที่ไม่มีใครคาดถึงว่า .." ไม่ได้พระราชทานเฉย ๆ ทรงทอดพระเนตรอยู่ตลอดเวลา โบว์หลุด อะไรหลุด พระองค์ท่านทรงผูกโบว์ใหม่ให้เรียบร้อย บางครั้งเรียงเอกสารไว้หลายวัน ฝุ่นมันจับ พระองค์ท่านก็ทรงปัดออก " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. Winter Time At Chitralada Villa, Dusit Palace จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:33:23 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เรื่อง " สุขเป็นปี ๆ " ด้วยเหตุนี้ จึงมีผู้กราบบังคมทูล ขอพระราชทานให้ทรงลดการเสด็จฯ พระราชทานปริญญาบัตรลงบ้าง โดยอาจงดเว้นการพระราชทานปริญญาบัตร ในระดับป.ตรี คงไว้แต่เพียงระดับปริญญาโทขึ้นไป พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกลับมีพระราชกระแสรับสั่งตอบว่า " พระองค์เองเสียเวลายื่นปริญญาบัตรให้บัณฑิตคนละ 6 - 7 วินาทีนั้น แต่ผู้ได้รับนั้นมีความสุขเป็นปี ๆ เปรียบกันไม่ได้เลย " ที่สำคัญคือ ทรงเห็นว่าการพระราชทานปริญญาสำหรับผู้สำเร็จป.ตรี นั้นสำคัญ เพราะบางคนอาจไม่มีโอกาสศึกษาชั้นปริญญาโทและปริญญาเอก ดังนั้น " จะพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตปริญญาตรีไปจนกว่าจะไม่มีแรง.. " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ปล. ผมอ่านตั้งไม่รู้กี่รอบแล้ว แต่ทุกครั้งที่เอาเรื่องราวทุก ๆ เรื่องมาโพส มักจะเรียกน้ำตาผมได้ทุกครั้งสิ พรุ่งนี้มาต่อนะครับ ปล.2 King Ananda and the Carbon Microphone   May 5, 1946, His Majesty King Ananda paid a visit to Samut Prakarn. He was greeted by a large number of well wishers.   His Majesty addressed the crowd by using a carbon microphone which was quite a modern contraption at the time. This photograph shows clearly His Majesty King Ananda and the carbon microphone. จากคุณ : กวง อิอิ - [ 28 ต.ค. 50 20:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขอบคุณค่ะ คุณกวง สำหรับเรื่องราวดีๆ เข้ามารอเรื่องใหม่ทุกๆครึ่งชั่วโมงเลยค่ะ อ้อก่อนไป 1 โหวต จากคุณ : cherky - [ 29 ต.ค. 50 00:44:47 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ทุกครั้งที่อ่าน น้ำตาแห่งความปลื้มใจก็ไหลออกมา รู้สึกเป็นบุญจริงๆ ที่เกิดมาเป็นคนไทย อยู่ใต้ร่มพระบารมี ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : จอมยุทธลำน้ำปิง - [ 29 ต.ค. 50 10:26:30 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณค่ะ..อ่านแล้วซึ้งมากเลย..ขอพระองค์จงหระเจริญ.. จากคุณ : ทำดีเพื่อนายหลวง (เอื้องป่า) - [ 29 ต.ค. 50 10:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ข้อความเคยอ่านหลายรอบแล้วครับ แต่ก็อ่านได้อีกเรื่อยๆ แต่รูปในกระทู้นี้สิ ไม่เคยเห็นมาก่อนตั้งหลายรูป ดูแล้วเป็นปลื้มครับที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย ถ้าประเทศไทยไม่มีในหลวง ผมคงไม่มีกำลังใจปฏิบัติราชการแน่เลย ท่านทรงเป็นแบบอย่างที่ดีในทุกๆด้านให้กับพวกเราทุกคนจริงๆ จากคุณ : ขรก.4 - [ 29 ต.ค. 50 10:56:23 A:10.155.17.111 X:61.19.228.46 TicketID:006368 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ขอบคุณคุณ กวง อิอิ ด้วยครับ ที่รวบรวมมาให้อ่านกัน ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : jonaztial - [ 29 ต.ค. 50 12:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆ เลยค่ะ จากคุณ : ป้าจี่ - [ 29 ต.ค. 50 15:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อิอิ ขอออกตัวก่อนนะคับว่า รูปหลาย ๆ รูป ผมได้นำมาจากเว็บต่าง ๆ เซฟ ๆ ไว้ในคอมบ้าง ไปโพสไว้ในกระทู้โน้นกระทู้นี้บ้าง และคำอธิบายรูปก็มาเป็นภาษาอังกฤษ ผมไม่ได้อวดภูมิพิมพ์เองนะคับ อิอิ อ้อ อีกอย่าง เว็บพันทิปห้องสยาม ได้มีระบบลบความเห็น ที่มีคำบางคำ จากการที่ผมโพส ๆ แล้วถูกลบไปหลายความเห็นทำให้เริ่มทราบคำที่ต้องห้าม เช่น - พระมหา.... [คำใน...ที่แปลว่า พระราชา] <= คำนี้ทำให้ความเห็นโดนลบไปอื้อเลย และความเห็นที่ 107 ก็ด้วย      - พระนามท่านเป็นภาษาอังกฤษ ฉะนั้น ถ้าในความเห็นล่าง ๆ จะมีคำอธิบายรูปเป็นภาษาอังกฤษ ก้อให้เข้าใจตามกันนะคับว่า นำมาจากเว็บที่ผมไปเจอมา เผื่อคนที่อยากรู้ว่า รูปนี้พระองค์ทรงถ่ายไว้ตั้งแต่เมื่อไร อิอิ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 18:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 109 จากความเห็นที่ 108 ฉะนั้นต่อไป ผมจะแทนคำว่า " พระมหา...... " ด้วยคำว่า " พระราชา " แทนนะครับ ------------------------------------------------------------------------- เรื่อง " พระราชา " เมื่อมีผู้สื่อข่าว bbc ขอพระราชทานสัมภาษณ์เพื่อประกอบภาพยนตร์ เรื่อง The Soul of Nation ในปี 2522 โดยได้กราบบังคมทูลถาม ถึงพระราชทัศนะเกี่ยวกับบทบาทหน้าที่ของพระราชาไทย พระองค์ได้พระราชทานคำตอบว่า " การที่จะอธิบายว่า พระราชา คืออะไรนั้น ดูเป็นปัญหาที่ยากพอสมควร โดยเฉพาะในกรณีของข้าพเจ้า ซึ่งถูกเรียกโดยคนทั่วไปว่า พระราชา แต่โดยหน้าที่ที่แท้จริงแล้ว ดูจะห่างไกลจากหน้าที่ที่พระราชาที่เคยรู้จักหรือเข้าใจกันมาแต่ก่อน หน้าที่ของข้าพเจ้าในปัจจุบันนั้น ก็คือทำอะไรก็ตาม ที่เป็นประโยชน์ ถ้าถามว่า ข้าพเจ้ามีแผนการอะไรบ้างในอนาคต คำตอบก็คือไม่มี เราไม่ทราบว่าอะไรจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เราก็จะเลือกทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เพียงพอแล้วสำหรับเรา " ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ   ps. In His Majesty's Hands   On September 12, 1962 at the Thai Embassy in Australia, many Thais turned up to greet His Majesty. His Majesty allowed them to stand around him, and then His Majesty used a camera with a wide angle lens to take photographs with unusual angles.   His Majesty placed the camera on the table to take this photograph. Because the camera was close to His Majesty, a 'fish eye' lens was used. The angle of this photograph was so wide that both His Majesty's hands were visible. Apart from being artistic, this photograph also captured His Majesty's intention of holding all the people in his hands. จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 20:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เคยอ่านเจอในหนังสือ... มีครูประถมท่านหนึ่งถามเด็กนักเรียนชายคนหนึ่งว่า “ นอกจากพ่อแม่แล้วรักใครอีกบ้าง ” เด็กตอบว่า ” รักในหลวง ” ครูถามต่อไปว่า ” ถ้าในหลวงทรงมีอันตราย เธอจะทำยังไง ” เด็กคนนั้นตอบทันทีโดยไม่คิดว่า “ จะยอมตายเพื่อในหลวง ” ครูอึ้ง ๆ แล้วถามว่า “ ถ้าก่อนตาย เธอได้พูดกับในหลวง เธอจะพูดอะไรกับพระองค์ท่าน ” เด็กคนนั้น นิ่งสักพัก ก่อนตอบว่า “ ขอทรงพระเจริญ ” ครูคนนั้น น้ำตาไหลอาบแก้ม ไม่ถามอะไรอีก... ผู้โพส : Yimie (สมาชิกชาวพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 21:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน ดิฉันเองมีเรื่องเล่าจากคุณแม่ค่ะ ตอนที่พระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์สร้างเสร็จ ทรงพระกรุณาพระราชทานเลี้ยง แก่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในจังหวัดเชียงใหม่และใกล้เคียง เนื่องด้วยข้าราชการส่วนใหญ่ก็เกรงพระบารมีอยู่แล้ว มารยาทในโต๊ะอาหารที่ต้องระวังอีกเล่า การร่วมโต๊ะเสวยจีงค่อนข้างจะประหม่า และเกร็งกันทุกท่าน รายการอาหารวันนั้น ก็มีอาหารเมืองเหนือขี้นโต๊ะเสวยด้วย ระหว่างรับประทาน ท่านผู้ใหญ่ท่านหนึ่งหยิบแคบหมูใส่ปาก พอเคี้ยวเสียงดัง " กรอบ " เสียงค่อนข้างดังทีเดียว ในท่ามกลางความเงียบในที่นั้น ผู้รับประทานอายหน้าแดง ในความรู้สึกคงแทบมุดโต๊ะ พระองค์ท่านผู้เป็นเหนือเกล้าเหนือกระหม่อมของพวกเรา ทรงหยิบแคบหมูใส่พระโอษฐ์ และทรงเคี้ยวเสียงดัง " กรอบ " เช่นเดียวกับข้าราชการท่านนั้น.... ...ทรงช่วยแก้หน้าให้ท่านผู้นั้น..... ...พระองค์ท่านทรงเอาใจใส่แม้สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ..... ข้าพระพุทธเจ้า ขอพระราชทานอภัยโทษหากใช้ราชาศัพท์มิถูกต้อง ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ผู้โพส : จุดตานิด (สมาชิกชาวพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. August 21, 1981 at Chitralada Villa, Dusit Palace. จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 21:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 112 2 ปีที่ไปอยู่หัวหิน.....บอกตามตรงเลยว่า รู้สึกมีบุญมาก ๆ ๆ เลย.... เคยเจอขบวนเสด็จท่านหลายครั้ง.... แต่มีครั้งนึงที่ยังจำได้...และขนลุกทุกที ที่นึกได้.... วันนั้นออกไปทานข้าวแถว ๆ ๆ วังไกลกังวล... เห็นตำรวจยืนอยู่หน้าวัง ก้อพอจะรู้ว่าเดี๋ยวจะต้องมีขบวนเสด็จ... แต่ตอนนั้นไม่ได้สนใจไรมาก....จนรถนำขบวนเริ่มวิ่งมา... ในใจไม่ได้คิดว่า จะเป็นขบวนของท่านหรอก แต่ก้ออกไปยืนที่ริมถนน... ช่วงที่เงยหน้ามา....ท่านนั่งประทับอยู่บนรถ แล้วหันมาทางเราแล้วยิ้ม....ตอนนั้นยืนอยู่คนเดียวพอดีเลย.... เราก้อตกใจใหญ่ รีบยกมือไหว้....แล้วรถพระที่นั่งก้อผ่านเราไป.... อยากบอกว่า ตอนนั้นรถพระที่นั่งวิ่งค่อนข้างช้า เพราะใกล้ถึงวังแล้ว...ทำให้เรามองเห็นท่านได้อย่างชัดเจน.... .....เป็นรอยยิ้ม ที่เราจะจดจำไปชั่วชีวิตเลย...... ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน..... ผู้โพส : oldrose (สมาชิกชาวพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 21:37:47 ]

ความคิดเห็นที่ 113 เรามีโอกาสได้เข้าเฝ้าแบบใกล้ชิดมาก ๆ ในพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท เนื่องในงานพระบรมศพสมเด็จย่า เป็นภาพที่ตรึงในหัวใจตลอดถึงทุกวันนี้ และถือเป็นมงคลในชีวิตรวมทั้งวงศาคณาญาติของเราด้วย ป้ายรถเมล์ที่สนามหลวง วันนั้นฝนตกหนักมาก ตัวเราเปียกมะล่อกมะแล่ก รองเท้าเปื้อนโคลน หอบหนังสือหลายเล่ม เพราะเพิ่งกลับจากเรียน สักพักถนนเงียบ และมีขบวนรถพระที่นั่งแล่นผ่าน มุ่งสู่พระบรมมหาราชวัง เราตั้งสติได้วิ่งตามขบวนไปแบบไม่คิดชีวิต (หกล้มอีกตะหาก หนังสือกระจายเลย) เหมือนกระทำขึ้นจากสัญชาตญาณที่ฝังลึก เพื่ออยากจะเข้าเฝ้าสักครั้ง เมื่อเราถึงพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท เจ้าหน้าที่สำนักพระราชวัง กำลังจัดคนขึ้นเป็นกลุ่ม ๆ ส่วนเราไปเป็นคนสุดท้ายและต่อแถวหลังสุด เจ้าหน้าที่บอกว่าเราแต่งตัวไม่สุภาพ (ก็ไม่สุภาพจริง ๆ นี่หน่า) แบบว่าใส่กางเกงเปื้อนโคลน หอบหนังสือ ตัวเปียก เขาไม่อนุญาตให้ขึ้นล่ะ ทำไงดี ใจก็คิดว่าถ้าเราแอบขึ้นไปจะโดนประหารเหมือนในหนังจักร ๆ วงศ์ ๆ หรือเปล่านะ แต่เป็นไงเป็นกันด้วยความฉลาดแกมโกง พอเจ้าหน้าที่ท่านนั้นเดินไป ประกอบกับกลุ่มของเราจ่อแถวตรงประตูมหาปราสาทนั้น เราจึงรีบวิ่ง(อีกแล้ว) ทันกลุ่มก่อนที่ประตูจะปิดลง และก่อนที่เจ้าหน้าที่จะปรามเราพอดี ในมหาปราสาทเหมือนตัวเองขึ้นสวรรค์เลยค่ะ ตัวลอย ๆ เหมือนไร้ความรู้สึก สักพักเราเห็นล้นเกล้าฯ ของเราทั้งสองพระองค์ ประทับพระราชอาสน์ และทอดพระเนตรมายังกลุ่มของเราด้วย ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย ตัวสั่น ที่สำคัญเรากำลังจะร้องไห้ค่ะ ที่ร้องไห้ประกอบด้วยสองอารมณ์ คือ เราสูญเสียสมเด็จย่าของพวกเราทุกคนไปแล้ว และอีกอารมณ์ เบื้องหน้าในตอนนี้ คือ ในหลวงของเรา ประมุขของเรา ซึ่งเรารักและสามารถตายแทนได้ เจ้าหน้าที่ให้กราบพระพุทธรูปพระชนมวาร กราบสมเด็จย่าในพระบรมโกศ และจึงหันมากราบถวายบังคมในหลวงและสมเด็จ เนื่องจากเราอยู่ท้ายที่สุดของกลุ่ม อีกทั้งจิตใจเราก็ล่องลอยไร้สติ พอรู้ตัวอีกทีเราอยู่แทบพระบาทแล้ว ! เรามองล้นเกล้าฯ ทั้งสองพระองค์ พระฉวีของในหลวงมลังเมลือง พระพักตร์สีชมพูและดูเหมือนแดดเผาเล็กน้อย ส่วนพระฉวีของสมเด็จเป็นสีเหลืองทองอร่ามเหลือเกิน ช่วงนี้ตัวชามาก ๆๆๆๆๆ เราจำแบบเหมือนในฝันนะคะว่า ในหลวง พูดว่า ขอบใจนะที่มางานศพแม่ของเรา (ประมาณนี้นะคะ) ขนลุกซู่ เราจำได้ว่าร้องไห้อ่ะค่ะ ร้องอย่างเดียว เราเหลือบมองสมเด็จท่านก็ทรงยิ้มให้เราด้วย เหมือนเวลาหยุดหมุนไปชั่วขณะ เจ้าหน้าที่สำนักพระราชวังมาสะกิดเรา ให้ถวายบังคมลาได้แล้ว หลังจากวันนั้น เราเล่าให้แม่และญาติของเราฟังทุกคน พลอยยิ้ม พลอยร้องไห้ไปกับเราด้วย หากพระองค์ทรงเจ็บ ก้อนดินก้อนนี้จะขอให้ความเจ็บนั้นเกิดขึ้นแก่เรา หากพระองค์ทรงเหนื่อย เราอยากจะเป็นลมพัดให้พระองค์บรรทมอย่างสบาย หากมีแม้สักครั้งที่ทำให้พระองค์ทรงขุ่นข้องหมองพระราชหฤทัย ธุลีเล็ก ๆ คนนี้ขอรับไว้ให้ตกแก่เรา ข้าพระพุทธเจ้า รักใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทมาก ๆ พรและบุญที่ได้สั่งสมมาให้เกิดแก่ตัว ขอน้อมเกล้าฯ ถวายแด่พระองค์ทั้งหมดเทอญ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ จากคุณ : biebie999 (สมาชิกบัตรผ่านของพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 21:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 15 ปีที่แล้วขณะที่ “วาเด็ง ปูเต๊ะ” ผู้เฒ่าวัย 70 ปี แห่งบ้านบาเลาะ ต. ปะเสยะวอ อ.สายบุรี จ.ปัตตานี กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการดูแลต้นทุเรียนและลองกองในสวน ช่วงเวลาใกล้ค่ำได้เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา หนึ่งในจำนวนนั้น ได้กวักมือเรียกให้เข้าไปหา แต่ตัวผู้เฒ่าเองกลับรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ ผู้เฒ่าเห็นทหารกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา และบอกกล่าวว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินมาทอดพระเนตรความเป็นไปได้ ในการสร้างอาคารกั้นน้ำที่คลองน้ำจืดบ้านทุ่งเค็จ ต.แป้น อ.สายบุรี “ ตอนนั้นเป๊าะทราบแล้วว่าเป็นในหลวง แต่จะเข้าไปใกล้ ๆ ก็ไม่กล้า เพราะว่านุ่งโสร่งตัวเดียว ไม่ได้สวมเสื้อ พอเข้าไปใกล้ ๆ ในหลวงก็บอกว่า จะมาขุดคลองชลประทานให้ พอได้ยินอย่างนั้น เป๊าะก็ดีใจมาก คุยกันเยอะ ท่านถามว่าถ้าขุดคลองสายทุ่งเค็จนี้จะไปสิ้นสุดลงที่ตรงไหน เป๊าะบอกท่านว่าคลองเส้นนี้ มีที่ดินติดเขต ต.แป้น ทางเหนือขึ้นไปสุดที่ อ.ศรีสาคร ในหลวงถามต่อว่า ถ้าไปออกทะเลจะมีกี่เกาะ เป๊าะก็ตอบท่านไปว่ามี 4 เกาะ ท่านก็ชมว่า เก่ง สามารถจำทุกที่ที่ผ่านไปได้ แล้วท่านก็เปิดดูแผนที่ที่นำมาด้วย แล้วบอกว่า เป๊าะรู้จริง ไม่โกหก ทุกสิ่งที่เป๊าะบอกมีอยู่ในแผนที่ของพระองค์แล้ว ” เป๊าะเด็งในวัย 90 ปีทบทวนความทรงจำด้วยแววตาสดชื่น “ ในหลวงคุยกับเป๊าะเป็นภาษามลายู ท่านพูดมลายูสำเนียงไทรบุรี คุยกันก็เข้าใจเลยพอเจอกันบ่อย ๆ คุยกัน มีความเห็นตรงกัน ท่านก็เลยรับเป๊าะเป็นพระสหาย เป๊าะบอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่บอกท่านไป ทั้งหมดเป็นความจริง พูดโกหกไม่ได้จะเป็นบาป ” เป๊าะเด็๋ง กล่าว หลังจากได้กราบบังคมทูลเส้นทางขุดคลองในโครงการพระราชดำริแล้ว ในครั้งนั้นผู้เฒ่าแห่งบ้านเบาะเลาะ ยังได้ถวายที่ดินเพื่อดำเนินโครงการพระราชดำริอีกด้วย และหลังขุดคลองชลประทานดังกล่าวเสร็จแล้ว ทุกครั้งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จฯ มาทรงงานและประทับแปรพระราชฐานที่พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ จังหวัดนราธิวาส เป๊าะเด็งก็จะไปเข้าเฝ้าฯ แทบทุกครั้ง หรือบางครั้งถ้าหากคิดถึงพระองค์มาก ๆ เป๊าะเด็งก็จะไปขอเข้าเฝ้าถึงพระราชวังสวนจิตรลดา (มีต่อ) จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 21:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 115 (ต่อ) “ เวลาถึงหน้าทุเรียน ลองกอง จำปาดะ ก็จะนึกถึงในหลวงตลอด ถ้าท่านมาที่นี่ ก็เอาไปถวายที่นี่ บางปีท่านไม่ได้มา เป็าะก็ส่งผลไม้ไปถวายท่าน ทางไปรษณีย์ ส่งอีเอ็มเอสไปเลย เวลาไปส่ง เป๊าะเขียนหนังสือไม่เป็น ก็บอกเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ว่า จะส่งของไปให้ในหลวงที่สวนจิตร เขาก็จัดการให้ ” เป๊าะเด็ง เล่าด้วยภาษามลายูผ่านล่าม เป๊าะเด็ง บอกว่า ผลไม้ที่ส่งไปถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถนั้นถึงพระหัตถ์เสมอ เพราะทุกครั้งที่มีโอกาสได้เข้าเฝ้า ทั้งสองพระองค์มักจะมีรับสั่งว่า “ ขอบใจ ผลไม้ที่ส่งไปให้ ได้รับแล้ว ” เมื่อเร็ว ๆ นี้ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถได้เสด็จโดยรถยนต์พระที่นั่ง มาเยี่ยมเยียนราษฎรที่บ้านละเวง เป๊าะเด็งก็ได้ไปเข้าเฝ้า “ บอกท่านว่า จะเอาเงาะ ลองกองมาให้ ท่านก็บอกว่า ไม่เอา ปีนี้ผลไม้ราคาไม่ดี ไม่มีคนเข้ามาซื้อ ลำบาก ให้เป๊าะเก็บไว้ให้ลูกหลานกินเถอะ เมื่อวันก่อนในหลวงก็ฝากอินทผลัมมาให้ เป๊าะเองเวลามีผลไม้ดี ๆ จะคิดถึงท่านมาก ๆ ลูก ๆ ของท่านทุกคนเวลามา เป๊าะก็ได้ไปหา ทุกคนพูดภาษามลายูได้ ” เป็าะเด็ง เล่าว่า เสียค่าส่งผลไม้ไปถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ครั้งละ 1,000 กว่าบาท เป๊าะเด็งอยากให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ได้เสวยผลไม้ที่ส่งไปถวาย เช่นเดียวกับที่ดินที่ถวายไป เป็าะเด็งก็ไม่เคยคิดเสียดายแม้แต่น้อย และหากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระประสงค์จะใช้ประโยชน์ที่บริเวณไหน ที่เป็นของเป๊าะเด็งแล้ว เป๊าะเด็งพร้อมที่จะทูลเกล้าฯถวายให้ทั้งหมด (มีต่อ) จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 21:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 116 (ต่อ) “ เมื่อในหลวงมาที่ อ.แม่ลานครั้งล่าสุด พอเจอเป๊าะก็เข้าไปกอดเลย ไม่ได้พูดอะไรกับท่าน ท่านรู้นิสัยเป๊าะดีว่าไม่ค่อยพูดอะไร ท่านก็เรียกเป๊าะ ” “ คิดถึงท่านที่สุดเลย ” เป๊าะเด็ง บอกผ่านล่ามเมื่อถูกถามว่า รู้สึกอย่างไรหากไม่ได้เจอพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวนาน ๆ เป๊าะเด็ง ยังกล่าวถึงปัญหาความไม่สงบที่เกิดขึ้นในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ว่า “ ไม่รู้ว่าโคลนมาจากไหน ” เพราะที่ผ่านมาไทยพุทธและมุสลิมอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ชาวบ้านด้วยกันเองไม่เคยมีความขัดแย้งแบ่งแยก แต่ปัญหานี้ทำให้ชาวบ้านเดือดร้อน ออกไปทำมาหากินไม่ได้ ไม่กล้าออกไปทำงาน ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์รู้สึกไม่สบายใจเลย เพราะศาสนาไม่เคยทำให้เกิดความแตกต่างหรือทำให้เกิดการแตกแยกกัน แม้จะมีปัญหาความไม่สงบเกิดขึ้นอยู่ทั่วไปพื้นที่ต่าง ๆ แต่สำหรับความรู้สึกของชาวไทยมุสลิมอย่างเป๊าะเด็ง ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่เคยมีความรู้สึกแบ่งฝักฝ่ายและความสัมพันธ์ระหว่างชาวบ้านทั้งไทยพุทธและมุสลิม ในหมู่บ้านโดยเฉพาะกับคนรุ่นเก่า ๆ ยังเหมือนเดิม “ คนที่ไม่หวังดี มีน้อย ถ้าเป็นผู้ไม่หวังดีจริง ๆ เขาจะเข้าไปอยู่ในป่า แต่อยู่หลาย ๆ วันจะอยู่ได้ยังไง เป๊าะสงสัยจะเป็นคนอื่น คนก่อการร้ายเดี๋ยวนี้ ไม่ได้อยู่ในป่าเหมือนก่อน แต่มักจะอยู่ในตลาดไม่รู้ว่าเป็นแผนการของใคร ปัญหานี้ชาวบ้านหนักใจ แต่ในหลวงคงหนักใจยิ่งกว่าพวกเราอีก เพราะประชาชนของพระองค์เดือดร้อน ” เมื่อถามว่าคิดอย่างไร กับปัญหาที่รัฐอ้างว่า ความไม่สงบที่เกิดขึ้น เพราะมีกลุ่มคนที่ต้องการแบ่งแยกดินแดน และมีการเรียกร้องเอารัฐปัตตานีกลับคืน เป๊าะเด็ง กล่าวว่าการนำรัฐปัตตานีคืนจะเป็นไปได้อย่างไร ที่คนสามจังหวัด จะอยู่กันอย่างแคบ ๆ ประเทศเปรียบเหมือนรั้วบ้าน อยู่ที่กว้าง ๆ กับอยู่ที่แคบ ๆ อย่างไหนดีกว่ากัน ต้องถามชาวบ้านว่าต้องการแบบไหนดี “ สิ่งพูดออกมาเป็นความจริงทั้งนั้น เมื่อก่อนเราจะไปไหนมาไหน ไม่ต้องเป็นห่วง แต่ทุกวันนี้จะออกไปไหนก็ไม่สบายใจ เป๊าะก็กลัว ชาวบ้านแถวนี้ก็กลัวไม่กล้าออกไปไหน กลัวเขาซุ่มอยู่ในป่า ” เป๊าะเด็ง กล่าว เมื่อถามว่าเขาที่ว่านี้เป็นใคร ? คำตอบสั้น ๆ ที่ได้รับจากผู้เฒ่าใจดีคนนี้คือ “ ไม่รู้เหมือนกัน ถ้ารู้ก็จะไปบอกในหลวง ” ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ปล. พรุ่งนี้มาต่อนะครับ พอดีวันนี้ไม่ค่อยว่างเลย จากคุณ : กวง อิอิ - [ 29 ต.ค. 50 21:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ประทับใจมากๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ ทรงพระเจริญขอรับ จากคุณ : รอดูบอล - [ 29 ต.ค. 50 22:54:13 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ขอบคุณค่ะ คุณกวง ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : cherky - [ 30 ต.ค. 50 00:00:36 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ภาพแต่ละภาพงดงามมาก บางภาพไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ประทับใจตรง คหที่94 " She's my smile " ทรงพระสิริโฉมงดงามมาก ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : จอมยุทธลำน้ำปิง - [ 30 ต.ค. 50 11:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อ่านแล้วซึ้งมากกกค่ะขอบคุณมากนะค่ะ จะรออ่านต่อ จากคุณ : อ้อมจัง - [ 30 ต.ค. 50 12:25:47 A:202.29.22.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 121 ขออนุญาต คุณ กวง นิดหนึ่งค่ะ พอดีได้เข้าไปอ่าน เวป เอ็มไทย.คอม เสนอเรื่องของคุณลุงเป๊าะเด็ง เรื่องมีอยู่ว่า 'เป๊าะเด็ง' พระสหายแห่งสายบุรี ถวายจำปาดะในหลวงที่ รพ. ศิริราช บรรยากาศการลงนามเยี่ยมพระอาการพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่ศาลา 100 ปี รพ. ศิริราช ตลอดช่วงที่ผ่านมาของวันนี้ (30ตุลาคม) ประชาชนทุกหมู่เหล่า อาทิ คณะครู-อาจารย์มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต  Mr.Vesil Bytel เอกอัครราชทูตสาธารณรัฐสโลวัก และ นางกุลยา เผ่าจินดา นายกสมาคมแม่บ้านทหารบกพร้อมคณะ ก็ได้เดินทางมาลงนามถวายพระพรพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวด้วย นอกจากยี้ยังมีนายวาเด็ง ปูเต๊ะ ผู้เฒ่าวัย 91 ปีซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่ที่บ้านบาเลาะ อ. สายบุรี จ. ปัตตานี ซึ่งเคยเข้าเฝ้าฯ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสมัยเกือบ 20 ปีที่ผ่านมา  ตั้งแต่เมื่อครั้งเสด็จฯ ไปทอดพระเนตรคลองน้ำจืดบ้านทุ่งเค็จ ต.แป้น อ.สายบุรี   และได้ทูลเกล้าฯ ถวายผลไม้จากสวนของนายวาเด็งให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ตลอดช่วงเวลาที่ทั้ง 2 พระองค์เสด็จฯ ประทับที่นั่นด้วย โดยนายวาเด็งได้ให้สัมภาษณ์ด้วยน้ำตาคลอเบ้าเป็นภาษายาวีผ่านล่ามว่า 'เป๊าะเดงตั้งใจจะเดินทางมาถวายพระพรและติดตามพระอาการประชวรของในหลวงจริงๆ โดยพูดมาหลายวันแล้ว และก่อนมาได้มีการประสานล่วงหน้ากับทางสำนักพระราชวัง แต่สำนักพระราชวังเป็นห่วงสุขภาพ จึงให้ไปตรวจสุขภาพก่อนขึ้นเครื่องบิน เมื่อตรวจสุขภาพพบว่า ร่างกายแข็งแรงจึงได้เดินทางมาลงนามถวายพระพรถ้าเป็นไปได้อยากอยู่เฝ้าพระองค์ที่นี่จนกว่าจะหายประชวรแต่เนื่องจากสุขภาพไม่เอื้ออำนวยจึงไม่สามารถอยู่ได้' นอกจากนี้นายวาเด็งยังได้นำ 'จำปาดะ' ผลไม้ภาคใต้จำนวน 4 ลูกมาถวายในหลวง โอกาสที่มาลงนามถวายพระพรในครั้งนี้ด้วย นายวาเด็งเคยให้สัมภาษณ์ไว้ก่อนหน้านี้ว่า เมื่อถึงฤดูทุเรียน ลองกอง จำปาดะ ก็จะนึกถึงในหลวงตลอด ถ้าท่านมาที่นี่ (บ้านทุ่งเค็จ) ก็เอาไปถวายที่นี่ บางปีท่านไม่ได้มา ก็ส่งผลไม้ไปถวายท่าน ทางไปรษณีย์ ส่งอีเอ็มเอสไปเลย เวลาส่งเขียนหนังสือไม่เป็น ก็บอกเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ว่า จะส่งของไปให้ในหลวงที่สวนจิตร เจ้าหน้าที่ก็ดำเนินการให้ ที่มาจากหนังสือพิมพ์ ภาพประกอบจากเนชั่นกรุ๊ป โดย :  pOtAtoCheEsecAke อีเมล์ : วันที่ : 2007-10-30 12:44:32 จากคุณ : จอมยุทธลำน้ำปิง - [ 30 ต.ค. 50 16:03:39 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ประทับใจเป็นที่สุด เป็นกระทู้ที่อ่านยากที่สุดในชีวิตผมเลย เพราะยากเหลือเกินที่จะกลั้นน้ำตาได้ไหว ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน เป็นมิ่งขวัญปวงชนชาวไทย ตราบนานเท่านาน ด้วยเกล้าฯ ด้วยกระหม่อม ขอเดชะฯ และขอขอบคุณ คุณ กวง อิอิ ที่ช่วยเป็นสื่อกลางในการรวบรวมครั้งนี้ด้วยครับ 1 โหวต ครับจากใจคนไทยอีกคน จากคุณ : Andy (STPM) - [ 30 ต.ค. 50 17:41:34 ]

ความคิดเห็นที่ 123 อ่านแล้วประทับใจมากมาย กลั้นน้ำตาไว้แทบแย่ .... ขออนุญาตนำไปแบ่งปันให้เพื่อนๆ ที่ไม่ได้เข้าพันทิปอ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : NP-Kaew - [ 31 ต.ค. 50 13:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เรื่อง “ ทุกคนรู้จักลุงวาเด็ง ” อภิรักษ์ สะมะแอ นายอำเภอสายบุรี ลุงวาเด็งเป็นที่รู้จัก ของชาวบ้านและข้าราชการใน ต.ปะเสยะวอดี เพราะเป็นผู้ถวายที่ดินตามโครงการพัฒนาพรุแฆแฆ เพื่อขุดคลองชลประทาน เมื่อครั้งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินในปี 2535 ลุงเป็นพระสหายของในหลวงจริง ๆ ทุกพระองค์ที่เสด็จฯ แปรพระราชฐานมาที่นราธิวาส จะเชิญลุงวาเด็งเข้าเฝ้าทุกครั้ง เมื่อวันที่ 30 ตุลาคมที่ผ่านมา ท่านองคมนตรีพลากร สุวรรณรัตน์ได้นำอินทผลัมพระราชทานจากในหลวง ไปมอบให้ลุงวาเด็งที่บ้าน แกจะเป็นห่วงในหลวงมาก ๆ เวลาหน้าผลไม้ ก็จะส่งผลไม้อีเอ็มเอสทางไปรษณีย์ไปถวายในหลวงทุกปี ลุงผูกพันกับในหลวงมาก ๆ ตอนที่ทราบข่าวว่าคุณพุ่มถึงแก่อสัญกรรม ก็อยากจะไปเฝ้าในหลวง แต่ก็ไม่ได้ไป ลุงวาเด็งเป็นคนแก่ที่มีอัธยาศรัยไมตรีดี เป็นคนน่ารักไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใคร เมื่อตอนที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เสด็จฯ มาประทับที่พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ ลุงก็ได้มีโอกาสไปเข้าเฝ้า ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 31 ต.ค. 50 14:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 125 เรื่อง “ พระสหาย ” เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2535 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จพระราชดำเนินไปโครงการพัฒนาพรุแฆแฆ อ.สายบุรี จ.นราธิวาส ซึ่งพื้นที่แห่งนี้เป็นพื้นที่ป่าเสื่อมโทรมขนาดใหญ่ใช้ประโยชน์ไม่ได้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงมีพระราชดำรัสให้ศึกษาหาวิธีระบายน้ำ ในที่ลุ่มยามน้ำหลาก และเก็บกักไว้ใช้ยามหน้าแล้ง ชาวบ้านจะได้มีน้ำใช้เพื่อการเพาะปลูก และเพื่อให้ได้ข้อมูลชัดเจนจึงเสด็จพระราชดำเนินไปทอดพระเนตรด้วยพระองค์เอง ณ บ้านเจาะใบ ต.แป้น อ.สายบุรี และได้ประทับทอดพระเนตรพรุแฆแฆด้านตะวันตก และทรงมีพระราชดำริกับชาวบ้านเป็นเวลานาน จนกระทั่งได้ข้อมูลใหม่จากชาวบ้านจึงสนพระทัยที่จะเสด็จฯไปทอดพระเนตร ความเป็นไปได้ในการสร้างอาคารกั้นน้ำที่คลองน้ำจืด บ้านทุ่งเค็จ แต่ติดด้วยเวลาเย็นแล้ว ในขณะที่ไม่ได้เตรียมเส้นทางไว้รอรับเสด็จล่วงหน้า ที่สำคัญเป็นเส้นทางทุรกันดาร และรถยนต์ยังเข้าไปไม่ถึงจุดหมาย เจ้าหน้าที่จึงกราบบังคมทูลว่าเสด็จฯ ไปไม่ได้ “ ไปได้ ” พระราชดำรัสเพียงสั้น ๆ รถยนต์พระที่นั่งเคลื่อนตัวลึกเข้าไปในหมู่บ้าน ท่ามกลางฝุ่นฟุ้งกระจาย จนรถคันหลังเกือบจะไม่เห็นรถคันหน้า เมื่อสิ้นสุดเส้นทางรถยนต์จึงเสด็จฯ ตามทางเท้าเล็ก ๆ สองข้างรกชัฎต่อไปอีกไกลด้วยพระบาท เมื่อถึงชายคลองน้ำจืดบ้านทุ่งเค็จนั้นตะวันลับขอบฟ้าพอดี ทรงพิจารณาแผนที่ด้วยแสงจากไฟฉายเป็นเวลานาน ท่ามกลางความมืดมิดและความตึงเครียดของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่มิได้ทรงปริวิตกแต่อย่างใด ไม่นานนักก็มีเงาตะคุ่มของผู้คนเป็นวงรอบเมื่อที่เดินทางมา เมื่อรู้ว่าผู้ยืนเด่นกลางดงไม้ในสวนลึก คือ พระเจ้าแผ่นดิน นายวาเด็ง หนึ่งในบรรดาชาวไทยมุสลิมวัยกว่า 70 ปี ได้เดินทางมาเข้าเฝ้าฯ พร้อมกับชาวบ้านคนอื่น ๆ ด้วยโสร่งตัวเดียวไม่สวมเสื้อ นายมนูญ มุกข์ประดิษฐ์ ปัจจุบันคือ เลขาธิการคณะกรรมการพิเศษ เพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (กปร.) ซึ่งตามเสด็จเพื่อถวายงาน ได้บันทึกเหตุการณ์นี้เมื่อ 30 กันยายน 2535 ไว้ว่า ลุงวาเด็งมีโอกาสได้เข้าเฝ้าทั้งชุดนั้นอย่างใกล้ชิด แล้วยังได้ถวายคำตอบ เพื่อทรงถามข้อมูลได้อย่างคล่องแคล่ว เมื่อรู้ว่าเสด็จพระราชดำเนินมา เพื่อพระราชทานความช่วยเหลือ ลุงวาเด็งจึงกราบบังคมทูลเป็นภาษาพื้นบ้านว่า ดีใจมาก แต่ก็เหลียวซ้ายแลขวาผิดปกติ แล้วก็ตัดสินใจกราบบังคมทูลอย่างฉะฉานว่า พระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯ มาเยี่ยมทั้งที ไม่มีอะไรจะถวายเลย ผลไม้ในสวนเพิ่งเก็บขายได้เงินมา 20,000 บาทก็นำไปซื้อเครื่องสูบน้ำ ทั้งสวนเหลือทุเรียนผลเดียว หนำซ้ำยังดิบ มีเสียงเย้าว่า เครื่องสูบน้ำนั่นไง ยังใหม่อยู่ด้วย “ ถอดเอาขึ้นรถขนไปเลย ขอถวายพระเจ้าอยู่หัว ” ลุงวาเด็งกล่าวเด็ดเดี่ยว โดยไม่เสียเวลาคิด แล้วยิ้มซื่อโดยไม่คิดว่าเป็นการพูดเล่น และด้วยท่าทียินดี ที่จะสละสมบัติมีค่าชิ้นเดียวซึ่งได้มาด้วยหยาดเหงื่อ และแรงกายจากการทำงานมาทั้งปี ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ผู้ที่ตามเสด็จฯ เกิดความรู้สึกตื้นตันใจ เมื่อเห็นอากัปกิริยาอันเป็นธรรมชาติที่ไม่ได้เสแสร้งของลุงวาเด็ง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระสรวลอย่างมีความสุขไม่ต่างไปจากลุงวาเด็ง (ข้อมูลจากนิตยสารอีคอนนิวส์ ฉบับที่ 335 วันที่ 2 สิงหาคม 2542) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 31 ต.ค. 50 15:02:12 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ความภูมิใจของทหารทุกคน คือได้อยู่ในกองทัพในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ไม่ใช่กองทัพของนักการเมือง สมดังคำกล่าวของผู้บัญชาการทหารบกคนปัจจุบัน ที่ได้รับพระมหากรุณาธิคุณ โปรดเกล้าให้ดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารบกเมื่อปี 2547 ว่า.... " ซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ ดีใจที่ได้รับใช้ราชบัลลังก์ " ประชาชนธรรมดา พล.อ.พิจิตร กุลละวณิชย์ องคมนตรี เคยให้สัมภาษณ์ไว้ตอนหนึ่งดังนี้ " ประมาณปี 18 - 19 มีการสู้รบกับผกค. ได้ตามเสด็จไปที่ต่าง ๆ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงห่วงใยความเป็นอยู่ของทหาร เมื่อทรงทราบว่าทหารบาดเจ็บ ก็เสด็จไปทรงเยี่ยมด้วยพระองค์เอง...." " มีอยู่คราวหนึ่งที่เมืองน่าน ปรากฏว่ามีทหารถูกยิงบาดเจ็บสาหัส แล้วยังเอาออกมาไม่ได้ มีผู้ใหญ่ในที่นั้นกราบบังคมทูลว่า ฮ.ไม่มี รับสั่งให้เอา ฮ.พระที่นั่งไปรับเลย จะเสด็จไปเองด้วย อันนี้ผมประทับใจมาก คือพระองค์ท่านทรงเหมือนกับทหาร ทรงมีวิญญาณของทหาร ทรงรักใคร่ชีวิต เป็นห่วงเป็นใย ไม่ถือพระองค์ " ช่วงเหตุการณ์ดังกล่าว ในหนังสือ " พระบารมีปกเกล้า " เรื่อง " จอมทัพไทย " มีบันทึกไว้ว่า .......................... ขณะนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพิ่งกำลังเสวยพระกระยาหาร เสียงสนามรายงานเหตุการณ์จากแนวหน้า ถึงการปะทะกับผู้ก่อการร้าย มีตำรวจได้รับบาดเจ็บ ขอให้ส่ง ฮ.มารับด่วน ทรงหยุดเสวยพระกระยาหารทันที รับสั่งกับนักบินว่า " นำเครื่องบินขึ้นเดี๋ยวนี้ ฉันจะไปด้วย " เฮลิคอปเตอร์พระที่นั่งบินฉวัดเฉวียนหาที่ลง เพื่อจะรับบรรดาตำรวจที่ได้รับบาดเจ็บ สัญญาณพลุข้างล่างแต่ละลูกที่ยิงขึ้นมาเป็นสีแดงทั้งนั้น ซึ่งแสดงว่าเป็นเขตอันตรายลงไม่ได้ นักบินหนักใจเป็นที่สุด เพราะองค์พระประมุขของชาติประทับอยู่ ถ้านำเครื่องลงไปแล้วเกิดอันตรายร้ายแรงขึ้นจะทำอย่างไร ระหว่างตัดสินใจพยายามหาที่ลงที่ปลอดภัยอยู่นั้น พระสุรเสียงทุ้ม ๆ นุ่มหูก็รับสั่งมาว่า " ลงไปตรงนี้แหละ " นักบินจึงตัดสินใจนำเครื่องบินพระที่นั่งลงตรงกลางป่า ซึ่งมีที่ว่างพอจะลงได้ เพราะบรรดาตำรวจ ทหาร และพลเรือนอาสาสมัคร ได้ตัดต้นไม้ใหญ่ ๆ ออกหมดเพื่อทำเป็นลานสำหรับเฮลิคอปเตอร์ เมื่อเสด็จพระราชดำเนินลงจากเฮลิคอปเตอร์พระที่นั่งแล้ว ทรงสาวพระบาทเข้าหาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บอย่างเร็ว ทรงคุกพระชานุอยู่ข้าง ๆ ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ ทรงจับแผลที่ถูกกระสุนปืนโดยมิได้ทรงรังเกียจเลยแม้แต่น้อย แค่เนี้ยก็เพียงพอ ที่จะบอกได้ว่า พระองค์ท่านคือ พระราชาแห่งจอมทัพไทย ผู้โพส : trex (สมาชิกชาวพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 31 ต.ค. 50 15:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ขออนุญาตเล่าประสบการณ์ของตัวเองบ้างค่ะ วันนั้นเป็นวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของพระองค์ท่านในปีหนึ่ง ขณะนั้นดิฉันยังเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยได้มีโอกาสไปเดินเที่ยวเล่นแถวหน้าพระลาน เวลานั้นเป็นเวลาที่ในหลวงได้เสด็จมาประกอบพิธีใน พระอุโบสถวัดพระแก้ว ขณะที่ดิฉันเดินอยู่บนถนนหน้าพระลาน (หน้าม.ศิลปากร) มีประชาชนจำนวนมากมาย เต็มท้องสนามหลวงลามไปถึงถนนโดยรอบ มาเพื่อรอแสดงความจงรักภักดี และเตรียมจุดเทียนชัยถวายพระพร ซึ่งเป็นที่เข้าใจกันว่า เมื่อพระองค์ท่านเสด็จออกจากวัดพระแก้วโดยรถยนต์พระที่นั่งแล้ว ประชาชนที่มารวมตัวโดยรอบสนามหลวงในวันนั้นจะร่วมร้องเพลงสดุดีท่าน พร้อม ๆ กับจุดเทียนคนละดวง ดิฉันก็เป็นเพียงเด็กนิสิตคนหนึ่งที่เผอิญผ่านมากับเพื่อน โดยที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไร ในตอนนั้นก็คิดแต่เพียงว่าเป็นโอกาสที่ดีที่ในชีวิต เราจะได้เป็นส่วนหนึ่งในการร่วมถวายพระพร เมื่อเวลายิ่งใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ คนยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ อากาศเริ่มร้อน อบอ้าว แต่ไม่มีใครบ่นเลย ต่างแค่คุยกันเบา ๆ และตั้งหน้าตั้งรอเวลา ที่ท่านจะเสด็จพระราชดำเนินออกมา ระหว่างรอก็มีการส่งเทียนแจกต่อ ๆ กัน บางคนก็เอามาเองจากบ้าน ไม่มีการขาย ทุกคนแบ่งกัน โดยที่ไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ และเวลานั้นก็มาถึง นำมาด้วยเสียงปี่แตรนำขบวนเสด็จ และตามมาด้วยรถยนต์พระที่นั่ง ที่เคลื่อนตัวออกมาช้าช้า ด้วยความที่เป็นคนตัวเล็ก ดิฉันมองได้ไม่ถนัดนัก เพราะคนเยอะเหลือเกิน พร้อม ๆ กับตอนนั้นทุก ๆ คนเริ่มจุดเทียนที่อยู่ในมือของแต่ละคน อากาศที่ร้อนอยู่แล้วกลับยิ่งร้อนมากขึ้นด้วยไอร้อนของเทียนนับร้อยนับพันรอบบริเวณ ไม่น่าเชื่อในวินาทีที่เพลงสรรเสริญพระบารมีดังขึ้น ละอองฝนก็ตกลงมาจากท้องฟ้า เป็นละอองฝนบางบาง ดิฉันและทุกทุกคนในบริเวณนั้นทั้งหมดต่างประสบเหมือนกันหมดเลยค่ะ ละอองฝนนั้นเบามากถึงขนาดที่ไม่สามารถทำให้เทียนดับ แต่กลับทำให้บรรยากาศโดยรอบทั้งหมดเย็นลง และสงบ จบเพลงสรรเสริญฯ ตามด้วยเพลงสดุดีมหาราชา จนรถยนต์พระที่นั่ง เคลื่อนผ่านไปจนลับสายตา ละอองฝนนั้นก็หมดไป.... เหลือแต่ความสงบ ร่มเย็น และ ปิติยินดี ทุกคนพากันกล่าวขวัญถึงเรื่องนั้น...ดิฉันไม่ทราบแน่ว่าเพราะอะไร อาจจะเป็นความบังเอิญ หรืออะไรก็แล้วแต่ คงหาข้อสรุปอะไรไม่ได้ แต่ดิฉันเชื่อค่ะ...คงเป็นคำอื่นไปไม่ได้...นอกไปจากคำว่า ด้วยพระบารมีของท่าน....ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...... จากคุณ : แมว ( Non member ของพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 31 ต.ค. 50 15:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เรารับปริญญามาหลายใบ แต่ไม่มีใบไหนที่ภูมิใจ เท่ากับที่รับจากในหลวง จำได้ว่าปีนั้นมีข่าวว่า ในหลวงจะเลิก ไม่มาพระราชทานฯ เราได้แต่ถามว่าทำไมล่ะ ทำไม แต่พอวันที่รับ ก็มีความรู้สึกสงสารท่านขึ้นมา เพราะขณะเรานั่งอยู่แถวหน้า ๆ ที่ต้องรับฯ หลับก็ไม่ได้ ต้องนั่งหลังตรงตลอด พอเจอสปอร์ตไลท์ แค่เฉียง ๆ เข้าไป ก็แทบตาย คือมันร้อนที่หน้าแล้วก็เพลีย ๆ แล้วก็มองไปที่ท่าน ที่โดนสปอร์ตไลท์เต็ม ๆ แถมต้องยื่นพระหัตถ์มาแจกปริญญาบัตรให้เรา กลับไปกลับมาเป็นพันรอบ จะเป็นยังไงนะ และหลังจากปีนั้น รู้สึกว่าท่านจะไม่ได้แจกอีกเลย ที่จริงความรู้สึกทึ่งในตัวท่านมีมาตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ แล้ว จำได้ว่าแม่ซึ่งเป็นหมอ มักจะเล่าด้วยความภูมิใจเสมอว่า แม่เป็นหมอของในหลวง ไม่ใช่ พอสว. ตอนนั้นไม่เข้าใจว่ามันแตกต่างกันอย่างไร รู้แต่ว่าแม่มักจะต้องไปอีสานกับใต้ทุกเดือน และจะชอบเวลาแม่ไปใต้ เพราะขากลับจะมีแอปเปิ้ล กับบ๊วยหวานเค็มมาฝากทุกครั้ง โตขึ้นมาหน่อยแม่ก็เล่าให้ฟังว่า เวลาไปอาบน้ำตก จะต้องมีตชด. กับสุนัข ไปเฝ้าทุกครั้ง เราก็เห็นว่าน่าสนุกออก จนโตอีกหน่อย ถึงเข้าใจ ว่าที่ที่แม่ไปมันเสี่ยงให้เราต้องเป็นกำพร้า ก็พื้นมันออกสีแดง ๆ แต่แม่ก็ภูมิใจว่าเป็นหมอของในหลวง และการที่แม่จะไปได้นั้น ในหลวงท่านต้องเสด็จไปมาก่อนแล้ว และทรงทราบปัญหาท่านจึงมีพระประสงค์ให้ส่งหมอไปดูแลประชาชน คิดดูสิ ท่านเสี่ยงแค่ไหน เพื่อให้ประชาชนของไทยมีความกินดี อยู่ดี สุขภาพดี นั่นน่ะเมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้วนะ ตอนเกิดปัญหาภาคใต้ใหม่ ๆ ฉันรู้สึกสงสารท่านมาก ท่านคงจะกันแสงอยู่ในใจ ถามฉันว่า จะแก้ปัญหาภาคใต้อย่างไร ฉันตอบโดยไม่ต้องคิดเลยว่า ก็ถามในหลวงสิ ที่จริงท่านก็ส่งท่านองคมนตรีเปรมมาให้คำปรึกษานายกฯแล้ว แต่ดูเหมือนนายกฯ จะทำพังทุกที แล้วเป็นไง ท่านองคมนตรีเปรมเลยต้องลงมาจัดการเอง โดยบอกรัฐบาลไม่เกี่ยวฯ คุณเปรมคงจะไม่ทำโดยลำพังแน่ ๆ ค่ะ เคยมีเพื่อนชาวอินโดฯ ถามว่าทำไมคนไทยถึงรักในหลวง ฉันก็ตอบว่า ก็เพราะจะหาใครทำประโยชน์ให้คนไทยเท่าในหลวงไม่ได้อีกแล้ว และคนไทยทุกคนก็พร้อมจะยอมตายแทนในหลวงได้ทั้งนั้น ผู้โพส : beatriz (สมาชิกชาวพันทิป) ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ps. H.M. The King's Experimental Filter   His Majesty the King invented a photographic filter, which is light blue in the upper corner of the lens and pinkish red in the bottom corner. As an experiment, His Majesty took this photograph of Her Majesty the Queen at Chitralada Villa, Dusit Palace.   The light blue color in the upper corner of the filter helps to bring out the color of the curtain, while the pinkish red color in the bottom corner strengthens the carpet on the floor.   The color schemes of the dress, the chair and all the items in the background blend in perfectly. This is a classic portrait. จากคุณ : กวง อิอิ - [ 31 ต.ค. 50 15:28:06 ]