Dou U have scissors? I needa cut someone off my heart.
-----
ตอนปีสาม ฉันรู้จักผู้ชายคนหนึ่ง
เราได้ยินเสียงกัน...ไม่กี่ครั้ง แต่รับรู้เรื่องราวของกันและกันผ่านตัวหนังสือแทบทุกวัน
สำหรับคนที่ใช้เวลาส่วนใหญ่กับโปรแกรมแชทตั้งแต่ยังไม่เปลี่ยนคำนำหน้าชื่อ... "เพื่อนจากโลกไซเบอร์" คือบุคคลที่มีอยู่จริง สัมผัสได้ เจอหน้ากันได้ และเป็นเพื่อนกันจริงๆได้
....ยินดีที่ได้ที่รู้จัก ดีใจที่เรานั้นเคยได้ใกล้ชิด ชีวิตฉันเคยมีเธอ
มีวันที่เป็นพิเศษ มีคืนที่ได้ฝันดีอยู่เสมอ...
ฉันพลาดไปใช่ไหม...ที่คนบนฟ้าส่งให้ "เธอ" ก้าวเข้ามาในวันที่ฉันมี 'ใครคนหนึ่ง' อยู่ใกล้ๆ หรือเพราะเราต่างไม่ใช่ "คนที่ใช่" ของกันและกันอยู่แล้วตั้งแต่แรก
....น่าจะเจอกันมาตั้งนาน ก่อนที่เธอจะเป็นของใคร
อยากให้มันมีปาฏิหารย์ให้ตัวฉันย้อนเวลากลับไป...
สองปีผ่านไป ฉันเพิ่งได้เจอตัวจริงของ "เธอ" เป็นครั้งแรก นอกจากมันจะเป็นวันสำคัญที่สุดของบัณฑิตใหม่อย่างฉันแล้ว วันนั้นยังคงเป็นวันที่ฉันจำได้ว่า ...ดีใจที่สุดเพราะได้เจอ...เธอ
........When I first saw you
I said "O My", I said "O My"
That's a dream
That's my dream.........
นั่นเป็นครั้งแรกและ(คงจะเป็น)ครั้งเดียวที่เราได้เจอกัน คงมีใครบนโน้นไม่อยากให้ฉันถลำลึกลงไปมากกว่านี้ ก็อย่างที่บอก เราไม่ใช่ "ใครคนนั้น" ของกันและกัน
...ได้แต่มองได้แต่คอยห้ามใจ
เหงาๆ เดียวดายไปตามประสา คนอย่างฉัน
ไม่มีทางให้เธอมารักกัน
ฉันรู้ตัวดีว่าคนอย่างฉัน ยังอีกไกล...
ฉันเป็นเพียงแค่ตัวหนังสือในจอสี่เหลี่ยม
...ขอเพียงเธอไม่ลืมว่าใครอยู่ตรงนี้ ขอเพียงมีสักคำว่าคิดถึงกัน
แค่นั้นก็เกินพอให้คนอย่างฉัน ฝันดียิ่งกว่าคืนไหน...
ในขณะที่ "เธอ" ครอบครองพื้นที่ในความคิดถึง เป็นเจ้าของเหตุการณ์ในความทรงจำดีๆ และเป็นคนที่ฉันปรารถนาจะให้เป็น "ใครคนนั้น" ในสักวัน...
...ไม่ว่าเป็นที่เท่าไหร่ของเธอ เธอก็คือที่สุดเสมอไป
ถ้าเผื่อเธอพอมีเหลือแม้เพียงเสี้ยวใจ จะแบ่งปันให้ฉันบ้างหรือเปล่า
และคนๆหนึ่งซึ่งไม่สำคัญ ก็ยังเฝ้ารอสักวันของเรา
แค่อยากได้ยินว่ารักซักคำเบาๆ ให้ฉันได้หรือเปล่าคนดี...
ฉัน(จำใจ)ลบ "เธอ" ออกจากรายชื่อในโปรแกรมแชท เพื่อถนอมหัวใจและความรู้สึกของตัวเอง ใครจะทนรับรู้ไหวเมื่อบนสนทนาระหว่างเราน้อยลงๆทุกวัน...จนกระทั่งกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปเสียแล้ว เพราะแม้กระทั่งเวลาคนรู้จักกันเจอหน้ากัน ก็ยังมีคำทักทาย
เมื่อวานนี้ข้อความที่ไม่มีความหมายอันใดเป็นพิเศษข้อความหนึ่งถูกส่งมาจาก "เธอ" เพียงตัวหนังสือที่ถูกร้อยเรียงกันเป็นคำพูดไม่กี่คำ ก็จุดรอยยิ้มให้เกิดขึ้นได้ และรอยยิ้มนั้นก็กว้างขึ้นไปอีก เมื่อ "เธอ" สนใจเป็นผู้ร่วมทางคนหนึ่งในทริปของฉันและเพื่อนๆ
ความสุข(ที่ฉันคิดเข้าข้างตัวเอง)ผ่านมาบางเบาราวสายลมพัด สายลมที่พาดผ่านเพียงเสี้ยววินาทีและหายวับไปโดยไม่ทันตั้งตัวเมื่อรู้ว่า...
ในขณะที่ฉันกำลังดีใจว่าคำชวนของฉันคงไม่ถูกละเลยเหมือนครั้งก่อน "เธอ" กลับนึกถึงผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงที่เพิ่งอกหักและอาจจะกำลังต้องการคนปลอบใจ คนที่ "เธอ" คิดจะชวนไปร่วมทริปเดียวกับฉันด้วยหวังให้ "เธอคนนั้น" สบายใจขึ้นบ้าง
...เธอมีเจ้าของ ก็มองเห็นอยู่เสมอ
แล้วใยยังเผลอ คิดถึงเธอมากอย่างนี้
ซ้ำไหม หัวใจตัวดี กอดหมอนทุกที
มีเพียงน้ำตาปลอบใจ ...
คงถึงเวลาแล้วที่ฉันควรจะตัด "เธอ" ออกจากหัวใจเสียที
...ปิดฉากเสียที เมื่อเจอคนที่ดี จงโชคดีกับเส้นทางที่ยังเหลือข้างหน้า เธอไปกับเขาคงดีกว่า...
...จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะทน เมื่อเธอจะไปฉันห้ามไม่ได้
ต้องปล่อยเธอไปทั้งน้ำตา แม้จะลำบากใจ
จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะยอม เพื่อเธอในวันที่ดีข้างหน้า
ให้เธอได้ไปพบความสุขที่ตรงขอบฟ้า ฉันยอม ...
----------
พิมพ์ชื่อกระทู้ผิดจ้า ขอบคุณคห# 8
แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 51 17:06:20
มีกรรไกรไหม? Do U have scissors? I needa cut someone off my heat.
